ΠΑΣΟΚ; Γιατί;

Του Θανάση Χειμωνά

Χθες το βράδυ είδαμε μία ακόμη δημοσκόπηση από αυτές που μας «βομβαρδίζουν» χωρίς σταματημό τα τελευταία χρόνια. Η συγκεκριμένη προβλήθηκε στον ΣΚΑΪ, προερχόταν από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και τα αποτελέσματά της, μία από τα ίδια. Η Νέα Δημοκρατία κάνει νταμπλ σκορ με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ μάχεται με την Χρυσή Αυγή για την τρίτη θέση, ΑΝΕΛ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων εκτός και ο γίγαντας Κυριάκος Βελόπουλος κάνει το pick του στην κατάταξη με το, διόλου ευκαταφρόνητο, 1 %.

Εγώ θα σταθώ στο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ/ ΔΗΣΥ: 5,5 %. Μια ολόκληρη μονάδα κάτω από την προηγούμενη καταμέτρηση αλλά και 0,7 % κάτω από το σκορ των εκλογών του 2015. Όλες οι δημοσκοπήσεις κάπου εκεί δίνουν το ΠΑΣΟΚ. Ανάμεσα σε  5 με 7%. Και όλα αυτά τώρα που είμαστε χαλαροί. Σκεφτείτε όταν επιτέλους αποφασίσει να πάει ο Τσίπρας σε εκλογές τι θα ακολουθήσει. Τότε που η πόλωση θα χτυπήσει κόκκινο και η επιλογή θα είναι Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ. Και εντάξει, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή διαθέτουν γερό «πυρήνα». Κουτσά-στραβά θα αντέξουν. Το ΠΑΣΟΚ όμως;

Έχω γράψει πολλά για τα αίτια που το ΠΑΣΟΚ –κατά τη γνώμη μου- δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τον πάτο των δημοσκοπήσεων. Τώρα όμως σκέφτομαι πως ο λόγος είναι πολύ πιο απλός: Το ΠΑΣΟΚ κινείται στα χαμηλά γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να δώσει μια πειστική απάντηση στην ερώτηση: «Γιατί να σε ψηφίσω;»

Όλα, μα όλα τα υπόλοιπα κόμματα, από την Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ έως τους Κυνηγούς και την Παναθηναϊκή Συμμαχία την έχουν την απάντηση. Μια απάντηση που σίγουρα δεν θα πείσει την πλειοψηφία αλλά θα κάνει κλικ σε κάποιους συμπατριώτες μας. Το ΠΑΣΟΚ διέθετε διαχρονικά πολλές απαντήσεις να δώσει. Από τον ενθουσιασμό και την αριστερή στροφή της Αλλαγής του Ανδρέα έως τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό του Κώστα Σημίτη. Αλλά και στα χρόνια της κρίσης, μέχρι και τις μέρες του Δημοψηφίσματος, το ΠΑΣΟΚ είχε να προτάξει μια λέξη: «Ευθύνη».  Μπορούσε να καυχιέται πως ήταν το μοναδικό κόμμα που είχε επιλέξει τον δύσβατο μεν, μοναδικό δε δρόμο για την σωτηρία της χώρας την εποχή που όλοι οι άλλοι ήταν απέναντι και έταζαν λαγούς με πετραχήλια. Από το ’16 όμως δεν υπάρχει ούτε αυτό. Γιατί λοιπόν να ψηφίσει κάποιος ΠΑΣΟΚ;  Γιατί να ψηφίσει ένα κόμμα που χρησιμοποιεί γλώσσα και επιχειρήματα περασμένων δεκαετιών, που εμφανίζει πάνω κάτω τα ίδια πρόσωπα με τα οποία πορευόταν τον προηγούμενο αιώνα; Υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει πως ένα κόμμα μπορεί έστω να μπει στη Βουλή με μόνο δέλεαρ το συναίσθημα και την –όχι και τόσο πρόσφατη- ιστορία του;

Οι επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, θα είναι πιθανότατα ζήτημα επιβίωσης για το ΠΑΣΟΚ. Είτε κατέβει σε αυτές με αυτό το όνομα είτε ως Δημοκρατική Συμπαράταξη είτε ως Πράσινη Θύελλα. Αν δεν αλλάξει μυαλά και ιδέες, αν δεν λανσάρει ένα νέο πολιτικό στυλ θα περάσει οριστικά στην ιστορία.

   

Η εκπαίδευση… στα θρανία του Survivor!

Στις 25 Μαΐου ψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής ο νόμος για την επιλογή των διευθυντών των σχολικών μονάδων που αντικαθιστά τον προηγούμενο νόμο Μπαλτά–Κουράκη, ο οποίος κρίθηκε αντισυνταγματικός με απόφαση του ΣτΕ. Το υπουργείο Παιδείας προβάλλει το νέο σύστημα επιλογής διευθυντών ως ακόμη μια δόση του «νέου αέρα» που έχει φέρει στην εκπαίδευση.

Η επιστροφή στο παλιό σύστημα επιλογής διευθυντών (ενώ μένουν ανέγγιχτα το θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης, η δομή της εκπαιδευτικής ιεραρχίας, οι αρμοδιότητες του διευθυντή και το αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου), με κριτήρια τα τυπικά προσόντα, την προϋπηρεσία και την επαναφορά της αμαρτωλής συνέντευξης μέσα από έναν διορισμένο μηχανισμό του Συμβουλίου Επιλογής, συνοδεύεται αυτή τη φορά με το μέτρο της «μη μοριοδοτούμενης και μη δεσμευτικής άποψης του Συλλόγου Διδασκόντων».

Σύμφωνα με τον νέο νόμο, ο Σύλλογος Διδασκόντων θα καλείται σε ξεχωριστή συνεδρίαση να συντάσσει πρακτικό μέσα από το οποίο θα «αποτιμά» τη συμβολή στο εκπαιδευτικό έργο, την προσωπικότητα και τη γενική συγκρότηση του κάθε υποψηφίου.

Η διαδικασία της «φανερής περιγραφικής αξιολόγησης» θα γίνεται στη βάση δεικτών αξιολόγησης μέσω ερωτηματολογίων τα οποία θα αποστέλλονται στα σχολεία έπειτα από υπουργική απόφαση και γνωμοδότηση του ΙΕΠ.

Να το πούμε καθαρά: Η διαδικασία εμπλοκής του Συλλόγου Διδασκόντων στην επιλογή των διευθυντών δεν είναι απλώς «καρικατούρα», επειδή η γνώμη του θα λαμβάνεται υπόψη μόνο συμβουλευτικά από τα υπηρεσιακά συμβούλια! Αποτελεί τμήμα της γενικότερης διαδικασίας αξιολόγησης που προβλέπεται στον ν. 4369/16 – Βερναρδάκη και προωθείται και στην εκπαίδευση.

Η διαδικασία αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εφαρμογή του νόμου Βερναρδάκη για την αξιολόγηση των προϊσταμένων από τους υφισταμένους, αφού το 4ο Μνημόνιο προβλέπει ότι η αξιολόγηση στην εκπαίδευση πρέπει να συνάδει με την αξιολόγηση σε όλο τον δημόσιο τομέα. Ταυτόχρονα οι «ερωτήσεις αποτίμησης» ουσιαστικά εισάγουν τους δείκτες του Π.Δ. 152, που η κυβέρνηση δεν έχει καταργήσει.

Η αξιολόγηση όλων (εκπαιδευτικής μονάδας, στελεχών, εκπαιδευτικών) είναι σαφής μνημονιακή δέσμευση και αποτελεί βασικό στοιχείο του τριετούς σχεδίου για την εκπαίδευση που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας, όπου με σαφήνεια διατυπώνεται ότι θα στηρίζεται και στη νέα έκθεση του ΟΟΣΑ που θα δημοσιοποιηθεί στη διάρκεια του 2017.

Το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί με έντεχνο τρόπο να παγιδεύσει και να «εκπαιδεύσει» τους εκπαιδευτικούς στην κουλτούρα της «αξιολόγησης» και μάλιστα από την πίσω πόρτα, αφού καλούνται να αξιολογήσουν τους υποψήφιους διευθυντές με τα κριτήρια που θέτει το ίδιο.

Και είναι προφανές ότι, όπως αυτοί θα κληθούν να αξιολογήσουν τους υποψήφιους διευθυντές -και μάλιστα χωρίς αυτή η αξιολόγηση να είναι μετρήσιμη-, έτσι και οι ίδιοι θα πρέπει να αποδεχτούν να αξιολογηθούν (μόνο που στη δική τους περίπτωση η αξιολόγηση θα είναι μετρήσιμη).

Οφείλουμε να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι, σύμφωνα με την έκθεση της «περίφημης» Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΑΔΙΠΠΔΕ), πρώτος και βασικός στόχος είναι «να διασφαλιστούν οι διαθέσεις και οι στάσεις των εκπαιδευτικών για ενεργό εμπλοκή τους (στις διαδικασίες αξιολόγησης). Οι μορφές αυτοαξιολόγησης και εξωτερικής αξιολόγησης θα συνδυαστούν αφού έχει εμπεδωθεί κουλτούρα αξιολόγησης».

Από την άλλη, είναι πραγματικά άξιο απορίας το σκεπτικό με το οποίο ένας Σύλλογος Διδασκόντων, και μάλιστα ελλιπής (καθώς θα αποκλείονται οι αναπληρωτές καθηγητές - πολύ δημοκρατικό… βεβαίως, βεβαίως), θα αποφασίζει με πράξη συλλόγου για το κατά πόσο ένας υποψήφιος διευθυντής είναι ικανός να αναλάβει διευθυντικά καθήκοντα… σ’ ένα άλλο σχολείο!

Παράλληλα, αυτή καθ’ αυτή η πράξη συλλόγου είναι φανερό ότι, όταν δεν αποτελεί «ευχετήρια κάρτα», σε πολλές περιπτώσεις θα δημιουργήσει αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις μέσα στα ίδια τα σχολεία (η συγκεκριμένη διάταξη εισάγει στα σχολεία κανιβαλιστικές συμπεριφορές τύπου Survivor), θα διασπάσει την όποια συνοχή και θα έχει και παρεπόμενα και συνέπειες...

Από την άλλη, η κριτική που γίνεται από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στους όρους με τους οποίους θα γίνουν οι κρίσεις των διευθυντών εκπαίδευσης (υπονοώντας ότι το υπουργείο Παιδείας έχει μεθοδεύσει την επιλογή των «δικών του παιδιών») αποκρύπτει επιμελώς το βασικό ζήτημα, που δεν είναι άλλο από τη φιλοσοφία και το ιεραρχικό πλέγμα της διοίκησης που «οικοδομεί» στελέχη τα οποία καλούνται να εφαρμόσουν μια πολιτική που γδέρνει την ήδη ρημαγμένη εκπαιδευτική γη.

Και οι αιτιάσεις δεν είναι τυχαίες καθώς, όπως είναι γνωστό, στο παρελθόν τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποίησαν τη δημόσια διοίκηση ως φέουδο και πάντα «ύφαιναν» όρους επιλογής των στελεχών του δημόσιου τομέα που πριμοδοτούσαν αποκλειστικά τους κομματικούς τους φίλους. Αρα έχουν την τεχνογνωσία και ο καβγάς γίνεται όχι για την πολιτική που θα εφαρμόσουν τα πρόσωπα που θα επιλεχθούν αλλά για τα ίδια τα πρόσωπα.

Από την άποψη αυτή το ποιος και πώς επιλέγεται στη θέση του στελέχους έχει σημασία, ωστόσο μεγαλύτερη σημασία έχει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των στελεχών εκπαίδευσης και η πολιτική που θα υπηρετήσει.

Και, βέβαια, στην περίπτωση που το νομοθετικό «πατρόν» των καθηκόντων δεν αλλάζει, στην περίπτωση που η εκπαίδευση συνεχίσει να «ζυμώνεται» με την άθλια μαγιά των μνημονιακών (και όχι μόνο) αντιεκπαιδευτικών νόμων, τότε δεν θα έχουμε τίποτε περισσότερο από έναν... φρέσκο και αναβαθμισμένο μηχανισμό επιβολής των μνημονιακών μέτρων στην εκπαίδευση.

Είναι φανερό ότι η λειτουργία των θεσμών δεν καθορίζεται από τις προθέσεις των προσώπων που συμμετέχουν σ’ αυτούς, αλλά από τις πολιτικές που τους συγκροτούν.

Και είναι επίσης φανερό ότι η όλη διαδικασία χρωματίζεται από την εφαρμογή των τριών μνημονίων και τις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΟΟΣΑ.

Η στελέχωση του Δημοσίου σε διοικητικό επίπεδο επιχειρείται στο πλαίσιο της εφαρμογής των παραδοτέων του Μνημονίου και συνδέεται με την άμεση και βαθύτερη προώθηση του σχολείου της αγοράς, τους μηδενικούς διορισμούς, την υποχρηματοδότηση, την αξιολόγηση.

Η θέση των διευθυντών εκπαίδευσης είναι πολιτική θέση, άσχετα με τον αν η κατάληψή της γίνεται με διορισμό, με «εκλογές», με ΑΣΕΠ, με προσόντα κ.λπ. Διαχρονικά, παίζει καθοριστικό ρόλο στην προώθηση και την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής.

Τα στελέχη στην εκπαίδευση, όπως και σε όλο το Δημόσιο, δεν επιλέγονται για να εφαρμόσουν φιλεκπαιδευτικές πολιτικές αλλά πολιτικές που βρίσκονται απέναντι από τα συμφέροντα του δημόσιου σχολείου, των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Χρήστος Κάτσικας

efsyn.gr

Νέα φωτογραφική διάταξη υπέρ Σαββίδη καταγγέλλει η αντιπολίτευση

Νέα φωτογραφική διάταξη στο ν/σ για τα προαπαιτούμενα υπέρ του Ιβάν Σαββίδη καταγγέλλουν βουλευτές της αντιπολίτευσης.

Ειδικότερα, στο άρθρο 16 του νομοσχεδίου Ενσωμάτωσης Οδηγίας, αναφέρει πως απαλλάσσεται από το φόρο υπεραξίας (άρθρο 13 του ν.2238/1994), η πώληση ή μίσθωση ακινήτου, στο οποίο λειτουργούσε επιχείρηση, μετά του τυχόν υφιστάμενου εξοπλισμού, σε άλλη επιχείρηση, «καθόσον δεν συνιστά μεταβίβαση επιχείρησης».

Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Γιάννης Κουτσούκος, έκανε ειδική αναφορά στο άρθρο 16 του νομοσχεδίου με το οποίο προβλέπεται ότι η πώληση σε άλλη επιχείρησης, ή μίσθωση ακινήτου στο οποίο λειτουργούσε επιχείρηση, μετά του τυχόν υφιστάμενου εξοπλισμού, δεν συνιστά μεταβίβαση επιχείρησης για την επιβολή φόρου υπεραξίας. Η διάταξη καταλαμβάνει εκκρεμείς υποθέσεις για τις οποίες έχει ήδη επιβληθεί φόρος υπεραξίας.

«Πρέπει να μας απαντήσετε, γιατί η ρύθμιση την οποία έχετε βάλει στο άρθρο 16, έχει αναδρομικό χαρακτήρα και δεν έχει και χαρακτήρα μιας πάγιας ρύθμισης, για να διευκολύνει, αν θέλετε, τις μεταβιβάσεις ή τις επενδύσεις», ανέφερε ο Γιάννης Κουτσούκος σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση με τη συγκεκριμένη διάταξη φωτογραφίζει μεταβιβάσεις:

«Φωτογραφίζετε μεταβιβάσεις που έγιναν πριν το 2013, και πριν αρχίσουμε να προκαλούμε για να μάθουμε στο τέλος ότι αφορά κάποιον κύριο Σαββίδη, καλό είναι να το εξηγήσετε στη Βουλή για να αποσείσετε από πάνω σας αυτό το άγος, ότι δηλαδή κάθε φορά κάποιους φωτογραφίζετε και κάποιους ευνοείτε», είπε ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

«Ξεκαθαρίζουμε ότι μιλάμε για μεταβίβαση της επιχείρησης με τον υφιστάμενο εξοπλισμό μόνο. Δεν μεταβιβάζονται ούτε τίτλοι ιδιοκτησίας, ούτε η φήμη και πελατεία», είπε η υφυπουργός Οικονομικών. Ως προς την αναδρομικότητα, είπε επίσης πως υπάρχουν πολλές εκκρεμείς υποθέσεις στα δικαστήρια και πως στόχος είναι να υπάρχει ενιαία αντιμετώπισή τους στις Δ.Ο.Υ., που κάνουν διαφορετικές ερμηνείες.

Από τη ΝΔ, ο Απόστολος Βεσυρόπουλος είπε ότι το άρθρο 16 εγείρει «πολύ σοβαρά ερωτηματικά»: «Περιμένουμε εξηγήσεις από την κυρία υπουργό, από τη στιγμή που η διάταξη περιλαμβάνει και εκκρεμείς υποθέσεις, ενώ δεν είναι σαφές τι θα γίνει για τις περιπτώσεις που ο φόρος έχει ήδη καταβληθεί», είπε ο βουλευτής της ΝΔ.

Στο άρθρο 16 αναφέρθηκε και ο βουλευτής του Ποταμιού Γ. Αμυράς: «Είμαστε υπέρ της φορο-ελάφρυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας, διότι αυτή είναι η πιο σίγουρη οδός, μαζί με άλλες βεβαίως προϋποθέσεις, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, ακόμη και αν αργεί εν μέρει χρονικά» είπε ο κ. Αμυράς και πρόσθεσε: «Εάν για παράδειγμα, εξαγοραστεί ένα κομμάτι μιας επιχείρησης για παράδειγμα το 17% του MEGA από τον κ. Σαββίδη, σε αυτή την περίπτωση τι γίνεται; Θα αγοράσει, θα πάρει τα στούντιο, θα πάρει τον εξοπλισμό, θα πάρει τα κτίρια, θα πάρει και ένα ποσοστό 17% και σε αυτή την περίπτωση ο κ. Σαββίδης έχει την υποχρέωση για να πληρώσει ή απαλλάσσεται; Το φέρνω ως υπόθεση εργασίας», είπε ο Γ. Αμυράς.

Η υφυπουργός Κ. Παπανάτσιου επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί συνολικά σε επόμενη συνεδρίαση.

iefimerida.gr 

Χορτοφάγος σε χασαποταβέρνα

Του Περικλή Κοροβέση

Υπάρχει ένας τρόπος σκέψης που είναι ευρύτατα διαδεδομένος: Είναι το δίλημμα: «Τι να διαλέξω; Ενα μικρό κακό ή ένα μεγάλο κακό;» και η απάντηση έρχεται αβίαστα. Το μικρό κακό είναι το καλύτερο.

Στο ερώτημα να επιλέξουμε ανάμεσα στο καλό και το κακό η απάντηση είναι προφανής. Αν και βέβαια εδώ υπάρχει ένα φιλοσοφικό πρόβλημα. Ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό -αρχαίο ερώτημα-, όταν το κακό παρουσιάζεται σαν καλό και το καλό σαν κακό. Κατά κανόνα, είναι η εξουσία που τα ορίζει και έχει να κάνει με τα συμφέροντά της και όχι με την αντικειμενική πραγματικότητα.

Η θεωρία του μικρού και μεγάλου κακού βρίσκει την πλήρη δικαίωσή της στην πολιτική και συχνά γίνεται το βασικό επιχείρημα για να υποστηρίξει μια παράταξη την ύπαρξή της. Ακούμε συχνά πυκνά από τους εναπομείναντες συριζαίους:

Εντάξει, ψηφίζουμε μέτρα με τα οποία διαφωνούμε, αλλά θα είναι καλύτερα να έρθει ο Κούλης και η Ν.Δ.; Με άλλα λόγια, κάνουμε και εμείς κακό στη χώρα αλλά είναι πολύ μικρότερο από αυτό που θα κάνουν οι άλλοι. Αρα υπηρετούμε το καλύτερο δυνατόν.

Το ίδιο δίλημμα μπήκε και με τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Μακρόν ή Λεπέν. Και η πλάστιγγα αυτής της λογικής έγειρε από τη μεριά του Μακρόν, άσχετα αν η πολιτική του θα οδηγήσει πιθανότατα σε θρίαμβο της Ακροδεξιάς στις επόμενες εκλογές. Για πολλούς Γάλλους το κόμμα της Μαρίν Λεπέν δεν εκφράζει τον σύγχρονο φασισμό αλλά τους δεξιούς Ρεπουμπλικανούς πατριώτες.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη λογική που δεν επιλέγει τις μερίδες του κακού, μικρές ή μεγάλες. Να πάρουμε το παράδειγμα ενός Ινδού γκουρού χορτοφάγου, που φιλοξενείται στην Ελλάδα και τον οδηγούν σε μια διάσημη χασαποταβέρνα.

Δεν υπάρχει περίπτωση να φάει παϊδάκια γιατί είναι μικρότερο κακό από τη σουβλιστή γουρούνα. Απλώς ο άνθρωπος θα σηκωθεί να φύγει. Η λογική λοιπόν του μικρότερου κακού μπαίνει μέσα στη λειτουργία της χασαποταβέρνας. Με άλλα λόγια, του πολιτικού συστήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στην καρδιά του συστήματος, το θεμελίωσε σε μια εποχή που κανένα από τα παραδοσιακά κόμματα δεν μπορούσε να κυβερνήσει, για να συνεχίσει τη δική τους πολιτική. Προσπάθησε να προσφέρει και μια αριστερή σάλτσα ως άλλοθι. Αλλά αυτά τα καρυκεύματα α λα Τσίπρα, νόστιμα στην προεκλογική περίοδο, είχαν ημερομηνία λήξης. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα της δικής του ρητορικής.

Τα προεκλογικά ψέματα που γοήτευσαν ένα μεγάλο μέρος ψηφοφόρων και του επέτρεψαν με μια ανίερη συμμαχία να γίνει κυβέρνηση, τώρα γίνονται μπούμερανγκ, π.χ. τα περίφημα μέτρα προστασίας των πλέον ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων, που τόσο πολύ διαφημίστηκαν από την κυβερνητική προπαγάνδα και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ.

Το τελευταίο μνημόνιο, που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, σήμανε την κατάργηση όλων των επιδομάτων των φτωχών («Εφ.Συν.» 23.5.17). Δηλαδή, μαζική παραγωγή ακόμα πιο εξαθλιωμένων ανθρώπων. Εδώ τι να σου κάνουν τα ψέματα;

Κάποιοι καλοπροαίρετοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (τώρα, καλοπροαίρετος και μνημόνια πώς πάνε μαζί είναι ένα μυστήριο), που δεν ξεχνούν παλιές φιλίες και κοινούς αγώνες, καμιά φορά όταν βρισκόμαστε τυχαία μου θέτουν το ερώτημα: Καλή και ευπρόσδεκτη η κριτική, αλλά ποιες είναι οι δικές σας προτάσεις; Και με τον φόβο να γίνω κουραστικός, ας επαναλάβω μερικά πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί.

Πρώτο, το πάγωμα του χρέους. Δηλαδή δεν πληρώνουμε τίποτα μέχρι να δούμε ποιο είναι το πραγματικό χρέος. Δεύτερο, μείωση των στρατιωτικών δαπανών στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο (οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας είναι από τις υψηλότερες στον κόσμο).

Καμία μείωση σε μισθούς και συντάξεις και εγγυημένο ελάχιστο εισόδημα για όλους. Πλαφόν στους ανώτερους μισθούς. Σχεδιασμός μιας οικονομίας που να παρέχει αυτάρκεια σε όλα τα αγαθά.

Γιατί να φέρνουμε πατάτες από την Αίγυπτο, σκόρδα από την Κίνα και λεμόνια από την Αργεντινή; Επενδύσεις σε έργα υποδομής. Παιδεία και Υγεία. Διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας για να απελευθερωθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία από την κηδεμονία του κράτους, που τη μετατρέπει σε ακόμα μία υπηρεσία του.

Επένδυση στον πολιτισμό και την παράδοση για την πορεία μιας πολιτιστικής άνοιξης και να σπάσουμε την απομόνωση και την κατάθλιψη. Σταματάω εδώ γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα. Αυτά, έτσι, δειγματοληπτικά. Χωρίς να προσθέσουμε βέβαια πως χωρίς εθνικό νόμισμα δεν υπάρχει εθνική ανεξαρτησία.

Και η στάνταρ απάντηση είναι: «Καλά όλα αυτά, αλλά δεν γίνονται. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Μακάρι να μπορούσαμε να τα κάναμε. Είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε νόμους με τους οποίους δεν συμφωνούμε. Αλλά με τα αντισταθμιστικά μέτρα που θα πάρουμε θα βγούμε από την κρίση».

Και εγώ με το φτωχό μου το μυαλό σκέφτομαι: Αμα υπογράφεις κάτι που δεν πιστεύεις, δεν είναι δήλωση μετανοίας; Και μήπως το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης λέγεται τώρα αντιστάθμισμα;

efsyn.gr 

Ο Μητσοτάκης ήταν μειοψηφία στη Ν.Δ…

Του Γιάννη Παντελάκη

Κι όμως, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που έφερε το 1990 τη Νέα Δημοκρατία στην εξουσία μετά από πολλά πέτρινα χρόνια στην αντιπολίτευση, αποτελούσε πάντα μειοψηφία στο κόμμα του. Δεν ήταν -για την πλειονότητα του παραδοσιακού ακροατηρίου της λαϊκής δεξιάς-ο εκλεκτός τους. Απλά, ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να σταθεί με κάποια επάρκεια απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου τα χρόνια εκείνα και να τους δώσει πολλές πιθανότητες για την πολυπόθητη εξουσία. Παρέμεινε μειοψηφία  μέσα στο κόμμα και ως ιδεολογική άποψη και τα επόμενα χρόνια.

Προφανώς και δεν είναι ώρα για την αποτίμηση ενός ανθρώπου που πρωταγωνίστησε στην νεότερη πολιτική ιστορία.  Η δουλειά αυτή άλλωστε ανήκει κατά βάση στους ιστορικούς και όχι στους εφήμερους αναλυτές που κρίνουν  επηρεασμένοι από τα σημεία των καιρών. Ωστόσο, αυτό δεν μας δεσμεύει να καταγράψουμε με σεβαστή απόσταση από θετικές και ιδιαίτερα αρνητικές προσεγγίσεις μια πραγματικότητα που αφορά στην πορεία του μέσα στη Ν.Δ. Μια καταγραφή με δημοσιογραφικά κριτήρια από κάποιον που για επαγγελματικούς και μόνο λόγους παρακολουθούσε την εποχή εκείνη τις πολιτικές διεργασίες στη Ν.Δ. και πολιτικά δεν είχε καμία σχέση με αυτή.

Το 1981 βρήκε τη Νέα Δημοκρατία σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της. Η εκλογική ήττα από το ΠΑΣΟΚ ήταν βαριά, την χρεώνεται ο Γ. Ράλλης ο οποίος θέτει την παραίτησή του στην διάθεση του κόμματος. Νέος πρόεδρος εκλέγεται ο Ευάγγελος Αβέρωφ με αντιπάλους τους Κ.Στεφανόπουλο και Ι.Μπούτο. Ο Αβέρωφ δεν καταφέρνει κάτι θεαματικά καλύτερο στις επιδόσεις του κόμματος, βελτιώνει μεν το ποσοστό στις Ευρωεκλογές του 1984, ωστόσο τις χάνει κι αυτός από τον Παπανδρέου. Ακολουθεί μια νέα εσωκομματική κρίση, ο Αβέρωφ παραιτείται και για λόγους υγείας και τότε μπαίνει ένα κρίσιμο ερώτημα. Ποιος μπορεί  επιτέλους να ξανά-φέρει τη Ν.Δ. στην εξουσία;

Οι υποψήφιοι είναι δυο, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Κωστής Στεφανόπουλος. Αυτός που ταιριάζει με το ιδεολογικό προφίλ του κόμματος είναι ο δεύτερος, προέρχεται από τη λαϊκή δεξιά, είναι έντονα συντηρητικός και θεωρείται από την πλειονότητα της εκλογικής βάσης του κόμματος τουλάχιστον, ο συνεπής συνεχιστής για την ηγεσία. Όμως, τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας την εποχή εκείνη, δεν τον εκλέγει η κομματική βάση, αλλά η κοινοβουλευτική ομάδα. Οι βουλευτές δηλαδή, επαγγελματίες της πολιτικής οι οποίοι αυτό που επιθυμούν δεν είναι μια ιδεολογική συνέπεια, αλλά έναν άνθρωπο που θα περιορίσει την παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, έναν αντί-Ανδρέα που θα τους φέρει στην εξουσία.

Οι βουλευτές αυτοί, με μεγάλη διαφορά (70-40) ψηφίζουν τον Μητσοτάκη για την ηγεσία της Ν.Δ. Στην επιλογή τους κυριάρχησε η πολιτική επιβίωση, όλα τα υπόλοιπα που συνόδευαν τον Μητσοτάκη (προέλευση από τον κεντρώο χώρο και όχι την παραδοσιακή δεξιά, αποστασία κ.α.), στην συγκεκριμένη περίοδο αποτελούσαν λεπτομέρειες. Το μεγάλο ζητούμενο ήταν η επαναφορά στην εξουσία με κάθε τρόπο. Στις εκλογές της επόμενης χρονιάς (1985), ο Μητσοτάκης ανεβάζει τα ποσοστά της Ν.Δ. αλλά χάνει τις εκλογές. Η ποσοστιαία άνοδος του δίνει μια ακόμα ευκαιρία να συνεχίσει παρότι «ξένο σώμα», κάτι που θα αντιληφθεί έντονα τα επόμενα χρόνια από την εσωκομματική αμφισβήτηση που είχε. Και μέχρι το 1990 που ανέβασε τη Ν.Δ. στην εξουσία και τα τρία χρόνια που βρέθηκε σ' αυτήν.

Αναφερόμενος στον θάνατο του Μητσοτάκη, ο Α. Ανδριανόπουλος σημείωσε πως «τον Μητσοτάκη τον υπονόμευσε και η ίδια η παράταξή του». Και είχε δίκιο, ο Ανδριανόπουλος γνωρίζει καλά και γιατί ήταν υπουργός την εποχή εκείνη και γιατί είχε γίνει δέκτης της βαθιάς ενόχλησης ενός μεγάλου κομματιού της στελεχιακής βάσης της Ν.Δ. για την πολιτική που επιδίωκαν να ασκηθεί. Ενα μεγάλο και ισχυρό κομμάτι της Ν.Δ. αντιδρούσε έντονα και στα σχέδια ιδιωτικοποίησης (π.χ. του ΟΤΕ) που επιχείρησε ο Μητσοτάκης την περίοδο 1990-1993 και στην διαχείριση των εθνικών θεμάτων, όπως αυτό της FYROM. Οι αντιδράσεις ήρθαν και από το πολιτικό προσωπικό αλλά και από συνδικαλιστικές οργανώσεις της Ν.Δ. Το οικονομικά φιλελεύθερο μοντέλο που επιδίωκε συναντούσε πολλές αντιδράσεις και απο τα μέσα και όχι μόνο από την αντιπολίτευση.

Είναι ενδεικτικό πως για μια περίπου δεκαετία από την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η Ν.Δ. δεν κατάφερε να κερδίσει πάλι την εξουσία. Έμεινε στην αντιπολίτευση από το 1993 μέχρι το 2004...

liberal.gr

Ούτε αγανακτισμένοι, ούτε Δημοκράτες. Απλώς απολίτιστοι

Παλιότερα έφριττα με τις ανθρωποειδείς αναρτήσεις στο διαδίκτυο και με τον όγκο της βλακείας που το πλημμυρίζει. Εδώ και καιρό τα βλέπω αυτά με άλλο μάτι. Το διαδίκτυο δεν εκχυδάισε τα πλήθη. Απλώς έδωσε την ευκαιρία στον καθένα για πρώτη φορά να αποκτήσει ατομικό δημόσιο λόγο. Και στους χυδαίους. Σε μια πόλη είναι πιο χρήσιμο οι κατσαρίδες και τα ποντίκια να είναι στο φως αντί να κρύβονται στα υπόγεια των σπιτιών. Μπορείς έτσι να τα εξαφανίσεις ή να τα μεταλλάξεις.

Αφορμή πήρα από τα σχόλια που αναφέρονται στην απόπειρα κατά Παπαδήμου και σ εκείνα που ακολούθησαν αμέσως με το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη. Να αντιτίθεσαι σε μια πολιτική και να την αντιπαλεύεις είναι άλλο πράγμα από το να μη σέβεσαι. Επειδή αν δε σέβεσαι αυτοκαταργείσαι! Ο λόγος είναι απλός:

Όλοι εκείνοι που ωρύονται κατά των πολιτικών που ασκήθηκαν στη χώρα, ωρύονται γιατί υποτίθεται ότι τις θεωρούν ανήθικες, αντίθετες σε αξιακούς κανόνες ανθρωπισμού και πολιτισμού και Δημοκρατίας. Το γράφουν άλλωστε!

Πώς γίνεται να υπερασπίζεσαι ηθικούς κανόνες όταν βρίζεις δημόσια πάνω από έναν νεκρό, τον Κ. Μητσοτάκη, όπως έκανε χτες ο αντιπεριφερειάρχης Β. Αττικής Γιώργος Καραμέρος, που υποτίθεται ότι είναι οικολόγος και ειρηνιστής! Τι ηθική εκπροσωπείς!

Πώς γίνεται να υπερασπίζεσαι αξιακούς κανόνες ανθρωπισμού όταν εύχεσαι δημόσια τον ακρωτηριασμό ή το θάνατο άλλου ανθρώπου, όπως έκανε προχτές ο Γ Φιλιππάκης, που υποτίθεται ότι εξοργίζεται με την καταπάτηση αξιακών κανόνων! Τι αξίες εκπροσωπεί!

Πώς γίνεται να υπερασπίζεσαι την ηθική στην πολιτική όταν εκμεταλλεύεσαι έναν νεκρό για να επιτεθείς σε έναν ζωντανό, τον Κ Σαμαρά, όπως έκανε χτες ο Π Καμμένος στο συλλυπητήριο μήνυμά του, που υποτίθεται ότι κόπτεται για τον πολιτικό σεβασμό!

Απλώς, δεν γίνεται. Οι επώνυμοι της δημόσιας σφαίρας που ανέφερα και οι χιλιάδες επώνυμοι και ψευδεπώνυμοι των social media, που πλημμύρισαν μετά τη βόμβα κατά Παπαδήμου και τον θάνατο του Κ Μητσοτάκη το διαδίκτυο με βρισιές και χυδαιότητες δεν έχουν καμιά αγανάκτηση που τους έκανε απολίτιστους. Απλώς είναι απολίτιστοι.

Οι πραγματικοί αγανακτισμένοι δεν κάθονται να βρίζουν με το πληκτρολόγιο μέσα στην ασφάλεια και τη βολή του σπιτιού τους ή του γραφείου. Βγαίνουν στους δρόμους και εξεγείρονται. Κάθε μέρα. Μέχρι να κερδίσουν ή να χάσουν τελειωτικά. Αλλά, τέτοιους αγανακτισμένους δεν έχουμε δει εδώ και τρία χρόνια, με αποτέλεσμα να το επικαλείται και ο πρωθυπουργός ως ένδειξη ανοχής της πολιτικής του! Για ποια αγανάκτηση μιλάμε!

Οι επώνυμοι, πάλι, της δημόσιας σφαίρας κατέχουν το προνόμιο να έχουν θεσμικό ρόλο. Καρέκλα. Και η καρέκλα έχει την ισχύ να ακούγεται χωρίς να βρίζει και να ασεβεί. Επειδή δεν μιλάει αυτός που κάθεται. Μιλάει η καρέκλα του. Όταν κάθεσαι σε δημόσια καρέκλα παύεις να έχεις προσωπικό δημόσιο λόγο. Ισχύει από τη χερσόνησο της Καμτσάκας στη Σιβηρία μέχρι την Αλάσκα ταξιδεύοντας δυτικά, σε όλο τον πλανήτη.

Ο πρωθυπουργός δεν δικαιούται να μιλάει δημόσια σαν ιδιώτης για όσο χρόνο κατέχει την καρέκλα. Είναι υποχρεωμένος να προσέχει τι λέει γιατί μιλάει ως πρωθυπουργός. Το ίδιο ισχύει για καθέναν που κατέχει δημόσια θέση και δημόσιο λόγο για όσο καιρό τα κατέχει.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια φάμπρικα τα τελευταία χρόνια, στην οποία ο κάθε επώνυμος πολιτικός ή δημοσιογράφος ανοίγει το στόμα του και λέει ό,τι θέλει, εγείροντας το δικαίωμα ελευθερίας λόγου του πολίτη και όχι της θέσης του! Παγκόσμιο φαινόμενο ανευθυνότητας.

Ο Γ Φιλιππάκης οφείλει να ξέρει ότι γράφει σαν δημοσιογράφος. Δεν έχει ιδιωτικό λόγο σε δημόσια θέα. Δεν υπάρχει τέτοιος διαχωρισμός. Ο κ Καραμέρος μιλάει δημόσια ως αντιπεριφερειάρχης. Δεν υπάρχει ως φυσικό πρόσωπο μέχρι το τέλος της θητείας του. Ο κ Καμμένος μιλάει δημόσια ως υπουργός Άμυνας και ως τίποτε άλλο. Κι αυτά ισχύουν για όλες τις ιδιότητες που προανέφερα. Όχι στην Ελλάδα. Σε όλο τον κόσμο χωρίς εξαίρεση!

Αυτά όλα διδάσκονται ήδη στα σχολεία σε όλες τις χώρες. Εκτός από εδώ μάλλον. Όπως διδασκόταν στα σπίτια και στα σχολεία ο σεβασμός στους νεκρούς. Υπό πολύ πιο άγριες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Μάλλον σταμάτησε. Μαζί με όλη την Παιδεία τού πώς εξημερώνεται και εξανθρωπίζεται και εκπολιτίζεται κανείς.

Ο Φλωράκης με τον Κύρκο συγκυβέρνησαν με τον Μητσοτάκη και τον Τζανετάκη. Ο στρατηγός Τσακαλώτος έδωσε τα χέρια με τον Βαφειάδη. Ο Γλέζος αγκαλιάστηκε με τον Φούχτελ. Προφανώς οι επαναστάτες του διαδικτύου είναι πιο επαναστάτες από τους μπαρουτοκαπνισμένους!

Όπως γράφω κουραστικά, η ελληνική κοινωνία είναι σε πολιτισμική παρακμή. Αυτή είναι η αιτία των δεινών της. Δεν γαλουχήθηκε από τις ηγεσίες της για να αντιμετωπίσει τα δύσκολα, αλλά μόνο τα εύκολα. Καλομαθημένη και υπερπροστατευμένη από κράτος και συγγενείς, παράγει μουγκανισμούς αντί για λόγο, και στείρο συναισθηματισμό αντί για λογική. Όχι όλη. Αυτά κυριαρχούν. Τα δείχνουν στο λαό τα πρότυπα. Οι δημόσιοι λειτουργοί.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το επικίνδυνο με το διαδίκτυο είναι ότι ενώ καθένας χυδαίος μόνος του αισθανόταν αδύναμος και ενοχικός, βλέποντας κι άλλους όμοιους γύρω του δυναμώνει και απενοχοποιείται.

Από την άλλη πλευρά, όπως είπα στην αρχή, το διαδίκτυο έδωσε την ευκαιρία σε όλη τη χυδαιότητα να έχει κι αυτή δημόσιο λόγο, όπως και οι υπόλοιποι πολίτες. Δίνει έτσι την ευκαιρία στη χυδαιότητα να αναμετρηθεί ανοιχτά με τον πολιτισμό στη δημόσια αρένα. Και είναι πια στο χέρι του πολιτισμού να κερδίσει ή να χάσει.

Το ερώτημα είναι: Υπάρχει συγκροτημένη πολιτεία για να διδάξει και να υπερασπιστεί έναν Πολιτισμό; Υπάρχουν πολιτικοί και πολίτες να τον υπερασπίζονται κάθε μέρα με το παράδειγμά τους; Αυτό είναι το ζητούμενο.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης   

liberal.gr

Έφοδος στον Ευαγγελισμό από αναρχικούς του «Ρουβίκωνα» παρά τα μέτρα!

Στην είσοδο του νοσοκομείου Ευαγγελισμός έφτασαν μέλη του «Ρουβίκωνα» την Τρίτη.

Τα μέλη της αναρχικής ομάδας πέταξαν φέιγ βολάν που εύχονται τον θάνατο του Λουκά Παπαδήμου, ο οποίος από την περασμένη Πέμπτη νοσηλεύεται στο νοσοκομείο τραυματισμένος από τρομοκρατική επίθεση.

Στη συνέχεια τράπηκαν σε φυγή. 

Οδηγίες από την ΑΑΔΕ για την συμπλήρωση της φορολογικής σας δήλωσης

Οδηγό με τις συνηθέστερες ερωτήσεις - απαντήσεις για την συμπλήρωση της φορολογικής δήλωσης εξέδωσε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), με στόχο τη διευκόλυνση των φορολογούμενων.

Η προθεσμία για την υποβολή των δηλώσεων λήγει στο τέλος Ιουνίου και έως τώρα έχουν υποβληθεί 1.566.284 φορολογικές δηλώσεις, σε σύνολο περίπου 6,2 εκατομμυρίων δηλώσεων που υπολογίζεται ότι θα υποβληθούν.

Μεταξύ των βασικότερων ερωτήσεων - απαντήσεων που περιλαμβάνονται στον οδηγό της ΑΑΔΕ και είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για την συμπλήρωση της φορολογικής δήλωσης είναι οι ακόλουθες:

1. Ποιες ιατρικές δαπάνες μειώνουν το φόρο εισοδήματος;

- Έξοδα για ιατρικές επισκέψεις και εξετάσεις

- Έξοδα νοσηλείας

- Έξοδα φαρμακευτικής περίθαλψης

- Έξοδα για την απασχόληση νοσηλευτή/τριας

- Έξοδα σε επιχειρήσεις περίθαλψης ηλικιωμένων που εδρεύουν στην Ελλάδα

- Έξοδα αγοράς και τοποθέτησης οργάνων στο σώμα του ασθενούς και αντικατάστασης μελών του σώματός του με τεχνητά

- Ειδικές δαπάνες περίθαλψης τέκνων με αναπηρία

- Νοσήλια που καταβάλλονται στην αλλοδαπή

Η έκπτωση φόρου 10% για τα ιατρικά έξοδα που ισχύει για όλα τα φυσικά πρόσωπα ενεργοποιείται μόνο στην περίπτωση που οι δαπάνες αυτές υπερβαίνουν το 5% του εισοδήματος του φορολογούμενου.

2. Πώς αποδεικνύεται ότι ένα ακίνητο παρέμεινε κενό;

Αν ο φορολογούμενος δηλώνει στο έντυπο Ε2 κάποιο ακίνητό του ως κενό για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών, χρειάζονται φωτοαντίγραφα των λογαριασμών της ΔΕΗ ή οποιοδήποτε άλλο στοιχείο (π.χ. λογαριασμοί ύδρευσης, κοινόχρηστων κ.λπ.), από το οποίο να αποδεικνύεται ότι το ακίνητο ήταν κενό για το υπόψη χρονικό διάστημα.

3. Μπορούν να εκχωρηθούν στο Δημόσιο τα ανείσπρακτα μισθώματα του έτους 2016;

Όχι, η δήλωση εκχώρησης μη εισπραχθέντων μισθωμάτων ακίνητης περιουσίας έχει καταργηθεί. Μπορούν όμως να δηλωθούν ως ανείσπρακτα και να μην φορολογηθούν εφόσον προσκομιστούν στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. και πριν από την υποβολή της δήλωσης ευκρινή φωτοαντίγραφα των διαταγών, δικαστικών αποφάσεων ή αγωγών που έχουν ασκηθεί και που, κατά περίπτωση, υπάρχουν.

4. Πώς πρέπει να δηλωθούν οι αναδρομικές αποδοχές, οι οποίες εισπράχθηκαν μέσα στο φορολογικό έτος 2016;

Με τροποποιητικές δηλώσεις οι οποίες θα παραλαμβάνονται χωρίς κυρώσεις μέχρι το τέλος του φορολογικού έτους στο οποίο εκδόθηκαν, κατά περίπτωση, οι βεβαιώσεις αποδοχών ή συντάξεων

5. Σε περίπτωση διάστασης των συζύγων και υποβολής χωριστών δηλώσεων, ποια δικαιολογητικά πρέπει να συνυποβάλλουν με τη δήλωση φορολογίας εισοδήματος;

Χρειάζεται αντίγραφο αγωγής για διαζύγιο ή διατροφή ή πρακτικό κατανομής της κοινής περιουσίας για συναινετικό διαζύγιο, ή σε περίπτωση που δεν υπάρχουν αυτά, οποιοδήποτε στοιχείο που να αποδεικνύει τη χωριστή διαβίωση των συζύγων.

6. Ισχύουν οι δωρεές χρηματικών ποσών για την κάλυψη συνολικής ετήσιας δαπάνης;

Μόνο οι δωρεές χρηματικών ποσών για τις οποίες η οικεία φορολογική δήλωση έχει υποβληθεί μέχρι τη λήξη του έτους στο οποίο πραγματοποιήθηκε η σχετική δαπάνη.

7. Οι αγροτικές επιδοτήσεις καλύπτουν τεκμήρια;

Οι εισοδηματικές αγροτικές επιδοτήσεις (κωδ. 908, 911 και 914), καθώς και το μέρος των πρασίνων και συνδεδεμένων που δεν λήφθηκε υπόψη κατά τον προσδιορισμό του κέρδους από ατομική αγροτική επιχειρηματική δραστηριότητα (αθροιζόμενες, δηλαδή, μέχρι τις 12.000 ευρώ), δύνανται να καλύπτουν τεκμήρια. Γι' αυτό τον λόγο, τα ποσά αυτά, αναγράφονται στους κωδ. 659/660 του Εντύπου Ε1 της δήλωσης φόρου εισοδήματος. Τα ανωτέρω δεν ισχύουν για όλες τις περιπτώσεις των επενδυτικών ενισχύσεων/επιδοτήσεων (κωδ. 907, 910 και 913). Η κατηγορία της πρόωρης συνταξιοδότησης (κωδ. 912), αν και δεν προσμετράται στον προσδιορισμό του κέρδους, αντιμετωπίζεται φορολογικά, όπως, οι εισοδηματικές ενισχύσεις/επιδοτήσεις, δύναται δηλαδή να καλύπτει τεκμήρια.

8. Πώς υποβάλλεται η φορολογική δήλωση σε περίπτωση θανάτου ενός φορολογουμένου;

Οι δηλώσεις των αποβιωσάντων υποβάλλονται αποκλειστικά σε χειρόγραφη μορφή στην αρμόδια Δ.Ο.Υ., εμπρόθεσμα, έως 31/12/2017.

9. Ποιες αντικειμενικές δαπάνες λαμβάνονται υπόψη για τον προσδιορισμό της συνολικής ετήσιας δαπάνης του φορολογουμένου;

Ιδιοκατοικούμενες ή μισθωμένες ή δωρεάν παραχωρούμενες κύριες κατοικίες, καθώς και ιδιοκατοικούμενες ή μισθωμένες δευτερεύουσες κατοικίες και των βοηθητικών χώρων αυτών

Δαπάνες επιβατικών αυτοκινήτων Ι.Χ.

Δαπάνη ιδιωτικών σχολείων

Δαπάνη οικιακών βοηθών (πέραν του ενός), οδηγών αυτοκινήτου, δασκάλων κλπ.

Δαπάνες σκαφών αναψυχής.

Δαπάνες αεροσκαφών, ελικοπτέρων, ανεμόπτερων.

Δαπάνες δεξαμενών κολύμβησης.

Επίσης, στις παραπάνω αντικειμενικές δαπάνες, προστίθεται και ένα ποσό ως ελάχιστη αντικειμενική δαπάνη διαβίωσης που ορίζεται στο ποσό των 3.000 ευρώ προκειμένου για άγαμο, διαζευγμένο ή χήρο και στο ποσό των 5.000 ευρώ προκειμένου για συζύγους που υποβάλλουν κοινή δήλωση, εφόσον δηλώνεται πραγματικό ή τεκμαρτό εισόδημα. Σημειώνεται ότι οι δαπάνες διαβίωσης δεν εφαρμόζονται για φυσικά πρόσωπα που έχουν τη φορολογική κατοικία τους στην αλλοδαπή. Οι δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων δεν εφαρμόζονται για φυσικά πρόσωπα που έχουν τη φορολογική κατοικία τους στην αλλοδαπή εφόσον δεν αποκτούν εισόδημα στην Ελλάδα.

10. Ποιον βαρύνει η αντικειμενική δαπάνη διαβίωσης στην περίπτωση που παραχωρείται δωρεάν κύρια κατοικία από γονείς σε τέκνα ή το αντίθετο;

Στην περίπτωση αυτή, η αντικειμενική δαπάνη διαβίωσης βαρύνει αυτόν που χρησιμοποιεί την κατοικία αυτή.

   

Ξυδάκης: Θα πρέπει να εξετάσουμε και το ενδεχόμενο ρήξης με τους δανειστές

Άλλη μια "ρουκέτα" εξαπέλυσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης, ο οποίος προτείνει να εξεταστεί και το ενδεχόμενο ρήξης με του δανειστές.

Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Realfm 97,8, την ώρα που ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, αλλά και ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, διαψεύδουν το δημοσίευμα της Bild ότι η Αθήνα μπορεί να μην δεχτεί τη δόση της αξιολόγησης αν δεν υπάρξουν αποφάσεις για το χρέος, ο κ. Ξυδάκης δήλωσε χαρακτηριστικά:

«Αν έχεις κάνει όλα αυτά που σού ζητούν οι δανειστές, τα οποία είναι πολύ επώδυνα και πολύ δυσάρεστα και υφεσιογόνα, εάν ο εταίρος έχει γίνει στυγνός δανειστής, ο οποίος είναι και ψεύτης και δεν τηρεί αυτά τα οποία συμφωνεί και αλλάζει το πλαίσιο της συμφωνίας διαρκώς, πρέπει να εξετάσουμε όλα τα ενδεχόμενα».

Ο πρώην υπουργός προσέθεσε ωστόσο ότι «δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για ρήξη… υπάρχουν πάρα πολλά περιθώρια κινήσεων και είναι πάρα πολύ νωρίς. Θα πρέπει να απαιτήσουμε τουλάχιστον, κι αυτό δεν είναι θέμα μόνο της κυβέρνησης είναι όλου του ελληνικού λαού, να σέβονται το πλαίσιο μίας συμφωνίας». 

Καταργούνται τα κέρματα του ενός και δύο λεπτών

Tου χρόνου η Ιταλία θα σταματήσει να κόβει κέρματα του ενός και δύο λεπτών προς μεγάλη ικανοποίηση των σερβιτόρων, όχι όμως και των καταναλωτών. Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι θα παρακολουθεί τη διαδικασία.

Πολλές φορές βαραίνουν το πορτοφόλι και θέλουμε να τα ξεφορτωθούμε. Η Ιταλία επέλεξε πιο ριζοσπαστικό τρόπο. Πρόκειται να βάλει τέλος σε μερικά μικρά κέρματα ακολουθώντας το παράδειγμα δύο άλλων χωρών της ΕΕ.

Η αιτία της κατάργησης είναι απλή, όπως γράφει η Deutsche Welle, αλλά όχι αποδεκτή από τους καταναλωτές τουλάχιστον.

Όπως η Ολλανδία και η Νορβηγία

Συγκεκριμένα από τον ερχόμενο Γενάρη στο ιταλικό νομισματοκοπείο δεν θα κόβονται πλέον κέρματα του ενός και δυο λεπτών του ευρώ. Η απόφαση ελήφθη από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής και αναμένεται, τώρα να υιοθετηθεί από την κυβέρνηση με ειδικό διάταγμα. Η όλη πρωτοβουλία ανήκει στην κυβερνητική πλειοψηφία και η τελική έγκρισή της θεωρείται σίγουρη.

Η Ιταλία κάνει την κίνηση αυτή ακολουθώντας το παράδειγμα της Ολλανδίας και της Φινλανδίας. Ο κύριος στόχος είναι να γίνει πιο απλή η καθημερινή ζωή των πολιτών, ώστε να μην αναγκάζονται να έχουν πάντα το πορτοφόλι τους γεμάτο ψιλά. Μια ταλαιπωρία άνευ ουσιαστικής αιτίας, που αφορά και τους εμπόρους, κυρίως σε μια χώρα σαν την Ιταλία, στην οποία δεν είναι ακόμη τόσο διαδεδομένη η χρήση του λεγόμενου «ηλεκτρονικού χρήματος».  

Διαφωνούν οι καταναλωτές

Με την νέα αυτή απόφαση θα ικανοποιηθούν, μάλλον, και οι σερβιτόροι των καφέ - μπαρ. Διότι τα κέρματα του ενός και δυο λεπτών του ευρώ, δεν χρησίμευαν ούτε για ουσιαστικό φιλοδώρημα. Δεν λείπουν βέβαια και οι αιτίες ανησυχίας. Οι ιταλικές ενώσεις για τα δικαιώματα των καταναλωτών πιστεύουν ότι σχεδόν όλα τα καταστήματα θα στρογγυλέψουν τις τιμές προς τα πάνω.

Μια οικονομική ζημιά για τους πολίτες, η οποία μπορεί να προστεθεί στις σαφώς αρνητικότερες συνέπειες που υπέστησαν οι Ιταλοί με την υιοθέτηση του ευρώ, όταν οι τιμές στα τρόφιμα, σπίτια και είδη ρουχισμού, σε κάποιες περιπτώσεις σχεδόν διπλασιάστηκαν.

Η κυβέρνηση της Ρώμης διαβεβαιώνει βέβαια τους Ιταλούς ότι θα παρακολουθήσει στενά την όλη διαδικασία για να αποφύγει αδικαιολόγητες αυξήσεις. Η χώρα πάντως σταματώντας να κόβει τα δυο μικρά  αυτά κέρματα - όπως γράφει ο τύπος - αναμένεται να εξοικονομήσει περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. 

http://tvxs.gr     

Handelsblatt: «Ριψοκίνδυνο παιχνίδι» από την Αθήνα - Bild: Η ελληνική κυβέρνηση θα αρνηθεί την επόμενη δόση

Την εκτίμηση ότι ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται ενώπιον μιας πολιτικής ήττας, και ότι η επιμονή της Αθήνας για δέσμευση των δανειστών σε μέτρα ελάφρυνσης του χρέους είναι «ριψοκίνδυνο παιχνίδι», εκφράζει ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, ο οποίος ήταν παρών στη χθεσινή ενημέρωση ξένων δημοσιογράφων από την Ευκλείδη Τσακαλώτο.

Ο Gerd Höhler κάνει λόγο για έναν εμφανώς «κουρασμένο» και «κακόκεφο» Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος «παλεύει εδώ και έναν χρόνο με τους δανειστές για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης του τρέχοντος ελληνικού προγράμματος».

Ο ανταποκριτής της Handelsblatt θεωρεί ότι Τσίπρας και Τσακαλώτος δεν θα καταφέρουν τελικά να πετύχουν τίποτα περισσότερο από τον συμβιβασμό που επετεύχθη στο τελευταίο Eurogroup. Εξέλιξη που θα αποτελέσει πολιτική ήττα, με δεδομένο ότι η κυβέρνηση Τσίπρα συναίνεσε στο τελευταίο πακέτο περικοπών και μεταρρυθμίσεων υπό την προοπτική της ελάφρυνσης χρέους.

«Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην κλείσει με επιτυχία η αξιολόγηση» σχολιάζει ο κ. Τσακαλώτος εμφανώς εκνευρισμένος, σχολιάζει Γερμανός ανταποκριτής.

Για το τι θα συμβεί μετά, ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ δε δίνει σαφή απάντηση. «Θα αρνηθεί η Αθήνα να εισπράξει την επόμενη δόση, ρισκάροντας την προγραμματισμένη αποπληρωμή;» διερωτάται ο Höhler.

Bild: H Ελλάδα θα παραιτηθεί από την επόμενη δόση, εάν δεν γίνει ελάφρυνση του χρέους

Η ελληνική κυβέρνηση είναι πράγματι διατεθειμένη να απαρνηθεί την επόμενη δόση στήριξης εάν οι ευρωπαίοι εταίροι δεν αποδεχτούν κάποια συνολική συμφωνία που θα περιλαμβάνει ρύθμιση του χρέους, όπως μεταδίδει η γερμανική εφημερίδα Bild, χωρίς να αναφέρει τις πηγές της.

Το σύντομο δημοσίευμα, που δεν έχει επιβεβαιωθεί, περιλαμβάνει δήλωση του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι η επόμενη δόση δεν αποτελεί πρόβλημα.

Η εφημερίδα επισημαίνει ότι επί μήνες η ελληνική κυβέρνηση επιδίδεται σε άτυπη στάση πληρωμών, αποφεύγοντας να πληρώσει οφειλές της στο εσωτερικό.

Η Ελλάδα θα πρέπει να καταβάλει περίπου 7 δισεκατομμύρια ευρώ στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ιδιώτες πιστωτές των Ιούλιο.

Στο Eurogroup της περασμένης εβδομάδας ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας πρότεινε μετάθεση των ουσιαστικών αποφάσεων για το χρέος έως τα τέλη του 2018, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση του Μνημονίου.

Όσον αφορά το ΔΝΤ, που απαιτεί συμφωνία για ελάφρυνση του χρέους προκειμένου να προσφέρει νέα δάνεια στην Ελλάδα, ο κ. Schaeuble πρότεινε ο οργανισμός να ενταχθεί στο πρόγραμμα μόνο επί της αρχής, συνδέοντας χρηματοδοτικά από το 2018, δηλαδή αφού ρυθμιστεί το χρέος.

Η ελληνική πλευρά απέρριψε την πρόταση Schaeuble, το Ταμείο όμως δεν έχει αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο, λέγοντας πως εξετάζει πλέον όλες τις δυνατές λύσεις για την περίπτωση της Ελλάδας.

Με πληροφορίες από skai.gr

Φωτογραφία SOOC  

liberal.gr