Όχι κ. Τσακαλώτο. Θα χάσουν όλοι!

Όποιος πολίτης, αξιωματούχος, δανειστής, Έλληνας ή ξένος κάτοικος πιστεύει ότι η χώρα θα βγει από την περιπέτεια που έχει μπλέξει με τους διεθνείς πιστωτές και τις ελληνικές κυβερνήσεις κάνει ένα τεράστιο λάθος. Δεν έχει υπολογίσει τη βούληση και την ικανότητα. Οι δηλώσεις του Ευ. Τσακαλώτου, του Έλληνα κυβερνητικού εκπροσώπου, της Κριστίν Λαγκάρντ και της Άγγελα Μέρκελ είναι αποκαλυπτικές αυτής της αλήθειας.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο υπουργός των Οικονομικών ήταν σαφείς: Κάποιοι θα χάσουν από τη συμφωνία και τα νέα μέτρα, και κάποιοι θα κερδίσουν, είπαν. Και το μισό το έκαναν συγκεκριμένο. Θα κερδίσουν οι πιο αδύναμοι. Δεν μας είπαν ποιοι θα χάσουν.

Από την πλευρά τους οι δύο κυρίες ήταν περισσότερο από σαφείς: Οι Έλληνες πρέπει να πληρώσουν περισσότερα και να πληρώνονται λιγότερα! Αυτό σημαίνει στην πράξη η μείωση του αφορολόγητου, η μείωση των συντάξεων και η μείωση των μισθών με τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Για αρχή.

Κάθε εχέφρων που προσθέτει τις δύο αυτές τοποθετήσεις καταλήγει σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Οι Έλληνες θα γίνουν πιο φτωχοί. Όλοι; Σχεδόν όλοι!

Θα γίνουν πιο φτωχοί γιατί αυτός είναι ο στόχος των δανειστών:

Να υποχρεώσουν του Έλληνες να καλύπτουν τις καθημερινές τους ανάγκες με τον ελάχιστο δυνατό ξένο δανεισμό. Άρα, με έλλειμμα μέχρι 4% στον προϋπολογισμό αντί για 14%. Τι σημαίνει αυτό; Κόψιμο συντάξεων, κόψιμο παροχών υγείας, παιδείας, ασφάλισης, δημόσιων έργων, δημόσιων υπηρεσιών και εργαζόμενων, αμοιβών εργαζόμενων και οποιουδήποτε άλλου στοιχείου μπαίνει στον προϋπολογισμό.

Να υποτιμήσουν τις αξίες (αμοιβές, κινητά και ακίνητα, κόστη) στη χώρα για να γίνει ανταγωνιστική, αφού δεν μπορούν να υποτιμήσουν το νόμισμά της. Γιατί να γίνει ανταγωνιστική; Για να παράξει πλούτο από τις εξαγωγές και την παροχή υπηρεσιών σαν τον τουρισμό και από το έργο νέων επενδύσεων που θα βρουν ελκυστική μια φτηνή χώρα.

Ελκυστική, γιατί οι επενδυτές θα καταλάβουν τις επιχειρηματικές θέσεις που είτε το ελληνικό κράτος άφησε αναξιοποίητες με κακοδιοίκηση και κακοδιαχείριση, όπως τη ΔΕΗ, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, το νερό, τα τραίνα, την ενέργεια, είτε οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν θα αντέξουν τον ανταγωνισμό και θα τις εγκαταλείψουν.

Να περιορίσουν δραστικά τον προστατευτισμό επαγγελμάτων. Για να αυξήσουν τον αριθμό των επαγγελματιών και να ρίξουν έτσι το κόστος των υπηρεσιών και των έργων. Αλλά και για να φέρουν έτσι δικές τους επιχειρήσεις να κερδίσουν σε ένα έδαφος που μέχρι σήμερα οι Έλληνες ήταν προνομιούχοι.

Να μηδενίσουν την παρουσία ελληνόκτητων τραπεζών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ώστε το χρήμα να κινείται με αποκλειστικά δικά τους κριτήρια και όρους. Όποιος κόβει και κινεί το χρήμα βάζει και τους όρους του παιχνιδιού. Ήδη, οι 4 μεγάλες τράπεζες στη χώρα έπαψαν να διοικούνται από «ελληνικά» πακέτα μετοχών. Διοικούνται και θα διοικούνται στην ουσία από τους πιστωτές.

Αυτά είναι τα βασικά προαπαιτούμενα των ξένων δανειστών με δύο και μοναδικούς στόχους: Να εξασφαλίσουν ότι θα πληρωθούν τα δάνεια της Ελλάδας και να κερδίσουν επιπλέον χρήματα από την εκμετάλλευση της χώρας. Απλά και ξεκάθαρα. Για την Ελλάδα ενδιαφέρονται μόνο όσοι Έλληνες την πονάνε. Κανείς άλλος. Και δεν φαίνεται να είναι πολλοί.

Μεσαία τάξη και αδύναμοι

Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα η ελληνική κυβέρνηση αντιτάσσει δύο δραστηριότητες και ένα σχέδιο:

Πρώτη δραστηριότητα: Υπογράφει την υποτίμηση κάθε αξίας, από μισθούς, συντάξεις, δημόσια έργα, ακίνητα, δημόσια περιουσία, υγεία, παιδεία, ασφάλιση, ενέργεια και πλουτοπαραγωγικές πηγές με κάθε μνημόνιο.

Δεύτερη δραστηριότητα: Εκχωρεί ή πουλάει πλούτο της χώρας στους δανειστές για να τον διαχειρίζονται και να κερδίζουν.

Σχεδιάζει, έναντι όλων αυτών των απωλειών, να ενισχύσει τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.

Επειδή έχουν ξοδευτεί τόνοι μελάνης και λέιζερ για τις δύο πρώτες δραστηριότητες, θα σταθώ στην προγραμματισμένη τρίτη. Στο σχεδιασμό.

Είναι φανερό ότι η ρήση του Μάο «αντί να ταΐσεις το λαό μάθε του καλύτερα πώς να ψαρεύει» δεν είναι γνωστή ή δεν έχει πέραση στην κυβέρνηση. Ίσως γιατί οι σύντροφοι της ανανεωτικής και της ορθόδοξης αριστεράς είχαν μια ιδεολογική σύγκρουση με τη μαοϊκή.

Ο «μεγάλος τιμονιέρης», όμως, δεν την έβγαλε από το κεφάλι του τη ρήση. Είναι πολύ παλιότερή του, βγαλμένη από τη σοφία ενός πανάρχαιου λαού, που τα έχει δει σχεδόν όλα.

Η ελληνική κυβέρνηση προφανώς αγνοεί ακόμα και τον Marx αν και ο κ. Τσακαλώτος είναι αδικαιολόγητος που έχει ξεχάσει και τον Adam Smith, όπως είναι φανερό.

Η θεωρία και η πράξη έχουν αποδείξει ότι εκείνος που παράγει τον πλούτο στον καπιταλισμό είναι η μεσαία τάξη και εσχάτως τα χρηματοπιστωτικά σκουπίδια που παίζουν με τις μεγάλες καταθέσεις, τα ομόλογα, τα διάφορα «προϊόντα» τζόγου, τις εισπράξεις από το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, πετρελαίου. Αλλά, στον καπιταλισμό ζούμε και η κυβέρνηση αποφάσισε να κυβερνήσει με καπιταλισμό. Θα μπορούσε να αντιπολιτεύεται σαν το ΚΚΕ ή να βγει στο αντάρτικο!

Όταν η μεσαία τάξη υποφέρει, υποφέρουν ακόμα περισσότερο οι αδύναμοι. Επειδή οι αδύναμοι ζουν από τον πλούτο που παράγει η μεσαία τάξη. Όσο πιο πολύ πλούτο παράγει η μεσαία τάξη τόσο πιο πολύ παράγουν και καρπούνται οι αδύναμοι και τόσο πιο πολύ κλείνει η ψαλίδα μεταξύ αδύναμων και μεσαίων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα ήταν το 2009 μια χώρα σχεδόν ισοταξική. Πάνω από το 90% του πληθυσμού ήταν μικροαστοί. Η πραγματική ανεργία ήταν στα χαμηλότερα ευρωπαϊκά επίπεδα.

Από το 2010 και μετά, που άρχισε η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης με τις περικοπές στις αποδοχές, τον στραγγαλισμό των επιχειρήσεων και την υπερφορολόγηση, άρχισε και η δραματική αύξηση των αδύναμων στη χώρα. Μικροαστοί νοικοκυραίοι οδηγούνται όχι σε προλεταριοποίηση, αλλά σε καταστάσεις λούμπεν, εκτός εργασίας! Δεν παράγουν τίποτε παρά δυστυχία.

Από πίσω τους άλλοι μικροαστοί, πιο ανθεκτικοί μέχρι στιγμής, μετατρέπονται σε φτηνό εργατικό δυναμικό κυρίως σε μη παραγωγικούς τομείς παροχής υπηρεσιών (καφετέριες, σουβλάκια, χαντράδικα, μικρομάγαζα, φαγάδικα). Δεν προσθέτουν τίποτε στον πλούτο της χώρας. Κερδίζουν ίσα τα προς το ζην. Δεν παράγουν. Απλώς καταναλώνουν τα ελάχιστά τους.

Από πίσω τους περίπου 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχοι, που το 90% ζει- δε ζει πια με όσα παίρνει και θα φυτοζωεί σε δύο χρόνια. Ούτε αυτοί παράγουν. Καταναλώνουν τα λίγα τους.

Και από πίσω από όλους αυτούς ακολουθεί ασθμαίνοντας ο μεγάλος όγκος του πληθυσμού, που έχει χάσει το 50% του πλούτου του από την υποτίμηση της εργατικής του δύναμης και της αξίας της περιουσίας του. Αυτή είναι η απομείνασα μεσαία τάξη που κάτι παράγει ακόμα με την εργασία της και προσθέτει αυτό το παραγόμενο έργο στον πλούτο της χώρας, από το οποίο ζει και ο υπόλοιπος πληθυσμός.

Η αναδιανομή του πλούτου

Κάποιοι θα κερδίσουν και κάποιοι θα χάσουν, είπε ο κ. Τσακαλώτος και προανήγγειλε την αναδιανομή από τους έχοντες (τους μικρομεσαίους δηλαδή) στους πιο αδύναμους!

Το ιδανικό θα ήταν να είχε τόσα λεφτά ο κ. Τσακαλώτος που να μπορούσε να ενισχύσει τους αδύναμους τόσο ώστε να τους επαναφέρει στην παραγωγική λειτουργία. Ή να είχε τόσο περίσσευμα ώστε να μπορούσε να τους ενισχύσει από ένα δημόσιο ταμείο που κάποιο πλούτο παρήγαγε. Δεν έχει τίποτε από τα δύο.

Αν θέλει, όμως, να καταστρέψει κάποιος τη χώρα και τους κατοίκους της δεν έχει παρά να φτωχύνει ακόμα περισσότερο τη μεσαία τάξη και να μετατρέψει άλλο ένα κομμάτι της σε αδύναμους, παίρνοντας απ αυτήν για να δώσει ψίχουλα σε λίγους από τους αδύναμους. Γιατί ψίχουλα θα δώσει, έχοντας προξενήσει μεγαλύτερη ζημιά σε άλλα κομμάτια του πληθυσμού και στους ίδιους τους αδύναμους.

Με το σύστημα που ευαγγελίζεται ο κ. Τσακαλώτος και η κυβέρνηση κάνεις τους φτωχούς φτωχότερους, χωρίς να ωφελείς κανέναν. Αντίθετα, αυξάνεις τον αριθμό των ανέργων και των φτηνών εργατών, βορρά στα χέρια όσων επιχειρηματιών εκμεταλλεύονται τη συγκυρία, όχι απαραίτητα για να συμβάλουν στον πλούτο της χώρας, συχνά φοροδιαφεύγοντας, χωρίς να ενισχύουν καν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Επειδή, η σύγχρονη κοινωνία χτίζεται από εξειδικευμένους εργαζόμενους κυρίως και ελάχιστα από ανειδίκευτο φτηνό εργατικό δυναμικό. Σαν αυτό που καταντούν τους πολίτες οι κυβερνητικές πολιτικές και αρκετοί αετονύχηδες.

Η λύση, λοιπόν, αν υπάρχει λύση στον παραλογισμό των απαιτούμενων από εξ ίσου ανόητους δανειστές, είναι να ενισχύσεις όσες δυνάμεις είναι παραγωγικές, ενώ ταυτόχρονα θα φροντίζεις να επιδοτείς εκείνους που κινδυνεύουν από την ανέχεια. Μέχρι να μπορέσεις να παράξεις αληθινό πλούτο και πλεονάσματα. Όχι στάσιμα και φτωχοποιητικά οθωμανικά χαρατσώματα.

Αλλά, γι αυτό πρέπει να βάλεις μπροστά μια παραγωγική μηχανή, μ ένα παραγωγικό μοντέλο. Αντ' αυτού η κυβέρνηση ονειρεύεται αντιπαραγωγικές αναδιανομές και πραγματοποιεί αντιπαραγωγικές αθρόες ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο, θυσιάζοντας 30.000 θέσεις εργασίας τον Ιανουάριο στον ιδιωτικό τομέα!

Γιατί, αν ο κ. Τσακαλώτος και η κυβέρνηση πιστεύουν και βάλουν σε εφαρμογή σχέδιο αναδιανομής πλούτου από την εναπομείνασα μικρομεσαία τάξη στη χειμαζόμενη ασθενέστερη, σε σύντομο χρονικό διάστημα η ασθενέστερη θα πεθάνει της πείνας και η μικρομεσαίοι θα ζητιανεύουν, όπως οι Ρουμάνοι τη δεκαετία του ’90.

Αλλά, δεν είναι μόνο η ελληνική κυβέρνηση που αποτελείται από αδαείς και εμμονικούς. Είναι και οι δανειστές από την πρώτη μέρα. Κατ αρχήν με τη φασιστικής νοοτροπίας τιμωρητική(!), ομολογημένη σαν τέτοια από τους ίδιους, γερμανική επιβολή να αλλάξει ένας λαός και μια χώρα νοοτροπία αιώνων μέσα σε τρία χρόνια, λες και έφταιγε ο λαός που τον κατάκλυζαν οι τράπεζες στα δάνεια χωρίς εγγυήσεις επί 6 χρόνια και χωρίς ίχνος προστασίας από τις κυβερνήσεις του!!

Μετά, με την άσχετη προσέγγιση σε ένα λαό και μια οικονομία που, κατά ομολογία του ίδιου του ΔΝΤ, δεν ταίριαζε με τα βιβλία, λες και οι οικονομίες και οι λαοί είναι ρομπότ κατά προσταγή! Μετά και κατ εξακολούθηση στη επιμονή να δίνουν βάρος μόνο σε ό,τι θα τους εξασφαλίσει την αποπληρωμή των δανείων και την εισβολή στον χειμαζόμενο ελληνικό πλούτο.

Βρήκαν και τα κάνουν. Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις τους άνοιξαν την πόρτα με τις πολιτικές τους πριν το 2009 και τους έβαλαν μέσα και τους κρατάνε έκτοτε εδώ να κυβερνάνε. Επειδή η χώρα έχει μια ιστορία γεμάτη Εφιάλτες και Κερκόπορτες. Ζούμε τώρα τους δικούς μας.

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης  - liberal.gr