Για να κρατήσουμε τα παιδιά μας πρέπει να τα αφήσουμε να φύγουν

Όσο τα παιδιά είναι μικρά είναι εύκολο για τους γονείς να τα μεγαλώνουν ελέγχοντας το περιβάλλον τους, παρέχοντάς τους ασφάλεια και επεμβαίνοντας κάθε φορά που κρίνουν ότι είναι απαραίτητο. Τι γίνεται όμως όταν τα παιδιά ενηλικιώνονται και θα πρέπει να φύγουν από το σπίτι για διάφορους λόγους όπως για να σπουδάσουν, να  δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια, να πάνε στο στρατό κ.ά ; 

Αν παρατηρήσουμε την μέση ελληνική οικογένεια θα διαπιστώσουμε μια απίστευτα μεγάλη δυσκολία αυτονόμησης των παιδιών όταν ενηλικιωθούν. Και τη δυσκολία αυτή δεν την νιώθουν μόνο οι γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά. Είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο των «ενήλικων παιδιών» διαφόρων ηλικιών (20,30,40,50…) που συμβιώνουν με τους γονείς τους. Όσο και αν η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών προσφέρει μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για παράταση επ’ αόριστον του αποχωρισμού, στην πραγματικότητα οι λόγοι είναι ψυχολογικοί.

Όταν οι γονείς ασκούν έλεγχο μέσω της θυσίας και της φροντίδας τους

Φυσικά, η δυσκολία αυτονόμησης των ενήλικων παιδιών από τους γονείς δεν είναι κάτι που αναδύεται ξαφνικά αλλά έχει μια μακρά διαδρομή που ξεκινάει από τις πολύ τρυφερές ηλικίες των παιδιών. Χαρακτηριστικό των περισσότερων ελλήνων γονέων είναι ότι θεωρούν τα παιδιά τους δια βίου ιδιοκτησία. Μέσω της φροντίδας και της «θυσίας» για να τα μεγαλώσουν, πολλοί γονείς ασκούν πλήρη έλεγχο στα παιδιά τους και αρνούνται να τα αφήσουν να εξελιχθούν. Όταν τα παιδιά δεν μαθαίνουν να παίρνουν ρίσκα, όταν δεν αφήνονται να κάνουν λάθη και να μαθαίνουν από αυτά, όταν οι «φύλακες άγγελοι» γονείς κρατάνε τα παιδιά σε ένα ασφαλές μεν αποστειρωμένο δε περιβάλλον μη τυχόν και πληγωθούν τότε τα παιδιά απλά σταματάνε να «μεγαλώνουν». Βλέπετε, πλέον δεν υπάρχει και καμία ανάγκη για κάτι τέτοιο. Δεν είναι καθόλου τυχαία στη χώρα μας η ταύτιση των εννοιών «κακομαθημένα παιδιά» με τα «καλομαθημένα παιδιά»: εκφράζει την έντονη σύγχυση που έχουμε για το τι θεωρούμε καλό και κακό όσον αφορά τις παροχές των γονέων στα παιδιά τους.

Οι γονείς δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν και να αποδεχτούν το γεγονός ότι αυτού του είδους η σχέση με τα παιδιά τους δεν θα τους  επιτρέψει να διεκδικήσουν ποτέ την ανεξαρτησία τους και να αμφισβητήσουν το γονεϊκό πρότυπο, στοιχεία δηλαδή που είναι απόλυτα συνυφασμένα με την υγιή ωρίμανσή τους. Ο απώτερος στόχος των γονέων αυτών είναι να καταστήσουν τη παρουσία τους απαραίτητη ακόμα και όταν τα παιδιά τους ενηλικιωθούν. Όμως με αυτό τον τρόπο τα παιδιά νιώθουν απόλυτα εξαρτημένα από τους γονείς τους και ανεπαρκή να τα βγάλουν πέρα μόνα τους. Η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους υποκαθίσταται από την εμπιστοσύνη στους γονείς τους.

Κακά τα ψέματα η πιο σημαντική μορφή ανεξαρτοποίησης των παιδιών είναι η οικονομική. Όσο τα παιδιά είναι οικονομικά εξαρτημένα από τους γονείς τους δεν μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική αυτονόμηση αφού στον πυρήνα τους όλες οι μορφές σχέσεων (όχι μόνο οι επαγγελματικές αλλά και οι ανθρώπινες σχέσεις), είναι συνάρτηση των οικονομικών δοσοληψιών .

Χρυσά κλουβιά για τα παιδιά μας λόγω «φόβου της άδειας φωλιάς»

Τι κρύβεται όμως πίσω από μια τέτοια άρνηση των γονέων να αποχωριστούν τα παιδιά τους; Οι γονείς προβάλουν ως δικαιολογίες ότι ο κόσμος έχει γίνει πολύ επικίνδυνος, ότι εγκυμονούν νέοι κίνδυνοι για τα παιδιά τους εκεί έξω. Με αυτόν τον τρόπο τεκμηριώνουν τον ρόλο τους ως προστάτες, ως φύλακες. Ακόμα και όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν νιώθουν ότι τα παιδιά τους είναι ανέτοιμα να τα καταφέρουν μόνα τους.  Όμως αυτό που τους ταλανίζει την ψυχή είναι η δική τους ανασφάλεια να ζήσουν μόνοι, μετά τον αποχωρισμό από τα παιδιά τους. Ουσιαστικά δηλαδή προβάλουν την δική τους ανεπάρκεια πάνω στην υποτιθέμενη ανεπάρκεια των παιδιών τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ερήμωση που νιώθει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ελλήνων γονέων όταν τελικά τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι.

Το «σύνδρομο της άδειας φωλιάς», όπως χαρακτηριστικά λέγεται, αναφέρεται στα συναισθήματα θλίψης και ματαίωσης που βιώνουν οι γονείς, όταν τα παιδιά τους ενηλικιώνονται ή φεύγουν από το πατρικό τους σπίτι. Οι γονείς από δορυφόροι των παιδιών τους δυσκολεύονται να μπουν σε νέες τροχιές και να αναπροσαρμόσουν τους ρόλους τους στη νέα πραγματικότητα. Ενώ όλα αυτά τα χρόνια είχαν ένα μπούσουλα, τώρα καλούνται να αναζητήσουν ένα νέο προσωπικό νόημα στη ζωή τους, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα επώδυνο και τρομαχτικό. Νιώθουν ότι τα παιδιά τους τους εγκαταλείπουν και ότι χάνουν την αξία τους ως γονείς χωρίς να αναλογίζονται ότι αυτή είναι η φυσιολογική εξέλιξη του μεγαλώματος των παιδιών: τα παιδιά να αποχωριστούν την πατρική τους οικογένεια όταν ενηλικιωθούν και να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους.

Δείτε τα παραδείγματα πως πολλοί  γονείς αντί να αφήνουν τα παιδιά τους να πετάξουν ψηλά τα κρατάνε δεμένα κοντά τους: τα σπίτια που τους παραχωρούν που όλως τυχαίως είναι κοντά στο πατρικό ή και στην ίδια πολυκατοικία, πως προσπαθούν να τα βολέψουν σε καλές δουλειές χωρίς να τα αφήνουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στον επαγγελματικό στίβο, πως κάποιοι γονείς που αυτοαποκαλούνται «φίλοι των παιδιών τους» έχουν ως απώτερο σκοπό την πρόσβαση σε όλα τα μυστικά που μπορεί να έχει και που είναι υγιές να έχει ένα παιδί και πως μερικοί κρατάνε τα παιδιά κοντά τους με λάφυρο κάποια κληρονομιά που τους υπόσχονται. Γνωρίζω ότι πολλοί γονείς θεωρούν τις παραπάνω ενέργειές τους ως φροντίδα και νοιάξιμο για τα παιδιά τους. Πιθανόν ως ένα σημείο να είναι, όμως χρειάζεται προσοχή γιατί αν το μέτρο ξεπερνιέται τότε καταλήγει να αποτελεί υπέρ-έλεγχο στη ζωή των παιδιών τους. Και δεν είναι καθόλου λίγες οι οικογένειες στη χώρα μας που για την έξωθεν καλή μαρτυρία φαντάζουν δεμένες και αγαπημένες αλλά που τα συναισθήματα που κατά βάθος νιώθουν τα παιδιά για τους γονείς τους μοιάζουν με εκείνα των εξουσιαζόμενων προς τους εξουσιαστές τους και που φυσικά μόνο αγάπη δεν θυμίζουν.

Ο φόβος του να μεγαλώνεις και να διαχειρίζεσαι την ελευθερία σου   

Από την δικιά τους την μεριά τα παιδιά βολεύονται και αναβάλουν ή ματαιώνουν το μεγάλωμά τους το οποίο δεν είναι έτσι και αλλιώς μια εύκολη υπόθεση. Σε αυτό βοηθούν και οι υλικές παροχές των γονέων προς τα παιδιά, τα τυχερά της κοινής συμβίωσης ( φαγητό, διαμονή , λογαριασμοί κ.α). Βέβαια τα παιδιά συνήθως το έχουν τακτοποιήσει μέσα τους προτάσσοντας ως αιτία της παράτασης της συμβίωσης με τους γονείς τους το ότι θέλουν να φροντίσουν τους γονείς τους ή ότι φοβούνται μην τους στεναχωρήσουν. Όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα είδος ιδρυματισμού όπου τα «ενήλικα παιδιά» φοβούνται να εγκαταλείψουν το οικείο και γνώριμο και να διεκδικήσουν την θέση τους στον κόσμο των ενηλίκων. Γιατί, η αλήθεια είναι, δεν υπάρχει πιο φοβιστικό πράγμα από το να μεγαλώνεις και να πρέπει να διαχειριστείς εσύ ο ίδιος την ελευθερία σου.

Εδώ βέβαια αξίζει να πούμε ότι όταν λέμε αυτονόμηση του παιδιού από την πατρική του οικογένεια δεν εννοούμε μόνο το πρακτικό μέρος, δηλαδή της μετακόμισής του σε ξεχωριστή οικία, αλλά κυρίως της συναισθηματικής απεξάρτησής του από την πρώτη του οικογένεια ώστε να μπορεί να επενδύσει και σε νέες σχέσεις. Είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο με παιδιά που παρόλο που φεύγουν από το σπίτι και φτιάχνουν δικές τους οικογένειες, συνεχίζουν να θεωρούν ως βασική τους οικογένεια την πατρική γεγονός που αιτιολογημένα δημιουργεί πάρα πολλές αντιδράσεις στα μέλη της νέας τους οικογένειας.

Ο ρόλος των γονέων δεν χάνεται, απλά αλλάζει . Παύει όμως να είναι πρωταγωνιστικός

Οι γονείς οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι ο ρόλους τους έχει στάδια, ότι κάποια στιγμή τα παιδιά τους θα πρέπει να αυτονομηθούν και να κάνουν τα δικά τους βήματα σε αυτόν κόσμο. Ακόμα και όταν δεν θα είναι οι απόλυτοι υπεύθυνοι για το παιδί τους, θα εξακολουθούν να είναι οι γονείς του σε μια πιο ισότιμη σχέση μαζί του αναγνωρίζοντάς του το δικαίωμα να νοιάζεται εξίσου ή και περισσότερο για άλλους ανθρώπους. Είναι πολύ εγωιστική η επιθυμία τους να εξακολουθούν να είναι οι πρωταγωνιστές στις ζωές των ενήλικων παιδιών τους. Στην ελληνική πραγματικότητα ένα πολύ έντονο φαινόμενο είναι η απαίτηση των γονέων για τα «καλά γεράματα», υπό την έννοια τα παιδιά τους να τους φροντίσουν όταν θα είναι γέροι και ανήμποροι. Θεωρείται ένα είδος γονικής αυτοεπιβεβαίωσης αν τα παιδιά σου στα παρέχουν. Προσωπικά διαφωνώ με οποιαδήποτε ιδιοτελή επένδυση των γονέων στις ζωές των παιδιών τους, δηλαδή σιωπηρές συμφωνίες του τύπου : «θα σας φροντίσω όσο θα είσαστε παιδιά αλλά μετά θα έρθει η σειρά σας να μου το ανταποδώσετε και να μου κάνετε «τα γεράματα». Φυσικά και είναι πολύ όμορφο και γενναιόδωρο να μπορείς και να θέλεις να φροντίσεις τους γέρους γονείς σου αλλά δυστυχώς πολλές φορές επιβάλλεται τυραννικά από τους γονείς ή από την γνώμη του κόσμου με αποτέλεσμα αντί για μια πράξη που αναδύει αγάπη να προκαλεί τα ακριβώς αντίθετα συναισθήματα. Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι και πολύ μακρινό το παρελθόν όπου πολλά κορίτσια θυσίαζαν τις δικές τους ζωές για να «κάνουν τα γεράματα» στους γονείς τους, γεγονός που δυστυχώς εξακολουθεί να συμβαίνει και στις μέρες μας αν και σε μικρότερη κλίμακα.

Για να κρατήσουμε τα παιδιά μας πρέπει να τα αφήσουμε να φύγουν

Η δεμένη ελληνική οικογένεια ορθώς θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός θεσμός που όντως μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά και ως ασπίδα ασφαλείας για τα μέλη της, ειδικά στις δύσκολες εποχές που ζούμε. Όμως το θέμα με τη δεμένη οικογένεια είναι το είδος των δεσμών. Οι δεσμοί αυτοί μπορεί να είναι δύο λογιών: είτε πιάσιμο χεριών στα πρώτα μπουσουλίσματα, στα πρώτα βήματα, στα πρώτα πεσίματα αλλά, όταν έρθει η ώρα, σπρώξιμο προς την ελευθερία και το μεγάλωμα είτε κατασκευή χρυσών κλουβιών για τα παιδιά με τους γονείς ευχαριστημένους κλειδοκράτορες .

Αν θέλουμε λοιπόν να χαρούμε που τα παιδιά μας μια μέρα θα μπορούν να πετάξουν ψηλά και άφοβα στον ουρανό θα πρέπει να τους χαρίσουμε την ελευθερία τους. Και κρυφά να καμαρώνουμε που το πέταγμά τους εμείς τους το μάθαμε. Μόνο τότε αυτά θα θέλουν με την καρδιά τους κάποιες φορές να επιστρέφουν. Αλλιώς θα μείνουν για πάντα κοντά μας …μα τόσο μακριά μας.

Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός

   iPaideia.gr

    

Τι φόρο θα πληρώσουμε με την μείωση του αφορολόγητου στα 5.600€

Κατά 3.000 ευρώ θα μειωθεί το αφορολόγητο όριο για τους φορολογούμενους από το 2020 σύμφωνα με το σχέδιο που έχει επεξεργαστεί η κυβέρνηση, το οποίο θα παρουσιάσει στους εκπροσώπους των θεσμών για να καλύψει την υποχρέωση που ανέλαβε ύστερα από τη συμφωνία της Μάλτας.

Σύμφωνα με πληροφορίες του "Eλεύθερου Τύπου", η μείωση αυτή θα γίνει για κάθε κατηγορία φορολογουμένων ανάλογα με την οικογενειακή κατάστασή τους.

Έτσι, για έναν άγαμο, που σήμερα έχει αφορολόγητο όριο 8.636 ευρώ, το όριο θα πέσει στα 5.636 ευρώ, που σημαίνει ότι θα αρχίσει να πληρώνει φόρο από το μηνιαίο εισόδημα των 469 ευρώ.

Για έναν φορολογούμενο με δύο παιδιά, το αφορολόγητο θα πέσει στα 6.090 ευρώ και θα αρχίσει να πληρώνει φόρο από το μηνιαίο εισόδημα των 435 ευρώ εάν εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα (εισπράττει 14 μισθούς το χρόνο) ή από τα 508 ευρώ το μήνα εάν εργάζεται στο Δημόσιο (εισπράττει 12 μισθούς).

Μεγαλύτερος από ποτέ ο κίνδυνος μπλακ άουτ στη χώρα, ενώ η ΔΕΗ φλερτάρει με τη χρεοκοπία

«Φοβόμαστε ότι δεν θα έχουμε ρεύμα». Με αυτή την αγωνία πορεύεται η αγορά ηλεκτρισμού, από τον Φεβρουάριο και μετά που η ενεργειακή κρίση του αμέσως προηγούμενου διμήνου ξεπεράστηκε και «με τη βοήθεια της τύχης». Την ίδια αγωνία εξέφρασε μέσα στην εβδομάδα και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Θεόδωρος Φέσσας. «Φοβάμαι έναν ξαφνικό θάνατο της ΔΕΗ», δήλωσε ο κ. Φέσσας και συμπλήρωσε: «Κάποια στιγμή το καλοκαίρι με την αύξηση της ζήτησης, η ΔΕΗ δεν θα μπορεί να εγγυηθεί την αδιάλειπτη παροχή ενέργειας όπως την ξέρουμε σήμερα... Χρειάζεται εδώ και τώρα ριζική αναμόρφωση της αγοράς ενέργειας...».

Η αγωνία που εκφράζεται εν γένει από τον επιχειρηματικό κόσμο αντανακλά τα αποτελέσματα της μη έγκαιρης αναγκαίας αναδιάρθρωσης της ΔΕΗ και της αγοράς ηλεκτρισμού, που θεωρητικά ξεκίνησε από το 2001. Η πρόσφατη ενεργειακή κρίση ανέδειξε όλα τα προβλήματα και τις στρεβλώσεις της αγοράς, φέρνοντάς τη στα όρια των αντοχών της. Μπορεί οι καταναλωτές να μην αντελήφθησαν ότι βρέθηκαν πολύ κοντά στο μπλακ άουτ, το οποίο απεφεύχθη «και με τη βοήθεια της τύχης» όπως δημοσίως παραδέχτηκε ο πρόεδρος της ΡΑΕ κ. Νίκος Μπουλαξής, θα κληθούν όμως να σηκώσουν το οικονομικό κόστος της αποτροπής του. Ηδη οι καταναλωτές φυσικού αερίου πληρώνουν μεσοσταθμικές αυξήσεις κατά 13% στα τιμολόγιά τους, καθώς η ΔΕΠΑ έχει μεταβιβάσει στην κατανάλωση το αυξημένο κόστος των έκτακτων φορτίων LNG που με αγωνία αναμένονταν να φτάσουν στην ώρα τους στο λιμάνι της Ρεβυθούσας. Αργά ή γρήγορα και οι καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος θα κληθούν να πληρώσουν το πρόσθετο κόστος ύψους 70 εκατ. ευρώ της ενεργειακής κρίσης, που επιβάρυνε τη ΔΕΗ.

Αβεβαιότητα

Κοινή είναι η εκτίμηση των εμπλεκομένων στην αγορά ηλεκτρισμού ότι η διασφάλιση της ομαλής τροφοδοσίας της χώρας σε ηλεκτρισμό σε περιόδους αιχμής έχει καταστεί, πλέον, αβέβαιη και στην καλύτερη περίπτωση ιδιαίτερα κοστοβόρα. Το τραγικό είναι ότι ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους θεσμούς μεταρρυθμίσεις στη βάση του μικρότερου πολιτικού κόστους, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τη διάσωση της ΔΕΗ και την ομαλή λειτουργία της αγοράς ηλεκτρισμού, παρά την πλήρη επίγνωση της κατάστασης και τα «καμπανάκια» για το ατύχημα.

Η ίδια η ΡΑΕ, που έχει την ευθύνη της λειτουργίας της ενεργειακής αγοράς, συμμερίζεται τις ανησυχίες περί αδυναμίας του συστήματος να ανταποκριθεί στις αιχμές του θέρους και κυρίως της επόμενης χειμερινής περιόδου. «Δεν ανησυχώ ιδιαίτερα για το καλοκαίρι, παρότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Οι ανάγκες σε ηλεκτρισμό πιστεύω ότι θα καλυφθούν με εισαγωγές αφού στις γύρω χώρες δεν παρατηρείται μεγάλη αύξηση της ζήτησης. Εκείνο που με ανησυχεί περισσότερο είναι οι χειμερινές αιχμές και δουλεύουμε από τώρα σενάρια και σχέδια για να αποφύγουμε προβλήματα τροφοδοσίας», δηλώνει στην «Κ» ο πρόεδρος της ΡΑΕ κ. Νίκος Μπουλαξής.

Αυτό που έχει αλλάξει σε σχέση με πέρυσι και υποχρεώνει τις αρμόδιες Αρχές να πάρουν προληπτικά μέτρα για τη διασφάλιση της ομαλής τροφοδοσίας της χώρας σε ηλεκτρισμό είναι η μεσολάβηση της πρόσφατης ενεργειακής κρίσης. Εκτός από το υψηλό κόστος ενέργειας άφησε πίσω της εξαντλημένες τις ούτως η άλλως αναξιόπιστες λόγω παλαιότητας λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, που «εκλήθησαν» να δουλέψουν στα όριά τους και πολλές ώρες προκειμένου να μην καταρρεύσει το σύστημα. Παράλληλα, περιόρισε δραματικά τα υδάτινα αποθέματα, αφήνοντας το σύστημα χωρίς τις απαραίτητες εφεδρείες για την κάλυψη των αιχμών. Οι υδροηλεκτρικές μονάδες της ΔΕΗ επιστρατεύτηκαν για τη στήριξη του συστήματος το δίμηνο Δεκεμβρίου - Ιανουαρίου και λειτούργησαν σε τέτοιο βαθμό, που, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν παράγοντες της ΔΕΗ, κάποιες από αυτές «στέρεψαν και άρχισαν να τραβάνε χαλίκια».

Η οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ, ως ο βασικός πυλώνας της αγοράς, είναι η μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας αφού πιθανό «ατύχημα» θα σημάνει και τη χρεοκοπία της χώρας. «Οι χώρες χρεοκοπούν από τις τράπεζες και την ενέργεια», είναι μία από τις χαρακτηριστικές φράσεις του επικεφαλής της επιχείρησης Μανόλη Παναγιωτάκη. Η τραγική κατάσταση της ΔΕΗ αποτυπώνεται στα αποτελέσματα του 2016, που δημοσιοποίησε την περασμένη Παρασκευή. Τα καθαρά κέρδη που εμφανίζει η εταιρεία ύψους 67,5 εκατ. ευρώ οφείλονται κυρίως στη μείωση των προβλέψεων για επισφάλειες κατά 53,2% (415,1 εκατ. από 886,3 εκατ. πέρυσι). Οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές στο τέλος του 2016 ανήλθαν σε 759 εκατ. έναντι 575 εκατ. το 2015. Με άδεια σχεδόν ταμεία η ΔΕΗ πρέπει να πληρώσει, μέσα στο 2017, μόνο για την εξυπηρέτηση των δανείων της 850 εκατ. και 650 εκατ. για συμβολαιοποιημένες επενδύσεις.

kathimerini.gr

  

Επτά «βόμβες» πυροδοτεί η εφαρμογή της διάταξης για μπλοκάκια και εισφορές

Αντιμέτωποι με απολύσεις, μειώσεις μισθών ή ακόμη και μη καταβολή των δεδoυλευμένων βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) που αμείβονται για τουλάχιστον μία απασχόληση με δελτίο παροχής υπηρεσιών, καθώς αν και βρισκόμαστε στον τέταρτο μήνα εφαρμογής του νέου νόμου, υπάρχουν θολά σημεία που προκαλούν σύγχυση και επιτείνουν την αγωνία.

Η «Κ», με τη βοήθεια του πρώην υπουργού Εργασίας και γνώστη των ασφαλιστικών θεμάτων Γιώργου Κουτρουμάνη, καταγράφει τουλάχιστον 7 συνέπειες τής μέχρι σήμερα εφαρμογής των διατάξεων του νόμου 4387, γνωστού και ως νόμου Κατρούγκαλου, που αποτελούν βόμβες στα θεμέλια της ασφάλισης αλλά και της απασχόλησης, καθώς η διάταξη για τα μπλοκάκια, αν και ασφαλιστική, κλήθηκε να θεραπεύσει τις παθογένειες της εγχώριας αγοράς εργασίας, και τελικά φαίνεται πως τις επιδείνωσε. Ο κ. Κουτρουμάνης θεωρεί αναγκαίο να ανασταλεί η εφαρμογή της τουλάχιστον για το τρέχον έτος. Και αναλύει τις συνέπειες σε χιλιάδες ασφαλισμένους.

Η βασική συνέπεια του νέου νόμου και κυρίως της σύγχυσης που προκάλεσαν οι εγκύκλιοι που εκδόθηκαν για την υλοποίησή του, είναι ότι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι.

Φόβος αλλά και δυσπιστία κυριαρχεί μεταξύ των αντισυμβαλλόμενων μερών (εργοδότη - εργαζόμενου), κυρίως στις περιπτώσεις που αποφασιστεί να μη δηλωθεί η σύμβαση στον ΕΦΚΑ. Ο εργαζόμενος πρέπει –αν θέλει να κρατήσει τη θέση του και να μην «απολυθεί»– να καλύψει το σύνολο των εισφορών από μόνος του. Αλλά και ο εργοδότης θα φοβάται μήπως ανά πάσα στιγμή ο εργαζόμενος τον καταγγείλει και ζητήσει να πληρώσει –ακόμη και αναδρομικά– εισφορές για το μπλοκάκι.

Κι εδώ έρχεται η τρίτη συνέπεια ενός καθεστώτος που προκάλεσε περισσότερα προβλήματα από αυτά που κλήθηκε να επιλύσει. Χιλιάδες εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας της άρνησης του εργοδότη να καλύψει τα 2/3 των εισφορών. Είτε γιατί οι ίδιοι δεν δέχθηκαν να πληρώσουν μόνοι τους είτε γιατί οι εργοδότες φοβήθηκαν μια πιθανή καταγγελία, εκτιμάται ότι περίπου 15.000 συνεργασίες λύθηκαν από τον Ιανουάριο και μετά, που ισχύει το νέο καθεστώς ασφάλισης στα μπλοκάκια.

Υπάρχουν μάλιστα και περίπου 30.000 ασφαλισμένοι που έκλεισαν οικειοθελώς τα Δελτία Παροχής Υπηρεσιών τους, εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια για δεύτερη απασχόληση. Πρόκειται κυρίως για μισθωτούς, ασφαλισμένους για πρώτη φορά μετά το 1992, που επιβαρύνονται και περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους, καθώς καλούνται στην ουσία να πληρώσουν διπλές εισφορές.

Προκειμένου να... σώσουν τη δουλειά τους, δεν είναι λίγοι οι εργαζόμενοι που δέχονται μείωση μισθού ώστε να μην επιβαρυνθεί από τις εισφορές ο εργοδότης. Μέσω των νέων συμβάσεων που προβλέπει η τελευταία εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας, ο εργοδότης φαίνεται πως πληρώνει τις εισφορές που του αναλογούν, στην πραγματικότητα όμως έχει μετακυλίσει το κόστος στον εργαζόμενο.

Ασύμφορη καθίσταται και οποιαδήποτε δεύτερη δραστηριότητα για χιλιάδες ασφαλισμένους με παράλληλη απασχόληση, καθώς καλούνται να βάλουν «συνεταίρο» στην όποια μικρή επιχειρηματική τους δράση τόσο την εφορία όσο και τον ΕΦΚΑ.

Απίστευτη είναι η ταλαιπωρία και για τους ασφαλισμένους που, από τη φύση της απασχόλησής τους, αναγκάζονται να εντάσσονται και να απεντάσσονται από το καθεστώς επιμερισμού των εισφορών. Και αυτό, γιατί υπάρχουν διαστήματα που έχουν έναν ή δύο εργοδότες και κατά συνέπεια ασφαλίζονται ως μισθωτοί, αλλά και διαστήματα με 3 ή και περισσότερους εργοδότες και θα πρέπει να καταβάλλουν εισφορές ως ελεύθεροι επαγγελματίες...

Τέλος, δεν είναι λίγοι οι εργαζόμενοι που καταφεύγουν στη λύση της αμοιβής με τη γνωστή απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης (τίτλοι κτήσης), αν και ακόμη από το υπουργείο Εργασίας δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ακριβώς θα ισχύσει. Δεν θεωρείται απίθανο, αν τελικά επικρατήσει η λογική να μην καταβληθούν εισφορές για τα εισοδήματα από τίτλους κτήσης (έως 10.000 ευρώ το χρόνο), η μορφή αυτή αμοιβής να υποκαταστήσει τα μπλοκάκια.

Παράλληλη απασχόληση 9 ταχυτήτων

Τουλάχιστον 9 κατηγορίες ασφαλισμένων με παράλληλη ή πολλαπλή απασχόληση καλούνται να πληρώσουν εισφορές που υπολογίζονται για την κάθε μία με τελείως διαφορετικό τρόπο. Αν και στόχος του υπουργείου Εργασίας ήταν με τον νόμο Κατρούγκαλου να ισχύσουν ενιαίοι όροι για το σύνολο των ασφαλισμένων, στην πράξη ισχύει το ακριβώς αντίθετο, με αποτέλεσμα το γνωστό κομφούζιο με τα μπλοκάκια. Οι κατηγορίες «μπλοκάκηδων» είναι:

1. Μισθωτοί με μπλοκάκι το οποίο άνοιξαν το 2016. Εφόσον έχουν μισθό τουλάχιστον 586 ευρώ, τους πρώτους μήνες του 2017 δεν θα πληρώσουν εισφορές. Οταν εκκαθαριστεί το εισόδημα του 2016, θα πληρώσουν με βάση το καθαρό εισόδημα που είχαν από το «μπλοκάκι» το 2016, χωρίς κατώτατο πλαφόν.

2. Μισθωτοί με μπλοκάκι που άνοιξαν το 2017. Θα πληρώσουν για όλο το 2017 τις κατώτατες εισφορές (167,95 ευρώ τον μήνα).

3. Μισθωτοί με μπλοκάκι που έκοψαν απόδειξη το 2015, όχι όμως και το 2016. Θα πληρώσουν αρχικά με βάση το εισόδημα του 2015. Βέβαια, καθώς έτος αναφοράς είναι το 2016, οι εισφορές του 2017 είναι μηδενικές. Συνεπώς, τους τελευταίους μήνες του 2017 δεν θα πληρώσουν εισφορές. Ο,τι πλήρωσαν αρχικά θα συμψηφιστεί με τις εισφορές του 2018.

4. Μισθωτοί με μπλοκάκι που έκοψαν αποδείξεις το 2016, ενώ το 2015 δεν είχαν εισόδημα. Αρχικά δεν θα πληρώσουν εισφορές. Οταν εκκαθαριστεί το εισόδημα του 2016, θα πληρώσουν μαζεμένα.

5. Μισθωτοί με μπλοκάκι που εισπράττουν επιμίσθιο από τον εργοδότη που τους απασχολεί ως μισθωτούς, αλλά και μισθό από έτερο εργοδότη. Το επιμίσθιο θα πρέπει να δηλωθεί στην ΑΠΔ. Για τον μισθό από τον έτερο εργοδότη, εάν υπάρχει σύμβαση, θα πληρωθούν εισφορές με επιμερισμό μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Εάν όχι, ο εργαζόμενος θα πρέπει να πληρώσει μόνος του τις εισφορές, ως ελεύθερος επαγγελματίας.

6. Εργαζόμενοι μόνο με μπλοκάκι σε 1 - 2 εργοδότες. Θα πρέπει να υπογράψουν σύμβαση και με τους δύο εργοδότες. Αυτοί, με τη σειρά τους, θα τους δηλώσουν στις ΑΠΔ. Οι εισφορές θα επιμερισθούν και θα βαρύνουν κατά 2/3 τον εργοδότη και κατά 1/3 τον εργαζόμενο. Εάν δεν συμπληρωθούν ΑΠΔ, οι εργαζόμενοι πρέπει να καταθέσουν καταγγελία στον ΕΦΚΑ. Αν όχι, θα πληρώσουν τις εισφορές μόνοι τους.

7. Εργαζόμενοι με μπλοκάκι σε 3 ή περισσότερους εργοδότες. Θα πληρώσουν εισφορές ως ελεύθεροι επαγγελματίες.

8. Μισθωτοί που κόβουν παράλληλα και αποδείξεις δαπάνης (τίτλους κτήσης) σε άλλον εργοδότη. Δεν έχει διευκρινιστεί το καθεστώς.

9. Μισθωτοί με μπλοκάκι είχαν εισόδημα το 2015 και το 2016, αλλά το έκλεισαν μέχρι 28/2/2017. Θα πληρώσουν εισφορές μόνο για τους πρώτους δύο μήνες του 2017.    

ΡΟΥΛΑ ΣΑΛΟΥΡΟΥ - kathimerini.gr

Ο Μουζέλης, ο ΣΥΡΙΖΑ και το τείχος…

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο καθηγητής Νίκος Μουζέλης –άλλοτε πολιτικός φίλος του Σημίτη- ζητάει να κατεδαφιστεί το τείχος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και κεντροαριστεράς. Το ενδιαφέρον, δεν βρίσκεται μόνο στην αβασιμότητα πολλών από τις παραδοχές που κάνει, αλλά και στην σφοδρότητα και απαξίωση με την οποία αντιμετωπίστηκε, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο κ. καθηγητής έπεσε θύμα μιας ρητορικής και τακτικής μίσους που εγκαθίδρυσε στον πολιτικό διάλογο το κόμμα το οποίο σήμερα υποστηρίζει.

Ανάλογη αρνητική υποδοχή είχε ο καθηγητής και λίγους μήνες πριν όταν δέχτηκε να μετάσχει στην επιτροπή διαλόγου για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Και το φαινόμενο δεν περιορίζεται σ αυτόν. Όποιος επιχειρεί μια ανάλογη προσέγγιση που θα φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ πιο κοντά με την κεντροαριστερά, αντιμετωπίζεται με σκωπτικό (sic) τρόπο και συνολική κατεδάφιση όχι μόνο της υποστάσής του αλλά και της συνολικής δημόσιας παρουσίας του. Ας δούμε παρακάτω γιατί συμβαίνει αυτό.

Πριν, ας αναφερθούμε σ βασικό επιχείρημα στο άρθρο (στα ΝΕΑ) του κ. Μουζέλη το οποίο βασίζεται στην παραδοχή ότι αν μια συντηρητική κυβέρνηση καλείτο να υλοποιήσει ένα τρίτο μνημόνιο με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, θα δυσκολευόταν. Είναι σωστό αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ με την τακτική του ως αντιπολίτευση και την θεαματική κυβίστηση ως κυβέρνηση, κατάφερε σχεδόν να ευνουχίσει τις όποιες αντιδράσεις της κοινωνίας οι οποίες συχνά λειτουργούσαν πιεστικά ακόμα και στις διαπραγματεύσεις. Τώρα, συμφωνούνται επιπλέον σκληρά μέτρα σε μια ήδη χειμαζόμενη κοινωνία και κανένας δεν σηκώνεται από τον καναπέ.

Υπάρχει ωστόσο ένα πρωτεύον ερώτημα πριν από την διαπίστωση του καθηγητή: είναι σίγουρο πως αν δεν ακολουθείτο η ανερμάτιστη περίοδος των διαπραγματεύσεων (βραβευμένες ως οι χειρότερες της χρονιάς από το Χάρβαρντ) του πρώτου εξαμήνου του 2015 θα υπήρχε ανάγκη ενός ακόμα μνημονίου; Και μάλιστα αυτής της βιαιότητας; Δύσκολα ν απαντήσεις καταφατικά σε κάτι τέτοιο. Στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους το ομολογούν τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ και δημόσια πολλοί έχουν παραδεχτεί τις καταστρεπτικές συνέπειες των χειρισμών Τσίπρα-Βαρουφάκη. Ας μην επικαλεστούμε ανάλογες διαπιστώσεις πολλών Ευρωπαίων αξιωματούχων, αυτοί είναι δαιμονοποιημένοι στο σύνολό τους.

Ο κ. Μουζέλης υπερασπίζεται αυτή την προσέγγιση (ΣΥΡΙΖΑ με κεντροαριστερά), σημειώνοντας πως υπάρχει κυβερνητική λύση με την απομάκρυνση των ΑΝΕΛ από το κυβερνητικό σχήμα και την συνεργασία με την Δημοκρατική Συμπαράταξη. Εδώ κάνει νομίζω ένα θεμελιακό λάθος. Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν αποτελεί μια αναγκαστική συνύπαρξη. Η πορεία έχει δείξει πως πρόκειται για μια ταιριαστή πολιτική επιλογή με ταύτιση σε πολλά σημεία και πρόσημο τον εθνολαϊκισμό. Περιττή η αναφορά στοιχείων που το επιβεβαιώνουν, είναι αμέτρητα. Οι ελάχιστες εκείνες εξαιρέσεις (π.χ. Φίλης) που αναφέρθηκαν στην ακύρωση του άξονα μνημόνιο-αντιμνημόνιο, άρα και στο τέλος αυτών των διαχωρισμών που προϋπήρχαν του Ιανουαρίου 2015 και μίλησα για την συνεργασία με το ᾽βρώμικο ΠΑΣΟΚ’’, αποτελούν μια ελάχιστη μειοψηφία. Η πλειονότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν νοιώθει καθόλου άβολα με την συνύπαρξη με τους ΑΝΕΛ, το αντίθετο.

Αλλά και οι σχεδόν οργισμένες αντιδράσεις για την νέα παρέμβαση Μουζέλη- και όσων διατυπώνουν ανάλογες απόψεις- έργο ΣΥΡΙΖΑ είναι. Πρόκειται για μια αντιστροφή της πολιτικής κριτικής και συμπεριφοράς που αναπτύχθηκε στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης. Στις πλατείες και στη Βουλή. Η κριτική στην τότε κυβέρνηση δεν γινόταν στη βάση μιας πολιτικής επιχειρηματολογίας που είχε σχέση με την πραγματικότητα, ούτε στην λογική μιας ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης. Είχε συναισθηματικές προσεγγίσεις (τα παιδιά που λιποθυμούν) και ως κυρίαρχο στοιχείο τον αφορισμό και την δαιμονοποίηση. Οι λογικές των «Μερκελιστών» και «Γερμανοτσολιάδων» επηρέασαν συνειδήσεις-ιδιαίτερα σε νεαρότερες ηλικίες- και αντικατέστησαν τον πολιτικό λόγο και τα επιχειρήματα.

Αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής η οποία συνοδευόταν από έντονη στοχοποίηση προσώπων, είναι ο τρόπος με τον οποίο υποδέχεται η απέναντι πλευρά τον λόγο του Μουζέλη και του κάθε Μουζέλη. Η κοινωνία είναι πια βαθειά διχασμένη και ο ΣΥΡΙΖΑ (οι οποίοι συντάσσονται μαζί του) αντιμετωπίζονται επιεικώς με οργή. Ευτυχώς αυτός ο εμφύλιος που βιώνουμε, γίνεται κυρίως μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι στην πραγματική ζωή. Ωστόσο, δεν παύουν να θερίζουν αυτό που έσπειραν και το αποτέλεσμα αυτό, μόνο θετικό δεν είναι.  

liberal.gr

Πώς μεταφράζεται για τους συνταξιούχους η συμφωνία στο Eurogroup

Νέα δραματική μείωση στις καταβαλλόμενες συντάξεις έως 25% για το 2019 φέρνει η συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών μέσω μείωσης της συνταξιοδοτικής δαπάνης έως 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με Τα Νέα, η νέα περικοπή έρχεται έναν χρόνο μετά την αφαίρεση 1,1 δισ. από τις τσέπες έως και 1 εκατομμυρίου συνταξιούχων μέσα από την εφαρμογή του πρώτου γύρου περικοπών σε νέες κύριες συντάξεις, επικουρικές, ΕΚΑΣ, μερίσματα, εφάπαξ (νόμος Κατρούγκαλου).

Το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει διαχωριστική γραμμή τα 1.000 ή 1.200 ευρώ (άθροισμα κύριων και επικουρικών) ώστε να προστατεύσει τις χαμηλότερες συντάξεις από τις περικοπές. Από αυτό το ύψος και άνω οι συντάξεις θα χάσουν έως το 50% της προσωπικής διαφοράς. Ομως το ποσό της συνολικής μείωσης θα χωριστεί σε δύο μέρη. Το 75% θα απορροφηθεί από την κύρια σύνταξη και το 25% από την επικουρική.

Η προσωπική διαφορά θα κόβεται τόσο ώστε το συνολικό ποσό τής εκάστοτε σύνταξης να μη μειώνεται πάνω από 20%-22%, σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο.

Αυτό όμως δεν αποκλείεται να ανατραπεί κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων που θα γίνουν με την τρόικα, όταν επιστρέψει στην Αθήνα για την οριστικοποίηση της τεχνικής συμφωνίας για τα μέτρα. Και έτσι δεν αποκλείεται οι τελικές περικοπές να είναι πιο επώδυνες για τους συνταξιούχους.

Οι μεγάλοι χαμένοι από τη νέα περικοπή θα είναι:

Οσοι λαμβάνουν συντάξεις από 1.000 ευρώ και άνω (κύρια και επικουρική)

Οσοι συνταξιούχοι έχουν λίγα έτη ασφάλισης

Ασφαλισμένοι του πρώην ΤΕΒΕ (ΟΑΕΕ)

Δημόσιοι υπάλληλοι με 35ετία

Γιατροί του ΕΣΥ

Ενστολοι

Πανεπιστημιακοί

Σε σχέση με τις προσωπικές διαφορές στις καταβαλλόμενες συντάξεις τονίζονται τα εξής:

Από 6% έως 8% είναι η προσωπική διαφορά μεταξύ των παλαιών και νέων συντάξεων για όσους λαμβάνουν τα κατώτατα όρια του ΙΚΑ.

Εως 22% είναι ο μέσος όρος των προσωπικών διαφορών για όσους προέρχονται από ΙΚΑ και Δημόσιο στα 40 χρόνια ασφάλισης.

Από 30% έως 39% κυμαίνονται οι προσωπικές διαφορές για τους παλαιούς συνταξιούχους του Δημοσίου με λιγότερα από 34 χρόνια ασφάλισης.

Από 32% έως 35% είναι οι προσωπικές διαφορές για τους παλαιούς συνταξιούχους του ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ)



in.gr

Τα 11+1 παραμύθια της κυβέρνησης για τα αντίμετρα στα νέα μέτρα

Η κυβέρνηση από προχτές έχει διασπείρει έναν κατάλογο με 11 αντίμετρα, που θα εξισορροπήσουν τη ληστεία της μεσαίας τάξης από τα βαριά μέτρα της ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ συμφωνίας Τσακαλώτου- δανειστών. Τα αντίμετρα δεν είναι παρά το απόλυτο ψέμα και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας επειδή παίρνουν δέκα ευρώ και επιστρέφουν ένα σε έναν από κάθε δέκα πολίτες που επιβαρύνουν!

Το πρώτο μεγάλο ψέμα είναι ότι τα αντίμετρα υπέρ των πολιτών θα εφαρμοστούν. Τίποτε ψευδέστερο. Τα αντίμετρα θα εφαρμοστούν μόνο ΑΝ το 2019 πιαστούν οι στόχοι του πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% κάθε χρόνο και μόνο ΑΝ η κυβέρνηση αρχίσει να εφαρμόζει τα μέτρα που ΘΑ συμφωνήσει (αν συμφωνήσει) με τους δανειστές τους επόμενους μήνες.

Αντίθετα, οι περικοπές σε όλες τις συντάξεις, παλιές και νέες, θα γίνουν έτσι κι αλλιώς και το αφορολόγητο θα πέσει κατά 3.000 ευρώ έτσι κι αλλιώς. Κι αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να επιβαρυνθούν κατά πολύ ακόμα και όσοι έχουν εισόδημα 450 ευρώ το μήνα, έτσι κι αλλιώς!

Επομένως, η κυβέρνηση θα δώσει (αν δώσει) ψίχουλα σ αυτούς από τους οποίους θα τα πάρει. Αν δεν μπερδέψει πάλι τις καταστάσεις όπως με τη 13η υποτιθέμενη σύνταξη…

Το δεύτερο ψέμα είναι ότι θα ελαφρυνθούν με επίδομα στέγασης «τα πιο φτωχά νοικοκυριά», όπως λέει η κυβέρνηση. Γιατί, τα πιο φτωχά νοικοκυριά είναι εκείνα που θα επιβαρυνθούν επίσης από τις περικοπές στις συντάξεις, από τη μείωση του αφορολόγητου, από την κοπή του ΕΚΑΣ, από την επιβάρυνση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, από την εξάπλωση της μαύρης εργασίας, από τη διαρκή μείωση των αμοιβών εξ αιτίας της στρατιάς των ανέργων, από την έκρηξη των δανείων τους εξ αιτίας της μείωσης των εισοδημάτων τους.

Το τρίτο ψέμα είναι η ενίσχυση των οικογενειακών επιδομάτων που δεν θα αφορούν μόνο τους τρίτεκνους /πολύτεκνους , αλλά και όσους έχουν ένα ή δύο παιδιά. Πέρα που αυτές οι οικογένειες έχουν ήδη πληγεί από την περικοπή των πολυτεκνικών επιδομάτων από αυτή την κυβέρνηση (!), η ίδια η κυβέρνηση, όπως φάνηκε και με τη δήθεν 13η σύνταξη, δεν είναι ικανή να μοιράσει δυο γαϊδάρων άχυρα σε εκείνους που στοχεύει. Όχι να βρει τόσους εξειδικευμένους δικαιούχους!

Απόδειξη, ότι δεν ξέρει καν ποιοι από όσους έχουν Α εισοδήματα κατέχουν ταυτόχρονα και άλλες πηγές εσόδων ή άλλα περιουσιακά στοιχεία. Πότε θα τα ξεχωρίσει αυτά όταν δεν είναι ικανή να βρει ποιοι ανήκουν σε ποια ταμεία και ο ΕΦΚΑ χάνει τεράστιους καταλόγους ασφαλισμένων;

Τέταρτο ψέμα, ότι θα επεκτείνει το πρόγραμμα σχολικών γευμάτων σε δημοτικά και γυμνάσια περιοχών με υψηλά ποσοστά ανεργίας και φτώχειας, με στόχο να καλυφθεί το 50% των μαθητών του Δημοτικού και του Γυμνασίου.

Αυτή η κυβέρνηση στάθηκε ανίκανη και απέτυχε να απορροφήσει έστω και ένα ευρώ από τα 100 εκατομ. κοινοτικών κονδυλίων που δόθηκαν δωρεάν για να μοιραστούν από πέρυσι σε όλα τα σχολεία φρούτα πλούσια σε βιταμίνες, σε ετήσια βάση!

Αδιαφόρησε να εισπράξει έστω και ευρώ, αλλά θα κατηγοριοποιήσει τα σχολεία ανά περιοχές και θα μοιράσει γεύματα (από ποιούς και με τι διαγωνισμούς!) επιλεκτικά έτσι ώστε φτωχοί σε κάποιες περιοχές να τρώνε και σε άλλες (που δεν είναι τόσο φτωχές, αλλά έχουν φτωχούς!) να μην τρώνε! Η αποθέωση της ανοησίας  ΣΥΡΙΖΑ σε όλο της το μεγαλείο.

Πέμπτο ψέμα, η αύξηση θέσεων στους δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς σε 120.000 από 90.000 που είναι σήμερα, με 1800 νέες μονάδες. Θυμίζουμε στους πολίτες που δεν έχουν ακόμα πάθει άνοια ότι με τον νόμο Φίλη οι βρεφονηπιακοί σταθμοί καρατομήθηκαν και μειώθηκαν δραστικά επειδή ήθελε να εξοικονομηθούν κονδύλια από περικοπές σε προσωπικό και μισθούς! Γεννήθηκαν κονδύλια και δεν το ξέρουμε;

Έκτο ψέμα η μείωση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Θυμίζουμε ότι η συμμετοχή έχει αυξηθεί από αυτή την κυβέρνηση σε σημείο να είναι απαγορευτικά ακριβά φάρμακα για ασθενείς με καρκίνο και άλλες βαριές αρρώστιες. Κι αυτό έγινε (πέρα από τις πιέσεις των βιομηχάνων και των φαρμακοποιών) γιατί το σύστημα φαρμακοβιομηχανία- μεσάζων- φαρμακείο- ταμείο- ασφαλισμένος έχει δυο τιναγμένους παράγοντες στον αέρα: Τα ταμεία και τους ασφαλισμένους.

Έβδομο ψέμα, το πρόγραμμα επιδοτούμενων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα με κάλυψη του μισθολογικού κόστους κατά… 50%! Όπως ξέρουν και οι πέτρες, το ελληνικό δημόσιο χρωστάει και δεν πληρώνει εκείνα που οφείλει ήδη στους ιδιώτες για να εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα.

Σε επίπεδο έντιμου ισολογισμού (πληρώνω τα πάντα και εισπράττω) είναι τόσο πλεονασματικό ώστε να καλύπτει δανειακές ανάγκες. Ίσα που έχει για να καλύψει τις κουτσουρεμένες μισθολογικές ανάγκες των υπαλλήλων του και θα πληρώνει και το μισό (!) μεροκάματο του ιδιωτικού εργάτη;; Εκτός κι αν αυτό είναι προάγγελος του σχεδόν μηδενισμού σε ευρώ, του ιδιωτικού ημερομίσθιου!

Όγδοο ψέμα, Αύξηση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για υποδομές αγροτικής υποδομής (δίκτυα ύδρευσης, αρδευτικά κανάλια, αγροτικοί δρόμοι, αγρότες ψηφίστε με) και για προγράμματα ενεργειακής εξοικονόμησης κτηρίων! Μιλάμε για… θηριώδη έργα, αλλά… Όπως ίσως δεν έχουν παρατηρήσει οι πολίτες, σε κάθε μνημόνιο (και σ αυτό) απαιτείται και υπογράφεται νέα περικοπή των δημόσιων επενδύσεων, επειδή οι δανειστές επιδιώκουν να ευνοούνται οι ιδιωτικές επενδύσεις!

Ένατο ψέμα, μείωση φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις από το 29% στο 26%. Αυτό το μέτρο, αν εφαρμοστεί, εφ όσον έχουν επιτευχθεί τα προαπαιτούμενα, δεν είναι μέτρο ελάφρυνσης της κυβέρνησης! Είναι απαίτηση των δανειστών και δεν είναι σημερινή απαίτηση. Η κυβέρνηση επέλεξε την υπερφορολόγηση αντί για μέτρα ανάπτυξης πριν ένα χρόνο, όπως την είχε ξεσκεπάσει ευθέως ο Ντομπρόφσκις και ομολόγησε και η ίδια.

Δέκατο ψέμα, η ελάφρυνση των φυσικών προσώπων με μείωση του συντελεστή φορολόγησης από το 22% στο 20%. Για μαθητές της πρώτης Γυμνασίου, η μείωση του αφορολόγητου που δέχτηκε προχτές η κυβέρνηση κατά 3% περίπου στα 5.600 ευρώ , θα μειώσει τις αποδοχές κάθε φυσικού προσώπου κατά πολύ περισσότερο από όσο θα τις αυξήσει η μείωση του συντελεστή 22% σε 20%! Η κατηγορία είναι μελετημένη έτσι που να βλάπτει στο ελάχιστο τις κρατικές εισπράξεις.

Ενδέκατο ψέμα η μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης κλιμακωτά για να ωφεληθούν οι φτωχοί. Στα εισοδήματα από 40.000 και πάνω (του συριζέικου μεγάλου πλούτου!) αυξάνεται μόνο κατά 0,5% και από 65.000 και πάνω δεν αυξάνεται καθόλου! Για να ξέρουμε ποιοι είναι οι φτωχοί που ωφελούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που βρίσκονται στο ακαταδίωκτο περί το 1.500.000 φοροφυγάδες!

Το δωδέκατο δεν είναι ψέμα, αλλά είναι η ολόγυμνη αλήθεια, που ξεσκεπάζεται από τις κουταμάρες επιπέδου προγράμματος Θεσσαλονίκης που αραδιάζει από προχτές η κυβέρνηση: Την ώρα που υπογράφει τη σφαγή 1.500.000 συντάξεων και την υπερφορολόγηση πάνω από 3.000.000 εργαζόμενων και επιχειρηματιών, εμφανίζει έντεκα παρωνυχίδες για αντίμετρα!

Από τη μία μεριά της ζυγαριάς έχει βάλει βάρη κοντά 4 δις στους πολίτες σε βάθος πολυετίας και από την άλλη βάζει ούτε ένα δις (κι αυτό υποθετικό) και βλέπει τη ζυγαριά ισορροπημένη! Αυτά παθαίνεις όταν δεν έχεις κάνει ούτε μανάβης σε λαϊκή.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

Είναι σφαγΕΕίο – Αποδέσμευση!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Το 4ο Μνημόνιο ήρθε. Και θα είναι ολίγον… «στενάχωρο», όπως μας είπε ο κ.Τσακαλώτος. Αλλά αυτή τη φορά δεν το λένε Μνημόνιο. Το λένε «αξιολόγηση». Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το λένε «πρόοδο».

Στο μεταξύ η εμπειρία του παρελθόντος αλλά και οι εξελίξεις του παρόντος «φωνάζουν» για το αυτονόητο. Επιβεβαιώνουν το προφανές:

Το θέμα για την Ελλάδα όσον αφορά την ΕΕ δεν είναι η διαπραγματευτική δεινότητα του εγχώριου «διαπραγματευτή», οι τσαχπινιές ή τα τσαλιμάκια στο πλαίσιο της «θεωρίας των παιγνίων». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το «παίγνιο». Το θέμα είναι αυτή καθ’ αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομισιόν της, το Eurogroup της, η Τράπεζά της, οι χτεσινοί, οι νυν και οι αυριανοί Σόιμπλε της, δεν είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι»,

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι και θα είναι το Διοικητήριο όπου στεγάζεται μια στυγνή «κομαντατούρ» της διεθνούς, της ευρωπαϊκής και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Είναι μια ακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού και όλων των λαών της Ευρώπης.

Η ΕΕ είναι μια ζούγκλα που με ή χωρίς τρόικες, με ή χωρίς Μνημόνια, προωθεί πολιτικές που ισοδυναμούν με κοινωνικό ολοκαύτωμα. Που απαρτίζεται από γραβατωμένους κανίβαλους και χαμογελαστά πολιτικά παχύδερμα. Είναι το επιτελικό όργανο των πολυεθνικών που πυροδοτεί τα κρεματόρια των εργασιακών «Άουσβιτς» και χτίζει τα σκλαβοπάζαρα των κοινωνικών «Νταχάου».

Καμία διαπραγμάτευση εντός του «Άουσβιτς» δεν πρόκειται να αναιρέσει τους κανόνες λειτουργίας του «Άουσβιτς» – το «σύμφωνο του ευρώ», τους κανόνες «επιτήρησης και εποπτείας», το «σύμφωνο σταθερότητας» και λιτότητας, τα τετελεσμένα του Μάαστριχτ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των καπιταλιστών, είναι η ένωση των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης που στο εσωτερικό της δεν βασιλεύει η «ισοτιμία» και η «κοινωνική δικαιοσύνη», αλλά η ανισομετρία και το «δίκαιο» του ισχυρού.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη της και όλη η δομή του ευρωενωσιακού κατεστημένου αποτελεί ένα σφαγείο των εργαζομένων, κατάλυσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών που στέκονται εμπόδιο στην «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων.

Πρόκειται για την «ανταγωνιστικότητα» η οποία κινεζοποιεί μισθούς και «αυτοκτονεί» ανθρώπους στην Ελλάδα. Η Ελλάδα της «ανάπτυξης» που έφερε την κρίση και η Ελλάδα της κρίσης που ξεπουλιέται για 99 χρόνια ώστε να έρθει η «ανάπτυξη», η Ελλάδα των πάμπλουτων εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων και εργολάβων, από την μια και η Ελλάδα των Μνημονίων και των συσσιτίων, από την άλλη, είναι η Ελλάδα της ΕΕ.

Αυτό το θυσιαστήριο δικαιωμάτων, η ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος» και πολύ περισσότερο σαν εν δυνάμει «απάνεμο λιμάνι» των λαών!

Αυτό το κολαστήριο είναι ασύγγνωστη αυταπάτη να λογίζεται σαν πεδίο «διαπραγμάτευσης», αρκεί να βρεθεί ένας καλός διαπραγματευτής με ιδιαίτερες επιδόσεις στις «κωλοτούμπες».

Είναι πρόδηλο: Στο Κολοσσαίο τα όρια της διαπραγμάτευσης δεν τα ορίζουν οι καλές προθέσεις του διαπραγματευτή. Τα ορίζουν οι τίγρεις του Κολοσσαίου.

Είναι ψευδαίσθηση ότι στο Κολοσσαίο υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις αλλά το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις.

Τα 35 χρόνια της παραγωγικής αποσάθρωσης, του πλιάτσικου, της κοινωνικής οπισθοδρόμησης και της πολιτικής απάτης από την ένταξη στην ΕΟΚ – ΕΕ, βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ. Όχι με όρους αστικού εθνικισμού και ακροδεξιού «ευρωσκεπτικισμού», αλλά με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

Όπως αποδεικνύει η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ, όπως επιβεβαιώνουν οι επικλήσεις στο εθνικό νόμισμα από ναζί (τύπου Χρυσής Αυγής) και φασίστες (τύπου Λεπέν), τίποτα απ’ όσα ακολούθησαν την συνθήκη του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, τα Μνημόνια δεν θα αλλάξει για τον λαό, αν αλλάξει απλώς το νόμισμα ή αν το «μέσα –έξω» από την ΕΕ αποτελέσει ένα επεισόδιο στο πλαίσιο των ενδοιμπεριαλιστικών συσχετισμών και των ενδοαστικών ανταγωνισμών.

Το θέμα είναι να εκμηδενιστούν τα αίτια που προκαλούν φτώχεια και δυστυχία, σε όποιο νόμισμα κι αν μετριούνται. Το θέμα είναι να τσακιστούν οι δυνάμεις και οι μηχανισμοί της εκμετάλλευσης, σε όποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο συμμετέχει ή δεν συμμετέχει η Ελλάδα, σε όποιο νόμισμα κι αν τα «ντόπια θεριά» – όπως έλεγε ο Βάρναλης – σφετερίζονται την υπεραξία που παράγει το αίμα, το μυαλό και ο ιδρώτας του εργαζόμενου λαού.

Κι ο μόνος τρόπος για να μην μετρούν τα ευρώ ή οι δραχμές την φτώχεια και τη δυστυχία των πολλών, είναι να αλλάξουν οι κάτοχοι του παραγόμενου πλούτου.

Ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό, στην Ελλάδα των 570 υπερδισεκατομμυριούχων που ελέγχουν το 50% σχεδόν του ΑΕΠ της χώρας, ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό σε ένα πλανήτη που 8 «Κροίσοι» κατέχουν τόσο πλούτο όσα τα υπάρχοντα του 50% του πληθυσμού της Γης, ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτό σε μια ΕΕ των 100 εκατομμυρίων φτωχών και 30 εκατομμυρίων ανέργων, είναι ο παραγόμενος πλούτος να περάσει από τα χέρια αυτών που τον υπεξαιρούν στα χέρια αυτών που τον παράγουν.

Με μια κουβέντα: Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, εργατική εξουσία.

Αυτή είναι η ικανή συνθήκη για να ανατραπεί η μαυρίλα που έφεραν στην πατρίδα μας όσοι με την ΕΟΚ, με το Μάαστριχτ, με την ΟΝΕ, με το ευρώ, έταζαν «απάνεμα λιμάνια» και «χρυσά κουτάλια».

Η εμπειρία δεκαετιών από την παραμονή της χώρας σε αυτό τον «λάκκο των λεόντων», όπως από το 1957 αποκαλούσε το ΚΚΕ την τότε ΕΟΚ, επιβεβαιώνει περίτρανα τη θέση των κομμουνιστών: Η αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ – θα το επαναλάβουμε: όχι με όρους αστικού «ευρωσκεπτικισμού» και αστικού εθνικισμού, αλλά με όρους λαϊκής αφύπνισης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, με σχέδιο και πρόγραμμα ανατροπής της εξουσίας της χρηματιστικής ολιγαρχίας – καθίσταται αναγκαία συνθήκη για την επιβίωση του λαού και την αναδημιουργία του τόπου.

Η αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ (και όχι μόνο από το νόμισμά της), η έξοδος της χώρας από τον λάκκο των ευρωμνημονίων ή των δραχμομνημονίων, η απεμπλοκή της Ελλάδας από την ΕΕ της «λιτότητας» (χτες), των μνημονίων (σήμερα), των «προγραμμάτων» (αύριο) καθίσταται αγώνας άμεσος και επιτακτικός.

Ενας τέτοιος αγώνας για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, αγώνας αλληλένδετος με την αποτίναξη του καπιταλιστικού ζυγού, ισοδυναμεί με αναγκαία παράμετρο για την υλοποίηση της ικανής συνθήκης: Για το πέρασμα, δηλαδή, της εξουσίας από τους κηφήνες στον εργαζόμενο λαό.

Φυσικά δεν αγνοούμε ότι μετά από δεκαετίες πλύσης εγκεφάλου οι προπαγανδιστές του «ευρωμονόδρομου» επικαλούνται τα ίδια τα αποτελέσματα της προπαγάνδας τους για να μας αντιτάξουν: «Η πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει την ΕΕ». Μάλιστα. Γνωρίζουμε τους συσχετισμούς, τις πλειοψηφίες (και τους τρόπους αυτές δημιουργούνται). Αλλά αυτό δεν αποτελεί τεκμήριο μη ορθότητας της άποψης ότι ο λαός μας μόνο ζημιές θα μετράει όσο βρίσκεται σε «συμμαχία», σε «εταιρική» σχέση εξάρτησης και αλληλεξάρτησης με μια ένωση εγχώριων και ξένων λύκων που του πίνουν το αίμα. Όπως δεν αποτέλεσε τεκμήριο ορθότητας για την παραμονή στην εξουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι ο λαός – πλειοψηφικά – επί 40 χρόνια τους ανεχόταν.

Ο ελληνικός λαός αξίζει να οικοδομήσει τις προς το συμφέρον του πλειοψηφίες – και να τις υπερασπιστεί απέναντι στους «δημοκράτες» που επικαλούνται τις πλειοψηφίες μόνο όταν τους βολεύουν.

Αξίζει να πεισθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια «μικρή» χώρα που «δεν μπορεί» να αντιταχθεί – εφ’ όλης της ύλης – στους ισχυρούς.

Αξίζει να πεισθεί ότι αυτός ο δύσκολος δρόμος είναι απείρως ευκολότερος από τον αδιάβατο δρόμο της διαρκούς αποδοχής των μικρότερων ή μεγαλύτερων εκβιασμών. Αξίζει να ακολουθήσει τη δική του σημαία. Να μην συμβιβαστεί με το «ολίγον έγκυος» ή με μια «θηλιά» που οι «Σόιμπλε» θα τη σφίγγουν ή θα την χαλαρώνουν κατά το δοκούν.

Ο λαός μας αξίζει να γίνει αυτοπροσώπως «διαπραγματευτής» πρωτοστατώντας για μια αληθινή Ευρώπη των λαών όπου ο καθένας χωριστά και όλοι οι λαοί μαζί δεν θα περιμένουν σαν «Δευτέρα Παρουσία» την «ανατροπή των συσχετισμών» από τα πάνω αφού θα έχουν ανατρέψει την ίδια την βαρβαρότητα από τα κάτω.

Αξίζει να απειθαρχήσει και να ορθώσει το πατριωτικό, το διεθνιστικό και ανυπάκουο ανάστημά του απέναντι στην ένωση των σύγχρονων «Μέττερνιχ» μιας και δεν οφείλει να διαπραγματεύεται μαζί τους τίποτα απ’ όσα δικαιούται.

Η δυσκολία αυτού του δρόμου, ευθέως ανάλογη της αναγκαιότητάς του, υπογραμμίζει διπλά το χρέος όσων ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το «θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά»: Να επιμείνουν και να εμπνεύσουν, να ηγηθούν και να ενώσουν το λαό σε αυτή την προσπάθεια.

 enikos.gr   

ΥΠΟΙΚ: Δώσε το ακίνητο αν δεν μπορείς να το πληρώσεις το φόρο

Το θέμα βρίσκεται στο τραπέζι των συσκέψεων στο επιτελείο της υφυπουργού Οικονομικών, Κατερίνας Παπανάτσιου.

Συγκεκριμένα, εξετάζεται να ενεργοποιηθεί ο νόμος, ο οποίος προβλέπει τη δυνατότητα αποπληρωμής του φόρου κληρονομιάς με παραχώρηση ακινήτου από τον φορολογούμενο στο δημόσιο. Η διάταξη υπάρχει, ήδη, στην υφιστάμενη νομοθεσία και αυτό που απομένει είναι η υπουργική απόφαση, η οποία, αφενός, θα την θέτει σε ισχύ, αφετέρου, θα διευκρινίζει όλες τις παραμέτρους για τον τρόπο υλοποίησής της.

Τα ζητήματα που πρέπει να διευκρινιστούν αφορούν, μεταξύ άλλων, στο ύψος του φόρου κληρονομιάς πάνω από το οποίο θα μπορεί να γίνεται χρήση του μέτρου αυτού, όπως και τον τρόπο που θα γίνεται η αποτίμηση της αξίας του ακινήτου που θα παραχωρείται. Σε κάθε περίπτωση, όπως διευκρινίζουν αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείο Οικονομικών, το μέτρο δεν θα αφορά στην πληρωμή άλλων φόρων π.χ. φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ. Θα εφαρμόζεται αποκλειστικά για τη φορολογία κληρονομιών.

Στο υπουργείο Οικονομικών υπάρχουν σκέψεις να τεθεί ένα κατώτατο όριο φόρου κληρονομιάς πάνω από το οποίο θα μπορεί να ενεργοποιείται το μέτρο, όπως για παράδειγμα για φόρο κληρονομιάς πάνω από 5.000 ευρώ ή και υψηλότερα. Παράλληλα, η βασική σκέψη είναι η αποτίμηση της αξίας του ακινήτου που θα παραχωρεί ο φορολογούμενος να γίνεται με βάση τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων. Το αντικειμενικό σύστημα προσδιορισμού των αξιών, παρά τις αδυναμίες του, θεωρείται το πλέον αξιόπιστο αυτή τη στιγμή απαλλάσσοντας τις αρμόδιες υπηρεσίες από χρονοβόρες διαδικασίες που απαιτεί ο προσδιορισμός της εμπορικής αξίας των ακινήτων και από τριβές με τους φορολογούμενους.

Βεβαίως θα πρέπει να επιλυθούν και άλλα ζητήματα, όπως για παράδειγμα με τι κριτήρια θα επιλέγεται το ακίνητο που θα παραχωρείται από τον φορολογούμενο για την εξόφληση του φόρου κληρονομιάς. Από το υπουργείο Οικονομικών διευκρινίζουν ότι σε κάθε περίπτωση η αξία του ακινήτου που θα επιλέγεται θα πρέπει να είναι στα επίπεδα του φόρου, αφού δεν θα προβλέπεται διαδικασία επιστροφής χρημάτων προς τον φορολογούμενο, ούτε η αξιοποίηση του και για πληρωμές άλλων φόρων τώρα ή στο μέλλον.

Η ρύθμιση αυτή αναμένεται να συμβάλλει και στον περιορισμό του φαινομένου αποποίησης κληρονομιών που παρουσιάζει αύξηση τα τελευταία χρόνια. Βεβαίως, δεν είναι μόνο - ούτε κυρίως - οι φόροι που οδηγούν πολλούς στην αποποίηση κληρονομιάς ακίνητης περιουσίας. Αφού τις περισσότερες φορές ο βασικός λόγος είναι η επιδίωξη αποποίησης των χρεών του κληρονομούμενου που οδηγεί στην πρακτική αυτή. Πάντως σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν κατατεθεί στη Βουλή το 2016 υπέβαλλαν αίτηση αποποίησης κληρονομιάς 54.422 φορολογούμενοι έναντι 45.628 το 2015, 41.388 το 2014 και 29.199 το 2013. 

thetoc.gr

Τσίπρας ψευτράκος και επικίνδυνος!

Του Θάνου Οικονομοπούλου

Και έσται ή έσχατη πλάνη, χείρων της πρώτης...

Γιατί, μπορεί να πανηγυρίζει (συγκρατημένα, έστω) ο κ. Τσίπρας για το κλείσιμο (;) της αξιολόγησης, αλλά θα πρέπει να είναι κανείς, ακόμη και ο τελευταίος και αφελέστερος  των Συριζαίων, πολύ ανόητος για να μην καταλαβαίνει ότι αποδείχθηκε τελικά πως το τελευταίο λάθος είναι χειρότερο από το πρώτο...

Και εύλογα προβάλλει το ερώτημα: τι “κερδίσαμε” από όλη αυτό το τρενάρισμα της αξιολόγησης επί σχεδόν ένα χρόνο; Το τελικό αποτέλεσμα ,γνωστό και προδιαγεγραμμένο από τον περασμένο Νοέμβριο, δικαιολογεί και άξιζε όλο αυτό το ταλάνισμα και την δραματική επιδείνωση της οικονομίας; Τι από όλα όσα διατεινόταν ότι θα εξασφαλίσει με την “ανένδοτη” στάση της η κυβέρνηση έναντι των δανειστών, επετεύχθη τελικά; Μήπως αν είχαμε κλείσει έγκαιρα την αξιολόγηση, το κόστος της ήταν θεαματικά μικρότερο και οι πιθανότητες να φανεί κάπου στην άκρη του... ατέλειωτου τούνελ το φως της ανάκαμψης πολύ μεγαλύτερες;

Με την σειρά και ένα ένα.

Κατ' αρχήν το ΔΝΤ πήρε τα πάντα και...πολύ περισσότερα απ' όσα αρχικά ζητούσε, όταν ξεκίνησε η αξιολόγηση. Εκτός, βεβαίως, από το “αδιαπραγμάτευτο” αίτημά του για κάποιου είδους “ρύθμιση” του χρέους (άλλη μια κόκκινη γραμμή του κ. Τσίπρα, που επέμενε ότι δεν κλείνει την αξιολόγηση, αν δεν “πάρει” ελάφρυνση του χρέους!), προφανώς για να... κερδίσουν κάτι και οι Ευρωπαίοι δανειστές οι οποίοι ήταν ανένδοτοι: κουβέντα περί χρέους, μόνο αφού ληφθούν πριν τα μέτρα και... περάσουν και οι γερμανικές εκλογές. Πάμε παρακάτω:

“Ξεχνώντας” τα... ηρωικά “ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα!”, τα οποία βροντοφώναζε ο κ. Τσίπρας μέχρι πριν δυο μήνες, η κυβέρνηση, όχι μόνο δέχθηκε να προνομοθετήσει  μέτρα και για μετά το 2018 (κάτι που δήλωνε “εθνικά ανεξάρτητη” ότι αποκλείεται να πράξει...), αλλά έκανε πίσω και από την “τελευταία” γραμμή άμυνάς της, ότι δηλαδή για κάθε μέτρο που θα νομοθετεί, θα νομοθετεί και θα εφαρμόζει ταυτόχρονα και ένα θετικό “αντίμετρο” για να... πατσίζει την χασούρα της η κοινωνία. Δέχεται τώρα, όπως συμφωνήθηκε στην Μάλτα, ότι με το κλείσιμο της αξιολόγησης (αν και εφ' όσον- με δαύτους ποτέ δεν ξέρεις...)  τα “αντίμετρα” θα ισχύσουν και θ' αρχίσουν να εφαρμόζονται ΑΦΟΥ έχουν επιτευχθεί οι προβλεπόμενοι δημοσιονομικοί στόχοι και έχει εξασφαλισθεί πως θα υπάρχουν πλεονάσματα της τάξης του 3,5% ετησίως.

(Μια μικρή αλλά κρίσιμη παρένθεση: στα “αντίμετρα” που ανέφερε ο κ. Τσίπρας, περιλαμβάνεται μια μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά...5% -αντί της υπεσχημένης πλήρους κατάργησής του- και κάποια τριτοκοσμικού τύπου παροχές, όπως λ.χ. τα... συσσίτια στα σχολεία!)

Πάμε παρακάτω: Στην Μάλτα ο Τσακαλώτος δέχθηκε αδιαμαρτύρητα την απαίτηση του ΔΝΤ να υιοθετηθεί στην αξιολόγηση η περιβόητη ρήτρα, ο “κόφτης” δηλαδή, που προβλέπει ότι εάν τα  μέτρα που αποφασίσθηκαν αποδειχθεί ότι δεν εξασφαλίζουν ανάπτυξη και πλεονάσματα για το 2019, (δηλαδή η περικοπή των συντάξεων κατά 1,8 δισ, το 2019) τότε ΟΛΑ τα μέτρα, και αυτά που υποτίθεται ότι θα εφαρμοσθούν από το 2020 (τα 1,8 δισ από την μείωση του αφορολόγητου) θα ληφθούν από 1/1/2019!

 “Ασήμαντη” λεπτομέρεια: δεν υπάρχει κανείς, ούτε στο ΔΝΤ ούτε στους Ευρωπαίους δανειστές, που να προβλέπει βάσει των στοιχείων ότι είναι δυνατόν να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι για ανάπτυξη και πλεονάσματα. Και εξηγούν οι ειδικοί με επιστημονικές αναλύσεις, ότι όλες οι ανάλογες θετικές προβλέψεις για την ελληνική οικονομία, έχουν διαψευσθεί λόγω των παλινωδιών και των τραγικών καθυστερήσεων της κυβέρνησης, πόσο μάλλον τώρα που με το παρανοϊκό και άνευ λόγου τρενάρισμα της αξιολόγησης, η οικονομία βρίσκεται σε απείρως χειρότερη θέση. Γιατί ο χαμένος χρόνος, κοστίζει σε χρήμα και... μέτρα που αποστραγγίζουν ακόμη περισσότερο την ήδη άνυδρη αγορά... Αν λοιπόν, όπερ και το σχεδόν βέβαιο, ΟΛΑ τα μέτρα ληφθούν το 2019, το κλίμα, κοινωνικό, οικονομικό αλλά και πολιτικό θα επιδεινωθεί απρόβλεπτα!

Γιατί, λοιπόν, όλη αυτή η... “περήφανη” και κοστοβόρα περιπέτεια με την αξιολόγηση, τα μέτρα της οποίας “θα στενοχωρήσουν τους Έλληνες” όπως μας είπε ο κ. Τσακαλώτος;

 Μα, για να δώσει στην κυβέρνηση το πρόσχημα ότι “έδωσε σκληρή και περήφανη μάχη, αλλά...”, προκειμένου να “πείσει” τους βουλευτές της να ψηφίσουν (έστω και...”με πόνο και δάκρυα”!) τα μέτρα, και να διατηρήσει κάποια εσωκομματική ηρεμία. Με το επιχείρημα ότι με το “σπάσιμο” των μέτρων σε δυο δόσεις κερδίζουν πολιτικό χρόνο-και κυρίως παρατείνουν την παραμονή της αριστερά στην εξουσία!

Ποιόν και πόσο χρόνο, όμως;

Ο κ. Τσίπρας, είχε το σχέδιό του όταν επέμενε “ κόψιμο των συντάξεων το 2019 και μείωση του αφορολόγητου το 2020”. Η αξιολόγηση έφερε την εφαρμογή των μέτρων αυτών ένα χρόνο νωρίτερα αντίστοιχα, αλλά για τον πρωθυπουργό αυτό που έχει σημασία είναι ότι (εκτός απροόπτου, που δεν μπορεί ν' αποκλεισθεί...) με την “ρύθμιση” αυτή εξασφαλίζει “ανέφελη”, από πλευράς εκλογών, παραμονή στην εξουσία μέχρι τα τέλη περίπου του 2018. Και στην (απολύτως βέβαιη) περίπτωση που όλα τα μέτρα χρειαστεί, κατά την ρήτρα του ΔΝΤ, να ληφθούν το 2019, οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην ουσία θα έχουν εξαντλήσει την κυβερνητική του θητεία- και την νομή της εξουσίας... Οι εκλογές, κανονικά πρέπει να γίνουν το 2019. Τι θα εμποδίσει τον κ. Τσίπρα να βρει το πρόσχημα για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, εκεί γύρω στον Οκτώβριο του 2018, ΠΡΙΝ αρχίσει ο...Αρμαγεδδών της πλήρους από-εξαθλίωσης της κοινωνίας, την οποία θα... χρεώσει (από την θέση της αντιπολίτευσης, πλέον) στην κυβέρνηση που θα προκύψει, και στην οποία (παραβλέποντας... βολικά ότι παρέλαβε τα συντρίμμια που άφησε ο ίδιος) θα ασκήσει αντιπολίτευση τύπου ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του 2015;

Θα ποντάρει στο σενάριο της “δεξιάς παρένθεσης”, θα έχει στα χέρια του και το (δυνητικό...) χαρτί της “απλής” αν οι εκλογές δεν εξασφαλίσουν (;) βιώσιμη κυβέρνηση, μπροστά του θα βρίσκεται και η “ευκαιρία” της προεδρικής εκλογής και... “όλα θα παίζονται” για τον αδίστακτο Αλέξη. Σε βάρος της χώρας και της κοινωνίας- αλλά σιγά μην νοιάζεται για τέτοια...μπουρζουαζίστικα!

Λέτε να τα είχε σχεδιάσει όλα τούτα ο θεομπαίχτης; 

 iefimerida.gr

Πολύνεκρη βομβιστική επίθεση σε κοπτική εκκλησία στην Αίγυπτο (βίντεο)

Η έκρηξη σημειώθηκε λίγο πριν από τις 10.00 μέσα στην κοπτική εκκλησία Μαρ Γκίργκις

Τουλάχιστον 36 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 100 τραυματίστηκαν σήμερα από έκρηξη βόμβας μέσα σε εκκλησία στην αιγυπτιακή πόλη Τάντα στο Δέλτα του Νείλου, μετέδωσε η κρατική τηλεόραση. Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής ανάληψη ευθύνης και τα αίτια της έκρηξης παραμένουν άγνωστα σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters και του AFP, που αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Η έκρηξη σημειώθηκε τη στιγμή που η χριστιανική κοινότητα ετοιμάζεται για τη Μεγάλη Εβδομάδα που αρχίζει σήμερα, Κυριακή των Βαΐων.

Σύμφωνα με εκπρόσωπο της υπηρεσίας πρώτων βοηθειών του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Τάντα, όπου διακομίσθηκαν τα θύματα, οι νεκροί ξεπερνούν τους 13, μεταδίδει το AFP.

Η έκρηξη σημειώθηκε λίγο πριν από τις 10.00 μέσα στην κοπτική εκκλησία Μαρ Γκίργκις (του Αγίου Γεωργίου) της Τάντα στο Δέλτα του Νείλου.

Η επίθεση σημειώνεται πριν από την προγραμματισμένη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στις 28 και 29 Απριλίου στην Αίγυπτο και την ώρα που το αιγυπτιακό παρακλάδι της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος κάλεσε οι χριστιανοί να αποτελέσουν στόχο επιθέσεων.

Τον περασμένο Δεκέμβριο, βομβιστική επίθεση στον μεγαλύτερο καθεδρικό ναό της Κοπτικής Εκκλησίας στο Κάιρο προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 25 ανθρώπων και τον τραυματισμό 49, ανάμεσα στα θύματα ήταν πολλές γυναίκες και παιδιά. 'Ηταν η πλέον αιματηρή επίθεση εναντίον της χριστιανικής μειονότητας της Αιγύπτου εδώ και χρόνια.

    

ΑΠΕ