Συρρικνώνεται η Ελλάδα -Το δημογραφικό πρόβλημα «σκοτώνει» το ασφαλιστικό και μειώνει τις συντάξεις

Σοβαρές συνέπειες στο ασφαλιστικό έχει το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας, αντικείμενο που συζητήθηκε στο πάνελ του Οικονομικού Φόρουμ Δελφών.

Ο καθηγητής Δημογραφικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βύρων Κοτζαμάνης, που παρουσίασε έρευνα της διαΝΕΟσις για το δημογραφικό, επισήμανε ότι το καλύτερο σενάριο κάνει λόγο για δέκα εκατομμύρια Ελληνες το 2050 και το χειρότερο για οκτώ εκατομμύρια.

Μάλιστα, σύμφωνα με τα ίδια συμπεράσματα, το 1/3 του πληθυσμού θα είναι άνω των 65 ετών, ενώ οι άνω των 85 αποτελούν ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Η μόνη δυνατή παρέμβαση, σύμφωνα με τον κ. Κοτζαμάνη, είναι η μετανάστευση, καθώς, όπως είπε, ό,τι και να κάνουμε η θνησιμότητα και η γονιμότητα δε θα αλλάξουν για 20 χρόνια.

«H συνεχής μείωση του πληθυσμού σημαίνει ένα πράγμα, ότι κάθε γενιά θα παίρνει χαμηλότερες συντάξεις ή θα βγαίνει αργότερα στη σύνταξη ή και τα δύο», τόνισε ο Τάσος Γιαννίτσης. «Αλληλεγγύη γενεών με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να υπάρξει και σίγουρα όχι με αυτό το σύστημα», συμπλήρωσε.

Ο πρώην υπουργός και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναφέρθηκε στις εκτιμήσεις που δείχνουν ότι η συνταξιοδοτική δαπάνη από 16,2% του ΑΕΠ το 2015 θα κινηθεί στο 14,3% το 2060. Η δημογραφική επιδείνωση θα συμβάλει σημαντικά αυξητικά στο ασφαλιστικό έλλειμμα (+10,6 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ).

Ακόμη, όπως είπε, σύμφωνα με μελέτη που έκανε πρόσφατα, το ασφαλιστικό ήταν παράγοντας της κρίσης, όχι αποτέλεσμα της κρίσης, «άρα εάν δεν λύσεις το ασφαλιστικό, δεν μπορείς να λύσεις την κρίση», όπως συμπλήρωσε.

Ο καθηγητής Γεωπολιτικής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης στο Παρίσι, Γιώργος Πρεβελάκης σημείωσε ότι καθώς επιστρέφουμε στις θρησκευτικές ταυτότητες διεθνώς, λύση είναι η προσέλκυση χριστιανών μεταναστών από Μέση Ανατολή και Αφρική, που μπορούν να ενταχθούν και να ελληνοποιηθούν.

«Οι δημογράφοι θα μας πουν πόσους θέλουμε για να είμαστε άνετα. Δύο εκατομμύρια; Τίποτε δεν είναι αυτό για τον πληθυσμό της Αιγύπτου», είπε και πρόσθεσε: «Οι Ελληνες δεν είναι φυλή. Δεν είμαστε Ελληνες λόγω αίματος. Είναι θέμα πολιτισμικής ένταξης. Από αυτό τον τόπο έχουν περάσει όλοι οι λαοί κι έχουμε ελληνικό πληθυσμό».

Από την πλευρά του, ο βοηθός καθηγητής του τμήματος Σπουδών Στατιστικής και Ασφάλισης του Πανεπιστημίου Πειραιώς, Πλάτων Τήνιος αναφέρθηκε σε έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία ο πλούσιοι ζουν περισσότερο και οι φτωχές γυναίκες λιγότερο. «Αρα υπάρχει μεγάλη ταξικότητα, που θα έλεγε κι ο ΣΥΡΙΖΑ, στο δημογραφικό» σχολίασε, σημειώνοντας πάντως ότι δεν ξέρουμε εάν αυτό ισχύει και στην Ευρώπη ή 50 χρόνια κοινωνικού κράτους είχαν διαφορετικό αποτέλεσμα.

Εκτίμησε όμως ότι η μακροβιότητα μπορεί να είναι ευλογία και όχι κατάρα για τη χώρα, εάν προσαρμοστούμε εγκαίρως. Πρότεινε ειδικότερα «αντίστροφα στεγαστικά δάνεια» για να έχουν ροή εισοδήματος οι συνταξιούχοι με ακίνητη περιουσία και «αργυρή ανάπτυξη» στα πρότυπα της Ισπανίας που έχει γεμίσει γήπεδα γκολφ, δηλαδή να φτιάξει η Ελλάδα μία «ευρωπαϊκή Φλόριντα».

iefimerida.gr 

   

Το δικαίωμα στη γνώση και στο όνειρο

Του Δημήτρη Παπαχρήστου

Η μνήμη είναι η ίδια μας η ύπαρξη. Χωρίς μνήμη ο άνθρωπος καθίσταται νεκροζώντανος. Δεν θυμάται κι όποιος δεν θυμάται και δεν μπορεί να διηγηθεί τη ζωή του είναι σαν να μη την έζησε. Δεν έχει παρελθόν, δεν έχει μέλλον και το παρόν, το «εδώ και τώρα», γίνεται μια μαύρη τρύπα διαρκείας που τα ρουφάει όλα... Αυτό που ζούμε είναι παραλογισμός, είναι ένας άκρατος ορθολογισμός που χρησιμοποιεί τον νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα, αδιαφορώντας για τη φτώχεια και την εξαθλίωση των ανθρώπων. Αυτό που ζούμε μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας και των θεσμικών δανειστών μάς εξουθενώνει, δεν μας αφήνει να χαρούμε, να απολαύσουμε τη ζωή, να δούμε την αμυγδαλιά που ανθίζει την άνοιξη, που μας βγάζει από τη «βαρυχειμωνιά» της κρίσης που έγινε βαθύ πηγάδι, που μέσα του για χρόνια θα πνίγονται και τα παιδιά μας. Αυτού που ζούμε σήμερα δεν μας αφήνει να αισθανθούμε, να νιώσουμε, να αγαπήσουμε, να ερωτευτούμε, να απολαύσουμε την ομορφιά, μας κατακλύζει η ασχήμια, τρέχουμε να προλάβουμε τους λογαριασμούς και στη διασταύρωση σκοτωνόμαστε. Ακόμα και αυτοί που έχουν κατέχονται από το έχειν τους γιατί όταν υπάρχουν γύρω τους πληγές, πονούν τα μάτια τους όταν τις θωρούνε, και η κοινωνία του θεάματος και της εικονικής πραγματικότητας πλημμυρίζει από κατάθλιψη και πόνο.

Χάνουμε τις ανθρώπινες ιδιότητές μας, γινόμαστε μονοδιάστατοι, γινόμαστε Robocop και χωρίς να το συνειδητοποιούμε «μπάτσοι» του νεοφιλελευθερισμού, γεμάτοι εξαρτήματα και εξαρτημένοι από καπιταλιστικό σύστημα που μας ουδετεροποιεί, μας εμπορευματοποιεί και μας αλλοτριώνει, οδηγώντας μας στον ατομικισμό, στον απομονωτισμό και στην αποξένωση... Η κρίση η οικονομική έχει βαθύτερες αιτίες και δημιουργεί πολλαπλές παρενέργειες. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά μονάχα πολιτικά, η οικονομία έπεται και ο πολιτισμός δεν γίνεται μέρος ούτε τσόντα της πολιτικής, είναι το όλον της ύπαρξής μας και όπλο αντίστασης στο σύστημα της επιτάχυνσης και της βαρβαρότητας. Η δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχει ερήμην μας, χωρίς την ενεργό συμμετοχή μας. Η πολιτική αφορά τους επαγγελματίες, τους τεχνικούς της εξουσίας, που λειτουργούν ως λογιστές, καλή ώρα, για να βγουν μέτρα και αντίμετρα. Η ελευθερία κατάντησε μια ψευδαίσθηση, καθότι υπάρχει μέχρι το σημείο που δεν τους ενοχλεί και η Παιδεία γίνεται εκπαίδευση που φτιάχνει μέσα στην εμπορευματοποίησή της εξειδικευμένους ηλίθιους...

Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα χρειάζεται ένας νέος ηθικοπλαστικός διαφωτισμός για να αποκτήσουν οι άνθρωποι γνώση, συναίσθηση και να συνειδητοποιήσουν τα επερχόμενα που δεν γίνεται να μη μας αναγκάσουν να εξεγερθούμε και να μην πούμε «δεν πάει άλλο».   

ethnos.gr 

Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ πιέζουν για πρόωρο κόψιμο των συντάξεων

 ΒΑΡΙΑ «ΣΥΝΝΕΦΑ» ΜΕΤΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 2018

Τύμπανα πολέμου ηχούν από το μέτωπο της διαπραγμάτευσης, καθώς οι πυρετώδεις διαβουλεύσεις για τα δημοσιονομικά άγγιξαν την πλέον ευαίσθητη χορδή. Τη μείωση των συντάξεων από το 2018.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το ΔΝΤ, όπως αναφέρουν και ευρωπαϊκές και ελληνικές πηγές, είναι αυτό που κάνει «παιχνίδι» και επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά το ρόλο του σκληρού, ζητάει αυτό που η ελληνική κυβέρνηση ούτε καν θέτει προς συζήτηση ήτοι παρεμβάσεις από το 2018 και μάλιστα στο ασφαλιστικό. Το θέμα τέθηκε σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων και μένει να διαπιστωθεί στις σημερινές επαφές σε επίπεδο επικεφαλής και υπουργών, αν θα πάρει επίσημη μορφή.

Για πολλούς αυτή η στάση του ΔΝΤ δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς από την πρώτη στιγμή είχε διατυπώσει επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα του νόμου Κατρούγκαλου, κάτι που φάνηκε άλλωστε σε όσες Εκθέσεις δημοσίευσε το Ταμείο από το καλοκαίρι και μετά, προβάλλοντας την υψηλή συνταξιοδοτική δαπάνη, καθώς και τις στρεβλώσεις σε βάρος των σημερινών εργαζόμενων και αυριανών συνταξιούχων. Οι πιο υποψιασμένοι παραπέμπουν και στις πρόσφατες δηλώσεις του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που είχε επισημάνει ότι το συνταξιοδοτικό αποτελεί μια από τις μεταρρυθμίσεις του τρέχοντος προγράμματος άρα πρέπει να εκπληρωθεί στο τρέχον πρόγραμμα, «φωτογραφίζοντας» έτσι τη λήψη μέτρων ως το 2018. Ακόμα και η Κομισιόν, στην κατά τα άλλα αισιόδοξη και θετική της Έκθεση για την Ελλάδα (Χειμερινές προβλέψεις), ανέφερε ως ρίσκο την αποτελεσματική εφαρμογή των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων, «δείχνοντας» έτσι προς τη μεριά του Ασφαλιστικού.

Στο τραπέζι βρίσκεται κατ’ αρχάς η αποκαλούμενη «προσωπική διαφορά» και είναι ηλίου φαεινότερο ότι η απίστευτη «πατάτα» με το δείκτη μεταβολής μισθών που νομοθέτησε το υπουργείο Εργασίας χωρίς να συνεννοηθεί με την ΕΛΣΤΑΤ, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την ελληνική πλευρά να πείσει με τεχνοκρατικά επιχειρήματα για την αποτελεσματική εφαρμογή των όσων προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου. Αντιθέτως, η δυσλειτουργία του ΕΦΚΑ, οι διαφαινόμενες «τρύπες» στα έσοδα από τις εισφορές και η χαμηλή εισπραξιμότητα, αναμφίβολα οπλίζουν με επιχειρήματα το στρατόπεδο των δανειστών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για να εξοικονομηθούν τα 1,8 δισ ευρώ που ζητάνε οι δανειστές, θα πρέπει να γίνουν μειώσεις συντάξεων 7% μεσοσταθμικά και μάλιστα από το πρώτο ευρώ.

Στενό μαρκάρισμα δέχεται η ελληνική πλευρά και για μείωση της Εθνικής Σύνταξης, καθώς η θέση του Ταμείου είναι ότι αυτή διαμορφώνεται σε δυσανάλογα υψηλά επίπεδα, δημιουργώντας αντικίνητρα και στρεβλώσεις. Και κάπως έτσι η συζήτηση επιστρέφει στα όσα συζητούνταν πριν από περίπου ένα χρόνο, όταν η άποψη των ξένων τεχνοκρατών ήταν ότι η Εθνική Σύνταξη θα πρέπει να διαμορφωθεί στα 320 ευρώ.

Γιώργος Παπούς - iefimerida.gr

Το πανηγυριώτικο κλίμα μετά το Eurogroup

Του Κώστα Καλλίτση

Μετά το Eurogroup της Δευτέρας, η κυβερνητική ηγεσία καλλιεργεί ένα πανηγυριώτικο κλίμα απόλυτα ταιριαστό με τον Καρνάβαλο και απολύτως ασύμβατο με την πραγματικότητα, την κρισιμότητα των καιρών και τα καθήκοντά της.

Με ηχηρές δηλώσεις, υπουργοί διαλαλούν ότι «η εποχή των θυσιών έχει τελειώσει», η κρίση είναι παρελθόν, «φεύγουμε απ’ τα μνημόνια, αλλάζουμε εποχή». Και από το Μέγαρο Μαξίμου δίνουν τον τόνο, εκδίδοντας ανακοινώσεις με ευτελέστατο ή/και ψευδές προπαγανδιστικό περιεχόμενο, που ίσως δυσχεράνουν τη χώρα στις διαπραγματεύσεις που αρχίζουν την Τρίτη. Οταν, για παράδειγμα (ως μαθητές του Βαρουφάκη), εκθέτουν πρόσωπα του Eurogroup ή παρουσιάζουν κάποιες πρώιμες συζητήσεις ως αποφάσεις, δήθεν, και ως περιφανείς νίκες της «πολιτικής διαπραγμάτευσης».

Και είναι ενδιαφέρον ότι αυτά και άλλα παρόμοια, τα λένε υπουργοί που δεν έχουν σχέση με τις διαπραγματεύσεις. Δεν μετέχουν σε αυτές, αποφεύγουν να μετέχουν στην πρακτική προετοιμασία της ελληνικής πλευράς (ώστε να διατηρούν το προνόμιο να λένε εκ των υστέρων «τι έπρεπε να γίνει» και «ελεύθερα» να κρίνουν τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης και, ειδικά, τους υπουργούς που κάνουν την διαπραγμάτευση...) και δεν κατανοούν ούτε τους κανόνες διεξαγωγής της διαπραγμάτευσης (εξ ου και οι συνήθεις ανοησίες περί «τεχνικής» και περί «πολιτικής» διαπραγμάτευσης). Αλλά, σε αντίθεση με τους διαπραγματευτές, όλοι αυτοί οι κύριοι εμβριθώς μελετούν (μόνο) τις δημοσκοπήσεις και αμετακλήτως (αγνοώντας το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο...) αποφαίνονται ποιοι φόροι και πόσο πρέπει ανυπερθέτως να μειωθούν το 2019...

Η πλάκα πρέπει να τελειώνει. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να παραποιείται συστηματικά και βάναυσα, χωρίς κόστος – και για τον ελληνικό λαό.

Τι προβλέπει η συμφωνία του Eurogroup; Προβλέπει ότι η Βουλή θα νομοθετήσει τώρα μέτρα που θα τεθούν σε ισχύ το 2019, προκειμένου το ΔΝΤ να πειστεί ότι είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος μέχρι τότε και, άρα, να αποφασίσει ότι θα παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Θα νομοθετηθούν δύο δέσμες μέτρων. Μία, με μέτρα περιοριστικά (υφεσιακά) κι άλλη μία με μέτρα επεκτατικά (τόνωσης της οικονομίας). Οι δύο δέσμες θα έχουν την ίδια συνολική αξία, τα μέτρα καθεμιάς θα αθροίζονται στο ίδιο ύψος δισ. ευρώ, συνολικά.

Ωστόσο, εξασφαλισμένη είναι μόνο η εφαρμογή των μέτρων της περιοριστικής δέσμης – που στον πυρήνα της έχει τη μείωση του αφορολογήτου και τη μείωση της προσωπικής διαφοράς, ήτοι τη μείωση των συντάξεων. Αυτά τα μέτρα θα επιβληθούν σε κάθε περίπτωση, όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα – άσχημα, καλά ή ακόμη και πολύ, ανέλπιστα καλά.

Η εφαρμογή των μέτρων της δεύτερης δέσμης, για την τόνωση της οικονομίας, δεν θα γίνει αυτόματα, τελεί υπό αίρεση. Συγκεκριμένα:

– Αν το φθινόπωρο του 2018 εκτιμηθεί ότι το 2019 θα επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ χωρίς να απαιτούνται νέα μέτρα, θα εφαρμοστούν και τα νομοθετημένα επεκτατικά μέτρα στο σύνολό τους.

– Αν εκτιμηθεί ότι το πρωτογενές πλεόνασμα χωρίς νέα μέτρα θα υπολείπεται του 3,5% (π.χ., κατά 1 ποσοστιαία μονάδα), τότε τα επεκτατικά μέτρα θα είναι περικομμένα αναλόγως, κατά το ίδιο ποσοστό (στο παράδειγμα, κατά 1 ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ).

– Αν εκτιμηθεί ότι χωρίς νέα μέτρα θα υπερβούμε τον στόχο 3,5%, θα εφαρμοστούν πλήρως, όλα τα νομοθετημένα επεκτατικά μέτρα. Και το επιπλέον ποσό, όσο είναι η υπέρβαση, θα το διαχειριστούμε κατά το δοκούν. Βεβαίως, αυτό δεν είναι παρά σενάριο φαντασίας.

Στο Eurogroup, αν υπήρξε επιτυχία, είναι η εξής: Επιτεύχθηκε μια συμφωνία, που είναι η αρχή για το ξεκλείδωμα της αξιολόγησης. Η αρχή – όχι το τέλος. Τα βήματα για το ξεκλείδωμα είναι πέντε: (α) Να κλείσει η διαπραγμάτευση με την τρόικα που ξαναρχίζει την Τρίτη και να υπάρξει συμφωνία άμεσα. (β) Να συμφωνηθούν οι στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το 2019 και, σε άμεση συνάρτηση, τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος. (γ) Να αποφασίσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι συμφωνεί με τα προηγούμενα και τα κρίνει ικανοποιητικά ώστε να συμμετάσχει στο Πρόγραμμα. (δ) Αφού γίνει αυτό, να ξεκινήσει η διαδικασία για τη χορήγηση στη χώρα της δανειακής δόσης. (ε) Μέσα σε αυτό τον χρόνο, δηλαδή κάποια στιγμή αφού γίνει το (α), ο κ. Ντράγκι να αποφασίσει ότι δέχεται την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Ετσι και τότε ξεκλειδώνει η αξιολόγηση...

Η προετοιμασία της χώρας για την έξοδο στις αγορές καθυστερεί επικίνδυνα. Ισως βρισκόμαστε στο όριο. Δεν θα προλάβουμε να ολοκληρωθούν τα πέντε βήματα πριν από τις εκλογές στη Ολλανδία. Εκτακτο Eurogroup δεν θα γίνει. Αν τρέξουμε, ίσως προλάβουμε το Eurogroup τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Μετά το 2015 και το 2016 κινδυνεύουμε να χάσουμε το 2017. Τα καραγκιοζιλίκια βλάπτουν. Τα ψέματα, επίσης. Και δεν έχουμε χρόνο.

 kathimerini.gr

Οι πολιτικοί και το μέλι της εξουσίας

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Επιμένει ο αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης να φωνασκεί και να ουρλιάζει ζητώντας να γίνουν εκλογές· φουσκώνει, ξεφουσκώνει, αγριεύει σχεδόν, επιτίθεται λεκτικά στον πρωθυπουργό - κι έχει ένα βλέμμα... σε πιάνει κρύος ιδρώτας, λες τώρα θα πάθει τίποτα ο άνθρωπος (Θεός φυλάξοι...).

Τα γεγονότα βοούν ότι και να έρθει στην εξουσία το μόνο που θα καταφέρει είναι μια τρύπα στο νερό, ό,τι ακριβώς πράττει ο νυν πρωθυπουργός - αποδείχτηκε ότι οι ιδεολογίες, όσο και να διαφέρουν στη θεωρητική τους σκευή, είναι ακριβώς οι ίδιες όταν καλούνται να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά (ποιος σοσιαλισμός και ποιος φιλελευθερισμός και ποια σοσιαλδημοκρατία και ποιος κομμμουνισμός και κουραφέξαλα· το χρήμα πάνω από όλα και ας καίγεται ο ντουνιάς).

Ξέρει μάλλον τι κάνει ο κ. Μητσοτάκης· λέγε-λέγε [άχρηστος και ανίκανος ο πρωθυπουργός, η χειρότερη κυβέρνηση που έχει περάσει από τον τόπο και άλλα εξόχως πολιτικά και κριτικά (!)], όλο και κάτι καταφέρνει στο χαμηλό ούτως ή άλλως επίπεδο επικοινωνίας, όλο και κάποιον αφελή ψηφοφόρο θα επηρεάσει, τη στιγμή μάλιστα που ο κ. Τσίπρας έχει αποδειχτεί ανακόλουθος και για πολλούς αναξιόπιστος.

Η επιμονή του κ. Μητσοτάκη έχει άρα κάποια βάση μέσα σ’ αυτό το θολό και ανερμάτιστο πολιτικό σκηνικό της χώρας, δεν κινδυνεύει να γίνει γραφικός (ή μήπως κινδυνεύει;).

Εχει «μέλι» η πρωθυπουργική καρέκλα, έχει όμως και βαθύρριζα αίτια. Ο άνθρωπος, λένε, μονάχα από τη βούληση για ισχύ αντλεί την επιθυμία του να κυριαρχήσει, να πρωτεύσει· την ανθρώπινη δε φύση κινεί η φιλαρχία, η φιλοδοξία, η πλεονεξία - αυτές είναι οι κινητήριες δυνάμεις του.

Αυτή η δίψα για κυριαρχία και φήμη είναι γνωστή από τα πολύ παλιά χρόνια, από τον πρώτο Διαφωτισμό, τους πρώτους Σοφιστές· η ίδια στη συνέχεια δημιούργησε αυτοκρατορίες, δεσποτείες, ολοκληρωτισμούς, όποιο προσωπείο κι αν ενεδύθησαν οι φορείς τους.

Εάν παραμεριστεί το προσωπείο (δημοκρατικό ή αριστερό ή φιλελεύθερο) προβάλλει το σκοτεινό μύχιο, τα άλογα ζωικά πάθη. Και η δημοκρατία; Ο πολιτισμός; Η ειρήνη;

Εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος για όλα τούτα, όχι, όμως, ο νυν πρωθυπουργός. ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης - αυτοί γνωρίζουν εξ αρχής ποιος είναι ο σκοπός τους και ο κάθε ένας χρησιμοποιεί τα δικά του μέσα και τον δικό του τρόπο που θα τον βοηθήσουν να κατακτήσει τη «λεία» του, την εξουσία εννοείται.

Αυτά τα μέσα συνήθως είναι ο δόλος και η πλεονεξία, η βία και ο κυνισμός, ας μη τα συνδέσουμε όμως με τους δύο άντρες· αυτοί με πάσαν ελικρίνεια ομολογούν ότι θέλουν την εξουσία για να σώσουν τη χώρα - ανιδιοτελείς και πατριώτες. Οποιος θέλει τους πιστεύει.

efsyn.gr

Το Facebook βρίσκει χρήστες με αυτοκτονικές τάσεις

Το Facebook στην προσπάθειά του να βοηθήσει τους χρήστες που έχουν αυτοκτονικές σκέψεις και έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη για να προσδιορίσει ποια μέλη του έχουν βλέψεις προς την αυτοκτονία.

Η πρόθεση αυτή είχε ανακοινωθεί τον περασμένο μήνα από τον ίδιο τον Mark Zuckerberg, και ήταν σαφές ότι ήταν μόνο θέμα χρόνου να αρχίσει το Facebook να ενεργεί πάνω στην αντιμετώπιση του σημαντικού αυτού θέματος.

Φαίνεται λοιπόν ότι έχει πλέον αναπτύξει αλγορίθμους οι οποίοι τους προειδοποιούν για τις προθέσεις των χρηστών αναλόγως τις δημοσιεύσεις τους και τα τα σχόλια που αφήνουν σε φίλους τους. Σε συνέχεια, μία ομάδα της εταιρείας κοιτάζει όλα τα επισημασμένα μηνύματα, και αποφασίζει τους τρόπους που μπορούν να προσφέρουν κάποια βοήθεια. 

pelop.gr

Ελληνογαλλική «πίεση» για κλείσιμο της αξιολόγησης

Την αισιοδοξία για ολοκλήρωση της αξιολόγησης εξέφρασαν ο Ελληνας και ο Γάλλος πρωθυπουργός. Πήγαμε σε έντιμο συμβιβασμό, με όπλο την υπεραπόδοση της οικονομίας. Στήριξη από τον Μπ. Καζνέβ.

Δεν είναι μια απλή αξιολόγηση. Βρισκόμαστε πολύ κοντά σε μια παγκόσμια συμφωνία (global agreement) που δεν περιλαμβάνει μόνο την αξιολόγηση, αλλά και την απαραίτητη απομείωση χρέους και τη συμμετοχή της Ελλάδας στο QE. Είμαστε περισσότερο από ποτέ κοντά στην ολοκλήρωση αυτής της παγκόσμιας συμφωνίας.

Την εκτίμηση αυτή διατύπωσε ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου με τον Γάλλο πρωθυπουργό, και χαρακτήρισε μια τέτοια εξέλιξη «win win».

Ο πρωθυπουργός είπε ότι είναι απολύτως εφικτή η δυνατότητα να υπάρξει τεχνική συμφωνία μέχρι τις 20 Μαρτίου. Οι συζητήσεις είναι «πολύπλοκες», γιατί πολύπλοκη είναι και η συμφωνία επί της αρχής.

Θύμισε ότι υπήρξε απαίτηση για μέτρα 3,6 δισ. ευρώ αλλά αυτό αποκρούστηκε χάρη στην πορεία της οικονομίας. Δεν μπορεί να επιμένει κάποιος για μέτρα 2% του ΑΕΠ, όταν πέρυσι είχαμε πλεόνασμα άνω του 2%, αντί στόχου 0,5% του ΑΕΠ, τόνισε.

Παραδέχτηκε ότι υπάρχει επιμονή από την πλευρά των δανειστών για κάποιες συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, και εξήγησε ότι γι’ αυτό πήγαμε σε έναν έντιμο συμβιβασμό, βάζοντας ταυτόχρονα στο τραπέζι μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν αναπτυξιακή ώθηση και θα ελαφρύνουν το βάρος, σημείωσε ο πρωθυπουργός. Οι διαπραγματεύσεις γίνονται για να βρεθεί τώρα το κατάλληλο μείγμα.

Για εμάς είναι κρίσιμο το θέμα της ανάπτυξης, που δεν πρέπει να το δούμε από το 2019 αλλά τώρα, συμπλήρωσε ο Αλέξης Τσίπρας και έκανε εκτενή αναφορά στην ανάγκη για προγράμματα στήριξης της απασχόλησης, καθώς έτσι θα δοθεί μεγαλύτερη έμφαση.

Είμαστε κοντά

Βρισκόμαστε στην τελική φάση των συζητήσεων με τα τεχνικά κλιμάκια για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, εκτίμησε ο Αλέξης Τσίπρας. Εστειλε πολιτικό μήνυμα, σημειώνοντας ότι η ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης και των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος θα στείλει ευρύτερο μήνυμα ότι στη χώρα που επιβλήθηκε η πιο σκληρή λιτότητα ξεκινά η αρχή του τέλους αυτής της πολιτικής: τελειώνει η μονοκαλλιέργεια της λιτότητας και περνάμε και σε πολιτικές ανάπτυξης.

Οι σχέσεις Ελλάδας-Γαλλίας έγιναν ισχυρότερες γιατί δοκιμάστηκαν σε δύσκολες στιγμές, τόνισε ο πρωθυπουργός.

«Η στήριξη και το ενδιαφέρον της Γαλλίας για την Ελλάδα ήταν ουσιαστικό», τόνισε. Τηρήθηκε μια παράδοση αιώνων μεταξύ των δύο χωρών αλλά και μια φιλοευρωπαϊκή στάση.

Η περίοδος είναι κρίσιμη. Καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις για το μέλλον την Ευρώπης αλλά και για τον ρόλο της Ελλάδας. Η υπέρβαση της κρίσης από τη χώρα και η ανάκαμψη θα παίξει καθοριστικό ρόλο για το τέλος της κρίσης στην Ευρώπη.

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι υπάρχουν επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα και με τον Γάλλο ομόλογό του συζητούν πώς θα μπορούσαν να προχωρήσουν πρωτοβουλίες από τη Γαλλία.

Παίρνοντας θέση στη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης, τόνισε ότι «είμαστε αντίθετοι στην αντίληψη μιας Ευρώπης του σκληρού πυρήνα, με ηγέτες και ουραγούς. Πιστεύω όμως ότι έχει έρθει η ώρα να συζητήσουμε για μια Ευρώπη "όχι πολλών ταχυτήτων" αλλά "πολλών επιλογών"».

Τα βήματα προς περαιτέρω ολοκλήρωση πρέπει να μένουν ανοικτά για όλους, συμπλήρωσε και ζήτησε να ανοίξει η συζήτηση για μια εθελοντική συμμετοχή όσων επιθυμούν σε περαιτέρω εμβάθυνση.

«Εχουμε εμπιστοσύνη στην Ελλάδα»

Δεν υπάρχει απαισιοδοξία για την Ελλάδα, είπε από την πλευρά του ο Γάλλος πρωθυπουργός. Επιθυμούμε το θέμα του χρέους να αντιμετωπιστεί με πραγματιστικό και άμεσο τρόπο. «Σημείωσε ότι δεν πρέπει να σκοτώσουμε την ανάπτυξη στην Ελλάδα».

Η Ελλάδα έλαβε δύσκολες αποφάσεις, αλλά τώρα έχει κάθε προοπτική ανοικτή μπροστά της, προοπτική για επενδύσεις. Ολες οι μεταρρυθμίσεις προωθούνται. Εχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην Ελλάδα, τόνισε ο Γάλλος πρωθυπουργός.

Σύμφωνα με τον κ. Καζνέβ, η Γαλλία κατηγορηματικά αρνήθηκε την απόρριψη της αλληλεγγύης προς την Ελλάδα. Η χώρα μας θα είναι πάντα δίπλα σας, σημείωσε και όπως είπε, επιθυμεί να συμβάλει στο κλείσιμο της β’ αξιολόγησης.

«Υπάρχει βούληση από την Ελλάδα αλλά και τους εταίρους. Πιστεύω ότι θα έχουμε καλούς συμβιβασμούς», τόνισε και θύμισε τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι Ευρωπαίοι για το χρέος στο Eurogroup του Μαΐου του 2016.

Ο κ. Καζνεβ δήλωσε πως συζήτησε με επενδυτές, οι οποίοι τον διαβεβαίωσαν ότι θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα.   

 euro2day.gr          

Χωρίς λόγο στο «ψυγείο» επενδύσεις δισεκατομμυρίων!

Το πρώτο τρίμηνο του 2017 τελειώνει, χωρίς να έχει σημειωθεί πρόοδος σε κάποια από τις μεγάλες επενδύσεις που προωθούνται επί χρόνια. Οι άγνωστοι λόγοι καθυστερήσεων και το θετικό παράδειγμα του Αστέρα Βουλιαγμένης.

Η διαφαινόμενη νέα αναβολή της συμφωνίας παράδοσης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη γερμανική Fraport, που είχε προγραμματιστεί για τις 15 Μαρτίου, οδηγεί προς τα πίσω άλλη μία από τις μεγάλες επενδύσεις που θα μπορούσαν να προχωρήσουν εντός του 2017. Ταυτόχρονα, περιορίζει και τις προσδοκίες για τα οφέλη που θα μπορούσε να έχει η οικονομία από τα έργα, άνω των 350 εκατ. ευρώ, που ετοιμάζουν οι Γερμανοί για την αναβάθμιση των αεροδρομίων.

Αν προστεθεί η άγνωστη τύχη της συμφωνίας για την αξιοποίηση του Ελληνικού και σειρά άλλων βαλτωμένων διαγωνισμών του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) ή αναπτυξιακών έργων (από Συμπράξεις Παραχώρησης -ΣΔΙΤ- μέχρι νέα έργα του ΕΣΠΑ), αρκετοί αναρωτιούνται από πού ακριβώς θα προκύψει η ανάπτυξη που υπόσχονται τα κυβερνητικά στελέχη.

«Οι καθυστερήσεις κοστίζουν σε χιλιάδες θέσεις εργασίας και αναμένεται να έχουν αρνητική επίπτωση στις προβλέψεις για την ανάπτυξη της οικονομίας το 2017», τονίζουν ακόμα και τραπεζικά στελέχη που πιέζουν την κυβέρνηση να βγάλει τις μεγάλες επενδύσεις από το τέλμα των τελευταίων ετών. «Ακόμα και αν δεν μπορούν να ξεκινήσουν όλες μέσα στο έτος, ορισμένες θα προσέφεραν σημαντική ανάσα στις τοπικές οικονομίες», προσθέτουν.

Στα συρτάρια διάφορων υπουργείων εκκρεμούν, πάντως, οι φάκελοι επενδύσεων που ξεπερνούν τα τέσσερα δισ. ευρώ, ορισμένες από τις οποίες θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μέσα στο έτος. Δεν πρόκειται μόνο για ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και επενδυτικά σχέδια σε τουρισμό, ακίνητα κ.λπ., που σέρνονται εδώ και χρόνια. Προϋπόθεση αποτελεί, πάντως, «η βελτίωση της εικόνας της χώρας καθώς σε αυτό το κλίμα είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθούν κεφάλαια για τη χρηματοδότησή τους», όπως επισημαίνουν στελέχη που παρακολουθούν τις επενδύσεις.

Το παράδειγμα του Αστέρα

Η περίπτωση του Αστέρα Βουλιαγμένης δείχνει πως από τη στιγμή που ολοκληρωθεί μια ιδιωτικοποίηση, οι νέοι επενδυτές επιθυμούν να προχωρήσουν ταχύτατα τις απαραίτητες επενδύσεις. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, το αραβοτουρκικό σχήμα που ανέλαβε την τύχη του ιστορικού ξενοδοχειακού συγκροτήματος προκήρυξε διαγωνισμό, ώστε να επιλέξει τον κατασκευαστικό όμιλο που θα υλοποιήσει τα έργα αναβάθμισης, η πρώτη φάση των οποίων αγγίζει τα 100 εκατ. ευρώ.

Και ενώ το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων έχει χαθεί μέσα στη θύελλα λέξεων που συνοδεύει τις πολύμηνες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, στην κυβέρνηση δυσκολεύονται να προχωρήσουν και νέους σημαντικούς διαγωνισμούς δημόσιων έργων ή άλλων αξιόλογων επενδύσεων, εξαιτίας της δημοσιονομικής στενότητας και των αργών διαδικασιών ενεργοποίησης του ΕΣΠΑ.

Ετσι, για παράδειγμα, εξαγγέλλεται επί τρία χρόνια η νέα γραμμή 4 του μετρό Αθήνας, αλλά φαίνεται πως κάπου σκαλώνει η χρηματοδότηση του έργου. Ενώ έχει συμφωνηθεί η συμβολή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) για την κάλυψη του 80% του κόστους του έργου, η διοίκηση της Αττικό Μετρό αναζητεί και έσοδα, ώστε να πληρώνονται οι δόσεις των δανείων. Γι' αυτό και υπάρχουν οι αντιδράσεις συνδικαλιστών της ΣΤΑΣΥ (Σταθερές Συγκοινωνίες ΑΕ) για το νέο μοντέλο εκμετάλλευσης χώρων και διαφημίσεων στα δίκτυα σταθερής τροχιάς και ειδικά στο μετρό. Στην Αττικό Μετρό υποστηρίζουν, πάντως, πως το έργο θα βγει στον αέρα μέσα στο επόμενο δίμηνο, χωρίς κάποιος να προσδοκά ολοκλήρωση του διαγωνισμού πριν από το τέλος του έτους.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ στο τέλος Μαρτίου ολοκληρώνονται οι οδικοί άξονες, με αποτέλεσμα οι μεγαλύτεροι κατασκευαστικοί όμιλοι της χώρας να βρεθούν χωρίς σημαντικό αντικείμενο εντός Ελλάδας. Σημαντικό έργο (με εξαίρεση το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου) έχει να δημοπρατηθεί εδώ και χρόνια. Ετσι σύντομα θα βρεθούν εκτός αγοράς εργασίας εκατοντάδες εργαζόμενοι που σήμερα απασχολούνται στις εργασίες κατασκευής των οδικών αξόνων με συμβάσεις παραχώρησης.

Η παράδοση των 14 μεγαλύτερων περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας στο σχήμα υπό τη γερμανική Fraport μετατίθεται από μήνα σε μήνα καθώς στην πορεία προκύπτουν διάφορες εκκρεμότητες. Σύμφωνα με πληροφορίες, η διαδικασία δεν θα ολοκληρωθεί στις 15 Μαρτίου καθώς εκκρεμεί η έγκριση της συμφωνίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ως συνήθως στις ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις, ο σχετικός φάκελος κατατέθηκε με καθυστέρηση. Εκκρεμούν, επίσης, και ορισμένα άλλα τεχνικά ζητήματα, τα οποία θεωρούνται πάντως πως μπορούν να επιλυθούν άμεσα.

Στο Ελληνικό, που θα μπορούσε να αποτελέσει όχημα για την «ανάσταση» της οικοδομικής δραστηριότητας στην Αττική, αλλά και για την ενίσχυση της Αθήνας ως τουριστικού προορισμού, «στην κυβέρνηση δηλώνουν πως προχωρούν αλλά βρισκόμαστε συνεχώς στο ίδιο σημείο», όπως επισημαίνουν όσοι ασχολούνται με την επένδυση. Άγνωστες παραμένουν και οι προθέσεις της κυβέρνησης για την αδειοδότηση καζίνο στον χώρο του πρώην αεροδρομίου, την ίδια στιγμή που υπάρχουν εισηγήσεις για αξιοποίηση του καλύτερου οικοπέδου της χώρας, ώστε να δημιουργηθεί το πρώτο ευρωπαϊκό τουριστικό συγκρότημα-καζίνο. Μάλλον, όμως, θα μας προλάβει η Κύπρος, η οποία προχωρά τις διαπραγματεύσεις με την κοινοπραξία της κινεζικής Melco με την αμερικανική Hard Rock.

Τα απορρίμματα

Μπορεί η υπόθεση των περιφερειακών αεροδρομίων να πηγαίνει προς τα πίσω για άγνωστους ή τυπικούς λόγους, αλλά εξίσου άγνωστοι είναι οι λόγοι για τους οποίους καθυστερούν οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για τη διαχείριση απορριμμάτων των περιφερειών Ηπείρου και Πελοποννήσου, μέσω των οποίων θα προχωρήσουν επενδύσεις άνω των 250 εκατ. ευρώ. Ειδικά στην Πελοπόννησο υπάρχει προσωρινός μειοδότης (η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή) από τον Αύγουστο του 2014.

Η σχετική σύμβαση δεν έχει υπογραφεί επειδή η κυβέρνηση επιχείρησε, παρά τις σχετικές εισηγήσεις, να αναζητήσει άλλη φόρμουλα υλοποίησης του έργου. Έπειτα από δυόμισι χρόνια ξαναγύρισε στην αρχική λύση, με μικρές αλλαγές. Το ένα και μοναδικό ΣΔΙΤ διαχείρισης απορριμμάτων που ανατέθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πάντως, αυτό της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας (στον όμιλο ΕΛΛΑΚΤΩΡ), θα ξεκινήσει σύντομα τη λειτουργία του. Τα υπόλοιπα είτε καθυστερούν, είτε ακυρώθηκαν, είτε έχουν «παγώσει», με τους τοπικούς άρχοντες να αναζητούν άλλες λύσεις και κρατικά/κοινοτικά κονδύλια.

Τα μεγάλα έργα του ΕΣΠΑ

Ο μακρύς κατάλογος των παγωμένων επενδύσεων (από τουριστικά συγκροτήματα στην Κρήτη και στα νησιά του Αιγαίου, μέχρι αιολικά πάρκα και άδειες μεταλλευτικών εκμεταλλεύσεων) συμπληρώνεται από τις καθυστερήσεις στα νέα μεγάλα έργα του ΕΣΠΑ. Όποιος διαβάσει τον κατάλογο με τα έργα του ΕΣΠΑ 2014-2020 θα διαπιστώσει πως στα 50 μεγαλύτερα δεν περιλαμβάνεται ούτε ένα καινούργιο! Σχεδόν όλα (από το μετρό Θεσσαλονίκης μέχρι κάθετους άξονες της Εγνατίας Οδού) έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί από το προηγούμενο ΕΣΠΑ, ή σχεδιάστηκαν ώστε να απορροφήσουν κονδύλια από δύο διαχειριστικές περιόδους.

Όσο για τον περίφημο σχεδιασμό για το «πακέτο Γιούνκερ», όποιος επισκεφτεί τη σχετική διαδικτυακή αγορά (marketplace) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα διαπιστώσει πως απλώς κατατέθηκε ένας κατάλογος έργων, πολλά από τα οποία έχουν ήδη «παγώσει», χωρίς να ανανεωθεί η λίστα! Εξαίρεση αποτελούν ορισμένα σιδηροδρομικά έργα τα οποία, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να συνδυαστούν με επενδύσεις σε λιμάνια και να προσελκύσουν ιδιωτικά κεφάλαια.

Χαρακτηριστικά, πάντως, του αργού ρυθμού με τον οποίο προωθούνται οι επενδύσεις στον τομέα των logistics, αν και η μετατροπή της χώρας σε κόμβο του διαμετακομιστικού εμπορίου αποτελεί «σημαία» διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, είναι όσα συμβαίνουν στο Θριάσιο.

Από πέρυσι έχει επιλεγεί ο ανάδοχος για το Εμπορευματικό Κέντρο (μια κοινοπραξία υπό την Goldair), αλλά η σύμβαση δεν πρόκειται να υπογραφεί πριν από το καλοκαίρι.

Στον ΟΣΕ προωθούν, πάντως, και νέο ΣΔΙΤ για τη συνολική αξιοποίηση της τεράστιας έκτασης, τα πρώτα σχέδια εκμετάλλευσης της οποίας χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1970…

Φώτης Κόλλιας   -  euro2day.gr         

Με τον τιμάριθμο θα υπολογίζονται οι νέες συντάξεις

Το υπουργείο εξέδωσε τροπολογία που αλλάζει τον τρόπο υπολογισμού των νέων συντάξεων, μετά την αδυναμία που επικαλέστηκε νωρίτερα η ΕΛΣΤΑΤ. Ξεμπλοκάρει η διαδικασία έκδοσης περίπου 50.000 αιτήσεων συνταξιοδότησης.

Με βάση τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή θα γίνει ο υπολογισμός των συντάξιμων αποδοχών όσων κατέθεσαν αίτηση συνταξιοδότησης μετά τις 13 Μαΐου 2016, προκειμένου να υπολογιστούν οι νέες συντάξεις με βάση τον νόμο Κατρούγκαλου.

Μετά την επίσημη ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ ότι δεν είναι δυνατό να εκδοθεί ο δείκτης μεταβολής μισθών από το 2002 και μετά, και προκειμένου να ξεμπλοκάρει η διαδικασία έκδοσης περίπου 50.000 αιτήσεων συνταξιοδότησης που έχουν κατατεθεί μετά τον νέο ασφαλιστικό νόμο, το υπουργείο Εργασίας προχώρησε στην κατάθεση τροπολογίας, με την οποία για το διάστημα έως και το 2020, ο υπολογισμός των συντάξιμων αποδοχών θα διενεργείται με βάση τη μεταβολή του μέσου ετήσιου γενικού δείκτη τιμών καταναλωτή της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

Η αναπροσαρμογή των συντάξιμων αποδοχών για το διάστημα από το 2021 και εφεξής, σύμφωνα με την τροπολογία, θα γίνει με βάση τον δείκτη μεταβολής μισθών, που θα υπολογιστεί από την ΕΛΣΤΑΤ, εφόσον καθοριστούν οι όροι από τα συναρμόδια υπουργεία.

Δείτε την τροπολογία και την αιτιολογική έκθεση πατώντας ΕΔΩ.  

Ρούλα Σαλούρου - euro2day.gr           

Μια Πόρσε έχει πολλές αναγνώσεις

Το παλιόπαιδο, το πλουσιόπαιδο, το παλικάρι, ο λαϊκός ήρωας. Στα social media οι απόψεις είναι ακαριαίες  

        

Νομίζω πως το σημαντικότερο που μας συμβαίνει, είναι ότι χάνουμε το χρόνο. Όλα είναι τώρα. Όλα πρέπει να γίνονται τώρα. Λίγα λεπτά μετά την είδηση του δυστυχήματος στην εθνική οδό, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχε αρχίσει ο σχολιασμός.

Κάποτε η πρώτη στιγμή ήταν για να μάθεις. Στην Ενημέρωση η πρώτη μέρα, αν όχι η πρώτη βδομάδα, ήταν για το ρεπορτάζ. Τι συνέβη, πώς συνέβη, ποια είναι τα γεγονότα. Μετά ακολουθούν οι απόψεις. Επί των πραγματικών γεγονότων. Στα social media οι απόψεις είναι ακαριαίες, λεπτά μετά το ατύχημα που είδαν στην τηλεόραση, κάποιοι αρχίζουν να το σχολιάζουν. Γιατί το σχολιάζουν; Γιατί αυτό μπορούσαν να κάνουν, δεν μπορούσαν να ερευνήσουν τις αιτίες. Κι αφού αυτό μπορούσαν, αυτό έκαναν. Γιατί κάτι πρέπει να κάνεις στο φέισμπουκ κάθε λεπτό, αν δε κάνεις, δεν υπάρχεις. Αφού στα social media οι αναλύσεις είναι σε απόσταση λεπτών, τα ΜΜΕ αναγκαστικά επιταχύνουν, ακολουθούν σε λίγες ώρες. Πιο γρήγορα, πιο πρόχειρα. 

Τι είδος ανθρώπου είναι αυτό που δημιουργείται, το οποίο δεν παίρνει το χρόνο του για να αντιδράσει, το οποίο στο ίδιο περιορισμένο χρονικό όριο νομίζει ότι μπορεί να μάθει, να ξαφνιαστεί, να σοκαριστεί, να λυπηθεί και να αναλύσει ταυτόχρονα; Ο οργανισμός υποχρεώνεται να επιταχύνει τις αντιδράσεις του, μειώνεται ο διαθέσιμος χρόνος για την επεξεργασία των νευρικών ερεθισμάτων. Αύξηση και επιτάχυνση νευρικών ερεθισμάτων, μείωση χρόνου αντίδρασης. Τι συμβαίνει όταν στο βομβαρδισμό ερεθισμάτων υποχρεώνεσαι να ανταποκριθείς ακαριαία γιατί αλλιώς δεν υπάρχεις στην παγκόσμια οθόνη, όπου όλα συμβαίνουν αστραπιαία; Μείωση της ευαισθησίας. Αυτής της απαραίτητης, ανθρώπινης πλευράς η οποία, αφού πληροφορηθείς, αφού συγκινηθείς, θυμώσεις, αφού καταλαγιάσουν όλα μέσα σου, αφού καταλάβεις, σου επιτρέπει να επικοινωνήσεις με τον άλλο, σου επιτρέπει να νιώθεις. Τι είδος θα είναι ο αυριανός άνθρωπος; Δεν ξέρουμε ακόμα. Τελικά, ήταν σωστό, το Μέσον ήταν το μήνυμα.

Στην ενημέρωση ως επάγγελμα, όλοι έχουμε ακούσει τη φράση αυτή από κάποιον μεγαλύτερο: Όχι την «πρώτη σκέψη του συντάκτη». Όχι δηλαδή την αδούλευτη σκέψη, το πρώτο πράγμα που σου περνάει από το μυαλό. Όχι άλλες κοινοτοπίες. Τα κοινωνικά δίκτυα είναι ένας ωκεανός της κοινοτοπίας. Δεν υπάρχει κανένας φραγμός, κανένας διακόπτης μεταξύ της πρώτης σκέψης και του post. Η ανάγκη να είσαι παρών επιβάλλει την άμεση ανταπόκριση. Η ταχύτητα σπανίως επιτρέπει ολοκληρωμένη, βαθύτερη σκέψη. Η κοινοτοπία, τι κακό πράγμα η ταχύτητα, συναγωνίζεται την αυτοαναφορικότητα: Έμαθα την είδηση την ώρα που έτρωγα παστίτσιο. Μου έπεσε το πιρούνι, αναλύθηκα σε δάκρυα. Άτυχο παλικάρι.

Στο λίγο χρόνο, όταν δεν υπάρχει καιρός να διαμορφώσεις αντίληψη επί των κάθε φορά μοναδικών δεδομένων, τότε αναγκαστικά αναπαράγεις τις ήδη παγιωμένες αντιλήψεις. Κλισέ που εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση. Ήταν πράγματι εντυπωσιακό πώς δημιουργούνται για μια ακόμα φορά τα στρατόπεδα, λες και πρέπει να διαλέξουμε, είτε μπορούμε να πηγαίνουμε με 200, είτε οι πλούσιοι με ακριβά αυτοκίνητα είναι δολοφόνοι. Δεν μιλάω για τους πολιτικούς που εμπορεύονται τον κοινωνικό φθόνο, που τόσα χρόνια τώρα εργαλειοποιούν το μίσος και διαλύουν την κοινωνία. Είναι θλιβεροί αλλά προβλέψιμοι, έρχονται από το παρελθόν. Το πραγματικά καινούργιο είναι η φύση των νέων μέσων, η μορφή της σημερινής επικοινωνίας η οποία καταργεί μεν δημοκρατικότατα τους φραγμούς, αλλά δεν έχει ακόμα εφεύρει το φίλτρο που θα φρενάρει την πρώτη, τη βλακώδη, την κοινότοπη, την αδούλευτη, την ταπεινή σκέψη, πριν διαδοθεί δημόσια.

Και πριν έτσι ήμασταν οι άνθρωποι. Θα πούμε μια σαχλαμάρα, ανέξοδα ανάμεσα στους φίλους μας. Το παλιόπαιδο, το πλουσιόπαιδο, το παλικάρι, ο λαϊκός ήρωας. Θα αναπαράγουμε τον ήδη διαμορφωμένο κόσμο μας. Μια Πόρσε έχει πολλές αναγνώσεις, ο οδηγός μπορεί να είναι «δολοφόνος» ή να θρηνούμε για το χαμό του τραγουδιστή «λαϊκού ειδώλου». Η υπερβολική ταχύτητα δεν είναι ίδια για όλους, κάποτε είναι απλώς «άτυχη στιγμή». Ο τόνος που δίνουν τα media διαμορφώνει τις αντιδράσεις. Κάθε γεγονός όμως είναι μοναδικό, πώς να μιλήσεις αν δεν ξέρεις; Ακόμα και τα ίδια γεγονότα μπορούν να αντιμετωπιστούν διαφορετικά. Να πεις ένα 24χρονο παιδί «ταξικό δολοφόνο» ή να κουνήσεις το κεφάλι στωικά όπως ο δυστυχισμένος πατέρας, «ένα παιδάκι ήταν κι αυτό που το κλαίει η μανούλα του, λες και το ’θελε». Δεν τον αθωώνει, απλώς δεν επέτρεψε στον εαυτό του την εύκολη αντίδραση.

Πόσοι μπορούν να το κάνουν; Κάποτε, πριν από αυτό τον καινούργιο ακαριαίο κόσμο, είχαμε το χρόνο για δεύτερες σκέψεις. Είχαμε δίπλα μας ένα φίλο, τον άνθρωπό μας, που θα έβαζε ένα φρένο. Οι κουβέντες καφενείου θα έμεναν στο καφενείο, ιδιωτικές. Μια λάθος κουβέντα, μια σκληρότητα, μια βλακεία, μια κοινωνική αναλγησία, μια κακία που θα πετάξεις στη συζήτηση και κάποιος θα σου βάλει τις φωνές, θα σε μαζέψει, θα εκτονωθείς, θα χαμογελάσεις. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Λέμε και μια κουβέντα παραπάνω, όταν δεν μας ακούει κανείς.

Τώρα αυτό το φίλτρο δεν υπάρχει. Έχεις μπροστά σου μόνο μια μικρή οθόνη κι ένα πληκτρολόγιο. Και βιάζεσαι. Το τάιμλαϊν σου ήδη έχει πάρει φωτιά, πρέπει να πεις κάτι, μόνο εσύ λείπεις. Μη βιάζεσαι. Δεν χρειάζεται να είσαι παντού. Δεν χρειάζεται να έχεις άποψη για τα πάντα. Μερικές φορές οι άνθρωποι πρέπει να σιωπούν. Για να νιώσουν απλώς τον πόνο των άλλων.    

Φώτης Γεωργελές - athensvoice.gr     

Ο survivor Μάκης...

Του Γιάννη Παντελάκη

Ένα μεσημέρι του περασμένου Φεβρουαρίου, ο φίλος μου ο Μάκης έμαθε ότι έχει καρκίνο. Τα πόδια άρχισαν να κόβονται, οι ανάσες να δυσκολεύουν και το γκρι ν' απλώνεται. Ένα εντελώς θολό τοπίο. Όλα ξαφνικά έμειναν μετέωρα. Σχηματίστηκε ένα βουνό που πρέπει ν' ανέβει. Ο Γολγοθάς για έναν παίκτη ενός πραγματικού survivor στην Ελλάδα τα χρόνια των μνημονίων, μόλις είχε αρχίσει.

Ο γιατρός είπε πως η περίπτωσή του δεν χωράει χάσιμο χρόνου. Ανάγκη άμεσης επέμβασης. Εκκρεμεί μια σημαντική εξέταση. Στο δημόσιο νοσοκομείο ο Μάκης μαθαίνει πως η εξέταση δεν μπορεί να γίνει πριν περάσουν τουλάχιστον είκοσι μέρες. «Ίσως και ένας μήνας, ίσως παραπάνω, τι να σας πω...». Τι να του πει η νοσοκόμα. Το μόνο που του είπε ήταν πως αυτές τις ημέρες γίνεται η αναγκαία συντήρηση των μηχανημάτων που κάνουν αυτή την εξέταση. Τα ερωτήματα του Μάκη για εναλλακτικές λύσεις που έπρεπε να έχουν τα νοσοκομεία, έμειναν μετέωρα.

Η λύση βρέθηκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο, ο γιατρός το είχε πει, δεν υπάρχει χρόνος για καθυστερήσεις. Ακριβή η αναγκαστική επιλογή. Κάποια χρήματα με άλλο προορισμό, πήγαν σ' ένα ιδιωτικό κέντρο και μια εξέταση. Το γκρι άρχισε να πυκνώνει. Ιδιαίτερα όταν άρχισε να εξοικειώνεται και να αποκτά γνώση για το τι συμβαίνει σε κάποιον που έχει ανάγκη στήριξης από ένα δημόσιο σύστημα υγείας στη χώρα σήμερα.

Η παράθεση μερικών ακόμα στοιχείων της συγκεκριμένης περιπέτειας, δεν έχει νόημα. Έχουμε ακούσει άλλωστε για περιπτώσεις πιο δύσκολες. Έξι μήνες αναμονής για μια ακτινοθεραπεία. Μηχανήματα που θα κρατήσουν στη ζωή ανθρώπους, να παραμένουν χαλασμένα. Φάρμακα που προμηθεύονται οι ασθενείς από φαρμακεία για να τα πάνε στα νοσοκομεία. Όλες οι περιπτώσεις συγκλίνουν σ' ένα συμπέρασμα. Αν δεν έχεις χρήματα, δεν θα έχεις και ιδιαίτερα καλή τύχη.

Ο Μάκης αποτελεί μια από τις πολλές, απίστευτα πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που μετέχουν σ' ένα μεγάλο παιχνίδι της ζωής στο οποίο θα ταίριαζε απόλυτα ο τίτλος Survivor. Ίσως να είναι και «τυχερός μέσα στην ατυχία του», που αποτελεί πια και την αγαπημένη του φράση. Έχει φίλους που θα τον στηρίξουν, μια δουλειά που ελπίζει ότι θα τον περιμένει όταν τελειώσει η περιπέτεια και πολύ δύναμη. Χιλιάδες Μάκηδες δεν είναι τόσο τυχεροί.

Η ιστορία μοιάζει μελό και αταίριαστη μ' ένα πολιτικό κείμενο που θα έπρεπε να φιλοξενείται στο site. Κι όμως, είναι βαθιά πολιτική. Οι χιλιάδες survivors σαν τον Μάκη περιμένουν από τους πολιτικούς λύσεις. Για καλές και αξιοπρεπείς συνθήκες παροχές υγείας και νοσηλείας, τουλάχιστον. Για την εμφάνιση ενός στοιχειώδους κράτους πρόνοιας που έπρεπε ν' αποτελεί προτεραιότητα ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης. Για την ελάχιστη ανταπόδοση αυτών που έδωσαν σ' αυτό το κράτος για πολλά χρόνια.

Ένα μεγάλο έλλειμμα του πολιτικού προσωπικού της χώρας, είναι πως από την καθημερινή ατζέντα του, απουσιάζουν οι καθημερινοί survivors. Δεν αποτελούν κύριο στοιχείο ενασχόλησης, δεν αποτελούν προτεραιότητα. Προτιμούν -οι πολιτικοί, όχι οι survivors- να αναλώνονται σε παιχνίδια επικοινωνίας και εντυπωσιασμού. Χρησιμοποιούν τους survivors όσο χρειάζεται για να κάνουν αντιπαραθέσεις και γενικόλογες αναφορές. Οι survivors με την σειρά τους, έχουν πάψει να ελπίζουν και να προσδοκούν. Γυρίζουν την πλάτη στην πολιτική και απλά προσπαθούν να επιβιώσουν. Και όσοι τα καταφέρουν...      

liberal.gr