«Ναι» ή «όχι» στο ΔΝΤ: Το Μαξίμου ακόμη «μαδάει τη μαργαρίτα»

Οι θεωρητικοί της κυβέρνησης, κινούμενοι, εντελώς αντίθετα από τις νόρμες της πολιτικής στρατηγικής, κάνουν πολλές φορές εκ διαμέτρου αντίθετες κινήσεις.

του Άρη Ραβανού   

      

«Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά πρέπει να ξέρουμε τι είναι αυτό που αγιάζει το σκοπό» είχε πει ο Τρότσκυ, αλλά στην περίπτωση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι νεφελώδες ποιος είναι ακριβώς ο σκοπός, ποια τα μέσα και τι είναι αυτό που αγιάζει το σκοπό. Οι θεωρητικοί της κυβέρνησης, κινούμενοι, εντελώς αντίθετα από τις νόρμες της πολιτικής στρατηγικής, κάνουν πολλές φορές εκ διαμέτρου αντίθετες κινήσεις που δημιουργούν συσκότιση και προκαλούν πολλά ερωτήματα για το τελικό σκοπό.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο τη μια χρονική περίοδο είναι απαραίτητο να συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα, δηλ. στο τρίτο μνημόνιο και την άλλη θεωρείται το…απόλυτο κακό! Σαφής στρατηγική δεν φαίνεται να υπάρχει από το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο αναπροσαρμόζει συνεχώς τις κινήσεις του, κάνοντας βήματα μια μπροστά και μια πίσω, προκαλώντας και εύλογες απορίες για την βασική επιδίωξη της κυβέρνησης.

Και μπορεί στο πρωθυπουργικό επιτελείο να μην απαντάνε στο βασικό ερώτημα που έθεσε ο Τρότσκυ, αλλά ως αριστεροί δεν φαίνεται να έχουν ασπαστεί και ένα από τα δόγματα του Λένιν: «Είναι παλιά αλήθεια ότι, στην πολιτική, συχνά πρέπει να διδαχθείς απ’ τον εχθρό». Το ερώτημα που τίθεται από έμπειρους παρατηρητές, είναι κατά πόσο έχει διδαχθεί η κυβέρνηση από τον…«εχθρό» της σε αυτή την ατελείωτη μάχη με τους πιστωτές, το ΔΝΤ.

Ενδεικτικό της αντιφατικής στρατηγικής της κυβέρνησης είναι τα «μπρος-πίσω» της κυβέρνησης που εδώ και δυο χρόνια, κινείται μεταξύ του ανένδοτου κατά της συμμετοχής του ΔΝΤ στο τρίτο Μνημόνιο και της ενεργού εμπλοκής του.

Και ενώ η χώρα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές που έχει κυριολεκτικά κολλήσει, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. έσπευσε, προφανώς για να υπάρξει μια απεμπλοκή της κατάστασης, να επιβεβαιώσει την γενική διευθύντρια του Δ.Ν.Τ. Κριστίν Λαγκάρντ, λέγοντας: «Είναι αλήθεια ότι ζήτησα από το ΔΝΤ να ξεκαθαρίσει την στάση του. Ζήτησα από το ΔΝΤ να δεσμευθεί ότι η συμμετοχή του δεν θα είναι α λα καρτ».

Η στάση της κυβέρνησης που πολλές φορές δείχνει να μην έχει διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος, εκ των πραγμάτων αναδεικνύεται προβληματική και εν πολλοίς για τους πιστωτές ως αναξιόπιστη. Και αυτό διότι, δεν μπορεί από την μια πλευρά, όπως λένε παράγοντες από τον κύκλο των θεσμών, να ζητεί η κυβέρνηση να δεσμευτεί το ΔΝΤ ότι θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, ενώ την ίδια στιγμή κυβερνητικοί αξιωματούχοι, αλλά και το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου, πολλάκις έχουν διαμηνύσει: «μπορούμε και χωρίς το ΔΝΤ».

Εδώ και δυο χρόνια, από την ημέρα ανάληψης της εξουσίας από τον κυβερνητικό συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρατηρείται ένα επικίνδυνο, λόγω της τραγικής οικονομικής κατάστασης που βρίσκεται η χώρα, πολιτικό παιχνίδι με τους πιστωτές, με φόντο την διαπραγμάτευση.

Από την ευρωπαϊκή επανάσταση κατά της λιτότητας και της δημιουργικής ασάφειας επί Γιάννη Βαρουφάκη, έχουμε περάσει σε έναν κλεφτοπόλεμο με το ΔΝΤ που ουδείς γνωρίζει που θα βγάλει, ενώ και στο Μέγαρο Μαξίμου, αν και αριστεροί αγνοούν βασικές αρχές της πολιτικής στρατηγικής που έχουν προβάλλει θεωρητικοί της αριστεράς.

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση πατάει σε δυο βάρκες και επιχειρεί να περάσει επικοινωνιακά την άποψη περί ανοικτής σύγκρουσης με το κακό και νεοφιλελεύθερο ΔΝΤ που ζητεί σκληρά μέτρα, ενώ την ίδια στιγμή έχουν γίνει πολλές υποχωρήσεις και έχουν παραβιαστεί ουκ ολίγες κόκκινες γραμμές.

Στόχος είναι να ικανοποιηθεί η ισχνή και εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ένα τμήμα των πολιτών που επιθυμούν σύγκρουση με τους πιστωτές, αλλά και την κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμεί να υπάρξει στιβαρή αντίσταση στις απαιτήσεις των θεσμών.

Την ίδια ώρα όμως, είναι σαφές όπως προκύπτει από πληροφορίες που προέρχονται από τον σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης, ότι η κυβέρνηση θέλει να διανύσει και άλλο πολιτικό χρόνο και δεν έχει λόγο να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι θα κλείσει η αξιολόγηση με αποδοχή σκληρών μέτρων που θα έχουν και τη σφραγίδα του ΔΝΤ, ενώ η μάχη της κυβέρνησης θα δοθεί σε επικοινωνιακό και πολιτικό επίπεδο με τα περίφημα αντίμετρα.

Εξάλλου, και μόνο η περίφημη επιστολή του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου διέρρηξε ανοικτές θύρες, αφού κινήθηκε εντός του πλαισίου των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί με τον περιβόητο «κόφτη». Με την επιστολή Τσακαλώτου άνοιξε η κερκόπορτα στη διαπραγμάτευση, αφού επί της ουσίας «ξηλώθηκε» ο προστατευτικός τοίχος που είχε επιχειρήσει να ορθώσει το υπουργείο Οικονομικών με τις διατάξεις του «κόφτη», αφού αναλήφθηκε ρητή δέσμευση για ενεργοποίηση του «κόφτη» στο πεδίο των συντάξεων.

Ενδεικτικές δηλώσεις

Αλ. Τσίπρας (10/3/2017) : «Είναι αλήθεια ότι ζήτησα από το ΔΝΤ να ξεκαθαρίσει την στάση του. Ζήτησα από το ΔΝΤ να δεσμευθεί ότι η συμμετοχή του δεν θα είναι α λα καρτ».

Αλ. Τσίπρας (6/3/2017) : Ο Πρωθυπουργός άφησε αιχμές κατά του ΔΝΤ μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο. Υποστήριξε ότι κάποιοι στο επίπεδο των τεχνικών κλιμακίων μπορεί να επιμένουν στο δικό τους βιολί, αλλά η πραγματικότητα έχει κάνει το σκοπό τους παράφωνο.

Non paper Μεγ. Μαξίμου (13/1/2017): «Η πιθανότητα συνέχισης του προγράμματος χωρίς το ΔΝΤ ή με παρουσία του χωρίς χρηματοδότηση, και άρα χωρίς κεντρικό ρόλο, είναι μία εξέλιξη που μπορεί να αποτελέσει διέξοδο στο δομικό πρόβλημα ασυμφωνίας μεταξύ των θεσμών, που αποτελεί διαρκή τροχοπέδη για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης χωρίς νέα μέτρα και την επιτυχή ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος».

Αλ. Τσίπρας (13/12/2016): «Όχι σε μέτρα και συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα».    

thetoc.gr