Η ορατή ΝΔ και η αόρατη, που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ

Ο κ. Μεϊμαράκης δεν είναι πρωτόβγαλτος. Ούτε αφελής. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα ποια επίπτωση έχει κάθε λέξη που λέει ένας πολιτικός. Και πότε τη λέει. Και δεν φημίζεται για αλτρουιστικό παρελθόν ούτε για υπερκομματική ιδεολογία. Το αντίθετο μάλιστα. Οι χτεσινές του δηλώσεις δεν στοχεύουν σε καμιά εθνική συναίνεση. Σε στήριξη της κυβέρνησης στοχεύουν.

Μπορεί να ακούγεται σόλικο σε όσους δεν ξέρουν το παιχνίδι της πολιτικής, αλλά το παιχνίδι αυτό δεν έχει καθαρούς όρους, ούτε ιδεολογική και προσωπική σταθερότητα. Έχει μόνο στόχους.

Ας δούμε τι λέει η πολιτική:

Ο κ. Μεϊμαράκης, σε κουβέντα του καναπέ με κοινοβουλευτικούς συντάκτες, που τους προσέγγισε ο ίδιος, χαρακτήρισε «τζάμπα μαγκιά» τη γραμμή Μητσοτάκη να καταψηφίσει η ΝΔ το τέταρτο μνημόνιο που φέρνουν οι δανειστές στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Αντ’ αυτού ζήτησε συναίνεση και υπερασπίστηκε τη γραμμή που ακολούθησε το κόμμα επί δικής του προσωρινής προεδρίας, όταν ψήφισε μαζί με τη μειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ το τρίτο μνημόνιο το 2015.

Εδώ ο αναγνώστης πρέπει να προσέξει τα εξής:

Η ψήφιση τότε του μνημονίου ήταν μονόδρομος για τη ΝΔ, δεδομένου ότι υπερασπιζόταν την παραμονή της χώρας στο ευρώ και μια καταψήφισή του θα την οδηγούσε εκτός, όπως ήθελε ο δρ. Σόιμπλε.

Επομένως, ο κ. Μεϊμαράκης δεν ψήφισε τότε για λόγους καμιάς συναίνεσης, αλλά για να υπερασπιστεί τη βασική πολιτική του κόμματός του και να μην έρθει σε αντίθεση με τα πιστεύω των ψηφοφόρων του!

Ξέρει καλύτερα από όλους ότι στην πολιτική, για να επιβιώσεις και να έρθεις στην εξουσία είναι απαραίτητο να έχεις έναν ιδεολογικό ή πολιτικό αντίπαλο και να του εναντιώνεσαι. Αυτό είναι νόμος. Αυτή την αλάνθαστη συνταγή ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Καμένος και μ' αυτήν κέρδισαν την ψήφο του λαού και εξακολουθούν να κάθονται στην κυβέρνηση.

Αν είσαι όμοιος με τον αντίπαλό σου και αν ακολουθείς τη δική του πολιτική δεν έχει λόγο να σε ψηφίσει ο ψηφοφόρος. Αυτό το ξέρει κι ένα παιδάκι, πολύ περισσότερο ο κ. Μεϊμαράκης.

Ξέρει καλύτερα από όλους ότι στο παραπάνω πλαίσιο εκείνο που συσπειρώνει τους ψηφοφόρους δεν είναι σώνει και καλά τι θα κάνεις όταν κυβερνήσεις αλλά αν τους εκφράζεις ΤΩΡΑ. Και οι ψηφοφόροι, όχι μόνο της ΝΔ, είναι με τα μυαλά στα κάγκελα μ' αυτά που ψηφίζονται, μ' αυτά που υφίστανται και μ' αυτά που θα ψηφιστούν.

Επομένως, ο κ Μεϊμαράκης, ζητώντας δήθεν συναίνεση, ζητάει από το κόμμα του να υποστεί μαζί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την αποδοκιμασία και την απόρριψη του κόσμου γι' αυτά που έρχονται!

Ταυτόχρονα, ζητάει από το κόμμα του να δώσει στον κ. Τσίπρα και στον κ. Καμένο το διαρκές επιχείρημα να λένε σε κάθε ευκαιρία «γιατί αντιδράτε στα μέτρα; Μαζί τα ψηφίσαμε»!

Ζητάει δηλαδή από το κόμμα του να δηλώσει στο λαό ότι δεν έχει διαφορά αν στην εξουσία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ, αφού η διαχείριση των μνημονίων είναι δεδομένη και μονόδρομος.

Ζητάει δηλαδή από το κόμμα του να πει στους ψηφοφόρους «τι ΣΥΡΙΖΑ τι ΝΔ»!

(Εδώ θα κάνω μια παρένθεση. Σημασία δεν έχει τι πιστεύω εγώ ή άλλοι ψηφοφόροι, που πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά στη διαχείριση των μνημονίων όποια κυβέρνηση κι αν έρθει. Σημασία έχει να δει κανείς τι σημαίνει η χτεσινή παρέμβαση Μεϊμαράκη. Και ποια είναι η αλήθεια πίσω απ' αυτήν. Κλείνει η παρένθεση).

Ο κ. Μεϊμαράκης ξέρει καλύτερα από όλους ότι αυτό που κρατάει τον ΣΥΡΙΖΑ στη ζωή είναι η διαρκής σύγκρουση Μ' αυτήν έγινε το 4% 35% και μ' αυτήν συσπειρώνει ακόμα όσους του έχουν απομείνει. Μ' αυτήν πορεύεται και γιατί είναι ζωτικό συστατικό της ιδεολογίας του.

Με τη συναίνεση που ξύπνησε ξαφνικά μέσα του ο πρώην υπουργός ζητάει από το κόμμα του να γίνει αρνάκι στο στόμα ενός λύκου. Ο οποίος θα συνεχίσει να είναι λύκος και μετά τη συναίνεση. Ενώ το αρνί θα είναι νεκρό.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα εισπράξει την όποια συναίνεση της ΝΔ και θα την στρέψει εναντίον της, κατηγορώντας την για παράδειγμα ότι ψηφίζει γιατί δεν μπορεί να απαρνηθεί τα μνημόνια Σαμαρά, τα οποία φταίνε και για την υπογραφή της κυβέρνησης!

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπογράψει ένα μόνο μνημόνιο, μαζί με τα άλλα κόμματα πλην ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής. Το Τρίτο. Αυτή τη φορά καλείται να υπογράψει το παρόν, το τέταρτο, που είναι όλο δικό του και για το οποίο ευθύνεται στο 80%.

Επομένως, είναι στη χειρότερη πολιτική θέση που έχει βρεθεί ποτέ απέναντι στο λαό. Τα επιχειρήματά του είναι ισχνά και τα βάρη θα έρθουν εξ αιτίας κυρίως της δικής του πολιτικής από το 2015 μέχρι σήμερα.

Ο κ. ΜεΪμαράκης, με τη χτεσινή του παρέμβαση ζητάει από το κόμμα του να βάλει πλάτη στην πιο δύσκολη στιγμή του ΣΥΡΙΖΑ! Να τον βοηθήσει να μην επωμιστεί μόνος του με τον Καραμανλικό Καμένο το 4ο μνημόνιο, που είναι όλο δικό του και να υπονομεύσει έτσι κάθε δρόμο της ΝΔ για την εξουσία! Γιατί αυτό κάνει.

Ο κ. Μεϊμαράκης δεν είναι χτεσινός. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι αν ήθελε να αμφισβητήσει την πολιτική Μητσοτάκη απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να το κάνει απ' ευθείας στον πρόεδρο της ΝΔ ή στο πολιτικό γραφείο. Κανείς δεν θα του αρνιόταν την παρέμβαση.

Η επιλογή του να παρέμβει εξωθεσμικά και με τα συγκεκριμένα λόγια σημαίνει ότι δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά η πολιτική του κόμματός του. Αντιθέτως, στόχευε στην υπονόμευσή της. Και ο υπόγειος τρόπος που επέλεξε μαρτυράει το σκοπό. Οι καθαρές πολιτικές ασκούνται με καθαρούς όρους.

Ο κ. Μεϊμαράκης σημάδεψε απ' ευθείας αφενός τον κ. Μητσοτάκη και αφετέρου την πολιτική που θα έβλαπτε τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι στόχοι ήταν δύο και είναι ξεκάθαροι.

Έτσι κι αλλιώς η ΝΔ έχει τα χάλια της αντιπολιτευτικά. Ούτε λαό μπορεί να εμπνεύσει και να συσπειρώσει στους δρόμους, ούτε έχει κανένα ιδεολογικό πρόγραμμα σαν λαϊκή δεξιά ή φιλελεύθερη ή νεοφιλελεύθερη, όπως έχουν όλα τα μεγάλα παραδοσιακά κόμματα. Είναι μια άμορφη σούπα και μάλιστα διασπασμένη.

Το ένα κομμάτι της είναι η ΝΔ που βλέπουμε και το άλλο είναι η ΝΔ που δεν βλέπουμε και που στηρίζει την κυβέρνηση! Για εσωτερικούς και για εξωτερικούς λόγους!

Με τη χτεσινή του παρέμβαση ο κ. Μεϊμαράκης εντάχθηκε φανερά στη δεύτερη, αποδεικνύοντας ακόμα πιο περίτρανα ότι αυτή υπάρχει.

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης   - liberal.gr

Politico: Η υπερχρεωμένη Ελλάδα ζητά δανεικά και από την Παγκόσμια Τράπεζα

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Νέο δάνειο ζήτησε η Ελλάδα για την καταπολέμηση της μακροχρόνιας ανεργίας και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας, όπως και την προστασία των αδύναμων στρωμάτων, όπως αποκαλύπτει το Politico.

Μάλιστα το Politico επισημαίνει δηκτικά ότι αυτό το ελληνικό αίτημα θα επιβαρύνει περαιτέρω την υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το πακέτο διάσωσης της χώρας θα μπορούσε να γίνει πιο περίπλοκο, καθώς εάν γίνει δεκτό το αίτημα από την Παγκόσμια Τράπεζα η χώρα θα βυθιστεί και σε άλλο χρέος σε μια εποχή που η κυβέρνηση συνεχίζει να μάχεται με τους όρους και τις προϋποθέσεις του τρέχοντος πακέτου διάσωσης, ύψους 86 δισ. ευρώ.

«Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από την Παγκόσμια Τράπεζα την παροχή τεχνικής και οικονομικής βοήθειας για την αντιμετώπιση των πιεστικών προκλήσεων που περιλαμβάνουν την μακροχρόνια ανεργία, την οικονομική ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία», είπε ένας εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

«Σύμφωνα με τις διαδικασίες της Παγκόσμιας Τράπεζας, οποιαδήποτε τελική απόφαση για τη χορήγηση δανείων θα υπόκειται σε έγκριση από το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας των εκτελεστικών διευθυντών», πρόσθεσε.

«Προκαταρκτικές συνομιλίες έγιναν αλλά δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε την αίτηση», ανέφερε ελληνική κυβερνητική πηγή, σύμφωνα με το Politico. 

Κύκλοι Αντωνοπούλου επιβεβαιώνουν εμμέσως την συζήτηση με Παγκόσμια Τράπεζα

Πηγές κοντά στην αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά το ρεπορτάζ του Politico αφήνουν να εννοηθεί ότι στις σκέψεις της κυβέρνησης είναι να ενισχυθεί από την Παγκόσμια τράπεζα μέσω χρηματοδότησης και τεχνογνωσίας.

Οπως ανέφεραν οι πηγές αυτές μετά την συνάντηση της αναπληρώτριας υπουργού με τους θεσμούς, οι δανειστές αναγνωρίζουν την τεχνογνωσία της Παγκόσμιας Τράπεζας και ότι μπορεί να υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι χρηματοδότησης, οι οποίοι, όμως, διερευνώνται, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης.

Σύμφωνα, πάντα, με τις ίδιες πληροφορίες, το χρηματοδοτικό σκέλος δεν συζητήθηκε καθόλου στη συνάντηση της κ. Αντωνοπούλου με τους θεσμούς. Οπως επισημαίνουν οι πληροφορίες, το υπουργείο Οικονομικών θα διαχειριστεί, πρωτίστως, το εν λόγω θέμα.

 iefimerida.gr 

Σε ποια ταχύτητα ανήκει η Ελλάδα;

Αν στην Ολλανδία και στη Γαλλία επικρατήσουν οι δυνάμεις της λογικής, τότε ο κεντρικός πυρήνας της Ενωσης θα κάνει αποφασιστικά βήματα προς ένα πιο ομοσπονδιακό μέλλον. Μπορεί η Ελλάδα να τους ακολουθήσει; Δύσκολα

 Του Κώστα Γιαννακίδη

Ο Μπαράκ Ομπάμα συνήθιζε να λέει ότι αν ένας άνθρωπος μπορούσε να διαλέξει την ιστορική περίοδο στην οποία θα ήθελε να γεννηθεί, τότε η Αμερική αυτών των καιρών θα ήταν μία ιδανική επιλογή. Ομοίως και η Ευρώπη, όπως βέβαια και η Αυστραλία. Η Δύση ευημερεί.

Αφήστε όμως τους Αυστραλούς ήσυχους στην κάτω μεριά του κόσμου και τους Αμερικανούς μπλεγμένους στα μαλλιά του προέδρου τους. Δείτε τα δικά μας, εδώ στην Ευρωζώνη. Οι δείκτες είναι κάτι παραπάνω από θετικοί: η ανάπτυξη τρέχει με 2%, η ανεργία πιέζεται προς τα κάτω και οι προβλέψεις είναι αισιόδοξες. Όμως εδώ ακριβώς, στην Ευρωζώνη, στον πυρήνα της πολιτικής και οικονομικής ευημερίας ανθεί ο λαϊκισμός και ο σπόρος της αμφισβήτησης. Αυτό εμπεριέχει μία ισχυρή αντίφαση που δεν εξηγείται μόνο με τις οικονομικές ανισότητες, τη μετανάστευση και τα συμπιεσμένα μεροκάματα. Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε δικτυωθεί, ως ανθρωπότητα, καθιστά το θυμικό, τον ψυχολογικό παράγοντα, μεταβλητή ιστορικών αλλαγών. Στη Βρετανία ακόμα δεν είναι σίγουροι για ποιο λόγο άκουσαν τους λαϊκιστές του Brexit. Στη Γαλλία δεν ξέρουν αν θα ξυπνήσουν ένα πρωί με τη Λεπέν στα Ηλύσια Πεδία. Στην Ολλανδία προελαύνουν οι ακροδεξιοί. Και τις ΗΠΑ έχουν ήδη αλλάξει γνώμη για τον Τραμπ. Αν, μάλιστα, προθέσεις και τη Ρωσία του Πούτιν στο κάδρο, σου προκύπτει ένα ιστορικό ευφυολόγημα. Ο άξονας του «κακού» έχει αντιστραφεί. Αυτή τη φορά οι καλοί της υπόθεσης είναι οι Γερμανοί.

Σε έναν κόσμο, λοιπόν, τόσο ευάλωτο απέναντι στον λαϊκισμό, σε ένα περιβάλλον όπου μία ψεύτικη είδηση μπορεί να δημιουργήσει πολιτικές κρίσεις, η Ευρώπη προσπαθεί να βάλει στο τραπέζι τον οδικό χάρτη αν και, ακόμα, δεν έχει συμφωνήσει για τον προορισμό. Αν το δεις ιστορικά, αυτό δεν είναι διόλου παράλογο. Πριν από 75 χρόνια ο ένας έσφαζε τον άλλον. Η έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι στο Στρασβούργο, σε μία πόλη που άλλαζε χέρια μεταξύ Γάλλων και Γερμανών, ενώ η γέφυρα που ενώνει τις δύο χώρες γέμιζε από πτώματα νέων ανδρών. Στην πραγματικότητα ως Ευρωπαίοι έχουμε πετύχει πράγματα που οι παππούδες μας θα θεωρούσαν αδιανόητα και οι πατεράδες μας θα έλεγαν ότι είναι δύσκολο ως αδύνατο να επιτευχθούν. Χρειάστηκαν μόνο λίγες δεκαετίες για να υπερβούμε αγκυλώσεις και ιστορική μνήμη αιώνων. Χωρίς κοινή γλώσσα και πολιτισμό, αλλά με κοινές αναφορές. Και με την αρχή της αμοιβαιότητας να υπερτερεί της σύγκρουσης των συμφερόντων. Αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν. Το «δεν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευόμαστε» ακούγεται ως μία επιδερμική σαχλαμάρα. Ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν καλύτερα από σήμερα.

Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ παρουσίασε πέντε σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης. Όμως υπάρχει μόνο ένα: «Αυτοί που θέλουν περισσότερα κάνουν περισσότερα». Η ΕΕ των 27 προχωρά όπως σήμερα, αλλά επιτρέπει στα κράτη μέλη που το επιθυμούν να αναπτύξουν μεγαλύτερη δράση σε συγκεκριμένους τομείς, όπως η άμυνα, η εσωτερική ασφάλεια ή τα κοινωνικά θέματα. Διαμορφώνονται μία ή περισσότερες «συμμαχίες πρόθυμων κρατών».

Μην το σκέφτεστε, είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη της Σέγκεν και του ευρώ. Αν στην Ολλανδία και στη Γαλλία επικρατήσουν οι δυνάμεις της λογικής, τότε οι πιο ισχυρές χώρες θα αποφασίσουν να επιταχύνουν τον βηματισμό τους προς την εμβάθυνση της πολιτικής ένωσης. Η ενίσχυση των ομοσπονδιακών χαρακτηριστικών θα δημιουργήσει και έναν πιο δυναμικό οικονομικό χώρο, με καλύτερους όρους και ελκυστικότερες συνθήκες για να εργάζεσαι, να επιχειρείς και να ζεις.  Εδώ συνήθως έρχεται και επικάθεται το παραδοσιακό ερώτημα: και η Ελλάδα; Αν το δούμε εντελώς ρεαλιστικά, είναι δύσκολο, ως αδύνατο, να τρέξει στην πρώτη ταχύτητα. Δεν έχει την οικονομική βάση, τις θεσμικές υποδομές, τη νοοτροπία και την πολιτική βούληση για να μπει σε ένα περιβάλλον που θα παίρνει όλο και περισσότερες αρμοδιότητες από τα κράτη για να τις χορηγεί στην Ενωση. Το πλοίο στρίβει και εμείς κολυμπάμε.

Όμως από την άλλη, κοιτάζοντας μερικές δεκαετίες πίσω, βλέπεις ότι η Ελλάδα, εισερχόμενη στην ΕΟΚ, υπερέβη συνθήκες, περιορισμούς και εκτιμήσεις. Εγινε μέλος της Κοινότητας όχι επειδή ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις, αλλά επειδή ο Καραμανλής έπεισε τους εταίρους για τις δυνατότητες και τις προοπτικές της χώρας και του λαού της. Υπάρχει τώρα κάτι αντίστοιχο; Μάλλον όχι. Τότε η Ελλάδα ήταν μία χώρα που τίναζε από πάνω της τη βαλκανική εσωστρέφεια, έχοντας έναν ηγέτη με πυγμή και ισχύ μεγαλύτερη από την πειθώ του λαϊκισμού. Σήμερα είναι μία χώρα κουρασμένη. Απογοητευμένη από τις ηγεσίες της, παραιτημένη από το όνειρο. Εμεινε χώρος για να γεννηθεί πάλι η έκπληξη;

protagon.gr   

Το τέλος ενός συναρπαστικού ταξιδιού

Ανάρτηση του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου, στον προσωπικό λογαριασμό του στο Facebook

Ένα από τα πράγματα που αποστρέφομαι είναι ο μελοδραματισμός. Και παρότι με κατακλύζει ένα πλήθος συναισθημάτων αυτή την ώρα, επέλεξα να αναγγείλω όσο πιο λιτά μπορώ, οτι αποχωρώ από ΤΑ ΝΕΑ.

Αποφάσισα να διακόψω το συναρπαστικό ταξίδι που ξεκίνησε πριν από τριάντα τρία χρόνια, γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω αυτή την άλλοτε κραταιά εφημερίδα να αργοπεθαίνει.

Να ακούω τον επιθανάτιο ρόγχο της καθημερινά, και να μην μπορώ να κάνω κάτι ουσιαστικό να αποτρέψω την απευκταία εξέλιξη.

Αποχωρώ σήμερα, μόλις δυο ημέρες πριν εκδικαστεί η κύρια αγωγή των τραπεζών κατά του ΔΟΛ με αντικείμενο την υπαγωγή του σε καθεστώς αναγκαστικής εκκαθάρισης, ευελπιστώντας οτί αυτοί που κινούν τα νήματα αυτής της άθλιας ιστορίας θα ξαναδούν το πράγμα κάτω από άλλο πρίσμα.

Αν το «Στίγμα» μου στα ΝΕΑ ήταν (ένα) πρόβλημα γι’ αυτούς, από σήμερα που δεν υπάρχει πια, τους δίνεται η ευκαιρία να λάβουν τις αποφάσεις που πρέπει για να διασωθεί η ζωντανή ιστορία του ελληνικού Τύπου.

Χρειάζεται γενναιότητα και περίσσευμα ψυχής. Το έχουν; Ιδού η Ρόδος…

Αποχωρώ με τις αναμνήσεις να με κυριεύουν. Να με πλημμυρίζουν. Να πέφτουν καρέ-καρέ μπροστά μου.

Τριάντα τρία χρόνια δούλεψα κοντά σε ανθρώπους που με τίμησαν με την φιλία και την εμπιστοσύνη τους. Που μου έδωσαν ευκαιρίες να ανελιχθώ. Να κερδίσω το δικό μου μερίδιο σε αυτό το δύσκολο, σκληρό, επίπονο, απαιτητικό, ανταγωνιστικό επάγγελμα. Που μου συγχώρησαν λάθη και υπερβολές. Που με συνέφερναν υποχρεώνοντάς με να …ξεκαβαλικεύω, κάθε φορά που ένιωθα -και εγώ!- ό,τι και οι περισσότεροι σε αυτή τη δουλειά: οτι είμαι το κέντρο της γης. Λειτούργησαν σαν παιδαγωγοί και σαν δάσκαλοι. Ποτέ σαν τιμωροί. Και τους είμαι ευγνώμων για όλα αυτά. Βαθιά ευγνώμων. Τους χρωστάω, και δεν το ξεχνάω. Χρωστώ στον Λέοντα Καραπαναγιώτη, τον Γιάννη Καψή, τον Σταύρο Ψυχάρη, τους τόσους αρχισυντάκτες μου και τους προϊσταμένους μου που είχα εργαζόμενος πότε στα ΝΕΑ και πότε στο ΒΗΜΑ.

Ο,τι έκανα, μεγάλο μερίδιο τους ανήκει. Χωρίς αυτούς, θα ήμουν ένας από τους χιλιάδες που αγάπησαν αυτή τη δουλειά, αλλά δεν τα κατάφεραν.

Και τώρα που πέφτει η αυλαία, διέγραψα ήδη ό,τι με στενοχώρησε, με απογοήτευσε, με πίκρανε, με θύμωσε, με εξόργισε όλα αυτά χρόνια. Προτιμώ να θυμάμαι τα καλά μόνο. Και πάνω απ΄όλα φιλίες που έκανα με ανθρώπους που γνώρισα και θαύμασα για την δουλειά τους και τα σπάνια χαρίσματά τους. Δεν αναφέρω κανένα, γιατί δεν θέλω και να αδικήσω κανένα.

Αποχωρώ. Από ΤΑ ΝΕΑ. Όχι από το επάγγελμα. Καλή αντάμωση λοιπόν “στα μανταλάκια”….  

Στοιχεία-σοκ: Η φτώχεια στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 40% από το 2008 έως το 2015

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΛΩΝΙΑΣ 

Στο συμπέρασμα ότι η φτώχεια στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 40% από το 2008 μέχρι το 2015 κατέληξαν οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας της Κολωνίας (IW).

Σύμφωνα με την έρευνα την οποία διεξήγαγαν, δεν αρκεί όμως να μετρά κανείς αποκλειστικά το χαμηλό εισόδημα για να καταλήξει σε συμπεράσματα, αλλά -όπως προτείνουν- πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και άλλες παράμετροι, όπως είναι λ.χ. οι στερήσεις υλικών αγαθών καθώς επίσης και το χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, η υποαπασχόληση και οι περιορισμοί στην υγειονομική περίθαλψη.

Όλα αυτά συμπεριλαμβάνονται σε έναν νέο «πολυδιάστατο δείκτη φτώχειας», τον οποίο εκπόνησε το ως άνω Ινστιτούτο για τα έτη 2008-2015, από τον οποίο προκύπτει ότι «ο μεγάλος χαμένος είναι η Ελλάδα, με μια αύξηση της φτώχειας κατά 40%, ακολουθούμενης από την Ιρλανδία (28% αύξηση) και την Κύπρο 28,2%» λέει ο Κρίστοφ Σρέντερ, συντάκτης της έκθεσης, στο γερμανικό Reuters. Αυτό οφείλεται στη χρόνια ύφεση και την μεγάλη ανεργία, αλλά «φυσικά και στην πολιτική λιτότητας και τους όρους των δανειστών» τονίζει ο ερευνητής.

Στην Ιταλία καταγράφεται μια αύξηση της φτώχειας κατά 11% και στην Ισπανία 18%.

Reuters.de, ΑΠΕ-ΜΠΕ - iefimerida.gr

Το παγόβουνο του πόνου

Είναι 50 ετών, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών και καθαρίζει γραφεία. Αυτή δεν είναι η βασική δουλειά της. Η αγάπη της είναι η κεραμική, αλλά τα μεροκάματα πλέον είναι δύσκολα. Γι’ αυτό δουλεύει ως καθαρίστρια μερικές φορές την εβδομάδα. Τι κερδίζει; Περίπου 150 ευρώ τον μήνα. Τόσο της δίνει η εταιρεία καθαρισμού που τη στέλνει από εδώ και από εκεί. Εργολάβοι στην Ελλάδα με μισθούς Βουλγαρίας.

Μια κλασική -τραγική- ανθρώπινη ιστορία στην Ελλάδα της κρίσης. Και όμως δεν είναι. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ’ ό,τι δείχνουν, καθώς η γυναίκα διαγνώστηκε πρόσφατα με καρκίνο. Δεν το έβαλε κάτω. Οπως συνηθίζει να λέει, «δεν φοβάμαι, όσα πάνε και όσα έρθουν». Εσφιξε τα δόντια για να το παλέψει.

Τη μία ημέρα χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες στο νοσοκομείο, την άλλη με τα χημικά και τα απορρυπαντικά στο χέρι να καθαρίζει γραφεία, κουζίνες και τουαλέτες, φορώντας μια μάσκα.

«Γιατί το κάνεις αυτό; Δεν ακούς τους γιατρούς; Δεν φοβάσαι;» τη ρωτάς με αγωνία. «Οχι, αν πω ότι δεν μπορώ να έρθω, τότε η εταιρεία θα στείλει άλλον στη θέση μου και θα τη χάσω. Τα έχω ανάγκη τα 150 ευρώ τον μήνα», σου απαντά αφοπλιστικά.

Τι μπορείς να πεις σε έναν άνθρωπο που την προηγούμενη ημέρα έχει κάνει χημειοθεραπείες και την επομένη (στην κυριολεξία) καθαρίζει τουαλέτες;

Κάθεσαι πίσω από ένα πληκτρολόγιο ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή και αναρωτιέσαι την τελευταία φορά που θύμωσες, απογοητεύτηκες, αγχώθηκες ή φώναξες πως «σήμερα κουράστηκα». Πόσο αστείο ακούγεται αλήθεια…

Ακούς μια τέτοια ιστορία και αντιλαμβάνεσαι ότι η πραγματική ζωή βρίσκεται πολύ μακριά από την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης.

Ποιος μπορεί να πείσει αυτόν τον άνθρωπο ότι η ζωή του θα αλλάξει προς το καλύτερο; Αν κλείσει η περίφημη β´ αξιολόγηση; Αν γίνουν εκλογές και πάρει ο Αδωνις Γεωργιάδης τη θέση του Πάνου Καμμένου στο υπουργείο Αμυνας; Αν ανασυγκροτηθεί η Κεντροαριστερά; Αν μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ;

Το παγόβουνο του ανθρώπινου πόνου που συσσωρεύτηκε την περίοδο της κρίσης κρύβει κάτω από την επιφάνεια χιλιάδες ανθρώπινες τραγωδίες, τόσο αληθινά κοφτερές, όσο ψεύτικες ήταν οι υποσχέσεις που ακούσαμε τα τελευταία χρόνια.

Η πρόσκρουση με την πραγματικότητα είναι όμως αναπόφευκτη και το ξύπνημα είναι πάντοτε απότομο. Ενίοτε δε και οδυνηρό για όσους επιμένουν να την αρνούνται. 

Χάρης Ιωάννου - efsyn.gr

Η διαπλοκή στον καιρό του ΣΥΡΙΖΑ

Η περίπτωση Καλογρίτσα είναι ο απόλυτος ορισμός της διαπλοκής. Παίρνει χαριστικά δάνεια, μετέχει σε διαγωνισμό για να πάρει τηλεοπτικό σταθμό, αποκτά δική του εφημερίδα, παίρνει όλες τις εργολαβίες σε έναν αυτοκινητόδρομο. Τι λείπει για να στηθεί ένα μελλοντικό Ειδικό Δικαστήριο;

Του Γιώργου Καρελιά

Τελικά, φαίνεται ότι η λέξη πάνω στην οποία επένδυσε περισσότερο ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ για να πλήξουν τους αντιπάλους τους και να αναδείξουν το δικό τους «ηθικό πλεονέκτημα», μπορεί να αποδειχθεί καταραμένη. Η λέξη «διαπλοκή» κυνηγάει ήδη και την σημερινή κυβέρνηση, όπως και σχεδόν όλες τις προηγούμενες.

Ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του προσπάθησαν να αποκρούσουν τις κατηγορίες περί αριστερής διαπλοκής μέσω ενός αριστερού εργολάβου, αλλά τώρα πια υπάρχουν πολλά δεδομένα που δεν τους ευνοούν. Η περίπτωση Καλογρίτσα είναι ο απόλυτος ορισμός της διαπλοκής. Παίρνει χαριστικά δάνεια, μετέχει σε διαγωνισμό για να αποκτήσει τηλεοπτικό σταθμό, αποκτά δική του εφημερίδα, παίρνει όλες τις εργολαβίες σε έναν αυτοκινητόδρομο. Τι λείπει για να στηθεί ένα μελλοντικό Ειδικό Δικαστήριο;

ImageHandler

Στη Βουλή φέρνει η ΝΔ το θέμα των δανείων Καλογρίτσα από την Τράπεζα Αττικής

Πατήστε εδώ

Τα πολλά και χαριστικά δάνεια από την φιλικότερη προς την σημερινή κυβέρνηση Τράπεζα είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Περιγράφονται στη μηνυτήρια αναφορά της Τραπέζης της Ελλάδος (εδώ). Και ουσιαστικά επιβεβαιώνονται από τη σημερινή διοίκηση της υπό κατηγορία Τράπεζας (εδώ).

Για τα άλλα συστατικά της διαπλοκής δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία:

1. Πήρε όλες τις εργολαβίες για την κατασκευή του δρόμου Πάτρα-Πύργος. «Νομίμως», αφού έδωσε τις μεγαλύτερες εκπτώσεις. Μέχρι να ερευνηθεί περαιτέρω η υπόθεση.

2. Ηταν το κυβερνητικό «πουλέν» στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Πήρε τη μια από τις τέσσερις ως πλειοδότης, αλλά δεν μπόρεσε να βρει τα λεφτά που χρειάζονταν για την τελική κατακύρωσή της. Είχαν αρχίσει τα προβλήματα με τις Τράπεζες.

3. Απέκτησε δική του εφημερίδα. Αλλά μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις αναγκάστηκε να αποχωρήσει. Ετσι ανακοινώθηκε (εδώ).

Ολα αυτά συνθέτουν ακριβώς τον ορισμό της διαπλοκής: επιχειρηματίας με εμπλοκή σε μέσα ενημέρωσης που παίρνει και κρατικές δουλειές. Ακριβώς ό,τι έκαναν ο Μπόμπολας και ο Κόκκαλης σε προηγούμενες δεκαετίες. Ο πρώτος το κάνει ακόμα.

Φυσικά, πρόκειται για νόμιμη διαπλοκή, αφού δεν απαγορεύεται να είναι κάποιος και εργολάβος δημοσίων έργων και ιδιοκτήτης μέσων ενημέρωσης. Ομως, τα επιμέρους στοιχεία της (πχ τα δάνεια της Τράπεζας Αττικής) θα ελεγχθούν για τη νομιμότητά τους. Επιπλέον, η τυπική νομιμότητα δεν σβήνει το τεράστιο πολιτικό θέμα που έχει ανακύψει για τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία έχει πλέον συνδεθεί με έναν δικό της διαπλεκόμενο.

Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, από τη στιγμή που και η σημερινή κυβέρνηση έβαλε στόχο να αποκτήσει «δικά της» μέσα ενημέρωσης για να έχει όπλα στον πόλεμο κατά της (παλιάς, των άλλων) διαπλοκής. Είναι νωρίς να πούμε ακόμα αν κατάφερε κάτι σε αυτό και τι. Ομως, η προσπάθεια έγινε (και συνεχίζεται) και η σύνδεσή της με την περίπτωση Καλογρίτσα είναι δεδομένη.

Η συνέχεια θα δείξει το βαθμό σύνδεσης και το μέγεθος της διαπλοκής. Αν και αυτά φαίνονται, συνήθως, μόλις αλλάξει η κυβέρνηση. Και υπό την προϋπόθεση ότι η επόμενη θα θελήσει να πάει παρακάτω τον έλεγχο. Κάτι που δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.  

protagon.gr   

Επιβιώνοντας στην εργασιακή ζούγκλα των εταιρειών τηλεπικοινωνίας

Σαν εμπειρία «Survivor» περιγράφει τις εργασιακές συνθήκες στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών Wind, το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων. Υπερεντατικοποίηση, υποστελέχωση και αγεφύρωτες μισθολογικές διαφορές συνθέτουν ένα σκηνικό επιβίωσης μέσα σε μια εργασιακή ζούγκλα.

Τεράστιο πρόβλημα υποστελέχωσης αντιμετωπίζουν τα τμήματα Back Office, με όσους απασχολούνται σε αυτά να αναγκάζονται σε υπερωριακή εργασία - ακόμη και από το σπίτι - τα Σαββατοκύριακα ή και στις αργίες. Λόγω του τεράστιου όγκου αιτημάτων/παραπόνων, που καλούνται να διαχειριστούν οι εργαζόμενοι, και που απορρέει από τις πολιτικές της εταιρείας, όπως τονίζει το ΠΑΣΕ WIND, συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να καθυστερεί η διαχείριση υποθέσεων μέχρι και πάνω από ένα μήνα, με αποτέλεσμα οι πελάτες να παραπονούνται και τελικά η πίεση να ανακυκλώνεται και να φθάνει στους μόνους που δεν ευθύνονται, τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους της εταιρείας.

Η κατάσταση στα τμήματα τηλεφωνικής εξυπηρέτησης είναι γνωστή και διαχρονικά προβληματική. Οι εργαζόμενοι στη «γαλέρα» των τηλεφωνικών κέντρων αναγκάζονται συχνά να απασχολούνται βοηθητικά και σε άλλα τμήματα προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αναμονές, χωρίς να έχουν ούτε την απαραίτητη εκπαίδευση αλλά και πέραν των αρμοδιοτήτων τους. Η πίεση και ο ψυχολογικός πόλεμος δεν σταματάει ακόμη και την ώρα του διαλείμματος, καθώς οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να βλέπουν συνεχώς τον πίνακα στον οποίο αναρτώνται σε καθημερινή βάση τα στατιστικά ανά τμήμα. Ο πίνακας αυτός δεσπόζει, έξω από το χώρο όπου οι εργαζόμενοι ξεκουράζονται ή πάνε για να φάνε κάτι τα λίγα λεπτά του διαλείμματος τους, ως μία διαρκής υπενθύμιση του πανταχού παρόντα «ατομικού στόχου» και των επιδόσεων, αυτού του «μπαμπούλα» που διαφεντεύει την καθημερινότητα των εργαζόμενων.

«Οι συνολικές συνθήκες (συμπεριφορές πελατών και εποπτευόντων, πίεση για επίτευξη στόχων, αλλεπάλληλες βάρδιες, εργασία σε αργίες, περιορισμένη κατανομή αδειών που συχνά διαλύει τον οικογενειακό προγραμματισμό, συνεχής θόρυβος, διαρρύθμιση χώρου κ.α.) και τα πολλά έτη εργασίας στις γραμμές χωρίς προοπτική διαφυγής, έχουν οδηγήσει πολλούς συναδέλφους όχι απλά στην απογοήτευση αλλά στην επαγγελματική εξουθένωση» αναφέρει η σχετική ανακοίνωση του ΠΑΣΕ Wind.

Στην ίδια ανακοίνωση, την οποία το Σωματείο κοινοποίησε και στη Διεύθυνση Ανθρωπίνου Δυναμικού της εταιρείας, αναφέρεται και στο grow, μία φόρμα αξιολόγησης που καλούνται να συμπληρώσουν οι εργαζόμενοι, πρακτική η οποία έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα. Ψυχική και σωματική κατάρρευση, με κρίσεις πανικού, κλάματα και λιποθυμίες, ακόμη και εξώθηση στην παραίτηση είναι λίγα δείγματα της αφόρητης - άμεσης και έμμεσης - πίεσης που βιώνουν οι εργαζόμενοι στον τομέα.

Το Σωματείο Εργαζομένων ψέγει την πάγια πρακτική των εταιρειών να μην κάνουν προσλήψεις προσωπικού αλλά να «μπαλώνουν» τις τρύπες με εργολαβικούς εργαζόμενους, οι οποίοι απασχολούνται με κακές συνθήκες εργασίας και χαμηλούς μισθούς, χωρίς επαρκή εκπαίδευση με άμεσο αντίκτυπο στην εξυπηρέτηση.

Το ΠΑΣΕ Wind λοιπόν προτείνει μεταξύ άλλων:

1. Προσλήψεις στα τμήματα μέσω της WIND με μισθούς με βάση την Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

2. Μεταφορά εργαζομένων με πολλά έτη στις γραμμές σε τμήματα εκτός γραμμών που έχουν ανάγκη.

3. Μεταφορά εργαζομένων σε τμήματα εντός γραμμών με ελαφρώς βελτιωμένα ωράρια.

4. Δυνατότητα στους εργαζομένους να επιλέξουν μόνιμο ωράριο εργασίας (πρωινό, απογευματινό, βραδινό).

5. Κατάργηση των στατιστικών.

6. Ανακαίνιση των χώρων (εργονομικά και ευρύχωρα γραφεία, ηχομονωτικές παρεμβάσεις, βελτίωση του σχεδιασμού του κλιματισμού και του φωτισμού κ.ά.).   

Διαλεκτή Αγγελή - efsyn.gr

Εθνική οδός Αθηνών - βλακείας. Εγκληματικής.

Μετά το τραγικό δυστύχημα στην Αθηνών - Λαμίας ο υφυπουργός Μεταφορών κ. Μαυραγάνης ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση σκέπτεται να καθιερώσει πρόστιμα για παραβάσεις του ΚΟΚ με εισοδηματικά κριτήρια! Όπως είπε κι ο Αϊνστάιν, η βλακεία είναι ανίκητη! Γιατί αν δεν ήταν δεν θα βρίσκονταν να κυβερνάνε άνθρωποι που δεν έχουν σχέση ούτε με νόμους, ούτε με την πραγματικότητα, ούτε με την κοινή λογική.

Κατ' αρχήν ένας τέτοιος νόμος ή διάταξη είναι εντελώς αντισυνταγματικός, σύμφωνα με το άρθρο 4, που απαιτεί να ισχύει για όλους τους πολίτες η ίδια ποινή για το ίδιο αδίκημα.

Με την καφενειακή συλλογιστική του κ. Μαυραγάνη θα έπρεπε να ισχύουν διαφορετικές ποινές σε όλα τα αδικήματα του αστικού και ποινικού κώδικα, ανάλογα με το εισόδημα του καθενός! Αλλιώς είναι να πληρώνει ο κ. Μαρινάκης για παράδειγμα μια εξαγορά ποινής 1.000 ευρώ και αλλιώς ο κ. Μήτσος!

Όπως καταλαβαίνει και ο τελευταίος καφενόβιος, δεν θα εφαρμοζόταν καμιά ποινή γιατί θα εγειρόταν θέμα εισοδήματος! Ποιανού έτους; Κι αν φέτος ήταν άνεργος; Και με ποια στοιχεία που η μισή Ελλάδα φοροδιαφεύγει; Πώς θα βεβαιωνόταν και πότε το εισόδημα; Οι δηλωμένοι άνεργοι να πλήρωναν; Και με ποια άλλα στοιχεία; Τα ακίνητα μετράνε; Μετράει ο γάιδαρος που λέει κι η διαφήμιση;

Η συζήτηση στερείται κάθε σοβαρότητας και η παμπάλαια σκέψη του νομοθέτη τα είχε πάρει υπ' όψη της όλα πριν καταλήξει: Ίδια ποινή για ίδιο αδίκημα. Αυτό λέγεται ισονομία. Ο νόμος ισχύει διαρκώς μέχρι να αλλάξει. Και δεν επιλέγει εισόδημα σε κανένα κράτος του κόσμου, καπιταλιστικό, κομμουνιστικό, δικτατορικό, θεοκρατικό. Επιλέγει αυστηρότητα ή επιείκεια στα πλαίσια ίδιου ποινολογίου.

Και επειδή κάποιοι άσχετοι εξυπνάκηδες Έλληνες ισχυρίζονται ότι στη Σουηδία ισχύουν εισοδηματικά κριτήρια, τους πληροφορώ ότι η παραβίαση του ορίου ταχύτητας ξεκινάει από 1.500 κορώνες (160 ευρώ) και φτάνει στα 450 ευρώ, ανάλογα με το πού και υπό ποιες συνθήκες έγινε. Και ισχύει για όλους το ίδιο.

Πάμε στην ασχετοσύνη του υφυπουργού σε ό,τι αφορά στο αντικείμενό του. Η Ελλάδα είναι τριτοκοσμική σε επίπεδο οδήγησης και αστυνόμευσης. Έχει 2,5 δρόμους όλους κι όλους με διεθνή κριτήρια και όλοι οι άλλοι είναι καρμανιόλες. Σαν σήμανση, σαν οδόστρωμα, σαν κλίσεις, σαν φωτισμό, σαν φύλαξη, σαν υποδομές ασφάλειας.

Αυτοί οι 2,5 «εθνικοί» δρόμοι είναι αφύλαχτοι και δεν γίνεται κανένας σοβαρός έλεγχος της τροχαίας εδώ και χρόνια στα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Τα μόνα μπλόκα στήνονται για καθαρά εισπρακτικούς λόγους, σε συγκεκριμένα σημεία- παγίδες όπου οι ταχύτητες των σημάτων, εντελώς συμπτωματικά, μειώνονται απότομα! Οι κάμερες, όπως αποδείχτηκε και στο πρόσφατο δυστύχημα, είναι διακοσμητικές! Όταν λειτουργούν!

Δεν υπάρχει αυτοκίνητο με καμένα φώτα, με ένα φως, με κρεμασμένο προφυλακτήρα, με ληγμένα λάστιχα, με καμένα φλας, με μαύρους καπνούς, με ασυντήρητη μηχανή, χωρίς κάρτα καυσαερίων, χωρίς ΚΤΕΟ, χωρίς κράνος, χωρίς ζώνες, με τρελές ταχύτητες, με παραβίαση κάθε Άρθρου του ΚΟΚ, χωρίς πινακίδες και Ανασφάλιστο που να μην κυκλοφορεί ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟ!

Έχουμε να δούμε τροχονόμους κάτι χρόνια μέσα και έξω από τις πόλεις. Κι όσοι εμφανίζονται είναι κυρίως διακοσμητικοί. Ακόμα και το τριήμερο που πέρασε η τροχαία ήταν απούσα εντελώς την ώρα της βραδινής επιστροφής!

Έχω οδηγήσει στην ανατολική, βόρεια, νότια, δυτική Ευρώπη μέχρι το βορειότερο σημείο της στη Νορβηγία και τη Σκωτία. Στην Ασία και στην Αφρική. Στην Αμερική, τον Καναδά, την Αλάσκα, τη Ρωσία. Έχω γευτεί τι θα πει τροχονόμος σε παράβαση. Η συμπεριφορά των οδηγών και της τροχαίας στην Ελλάδα συγκρίνεται μόνο με της Ασίας και της Αφρικής. Με τίποτε άλλο!

Στις υπόλοιπες χώρες η ζωή του Παντελίδη, του Βακάκη, της Αποστολίας, του μικρού Παύλου, του Ανδρέα και οι ζωές των άλλων 800 ανθρώπων που σκοτώθηκαν σ' ένα χρόνο στην άσφαλτο μπορεί και να είχαν σωθεί. Επειδή σχεδόν σε όλες τις χώρες που σέβονται τον εαυτό τους και φροντίζουν τους πολίτες τους δεν θα έκανε κανείς πάνω από ένα χιλιόμετρο τρέχοντας σαν τρελός ή κάνοντας ζιγκ-ζαγκ σε καμιά εθνική ή κεντρική οδό. Θα τον είχε σταματήσει η αστυνομία ή η τροχαία και θα του είχε κόψει το βήχα.

Κανείς δεν θα μπορούσε να κυκλοφορεί σαν τον Έλληνα που δεν έχει φώτα, ξερνάει δηλητήρια, είναι ανασφάλιστος, πάει με 60 στην αριστερή, δε φοράει κράνος και ζώνη, προσπερνάει με τη νταλίκα με 120 χλμ και με λιωμένα λάστιχα που φαίνονται τα πλέγματα! Όλοι αυτοί περνάνε ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ ακόμα και μπροστά από τους τροχονόμους και τα περιπολικά που απλώς κάνουν βόλτες.

Ο Έλληνας μαθαίνει από το δημοτικό ήδη οδική συμπεριφορά. Είναι μάθημα. Μαθαίνει, όμως, ακόμα πιο αποτελεσματικά από πριν το δημοτικό και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του να είναι φιλοτομαριστής. Αντικοινωνικός και εαυτούλης. Να μη σέβεται το διπλανό του. Σε μια χώρα που ούτε οι φύλακες του νόμου δε σέβονται το νόμο. Δίνοντας έτσι το παράδειγμα. Πολύ περισσότερο αυτοί που νομοθετούν.

Σαν τον κ. Μαυραγάνη που ανακάλυψε ότι με τα εισοδηματικά κριτήρια θα συνετίσει φτωχούς και πλούσιους! Τους πολίτες τους συνετίζει μόνο η επιβολή του νόμου. Είτε ζουν στην Ελλάδα, είτε στην ΕΣΣΔ, είτε στην Αμερική, είτε στη Σουηδία, είτε στην Κούβα. Νόμος χωρίς επιβολή είναι η επιβολή του ισχυρότερου και του χυδαιότερου επί των πιο αδύναμων.

Και ο ισχυρότερος και χυδαιότερος επικρατούν εκεί όπου βρίσκουν για σύμμαχο τον μόνο ανίκητο: Τη βλακεία. Που στην περίπτωση των ελληνικών διοικήσεων κάθε βαθμίδας δεν είναι απλή. Είναι εγκληματική.

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης   - liberal.gr

Ένα δικό μας Crosscheck...

Του Γιάννη Παντελάκη

Η πλατφόρμα πήρε το όνομα «CrossCheck» και πρόκειται για μια συμμαχία 36 Γαλλικών και διεθνών μέσων ενημέρωσης τα οποία με την υποστήριξη της Google και του διεθνούς δικτύου First Draft έχουν σκοπό τον έλεγχο και διασταύρωση πληροφοριών ώστε να αποκαλύπτονται οι ψεύτικες ειδήσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις εκλογές στη Γαλλία. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για ένα Ελληνικό CrossCheck με λίγο διαφορετικό σκοπό. Να διασταυρώνει τις πληροφορίες που διοχετεύονται από την Ελληνική κυβέρνηση ή τις δηλώσεις αξιωματούχων της.

Η πλατφόρμα δημιουργήθηκε μετά τις αποκαλύψεις για παρεμβάσεις της Ρωσίας στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ και την διοχέτευση πλαστών πληροφοριών που μεταδόθηκαν στην προεκλογική περίοδο επηρεάζοντας ψηφοφόρους και εκλογικό αποτέλεσμα. Στη δική μας πλατφόρμα θα έπρεπε να υπήρχε μια άλλη στόχευση αφού δεν διανύουμε προεκλογική περίοδο. Αλλά μια περίοδο διακίνησης είτε πληροφοριών, είτε επίσημων δηλώσεων οι οποίες βρίσκονται σε σεβαστή απόσταση από την πραγματικότητα.

Το δικό μας CrossCheck θα έπαιρνε για παράδειγμα μια πρωθυπουργική αναφορά (από το βήμα της Βουλής μάλιστα) για το τέλος της λιτότητας και θα έλεγχε αν με τα πραγματικά στοιχεία έχει αυτό κάποια δόση αλήθειας ή έστω μιας μακρινής προσέγγισης με την αλήθεια. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, η συγκεκριμένη προσπάθεια δεν θα ήταν ιδιαίτερη επίπονη αφού και ο πιο καλοπροαίρετος φίλος του ΣΥΡΙΖΑ θα κατανοούσε πως δεν μπορεί να τελειώνει η λιτότητα και παράλληλα να κόβονται οι συντάξεις ή να μειώνεται το αφορολόγητο. Κάτι που περίπου είπε άλλωστε μια ημέρα πριν ο Ευ. Τσακαλώτος αναφέροντας χαρακτηριστικά πως «δεν τέλειωσε η λιτότητα».

Το Ελληνικό CrossCheck θα ερευνούσε το αν λειτουργεί με κανονικές συνθήκες το νοσοκομείο της Σαντορίνης το οποίο εγκαινίασε λίγους μήνες πριν ο πρωθυπουργός ή έχουν βάση οι καταγγελίες ότι οι γιατροί φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο με αποτέλεσμα να υπολειτουργεί. Το Ελληνικό CrossCheck θα αναζητούσε τη βασιμότητα των δηλώσεων του υφυπουργού Πετρόπουλου για το αν πράγματι τον σταματάνε στο δρόμο επαγγελματίες και του ζητάνε να πληρώνουν περισσότερες εισφορές! Τελικά, μια τέτοια Ελληνική πλατφόρμα θα είχε ιδιαίτερη χρησιμότητα.

Προφανώς μια τέτοια διαδικασία-αυτή της διασταύρωσης της βασιμότητας δηλώσεων ή πληροφοριών -την κάνουν σε σημαντικό βαθμό τα Μέσα ενημέρωσης. Αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους βασικούς ρόλους του. Ωστόσο, τα Μέσα όπως είναι γνωστό -για την ακρίβεια τα περισσότερα από αυτά- έχουν δεχτεί και συνεχίζουν να δέχονται λυσσαλέες επιθέσεις από μέλη της σημερινής κυβέρνησης και χθεσινής αντιπολίτευσης. Ένα μεγάλο μέρος της στρατηγικής των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βασίστηκε σε αυτές τις επιθέσεις με στόχο τη συνολική απαξίωσή τους.

Γι' αυτή την απαξίωση προφανώς υπάρχουν και οι ευθύνες των ίδιων των μέσων (και μερίδας των δημοσιογράφων), ωστόσο η ολομέτωπη επίθεση που δέχονται από μερίδα του πολιτικού προσωπικού και μάλιστα με εντελώς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς (βοθροκάναλα, όργανα διαπλοκής κ.ο.κ.), έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη μεγαλύτερη απαξίωσή τους...

liberal.gr

   

Διαφωνούν για τα αντίμετρα οι δανειστές

Όλα τα νέα μέτρα ξεδιπλώνουν από σήμερα στην διαπραγμάτευση τα τεχνικά κλιμάκια της κυβέρνησης και των δανειστών. Οι επόμενες 48 ώρες (έως την Παρασκευή ή το Σάββατο ενδεχομένως) θα κρίνουν αν και ποιοι θα χάσουν από ένα έως και δύο μηνιάτικα (μέσω της ταυτόχρονης αύξησης των φόρων και μείωσης των συντάξεων) και ποιοι λιγότερα.

Το κυριότερο ίσως όλων όμως, είναι πως τα τεχνικά κλιμάκια του ΔΝΤ θα πρέπει να απαντήσουν αν -πέραν από το όποιο αμπαλάζ επιλέξει η κυβέρνηση- τα πρόσθετα μέτρα λιτότητας θα φτάσουν στα 3,6 δισ. ευρώ (2% του ΑΕΠ) ή θα περιοριστούν – ίσως στα 3-3,2 δισ. ευρώ. Και εχθές καταγράφηκε μεγάλη διαφορά αντίληψης για το πώς εννοούν κυβέρνηση, Ευρωπαίοι και ΔΝΤ τις εξαγγελίες για «αντίμετρα». Όπως παραδέχτηκε αξιωματούχος του οικονομικού επιτελείου που μετέχει στις συσκέψεις «για άλλα ζητάνε περισσότερα στοιχεία και για άλλα διαφωνούν».

Έρχεται ο «λογαριασμός»

Μέχρι σήμερα πάντως, κυβέρνηση και ΔΝΤ είχαν μια πρόφαση για να διαφωνούν για το ύψος της νέας λιτότητας που θα απαιτηθεί να υποστούν οι Έλληνες πολίτες και οι επιχειρήσεις. Στην Έκθεση που εξέδωσε τον Δεκέμβριο για την Ελλάδα, το Ταμείο στηρίχτηκε στα έως τότε διαθέσιμα δημοσιονομικά στοιχεία (έως τον Νοέμβριο δηλαδή). Από τότε η κυβέρνηση έχει δημοσιοποιήσει και νεότερα στοιχεία που δείχνουν υπερείσπραξη φόρων και κρατικών εσόδων, με βάση την οποία θεωρεί πως οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι «εξωπραγματικά απαισιόδοξα».

Αν το ΔΝΤ αποδεχτεί ως έχουν τα στοιχεία που θα του παραδώσει η κυβέρνηση, τότε θα πρέπει να βρει κάποια καλή δικαιολογία για να εξηγήσει γιατί επιμένει σε περισσότερα μέτρα αφαίμαξης. Τότε και η κυβέρνηση όμως θα πρέπει να βρει μια άλλη δικαιολογία, εφόσον εκλείψει η αμφισβήτηση της απόδοσης των ήδη ψηφισμένων μέτρων λιτότητας που εφαρμόζει, γιατί να αποδεχθεί πρόσθετες περικοπές εισοδημάτων και συντάξεων.

Η τεχνική ανάλυση «είναι δύσκολη, θα χρειαστεί χαρτί και μολύβι» λένε τώρα στην κυβέρνηση. Δεν θεωρούν απλή υπόθεση τον υπολογισμό της δημοσιονομικής «τρύπας» από το 2018 και μετά, παρά τα πρωτογενή πλεονάσματα-μαμούθ που ανακοινώνει – και θα κληθεί να επικυρώσει στον επόμενο μήνα η Eurostat.

Δύσκολη θα είναι όμως και η διαπραγμάτευση στο εσωτερικό, για να πεισθούν ο λαός και οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, γιατί θα πρέπει να ψηφιστούν ξανά αλλαγές στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό, αν αυτές δεν χρειάζονται.

Στο τραπέζι όμως μπαίνουν από σήμερα και τα προγράμματα Κοινωνικής Εργασίας, που στόχο έχουν να αποφέρουν ένα χαμηλό εισόδημα σε όσους έχουν βρεθεί εκτός αγοράς εργασίας, την ίδια στιγμή που και θα περικόπτονται περαιτέρω τα εισοδήματα και όσων άλλων έχουν ακόμα… κανονική εργασία. Την διαπραγμάτευση αυτή αναλαμβάνουν η υπουργός Εργασίας κυρία Έφη Αχτσιόγλου και η αναπληρωτής υπουργός, κυρία Ράνια Αντωνοπούλου.

Επιπλέον ο υπουργός Οικονομίας κύριος Δημήτρης Παπαδημητρίου θα παρουσιάσει το τελικό σχέδιο της κυβέρνησης για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, το οποίο έχει θέσει ήδη σε δημόσια διαβούλευση.

Η Ελλάδα καταρρέει

O μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας σήμερα είναι η ουτοπική ελπίδα των Πολιτών της – την οποία συντηρούν πολύ έξυπνα οι δανειστές, επειδή εξυπηρετεί όσο τίποτα άλλο τα συμφέροντα τους, μαζί με τον εκφοβισμό που επιχειρείται μέσω της γειτονικής μας χώρας.

 .

«Η εξυπηρέτηση των παλαιών δανείων με νέα, καθώς επίσης με συνεχώς μεγαλύτερες επιβαρύνσεις, οδηγεί στην καταστροφή και στο χάος – μέσα από κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, οι οποίες θα ξεσπάσουν νομοτελειακά όταν οι Έλληνες χάσουν τα πάντα, αδυνατώντας πλέον ακόμη και να επιβιώσουν» (πηγή).

Θέλω να υπενθυμίσω με τη σειρά μου πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την Ελλάδα – ενώ όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο καλύτερα. Η πατρίδα μας έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, καθώς επίσης πολιτισμικής της κατάρρευσης – ενώ δεν υπάρχει κανένα απολύτως κόμμα που να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει με όλα αυτά τα προβλήματα.

Εκτός αυτού, η Ελλάδα δεν κινδυνεύει μόνο να μετατραπεί σε μία αποικία των δανειστών της στο διηνεκές αλλά, επίσης, απειλείται όσο ποτέ μέχρι σήμερα η εδαφική της ακεραιότητα – από πολλές διαφορετικές πλευρές.

Μόνο εάν συνειδητοποιήσουμε όλοι μαζί, κόμματα και Πολίτες, τη θλιβερή κατάσταση, στην οποία έχουμε οδηγηθεί, ίσως υπάρξει μία αμυδρή ελπίδα για το μέλλον – αφού, μόνο υπό αυτήν την προϋπόθεση ενεργοποιείται ολόκληρο το Έθνος απέναντι στους κινδύνους, ενώνεται και κυριολεκτικά μεγαλουργεί.

Εάν όχι, η κατάρρευση δυστυχώς ολοκληρώνεται και το Έθνος διαλύεται ολοσχερώς, καταλήγοντας στα σκουπίδια της ιστορίας – λεηλατημένο, εξαθλιωμένο και ανίκανο να αμυνθεί απέναντι στις δυνάμεις που το ωθούν στην εξαφάνιση του.

Ως εκ τούτου, θεωρώ σωστό να προειδοποιήσω τους Έλληνες ότι, πρέπει να πάψουν πια να έχουν ψευδαισθήσεις – πιστεύοντας πως η χώρα θα επανέλθει σε μία βιώσιμη πορεία ανάπτυξης, με πρόγραμμα τα μνημόνια και με έλεγχο τήρησης τους τις αξιολογήσεις.

Είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον, όταν επιβάλλονται νέοι φόροι, καθώς επίσης καινούργιες επιβαρύνσεις στο ασφαλιστικό, ενώ την ίδια στιγμή έχει καταστραφεί εντελώς ο παραγωγικός της ιστός. Πόσο μάλλον με νέες μειώσεις των δημοσίων δαπανών, οι οποίες προκαλούν διπλάσια πτώση του ΑΕΠ, σχετικά με τους φόρους – ενώ η φοροδοτική ικανότητα των Πολιτών έχει σχεδόν μηδενισθεί και το μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό χρέος έχει εκτοξευθεί στα ύψη.

Οι Έλληνες πρέπει να πάψουν επίσης να ελπίζουν ότι, με νέες εκλογές, καθώς επίσης με μία καινούργια κυβέρνηση, θα λυθούν τα προβλήματα τους – αφού, εκτός του ότι θα πρόκειται για μία επανάληψη του πειράματος της διετίας 2012-2014, όπου ως γνωστόν θεωρείται ως ο ορισμός της ανοησίας κατά τον Αϊνστάιν, οι συνθήκες είναι κατά πολύ δυσμενέστερες από τότε.

Ακόμη χειρότερα όταν το ευρύτερο περιβάλλον της πατρίδας μας, ολόκληρος ο πλανήτης δηλαδή και όχι μόνο η Ευρώπη, ευρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού (ανάλυση), απειλούμενος από αλλεπάλληλα κραχ που θα τον βύθιζαν στο χάος – γεγονός που σημαίνει ότι, αρκεί μία μικρή σπίθα για να ξεσπάσει μία καταστροφική πυρκαγιά, με συνέπειες που είναι αδύνατον να προβλεφθούν.

Περαιτέρω, αυτοί που θεωρούν πως η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να υπογράψει ένα τέταρτο μνημόνιο (όλοι εμείς εδώ πιστεύουμε πως θα έχει ανάγκη από 5ο, 6ο κοκ., αφού δεν βλέπουμε πώς θα χρηματοδοτούταν από τις αγορές), πιθανότατα δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τις διαθέσεις των δανειστών – με την έννοια πως αμφιβάλλουμε πάρα πολύ, σχετικά με το εάν θα είναι πρόθυμοι να μας δώσουν επί πλέον χρήματα, κυρίως επειδή δεν θα έχουν πια κανένα συμφέρον.

Αντίθετα, κάποια στιγμή θα τους συμφέρει (2018) η μετάβαση της χώρας μας στη  δραχμή, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η μετατροπή των Ελλήνων σε δουλοπάροικους – δηλαδή, σε χαμηλού κόστους εργαζομένους της γερμανικής και λοιπής βιομηχανίας. Επίσης για να μπορούν να αγοράσουν όλα όσα «πάγια» θα έχουν απομείνει (ακίνητα, οικόπεδα, νησιά, επιχειρήσεις κλπ.), έναντι υποτιμημένων δραχμών – οπότε να επιστρέψει η Ελλάδα σε πορεία ανάπτυξης, από την οποία όμως δεν θα έχουμε πια κανένα απολύτως όφελος όλοι εμείς οι ιθαγενείς.

Το άρθρο μου αυτό δεν είναι απαισιόδοξο, αφού πιστεύω πως ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας σήμερα είναι η ουτοπική ελπίδα των Πολιτών της – την οποία συντηρούν πολύ έξυπνα οι δανειστές, επειδή εξυπηρετεί όσο τίποτα άλλο τα συμφέροντα τους, μαζί με τον εκφοβισμό που επιχειρείται μέσω της γειτονικής μας χώρας.

Τη συντηρεί επίσης η κυβέρνηση, όπως και τα άλλα πολιτικά κόμματα εξουσίας, επειδή φοβούνται την τιμωρία, εάν ξυπνήσουν οι Έλληνες και αντιδράσουν. Η ελπίδα αυτή, καθώς επίσης η εκκωφαντική σιωπή των αμνών που επικρατεί στην Ελλάδα, είναι δηλητήριο για το μέλλον μας – οπότε δεν πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Ιάκωβος Ιωάννου   -  analyst.gr