Σε λίγο δεν θα έχει και πολλή σημασία το «θέατρο των μνημονίων» που παίζεται τόσα χρόνια.

Τέλη του 2016 σε ένα ιταλικό εστιατόριο στο κέντρο. Φίλος οικονομολόγος που εκτιμώ πολύ, μιλάει με αυτές τις λέξεις που έχουν γίνει πια οικείες στη γλώσσα μας: Θα κλείσει η αξιολόγηση, θα δώσει το πράσινο φως η τρόικα στον Ντράγκι, θα ανοίξει το QE, θα πέσει χρήμα με την ποσοτική χαλάρωση, θα έχουμε ανάπτυξη 2,7 το 2017. Πού είναι αυτή η ανάπτυξη και εγώ δεν τη βλέπω; Μα το λέει το ΔΝΤ. Λέει το ΔΝΤ ότι θα έχουμε ανάπτυξη, έτσι κι αλλιώς; Πώς λέγεται όταν με την επανάληψη ίδιων πράξεων περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα; Παράνοια.

4-5 μήνες αργότερα, συζητάμε γιατί δεν κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση. Που και να κλείσει, την άλλη μέρα πρέπει να αρχίσει η τρίτη. Μάλλον κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Συζητάμε με όρους προηγούμενων χρόνων, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι έχουμε αλλάξει φάση. Το αίτημα «κλείστε την αξιολόγηση», όσο κι αν εκφράζει πραγματική αγωνία, είναι η μισή αλήθεια.

Η Ελλάδα σέρνεται. Έχει χάσει ήδη μια δεκαετία επειδή το πολιτικό σύστημα αρνείται να αλλάξει τις παρωχημένες δομές. Την άρνηση αυτή ονομάζει «διαπραγμάτευση». Ψηφίζει τα μνημόνια για να πάρει τις δόσεις και καθυστερεί στην εφαρμογή τους μέχρι να τα ακυρώσει. Με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό στο φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Τα μετριοπαθέστερα κόμματα που έκαναν απλώς καθυστερήσεις και προσπαθούσαν να διασώσουν όσα μπορούσαν από το χρεοκοπημένο σύστημα, τα αντικατέστησαν οι καινούργιες, πιο επιθετικές ομάδες της οπισθοφυλακής. Το βαθύ γαλάζιο μεταλλάχτηκε σε Ανέλ, το βαθύ πράσινο σε Σύριζα. Οι πιο σκληροί πυρήνες του κρατισμού δεν καθυστερούν απλώς την εφαρμογή των μνημονίων, όπως έκαναν οι προκάτοχοί τους, ακυρώνουν και τις λίγες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που έγιναν το 2010-2014. Με αποτέλεσμα την επιστροφή στην ύφεση το 2015 και το 2016. Σήμερα το εθνικό προϊόν είναι μικρότερο από το 2014. Η χώρα ξανακύλησε. Η χαμένη δεκαετία για τη χώρα είναι κερδισμένη δεκαετία για τον κρατισμό.

Η εξαπάτηση εξακολουθεί να κυριαρχεί γιατί η επιδείνωση γίνεται σταδιακά. Μετά από 8 χρόνια έφτασαν οι αποδοχές στα 400 ευρώ. Τους πρώτους μήνες του 2017 το 56,73% των νέων θέσεων είναι μερικής απασχόλησης. Τώρα οι ελεύθεροι επαγγελματίες αποσύρονται μαζικά από την επίσημη οικονομία. Κόβεται η προσωπική διαφορά για τους συνταξιούχους, άρχισαν να μειώνονται και οι χαμηλές συντάξεις. Τώρα χάνουν όλοι, εκτός από ένα στενό πυρήνα κομματικών στελεχών, αλλά το καταλαβαίνουν σιγά-σιγά και με καθυστέρηση.

Ο δημόσιος λόγος εξακολουθεί να είναι πάντα παραπειστικός. Λένε, καθυστερεί η κυβέρνηση γιατί δεν μπορεί να πάρει μέτρα. Συμβαίνει το αντίθετο, η καθυστέρηση δημιουργεί ανάγκη για νέα μέτρα. Δημιουργεί ύφεση, έλλειμμα, άρα μέτρα. Η κυβέρνηση κάνει αυτό για το οποίο εξελέγη. Αντιστέκεται. Τώρα όμως ξέρουμε, η αντίσταση σημαίνει περαιτέρω επιδείνωση. Δεν πληρώνουμε τα μνημόνια, πληρώνουμε την κυβερνητική πολιτική. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, η οικονομική κρίση με τη στενή έννοια τελείωσε τον Δεκέμβριο του 2014. Η χώρα δεν ήταν πια σε ύφεση, δεν είχε ελλείμματα. Γιατί λοιπόν τα δύο προηγούμενα χρόνια παίρναμε μέτρα; Γιατί είμαστε σε ύφεση. Είμαστε σε ύφεση γιατί αυτό ψηφίσαμε, την επιστροφή στην Ελλάδα του 2009. Αυτή που χρεοκόπησε.

Η παλιά Ελλάδα είναι εδώ. Καταργεί το πλαφόν στις αμοιβές των ΔΕΚΟ, διορίζει συμβασιούχους εκτός ΑΣΕΠ, μοιράζει αναδρομικά των 200 χιλιάδων και εφάπαξ των 260 χιλιάδων. Οι δημόσιες επιχειρήσεις βυθίζονται πάλι στα ελλείμματα, η ΔΕΗ χρεοκοπεί. Τι κάνει η κυβέρνηση για τα κόκκινα δάνεια; Ιδρύει μια Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους. Ιδρύει δηλαδή μια νέα δομή, κι άλλο κράτος, γραφεία, μετακλητούς, γραμματείς, οδηγούς, σωματοφύλακες. Εδώ ήρθαμε.

Η καθυστέρηση δεν είναι σύμπτωμα της κυβερνητικής πολιτικής. Η καθυστέρηση είναι η κυβερνητική πολιτική. Μιλάμε ακόμα όπως μιλούσαμε το 2011, το 2012, το 2013. Τότε που πιστεύαμε ότι πραγματικά το πολιτικό σύστημα έστω και εκόν άκον, έστω και με καθυστέρηση, συμμορφώνεται με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Η αξιολόγηση πια δεν έχει το ίδιο νόημα, σημαίνει απλώς την υπερφορολόγηση ώστε να καλυφθούν τα έξοδα του ολοένα και πιο ακριβού κράτους. Ο πιο σκληρός πυρήνας του πολιτικού συστήματος προτιμάει να καταρρεύσει η χώρα παρά να εφαρμοστεί η παραμικρή μεταρρύθμιση. Γιατί κανείς δεν ρωτάει ποια είναι τα 2/3 των υποχρεώσεών μας που δήλωσε ο Τσακαλώτος ότι δεν έχουμε εκπληρώσει; Γιατί εκεί βρίσκεται όλο το μυστικό.

Η συναίνεση στην καθυστέρηση δεν περιορίζεται στους κόλπους της κυβέρνησης. Συναινετικοί και υπεύθυνοι, οπωσδήποτε, πολιτικοί από την αντιπολίτευση καλούν κάθε μέρα σε εθνική ομοψυχία. «Μήπως και ο Κυριάκος δεν θα έφερνε μέτρα; Και η ΝΔ δεν θα ψήφιζε μνημόνια; Καλύτερα να τα ψηφίσει ο Τσίπρας για να μη βγάζει τον κόσμο έξω στους δρόμους». Να λες θα ψηφίσω όλα τα μνημόνια είναι το ίδιο παραπειστικό με το θα σκίσω τα μνημόνια που έλεγαν τα προηγούμενα χρόνια οι δημαγωγοί. Τι ειρωνεία, αυτοί που έλεγαν «δεν είμαστε ίδιοι», τώρα λένε, όλοι τα ίδια κάνουμε, όλοι μνημόνια ψηφίζουμε, μέτρα εφαρμόζουμε.

Και πράγματι, για μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος, το οποίο βρίσκεται οριζόντια σε όλα τα κόμματα, η προτεραιότητα ήταν ίδια: Να διασώσουν το ίδιο, αντιπαραγωγικό σύστημα έστω και σε χαμηλότερο επίπεδο. Έστω και φτωχότερο. Αρνούνταν τη συναίνεση στις μεταρρυθμίσεις και τη ζητάνε τώρα στους φόρους. Θα συνεχίζουν έτσι μέχρι να μη μείνει ούτε ένα ευρώ καταθέσεων των πολιτών στις τράπεζες, μέχρι να αποποιούνται όλοι την κληρονομιά ακινήτων γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ, μέχρι να διαλυθεί τελείως ο ιδιωτικός τομέας.

Το καταφέρνουν γιατί ο κυρίαρχος λόγος που εκπέμπεται από παντού μιλάει συνεχώς παραπλανητικά για δόσεις, ποσοτικές χαλαρώσεις, χρέη, τόκους, μάχες με τους ξένους. Και δεν ξέρουμε ότι για την ανεργία φταίει που δεν δημιουργούνται οι 75.000 θέσεις εργασίας στο Ελληνικό, γιατί το κομματικό σύστημα προκειμένου να διατηρήσει την περιουσία του είναι ικανό να βρει δάση και αρχαία στο αεροδρόμιο. Δεν ξέρουμε ότι για τους φόρους είναι αιτία τα 100δες εκατομμύρια ζημιών της Ζάχαρης, της Λάρκο, του Μετρό που απεργεί για να μη γίνουν μαγαζάκια στους σταθμούς, «προάγγελοι ιδιωτικοποίησης». Δεν ξέρουμε ότι οι χιλιάδες προσλήψεις των κομματικών στρατών ξανά στο Δημόσιο είναι υπεύθυνες για τα λουκέτα των μαγαζιών.

Η «καθυστέρηση» στην αξιολόγηση έχει ήδη οδηγήσει την Ελλάδα σε ύφεση, η μοναδική χώρα της Ευρώπης. Η συνεχής φθορά του οικονομικού ιστού, που δεν αντέχει μια δεκαετία ύφεσης, συντομεύει την απόσταση προς την κατάρρευση. Σε λίγο δεν θα έχει και πολλή σημασία το «θέατρο των μνημονίων» που παίζεται τόσα χρόνια. Η Ελλάδα θα έχει κατέβει κατηγορία.

  Φώτης Γεωργελές - athensvoice.gr 

Ιερόν θαύμα. Φωνή Καραμανλή ηκούσθη

Του Γιάννη Σιδέρη

Και ιδού το παραπέτασμα του χρόνου εσχίσθη  και στόματα των κεκοιμημένων πολιτικών ἠγέρθη, και εγένετο χαρά μεγάλη εις την ΝΔ! Κατά παράφραση ευαγγελικών ρήσεων η περιγραφή των γεγονότων, καθώς αφορούν στα ιερά οικόπεδα, και την χθεσινή αθωωτική απόφαση!

Και τότε εν τα ΜΜΕ φωνή εβρόντησε: Ο πρωθυπουργός της εποχής  του Βατοπαιδίου, Κώστας Καραμανλής, κεκοιμημένος έκτοτε πολιτικώς,  δήλωσε εύχαρις «Η σημερινή απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης αποκαλύπτει το μέγεθος της αθλιότητας στην υπόθεση Βατοπεδίου. Αποκαλύπτει τις μεθοδεύσεις που μετήλθαν ύποπτα και ταπεινά συμφέροντα, ιδιωτικά και μικροπολιτικά, για να σκηνοθετήσουν τη σκευωρία. Ο στόχος προφανής: Να πληγεί με κάθε τρόπο η τότε κυβέρνηση. Συκοφαντώντας, σπιλώνοντας, ταλαιπωρώντας για χρόνια αθώους ανθρώπους και τις οικογένειές τους. Ζημιώνοντας τη χώρα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική περίοδο».

Άλαλα τα χείλη ημών των ασεβών, για τις δοξαστικές φωνές δικαίωσης. Έχουμε την πλάνην να θεωρούμε ότι ο τότε πρωθυπουργός δεν απηλλάγη από κάποιο δικαστήριο. Η δικαστική απόφαση απαλλάσσει τα εμπλεκόμενα μη πολιτικά πρόσωπα ως μη υπεύθυνα και παραπλανηθέντα από την πολιτική εξουσία. Δεν μπήκε εις την βάσανο να αποδώσει πολιτικές ευθύνες για την υπόθεση. Άλλωστε αναζήτηση πολιτικών ευθυνών δεν μπορεί  να υπάρξει  αφού έχουν ήδη παραγραφεί, καθώς η Βουλή (φρονίμως ποιούσα;), έκλεισε τις εργασίες της πρόωρα, το 2009.

Βέβαια, το διαδίκτυο είναι πράμα του διαόλου. Οι μύστες του ανέσυραν μια δήλωση που είχε κάνει… ο άλλος του εαυτός, το 2008,  στην Κ.Ο. της ΝΔ,  στην οποία είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη για το θέμα του Βατοπαιδίου, εξαπολύων κατηγορητήριους κεραυνούς:   «Λειτούργησαν σε βάρος του δημοσίου, εκμεταλλεύθηκαν αδυναμίες του κράτους, ενέπλεξαν φορείς και υπηρεσίες… Σε πολιτικό επίπεδο, είναι σαφές ότι τα πράγματα είχαν διαστάσεις σοβαρότερες από ό, τι αρχικά εκτιμήσαμε, οφείλω να παραδεχθώ ότι έκανα λάθος, ήταν δικό μου, που δεν εκτίμησα τις μεγάλες διαστάσεις. Αναγνωρίζω ότι έπρεπε να είμαστε υποψιασμένοι και να έχουμε ισχυρότερα αντανακλαστικά. Αργήσαμε να κινηθούμε. Αναλαμβάνουμε το μερίδιο των ευθυνών μας. Αναγνωρίζουμε τα όσα σκανδαλώδη έγιναν στο Βατοπαίδι και τις ευθύνες που μας αναλογούν…».

Άρα τότε αναλάμβανε πολιτική ευθύνη για υπόθεση που τώρα είναι σκηνοθετημένη σκευωρία!  Μετά της επανεμφανίσεώς του, τελούμεν εν προσμονή, όπως ομιλήσει και περί του  ελλείμματος και του χρέους που εγκατέλιπεν   επί των ώμων μας!

Εμίλησαν και άλλοι, άμεσα εμπλεκόμενοι ή εμπλακέντες. Εξ αυτών ο κ. Βουλγαράκης ο οποίος - θεωρούμε ότι - δεν πλήρωσε τόσο το Βατοπαίδι. Κατά τη γνώμη μας πλήρωσε τη φράση του ότι «το νόμιμο είναι και ηθικό» που παρέθεσε ως υπερασπιστικό επιχείρημα στα υστερικά τηλεδικαστήρια του αφόρητου λαϊκισμού,  που θέλησαν να  μας αλλάξουν τις έννοιες της ελληνικής γλώσσας, ότι αν κάτι είναι νόμιμο  μπορεί να μην είναι  ηθικό (δεοντολογικό μπορεί  να μην είναι, αλλά δεν τον κατηγορούσαν γι αυτό).

Οι δυναστείες δεν μας εγκαταλείπουν

Στο εξωτερικό  οι πρώην πρωθυπουργοί, όταν αποδοκιμάζονται από την λαϊκή ψήφο, συνήθως θεωρούν την αποδοκιμασία τελεσίδικη και την πολιτική τους πορεία ως τερματίσασα τον βίον της.  Αποσύρονται και ιδιωτεύουν είτε ως συνταξιούχοι πλέον, είτε ως  εργαζόμενοι σε υψηλές θέσεις μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Προφανώς έχουν τα προσόντα γι αυτό, τα οποία  απουσιάζουν από αρκετούς δικούς μας, και δη τους πορφυρογέννητους, οι οποίοι από τα γεννοφάσκια τους προόρισται να κυβερνήσουν.

Εκλέγονται βουλευτές από νεαρή ηλικία, και μέχρι την ωριμότητα, η πολιτική παραμένει η μοναδική τους απασχόληση. Είναι η μόνη δουλειά που ξέρουν να κάνουν   και συνήθως όχι καλά. Αυτό μας έδειξε και η επιχειρούμενη επαναφορά των κ. Παπανδρέου  και Καραμανλή. Ο ένας επανήλθε ο άλλος το επιχειρεί.

Γιατί όχι; έτσι που τα πάντα εν σοφία εποίησαν;…

liberal.gr

Ο Ερντογάν προειδοποιεί τους Ευρωπαίους πως σε λίγο καιρό δεν θα μπορούν να περπατούν πουθενά με ασφάλεια

«Οι Ευρωπαίοι σε ολόκληρο τον κόσμο δεν θα μπορούν να περπατούν με ασφάλεια στους δρόμους αν συνεχίσουν να έχουν αυτή τη στάση απέναντι στην Τουρκία», προειδοποίησε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.  

«Αν η Ευρώπη συνεχίσει με αυτόν τον τρόπο, κανένας Ευρωπαίος σε κανένα σημείο του κόσμου δεν θα μπορεί να περπατά με ασφάλεια στο δρόμο», δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος μιλώντας σε δημοσιογράφους στην Άγκυρα, σύμφωνα με το Reuters. «Εμείς, σαν Τουρκία, καλούμε την Ευρώπη να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, πρόσθεσε.  

Η Τουρκία βρίσκεται εδώ και καιρό σε ανοιχτή διαμάχη με την Γερμανία και την Ολλανδία μετά την απαγόρευση που επέβαλαν σε Τούρκους αξιωματούχους να κάνουν προεκλογικές συγκεντρώσεις εκεί για το τουρκικό δημοψήφισμα που θα ενισχύσει τις εξουσίες του Ερντογάν.

 lifo.gr

Η Ημέρα κατά του Ρατσισμού

 

Του Παντελή Μπουκάλα

Στη δεύτερη πεντηκονταετία της εισέρχεται φέτος η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού. Καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το 1966, εις ανάμνησιν της σφαγής από τη νοτιοαφρικανική αστυνομία, στις 21 Μαρτίου 1960, στη Σάρπβιλ, εβδομήντα φοιτητών που διαδήλωναν κατά του απαρτχάιντ. Η προσδοκία πως οι οικουμενικά αναγνωρισμένες ημέρες καλλιεργούν την ευαισθησία και ενισχύουν τη συλλογική μνήμη δεν έχει το επιθυμητό αντίκρισμα στην πραγματική ιστορία. Συνήθως έρχονται και παρέρχονται δίχως να επηρεάσουν σοβαρά τις κυρίαρχες αντιλήψεις και τη μαζική συμπεριφορά.

Στον μισό αιώνα που τιμάται η Ημέρα κατά του Ρατσισμού δεν έλειψαν τα βήματα προόδου σε κάποιες χώρες, είναι πάντως πολύ λιγότερα απ’ όσα εικάζουν οι σχετικοί πανηγυρικοί. Οι φυλετικές διακρίσεις δεν έχουν αμβλυνθεί θεαματικά, η ξενοφοβία παρουσιάζεται σαν να απορρέει από κάποιας λογής «φυσικό δίκαιο», ενώ η μισαλλοδοξία είναι κατά κάποιον τρόπο η νέα κανονικότητα, ο συρμός στον οποίο σπεύδουν να επιβιβαστούν νέες χώρες, νέοι ηγέτες, νέα πλήθη. Ο «πόλεμος των πολιτισμών» άλλωστε ή των θρησκειών έτσι ακριβώς εννοήθηκε: σαν πόλεμος των εκ προοιμίου ανώτερων (των Δυτικών-Λευκών-Χριστιανών) εναντίον των εκ φύσεως κατώτερων. Εξ ου και τα τείχη που τοποθετούνται πλέον σε διάφορα μέρη του πλανήτη, για να μην «εισβάλλουν» οι απολίτιστοι, θύματα επί δεκαετίες ή και επί αιώνες των πεπολιτισμένων. Εξ ου, επίσης, η δημοτικότητα του εθνικολαϊκισμού ή του καθαρά σωβινιστικού ρατσισμού σε μιαν Ευρώπη που μολαταύτα συνεχίζει να αυτοβαυκαλίζεται, πιστεύοντας ότι τα πολιτισμικά της γονίδια αντέχουν στη μισαλλοδοξία.

Η σύμπτωση της Ημέρας κατά του Ρατσισμού με την Ημέρα της Ποίησης οδηγεί μάλλον αναπόδραστα στην εκ νέου, πεισματική μνημόνευση ενός ποιήματος του Νίκου Εγγονόπουλου, από τη συλλογή «Στην κοιλάδα με τους ροδώνες», η οποία τιτλοφορείται με σαφή ειρωνική πρόθεση «Essai sur l’inégalité des races humaines», δηλαδή «Δοκίμιο περί της ανισότητος των ανθρωπίνων φυλών». Αυτός ήταν ο τίτλος βιβλίου του Αρτύρ ντε Γκομπινώ, πατρός του δήθεν επιστημονικού φυλετισμού, ο οποίος διαβεβαίωνε ότι «τίποτε δεν αποδεικνύει πως στα αρχικά στάδια του γενεαλογικού δέντρου οι έγχρωμες φυλές μπορούν να θεωρηθούν τμήμα του ανθρωπίνου είδους» – εκεί θα στηρίζει ο κ. Μιχαλολιάκος όσα κατάπτυστα λέει για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Οσο γνωστό κι αν υποθέσουμε το τόσο απλό ποίημα του Εγγονόπουλου, ουδέποτε περιττεύει η υπόμνησή του: «Αλήθεια - των αδυνάτων αδύνατο - / ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω / αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε / το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου / - το εφήμερο / της παράλογης ζωής του - / κι ανακαλύπτουνε διαφορές / - γιομάτοι μίσος - διαφορές / σε χρώμα δέρματος φυλή / θρησκεία». Υπότιτλος: «Ξεχνιέται ο Αδόλφος Χίτλερ;». Σίγουρα δεν ξεχνιέται. Μόνο που ακόμη ζουν ανάμεσά μας άτομα που δεν τον ξέχασαν επειδή λατρεύουν τις φριχτές «ιδέες» του.  

kathimerini.gr

Η πυρκαγιά στο τέμενος Βαγιαζήτ, ο Ερντογάν και η παροιμιώδης έλλειψη προνοητικότητας της Ελλάδας

Η παροιμιώδης έλλειψη προνοητικότητας του ελληνικού κράτους εκδηλώνεται κατά καιρούς με διάφορες αφορμές. Και κάθε φορά εκείνο που μπορεί να καταπλήξει ακόμη και τον πιο καλόπιστο παρατηρητή, είναι η αδυναμία κατανόησης της σύνδεσης που υπάρχει ανάμεσα σε ορισμένα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας και κάποια ζητήματα υψηλού συμβολισμού. Ακόμη ένα τέτοιο παράδειγμα υφίσταται πλέον, έπειτα από την πυρκαγιά που κατέστρεψε τα ξημερώματα ίσως το σημαντικότερο μέρος του Τεμένους Μεχμέτ (ή Βαγιαζήτ) στο Διδυμότειχο. Ίσως στην πιο ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, το ελληνικό κράτος αδυνατεί να διαφυλάξει την ακεραιότητα ενός μνημείου που με τις πρόνοιες του ιδίου είχε χαρακτηριστεί ως προστατευόμενο ήδη από το 1946.

Το τέμενος σταμάτησε να χτίζεται το 1402, όταν δηλαδή ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ ηττήθηκε και εν συνεχεία κυριολεκτικά «εγκλωβίστηκε» και πέθανε αιχμάλωτος του Μογγόλου εμίρη Ταμερλάνου. Η ήττα των Τούρκων στη μάχη της Άγκυρας το 1402 από τους Μογγόλους θεωρείται και η αιτία της πεντηκονταετούς «παράτασης ζωής» της περικυκλωμένης Κωνσταντινούπολης ως το 1453. Τελικά ολοκληρώθηκε το 1420 επί Μεχμέτ Α’ και η σημασία του στην οθωμανική ιστορία είναι υψηλή. Γνωστός για την εξωτερική πολιτική του μέσω τζαμιών και δη μνημειωδών όπως το Μεχμέτ στο Διδυμότειχο που είναι το παλαιότερο και σημαντικότερο στην Ευρώπη, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε δείξει ενδιαφέρον για την αποκατάσταση του τζαμιού, μέχρι που οι εργασίες ξεκίνησαν, φυσικά με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Πολλοί θα σπεύσουν να μιλήσουν για προβοκάτσια, αν και οι πρώτες πληροφορίες υποδεικνύουν κάποιο εργατικό λάθος. Το χειρότερο σενάριο θα ήταν ο εμπρησμός από ακραία στοιχεία. Η κρίσιμη λεπτομέρεια έγκειται στη χρονική φάση και τον συνδυασμό που εκ των πραγμάτων θα κάνουν ο Ερντογάν και οι παράγοντες του ΑΚΡ οι οποίοι είναι υπεύθυνοι της άνευ λαϊκίστικου προηγουμένου προεκλογικής καμπάνιας για το δημοψήφισμα. Ο Ερντογάν στην προσπάθεια του να συσπειρώσει το σώμα ενόψει της 16ης Απριλίου δεν έχει διστάσει να συγκρουσθεί με Γερμανία, Ολλανδία και Αυστρία, τοποθετώντας τους ηγέτες των συγκεκριμένων χωρών σε έναν άτυπο «άξονα του κακού» που στρέφεται εναντίον της Τουρκίας.

Παρά την εμφανή ύφεση στην ένταση στο Αιγαίο, έπειτα από την αμερικανική παρέμβαση πριν δύο εβδομάδες, ο φόβος της αναζωπύρωσης της τουρκικής προκλητικότητας δεν έχει παρέλθει. Ας αναλογιστεί κάποιος τη συναισθηματική φόρτιση κάθε Έλληνα όταν μαθαίνει για την καταστροφή ενός ελληνικού ναού στην νότια Αλβανία ή την Τουρκία, ακόμη και όταν πρόκειται για ατύχημα. Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις, οι πρώτες αντιδράσεις; Μάλλον εκείνες που «αναβλύζουν» συναισθηματισμό και συνωμοσία. Ακριβώς δηλαδή, εκείνα τα δύο στοιχεία που ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται τις τελευταίες εβδομάδες για να κερδίσει το δημοψήφισμά του. Λίγη προσοχή, λοιπόν, οι καιροί δεν συγχωρούν λάθη, ιδιαίτερα όταν συμβαίνουν με αφορμή κάτι που διαχωρίζει μια ευρωπαϊκή χώρα από τους επιθετικούς γείτονές της: Τον σεβασμό και την διατήρηση της πολιτισμικής κληρονομιάς των «άλλων».

kathimerini.gr

Λύση που να μη χρειάζεται να περάσει από τη Βουλή αναζητούν στα ενεργειακά

Εκτιμάται ότι εάν δοθεί η δυνατότητα bypass και ξεπεραστεί ο σκόπελος του να περάσει από τη Βουλή το μέρος αυτό της συμφωνίας, η δρομολόγηση της πώλησης μονάδων της ΔΕΗ μπορεί να "χωνευτεί"

Παρουσία του Γιώργου Σταθάκη που μετέβη από το Βερολίνο, ξεκινάει και πάλι σήμερα στις Βρυξέλλες η διαπραγμάτευση με την τρόικα για τις εκκρεμότητες στα ενεργειακά, και υπάρχουν πληροφορίες πως, ό,τι είναι να γίνει, πιθανότατα θα γίνει σήμερα.

Στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσης είναι η πώληση μονάδων της ΔΕΗ, αλλά το πακέτο μιας πιθανής συμφωνίας που, σε αυτή την περίπτωση θα αποτυπωθεί σε κάποιο προσύμφωνο, θα είναι συνολικό.

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ δεν θέλει σε καμία περίπτωση να διακινδυνεύσει τη δημιουργία μείζονος πολιτικού προβλήματος, που εκτιμάται ότι θα προκύψει εάν φέρει στη Βουλή οποιαδήποτε ρύθμιση που να αναφέρεται σε χρονοδιάγραμμα πώλησης μονάδων της ΔΕΗ.

Από την άλλη οι δανειστές έχουν θέσει ως αφετηρία των όποιων παρεμβάσεων στην ηλεκτρική αγορά, την πώληση του 40% των λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ, συνδέουν μάλιστα την απαίτηση αυτή με υποχρέωση, όπως υποστηρίζουν, της ελληνικής πολιτείας, που απορρέει από την πρόσφατη απόφαση του ευρωδικαστηρίου σχετικά με την πρόσβαση τρίτων στα λιγνιτικά αποθέματα της χώρας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κοινός τόπος ανάμεσα στις επιδιώξεις των δύο πλευρών, αναζητείται από σήμερα το πρωί σε μια διατύπωση που να καλύπτει ταυτόχρονα δύο προϋποθέσεις:

Πρώτον, να ονοματίζει ρητά ως δομικά μέτρα για την κάλυψη των υποχρεώσεων της χώρας έναντι της απόφασης του ευρωδικαστηρίου, αλλά και για την επίτευξη των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί σχετικά με τη μεταφορά μεριδίων, τη δρομολόγηση της πώλησης μονάδων της ΔΕΗ

Δεύτερον, να μην θέτει σε αυτή τη φάση την υποχρέωση νομοθέτησης συγκεκριμένων αποφάσεων και συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, αλλά απλά να αναφέρει την υποχρέωση πώλησης μονάδων ως εξειδίκευση των υφιστάμενων μνημονιακών υποχρεώσεων.

Εκτιμάται ότι εάν δοθεί αυτή η δυνατότητα bypass και ξεπεραστεί ο σκόπελος του να περάσει από τη Βουλή το μέρος αυτό της συμφωνίας, η δρομολόγηση της πώλησης μονάδων της ΔΕΗ μπορεί να «χωνευτεί», στο βαθμό μάλιστα που οι πάντες έχουν πλέον προεξοφλήσει τη μείωση του παραγωγικού χαρτοφυλακίου της ΔΕΗ και διατυπώνονται ήδη απόψεις, ακόμα και από το εσωτερικό της επιχείρησης, σύμφωνα με τις οποίες είναι προτιμότερη μια πιο μικρή αλλά υγιέστερη ΔΕΗ από τη διατήρηση του μεγάλου μεγέθους μαζί με τον κυκεώνα των προβλημάτων.

Κρίσιμο ζήτημα πάντως για τον επιδιωκόμενο συμβιβασμό (ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, θα εξαρτηθεί και από την πρόοδο των διαπραγματεύσεων στα υπόλοιπα μείζονα θέματα) αποτελεί ο οριοθέτηση του χρόνου κατά τον οποίο θα ληφθεί η απόφαση για τον «πυροβολισμό του αφέτη» και την έναρξη της διαδικασίας εκποίησης των μονάδων. Η τρόικα πιέζει ώστε η διαδικασία αυτή να ξεκινήσει άμεσα, μετά το review του Ιουνίου και να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς με market test το Σεπτέμβριο και ολοκλήρωση της διαδικασίας μέσα στο 1ο εξάμηνο του 2018. Η ελληνική πλευρά επιδιώκει να υπάρξει αξιολόγηση της προόδου τον Σεπτέμβριο και με βάση αυτή την αξιολόγηση να κριθεί το εάν και για πόσα Μεγαβάτ απαιτείται πώληση μονάδων.

Θοδωρής Παναγούλης -  news247.gr

  

Οι ξένοι που αλλοιώνουν τον πολιτισμό μας!

Του Γιάννη Παντελάκη

Η πολιτιστική ζωή της Ελλάδας υποβαθμίζεται λόγω των μεταναστών (57%). Με δυο λόγια, οι περισσότεροι Έλληνες-όχι αυτοί που ζουν στην Μόρια, αλλά σε όλη την επικράτεια-θεωρούν, ότι οι μετανάστες δεν μας παίρνουν μόνο τις δουλειές, αλλά επηρεάζουν και την πολιτισμική μας ομοιογένεια! Η οποία όπως είναι γνωστό έχει έντονα θετικά χαρακτηριστικά σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο!

Ο ερευνητής του ΕΚΚΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών ερευνών) Αγγ.Τραμουντάνης περίμενε ότι λόγω της οικονομικής κρίσης (όλες οι έρευνες συγκλίνουν σ’ αυτό) θα ήταν αυξημένα τα αρνητικά αισθήματα για τους μετανάστες. Ωστόσο όπως έλεγε, τους ερευνητές τους εξέπληξε η ένταση των αποτελεσμάτων αφού είδαν ότι σε μεγάλα ποσοστά οι Έλληνες θεωρούν τους μετανάστες απειλή οριζόντια, σε όλους τους τομείς, τον οικονομικό, τον κοινωνικό και την ταυτότητα. Η έρευνα που παρουσιάστηκε χθες δεν δείχνει φοβία μόνο επειδή πολλοί (59%) θεωρούν ότι οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές. Αλλά και ότι αλλοιώνουν την κουλτούρα μας, ότι εξαιτίας τους η χώρα έχει μετατραπεί στο χειρότερο μέρος για να ζει κάποιος (63%)!

Η εικόνα αυτή, σε μεγάλο βαθμό συνδέεται με την εντύπωση που έχουμε ως κοινωνία για μας τους ίδιους. Η εικόνα του περιούσιου λαού (από τους πιο ευφυείς αυτοχαρακτηριζόμαστε) που πάντα αδικείται από κάποια ξένα κέντρα (και αυτό το αναδεικνύουν οι έρευνες). Το πρόβλημα αυτό συνδέεται απόλυτα και με την οικονομική κρίση που βιώνουμε. Ένας λαός χωρίς αυτογνωσία ή με λάθος εντύπωση για τα πραγματικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά του, την κουλτούρα του δηλαδή, είναι φυσικό επακόλουθο ν' αδυνατεί να πιστέψει ότι ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης και για την οικονομική κρίση, οφείλεται και σ αυτόν. Τουλάχιστον για τις επιλογές του.

Αν πολιτισμός νοείται η αισθητική, οι αντιλήψεις, η παιδεία, η μόρφωση, η συμπεριφορά, ο σεβασμός του διαφορετικού και μια σειρά από στοιχεία ακόμα, αναρωτιέμαι από τι ακριβώς κινδυνεύει αυτός στην περίπτωσή μας. Είμαστε ένας αξιοζήλευτος λαός με εξαιρετικές επιδόσεις;

Αν κάποιος επιχειρήσει-βάσει ερευνών και όχι απαραίτητα βάσει προσωπικών παραστάσεων-να δημιουργήσει το προφίλ του νεοέλληνα, θα βγάλει το συμπέρασμα πως αθροίζει πολλές αρνητικές συμπεριφορές. Ελκύεται από το ρουσφέτι, διακρίνεται από την μικρή ή μεγάλη διαφθορά, κυνηγάει με κάθε τρόπο τον πλουτισμό, του αρέσει να του χαϊδεύουν τ’ αυτιά, ενώ δείχνει σχεδόν αδιάφορος για τον διπλανό του όταν αυτός επηρεάζεται από την συμπεριφορά του. Οδηγεί σαν να του ανήκουν οι δρόμοι, παρκάρει σαν να του ανήκουν τα πεζοδρόμια, δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για το περιβάλλον. Σε μεγάλα ποσοστά τουλάχιστον.

Τα στοιχεία ακόμα λένε ότι διαβάζουμε τα λιγότερα βιβλία ή έντυπα (κάτι που προϋποθέτει χρόνο και άσκηση) συγκριτικά με άλλες χώρες, επισκεπτόμαστε σπάνια τα μουσεία και δεν παρακολουθούμε πολιτιστικές εκδηλώσεις (οι επισκέψεις στα κέντρα που τραγουδάει ο Ρέμος δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτές) και γενικά υποβαθμίζουμε τα πολιτιστικά προϊόντα, δεν θεωρούμε ως προτεραιότητα τον πολιτισμό.

Η στάση μας-βασικό στοιχείο της κουλτούρας-απέναντι στο διαφορετικό είναι ενδεικτική σε μια σειρά από εκφράσεις της καθημερινότητας.  Επιφυλακτικοί σε κάθε τι που ξεφεύγει από τα πρότυπα, αρνητικοί σε κάθε επιλογή που δεν ταιριάζει στις δικές μας επιλογές και οι οποίες έχουν στηριχτεί σε συμπεριφορές πολλών χρόνων πριν. Είμαστε φοβικοί απέναντι στο διαφορετικό, είμαστε και απέναντι στο ξένο.  Αυτός ο νεοέλληνας λοιπόν, εκφράζει σε μεγάλα ποσοστά φόβους ότι θα αλλοιωθεί η κουλτούρα του από τους ξένους…

liberal.gr 

Η φασιστική… Δημοκρατία μικρονοϊκών Ευρωπαίων

O dr Σόιμπλε και ο κ Σαπέν λένε αλήθεια ότι στην Ελλάδα στο παρελθόν και σε άλλες χώρες που είναι αιχμάλωτες δανειστών απαιτείται στα λόγια από τις αντιπολιτεύσεις να συμφωνήσουν στα μελλοντικά μέτρα που υπογράφουν οι κυβερνήσεις. Μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ζητήθηκε! Αυτή, όμως δεν είναι η μόνη αντίφαση σ αυτή την ιστορία. Το σημαντικό είναι ότι αυτή η απαίτηση καταργεί την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και του πλουραλισμού. Της Δημοκρατίας.

Η σημερινή κυβέρνηση, που δεν αποκλείεται καθόλου να ζήτησε η ίδια από τους δανειστές να δεσμεύσουν την αξιωματική αντιπολίτευση για τα μέτρα μετά το 2019, είναι η μόνη που δεν πιέστηκε δεόντως από την τρόικα να συμφωνεί με τους Σαμαρά- Βενιζέλο τα μέτρα μετά το 2013!

 Ίσως γιατί ήταν η αγαπημένη των Σόιμπλε και ΣΙΑ εκείνη την εποχή, που επιθυμούσαν διακαώς να τρίψουν τα μούτρα της αριστεράς στο χώμα για να παραδειγματιστεί κάθε ευρωπαϊκή φωνή αντίδρασης στην πολιτική λιτότητας και αιχμαλωσίας. Και το κατάφεραν. Με τη βοήθεια της ανοησίας και πείνας του ΣΥΡΙΖΑ για εξουσία.

Στο πρόσωπο του οποίου ανακάλυψαν και τον πιο συνεπή συνεργάτη και εφαρμοστή των απαιτήσεών τους, όπως οι ίδιοι επαναλαμβάνουν αυτάρεσκα!

Αλλά, αυτά είναι history που λένε και οι Αμερικάνοι. Το μείζον είναι ότι τέτοιου είδους απαιτήσεις να δεσμεύονται μελλοντικές κυβερνήσεις σε μια συγκεκριμένη πολιτική καταργεί στην ουσία και στην πράξη την ίδια τη Δημοκρατία.

Αν υποχρεώνονται οι κυβερνήσεις να ακολουθούν μία και μοναδική πολιτική στο μέλλον και μάλιστα από παράγοντες ξένους προς τη χώρα, καταργείται στην πράξη το δικαίωμα των πολιτών να επιλέγουν και να ψηφίζουν εκείνους που θέλουν στη χώρα τους!

Ταυτόχρονα, καταργείται στην πράξη το δικαίωμα των κομμάτων να πιστεύουν και να επιδιώκουν να κυβερνήσουν το καθένα με την πολιτική του!

Η φασιστικής νοοτροπίας απαίτηση Σόιμπλε και ΣΙΑ για δέσμευση των κομμάτων σε μία και συγκεκριμένη πολιτική σε βάθος χρόνου μπορεί να χωρέσει μόνο στο μυαλό ανθρώπων που πιστεύουν σε ένα διαρκές σύστημα διακυβέρνησης, που είναι το μοναδικό και που δεν αλλάζει. Αυτό στην πολιτική επιστήμη λέγεται Ολοκληρωτισμός.

Αν οι Ευρωπαίοι δήθεν εταίροι και στην πραγματικότητα εθνικιστές του χειρότερου είδους «ο καθένας για τη χώρα του», θέλουν να καταργήσουν τη λαϊκή κυριαρχία στις χώρες δεν έχουν παρά να φτιάξουν επιτέλους τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, που θα λειτουργούν κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ, χωρίς προεδρική παντοδυναμία, και με συνείδηση ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ, ΜΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ, της ΕΥΡΩΠΗΣ. Και με την αντίστοιχη πολιτική και οικονομική Κοινή δομή. Όπου δεν θα κυριαρχεί μια Βαβέλ εξουσιών και οικονομιών και αναγκών. Αν ενδιαφέρονταν στ αλήθεια!

Υπό τις παρούσες πραγματικότητες, λοιπόν, δεν είναι η πρώτη φορά που οι ομοϊδεάτες του «τέλειου συστήματος» απαιτούν από αντιπολιτευόμενα κόμματα σε χώρες να συνυπογράψουν μια πολιτική που δεν υποστηρίζουν, προκειμένου να ελαφρύνουν τη θέση των αιχμάλωτων κυβερνήσεων για να υπογράψουν τα πάντα. Συχνά με υπόδειξη των ίδιων των κυβερνήσεων, που είναι με την πλάτη στον τοίχο!

Η σημερινή απαίτηση Σόιμπλε, ΔΝΤ και Σαπέν εξυπηρετεί κυρίως την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να υπογράψει τα πάντα έχοντας λασπώσει και την αντιπολίτευση και έχει επαναληφθεί με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ προ του 2012, όταν οι δανειστές πίεζαν για συνυπογραφή από την τότε αντιπολίτευση της ΝΔ.

Όπως έχω ξαναγράψει κατά κόρον, η Ελλάδα έχει την τραγική ατυχία να κυβερνιέται από πολιτικούς μικρούς, κοντόφθαλμους και απάτριδες στη συντριπτική τους πλειονότητα, που την έφεραν εδώ και είναι ανίκανοι να την οδηγήσουν σε ξέφωτο.

Αλλά, έχει και την τραγική ατυχία να ανήκει σε μια Ένωση Κρατών που αντί να λειτουργεί σαν μια Δημοκρατική Πολιτική οντότητα Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, διαφεντεύεται από ένα συρφετό επίσης μικρών, κοντόφθαλμων και εθνοκεντρικών πολιτικών, που δρουν περισσότερο σαν ατζέντηδες χρηματοπιστωτικών οργανισμώνν και σαν κατακτητές κρατών παρά σαν οραματιστές Ευρωπαίοι. Με χέρι βοήθειας από εγχώριους Εφιάλτες φυσικά.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης - liberal.gr  

ΣτΕ: Υποχρέωση της εφορίας να καλεί σε εξηγήσεις πριν επιβάλλει πρόστιμο

Η 5μελής σύνθεση του Β΄ τμήματος του ΣτΕ, στην υπ’ αριθ. 39/2017 απόφασή της επισημαίνει ότι σε περίπτωση παραβιάσεων του ΚΒΣ, όπου τα βιβλία και τα στοιχεία του επιτηδευματία ενδέχεται να χαρακτηρισθούν ως ανεπαρκή ή ανακριβή, με συνέπεια τον εξωλογιστικό προσδιορισμό των

ακαθαρίστων εσόδων, πρέπει να κινηθεί η προβλεπόμενη από το άρθρο 30 του ΚΒΣ διαδικασία. Σύμφωνα με άρθρο αυτό του ΚΒΣ, ο προϊστάμενος της φορολογικής αρχής, υποχρεούται να κοινοποιήσει στον επιτηδευματία σημείωμα με τις διαπιστώσεις του ελέγχου που έχει προηγηθεί, στις οποίες στηρίζει το ενδεχόμενο έκδοσης της καταλογιστικής πράξης, έτσι ώστε ο φορολογούμενος να ασκήσει, αν το επιθυμεί, το δικαίωμα που έχει της παραπομπής της υπόθεσης στην αρμόδια προβλεπόμενη επιτροπή.

Σύμφωνα με την πλειοψηφία, με το τρόπο αυτό παράλληλα, κινείται και η διαδικασία της συνταγματικής επιταγής του άρθρου 20 για την προηγούμενη ακρόαση, καθώς ο επιτηδευματίας καλείται πριν την έκδοση των καταλογιστικών πράξεων να προβάλει τις απόψεις του ενώπιον της φορολογικής αρχής.

Αντίθετα, δύο μέλη του τμήματος (μειοψηφία), διατύπωσαν την άποψη ότι εφ’ όσον γίνεται λόγος για διαφορετικές καταλογιστικές πράξεις (πράξη επιβολής πρόστιμου, χαρακτηρισμός των βιβλίων ως ανεπαρκών και ανακριβών, κ.ά.), ο φορολογούμενος πρέπει να καλείται αυτοτελώς για κάθε καταλογιστική πράξη με την οποία επιβάλλεται σε βάρος του πρόστιμο του ΚΒΣ, φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ, κ.λπ., να ασκεί το δικαίωμα της προηγούμενης ακροάσεως, ακόμη και αν τα φορολογικά θέματα τελούν σε συνάφεια μεταξύ τους.

Και αυτό, σύμφωνα με την μειοψηφία, προκειμένου ο φορολογούμενος να έχει αυτοτελή και πλήρη επίγνωση των διαφορετικών συνεπειών που μπορεί να έχουν σε βάρος του οι παραβάσεις που του καταλογίζονται, έτσι ώστε να μπορεί να σχεδιάζει την άμυνα του και κυρίως να συνειδητοποιήσει ότι επίκειται σε βάρος του η έκδοση δύο τουλάχιστον αυτοτελών πράξεων με διαφορετικό περιεχόμενο -φορολογικό αντικείμενο.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο προϊστάμενος του Διαπεριφερειακού Ελεγκτικού Κέντρου (ΔΕΚ) Αθηνών μετά από έλεγχο που πραγματοποίησε για τη διαχειριστική περίοδο 1.1. έως 31.12.1998 σε εταιρεία, επέβαλε πρόστιμο 493.015 ευρώ για παραβάσεις του ΚΒΣ και συγκεκριμένα, για την λήψη και καταχώρηση στα βιβλία της τριών εικονικών τιμολογίων.

Η εταιρεία προσέφυγε στα δικαστήρια ισχυριζόμενη ότι πριν την επιβολή του προστίμου δεν τηρήθηκε η Συνταγματική επιταγή της προηγούμενης ακρόασης που προβλέπει το άρθρο 20Σ. Δηλαδή, δεν κλήθηκε να παρέχει εξηγήσεις και να προβάλλει τους ισχυρισμούς της για τα τρία αυτά εικονικά τιμολόγια, που όπως υποστηρίζει δεν είναι εικονικά.

Η 5μελής σύνθεση παρέπεμψε το ζήτημα λόγω σπουδαιότητας στην 7μελή του Β Τμήματος του ΣτΕ.

 in.gr

Τι αλλάζει στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις ακινήτων - Διαβάστε όλη την εγκύκλιο

Τον… μπούσουλα των κατασχέσεων, των πλειστηριασμών και των λοιπών αναγκαστικών μέτρων που προβλέπει η φορολογική νομοθεσία (Κώδικας Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων) αλλά και ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, συμπεριέλαβε σε μια εγκύκλιο 23 σελίδων ο διοικητής της ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων Γιώργος Πιτσιλής.

Στόχος, να αποσαφηνιστεί το νέο τοπίο όπως διαμορφώθηκε μετά και τις τελευταίες αλλαγές που επήλθαν στους σχετικούς νόμους με τις μνημονιακές παρεμβάσεις του 2015.

Δεδομένου ότι μέχρι πρόσφατα η πρώτη προσφορά μπορούσε να στηριχτεί στην αντικειμενική αξία (κατά κανόνα πολύ υψηλότερη από την πραγματική) είναι προφανές ότι τα ακίνητα που θα βγουν στον πλειστηριασμό θα δοθούν και με πολύ χαμηλότερο τίμημα

Η βασικότερη αλλαγή έχει να κάνει βέβαια με το γεγονός ότι τα κατασχεμένα ακίνητα, εκτιμώνται πλέον με βάση την εμπορική τους αξία κατά τον χρόνο της κατάσχεσης ενώ αυτή είναι και η τιμή πρώτης προσφοράς στον πλειστηριασμό.

Υπάρχουν όμως και άλλες αλλαγές που διευκολύνουν τους πλειστηριασμούς:

1.      Προβλέπεται η κατάθεση από κάθε πλειοδότη, εγγυοδοσίας ίσης με το 30% της τιμής της πρώτης προσφοράς αντί του 100% που ίσχυε μέχρι σήμερα.

2.      Παρέχεται η δυνατότητα στον υπερθεματιστή να καταβάλλει το εκπλειστηρίασμα στον υπάλληλο του πλειστηριασμού και με επιταγή έκδοσης της τράπεζας και όχι μόνο με μετρητά όπως ίσχυε μέχρι τώρα

3.      Ο πλειστηριασμός θα γίνεται μόνο με γραπτές σφραγισμένες προσφορές ενώ οι προφορικές προσφορές θα υποβάλλονται μόνο αν οι γραπτές προσφορές είναι ίσες.

4.      Μειώνεται το χρονικό διάστημα κατά το οποίο δεν μπορεί να διεξαχθεί πλειστηριασμός από 1 έως 31 Αυγούστου ενώ μέχρι πρότινος ήταν από 1 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου.

το απόρρητο των κάθε μορφής καταθέσεων σε πιστωτικά ιδρύματα, καθώς και των άυλων μετοχών που καταχωρίζονται στο Σύστημα Άυλων Τίτλων (Σ.Α.Τ.) του Κεντρικού Αποθετηρίου Αξιών δεν ισχύει έναντι του δανειστή

Στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, προστέθηκε παράγραφος με την οποία «το απόρρητο των κάθε μορφής καταθέσεων σε πιστωτικά ιδρύματα, καθώς και των άυλων μετοχών που καταχωρίζονται στο Σύστημα Άυλων Τίτλων (Σ.Α.Τ.) του Κεντρικού Αποθετηρίου Αξιών δεν ισχύει έναντι του δανειστή που έχει δικαίωμα κατάσχεσης της περιουσίας του δικαιούχου της κατάθεσης ή της μετοχής. Το απόρρητο αίρεται μόνο για τα χρηματικό ποσό που απαιτείται για την ικανοποίηση του δανειστή».

Ένα άλλο στοιχείο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφορά την επισήμανση ότι από τις κατασχέσεις γλιτώνουν πλέον μόνο τα απολύτως αναγκαία. Ειδικότερα, ορίζεται πως καταργούνται κατηγορίες ακατάσχετων με αποτέλεσμα να εξαιρούνται από την κατάσχεση πλέον τα πράγματα που είναι απολύτως απαραίτητα για τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης του οφειλέτη και της οικογένειάς του, και προκειμένου για πρόσωπα που με την προσωπική τους εργασία αποκτούν όσα τους χρειάζονται για να ζήσουν, τα πράγματα, τα οποία είναι απαραίτητα για την εργασία τους.

«Κατά την παρ. 3 του ιδίου ως άνω άρθρου καταργούνται κατηγορίες ακατάσχετων με αποτέλεσμα να εξαιρούνται πλέον από την κατάσχεση τα πράγματα που είναι απολύτως απαραίτητα για τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης του οφειλέτη και της οικογένειάς του, και προκειμένου για πρόσωπα που με την προσωπική τους εργασία αποκτούν όσα τους χρειάζονται να να ζήσουν, τα πράγματα, τα οποία είναι απαραίτητα για την εργασία τους» αναφέρεται χαρακτηριστικά στη σελίδα 7 της εγκυκλίου.

Πιο αναλυτικά:

- Τροποποιήσεις στις διατυπώσεις της κατάσχεσης και στην προδικασία του πλειστηριασμού (κινητών και ακινήτων) και λοιπά συναφή θέματα, όπως:

• υιοθέτηση συστήματος πολλαπλών κατασχέσεων επί του ιδίου πράγματος,

• κατάργηση περίληψης κατασχετήριας έκθεσης επί κινητών και ακινήτων και θέσπισης αντ' αυτής του αποσπάσματος της κατασχετήριας έκθεσης,

• πρόσθετες επιδόσεις αποσπάσματος της κατασχετήριας έκθεσης κινητών και ακινήτων και τήρηση νέων προθεσμιών για τη διενέργεια αυτών,

• υποχρεωτικό πλέον στοιχείο της κατασχετήριας έκθεσης καθώς και του αποσπάσματος αυτής είναι και ο αριθμός φορολογικού μητρώου (ΑΦΜ) των υπέρ ου και καθ' ου η εκτέλεση,

• διαδικτυακή δημοσίευση (ενημέρωση) μέσα από την ιστοσελίδα δημοσιεύσεων του Δελτίου Δικαστικών Δημοσιεύσεων του αποσπάσματος της κατασχετήριας έκθεσης, με επιμέλεια του δικαστικού επιμελητή.

- Τροποποιήσεις στην κύρια διαδικασία του πλειστηριασμού, αναπλειστηριασμού (κινητών και ακινήτων) και λοιπά συναφή θέματα, όπως:

• πρόβλεψη διαφορετικού τρόπου πλειοδοσίας (αναβάθμιση γραπτών προσφορών),

• τροποποίηση χρονικού διαστήματος απαγόρευσης διενέργειας πλειστηριασμού ή αναπλειστηριασμού από 1 έως 31 Αυγούστου (με εξαίρεση τον πλειστηριασμό πλοίων και αεροσκαφών ή πραγμάτων που πρόκειται να υποστούν φθορά,

• πρόβλεψη περί έντοκης κατάθεσης από τον υπάλληλο του πλειστηριασμού του εκπλειστηριάσματος στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και θεσμοθέτηση αυτής ως ακατάσχετης κλπ,

• διαδικτυακή δημοσίευση (ενημέρωση) μέσα από την ιστοσελίδα δημοσιεύσεων του Δελτίου Δικαστικών Δημοσιεύσεων της περίληψης πράξης αναπλειστηριασμού ή της δήλωσης επίσπευσης / συνέχισης πλειστηριασμού από τον ίδιο ή άλλο δανειστή, με επιμέλεια του υπαλλήλου του πλειστηριασμού.

-Σύντμηση προθεσμίας άσκησης αναγγελίας δανειστών το αργότερο (5) ημέρες πριν από τον πλειστηριασμό,

- Τροποποιήσεις στις ρυθμίσεις για την κατάταξη απαιτήσεων των αναγγελθέντων δανειστών καθώς και ως προς την είσπραξη / επιστροφή εκπλειστηριάσματος καταταγέντων δανειστών.

Διαβάστε όλη την εγκύκλιο εδώ   

thetoc.gr

Eτσι θα «δικαιωθεί» ο Κώστας Καραμανλής;

Αν θέλει ο Καραμανλής να σώσει την υστεροφημία του, να μην περιμένει μια δικαστική απόφαση για να βγάλει μια ανακοίνωση. Να μιλήσει ή να γράψει ο ίδιος, για να καταλάβουμε όλοι τι άφησε η διακυβέρνησή του στον τόπο

Του Γιώργου Καρελιά

Τα σκάνδαλα είναι συνυφασμένα με την άσκηση της εξουσίας. Είναι σπάνιο πράγμα να περάσει κυβέρνηση και Πρωθυπουργός και να μην αφήσουν πίσω τους σκανδαλώδεις υποθέσεις. Όμως, δεν είναι αυτές που, στο τέλος, μετρούν καθοριστικά την όποια προσφορά τους.

Ας το δούμε με μερικά παραδείγματα:

1. Ο Καραμανλής (ο μακαρίτης, ο θείος του προ οκταετίας Πρωθυπουργού) είχε πολλές αμαρτίες στην πολύχρονη θητεία του, κυρίως την προδικτατορική: το αστυνομικό κράτος, τις εκλογές βίας και νοθείας, τα «βραχώδη οικόπεδα» της Φιλοθέης. Όμως, ακόμα και οι πολιτικοί αντίπαλοί του είναι αδύνατον να μην αναγνωρίσουν ότι ο Καραμανλής ήταν ο πολιτικός που έκανε την Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα. Χωρίς τη δική του επιμονή, η Ελλάδα μπορεί να ήταν σήμερα κάτι μεταξύ Αλβανίας, Γιουγκοσλαβίας και Τουρκίας.

2. Ο Ανδρέας Παπανδρέου χρεώνεται με τη διόγκωση του χρέους και το σκάνδαλο Κοσκωτά. Όμως, ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει ότι οι κυβερνήσεις του άφησαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το ΑΣΕΠ και τον εκσυγχρονισμό του Οικογενειακού Δικαίου. Και ολοκλήρωσαν τη εξάλειψη των υπολειμμάτων του Εμφυλίου, που είχε αρχίσει ο Καραμανλής.

3. Ο Κώστας Σημίτης χρεώνεται με την αδυναμία του να ελέγξει τη δράση των «λαδιάρηδων», γεγονός που οδήγησε στο κατάντημα του Τσοχατζόπουλου. Ομως, ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι ολοκλήρωσε το έργο που είχε ξεκινήσει ο Καραμανλής με την ΕΟΚ, εντάσσοντας τη χώρα στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Και είχε καθοριστική συμβολή στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

Ο Κώστας Καραμανλής είναι ο τελευταίος αυτής της σειράς των Πρωθυπουργών, που κυβέρνησαν δύο τετραετίες και μπορεί να γίνει μια αποτίμηση του έργου τους. Οι θητείες του, όπως και των προηγούμενων, είχαν σκάνδαλα( το επίκαιρο Βατοπαίδι, τους «κουμπάρους» κα). Και αναζητούμε, όπως και για τους άλλους, το θετικό αποτύπωμα, που άφησαν.

Από τότε που έφυγε από την πρωθυπουργική καρέκλα ο Καραμανλής δεν μιλάει. Δεν υπερασπίζεται κάν τις κυβερνήσεις του, δεν απαντά σε όσα του προσάπτουν. Και, κατά καιρούς, κάποιοι (ακόμα και ο Καμμένος!) μιλάνε εξ ονόματός του, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να διαμηνύει, πάλι μέσω τρίτων, ότι δεν τον εκφράζουν.

Με αφορμή την αθωωτική δικαστική απόφαση για την υπόθεση του Βατοπαιδίου(για την οποία, πάντως, δεν δικάστηκαν πολιτικά πρόσωπα-τα όποια πιθανά αδικήματά τους παρεγράφησαν με την απόφαση της δικής του κυβέρνησης να κλείσει τότε άρον άρον τη Βουλή), ο Καραμανλής έκανε αυτήν εδώ τη δήλωση:

«Η σημερινή απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης αποκαλύπτει το μέγεθος της αθλιότητας στην υπόθεση Βατοπαιδίου. Αποκαλύπτει τις μεθοδεύσεις που μετήλθαν ύποπτα και ταπεινά συμφέροντα, ιδιωτικά και μικροπολιτικά, για να σκηνοθετήσουν τη σκευωρία. Ο στόχος προφανής: Να πληγεί με κάθε τρόπο η τότε κυβέρνηση. Συκοφαντώντας, σπιλώνοντας, ταλαιπωρώντας για χρόνια αθώους ανθρώπους και τις οικογένειές τους. Ζημιώνοντας τη χώρα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική περίοδο.Η σημερινή ετυμηγορία κλείνει μια μεγάλη πληγή. Αποκαθιστά την αλήθεια και την τιμή των προσώπων που τόσο άδικα κατηγορήθηκαν. Αφήνει βαρύτατα εκτεθειμένους όσους εμπνεύστηκαν και εκτέλεσαν το ανέντιμο εγχείρημα. Έστω και αργά, το φως στο τέλος πάντα νικάει το σκοτάδι».

Όμως, ήδη έχει πλημμυρίσει το Διαδίκτυο με όσα είχε πει τότε ο ίδιος για την υπόθεση. «Σκανδαλώδη» την είχε χαρακτηρίσει. Και για τους παπάδες, που σήμερα αθωώθηκαν, δεν είχε μιλήσει καθόλου κολακευτικά («παρά την πνευματική αποστολή τους, λειτούργησαν σε βάρος του Δημοσίου»). Να το ξεκαθαρίσουμε: ουδείς σοβαρός άνθρωπος ισχυρίστηκε ποτέ ότι ο Καραμανλής ήταν μπλεγμένος προσωπικά στην υπόθεση αυτή. Αλλά αυτό δεν της αφαιρεί τον σκανδαλώδη χαρακτήρα, όπως σωστά είχε παραδεχθεί τότε και ο ίδιος.

Τις προάλλες ο άλλοτε στενός συνεργάτης του Θ. Ρουσόπουλος έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι οι πυρκαγιές του 2007 οφείλονταν σε σκοτεινές δυνάμεις, τούρκους πράκτορες και τα παρόμοια. Ξεχάστηκε και ο στρατηγός άνεμος του Βύρωνα Πολύδωρα. Όμως, η ελληνική Δικαιοσύνη, την οποία σήμερα εξυμνεί ο κ. Καραμανλής, έχει καταλογίσει ευθύνες για τα τραγικά εκείνα περιστατικά (εδώ). Και δεν είπε τίποτα για πράκτορες και συνωμότες.

Λίγο καιρό νωρίτερα άλλοι συνεργάτες του Καραμανλή, από τον ακαδημαϊκό χώρο, παρουσίασαν μια μελέτη, η οποία απέκρουε τις κατηγορίες ότι η δική του διακυβέρνηση έθεσε τις βάσεις για τη χρεοκοπία και επέρριπτε ευθύνες στην επόμενη κυβέρνηση (Παπανδρέου) ότι διόγκωσε τεχνητά το έλλειμμα του 2009.

Όμως, οι ισχυρισμοί αυτοί δεν είναι πειστικοί. Οι υπουργοί της τότε κυβέρνησης είχαν ισχυριστεί ότι το έλλειμμα ήταν(στην αρχή) 3% και μετά 6%. Όμως, ο πλέον αρμόδιος, ο τότε διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος είχε εγκαίρως προειδοποιήσει και τον Καραμανλή και τον τότε αρχηγό της αντιπολίτευσης Γιώργο Παπανδρέου ότι το έλλειμμα ήταν ήδη διψήφιο και έφτανε το 12% (εδώ και εδώ).Πριν κάν το «διογκώσει» η επόμενη κυβέρνηση. Και ο Προβόπουλος ήταν υπεράνω πάσης υποψίας: ΝΔ ήταν, η κυβέρνηση Καραμανλή τον είχε διορίσει.

Αυτά είναι πραγματικά γεγονότα, που αποδεικνύουν τις ευθύνες της διακυβέρνησης Καραμανλή(ειδικά της διετίας 2008-2009) στο ξέσπασμα της κρίσης. Θα ήταν παραλογισμός και άδικο να πούμε ότι ευθύνεται μόνον αυτή. Όπως είναι και προκλητικός ο ισχυρισμός των αξιωματούχων της ότι τα είχαν κάνει όλα καλά.

Πού καταλήγουμε; Ότι οι κυβερνήσεις και οι Πρωθυπουργοί κρίνονται για όλα. Σκάνδαλα αφήνουν όλοι. Αφήνουν, όμως και το (θετικό) αποτύπωμά τους. Για τη διακυβέρνηση Καραμανλή αυτό το αποτύπωμα ακόμα αναζητείται. Αν ο ίδιος θέλει να υπερασπιστεί τις κυβερνήσεις του-και την υστεροφημία του-να μην περιμένει τα δικαστήρια, για να βγάλει μια ανακοίνωση. Να βγει ο ίδιος να μιλήσει ή να γράψει, ώστε να καταλάβουμε όλοι τι άφησε στον τόπο.

Η χώρα έχει πολλά προβλήματα και η συζήτηση για το παρελθόν είναι άχαρη και, έτσι όπως γίνεται, δεν είναι ούτε χρήσιμη. Τα δημόσια πρόσωπα έχουν ευθύνη να συμβάλουν στην αναζήτηση της αλήθειας και στην κατάκτηση της αυτογνωσίας. Για να μην κυριαρχούν οι λαϊκιστές και οι «αυταπάτες».

protagon.gr

Το μοναστήρι είναι καλά

Ο Εφραίμ και ο Αρσένιος δεν είναι τίποτα περισσότερο από όργανα ενός υπεραιωνόβιου οργανισμού με υπερφυσική ανθεκτικότητα και υποδειγματική προσαρμοστικότητα. Φανταστείτε το μοναστήρι σαν ένα πλοίο που πλέει στην αιωνιότητα και αντέχει σε όλους τους καιρούς

Του Κώστα Γιαννακίδη

  

Το βράδυ της 27ης Δεκεμβρίου 2011 είχε τόσο κρύο, που σκεφτόμουν να πάρω αγκαλιά τον πατέρα Νεκτάριο Μουλατσιώτη, των Παπαροκάδων, μήπως και ζεσταθούμε έξω από το Εφετείο της Αθήνας.

Και οι δύο ήμασταν εκεί, περιμένοντας τον, κρατούμενο, ηγούμενο Εφραίμ. Ο πατέρας Νεκτάριος για συμπαράσταση, εγώ για ρεπορτάζ. Κατά μία εκδοχή και οι δύο για δουλειά είχαμε πάει. Μαζί μας πάγωναν και άλλα 400 άτομα, αριθμός ικανός για να προκαλέσει κυκλοφοριακά προβλήματα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, κάτι άλλωστε που το επεδίωκαν και οι ιερείς, στην ηγεσία της μικρής συγκέντρωσης. «Περπατάμε μέσα από τον δρόμο, αδερφοί, όχι στο πεζοδρόμιο». Τέλος πάντων, ο ηγούμενος ήρθε, αλλά είδαμε μόνο το περίγραμμα της κεφαλής του -το μαύρο αυτοκίνητο έκανε τα λάστιχα αναστενάρια και μπήκε με τις μπάντες στο πάρκινγκ. Μετά οι συγκεντρωμένοι έψαλαν τον Ακάθιστο Υμνο και ο καθένας πήγε στην ευχή του Θεού, αν και για την περίπτωσή μου διατυπώνονται συνεχώς ενστάσεις. (Διαβάστε εδώ το ρεπορτάζ από εκείνο το βράδυ)

   

Επίσης ούτε ο ηγούμενος Εφραίμ πήγε, τουλάχιστον τότε, στην ευχή του Θεού αφού κατέληξε προσωρινά κρατούμενος για το πολυθρύλητο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου. Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, ένας άνθρωπος που ήρθε στη συγκέντρωση στο Εφετείο μπήκε στον κόπο να μου δείξει κάτι που διέφευγε από την κοντόφθαλμη ματιά μου. Εμείς βλέπαμε το έργο, με τα σκηνικά και τους πρωταγωνιστές του, τοποθετημένο στον δικό μας χρόνο, στα μέτρα της ζωής μας. Μάθαμε τον Εφραίμ και τον Αρσένιο, επικεφαλής της αδερφότητας που κρατά για αιώνες και τη Ζώνη της Παναγίας – η οποία, ως γνωστόν, όταν βγαίνει σε περιοδεία φέρνει τόσα έσοδα, που μετατρέπεται σε Ευρωζώνη. Αυτό που λησμονούμε είναι ότι ο Εφραίμ και ο Αρσένιος δεν είναι τίποτα περισσότερο από όργανα ενός υπεραιωνόβιου οργανισμού με υπερφυσική ανθεκτικότητα και υποδειγματική προσαρμοστικότητα. Είναι όργανα του μοναστηριού.

Φανταστείτε το μοναστήρι σαν ένα πλοίο που πλέει στην αιωνιότητα. Αβύθιστο αν και χτυπιέται από ανέμους και κύματα που δείχνουν μεγαλύτερα και από τα κατάρτια του. Πότε ανεβάζει και πότε κατεβάζει πανιά. Πότε χάνει ναύτες και πότε φορτώνει άνδρες ως και στα αμπάρια του. Το μοναστήρι, ως οργανισμός, δεν αντιλαμβάνεται τα πράγματα όπως εμείς. Εχει τον χρόνο με το μέρος του και τους αιώνες στους θησαυρούς του. Είναι το ίδιο μοναστήρι, ο ίδιος οργανισμός, η ίδια ψυχή που ευεργετήθηκε από βυζαντινούς αυτοκράτορες, διαπραγματεύθηκε με οθωμανούς σουλτάνους, γερμανούς διοικητές και δέχθηκε χειροφίλημα από ευσεβή και ασεβή χείλη ελλήνων κυβερνητών. Πώς θα μπορούσε, αλήθεια, το μοναστήρι να ηττηθεί; Ακόμα και αν έχανε αυτόν τον αιώνα δίκες, χρήματα και οικόπεδα, θα τα κέρδιζε τον επόμενο. Εν ανάγκη τον μεθεπόμενο, ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, είναι ευλογία.

Ο δικηγόρος του ηγούμενου Εφραίμ δήλωσε ότι η περιουσία του μοναστηριού αξιοποιείται για φιλανθρωπικό έργο και ότι, εν τέλει, το ελληνικό Δημόσιο δεν είχε τίποτα να χάσει κατά την ανταλλαγή της λίμνης Βιστωνίδας με στερεά οικόπεδα. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Το μοναστήρι -όχι μόνο το Βατοπαίδι- προσβλέπει πρώτα στην επιβίωση και στην ευρωστία του. Κάνει δουλειές. Τις κάνει με δικούς του ανθρώπους και ευνοεί δικά του παιδιά. Υπάρχουν συμβάσεις και συμβόλαια που θα σκανδάλιζαν και άγιο. Με αμύθητες περιουσίες. Στην ουσία, οι ηγούμενοι των μοναστηριών είναι μάνατζερ, CEO, που δεν ελέγχονται ούτε από αρχές, ούτε από μετόχους. Υπάρχει, βέβαια, η οργανική σχέση με το Πατριαρχείο, αλλά δεν σηκώνει κανείς μία σύμβαση για να τινάξει τη σκόνη από πάνω της.

Αρκετοί αντιμετωπίζουν με σαρκασμό την έννοια των αυτοκρατορικών χρυσόβουλων που συχνά κρίνουν δικαστικές διαμάχες υπέρ των μοναστηριών. Δεν θα έπρεπε. Διότι βάσει αυτών των χρυσόβουλων τεκμαίρονται και ιδιοκτησίες χριστιανικού, ρωμαίικου ενδιαφέροντος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και μετέπειτα στην Τουρκία. Και το ελληνικό κράτος, με τη σύσταση του, αναγνώρισε τη νομική συνέχεια.

Η Μονή Βατοπαιδίου ιδρύθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο. Καταστράφηκε από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη και ανοικοδομήθηκε από τον Μέγα Θεοδόσιο. Στην ελληνική επικράτεια δεν ανήκει ούτε 110 χρόνια. Μακροπρόθεσμα δε, στο βάθος των χρόνων, είναι πιο πιθανό να υπάρχει η Μονή, παρά το ελληνικό κράτος. Το δικαστήριο που δικαίωσε τον ηγούμενο Εφραίμ έκρινε όπως κρίνουν και οι αιώνες που ασταμάτητα απλώνουν και μαζεύουν τα αστέρια πάνω από τα καμπαναριά της Μονής.

 

protagon.gr