«Καθημερινή» - Χρυσή Αυγή: Συζεύγνυνται κατά του «κατασκόπου» Μπελογιάννη

του Νίκου Μπογιόπουλου

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Η Βουλή με απόφαση του πρόεδρου της θα τιμήσει, όπως γράφεται, τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη με αφορμή την συμπλήρωση 65 χρόνων από την εκτέλεσή του, στις 30 Μάρτη 1952

Σημείωση: τώρα το πώς «κολλάει» να τιμάει τον Μπελογιάννη μια κυβέρνηση που επιδίδεται σε ταξίδια νομιμοποίησης των ναζί στην Ουκρανία και κάνει στους Αμερικάνους – που εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη – κωλοτούμπες, όπως εκείνες του Τσίπρα κατά την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα, είναι κάτι που έχει πολλές εξηγήσεις. Η πιο αθώα εκ των οποίων είναι πως «ό,τι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»…

Ας δούμε τη συνέχεια:

Με αφορμή την είδηση, τα χιτλεροειδή της Χρυσής Αυγής αφήνιασαν:

«Η λογική λέει ότι το να τιμάται από το Κοινοβούλιο μας Χώρας ένας καταδικασμένος για κατασκοπεία εναντίον της Πατρίδος του αποτελεί όχι απλώς μη υπαρκτό φαινόμενο αλλά μακάβρια φαντασίωση προσβολής της Ιστορικής Μνήμης».

Αυτά γράφουν – με τα μακάβρια «ελληνικά» τους - για τον «σοβιετικό κατάσκοπο» Μπελογιάννη τα ουγκανόφωνα ναζιστόμουτρα (Πέμπτη 9/2/2017, ). Λογικό. Τι ναζιστόμουτρα θα ήταν, άλλωστε.

Και τότε ποιος έρχεται προς συνδρομή των «πατριωτών» (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Καιάδας, Παναγιώταρος και όλα τα ναζιστάκια που τα είδαμε να διασκεδάζουν στα ναζιστικά πάρτι τους στο βίντεο που δημοσιοποίησε η Εφημερίδα των Συντακτών); Μα το… «συνταγματικό τόξο». Αυτό που έχει εισηγηθεί και τη θεωρία της «σοβαρής Χρυσής Αυγής».

Θαυμάστε, λοιπόν, τι έγραψε στην «Καθημερινή» ο συντάκτης της Στέφανος Κασιμάτης, ακολουθώντας τρεις μέρες αργότερα τους χρυσαυγίτες (Κυριακή 12/2/2017):

«Αξίζει την τιμή;

Η Βουλή, πληροφορούμαι, ετοιμάζεται να τιμήσει τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη. Μάλλον από λεπτότητα στη μνήμη του νεκρού (διότι ο Μπελογιάννης αγωνιζόταν για να καταργήσει τη Βουλή...), η εκδήλωση δεν θα γίνει στο γνωστό κτίριο που δεσπόζει της πλατείας Συντάγματος, αλλά στην Αμαλιάδα, τόπο καταγωγής του Μπελογιάννη. Ωστόσο, ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας του και εξ όσων γνωρίζω δεν έχει υπάρξει ποτέ αναθεώρηση της δίκης. Μπορεί, λοιπόν, η θανατική ποινή που του επιβλήθηκε τότε να ήταν σκληρή και, ενδεχομένως, άδικη· όμως η καταδίκη του ήταν δίκαια και εξακολουθεί να ισχύει. Δεν είναι παράλογο η Βουλή να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του;»

                                                  

Περιττό φυσικά να πούμε ότι μετά από αυτό το κείμενο του Κασιμάτη και της «Καθημερινής» οι Χρυσαυγίτες επανήλθαν επιδαψιλεύοντας δάφνες στον Κασιμάτη, τον οποίο και επαινούν αποδίδοντάς του ναζιστικές τιμές καθώς – όπως γράφουν – λέει τα «αυτονόητα» για τον «κατάσκοπο» Μπελογιάννη

Ας πάμε λίγο πιο πίσω τώρα. Έτσι για να δούμε πως στρώθηκε το έδαφος του χρυσαυγιτισμού:

Ήταν η «Καθημερινή» που στο αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά έγραφε ήδη από τις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») ότι η διακυβέρνηση Μεταξά πορεύτηκε με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος...

Ήταν, επίσης, η «Καθημερινή» που στις 16/09/12 (σσ: τώρα πρόσφατα, δηλαδή...) που φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», όπου ο συντάκτης (ποιος άλλος; Ο Κασιμάτης) τόνιζε με πάθος:

«Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης (...).

Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στην Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν (...). Και αν ως τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα "λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες" και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών "ιεράς αγανακτήσεως" και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη (...).

Αν ο Σαμαράς εννοεί αυτά που έλεγε προεκλογικά, αν ο Βενιζέλος καταλαβαίνει ότι μόνον ως αστική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ και αν ο Κουβέλης πιστεύει στη διαφορά της δημοκρατικής Αριστεράς από την Αριστερά της βίας, ιδού η ευκαιρία κύριοι! Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει τον δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες - όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου. Πρόκειται για ευκαιρία, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει (...)».

«Όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», λοιπόν, όπως ο Κασιμάτης, μας το είχαν πει εδώ και 5 χρόνια: «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία»…

«Όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», όπως ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή», μας τα είχαν πει εδώ και 10 χρόνια. Τι δημοκρατία; Ε, να, σαν εκείνη του «φιλολαϊκού» καθεστώτος Μεταξά…

«Οσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», όπως ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή», πως είναι δυνατόν να διαφωνήσουν με τη Χρυσή Αυγή για τον «κατάσκοπο» Μπελογιάννη. «Δίκαια» η καταδίκη του, μας λέει ο Κασιμάτης…

Ορισμένες σκέψεις:

Πρώτο: Όταν η αντιδραστική θεωρία περί «άκρων», περί «μαύρης και κόκκινης βίας», η επιστροφή της ασφαλίτικης (ή ασφΑΛΗΤΙΚΗΣ;) αναγόρευσης της κομμουνιστικής δράσης σε «κατασκοπία» αποκτά τόσο αναβαθμισμένη θέση στις σελίδες ενός παραδοσιακού οργάνου του αστικού κόσμου, όπως η «Καθημερινή», σημαίνει ότι η «μαυρίλα» κατέχει κεντρική θέση - με ό,τι αυτό συνεπάγεται και κυοφορεί - στο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο του κράτους των κεφαλαιοκρατών, της λιτότητας, της καταστολής και των Μνημονίων.

Δεύτερο: Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της δεν έχουμε να κάνουμε με μια λαθεμένη εκδοχή κάποιας αφηρημένης και γενικής καταδίκης της βίας, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια ευγενική αλλά ουτοπική ουμανιστική στάση. Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της, το θέμα δεν είναι να επαναλάβεις ότι, για παράδειγμα, η βία της Επανάστασης του '21, η βία της Αντίστασης εναντίον των ναζί στην Κατοχή, η βίαιη κατάληψη των Βερσαλιών, η μάχη του Στάλινγκραντ από την πλευρά των αμυνόμενων, η αιματοβαμμένη πάλη για το 8ωρο, ήταν ιστορικά αναγκαίες και δικαιωμένες μορφές πάλης.

Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της έχουμε μια «μαύρη», διεστραμμένη και χυδαία επιχείρηση διαστρέβλωσης, παραχάραξης και παραποίησης. Εχουμε, στην πιο «κίτρινη» εκδοχή της, την επιδίωξη οι λαϊκοί, μαζικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες που αντιτίθενται στην πολιτική της πλουτοκρατίας (και επειδή ακριβώς αντιτίθενται στην πλουτοκρατία), να ταυτιστούν, να συκοφαντηθούν και να εξομοιωθούν με τον ναζισμό (τον βγαλμένο από τα πολιτικά σπλάχνα της πλουτοκρατίας), ωσάν να έχουν ή να είχαν ποτέ οποιαδήποτε σχέση (!) με τις τραμπούκικες ναζιστικές συμμορίες της ρατσιστικής, της φυλετικής, της μισαλλόδοξης, της φασιστικής βίας και τρομοκρατίας.

Τρίτο: Η «πρόοδος» της «Καθημερινής» και του συντάκτη της είναι εμφανής: Προ 5ετίας ήθελαν να διαχυθεί στην κοινή συνείδηση το σχήμα πως «η ναζιστική και χρυσαυγίτικη βία οφείλεται στην αριστερή και κουκουέδικη βία»

(σσ: Αυτό δεν είναι καινούριο. Αν ξύσει κανείς τη σκουριά αυτής της πολυκαιρισμένης προστυχιάς θα θυμηθεί, για παράδειγμα, τη θεωρία της εποχής των γερμανοτσολιάδων. Τότε που οι «Τσολάκογλου» κατηγορούσαν το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ επειδή έκαναν Αντίσταση. Τότε που οι «Τσολάκογλου» ζητούσαν να σταματήσει η Αντίσταση, αφού, όπως έλεγαν, προκαλούσε - η Αντίσταση - τα αντίποινα των Γερμανών, δηλαδή τις θηριωδίες των ναζί. Θηριωδίες για τις οποίες, σύμφωνα με τους «Τσολάκογλου», υπεύθυνοι δεν ήταν οι Γερμανοί ναζί, αλλά το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, επειδή έκαναν Αντίσταση...).

Σήμερα, 5 χρόνια μετά, δεν έχουν λόγο να κρύβονται πίσω από την Χρυσή Αυγή. Σήμερα, κάποιοι απ’ αυτούς, για να πουν τις βρωμιές της τάξης τους, της αστικής τάξης, παρατάσσονται δίπλα ακριβώς στη Χρυσή Αυγή, και – ειδικά όταν μιλούν για τους κομμουνιστές - λένε ό,τι και η Χρυσή Αυγή. Άλλωστε και οι χρυσαυγίτες των ταγμάτων εφόδου και ο χρυσαυγιτισμός με… πολιτικά, την ίδια τάξη υπηρετούν.    

***

Τέτοιου είδους κείμενα σαν το τελευταίο της «Καθημερινής» που μέμφεται τη Βουλή «να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του» δεν αποκαλύπτουν την ποιότητα του συντάκτη της.

Βασικά, εκείνο που αναδεικνύουν είναι το είδος της κληρονομιάς που κουβαλάει η άρχουσα τάξη αυτής της χώρας, όπως και την κληρονομιά των εντύπων που απηχούν προνομιακά, όπως η «Καθημερινή», τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης.

Ειδικότερα και σε ό,τι έχει να κάνει με την κληρονομιά της «Καθημερινής»,

της «Καθημερινής που σήμερα ξανακαταδικάζει τον Μπελογιάννη σαν «κατάσκοπο»,

της «Καθημερινής» που πριν 5 χρόνια διαλαλούσε «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία»,

της «Καθημερινής» που πριν 10 χρόνια στο αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά έγραφε ότι η διακυβέρνηση Μεταξά πορεύτηκε με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος,

θα περιοριστούμε να υπενθυμίσουμε τι υποστήριζε η «Καθημερινή» επί εποχής Βλάχου, στις 29 Απρίλη 1941.

 Δυο μέρες, λοιπόν, αφότου οι ιδεολογικοί και πολιτικοί πρόγονοι της «Χρυσής Αυγής», τα γερμανικά «Βάφεν Ες Ες», είχαν μπει στην Αθήνα,

η «Καθημερινή» έγραφε:

«Ο αθηναϊκός λαός αντιμετωπίζει τα γεγονότα με σταθεράν πεποίθησιν ότι όλα βαίνουν προς το καλύτερον, ότι λήξαντος του πολέμου, διά την Ελλάδα τουλάχιστον, ανοίγεται η περίοδος της ειρήνης και της εντός των πλαισίων της ειρήνης αυτής παραγωγικής δραστηριότητος. Η θέλησις των Ελλήνων, όπως εντός του ειρηνικού πλαισίου, το οποίο εξασφαλίζει εις αυτούς ο τερματισμός του πολέμου, αναπτύξουν όλας των τας ικανότητας και όλας των τας πρωτοβουλίας, θα δώση ασφαλώς αφορμήν διά να εκδηλωθούν όλαι εκείναι αι κεκρυμμέναι αρεταί της φυλής μας, αι οποίαι είτε εξ αδιαφορίας, είτε εξ αισθημάτων ηλαττωμένης αλληλεγγύης δεν είχον ανέλθει εις την επιφάνειαν τους τελευταίους καιρούς. Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα τον συντρέξουν -περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία- εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν».

Αυτά γράφονταν τότε. Από την «Καθημερινή».

Σε μια περίοδο, δηλαδή, που ο «χρυσαυγιτισμός» δεν είχε ανάγκη, όπως σήμερα, να κυκλοφορεί... με πολιτικά.

Ήταν τότε που οι «κατάσκοποι» σαν τον Μπελογιάννη πολεμούσαν τους ναζί κατακτητές. Αλλά η «Καθημερινή» (δεν έγραφε τότε ο Κασιμάτης) διακήρυτταν ότι οι Γερμανοί ναζί «είναι φίλοι μας»…   

 thepressproject.gr

Spiegel: Το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα με 5 δισ. ευρώ

Το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στο τρίτο πακέτο για την Ελλάδα με ποσό ύψους ως και 5 δισ. ευρώ, αναφέρει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel στο τελευταίο του τεύχος που κυκλοφορεί αύριο επικαλούμενο αποκλειστικές πληροφορίες.

Το περιοδικό υποστηρίζει ότι την περασμένη εβδομάδα και μετά από διενέξεις μεταξύ του ταμείου και των ευρωπαίων υπήρξε συμφωνία για την ενεργή συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Το ΔΝΤ θα συμμετάσχει με 5 δισ. ευρώ - υπενθυμίζεται ότι το 2015 είχε γίνει λόγο για συμμετοχή του ταμείου με 16 δισ. ευρώ - και τα πρωτογενή πλεονάσματα θα διαμορφωθούν στο 3,5%, έναντι 1,5% που ήθελε το ταμείο.

Το Spiegel υποστηρίζει ότι όλοι οι πιστωτές θέλουν τώρα μια γρήγορη συμφωνία λόγω των επερχόμενων εκλογών σε Ολλανδία και Γαλλία που θα μπορούσαν να δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο τη συνέχιση του ελληνικού προγράμματος.

Φρένο από τον Σόιμπλε το κλείσιμο της αξιολόγησης

Στο μεταξύ ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε βάζει εκ νέου φρένο στο κλείσιμο της αξιολόγησης.

Ο εκπρόσωπος του Γερμανού ΥΠΟΙΚ, δήλωσε σήμερα ότι «δεν έχουμε προχωρήσει ώστε να υπάρξει τη Δευτέρα μια τελική απόφαση».

«Ακούμε για την καλή πρόοδο στις συνομιλίες εντός των θεσμών και επίσης για πρόοδο στις συνομιλίες με την Ελλάδα», πρόσθεσε η εκπρόσωπος. «Έχουμε σύγκλιση. Αλλά δεν έχουμε προχωρήσει τόσο πολύ από τεχνικής άποψης ώστε να μπορεί να υπάρξει τη Δευτέρα μια τελική απόφαση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης».

Η εκπρόσωπος του Σόιμπλε τόνισε ακόμη ότι είναι απαραίτητο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να συμμετάσχει στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας.

Suddeutsche Zeitung: Είτε Λαγκάρντ, είτε… Βέμπερ

Την ίδια ώρα, η Suddeutsche Zeitung υποστηρίζει σε άρθρο της ότι Μέρκελ και Σόιμπλε είτε θα εντείνουν τις πιέσεις προς την Λαγκάρντ ώστε να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, είτε θα υιοθετήσουν την πρόταση Βέμπερ καθώς δεν υπάρχει άλλη λύση.

«Ούτως ή άλλως το πρόγραμμα καλύπτεται με τον καλύτερο τρόπο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Τι εμποδίζει αυτό το status quo να γίνει ρεαλιστική εκδοχή για το μέλλον;», σημειώνει η εφημερίδα.

Υπενθυμίζεται ότι ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) και αντιπροέδρος της βαυαρικής Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU), είχε δηλώσει ότι από τη στιγμή που το ΔΝΤ επιμένει σε κούρεμα του ελληνικού χρέους «θα πρέπει να το αφήσουμε να αποχωρήσει». Η δήλωσή του είχε φέρει αντικρουόμενες δηλώσεις και απόψεις στο συντηρητικό στρατόπεδο της Γερμανίας.

Η Suddeutsche Zeitung καταλήγει ότι η Γερμανία θα πρέπει να αποφασίσει άμεσα. «Η Μέρκελ διατρανώνει ότι θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ, από την άλλη (όμως) αρχίζει η προεκλογική εκστρατεία και η εκδοχή της αναμονής αποκλείεται», σημειώνει.

«Το σενάριο με τις απειλές Σόιμπλε για Grexit που προκάλεσε νευρικότητα στις αγορές [...] θυμίζει καλοκαίρι του 2015, όταν η Αθήνα ήταν λίγο πριν την έξοδο από το ευρώ που την ωθούσε ο Σόιμπλε και απέτρεψε αργότερα η Μέρκελ [...] μόνο που το 2017 δεν είναι 2015. Με το Brexit η ΕΕ χάνει το πρώτο μέλος της, στις ΗΠΑ κυβερνά το Ντόναλντ Τραμπ και η Ευρώπη θέλει να μείνει συσπειρωμένη. Η εύθραυστη κατάσταση και οι επικείμενες εκλογές κάνουν αβέβαιη την έκβαση της διαμάχης για τη συμμετοχή του Ταμείου» καταλήγει η SZ.   

 tvxs.gr 

Προκλητικό δημοσίευμα για τον Μπελογιάννη, με χειροκροτητή τη Χρυσή Αυγή

Εντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει δημοσίευμα της Καθημερινής, που υπογράφει ο αρθρογράφος Στέφανος Κασιμάτης και εναντιώνεται στην απόφαση της Βουλής να τιμήσει τον Νίκο Μπελογιάννη. Το δημοσίευμα έσπευσε να υιοθετήσει η Χρυσή Αυγή, η οποία είχε φροντίσει να καθυβρίσει τον εκτελεσθέντα αγωνιστή.

Συγκεκριμένα, στις 8 Φεβρουαρίου, η Βουλή ενημέρωσε ότι με απόφαση του προέδρου της θα διοργανώσει έκθεση προς τιμήν του Νίκου Μπελογιάννη, στο σπίτι του, στην Αμαλιάδα, με αφορμή την συμπλήρωση 65 χρόνων από την εκτέλεσή του, στις 30 Μαρτίου του 1952.

Μία μέρα μετά, στις 9 Φεβρουαρίου, η διαδικτυακή εφημερίδα της Χρυσής Αυγής έγραψε:«Η λογική λέει ότι το να τιμάται από το Κοινοβούλιο μας Χώρας ένας καταδικασμένος για κατασκοπεία εναντίον της Πατρίδος του αποτελεί όχι απλώς μη υπαρκτό φαινόμενο αλλά μακάβρια φαντασίωση προσβολής της Ιστορικής Μνήμης».

Μέχρι εδώ, ουδεμία έκπληξη. Τη σκυτάλη όμως, πήρε μέσα από τις στήλες της "Καθημερινής"  ο Στ. Κασιμάτης, ο οποίος στις 12 Φεβρουαρίου, κι ενώ είχε ήδη δημοσιοποιηθεί το «χρυσαυγίτικο» παραλήρημα, έγραψε:

Ικανοποιημένοι προφανώς οι χρυσαυγίτες επανήλθαν στις 14 Φεβρουαρίου, γράφοντας μεταξύ άλλων ότι «ο γνωστός δημοσιογράφος Στέφανος Κασιμάτης (…) λέει τα αυτονόητα».

  tvxs.gr

Το πάθημα του Μαγγελάνου και ο Αλέξης Τσίπρας

Του Γιώργου Φιντικάκη

Το 2004 ο Γιώργος Αλογοσκούφης πήρε με λιακάδα ένα τρύπιο καράβι, την ελληνική οικονομία, και χωρίς να το μπαλώσει, θέλησε να διασχίσει τον Ατλαντικό Ωκεανό, μια από τις πιο επικίνδυνες θάλασσες του κόσμο. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.

Έμαθε τίποτα από το πάθημα του Γ. Αλογοσκούφη και του Κώστα Καραμανλή ο Αλέξης Τσίπρας; Φαίνεται πως όχι. Σαν άλλος θαλασσοπόρος, πήρε κι αυτός το 2015 το ίδιο καράβι, αλλά σμπαραλιασμένο πια, και με το σύνθημα "οι Έλληνες ξέρουμε από θάλασσες", άνοιξε κι αυτός πανιά για τον Ατλαντικό. Το ταξίδι του συνεχίζεται ακόμη, παρ’ ότι θα έπρεπε πλέον να έχει καταλάβει ότι τα σάπια σκαριά δεν βγαίνουν μεσοπέλαγα όταν έχει φουρτούνα.

Φαίνεται ότι δεν έχει διαβάσει την ιστορία ενός πραγματικού θαλασσοπόρου, του Πορτογάλου Φερδινάνδου Μαγγελάνου, που έζησε πέντε αιώνες νωρίτερα. Ο Μαγγελάνος ήταν ένας φιλόδοξος καπετάνιος, που ζηλεύοντας τη δόξα του Κολόμβου ο οποίος και είχε νωρίτερα ανακαλύψει την Αμερική, είχε φαγωθεί να κάνει τον περίπλου του κόσμου. Όταν ο βασιλιάς της Πορτογαλίας αρνήθηκε για τους δικούς του πολιτικούς λόγους να στηρίξει το σχέδιό του, ο Μαγγελάνος απευθύνθηκε στον βασιλιά της Ισπανίας με τον οποίο και υπέγραψε συμβόλαιο.

Του ανατέθηκε λοιπόν η αποστολή να ανακαλύψει μία νέα διαδρομή για τα περίφημα Νησιά των Μπαχαρικών (Spice Islands), στη σημερινή Ινδονησία, ώστε οι Ισπανοί να αποφεύγουν την Αίγυπτο και την Μέση Ανατολή.

Τα μπαχαρικά την εποχή εκείνη μονοπωλούνταν από τους Άραβες και θεωρούνταν κάτι σαν το σημερινό πετρέλαιο : Με ένα σακουλάκι κανέλα αγόραζε κανείς σπίτι στη Λισαβόνα. Μετά από πολλές περιπέτειες, και αφού πρώτα έκανε το γύρο της Αφρικής και μπήκε στον Ινδικό Ωκεανό, ο Μαγγελάνος έφτασε στις σημερινές Φιλιππίνες, όπου και σκοτώθηκε στην προσπάθειά του να συμφιλιώσει δύο εχθρικές φυλές ιθαγενών.

Και κάπου εδώ αρχίζει το κομμάτι της ιστορίας που μας αφορά. Ο Μαγγελάνος φαίνεται ότι ήταν πολύ σχολαστικός τύπος και έβαζε συνέχεια τους ναύτες να καλαφατίζουν τα καράβια, ώστε να τα έχουν σε άριστη κατάσταση. Η συμπεριφορά του αυτή δεν τον έκανε και πολύ δημοφιλή ανάμεσα στο πλήρωμα.

Όταν λοιπόν ο Μαγγελάνος σκοτώθηκε, οι ναύτες παράτησαν το πτώμα του στο νησί, μπήκαν στα καράβια και απέπλευσαν. Πάνω όμως στον ενθουσιασμό τους ότι ξεφορτώθηκαν τον δυνάστη Μαγγελάνο, παραμέλησαν την φροντίδα των καραβιών και εγκατέλειψαν κάθε σχετική προσπάθεια.

Έφτασαν μερικούς μήνες μετά στα περίφημα νησιά, και αφού πρώτα μοίρασαν στους ιθαγενείς καθρεφτάκια και μεταξωτές κορδέλες (εξ ου και η γνωστή έκφραση «φύκια για μεταξωτές κορδέλες»), γέμισαν τα αμπάρια των πλοίων με κανέλα και άλλα πολύτιμα μπαχαρικά. 

Έκαναν όμως το λάθος να τα παραφορτώσουν, και επειδή είχαν πάψει και να τα φροντίζουν, το μεγαλύτερο από αυτά βούλιαξε, παίρνοντας μαζί του όλη την περιουσία που οι ίδιοι είχαν συγκεντρώσει με τόσο κόπο. Έπαιξαν δηλαδή με την τύχη τους, αλλά έπαιξαν για πολύ καιρό, όπως ακριβώς κάνουμε κι εμείς τα τελευταία χρόνια. 

Συμπέρασμα. Έχουμε μερικές φορές την εντύπωση ότι αν εγκαταλείψουμε τον σφικτό κορσέ των μνημονίων, θα βρούμε τον θησαυρό, γιατί όχι της δραχμής, αλλά ακόμη και αν τον βρούμε, θα έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό, αν πρώτα δεν νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας.

Διότι μόνο αν το καράβι είναι αξιόπλοο, θα ταξιδέψει πίσω στο σπίτι σώο, μαζί με τον θησαυρό. Και για να είναι αξιόπλοο, κάποιος πρέπει να το καλαφατίζει.

Για να το πούμε διαφορετικά, οι «καλές προθέσεις» και μόνο δεν αρκούν. Άλλωστε, με καλές προθέσεις, είναι στρωμένος και ο δρόμος για την κόλαση, όπως λέει η περίφημη γαλλική παροιμία. Άξιες εμπιστοσύνης δεν είναι οι κυβερνήσεις που διατυμπανίζουν τις καλές τους προθέσεις, αλλά όσες δεν κάνουν "κοπάνα" από τις ευθύνες τους.

Σε συνέντευξή του στις μαθητικές καταλήψεις του 1990 στα σχολεία, ο Αλέξης Τσίπρας, ενεργό «οργισμένο νιάτο» της εποχής, είχε δώσει συνέντευξη στην Άννα Παναγιωταρέα.

«Είναι δικαίωμα να μπορούμε να κρίνουμε εμείς (οι μαθητές), αν κάποια ώρα θα θελήσουμε να λείψουμε από το μάθημα», ήταν τα λόγια του, υπερασπιζόμενος από τότε το δικαίωμα στην κοπάνα…

liberal.gr

Η φράση του Ρέγκλινγκ κρύβει το μυστικό της σημερινής Ελλάδας

Όπως είπε και ο επί κεφαλής του Ευρωπαϊκού μηχανισμού (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ, «η Ελλάδα είναι μια ειδική περίπτωση. Πουθενά το μέγεθος των προβλημάτων δεν ήταν τόσο μεγάλο και η διαχείρισή τους τόσο αδύναμη όσο στην Ελλάδα». Αν ήξερε και πώς μεγάλωσαν και μεγαλώνουν οι τελευταίες γενιές στη χώρα δεν θα είχε και καμιά απορία.

Κατ’ αρχήν, να διαπιστώσουμε απλώς ότι τίποτε δεν διορθώνεται εδώ και 7 χρόνια γιατί όλες οι κυβερνήσεις ακολουθούν πάνω- κάτω το ίδιο μοντέλο: Αντί να νομοθετούν για να απαλλάξουν τη χώρα από τις στρεβλώσεις των προηγούμενων εγκληματικών κυβερνήσεων, νομοθετούν απλώς για να εισπράξουν όσα απαιτούν οι δανειστές για να αποπληρωθούν τα δανεικά και να αποκτήσουν ταμείο (οι κυβερνήσεις) ώστε να συντηρήσουν το ψηφοφορικό τους δημόσιο.

Αυτή είναι η μόνη πολιτική που ασκείται εδώ και 7 χρόνια. Ακριβώς επειδή οι κυβερνήτες ενδιαφέρονται πρώτα και κύρια για τη δική τους πολιτική επιβίωση και μετά για την επιβίωση της χώρας. Όσοι ενδιαφέρονται για τη χώρα.

Αν μπει κανείς σε ένα μέσο ελληνικό σπίτι (γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις) θα διαπιστώσει ότι εδώ και χρόνια κυριαρχεί η απουσία προσωπικής ευθύνης. Για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι και ποτέ οι πρωταγωνιστές του σπιτιού. Φταίει ο Θεός, η κακιά στιγμή, το μάτι, οι Αμερικάνοι, το κράτος, το αφεντικό, ο γείτονας, η ατυχία, ο Σόϊμπλε, ο καιρός, ο θείος, φταις εσύ άχρηστη/ε, αλλά ποτέ δε φταίω εγώ.

Έτσι ακριβώς μεγαλώνουν οι γενιές στην Ελλάδα εδώ και πάνω από 50 χρόνια. Όχι μόνο στα σπίτια όπου δηλητηριάζονται μ αυτό το γάλα. Στα σχολεία δεν έχω διαβάσει γιατί ήμουν αδιάθετος, γιατί πέθανε ο παππούς μου (για τέταρτη φορά), γιατί δεν καταλάβαινα το κείμενο και η μαμά μου έλειπε, γιατί δεν προλάβαινα, γιατί είχα ξεχάσει το βιβλίο στην τάξη, γιατί οι Άγγλοι πούλησαν την Κύπρο.

Δεν υπάρχει απίθανη παπαριά που να ξεστομίζεται αντί για το γενναίο «δεν είχα όρεξη», που να μη γίνεται αποδεκτή ως επαρκής από το καθηγητικό κατεστημένο! Καμία. Και στο ερώτημα «ποιος το’ κανε αυτό», όταν τα πράγματα ξεφεύγουν, η απάντηση είναι από βουβαμάρα μέχρι χαβαλές. Η απάντηση «εγώ» σπανίζει, όπως σπανίζει και η προσωπική ευθύνη.

Τα πιο πολλά πράγματα στη χώρα γίνονται υπόγεια, κουτοπόνηρα, ύπουλα, φοβικά, χωρίς ίχνος παληκαριάς κι ας είναι η παληκαριά χιλιοτραγουδισμένη. Ίσως γι αυτό να είναι χιλιοτραγουδισμένη. Επειδή λείπει. Όταν ρωτιόνται τα μικρά παιδιά να απαντήσουν σε οποιαδήποτε ευκαιρία έξω από το σπίτι (συχνά και μέσα) σπάνια απαντούν μ αυτό που νοιώθουν ή που σκέπτονται. Απαντούν αυτό που αισθάνονται ότι ΠΡΕΠΕΙ να απαντήσουν. Η κρίση στα ελληνόπουλα υπονομεύεται από πολύ μικρή ηλικία.

Η ήσσων προσπάθεια, που είναι σήμα κατατεθέν στη χώρα χτίζεται από το πρώτο ¨δεν πειράζει», από το πρώτο «δε βαριέσαι», από το πρώτο «έλα μωρέ τώρα», από το πρώτο «χέσ’ τους», από το πρώτο «δεν έγινε τίποτα», που μεγαλώνουν τις τελευταίες γενιές στη χώρα.

Αυτή η νοοτροπία, που χτίζεται μέσα στα σπίτια και στα σχολεία, η νοοτροπία της ατομικής εξαίρεσης από τους κανόνες, του χατηριού και της περιφρόνησης στους κανόνες συνοδεύει τους πολίτες μετά το σχολείο στα πανεπιστήμια και στις δουλειές. Μπορεί να μην είναι όλος ο πληθυσμός μεγαλωμένος έτσι. Αλλά, σημασία δεν έχει πόσοι είναι οι διαφθείροντες. Σημασία έχει ποια νοοτροπία ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ.

Αυτή, λοιπόν, η νοοτροπία της ανευθυνότητας, της ήσσονος προσπάθειας, του χατηριού  και της ανυπακοής σε κανόνες είναι που κάνει την Ελλάδα να είναι μια ειδική περίπτωση, όπως διαπιστώνει ο Κλάους Ρέγκλινγκ, χωρίς να ξέρει και τις αιτίες.

Μόνο που ο Άνθρωπος έπαψε να αλληλοσκοτώνεται για το νεράκι και έχτισε συνθήκες συμβίωσης, βάζοντας κανόνες. Και έφτιαξε νόμους ακριβώς για να τηρούνται οι κανόνες. Είτε ζει στην καπιταλιστική Αμερική, είτε στην Κούβα, είτε στην ΕΣΣΔ, είτε στη Β Κορέα, είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο χώρες- παρίες σαν την Ελλάδα, την Αλβανία, το Πακιστάν, τον τρίτο κόσμο της Αφρικής και τη μισή Λατινική Αμερική έχουν κανόνες μόνο για κορνιζάρισμα. Χώρες αποτυχημένες. Υποταγμένες σε μαφίες. Χώρες προτεκτοράτα.

Αλλά, την κυρίαρχη αυτή νοοτροπία της Ελλάδας δεν την έχτισαν οι πολίτες. Οι πολίτες χορεύουν το χορό που τους επιτρέπουν οι κυβερνήτες τους. Κάνουν ό,τι  «τους παίρνει», για να το πω λιανά. Και επειδή οι εδώ κυβερνήτες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι απολύτως διεφθαρμένοι διαχρονικά, διαφθείρουν και το λαό για να μπορούν να τον έχουν εύκολο πελάτη που δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις. Αυτό είναι όλο το μυστικό. Να έχει τις ελάχιστες απαιτήσεις. Για να έχουν επιβιώνουν πολιτικοί με ελάχιστα προσόντα.

Αν παρακολουθήσει κανείς επαγγελματικά τις κυβερνήσεις των τελευταίων 7 χρόνων και τη σχέση τους με τους δανειστές θα δει ότι η νοοτροπία του νήπιου είναι παρούσα. Οι κυβερνήσεις δεν συνομιλούν στο ίδιο τραπέζι με την ίδια σοβαρότητα με τους ευρωπαίους και αμερικανούς που έχουν απέναντί τους. Ζητάνε αυτό που έμαθαν ως μόνο τρόπο συμπεριφοράς στα σπίτια και στα σχολεία τους: Χάρες! Κάνουν αυτό που έχουν μάθει από τα γεννοφάσκια τους: Άρπα κόλλα ήσσονα προσπάθεια. Εκφράζουν αυτό που πιάνει στην Ελλάδα: Βλακώδεις δικαιολογίες. Και εξανίστανται όταν όλα αυτά δεν πιάνουν ή απορρίπτονται. Όπως ένα κακομαθημένο υστεριάζεται όταν δεν του γίνεται αυτό που του έχουν μάθει σαν δικαίωμά του.

Φυσικά και η Ελλάδα είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, όπως διαπιστώνει το ESM χωρίς να ξέρει και τις αιτίες. Αλλά, στα παλιά του τα παπούτσια του ESM οι αιτίες. Τα λεφτά θέλει και τον ελληνικό πλούτο. Τον οποίο του έχουν ήδη δώσει εν πολλοίς οι Έλληνες πολιτικοί- νήπια, που κάθονται στο τραπέζι μαζί του. ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΉ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΏΝ!

Η ελληνική κοινωνία και η πολιτική της τάξη, που μεγαλώνουν και αναπαράγονται μ αυτές τις νοοτροπίες βρίσκονται ακόμα σε ανήλικη κατάσταση. Και ένα ανήλικο δεν μπορεί ποτέ να κερδίσει μια μάχη με έναν ενήλικα. Εκεί έχασε το παιχνίδι η Ελλάδα ήδη πριν από το 2009. Καθοδηγούμενη από ανεύθυνους ανήλικους πολιτικούς υπό τις ψυχρές κινήσεις ανεύθυνων τραπεζιτών και επιχειρηματιών.

Κι εκεί χάνει και το παιχνίδι της δικής της ευημερίας εδώ και 7 χρόνια η Ελλάδα. Με κλάψες για χάρες, με ψέματα, με κουτοπονηριές, με εμμονή σ ένα μοντέλο πελατειακό, που εξυπηρετεί μόνο το ανήλικο που έχει ανάγκη να σιτίζεται με ασφάλεια από τη μαμά του και τον μπαμπά του. Έτσι έμαθε στην υπερπροστασία του σπιτιού του.

Αυτή είναι η δημοσιολατρεία όσων την έχουν στη χώρα. Η αναπαραγωγή των φουστανιών της μαμάς, αλλά με τα λεφτά του διπλανού! Κι αυτό εκμεταλλεύονται και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί. Που υπηρετούν διαχρονικά τον κάθε κεφαλαιούχο για να αλωνίζει ανενόχλητος στις επιχειρήσεις και τον κάθε πολίτη που έχουν διαφθείρει με ρουσφέτια, νομοθετήματα και απάτες. Σε μια χώρα «ειδική περίπτωση».

Αλλά, αυτό το γόρδιο δεσμό μπορεί να τον κόψει μόνο ένα κομμάτι λαού που είναι ενήλικο ή ένα κομμάτι που θα διεκδικήσει την ενηλικίωσή του για να σωθεί. Επειδή τα ανήλικα που κυριαρχούν και που μας έφεραν ως εδώ μας πάνε σε σίγουρη καταστροφή.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

Κούρασαν και κουράστηκαν με την δήθεν διαπραγμάτευση

  Του Γιάννη Σιδέρη

«Θα τα δώσουν τα  λεφτά», λέει ο κ. Φλαμπουράρης στο βιντεάκι που κοινοποίησε η ΝΔ (ναι αυτός που έλεγε ότι το χρέος είναι αέρας και θα πληρώσουμε με αέρα), αλλά στο μεταξύ δεν τα δίνουν τα λεφτά, και η χώρα περιδινίζεται σε ένα στρόβιλο δηλώσεων και δημοσιευμάτων, που την απαξιώνει ολοένα και περισσότερο στο διεθνές οικονομικό, επενδυτικό και γεωπολιτικό στερέωμα.

Και όταν μια μικρή χώρα απασχολεί την ειδησεογραφία των μεγάλων διεθνών μέσων ενημέρωσης και των διεθνών πρακτορείων, και τις συνεχείς δηλώσεις διεθνών πολιτικών, ποτέ δεν είναι για καλό.

Από τον Economist που θεωρεί πιθανό το  Grexit τα επόμενα χρόνια ( τέτοια να ακούν οι επενδυτές να στριμώχνονται στην είσοδο) μέχρι  τον Ρέγκλινγκ  που χαρακτηρίζει τη χώρα μας «ειδική περίπτωση», και μας καλεί να εφαρμόσουμε τις μεταρρυθμίσεις που έχουμε συμφωνήσει (αυτές που ο πρωθυπουργός  ισχυρίζεται ότι έχουμε εφαρμόσει αλλά ο Τσακαλώτος διαψεύδει δι’ επιστολής),  από τη γερμανική κυβέρνηση που παρέκαμψε τις δηλώσεις Βέμπερ και θεωρεί τη συμμετοχή του ΔΝΤ αναγκαία, μέχρι το  Reuters   που προβλέπει ότι έρχονται πιο δύσκολες εποχές για τους Ελληνες, έως την δήλωση ευρωπαίου αξιωματούχου, που λόγω των δυσχερειών της Δευτέρας, δηλώνει  πως δεν χρειάζεται να επιταχυνθεί το πρόγραμμα συνεδριάσεων του Eurogroup, «20 Μαρτίου, 20 Απριλίου, μετά Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο, πολλά Eurogroup  πριν από το Καλοκαίρι και η Ελλάδα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της μέχρι τότε».

«Προκλητική και κυνική», την χαρακτήρισαν κάποια ελληνικά Μέσα, για να χαϊδέψουν τα αυτιά του κοινού τους και να διαιωνίσουν το στερεότυπο περί των κακών ξένων. Ξέχασαν ότι μια μέρα πριν την ίδια «προκλητική και κυνική»  δήλωση είχε κάνει στον Αντ1  ο Νίκος Βούτσης. Όταν του επισημάνθηκε  ότι μπορεί  να μην υπάρξει ευκαιρία για να κλείσει η αξιολόγηση  τον Μάρτιο, απάντησε ότι θα υπάρξει «Ή Μάιο, ή Ιούνιο, ή Ιούλιο». Προφανώς είναι άλλης ποιότητας δήλωση όταν την αναφέρει ένας στεγνός γραφειοκράτης, υπηρέτης της νεοφιλελεύθερης αποικιοκρατίας  και άλλη η ποιότητα της ίδιας δήλωσης, όταν την  εκφέρει ένας αντιμνημονιακός αγωνιστής.

Σόϊμπλε, ο σύγχρονος... Όθων

Ως «Όθωνα της σύγχρονης εποχής» χαρακτηρίζει τον  Βόλφγκανγκ Σόιμπλε», ο Αρνό  Λεπαρμαντιέ στη Le Monde . Επεξήγηση: Το αναφέρουμε για να κατανοήσουμε ότι πέραν της δική μας, ομόθυμα εχθρικής οπτικής περί τον γερμανό υπουργό (του Λαζόπουλου συμβάλλοντος),  υπάρχει και ένας άλλος κόσμος στην Ευρώπη, με διαφορετική οπτική, την οποία θα πρέπει να έχει υπόψιν της η κυβερνητική ηγεσία,  καθώς θα αναμετρηθεί και με αυτή.

Ο Λεπαρντιέ λοιπόν, μας κάνει μια ιστορική ακτινογραφία:  («Από ξένη ανάμειξη σε οικονομική πτώχευση, το ελληνικό ζήτημα τίθεται και ξανατίθεται από την κήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας.. θα υπάρξει κάποτε ένας τρόπος απαλλαγής από την ελληνική κατάρα; Ποτέ αυτή η χώρα δεν απέκτησε πραγματική οικονομική ανεξαρτησία», γράφει ο αρθρογράφος). Το αυτοσαρκαστικό ερώτημα είναι, γατί σήμερα να πάμε καλύτερα;

Ο Σόϊμπλε λοιπόν , παραμένει σκληρός υπέρ ΔΝΤ, όσο και ο Ντέϊσελμπλουμ, που λόγω  θέσης έχει τον συντονισμό για το πλαίσιο της συμφωνίας. Από την κυβέρνηση δεν έχουν υψηλές προσδοκίες για το Eurogroup της Δευτέρας. Ελπίζουν σε μια συμφωνία που θα υποδηλώνει μια «υπόσχεση» ολοκλήρωσης σε Eurogroup του Μαρτίου, και την επιστροφή των  τεχνικών κλιμακίων. Και φυσικά την όποια ανολοκλήρωτη λύση, η κυβέρνηση θα την αποδώσει  στην αδιαλλαξία των δανειστών, τους οποίους ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κάλεσε να επιστρέψουν στον ρεαλισμό (όπου βρισκόμαστε εμείς οι προσγειωμένοι)! 

Η Ελλάδα θα δώσει αρκετά (την ψήφιση των μέτρων),  κάτι ενδέχεται να πάρει (π.χ. ελάχιστη μείωση ΦΠΑ, επαναβεβαίωση του 15% για ετήσια εξυπηρέτηση χρέους), για να αιτιολογήσει την καταστροφική της καθυστέρηση, ωστόσο αυτό που θα πάρει θα κριθεί από την «ποιότητά» του. Άλλο π.χ. να υποχωρήσει στο συμβολικό μέτρο της αύξησης των μαζικών απολύσεων από το 5 στο 10% συμβολικό γιατί δεν έχει πρακτικό αντίκρισμα, καθώς δεν έχουμε μεγάλες μονάδες με χιλιάδες εργαζόμενους, και διαφορετικής ποιότητας θα είναι μια ήττα στο αφορολόγητο, ή τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Έτσι κ αλλιώς η κυβέρνηση –και η χώρα - έχασε πάνω από χρόνο, αυτό αλισβερίσι έχει κουράσει τα μάλα, αποτελεί το καθημερινό αγχώδες  quiz της ειδησεογραφίας (γιατί είναι υποχρεωμένη να το απαντά), αλλά καμιά σημασία δεν έχει αυτό το «λίγο πάνω λίγο κάτω», για την πορεία της χώρας.  Η υπερήφανη διαπραγμάτευση τα έχει όλα στον αέρα, ακόμη και  τη συμμετοχή του ΔΝΤ ως τεχνικού συμβούλου, που θα είναι πύρρειος νίκη γιατί θα παρεμβαίνει χωρίς να χρηματοδοτεί, και θα σβηστεί η προσδοκία του QE και του κουρέματος.

Παντού «κερδάμε», που λέει και η φράση της εποχής.

     

liberal.gr 

Το σχέδιο για τη δραχμή… (ή απόψε αυτοσχεδιάζουμε)

Του Γιάννη Παντελάκη

Όταν έφτιαξαν ένα χάρτη της χώρας για τις δράσεις του νέου ΕΣΠΑ, ξέχασαν να βάλουν τα νησιά! Προσπαθούν εδώ και δυο χρόνια να εφαρμόσουν ένα νέο σύστημα για τα τέλη κυκλοφορίας και δεν τα έχουν καταφέρει. Διόρισαν στο δημόσιο ντοπαρισμένους αθλητές και το αντιλήφθηκαν εκ των υστέρων. Επιμένουν σε non paper από το Μαξίμου ότι Λέσβος και Μυτιλήνη είναι διαφορετικά νησιά, ενώ ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα.

Με αυτά-και όχι μόνο-τα δεδομένα θεωρεί κάποιος ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν επεξεργασμένο και καλά μελετημένο σχέδιο για την δραχμή;

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορούν νέα σενάρια τα οποία υποτίθεται έχει σχεδιάσει η κυβέρνηση και τα οποία θα λειτουργήσουν μ' έναν μεθοδικό τρόπο για μετάβαση στην δραχμή, εφόσον υπάρξει τέτοιο θέμα. Διαβάσαμε πολλά γι αυτό. Τα σχέδια βασίζονται σε μελέτη των δεδομένων και παραμέτρων και θα εφαρμοστούν την κατάλληλη στιγμή που θα χρειαστεί-αν χρειαστεί-για μετάβαση στο εθνικό νόμισμα. Βάσει των όσων έχουν γραφτεί ο Τσίπρας και το επιτελείο του, έχουν βαθειά μέσα στο μυαλό τους ένα τέτοιο ενδεχόμενο το οποίο μελετούν και σκέφτονται.

Η ταπεινή άποψη του υπογράφοντος είναι πως όλα αυτά αποτελούν φανταστικά σενάρια που βασίζονται σε μια μικρή αλήθεια.  Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, στρατηγική και πρόγραμμα για οτιδήποτε. Ούτε για το ευρώ, ούτε για την δραχμή, ούτε για το δολάριο!  Οι ιδεοληψίες κάποιων και οι ενοχές κάποιων άλλων, δεν συνιστούν σχέδιο, πολύ περισσότερο δεν περιέχουν οποιαδήποτε στρατηγική. Απλά, ο πολιτικός αχταρμάς που βρίσκεται στην κυβέρνηση, αυτοσχεδιάζει και ασκεί καθημερινή πολιτική με βάσει τα προβλήματα που προκύπτουν. Και γι αυτό συνήθως η διαχείρισή τους χαρακτηρίζεται από έντονο ερασιτεχνισμό.

Αυτά όλα, αποδείχτηκαν από νωρίς, από τον Ιανουάριο του 2015 όταν ανέλαβαν την εξουσία. Δεν υπήρξε ποτέ ένα εναλλακτικό σχέδιο για το ενδεχόμενο άρνησης από την πλευρά των δανειστών για εφαρμογή του περίφημου προγράμματος της Θεσσαλονίκης για παράδειγμα ή της κατάργησης των μνημονίων. Αν ξύσουμε λίγο την μνήμη μας θα θυμηθούμε πως κάθε κυβερνητικό στέλεχος έλεγε κάτι διαφορετικό και σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε ένας κεντρικός σχεδιασμός και στρατηγική. Το αποτέλεσμα, ήταν η κάκιστη συμφωνία που κατάφεραν, εντελώς ετεροβαρής για την χώρα μας. Το τρίτο, δικό τους μνημόνιο δηλαδή.

Ακόμα και το περίφημο παράλληλο νόμισμα που κυκλοφορούσε ως σενάριο την περίοδο των διαπραγματεύσεων, αμφιβάλω αν είχε σχεδιαστεί σε κεντρικό επίπεδο. Κάτι είπε ο Βαρουφάκης στον μάλλον ελλειμματικό ως προς τα οικονομικά δεδομένα Τσίπρα, αυτός θεωρώντας πως ο Βαρουφάκης είναι πράγματι ένα ισχυρό asset, συμφώνησε και κάπως έτσι λειτούργησαν.

Η κυβερνητική πορεία στα δυο αυτά χρόνια, τα επιβεβαιώνει όλα αυτά με κάθε τρόπο. Αυτό συμβαίνει και με το θέμα των διαπραγματεύσεων για την αξιολόγηση που δεν κλείνει. Ο χρόνος κυλάει, ο χρόνος αυτός λειτουργεί αρνητικά για την οικονομία (όπως οι ίδιοι παραδέχονται) και το αποτέλεσμα θα ένας ακόμα αρνητικός για την χώρα συμβιβασμός. Αποτελέσματα της ανύπαρκτης στρατηγικής και σχεδιασμού και αυτά.

Το θέμα της δραχμής επανήλθε, από τότε που ο πρώην υπουργός Ξυδάκης μας είπε ότι με αυτήν μεγαλουργήσαμε στο παρελθόν. Είναι ο Ξυδάκης δραχμιστής; Όχι, απλά έπρεπε να πει κι αυτός κάτι για να τον φιλοξενήσουν τα κανάλια. Το είπε, το μάζεψε λίγο, το επανέλαβε κ.ο.κ. Αυτή η συμπεριφορά δεν συνιστά κάποιο σχέδιο για την δραχμή παρότι η ζημιά γίνεται. Ανοίγει ένα θέμα δηλαδή που επηρεάζει μυαλά και συνειδήσεις και ο διάλογος πραγματοποιείται μ' έναν αποσπασματικό και παραπλανητικό τρόπο. Τα κανάλια μετά τον Ξυδάκη, θεωρούν πως το θέμα δραχμή «πουλάει» και κάθε τρις και λίγο καλούν έναν Λαπαβίτσα για να μας δώσει τα φώτα του.  Και ο ανυποψίαστος πολίτης μαθαίνει πως δεν θα ειναι και τόσο άσχημα με την δραχμή, δαιμονοποιεί το ευρώ και την Ευρώπη και έτσι πορεύεται.

Μερικές φορές, είναι δύσκολο να πιστέψεις πως αυτοί που έχουν αναλάβει τις τύχες σου, έχουν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Επειδή δεν το θέλεις, αρνείσαι και να το παραδεχτείς, αρνείσαι να φανταστείς ποίοι και πως βρίσκονται στην εξουσία. Κι όμως, έτσι είναι…

liberal.gr 

Ισχύει η δεύσμευση Παυλόπουλου ότι δεν θα δεχθεί να γίνει ο ΠτΔ της δραχμής;

Νομίζω ότι θα είχε έντονο δημοσιογραφικό και πολιτικό ενδιαφέρον να επιχειρήσει κάποιος να ρωτήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας αν ισχύει μια θεσμικά σημαντική δέσμευση του Προκόπη Παυλόπουλου από τον Ιούνιο του 2015.

Τότε, μιλώντας στη Realnews, είχε διαμηνύσει ότι δεν θα δεχθεί να παραμείνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μια χώρα εκτός της Ευρωζώνης. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση που μια κυβέρνηση επιχειρούσε να σύρει τη χώρα εκτός ευρώ, εκείνος θα ενεργοποιούσε το μοναδικό εργαλείο που διαθέτει ως Πρόεδρος για να πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις: την παραίτηση του.

Δεν είμαι πολιτικός θαυμαστής του κ. Παυλόπουλο αλλά σέβομαι απόλυτα τον θεσμικό ρόλο του. Επειδή λοιπόν διάφοροι, ίσως κακοπροαίρετα, του καταλογίζουν αντιευρωπαϊκό ενδοτισμό στη λαϊκίστικη λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα ήταν εθνικά ωφέλιμο να μας πει αν παραμένει πιστός στη δέσμευση που έδωσε εκείνο τον μοιραίο Ιούνιο...

parapolitiki.com

Ξινά τα σταφύλια της παράτασης, πικρό το ποτήρι της συμφωνίας

Η αξιολόγηση δεν είναι κρασί που όσο παλιώνει γίνεται καλύτερο, διαμηνύουν στην Αθήνα οι Βρυξέλλες. "Μπαλάκι" η ευθύνη για την ανάληψη πρωτοβουλιών.

Η αξιολόγηση δεν είναι κρασί που όσο παλιώνει γίνεται καλύτερο, διαμηνύουν στην Αθήνα οι Βρυξέλλες, καθώς η ευθύνη για την ανάληψη πρωτοβουλιών προκειμένου να επιστρέψουν τα τεχνικά κλιμάκια,  έχει γίνει “μπαλάκι” ανάμεσα στους δανειστές και την ελληνική κυβέρνηση.

Οι ευρωπαίοι δηλώνουν ότι περιμένουν τις ελληνικές προτάσεις και την Αθήνα να ζητά από τους δανειστές να διαμορφώσουν μια κοινή βάση για τις προβλέψεις της πορείας της οικονομίας.

Κι όλα αυτά τη στιγμή που αφενός οι επιδόσεις της οικονομίας να γίνονται όλο και πιο δυσμενείς, αφετέρου η ευρωζώνη εισέρχεται σε μια δύσκολη περίοδο με αλλεπάλληλες και απρόβλεπτες – ως προς την έκβαση τους - εκλογικές αναμετρήσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση φαίνεται πως βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στην παλιά τακτική της παράτασης της διαπραγμάτευσης και την επώδυνη συμφωνία. Ή για να χρησιμοποιήσει κανείς την μεταφορά των ημέρων, ανάμεσα στα «ξινά σταφύλια» των καθυστερήσεων και το «πικρό ποτήρι» της συμφωνίας.

Ζητούν πρωτοβουλίες από την Αθήνα

Η ελληνική πλευρά δεν έχει απαντήσει ακόμη στην πρόταση που υποβλήθηκε από τους δανειστές την περασμένη Παρασκευή στον Ευκλείδη Τσακαλώτο για μέτρα 3,6 δισ. ευρώ. Ο επίτροπος Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισι που συνάντησε τον πρωθυπουργό την Τετάρτη φέρεται να προέτρεψε τον Αλέξη Τσίπρα να υποβάλει και τις δικές του αντιπροτάσεις, πάντα με στόχο να υπάρξει ένα διέξοδο έως το Eurogroup της επόμενης Δευτέρας, 20 Φεβρουαρίου, αλλά και υπό τον όρο ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει στο πρόγραμμα.

Κυβέρνηση: Στο Βερολίνο και το ΔΝΤ η ευθύνη

Η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι οι ευρωπαίοι και το ΔΝΤ- είναι αυτοί που πρέπει να αποφασίσουν σε μια κοινή βάση για τις προβλέψεις της ελληνικής οικονομίας, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος δήλωσε ότι θετική εξέλιξη στο Eurogroup της Δευτέρας θα υπάρξει εάν επιστρέψουν στο ρεαλισμό τόσο το ΔΝΤ όσο και το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας. «Αναμένουμε από το ΔΝΤ να υιοθετήσει επιτέλους την πραγματικότητα των αριθμών και να προβεί σε πιο αξιόπιστες εκτιμήσεις για τα επόμενα χρόνια. Περιμένουμε από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών να προσεγγίσει πιο ρεαλιστικές εκτιμήσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα στο μεσοπρόθεσμο διάστημα» σημείωσε ο Δ. Τζανακόπουλος, ο οποίος χαρακτήρισε «ενδιαφέρουσα την πρώτη έστω και δειλή μετατόπιση του κ. Τόμσεν οτι το ΔΝΤ ενδέχεται να αναθεωρήσει προς το θετικότερο τις προβλέψεις του».

Παράλληλα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τόνισε ότι δεν έχει κανένα νόημα η συζήτηση για επιβολή επιπλέον μέτρων λιτότητας και ξεκαθάρισε πως ο επίτροπος Μοσκοβισί δεν έφερε κανένα πακέτο μέτρων ενώπιον της ελληνικής πλευράς.

Το βράδυ της Πέμπτης κυβερνητικοί κύκλοι εξαπέλυσαν επίθεση κατά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέροντας ότι “η ΝΔ είναι σε στρατηγικό αδιέξοδο, βλέπει ότι κλείνει η αξιολόγηση».

Καταιγισμός προειδοποιήσεων από τους Ευρωπαίους

Οι ευρωπαίοι απάντησαν στην Αθήνα με έναν καταιγισμό προειδοποιήσεων για το κλείσιμο της αξιολόγησης χωρίς καθυστερήσεις, προειδοποιώντας για τους κινδύνους από μια νέα αναβολή.

Ευρωπαίος αξιωματούχος σχολιάζοντας την στάση αναμονής της ελληνικής κυβέρνησης τόνισε ότι μόνο το κρασί γίνεται καλύτερο όσο παλιώνει. “Σε αντίθεση με το κόκκινο κρασί, η συνεχής αναμονή δεν βελτιώνει, αλλά επιδεινώνει την κατάσταση” είπε ο αξιωματούχος και πρόσθεσε ότι το καλύτερο σενάριο είναι να υπάρξει μία συμφωνία την Δευτέρα στο Eurogroup που να επιτρέψει την επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα και να υπάρξει μία συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι αυτό που πρέπει να συμφωνηθεί είναι η δημοσιονομική τροχιά και η αγορά εργασίας και όχι οι λεπτομέρειες σε συγκεκριμένα νούμερα, τονίζοντας ότι αυτά τα ζητήματα θα συμφωνηθούν όταν τα τεχνικά κλιμάκια επιστρέψουν στην Αθήνα και επεξεργαστούν τα νούμερα.

Αυτό που θα κρίνει το ύψος των μέτρων που θα πρέπει η Αθήνα να πάρει είναι κατά πόσο η δημοσιονομική υπεραπόδοση για το 2016 προκύπτει από μέτρα με μη επαναλαμβανόμενη απόδοση ή από μέτρα που θα έχουν δημοσιονομική επίπτωση και στα επόμενα χρόνια.«Είναι σημαντικό να δούμε ποια είναι η τρέχουσα ταμειακή κατάσταση και τί μετρητά υπάρχουν» είπε. Συμπλήρωσε δε ότι «αποτελεί ερώτημα ποια από τα φορολογικά έσοδα είναι μόνιμα» καθώς, όπως ανέφερε εννοώντας το ΔΝΤ, «πολλοί πιστεύουν ότι μπορεί να είναι εφάπαξ έσοδα» και ότι δεν θα έχουν δημοσιονομικό αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου.

«Το ΔΝΤ θα μπορούσε να αλλάξει τις εκτιμήσεις του κάποια στιγμή, αυτό θα ήταν σημαντικό για μένα να γίνει στο τέλος της διαπραγμάτευσης για τη συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (SLA), όταν τα στοιχεία θα μπουν στο χαρτί και θα γίνουν υπολογισμοί», κατέληξε ο αξιωματούχος.

Ρέγκλινγκ: Εφαρμόστε τις μεταρρυθμίσεις

Από το Μόναχο, ο πρόεδρος του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, κάλεσε την Αθήνα να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις με αποφασιστικότητα και σχολίασε ότι πουθενά αλλού δεν υπήρξαν τόσα πολλά προβλήματα όσο στην Ελλάδα. “H Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση. Πουθενά η έκταση των προβλημάτων δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο στην Ελλάδα και η διακυβέρνηση τόσο αδύναμη. Αλλά η Ελλάδα μπορεί να κάνει στροφή και να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών, υπό την προϋπόθεση ότι θα εφαρμόσει τις συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις με αποφασιστικότητα.” είπε ο κ. Ρέγκλινγκ και προειδοποίησε ότι δεν είναι σωστό να δίνεται η εντύπωση πως η ΕΕ είναι διαρκώς “υπό αναμόρφωση”. “Το αντίθετο, η κρίση είναι πολύ πίσω μας και έχουμε βγει από αυτήν ισχυρότεροι από ποτέ” είπε ο επικεφαλής του ESM.

Μηνύματα από Μοσκοβισί-Ντομπρόβσκις

Νωρίτερα, μηνύματα για ταχεία ολοκλήρωση της αξιολόγησης απηύθυναν ο επίτροπος Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόφσκις, λίγες ημέρες πριν το κρίσιμο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους στη Βιέννη, μία ημέρα μετά την επίσκεψή του στην Αθήνα, ο κ. Μοσκοβισί εξέφρασε την ελπίδα πως θα υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στους θεσμούς και την ελληνική κυβέρνηση πριν τη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης.

«Μία συμφωνία […] για το ελληνικό πρόγραμμα είναι απολύτως απαραίτητη […] με λίγη προσπάθεια από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές μου φαντάζει εφικτή», σημείωσε, όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuters.

Τόνισε πως η Αθήνα είναι διατεθειμένη να προβεί σε συμβιβασμούς, εφόσον της δοθεί το απαραίτητο περιθώριο ώστε να προστατεύσει τα πιο αδύναμα στρώματα που έχουν πληγεί από την κρίση.

«Είναι σαφές πως χρειάζεται πλέον να δείξουμε στον ελληνικό λαό πως υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ της λιτότητας», επισήμανε ο επίτροπος.

Προειδοποίηση πως τυχόν καθυστέρηση στις διαπραγματεύσεις θα επιφέρει κόστος σε όλες τις πλευρές έστειλε από την πλευρά του ο αντιπρόεδρος Ντομπρόφσκις, σημειώνοντας πως η επιλογή είναι ανάμεσα στην σκληρή προσπάθεια για συμφωνία και την επικίνδυνη διολίσθηση στην αβεβαιότητα.

«Θεωρώ ότι η επιλογή είναι εμφανής», δήλωσε, μιλώντας στο Euro2day.

Ο κ. Ντομπρόφσκις διευκρίνισε πάντως ότι η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συγκριθεί με το 2015, όταν η χώρα μας κινδύνευσε με πτώχευση και έξοδο από την ευρωζώνη.

 thetoc.gr

«Χαστούκι» Βερολίνου στον Βέμπερ: Χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει επόμενη δόση για την Ελλάδα

Ανώμαλη προσγείωση για τον συντηρητικό Γερμανό ευρωβουλευτή Μάνφρεντ Βέμπερ από το ίδιο του το κόμμα, στη μοναδική περίπτωση που ο «σκληρός» πολιτικός φάνηκε να μιλά θετικά για την Ελλάδα.

Με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο έρχεται σήμερα ο επικεφαλής της ΚΟ των Χριστιανικών κομμάτων και στενός συνεργάτης της καγκελαρίου να διαψεύσει τις δηλώσεις του Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής της ΚΟ του ΕΛΚ και αντιπροέδρου της Χριστιανοκοινωνική Ένωσης CSU, περί διαφαινόμενης μεταστροφής βουλευτών από το CDU/CSU σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή του ΔΝΤ στον ελληνικό πρόγραμμα.

Σύμφωνα με τη Deutsche Welle, σε δηλώσεις του στο περιοδικό Φόκους ο Φόλκερ Κάουντερ προειδοποιεί την ελληνική κυβέρνηση να μην έχει αυταπάτες και ξεκαθαρίζει ότι το ΔΝΤ πρέπει να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα, ειδάλλως «δεν μπορούμε να δώσουμε το πράσινο φως για την εκταμίευση της επόμενης δόσης» όπως τόνισε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα ζήτησε για άλλη μια φορά από την Ελλάδα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της για μεταρρυθμίσεις. «Επιμένουμε επ’ αυτού», σημείωσε με νόημα και δήλωσε απογοητευμένος για το ότι η Αθήνα έχει υλοποιήσει μέχρι σήμερα το πολύ το ήμισυ των υποσχέσεών της.

Αλλά και ο Χανς Μίχελμπαχ, από το Χριστιανοκοινωνικό κόμμα CSU, επικεφαλής της Επιτροπής Προϋπολογισμού, απέρριψε τις δηλώσεις Βέμπερ χαρακτηρίζοντας κι αυτός τη συμμετοχή του Ταμείου αναγκαία και καταλογίζοντας στον ευρωβουλευτή ότι έκανε αυτές τις δηλώσεις χωρίς προσυνεννόηση.

Κύκλοι της γερμανικής κυβέρνησης σχολίασαν τις δηλώσεις Βέμπερ στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung με την επισήμανση ότι απηχούν περισσότερο απόψεις βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και όχι την επίσημη γερμανική θέση, η οποία δεν έχει αλλάξει και θεωρεί αναπόφευκτη τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα. Οι ίδιοι κύκλοι ανέφεραν στη DW ότι δεν βλέπουν να επαρκεί ο χρόνος μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα για να κλείσει η διαπραγμάτευση.

Υπενθυμίζεται ότι ο Μάνφρεντ Βέμπερ δήλωσε στην εφημερίδα: «Στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης αυξάνεται εμφανώς η διάθεση για μια σημαντική αλλαγή πορείας αναφορικά με το επίμαχο θέμα της συμμετοχής του ΔΝΤ». Σύμφωνα με τον Βέμπερ τόσο η Ευρώπη όσο και η Γερμανία θα πρέπει να σταματήσουν να επιμένουν στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. «Από τη στιγμή που το Ταμείο εμμένει στο ενδεχόμενο κουρέματος, τότε θα πρέπει να το αφήσουμε να αποχωρήσει», αναφέρει ο Μ. Βέμπερ.

Deutsche Welle