Τίνος είναι βρε γυναίκα ο Macron; *

Του Γιάννη Παντελάκη

Συμβαίνει κάτι εντυπωσιακό. Σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα στη χώρα είδαν στο πρόσωπο του Μακρόν ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι από τον εαυτό τους. Από τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη ως την Γεννηματά και τον Θεοδωράκη, θεωρούν πως ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας αποτελεί έναν πολιτικό συγγενή τους. Επιχειρούν κατά κάποιο τρόπο να οικειοποιηθούν το πολιτικό στιλ, την πολιτική πλατφόρμα και όσα εμφανίστηκε να σηματοδοτεί ο Μακρόν. Ολοι, βρίσκουν κάτι να μοιράζονται μαζί του πολιτικά.

Ο Τσίπρας, δεν αρκέστηκε σ’ ένα διπλωματικού χαρακτήρα συγχαρητήριο μήνυμα, αλλά είδε πως με τον Μακρόν μπορεί να εργαστεί στενά για να αλλάξει η πορεία της Ευρώπης. Η μετατόπιση του είναι εντυπωσιακή. Εως πρόσφατα θα άλλαζε την Ευρώπη με τους Ποντέμος και όχι με τον Ολαντρέου, τώρα βλέπει ορατό αυτό το ενδεχόμενο με έναν πρώην υπουργό του Ολάντ!  Εντυπωσιακός και ο τρόπος με τον οποίο αναζήτησε συμμάχους στη Γαλλία ο ΣΥΡΙΖΑ. Υποστήριξε αρχικά τον Αμόν, στη συνέχεια τον Μελανσόν, ταλαντεύτηκε λίγο μετέωρος και κατέληξε στον Μακρόν. Η απόλυτη σύγχυση.

Ο Τσίπρας ωστόσο, έχει και μια επιπλέον υποχρέωση στην οποία θα δυσκολευτεί να ανταποκριθεί.  Να δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις για το πώς είναι δυνατόν να προσβλέπει στη συνεργασία και να βλέπει θετικά την εκλογή ενός ανθρώπου που κέρδισε την ακροδεξιά στη Γαλλία,  με την ελληνική εκδοχή της οποίας συγκυβερνά ο ίδιος στην Ελλάδα με ιδιαίτερα αρμονικό μάλιστα τρόπο.

Ο Μητσοτάκης δείχνει ανάλογο ενθουσιασμό για τη νίκη Μακρόν αν και η αρχική δήλωσή του είχε αναφορές με γενικότερα χαρακτηριστικά (εποχή ρεαλισμού και ελπίδας κ.ο.κ.). Ωστόσο και αυτός δείχνει να θέλει να μοιραστεί ένα κομμάτι απ’ ότι σηματοδοτεί ο Γάλλος πρόεδρος κάνοντας έναν πολιτικό διαχωρισμό που δεν κινείται στο παραδοσιακό δίπολο «αριστερά-δεξιά», αλλά σ’ εκείνο μεταξύ  «ευρωπαϊκών δυνάμεων  που μάχονται για τις μεταρρυθμίσεις και εκείνων του λαϊκισμού».

Ωστόσο, ο κ. Μητσοτάκης αφενός ηγείται ενός κόμματος το οποίο είναι προϊόν του παραδοσιακού διαχωρισμού αριστερά-δεξιά, αφετέρου το κόμμα αυτό όχι απλά συνοδεύεται από ένα (όχι μακρινό) παρελθόν με πρόσωπα με ειδικό βάρος που έχουν έντονα χαρακτηριστικά λαϊκισμού και απομονωτισμού, αφετέρου δεν έχει δείξει ως τώρα ο ίδιος πως σκοπεύει μια γενναία σύγκρουση με το παρελθόν αυτό. 

Ο Μητσοτάκης αρχικά στήριξε τον εκπρόσωπο του «αδελφού κόμματος» Φρανσουά Φιγιόν όταν αυτός επικράτησε στις εσωκομματικές εκλογές.

Ο Κ. Μητσοτάκης ωστόσο μοιράζεται και ένα ανάλογο πρόβλημα αν και όχι ίδιας βαρύτητας, με εκείνο της  Φώφης Γεννηματά, η οποία με ανάλογο ενθουσιασμό την Κυριακή το βράδυ,  χαρακτήρισε τη νίκη Μακρόν «ανάσα για κάθε προοδευτικό Ευρωπαίο και ελπίδα για καλύτερες ημέρες». Τα ιδεολογικά συγγενικά κόμματα και των δυο στη Γαλλία (συντηρητικό και σοσιαλιστικό), αποκλείστηκαν από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών κάτι που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά. Ο Μακρόν, μπορεί να είχε συμμετοχή στην κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ, ωστόσο η πορεία του στη συνέχεια είχε τον χαρακτήρα ενός ανεξάρτητου υποψήφιου που ξεπερνά τα παραδοσιακά κόμματα.

Το επιπλέον πρόβλημα της κ. Γεννηματά - που την απομακρύνει από τις ιδεολογικές συγγένειες με τον Μακρόν - είναι αυτό που απασχολεί σχεδόν όλα τα σοσιαλιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης, τα οποία γνωρίζουν μεγάλη υποχώρηση της επιρροής τους. Το παράδειγμα του Αμόν είναι κάτι περισσότερο από χαρακτηριστικό (είχε προηγηθεί η κατάρρευση του εργατικού κόμματος της Ολλανδίας). Προφανώς η πίεση που δέχονται τα σοσιαλιστικά κόμματα έχει να κάνει με την αδυναμία τους να παρουσιάσουν μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι σε αυτή της κυριαρχίας της ελεύθερης αγοράς.

Ο Στ. Θεοδωράκης έδειξε τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό για την εκλογή Μακρόν τον οποίο κατά βάση στήριξε στην υπέρβαση του δίπολου αριστερά-δεξιά και γενικότερα της απόρριψης των παλαιών σχημάτων που κυριάρχησαν στο παρελθόν. Ωστόσο, το κόμμα του και ο ίδιος που υιοθετούν τη συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα (ένα περίεργο μείγμα που υπερβαίνει τις ιδεολογίες με την κλασική τους έννοια, επιλέγουν τον οικονομικό φιλελευθερισμό απορρίπτοντας τον κρατικό παρεμβατισμό κ.ο.κ.) στη χώρα μας τουλάχιστον δεν συνάντησαν σημαντική αποδοχή.

Συμπερασματικά, τον Μακρόν πολλοί εδόξασαν αλλά είναι δύσκολο να ισχυριστούν και ότι αποτελούν την ελληνική εκδοχή του ή έστω ένα μέρος αυτής. Αυτό, σ’ ένα μεγάλο βαθμό είναι δικαιολογημένο. Οχι μόνο επειδή τα πολιτικά δεδομένα και η ιστορική διαδρομή της Γαλλίας είναι θεαματικά διαφορετικά από εκείνα της χώρα μας. Αλλά και επειδή η επικράτηση της παγκοσμιοποίησης, έχει αμβλύνει τις παραδοσιακές εκφράσεις και διαχωρισμούς λόγω της αδυναμίας έκφρασης μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Στη χώρα μας, αυτή η παράμετρος λειτουργεί με έναν πιο επίμονο τρόπο λόγω της πολύχρονης πια κρίσης.

* Παραλλαγή του γνωστού τραγουδιού «τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά», που τραγούδησε αρχικά ο Π. Τζαβέλας, μετά ο Λ. Κελαηδόνης και το οποίο αποτελεί διασκευή του Dear Old Sunny South by the sea (1928)  αλλά και του παλαιότερου She ll be coming around the mountain (1890).

liberal.gr 

Τα λάθη της ΕΚΤ και το μεγάλο δίλημμα με το QE

Το ιστορικό της ΕΚΤ την τελευταία δεκαετία δείχνει πως αυξάνει πρόωρα τα επιτόκια και τα μειώνει καθυστερημένα. Οι θεσμικές ατέλειες του ευρώ και η δύσκολη απόφαση για την στρατηγική εξόδου από την ποσοτική χαλάρωση.   

του Lorenzo Bini Smaghi*

Καθώς η οικονομία της ευρωζώνης ενισχύεται και ο πληθωρισμός σταδιακά κινείται υψηλότερα, το ερώτημα για το πώς και πότε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα βγει από την ποσοτική χαλάρωση θα συνεχίσει να βρίσκεται στο επίκεντρο.

Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, η ίδια συζήτηση έγινε και στις ΗΠΑ την περίοδο 2015-2016. Η επιλογή της κατάλληλης στιγμής για την αλλαγή πορείας είναι μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις στην νομισματική πολιτική.

Το δίλημμα για την κεντρική τράπεζα είναι ότι μια πρόωρη έξοδος θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ανάκαμψη και την επιστροφή στην σταθερότητα των τιμών (η οποία ορίζεται ως ένα ποσοστό πληθωρισμού κοντά αλλά κάτω από το 2%), αλλά μια καθυστερημένη έξοδος θα μπορούσε να πυροδοτήσει μακροπρόθεσμα υψηλότερο πληθωρισμό και να οδηγήσει πιθανότατα σε χρηματοοικονομικές φούσκες.

Οι κεντρικές τράπεζες παίρνουν τις αποφάσεις τους με βάση τα αναλυτικά εργαλεία που διαθέτουν, συγκεκριμένα την πρόβλεψη των υποκείμενων οικονομικών εξελίξεων. Τα εργαλεία αυτά είναι αναπόφευκτα ατελή και επηρεάζονται από διαρθρωτικές αλλαγές που έχουν αντίκτυπο στις οικονομικές και χρηματοοικονομικές σχέσεις. Αυτός είναι ο λόγος που οι τράπεζες πρέπει να εξετάσουν και τις εμπειρίες του παρελθόντος, στις οικονομίες τους και στις οικονομίες άλλων χωρών.

Κοιτώντας την προηγούμενη δεκαετία, τα στοιχεία δείχνουν πως η ΕΚΤ είχε μια τάση να υπολογίζει με μάλλον ασύμμετρο τρόπο τα σημεία καμπής της νομισματικής πολιτικής: σε γενικές γραμμές έχει προχωρήσει πολύ νωρίς σε σύσφιξη και πολύ αργά σε χαλάρωση. Με άλλα λόγια είχε μια προτίμηση προς περιοριστικές πολιτικές. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα.

Η πρώτη σύσφιξη. Τον Ιούλιο του 2008, η ΕΚΤ αύξηση τα επιτόκια μετά από μια παύση ενός έτους, καθώς ο πληθωρισμός είχε ενισχυθεί λόγω της φούσκας στην τιμή του αργού πετρελαίου. Αλλά η οικονομία είχε ήδη αρχίσει να επιβραδύνεται, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ και οι χρηματοοικονομικές αγορές έδειχναν σημάδια αυξανόμενης πίεσης.

Τρεις μήνες αργότερα, η τράπεζα αναγκάστηκε να αλλάξει πορεία και τον Οκτώβριο του 2008 μείωσε τα επιτόκια.

Το Μάρτιο και τον Ιούνιο του 2011 η ΕΚΤ αύξησε ξανά τα επιτόκια καθώς η οικονομία ανέκαμπτε σταδιακά, παρά το μεγάλο κενό παραγωγής και την αυξανόμενη χρηματοπιστωτική αστάθεια, που προκαλούνταν κυρίως από την ελληνική κρίση χρέους. Η απόφαση αποδείχθηκε ότι ήταν βιαστική και ότι δεν ευθυγραμμιζόταν με τις μελλοντικές εξελίξεις. Η ΕΚΤ αναγκάστηκε και πάλι να αλλάξει πορεία μετά από μερικούς μήνες και τον Οκτώβριο του 2011 μείωσε ξανά τα επιτόκια.

Εξετάζοντας τις απόπειρες χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής, η ΕΚΤ ξεκίνησε να μειώνει τα επιτόκια τον Οκτώβριο του 2008, αλλά πιο σταδιακά από την Fed. Έφτασε στο μηδενικό κατώτατο όριο (zero lower bound) έξι χρόνια μετά την Fed, το 2014.

Τον Οκτώβριο του 2008, η ΕΚΤ μετακινήθηκε σε ένα σύστημα αναχρηματοδότησης των τραπεζών με κάλυψη όλης της ζητούμενης ρευστότητας με σταθερό επιτόκιο, αλλά ως τότε τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια στην αγορά χρήματος ήταν υψηλότερα από τα επιτόκια της κεντρικής τράπεζα για πάνω από ένα χρόνο, από το καλοκαίρι του 2007. Η ωρίμανση αυτή των δραστηριοτήτων επεκτάθηκε σταδιακά ως τα τρία έτη.

Το πρόγραμμα των «απευθείας νομισματικών συναλλαγών (OMT) – πιο γνωστό ως «whatever it takes» - λανσαρίστηκε το Σεπτέμβριο του 2012 και είχε άμεσα ένα σταθεροποιητικό αντίκτυπο στις χρηματοοικονομικές αγορές, αλλά μόνο μετά από έναν ολόκληρο χρόνο με ιστορικά υψηλά spreads ανάμεσα στα στοιχεία ενεργητικού των διαφορετικών χωρών, κάτι που αποθάρρυνε τις επενδύσεις και προκάλεσε τον κίνδυνο διάλυσης της ευρωζώνης.

Τέλος, έχοντας μειώσει τα επιτόκια σε αρνητικά επίπεδα, η ΕΚΤ ξεκίνησε το QE την άνοιξη του 2015, περισσότερο από έξι χρόνια αφότου το είχαν κάνει οι ΗΠΑ.

Εκ των υστέρων, η ΕΚΤ θα έπρεπε πιθανότατα να μην είχε αυξήσει τα επιτόκια το 2008 και το 2011 και θα έπρεπε να είχε προχωρήσει πολύ πιο γρήγορα σε χαλάρωση και να είχε υιοθετήσει νωρίτερα μη συμβατικές πολιτικές όπως το QE.

O λόγος που οι πολιτικές αυτές δεν εφαρμόστηκαν νωρίτερα σχετίζεται με εν μέρει με τις θεσμικές ατέλειες της νομισματικής ένωσης. Θα ήταν δύσκολο να υιοθετηθεί το ΟΜΤ χωρίς να έχει συμφωνηθεί το δημοσιονομικό σύμφωνο και η τραπεζική ένωση. Θα ήταν επίσης δύσκολο να ξεκινήσει το QE χωρίς πρώτα να έχει συμφωνηθεί ένα σχήμα διαμοιρασμού του ρίσκου μεταξύ των κεντρικών τραπεζών και χωρίς να έχουν δοκιμαστεί διαφορετικές οδοί, όπως τα αρνητικά επιτόκια.

Ορισμένα από τα θεσμικά προβλήματα έχουν πλέον διορθωθεί και η ΕΚΤ αντιμετωπίζει σήμερα λιγότερους περιορισμούς στην υιοθέτηση κατάλληλων εργαλείων.

Επιπλέον, η φήμη της ως πολέμια του πληθωρισμού έχει εδραιωθεί, οπότε δεν υπάρχει ανάγκη να αποδείξει στην αγορά πόσο σκληρή είναι. Η τράπεζα μπορεί να επωφεληθεί από τις εμπειρίες του παρελθόντος και πιθανότατα να διορθώσει το ιστορικό ασυμμετρίας.

Οι κεντρικές τράπεζες δεν πρέπει να κρίνονται με όσα αποκαλύπτονται εκ των υστέρων, αλλά πρέπει να μαθαίνουν από αυτά.

*Ο Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι είναι πρώην μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζα και επισκέπτης καθηγητής στο Harvard. 

euro2day.gr

Ολο το συμπληρωματικό μνημόνιο που συμφώνησαν Αθήνα-θεσμοί (pdf)

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ Η HANDELSBLATT  

Μέσα σε 53 σελίδες, συμπυκνώνεται το συμπληρωματικό μνημόνιο που υπέγραψε η Αθήνα με τους θεσμούς προκειμένου να ολοκληρωθεί η τεχνική συμφωνία.

Το κείμενο αποτελεί το draft (προσχέδιο) της προκαταρκτικής συμφωνίας της κυβέρνησης με τους δανειστές και ονομάζεται Συμπληρωματικό Μνημόνιο Κατανόησης (Supplemental Memorandum of Understanding). Εχει ημερομηνία 2 Μαΐου.

Σοκ για τις εισφορές των ελευθέρων επαγγελματιών

Το σημαντικότερο που προκύπτει από το μνημόνιο αυτό είναι πως ορίζει καθαρά τι θα γίνει με τις ασφαλιστικές εισφορές των ελευθέρων επαγγελματιών.

Ενώ στο προηγούμενο κείμενο αναφέρονταν ότι οι ελληνικές αρχές θα προσδιορίσουν τη βάση υπολογισμού των εισφορών για τους αυτοαπασχολούμενους. Με βάση το νόμο που εφαρμόζεται από τον Ιανουάριο, οι εισφορές υπολογίζονται με βάση τα έσοδα της προηγούμενης χρονιάς αφού αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό τώρα, αλλάζει.

Το sMoU αναφέρει τώρα ότι πρέπει με η κυβέρνηση με prior action να αναπροσαρμόσει τον συνταξιοδοτικό νόμο ώστε από 1/1/2018 η βάση υπολογισμού προσφορών να οριστεί ως τα ακαθάριστα έσοδα προ των ασφαλιστικών εισφορών του προηγούμενου έτους.

Προσωρινά αυτή η βάση υπολογισμού θα είναι μειωμένη κατά 15% μόνο για το 2018 χωρίς πρόβλεψη εκπτώσεων για το διάστημα από το 2019 και μετά.

Ετσι, πλέον η βάση της φορολογίας των ελεύθερων επαγγελματιών θα είναι το ακαθάριστο εισόδημα – χωρίς να αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές της προηγούμενης χρονιάς.

Το Μνημόνιο περιλαμβάνει 4 πυλώνες στους οποίους εδράζονται στα προαπαιτούμενα μέτρα τα οποία θα φέρει σύντομα η κυβέρνηση στη Βουλή, στις 18 Μαΐου.

Οι τέσσερις πυλώνες είναι οι εξής:

1.Αποκατάσταση της βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών της χώρας.

2.Προστασία της οικονομικής βιωσιμότητας

3.Ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις

4.Σύγχρονο κράτος και δημόσια διοίκηση

Τα πλεονάσματα

«Η πέραν των προβλέψεων επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας στον τομέα του πρωτογενούς πλεονάσματος το 2016 κατά βάση οφείλονται στην αύξηση των εσόδων όσο και στην δραστική μείωση των δαπανών. Οι σημαντικότεροι πόροι εσόδων προέρχονται από την ενιαία φορολογία, τον ΦΠΑ αλλά και από έτερους νέους φόρους ενώ η μείωση στο κομμάτι των δαπανών προέρχεται κυρίως από τις χαμηλές κρατικές επενδύσεις και την πτώση στη μέση κατανάλωση.

Οι ελληνικές αρχές οφείλουν να ακολουθήσουν όσα έχουν συμφωνήσει από τον Αύγουστο του 2015 και αναφέρει πρωτογενές πλεόνασμα 1,75% για το 2017 και 3,5% για το 2018, ενώ το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% θα διατηρηθεί μέχρι το 2021-2022 με την επισήμανση ότι το θέμα είναι ανοικτό ακόμη στη διαπραγμάτευση για το χρέος.

Σύμφωνα με το βασικό σενάριο που προβλέπει ότι όλα τα μέτρα που έχουν θεσπιστεί στο πλαίσιο της πρώτης αναθεώρησης εφαρμόζονται εγκαίρως και έχουν τις αναμενόμενες αποδόσεις, προβλέπεται δημοσιονομικό κενό της τάξης του 0,3% του ΑΕΠ έως το 2018, χωρίς τη λήψη πρόσθετων μέτρων.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει εγκρίνει προϋπολογισμό για το 2017 και θα προνομοθετήσει τη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική (MTFS) 2018-21, η οποία θα θέτει ανώτατα όρια δαπανών σύμφωνα με τους στόχους του προγράμματος του ESM και ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ για τα έτη 2019, 2020 και 2021. Αυτά θα υποστηριχθούν με την υιοθέτηση αντι- μέτρων με αναμενόμενη απόδοση 0,3% του ΑΕΠ σωρευτικά έως το 2018.

Συγκεκριμένα τα μέτρα που θα υιοθετηθούν είναι:

•Εξορθολογισμός των παροχών κοινωνικής πρόνοιας και κατάργηση των φορολογικών δαπανών με βάση τις συστάσεις της αναθεώρησης της κοινωνικής πρόνοιας, αποδίδοντας 259 εκατομμύρια ευρώ το 2018.

•Εξορθολογισμός των δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη που υποστηρίχθηκε με την υπαγωγή ορισμένων συμπληρωματικών κατηγοριών δαπανών στο κλειστό δημοσιονομικό πλαίσιο και τη μείωση των ανώτατων ορίων του claw-back, με απόδοση 125 εκατ. Ευρώ το 2017 και 188 εκατ. Ευρώ σωρευτικά το 2018.

•Θεσμοθέτηση ενός φόρου επί των βραχυπρόθεσμων μισθωμάτων τουριστικών καταλυμάτων που θα αποφέρει 48 εκατομμύρια ευρώ το 2018. Αυτό θα παρέχει ένα κανονιστικό πλαίσιο για τη φορολόγηση της οικονομίας κατανομής των περιουσιακών στοιχείων, ώστε να καταστεί δυνατή η καταβολή φόρων και να διαφυλαχθούν τα φορολογικά έσοδα από περιστασιακή και βραχυπρόθεσμη μίσθωση ακινήτων.

•Τον εξορθολογισμό των κινήτρων απόδοσης στα μισθολόγια του δημόσιου τομέα, που θα ανέλθουν σε 33 εκατομμύρια ευρώ το 2018.

•Τον εξορθολογισμό ορισμένων δικαιωμάτων στο στρατιωτικό τομέα, με απόδοση 7 εκατομμυρίων ευρώ το 2018. Αυτό θα περιλαμβάνει: i) τους όρους επιλεξιμότητας και τους τύπους υπολογισμού των επιδομάτων επικινδυνότητας και ii) την εξορθολογιστική αποζημίωση στο εξωτερικό με τη μείωση των θέσεων και της διάρκειας των αποσπασμένων στο εξωτερικό (επί της ουσίας τίθεται ζήτημα ειδικών μισθολογίων).

Τι περιλαμβάνει το πακέτο που πρέπει να προνομοθετηθεί για την οικονομία

•Μια μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική (MTFS) για το 2018-21, σύμφωνα με τους συμφωνημένους μεσοπρόθεσμους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν χωρίς επιζήμια για την ανάπτυξη μέτρα.

•Μια μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που θα επιτύχει καθαρή εξοικονόμηση πόρων ύψους 1% του ΑΕΠ το 2019 – 2021

•Μια φορολογική δέσμη για την ενίσχυση της ανάπτυξης, η οποία αντιστοιχεί σε καθαρή βάση την απόδοση της μεταρρύθμισης του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, η οποία περιλαμβάνει (i) μείωση των επιτοκίων και προσαύξηση αλληλεγγύης με μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική επίπτωση 0,8% του ΑΕΠ • (Ii) μείωση των επιτοκίων με μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική επίπτωση 0,1% του ΑΕΠ και (iii) μείωση του φόρου ακίνητης περιουσίας (ENFIA) με αντίκτυπο 0,1% του ΑΕΠ.

•Μια στοχοθετημένη δέσμη δαπανών που αντιστοιχεί σε καθαρή βάση την απόδοση της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος που αποτελείται από (i) αύξηση των δαπανών για στοχοθετημένα κοινωνικά επιδόματα (επίδομα στέγασης, επιδόματα για παιδιά, σχολικά γεύματα, νηπιαγωγείο / προσχολική εκπαίδευση, Συγχρηματοδοτήσεις) 0,7% του ΑΕΠ ii) επενδύσεις δημόσιων υποδομών υψηλής ποιότητας 0,1-2,2% του ΑΕΠ και iii) ενεργές πολιτικές για την αγορά εργασίας 0,1-0,2% του ΑΕΠ

•Τα μέτρα για το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων θα εφαρμοστούν το 2019 εάν το ΔΝΤ, σε συνεργασία με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τις ελληνικές αρχές, στο πλαίσιο της τελικής αναθεώρησης του προγράμματος, θεωρεί ότι χρειάζονται, με βάση μια εκ των υστέρων αξιολόγηση, προκειμένου να επιτευχθεί ο συμφωνημένος δημοσιονομικός στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,5% το 2019, ο οποίος πρέπει να επιτευχθεί χωρίς επιζήμια για την ανάπτυξη μέτρα.

•Οι ελληνικές αρχές συμφωνούν επίσης να νομοθετήσουν τώρα το πρόσθετο πακέτο μέτρων. Το τελευταίο θα εφαρμοστεί από το 2019, υπό την προϋπόθεση αξιολόγησης και συμφωνίας όλων των θεσμικών οργάνων και σε διαβούλευση με τις ελληνικές αρχές κατά την τελική αναθεώρηση του προγράμματος, μετά από μια διαφανή διαδικασία, και περιλαμβάνει ποσό που πρέπει να συγκεντρώνεται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τα θεσμικά όργανα - σε σχέση με τους συμφωνηθέντες μεσοπρόθεσμους στόχους - με την παραδοχή ότι τα περιοριστικά μέτρα θα έχουν ήδη ενσωματωθεί στο αρχικό σενάριο- προκειμένου να διασφαλιστεί η επίτευξη των στόχων. Οι αρχές θα παράσχουν γραπτή ανεξάρτητη νομική γνωμοδότηση που θα επιβεβαιώνει ότι ο ενδεχόμενος χαρακτήρας τόσο της μεταρρύθμισης του φόρου εισοδήματος όσο και της επεκτατικής δέσμης μέτρων που θα κατοχυρωθεί στη νομοθεσία είναι αποδεκτός και συμβατός με το ελληνικό Σύνταγμα.

Συντάξεις και αφορολόγητο

Από 1.1.2019 περικόπτεται η προσωπική διαφορά στις κύριες συντάξεις ως 18% καθώς και μέρος των επικουρικών αν δεν συμπληρώνεται το απαιτούμενο ποσό περικοπής. Η μέση μείωση της σύνταξης θα είναι 9% σε κύριες και επικουρικές. Το μέτρο θα θίξει πάνω από 1.000.000 συνταξιούχους που παίρνουν σύνταξη πάνω από 700 ευρώ. Οι απώλειες θα αρχίζουν από λίγα ευρώ έως και πάνω από 300 ευρώ το μήνα. Η συνολική μείωση της σύνταξης δεν θα πρέπει να ξεπερνάει το 18%. Άρα χάνονται μία ως δύο συντάξεις το χρόνο.

-Από 1.1.2020 ή από 1.1.2019 αν δεν πιαστεί ο στόχος του 3,5% επιβάλλεται η μείωση του αφορολόγητου από 8.636 ευρώ στα 5.681 ευρώ, που θα φέρει επιβάρυνση από 650 ευρώ ακόμη και για τους φτωχότερους. Έτσι, όσοι παίρνουν σύνταξη πάνω από 474 ευρώ το μήνα δεν θα καλύπτονται από το αφορολόγητο.

Συλλογικές συμβάσεις

Το μνημόνιο προβλέπει προ-νομοθέτηση που θα εξασφαλίζει ότι οι μεταρρυθμίσεις στις συλλογικές συμβάσεις του 2011, θα παραμείνουν σε ισχύ μέχρι το τέλος του προγράμματος του ESM.

Ομαδικές απολύσεις

Τροποποίηση της νομοθεσίας περί ομαδικών απολύσεων προκειμένου να αντικατασταθεί το ισχύον πλαίσιο διοικητικής έγκρισης με μία διαδικασία κοινοποίησης των εργαζομένων, με μέγιστη διάρκεια τριών μηνών.

Το σύστημα ειδοποίησης θα ελέγχεται και θα εφαρμόζεται από το ανασχηματισμένο Ανώτατο Εργατικό Συμβούλιο του οποίου η σύνθεση θα εξασφαλίζει την «ίση» εκπροσώπηση του κράτους, των εργοδοτών και τον εργαζομένων.

Οι διαπραγματεύσεις με τους εργαζομένους δεν θα ξεπερνούν σε διάρκεια τις 30 ημέρες.

Στο προσχέδιο προβλέπεται και νομοθέτηση που θα επιτρέψει την διαδικασία επιτάχυνσης των δικαστικών αποφάσεων για τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις εργαζομένων.

Συμμόρφωση στις ευρωπαϊκές αποφάσεις για τον λιγνίτη

Επιπλέον, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να προτείνουν τυπικά διαρθρωτικά μέτρα με στόχο τη συμμόρφωση της Ελλάδας στον τομέα της Ενέργειας, τις πρόσφατες αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων για τον λιγνίτη.

Πώληση του 8% του συνολικού όγκου ηλεκτρικής ενέργειας

Οι αρχές θα πρέπει να ολοκληρώσουν την πώληση και θα αρχίσουν να παραδίδουν το 8% του συνολικού όγκου ηλεκτρικής ενέργειας στο διασυνδεδεμένο σύστημα.

Ο δημοσιογράφος της Handelsblatt Jan Hindelbrand ανέβασε στον λογαριασμό του το σχετικό ντοκουμέντο.

Διαβάστε εδώ το μνημόνιο σε μορφή PDF

iefimerida.gr 

Θα ξανάρθουμε

Του Περικλή Κροβέση

Η φετινή Πρωτομαγιά είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και πολλαπλές ερμηνείες. Αν προσθέσω κι εγώ ακόμα μία δεν χάλασε ο κόσμος. Βέβαια, είναι από τις απόψεις που δεν πρέπει να λέγονται γιατί κάνουν κακό. Αυτό, ωστόσο, είναι σχετικό.

Γιατί υπάρχει και το ερώτημα σε ποιους κάνουν κακό. Αλλά μπορεί σε άλλους να κάνουν καλό. Οι απόψεις δεν είναι φυσικές καταστροφές.

Επιπλέον έχουν και μια δικλίδα ασφαλείας. Μπορεί να κάνουν κακό μόνο σ’ αυτόν που τις διατυπώνει. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με των καλών προθέσεων ατζαμή βομβιστή, που σκάει η βόμβα στα χέρια του.

Και εγώ ο δυστυχής, ας δανειστώ κάποιο από τα κουστουμάκια των θεσμών, ας πάρω και ένα ζευγάρι από τα δικά τους τα ματογυάλια να δω τι έγινε εκείνη την ιστορική μέρα, όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε όλα τα αστικά κέντρα της Ελλάδας.

Θα έλεγα λοιπόν, με τον κυνισμό που διακρίνει όλους εμάς τους ισχυρούς της Γης, πως καλύτερο δώρο δεν περιμέναμε. Και θα έδινα συγχαρητήρια σε όλους τους εκπροσώπους της εργατικής τάξης, κόμματα, οργανώσεις και συνδικάτα, για την άψογη διάσπαση που είχαν και για τον υποδειγματικό τρόπο με τον οποίο έστειλαν τον κόσμο στα σπίτια του και αχρήστευσαν τα ΜΑΤ. Λειτούργησαν σαν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που κατά κανόνα λειτουργούν για τις κυβερνήσεις. Συνεχίστε έτσι και ίσως βρεθεί κάποιο κονδύλι και για σας.

Ενα από τα δυσάρεστα καλά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ήταν που μας απέδειξε πως δεν υπήρχε τίποτα να δώσει στην κοινωνία. Η κοινωνία είχε αποθέσει όλες τις ελπίδες σε μια Αριστερά, που -όπως αποδείχτηκε- ήταν μια προσωπική φαντασίωση του καθενός.

Αφησε τη διαχείριση των πόθων της σε μια κάστα από ανεξέλεγκτους αρχομανείς γραφειοκράτες. Ανθρωποι σκοτεινοί, πάντοτε κρυμμένοι πίσω από τους μηχανισμούς και τα αξιώματα, που μεθοδικά και συστηματικά είχαν επιδιώξει για τον εαυτό τους, πίνοντας το αίμα των άλλων, οικειοποιούμενοι την υπεραξία των αγώνων.

Και καλά αυτοί. Αλλά και κάποιοι άλλοι που δεν είχαν δώσει τέτοια δείγματα. Αγωνίστηκαν όπως μπορούσαν. Ηταν πάντα δίπλα μας και πάντα παρόντες. Ποτέ δεν είχαν υπογράψει καμιά δήλωση μετανοίας. Και τώρα υπογράφουν φαρδιά-πλατιά μνημόνια. Πώς εξηγείται αυτό το φαινόμενο; Με έναν και απλό τρόπο. Η Εξουσία είναι πάντα δεξιά.

Εχουμε βέβαια ένα μεγάλο ιστορικό προηγούμενο από το οποίο δεν έχουμε διδαχτεί σχεδόν τίποτα. Την μπολσεβίκικη επανάσταση.

Μόλις εμπεδώθηκε η εξουσία τους, φιλόδοξοι άνθρωποι, που δεν είχαν ποτέ καμιά σχέση με καμία επανάσταση, έσπευσαν κατά χιλιάδες να υπηρετήσουν και να υπερασπιστούν το νέο καθεστώς, στρεφόμενοι ακόμα και εναντίον των πρωτεργατών της μπολσεβίκικης επανάστασης, που κατέληξαν στις θλιβερές δίκες της Μόσχας.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στα καθ’ ημάς σήμερα με τους όψιμους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, που ουδέποτε είχαν ασχοληθεί μαζί του. Κάποιες κυρίες μπαίνουν στην αυλή του Τσίπρα, επί των «τιμών». Αλλοι κύριοι γίνονται αυλάρχες, κάποιοι με το αζημίωτο, κάποιοι χωρίς, αλλά πάντα εντός των προνομίων του ποιμνίου.

Ενα άλλο καλό που έκανε ο Τσίπρας -και εδώ τον παραδέχομαι. Εβαλε το ερώτημα: «Ναι, εγώ είμαι δεξιός, γιατί με θρέφει η εξουσία, και ακολουθώ τη γραμμή Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, δηλαδή την ΤΙΝΑ (Δεν υπάρχει Εναλλακτική Λύση). Πού είναι η μαγκιά σας; Κάνω ό,τι πρέπει για να κρατηθεί το υπάρχον σύστημα, εσείς ως κοινωνία είστε πάντα ανύπαρκτοι.

Και ό,τι μασάει το κράτος και τα στελέχη του θα το πληρώνετε εσείς σαν κορόιδα, αδιαμαρτύρητα όπως κάνετε και τώρα. Σας κλέβουμε συστηματικά κι εσείς το δέχεστε. Γιατί να μη συνεχίσουμε;

Και δεν είμαστε Τουρκία. Κανείς από τους αντιπάλους μας δεν έχει διωχθεί. Απλούστατα εκφράζουμε αυτό που είστε. Και γι’ αυτό μάς ψηφίσατε. Θα σας έλεγα περιμένετε και κάποια μέρα θα βολευτείτε όλοι σας. Ή τουλάχιστον οι πιο μπαγάσες».

Και τώρα ας αφήσω να μιλήσει ο ποιητής που έχουμε όλοι κρυμμένο μέσα μας, θα έλεγα: Κύριε πρωθυπουργέ, θα ξανάρθουμε. Χωρίς σημαίες και τύμπανα. Η σιωπή μας θα γίνει καρκίνος για το σύστημά σας. Αυτοί που υπήρχαμε χθες, υπάρχουμε και σήμερα.

Απλά χάσαμε την επαφή. Και κυκλοφορούμε μόνοι στους δικούς μας δρόμους. Ξυπνάμε μέσα από έναν εφιάλτη που εμείς δημιουργήσαμε. Θα ξανάρθουμε με μια μορφή που κανένας δεν φαντάζεται. Και αυτή τη φορά θα χτυπήσουμε αποφασιστικά.

Οχι εμείς βέβαια, που είμαστε ήσυχοι και ειρηνικοί άνθρωποι. Αλλά η ίδια η ζωή που κουβαλάμε, εμείς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Και τη ζωή μας δεν μπορούμε να την προδώσουμε.

Υπάρχουν τροπικά δάση μέσα μας. Αγνωστοι ωκεανοί. Μακρινά αστέρια που έρχονται στο μπαλκόνι μας, σαν χελιδόνια κάθε άνοιξη. Εχουμε τέτοιους φίλους. Γι’ αυτό λέμε: Θα ξανάρθουμε.

efsyn.gr     

Ο νέος βολεμένος άνθρωπος

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Ενας τύπος ανθρώπου που ευδοκιμεί σήμερα, ανάμεσα σε πολλούς άλλους που έχει διαμορφώσει η εφταετία των μνημονίων, είναι αυτός του βολεμένου, δεξιού ή αριστερού πλέον δεν έχει καμία σημασία. Εχει τη δουλίτσα του, το σπιτάκι του, το αυτοκινητάκι του και λέει ότι καλά είναι εκεί, αδιαφορεί πά' να πει για τους πάσχοντες και τους απεγνωσμένους, για τους χιλιάδες επαίτες που συναντούμε σε κάθε βήμα μας.

Εχει πάψει πια να αναζητεί νέες μορφές πολιτικής δράσης, που πιθανώς θα έβγαζαν από το αδιέξοδο τη χώρα. Αρκείται στο κλασικό μοτίβο τού ποιος κατέχει την εξουσία· ε, με αυτόν θα πορευτεί και ας είναι ο εξουσιάζων ένας μικρός τύραννος.

Οχυρωμένος συνήθως πίσω από την ιδεολογία του, η οποία έχει συγκροτήσει την κοσμοεικόνα του, έχει πάψει να ακούει ή να συνομιλεί ή να νοιάζεται για τις δυσμενείς για τους πολλούς εξελίξεις γύρω του. Αρνείται εναλλακτικές λύσεις και τη βαθιά υπαρξιακή - φιλοσοφική - πολιτική έννοια της αλληλεγγύης και σχεδόν ειρωνεύεται όσους προσπαθούν να ζήσουν «εκ των ενόντων» ή αναζητούν κάτι πιο ίσο, πιο ανθρώπινο για τις κοινωνίες.

Δεν ταράσσεται. Δεν του περισσεύουν δάκρυα. Δεν συμπάσχει. Εύκολα απαξιώνει «ιερά πρόσωπα» που εκφράζουν διαφορετική από τη δική του άποψη. Δεν γνωρίζει το μέτρον. Αγνοεί την ευγένεια. Πηγαίνει σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, βάρβαρον, όμως, έχων ψυχή. Είναι ενήμερος περί τα «κοσμικά» (και τα αθλητικά βεβαίως - φτωχέ Ξενοφάνη...)

Ομιλεί χυδαία, θεωρώντας ο καψερός ότι μιλάει λαϊκά (μπορεί να σου πετάξει και στα μούτρα ότι «δεν υπάρχει χυδαία γλώσσα, υπάρχουν χυδαίοι άνθρωποι»).

Εύκολα μετατρέπει μια συλλογική «επιτυχία» σε προσωπική (του)· κοκορεύεται και αυτοεπαινείται χωρίς ενδοιασμό. Α, πλειστάκις (πάντοτε, εννοείται) αυτοχαρακτηρίζεται αριστερός. Τον μπαγάσα· αδυνατεί να κατανοήσει ότι εξευτελίζει την ίδια την Αριστερά και όσους έχουν πραγματικά πονέσει γι' αυτήν. (Ποια Αριστερά, και μ.... Την εξουσία να διατηρήσουμε πάση θυσία - όσοι διαφωνούν είναι πολύ αριστεροί, άρα ανεδαφικοί ή, ακόμη ακόμη, δεξιοί).

Ο βολεμένος απαντά σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, σε όλες, μάλλον, τις πολιτικές φατρίες - ακόμη κι ένας αχθοφόρος ονειρεύεται έναν ή πολλούς υφισταμένους του. Εντάξει, δεν είναι γέννημα θρέμμα της κρίσης (πάντοτε υπήρχε), απλώς τώρα οράται και μέσα στην Αριστερά - κι έτσι μάθαμε ότι το ηθικό της πλεονέκτημα ήταν ένας συγκεκαλυμμένος τρόπος της μνησικακίας και της αδυναμίας για κατάληψη της εξουσίας.

Θα πει κανείς, λειψή είναι η παιδεία μας, έτσι είναι οι άνθρωποι - μπα; Και η γλώσσα; Ο πολιτισμός; Η αλληλεγγύη; Καλά, τώρα. Ρομαντισμοί παλιάς κοπής, θα πει ο επικρατών νέος τύπος του βολεμένου, πιο επικίνδυνος ίσως τύπος και από τον κόλακα και τον ρουφιάνο. (Μην ταυτίσουμε τις τρεις έννοιες - θα αδικηθούν μερικοί «αφελείς» που δεν ξέρουν πού πάν' τα τέσσερα). 

 efsyn.gr 

Εν μέσω της μεγαλύτερης απεργίας πείνας ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει… roaming με το Ισραήλ!

Καθώς οι Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι αντιμετωπίζουν πλέον άμεσα τον κίνδυνο θανάτου, ύστερα από 22 ημέρες απεργίας πείνας, ο Νίκος Παππάς βρέθηκε στο Ισραήλ για να υπογράψει συμφωνία… περιαγωγής στα κινητά τηλέφωνα μεταξύ Ελλάδας – Ισραήλ.

Είχε προηγηθεί λίγες ημέρες νωρίτερα η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να καταψηφίσει το ψήφισμα της UNESCO που ασκούσε κριτική στο Τελ Αβίβ για την δράση του σε κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

Μιλώντας στο info-war.gr ο Παλαιστίνιος πρέσβης στην Αθήνα, Μαρουάν Τουμπάσι, εξέφρασε την έκπληξή του για την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης στην ψηφοφορία της UNESCO. «Δεν έχουμε λάβει εξηγήσεις από τις χώρες που καταψήφισαν η απείχαν από την ψηφοφορία» είπε ο ίδιος, επισημαίνοντας ότι περίμενε διαφορετική στάση από μια χώρα σαν την Ελλάδα η οποία ζητά την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου σε όλα τα επίπεδα.

«Οι Έλληνες και οι Παλαιστίνιοι γνωρίζουν τι σημαίνει να βρίσκεσαι υπό κατοχή» επεσήμανε με νόημα ο Παλαιστίνιος πρέσβης.

Ο ίδιος αποκάλυψε ότι η παλαιστινιακή αρχή σε συνεργασία με τις αραβικές χώρες, που κατέθεσαν την σχετική πρόταση στην UNESCO, είχαν αποδεχθεί όλες τις τροποποιήσεις που ζήτησε η ΕΕ προκειμένου να υπερψηφίσει την απόφαση. Το αποτέλεσμα όμως ήταν ότι παρά τις αλλαγές οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αθέτησαν τη συμφωνία.

Να σημειωθεί πάντως ότι άλλες χώρες της ΕΕ όπως η Ισπανία και η Γαλλία προτίμησαν να απέχουν ενώ η Σουηδία υπερψήφισε την απόφαση – σε αντίθεση με την Ελλάδα η οποία με εντολή του Νίκου Κοτζιά καταψήφισε.

  info-war.gr 

Πόσο θα κοστίσει το Brexit στην Ελλάδα

Στο 0,4% έως 0,8% του ΑΕΠ, δηλαδή από 800 εκατομμύρια μέχρι 1,6 δισ. ευρώ υπολογίζεται, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, ότι μπορεί να είναι το κόστος, μετά το 2019, των επιπτώσεων για την Ελλάδα από την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, όπως ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Κατρούγκαλος.

Διευκρίνισε πάντως, ότι «δεν υπάρχουν ακόμα πλήρεις και οριστικές εκτιμήσεις για το κόστος εξόδου» σημειώνοντας, ότι σωστές εκτιμήσεις των οικονομικών συνεπειών θα γίνουν αφού ενεργοποιηθούν οι σχετικοί μηχανισμοί και ολοκληρωθεί η διαδικασία εξόδου που προβλέπεται τον Μάρτιο του 2019.

Σημείωσε δε ότι μπορεί να υπάρξει απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης και να δοθεί παράταση ή να υπάρξει μεταβατική περίοδος για ορισμένα θέματα.

Πόσο θα κοστίσει το Brexit στην Ελλάδα

Ενημερώνοντας τα μέλη της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής, για τη διαδικασία εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ, ο κ. Κατρούγκαλος εκτίμησε, ότι ο τομέας που θα υποστεί τις σοβαρότερες επιπτώσεις στη χώρα μας θα είναι ο τουρισμός, ενώ σημείωσε, επικαλούμενος πάντα στοιχεία της ΤτΕ, ότι η πτώση των συναλλαγματικών εσόδων υπολογίζεται να είναι της τάξεως, από 2,29% έως 6,3% επί του συνολικού όγκου των εσόδων που προέρχονται από Βρετανούς τουρίστες.

Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις βουλευτών, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών μίλησε για αύξηση του κόστους των διδάκτρων για τους περίπου 12.000 Έλληνες φοιτητές που σπουδάζουν στην Αγγλία, τόνισε ότι για την κυβέρνηση είναι κεντρικό ζήτημα να παραμείνουν στο ίδιο επίπεδο, ενώ εκτίμησε ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες για την ελληνική ναυτιλία.

Ακόμα, ο κ. Κατρούγκαλος μίλησε για σημαντικά ζητήματα που έπονται της διαπραγμάτευσης και για τα οποία υπάρχουν, όπως είπε, διάφορες απόψεις, όπως στο να ενισχυθεί η δημοσιονομική ικανότητα της ΕΕ με επιβολή έμμεσης φορολογίας ή ειδικού φόρου στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, σημειώνοντας ότι η εισφορά της Μεγάλης Βρετανίας στον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό είναι 16,5 δισ. ευρώ, στο σύνολο των 142 δισ. ευρώ.

Παράλληλα, χαρακτήρισε ενδιαφέρουσα την πρόταση της Ιταλίας να διατεθούν οι 73 έδρες που κατέχει σήμερα η Μεγάλη Βρετάνια στα κράτη μέλη της ΕΕ και όχι να καταργηθούν, όπως υποστηρίζουν άλλα κράτη.

Ο κ. Κατρούγκαλος τόνισε ακόμα, ότι για την κυβέρνηση, ένα κεντρικό ζήτημα της διαπραγμάτευσης είναι η διεκδίκηση έδρας για τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων, σημειώνοντας ότι έχει συσταθεί ειδική επιτροπή με επικεφαλής την περιφερειάρχη Αττικής, Ρένα Δούρου και με την συμμετοχή εκπροσώπων των φαρμακοβιομηχανιών και κάλεσε και όλα τα κόμματα να βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού του στόχου.

«Το μέλλον της Ευρώπης δεν μπορεί να είναι η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, η αύξηση των ανισοτήτων και η υπονόμευση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, γι’ αυτό οι λαοί της ηπείρου μας πρέπει να θέσουν πάνω σε νέες ράγες το ευγενικό όραμα της ενωμένης Ευρώπης» κατέληξε ο κ. Κατρούγκαλος. 

imerisia.gr           

Νέο ασφαλιστικό «χαράτσι» για 1,4 εκατ. ελεύθερους επαγγελματίες

Την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών από το 2018 για 1,4 εκατ. ελεύθερους επαγγελματίες,αυτοαπασχολούμενους και αγρότες που αποκάλυψε η εφημερίδα "Ειδήσεις" επιβεβαίωσε η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου.

Σύμφωνα με ρύθμιση που θα περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο - σκούπα που θα κατατεθεί στη βουλή, η αύξηση της βάση υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών θα προέλθει από τον νέο τρόπο υπολογισμού. Αντί οι εισφορές να υπολογίζονται επί του φορολογητέου εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών ή των επιτηδευματιών, θα υπολογίζονται επί του φορολογητέου εισοδήματος προσαυξημένου κατά το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών που καταβλήθηκαν την προηγούμενη χρονιά.Αυτό θα οδηγήσει σε νέα μεγάλη επιβάρυνση τους ελεύθερους επαγγελματίες που κάποιοι υπολογίζουν ακόμη και 8 ποσοστιαίες μονάδες. Κάτι που θα προκαλέσει νέο σοκ στους ασφαλισμένους καθώς θα πρόκειται για νέο χαράτσι.

Για το λόγο αυτό, και για να μην προκληθούν μεγάλες επιβαρύνσεις, όπως ανέφερε η υπουργός, το 2018 θα υπάρξει μία έκπτωση 15% ,η οποία θα οδηγεί περίπου στην ίδια επιβάρυνση για τους ασφαλισμένους.

Ωστόσο, απέφυγε να πει ότι από το 2019 και μετά οι ασφαλιστικές εισφορές θα υπολογίζονται επί του αθροίσματος των φορολογητέων κερδών και των ασφαλιστικών εισφορών χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως έκπτωση. Στην περίπτωση που δεν υπάρξει εκ νέου έκπτωση τότε η επιβάρυνση θα είναι μεγάλη.

Νέο ασφαλιστικό «χαράτσι» για 1,4 εκατ. ελεύθερους επαγγελματίες

Οπως ανέφερε το Σάββατο η «Ημερησία», έμμεση αύξηση ασφαλίστρων για τους ελευθερους επαγγελματίες φέρνει σε δυο φασεις, μερικώς από το 2018 και πληρως το 2019, η "κρυφή" συμφωνία του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τους δανειστές να μην αφαιρούνται από το εισοδημα οι ασφαλιστικες εισφορές που καταβλήθηκαν το προηγούμενο έτος.

Για να αποφευχθεί η απότομη επιβάρυνση που θα προκύψει, προβλέπεται το 2018 να λαμβάνεται υπόψη για την επιβολή των ασφαλίστρων στον ΕΦΚΑ το 85% του φορολογητέου εισοδήματος μαζί με τις αναλογούσες εισφορές (θα γίνεται έκπτωση 15%).

Και από το 2019 να ισχύσει το νέο μέτρο πλήρως για το 100% του εισοδήματος συμπεριλαμβανομένων των εισφορών. Την είδηση ότι επίκειται αλλαγή στον υπολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών έδωσε το μεσημέρι της Παρασκευής Ευρωπαίος αξιωματούχος ο οποίος μίλησε για μια μεταβατική λύση ενώ η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο αποσιώπησαν το θέμα.

Στελέχη του υπουργείου σημειώνουν ότι για τον υπολογισμό της σύνταξης πχ των μισθωτών λαμβάνονται υπόψη οι ακαθάριστες αποδοχές, δηλαδή δεν αφαιρούνται οι εισφορες. Και πως το ίδιο θα πρέπει να γίνεται και για τους ελεύθερους επαγγελματίες.  Μένει, πάντως, να διευκρινιστεί αν οι εισφορές θα ...φορολογούνται και από πάνω.

Σύμφωνα με το euro2day, o λογαριασμός βγάζει, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, αυξήσεις εισφορών κατά 110 ευρώ κατά μέσο όρο τον μήνα. Ενδέχεται δε να ανέβει ακόμη περισσότερο σε ορισμένες περιπτώσεις ελεύθερων επαγγελματιών, με ετήσιο εισόδημα από 7.033 ευρώ και πάνω.

Για παράδειγμα, ελεύθερος επαγγελματίες, π.χ. έμπορος, με ακαθάριστο εισόδημα προ φόρου το 2016 στις 8.500 ευρώ και καθαρό στις 7.000, σύμφωνα με το νόμο Κατρούγκαλου καλείται να καταβάλλει τον μήνα για κύρια ασφάλιση και υγεία (20% συν 6,95% αντίστοιχα) τις κατώτερες δυνατές εισφορές, ήτοι 157,9 ευρώ. Εφόσον αλλάξει η βάση υπολογισμού των εισφορών και ο υπολογισμός γίνεται πλέον στο ακαθάριστο ετήσιο εισόδημα, οι εισφορές του θα αυξηθούν στα 191 ευρώ μήνα, ή επιπλέον 33,1 ευρώ που αντιστοιχούν σε αύξηση της τάξης του 18%.

Σχετικά με τις συντάξεις, η κ. Αχτσιόγλου τόνισε ότι τα 2/3 των συνταξιούχων δεν θα υποστούν καμία μεταβολή στις συντάξεις τους και ότι η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε μια συμφωνία μηδενικού δημοσιονομικού αποτελέσματος για την περίοδο 2019 και 2020.

Παραλάβαμε ένα ασφαλιστικό σύστημα με λεηλατημένα αποθεματικά, πλήρως ανορθολογικό, ένα σύστημα που είχε κάνει την εισφοροδιαφυγή συστατικό κομμάτι - την ήξερε, τη μέτραγε και την άφηνε εκεί που ήταν - και ταυτόχρονα παραλάβαμε μια αγορά εργασίας πλήρως απορρυθμισμένη, με την ανεργία στο 27%, επισήμανε η υπουργός Εργασίας, υπογραμμίζοντας: Βλέπουμε ενιαία την αγορά εργασίας και το ασφαλιστικό σύστημα. Δουλεύουμε σε ένα συνολικό σχέδιο με στόχους: την ανάσχεση της ανεργίας, την καταπολέμηση της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας. Μικτά κλιμάκια διενεργούν ελέγχους αυτό το διάστημα για την καταπολέμηση της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας, κάτι που θα φέρει και πόρους στο ασφαλιστικό σύστημα.

Αναφερόμενη στα εργασιακά, η κ. Αχτσιόγλου σημείωσε: Θα νομοθετήσουμε σήμερα ότι, από τον Σεπτέμβρη του 2018, θα επανισχύσουν οι βασικές αρχές των συλλογικών διαπραγματεύσεων ( η ευνοϊκότερη ρύθμιση και η επεκτασιμότητα των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας). Με αυτόν τον τρόπο, θα δοθεί ξανά η δυνατότητα στους εργαζόμενους να διεκδικούν και να υπογράφουν συμβάσεις με υψηλότερους μισθούς και καλύτερους όρους εργασίας.

Γαλλία

Το θετικό μήνυμα των γαλλικών εκλογών είναι η ήττα της ακροδεξιάς. Χρειάζεται μια ουσιαστική στροφή της κυρίαρχης πολιτικής στην Ευρώπη, χρειάζεται μια κοινωνική Ευρώπη που θα λειτουργεί με γνώμονα τις ανάγκες των λαών, τόνισε η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, μιλώντας στον ρ/σ Real FM, για να προσθέσει ότι η νίκη του Μακρόν έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας διότι, όπως είπε, αναμένεται να είναι αρωγός στην μάχη της ελληνική κυβέρνησης για τη ρύθμιση του κρίσιμου ζητήματος του ελληνικού χρέους, που θα σημάνει και την έξοδό μας από τα προγράμματα επιτροπείας.

 ΑΠΕ-ΜΠΕ, enikonomia.gr           

«Γράψε ό,τι γνωρίζεις ελεύθερα, χωρίς συστολήν»

Του Παντελή Μπουκάλα

Ε​​χουμε έναν εξαιρετικό τρόπο στα μέρη μας να τιμάμε τις διάφορες Ημέρες, θεσμοθετημένες από τον ΟΗΕ ή άλλους διεθνείς οργανισμούς: Τις προσπερνάμε με περήφανη σιωπή ή, αν ασχοληθούμε μαζί τους, θέτουμε σε κίνηση δύο μηχανές: τον αυτοαντιγραφέα κατ’ αρχάς, που, σαν εξελιγμένο, ημισκεπτόμενο φωτοτυπικό, έχει την ικανότητα να ανατυπώνει την περυσινή ή την προπέρσινη ανακοίνωση ή προκήρυξή μας και να προσαρμόζει μόνος του τη χρονολογία ή κάποια ονόματα. Η προσαρμογή της χρονολογίας πάντως δεν είναι αναγκαία, αφού οι προκηρύξεις (και οι αφίσες) κομμάτων, συνδικάτων και οργανώσεων σπανίως αναγράφουν το έτος και τον μήνα στον οποίο αναφέρονται. Λογικό. Εφόσον οι συντάκτες τους λένε πάντα την Αλήθεια και μόνο την Αλήθεια, τα κείμενά τους αποτελούν αποσπάσματα από τον Λόγο της Αυθεντίας, άρα δεν υπόκεινται στον χρόνο. Δεν επηρεάζονται λοιπόν από τα γεγονότα, την καθημερινότητα, την πραγματική πολιτική, αν όχι την πραγματική ζωή. Είναι εξ επιφοιτήσεως, υπερβατικά, μεταφυσικά. Γι’ αυτό και επιδρούν ελάχιστα στον κόσμο τούτο, τον μόνο υπάρχοντα πάντως.

Αν δεν λυθεί το πρόβλημα με τον αυτοαντιγραφέα, επιστρατεύεται η δεύτερη μηχανή: ο αυτόματος μεταφραστής. Ημισκεπτόμενος και αυτός. Ωστε να μπορεί να διαισθάνεται την ιδεολογική μας επιθυμία, την πολιτική μας βούληση, και να αποκωδικοποιεί το μήνυμα της τάδε Ημέρας προσαρμόζοντάς το στην όρεξή μας. Και η όρεξή μας είναι να νιώθουμε δικαιωμένοι πάντα και στα πάντα. Και να θεωρούμε τη «δικαίωσή» μας, το διαχρονικό Δίκιο μας, απόρροια κάποιου νόμου της Ιστορίας.

Ποιο είναι λόγου χάρη το νόημα της 8ης Μαρτίου, της Ημέρας της Γυναίκας; Ο αυτοαντιγραφέας και ο αυτόματος μεταφραστής, αρμονικά συνεργαζόμενοι, μας το προσφέρουν έτοιμο, σε απλή και εύληπτη μορφή: «Επί των ημερών μας, η θέση της γυναίκας ήταν πολύ καλύτερη / Επί των ημερών σας είναι πολύ χειρότερη». Ποιοι καπαρώνουν το «μας» και ποιοι υποβιβάζονται στο «σας» είναι επίσης απλό: όλοι, εναλλάξ, ανάλογα με το ποιος χειρίζεται τα μηχανήματα. Ετσι συμβαίνει άλλωστε με τον μανιχαϊσμό, που εμείς εδώ τον εφαρμόζουμε στην αγριότερη εκδοχή του: ο κόσμος συγκροτείται από δύο μισά, ένα ολοφώτεινο, «το δικό μας», και ένα κατασκότεινο, «το δικό τους». Μια δεύτερη στιγμή μπροστά στον καθρέφτη, όταν πέσει το κύμα του αυτοθαυμασμού, δεν επιτρέπεται. Γλιτώνουμε έτσι από τον κόπο να σκεφτούμε ότι ίσως υπάρχει κατιτίς το ενδιάμεσο, μια ποικιλία, μια κλιμάκωση.

Η ίδια ακριβώς φόρμουλα, «Επί των ημερών μας / Επί των ημερών σας...», διανθισμένη ενίοτε με «καλολογικά στοιχεία», όπως λέγαμε παλιά, όταν γράφαμε έκθεση, χρησιμοποιείται και για να μεταφραστεί στο βολικό μας ιδιόλεκτο το μήνυμα της Πρωτομαγιάς. Αλλά και της Παγκόσμιας Ημέρας Δασοπονίας, της Παγκόσμιας Ημέρας Υγείας, των εθνικών επετείων, ακόμα και των θρησκευτικών πανηγύρεων, οπότε στρατεύουμε τις ουράνιες δυνάμεις στα δικά μας χρώματα. Γιατί δεν αρκεί να είναι Ελληνας ο Θεός. Πρέπει να παίζει στην ομάδα μας, να συμμετέχει και στους εκλογικούς μας συνδυασμούς.

Κάπως έτσι, καθόλου περίεργο, υποδεχτήκαμε και την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου, την περασμένη Τετάρτη, 3 Μαΐου. Πιστοί στις συνήθειές μας, συνήθειες μιας βαθιάς πνευματικής οκνηρίας και μιας πολιτικής μικρότητας, ζορίσαμε το νόημα της ημέρας για να το φέρουμε στα κουτά μέτρα μας. Οσοι ασχολήθηκαν δηλαδή, γιατί από την πλευρά των καναλιών και των εφημερίδων δεν εκδηλώθηκε ιδιαίτερο ενδιαφέρον· με τόσο κατάφωρη τη μεροληψία και τη στράτευσή τους, με τόσο ποδοσφαιρική-οπαδική τη δημόσια εικόνα των συντριπτικά περισσότερων, δύσκολα θα γινόταν αποδεκτός πιθανός ισχυρισμός τους ότι πολιτεύονται με άξονα τους γραπτούς και άγραφους κώδικες δεοντολογίας, που ορίζουν τα της πολυφωνίας και της (μάλλον ανεπιθύμητης) αντικειμενικότητας.

Ως εκ τούτου, μάλλον θα ήχησαν ενοχλητικά στ’ αυτιά τους, αν όχι απαράδεκτα, όσα δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με αφορμή την Ημέρα Τύπου, ο κ. Αντόνιο Ταγιάνι, γνώστης των πραγμάτων και πεπειραμένος: «Πραγματική δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ελευθερία του Τύπου. Ως πρώην δημοσιογράφος, αναγνωρίζω πόσο απαραίτητο είναι να μπορεί κάποιος να εργάζεται ανεξάρτητα. Χωρίς αυτή την ελευθερία δεν μπορεί να υπάρχει πολιτικός έλεγχος, διαφάνεια, καταπολέμηση της διαφθοράς, χρηστή διακυβέρνηση, ελευθερία λήψης αποφάσεων».

Τι μας πληροφόρησε λοιπόν η αγαπημένη μας φόρμουλα, εφαρμοζόμενη στην Ημέρα της Ελευθερίας του Τύπου; Απλό είναι, και πάλι: «Επί των ημερών μας η διαπλοκή ήταν ηπιότερη και η ελευθεροτυπία περισσότερη / Επί των ημερών σας η διαπλοκή είναι χειρότερη και η ελευθεροτυπία λιγότερη». Και πάμε παρακάτω... Το μόνο που μαθαίνουμε έτσι είναι πως η επιθυμία ελέγχου του Τύπου και από ποικίλες εξουσίες, πολιτικές, οικονομικές, ποδοσφαιρικές, είναι διαχρονική. Πόσο διαχρονική είναι θα το διαπιστώσουμε αν βάλουμε μπροστά μια τρίτη μηχανή (ας τη βαφτίσουμε Υποκινητή Μνήμης ή Συντηρητή Ιστορίας), για να βρεθούμε στα γενέθλια της νεοελληνικής δημοσιογραφίας αλλά και της λογοκριτικής επιθυμίας: στη σκηνή ενός κρίσιμου ενδοεπαναστατικού συμβάντος, στο Μεσολόγγι, το 1826.

Πρωταγωνιστές ο Ελβετός Ιωάννης-Ιάκωβος Μάγερ, ψυχή των «Ελληνικών Χρονικών», απ’ όπου μάθαινε για τον Αγώνα και ο Σολωμός, και ο Σουλιώτης Γεώργας Τζαβέλας. Αφηγητής ο Νικόλαος Κασομούλης, στα «Ενθυμήματα στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων».

Και ο Νότης Μπότσαρης γκρίνιαζε ότι «εκείνος ο εφημεριδογράφος όλο τζαμπουνάγει, και δεν ηξεύρει τι γράφει», ο Γεώργας Τζαβέλας όμως πέρασε στην έμπρακτη διαμαρτυρία. Κάτι θα του ψιθύρισαν οι καλοθελητές και σπεύδει στο τυπογραφείο. «Πού είναι, ωρέ, το φημερίδα οπού έγραψες – για διάβασέ το να το ακούσω», λέει αυστηρά στον τυπογράφο Γεώργιο Μενσθέα. «Αρχισεν ο Μενεσθεύς να αναγινώσκη· φθάνει εκεί οπού έλεγον “εις την τάμπιαν του (Μάρκου) Βότζιαρη” και ο Τζαβέλας τον λέγει: “Στάσου! Πού είναι ο Μάρκος Βότζιαρης, που τον έγραψες μέσα: Τι θέλει σ’ αυτό τον ντάμπια – αυτός απέθανεν!” Ο Μενεσθεύς προσπαθούσεν να τον πείση ότι το όνομα ετούτο εδόθη προς τιμήν. (...) Θυμώνει ο Τζαβέλας, τον υβρίζει και αρπάζει τα φύλλα να τα ξεσχίση».

Τι απέγινε; «Στηρίζοντες οι Στρατηγοί Κότζικας, Στορνάρης, Μήτζιος Κοντογιάννης την εφημερίδαν, είπον εις τον Μέγερ: “Οταν σκοπεύεις να τυπώσης, ζήτησε δύναμιν να σε δώσωμεν, και γράψε ό,τι γνωρίζεις ελεύθερα, χωρίς συστολήν, τα καλά και τα κακά μας”». Δύο αιώνες μετά, φοβάμαι ότι πλήθυναν οι Τζαβελαίοι και λιγόστεψαν οι Ραζηκοτσικαίοι. Ισως γι’ αυτό θυμίζω κάθε τόσο τα «γενέθλια».





kathimerini.gr