Το τέλος ενός συναρπαστικού ταξιδιού

Ανάρτηση του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου, στον προσωπικό λογαριασμό του στο Facebook

Ένα από τα πράγματα που αποστρέφομαι είναι ο μελοδραματισμός. Και παρότι με κατακλύζει ένα πλήθος συναισθημάτων αυτή την ώρα, επέλεξα να αναγγείλω όσο πιο λιτά μπορώ, οτι αποχωρώ από ΤΑ ΝΕΑ.

Αποφάσισα να διακόψω το συναρπαστικό ταξίδι που ξεκίνησε πριν από τριάντα τρία χρόνια, γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω αυτή την άλλοτε κραταιά εφημερίδα να αργοπεθαίνει.

Να ακούω τον επιθανάτιο ρόγχο της καθημερινά, και να μην μπορώ να κάνω κάτι ουσιαστικό να αποτρέψω την απευκταία εξέλιξη.

Αποχωρώ σήμερα, μόλις δυο ημέρες πριν εκδικαστεί η κύρια αγωγή των τραπεζών κατά του ΔΟΛ με αντικείμενο την υπαγωγή του σε καθεστώς αναγκαστικής εκκαθάρισης, ευελπιστώντας οτί αυτοί που κινούν τα νήματα αυτής της άθλιας ιστορίας θα ξαναδούν το πράγμα κάτω από άλλο πρίσμα.

Αν το «Στίγμα» μου στα ΝΕΑ ήταν (ένα) πρόβλημα γι’ αυτούς, από σήμερα που δεν υπάρχει πια, τους δίνεται η ευκαιρία να λάβουν τις αποφάσεις που πρέπει για να διασωθεί η ζωντανή ιστορία του ελληνικού Τύπου.

Χρειάζεται γενναιότητα και περίσσευμα ψυχής. Το έχουν; Ιδού η Ρόδος…

Αποχωρώ με τις αναμνήσεις να με κυριεύουν. Να με πλημμυρίζουν. Να πέφτουν καρέ-καρέ μπροστά μου.

Τριάντα τρία χρόνια δούλεψα κοντά σε ανθρώπους που με τίμησαν με την φιλία και την εμπιστοσύνη τους. Που μου έδωσαν ευκαιρίες να ανελιχθώ. Να κερδίσω το δικό μου μερίδιο σε αυτό το δύσκολο, σκληρό, επίπονο, απαιτητικό, ανταγωνιστικό επάγγελμα. Που μου συγχώρησαν λάθη και υπερβολές. Που με συνέφερναν υποχρεώνοντάς με να …ξεκαβαλικεύω, κάθε φορά που ένιωθα -και εγώ!- ό,τι και οι περισσότεροι σε αυτή τη δουλειά: οτι είμαι το κέντρο της γης. Λειτούργησαν σαν παιδαγωγοί και σαν δάσκαλοι. Ποτέ σαν τιμωροί. Και τους είμαι ευγνώμων για όλα αυτά. Βαθιά ευγνώμων. Τους χρωστάω, και δεν το ξεχνάω. Χρωστώ στον Λέοντα Καραπαναγιώτη, τον Γιάννη Καψή, τον Σταύρο Ψυχάρη, τους τόσους αρχισυντάκτες μου και τους προϊσταμένους μου που είχα εργαζόμενος πότε στα ΝΕΑ και πότε στο ΒΗΜΑ.

Ο,τι έκανα, μεγάλο μερίδιο τους ανήκει. Χωρίς αυτούς, θα ήμουν ένας από τους χιλιάδες που αγάπησαν αυτή τη δουλειά, αλλά δεν τα κατάφεραν.

Και τώρα που πέφτει η αυλαία, διέγραψα ήδη ό,τι με στενοχώρησε, με απογοήτευσε, με πίκρανε, με θύμωσε, με εξόργισε όλα αυτά χρόνια. Προτιμώ να θυμάμαι τα καλά μόνο. Και πάνω απ΄όλα φιλίες που έκανα με ανθρώπους που γνώρισα και θαύμασα για την δουλειά τους και τα σπάνια χαρίσματά τους. Δεν αναφέρω κανένα, γιατί δεν θέλω και να αδικήσω κανένα.

Αποχωρώ. Από ΤΑ ΝΕΑ. Όχι από το επάγγελμα. Καλή αντάμωση λοιπόν “στα μανταλάκια”….