Αφιέρωμα των New York Times στους... αναρχικούς της Ελλάδας

Ως ένα «αποτελεσματικό γέμισμα» των κενών που αφήνει η κυβέρνηση σε κοινωνικό επίπεδο λόγω της κρίσης προσεγγίζει τις δράσεις των αναρχικών συλλογικοτήτων της Ελλάδας η αμερικανική εφημερίδα, «The New York Times», σε αφιέρωμά της με τίτλο «Οι αναρχικοί καλύπτουν το κενό που αφήνει η αναποτελεσματική ελληνική κυβέρνηση».

«Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά οι αναρχικοί της Ελλάδας οργανώνονται όπως ποτέ άλλοτε» διαπιστώνει εξαρχής το δημοσίευμα. «Επτά χρόνια πολιτικών λιτότητας και η πιο πρόσφατη προσφυγική κρίση έχουν αφήσει την κυβέρνηση με όλο και λιγότερους πόρους, προσφέροντας στους πολίτες όλο και λιγότερα. Πολλοί έχουν χάσει την πίστη τους. Κάποιοι που ποτέ δεν είχαν πίστη εξαρχής παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους». Η εφημερίδα συνομίλησε με τον 45χρονο, Τάσο Σαγρή, μέλος της ελληνικής αναρχικής ομάδας Void Network και της «αυτο-οργανωμένης» ομάδας του θεάτρου «Εμπρός».

«Οι άνθρωποι μας εμπιστεύονται επειδή δεν τους χρησιμοποιούμε ως πελάτες ή ψηφοφόρους. Κάθε αποτυχία του συστήματος αποδεικνύει την αλήθεια της ιδέας των αναρχικών» δηλώνει.

Αυτή η ιδέα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, δεν αφορά μόνο το χάος και την αποδυνάμωση των θεσμών του κράτους και της κοινωνίας, αλλά την αδιάλειπτη αλληλεγγύη και την δράση των πολιτών. Το κίνημα είναι ανόμοιο με ένα μέρος του να μιλά για κοινωνικό ακτιβισμό και ένα άλλο να δίνει βάση σε έναν αντιεξουσιαστικό αγώνα με βανδαλισμούς και μάχες με την αστυνομία. Κάποιοι προσπαθούν να κάνουν και τα δύο.

Το ρεπορτάζ αναφέρει πως από το 2008 έχουν δημιουργηθεί περίπου 250 «αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα» σε όλη την χώρα, χρηματοδοτούμενα  από ιδιωτικές δωρεές και έσοδα από συναυλίες, εκθέσεις και πάρτι, τα περισσότερα από τα οποία είναι ανοιχτά στο κοινό. Ορισμένοι ακτιβιστές έχουν επικεντρωθεί σε ζητήματα φαγητού και φαρμάκων, καθώς η φτώχεια έχει επιδεινωθεί και οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν καταρρεύσει.

Τους τελευταίους μήνες, οι αναρχικοί και ομάδες της Αριστεράς στεγάζουν πρόσφυγες. Περίπου 3.000 από αυτούς ζουν σε 15 εγκαταλελειμμένα κτίρια που κατέλαβαν αναρχικοί στην πρωτεύουσα.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι αναρχικοί διαδραμάτισαν ενεργό ρόλο στις εξεγέρσεις των φοιτητών που βοήθησαν στην κατάρρευση της δικτατορίας της Ελλάδας στα μέσα της δεκαετίας του 1970, συμπεριλαμβανομένης της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο Αθηνών τον Νοέμβριο του 1973.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι αναρχικοί εντάχθηκαν στις αριστερές ομάδες, καταλαμβάνοντας τμήματα ελληνικών πανεπιστημίων, ώστε να προωθήσουν τη σκέψη και τον τρόπο ζωής τους. Πολλοί από αυτούς τους χώρους χρησιμοποιούνται ως βάσεις από τους αναρχικούς, για να κατασκευάζουν «μολότοφ» που χρησιμοποιούνται στις συγκρούσεις με την αστυνομία.

Με τα χρόνια, οι αναρχικοί υποστήριξαν επίσης ένα φάσμα αιτημάτων αιτημάτων, από την αντίθεσή τους στη «νεοφιλελεύθερη» εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μέχρι την εκστρατεία εναντίον των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.

Το κίνημα εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό ανεκτό από το ευρύ κοινό, αντικατοπτρίζοντας μια βαθιά δυσπιστία στην εξουσία μεταξύ των Ελλήνων. Δυσπιστία η οποία έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια από τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στη χώρα.

Στην Αθήνα, το επίκεντρο των αναρχικών παραμένει η «μποέμικη συνοικία» των Εξαρχείων, όπου η δολοφονία ενός έφηβου από έναν αστυνομικό το 2008 ξεκίνησε δύο εβδομάδες αναταραχών, συνέβαλε στην αναζωογόνηση του κινήματος και παρήγαγε αρκετές αντάρτικες ομάδες που οδήγησαν στην αναβίωση της εγχώριας τρομοκρατίας στην Ελλάδα.

Για τις καταλήψεις κτιρίων, οι αναρχικοί υποστηρίζουν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, πως είναι μια ανθρώπινη εναλλακτική λύση στους κρατικούς προσφυγικούς καταυλισμούς. Στα Εξάρχεια, μία από τις καταλήψεις, όπως αναφέρουν οι NYT, περιλαμβάνει ένα εγκαταλελειμμένο γυμνάσιο, όπου σήμερα φιλοξενεί περίπου 250 Σύρους πρόσφυγες.

«Οι καταληψίες λειτουργούν ως αυτο-οργανωμένες κοινότητες, ανεξάρτητες από το κράτος και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις», δήλωσε η 28χρονη Λόρεν Λάπιντζ, κοινωνική ακτιβίστρια που ήρθε στην Ελλάδα το 2015 στο αποκορύφωμα της κρίσης και συμμετέχει ενεργά σε πολλά κατεχόμενα κτίρια.

«Είναι ζωντανοί οργανισμοί: Τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο, μερικοί γεννήθηκαν σε καταλήψεις, είχαμε και γάμους», είπε.

Οι NYT αναφέρονται και στο πολιτικό περίπτερο, όπως το αποκαλούν, οι αναρχικοί στο κέντρο των Εξαρχείων, από το οποίο διανέμουν τρόφιμα, φάρμακα και πωλούν λογοτεχνία περί αναρχίας.

Η 49χρονη ζωγράφος Βασιλική Σπαθάρα, είπε στην εφημερίδα πως αυτή η πρωτοβουλία είναι απαραίτητη επειδή οι τοπικές αρχές δεν παρεμβαίνουν ούτε για να αλλάξουν λάμπες στην πλατεία.

«Οι αρχές θέλουν να υποβαθμίσουν την περιοχή επειδή είναι οργανωμένη και έχει αντικαθεστωτική ταυτότητα», λέει.

«Θέλουμε οι άνθρωποι να αντισταθούν με κάθε τρόπο, από το να φροντίσουν τους πρόσφυγες μέχρι να κάψουν τράπεζες και το Κοινοβούλιο», λέει ο Τ. Σαγρής, που συγκεντρώνει χρήματα για τη στέγαση προσφύγων. «Οι αναρχικοί χρησιμοποιούν όλες τις τακτικές, βίαιες και μη», προσθέτει.

Τονίζει, βέβαια, πως έχουν την «ηθική υποχρέωση» να βεβαιώνονται πως δεν θα υπάρξουν τραγωδίες, παρόμοια με αυτή της Μαρφίν όπου τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Αν και κατηγορήθηκαν αναρχικοί, κανένας δεν καταδικάστηκε, με τρία στελέχη της τράπεζας να καταδικάζονται για ανθρωποκτονία από αμέλεια λόγω παραβιάσεων ασφαλείας.

Το ρεπορτάζ ολοκληρώνεται με τον Ρουβίκωνα.

«Οι αναρχικοί προφανώς και δεν μπορούν να σχηματίσουν κόμμα», λέει ο Σπύρος Δαπέργολας, graphic designer, που ανήκει στον Ρουβίκωνα. «Αλλά έχουμε τα δικά μέσα για να μπούμε στο πολιτικό κέντρο. Θέλουμε να γίνουμε μεγαλύτεροι», υποστηρίζει.

Μακροπρόθεσμος στόχος της αναρχικής συλλογικότητας είναι να γίνουν «στρατιωτική οργάνωση», όπως τονίζει, ωστόσο παραδέχθηκε πως δεν είναι «εύκολο για τους ανθρώπους να οργανωθούν». Παράλληλα, δήλωσε πως «αυτό που κάνει ο Ρουβίκωνας μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε».  

 tvxs.gr