Υπουργός της Τουρκίας απελάθηκε από την Ολλανδία - Με αντίποινα απειλεί η Άγκυρα

Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις τις τελευταίες ώρες στην αντιπαράθεση Άγκυρας και Χάγης, με τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές να κλιμακώνουν συνεχώς την ένταση που έφτασε στο κόκκινο το βράδυ του Σαββάτου με την απέλαση της υπουργού Οικογενειακών Υποθέσεων της Τουρκίας, Φατμά Μπετούλ Σαγιάν Καγιά. Αφορμή για την ένταση μεταξύ Ολλανδίας και Τουρκίας υπήρξε η αιφνιδιαστική απόφαση των ολλανδικών αρχών να απαγορεύσουν την προσγείωση του αεροσκάφους του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε ολλανδικό έδαφος.

H Τουρκάλα υπουργός έφτασε οδικώς στο Ρότερνταμ από το Ντίσελντορφ της Γερμανίας χθες βράδυ, όμως δεν της επετράπη η είσοδος στο τουρκικό προξενείο και οδηγήθηκε και πάλι στα γερμανικά σύνορα από την ολλανδική αστυνομία.

Η ολλανδική κυβέρνηση κατήγγειλε την «ανεύθυνη επίσκεψη» της Καγιά.

«Η επίσκεψη της Φατμά Μπετούλ Σαγιάν Καγιά ήταν ανεύθυνη. Μέσω επικοινωνίας με τις τουρκικές αρχές τις ενημερώσαμε επανειλημμένα ότι η Καγιά δεν ήταν ευπρόσδεκτη στην Ολλανδία (…) Παρόλα αυτά εκείνη αποφάσισε να ταξιδέψει», ανέφερε σε ανακοίνωσή της.

«Δεν θα φύγω μέχρι να μου επιτρέψουν να συναντηθώ με τους συμπολίτες μας, ακόμη και για πέντε λεπτά», είχε τονίσει η Τουρκάλα υπουργός.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Μπιναλί Γιλντιρίμ από την πλευρά του υπογράμμισε ότι η Τουρία ετοιμάζεται να απαντήσει με αντίποινα στις προκλήσεις. «Έχουμε διαμαρτυρηθεί για την κατάσταση με τον πιο έντονο τρόπο και έχει μεταφερθεί στις ολλανδικές αρχές ότι θα υπάρξουν αντίποινα με τους πιο σκληρούς τρόπους (...) Θα απαντήσουμε αναλόγως σε αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά», τόνισε ο Γιλντιρίμ σε ανακοίνωσή του.

Διαδηλώσεις στο Ρότερνταμ

Σχεδόν χίλιοι διαδηλωτές κρατώντας τουρκικές σημαίες είχαν συγκεντρωθεί το βράδυ κοντά στο τουρκικό προξενείο του Ρότερνταμ, προτού διαλυθούν από την αστυνομία, η οποία έκανε χρήση αντλιών νερού.

«Οι άνθρωποι είναι πραγματικά οργισμένοι. Αισθάνονται ότι καταστέλλεται η ελευθερία έκφρασης τους», δήλωσε ο Σάαντ Μάρτι, 50 ετών.

Η επίσκεψη Τσαβούσογλου τροφοδοτούσε εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών εδώ και αρκετές ημέρες, με τη Χάγη να αρνείται να δεχθεί μια κυβερνητική επίσκεψη με στόχο «να διεξάγει πολιτική εκστρατεία για ένα δημοψήφισμα».

Χθες το απόγευμα ο Ερντογάν αντέδρασε καταγγέλλοντας «τα απομεινάρια του ναζισμού». Δηλώσεις τις οποίες ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε χαρακτήρισε «τρελές» και «απαράδεκτες», ενώ τις καταδίκασε και ο δήμαρχος του Ρότερνταμ.

Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της Χάγης ότι δεν επιτρέπει στο αεροπλάνο του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών να προσγειωθεί, η Άγκυρα απάντησε αποκλείοντας την πρόσβαση στην ολλανδική πρεσβεία και το προξενείο «για λόγους ασφαλείας».

Στην Κωνσταντινούπολη περίπου χίλιοι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν μπροστά στο προξενείο φωνάζοντας συνθήματα υποστήριξης στον Ερντογάν.

Σύμφωνα με τις εικόνες που μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο NTV, διαδηλωτές πέταξαν αυγά και πορτοκάλια και στην ολλανδική πρεσβεία στην Άγκυρα.

Να μην επιστρέψει ο Ολλανδός πρέσβης

Εξάλλου, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι δεν επιθυμεί την επιστροφή του Ολλανδού πρεσβευτή, που βρίσκεται σε άδεια, στην Άγκυρα «για κάποιο χρονικό διάστημα».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (CHP), Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ανέφερε ότι «δεν είναι σε καμία περίπτωση σωστό, αυτοί που υπερασπίζονται τη δημοκρατία δεν μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο».

Ο Τούρκος αντιπρόεδρος, Νουμάν Κουρτουλμούς, κάλεσε τους Ολλανδούς πολιτικούς να συμπεριφέρονται με σύνεση. «Η απόφαση που έλαβαν είναι παράλογη» είπε.

«Είναι απομεινάρια των ναζί»

Στην είδηση του αποκλεισμού του αεροσκάφους του Τσαβούσογλου, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντέδρασε έντονα προειδοποιώντας ότι θα απαντήσει στην απαγόρευση από την Ολλανδία υποστηρίζοντας πως η στάση της Χάγης έχει οσμή ναζισμού.

«Είναι τα απομεινάρια των ναζί, είναι φασίστες» δήλωσε ο τούρκος πρόεδρος στη διάρκεια συγκέντρωσης στην Κωνσταντινούπολη.

«Μπορείτε να απαγορεύσετε στον υπουργό Εξωτερικών μας να πετάξει, αλλά στο εξής να δούμε πώς θα προσγειώνονται οι πτήσεις σας στην Τουρκία».

Λίγο αργότερα  ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε ιδιαίτερα ενοχλημένος από τον χαρακτηρισμό, απάντησε στον Ερντογάν λέγοντας οτι ήταν «εντελώς απαράδεκτος».

«Είναι φυσικά ένα τρελό σχόλιο», δήλωσε ο Ρούτε στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του για τις εκλογές της 15ης Μαρτίου. «Καταλαβαίνω ότι είναι θυμωμένοι, αλλά αυτό φυσικά ήταν εντελώς απαράδεκτο».

kathimerini.gr

   

Το «δώρο» Άδωνι στη Novartis

Στενές σχέσεις με Έλληνες πολιτικούς φέρεται να έχει ο αμερικανικός φαρμακευτικός κολοσσός Novartis για τον οποίο οι αμερικανικές και οι ελληνικές αρχές έχουν ξεκινήσει έρευνα σχετικά με τον τρόπο που η φαρμακοβιομηχανία προωθούσε τα συμφέροντά της.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την εφημερίδα Documento, η Novartis είχε αναπτύξει ένα παρασκηνιακό δίκτυο, εκτός έννομης τάξης, με πολιτικούς, δημοσιογράφους και φυσικά πρόσωπα που παίρνουν αποφάσεις στον τομέα των φαρμάκων. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τις «υπηρεσίες» του φέρεται να προσέφερε και ο πρώην υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος με μια απόφαση, έξι ημέρες προτού αποχωρήσει από το υπουργείο Υγείας, έκανε ένα δώρο προς τις φαρμακευτικές, αλλά κυρίως τη Novartis, ύψους 65 εκατ. ευρώ.

Ειδικότερα ο Άδωνις Γεωργιάδης με απόφασή του, ως υπουργός Υγείας, η οποία μάλιστα δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως μία ημέρα μετά την αποχώρησή του από το υπουργείο (10 Ιουνίου 2014), άλλαξε τον τρόπο υπολογισμού της λεγόμενης «ειδικής χονδρικής τιμής» στα φάρμακα υψηλού κόστους (ΦΥΚ), προσφέροντας στις φαρμακοβιομηχανίες 13% επιπλέον κέρδος που έως εκείνη την υπουργική απόφαση έπρεπε να αφαιρείται προκειμένου να υπολογιστεί η λιανική τιμή. Έτσι ενώ στους καταλόγους του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων τα φάρμακα εμφανίζονται με χαμηλότερες χονδρικές τιμές, καταλήγουν να πληρώνονται με υψηλότερες λιανικές τιμές από τον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή από το δημόσιο και τον ασφαλισμένο.

Από την εν λόγω απόφαση κερδισμένες βγήκαν αρκετές φαρμακοβιομηχανίες, ωστόσο τη μερίδα του λέοντος πήρε η Novartis, η οποία και ανέβασε με τον τρόπο αυτό τις λιανικές τιμές των ακριβών φαρμάκων, δηλαδή των φαρμάκων για χρόνιες και ανίατες ασθένειες. Τα εν λόγω φάρμακα αποτελούν δαπάνη για δημόσιο σύστημα υγείας ύψους περίπου 500 εκατ. ευρώ ετησίως, καθώς σε ποσοστό 95% αποζημιώνονται πλήρως από τον ΕΟΠΥΥ.

Μέχρι την επίμαχη απόφαση του Άδωνι Γεωργιάδη, η τιμολόγηση των φαρμάκων υψηλού κόστους (ΦΥΚ) προκειμένου να προκύψει η λιανική τιμή γίνεται ως εξής: Από τη χονδρική τιμή του φαρμάκου αφαιρείται το 13% και έτσι έχουμε τη λεγόμενη «νοσοκομειακή τιμή». Στη νοσοκομειακή τιμή προστίθεται 2% και έτσι υπολογίζεται η ειδική χονδρική τιμή. Εάν αυτή είναι έως 200 ευρώ, προστίθεται ποσοστό 16% ως κέρδος του ιδιωτικού φαρμακείου και ΦΠΑ. Αν τώρα αυτή είναι άνω των 200 ευρώ τότε προστίθενται 30 ευρώ ως κέρδος του φαρμακείου και στη συνέχεια ΦΠΑ για να καταλήξουμε στην λιανική τιμή, την τιμή δηλαδή που το αγοράζει κάποιος από το φαρμακείο.

Με την απόφαση του Άδωνι Γεωργιάδη αφαιρέθηκε από τον υπολογισμό της λιανικής τιμής η αρχική έκπτωση του 13%. Στη χονδρική τιμή λοιπόν, και όχι πλέον στη «νοσοκομειακή», προστίθεται το 2% ως κέρδος του εμπόρου, το κέρδος του φαρμακοποιού και τέλος ο ΦΠΑ. Με αυτόν τον τρόπο οι λιανικές τιμές είναι πολύ υψηλότερες από τις αντίστοιχες που προέκυπταν από τον προηγούμενο σύστημα υπολογισμού. Για παράδειγμα στο φάρμακο Glivec των 400 mg η διαφορά αυτή φτάνει στα 144 ευρώ. Στο φάρμακο Afinitor των 10mg η αύξηση της λιανικής τιμής ανέρχεται στα 273 ευρώ. Καθώς το σύνολο της δαπάνης για τα φάρμακα υψηλού κόστους ανέρχεται στα 500 εκατ. ευρώ αφαιρώντας την έκπτωση του 13% από τον τρόπο υπολογισμού της λιανικής τιμής, οι φαρμακοβιομηχανίες κέρδισαν περίπου 65 εκατ. ευρώ ετησίως.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, απαντώντας στο δημοσίευμα σχετικά με την απόφασή του, δήλωσε: «Στο τέλος Μαΐου του 2014 βάλαμε για πρώτη φορά τα φάρμακα υψηλού κόστους στα ιδιωτικά φαρμακεία. Μέχρι τότε τα φάρμακα υψηλού κόστους τα έπαιρναν οι ασθενείς μόνο από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ ή από τα νοσοκομεία. Τότε λοιπόν αποφασίσαμε σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο να μπούνε τα φάρμακα υψηλού κόστους και στα ιδιωτικά φαρμακεία. Για τα φάρμακα αυτά αφαιρέθηκε η ειδική χονδρική που ήταν για τον ΕΟΠΥΥ και τα νοσοκομεία γιατί ήταν στα ειδικά φαρμακεία και το άλλο μπήκε στο κέρδος του φαρμακοποιού. Το ποσό αυτό το από πάνω το επιστρέφουν με rebate οι εταιρείες στο κράτος».

Πάντως η εφημερίδα αναφέρει πως τα φάρμακα υψηλού κόστους ήταν ήδη στα ιδιωτικά φαρμακεία βάσει νόμου του 2010 (ν.3816/2010, άρθρο 12, παράγραφος 2). «Οι εξωτερικοί ασθενείς που είναι ασφαλισμένοι στο Δημόσιο […] μπορούν να προμηθεύονται τα φάρμακα τόσο από τα φαρμακεία των κρατικών νοσοκομείων όσο και από τα ιδιωτικά φαρμακεία», αναφέρεται χαρακτηριστικά. Είναι ακριβώς το ίδιο που προβλέπει και η πρώτη απόφαση του Άδωνι Γεωργιάδη στις 21 Ιανουαρίου του 2014 με την οποία ορίζεται πως προστίθεται το ποσό των 30 ευρώ ως κέρδος ιδιωτικού φαρμακείου. Όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης ρωτήθηκε από την εφημερίδα πως προκύπτει πως το «δώρο» προς τις φαρμακοβιομηχανίες επέστρεψε στο δημόσιο με «rebate», ο πρώην υπουργός Υγείας απάντησε: «Κάπου υπάρχει, ή σε δικό μου νόμο ή σε νόμο του Βορίδη». 

 tvxs.gr

Καθαρογράφτηκε τελικά από το Ελεγκτικό Συνέδριο η απόφαση .. Πέντε εκατομμύρια ευρώ θα κληθεί να πληρώσει ο εκδότης του «Πρώτου Θέματος»

Καθαρογράφτηκε τελικά από το Ελεγκτικό Συνέδριο η απόφαση για το ποσό που οφείλει στο Ελληνικό Δημόσιο ο Θέμος Αναστασιάδης.

Πέντε εκατομμύρια ευρώ θα κληθεί να πληρώσει ο εκδότης του «Πρώτου Θέματος».

Το ανώτατο δικαστήριο αποφάσισε τελεσίδικα και αμετάκλητα να επικυρώσει το πρόστιμο σε βάρος του για αδικαιολόγητο πλουτισμό τον Ιούνιο του 2016 ενώ έκτοτε εκκρεμούσε η καθαρογραφή της απόφασης.

Η απόφαση αναμένεται να δημοσιευτεί τις επόμενες ημέρες.

Ο εκδότης είχε εξαντλήσει όλα τα ένδικα μέσα εντός Ελλάδος, αλλά ακόμα και αν προσφύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια δεν πρόκειται να αλλάξει ο καταλογισμός του προστίμου των 4.973.500 ευρώ. 

Η Τράπεζα της Ελλάδας επιβεβαιώνει ότι ο Σώρρας δεν έχει… φράγκο

Λεφτά δεν υπάρχουν… στους λογαριασμούς του Αρτέμη Σώρρα. Και η Τράπεζα της Ελλάδος, επιβεβαιώνει με υπόμνημά της που κατατέθηκε στην Εισαγγελεία του Αρείου Πάγου στις 23 Ιανουαρίου, την απάτη του αρχηγού της Ελλήνων Συνέλευσις.

Σύμφωνα με Το Βήμα της Κυριακής, το υπόμνημα κατατέθηκε με αφορμή τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει για τα εξώδικα Σώρρα, με τα οποία πολίτες προσφεύγουν στις εφορίες και ζητούν να απαλλαγούν από τα χρέη τους και αυτά να εισπραχθούν από τον περιβόητο λογαριασμό των 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Όπως προκύπτει από τα έγγραφα που περιέχονται στο υπόμνημα, ο Αρτέμης Σώρρας δεν έχει… φράγκο και σίγουρα δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της χώρας όπως διατείνεται.

Η Τράπεζα της Ελλάδος ζήτησε εγγράφως από πέντε τράπεζες - Attica Bank, Alpha Bank, Eurobank, Εθνική, Πειραιώς - να την ενημερώσουν αν υπάρχουν τραπεζικοί λογαριασμοί του Αρτέμη Σώρρα με χρηματικά ποσά που θα μπορούσαν να διατεθούν προς εξόφληση του δημοσίου χρέους. Οι απαντήσεις ήταν όλες αρνητικές. 

 tvxs.gr

«Ναι» ή «όχι» στο ΔΝΤ: Το Μαξίμου ακόμη «μαδάει τη μαργαρίτα»

Οι θεωρητικοί της κυβέρνησης, κινούμενοι, εντελώς αντίθετα από τις νόρμες της πολιτικής στρατηγικής, κάνουν πολλές φορές εκ διαμέτρου αντίθετες κινήσεις.

του Άρη Ραβανού   

      

«Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά πρέπει να ξέρουμε τι είναι αυτό που αγιάζει το σκοπό» είχε πει ο Τρότσκυ, αλλά στην περίπτωση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι νεφελώδες ποιος είναι ακριβώς ο σκοπός, ποια τα μέσα και τι είναι αυτό που αγιάζει το σκοπό. Οι θεωρητικοί της κυβέρνησης, κινούμενοι, εντελώς αντίθετα από τις νόρμες της πολιτικής στρατηγικής, κάνουν πολλές φορές εκ διαμέτρου αντίθετες κινήσεις που δημιουργούν συσκότιση και προκαλούν πολλά ερωτήματα για το τελικό σκοπό.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο τη μια χρονική περίοδο είναι απαραίτητο να συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα, δηλ. στο τρίτο μνημόνιο και την άλλη θεωρείται το…απόλυτο κακό! Σαφής στρατηγική δεν φαίνεται να υπάρχει από το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο αναπροσαρμόζει συνεχώς τις κινήσεις του, κάνοντας βήματα μια μπροστά και μια πίσω, προκαλώντας και εύλογες απορίες για την βασική επιδίωξη της κυβέρνησης.

Και μπορεί στο πρωθυπουργικό επιτελείο να μην απαντάνε στο βασικό ερώτημα που έθεσε ο Τρότσκυ, αλλά ως αριστεροί δεν φαίνεται να έχουν ασπαστεί και ένα από τα δόγματα του Λένιν: «Είναι παλιά αλήθεια ότι, στην πολιτική, συχνά πρέπει να διδαχθείς απ’ τον εχθρό». Το ερώτημα που τίθεται από έμπειρους παρατηρητές, είναι κατά πόσο έχει διδαχθεί η κυβέρνηση από τον…«εχθρό» της σε αυτή την ατελείωτη μάχη με τους πιστωτές, το ΔΝΤ.

Ενδεικτικό της αντιφατικής στρατηγικής της κυβέρνησης είναι τα «μπρος-πίσω» της κυβέρνησης που εδώ και δυο χρόνια, κινείται μεταξύ του ανένδοτου κατά της συμμετοχής του ΔΝΤ στο τρίτο Μνημόνιο και της ενεργού εμπλοκής του.

Και ενώ η χώρα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές που έχει κυριολεκτικά κολλήσει, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. έσπευσε, προφανώς για να υπάρξει μια απεμπλοκή της κατάστασης, να επιβεβαιώσει την γενική διευθύντρια του Δ.Ν.Τ. Κριστίν Λαγκάρντ, λέγοντας: «Είναι αλήθεια ότι ζήτησα από το ΔΝΤ να ξεκαθαρίσει την στάση του. Ζήτησα από το ΔΝΤ να δεσμευθεί ότι η συμμετοχή του δεν θα είναι α λα καρτ».

Η στάση της κυβέρνησης που πολλές φορές δείχνει να μην έχει διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος, εκ των πραγμάτων αναδεικνύεται προβληματική και εν πολλοίς για τους πιστωτές ως αναξιόπιστη. Και αυτό διότι, δεν μπορεί από την μια πλευρά, όπως λένε παράγοντες από τον κύκλο των θεσμών, να ζητεί η κυβέρνηση να δεσμευτεί το ΔΝΤ ότι θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, ενώ την ίδια στιγμή κυβερνητικοί αξιωματούχοι, αλλά και το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου, πολλάκις έχουν διαμηνύσει: «μπορούμε και χωρίς το ΔΝΤ».

Εδώ και δυο χρόνια, από την ημέρα ανάληψης της εξουσίας από τον κυβερνητικό συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρατηρείται ένα επικίνδυνο, λόγω της τραγικής οικονομικής κατάστασης που βρίσκεται η χώρα, πολιτικό παιχνίδι με τους πιστωτές, με φόντο την διαπραγμάτευση.

Από την ευρωπαϊκή επανάσταση κατά της λιτότητας και της δημιουργικής ασάφειας επί Γιάννη Βαρουφάκη, έχουμε περάσει σε έναν κλεφτοπόλεμο με το ΔΝΤ που ουδείς γνωρίζει που θα βγάλει, ενώ και στο Μέγαρο Μαξίμου, αν και αριστεροί αγνοούν βασικές αρχές της πολιτικής στρατηγικής που έχουν προβάλλει θεωρητικοί της αριστεράς.

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση πατάει σε δυο βάρκες και επιχειρεί να περάσει επικοινωνιακά την άποψη περί ανοικτής σύγκρουσης με το κακό και νεοφιλελεύθερο ΔΝΤ που ζητεί σκληρά μέτρα, ενώ την ίδια στιγμή έχουν γίνει πολλές υποχωρήσεις και έχουν παραβιαστεί ουκ ολίγες κόκκινες γραμμές.

Στόχος είναι να ικανοποιηθεί η ισχνή και εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ένα τμήμα των πολιτών που επιθυμούν σύγκρουση με τους πιστωτές, αλλά και την κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμεί να υπάρξει στιβαρή αντίσταση στις απαιτήσεις των θεσμών.

Την ίδια ώρα όμως, είναι σαφές όπως προκύπτει από πληροφορίες που προέρχονται από τον σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης, ότι η κυβέρνηση θέλει να διανύσει και άλλο πολιτικό χρόνο και δεν έχει λόγο να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι θα κλείσει η αξιολόγηση με αποδοχή σκληρών μέτρων που θα έχουν και τη σφραγίδα του ΔΝΤ, ενώ η μάχη της κυβέρνησης θα δοθεί σε επικοινωνιακό και πολιτικό επίπεδο με τα περίφημα αντίμετρα.

Εξάλλου, και μόνο η περίφημη επιστολή του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου διέρρηξε ανοικτές θύρες, αφού κινήθηκε εντός του πλαισίου των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί με τον περιβόητο «κόφτη». Με την επιστολή Τσακαλώτου άνοιξε η κερκόπορτα στη διαπραγμάτευση, αφού επί της ουσίας «ξηλώθηκε» ο προστατευτικός τοίχος που είχε επιχειρήσει να ορθώσει το υπουργείο Οικονομικών με τις διατάξεις του «κόφτη», αφού αναλήφθηκε ρητή δέσμευση για ενεργοποίηση του «κόφτη» στο πεδίο των συντάξεων.

Ενδεικτικές δηλώσεις

Αλ. Τσίπρας (10/3/2017) : «Είναι αλήθεια ότι ζήτησα από το ΔΝΤ να ξεκαθαρίσει την στάση του. Ζήτησα από το ΔΝΤ να δεσμευθεί ότι η συμμετοχή του δεν θα είναι α λα καρτ».

Αλ. Τσίπρας (6/3/2017) : Ο Πρωθυπουργός άφησε αιχμές κατά του ΔΝΤ μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο. Υποστήριξε ότι κάποιοι στο επίπεδο των τεχνικών κλιμακίων μπορεί να επιμένουν στο δικό τους βιολί, αλλά η πραγματικότητα έχει κάνει το σκοπό τους παράφωνο.

Non paper Μεγ. Μαξίμου (13/1/2017): «Η πιθανότητα συνέχισης του προγράμματος χωρίς το ΔΝΤ ή με παρουσία του χωρίς χρηματοδότηση, και άρα χωρίς κεντρικό ρόλο, είναι μία εξέλιξη που μπορεί να αποτελέσει διέξοδο στο δομικό πρόβλημα ασυμφωνίας μεταξύ των θεσμών, που αποτελεί διαρκή τροχοπέδη για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης χωρίς νέα μέτρα και την επιτυχή ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος».

Αλ. Τσίπρας (13/12/2016): «Όχι σε μέτρα και συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα».    

thetoc.gr

Τα μαύρα φεγγάρια του Τσίπρα

Για ποιο λόγο πηγαίνει ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη; Και, τελικά, γιατί να χρησιμοποιεί το αεροσκάφος που καίει 5.500 ευρώ την ώρα και όχι το αεροπλάνο της γραμμής; Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ και ο Νίκος Καρανίκας ίσως έχουν την απάντηση

 γράφει η Χριστίνα Ταχιάου

Η σχέση του Αλέξη Τσίπρα με την «ερωτική» πόλη μας Θεσσαλονίκη ξεκίνησε ειδυλλιακά. «Θα σας φτιάξω υποκατάστημα πρωθυπουργικού γραφείου. Θα είμαι παρών στα προβλήματά σας. Θα σας ακούω. Θα βρίσκω λύσεις. Θα σας φέρνω ξένους ηγέτες», μας είπε και μας ξελόγιασε. Μας κοιτούσε στα μάτια. Δεν του αντισταθήκαμε. Τον καλωσορίσαμε στη ζωή μας. Πιστέψαμε ότι θα γίνει «ένας από μας».

Την πρώτη φορά που ήρθε προκειμένου να εγκαινιάσει το υποκατάστημα πρωθυπουργικού γραφείου «Το χαλλλαρόν», όλα φάνταζαν όμορφα. Ήταν και σαββατοκύριακο, η Θεσσαλονίκη είχε κέφια, ο καιρός ήταν καλός, ο Αλέξης Τσίπρας ενθουσιάστηκε με το Μουσείο Τεχνολογίας, συνάντησε πρόσφυγες (ακόμη δεν είχαν γίνει τα παρατράγουδα με τις σκηνές μες στο χιόνι), τέλεσε τα εγκαίνια, πόζαρε χαμογελαστός στο παράθυρο σαν να ήθελε να μοιράσει λουλούδια και φιλιά στους περαστικούς, συνάντησε παραγωγικούς φορείς, σε όλους είπε έναν καλό λόγο κι έφυγε δίνοντας την υπόσχεση ότι εδώ αρχίζει μια μεγάλη σχέση. «Θα έρχομαι τουλάχιστον μια φορά στις 15 μέρες», μας είπε. «Αλλά και όποτε είναι αναγκαίο για να λύνω προβλήματα. Θα συγκαλώ και υπουργικές συσκέψεις», μας έταξε και βουρκώσαμε από συγκίνηση για το ενδιαφέρον του.

Μόλις πέρασαν 15 μέρες, ανακοίνωσε ότι έρχεται. «Εντάξει, δε μας πούλησε», είπαμε. Τον υποδεχτήκαμε ξανά στις 14 Δεκεμβρίου, ενώ εκείνος ζήτησε συγκινημένος να συναντηθεί με τους δημάρχους της δυτικής Θεσσαλονίκης. «Θα σας κανονίσω συσσίτια για όλους των μαθητές των δημοτικών σχολείων. Πόσοι είναι; 30.000; Να βάλουμε κι άλλους μέσα, να τους κάνουμε 35.000», είπε χουβαρνταλίδικα. Άκουσε και τα ζητήματα των δημάρχων, έδειξε ότι για πρώτη φορά κατανοεί τα προβλήματα σχολικής στέγης και της παραχώρησης των στρατοπέδων. Κάποιοι διαμαρτυρόμενοι θέλησαν να τον δουν αλλά τους απέφυγε εύκολα.

Μετά από 22 μέρες, τσουπ πάλι στη Θεσσαλονίκη. Αυτή τη φορά επειδή ήταν παραμονή των Φώτων, βαριόμασταν λιγάκι, αλλά λέμε πάλι καλά που ήρθε, λίγο θα κάτσει και θα φύγει να αρχίσουμε την αργία. Ο Πρωθυπουργός και πάλι είδε πρόσφυγες, προσέφερε ένα γκροτέσκο θέαμα με την μπάντα του Γ’ Σώματος Στρατού να παίζει μια παρωδία του «The final countdown» για να τον υποδεχτεί και μετά μας παράτησε για να μην αργήσει στο ραντεβού με τον Μητροπολίτη Ανθιμο. Η αλήθεια είναι ότι η επίσκεψη εκείνη δεν πήγε πολύ καλά, γιατί έκλεινε κατά διαστήματα όλο το κέντρο της Θεσσαλονίκης προκειμένου να μετακινηθεί ο πρωθυπουργός κι όλος ο κόσμος έβριζε. «Καλά, αυτό θα γίνεται κάθε φορά;» άρχισε να μουρμουράει η πόλη.

Και ήρθε η χθεσινή επίσκεψη. Με τον Αλέξη Τσίπρα να συνοδεύεται από τον Πάνο Καμμένο, προκειμένου «να παραδώσει» το Στρατόπεδο Παύλου Μελά στο δήμαρχο του ομώνυμου δήμου, Δημήτρη Δεμουρτζίδη. Ατυχώς, όμως, η υπόσχεση για τα σχολικά γεύματα που είχε τάξει στη δεύτερη επίσκεψη, ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί. Επίσης, οι διαμαρτυρόμενοι έξω από το υποκατάστημα του πρωθυπουργικού γραφείου δεν ήταν καθόλου διατεθειμένοι να παραμυθιαστούν με συναντήσεις με γενικούς γραμματείς, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να γιουχαϊστεί την ώρα που έμπαινε σε αυτό. Μια γυναίκα, μάλιστα, η οποία θέλησε να τον ρωτήσει εάν εκείνος μπορεί να ζήσει με 400 ευρώ, του ευχήθηκε «ψόφος!», κάτι που κατέγραψαν οι τηλεοπτικές κάμερες. Κανείς στην πόλη δεν πείστηκε ότι ο Πρωθυπουργός ήρθε για κάποιο ουσιαστικό λόγο στη Θεσσαλονίκη (η «παράδοση» του στρατοπέδου μπορούσε να γίνει πολύ πιο απλά) και όλοι –μα όλοι- όσοι κυκλοφόρησαν έριξαν κατάρες, διότι η κίνηση στο κέντρο καθιστούσε τις μετακινήσεις βασανιστήριο. Βλέπετε, έβρεχε κιόλας, δεν ήταν ο καλός καιρός του περασμένου Νοεμβρίου. Άσε δε που η κριτική για τη μόνιμη μετακίνηση το Εμπραέρ τέτοιες εποχές είναι φοβερά προκλητική, ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι η Aegean έχει καθημερινά γύρω στις 10 πτήσεις από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη και άλλες τόσες για την επιστροφή, ενώ το business class εισιτήριο κοστίζει γύρω στα 400 ευρώ. Το πρωθυπουργικό αεροπλάνο Εμπραέρ, με το οποίο ήρθε χθες, έχει κόστος γύρω στις 5.500 ευρώ ανά ώρα πτήσης. Άντε, όμως, να βγάλει κάποιος τον Τσίπρα και τον Καμμένο από το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, τώρα που καλόμαθαν!

Πλέον, οι επισκέψεις του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη άρχισαν να θυμίζουν την ερωτική ιστορία του Φραντς και της Ρεμπέκα στο βιβλίο «Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα». Εκεί όπου ο Πασκάλ Μπρυκνέρ περιγράφει πώς από τον κεραυνοβόλο έρωτα και τη γλύκα, τις kinky στιγμές και την απόλαυση, το ζευγάρι πέρασε διαδοχικά σε άγρια πάθη, στη βαρεμάρα, στην απέχθεια και σε άκρως επικίνδυνες καταστάσεις.

Εάν ο Πρωθυπουργός δεν το έχει διαβάσει, μπορεί να το ζητήσει από τον σύμβουλό του Νίκο Καρανίκα. Είναι δεδομένο ότι εκείνος θα τον διαφωτίσει σχετικά, άσε δε που έχει ζήσει και πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και την ξέρει καλά.  

 protagon.gr

Malls: ο θάνατος του (μεγαλο)εμποράκου

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Γιγαντιαία malls, που συνόδευσαν για μισό αιώνα τον αμερικανικό καταναλωτισμό, οδηγούνται σε αργό και επώδυνο θάνατο, όπως και η μεσαία τάξη των ΗΠΑ. Μαζί τους εξαφανίζονται όμως και αρκετές από τις αυταπάτες και τους αστικούς μύθους που τα περιέβαλλαν.

Σε μία από τις θρυλικές σκηνές της ταινίας «The Blues Brothers» (ατυχώς μεταφρασμένη στα ελληνικά σαν «Οι ατσίδες με τα μπλε») διεξάγεται μια καταδίωξη με αυτοκίνητα μέσα σε ένα mall. Γυρισμένη το 1980 η ταινία αποτυπώνει το αποκορύφωμα της δόξας του βορειοαμερικανικού εμπορικού κέντρου, μέσα στο οποίο μπορούσαν να συμβούν τα πάντα.

Το Dixie Square Mall, βέβαια, όπου έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας, κατεδαφίστηκε το 2012 αφού παρέμεινε εγκαταλελειμμένο για τρεις δεκαετίες, στη διάρκεια των οποίων είχε μετατραπεί σε μια τσιμεντένια ζούγκλα που σημειώνονταν βιασμοί και δολοφονίες ενώ έβρισκαν καταφύγιο άστεγοι και τοξικοεξαρτημένοι.

Σήμερα δεκάδες malls χάσκουν εγκαταλελειμμένα σαν νεκροταφεία ενός μικροαστικού καταναλωτισμού σε προχωρημένη φάση αποσύνθεσης. Σε πολλές περιπτώσεις οι ιδιοκτήτες των malls νοικιάζουν τα καταστήματα σε εξευτελιστικές τιμές σε μικρά λογιστικά γραφεία και ιατρεία, αν και πολύ συχνότερα οι εγκαταστάσεις μετατρέπονται σε μεγάλες αποθήκες.

Σε μια περίπτωση, μάλιστα, στη Φλόριντα ένα mall μετατράπηκε σε γιγαντιαία εκκλησία, καθώς κρίθηκε ότι έτσι θα συγκέντρωνε περισσότερους «πελάτες» -έστω και μόνο τις Κυριακές.

Με εξαίρεση τα υπερπολυτελή malls, που απευθύνονται σε ένα ελάχιστο τμήμα του πληθυσμού, τα κλασικά εμπορικά κέντρα που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια στα προάστια των μεγάλων αστικών κέντρων, εξαφανίζονται μαζί με τη μεσαία τάξη των ΗΠΑ, με τον φρικιαστικό επιθανάτιο ρόγχο της. Από το 2006 δεν έχει κατασκευαστεί ούτε ένα νέο εμπορικό κέντρο σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια.

Ο θάνατος των malls σηματοδοτεί το οριστικό τέλος μια σημαντικής φάσης του μεταπολεμικού καπιταλισμού στις ΗΠΑ, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από τη μαζική χρήση του Ι.Χ. αυτοκινήτου, αλλά και την ανάπτυξη μιας τεράστιας φούσκας στο real estate. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα εμπορικά κέντρα δεν έφυγαν από το κέντρο της πόλης μόνο για να ακολουθήσουν τους baby boomers, που μετακινούνταν στα προάστια, αλλά γιατί οι κατασκευαστικές εταιρείες αναζητούσαν φτηνές εκτάσεις γης όπου θα μπορούσαν να κερδοσκοπήσουν εκμεταλλευόμενες και το ειδικό φορολογικό καθεστώς που απολάμβαναν.

Σε αρκετές περιπτώσεις το αν οι πελάτες θα μπορούσαν να φτάσουν στο mall ήταν δευτερεύουσας σημασίας για τους κατασκευαστές που εξασφάλιζαν κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων από την κατασκευή και μεταπώληση.

Παρ' όλα αυτά τα malls κατάφεραν να γίνουν συστατικό κομμάτι του αμερικανικού τρόπου ζωής. Στις απλουστευτικές αναλύσεις τους δεκάδες Αμερικανοί δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι έφτασαν να υποστηρίξουν ότι τα malls αποτελούν συνέχεια της αρχαίας αθηναϊκής αγοράς –επιχειρώντας έτσι να συνδέσουν τον καπιταλισμό με τη Δημοκρατία.

Κανένας τους, βέβαια, δεν φαίνεται να είχε διαβάσει τον Αριστοτέλη που έλεγε ότι «η Αγορά (των πολιτικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων) πρέπει να είναι καθαρή και ελεύθερη από κάθε είδους εμπορεύματα. […] Η αγορά των εμπορευμάτων πρέπει να είναι διαφορετική και χωριστή από αυτήν και να έχει τον κατάλληλο χώρο». Την πρώτη αγορά, συνέχιζε ο Ελληνας φιλόσοφος, «την προορίζουμε για τον ελεύθερο χρόνο και τη δεύτερη για τις ανάγκες της ζωής».

Στην πραγματικότητα τα αμερικανικά malls αποτελούν συνέχεια των «εμπορικών κέντρων» που γεννήθηκαν πριν από αιώνες στην Ασία και τη Βόρεια Αφρική. Στην αγορά του Ισφαχάν στην Περσία, το Καπαλί Τσαρσί (Κλειστή Αγορά) της Κωνσταντινούπολης και τα εκατοντάδες σουκ του αραβικού κόσμου οι έμποροι του αραβικού και ισλαμικού κόσμου δημιούργησαν, για πρώτη φορά, χώρους ανταλλαγής εμπορευμάτων στους οποίους προσέφεραν στοιχειωδώς ελεγχόμενες συνθήκες φωτισμού και θερμοκρασίας, επιτρέποντας στους εμπόρους να συναντούν τους πελάτες τους ανεξαρτήτως ώρας και καιρικών συνθηκών.

Στα malls της Δύσης και κυρίως στις ΗΠΑ οι «ιδανικές συνθήκες» δημιούργησαν νέα είδη καταναλωτικής «πανίδας», όπως τα mall rats (ποντίκια των malls), δηλαδή ομάδες εφήβων που περνούν εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους. Αργότερα εμφανίστηκαν και οι mall walkers, δηλαδή άνθρωποι που γυμνάζονται περπατώντας ή τρέχοντας στους διαδρόμους και τις σκάλες των πολυκαταστημάτων.

Σήμερα αρκετοί αναλυτές επιχειρούν να αποδώσουν την παρακμή των malls στην ανάπτυξη των αγορών μέσω ίντερνετ, οι οποίες έφτασαν ήδη να καλύπτουν το 9% του λιανικού εμπορίου στις ΗΠΑ. Για άλλη μια φορά η αλλαγή αποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στην τεχνολογία –με τον ίδιο περίπου τρόπο που η γέννηση των malls αποδόθηκε στην ευρεία χρήση του Ι.Χ. αυτοκινήτου.

Η τεχνολογία παίζει σίγουρα τον ρόλο της. Δεν ήταν όμως αυτή που δημιούργησε την εκρηκτική μεταπολεμική ανάπτυξη (στις στάχτες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου). Και σίγουρα δεν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να κρύψουμε πίσω της το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα.

Τα malls στις ΗΠΑ πεθαίνουν γιατί κάποιος «σκότωσε» τους πελάτες τους, τη μεσαία τάξη.  

Αγρίμια και αγριμάκια μου

Του Περικλή Κοροβέση

Κανένας γραφιάς δεν πρέπει να είναι ρατσιστής με τις λέξεις. Παλιότερα υπήρχαν καλές και κακές λέξεις που δεν έπρεπε να λέγονται και, πολύ περισσότερο, να γράφονται. Και αυτό ήταν ένας πανίσχυρος άγραφος νόμος που για κάποια έντυπα ισχύει ακόμα.

Π.χ., η πιο διαδεδομένη λέξη της ελληνικής γλώσσας, ο «μαλάκας», δεν γράφεται όπως προφέρεται, αλλά χρησιμοποιείται συνθηματικά: Ο μ....κας φαίνεται πως έτσι εξαγνίζεται και από κακή λέξη γίνεται καλή, άρα επιτρεπτή και έτσι μπορεί να τυπωθεί. Εντούτοις η γλώσσα, σαν ζωντανός οργανισμός, έχει τους δικούς της κανόνες που δεν τους θέτει υπό έγκριση σε καμιά Ακαδημία ή θεσμό. Ακόμα και το λάθος όταν καθιερωθεί, αυτό πια είναι το σωστό.

Οι γραμματικές και τα συντακτικά έρχονται μετά για εκπαιδευτικούς λόγους. Με τις λίγες γλωσσολογικές μου γνώσεις και την υποτιθέμενη αριστερή μου κουλτούρα θα έπρεπε όλες οι λέξεις να μου ήταν ουδέτερες. Παρ’ όλα αυτά πιάνω τον εαυτό μου να μισεί λέξεις και εκφράσεις που αισθάνομαι πως υποτιμούν τη νοημοσύνη μου.

Να αραδιάσω μερικές από δαύτες: «διαπραγμάτευση», «αξιολόγηση», «οι εταίροι μας», «ευρωπαϊκοί θεσμοί», «μνημόνια», «ανάπτυξη» και πολλά άλλα και να μην αρχίσω να λέω και ονόματα. Εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια αυτές οι λέξεις και οι αναλυτές τους, είτε στον έντυπο λόγο είτε στα διάφορα πανελόγια, προσπαθούν να με πείσουν, στο παγωμένο μου σπίτι, πως γίνονται για το καλό μου.

Και η αντιπολίτευση, που με υπερασπίζεται και με συμπονάει, έχει υπογράψει τρία μνημόνια. Πώς να καταλάβω τους λογαριασμούς της ΔΕΗ σαν αρωγούς μου ή την ακρίβεια σαν φίλη μου, όταν αυτοί είναι δράκοι που τρώνε τη σάρκα μου; Και για όλους εμάς δεν υπάρχει κανένας Αϊ-Γιώργης.

Αυτός την έχει αράξει στο εικονοστάσι του και να τον προσκυνάμε τζάμπα; ‘Η μπορεί να έχει πάει σε άλλες χώρες, σε λαούς που το αξίζουν. Γιατί εμείς ως λαός, ή τουλάχιστον η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του, ένα πολιτικό σύστημα αναγνωρίζουμε. Αυτό του κ. Β. Λεβέντη.

Αυτός ο αρχηγός έχει υποτιμηθεί, ενώ είναι η πεμπτουσία του πολιτικού μας συστήματος. Μπορεί σαν προφήτης να απέτυχε, αλλά αυτό δεν ζημίωσε την πολιτική του καριέρα.

Δεν είναι θρησκευτικός ηγέτης. Και ο άνθρωπος λέει κάτι πολύ απλό: «Αφού όλοι εμείς του ευρωπαϊκού τόξου λέμε τα ίδια, γιατί να μην κάνουμε μια οικουμενική κυβέρνηση;» (σ.σ. και να μοιραστούμε δίκαια τα πόστα;). Στο ίδιο κλίμα βρίσκεται και το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΝ Ν. Φίλης που πετάχτηκε από το πόστο του σαν στυμμένη λεμονόκουπα (μαζί με τους Αρ. Μπαλτά και Θοδ. Δρίτσα), ο οποίος επαναφέρει στην επικαιρότητα το παλιό αίτημα της ΕΔΑ από τη δεκαετία του ‘50 για συνεργασία Αριστεράς και Κέντρου.

Λογικό ακούγεται αυτό. Αλλά ξεχνάει ο κ. Φίλης πως δεν εκπροσωπεί καμιά Αριστερά. Αυτήν την έθαψε βαθιά στο χώμα η δεξιά Σοσιαλδημοκρατία που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην ουσία προτείνει μια ένωση του ακραίου Κέντρου (κατά τον ορισμό του Ταρίκ Αλί) που μοιάζει σεχταριστική, μπροστά στην οικουμενική που προτείνει ένας λεβέντης του συστήματος.

Με άλλα λόγια, το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει έναν και μοναδικό σκοπό: την πλήρη διάλυση αυτής της κοινωνίας και ο καθένας από μας το ζει σαν προσωπική τραγωδία. Και ζούμε το δράμα μας, έχοντας χάσει τη χαρά.

Δηλαδή το μόνο κεφάλαιο που έχουμε στη ζωή το οποίο δεν κινδυνεύει από καμιά χρηματιστηριακή φούσκα. Η κοινωνία από μόνη της αντιστέκεται, όπως κάθε ζωικό είδος που απειλείται. Να θυμηθούμε το κρητικό τραγούδι «Αγρίμια και αγριμάκια μου, πείτε μου πού είναι οι τόποι σας», να πάμε να βρούμε αυτά τα μέρη που είναι χώροι δημιουργίας και αντίστασης.

Πέρα από τους μικρούς συνεταιρισμούς που έχουν γίνει σε όλη την Ελλάδα, τα κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία, εναλλακτικά στέκια, συσσίτια κ.λπ. υπάρχουν και τα αγρίμια που δημιουργούν. Ισως μονάχα στην Αθήνα να υπάρχουν 500 θεατρικές σκηνές.

Και δεν ξέρω πόσες μουσικές ή χορευτικές ομάδες. Και φυσικά να μην κάνω λόγο για τους συλλόγους που συντηρούν την παραδοσιακή μας μουσική. Δηλαδή την εθνική μας συνείδηση σε ένα κράτος που είναι αντεθνικό. Τι κάνει όλους αυτούς τους ανθρώπους και στρατεύονται αδιαφορώντας για την πείνα τους; Η χαρά της ζωής που είναι δημιουργία και αντίσταση. Τα αδαμαντωρυχεία μας.

Ενα τέτοιο διαμαντάκι παίζεται από σήμερα στον πολυχώρο τέχνης «Αλεξάνδρεια» (Σπάρτης 14, τηλ. 210 8673655) από την ομάδα ΚΗΠΟΣ - Λ.Α.Θ.Ε. Είναι ο «Οιδίπους Τύραννος» σε σκηνοθεσία Κώστα Μεσσάρη.

Το καινούργιο που φέρνει αυτή η παράσταση είναι που κάνει τον Σοφοκλή να «γράφει» ένα λαϊκό δρώμενο, τελείως σύγχρονο. Ενας αθώος και δίκαιος άνθρωπος μπλέκεται στα παιχνίδια των θεών και τιμωρείται γι’ αυτό που ήθελε να αποφύγει. Μια μοίρα που δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά ανακάλυψε ο Φρόιντ, με το υποσυνείδητο, που αν δεν το μάθουμε μάς σκοτώνει. Οι παραστάσεις είναι λίγες. Οσοι αγαπούν το πραγματικό θέατρο, ας μην το χάσουν.

efsyn.gr 

Αν είσαι η κόρη του Δραγασάκη επιδοτείσαι και ως σκηνοθέτης..!!

Ο πατέρας σε ατελείωτες συσκέψεις µε υπουργούς, κοµµατικά στελέχη, τεχνοκράτες και παραγωγικούς φορείς. Η ταλαντούχα κόρη µε την κλακέτα του σκηνοθέτη στα σκηνικά ταινιών µικρού µήκους.

Η συγκεκριµένη αντίθεση συνδέει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γιάννη ∆ραγασάκη, µε την κόρη του, Ρηνιώ ∆ραγασάκη. Στα 37 της έχει καταφέρει να στρέψει το ενδιαφέρον της κινηµατογραφικής κοινότητας στις πρωτότυπες και άξιας προσοχής ταινίες της, µε τη θερµή στήριξη του οικογενειακού της περιβάλλοντος και των κρατικών οργανισµών που ενισχύουν µε χρηµατοδοτήσεις τέτοιες προσπάθειες.

Αυτό άλλωστε προκύπτει από την απόφαση του Ελληνικού Κέντρου Κινηµατογράφου, µε την υπογραφή της γενικής διευθύντριας Ηλέκτρας Βενάκη, τον Αύγουστο του 2016, µε την οποία εγκρίνονται κρατικές επιχορηγήσεις για επτά ταινίες µεγάλου µήκους, µεταξύ αυτών και «Η διπλανή µου» («Cosmic Candy»), που σκηνοθετεί (και γράφει το σενάριο µαζί µε την Κ. Κακλαµάνη) η θυγατέρα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Το ποσό της επιχορήγησης της ταινίας, που πραγµατεύεται την ιστορία µιας 30χρονης γυναίκας, η οποία «αγαπάει τη δουλειά της στο σούπερ µάρκετ, τα αθλητικά της παπούτσια, τα όνειρα µε τις διαγαλαξιακές καραµέλες και οτιδήποτε τη βοηθάει να αποφεύγει τις κρίσεις πανικού», όπως αναφέρεται στα κείµενα προβολής της, έφτασε τα 130.000 ευρώ.

Το Ελληνικό Κέντρο Κινηµατογράφου τρέφει, όπως αποδεικνύεται, µεγάλη εκτίµηση στις δυνατότητες, την προοπτική και τα έργα της Ρηνιώς ∆ραγασάκη, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που στέκεται στο πλευρό της µε τους πόρους και την υποστήριξή του, αν και τα προηγούµενα χρόνια οι σχετικές επιχορηγήσεις ήταν µικρότερες. Από το 2013, επί των ηµερών της συγκυβέρνησης Σαµαρά-Βενιζέλου, µέχρι σήµερα έχει στηρίξει οικονοµικά ουκ ολίγες φορές τα κινηµατογραφικά της έργα.

Η τελευταία της ταινία, η οποία αξίζει να σηµειωθεί ότι είναι η πρώτη µεγάλου µήκους προσπάθειά της, δεν χρηµατοδοτεί ται µόνο στο τελικό στάδιο, αλλά και στα πρώιµα, πριν καν δηλαδή ολοκληρωθεί η συγγραφή του σεναρίου. Συγκεκριµένα, τον Οκτώβριο του 2014 προεγκρίθηκε η χρηµατοδότηση της συγκεκριµένης ταινίας µε το ποσό των 7.000 ευρώ για το στάδιο της συγγραφής σεναρίου.

Μόλις δύο µήνες µετά, τον ∆εκέµβριο του 2014, το Ελληνικό Κέντρο Κινηµατογράφου αποφάσισε να αποκτήσει τα δικαιώµατα εκµετάλλευσης πέντε ταινιών µικρού µήκους, τις οποίες είχε «υποβοηθήσει», µε το ποσό των 5.000 ευρώ αναλαµβάνοντας την παραγωγή τους. Ανάµεσα σε αυτές ήταν και το «Προαύλιο» της Ρηνιώς ∆ραγασάκη, που έλαβε µέρος στο τµήµα Generation 14 Plus του ∆ιεθνούς Φεστιβάλ Κινηµατογράφου του Βερολίνου το 2014, µία συµµετοχή η οποία έκανε ακόµα πιο γνωστό το όνοµά της στον χώρο.

Πολιτικώς, την περίοδο εκείνη ο κ. ∆ραγασάκης εξαπέλυε µύδρους εναντίον της προηγούµενης κυβέρνησης στηλιτεύοντας τις σχέσεις της πολυεπίπεδης διαπλοκής της Ν.∆. και του ΠΑΣΟΚ µε τον κρατικό µηχανισµό. Παρά ταύτα, αποδείχθηκε ότι υπήρξαν και εξαιρέσεις στο νοσηρό –κατά τον ΣΥΡΙΖΑ– ∆ηµόσιο. Μία εκ των οποίων το Ελληνικό Κέντρο Κινηµατογράφου, καθώς αποφάσισε την οικονοµική ενίσχυση ταινιών της κ. ∆ραγασάκη.

Στο στάδιο της συγγραφής σεναρίου, η τελευταία ταινία της νεαρής σκηνοθέτιδος χρηµατοδοτήθηκε εκ νέου τον Μάιο του 2015 µε το ποσό των 2.000 ευρώ.  Το έργο της Ρηνιώς ∆ραγασάκη µάλιστα δεν επιχορηγείται αποκλειστικά από το Ελληνικό Κέντρο Κινηµατογρά φου, αλλά και από την κρατική τηλεόραση. Συγκεκριµένα, τον Μάιο του περασµένου έτους αποφασίστηκε, όπως είθισται, η χρηµατοδότηση µιας σειράς ελληνικών παραγωγών, ανάµεσα στις οποίες βρίσκεται και η ταινία της κόρης του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

parapolitika.gr  

Ο Ευρωπαίος επίτροπος για τη Γεωργία και την Αγροτική Ανάπτυξη : «Φέρτε πίσω 3 δισ. επιδοτήσεις»

Δημοσιονομική «βόμβα» 3 δισεκατομμυρίων ευρώ για την Ελλάδα απασφάλισε χθες ο Ευρωπαίος επίτροπος για τη Γεωργία και την Αγροτική Ανάπτυξη, Φιλ Χόγκαν.

Μιλώντας από το βήμα του 3ου Συνεδρίου του Economist για την Αγροτική Επιχειρηματικότητα, που έγινε χθες στη Θεσσαλονίκη, ο Ευρωπαίος επίτροπος αναφέρθηκε στην «τρύπα» ύψους 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό που οφείλει να επιστρέψει η Ελλάδα στην ΕΕ από πρόστιμα, παράνομες επιδοτήσεις και δημοσιονομικές διορθώσεις.

Όπως είπε, παρουσία του Έλληνα υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Ευάγγελου Αποστόλου, τα μισά από αυτά τα χρήματα αφορούν ποσά αγροτικών ενισχύσεων που έπρεπε να είχε επιστρέψει η Ελλάδα ήδη από το 2012, ωστόσο η Κομισιόν έδειξε κάποια ευελιξία και έδωσε παράταση στην αποπληρωμή, συνεκτιμώντας την κατάσταση κρίσης στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία.

Η υπόθεση του «πακέτου Χατζηγάκη» αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, καθώς υπάρχει ένας φάκελος με βεβαιωμένα πρόστιμα και καταλογισμούς που αγγίζουν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Για υποθέσεις παράνομων κρατικών ενισχύσεων η Ελλάδα υποχρεούται να ανακτήσει ποσά ύψους 1,5 δισ. ευρώ από φυσικά πρόσωπα και συνεταιρισμούς.

Σε αντίθετη περίπτωση, θα αντιμετωπίσει τη δαμόκλειο σπάθη της Κομισιόν με την επιβολή προστίμων.

Πέραν του «πακέτου Χατζηγάκη» υπάρχει το «πακέτο Κοντού» για ανάκτηση 150 εκατ. ευρώ, αλλά και υποθέσεις για παράνομες κρατικές ενισχύσεις σε αγροτικούς συνεταιρισμούς, ύψους 500 εκατ. ευρώ.

Τα ποσά αυτά η Κομισιόν απαιτεί να τα ανακτήσει η Ελλάδα, ειδάλλως απειλείται με μεγάλα πρόστιμα.

Την ίδια ώρα, η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης καλείται να διαχειρισθεί έναν φάκελο με καταλογισμούς ύψους άνω του 1,3 δισ. ευρώ.

Πρόκειται για τις λεγόμενες δημοσιονομικές διορθώσεις, ποσά δηλαδή που η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σχετίζονται με το ΟΣΔΕ και αφορούν ουσιαστικά καθυστερήσεις στις αιτήσεις των παραγωγών – δικαιούχων για τις επιδοτήσεις.

Μάλιστα, υποθέσεις ύψους σχεδόν 600 εκατομμυρίων ευρώ έχουν τελεσιδικήσει.

Χορηγήσεις

Το λεγόμενο «πακέτο Κοντού» αφορά σε ενισχύσεις που χορηγήθηκαν σε παραγωγούς και ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών στον τομέα των δημητριακών το 2008, καθώς το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέρριψε την αίτηση αναίρεσης της σχετικής απόφασης της Κομισιόν που είχε υποβάλει η χώρα μας.

Συγκεκριμένα, το 2008, Έλληνες παραγωγοί έσπειραν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δημητριακών περισσότερα σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, με αποτέλεσμα να υπάρξει σημαντική υπερπαραγωγή και, κατά συνέπεια, πτώση των τιμών.

Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε τότε να ενισχύσει τους Ελληνες παραγωγούς. Η ενίσχυση είχε τη μορφή άτοκων δανείων ύψους 150 εκατομμυρίων ευρώ, που χορηγήθηκαν σε Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) στον τομέα των δημητριακών.

Πάντως, το μεγάλο παζάρι με τις Βρυξέλλες βρίσκεται σε εξέλιξη και ήδη το αρχικό πακέτο των παράνομων αποζημιώσεων Χατζηγάκη, που ανέρχονταν σε 424 εκατ. ευρώ και δόθηκαν το 2009 επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή και υπουργίας Σωτήρη Χατζηγάκη, έχει μειωθεί στα 215 εκατ. ευρώ, το οποίο θα κληθούν να επιστρέψουν 95.000 αγρότες.

Συγκεκριμένα, από τους 725.000 που έλαβαν παράνομες επιδοτήσεις, μόνο οι 95.000 που είχαν λάβει ποσά άνω των 1.000 ευρώ θα κληθούν να επιστρέψουν μέρος των ποσών.

Μάλιστα, σύμφωνα με σχετική υπουργική απόφαση, προβλέπεται η ανάκτηση, σε πρώτη φάση, από 12.000 αγρότες, ποσών άνω των 5.000 ευρώ, τα οποία προέρχονται από τις αποζημιώσεις του «πακέτου Χατζηγάκη».

Οι διαπραγματεύσεις επί σειρά πολλών μηνών της ελληνικής πλευράς με την Κομισιόν απέδωσαν σε μεγάλο βαθμό, καθώς τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης δέχθηκαν ότι από το συνολικό ποσό των ενισχύσεων που κρίθηκαν ως παράνομες μπορεί να εξαιρεθεί η ανάκτηση των ενισχύσεων ήσσονος σημασίας, ενώ προβλέφθηκε και ο συμψηφισμός με μελλοντικές ενισχύσεις «de minimis».

Συγκεκριμένα, προβλέφθηκε η δυνατότητα χρήσης του ποσού που ορίζεται στον Κανονισμό 1408/2013 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη χρήση «de minimis», που για τη χώρα μας έχει ορισθεί στο ποσό των 109.260.000 ευρώ για τριετή περίοδο αναφοράς.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ      

Γερμανικά ΜΜΕ: Κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης -Αυτή τη φορά για πολιτικούς λόγους

Δύο από τις μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης, η Γαλλία και η Ιταλία, προκαλούν αυτή τη φορά τριγμούς στη νομισματική ένωση.

Η Süddeutsche Zeitung φιλοξενεί τις απόψεις του επικεφαλής του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου καθηγητή Κλέμενς Φουστ και του διευθυντή του Ινστιτούτου Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου στο Μίνστερ Γιοχάνες Μπέκερ για την κρίση που επέστρεψε.

Οι δύο επιστήμονες ανατρέχουν στα μέλη της ΕΕ που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με πρώτη την Ελλάδα. «Η Ελλάδα επανήλθε στην ημερήσια διάταξη και μαζί της η ευρωκρίση. Υπάρχει δυσκολία στις διαπραγματεύσεις για το τρίτο πακέτο του Ιούλιου του 2015, γιατί η Αθήνα εφαρμόζει μη ικανοποιητικά τις δεσμεύσεις της. Επί πλέον, το ΔΝΤ απειλεί με έξοδο, γιατί το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, κάτι που υπό τη γερμανική οπτική γωνία θέτει όλο το πρόγραμμα σε αμφισβήτηση», αναφέρουν.

Στη συνέχεια κάνουν μία σύντομη αναφορά στα προβλήματα άλλων χωρών, όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, αλλά κυρίως η Πορτογαλία. Ομως, οι χώρες που τους προκαλούν τις μεγαλύτερες ανησυχίες είναι δύο από τις τρεις μεγαλύτερες της ΕΕ, η Γαλλία και η Ιταλία με το τεράστιο χρέος και τις κυβερνήσεις τους να μην είναι διατεθειμένες να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν.

Επιπλέον, όπως επισημαίνουν, καταγράφεται όξυνση στον τόνο διαλόγου μεταξύ των κρατών-μελών. «Ο βορράς κατηγορεί τον νότο για κόπωση στις μεταρρυθμίσεις, ο νότος κατηγορεί τη Γερμανία για εμμονή στην μείωση των χρεών... οι χρηματαγορές γίνονται πιο νευρικές, γίνεται σαφές ότι η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί», αναφέρουν, σύμφωνα με την Deutsche Welle.

Οι δύο επιστήμονες επικαλούνται το παράδειγμα του Οδυσσέα, που για να αντισταθεί στο γοητευτικό τραγούδι των Σειρήνων, ζήτησε να τον δέσουν στο κατάρτι για να μην παρασυρθεί. «Ο Ελληνας μυθικός ήρωας ήταν σε θέση να εκχωρήσει την κυριαρχία και την ελευθερία να αποφασίζει, τουλάχιστον προσωρινά, αντίθετα οι χώρες της ευρωζώνης είναι ανίκανες να αυτοδεσμευτούν», σημειώνουν. «Δεν θέλουν να εκχωρήσουν αρμοδιότητες σε τόσο σημαντικούς τομείς, όπως ο δημοσιονομικός και οικονομικός, με το επιχείρημα ότι είναι  κυρίαρχες δημοκρατίες και αρκούνται μόνο σε υποσχέσεις και αυτοδεσμεύσεις ότι θα περιορίσουν τα χρέη, που όμως στη συνέχεια δεν κάνουν… η ανικανότητα  αυτοδέσμευσης είναι το κεντρικό πρόβλημα της ευρωζώνης», καταλήγουν.

Spiegel: Το 2017 θα μπορούσε να είναι χρονιά διάλυσης της ευρωζώνης

Το Spiegel από την άλλη αναφέρεται σε ένα ενδεχόμενο «κακό» σενάριο για τη Γαλλία, την Ολλανδία ή την Ιταλία.

«Το φαινόμενο είναι παράδοξο», παρατηρεί ο αρθρογράφος. «Ενώ οικονομικά η ευρωζώνη εμφανίζεται τόσο σταθερή όσο ποτέ από το ξέσπασμα της κρίσης, το 2017 θα μπορούσε να γίνει η χρονιά διάλυσης της ευρωζώνης. Οι λόγοι αυτήν την φορά δεν είναι οικονομικοί, αλλά πολιτικοί». Στο άρθρο γίνεται περιγραφή τριών σεναρίων για το ευρώ, το Nexit, το Frexit και το Ilexit.

«Ενδεχόμενη έξοδος της Ολλανδίας από το ευρώ δεν θα προκαλούσε οικονομική κατάρρευση, τους κραδασμούς θα μπορούσαν να απορροφήσουν οι υπόλοιπες χώρες, αλλά θα ήταν μια λυπηρή εξέλιξη κυρίως για τη γερμανική κυβέρνηση», αναφέρει το δημοσίευμα, που περιγράφει όλα τα ενδεχόμενα, κυρίως στον τομέα του εμπορίου, καθώς η Ολλανδία εξάγει περισσότερα προϊόντα  από όσα εισάγει.

Διαφορετικές είναι οι προοπτικές ενός Frexit. «Μετά από τυχόν έξοδο της Γαλλίας δεν θα μπορούσε να επιζήσει το ευρώ. Θα ήταν ο θάνατος, ακόμη και οι χώρες της νότιας Ευρώπης θα έπρεπε να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα για να μην παρασυρθούν στη δίνη μιας υποτίμησης», αναφέρει το Spiegel.

Η έξοδος της Ιταλίας φαίνεται ένα πιο πιθανό ενδεχόμενο, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό. «Βραχυπρόθεσμα θα ήταν καλύτερα για τους Ιταλούς, αλλά για τους επενδυτές η επιστροφή στη λίρα θα ήταν μια κρατική χρεοκοπία», επισημαίνει το άρθρο. «Πιθανότητες για τα τρία exit; Η πολιτική κάστα στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο καλό είναι να προετοιμάζονται, διότι ένας απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος με εμπειρία», καταλήγει.

iefimerida.gr  

     

H «Δρακουλέσκου» και το κουτόχορτο…

Πώς γίνεται τη μια μέρα η «Δρακουλέσκου» να πίνει το αίμα του Ευκλείδη και της Εφης και την επομένη να βγάζει τα δόντια της και να τους χαρίζει τη συμφωνία; Oλα γίνονται με «περήφανη διαπραγμάτευση» .Ή αλλιώς με σανό και κάθε είδους κουτόχορτο.

Του Γιώργου Καρελιά

  

Βροντάει το Σύνταγμα, αστράφτει το Χίλτον. Τα όπλα πάνω στο τραπέζι, η μάχη μαίνεται. Από τη μια πλευρά ο πολέμαρχος Ευκλείδης Τσακαλώτος και η υπαρχηγός Εφη Αχτσιόγλου (αντί του κομμουνιστή με το pochette Γεωργίου Κατρουγκάλου, που την κοπάνησε για άλλα μετερίζια…). Και από την άλλη οι αιμοδιψείς τροϊκανοί με επικεφαλής την Ντέλια Βελκουλέσκου, την οποία η εγχώρια προπαγάνδα θέλει να έλκει την καταγωγή από τον Δράκουλα των Καρπαθίων.

Αλλά να που ξαφνικά τα όπλα σιγούν, η συμφωνία έρχεται. Πώς γίνεται, ρε παιδιά, τη μία μέρα η «Δρακουλέσκου» (εδώ) να πίνει το αίμα του Ευκλείδη και της Εφης και την επομένη να βγάζει τα δόντια της και να τους χαρίζει τη συμφωνία; (εδώ). Όλα γίνονται με «περήφανη διαπραγμάτευση». Ή αλλιώς με σανό και κάθε είδους κουτόχορτο.

Λοιπόν, να το ξαναπούμε για άλλη μια φορά. Ναι, επαναλαμβάνεται το σκηνικό του καλοκαιριού του 2015. Αλλά όχι όπως το φαντάζονται (ακόμα;) ορισμένοι αφελείς της αντιπολίτευσης. Καμιά «περήφανη» διαπραγμάτευση δεν διεξάγεται, πολύ περισσότερο καμιά «ρήξη» δεν ετοιμάζεται. Η απόφαση για συμφωνία είναι δεδομένη. Και μένει μόνο το περιτύλιγμα, το αμπαλάζ, που θα έλεγε και ο γαλλομαθής Κατρούγκαλος.

Ε, αυτό το αναλαμβάνουν οι μύδροι κατά της «Δρακουλέσκου», τώρα που έχει πέσει σιωπητήριο για τον (άλλοτε) «Δράκουλα» Σόιμπλε. Πώς και ξαφνικά ο Τσίπρας και οι συν αυτώ «ξέχασαν» τον Σόιμπλε και η κυβερνητική προπαγάνδα διοχετεύει τα μύρια όσα για την Βελκουλέσκου; Εύκολο. Η μαντάμ Μέρκελ ζήτησε από τον Αλέξη να σταματήσει η στοχοποίηση του Σόιμπλε, γιατί χωρίς αυτόν συμφωνία δεν γίνεται. Ο Αλέξης επέβαλε σιωπητήριο και τα υπόλοιπα έχουν πάρει το δρόμο τους.

Η απόφαση για συμφωνία είναι δεδομένη. Kαι για τους εντελώς αφελείς το είπε ο ίδιος ο Τσίπρας μετά τη χτεσινή Σύνοδο Κορυφής, αποκαλύπτοντας ότι η Μέρκελ είναι… περισσότερο αισιόδοξη απο εκείνον! (εδώ). Μάλιστα, την ίδια ώρα που η κυβερνητική προπαγάνδα κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι «φοράει τη φανέλα του ΔΝΤ» (εδώ), η Λαγκάρντ αποκάλυψε (εδώ) ότι ο Τσίπρας τής ζήτησε να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Και ο Τσίπρας το επιβεβαίωσε (εδώ)!

Είναι δεδομένη, λοιπόν, η απόφαση για συμφωνία. Γιατί, διαφορετικά, ο Αλέξης, ο Πάνος και τ’ άλλα παιδιά πρέπει να εγκαταλείψουν αμέσως τις καρέκλες τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ αγκομαχά για να πιάσει το 20% στις δημοσκοπήσεις. Σιγά που θα τα σπάσουν με την Ντέλια, για να παραδώσουν πρόωρα στον Μητσοτάκη. Είναι πολύ σκληροί εξουσιαστές για να το κάνουν. Τα καλά της εξουσίας -και τα λεφτά- είναι πολλά. Εδώ δεν δίστασαν να φέρουν σκανδαλώδη διάταξη για να γλιτώσουν ένα με δύο χιλιάρικα από την εισφορά αλληλεγγύης και θα παρατήσουν έτσι εύκολα τις καρέκλες τους; Θα πάνε μέχρι το 2019 σαν ομάδα αυτοκτονίας, που λέει κι ο Κουρουμπλής (εδώ).

Εν κατακλείδι: όχι δεν έγινε ξαφνικά αρνάκι η «Δρακουλέσκου», αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι της προπαγάνδας. Η συμφωνία θα γίνει είτε τώρα είτε λίγο αργότερα μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο περιτύλιγμα, δηλαδή τα «αντίμετρα» για τη νέα αφαίμαξη των εισοδημάτων. Η αφαίμαξη είναι η μόνη που θα γίνει σίγουρα.

Ολα τα άλλα γίνονται για νοστιμίσει ο σερβιριζόμενος προπαγανδιστικός σανός. Καλή όρεξη, σε όσους τον δοκιμάζουν…  

protagon.gr