Η Γιάννα δεν είναι πλέον ΣΥΡΙΖΑ…

Κάποτε αποθέωνε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα και τον έμπαζε στα εγχώρια και διεθνή σαλόνια. Σήμερα της πήραν (ή παρέδωσε) το διπλωματικό της διαβατήριο. Η Αριστερά έχασε μια πλούσια συντρόφισσα.

Του Γιώργου Καρελιά

Η σχέση της Γιάννας Αγγελοπούλου με τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ χρονολογείται τουλάχιστον από το 2011. Τότε που ένα «ριζοσπαστικό» άρθρο του γιου της προκάλεσε αίσθηση, καθώς υιοθετούσε όλη την «ανατρεπτική» επιχειρηματολογία της Αριστεράς (εδώ). Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, ο ίδιος παρέστη σε προεκλογική ομιλία του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012 (εδώ).

Η συνέχεια ήταν εξόχως ενδιαφέρουσα. Η κυρία Αγγελοπούλου φέρεται να κάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα (ήταν πια αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης) σε πριβέ κλαμπ του Κολωνακίου (εδώ). Το βράδυ των νικηφόρων των εκλογών του 2015 τάχθηκε αναφανδόν στον πλευρό του (εδώ). Το ίδιο και ένα μήνα αργότερα (εδώ). Αποκορύφωμα ήταν το «ραντεβού» που του έκλεισε με τον Μπιλ Κλίντον, το οποίο δεν είχε πάει καλά για τον«φρέσκο» τότε Πρωθυπουργό (εδώ).

Εκτοτε άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι οι σχέσεις Τσίπρα – Αγγελοπούλου δεν ήταν όπως πριν. Ωσπου η ίδια επιβεβαίωσε με συνέντευξή της ότι είχε αρχίσει να απογοητεύεται από τη νέα κυβέρνηση, την οποία τόσο είχε στηρίξει.

Σήμερα ήρθε η απόλυτη επιβεβαίωση. Η ίδια ανακοίνωσε ότι παρέδωσε το διπλωματικό της διαβατήριο, το οποίο κατείχε ως «πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων». Ομως, το υπουργείο Εξωτερικών του κ. Κοτζιά διοχέτευσε ότι «ξηλώθηκε» από τη θέση αυτή και της αφαιρέθηκε το διπλωματικό διαβατήριο (εδώ).

Κάπως έτσι φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της η στενή σχέση μιας «εκπροσώπου της πλουτοκρατίας», η οποία αποθέωνε οικογενειακώς τον «πρώτο αριστερό Πρωθυπουργό» και τον έμπαζε στα εγχώρια και διεθνή σαλόνια. Η ίδια θα μπορούσε να πει για τον Τσίπρα «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου». Και εκείνος θα μπορούσε να καταλάβει καλύτερα, αν ήξερε τον αφορισμό του Αριστοτέλη Ωνάση: «Μετά από κάποιο σημείο, τα λεφτά δεν έχουν πια σημασία. Το παιχνίδι είναι αυτό που μετράει».   

protagon.gr      

Προανακριτική επιτροπή για τα εξοπλιστικά Παπαντωνίου ζητούν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Με μια αιφνιδιαστική ενέργεια, τα μέλη των κοινοβουλευτικών ομάδων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κατέθεσαν πρόταση για τη σύσταση «ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης», σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής και τον νόμο περί της «Ποινικής Ευθύνης Υπουργών». Αντικείμενο είναι τα εξοπλιστικά προγράμματα και στο στόχαστρο της πλειοψηφίας είναι ο πρώην υπουργός Εθνικής Αμυνας Γιάννος Παπαντωνίου.

«Τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας αποτελούσαν ανέκαθεν πηγή κινδύνων για διαφθορά δομών και προσώπων. Τα παρακάτω αναφερόμενα εξοπλιστικά προγράμματα ανάγονται σε μία συνολικότερη περίοδο, κατά την οποία κορυφώθηκαν πράξεις και παραλείψεις του παλαιού πολιτικού συστήματος που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Χρηματιστήριο, εξοπλιστικά, δομημένα ομόλογα, υπερβάσεις ολυμπιακών έργων, δανειοδότηση μέσων μαζικής ενημέρωσης και κομμάτων κτλ. συνέθεταν την εικόνα διαπλοκής και διαφθοράς» αναφέρουν αρχικώς στην εν λόγω πρόταση οι βουλευτές της πλειοψηφίας και συνεχίζουν: «Οι ευθύνες είναι πολιτικές και ποινικές. Οι πολιτικές ευθύνες αποδίδονται από τον λαό - το εκλογικό σώμα». αναφερόμενοι ειδικά στο πρόσωπο του κ. Παπαντωνίου, σημειώνουν πως από τις «έξι συναφείς μεταξύ των ποινικές δικογραφίες που διαβιβάστηκαν στη Βουλή και αφορούν όλες τον τ. Υπουργό Άμυνας Ιωάννη Παπαντωνίου, αποδίδονται με τα σχετικά βουλεύματα πράξεις απιστίας, από τις οποίες προήλθε πολύ μεγάλη οικονομική ζημία του ελληνικού δημοσίου. Πρόκειται για αδικήματα που σχετίζονται με τους εξοπλισμούς της χώρας (προμήθεια 170 αρμάτων μάχης Leopard, 12 επιθετικών ελικοπτέρων Apache, 6 φραγμάτων τύπου «S», συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου και 20 μεταφορικών ελικοπτέρων NH90)».

Υπό το πρίσμα αυτό, υποστηρίζουν ότι «συντρέχουν ενδείξεις για Α) τέλεση απιστίας σχετική με την υπηρεσία,  και Β) Νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες τελεσθείσας κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, με φερόμενο χρόνο τέλεσης από το 1999 κ.ε..

Ως εκ τούτου» συνεχίζουν, «συντρέχει λόγος για διερεύνηση επί τη βάσει των σχετικών εισαγγελικών παραγγελιών και μάλιστα από κοινού». Στο πλαίσιο αυτό σπεύδουν να προσθέσουν πως δεν υπάρχει θέμα παραγραφής. «Οι πλείστοι τρόποι τέλεσης τους εγκλήματος νομιμοποίησης εσόδων, όπως είναι η κατοχή περιουσίας και η διακίνησή της στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, συνιστούν εγκλήματα διαρκή, των οποίων η τέλεση συνεχίζεται και ως εκ τούτου δεν τίθεται θέμα παραγραφής, πριν από τη λήξη της διάρκειάς τους» αναφέρουν χαρακτηριστικά και προσθέτουν:

«Ως εκ τούτου: Προτείνουμε τη σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που θα διενεργήσει προκαταρκτική εξέταση κατά το άρθρο 86 παρ. 3 του Συντάγματος και τα άρθρα 153 επόμενα του Κανονισμού της Βουλής, για την ενδεχόμενη τέλεση των παραπάνω αδικημάτων  από τον αναφερόμενο στα έγγραφα των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, πρώην Υπουργό». 

 kathimerini.gr    

Γιατί δεν αντιδρούν οι Ελληνες; Κι όμως, υπάρχει απάντηση…

Το γεγονός ότι η οικονομική κρίση όχι μόνο δεν ξεπερνιέται, αλλά μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο, οφείλεται σε μία παράμετρο που αναδείχθηκε στο Φόρουμ των Δελφών. Κάποιες ενοχλητικές επισημάνσεις

 Του Αγγελου Κωβαίου

Στον όγδοο χρόνο της κρίσης και με το εγγενές οικονομικό πρόβλημα της χώρας να παραμένει στην ουσία άθικτο, μία άλλη αναζήτηση είναι φανερό ότι επιχειρείται – τουλάχιστον από κάποιους.

Είτε μιλούν για την εθνική μας υπνοβασία, είτε αναρωτιούνται γιατί δεν αντιδρούν οι Ελληνες σε όλα όσα τους συμβαίνουν, όσοι αγωνιούν φαίνεται πως καταλήγουν κάπου: τα ζητήματα δεν είναι μόνο οικονομικά. Δεν λύνονται μόνο πολιτικά. Ούτε ξεπερνιούνται με συνθήματα και πολιτικές αερολογίες.

Υπό την έννοια αυτή, το τετραήμερο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών που ολοκληρώθηκε την Κυριακή 5 Μαρτίου, έδωσε ευκαιρία σε όσους ήθελαν και μπορούσαν, να δουν μία άλλη διάσταση της κρίσης.

Παράλληλα με την αγωνία (τετριμμένη πλέον…) για το αν θα κλείσει η αξιολόγηση και ποιες ντρίμπλες θα επιχειρήσουν ο Τσακαλώτος και η Αχτσιόγλου, κάποιες στιγμές στο Φόρουμ έπεσε φως στην βαθύτερη αιτία της κρίσης. Που στην περίπτωση της Ελλάδας είναι μάλλον πολιτιστική. Ενδεχομένως δε να είναι κατά βάση τέτοια.

Το ανέδειξε η κυρία Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ, το πρώτο βράδυ των συζητήσεων. «Η σημερινή παγκοσμιοποίηση δημιουργεί ένα αίσθημα ανασφάλειας, το απέραντο κάνει τον άνθρωπο να πέφτει στην αβεβαιότητα και να αναζητά ως λύση την συνωμοσιολογία. Επιτρέπει να καταλάβει αυτό που θέλει να καταλάβει και όχι αυτό που είναι η αλήθεια», είπε.

Το λέμε σήμερα post-truth politics.

Θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί;

Ισως, αν εγκαίρως είχαν αντιληφθεί εκείνοι που πρέπει, ότι η συζήτηση περί Παιδείας και Εκπαίδευσης είναι σημαντικότερη από το πόσο θα περικοπούν οι συντάξεις. «Σκοπός είναι τα παιδιά να μάθουν να μαθαίνουν», είπε με μία φράση η κυρία Αρβελέρ. Και είναι γνωστό ότι τα απλά είναι δύσκολα. Ανάμεσα σε αυτά, η κριτική σκέψη.

Μία συμπληρωματική προσέγγιση στο πρόβλημα επιχείρησε με ενοχλητική για κάποιους ευστοχία, ο καθηγητής Γιώργος Δερτιλής.

Σε μία διάλεξη με θέμα «Η τυραννία της αμάθειας», περιέγραψε πώς η διάβρωση του εκπαιδευτικού συστήματος σε όλα τα πεδία και σε όλες τις βαθμίδες, εν τέλει επιδρά αποσυνθετικά στην ίδια την δημοκρατία. Και το πικρό συμπέρασμα ίσως να είναι ότι με τις σημερινές συνθήκες, σωτηρία δεν υπάρχει…

Ο κ. Δερτιλής αναφέρθηκε διεξοδικά στην σταδιακή και μεθοδευμένη υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος κατά την 30ετία που ξεκίνησε το 1980. Ηδη από τότε οι αλλαγές στα σχολεία και τα πανεπιστήμια είχαν προκαλέσει την ανησυχία του, την οποία είχε καταγράψει σε ένα κείμενο με τίτλο «Δωρεάν Πτυχίο».

Εκεί ανέφερε ότι εφόσον σχεδόν όλοι όσοι εισάγονται στο ελληνικό πανεπιστήμιο και «έχουν το προνόμιο να εξετάζονται επ’ άπειρον», θα πάρουν πτυχίο αργά ή γρήγορα και αφού δεν υποχρεούνται να παρακολουθούν μαθήματα, προτιμότερο θα ήταν να το πάρουν προκαταβολικώς μόλις εισαχθούν και εν συνεχεία, όποιος θέλει, με το πτυχίο στην τσέπη, να παρακολουθεί μαθήματα, «με στόχο βέβαια να μάθει γράμματα».

Ηταν μία πρόταση που είχε υποβληθεί και στους αρμοδίους, με προφανή διάθεση επισήμανσης του προβλήματος, όμως απορρίφθηκε από το «Υπουργείο Απαιδευσίας», όπως είπε ο καθηγητής Δερτιλής.

«Η κατάσταση σήμερα είναι απλώς χειρότερη, αποφοιτούν ημιμαθείς σε ποσοστό περίπου 50%-75%», ανέφερε στην ίδια διάλεξη ο καθηγητής. Και προσέθεσε ότι με δεδομένο το διάστημα της υποβάθμισης «μπορεί να φανταστεί κανείς πόσες γενιές θα χρειαστούν για την αποκατάσταση της ζημιάς».

Πώς συνδέονται όλα αυτά με την κρίση;

«Αυτό το πλήθος είναι η μεγαλύτερη δεξαμενή εκλογέων. Αν προσθέσουμε τους αναπόφευκτους βλάκες, αυτό είναι το εκλογικό σώμα που επιβραβεύει τους δημαγωγούς», σημείωσε ο κ. Δερτιλής.

Και η ουσία ποια είναι;

Ότι «δίχως κριτική σκέψη ελάχιστα μπορεί να συνεισφέρει κάποιος στην δίκαιη και εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας και της Δημοκρατίας». Προφανώς επειδή μόνο με αυτήν «διακρίνουμε το σημαντικό από το ασήμαντο, το ωραίο από το άσχημο, το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο».

Το επόμενο στάδιο μοιάζει νομοτελειακό: «Ο αμαθής βλαξ είναι κοινός και γνώριμος τύπος ανθρώπου. Εύκολα θα δεχθεί να υπηρετήσει έναν δημαγωγό και θα υποδουλωθεί σε έναν ακόμη πιο μεγάλο δημαγωγό», ανέφερε ο κ. Δερτιλής.

Και προειδοποίησε: «Η δικτατορία των αμαθών πλησιάζει».

Μήπως όμως είναι ήδη εδώ; Αλλωστε, εδώ και δύο χρόνια υπάρχει καταγεγραμμένη μία κοινωνική μάζα (62% των πολιτών), που ψήφισε κάποτε «Όχι» σε ένα δημοψήφισμα, επειδή έτσι της υπαγορεύθηκε, χόρεψε τσάμικα στο Σύνταγμα, μετά επιβράβευσε εκλογικά το «Ναι» και σήμερα αναζητεί ακόμη πολιτικά άλλοθι για την δήθεν αριστεροσύνη της…  

 protagon.gr  

Πάλι δίνουμε… τα φώτα μας στους Ευρωπαίους

Του Γιάννη Σιδέρη

Το υπουργείο Εργασίας κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή προκειμένου να ξεμπλοκάρει η έκδοση νέων συντάξεων, για χιλιάδες δικαιούχους (έργο Κατρούγκαλου η εμπλοκή).

Αυτά όμως είναι ποταπά, ανάξια της ενασχόλησης  του πρώην υπουργού  Εργασίας. Προς το παρόν ανταποκρίνεται  στο ύψιστο χρέος,  καθότι αριστερός και Έλληνας (με ελληνικό DNA που είπε και ο αριστερός Κουρουμπλής) να συμβουλεύσει τους Ευρωπαίους.

Ο κ. Κατρούγκαλος μπορεί να τα έμπλεξε στο ασφαλιστικό και να του έφταιγε η ΕΛΣΤΑΤ (ένας μια φορά από τους Συριζαίους να πει έφταιξα…. πάντα φταίνε, είτε οι πρώην είτε οι άλλοι), ωστόσο συμβούλεψε τους Ευρωπαίους στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε.: «Ο διάλογος  για το μέλλον της Ευρώπης πρέπει να πάρει υπόψιν του τα πραγματικά δεδομένα της κρίσης νομιμοποίησης της ΕΕ»!

Ενόψει του χθεσινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου επισήμανε ότι «η κρίση νομιμοποίησης της ΕΕ δεν οφείλεται σε κακές δημόσιες σχέσεις της τελευταίας, αλλά στην επιδείνωση της καθημερινότητας των πολιτών της Ευρώπης, ως αποτέλεσμα της διάβρωσης του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου».

Για να αναστραφεί η κατάσταση αυτή, προέταξε την επανεξέταση αποτυχημένων πολιτικών, σημειώνοντας πως εφαρμογή λιτότητας χωρίς ανάπτυξη δημιουργεί αξεπέραστα αδιέξοδα, κλπ…  (ποια μέτρα ακριβώς δεν ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών υποθέσεων, απλώς  περιέγραψε το πλαίσιο σε μια ωραία έκθεση ιδεών).

Είναι γεγονός  ότι στην πεζότητα που ενέχει η διαχείριση της καθημερινότητας μπορεί να υστερούν οι κυβερνητικοί, αλλά οι υψιπετείς ιδεασμοί τους, ( χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις), για το μέλλον και την ευτυχία των ευρωπαϊκών λαών, είναι ασυναγώνιστοι.

Ο κ. Τσίπρας

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά την παρέμβασή του  στην προπαρασκευαστική Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, έψεξε τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες, επειδή «δεν διεκδικούν την πολιτική ηγεμονία και έχουν αφήσει το ΔΝΤ να αλωνίζει στην Ευρώπη. Δεν μπορεί να λέμε μόνο ότι φταίει ο Σόιμπλε. Αυτός κάνει τη δουλειά του, αλλά κάποιοι δεν αντιδρούν» (γιατί προφανώς ο Σόιμπλε μόνος του τα κάνει, χωρίς καμία κοινωνική επιδοκιμασία και πολιτική αντιστοίχηση στην υπόλοιπη Ευρώπη).

Παράλληλα  κατά τον πρωθυπουργό, «Η Διακήρυξη της Ρώμης, δεν μπορεί να εμφανίζει μια ειδυλλιακή εικόνα της Ευρώπης, ότι όλα πάνε καλά».

Μα ουδείς ως τώρα εκ των ευρωπαίων ηγετών και των επικεφαλής της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, έχει επιδείξει πρόθεση να παρουσιάσει κάποια ειδυλλιακή  εικόνα. Αντιθέτως, ταλανίζονται αγωνιωδώς ανάμεσα στα πέντε σενάρια της «Λευκής Βίβλου» του Γιούνκερ για το μέλλον της Ευρώπης, ακριβώς  επειδή η Ε..Ε. είναι πλέον μη ελκυστική στους λαούς της - αλλά μάλλον για λόγους διαφορετικούς από αυτούς που υποθέτει ο έλληνας πρωθυπουργός. 

Καταφέρεται π.χ. κατά των μεταρρυθμίσεων που έγιναν κατά τη διάρκεια της κρίσης, οι οποίες  «καθήλωσαν οικονομικά και κοινωνικά την Ευρώπη, και ανέβασαν πολιτικά την ακραία και λαϊκιστική Δεξιά» (βέβαια και στη χώρα μας η κρίση ανέβασε τη λαϊκιστική Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, και τη λαϊκιστική Δεξιά, τους ΑΝΕΛ, στην κυβέρνηση, αλλά είναι  μάταια η υπενθύμιση).

Όντως, κατά τη διάρκεια της κρίσης η Ε.Ε. προσπάθησε να διασώσει τις τράπεζες, μετατρέποντας τις απώλειες τους τραπεζών σε δημόσιο χρέος ( και σε αυτό το γεγονός προσομοίασε το ελληνικό πρόβλημα, στη συνάντησή του με τους τραπεζίτες). Η  Ε.Ε. όμως δια του ESM δίνει εγγυήσεις σε υπερχρεωμένα κράτη, με επιδοτούμενο επιτόκιο (οι «τοκογλύφοι»).

Καταδεικνύεται ότι ο κ. Τσίπρας, προσπαθεί με ρητορική που δεν υποβοηθείται από τα πραγματικά γεγονότα, να παρουσιάσει το ελληνικό πρόβλημα ως πανομοιότυπο με των υπολοίπων κρατών, των οποίων κατέρρευσαν οι τράπεζες (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος), ενώ στην Ελλάδα κατέρρευσε το Δημόσιο, εξαιτίας του Ασφαλιστικού. Αν όντως το πιστεύει, έχει μια λαθεμένη ανάγνωση της πραγματικότητας, και είναι ίσως μια εξήγηση γιατί  δεν έχει κάνει στοιχειώδη βήματα στην αντιμετώπισή του.  Αν το ξέρει και σκοπίμως  θέλει να το παρουσιάσει  ως τέτοιο, μάλλον είναι αναποτελεσματική η προσπάθεια, γιατί η ρητορική του δεν βρίσκει ανταπόκριση, αφού οι δανειστές ξέρουν την αιτία της πτώχευσης.  

Παράλληλα ο πρωθυπουργός στους ευρωπαίους «σοσιαλιστές», επισήμανε ότι  «Η συζήτηση για την Ευρώπη των διαφοροποιημένων βαθμών ολοκλήρωσης, είναι μεν ενδιαφέρουσα για να προχωρήσει η διαδικασία της εμβάθυνσης, υπό δύο, όμως, προϋποθέσεις: Πρώτον, δεν θα συνεπάγεται αλλαγή των ευρωπαϊκών Συνθηκών ερήμην των λαών Ευρώπης και, δεύτερον, οι ενισχυμένες συνεργασίες θα είναι ανοιχτές, χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις».

Το δεύτερο θέμα  «ενισχυμένες συνεργασίες ανοιχτές χωρίς αποκλεισμούς», μας συμφέρει,  αφού πλέον η Ευρώπη «ως έχει» μας τελείωσε. Όμως η θέση περί  «μη αλλαγής των συνθηκών ερήμην των λαών»,  που πηγάζει από την αταβιστική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ (Δημοψήφισμα, Περιφορά σε όλη τη χώρα την αναθεώρηση του Συντάγματος), δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μας συμφέρει.

Δεν του πέρασε ίσως από το μυαλό, ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί μπορεί να μη μας θέλουν στην Ευρώπη! 

liberal.gr 

Η εφορία ξεκινά τις διασταυρώσεις καταθέσεων-εισοδημάτων

Το ηλεκτρονικό σύστημα που κάνει διασταυρώσεις με τα εισοδήματα που δηλώνονται και με τις καταθέσεις στις τράπεζες ξεπέρασε τα τεχνικά προβλήματα

Ξεκινά το σαφάρι της εφορίας για τον έλεγχο των καταθέσεων των φορολογουμένων στις τράπεζες.Το ηλεκτρονικό σύστημα που κάνει διασταυρώσεις με τα εισοδήματα που δηλώνονται και με τις καταθέσεις στις τράπεζες ξεπέρασε τα τεχνικά προβλήματα. Οπως αναφέρει η Καθημερινή περίπου 1,2 εκατ. ΑΦΜ (που εμφανίζονται στα 65 CD που έχει το υπουργείο Οικονομικών) θα περάσουν από κόσκινο και τα αποτελέσματα θα βγαίνουν σε διάστημα δύο ημερών.

Το ηλεκτρονικό σύστημα τέθηκε σε πιλοτική λειτουργία τον περασμένο Νοέμβριο και αφού ξεπεράστηκαν τα τεχνικά προβλήματα τίθεται σε πλήρη λειτουργία από όλες τις εφορίες και τα μεγάλα ελεγκτικά κέντρα (ορισμένες εφορίες ήδη το χρησιμοποιούν). Οπως αναφέρει στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, το νέο σύστημα θα ξεσκαρτάρει, από τις κινήσεις των λογαριασμών, τις περιπτώσεις εκείνες όπου υπάρχουν σαφείς ενδείξεις απόκρυψης εισοδημάτων. Θα αφαιρεί ποσά τα οποία αφορούν επανακαταθέσεις, ενώ θα αγνοεί τα μικροποσά.

Εφόσον διαπιστώνονται αποκλίσεις μεταξύ δηλωθέντων εισοδημάτων και καταθέσεων θα καλούνται οι ελεγχόμενοι να τα δικαιολογήσουν. Σημειώνεται ότι στη λίστα των μεγαλοκαταθετών βρίσκονται όσοι έκαναν μια κατάθεση άνω των 100.000 ευρώ ή περισσότερες καταθέσεις εντός ενός έτους που ξεπερνούσαν αθροιστικά τις 300.000 ευρώ, στην περίοδο 2000-2012.

Οσοι εντοπιστούν με αποκλίσεις μεταξύ καταθέσεων και δηλωθέντων εισοδημάτων έχουν τη δυνατότητα να ενταχθούν μέχρι το τέλος Μαΐου στη ρύθμιση της οικειοθελούς αποκάλυψης φορολογητέας ύλης και να απαλλαγούν από τις ποινικές κυρώσεις για φοροδιαφυγή, καταβάλλοντας τον φόρο που προβλέπεται στη ρύθμιση. Εάν ενταχθούν στη ρύθμιση, πρέπει να πληρώσουν τον φόρο που προκύπτει σε 30 ημέρες ή διαφορετικά να υπαχθούν στη ρύθμιση των 12 ή 24 δόσεων, ενώ θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η εφορία διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου εκτός των στοιχείων που θα αποκαλύψουν οι φορολογούμενοι, συνολικά των εισοδημάτων τους και των περιουσιακών τους στοιχείων ακόμα και για τη χρήση που αφορά η δήλωση που θα υποβάλουν.

Από τις διασταυρώσεις του εξελιγμένου αυτού συστήματος, από το οποίο θα περάσουν και όλοι οι προγενέστεροι έλεγχοι που έγιναν από την εφορία, θα μείνουν εκτός οι υποθέσεις που ήλεγξε με εισαγγελική εντολή η οικονομική αστυνομία. Κι αυτό γιατί οι έλεγχοι στις κινήσεις λογαριασμών των φορολογουμένων που έγιναν από την οικονομική αστυνομία, με το δικό της απαρχαιωμένο σύστημα, δεν μπορεί να «κουμπώσουν» στο νέο σύστημα της εφορίας.

Πηγή: Καθημερινή   

Για ποια Ευρώπη;

Θα ήταν χαράματα όταν η όμορφη Ευρώπη ξύπνησε βίαια από τον βαθύ της ύπνο. Την ξύπνησε ένας εφιάλτης: βρισκόταν λέει ανάμεσα σε δυο γυναίκες, την μια την έλεγαν Ασία, η άλλη όμως τής ήταν άγνωστη δεν είχε καν όνομα! Το τρομαχτικό ήταν ότι αυτές οι γυναίκες πάλευαν άγρια μεταξύ τους για το ποια θα την κρατήσει. Το έπαθλο της νικήτριας θα ήταν η Ευρώπη! Όμως ο Δίας σταματά την αμφίρροπη μάχη αρπάζει την Ευρώπη και την παραδίδει στην άγνωστη. Αυτή είναι η στιγμή που η Ευρώπη ξυπνάει κατατρομαγμένη. Λίγο μετά, αφού ξέχασε το όνειρο, βγήκε βόλτα στο ακρογιάλι της Σιδώνας. Εκεί ένας λευκός Ταύρος την πλησίασε γονάτισε και της πρόσφερε την ράχη του. Η Ευρώπη ανέβηκε και ο Ταύρος πετάχτηκε με ορμή προς την άλλη μεριά της θάλασσας…

Αυτά λέει ο μύθος, για το τρελό ταξίδι της Ευρώπης, και αν διαθέτουμε διψαλέα φαντασία θα πρέπει να υποθέσουμε πως την είχε συγκλονίσει το ερωτικό μουγκάνισμα του Ταυρόμορφου Δια!

Ο μύθος ωστόσο, αν και δημιουργείται από την συνείδηση μας καθώς χρειάζεται αιτιότητα, δεν ακολουθεί μεθόδους που θα επέτρεπαν να αναγνώσουμε το ιστορικό του γίγνεσθαι, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει. Όμως η μυθολογούσα ιστορία υπάρχει παράλληλα με το επιστημονικό λόγο και την ιστορική γνώση. Με την σειρά τους ο επιστημονικός λόγος και η ιστορική γνώση εξαρτιούνται από την ποιότητα της έρευνας, την ελεύθερη από κάθε ωφελιμιστικό εμπόδιο. Η επιστήμη δεν είναι προσδιοριζόμενο αγαθό από τους κυριάρχους νόμους της αγοράς, αλλά καθήκον διδαχής όλων των ανθρώπων.

Στο σημείο αυτό λοιπόν, για να περάσουμε στην Ιστορία θα επικαλεστούμε τα λόγια του Victor Hugo ώστε να δώσουμε μια ευρύτερη, πιο οικουμενική διάσταση στην Ευρώπη:

«[…]Θα έρθει μια μέρα που δύο τεράστιες ομάδες, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, που απλώνουν η μια προς την άλλη το χέρι τους πάνω από τον ωκεανό, θα ανταλλάσσουν τα προϊόντα τους, το εμπόριό τους, τη βιομηχανία τους, την τέχνη τους και τις ιδέες τους. […] και δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε 400 χρόνια για να έρθει αυτή η μέρα, γιατί ζούμε σε ταχύρυθμους καιρούς».

Δεν θα ήταν παράλογο να επισημάνουμε πως την εποχή που ο εξαιρετικός ρομαντικός μυθιστοριογράφος V. Hugo ονειρευόταν τον παγκοσμιοποιημένο  καπιταλισμό της Ενωμένης Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής  ολόκληροι λαοί εξολοθρεύτηκαν και γνώρισαν την σκλαβιά και την ατίμωση του δουλεμπορίου. Άνθρωποι και χώρες χρησιμοποιήθηκαν ως προσωπική ιδιοκτησία του κάθε Ευρωπαίου μονάρχη, όπως το Κογκό του Λεοπόλδου του Βελγίου, ή  ως ιδιοκτησία φιλάνθρωπων και χριστιανικών εταιρειών όπως η «Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών» ή η περιβόητη  «Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών».

Οι δούλοι, τα σκλαβοπάζαρα, ο αφανισμός των Ινδιάνων, ο ρατσισμός, η λεηλασία της Ινδίας, της Αφρικής, και της Αμερικής, αποτελούσαν την πηγή των κερδών και του πλούτου που συσσωρεύτηκε σε λίγα χέρια, στην Ευρώπη και στην Νέα Γή. Ήταν χρονικά μια μακραίωνη εποχή τρόμου και αίματος, όταν, παθιασμένα, ο V. Hugo έθετε την «περίμετρο» της Ενωμένης Ευρώπης. Δηλαδή η  Ευρώπη της εποχής αυτής είναι στην πραγματικότητα η Ευρώπη  της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης του κόσμου, του σκληρού ανταγωνισμού ανάμεσα στις διάφορες ομάδες των εθνικών αστικών τάξεων, της έξαρσης του αστικού σωβινισμού, της έχθρας και της σφαγής. Γι αυτό τα τελευταία 250 χρόνια η Ευρώπη μετρά στο έδαφος της 61 πολέμους, των οποίων η συνολική διάρκεια ξεπερνά τα 170 χρόνια.

Μα και ο Henri Saint-Simon  οραματίστηκε μια ενωμένη Ευρώπη μέσα «στα πλαίσια της εθνικής ανεξαρτησίας που όμως δεν θα βλάφτει την ευτυχία όλων των εθνών του κόσμου». Ομως η «ευτυχία όλων των εθνών του κόσμου» προϋποθέτει την κατάργηση της αποικιοκρατίας. Και όσο και αν τα κράτη ήθελαν την ενωμένες πολιτείες της Ευρώπης ως μια προσπάθειας άμβλυνσης των ανταγωνισμών δεν διανοούνταν ότι θα άφηναν τα καταπιεσμένα έθνη να χαράξουν ανεξάρτητα την πολιτική τους.

Από τα 1902 ο Βρετανός οικονομολόγος John Atkinson Hobson Βρετανός οικονομολόγος  στο έργο του «Ιμπεριαλισμός. Μια μελέτη» έγραψε ως άλλος Κάλχας: «Να, τι δυνατότητες ξανοίγει μπροστά μας μια πλατιά συμμαχία των δυτικών χωρών, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία των μεγάλων δυνάμεων. Όχι μονάχα δεν θα προωθούσε τον παγκόσμιο πολιτισμό, μα θα μπορούσε να σημαίνει κι ένα τεράστιο κίνδυνο δυτικού παρασιτισμού: Το ξεχώρισμα μιας ομάδας από προχωρημένα βιομηχανικά έθνη, που οι ανώτερες τάξεις τους θα εισπράττουν τεράστιο φόρο(πρώτες ύλες) από την Ασία και την Αφρική και με τη βοήθεια αυτού του φόρου θα διατηρούν μεγάλες πειθήνιες μάζες υπαλλήλων και υπηρετών, που δεν θ’ ασχολούνται με τη μαζική παραγωγή αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων, αλλά με την εξυπηρέτηση ή με δευτερεύοντα βιομηχανική δουλειά, κάτω από τον έλεγχο της νέας χρηματιστηριακής ολιγαρχίας.»

Μα και ο Λένιν το 1915 έγραψε Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης: «Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ισοδυναμούσαν με συμφωνία για το μοίρασμα των αποικιών. Στον καπιταλισμό όμως, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς, εκτός από τη δύναμη. Φυσικά, είναι δυνατές προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ’ αυτήν την έννοια, μπορεί να δημιουργηθούν και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης σαν συμφωνία των Ευρωπαίων καπιταλιστών[…] Με ποιο σκοπό; Μόνο με το σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστεμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική, που θεωρούν τον εαυτό τους στο έπακρο αδικημένο με τη σημερινή μοιρασιά των αποικιών[…]»

Και οι δυο δικαιώθηκαν. Και τότε μα, ακόμα χειρότερα, και τώρα.

Έχει πλέον αποδειχτεί κατά τη διάρκεια της ιστορικής πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης , και ενώ η διαδικασία της ενοποίησης εξελίσσεται, τα βασικά και αναπόσπαστα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του καπιταλισμού: η ανισόμετρη διεύρυνση του ανοίγματος μεταξύ των εθνικών οικονομιών, η συσσώρευση του κεφαλαίου που προκαλεί τις «κρίσεις» και οι αναπόφευκτες εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, αποκαλύπτονται όλο και πιο ξεκάθαρα. Η «ΕΕ των λαών» λοιπόν δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα προϊόν περίπλοκων συμμαχιών, διεθνών στρατιωτικών, οικονομικών, πολιτικών, και κοινωνικών συσχετισμών που εξελίσσονται , συνεχώς μεταβάλλεται και διαδραματίζεται μέσα σε έναν νέο-αποικιακό παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα όπου κάθε κράτος γίνεται ο δυνάμει θηρευτής των γειτόνων του.

Αυτός είναι ο καπιταλιστικός ευρωπαϊκός κόσμος που έχει σχεδόν ολοκληρώσει την σύσταση του, έχει θεσπίσει την τάξη και την κυριαρχία του, και έχει ασφαλίσει το έδαφος του!

«Ναι λοιπόν σε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων λένε οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τάχθηκαν την Δευτέρα που μας πέρασε υπέρ ενός μοντέλου που θα επέτρεπε σε ορισμένα κράτη-μέλη να προοδεύουν πιο γρήγορα από άλλα».

Δεσπόζει σε αυτήν την συμφωνία  η Γερμανία που μετά από δυο αιματοκυλίσματα στην ευρωπαϊκή ήπειρο τελικά κατάφερε να καταλάβει την προς ίδιο όφελος χρήση των πόρων της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Η λεγόμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, λοιπόν, προσανατολισμένη με αυτόν τον τρόπο, είναι αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δυνάμεων στην οικονομία και αποτελεί ταυτόχρονα ένα σύνολο επιλογών του πιο παραγωγικού κεφαλαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πλαίσια του διεθνούς ανταγωνισμού και υποσκάπτει τους  πολιτικούς όρους ύπαρξής της ΕΕ.

Στην πραγματικότητα αυτό που γίνεται κατανοητό, εκτός του ότι η απόφαση αυτή περιγράφει την εγγενή αντίφαση του ευρωπαϊκού πολιτικού οικοδομήματος, είναι ότι η ΕΕ αποτελεί μια κεφαλαιοκρατική συμμαχία, άρα δε μπορεί παρά να κλείνει μέσα της πολλές αντίθετες τάσεις και πολλούς εν δύναμη συνδυασμούς ανάμεσα στις δυνάμεις που την συγκροτούν, αναλόγως την πολιτική ή οικονομική συγκυρία.

Σε μια τέτοια συμμαχία η πρόοδος όπως την εννοούν έχει εμπορευματοποιημένη μορφή και αποτελεί άλλο ένα χρηματοοικονομικό προϊόν. Όμως οι άνθρωποι δεν ζουν στις αγορές αλλά στις κοινωνίες. Και η απόφαση αυτή θα οξύνει τις ανισότητες μεταξύ των εθνών, και κοινωνικών τάξεων που βρίσκονται στο κατώφλι της μιζέριας.

Η ΕΕ προσλαμβάνει μια νέα μορφή που δεν είναι αυτό ενός μεταεθνικού οικοδομήματος αλλά αυτό της πόλωσης μεταξύ πλούσιου βορά και φτωχού Νότου.

Κώστας Λουλουδάκης (Ιουλιανός) - imerodromos.gr 

Τα ίδια εκαναν και οι άλλοι…

 Του Γιάννη Παντελάκη

Η φράση που ακούγεται όλο και συχνότερα από χείλη κυβερνητικών στελεχών όταν αποκαλύπτεται κάποια νόμιμη αλλά όχι απαραίτητα και ηθική ιστορία. Από αυτές πια που μαθαίνουμε καθημερινά. Για τον διευθυντή δημόσιας επιχείρησης που αύξησε κατά 100.000 ευρώ το εφάπαξ που πήρε. Για την διευθύντρια του υπουργείου του Μουζάλα της οποίας διπλασιάστηκε ο διόλου ευκαταφρόνητος μισθός. Για τις φοροελαφρύνσεις που νομοθέτησαν για τα πολιτικά πρόσωπα. Για δεκάδες άλλα φαινόμενα που προκαλούν την κοινωνία.

Οι απαντήσεις των κυβερνητικών στελεχών δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Με μια σημαντική διαφορά. Οι άλλοι κυβέρνησαν για σαρανταένα χρόνια, τα έκαναν σε μια μεγάλη ιδιαίτερα μεγάλη χρονική διάρκεια και όχι σε μόλις δυο χρόνια. Παρόλα, η βάση του επιχειρήματος υπάρχει. Αν κάποιος ξύσει λίγο την μνήμη του θα θυμηθεί πολλές ανάλογες ιστορίες από το παρελθόν. Όχι απαραίτητα το τόσο μακρινό παρελθόν. Το 2014 αποκαλύφθηκε ότι κάποιοι υπάλληλοι ενός δημόσιου οργανισμού, είχαν συμφωνήσει με τις κατά καιρούς διοικήσεις να παίρνουν ένα δεύτερο εφάπαξ το οποίο έφτανε τις 180.000 ευρώ! Η αρχική συμφωνία το 1989 προέβλεπε πως γι αυτό το δεύτερο εφάπαξ θα κατέβαλε ο δημόσιος οργανισμός το 60% των εισφορών και το 40% οι υπάλληλοι. Με την πάροδο του χρόνου, το δημόσιο κατέβαλε το 98% και υπάλληλοι το 2% ! Το 2011 το δημόσιο ανέλαβε ολόκληρο το κόστος για το δεύτερο εφάπαξ των 180.000 για καθένα.

Η μικρή αυτή ιστορία, έχει ενός είδους διαχρονικότητα. Ξεκινάει το 1989 και φτάνει ως δυο χρόνια πριν. Πόσες κυβερνήσεις και πόσοι υπουργοί πέρασαν στα χρόνια αυτά; Πολλές και πολλοί. Τέτοιες ιστορίες που αφορούν στην διαχείριση του δημόσιου χρήματος υπάρχουν χιλιάδες. Ξεκινάνε από τις εποχές της ευημερίας και φτάνουν τις εποχές της βαθιάς κρίσης. Οι παθογένειες της χώρας έχουν διαχρονικότητα και δεν επηρεάζονται από μια κρίση που έχει βυθίσει μεγάλες ομάδες του πληθυσμού στην ανέχεια.

Η απάντηση των κυβερνητικών στελεχών, μπορεί να έχει πολλές δόσεις αλήθειας, αλλά δεν έχει πολλές δόσεις ειλικρίνειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε από μεγάλες αριθμητικά ομάδες του πληθυσμού, όχι επειδή αυτές μ' έναν ξαφνικό και μαγικό τρόπο διάβασαν Μαρξ και Ενγκελς και υιοθέτησαν πολλές προσεγγίσεις της Αριστεράς. Κατά βάση ψηφίστηκε από ανθρώπους που περίμεναν μια διαφορετική διαχείριση της εξουσίας και του δημόσιου χρήματος από εκείνες που είδαμε μεταπολιτευτικά. Ψηφίστηκε και γι' αυτό, εκτός δηλαδή από τις ανεδαφικές υποσχέσεις που έδινε για κατάργηση των μνημονίων μ' έναν νόμο.

Φρόντισε ωστόσο μέσα σε ελάχιστο πολιτικό χρόνο να τους διαψεύσει σχεδόν όλους. Και το έκανε από τις πρώτες ημέρες από τότε που ο ίδιος ο πρωθυπουργός διόριζε τον εξάδελφό του στέλνοντας ένα μήνυμα προς τα υπόλοιπα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη ότι μπορούν να τον μιμηθούν. Όπως και το έκαναν. Διόριζαν συγγενείς και κομματικούς φίλους, διόριζαν μετακλητούς (τους οποίους θα καταργούσαν), έδιναν αυξήσεις σε ημέτερους, έδιναν έργα σε ημέτερους εργολάβους, με δυο λόγια αναπαρήγαγαν όλες τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος.

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κάποια στιγμή θα πάψουν να κυβερνούν. Η παρακαταθήκη που θα έχουν αφήσει θα έχει δυο αρνητικές παρενέργειες. Η πρώτη θα είναι η ηχηρή διάψευση ελπίδων και προσδοκιών για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Η δεύτερη θα είναι η αδυναμία του να αντιπολιτευθεί με μια στοιχειώδη αξιοπιστία την επόμενη κυβέρνηση. Τι θα μπορεί να ισχυριστεί τότε σε ενδεχόμενα ανομήματά της, σε πράξεις νόμιμες αλλα οχι ηθικές ; Ο,τι και να λέει ο λόγος του θα είναι ανίσχυρος, η απάντηση που θα παίρνει για σχεδόν όλα τα θέματα θα κινείται στην λογική: κοίτα ποιος μιλάει…

liberal.gr 

Κι άλλες επιλεκτικές αυξήσεις στο δημόσιο!

Και η φάμπρικα με τις επιλεκτικές αυξήσεις μισθών στο δημόσιο συνεχίζεται, με πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, αλλά και στο υπουργείο του Γ Μουζάλα, ενώ την ίδια ώρα οι αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα έχουν κατρακυλήσει στα 393 ευρώ το μήνα, κατά μέσο όρο,  για το 40% των εργαζόμενων που δεν έχουν πια πλήρη απασχόληση και 7.500.000 πολίτες δεν δουλεύουν ή είναι συνταξιούχοι!

Στο ίδιο νομοσχέδιο που διπλασιάζει τις μηνιαίες αποδοχές του Γενικού Διευθυντή και του Αναπληρωτή ΓΔ του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους σε 8.315 ευρώ το μήνα,  μια άλλη φωτογραφική διάταξη που κατατέθηκε στη Βουλή αυξάνει τους μηνιαίους μισθούς των δημόσιων υπάλληλων που υπάγονται στους τεχνικούς κλάδους δημόσιας εκπαίδευσης τεχνικών εργοδηγών χωρίς πτυχίο ή δίπλωμα ΤΕΙ και αναβαθμίζει την εξέλιξή τους στα μισθολογικά κλιμάκια!

Ταυτόχρονα, ο υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής Γ Μουζάλας αύξησε κατά 50% σε 3.950 ευρώ το μήνα τις αποδοχές της Διευθύντριας Υποδοχής του υπουργείου του. Προφανώς ως απάντηση στο ρεπορτάζ του Guardian, που διαπιστώνει ότι είναι αόρατα τα 70 από τα 100 ευρώ που έχουν δοθεί στην Ελλάδα για κάθε μετανάστη, από διεθνή κεφάλαια, και ρωτάει τι έχουν γίνει!

Όχι, δεν τα έχει καταχραστεί ο υπουργός. Αλλά, ο υπουργός δεν έχει πετύχει τη σημαντικότερη δουλειά του: Να ελέγχει πού πάει και πώς διατίθεται το χρήμα. Και ποιοι το ροκανίζουν ανεξέλεγκτα (ή μήπως όχι;) την ώρα που πάνω από 5.000.000 Έλληνες και 60.000 μετανάστες ζουν στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης.

Οι επιλεκτικές αυξήσεις, λοιπόν, τις οποίες μοιράζει η κυβέρνηση στο δημόσιο με τα λεφτά που παίρνει από τους πολίτες των 1.000 και των 300 ευρώ, δεν είναι σκανδαλώδεις όνο για το ύψος τους αυτό καθ’ εαυτό όσο για το μήνυμα που εκπέμπουν και για τις επιπτώσεις τους.

Επειδή, οι θέσεις ευθύνης είναι εκ των πραγμάτων ακριβοπληρωμένες. Αλλιώς δεν βρίσκεις αξιόλογα στελέχη για να σου κάνουν τη δουλειά. Η ευθύνη πληρώνεται πρώτα και η γνώση, όχι οι ώρες δουλειάς.

Η πρακτική, όμως, έχει αποδείξει περίτρανα ότι στο ελληνικό δημόσιο, ή περί αυτό, η έννοια της ευθύνης είναι συνήθως άγνωστη, αλλά και απονευρωμένη. Απονευρωμένη από τους απανωτούς νόμους που απαλλάσσουν από αυτήν εκείνα τα στελέχη που βάζουν τις κρίσιμες υπογραφές και παίρνουν τις κρίσιμες αποφάσεις!

Και απενεργοποιημένη από τους νόμους που καθιστούν τον υπάλληλο ανεύθυνο και εντολοδόχο του διοικητικού ή πολιτικού προϊσταμένου. Ο οποίος, όμως, έχει ασυλία με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών! Μιλάμε για πυραμιδωτή γελοιότητα.

Επιπρόσθετα, ακόμα και οι δανειστές ζητάνε από τις κυβερνήσεις να απαλλάσσουν από ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες εκείνους από τις Αρχές που κατέχουν θέσεις διαχείρισης περιουσιών και κεφαλαίων! Μεταξύ των οποίων και τα στελέχη του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Με λίγα λόγια, κοροϊδευόμαστε.

Αλλά, οι επιλεκτικές αυξήσεις, είτε οι αρπακτικές και ανήθικες σαν των διοικητών και υποδιοικητών των δημόσιων οργανισμών που πληθαίνουν επί αυτής της κυβέρνησης, είτε οι ρουσφετολογικές και στοχευμένες σαν αυτή των εργοδηγών που προανέφερα, έχουν και μια πρόσθετη μεγάλη παρενέργεια:

Κάνουν ακόμα πιο απρόθυμους τους υπαλλήλους να αποδώσουν, αφού χωρίζουν την υπαλληλία σε προνομιούχους και πληβείους. Συχνά εξομοιώνοντας πτυχιούχους με απόφοιτους δημοτικού και εργατικούς με κηφήνες. Ευνοώντας μονίμως τους δεύτερους. Αυτοί, άλλωστε, χρειάζονται την παρέμβαση του ρουσφετιού για να υπάρξουν και να ανελιχτούν.

Οι κάθε λογής αυξήσεις, λοιπόν, είναι στην πράξη χαριστικές ή ρουσφετολογικές. Καμιά σχεδόν δεν έχει αποδώσει μέχρι σήμερα τα χρήματά της. Γιατί, ακόμα κι αν ήθελε ο αποδέκτης τους, ακόμα κι αν αυτός είναι Ανεξάρτητη Αρχή, η δομή του δημόσιου είναι τέτοια που κάθε απόπειρα δουλειάς είναι υπονομευμένη από τα κυκλώματα, που ακουμπάνε επάνω στο πολιτικό προσωπικό ή στην ανοχή του. Απλά πράγματα.

Πρώτα ξηλώνεις τα κυκλώματα και μετά δουλεύει η μηχανή. Τι να φυτέψεις σ’ ένα χωράφι που είναι γεμάτο ζιζάνια!

Το ενιαίο μισθολόγιο και η αξιοκρατία, που πιπιλάνε μονότονα όλες οι κυβερνήσεις, δεν είναι παρά ψέματα για τ’ αυτιά όσων πιστεύουν ότι αυτοί που τα λένε θα τα εφαρμόσουν κι όλας για να φτιάξουν ένα κράτος της προκοπής.

Αλλά, αυτοί που τα πιστεύουν, για να τα πιστεύουν δεν ανήκουν στον εσμό της διαπλοκής, του ρουσφετιού και της ρεμούλας. Και εκλέγουν αυτές τις κυβερνήσεις. Μήπως δεν είμαστε ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου;

Γ.Παπαδόπουλος- Τετράδης - liberal.gr

Δικαιώθηκαν στο ΣτΕ δέκα διοικητές νοσοκομείων που απομακρύνθηκαν το 2015

Μη νόμιμες έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας, απολύσεις διοικητών και αναπληρωτών διοικητών των κρατικών νοσοκομείων που έγιναν το 2015, μετά από διαδικασία αξιολόγησης από πενταμελή επιτροπή του υπουργείου Υγείας.

Ειδικότερα, το 2015 με αποφάσεις του υπουργού Υγείας και του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, από τους 71 διοικητές και αναπληρωτές διοικητές που αξιολογήθηκαν, οι 59 (44 διοικητές) παύθηκαν από τα καθήκοντά τους και 12 παρέμειναν στις θέσεις τους. 

Κάποιοι από τους διοικητές και αναπληρωτές διοικητές, των οποίων η θητεία παύθηκε πρόωρα, προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζήτησαν να ακυρωθούν, ως αντισυνταγματικές και παράνομες, οι υπουργικές αποφάσεις της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας με τις οποίες τέθηκαν σε αργία.

Το Γ' Τμήμα του ΣτΕ, με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Αικατερίνη Σακελλαροπούλου και εισηγητές τους συμβούλους Επικρατείας, Γεώργιο Τσιμέκα, Δημήτριο Μακρή και Γιάννη Παπαγιάννη, εξέδωσε 11 αποφάσεις (690-700/2017) με τις οποίες κάνει δεκτές τις αιτήσεις 10 διοικητών και αναπληρωτών διοικητών (για μια υπόθεση καταργήθηκε η δίκη, καθώς είχε παρέλθει ο χρόνος της 3ετούς θητείας του προσφεύγοντα, κατά την ημέρα συζήτησης της υπόθεσης στο ακροατήριο) και ακυρώνει τις αντίστοιχες υπουργικές αποφάσεις.

Σύμφωνα με τις κρίσεις του ΣτΕ, οι υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες τέθηκαν σε αργία οι θιγόμενοι είναι μη νόμιμες, καθώς έχουν πλημμελή αιτιολογία, όπως πλημμελώς αιτιολογημένο είναι  και το πρακτικό της επιτροπής αξιολόγησης.

Στις αποφάσεις σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι στο πρακτικό της επιτροπής αξιολόγησης δεν περιγράφονται και δεν αναφέρονται συγκεκριμένα περιστατικά, αξιολογήσεις, εκτιμήσεις και γεγονότα για την συμπεριφορά των παυθέντων, έτσι ώστε να μπορεί να ελεγχθεί από το ΣτΕ η νομιμότητα της πρόωρης απομάκρυνσή τους.

Παράλληλα, αναμένεται να δημοσιευθεί και νέο πακέτο αποφάσεων, που αφορά άλλους διοικητές και αναπληρωτές διοικητές νοσοκομείων.

Αναλυτικότερα, οι αποφάσεις αφορούν τους εξής διοικητές και υποδιοικητές των νοσοκομείων (σύμφωνα με την σειρά δημοσίευσης των αποφάσεων του ΣτΕ):

Γεώργιος Ραγκούσης, διοικητής Γενικού Νοσοκομείου Σάμου «Άγιος Παντελεήμων» και Κέντρου Υγείας Ικαρίας,

Άγγελος Λιόσης, διοικητής Γενικού Νοσοκομείου Ελευσίνας «Θριάσιο»

Δέσποινα Τσαγδή, διοικήτρια Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Σισμανόγλειο», «Αμαλία Φλέμινγκ» και Παίδων Πεντέλης,

Ευαγγελία Γιαννακάκου, διοικήτρια Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «Αττικόν»,

Παύλος Θεοδωράκης, διοικητής Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής και Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής «Δρομοκαΐτειο»,

Παναγιώτης Παντελιάδης, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ και Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης,

Απόστολος Λέτσιος, διοικητής Γενικού Νοσοκομείου Πατρών «Άγιος Ανδρέας»,

Αριστείδης Ζούμπος, αναπληρωτής διοικητής Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης (διασυνδεμένου με «Σισμανόγλειο» & «Αμαλία Φλέμινγκ»),

Μιλτιάδης Παπασταματίου, διοικητής Γενικού Νοσοκομείου Νοσημάτων Θώρακος Αθηνών «Η Σωτηρία» και

Μάριος Τίγκας, αναπληρωτής διοικητής Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Κοργιαλένειο-Μπενάκειο ΕΕΣ».

Ακόμη, θεωρήθηκε καταργημένη η δίκη για τον Μιχαήλ Μελετιάδη, αναπληρωτή διοικητή του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ  και Νοσοκομείου Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης. 

in.gr

Guardian: Πού πήγαν τα λεφτά που πήραν οι Ελληνες για το προσφυγικό;

ΑΠΟ ΤΟ 2015 ΚΑΙ ΜΕΤΑ

Πού πήγαν τα χρήματα από την ανθρωπιστική βοήθεια για τους 57.000 πρόσφυγες που εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα με το κλείσιμο των συνόρων, διερωτάται ο Guardian σε σχετικό άρθρο του.

Η κινητοποίηση ήταν μεγάλη με τον ΟΗΕ να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου κηρύσσοντας την Ελλάδα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες να δίνουν μέρος των πόρων τους στην ΕΕ και από εκεί στην Ελλάδα.

Με την ένταση στην Ειδομένη και τους εκατοντάδες πρόσφυγες να φθάνουν καθημερινά στα νησιά, οι μονάδες που δημιουργήθηκαν από την ΕΕ εξελίχθηκαν στην πιο ακριβή ανθρωπιστική βοήθεια στην ιστορία με βάση το κόστος ανά δικαιούχο, δηλαδή πόσα χρήματα θα έπρεπε να αντιστοιχεί σε κάθε πρόσφυγα- μετανάστη σύμφωνα με ειδικούς του Guardian.

  

Και συνεχίζει το άρθρο: «Από την Μόρια στη Λέσβο, ως την Ειδομένη και το Ωραιόκαστρο, ο Γολγοθάς των προσφύγων στις εγκαταστάσεις δεν έχει τέλος. Ο θάνατος του μικρού Αϊλάν Κούρντι πριν από περίπου ένα χρόνο, το πτώμα του οποίου ξεβράστηκε στα τουρκικά παράλια και οι φωτογραφίες έκαναν τον γύρο του κόσμου, αφύπνισαν τη διεθνή κοινότητα. Εθελοντές και πόροι άρχισαν να συρρέουν στην Ελλάδα και πολλοί αναλυτές συμφωνούν ότι έγινε η πιο ακριβή ανθρωπιστική ανταπόκριση στην Ιστορία. Το πόσα ακριβώς χρήματα έχουν δαπανηθεί για την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναφερθεί πολλές φορές, αλλά είναι ελάχιστα κατανοητό».

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την διαδικτυακή πλατφόρμα ενημέρωσης Refugees Deeply το 2015 έως σήμερα έχουν δοθεί στην Ελλάδα 803 εκατ. δολάρια, ποσό που περιλαμβάνει όλα τα κεφάλαια που χορηγήθηκαν ή δαπανήθηκαν, καθώς και ιδιωτικές δωρεές. Τα περισσότερα χρήματα τα έχει δώσει η Κομισιόν, η οποία έχει υπό την εποπτεία της το Ταμείο Ασύλου Μετανάστευσης και Ενταξης (AMIF) καθώς το Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας (ISF). 

Οι δύο υπηρεσίες χρηματοδότησαν με 541 εκατ. δολάρια το κόστος των συνοριακών ελέγχων στην Ελλάδα, το άσυλο και την προστασία των προσφύγων. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση δεν έλαβε σημαντικά ποσά αυτών των κονδυλίων, δεδομένου την μη ολοκλήρωση του στρατηγικού σχεδιασμού που απαιτούνταν.

  

Ανώτερος αξιωματούχος που επικαλείται ο Guardian εκτιμά ότι τα 70 από τα 100 δολάρια που απευθύνονταν για κάθε πρόσφυγα είναι άγνωστο πού δαπανήθηκαν.

Ωστόσο, το συνολικό ποσό των 803 εκατ. δολ. αντιπροσωπεύει την πιο ακριβή ανθρωπιστική ανταπόκριση στην ιστορία. Με την αιτιολογία ότι τα χρήματα που δαπανήθηκαν για να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των 1.030.000 ανθρώπων που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα από το 2015, το κόστος ανά δικαιούχο θα ήταν 780 δολ. ανά πρόσφυγα.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των κεφαλαίων, όμως, χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση των αναγκών των τουλάχιστον 57.000 ανθρώπων που εγκλωβιστήκαν στην Ελλάδα μετά το κλείσιμο των συνόρων στις 9 Μαρτίου 2016 και σε αυτή τη βάση, το κόστος ανά δικαιούχο είναι 14.088 δολ. Ένας ανώτερος αξιωματούχος στον τομέα της βοήθειας υπολογίζει ότι μέχρι και 70 δολ. από κάθε 100 δολ. που πέρασαν, έχουν χαθεί.

Το δημοσίευμα αναφέρει, ακόμη, πως πέρα από την χρηματοδότηση μερικές δομές λειτούργησαν υπό προβληματικές συνθήκες ή και καθόλου. Παραδείγματος χάριν, όπως το κέντρο υποδοχής «Απάνεμο» στην Λέσβο, μια εγκατάσταση 1 εκατ. δολ. που ποτέ δεν λειτούργησε. στήθηκε από τον Ερυθρό Σταυρό και χρηματοδοτήθηκε από ιδιωτικά κεφάλαια, αλλά παρέμεινε ανενεργό.

 Φωτογραφίες ΑP  

iefimerida.gr/

Στοιχεία-σοκ: Δουλεύουν 10 εργαζόμενοι για να πληρωθεί μία σύνταξη

ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Με τα πιο μελανά χρώματα περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί τόσο στην αγορά εργασίας όσον και στον τομέα του ασφαλιστικού τα στοιχεία του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), σύμφωνα με την ανάλυση των περιοδικών δηλώσεων (ΑΠΔ) Μαΐου του 2016.

Όπως προκύπτει από αυτά, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα βυθίζονται, με 587.924 εργαζόμενους μερικής απασχόλησης να λαμβάνουν ως μέσο μισθό μόλις 393,79 ευρώ μεικτά.

Όπως τονίζει η «Καθημερινή» τα εν λόγω στοιχεία είναι αποθαρρυντικά για το μέλλον της κοινωνικής ασφάλισης καθώς ενώ τα προηγούμενα χρόνια για την πληρωμή της σύνταξης ενός συνταξιούχου αρκούσαν οι εισφορές από τέσσερις εργαζομένους, πλέον, λόγω της συρρίκνωσης των εισοδημάτων από την απασχόληση παράλληλα με την επικράτηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, θα πρέπει να πληρώσουν 10 εργαζόμενοι.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι ειδικοί ανησυχούν καθώς σύμφωνα με τις προβλέψεις τους λόγω της ευέλικτης και υποαμειβόμενης απασχόλησης το υπερταμείο θα χάσει εισφορές ύψους 65,6 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Μισθοί πείνας για 587.924 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα -Στα 393,79 ευρώ μεικτά

Βυθίζονται οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, καθώς ο μηνιαίος μεικτός μισθός για εργαζόμενους με μερική απασχόληση μειώθηκε ακόμη περισσότερο και διαμορφώνεται στα 393,79 ευρώ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ από την ανάλυση των περιοδικών δηλώσεων του Μαΐου του 2016, προκύπτει ότι στο σύνολο των κοινών επιχειρήσεων, σε ασφαλισμένους με πλήρη απασχόληση, το μέσο ημερομίσθιο ανέρχεται σε 51,02€ και ο μέσος μισθός σε 1.176,13 ευρώ, αντίστοιχα στη μερική απασχόληση ανέρχονται σε 23,72 ευρώ και 393,79 ευρώ. Στα οικοδομοτεχνικά έργα το μέσο ημερομίσθιο είναι 41,09 ευρώ και ο μέσος μισθός 560,06 ευρώ.

Τον Απρίλιο του 2016 το μέσο ημερομίσθιο ήταν 52,07 ευρώ ο μέσος μισθός σε 1.219,74 ευρώ, ενώ αντίστοιχα στη μερική απασχόληση ανέρχονταν σε 23,51 ευρώ και 405,51 ευρώ. Στα οικοδομοτεχνικά έργα το μέσο ημερομίσθιο ήταν 41,38 ευρώ και ο μέσος μισθός 565,66 ευρώ.

Για τον Μάϊο του 2016, στις επιχειρήσεις με λιγότερους από δέκα μισθωτούς, το μέσο ημερομίσθιο πλήρους απασχόλησης ανέρχεται στο 63,03% του μέσου ημερομισθίου των ασφαλισμένων σε επιχειρήσεις με πάνω από δέκα μισθωτούς, ενώ ο μέσος μισθός ανέρχεται σε 58,90%.

Το μέσο ημερομίσθιο των γυναικών στις κοινές επιχειρήσεις με πλήρη απασχόληση, αντιπροσωπεύει το 84,96% του αντίστοιχου ημερομισθίου των ανδρών, ενώ στη μερική απασχόληση το 95,68%. Στο σύνολο των ασφαλισμένων η μέση απασχόληση είναι 21,07 ημέρες, στους ασφαλισμένους στις κοινές επιχειρήσεις 21,20 και στους ασφαλισμένους στα οικοδομοτεχνικά έργα 13,63.

Οι άνδρες αντιπροσωπεύουν το 53,30% των ασφαλισμένων στο σύνολο των επιχειρήσεων και το 52,47% στις κοινές επιχειρήσεις. Στους εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση στις κοινές επιχειρήσεις οι άνδρες αντιπροσωπεύουν το 56,15%, ενώ με μερική απασχόληση το 44,01%. Στο σύνολο των επιχειρήσεων 22,64% των ασφαλισμένων είναι έως 29 ετών και 54,46% έως 39 ετών. Επίσης, 72,89% του συνόλου των ασφαλισμένων είναι ηλικίας 25 έως 49 ετών, στις κοινές επιχειρήσεις 72,98% και στα οικοδομοτεχνικά έργα είναι 67,89%. Τέλος, στο σύνολο των επιχειρήσεων, 16,83% των ασφαλισμένων είναι 50 έως 64 ετών, στις κοινές επιχειρήσεις 16,61% και στα οικοδομοτεχνικά έργα είναι 29,11%.

 iefimerida.gr