ΠΑΣΟΚ; Γιατί;

Του Θανάση Χειμωνά

Χθες το βράδυ είδαμε μία ακόμη δημοσκόπηση από αυτές που μας «βομβαρδίζουν» χωρίς σταματημό τα τελευταία χρόνια. Η συγκεκριμένη προβλήθηκε στον ΣΚΑΪ, προερχόταν από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και τα αποτελέσματά της, μία από τα ίδια. Η Νέα Δημοκρατία κάνει νταμπλ σκορ με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ μάχεται με την Χρυσή Αυγή για την τρίτη θέση, ΑΝΕΛ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων εκτός και ο γίγαντας Κυριάκος Βελόπουλος κάνει το pick του στην κατάταξη με το, διόλου ευκαταφρόνητο, 1 %.

Εγώ θα σταθώ στο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ/ ΔΗΣΥ: 5,5 %. Μια ολόκληρη μονάδα κάτω από την προηγούμενη καταμέτρηση αλλά και 0,7 % κάτω από το σκορ των εκλογών του 2015. Όλες οι δημοσκοπήσεις κάπου εκεί δίνουν το ΠΑΣΟΚ. Ανάμεσα σε  5 με 7%. Και όλα αυτά τώρα που είμαστε χαλαροί. Σκεφτείτε όταν επιτέλους αποφασίσει να πάει ο Τσίπρας σε εκλογές τι θα ακολουθήσει. Τότε που η πόλωση θα χτυπήσει κόκκινο και η επιλογή θα είναι Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ. Και εντάξει, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή διαθέτουν γερό «πυρήνα». Κουτσά-στραβά θα αντέξουν. Το ΠΑΣΟΚ όμως;

Έχω γράψει πολλά για τα αίτια που το ΠΑΣΟΚ –κατά τη γνώμη μου- δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τον πάτο των δημοσκοπήσεων. Τώρα όμως σκέφτομαι πως ο λόγος είναι πολύ πιο απλός: Το ΠΑΣΟΚ κινείται στα χαμηλά γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να δώσει μια πειστική απάντηση στην ερώτηση: «Γιατί να σε ψηφίσω;»

Όλα, μα όλα τα υπόλοιπα κόμματα, από την Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ έως τους Κυνηγούς και την Παναθηναϊκή Συμμαχία την έχουν την απάντηση. Μια απάντηση που σίγουρα δεν θα πείσει την πλειοψηφία αλλά θα κάνει κλικ σε κάποιους συμπατριώτες μας. Το ΠΑΣΟΚ διέθετε διαχρονικά πολλές απαντήσεις να δώσει. Από τον ενθουσιασμό και την αριστερή στροφή της Αλλαγής του Ανδρέα έως τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό του Κώστα Σημίτη. Αλλά και στα χρόνια της κρίσης, μέχρι και τις μέρες του Δημοψηφίσματος, το ΠΑΣΟΚ είχε να προτάξει μια λέξη: «Ευθύνη».  Μπορούσε να καυχιέται πως ήταν το μοναδικό κόμμα που είχε επιλέξει τον δύσβατο μεν, μοναδικό δε δρόμο για την σωτηρία της χώρας την εποχή που όλοι οι άλλοι ήταν απέναντι και έταζαν λαγούς με πετραχήλια. Από το ’16 όμως δεν υπάρχει ούτε αυτό. Γιατί λοιπόν να ψηφίσει κάποιος ΠΑΣΟΚ;  Γιατί να ψηφίσει ένα κόμμα που χρησιμοποιεί γλώσσα και επιχειρήματα περασμένων δεκαετιών, που εμφανίζει πάνω κάτω τα ίδια πρόσωπα με τα οποία πορευόταν τον προηγούμενο αιώνα; Υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει πως ένα κόμμα μπορεί έστω να μπει στη Βουλή με μόνο δέλεαρ το συναίσθημα και την –όχι και τόσο πρόσφατη- ιστορία του;

Οι επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, θα είναι πιθανότατα ζήτημα επιβίωσης για το ΠΑΣΟΚ. Είτε κατέβει σε αυτές με αυτό το όνομα είτε ως Δημοκρατική Συμπαράταξη είτε ως Πράσινη Θύελλα. Αν δεν αλλάξει μυαλά και ιδέες, αν δεν λανσάρει ένα νέο πολιτικό στυλ θα περάσει οριστικά στην ιστορία.