Πώς ο Σόιμπλε μας τύλιξε στη δημιουργική ασάφεια

Η πρώτη συμφωνία κυβέρνησης – δανειστών. Ο Γιάνης Βαρουφάκης και η σελίδα που δεν γύρισε. Όλα όσα έγιναν πριν από δύο χρόνια ακριβώς, στις 20 Φεβρουαρίου 2015

  

Το 'χει η μοίρα μας φαίνεται οι αποφάσεις του Eurogroup για το χρέος που όλο μεγαλώνει, την ρευστότητα που όλο μειώνεται και τις μεταρρυθμίσεις που όλο συζητάμε, να συνδέονται με την 20ή Φεβρουαρίου. Σαν κάποιο αόρατο χέρι της αγοράς ή των... Θεσμών να θέλει αποφάσεις για την “ελληνική υπόθεση” αυτήν την ημέρα.

Eurogroup λοιπόν σήμερα για αυτήν την ρημαδοαξιολόγηση που θα ολοκληρωνόταν πέρυσι τέτοιες μέρες για να πάμε παρακάτω και ακόμη και τώρα είναι ανοιχτή και “παίζεται” εάν και πότε θα ολοκληρωθεί. Κι ας είναι -υποτίθεται- κλειδί για την συμμετοχή της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και στην δρομολόγηση μέτρων για το χρέος.

Eurogroup όμως και πριν από δύο χρόνια, ακριβώς τέτοια μέρα, για το αν θα γυρίζαμε σελίδα και θα τελειώναμε με τα μνημόνια ή εάν η “Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης” όπως την αποκαλούν επισήμως τα συμβαλλόμενα μέρη, θα έπαιρνε παράταση, για να δούμε τι θα γίνει με την χώρα και την ζωή μας.

Αυτή πήρε την παράταση αλλά η κυβέρνηση και κατ' επέκταση η χώρα δεν πήρε τα κονδύλια που περίμενε και βρεθήκαμε να πηγαίνουμε από αξιολόγηση σε αξιολόγηση και λύση να μην φαίνεται, και σιγά σιγά, μέτρο με μέτρο και ανακοίνωση με ανακοίνωση, να αποκαλύπτεται ότι ο συμβιβασμός δεν ήταν “λογικός” όπως μας έλεγαν, ούτε “δίκαιος” όπως ελπίζαμε και καμιά “νέα κατεύθυνση” δεν υπήρχε.

Η μέρα της "δημιουργικής ασάφειας"

Γιατί έγινε κι αυτό στις 20 Φεβρουαρίου του 2015, πριν κλείσει καν ένας μήνας από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τον σχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και λίγες ημέρες μετά από την υπερψήφιση στη Βουλή των προγραμματικών δηλώσεων: να μην βγαίνει άκρη από τις αντικρουόμενες δηλώσεις, άλλα έλεγε η Αθήνα, άλλα οι Βρυξέλλες και άλλα το Βερολίνο, άλλα ο Ντάισελμπλουμ, άλλα ο Σόιμπλε και άλλα ο Βαρουφάκης κι άντε μετά οι απλοί άνθρωποι να βγάλουν άκρη, όταν δεν έβγαζαν οι Financial Times και το Bloomberg.

Γιατί οι δανειστές, όπως μάθαμε από τον Γιάνη, είχαν ζητήσει να υπάρχει “δημιουργική ασάφεια” για να μπορούν -ισχυρίζονταν- να περάσουν ευκολότερα τη “διευκόλυνση” της Ελλάδας από τα κοινοβούλιά τους. Αυτό που δεν ήταν ασαφές ήταν ότι δεν επρόκειτο να γίνει η καταβολή της δόσης του προγράμματος που εκκρεμούσε και δεν επρόκειτο να υπάρξουν οι άλλες “διευκολύνσεις” μέχρι να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να ληφθούν τα μέτρα που περιγράφονταν μεν ασαφώς αλλά μετά, στα Eurogroup που ακολούθησαν αναφέρθηκαν με απόλυτη σαφήνεια οδηγώντας στο Τρίτο Μνημόνιο και σε αυτά που μάς έρχονται.

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: αν τα κονδύλια, οι δόσεις και οι άλλες διευκολύνσεις με το αζημίωτο δεν περιγράφονται σαφώς, οι πιστωτές την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια και το χρήμα δεν εμφανίζεται ποτέ στην ώρα του. Εάν επίσης, τα μέτρα που πρέπει να λάβει η χώρα που δανείζεται, και οι μεταρρυθμίσεις, με ή χωρίς εισαγωγικά που της επιβάλλονται, δεν αναφέρονται με απόλυτη σαφήνεια, τότε οι δανειστές τα γυρίζουν, και “ανακαλύπτουν” την σαφήνεια ημέρες και μήνες αργότερα, οπότε ζητούν τα πάντα, λογικά και παράλογα.

Και μπορεί τότε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος να υποστήριζε, συνεπικουρώντας τον Βαρουφάκη, ότι “όσοι υποστηρίζουν ότι η ασάφεια είναι πρόβλημα πρέπει να προσέξουν και την σαφήνεια. Γιατί η ασάφεια για τις εργασιακές σχέσεις μας βοηθάει ενώ η σαφήνεια για τις ιδιωτικοποιήσεις δεν μας βοηθάει” αλλά η ζωή έδειξε ότι ήταν μακριά νυχτωμένος. Γιατί η ασάφεια σε τέτοιες συμφωνίες βοηθά πάντοτε τον δυνατό που έχει τα μέσα να επιβάλει στη συνέχεια τις ερμηνείες που θέλει.

Και έτσι αφήνουν το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, από τα αεροδρόμια και την Fraport μέχρι τον ΟΛΠ και την Cosco προσωρινά στην άκρη για να το λύσουν... εν καιρώ, με την επιβολή της “σαφήνειας” των θεσμών, ενώ -εν ευθέτω χρόνω πάντοτε, όπως... τώρα- θυμούνται και τις εργασιακές σχέσεις, που υποτίθεται ότι είχαν “ξεχάσει” στην ασάφεια και τους ρίχνουν μια σαφήνεια για να τρέχεις.

Το σχέδιο του Βαρουφάκη

Τότε τον πρώτο λόγο, ειδικά προς τα διεθνή ΜΜΕ που ήταν πάντα στο κατόπι του, τον είχε ως υπουργός Οικονομικών ο Γιάνης Βαρουφάκης. Πλάι του ή ένα γύρω, συντονίζοντας, συνεπικουρώντας ή περιμένοντας να έρθει η σειρά τους να αναλάβουν, ο Γιάννης Δραγασάκης, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ως αναπληρωτής υπουργός και ο Γιώργος Χουλιαράκης, επικεφαλής ακόμα μόνο των ελληνικών τεχνικών κλιμακίων. Τον τελικό λόγο βέβαια, και τότε όπως και τώρα, είχε ο Αλέξης Τσίπρας.

Το σχέδιο όπως το είχε αναπτύξει... παντού ο Βαρουφάκης ήταν μια “συμφωνία – γέφυρα” που “θα άφηνε πίσω τα μνημόνια” και με “ένα εξάμηνο ουσιαστικών συζητήσεων” θα οδηγούσε “από την 1η Σεπτεμβρίου σε ένα οριστικό συμβόλαιο Ελλάδας – εταίρων”, κάτι που -στις αρχές Φεβρουαρίου του 2015- η ελληνική πλευρά θεωρούσε ότι μπορεί να επιτευχτεί και σύντομα “μέχρι το Eurogroup της 16 Φεβρουαρίου”.

Ήταν τότε που που το Bloomberg αναρωτιόταν αν “είναι η Ελλάδα το πρώτο ντόμινο της Ευρώπης” και ο Δραγασάκης, ο Βαρουφάκης και ο Τσακαλώτος συναντιόντουσαν με τον επικεφαλής του Euroworking Group Βίζερ και τον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τρόικα Κοστέλο και μετά έλεγαν στους δημοσιογράφους πόσο καλό κλίμα υπήρχε στις συζητήσεις.

Το Βερολίνο έσφιγγε τη θηλιά

Βέβαια, λίγο πιο... πέρα, ο πολύς κ. Σόιμπλε ξεκαθάριζε ότι είναι “αβάσιμες οι πληροφορίες για συμβιβαστική συμφωνία με την Ελλάδα” και άρχιζε να ζορίζει τα πράγματα συμπληρώνοντας: “Εάν η Ελλάδα δεν θέλει το πρόγραμμα, όλα τελείωσαν”, ενώ ο Μοσκοβισί, πάντοτε ένα βήμα πιο μακριά από το Βερολίνο και πιο κοντά στην Αθήνα, συμβούλευσε την ελληνική κυβέρνηση “να ζητήσει παράταση του τρέχοντος προγράμματος”, κάτι που το Μαξίμου απέρριπτε οριζοντίως και καθέτως.

“Μας εκβιάζουν”, είχε δηλώσει τότε ο Αλέξης Τσίπρας, δίνοντας το πολιτικό στίγμα της περιόδου, “αλλά η Ελληνική Δημοκρατία δεν εκβιάζεται”, ενώ ο κυβερνητικός εταίρος Π. Καμμένος σχολίαζε: “Δεν φοβόμαστε κανέναν Σόιμπλε”.

Και μπορεί τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης να άρχισαν να ανεβάζουν τους τόνους και να προβάλουν τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, “Αν η Ελλάδα θέλει χρήματα τότε χρειάζεται πρόγραμμα”, αλλά στην Ελλάδα οι πολίτες ήταν στους δρόμους θέλοντας με την φωνή τους, από την Κάλυμνο μέχρι την Καστοριά κι από την Κρήτη μέχρι την Καβάλα να στηρίξουν και αυτοί την ομάδα που έδινε την μάχη στις Βρυξέλλες.

Η γερμανική πλευρά όμως δεν μετακινείται ούτε πόντο και μάλιστα δεν επιμένουν απλώς στο “προαπαιτούμενο” της παράτασης του μνημονίου αλλά απαιτούν να το ζητήσει η ελληνική πλευρά, κάτι που αρνείται πάντα η ελληνική κυβέρνηση που ανακοινώνει ότι “σε καμιά περίπτωση δεν θα υπάρξει παράταση του τρέχοντος προγράμματος” με τον Βαρουφάκη να τονίζει ότι χρειάζεται ένα “new deal για την Ευρώπη” και τον Νίκο Παππά να δηλώνει “γελάω με όσους ονειρεύονται κωλοτούμπες”.

Τα γερμανικά ΜΜΕ πάντως ξεσαλώνουν: “Οι Έλληνες περιφρονούν την Ευρώπη” κραυγάζει το Spiegel, “Θρασύ ξεκίνημα” φωνάζει η Die Zeit. Την ίδια ώρα στην Αθήνα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης δηλώνει ότι “το μνημόνιο έχει τελειώσει, συζητάμε ένα νέο πλαίσιο πολιτικής που θα δίνει ώθηση στην ανάπτυξη και στην ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης”.

Η Τρόικα γίνεται... Θεσμοί

Οι παρεμβάσεις του Ρέγκλινγκ ότι “μια έξοδος της Ελλάδας θα ήταν η ακριβότερη λύση για την Ελλάδα αλλά και για την Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρωζώνη”, αλλά και του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου που, στα μέσα Φεβρουαρίου, θεωρεί ότι υπάρχουν ευκαιρίες για σημαντική πρόοδο” δείχνουν ένα έδαφος σύγκλισης που γίνεται πιο φανερό όταν αποφασίζεται η τρόικα να αποκαλείται “θεσμοί” σύμφωνα με “την ακριβή γλώσσα που συμφωνήθηκε στη συνάντηση Τσίπρα – Ντάισελμπλουμ”.

Ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι η συμφωνία επίκειται, για αυτό προφανώς και δηλώνει στο γερμανικό Stern ότι είναι “υπέρ μιας συμφωνίας win win: Να σώσω την Ελλάδα από μια τραγωδία και να προστατεύσω την Ευρώπη από τον διχασμό”.

Δεν θα γίνει έτσι, τουλάχιστον τότε. Στο Eurogroup της 16ης Φεβρουαρίου ο Σόμπλε επιμένει: “Δεν θέλουμε έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη αλλά πρέπει να μείνει στον ίδιο δρόμο και να συνεχίσει την ίδια πορεία”. “Ιδιος δρόμος”, “ίδια πορεία”: προφανώς δηλαδή και “ίδιο” μνημόνιο. Η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να το αρνείται και το Εurogroup τελειώνει γρήγορα και άδοξα, χωρίς να υπάρξει πάλι συμφωνία.

Τα περιθώρια έχουν στενέψει και αυτό γίνεται σαφές από τις δηλώσεις Ντάισελμπλουμ αμέσως μετά απο το ναυάγιο: Μια εβδομάδα προθεσμία στην Ελλάδα για να υποβάλει αίτηση παράτασης του μνημονίου. “Δεν υπάρχει κοινό πεδίο” συμπληρώνει. Στο κάδρο των πιέσεων για την παραμονή στα μνημόνια και ο Μοσκοβισί, που ακροβατεί μεταξύ “της βούλησης του ελληνικού λαού και των υποχρεώσεων της Ελλάδας” αλλά και η Λαγκάρντ που στέλνει και τον λογαριασμό: Χωρίς πρόγραμμα δεν υπάρχει δόση.

Βαρουφάκης: Όταν συμφώνησα, τα γύρισαν

Ο Γιάνης Βαρουφάκης μπορεί να δηλώνει ότι εξακολουθεί να ελπίζει σε “μια θεραπευτική συμφωνία για την Ελλάδα που θα είναι καλή για την Ευρώπη” αλλά η ρουκέτα που ρίχνει, δείχνει ότι τα πράγματα δεν θα πάνε καλά:

“Συμφωνήσαμε” ανέφερε “σε προσχέδιο κοινού ανακοινωθέντος που ετοίμασε ο Πιέρ Μοσκοβισί και το οποίο αναγνώριζε την ανθρωπιστική κρίση και περιελάμβανε 4μηνο ενδιάμεσο πρόγραμμα, αλλά αυτό το κείμενο ο Ντάισελμπλουμ το αντικατέστησε με άλλο που επανέφερε την παράταση του τρέχοντος μνημονίου, προσθέτοντας μια νεφελώδη φράση για κάποια ευελιξία”.

Πού πήγαινε το πράγμα φάνηκε και από την προσπάθεια “Ευρωπαίων αξιωματούχων” να διαψεύσουν όσα είχε αποκαλύψει ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών επιμένοντας ότι “δεν υπήρξε πρόταση Μοσκοβισί” αλλά όπως έγινε φανερό τις επόμενες ημέρες, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δια του Γερούν Ντάισελμπλουμ και με την συνεπικουρία των διαφόρων πάντα... πρόθυμων από τους Σλοβένους μέχρι τους Ούγγρους τορπίλησε την συμβιβαστική θέση που είχαν υποστηρίξει και οι Λαγκάρντ και Ντράγκι.

Ο χρόνος μετρούσε ήδη αντίστροφα, κάνοντας τις χτεσινές βεβαιότητες να χάνονται και φέρνοντας πιο κοντά την στροφή στο Eurogoup της 20ής Φεβρουαρίου. Ήδη μια μέρα μετά την “ασυμφωνία” της 16ης ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών μιλώντας στον γερμανικό κανάλι ZDF έκανε λόγο για παράταση χρηματοδότησης “για μερικούς μήνες αν υπάρξουν κάποιες προϋποθέσεις”.

Από εκεί και πέρα η Αθήνα δεν προλάβαινε να μετράει “πιέσεις”: Από τον Γιούνκερ μέχρι τον Λιου, οι πάντες ζητούν “να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης” και προειδοποιούν ότι “ενδεχόμενη ρήξη θα σημάνει την έναρξη μιας πολύ δύσκολης περιόδου για την Ελλάδα”.

Εκδικητισμός εκτός ορίων από τον Σόιμπλε

Στις 19 Φεβρουαρίου 2015 το αίτημα παράτασης του Μνημονίου αποστέλλεται. Αλλά ο Σόιμπλε ακόμα και τώρα, παρά την αλλαγή θέσης της Αθήνας και επί της ουσίας και επί του τύπου, με την αποστολή του αιτήματος παράτασης όπως είχε ζητήσει το Βερολίνο, αρνείται να “δεχτεί” την αίτηση δηλώνοντας, δια του εκπροσώπου του ότι “η επιστολή της Αθήνας δεν αποτελεί ουσιαστική πρόταση λύσης”.

Ήταν σαφές ότι ο εκδικητισμός του ξεπερνούσε τα όρια “διαφωνίας” που μπορούσαν να δεχτούν οι άλλοι εταίροι, από τον Ολάντ μέχρι τον Ρέντσι, της Κομισιόν συμπεριλαμβανομένης. Τα τηλέφωνα άναψαν και η καγκελαρία παρενέβη για να μαλακώσουν τα μέταλλα, ανακοινώνοντας ότι θεωρεί βάση διαπραγμάτευσης την επιστολή της Αθήνας και ότι δεν χρειάζεται να υποβληθεί νέο αίτημα, ανοίγοντας πλέον τον δρόμο για την συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου 2015.

Για να υπάρξει συμφωνία βέβαια, με τον Σόιμπλε να έχει βγάλει το τσεκούρι του πολέμου, όπως θα έκανε σχεδόν κάθε μήνα από εκεί και πέρα μέχρι την υπογραφή του 3ου Μνημονίου, οι συζητήσεις δεν σταμάτησαν σε όσα ανέφερε η επιστολή της Αθήνας. Οπως φάνηκε τους επόμενους μήνες, οι ελληνικές υποχωρήσεις συνεχίστηκαν «ακόμη πιο πέρα», όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει στο Reuters “πηγή της ευρωζώνης” που συμπλήρωσε ότι ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, η Κριστίν Λαγκάρντ και ο Πιερ Μοσκοβισί σχημάτισαν «μια τριάδα η οποία συζήτησε εναλλάξ με τον Έλληνα και τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών», που πλέον δεν συνομιλούσαν απευθείας.

Πολλές υποχρεώσεις, αλλά καθόλου χρήμα

Η τελική συμφωνία, με την “δημιουργική (για τους δανειστές, όπως αποδείχτηκε) ασάφεια” μπορεί να χαρακτηρίστηκε “εξορθολογισμένη και ισοσκελισμένη” από τον Μοσκοβισί αλλά έγερνε πολύ προς την πλευρά των θεσμών, καθώς “Οι Έλληνες θα πρέπει να καταπιούν το βαρύ κόστος, όπως είχε δηλώσει (γερμανική) πηγή “κοντά στις συνομιλίες” στην Die Welt.

Σαφής από την πλευρά της και η Κριστίν Λαγκάρντ: «Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να καταθέσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις τις οποίες θα αξιολογήσουν η ΕΚΤ, η ΕΕ και το ΔΝΤ, αν είναι αρκετά επαρκείς για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης», σημείωσε η διευθύντρια του ΔΝΤ. “Το πακέτο των μεταρρυθμίσεων θα κρίνει την ολοκλήρωση της συμφωνίας”, πρόσθεσε, ξεκαθαρίζοντας ότι η Ελλάδα θα αργήσει να δει το χρώμα του χρήματος, η εκταμίευση της δόσης θα πραγματοποιηθεί μετά την παρουσίαση των ελληνικών προτάσεων.

Η ελληνική κυβέρνηση βέβαια είχε προσπαθήσει να δώσει έναν αισιόδοξο τόνο στα αποτελέσματα του Eurogroup, ελπίζοντας μάλλον ότι κάτι μπορεί να αλλάξει τους επόμενους μήνες και η “ευελιξία” της συμφωνίας να αποβεί υπέρ των ελληνικών θέσεων. Δήλωνε λοιπόν ότι “η Ελλάδα άλλαξε σελίδα Δεν συνεχίζει με Μνημόνια, αποτράπηκαν τα υφεσιακά μέτρα που είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση και κερδήθηκε χρόνος 4 μηνών, στο πλαίσιο μίας ενδιάμεσης συμφωνίας, για την οριστική μετάβαση στην πολιτική της ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης”.

Πιο κοντά ίσως στα όσα πράγματι αποφασίστηκαν και στα όσα όντως είχαν δρομολογηθεί ήταν (ποιος άλλος;) ο Σόιμπλε που μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup δήλωνε ότι «είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει η ελληνική κυβέρνηση το πρόγραμμα που υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους», καθώς «όσο η Ελλάδα δεν ολοκληρώνει το υπάρχον πρόγραμμα, δεν θα πάρει καμία νέα χρηματοδότηση. Καμία».

Αυτό ήταν η βάση και όλων των κινήσεων των δανειστών που ακολούθησαν. Βέβαια, τότε ακόμα ο Βαρουφάκης έλπιζε ότι η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου 2015 “ήταν μεν ένα μικρό βήμα αλλά σε μια νέα κατεύθυνση” και δεν είχε συνειδητοποιήσει πού πήγαινε το πράγμα.

Δεν είχε δηλαδή αντιληφθεί ότι αυτός που είχε δίκιο ήταν ο παλαίμαχος αγωνιστής της Αριστεράς και τότε ακόμα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Μανόλης Γλέζος, που δήλωνε ότι «η μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζει την προηγούμενη κατάσταση”. 

 Βαγγέλης Δεληπέτρος - news247.gr

Νέα πρόκληση από τον Βαυαρό ΥΠΟΙΚ: Xρυσό και ακίνητα να δώσει η Ελλάδα για εγγύηση

Με εγγυήσεις συνέδεσε την περαιτέρω χρηματοδότηση προς την Ελλάδα ο xριστιανοκοινωνιστής (CSU) Βαυαρός υπουργός Οικονομικών. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Bild» ο Μάρκους Σέντερ είπε συγκεκριμένα ότι νέα δισ. ευρώ μπορούν να δοθούν στην Ελλάδα μόνο με εγγυήσεις «υπό την μορφή χρυσού ή ακινήτων».

Εξάλλου σκληρή είναι και η τοποθέτηση της οικονομικής επιτροπής του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (CDU), η οποία μάλιστα έκανε έκκληση να μην υπάρχει «απαγόρευση σκέψεων στο θέμα της διαμάχης για τις μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα. Ακόμα και η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη πρέπει να εξεταστεί τουλάχιστον κατά το μεσοδιάστημα», δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Στάιγκερ, γενικός γραμματέας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, στην εφημερίδα «Neue Osnabrücker Zeitung». Ο συντηρητικός πολιτικός απέρριψε επίσης «άλλες εκπτώσεις» προς την Αθήνα.

«Η Ελλάδα αιωρείται μεταξύ του ενός και του άλλου δανείου και μέχρι τώρα δεν έχει εκπληρώσει του όρους λιτότητας της Κομισιόν, της ΕΤΚ και του ΔΝΤ», σύμφωνα με την οικονομική επιτροπή του CDU, γράφει η γερμανική εφημερίδα. Στην κατάσταση αυτή «είναι το λάθος μήνυμα» να εξασφαλιστούν ελαφρύνσεις χρέους. «Κάτι τέτοιο θα ήταν σαν παραδοχή της συνεχούς χρηματοδότησης της Ελλάδας σε βάρος αξιόπιστων χωρών και των αποταμιευτών», σύμφωνα με την επιτροπή. 

ethnos.gr

Οι μασκαράδες της Αποκριάς και οι μασκαράδες της κυβέρνησης

Όταν το ακυβέρνητο άκρο βάζει μπόμπες στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι «πλήγμα κατά της Δημοκρατίας». Όταν ρίχνει μπόμπες στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ μέρα παρά μέρα, ρουκέτες στα γραφεία της ΝΔ, μολότοφ στα γραφεία του Ποταμιού και της ΔΗΜΑΡ και σπάει τα γραφεία του ΚΚΕ, είναι... Δευτέρα.

Η είδηση δεν είναι ότι καμιά τριανταριά μεταμφιεσμένοι μασκαράδες επιτέθηκαν στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, στην Κουμουνδούρου, με μολότοφ και έσπασαν αυτοκίνητα, τραυματίζοντας έναν αστυνομικό. Η είδηση είναι ότι ο λαός έχει αφήσει τα γραφεία του αριστερού καρνάβαλου σε μακάρια ησυχία, την ώρα που το κόμμα του απολίτικου τσούρμου τού πίνει το αίμα καθημερινά για να ταΐζει τα πολιτικά του στελέχη και τους συγγενείς και φίλους τους. Και, φυσικά, να ταΐζει αυτούς που υποτίθεται ότι πολεμά: Τους δανειστές!

Και η είδηση είναι ότι το κόμμα αυτό, που στεγάζει το μεγαλύτερο ξεπούλημα ιδεολογίας τα τελευταία 70 χρόνια στη χώρα, είχε το θράσος να βγάλει ανακοίνωση μετά την επίθεση με την οποία χαρακτηρίζει την καταδρομή «δολοφονική» και «επίθεση κατά της Δημοκρατίας»!

Θράσος, γιατί τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στα Εξάρχεια και οι φρουροί αστυνομικοί τους δέχονται επιθέσεις με μολότοφ μέρα παρά μέρα και πυρά με καλάσνικοφ, αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση και τον ανεκδιήγητο υπουργό κ. Τόσκα δεν τρέχει τίποτε! Αυτές δεν είναι δολοφονικές επιθέσεις, είναι ρουτίνα!

Οι επιθέσεις με ρουκέτες και με γκαζάκια και μολότοφ στα γραφεία της ΝΔ είναι ιδεολογικές επιθέσεις που στα κρυφά τις χειροκροτάμε και στα φανερά απλώς τις καταδικάζουμε, αλλά δεν χαρακτηρίζονται ποτέ ούτε δολοφονικές ούτε επιθέσεις κατά της Δημοκρατίας!

Οι επιθέσεις στα γραφεία του Ποταμιού και της ΔΗΜΑΡ έχουν την ίδια τύχη, όταν το γραφείο τύπου της Κουμουνδούρου τις πάρει χαμπάρι ανάμεσα στις τόσες ασχολίες που έχει να ξύνει τα νύχια του. Το ίδιο και με τα σπασμένα γραφεία του ΚΚΕ.

Και όλα αυτά, σύμφωνα και με τη δήλωση του πρωθυπουργού στη Βουλή την Παρασκευή, δεν είναι καν άξια λόγου να συζητιόνται, ούτε να απασχολούν τη μακαριότητα του ανεκδιήγητου κ. Τόσκα. Μέχρι να δοκιμάσει τη γλύκα τους το κόμμα του. Όχι απλώς ο Αλ. Φλαμπουράρης στο σπίτι του στα Εξάρχεια!

Γιατί τέτοια σφοδρότητα χαρακτηρισμών κατά των επιτιθέμενων χτες; Μα, γιατί είναι «του χώρου». Είναι η καταδίκη της πολιτικής τους «από μέσα». Γι αυτό τέτοιος πόνος και μένος! Η ανακοίνωση είναι αποκαλυπτική:

«Η δολοφονική επίθεση στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πλήγμα κατά της Δημοκρατίας». «Οι τραμπούκοι που δεν δίστασαν καν να θέσουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, δεν έχουν καμία σχέση ούτε με το λαϊκό κίνημα ούτε με οποιαδήποτε ιδεολογία. Πρόκειται για ανθρώπους του υποκόσμου, απόλυτα περιθωριοποιημένους». «Δεν πρόκειται να φοβηθούμε, δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε. Θα συνεχίσουμε αταλάντευτοι τον αγώνα μας απέναντι στη διαπλοκή, τα κάθε είδους συμφέροντα, για την υπεράσπιση των πιο αδύναμων».

Η ανακοίνωση προδίνει την πρεμούρα του κόμματος για τους επιτιθέμενους και την ιδεολογία τους, ήδη από τον χαρακτηρισμό τους: «Δεν έχουν σχέση ούτε με το λαϊκό κίνημα ούτε με οποιαδήποτε ιδεολογία»! Γιατί, αν έχουν σχέση μπορεί να γίνουν παράδειγμα και για άλλους που βλέπουν την ανερμάτιστη και ανιδεολογική πολιτική μας. Και τότε, ούτε τα γραφεία του κόμματος ούτε εμείς οι ίδιοι θα είμαστε ασφαλείς στη χώρα.

Κι εδώ, πρέπει να θαυμάσουμε τις αστυνομικές και ασφαλίτικες ικανότητες των συγγραφέων της ανακοίνωσης. Αναγνώρισαν αμέσως τους επιδρομείς και διαπίστωσαν ότι είναι άνθρωποι του υποκόσμου και μάλιστα... περιθωριοποιημένοι! Με ταχύτητα μιας ώρας από το χτύπημα! Τους ξέρουν με τα μικρά τους ονόματα, αλλά πού να το πουν και πώς να τους συλλάβουν που θα καεί η Αθήνα!

Γι' αυτό και ακολουθεί η ηρωϊκή κατάληξη σαν άλλοι Σαμουήλ στο Κούγκι (και να με συμπαθάνε κι ο Σαμουήλ κι οι σύντροφοί του για την ύβρι): Δεν πρόκειται να φοβηθούνε γιατί αυτοί, λέει, πολεμάνε τη διαπλοκή και τα συμφέροντα για την υπεράσπιση των σδυνάτων! Με τις υπόγειες συμφωνίες με τους Μπόμπολες, τους Κυριακού, τους Μαρινάκηδες, τους Σαββίδηδες, τους Αγγελόπουλους, τα μεγάλα τραπεζικά στελέχη, τους μεγαλοεπιχειρηματίες της ενέργειας και των πρώτων υλών και όλα τα λαμόγια του παλιού συνδικαλισμού, που όλοι μαζί τίναξαν το κράτος στον αέρα χέρι- χέρι με τις εγκληματικές κυβερνήσεις.

Η είδηση δεν είναι ότι μασκαράδες επιτέθηκαν στα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η είδηση είναι ότι ο λαός δεν έχει επιτεθεί ακόμα στους μασκαράδες του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αντί να ευχαριστούν την τύχη τους βρίζουν κιόλας!

Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης liberal.gr

Αυτοί που πέταγαν τα νεράτζια...

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο Φίλης επανέρχεται και προτείνει αναζήτηση συνεργασίας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Λίγα μόλις χρόνια πριν κάτι τέτοιο ακουγόταν φυσιολογικό. Σήμερα όχι. Έχει φροντίσει ο αρχηγός του γι αυτό. «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», έλεγε στα προεκλογικά μπαλκόνια. Η ρητορική του μίσους που υποκατέστησε την πολιτική επιχειρηματολογία, έχει κάνει τη ζημιά και αυτή μοιάζει ανεπανόρθωτη. Τα στελέχη της πλευράς που θέλει να προσεγγίσει ο Φίλης τρία χρόνια πριν έτρωγαν νεράτζια και πορτοκάλια σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους. Και δύσκολα ξεχνούν τα χέρια που τα πέταγαν.

Προφανώς και στην πολιτική δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί, αυτό δείχνει η ιστορία. Αυτό ισχύει ακόμα και για τα πολιτικά ήθη της χώρας. Κόμματα και πολιτικοί που ήταν τόσο μακρυά, όταν χρειάστηκε ήρθαν τόσο κοντά. Το 1989 για παράδειγμα Μητσοτάκης και Φλωράκης έφτιαξαν από κοινού κυβέρνηση. Τον επόμενο χρόνο μπήκε σ αυτή ακόμα και εκείνος που κυνηγούσαν, ο Παπανδρέου. Και τότε υπήρχαν δόσεις μίσους αλλά σίγουρα όχι τόσο μεγάλες όσο δυο χρόνια πριν. Και το σημαντικότερο: δεν υπήρχαν μνημόνια και διαχωρισμοί με βάσει αυτά. Οι οποίοι κατέρρευσαν σε ελάχιστο χρόνο όταν οι αντιμνημονιακοί έφεραν και ψήφισαν το δικό τους μνημόνιο.

Η Ελληνική κοινωνία, για την ακρίβεια ένα μεγάλο κομμάτι της, έχει διαμορφώσει πολιτική άποψη βασισμένη στην στρατηγική που ακολούθησαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ιδιαίτερα τα δυο τελευταία χρόνια πριν ανέβουν στην εξουσία. Οι πολιτικές απόψεις είχαν κεντρικό άξονα το δίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» και με πολλές δόσεις μίσους για τον αντίπαλο. Ακόμα και γι αυτόν που δεν υιοθετούσε σε απόλυτο βαθμό τις δικές σου λογικές. Εμείς και οι άλλοι, ήταν το αφήγημα. Εμείς που δεν έχουμε συμμετοχή στην εξουσία, σε σκάνδαλα, σε νεποτισμούς, διορισμούς, προμήθειες, σχέσεις με μιντιάρχες, εμείς οι αμόλυντοι που θα σκίσουμε τα μνημόνια και θα απελευθερώσουμε τον λαό από τα δεσμά. Όταν ανέβηκαν την εξουσία και απέκτησαν ανάλογα χαρακτηριστικά, ο λόγος τους και ιδιαίτερα οι διαχωρισμοί τους αμβλύνθηκαν θεαματικά.

Οι προσεγγίσεις τους μέχρι να κερδίσουν την εξουσία δεν ήταν τόσο πολιτικές, όσο συναισθηματικές. Άγγιζαν πιο εύκολα το θυμικό ενός λαού που είχε αρχίσει να φτωχοποιείται και κάπου έπρεπε να το αποδώσει αυτό. Και αφού δεν άκουγε εξηγήσεις πολιτικού χαρακτήρα (παγκοσμιοποίηση, κυριαρχία αγορών κ.ο.κ.) εισέπραττε εξηγήσεις με βάσει το δίπολο άσπρο-μαύρο. Οι κακοί και οι καλοί. Απλοϊκές ερμηνείες που πιάνουν πιο εύκολα. Ιδιαίτερα αν τις πασπαλίσεις με δόσεις πολιτικών υποτίθεται χαρακτηρισμών. Η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ ήταν ακροδεξιά, έγραφαν τα προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ Μέσα. Οι Γερμανοτσολιάδες υπουργοί – σύμφωνα με ορολογία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ – οι προσκυνημένοι, πρέπει να αποδοκιμάζονται παντού μέχρι να πέσει η χούντα τους.

Και αυτό συνέβαινε. Η πολιτική αντικαταστάθηκε από την ρητορική μίσους και συχνά βίας. Ο διαχωρισμός αριστερά-δεξιά υποκαταστάθηκε, εφευρέθηκαν καινούργιοι στους οποίους κυριάρχησε η οργή και η απέχθεια για οτιδήποτε εκφραζόταν και δεν ταίριαζε απόλυτα στην νέα πολιτική αισθητική που ερχόταν. Οι εκπρόσωποι του παλαιού κατεστημένου άρχισαν να φοβούνται να κυκλοφορούν δημόσια. Ακόμα και ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας σε ανύποπτο χρόνο (2013) δεχόταν αποδοκιμασίες και μπουκάλια σε δημόσια εμφάνισή του. Από αυτούς ή φιλικά πρόσωπα σε αυτούς που αργότερα τον έκαναν πρόεδρο.

Όσα σήμερα λέει ο Φίλης είναι σαν να έρχονται από μια άλλη πολύ μακρινή εποχή παρ ότι δεν είναι τόσο. Τα αντιμνημονιακά χρόνια τα κάνουν να φαίνονται έτσι. Η στρατηγική που ανέπτυξε ο ΣΥΡΙΖΑ, η σαν έτοιμη από καιρό συνεργασία με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ, η άσκηση πολιτικής τα δυο χρόνια εξουσίας που έμοιαζε με τις χειρότερες μεταπολιτευτικές εκφράσεις, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Άλλωστε, ίσως να γίνεται πολύ φασαρία για το τίποτα. Εκτός από τον Φίλη κανένας άλλος δεν φαίνεται να επιθυμεί συνεργασία με την Δημοκρατική Συμπαράταξη ή κάποιον άλλο. Βρίσκουν πιο ενδιαφέρουσα αυτήν με τον Καμμένο...

liberal.gr

Eurogroup με χαμηλές προσδοκίες: Ζητούν μέτρα τώρα και για μετά το 2018 -Τα δύο σενάρια

Χαμηλωμένος είναι ο πήχης για συμφωνία στο σημερινό Εurogroup (στις 4 ώρα Ελλάδος η έναρξή του) από τους παροικούντες το Μέγαρο Μαξίμου, οι οποίοι φαίνεται να προσγειώνονται απότομα.

Ο υπουργός Οικονομικών βρίσκεται από χθες βράδυ στις Βρυξέλλες. Οι διαβουλεύσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου με Ευρωπαίους αξιωματούχους είναι συνεχείς και δεν αποκλείεται -σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του iefimerida - να έχει εντός της ημέρας προκαταρκτικές συναντήσεις (με τους κκ Ντάισελμπλουμ, Κερέ κ.ά).

Στόχος της Αθήνας είναι να βγει έστω «λευκός καπνός» επί της αρχής. Όπως εξηγεί στο iefimerida κυβερνητικός παράγοντας «στόχος είναι να προκύψει ένα γενικό περίγραμμα της συμφωνίας», αφήνοντας να εννοηθεί πως αυτό είναι τόσο σημαντικό που στη συνέχεια «όλα τα άλλα θα είναι τυπικού χαρακτήρα». Σε ό,τι αφορά στην ημερομηνία επιστροφής της Τρόικα στην Αθήνα, αν καταγραφεί απόψε πρόοδος, θα μπορούσε να δρομολογηθεί από την επόμενη εβδομάδα.

Τα μέτρα στο τραπέζι

Στο τραπέζι θα βρεθεί το ακριβές ποσό των δημοσιονομικών μέτρων που θα κληθεί να προνομοθετήσει η κυβέρνηση, το ύψος του νέου αφορολόγητου ορίου, το οποίο θα περικοπεί σε κάθε περίπτωση, το μείγμα των ελαφρύνσεων, που θα προνομοθετηθούν επίσης. Σύμφωνα με ευρωπαϊκές πηγές, που επικαλείται η Καθημερινή, για να ξεμπλοκάρει η διαδικασία, η κυβέρνηση πρέπει να αποδεχθεί την άμεση νομοθέτηση της μείωσης του αφορολόγητου ορίου και της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς αλλά με εφαρμογή από το 2019. Από την άλλη, οι πιστωτές δέχονται να προνομοθετηθούν μειώσεις φόρων, αλλά με ισχύ επίσης από τότε και σε περίπτωση υπέρβασης του στόχου 3,5% του ΑΕΠ για το πρωτογενές πλεόνασμα. Από την πλευρά της η κυβέρνηση επιδιώκει να νομοθετηθεί μόνο η μείωση του αφορολογήτου και να μπουν οι περικοπές στις συντάξεις στον «κόφτη».

Στα εργασιακά, οι πιστωτές ζητούν να μη γίνει καμία αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, ενώ δεν επιμένουν σε αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων. Η κυβέρνηση επιδιώκει την επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων, δηλαδή την εφαρμογή τους και από επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη στις αντίστοιχες εργοδοτικές οργανώσεις.

Και μέτρα εδώ και τώρα;

Αξίζει να σημειωθεί ότι όπως αναφέρει η Καθημερινή, από τις συναντήσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου στις Βρυξέλλες την προπερασμένη Παρασκευή προέκυψαν νέα δεδομένα τα οποία ανέτρεψαν την στρατηγική του Μαξίμου και για αυτό το λόγο φαίνεται να μπλόκαρε τελείως η διαπραγμάτευση. Οι δανειστές, στη συνάντηση εκείνη φάνηκε να ζητούν να νομοθετηθούν τώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως αναφέρει συνομιλητής του πρωθυπουργού, τον οποίο επικαλείται η Καθημερινή, από την κυβέρνηση προκειμένου να κλείσει η συμφωνία δεν ζητείται να προνομοθετήσει μειώσεις για το 2019, αλλά ειδικά σε σχέση με το αφορολόγητο, το μέτρο –που χαρακτηρίζεται διαρθρωτικό– «να νομοθετηθεί και να ισχύσει ακόμη και από αύριο» ή σε διαφορετική περίπτωση από τον Ιανουάριο του 2018. Η Αθήνα φαίνεται να απορρίπτει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο και έτσι η διαπραγμάτευση είναι στον πάγο και ο πήχης των προσδοκιών για το σημερινό Eurogroup εξαιρετικά χαμηλός.

Ανένδοτο το ΔΝΤ

Ωστόσο, με τα μέχρι τώρα δεδομένα το Ταμείο δεν υποχωρεί στις απαιτήσεις για νέα μέτρα ύψους 2% του ΑΕΠ. Ενώ, ανένδοτη εμφανίζεται και η κυβέρνηση στις θέσεις της για ούτε ευρώ επιπλέν λιτότητα.

Το…μεγάλο παζάρι στην 3μερή Μέρκελ-Γιούνκερ-Λαγκάρντ

Εξ' αυτού του λόγου, Αλέξης Τσίπρας και κορυφαίοι υπουργοί στρέφουν εξολοκλήρου την προσοχή τους στα όσα θα λάβουν χώρα στην τριμερή την Τετάρτη. Καθώς εκεί θα επιδιωχθεί να ξεκαθαρίσει η κατάσταση για πρωτογενή πλεονάσματα και χρέος που είναι το κεντρικό ζήτημα που χωρίζει Βερολίνο και ΔΝΤ.

Σημειωτέον ότι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και τα μεσοπρόθεσμα για το χρέος είναι προϋπόθεση για την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Τα δύο σενάρια -Το καλό και το κακό

Με τα έως τώρα δεδομένα τα σενάρια για συμφωνία ανάμεσα σε Ελλάδα και δανειστές είναι δυο. Το καλό σενάριο θα είναι η κυβέρνηση να αποδεχθεί στο Eurogroup όσα ζητούν οι δανειστές και αυτοί με τη σειρά τους να δώσουν το πράσινο φως για την επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα, είτε άμεσα, είτε την επόμενη εβδομάδα. Στην περίπτωση που προχωρήσει αυτό το σενάριο, τότε είναι πιθανό να υπάρξει ολοκλήρωση της συμφωνίας μέσα στον Απρίλιο.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει και το κακό σενάριο που θέλει την κυβέρνηση να μην κάνει πίσω και να απορρίπτει τις απαιτήσεις των δανειστών. Σε αυτήν όμως την περίπτωση η πιθανή συμφωνία μετατίθεται για τον Ιούνιο με τη χώρα να φλερτάρει με την ασφυξία, αφού το καλοκαίρι τα ταμειακά διαθέσιμα θα έχουν εξαντληθεί και θα είναι αναγκαία η δόση του δανείου για την αποπληρωμή των ομολόγων που λήγουν τον Ιούλιο.

iefimerida.gr 

Αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων με χαμηλό τίμημα

Η κατάθεση νομοθετικής ρύθμισης, με την οποία θα μειώνεται το ποσό εξαγοράς της γης που καλλιεργείται, φαίνεται πως είναι ένα από τα μέτρα που εξετάζει η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπιστεί το μείζον ζήτημα που έχει προκύψει με τις αγροτικές γαίες που εμφανίζονται στους αναρτημένους δασικούς χάρτες ως δασικές ή αναδασωτέες, εγείροντας θέματα επιστροφής ή διακοπής αγροτικών επιδοτήσεων. 

Μείωση του ποσού εξαγοράς γης που καλλιεργείται είναι ένα από τα μέτρα που εξετάζονται

Ουσιαστικά πρόκειται για τροποποίηση στον ισχύοντα νόμο που ορίζει ότι ο ενδιαφερόμενος μπορεί να εξαγοράσει τη γη που καλλιεργεί στο 1/3 της αντικειμενικής της αξίας, ποσό που υπό τις παρούσες συνθήκες θεωρείται απαγορευτικό από πολλούς ενδιαφερόμενους.

Για τους δασικούς χάρτες πραγματοποιήθηκε χθες διυπουργική συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου, στην οποία αποφασίστηκε η λήψη μέτρων για:

- Την εξαίρεση από τις ευρείες αναδασωτέες περιοχές εκτάσεων που νομίμως είχαν άλλη χρήση κατά την κήρυξη της αναδάσωσης από τα Δασαρχεία (για παράδειγμα νόμιμη αγροτική χρήση, που εμφανίζονται στους δασικούς χάρτες ως αναδασωτέες, ενώ υπήρχε λεκτική τους εξαίρεση από την απόφαση αναδάσωσης).

- Τη συνέχιση της γεωργικής εκμετάλλευσης εκτάσεων που είναι ενταγμένες στο Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου (ΟΣΔΕ) και αλληλεπιδρούν με τους δασικούς χάρτες με βάση το νομικό πλαίσιο και τις συνταγματικές προβλέψεις.

Οι αντιδράσεις για τις καλλιέργειες είναι έντονες, με την Ενωση Περιφερειών να έχει ήδη ζητήσει την αναστολή των διαδικασιών για το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί μέχρι να λυθούν τα προβλήματα τα οποία έχουν ανακύψει: «Δεν ζητάμε να μην προχωρήσουν οι δασικοί χάρτες, ούτε να αγνοηθούν οι περιπτώσεις καταπατήσεων, αλλά χρόνο ώστε να λυθούν τα προβλήματα» λέει στο «Εθνος» ο πρόεδρος της ΕΝΠΕ, Κώστας Αγοραστός.

Στην Περιφέρεια Ηπείρου, όπως εξηγεί ο περιφερειάρχης Αλέξανδρος Καχριμάνης: «Τα 3/4 του Νομού Ιωαννίνων εμφανίζονται ως δάσος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην περιοχή της Ζίτσας με τα κρασιά από 27 στρέμματα αμπέλι, αναγνωρίζονται ως αγροτικά μόνο τα 3. Το ίδιο και σε άλλα χωριά. Επρεπε να προηγηθεί συνεννόηση με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και αυτό δεν έγινε ποτέ» σημειώνει.

Αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων με χαμηλό τίμημα

Ζητήματα με αγροτικές εκτάσεις προκύπτουν και στον Νομό Μεσσηνίας. Το 3% των εκτάσεων που εμφανίζονται ως δασικές, δηλαδή περισσότερα από 90.000 στρέμματα, έχουν αλλάξει χρήση. Υπολογίζεται ότι μόνο τα 20.000 από αυτά διαθέτουν παραχωρητήρια. Μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα στην κατηγορία των αναδασωτέων εκτάσεων της πυρκαγιάς του 2007, στις οποίες έχουν υπαχθεί περίπου 150.000-200.000 στρέμματα αγροτικής γης σε σύνολο 500.000 στρεμμάτων, καθώς δεν είχε προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια ο διαχωρισμός των αγροτικών από τις αναδασωτέες.

Οι χάρτες και το ζήτημα των επιδοτήσεων

Η αποτύπωση αγροτικών εκτάσεων στις αναδασωτέες δεν εγείρει κατ΄ανάγκη ζήτημα επιδοτήσεων, σύμφωνα με τον διευθυντή δασών Μεσσηνίας, Γ. Σωτηρόπουλο: «Αν ίσχυε αυτό θα έπρεπε να είχαν κοπεί οι επιδοτήσεις από το 2007 που κηρύχθηκαν επίσημα ως αναδασωτέες οι περιοχές αυτές. Αντιθέτως, οι δικαιούχοι τις λάμβαναν κανονικά με έγγραφο που τις εξαιρούσε ως "ανέκαθεν γεωργικές"» λέει.

ΜΑΡΙΑ ΛΙΛΙΟΠΟΥΛΟΥ  ethnos.gr

Καμπάνια κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ξεκίνησε ο Βαρουφάκης...

Μέσω του κινήματός του ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης καλεί τους πολίτες να ζητήσουν την νομική γνωμοδότηση που έλαβε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το 2015 για το κλείσιμο των τραπεζών.

Όπως αναφέρει ο κ. Βαρουφάκης, σε βίντεο που ανέβηκε στην επίσημη σελίδα του DiEM 25, η τράπεζα δεν δικαιούται να αρνηθεί από τους Ευρωπαίους πολίτες την πρόσβαση σε αυτά τα στοιχεία και διερωτάται τι φοβάται ο Μάριο Ντράγκι. Για αυτό το λόγο καλεί τους πολίτες να συμμετέχουν στην καμπάνια του #TheGreekFiles με στόχο την απαίτηση δημοσιοποίησης της νομικής γνωμάτευσης που έλαβε η ΕΚΤ για την νομιμότητα, ή το παράνομο, του κλεισίματος των ελληνικών τραπεζών το 2015.

«Στη Ευρωζώνη, η δυνατότητα της ΕΚΤ να κλείνει τις τράπεζες ενός κράτους-μέλους με αποφάσεις που λαμβάνονται κεκλεισμένων των θυρών, και χωρίς καμία διαφάνεια, παραβιάζει κάθε δημοκρατική αρχή. Παραβιάζει ακόμα την φιλοδοξία και την καταστατική υποχρέωση της ΕΚΤ να είναι ανεξάρτητη και υπεράνω πολιτικών σκοπιμοτήτων. Το ελάχιστο που μπορούν να περιμένουν οι Ευρωπαίοι, είναι πρόσβαση σε νομικές γνωμοδοτήσεις για τις οποίες έχουν πληρώσει οι ίδιοι!» αναφέρεται χαρακτηριστικά στην σελίδα. 

«Σοφός» της γερμανικής κυβέρνησης: Το παρακάναμε με τη λιτότητα στην Ελλάδα

Ο Πέτερ Μπόφινγκερ, καθηγητής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Βίρτσμπουργκ και μέλος της λεγόμενης «Επιτροπής Σοφών» της γερμανικής κυβέρνησης, παραδέχθηκε πως «στην Ελλάδα επιβλήθηκε μια υπερβολική δόση λιτότητας».

Για το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους ο Μπόφινγκερ δήλωσε πως «αν ικανοποιηθεί περισσότερο η επιθυμία της Ελλάδας στο θέμα αυτό, δεν θα μας πονέσει (τους Γερμανούς), διότι στην πραγματικότητα έχει γίνει ήδη μια σχετικά εκτεταμένη παραίτηση μέσω της παράτασης αποπληρωμής του μέσω των χαμηλών επιτοκίων».

Στη συνέντευξή του στο δημόσιο γερμανικό ραδιόφωνο Deutschlandfunk (DLF), ο Μπόφινγκερ ανέφερε ότι «θα ήταν μοιραίο να βγει η Ελλάδα από το ευρώ δεδομένων των εντάσεων στον κόσμο αλλά και εντός της Ευρώπης, όπου έχουμε φυγόκεντρες δυνάμεις, οι οποίες την απειλούν». Διευκρίνισε, ωστόσο ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνονται εικασίες περί εξόδου της από την Ευρωζώνη δεδομένου ότι πρόκειται για ένα θέμα το οποίο βρίσκεται υπό έλεγχο, «αντίθετα με το Brexit, τον Τραμπ ή ακόμα και την Κίνα». Τάχθηκε, δε, κατά της καθιέρωσης ως επιλογής της δυνατότητας εξόδου από την Ευρωζώνη.

«Η Ελλάδα έχει καταβάλει μεγάλες προσπάθειες να εκπληρώσει αυτά πού της ζητούνται. Συνολικά έχει εφαρμόσει μιαν άνευ προηγουμένου πολιτική λιτότητας και έχει ένα ισορροπημένο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τα έσοδα καλύπτουν τα έξοδα και αυτά είναι μια ουσιαστική βελτίωση σε σχέση με το 2009/2010», υπογράμμισε.

«Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν διαθέτει δομές ανταγωνιστικές, κάτι που δύσκολα μπορεί να αλλάξει, αλλά σε αυτό προστίθενται και οι συνεχείς απαιτήσεις για εξοικονόμηση πόρων, τους οποίους η χώρα δεν μπορεί να βρει. Και όταν επιβάλλονται διαρκώς φόροι, περικοπές δαπανών, τότε κλοτσάμε αυτό που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε δυναμική και η χώρα δεν μπορεί να μπει σε τροχιά ανάπτυξης», πρόσθεσε ο παγκοσμίου φήμης Γερμανός οικονομολόγος.

Ο ίδιος συμφώνησε με τις απόψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα λέγοντας ότι «το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει δίκιο, όταν λέει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% είναι αρκετό. Πρέπει να αφεθεί η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της. Πρέπει να δημιουργηθεί πρώτα η ανάπτυξη και μετά να τεθεί το ερώτημα τι μέτρα λιτότητας απαιτούνται».

Στο ερώτημα του γερμανικού ραδιοφώνου DLF πώς μπορεί να εξηγηθεί στον Γερμανό φορολογούμενο ότι δίνονται συνεχώς επιπλέον χρήματα στην Ελλάδα απάντησε: «Δίνονται, όχι για να ζουν οι Έλληνες πάνω από τις δυνατότητές τους, αλλά για να μπορέσουν να εξοφλήσουν τα χρέη τους σε μας και στη διεθνή κοινότητα. Δεν πρόκειται για τίποτα άλλο παρά για την παράταση των υπαρχόντων δανείων. Νομίζω πως αυτό είναι παρά, μα πάρα πολύ σημαντικό να το επαναλάβει κανείς».

 tvxs.gr

Έκθεση φωτιά των Βρυξελλών «καίει» τον Τόμσεν για τα λάθη του

Το Συμβούλιο των κρατών - μελών της ΕΕ και το Eurogroup έχουν στα χέρια τους έκθεση που κατακεραυνώνει το ΔΝΤ και τον Πολ Τόμσεν για τα λάθη τους στο ελληνικό πρόγραμμα και κυρίως για τις λάθος εκτιμήσεις τους.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων, τις οποίες αναδημοσιεύει και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, στη σχετικό έγγραφο διαπιστώνεται ότι ο Πολ Τόμσεν, η Ντέλια Βελκουλέσκου και άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες του ΔΝΤ, έχουν υποπέσει σε σωρεία λαθών, κακών υπολογισμών, ασαφειών και αντιφάσεων κατά τη συγγραφή της περίφημης έκθεσης του ΔΝΤ για την Ελλάδα.

Όπως προκύπτει από το έγγραφο του Συμβουλίου, η ομάδα Τόμσεν έχει κάνει χονδροειδή λάθη στον υπολογισμό του ελλείμματος, του πληθωρισμού, του ρυθμού ανάπτυξης, της είσπραξης εσόδων, της οροφής των δαπανών του δημοσίου, αλλά και σε θέματα όπως η εκτέλεση των μεταρρυθμίσεων, το είδος και η απόδοση των εισφορών των ασφαλισμένων, η εξοικονόμηση από τους ασφαλιστικούς νόμους και άλλα.

Αναλυτικά, όπως επισημαίνει το ρεπορτάζ του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΚΥΠΕ), σε σχέση με τη σημερινή οικονομική κατάσταση, το έγγραφο αναφέρει ότι το ΔΝΤ έχει κάνει τα εξής λάθη:

«Η διαφορά στην εκτίμηση οφείλεται σε υπερβολικά συντηρητικές παραδοχές που εφαρμόζονται συστηματικά από το Ταμείο τόσο επί των εσόδων, όσο και στο σκέλος των δαπανών».

Από την πλευρά των εσόδων: οι προβλέψεις της έκθεσης προϋποθέτουν ότι οι ελαστικότητες των εσόδων παραμένουν κάτω από τις ελαστικότητας του ΟΟΣΑ που χρησιμοποιούνται συνήθως για τις προβλέψεις των εσόδων. Επιπλέον, το ΔΝΤ υπολογίζει την ελαχιστοποίηση της μεταφοράς στα επόμενα των πρόσφατων εσόδων των υπερ-επιδόσεων για λογαριασμό των διαφόρων παραγόντων ως εφάπαξ, κάτι που στερείται τεχνικής βάσης. Οι προβλέψεις της έκθεσης, εν μέρει ή πλήρως υποτιμούν διάφορα έσοδα από την πλευρά των παραμετρικών μέτρων που νομοθετήθηκαν τόσο το 2015 όσο και το 2016, συμπεριλαμβανομένων των φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα, των φόρων κατανάλωσης στα τσιγάρα και το αλκοόλ, τη φορολογία των ξενοδοχείων, φόρους οχημάτων και άλλα”.

Από την πλευρά των δαπανών, οι προβλέψεις της έκθεσης υποθέτουν ότι τα ανώτατα όρια δαπανών δεν θα γίνουν σεβαστά, συσσωρεύοντας διολίσθηση 1,3% του ΑΕΠ μέχρι το 2018. Αυτή η παραδοχή αντιβαίνει στα πρότυπα του ΔΝΤ που θεωρούν πως οι λειτουργικές δαπάνες θα αυξηθούν ανάλογα με τον πληθωρισμό και ότι τα ανώτατα όρια του προϋπολογισμού θα πρέπει να τηρούνται. Όπως υπογραμμίζεται, αυτό είναι ιστορικά ανακριβές για την Ελλάδα καθώς ο στόχος των πρωτογενών δαπανών δεν έχει υπερβεί το συνολικό ανώτατο όριο, ούτε και το 2016. Είναι λάθος να προεκτείνουν σχετικά μικρές υπερβάσεις σε ορισμένους τομείς (υγεία) στο βασικό σενάριο κατά τη διάρκεια του προγράμματος.

«Οι προβλέψεις έκθεσης άλλωστε δεν λαμβάνουν δεόντως υπόψη τα πρόσφατα στοιχεία για την εκτέλεση του προϋπολογισμού, τα οποία προσδιορίζουν μια σημαντική υπεραπόδοση το 2016, και η οποία είναι πιθανό να μεταφερθεί εν μέρει στο 2017 και το 2018. Ο κρατικός προϋπολογισμός θα φτάσει σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1,3% του ΑΕΠ το 2016, υπερβαίνοντας σημαντικά το στόχο του 0,1% του ΑΕΠ, παρά το εφάπαξ επίδομα συνταξιοδότησης αξίας 0,3% του ΑΕΠ που τέθηκε σε εφαρμογή το Δεκέμβριο.

Με βάση τις διαθέσιμες μέχρι σήμερα ενδείξεις η ΕΕ θα προβάλει ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 2% του ΑΕΠ, δηλαδή 1½ ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το στόχο». Παρά τις εξελίξεις αυτές, επισημαίνει το Κυπριακό Πρακτορείο, και παρά τη σημαντική υποτίμηση του εντός-του-έτους δημοσιονομικού αποτελέσματος για το 2015 και μια σημαντική ανοδική αναθεώρηση του υπολοίπου του 2016 από το περασμένο φθινόπωρο, το ΔΝΤ δεν έχει αναθεωρηθεί την πρόβλεψή του για μετά το 2018 από το 1,5% του ΑΕΠ.

Σε σχέση με τα δημοσιονομικά μετά το 2018 αναφέρεται ότι συμφωνούμε με την αξιολόγηση του Ταμείου πως μια πιο φιλική προς την ανάπτυξη σύνθεση των ελληνικών δημόσιων εσόδων και των δημόσιων δαπανών θα ήταν επιθυμητή. Σύμφωνα με το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, ενώ η έκθεση είναι πολύ συγκεκριμένη για τα μέτρα του ισοζυγίου βελτίωσης, παραμένει αρκετά γενική ως προς τη χρήση του δημοσιονομικού χώρου που προκύπτει.

Ταυτόχρονα, στο έγγραφο αναφέρεται ότι «διαφωνούμε με την εκτίμηση του Ταμείου ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να φτάσει το 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018 και να το διατηρήσει για μερικά χρόνια πέρα από αυτό». Πράγματι, - σημειώνει το ρεπορτάζ του ΚΥΠΕ - διάφοροι παράγοντες θα διευκολύνουν τη διατήρηση του πρωτογενούς ισοζυγίου στα επίπεδα του 2018, πέρα από τον ορίζοντα του προγράμματος.

Το ένα είναι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που εγκρίθηκε στο πλαίσιο της 1ης αναθεώρησης και τώρα υλοποιείται, αναμένεται να αποφέρει πρόσθετη εξοικονόμηση 0,7% του ΑΕΠ κατά τη διάρκεια του 2019 ως 2021. Επιπλέον, το παραγωγικό κενό αναμένεται να είναι ελαφρά αρνητικό το 2018. Μετά όμως θα υπάρξει κλείσιμο του παραγωγικού κενού (περίπου το 2021) από την είσπραξη των εσόδων, και ως εκ τούτου το δημοσιονομικό ισοζύγιο αναμένεται να βελτιωθεί αυτόματα σημαντικά υπό αμετάβλητες πολιτικές. Ως εκ τούτου, απλά διατηρώντας το ίδιο ονομαστικό πρωτογενές ισοζύγιο του 3,5% του ΑΕΠ επιτρέπουμε στην πραγματικότητα μια διαρθρωτική δημοσιονομική επέκταση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.»

Για την ίδια την ποιότητα των δημοσίων οικονομικών της Ελλάδας σημειώνεται πως η έκθεση είναι παραπλανητική στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται η πρόκληση, τονίζει το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Αναφέρεται σε 11% των μεταφορών του ΑΕΠ προς τα ασφαλιστικά ταμεία: ωστόσο, η χρηματοδότηση των συνταξιοδοτικών ταμείων είναι διαφορετική από χώρα σε χώρα και, επομένως, οι συγκρίσεις μεταξύ των χωρών θα πρέπει να γίνονται με προσοχή. Μεγάλο μέρος αυτού του χρηματοδοτικού κενού οφείλεται στο πολύ υψηλό ποσοστό ανεργίας, που είναι αναμφισβήτητα κυκλικό: με την ανεργία σε επίπεδο σταθερής κατάστασης, αυτό το χάσμα αναμένεται να είναι 3,5% του ΑΕΠ. Για τις συντάξεις αναφέρεται ότι η έκθεση του ΔΝΤ υποβαθμίζει το μέγεθος των συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων που εγκρίθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος.

Λαμβάνοντας όλα τα στοιχεία υπόψη, η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος θα δημιουργήσει συνολική καθαρή εξοικονόμηση ύψους 1,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018 και 2,6% του ΑΕΠ μέχρι το 2026 με περικοπές δαπανών που συμβάλλουν τα δύο τρίτα των αποταμιεύσεων μέχρι το 2018 και περισσότερο από 90% από το 2026. Σε αντίθεση με όλες τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων σε άλλες χώρες της ΕΕ που είχαν καταργηθεί με μεταβατικές περιόδους για τη διατήρηση των κεκτημένων δικαιωμάτων των σημερινών εργαζομένων, η ελληνική μεταρρύθμιση δεν έχει κατ` αναλογία εφαρμογή των κεκτημένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων για τους σημερινούς εργαζόμενους.

Αυτό θα οδηγήσει σε αυξανόμενη εξοικονόμηση στην πάροδο του χρόνου καθώς τα κεκτημένα δικαιώματα των νέων συνταξιούχων θα έχουν μειωθεί κατά περίπου 10% αμέσως. Όπως προτείνεται από την έκθεση του ΔΝΤ, υπάρχει μια υπόθεση από τη σκοπιά της διαγενεακής δικαιοσύνης, για τη μείωση της μεταβατικής περιόδου για την κύρια σύνταξη και τον εκ νέου υπολογισμό της από το 2019. Στο σχεδιασμό αυτό, ωστόσο, οι διανεμητικές συνέπειες πρέπει να εξεταστούν, συμπληρώνει το ΚΥΠΕ στο σχετικό ρεπορτάζ του.

Το ξεπάγωμα των κύριων συντάξεων και ο άμεσος εκ υπολογισμός τους, από την 1η Ιανουαρίου 2019 θα παράγει περίπου εξοικονόμηση 1% ΑΕΠ εάν εφαρμοστεί πλήρως το 2019, αλλά επηρεάζει τουλάχιστον 1,2 εκατομμύρια συνταξιούχους, με μέση ονομαστική περικοπή 14% και σημαντική διακύμανση μεταξύ των διαφορετικών συνταξιούχων. Η έκθεση τάσσεται υπέρ των περικοπών στις συντάξεις και βασίζεται στην παρατήρηση ότι τα ποσοστά φτώχειας μεταξύ του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας έχουν αυξηθεί κατά τη διάρκεια της κρίσης, ενώ παρέμειναν σε γενικές γραμμές σταθερά μεταξύ των συνταξιούχων, αναφέρεται επίσης στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων. Θα πρέπει, ωστόσο, να επισημανθεί, ότι, ενώ όσοι είναι ηλικία εργασίας εξακολουθούν να έχουν τη δυνατότητα να βγουν από τη φτώχεια με την εύρεση θέσεων εργασίας όταν ξεκινήσει η ανάκαμψη, οι φτωχοί συνταξιούχοι δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, η οποία απαιτεί μια πιο διαφοροποιημένη μεταχείριση της φτώχειας μεταξύ των συνταξιούχων.

Σε ότι αφορά το αφορολόγητο, στο έγγραφο σημειώνεται ότι τα επιχειρήματα ότι η υψηλή προσωπική έκπτωση φόρου εισοδήματος στην Ελλάδα οδηγεί το 50% των φορολογουμένων να μην πληρώνουν κανένα φόρο είναι εσφαλμένη. Η τυπική προσέγγιση είναι να κοιτάξουμε τη συνολική φορολογική επιβάρυνση στο εισόδημα. Όλοι οι φορολογούμενοι στην Ελλάδα υποχρεούνται να καταβάλλουν εισφορές κοινωνικής ασφάλισης που είναι σημαντικά υψηλότερες από ό, τι σε ορισμένες άλλες χώρες της ΕΕ. Ένα άτομο με το 67% των μέσων αποδοχών και δύο παιδιά έχει μια φορολογική επιβάρυνση 15% στην Ελλάδα, το οποίο είναι διπλάσιο από αυτό της Πορτογαλίας και περισσότερες από τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό της Ισπανίας, του μέσου όρου της ΕΕ ή της Ιρλανδίας.

Αναδιανεμητικές συνέπειες, ιδίως στο κάτω άκρο των βραχιόνων του εισοδήματος, πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη. Ελλείψει αντισταθμιστικών μέτρων, μειώνοντας την προσωπική πίστωση φόρου εισοδήματος κατά μέσο όρο κατά € 600 θα αποτελέσει οπισθοδρόμηση. Το μεγαλύτερο ποσοστό μείωσης στα μετά-φόρου «take-home» έσοδα (-7,2%) θα επιβαρύνει τα άτομα με ετήσια εισοδήματα ακριβώς πάνω από τον κατώτατο μισθό, ενώ η αρνητική επίδραση μειώνεται όσο αυξάνεται το εισόδημα.

Για τη βιωσιμότητα του Χρέους, τονίζεται ότι η εξαιρετικά αρνητική έκθεση βιωσιμότητας του ΔΝΤ βασίζεται σε μια σειρά υποθέσεων που εμφανίζονται υπερβολικά συντηρητικές και δεν υποστηρίζονται σωστά από αναλυτικά στοιχεία.

Επιτόκια: Το ΔΝΤ έχει πλέον ενσωματωθεί μια πιο ρεαλιστική πορεία ρυθμό μεταβολής των επιτοκίων σε σταθερή κατάσταση επίπεδο των δανείων ΕΜΣ / ΕΤΧΣ. Αυτή η μείωση των επιτοκίων έχει βελτιωθεί DSA του Ταμείου. Ωστόσο, η μακροπρόθεσμη επίπεδο των ποσοστών ESM / EFSF εξακολουθεί να είναι υψηλότερη από εκείνη που χρησιμοποιείται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Η μοντελοποίηση των επιτοκίων της αγοράς, επίσης, δεν έχει αλλάξει από το Μάιο. Το ΔΝΤ επίσης δεν φαίνεται να έχει λάβει πλήρως υπόψη την επίπτωση των μέτρων βραχυπρόθεσμου χρέους που συμφωνήθηκε από τον ΕΜΣ, τον Ιανουάριο.

Μακροοικονομικά δεδομένα: Το ΔΝΤ αναθεώρησε προς τα κάτω τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη και τις προοπτικές του πληθωρισμού από το Μάιο του 2016 από μισή εκατοστιαία μονάδα του ΑΕΠ ετησίως. Η αναθεώρηση του ετήσιου ρυθμού αύξησης επιδεινώνει το λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ κατά σχεδόν 40% το 2060. Δεν είναι σαφές ποιες εξελίξεις κατά τους τελευταίους έξι μήνες θα υποστηρίξουν μια τέτοια σημαντική αλλαγή στη μακροπρόθεσμη προοπτική.

Το ΔΝΤ επισημαίνει υποτιθέμενες αδυναμίες στην εφαρμογή του προγράμματος, αλλά είναι δύσκολο να δούμε πώς αυτό θα υποστηρίξει την αναθεώρηση της αυξητικής τάσης του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Η υπόθεση για μακροχρόνια απόκλιση από στόχο της σταθερότητας των τιμών της ΕΚΤ, επίσης, έρχεται σε αντίθεση με τις καθιερωμένες οικονομικές μεθόδους.

Φορολογικά: Το ΔΝΤ έχει διατηρήσει την πρωτογενή υπόθεση του ισοζυγίου του στο 1,5% του ΑΕΠ από το 2018 σε όλο τον ορίζοντα προβολής. Αυτή είναι η κύρια διαφορά με το DSA των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, εξηγώντας περίπου τα δύο τρίτα της συνολικής διαφοράς. Ενώ κάποιος θα συμφωνούσε ότι η κύρια διαδρομή πλεόνασμα πρέπει να είναι ρεαλιστική και αξιόπιστη με τις αγορές, ένα υψηλότερο πρωτογενές ισοζύγιο για την Ελλάδα θα ήταν επιθυμητό και εφικτό.

Άλλες παραδοχές: Οι παραδοχές σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις έχουν παραμείνει αμετάβλητα σε πολύ συντηρητικά επίπεδα (και δεν λαμβάνουν υπόψη ορισμένα στοιχεία, όπως η επικείμενη αποπληρωμή των 2 δισ. ευρώ στον ESM ή τη σύναψη πολλών προσφορών). Το ΔΝΤ επίσης, εξακολουθεί να προϋποθέτει την ανάγκη των 10 δισ. ευρώ για την πρόσθετη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών το 2018. Η έκθεση δεν παρέχει μια δικαιολογία για αυτή την υπόθεση, η οποία δεν είναι σύμφωνη με την εκτίμηση των αρμόδιων εποπτικών Αρχών

  

http://tvxs.gr