Χαρείτε τον, αριστεροί συγκυβερνήτες του…

Ο Καμμένος προέτρεψε δημότες να λιντσάρουν έναν Δήμαρχο. Ουδείς τον ενόχλησε και ο σοφός ψηφοφόρος τον έστειλε στη Βουλή τροπαιούχο. Ο Καμμένος αποκάλεσε πρώην Πρωθυπουργούς «προδότες» και ο προϊστάμενός του Πρωθυπουργός τον έκανε υπουργό. Τώρα συμπεριφέρθηκε σαν χούλιγκαν; Εσταξε η ουρά του γαϊδάρου!

Του  Γιώργου Καρελιά

Χούλιγκαν ή τραμπούκος; Βεβαίως, το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Αυτά είναι, συνήθως, συμπληρωματικά. Το ερώτημα ανακύπτει μετά τις χειρονομίες που έπιασε ο φωτογραφικός φακός τον Π. Καμμένο να κάνει στις κερκίδες ενός κολυμβητηρίου. Αλλά η απάντηση είναι εδώ και καιρό δεδομένη. Ας δούμε γιατί:

– Τον Σεπτέμβριο του 2013 ο Πάνος Καμμένος προέτρεψε δημότες να λιντσάρουν τον δήμαρχό τους (εδώ). Eνας εισαγγελέας παράγγειλε δίωξη εναντίον του και έκτοτε αγνοείται η τύχη της. Η τύχη της δίωξης αγνοείται. Του Καμμένου η τύχη καθόλου. Αυτή η συμπεριφορά και πολλές ανάλογες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν, τού άνοιξαν διάπλατα της λεωφόρο της επιτυχίας.

– Τον Ιανουάριο του 2015 ο σοφός ελληνικός λαός τον διατήρησε στη Βουλή και αμέσως μετά ο αριστερός Πρωθυπουργός τον έκανε υπουργό.

– Τον Ιούνιο του 2015, την ώρα που ετοιμαζόταν να υπογράψει το τρίτο Μνημόνιο (το οποίο δεν θα υπέγραφε «ούτενεκρός»!) ο υψηλόφρων αυτός άνδρας κραύγαζε προς τους πολιτικούς αντιπάλους του: «Στα τέσσερα εσείς»!

-Δύο μήνες μετά πάλι ο σοφός ψηφοφόρος επιβράβευσε τον «πολιτικό τραμπουκισμό» του ανδρός και τον διατήρησε στη Βουλή. Ευλόγως ο αριστερός Πρωθυπουργός τον διατήρησε στην ίδια υπουργική θέση. Ευτυχώς, διότι αλλιώς, μετά το «ούτε νεκρός», θα έπρεπε να τρέχει στην Ιαπωνία, για να μάθει τι είναι το Σεπούκου.

Δεν έχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία τι θα έκανε στις εξέδρες του κολυμβητηρίου της Βουλιαγμένης ένας χούλιγκαν και τι έκανε ο Καμμένος, ούτε πώς δικαιολογήθηκε. Αξία θα είχε αν είχε συλληφθεί, στιγματιστεί και δικαστεί το 2013, το 2014 και το 2015. Αν ο νέος (τότε) Πρωθυπουργός αρνιόταν να τον κάνει υπουργό. Αν, έστω σήμερα, ο (παλιωμένος πλέον) Πρωθυπουργός πέταγε έξω από την κυβέρνησή του τον Καμμένο.

Αυτά, όμως, δεν γίνονται. Αν γίνονταν, δεν θα συζητούσαμε σήμερα τι είναι ο Καμμένος. Είναι απλό. Ο Καμμένος είναι το είδος εκείνο του πολιτικού που δεν έχει ούτε τσίπα ούτε πέτσα. Για την τσίπα δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα.

Για την πέτσα χρειάζεται. Ο αθεόφοβος δήλωσε ότι κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού έβριζαν τον ίδιο και την αδελφή του (προπονήτρια στη Βουλιαγμένη) και μάλιστα μπροστά στον ανήλικο γιο του. Τον πιστεύουμε.

Τι θα έκανε ένας εύθικτος άνθρωπος, που κατέχει και δημόσιο αξίωμα; Θα έπαιρνε το παιδί του και θα έφευγε, δηλώνοντας: «Θλίβομαι που κάποιοι χούλιγκαν δεν με άφησαν να παρακολουθήσω ένα παιχνίδι, βρίζοντάς με μπροστά στο παιδί μου». Και θα μάζευε όλη τη δόξα.

Αντ’ αυτού απέδειξε ότι είναι χοντρόπετσος. Εκατσε και άκουσε όλες τις βρισιές. Και απάντησε στους ανώνυμους χούλιγκαν με την ίδια συμπεριφορά, αποκαλύπτοντας όλη το εύρος του χαρακτήρα του.

Δοξάστε τον, αριστεροί συγκυβερνήτες του… 

protagon.gr

H πρέζα της εξουσίας

Του Περικλή Κοροβέση

Το σύντομο πέρασμά μου από τη Βουλή των Ελλήνων θα μπορούσε να ήταν και μια δημοσιογραφική αποστολή στην ορατή εξουσία. Ή τουλάχιστον στη χώρα της νομοθετικής εξουσίας, που καλύπτει την πραγματική εξουσία η οποία πάντα παραμένει αόρατη και εκτός ελέγχου.

Σε αυτό το σημείωμα δεν θα ασχοληθώ με τη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος, αλλά με την ανθρωπολογία του. Σαν ένα είδος ερασιτέχνη ανθρωπολόγου που παρατηρεί τη φυλή των «πολιτικών» και προσπαθεί να καταλάβει τη νοοτροπία τους και τη συμπεριφορά τους, ανεξάρτητα από το σε ποια παράταξη ανήκουν. Ας ρίξουμε μια ματιά στην υλική τους βάση.

Ο μισθός των βουλευτών είναι ίσος με αυτόν των ανώτατων δικαστών συν διάφορα επιδόματα. Επιπλέον διαθέτουν ένα πολυτελές αυτοκίνητο της αρεσκείας τους και έναν αστυνομικό που δουλεύει χωρίς ωράριο (και όχι σπάνια χρησιμοποιείται και σαν υπηρετικό προσωπικό). Οι βουλευτές έχουν στη διάθεσή τους τέσσερις δημοσίους υπαλλήλους (μετακλητοί) και έναν επιστημονικό συνεργάτη.

Στην εποχή της ακραίας φτώχειας που μαστίζει τη μεγάλη πλειονότητα αυτού του λαού, αυτά τα προνόμια των πολιτικών μοιάζουν σκανδαλώδη. Αλλά υποθέτω πως ο νομοθέτης, όταν συνέταξε αυτόν τον νόμο, είχε αγαθές προθέσεις. Ηθελε να προστατέψει τον βουλευτή από την εξαγορά, να έχει τα μέσα να κάνει σωστά τη δουλειά του και να ψηφίζει κατά συνείδηση.

Και πάντοτε για το καλό του τόπου και την ευημερία αυτού του λαού. Αλλά όπως ξέρουμε όλοι μας πια, ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Γιατί τέτοιος βουλευτής δεν υπάρχει. Αν ψηφίσει κατά συνείδηση και αντίθετα με το κόμμα του, διαγράφεται. Η εκλογή του δεν εξαρτάται πια από το κοινωνικό του έργο, αλλά από την εύνοια του αρχηγού.

Αλλιώτικα, δεν θα μπει σε εκλέξιμη θέση στη λίστα. Και ο ρόλος του βουλευτή περιορίζεται σε ένα «ναι» ή ένα «όχι» σε όλα. Καταναλώνει όλη του την ενέργεια για να βρεθεί σε αρχηγικό περιβάλλον, μια και τα όργανα όλων των κομμάτων (εκτός ΚΚΕ) είναι εικονικά.

Τα όπλα που του χρειάζονται είναι ο τακτικισμός, η ίντριγκα και η εξουδετέρωση του διπλανού ανερχόμενου δελφίνου. Καριέρα για μια άνοδο στην ιεραρχία, δηλαδή μια δουλειά όπως όλες οι άλλες που έχουν πυραμιδική δομή.

Αυτήν την πολιτική φιλοσοφία την κατάλαβε καλά και εγκαίρως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. Οι εκπρόσωποι της πραγματικής εξουσίας (τρόικα) πιστεύω πως δεν θα είχαν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις – τρόπος του λέγειν βέβαια.

Υποθέτω θα είπαν: «Εμείς υπαγορεύουμε, αυτή είναι η δουλειά μας. Κι εσείς υπογράφετε, μια που η δουλειά σας είναι να λέτε σε όλα «ναι». Και κάνατε μια καλή αρχή με το δημοψήφισμα.

Τα υπόλοιπα είναι θέμα επικοινωνίας. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν δημοσιευμένα πρακτικά των διαπραγματεύσεων. Υπάρχουν μόνο διαρροές. Και αυτό σημαίνει κυβερνητική δημοσιογραφία που την υλοποιούν δημοσιογράφοι οι οποίοι έχουν λόγους να συντάσσονται με την εξουσία. Αλλά οι νόμοι που ψηφίζονται, πριν εφαρμοστούν, δημοσιεύονται. Υπάρχει τίποτα μνημονιακό που να μην το ψήφισε η κυβέρνηση;

Οι άνθρωποι που λένε σε όλα «ναι» ή «όχι» έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση. Υπακούουν σε μια αρχή, άσχετα αν την πιστεύουν ή όχι, με αντάλλαγμα να χάσουν τον εαυτό τους. Το κενό αυτό καλύπτεται από μια εξουσία. Η εξουσία εδώ λειτουργεί σαν πρέζα.

Σε ανεβάζει κάποια στιγμή, αλλά αυτό δεν έχει διάρκεια. Τότε μεγαλώνεις τη δόση. Και αυτό δεν έχει τέρμα. Ακραίο παράδειγμα είναι κάποιοι αυτοκράτορες που ήθελαν να ανακηρυχθούν θεοί.

Αυτό σημαίνει πως η ζωή των θνητών είναι αναλώσιμη. Δεν μετράει και ούτε ποτέ μετρούσε. Λέει αυτό κάτι για τους άστεγους, άνεργους, μισθωτούς, συνταξιούχους, τους νέους χωρίς μέλλον; Υπάρχουν βουλευτές που δεν έχουν ανοίξει ποτέ το στόμα τους στη Βουλή. Αλλά μονάχα μια λεξούλα τους είναι μαύρο διαμάντι.

Από το «ναι» ή το «όχι» που θα πουν μπορεί να πέσει μια κυβέρνηση ή να σωθεί. Ακόμα και άνθρωποι που βρίσκονται στην κυβερνητική πλειοψηφία, που είχαν τη θέση τους και την εκτίμηση της κοινωνίας, άνθρωποι που ήταν γνωστοί ως αγωνιστές, με φυλακές και εξορίες, που δεν ήταν πολιτικοί, με την πρώτη τους θητεία στη Βουλή μεταλλάχτηκαν αμέσως.

Φαίνεται πως η εξουσία, ακόμα και η ψευτοεξουσία των βουλευτών, είναι μια επικίνδυνη μολυσματική αρρώστια. Δυστυχώς λίγοι έχουν αντισώματα. Αλλά αυτοί σπάνια πολιτεύονται για να γίνουν γρήγορα οι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Κι αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα.

Αλλά η αρρώστια της εξουσίας φαίνεται πως δεν είναι προνόμιο των επαγγελματιών της εξουσίας. Μοιάζει να είναι διάχυτη σε όλη την κοινωνία. Τα τροχαία εγκλήματα στην Ελλάδα έχουν παραπάνω θύματα από αυτά του «Ισλαμικού κράτους».

Μια άτυπη εγκληματική οργάνωση, αυτή των οδηγών, με όπλο το αμαξάκι τους, οδηγεί με τέτοιο τρόπο που σκοτώνει. Δεν είναι αυτό η απόλυτη εξουσία, με το απόλυτο έγκλημα; Και να πάμε σε πιο μικρά πράγματα.

Ο ακραιφνής ανταγωνισμός που υπάρχει στις καθημερινές μας σχέσεις, σε όλους τους τομείς, δεν είναι σχέσεις εξουσίας που δολοφονούν τη μόνη σιγουριά που έχουμε – την αλληλεγγύη μας; Μέσα από αυτήν απελευθερώνεται ο άνθρωπος και βρίσκει τον εαυτό του και την προσωπικότητά του.

efsyn.gr  

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κέρδισαν ενάμιση χρόνο...

Του Γιάννη Παντελάκη

Όταν οι δανειστές - ιδιαίτερα οι Γερμανοί - αποφάσισαν πως με τον Παπανδρέου δεν προχωράει η κατάσταση όπως ακριβώς ήθελαν, του τράβηξαν το χαλί. Συνέβη στις Κάννες τον Νοέμβριο του 2011. Όταν και ο Σαμαράς έπαψε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμος, έγινε ακριβώς το ίδιο. Τον Σεπτέμβριο του 2014 σ’ ένα ταξίδι του στο Βερολίνο, ο τότε πρωθυπουργός πήρε το σχετικό μήνυμα. Ο Τσίπρας, δεν θα έχει τέτοιο πρόβλημα. Αποτελεί τον πλέον χρήσιμο για τους δανειστές έλληνα πρωθυπουργό. Το νέο μνημόνιό του, θα του επιτρέψει να κυβερνά ανενόχλητος από τους δανειστές για τουλάχιστον άλλους δεκαοκτώ μήνες.

Μεταγενέστερες αποκαλύψεις, μας έκαναν σοφότερους για το έντονο παρασκήνιο και των Καννών και του Βερολίνου. Οι δανειστές, είτε γιατί έβλεπαν πως δεν προχωράνε στον βαθμό που ήθελαν οι επιδιώξεις τους στην χώρα μας, είτε για λόγους εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης, είτε ακόμα για τον φόβο τριγμών στην ευρωζώνη, άδειασαν και τους δυο πρώην πρωθυπουργούς όταν αυτό χρειάστηκε. Στην περίπτωση του σημερινού πρωθυπουργού, δεν υπάρχει τέτοια αναγκαιότητα από την πλευρά τους. Ο Τσίπρας, παρά τις φραστικές κορώνες που απευθύνονται στο εσωτερικό ακροατήριο, υλοποιεί στο ακέραιο όσα αυτοί του ζητούν. Και το κυριότερο, χωρίς ιδιαίτερα έντονες κοινωνικές αντιδράσεις.

Το τέταρτο μνημόνιο, θα ψηφιστεί και από τους 153 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η βασική αιτία συνδέεται με την πρόθεσή τους να παραμείνουν στις θέσεις εξουσίας με οποιοδήποτε κόστος. Η ψηφοφορία για το τέταρτο μνημόνιο θα έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σχετικά με τις ανάλογες ψηφοφορίες του παρελθόντος. Δεν θα υπάρχει καμία απώλεια από την κυβερνητική πλειοψηφία. Όλοι μπορούμε να θυμηθούμε τις μαζικές διαγραφές ή αποχωρήσεις από τις προηγούμενες κυβερνήσεις βουλευτών που καταψήφιζαν το πρώτο ή το δεύτερο μνημόνιο.

Το τέταρτο μνημόνιο ωστόσο, δεν εξασφάλισε μόνο την ανοχή των δανειστών απέναντι στην κυβέρνηση. Για την ακρίβεια, οι δανειστές δεν έχουν πια κανένα λόγο να είναι ενοχλημένοι από αυτή την κυβέρνηση, το αντίθετο. Συμφωνεί και ψηφίζει περισσότερα μέτρα και απ’ όσα οι ίδιοι φαντάζονταν. Το μνημόνιο, εξασφάλισε και  την παραμονή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εξουσία έως και το τέλος της τετραετίας χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει πως τότε θα οδηγηθούμε στις κάλπες. Ο πιο πιθανός χρόνος είναι το τέλος του 2018. Λίγο πριν αρχίσουν να εφαρμόζονται τα κυριότερα μέτρα του τέταρτου μνημονίου.

Με το μνημόνιο αυτό, η κυβέρνηση εξασφάλισε ενάμιση χρόνο ανέμελης παραμονής στην εξουσία. Στον χρόνο αυτό, θα επιχειρήσει αυτό στο οποίο διακρίνεται ιδιαίτερα. Να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα την οποία θα παρουσιάσει στην κοινωνία προκειμένου ν αλλάξουν οι δυσάρεστες καμπύλες των δημοσκοπήσεων και να μειωθεί η ψαλίδα από την Ν.Δ.

Οι πιο ρεαλιστές στην κυβέρνηση γνωρίζουν πως η κατάσταση δεν είναι ολικά αναστρέψιμη, δεν μπορεί δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ν’ ανακτήσει τόσες δυνάμεις ώστε να ελπίζει στην διεκδίκηση της εξουσίας πάλι στις επόμενες εκλογές. Γνωρίζουν ωστόσο ότι υπάρχει η δυνατότητα να περιοριστούν οι πιθανότητες αυτοδυναμίας της Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ να παίξει κάποιο σοβαρό ρόλο είτε στην επόμενη ημέρα των εκλογών, είτε στην αδυναμία συγκρότησης κυβέρνησης και την επανάληψη των εκλογών οι οποίες θα γίνουν με απλή αναλογική... 

liberal.gr

Πλεονάσματα - μαμούθ έως 5,6% προβλέπει το νέο Μεσοπρόθεσμο

Πάρα πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα έως και το 2021, προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2018- 2021 που κατατέθηκε αργά χθες στη Βουλή μαζί με το πολυνομοσχέδιο.

Το κατά ESA 2010 πρωτογενές πλεόνασμα προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 2,1% του ΑΕΠ (3,817 δισ. ευρώ) εφέτος και να αυξάνεται συνεχώς, στο 3,9% του ΑΕΠ (7,415 δισ. ευρώ) το 2018, στο 4,4% του ΑΕΠ (8,522 δισ. ευρώ) το 2019 και στο 4,8% του ΑΕΠ (9,675 δισ. ευρώ) το 2020, για να «εκτοξευθεί» στο 5,6% του ΑΕΠ (11,825 δισ. ευρώ) το 2021!

Και παρόλο που το κατά ESA πλεόνασμα διαφέρει από αυτό με βάση το πρόγραμμα, οι συγκεκριμένες προβλέψεις καταδεικνύουν υπερκάλυψη και του μνημονιακού στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Καθώς, τα αντίστοιχα πλεονάσματα του Μεσοπρόθεσμου με βάση τη μεθοδολογία του προγράμματος είναι 1,8% του ΑΕΠ το 2017 (έναντι στόχου 1,75% του ΑΕΠ) και στη συνέχεια στην περιοχή του 4% του ΑΕΠ έως και το 2021.

Χαμηλώνει ο πήχυς της ανάπτυξης

Σύμφωνα με τον «οδικό χάρτη» για την οικονομία που αποτελεί το Μεσοπρόθεσμο, εφέτος χαμηλώνει ο πήχης για την ανάπτυξη στο 1,8% από 2,7% που ήταν η παλαιότερη εκτίμηση στον προϋπολογισμό και 2,1% της πρόβλεψης της Κομισιόν. Το 2018 προβλέπεται άνοδος κατά 2,4% του ΑΕΠ (έναντι 2,5% της Κομισιόν), το 2019 κατά 2,6%, το 2020 κατά 2,3% και το 2021 κατά 2,2%. Η άνοδος του ΑΕΠ θα βασιστεί κατά κύριο λόγο στις ιδιωτικές επενδύσεις, ο οποίες προβλέπεται να αυξηθούν κατά 5,9% εφέτος, κατά 10,8% το 2018, κατά 12,1% το 2019, κατά 9,6% το 2020 και κατά 7,7% το 2021. Δευτερευόντως, η ιδιωτική κατανάλωση θα αυξηθεί κατά 1,3% το 2017, κατά 1,4% το 2018, κατά 1,3% το 2019, κατά 1,2% το 2020 και κατά 1,2% το 2021. Πολύ χαμηλότερα θα κινηθούν οι δημόσιες επενδύσεις οι οποίες θα αυξάνονται κατά 0,32% κατά μέσο όρο την περίοδο 2017- 2021.

Οι εξαγωγές προβλέπεται να αυξηθούν κατά 3,3% εφέτος, κατά 4% το 2018, κατά 4,4% το 2019, κατά 3,2% το 2020 και κατά 3% το 2021. Ενώ, οι εισαγωγές θα αυξάνονται κατά 2,8% εφέτος, κατά 3,5% το 2018, κατά 4,3% το 2019, κατά 3,1% το 2020 και κατά 2,9% το 2021. Ο πληθωρισμός θα έχει θετικό πρόσημο καθ' όλη την περίοδο και θα αυξηθεί κατά 1,2% εφέτος, κατά 1,1% το 2018, κατά 1,3% το 2019, κατά 1,6% το 2020 και κατά 1,8% το 2021. Για την ανεργία προβλέπεται αποκλιμάκωση, από ποσοστό 21% εφέτος, στο 19,8% το 2018, στο 18,3% το 2019, στο 17,1% το 2020 και στο 16,3% το 2021.

Το ΑΕΠ προβλέπεται ότι θα αυξηθεί από τα 181,204 δισ. ευρώ εφέτος στα 211,208 δισ. ευρώ το 2021. Ενώ, το δημόσιο χρέος από τα 319,7 δισ. ευρώ εφέτος (176,4% του ΑΕΠ) θα διαμορφωθεί σε 316 δισ. ευρώ (149,6% του ΑΕΠ) το 2021.

Ο κανόνας της μιας πρόσληψης για κάθε τέσσερις αποχωρήσεις στο Δημόσιο εφέτος, θα μεταβληθεί σταδιακά ως εξής: 1:3 το 2018, 1:2 το 2019, και 1:1 το 2020 και το 2021. Συνολικά την περίοδο 2017- 2021 θα υπάρξουν στο Δημόσιο 54.895 αποχωρήσεις και 39.818 προσλήψεις, οι οποίες κατανέμονται σε 40.657 αποχωρήσεις και 31.370 προσλήψεις στην κεντρική διοίκηση (στενός δημόσιος τομέας) και σε 14.238 αποχωρήσεις και 8.448 προσλήψεις στους υποτομείς της Γενικής Κυβέρνησης (ΟΤΑ, ΔΕΚΟ κ.ά.).

Για τις αποκρατικοποιήσεις, προβλέπονται συνολικά έσοδα 4,564 δισ. ευρώ την περίοδο 2017- 2021, τα οποία κατανέμονται σε 2,153 δισ. ευρώ εφέτος, σε 2,073 δισ. ευρώ το 2018, σε 143 εκατ. ευρώ το 2019, σε 109 εκατ. ευρώ το 2020 και σε 86 εκατ. ευρώ το 2021. Στο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων περνούν από το ΤΑΙΠΕΔ και οι ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΕ, ΟΑΚΑ και ΕΛΤΑ.

Το σύνολο των παρεμβάσεων στο συνταξιοδοτικό (από συντάξεις και εισφορές) ανέρχεται το 2019 σε 2,63 δισ. ευρώ. Το 2020 προστίθενται τα μέτρα αύξησης των εσόδων (αφορολόγητο) που φτάνουν στο 1,92 δισ. ευρώ. Τα έσοδα του κράτους, από την περιοχή των 55 δισ. ευρώ την τριετία 2017- 2019 προβλέπεται ότι θα αυξηθούν σε 56,8 δισ. ευρώ το 2020.

Το Μεσοπρόθεσμο περιγράφει αναλυτικά τις δράσεις ανά υπουργείο και ανά τομέα (π.χ. ανάπτυξη) για να επιτευχθούν οι στόχοι. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται:

*Η τροποποίηση της νομοθεσίας, προκειμένου να παραχωρείται άδεια παραμονής και εργασίας στην Ελλάδα και για την επενδυτική δραστηριότητα των αλλοδαπών (π.χ. προθεσμιακές καταθέσεις, ομόλογα κ.ά.) εκτός από την αγορά ακινήτων.

*Η επαναλειτουργία των σχολών ξεναγών του υπουργείου Τουρισμού.

*Η επέκταση στο σύνολο των περιφερειών της χώρας της επιδοτούμενης ενοικίασης διαμερισμάτων για διαμονή αιτούντων άσυλο, με ενδεχόμενη, εάν χρειαστεί, εφαρμογή μεσομακροπρόθεσμα και για τους πρόσφυγες.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ       

Ασφαλιστικό: Αφαίμαξη 2,26 δισ. ευρώ για αυτοαπασχολούμενους και συνταξιούχους

Βαρύς είναι ο λογαριασμός της νέας συμφωνίας για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους επιτηδευματίες και τους αγρότες.

Συγκεκριμένα, η πρόσθετη επιβάρυνση εκτιμάται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους σε επιπλέον 53 εκατ. ευρώ για το 2018, ανεβαίνει σε 124 εκατ. ευρώ το 2019, 126 εκατ. ευρώ το 2020 και 128 εκατ. ευρώ για το 2021. Κι αυτό διότι, από την 1η Ιανουαρίου 2018 και μετά, τα προβλεπόμενα ποσοστά ασφαλιστικής εισφοράς για τον κλάδο κύριας σύνταξης για τους αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες αφενός και όσους υπάγονταν ως αυτοαπασχολούμενοι στον κλάδο κύριας ασφάλισης Αγροτών του ΟΓΑ, υπολογίζονται επί του μηνιαίου εισοδήματος, όπως αυτό καθορίζεται με βάση το φορολογητέο αποτέλεσμα από την άσκηση της δραστηριότητάς τους κατά το προηγούμενο φορολογικό έτος, σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος στο οποίο συμπεριλαμβάνονται οι καταβλητέες ασφαλιστικές εισφορές. Ειδικά για το 2018, η εισφορά υπολογίζεται επί του 85% του ως άνω φορολογητέου αποτελέσματος.

2,26 δισ. Ευρώ το μαχαίρι στις συντάξεις

Στα 2,26 δις. ευρώ ανεβαίνει ο λογαριασμός από τις περικοπές των συντάξεων, κύριων και επικουρικών καθώς και των οικογενειακών επιδομάτων το 2019. Μάλιστα, το 2020 οι περικοπές θα αγγίξουν τα 2,35 δις. ευρώ ενώ τον επόμενο χρόνο  θα ξεπεράσουν τα 2,5 δις. ευρώ καθώς θα παραμείνουν παγωμένες, χωρίς αυξήσεις, όλες οι συντάξεις έως το τέλος του 2021.

Αναλυτικά, και τα οικογενειακά επιδόματα του δημοσίου καθώς και τα επιδόματα συζύγου των συνταξιούχων του ιδιωτικού τομέα, παράλληλα με τις προσωπικές διαφορές θα κοπούν από το 2019, όπως αναφέρει το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή. Μάλιστα, οι περικοπές αυτές θα είναι εκτός του πλαφόν του 18%, με αποτέλεσμα η συνολική μείωση σε όσους λαμβάνουν τα συγκεκριμένα επιδόματα να ανέρχεται σε έως και 20% με 23%.

Όσο για τις προσωπικές διαφορές το νομοσχέδιο αναφέρει ότι αυτές περικόπτονται από τις κύριες συντάξεις, κατά το μέρος που δεν υπερβαίνει το 18% της καταβαλλόμενης στις 13 Μαΐου 2016 σύνταξης. Μάλιστα, το υπόλοιπο – εάν υπάρχει – της προσωπικής διαφοράς εξακολουθεί να καταγράφεται ως τέτοια και θα βαίνει μειούμενη μέχρι την πλήρη εξάλειψή της με την εκάστοτε αναπροσαρμογή των συντάξεων. Το ίδιο ισχύει και για τις επικουρικές συντάξεις. Έτσι, οι περικοπές από το υπερ-επικουρικό ΕΤΕΑΕΠ εκτιμώνται για το 2019 σε 232 εκατ. ευρώ, 223 για το 2020 και σε 218 για το 2021. Επίσης, κόβονται με τον ίδιο τρόπο και οι προσωπικές διαφορές για τις συντάξεις που εκδόθηκαν  ή θα εκδοθούν και αφορούν αιτήσεις από το 2016 έως το  2018.

Στον αντίποδα, ισχύει ο νόμος Κατρούγκαλου στις περιπτώσεις που οι προσωπικές διαφορές είναι «αρνητικές» δηλαδή η καταβαλλόμενη σύνταξη είναι μικρότερη από αυτήν που προκύπτει με βάση το νέο τρόπο υπολογισμού. Έτσι, από την 1η Ιανουαρίου 2019 η σύνταξη προσαυξάνεται κατά 1/5 της διαφοράς, ώστε να καλυφθεί στο σύνολό της η διαφορά, εντός 5 ετών (έως το 2023).

Αξίζει να σημειωθεί ότι παγωμένες θα παραμείνουν οι συντάξεις μέχρι το 2021, καθώς ορίζεται ότι μετατίθεται για την 1η Ιανουαρίου 2022 η έναρξη αύξησης των συντάξεων με βάση το ΑΕΠ και τον πληθωρισμό.

Τα αντίμετρα

Την ίδια στιγμή, το σχέδιο νόμου προβλέπει δαπάνες 2 δισεκατομμυρίων ευρώ για «κοινωνική πολιτική» όπως μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης,  επίδομα στέγασης,  σχολικά γεύματα και  προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας.

Αναλυτικά, το σχέδιο νόμου προβλέπει τα εξής: 

Επίδομα Στέγασης

Το υπουργείο Εργασίας θεσπίζει Επίδομα Στέγασης για έως και 600.000 νοικοκυριά που διαμένουν σε μισθωμένη κατοικία ή επιβαρύνονται με το κόστος εξυπηρέτησης στεγαστικού δανείου πρώτης κατοικίας. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Εργασίας και Εσωτερικών,  ρυθμίζονται (α) το ατομικό εισοδηματικό όριο για τη χορήγηση του επιδόματος, το οποίο δεν μπορεί να ξεπερνά τα 9.600  ευρώ, τα περιουσιακά κριτήρια και κάθε άλλη προϋπόθεση που πρέπει να πληρούν οι δικαιούχοι, (β) το ακριβές ποσό του επιδόματος και το ανώτατο ύψος αυτού, (γ) άλλες προϋποθέσεις, τα αναγκαία δικαιολογητικά και το αρμόδιο όργανο που απονέμει το επίδομα, (δ), η διαδικασία, ο τρόπος και ο χρόνος χορήγησης του επιδόματος και κάθε άλλο θέμα σχετικό με την εφαρμογή του παρόντος άρθρου.

Οι δαπάνες για τη χορήγηση του επιδόματος καλύπτονται από πιστώσεις του τακτικού προϋπολογισμού του Υπουργείου Εργασίας συνολικού ύψους 600 εκατ. ευρώ κατ' έτος.

Πρόγραμμα «βρεφονηπιακή φροντίδα», συνολικής δυναμικότητας έως και 45.000  θέσεων.

Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εργασίας και Οικονομικών καθορίζονται: (α) Τα κριτήρια επιδότησης των υπαγομένων δομών και η επιλεξιμότητα αυτών, (β) Η προθεσμία και η διαδικασία υποβολής και κρίσης των σχετικών αιτημάτων των ενδιαφερομένων, (γ) Οι προϋποθέσεις, η διαδικασία καταβολής της επιδότησης και η ανάθεση αυτών σε τυχόν ενδιάμεσο φορέα, (δ) Οι διαδικασίες ελέγχου, οι επιβαλλόμενες κυρώσεις σε περίπτωση μη τήρησης των όρων καταβολής της επιδότησης καθώς και οι διαδικασίες ανάκτησης των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών και (ε) κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την υλοποίηση του Προγράμματος.  Για τις δαπάνες του Προγράμματος, καθώς και για την επιδότηση της φιλοξενίας και φροντίδας στις μονάδες  διατίθενται πιστώσεις ύψους έως και 150  εκατ. ευρώ κατ' έτος από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εργασίας.

Πρόγραμμα «Σχολικά γεύματα», προϋπολογισμός έως 190 εκατ. Ευρώ ετησίως

Επίδομα παιδιού

Οι διαθέσιμες πιστώσεις του Ενιαίου Επιδόματος Στήριξης Τέκνων, όπως αυτό προβλέπεται  αυξάνονται έως και  260 εκατ. ευρώ.

Μέτρα περιορισμού της ανεργίας, προϋπολογισμού 260 εκατ. ευρώ

Τα προγράμματα μπορούν να έχουν ως αντικείμενο μία ή περισσότερες από τις κατωτέρω δράσεις:

α) Προγράμματα εύρεσης εργασίας, συμβουλευτικής και καθοδήγησης.

β) Επέκταση του προγράμματος «Εγγύηση για τη νεολαία» με έμφαση στους νέους που βρίσκονται εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης ή κατάρτισης.

γ) Προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας μέσω κατάρτισης και πρακτικής άσκησης, με έμφαση στον ιδιωτικό τομέα, τα οποία θα συνοδεύονται από την απαραίτητη πιστοποίηση των αποκτούμενων δεξιοτήτων.

δ) Προγράμματα κοινωφελούς εργασίας με έμφαση στην αναβάθμιση δεξιοτήτων, προσανατολισμένα στην επανένταξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, στοχεύοντας ιδίως τους δικαιούχους του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ).

Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων

Από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων διατίθεται συνολικό ποσό έως και  300  εκατ.  ευρώ κατ' έτος, με ισόποσο επιπρόσθετο όριο στο εθνικό σκέλος του ΠΔΕ για τη χρηματοδότηση δράσεων των καθεστώτων ενισχύσεων του ν. 4399/2016 (Α' 117), έργων υποδομής στον τομέα της αγροτικής παραγωγής και έργων ενεργειακής εξοικονόμησης και αναβάθμισης στον τομέα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της Βιομηχανίας.

Μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη

Για τα πρόσωπα με φορολογητέο εισόδημα έως και 1.200 ευρώ που δικαιούνται αποζημίωση της φαρμακευτικής τους δαπάνης από τον ΕΟΠΥΥ και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης και στα οποία δεν εφαρμόζονται άλλες διατάξεις περί μηδενικής συμμετοχής στην φαρμακευτική δαπάνη καθορίζεται, με βάση εισοδηματικά κριτήρια, πλήρης απαλλαγή ή έκπτωση στο ποσοστό συμμετοχής τους στις δαπάνες φαρμακευτικής περίθαλψης. Η επιπλέον δαπάνη έως και  240  εκατομμυρίων ευρώ, που προκύπτει για τον ΕΟΠΥΥ από την εφαρμογή του παρόντος, βαρύνει τις πιστώσεις του προϋπολογισμού του Υπουργείου Εργασίας . Με κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας, Εργασίας και Οικονομικών ρυθμίζονται ειδικότερα οι όροι και οι προϋποθέσεις, οι ακριβείς εκπτώσεις στο ποσοστό συμμετοχής στις δαπάνες φαρμακευτικής περίθαλψης, η απαιτούμενη διοικητική διαδικασία, η τήρηση των ηλεκτρονικών μητρώων, η διαδικασία απόδοσης της δαπάνης που προκύπτει από την εφαρμογή του παρόντος από το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης προς τον ΕΟΠΥΥ και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του μέτρου.   

kathimerini.gr

Τέλος στην έκπτωση από το φορολογητέο ποσό της βουλευτικής αποζημίωσης

Αρθρο που προβλέπει την κατάργηση της έκπτωσης από το φορολογητέο ποσό της βουλευτικής αποζημίωσης που ίσχυε μέχρι σήμερα για τους βουλευτές, περιλαμβάνει το συμπληρωματικό μνημόνιο.

Σύμφωνα με αυτή τη διάταξη, καταργούνται για τα εισοδήματα που αποκτώνται από 1.1.2017 και μετά, τα δύο τελευταία εδάφια της παρ. 1 του άρθρου 5 του Ζ' Ψηφίσματος του έτους 1975, σχετικά με την έκπτωση από το φορολογητέο ποσό της βουλευτικής αποζημίωσης των δαπανών άσκησης του λειτουργήματος του βουλευτή.

Η ετήσια αύξηση εσόδων από την κατάργηση της έκπτωσης από το φορολογητέο ποσό της βουλευτικής αποζημίωσης των δαπανών άσκησης του λειτουργήματος του βουλευτή, υπολογίζεται από το 2018 και μετά στα 44 εκατομμύρια ευρώ.

Σημειώνεται ότι το περίφημο Ζ΄ Ψήφισμα της Βουλής του 1975 προβλέπει αναλογικότητα στις αποδοχές βουλευτών και δικαστικών.

 iefimerida.gr

Εκ δύο κακών, το μη χείρον…

Η Ευρώπη και δη η Ευρώπη του Νότου, έχει λόγο να χαίρεται . Θριάμβευσε ο κεντρώος υποψήφιος Emmanuel Macron με 66,1%.  Αποσοβήθηκε ο κίνδυνος επικράτησης της ξενοφοβικής, εθνικιστικής και, κατά τινας, φασιστικής ακροδεξιάς  που εκπροσωπείται από την  Marine Le Pen του «Εθνικού Μετώπου».

Προς τι λοιπόν ο τίτλος «εκ δύο κακών..»; Ο υπογράφων δεν χαίρεται; Βεβαίως, πήρα ανάσα ανακούφισης αλλά δεν πανηγυρίζω όπως κάνουν σήμερα όλα σχεδόν τα πρωτοσέλιδα των Αθηναϊκών εφημερίδων και, βεβαίως, της Βόρειας Ευρώπης.

Και εξηγούμαι: Στον χθεσινό επαναληπτικό γύρο, οι Γάλλοι εξέλεξαν σωστά. Είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στην άκρα δεξιά, στην οπισθοδρόμηση, στη δημαγωγία και στον ανεγκέφαλο λαϊκισμό και, από την άλλη, σε έναν 39ιάρη συντηρητικό τεχνοκράτη, χωρίς πολιτική εμπειρία και πολιτική πλατφόρμα, προστατευόμενο του χρηματοπιστωτικού συστήματος που τον εξέθρεψε. Παρά το νεαρό της ηλικίας του και το γεγονός ότι δεν έχει φθαρεί ασκώντας πολιτική, αμφιβάλλω αν ο Μακρόν, έστω και με τις πιθανές καλές προθέσεις του, θα μπορέσει να αλλάξει πολλά πράγματα στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα συμπεριλαμβανομένης και της δέσμευσής του να μας συμπαρασταθεί στο θέμα του χρέους.

Ας δούμε γιατί: Οι Γαλλικές προεδρικές εκλογές συνέβησαν σε μια περίοδο κατά την οποία το πολιτικό σύστημα και τα παραδοσιακά κόμματα είχαν απαξιωθεί και εξουδετερώθηκαν στον πρώτο γύρο. Οι εκλογείς κλήθηκαν να επιλέξουν, με την πλάτη στον τοίχο, μεταξύ μιας κακής γνωστής και ενός , εν πολλοίς, αγνώστου νέου. Αυτό εξηγεί το αποτέλεσμα του δευτέρου γύρου αλλά και το ότι το ένα τρίτο του Γαλλικού λαού (το χειρότερο από το 1969, μετά τη Γαλλική Άνοιξη του ’68 δηλαδή) απείχε από τις εκλογές ή έριξε λευκό ή άκυρο ψηφοδέλτιο.

Το γαλλικό σύστημα διακυβέρνησης είναι «ημι-προεδρικό». Ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας εκλέγεται απ’ ευθείας από τον λαό. Χρειάζεται όμως κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την οποία πρέπει να κερδίσει στις εκλογές του Ιουνίου. Αυτός ο στόχος όμως έχει προβλήματα. Ο Μακρόν δεν έχει προλάβει να ιδρύσει κόμμα και όλοι ο εξουδετερωθέντες στον πρώτο γύρω που αναγκάστηκαν να τον στηρίξουν, θα διεκδικήσουν τώρα τις βουλευτικές έδρες  που πιστεύουν ότι δικαιούνται. Βλέπουμε λοιπόν ότι τα πράγματα σκουραίνουν. Με ποιόν ή ποιούς εταίρους και με τί παραχωρήσεις θα προσπαθήσει να υλοποιήσει τις εξαγγελίες του;

Δεν υποτιμώ την αποδεδειγμένη ικανότητα των Γάλλων να πρωτοπορούν πολιτικά. Ας θυμιθούμε τη Γαλλική Επανάσταση, τον διαφωτισμό και την Άνοιξη του ’68. Αλλά γιατί να ρισκάρουμε;

Σε ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον στο οποίο υπερισχύει η οικονομία έναντι της πολιτικής και τα λίγα μεγάλα οικονομικά κέντρα έχουν τον τελευταίο λόγο, οι καλές προθέσεις – αν πράγματι υπάρχουν – δεν αρκούν. Πριν από έναν αιώνα, ο τελευταίος μεγάλος Πρόεδρος των ΗΠΑ Thomas Jefferson, είπε: «Όταν οι τράπεζες γίνουν ισχυρότερες από τα κράτη –  έθνη, αυτό θα σημάνει το τέλος της δημοκρατίας». Έχουμε ήδη αρκετές ενδείξεις ότι η δημοκρατία πλήττεται (εσείς προσθέσετε το επίρρημα που σας εκφράζει).

Και ας μην ξεχνάμε ότι, εκτός από την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχουν οι μεγάλες  δυνάμεις του πλανήτη με τα ζωτικά γεωστρατηγικά τους συμφέρονται που δεν διστάζουν να θυσιάσουν τους μικρούς και αδύναμους, δηλαδή εμάς.

Ας μην περιμένουμε, λοιπόν, μοιρολατρικά, να μας σώσουν κάποιοι «συμπαθούντες»  μεγάλοι. Όσοι θυμούνται ή διαβάζουν ιστορία θα μας πουν ότι, στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας, ούτε το Μόσκοβο, ούτε η Λόντρα, ούτε το Παρίσι, ούτε οι άλλοι δήθεν σύμμαχοι ήρθαν να μας σώσουν.

Γι’ αυτό, ας πάψουμε να πανηγυρίζουμε για τις εξελίξεις στη Γαλλία και αλλαχού, ή να επικαλούμαστε τους «αρχαίους ημών προγόνους». Η μόνη ελπίδα σωτηρίας είναι να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας κάνοντας αυτά που εξυπηρετούν τα δικά μας συμφέροντα και την ανάγκη της επιβίωσής μας. Αυτό βέβαια σημαίνει και την επιλογή συμμαχιών, χωρίς όμως να στηριζόμαστε μόνον σ’ αυτές.

Νίκος Σκουλάς (NSA)

Ενεργός Πολίτης

e-mail: nskoulas@nsa.gr    

Το αιώνιο μνημόνιο του '21

γράφει η Λέττα Καλαμαρά

Σαν κατάρα της φυλής πλανιέται πάνω από ζωντανούς και αγέννητους εαυτούς μας το νέο Μνημόνιο του '21 Σαν να μην πέρασε μία μέρα από το 1821 οι Έλληνες και πάλι υπογράφουν για το 2021 την αιώνια καταδίκη τους. Χωρίς υποδομές, χωρίς νέους, χωρίς ιδέες, χωρίς ψυχή μετατρέπονται για άλλη μία φορά σε αιώνιους υπηρέτες των ισχυρών και της δόλιας μας πίστης, όπως δύο αιώνες τώρα, όπως χιλιάδες χρόνια ανυπαρξίας μετά τον παγκόσμιο διαφωτισμό της αξεπέραστης Αρχαίας Ελλάδας της θαμμένης Αμφίπολης.

Πώς υποτάχθηκε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες της απατηλής ζωής είναι γνωστό σε όλους. Όλοι το έζησαν στο πετσί τους, τιμητές και κυνηγημένοι, στην Ελλάδα του Παρακράτους. Μίας μαφίας που με τη λύρα της και με τα λύτρα της εξαγόρασε την ζωή ζωντανών και  αγέννητων Ελλήνων εις το όνομα της ορθόδοξης λάγνας ζωής και της απίστευτης πατριδοκαπηλίας.

Τώρα ο Έλληνας Πρωθυπουργός και πάλι μετά από μία σειρά άλλων που προηγήθηκαν και στην απεγνωσμένη και κατανοητή προσπάθειά του να μείνει στη δοτή εξουσία  του υπογράφει χαμογελώντας τη φτωχοποίησή μας, καλυμμένος πίσω από τη σιωπή των μαύρων αμνών. Κανείς δεν μιλά γιατί απλά κανείς δεν θέλει να αλλάξει την Ελλάδα. Γιατί κανείς από τους καθήμενους στις στρογγυλές καρέκλες της δημόσιας εξουσίας δεν αγαπά την Ελλάδα περισσότερο από τον εαυτό του. Μία μαύρη ελίτ με βιομήχανους χωρίς βιομηχανίες, με παππάδες χωρίς πίστη, με στρατηγούς χωρίς στρατό, με δημοσιογράφους χωρίς γραφή, με δικαστές χωρίς δικαιοσύνη και με πολιτικούς χωρίς όραμα συγκρατούν υποταγμένοι στην Αρχηγό του παρακράτους την αναγέννηση της Ελλάδας, εις το όνομα της επιβίωση και της διαιώνισης της παρασιτικής ζωής της χώρας και των ιδίων. Μαζί τους χιλιάδες τσιράκια, όσα περίπου ξερίζωσε ο Ερντογάν, που το παρακράτος τοποθέτησε επάξια στις θέσεις ελέγχου της κοινωνίας για να κρατάνε τα γκέμια της αχαλίνωτης Ελλάδας εδώ και δεκαετίες και να την υποτάξουν το '21.

Σαν ποντιακό ανέκδοτο πραγματικά ακούγεται η είδηση...

πανηγυρισμού της Γερμανίας για μία ηλιόλουστη ημέρα της που της απέδωσε το 85% της ημερήσιας κατανάλωσης ενέργειας. Μας πήραν τα αεροδρόμια, μας πήραν τα λιμάνια, μας πήραν τις τηλεπικοινωνίες, μας πήραν τις ψυχές μας τελικά θα μας πάρουν και τον ήλιο μας. Στην Ελλάδα της απέραντης ηλιοφάνειας το μαύρο σκοτάδι της ντόπιας μαφίας των αλογομούρηδων επενδυτών καθηλώνει έναν ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση μέχρι το ηρωϊκό '21. Η σωτηρία 100 χρόνια μετά το 2121...

Σε έναν κόσμο που αλλάζει εμείς επιμένουμε ελληνικά, σαν γνήσιοι ραγιάδες, να αναζητάμε μάταια νέους νταβατζήδες της παγκόσμιας ιστορίας για να μας εκχωρήσουν τα δικαιώματα εκπόρνευσης των αγέννητων κορασίδων και των λαμπερών αγοριών μας. Αυνανιζόμενοι με το προσωπικό survivor μας και οραματιζόμενοι μπαμπούλες του Αιγαίου να μας σώσουν προσφέροντας ένα φύλλο συκής από τα δάση του Πειραιά, από το ελληνικό ελ Πάσο της εθνικής λαθρόβιας κοινωνίας.

Ελλάδα του 2021 χωρίς αξίες, χωρίς άξιους, χωρίς αξιολόγηση, ανάξια λόγου, άξια πατρίδα μας γιουσουφάκι του Έλληνα "Γκιουλέν" και της ευρωπαϊκής πνευματικής μετρέσας του εκδιδόμενη ως γνήσια οπίσθια του Διαβόλου, ως υπερήφανη δεμένη Hellas.

  

Η χειραγώγηση της Δημοκρατίας και οι συνέπειες -η σημασία του βέτο των ΗΠΑ εις το ΔΝΤ-

γράφει ο Γεώργιος Ε. Δημητράκης*

Πολλές φορές έχουμε επισημάνει την μεγάλη σημασία της Ιστορίας. Διότι είναι η συνείδηση της ανθρωπότητας η οποία καταγράφει την μοίρα και τα βιώματα των λαών αυτής. Δεν επηρεάζεται, αλλά ούτε  χειραγωγείται από κανένα, ούτε και από την πολιτική. Ο αμερικανός ιστορικός Χάουαρντ Ζιν είπε κάποτε: «αν δεν γνωρίζουμε την ιστορία, είμαστε κρέας έτοιμο για τους σαρκοφάγους πολιτικούς, για τους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους που προμηθεύουν το πιο ακονισμένο μαχαίρι». Ως απλοί άνθρωποι οφείλουμε να ενστερνισθούμε τα λόγια του και την βαθιά έννοια της ιστορίας, για να συνειδητοποιήσουμε, αλλά και να εξηγήσουμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά που κατατρέχουν την πλειονότητα των απελπισμένων λαών και οδηγούνε αυτούς εις την απόγνωση. Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να εξηγήσουμε ότι όλα αυτά τα συμβαίνοντα, μετά τις οδυνηρότατες συνέπειες των δύο παγκοσμίων πολέμων, δεν είναι τυχαία, αλλά οφείλονται σε ένα «διεθνές Διευθυντήριο», το οποίο χειραγωγεί κυβερνήσεις, πολιτικούς, αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Υποτίθεται ότι πρωταγωνιστικό ρόλο αυτού του «Διευθυντηρίου» παίζουν εκείνες οι Δυνάμεις οι οποίες ευθύνονται για τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Όμως δεν είναι πρόθεση του γράφοντος να δημιουργήσει εντυπώσεις με υπονοούμενα και «ιστορίες συνωμοσιολογίας», αλλά εκ των γεγονότων και μόνον να βοηθήσει εις την κατάληξη συγκεκριμένων συμπερασμάτων.

Από πολύ πρόσφατα και απλά γεγονότα,  γνωρίζουμε όλοι μας την πρωτόγνωρη ανάμειξη πολιτικών της ΕΕ εις τις τελευταίες αμερικανικές εκλογές, και τις προκλητικές και ανερυθρίαστες προτιμήσεις αυτών υπέρ ενός και  μόνο συγκεκριμένου προεδρικού υποψηφίου. Δηλαδή την ευθεία επέμβαση και εμπλοκή αυτών εις τις εσωτερικές υποθέσεις ακόμη και μίας Υπερδύναμης. Όμως αυτό το προηγούμενο είχε συνέχεια μόλις λίγους μήνες μετά και εις τις γαλλικές εκλογές. Πρωτοστατούσα ήταν και πάλιν όλη η πολιτική τάξη της Γερμανίας και όλων των πολιτικών των αμετάκλητα υποταγμένων «ευρωπαίων εταίρων» της, αλλά και όλων των ευρωπαϊκών ΜΜΕ τα οποία ετάχθησαν υπέρ ενός και μόνο υποψηφίου για τον προεδρικό θώκο της Γαλλίας. Η μαζική, ολοκληρωτική αυτή χειραγώγηση των ανθρώπων, αν μη τι άλλο, σημαίνει για τον απλό σκεπτόμενο και ανεπηρέαστο  παρατηρητή χειραγώγηση και προσβολή της έννοιας της Δημοκρατίας, αλλά και ότι  εκ του λόγου αυτού και μόνον επηρεάζεται και κρίνεται επίσης και η τύχη και η μοίρα όλων των λαών, συμπεριλαμβανομένης και της πατρίδας μας.

Η συνείδηση δεν επιτρέπει όμως να αγνοήσουμε ιστορικά γεγονότα της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την τύχη της Ελλάδος και για το δράμα που βιώνει σήμερα ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Διότι αυτά που συμβαίνουν εις τον διεθνή και ευρωπαϊκό χώρο, αλλά και εις την πατρίδα μας δεν είναι τυχαία, αλλά συνδέονται με μυστικές αποφάσεις ορισμένων πρωταγωνιστών της ευρωπαϊκής πολιτικής. Εκ του λόγου αυτού και μόνον οφείλουμε όμως να γνωρίζουμε και να ανατρέξουμε εις την εξέλιξη της πορείας της ΕΟΚ/ΕΕ, όταν τότε οι πρωταγωνιστές αυτής παρέπεμπαν κάθε ενδιαφερόμενη προς ένταξη υποψήφια χώρα προς την Γερμανία, η οποία ήδη από τα μέσα  της δεκαετίας του ’70 έπαιζε αποφασιστικό ρόλο λόγω της οικονομικής της ισχύος, χωρίς όμως αυτή, ως γνωστόν,  να αποδέχεται τότε δημοσίως τον ρόλο του ρυθμιστή της ΕΕ. Όμως με την πάροδο του χρόνου η φύση και η έννοια της δύναμης δεν επιτρέπει εις τον εαυτόν της να αποποιείται εσαεί τον πραγματικό και  ηγετικό της  ρόλο εις τον περιβάλλοντα γεωγραφικό χώρο, και εν συνεχεία και εις την διεθνή πολιτική. ‘Ηδη από την δεκαετία του ’90 και αρχάς του 2000 η Γερμανία υπό τον καγκελάριο Γκέχαρντ Σρέντερ και την διάδοχό του καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ στράφηκε ευθέως και εις τον διεθνή στίβο, κάνοντας τώρα επίδειξη της τρομερότατης ισχύος της.

Μετά την διάλυση της Σοβιετικής ‘Ενωσης η Γερμανία αποδέχθηκε την εγκατάσταση πυραυλικού συστήματος και δυνάμεων του ΝΑΤΟ εις τις πρώην ανατολικές χώρες της Ευρώπης, τις οποίες ήλεγχε από την εποχή των ναπολεόντειων πολέμων, εν συνεχεία του καγκελαρίου Οττο φον Βίσμαρκ (1870) έως και τις αρχές του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η εξυπηρέτηση των ΗΠΑ να ελέγχουν τώρα την Ρωσία μέσα από τα πρώην κράτη-μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας με την συγκατάθεση του Βερολίνου, συνδέθηκε με δύο ανταλλάγματα των ΗΠΑ απέναντι της Γερμανίας κατά απαίτηση της δεύτερης. Να μη αναμειγνύονται εις την οικονομική πολιτική της ΕΕ, δηλαδή του Βερολίνου, και να αποποιηθούν οι ΗΠΑ τον πρωταρχικό ρόλο τους, δηλαδή να μη κάνουν χρήση του «βέτο» που έχουν εις το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). 

Ως γνωστόν οι ΗΠΑ είναι οι εμπνευστές της ίδρυσης του ΔΝΤ το 1944 εις το Μπρέτον Γούντς του Νιου Χάμσαιρ των ΗΠΑ, και βάσει δε της οικονομικής τους συμμετοχής 17.69% και ψήφους 16.75% και του Καταστατικού έχουν και το αποκλειστικό «βέτο» εις τις αποφάσεις των 189 μελών-κρατών. Τα δε 18 Κράτη-Μέλη της Ευρωζώνης διαθέτουν 22.53%. Ως εκ τούτου το «βέτο» των ΗΠΑ εις το ΔΝΤ είναι ένα  ισχυρότατο  εργαλείο με οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις εις την διεθνή πολιτική.

Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης εις την ΕΕ (2008/09), όταν με την Ελλάδα άρχισε να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις, η επί της προεδρίας του κ. Ομπάμα ανοχή αυτού απέναντι του Βερολίνου είχε ως αποτέλεσμα να εξοστρακίσει ο κ. Σόϊμπλε εντός μίας νύχτας τον Γενικό Διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Κάν. Ο οποίος πρότεινε την διαγραφή του ελληνικού χρέους. Δηλαδή τόλμησε να αντισταθεί κατά του Βερολίνου, αντικαθιστώντας αυτόν(19.05.11) με την κ.Λαγκάρντ η οποία είναι προσωπική επιλογή του κ. Σόιμπλε. Έκτοτε με την κ.Λαγκάρντ το ΔΝΤ κατέστη εργαλείο της Γερμανίας εις την ευρωπαϊκή κρίση, για την υποταγή και ταπείνωση  της Ελλάδος. Λαμβανομένου υπόψη ότι, οι ΗΠΑ υπό τον Πρόεδρο Ομπάμα δεν έκαναν χρήση του «βέτο», ο κ.Σόϊμπλε  ταπείνωνε δημοσίως και τον αμερικανό υπουργό Οικονομικών Τζάκ Λού κατά τις επισκέψεις του εις την Ευρώπη και το Βερολίνο, όταν αυτός προσπαθούσε να μετριάσει την εχθρική στάση του γερμανού υπουργού οικονομικών απέναντι της Ελλάδος. Παράλληλα η Γερμανία υπό την υποχείρια σε αυτήν κ.Λαγκάρντ παραβιάζει  τον Καταστατικό του ΔΝΤ, το οποίο απαγορεύει ρητώς  την οικονομική στήριξη ενός αναπτυγμένου κράτους, όπως η Ελλάδα, η οποία παράλληλα είναι και μέλος ενός «συνασπισμού κρατών με ενιαίο νόμισμα». Που αυτό σημαίνει ότι, η οικονομική κρίση μερικών ευρωπαϊκών χωρών αποτελεί εσωτερική υπόθεση της Ε.Ε. και όχι του ΔΝΤ. Παράλληλα βάσει του Καταστατικού οφείλει το ΔΝΤ να στηρίζει οικονομικώς και να συμβουλεύει πολύ φτωχότερα κράτη-μέλη του, τα οποία κάθε τόσο εξοργίζονται για την συμπεριφορά της Ηγεσίας του.

Η νέα αμερικανική Ηγεσία της Ουάσιγκτον, εκ των γεγονότων, προτίθεται τώρα να ανακτήσει τον ηγετικό της ρόλο με το «βέτο» της εις τον ΔΝΤ, να στραφεί κατά του Βερολίνου και να πιέσει αυτό για την μείωση ή διαγραφή του ελληνικού χρέους. Παράλληλα να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την Ρωσία, και να αντικαταστήσει τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Νορβηγό κ. Στόλντενμπερκ, ο οποίος πολλές φορές άφηνε προσβλητικά υπονοούμενα για Κράτη-Μέλη του ΝΑΤΟ, δηλαδή εμμέσως  κατά των ΗΠΑ, και ο οποίος, πιθανολογείται, είναι μακρινός συγγενής των Στόλντεμπερκ από το Σλέσβιγκ Χόλσταιν, Κρατιδίου της Β.Γερμανίας, μέλος των οποίων επι της εποχής του Καγκελαρίου Αντενάουερ ήταν Υπουργός Άμυνας της τότε Δυτικής Γερμανίας και μετά πρωθυπουργός του κρατιδίου. Παράλληλα εις την αμερικανική ηγεσία τίθεται επί τάπητος το πολύ πιθανολογούμενο ενδεχόμενο της ανάδειξης της Γερμανίας σε πυρηνική δύναμη, η οποία με την τεράστια τεχνογνωσία που διαθέτει, είναι εις θέση να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα εντός μόλις μερικών εβδομάδων.

Η προεδρία του κ. Ομπάμα  αποτελεί ένα μελανό σημείο εις την ιστορία των ΗΠΑ, παρά τις περίεργες  διεθνώς εντυπώσεις και συμπάθειες των ΜΜΕ, αλλά και εις την αμερικανική κοινή γνώμη, σε ότι αφορά την δημοφιλία του. Διότι ως Πρόεδρος αφενός μεν επέτρεψε και ανέχθηκε την προκλητική συμπεριφορά της Γερμανίας εντός και εκτός της Ε.Ε., τις παραβιάσεις του Καταστατικού του ΔΝΤ με την μη χρήση του αμερικανικού «βέτο», αλλά ταυτόχρονα ευθύνεται και για την ολοκληρωτική κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας, την τεράστια ανεργία, και την ταπείνωση και δολοφονία χιλιάδων αφροαμερικανών εις τις ΗΠΑ, αλλά και για τον ολέθριο πόλεμο της Συρίας. Εκ των ανωτέρω, η ικανότητα του να εντυπωσιάζει μόνον δια της ρητορικής του τα ΜΜΕ για την έννοια και αξία της Δημοκρατίας, δείχνει συμπεριφορά ανθρώπου κενού περιεχομένου και εντυπωσιασμού. Οταν μετά από 460 εβδομάδες εις τον ανώτατο αξίωμα των ΗΠΑ, και μόλις 8 εβδομάδες πριν το τέλος της Προεδρίας του θυμήθηκε την Πατρίδα της Δημοκρατίας, για να μιλήσει εις το ιστορικό βήμα της Πνύκας, όμως για λόγους προσωπικής ασφάλειας  μετατέθηκε μετά εις το Ίδρυμα Νιάρχου. Ένα γεγονός, όχι για να τιμήσει την Δημοκρατία και την προσφορά της Πατρίδας μας εις την ανθρωπότητα, ως δυστυχώς σκόπιμα διαδόθηκε από τα ΜΜΕ, αλλά μόνο για να ξεπλύνει την ντροπή του για την συμπεριφορά του απέναντι της Ελλάδος.

*Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης  αρθρογράφος είναι κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια 

Αλέξη, χαλαρά! Μην αγχώνεσαι...

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Ο τύπος, δεν παίζεται!

Μέχρι και την περασμένη εβδομάδα, ορκιζόταν όπου στεκόταν κι' όπου βρισκόταν (ολομέλεια της Βουλής, υπουργικό συμβούλιο, συνεδριάσεις Κεντρικής Επιτροπής και κοινοβουλευτικής ομάδας...) ότι τα μέτρα που συνομολόγησε στην συμφωνία για την αξιολόγηση ΔΕΝ θα εφαρμοσθούν, εάν:

1) δεν εφαρμοσθούν ταυτοχρόνως και τα “αντίμετρα”, και

2) δεν υπάρξει στην συμφωνία δεσμευτική ρήτρα των δανειστών για την μείωση του χρέους.

Όλα τα ΜΜΕ και σύσσωμη η αντιπολίτευση, του αντέτεινε ότι γι' άλλη μια φορά λέει ασύστολα ψέμματα, για τις ανάγκες του... “μασάζ” στην δυσφορούσα Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ. Κι' αυτός με υστερικές κραυγές και ύβρεις, κατηγορούσε τους επικριτές του ως περίπου... δοσίλογους και όργανα των δανειστών, που εύχονται μόνο να πέσει η κυβέρνηση!

Μέχρι και την περασμένη εβδομάδα! Και διατράνωνε με ύφος χιλίων πιθήκων, “περιμένετε να δείτε την συμφωνία, και μετά να τρέξτε να κρυφτείτε...”! Την συμφωνία που κοινωνία και κόμματα, την πληροφορήθηκαν από τα... επίσημα έγγραφα της γερμανικής βουλής, στα μέλη της οποίας μοιράστηκε, αλλά ο κ. Τσίπρας δεν την εμφάνιζε στην Ελλάδα! Για να έχει χρόνο για... “μασάζ” και καλλιέργεια εντυπώσεων και... φυκιών για μεταξωτές κορδέλες!

Τελικά η συμφωνία δημοσιοποιήθηκε από την κυβέρνηση (δεν γινόταν κι' αλλιώς, υποτίθεται πρέπει να την μελετήσουν και οι κυβερνητικοί βουλευτές για να την ψηφίσουν “κατά συνείδηση”...), και αποκαλύφθηκε περίτρανα ότι τα “ψέμματα” και οι κριτικές ΜΜΕ και αντιπολίτευσης, αποκάλυπταν την πραγματικότητα! Βγήκε και ο Ευκλείδης, έτσι για να περισώσει κάποια ψήγματα αξιοπρέπειας που τυχόν του απέμειναν, για να παραδεχθεί το αυταπόδεικτο, ότι δηλαδή στην συμφωνία ΔΕΝ υπάρχει “ρήτρα χρέους”, γραπτή δέσμευση των δανειστών ότι με την εφαρμογή των μέτρων θα μπει αυτόματα στο τραπέζι και το ζήτημα της (όποιας) ρύθμισης του χρέους! “Τέτοιες ρήτρες, δεν νοούνται σε συμφωνίες αυτού του είδους...”, ψιθύρισε ισχνά και ταπεινά.

Όπως, βεβαίως, δεν υπάρχει και ρήτρα “ταυτόχρονης” εφαρμογής μέτρων και αντίμετρων, αφού η συμφωνία προβλέπει ρητά ότι τα περιβόητα αντίμετρα, θα ισχύσουν ΜΟΝΟ όταν αποδειχθεί ότι πέτυχαν τους δημοσιονομικούς στόχους τα μέτρα, ΜΟΝΟ για το πέραν του συμφωνημένου πλεονάσματος του 3,5%, και ΜΟΝΟ ύστερα από συνεννόηση και σχετική άδεια των δανειστών. Δηλαδή, αν το 2018 υπάρξει πλεόνασμα 3,9%, τ' αντίμετρα για το συγκεκριμένο χρόνο θα αφορούν το υπερβάλλον 0,4 %. Τώρα, το πώς με το να παίρνεις εξοντωτικά μέτρα απόδοσης 3,5% πλεονάσματος και να δίνεις αντίμετρα μόλις 0,4 % παράγεται “μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα”, μόνο ο Αλέξης το ξέρει, με βάση τα... μαθηματικά που έμαθε και που προφανώς είναι του ίδιου επιπέδου με τα αγγλικά του!

Τελικά, αποδέχθηκε όλα τα μέτρα (και μάλιστα κατακόρυφα αυξημένα, λόγω της καθυστέρησης της αξιολόγησης) τα οποία ζητούσαν οι δανειστές... ένα χρόνο πριν! Τι στον κόρακα, βρε σύντροφε πρωθυπουργέ, διαπραγματευόσουν επί ένα χρόνο; Μήπως, απλώς, τα μέτρα να κληθεί να τα εφαρμόσει η... επόμενη κυβέρνηση, ώστε εσύ να βγεις “λάδι”, όταν μετά την καβάντζα χρόνου που εξασφάλισες πας σ' εκλογές, για να μπορείς να πεις (πάλι- θυμάσαι το 2015;)... “ξαναψηφίστε με για να ξανά-διαπραγματευθώ την συμφωνία”; Θα πείτε: “θα' χει τέτοια ξεδιαντροπιά”; Ναι αλλά! Σάμπως δεν είπε χθες ο Ευκλείδης (που θα παραιτιόταν αν το αφορολόγητο έπεφτε κάτω από τις 8.900 ευρώ...), ότι έχει κάποια “σχέδια” το αφορολόγητο από 5.800 που το συμφώνησε, να το...ξαναδιαπραγματευθεί για τα...6250:

Και, ακόμη ποιο large ο κ. Σκουρλέτης, δεν είπε στους δημοσιογράφους ότι “το επόμενο διάστημα μπορεί και να πετύχουμε άλλη συμφωνία...”;

Νοιάζονται μόνο για την παράταση παραμονής τους, με όποιο κόστος για την χώρα, στην εξουσία. Δίνουν “μάχες” και επινοούν “πολιτικές” μονάχα για την επικοινωνία, την προπαγάνδα. Την κοροϊδία του κοσμάκη. Παραβιάζουν κάθε μέρα το Σύνταγμα, ξετσίπωτα, (οι τηλεοπτικές άδειες, οι παρατάσεις με τους συμβασιούχους, η περιφρόνηση των αποφάσεων της Δικαιοσύνης-και μάλιστα με ποταπές και χυδαίες απειλές εναντίον των δικαστικών λειτουργών που “δυστροπούν” στα κομματικά τους κελεύσματα...) πάλι για να παραπλανήσουν, να κερδίσουν χρόνο, να δημιουργήσουν θύλακες εν δυνάμει ψηφοφόρων, για να τους κρατούν ομήρους και “ελπίζοντες” να μην πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ και χάσουν τους παράνομους λουφέδες και τα “προνόμια”, ή τα ψίχουλα που τους μοιράζουν. Η περίπτωση με τους συμβασιούχους των ΟΤΑ που ξέσπασε χθες με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, είναι απόλυτα ενδεικτική, αλλά όχι η μόνη...

Πιο ελεεινή (γιατί, τουλάχιστον, με τους συμβασιούχους, κάποιοι φουκαράδες βγάζουν μεροκάματο) είναι η... νέα “επανάσταση” στην Παιδεία! Για να κανακέψουν τα νιάτα (που ψηφίζουν...) που θέλουν “χαρτί”, και τις αιμάσουσες λόγω κόστους φροντιστηρίων και παραπαιδείας, οικογένειές τους, βγήκαν λίγες μέρες πριν περάσουν τα μέτρα από την Βουλή (να' χουν να λένε κάτι “ευχάριστο”, έστω και ψέμα στις περιφέρειες τους οι τσαλακωμένοι κυβερνητικοί βουλευτές...) και ανήγγειλαν την άμεση, από του χρόνου, κατάργηση των Πανελλαδικών Εξετάσεων! Όλοι, θα μπαίνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με το απολυτήριο του Λυκείου! Με πιο σύστημα, ποιες διαδικασίες, σε ποιες αίθουσες, με ποιο διδακτικό προσωπικό, τι μεθόδους αξιολόγησης, ως... “ασήμαντες λεπτομέρειες”, δεν ασχολήθηκε κανείς! Αρκεί που βγήκε ο Τσιπράκος, και το εξήγγειλε με φανφάρες και ¨νεωτερικότητα”! Ρωτήθηκε την επομένη ο υπουργός Παιδείας, αν έχει εκπονηθεί μελέτη, σχέδιο κ.λ.π, και απάντησε... αφοπλιστικά, “όχι ακόμη”! Αλλά εξήγγειλαν κάτι, και μάλιστα σχεδόν άμεσης εφαρμογής, για το οποίο... δεν έχουν ιδέα αν, πώς και με ποιές προϋποθέσεις μπορεί να πραγματοποιηθεί!

Ρωτήθηκε ο κ. Γαβρόγλου, αφού δεν έχουν σχέδιο για το νέο καθεστώς των μη εξετάσεων, τι θα πεί στον μαθητή που μπαίνει φέτος στην Γ' Λυκείου και σε 11 μήνες θα κληθεί να.. επιλέξει σχολή εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πως να προετοιμασθεί, τι να κάνει, τι να προσέξει. Και ο (και δάσκαλος, τρομάρα του!) υπουργός Παιδείας, απάντησε: “Θα του πω: μην αγχώνεσαι παιδί μου...”!!!

Έτσι, ντε! Στον... ρυθμό “χαλαρά... κι' έχει ο Θεός” (ή το κόμμα, μάλλον...) με τον οποίον χορεύει και η κυβέρνηση Τσίπρα. Κάτι σαν τον χορό του Ζαλόγγου...  

 iefimerida.gr  

Il Sole 24 Ore: «Ελληνικό χρέος, το G7 ετοιμάζει τη συμφωνία στο Eurogroup»

«Ελληνικό χρέος, το G7 ετοιμάζει τη συμφωνία στο Eurogroup», είναι ο τίτλος σε άρθρο στην εφημερίδα Il Sole 24 Ore, με αναφορά και στις ζυμώσεις που έλαβαν χώρα στην σύνοδο των υπουργών Οικονομικών των επτά πιο ανεπτυγμένων χωρών της Δύσης, στο Μπάρι της Ιταλίας.

«Οι διεθνείς δανειστές της Ελλάδας κινούνται προς την κατεύθυνση μιας συμφωνίας με στόχο την ελάφρυνση του χρέους της Αθήνας, η οποία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ανακοινωθεί στο Eurogroup, στις 22 Μαΐου», γράφει η ιταλική εφημερίδα.

Ευρωπαίος ιθύνοντας με τον οποίο μίλησε η Sole, και θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, υποστηρίζει πως όλοι αναγνωρίζουν ότι ύστερα από την επίτευξη συμφωνίας με την ελληνική κυβέρνηση για δέσμη μέτρων, δεν γίνεται να αναβληθεί ακόμη μια ανακοίνωση σχετικά με το χρέος. Αυτό, έστω και αν οι λεπτομέρειές της ορισθούν κατά την ολοκλήρωση του προγράμματος, το 2018.

H Il Sole 24 Ore προσθέτει ότι πηγή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου υποστηρίζει πως το ΔΝΤ θα ήταν διατεθειμένο να συζητήσει μια σειρά εναλλακτικών δυνατοτήτων, για την επιμήκυνση των χρονικών ορίων πληρωμής του χρέους, σε συνδυασμό με τη μείωση των επιτοκίων, ενώ δεν απαιτεί να οριστεί το ύψος του πλεονάσματος και τα ακριβή στοιχεία της ελάφρυνσης -με κάθε λεπτομέρεια- πριν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα.

Η ιταλική οικονομική εφημερίδα εκτιμά, τέλος, ότι το Ταμείο μπορεί να δεχθεί να συνεχισθούν οι διαβουλεύσεις, με σημείο αναφοράς τα όσα συμφωνήθηκαν τον Μάιο του 2016.  

zougla.gr