Τζο Μπάιντεν: Σε απόσταση αναπνοής από τη λύση του Κυπριακού

Η ανακάλυψη μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου στην Κύπρο, στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο, αλλά και η πιθανότητα να εντοπιστούν κοιτάσματα και στην Ελλάδα και στον Λίβανο, μπορούν να φέρουν όχι μόνο οικονομική ευημερία στις συγκεκριμένες χώρες, αλλά και να ενισχύσουν την περιφερειακή ασφάλεια μέσω της συνεργασίας, τονίζει στην «Κ» ο τέως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν.

Υπογραμμίζει ότι βρισκόμαστε «σε απόσταση αναπνοής» από τη λύση του Κυπριακού, για την οποία εργάστηκε και ο ίδιος προσωπικά, σημειώνοντας ότι η επανένωση της νήσου θα μπορούσε να μεγιστοποιήσει και τα οικονομικά οφέλη από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Κύπρου.

Ο κ. Μπάιντεν μιλάει για τις προσπάθειες του ιδίου και του προέδρου Ομπάμα για την αποτροπή της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας, αλλά και τους κινδύνους που εγκυμονούσαν για εξάπλωση της κρίσης στην υπόλοιπη Ευρώπη και τον κόσμο και περιγράφει τις παρεμβάσεις της Ουάσιγκτον προς τους πιστωτές για το χρέος, αλλά και στην Αθήνα για την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.

Τέλος, εμμέσως πλην σαφώς, επικρίνει την κυβέρνηση Τραμπ για τις αμφιλεγόμενες κινήσεις της στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τονίζοντας ότι ορισμένοι θεωρούν την ασφάλεια και την ευημερία στην Ευρώπη δεδομένες, αμφισβητώντας την αξία των συμμαχιών αλλά και της βασισμένης στον σεβασμό των κανόνων διεθνούς τάξης, που οι ΗΠΑ, η Ελλάδα και άλλες χώρες οικοδόμησαν με επίπονες προσπάθειες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κύπρος - Αιγαίο - Τουρκία

– Διαδραματίσατε ηγετικό ρόλο στην προσπάθεια για επίλυση του κυπριακού ζητήματος. Σας ανησυχούν η ένταση που παρατηρείται μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας και η κλιμάκωση των περιστατικών στο Αιγαίο; Θεωρείτε πως θα έπρεπε οι ΗΠΑ να διαδραματίσουν ρόλο διαμεσολαβητή;

– Εχουμε σήμερα μια μοναδική ευκαιρία να επιλύσουμε τη διαμάχη στην Κύπρο ώστε να μπορούν οι μελλοντικές γενιές των Κυπρίων να ζήσουν με ειρήνη, αρμονία και ευημερία. Οι δύο πλευρές βρίσκονται κοντά στη λύση. Ομως, θα επιτύχουν να περάσουν τη γραμμή του τερματισμού μόνο αν δοθεί στους ηγέτες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων το πολιτικό περιθώριο ώστε να ολοκληρώσουν τους όρους για την επανένωση του νησιού ως διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία.

Εμπλέκομαι σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής από τότε που πρωτοεξελέγη στη Γερουσία των ΗΠΑ πριν από 45 χρόνια. Αυτό το διάστημα έχω συμμετάσχει ή έχω παρατηρήσει πολλές διαπραγματεύσεις για την επίλυση δύσκολων, πολύχρονων συγκρούσεων, από τη Β. Ιρλανδία μέχρι τη Μέση Ανατολή. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να συνεργάζομαι με ηγέτες που επιθυμούν ειλικρινά και οι δυο τους να φτάσουν σε λύση, έχουν καλή προσωπική σχέση και μοιράζονται κοινό όραμα για το μέλλον. Αυτές οι ευκαιρίες δεν είναι μόνο σπάνιες, αλλά και συνήθως βραχύβιες. Υπάρχουν πάντοτε ομάδες –και στις δύο πλευρές μιας πολυετούς διαμάχης– που είναι αντίθετες με τη λύση.

Γι’ αυτό δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε το γεγονός πως η επανένωση του νησιού θα έχει τεράστια οφέλη για όλους τους Κυπρίους. Η επίλυση του προβλήματος όχι μόνο θα απελευθερώσει οικονομικούς πόρους από τη διεθνή κοινότητα και τον ιδιωτικό τομέα, αλλά θα μπορούσε να μεγιστοποιήσει και τα οικονομικά οφέλη από τα υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Κύπρου.

Οι ΗΠΑ έχουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο, διευκολύνοντας την επίτευξη συμβιβασμού, όχι, όμως, ως μεσολαβητής. Ο ΟΗΕ εργάζεται εξαιρετικά, υποστηρίζοντας τις συζητήσεις μεταξύ των δύο ηγετών. Οι ΗΠΑ θα έπρεπε να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τον ΟΗΕ και να ενθαρρύνουν τις δύο πλευρές να προχωρήσουν. Μπορούμε επίσης να βοηθήσουμε στην επίτευξη συμφωνιών ιδιωτικού-δημοσίου τομέα που θα υποστηρίξουν μελλοντικά την ευημερία στην Κύπρο. Οπότε ας επικεντρωθούμε στο γεγονός πως η λύση βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και στην προοπτική που προσφέρει η επόμενη γενιά των Κυπρίων να ευημερήσει συνεργαζόμενη και όχι αντιμαχόμενη η μία την άλλη.

Ελλάδα και κρίση

– Η κυβέρνηση Ομπάμα και εσείς προσωπικά συμβάλατε ώστε να διασφαλίσετε πως θα παραμείνει η Ελλάδα μέλος της Ευρωζώνης. Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε τις προσπάθειες που καταβάλατε και τις δυσκολίες που αντιμετωπίσατε; Υπήρξε κάποια στιγμή που ανησυχήσατε εξαιρετικά για το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και αποσταθεροποίησης της χώρας; Θεωρείτε πως έχει περάσει η απειλή του Grexit;

– Ο πρόεδρος Ομπάμα και εγώ είχαμε εμπλακεί με όλες τις πλευρές στην ελληνική οικονομική κρίση, διότι επιθυμούσαμε να αποτρέψουμε την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας. Η έξοδος από το ευρώ θα είχε πολύ σοβαρές και μακροχρόνιες συνέπειες για την Ελλάδα και την Ευρώπη και θα μπορούσε, δυνητικά, να πυροδοτήσει ευρύτερη κρίση εμπιστοσύνης στην παγκόσμια οικονομία. Ανησυχούσαμε πως στις διαπραγματεύσεις υψηλού ρίσκου μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της η αποτυχία να καταλήξουν σε μια λογική συμφωνία θα είχε, στο τέλος, πολύ υψηλό τίμημα για όλες τις πλευρές. Εξαιτίας της επιθυμίας κάθε πλευράς να διασφαλίσει τους καλύτερους δυνατούς όρους, αυτό το χειρότερο σενάριο αποτελούσε πραγματική πιθανότητα.

Ενώ η τελική απόφαση εξαρτιόταν από τους ηγέτες της Ελλάδας, του ΔΝΤ και των χωρών της Ευρωζώνης, νομίζω πως συμβάλαμε ώστε η συζήτηση να οδηγηθεί σε πιο πραγματιστική κατεύθυνση χάρη στην αξιοπιστία που απολαμβάναμε στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Επιχειρηματολογήσαμε λέγοντας στις χώρες-πιστωτές πως η Ελλάδα έχει επιβαρυνθεί με μη βιώσιμο χρέος και πως οι μεταρρυθμίσεις δεν θα πετύχαιναν τόσα πολλά εξαιτίας αυτού του βάρους. Ταυτόχρονα, ενθαρρύναμε την ελληνική ηγεσία να σκεφτεί ότι θα μπορούσε να δείξει στους πιστωτές της πως διέθετε αξιόπιστο οδικό χάρτη για συστημική οικονομική μεταρρύθμιση, κάτι που ήταν αναγκαίο. Ενώ επιτεύχθηκε συμφωνία και ενώ έχει περάσει το απόγειο της κρίσης, δεν έχουμε ακόμη ξεπεράσει τελείως τις δυσκολίες. Θεωρώ πως οι ΗΠΑ έχουν διαδραματίσει ρόλο υποστηρίζοντας τις διάφορες πλευρές, καθώς συνεχίζουν τις συζητήσεις για το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας.

Το ενεργειακό

– Πρέπει κανείς να έχει σοβαρές προσδοκίες από τις ενεργειακές πηγές στην Ανατολική Μεσόγειο; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε να εξερευνηθούν αυτές οι πηγές και ν’ ακολουθήσει η εκμετάλλευσή τους;

– Η ανακάλυψη φυσικού αερίου στην Κύπρο, στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο –και η πιθανότατα ανακάλυψης στην Ελλάδα και στον Λίβανο– αποτελεί συναρπαστική εξέλιξη που θα μπορούσε όχι μόνο να φέρει οικονομική ευημερία, αλλά και να ενισχύσει την περιφερειακή ασφάλεια μέσω της συνεργασίας και της ενοποίησης.

Μέσω της εμπλοκής μου στις διπλωματικές προσπάθειες που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή, είδα ιδίοις όμμασι τη διαφορά που έχει ήδη πετύχει η «ενεργειακή διπλωματία», ενώ υπάρχει η δυνατότητα και για πολύ περισσότερα. Είδαμε την ενίσχυση της στρατηγικής σχέσης μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου και Ιορδανίας. Σε συνδυασμό με τον Νότιο Διάδρομο Φυσικού Αερίου, η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί, και πιστεύω πως θα το πετύχει, να καταστεί σημαντικό μέρος της λύσης, μέσω της διαφοροποίησης των πηγών, της ευρωπαϊκής κρίσης ενεργειακής ασφάλειας.

Αυτή η δυνατότητα θα μπορούσε να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο αν επιτευχθεί λύση στο Κυπριακό, διότι θα προέκυπταν οδοί μεταφοράς μέσω της Τουρκίας. Επομένως, οι χώρες της περιοχής πρέπει να επικεντρωθούν στην ενίσχυση των διπλωματικών δεσμών και να διασφαλίσουν πως θα υπάρχει ελκυστικό οικονομικό και νομικό περιβάλλον ώστε να προσελκύσουν διεθνείς ενεργειακές εταιρείες. Η επιτυχία του πιο πρόσφατου γύρου προσφορών στην Κύπρο αποτελεί ισχυρή ένδειξη μεγάλου ενδιαφέροντος και προοπτικής που βλέπει ο ιδιωτικός τομέας στην περιοχή.

Εξωτερική πολιτική ΗΠΑ

– Επικρατεί μεγάλη σύγχυση μετά τον Ιανουάριο για τους στόχους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Ανησυχείτε πως αυτή η εντύπωση θα διαβρώσει τον ηγετικό ρόλο των ΗΠΑ ανά τον κόσμο; Μπορεί να αντιστραφεί;

– Οταν μιλούν οι Αμερικανοί πρόεδροι για εξωτερική πολιτική, ολόκληρος ο κόσμος προσέχει κάθε τους λέξη. Ξένοι ηγέτες, διπλωμάτες και αναλυτές προσπαθούν να αντιληφθούν το νόημα πίσω από κάθε λέξη, κάθε τουίτ και κάθε χειρονομία. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό η σημερινή κυβέρνηση, όπως και κάθε άλλη πριν από αυτήν, να διατυπώνει με σαφήνεια και συνεχώς τους στόχους και τα συμφέροντά της.

Καταλαβαίνω γιατί υπάρχει κάποια σύγχυση. Τη μία ημέρα ακούμε πως το ΝΑΤΟ είναι παρωχημένο και μόλις μερικές εβδομάδες αργότερα ακούμε πως τελικά δεν είναι παρωχημένο. Για έναν σύμμαχο του ΝΑΤΟ όπως η Ελλάδα, αυτά τα αντικρουόμενα μηνύματα προκαλούν προβληματισμό και αποπροσανατολίζουν. Το ΝΑΤΟ αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ασφάλειας και της σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο εδώ και δεκαετίες και –κατά τη γνώμη μου– το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να διαδραματίζει αυτό τον ρόλο για πολλές δεκαετίες ακόμη. Η Ελλάδα ήταν πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ και έχει συνεισφέρει πάρα πολλά στη Συμμαχία, όχι απλώς εκπληρώνοντας τις δεσμεύσεις για τις αμυντικές δαπάνες, αλλά και στέλνοντας στρατεύματα σε ειρηνευτικές αποστολές.

Ατυχώς, υπάρχουν ορισμένοι που θεωρούν την ασφάλεια και την ευημερία στην Ευρώπη δεδομένες –αμφισβητώντας την αξία των συμμαχιών μας και της βασιζόμενης στον σεβασμό των κανόνων διεθνούς τάξης που οι ΗΠΑ, η Ελλάδα και άλλες χώρες κατέβαλαν επίπονη προσπάθεια ώστε να οικοδομήσουν στο διάστημα πολλών δεκαετιών μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μη λησμονείτε πως οι ΗΠΑ και η Ελλάδα ήταν σύμμαχοι σε κάθε μεγάλη σύγκρουση του 20ού και του 21ού αιώνα – από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τον πόλεμο κατά του ισλαμικού κράτους. Η συμμαχία μας δεν πρέπει ποτέ να απορρίπτεται ή να αγνοείται ως παρωχημένη.

Παρά τα αντικρουόμενα μηνύματα που έρχονται από τον Λευκό Οίκο, η επικρατούσα γνώμη στο αμερικανικό Κογκρέσο, και στα δύο κόμματα, είναι πως πρέπει να επενδύσουμε στις συμμαχίες μας και να προάγουμε τους διεθνείς κανόνες. Βασιζόμενοι σε αυτή τη γενική παραδοχή είμαι πεπεισμένος πως οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να διαδραματίζουν σημαντικό ηγετικό ρόλο στο μέλλον. Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, όμως το θεμελιώδες συμφέρον των ΗΠΑ για Ευρώπη ακέραιη, ελεύθερη και ειρηνική είναι διαρκές και θα αντέξει την πολιτική αναταραχή που βιώνουμε σήμερα στην Ουάσιγκτον.

* Ο κ. Τζο Μπάιντεν θα συμμετάσχει στη σύνοδο του Concordia Summit που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 6 και 7 Ιουνίου.  

kathimerini.gr

Αυτό είναι το μυστικό "Plan B" των Ευρωπαίων για την Ελλάδα - Τι προβλέπει

Μετά το ναυάγιο του τελευταίου Eurogroup και με τους βασικούς πρωταγωνιστές του ελληνικού προγράμματος να μην αναμένουν κάποια αλλαγή στις προτάσεις που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν αρχίσει να συζητούν ένα Plan B που θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή από το φθινόπωρο.

Σε αυτό το σχέδιο:

α) Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) δεν θα βρίσκεται πλέον στο «μπροστινό κάθισμα» του ελληνικού προγράμματος.

β) Η ελάφρυνση του χρέους θα καταλήξει να είναι μικρότερη.

γ) Η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί να εφαρμόσει όλα τα μέτρα που συμφωνήθηκαν για μετά τη λήξη του προγράμματος, στο οποίο επέμενε το ΔΝΤ.

Το σχέδιο αυτό συζητήθηκε, σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο, για πρώτη φορά στο περιθώριο του τελευταίου Eurogroup και έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

Σύμφωνα με την Καθημερινή, το φθινόπωρο και πριν ξεκινήσει η τρίτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, μπορεί να αποφασιστεί πως το ΔΝΤδεν θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα, καθώς η ελάφρυνση του χρέους που απαιτεί για την ελληνική οικονομία είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που προτίθενται να δώσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι. Με αυτόν τον τρόπο, η Γερμανία, από τη μία, δεν θα χρειαστεί να προχωρήσει σε μία επώδυνη για αυτήν πολιτικά ελάφρυνση του χρέους και το ΔΝΤ, από την άλλη, θα κρατήσει την αξιοπιστία του –στους τεχνοκράτες του, στο διοικητικό του συμβούλιο, αλλά και στις αγορές– καθώς θα αποδείξει πως δεν λυγίζει σε πολιτικές πιέσεις όταν τα νούμερα «δεν βγαίνουν».

Αλλωστε με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ, τα στελέχη του Ταμείου νιώθουν ότι βρίσκονται κάτω από ένα πιο αναλυτικό μικροσκόπιο. Μία συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα που δεν τηρεί ακριβώς τα αυστηρά κριτήρια του ΔΝΤ θα δεχόταν ακόμα και την κριτική της αμερικανικής κυβέρνησης, γεγονός που θα συνιστούσε πλήγμα για τη διοίκηση του Ταμείου.

Η ρητορική του κ. Τραμπ ότι οι ΗΠΑ «δεν θα πληρώνουν ευρωπαϊκούς λογαριασμούς» αυξάνει την πίεση σε έναν οργανισμό που τους τελευταίους μήνες είναι έτσι και αλλιώς μοιρασμένος στα δύο, με τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ να υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να συμμετάσχουν σε ένα νέο ελληνικό πρόγραμμα και τη διοίκηση να έχει αντίθετη άποψη. Ηδη το γεγονός ότι το πρόγραμμα της Ελλάδας, στο οποίο αναμένεται να συμμετάσχει, είναι μόνο ενός έτους και όχι τριών, όπως συνηθίζει το ΔΝΤ, αποτελεί υποχώρηση, σύμφωνα με ορισμένα στελέχη του Ταμείου.

Από την άλλη, η Γερμανία, τη στιγμή που θα έχει εγκρίνει η Βουλή της την εκταμίευση δόσης που έχει ανάγκη η Ελλάδα με τη σφραγίδα του ΔΝΤ και θα έχουν τελειώσει οι εθνικές της εκλογές, θα μπορεί να επανεξετάσει το θέμα του ελληνικού προγράμματος χωρίς πιέσεις, πολιτικές ή χρονικές. Οι σχέσεις μεταξύ του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκαγκ Σόιμπλε και του επικεφαλής του ευρωπαϊκού προγράμματος του ΔΝΤ Πόουλ Τόμσεν παραδοσιακά ήταν πολύ καλές και δεν είναι μυστικό ότι οι δύο άνδρες ήταν αυτοί που είχαν συμφωνήσει εκ των προτέρων την πρόταση που βρίσκεται τώρα στο τραπέζι – δηλαδή της συμμετοχής του ΔΝΤ, αλλά όχι με χρηματοδότηση, με τις συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους να μετατίθενται για το φθινόπωρο. Ομως, στο τελευταίο Εurogroup, οι σχέσεις μεταξύ τους κλονίστηκαν.

Προδομένος

Ο Γερμανός πολιτικός ένιωσε σχεδόν προδομένος όταν ο ίδιος μετακινήθηκε ιδιαίτερα από τη θέση του, καθώς δέχθηκε την επέκταση των ωριμάνσεων των δανείων του EFSF από 0-15 χρόνια και πλεονάσματα κοντά στο 2% αντί για 2,6% που ήταν η αρχική του θέση, τη στιγμή που ο Π. Τόμσεν δεν μετακινήθηκε ούτε ελάχιστα από την αρχική του θέση.

«Εκεί έγινε ξεκάθαρο ότι το Ταμείο δεν είναι διατεθειμένο να διαπραγματευθεί περαιτέρω και πρέπει πλέον να σκεφτούμε την εναλλακτική που δεν θα περιλαμβάνει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα», λέει αξιωματούχος στην «Κ». Αν όντως αποχωρήσει το Ταμείο, τότε θα πρέπει να καταρτιστεί ένα καινούργιο πρόγραμμα αντικαθιστώντας το υφιστάμενο. Στο νέο πρόγραμμα που δεν αναμένεται να έχει νέα μέτρα είναι ξεκάθαρο ότι η επίβλεψη της εφαρμογής του θα πέσει σε γερμανικά χέρια, κάνοντας το νέο πρόγραμμα εξίσου δύσκολο, αν όχι δυσκολότερο από το αν συμμετείχε το Ταμείο.

Τέλος, για την Ελλάδα, μια τέτοια εξέλιξη θα είχε βραχυπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα για την κυβέρνηση, καθώς θα μπορούσε να παρουσιάσει την αποχώρηση του «σκληρού ΔΝΤ» από τη χώρα ως νίκη, ενώ μερικά από τα επιπλέον επώδυνα μέτρα που απαίτησε το ΔΝΤ για εφαρμογή μετά τη λήξη του προγράμματος και ψήφισε η ελληνική Βουλή δεν θα εφαρμοστούν. Αν το σχέδιο αυτό γίνει πραγματικότητα, τότε αναμένεται οι Ευρωπαίοι να δεχθούν να μη γίνουν οι περικοπές συντάξεων ύψους 1% του ΑΕΠ το 2019, αλλά να διατηρήσουν τη μείωση του φορολογικού ορίου που απαίτησε το ΔΝΤ και αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή το 2020.

Το βασικό μειονέκτημα για την Ελλάδα είναι πως με την αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα η συμφωνία για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα είναι πολύ μικρότερη από αυτή που θα εξασφάλιζε η συμμετοχή του Ταμείου. Οι Ευρωπαίοι εταίροι θα κληθούν να δώσουν πολύ συγκεκριμένες εξασφαλίσεις ότι θα τηρήσουν το δικό τους μέρος της συμφωνίας και δεν θα μεταφέρουν τις αποφάσεις για το χρέος πάλι για το μέλλον. Συγχρόνως έξοδος της Ελλάδας στις αγορές, χωρίς να έχει τη σφραγίδα του ΔΝΤ, θα αποδειχθεί πολύ πιο δύσκολη, ενώ οι ξένοι επενδυτές θα σκεφτούν δύο φορές πριν επενδύσουν σε μία χώρα που οι μόνοι εγγυητές είναι Ευρωπαίοι.

Δόση «ναι», χρέος «όχι» στο Eurogroup

Τα μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους δεν αναμένεται να συγκεκριμενοποιηθούν περαιτέρω, ούτε στο επόμενο Eurogroup, σύμφωνα με σειρά αξιωματούχων που μίλησαν στην «Κ». Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα φύγει από την επόμενη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών μόνο με μια μεγάλη δόση, κοντά στα 9 δισ. (η πληρωμή που λήγει τον Ιούλιο προς την ΕΚΤ είναι κάτι παραπάνω από 7 δισ., οπότε θα περισσέψουν και κάποια χρήματα για αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών) και τίποτε παραπάνω, καθώς οι αποφάσεις για το χρέος θα μεταφερθούν στην καλύτερη των περιπτώσεων για το φθινόπωρο.

Το ΔΝΤ αναμένεται να βγάλει τη δική του ανάλυση ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο τις επόμενες εβδομάδες και οι σημαντικές αποφάσεις πλέον μεταφέρονται στο διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που θα κρίνει αν η Ελλάδα μπορεί να συμμετάσχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, QE. Το πρόγραμμα αυτό, παρόλο που Ευρωπαίοι αξιωματούχοι υποβαθμίζουν τη σημασία του, για την ελληνική κυβέρνηση αποτελεί κομβικό σημείο του αφηγήματος για επιστροφή στην ανάπτυξη.

Σύμφωνα με πηγές από τη Φρανκφούρτη, η ΕΚΤ πάρα πολύ δύσκολα θα αποφασίσει θετικά για την είσοδο της Ελλάδας στο QE, καθώς χωρίς περαιτέρω μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους είναι σχεδόν απίθανο να το κρίνει βιώσιμο. 

Οργισμένη ανακοίνωση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών κατά του Σόιμπλε

Την έντονη αντίδραση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών προκάλεσαν οι χθεσινές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε, που ανέφερε ότι η ελληνική κυβέρνηση παρά την υπόσχεσή της, δεν κατήργησε τα φορολογικά προνόμια των εφοπλιστών.

Ο πρόεδρος της Ένωσης των Ελλήνων Εφοπλιστών, Θόδωρος Βενιάμης, με σημερινή δήλωσή του κάνει λόγο για αδικαιολόγητη επίθεση του κ. Σόιμπλε κατά της Ελλάδας με αφορμή τον ελληνικό εφοπλισμό που εκπροσωπεί το 50% της Ευρώπης, ενώ προσθέτει ότι ο Γερμανός αξιωματούχος αγνοεί το ιδιαίτερα ευνοϊκό καθεστώς που διέπει τη γερμανική ναυτιλία.

Ακολουθεί η δήλωση του Θ.Βενιάμη:

«Απορία δημιούργησε στην ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα η αδικαιολόγητη πρόσφατη επίθεση του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε κατά της χώρας μας με αιχμή του δόρατος τον ελληνικό εφοπλισμό.

Ο κ. Σόιμπλε, αγνοώντας με εμμονή το ιδιαίτερα ευνοϊκό καθεστώς που διέπει τη γερμανική ναυτιλία, στρέφεται με τις δηλώσεις του εναντίον της ελληνικής ναυτιλίας που τυχαίνει όμως να εκπροσωπεί και το 50% της κοινοτικής, μια πρωτιά που μάλλον ενοχλεί.

Σε μία περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ένωση καλείται να προασπίσει, αλλά και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ναυτιλίας της έναντι του σκληρού ανταγωνισμού από ναυτιλιακά κέντρα εκτός Ευρώπης, οι επικρίσεις του κ. Σόιμπλε είναι προκλητικά αβάσιμες.

Δημιουργείται επίσης το ερώτημα μήπως η αποτυχία της γερμανικής ναυτιλιακής πολιτικής, που παρόλες τις ευνοϊκές ρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα (πλοιοκτησία, διαχείριση, φυσικό πρόσωπο), δεν κατάφερε να στηρίξει τη ναυτιλία της, είναι το κίνητρο που υποκινεί τον Υπουργό στις δηλώσεις αυτές.

Αν στόχος των δηλώσεών του είναι να  τορπιλίσει τους στενούς δεσμούς της ελληνικής ναυτιλίας με τον τόπο της, αποδεικνύεται ότι δεν επιθυμεί να δει την Ελλάδα σε αναπτυξιακή πορεία.

Προς γνώση του κ. Σόιμπλε, η ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα σύσσωμη ανταποκρίθηκε στην ανάγκη για ενίσχυση των εσόδων της εθνικής οικονομίας, αποφασίζοντας εδώ και τέσσερα χρόνια σε εθελοντική βάση, τον διπλασιασμό της φορολογικής της υποχρέωσης, αν και αυτή απολαμβάνει ιστορικά συνταγματικής προστασίας, μια πρωτοβουλία που αποδεικνύει έμπρακτα την ενότητα αλλά και την συνέπειά της απέναντι στον τόπο της».

Σημειώνεται ότι και κατά το παρελθόν ο κ. Σόιμπλε, έχει επανειλημμένα ζητήσει από την Ελλάδα να φορολογήσει τους εφοπλιστές, ώστε να μην έχει ανάγκη επιπλέον δανεισμό. Ωστόσο?όπως αναφέρουν εφοπλιστικοί κύκλοι ? πίσω από τις δηλώσεις Σόιμπλε  βρίσκεται το γεγονός  ότι μεγάλο μέρος του στόλου που προσπάθησε να "χτίσει" η Γερμανία αγοράστηκε από  Έλληνες εφοπλιστές. «Κι αυτό, παρ' όλο που η Γερμανία έχει δημιουργήσει το καλύτερο φορολογικό πλαίσιο στην Ευρώπη για τη ναυτιλία», επισημαίνουν οι ίδιοι κύκλοι.

Παράλληλα, όμως, επισημαίνουν ότι  ο κ. Σόιμπλε κάνει λάθος στην κριτική του, γιατί η ελληνική ναυτιλία αποτελεί τμήμα της ευρωπαϊκής και εάν στραφεί σε άλλες χώρες εκτός Ευρώπης, η απώλεια θα είναι σημαντική. Επομένως, η ελληνόκτητη ναυτιλία, ως εθνικό κεφάλαιο, πρέπει να παραμείνει στο ίδιο θεσμικό πλαίσιο προκειμένου να μη στερηθεί η Ελλάδα και η Ευρώπη τον παραγωγικό αυτό πυλώνα και τα συνακόλουθα οφέλη του, ιδιαίτερα στην κρίσιμη οικονομική συγκυρία που διανύουμε.

Πριν λίγους μήνες μάλιστα ο υπουργός Μεταφορών της Γερμανίας, Αλεξάντερ Ντομπρίντ, μιλώντας στο ετήσιο δείπνο της ένωσης Γερμανών εφοπλιστών Verband Deutscher Reeder, δεσμεύτηκε για τη χορήγηση στους Γερμανούς εφοπλιστές κρατικής στήριξης σε θέματα επανδρώσεων και ασφαλιστικών εισφορών .

Ο Ντομπρίντ διαβεβαίωσε τα μέλη της  Ένωσης Γερμανών Εφοπλιστών πως το Βερολίνο θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής πλοιοκτησίας. Οι αναφορές αυτές ακολούθησαν  τις υποσχέσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ στη Verband Deutscher Reeder για κίνητρα προσέλκυσης πλοίων στη γερμανική σημαία.

Κύκλοι της ελληνόκτητης ποντοπόρου ναυτιλίας αποδίδουν τις δηλώσεις Σόιμπλε σε πιέσεις ανταγωνιστικών ευρωπαϊκών ναυτιλιακών συμφερόντων. Και αυτό παρά το γεγονός πως σύμφωνα με τη μονάδα φορολογικών υπηρεσιών της Deloitte, ο ελληνικός φόρος χωρητικότητας (που επιβάλλεται επί του tonnage του στόλου) εκτιμάται πως είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από τον δεύτερο υψηλότερο στην Ε.Ε. και δέκα φορές μεγαλύτερος από αυτόν της Μάλτας. Μάλιστα, ο ίδιος συμβουλευτικός οίκος υπολογίζει πως ένας Ελληνας πλοιοκτήτης καταβάλλει φόρο 66.770 ευρώ για ένα δεξαμενόπλοιο χωρητικότητας 51.000 τόνων (dwt) και 68.328 ευρώ για ένα φορτηγό 58.000 dwt, τη στιγμή που για πανομοιότυπα πλοία ένας Γερμανός εφοπλιστής καταβάλλει 22.037 ευρώ και 23.850 ευρώ, αντίστοιχα.

Παρά ταύτα και σε αντίθεση με την ελληνόκτητο ναυτιλία, η οποία συνεχίζει να μεγεθύνεται και να εκσυγχρονίζεται, η γερμανική συρρικνώνεται: η ένωση Γερμανών εφοπλιστών ανακοίνωσε πέρυσι πως ο γερμανικός εμπορικός στόλος μειώθηκε για τρίτη χρονιά στα 3.122 πλοία. Αυτό ισοδυναμεί με μείωση 17% από τα υψηλά του το 2012. Μόνον το 2015 μειώθηκε κατά 117 πλοία. Συνολικά φέτος πουλήθηκαν 182 πλοία συμπεριλαμβανομένων 68 πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, τύπος που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του γερμανικού στόλου. Πολλά από αυτά πωλήθηκαν σε Ελληνες.

«Κάθε πλοίο που πωλείται σε ξένη χώρα ανταγωνίζεται πλέον τον γερμανικό στόλο» δήλωσε ο πρόεδρος της ένωσης Γερμανών εφοπλιστών, Αλφρεντ Χάρντμαν, σε μια «ελάχιστα συγκεκαλυμμένη έκκληση για πολιτικές προστατευτισμού», σημειώνουν οικονομικοί παρατηρητές. Η ευρωπαϊκή ναυτιλία αποτελεί το 43% της παγκόσμιας ναυτιλίας, ενώ η Ελλάδα κατέχει το 47% της ευρωπαϊκής.

Εφοπλιστικοί κύκλοι πιστεύουν ότι παρά τα όσα λέει ο κ. Σόιμπλε, η ελληνική κυβέρνηση δεν θα πέσει στην παγίδα να έρθει αντιμέτωπη με την ελληνική ναυτιλία, γιατί τότε η χώρα θα κινδυνεύσει να χάσει τον πρώτο παραγωγικό πυλώνα της προς όφελος άλλων κρατών με ανταγωνιστική ναυτιλία. Η ελληνική ναυτιλία είναι ο μοναδικός τομέας της οικονομίας μας που δεν έχει κανένα «άνοιγμα» ούτε «κόκκινα» δάνεια προς τις ελληνικές τράπεζες.Το μεγαλύτερο μέρος χρηματοδότησής της το αντλεί από τράπεζες του εξωτερικού, ενώ όσα δάνεια έχουν ληφθεί από ελληνικές τράπεζες, όπως πιστοποιούν οι ίδιες, αποπληρώνονται κανονικά. Αντίθετα, οι γερμανικές τράπεζες μόνο το 2004 είχαν χορηγήσει προς τους πλοιοκτήτες της χώρας τους πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ.

Σημειώνεται εξάλλου ότι το φορολογικό πλαίσιο που διέπει την ελληνική ναυτιλία είναι κατοχυρωμένο σε βασικές διατάξεις του συντάγματος του 1975 ενώ αποτελεί απόδειξη της αναγνώρισης από την πολιτεία της σημασίας που είχε  ο τομέας αυτός διαχρονικά στους παραγωγικούς πυλώνες της εθνικής οικονομίας.

Σύμφωνα με  μελέτες του Boston Consulting Group (BCG) και του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) (2013), η ελληνική ναυτιλία συνεισφέρει άνω του 7% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) στη χώρα μας, παρέχει απασχόληση σε 200.000 άτομα και καλύπτει άνω του 30% του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.

Είναι επίσης σημαντικό το γεγονός ότι η ελληνική ναυτιλία δεν ήταν ποτέ μέρος της κρίσης χρέους του ελληνικού κράτους. Αντίθετα, η συνεπής συμβολή της ναυτιλίας στην ελληνική οικονομία και στο ισοζύγιο πληρωμών κατά τα τελευταία 35 χρόνια υπήρξε ουσιαστική και αναντικατάστατη ιδιαίτερα μετά τον επαναπατρισμό των ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών που άρχισε στη δεκαετία του 1980. Παρά το εξαιρετικά δυσμενές οικονομικό περιβάλλον στην Ελλάδα και παγκοσμίως, η ελληνική ναυτιλία διατήρησε την ηγετική της θέση.

Η ελληνόκτητη ναυτιλία παραμένει στην πρώτη θέση διεθνώς .Ο στόλος ανέρχεται σε 4.585 πλοία (πλοία άνω των 1.000 gt), χωρητικότητας 341,17 εκατομμυρίων τόνων deadweight (dwt) ?αύξηση περίπου 22% σε σχέση με το προηγούμενο έτος? που αντιπροσωπεύει το 19,63% του παγκόσμιου στόλου σε dwt και το 49,96% του στόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Επίσης η  ελληνόκτητη ναυτιλία κατέχει τον μεγαλύτερο «cross-trading» στόλο στον κόσμο, καθώς το 98,5% της υπό ελληνική πλοιοκτησία χωρητικότητας μεταφέρει φορτία μεταξύ τρίτων χωρών προσφέροντας, ως εκ τούτου, μία απαραίτητη υπηρεσία παγκοσμίως. Ο ελληνόκτητος στόλος έχει υψηλή ανταπόκριση στις μεταβολές των εμπορικών ροών, όπως η άνοδος της ασιατικής ζήτησης, ενώ η σημασία του για την Ευρώπη είναι διττή: σε σχέση με την εξασφάλιση των εισαγωγικών / εξαγωγικών αναγκών της ΕΕ και την ενίσχυση του ναυτιλιακού πλέγματος δραστηριοτήτων της.

Η μεγαλύτερη ναυτιλιακή ζώνη «πλοιοκτησίας» στον κόσμο βρίσκεται στο πλέγμα Αθήνας / Πειραιά, που συνδέεται στενά με την εθνική ιδιοκτησιακή βάση της, σε αντίθεση με παρεμφερείς πλοιοκτητικές ζώνες, όπως η Σιγκαπούρη και το Λονδίνο, που προσελκύουν μία πλοιοκτητική βάση προερχόμενη από την υφήλιο.    

umoney.gr

Μάθε παιδί μου ’80ς

Η κυβέρνηση επαναφέρει τα Πανεπιστήμια στο 1982, με φοιτητές να συμμετέχουν στη διοίκηση, κατάργηση των Συμβουλίων και πολύπλοκες διαδικασίες για άρση του ασύλου. Μετά απορούμε γιατί η χώρα είναι ουραγός στην ανταγωνιστικότητα...

Του Κώστα Γιαννακίδη

Οταν ο Νίκος Φίλης, ως υπουργός Παιδείας, είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να καταργήσει τα Συμβούλια των Πανεπιστημίων και να επαναφέρει τους φοιτητές στη διοίκηση των Σχολών, έλαβε στο γραφείο του μία επιστολή.

Ηταν από τον καθηγητή Γρηγόρη Σηφάκη. Ο καθηγητής Σηφάκης είναι ένας εκ των επιφανέστερων, παγκοσμίως, δάσκαλος κλασικών ελληνικών σπουδών. Με την επιστολή του, προς τον Νίκο Φίλη, υπέβαλε την παραίτησή του από πρόεδρος του Συμβουλίου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, θέση άμισθη. «Από τις πρόσφατες προγραμματικές δηλώσεις σας συνάγεται αβίαστα ότι αγνοείτε ποιος είναι ο ρόλος των πανεπιστημιακών συμβουλίων διεθνώς ή ποιο υπήρξε το έργο τους στη χώρα μας – εννοείται ότι γνωρίζω καλύτερα τα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ως τώρα να με υποτιμούν ή να με προσβάλλουν, κατά τη διάρκεια πενήντα χρόνων υπηρεσίας και ενασχόλησης με την ανώτατη παιδεία και επιστημονική έρευνα (σε αρκετά Πανεπιστήμια σε αρκετές χώρες).»

Τελικώς, αυτό που άρχισε ο Φίλης, σκοπεύει να το ολοκληρώσει ο Γαβρόγλου. Σύμφωνα με την «Καθημερινή», η μόδα των ’80ς αναμένεται να επανακάμψει και στα Πανεπιστήμια καθώς επιχειρείται μία υπερήφανη επιστροφή στο 1982. Τα Πανεπιστημιακά Συμβούλια καταργούνται. Οι φοιτητές επιστρέφουν στη διοίκηση. Ο υπουργός μπορεί πλέον να συγχωνεύει και να καταργεί Σχολές. Και το άσυλο θα καταργείται μόνο μετά από απόφαση του πρυτανικού συμβουλίου, στο οποίο, φυσικά, θα συμμετέχουν και εκπρόσωποι των φοιτητών. Πάλι καλά που στα ’80ς υπήρχαν έγχρωμες φωτογραφίες, αλλιώς η κυβέρνηση θα ζητούσε να γίνουν και τα πάντα ασπρόμαυρα.

Για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά; Για ποιο λόγο στη χώρα που είναι ουραγός στην ανταγωνιστικότητα, τα Πανεπιστήμια επιστρέφουν στο παρελθόν; Οχι, δεν είναι μόνο το ιδεοληπτικό ένστικτο της Αριστεράς που θα μιλήσει για «βάθεμα και για πλάτεμα της συμμετοχικότητας και της δημοκρατίας στην ανώτατη εκπαίδευση». Αυτά ούτως ή άλλως θα τα πει γιατί αρέσουν στο ακροατήριο της. Ο βασικός λόγος για τον οποίο γίνεται η επιστροφή στα ’80ς, είναι ο έλεγχος των Πανεπιστημίων από τις κομματικές γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Οταν οι φοιτητικές παρατάξεις ανακτούν λόγο στη διοίκηση και ο υπουργός μπορεί καταργήσει Σχολές πατώντας ένα κουμπί, τότε η ανώτατη εκπαίδευση θα παραμένει ευάλωτη σε κομματικές μεθοδεύσεις.

Και αντί να κοιτάζουμε πώς θα συνδεθεί η εκπαίδευση με την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία, αποδίδουμε προτεραιότητα στο άσυλο που, τα τελευταία σαράντα χρόνια, ουσιαστικά χρησίμευσε στην προστασία τραμπούκων. Υπάρχουν σήμερα ιδέες που διώκονται από δυνάμεις καταστολής και χρειάζονται άσυλο για να ακουστούν; Μόνο οι «ιδέες» των παιδιών που θα σε ποτίσουν βενζίνη και θα σου προσφέρουν φωτιά αν τολμήσεις, εντός αμφιθεάτρου, να εκφράσεις ιδέες αντίθετες προς τις δικές τους.

Ολο αυτό, βέβαια, είναι συνεπές και προς τη ματιά του ΣΥΡΙΖΑ, πιθανότατα δε και προς τη διάθεση του μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας. Αλλωστε εδώ και επτά χρόνια, η εθνική μας προσδοκία δεν είναι να βαδίσουμε μπροστά, αλλά να γυρίσουμε εκεί που ήμασταν κάποτε.      

protagon.gr

Κούρασαν το λαό…

Του Γιάννη Σιδέρη

Η οικονομική δυσχέρεια, η προσωπική αγωνία, για το τώρα και το μέλλον, η σίγαση των ηχηρών υποσχέσεων, το θάμπωμα των λαμπερών ελπίδων, το καταλάγιασμα του συλλογικού πάθους των πλατειών, (ασχέτως αν η αιτία που το άναψε ήταν ψευδής και γι’ αυτό θνησιγενής), η επανάληψη των χειρότερων εκδοχών της εξουσιαστικής μεθοδολογίας που υιοθέτησαν από τους προηγούμενους, είχαν τα αποτελέσματά τους. Ατόνησαν τα αντανακλαστικά των πολιτών.

Μια αύρα παθητικότητας, ανημπόριας, παράδοσης στο αναπότρεπτο, διαχέεται και ανακυκλώνεται  εξοστρακίζοντας την ελπίδα. Ο κόσμος  βουβά αποσύρει την στήριξή του στην κυβερνητική παράταξη, χωρίς εκρήξεις θυμού, κινητοποίησης, κατακραυγές. Δεν είναι ξαφνική ωριμότητα, είναι προϊούσα παραίτηση.  Σε αυτό το καταλαγιασμένο, ακίνητο  τοπίο, η κυβέρνηση προσποιείται ακόμα ηρωικές μάχες και εξακολουθεί δήθεν  να υπερασπίζεται τα δίκια του λαού, ενώ του τα τσαλαπατάει ανενδοίαστα εκ του αποτελέσματος.

Σέρνεται σε μια διαπραγμάτευση την οποία δεν έχει καταφέρει να ολοκληρώσει, ενώ θα όφειλε να την είχε ενάμισι χρόνο πριν! Αλλάζει… «ενδυματολογικές προτιμήσεις», ακροβατεί από την ελπίδα ότι θα φορέσει γραβάτα, στο φόβο ότι θα της φορέσουν φέσι. Αυτό θα είναι η συμβολική αισθητική απεικόνιση μιας πορείας αλλεπάλληλων ηττών που υπέστη, κλεισμένη το δικό της σύμπαν, σε έναν κόσμο κανόνων, που δεν τους αποδέχεται γιατί δεν τους κατανοεί.

Σκέπτεται διαφορετικά  αλλά σκέπτεται λάθος. Δέχεται αλλεπάλληλες  παροτρύνσεις ότι το χρέος δεν είναι το πρώτιστο. Αυτό κάποια στιγμή ίσως ερχόταν πιο εύκολα, εφόσον έδειχνε ότι ωθεί τη χώρα σε μια πορεία προόδου, δια των μεταρρυθμίσεων. Δεν αντιμετωπίζουμε ως φετίχ  τη λέξη μεταρρύθμιση. Ωστόσο, όπως έλεγε κάποιος, που για του αριστερούς είναι ό,τι… ο Πλάστης για τους χριστιανούς, «Ελευθερία είναι η γνώση της αναγκαιότητας». Την ελευθερία μας, στην παρούσα συγκυρία,  την καθόρισε η αναγκαιότητα  να ξεμπερδεύουμε γρήγορα με τις υποχρεώσεις μας  –  έχουμε άλλωστε δεσμευτεί γι αυτές –  προκειμένου να  αρχίσουμε να απολαμβάνουμε τα έστω λειψά οφέλη όσων διεκδικούμε.

Αλλά το νεανικό και ανώριμο επιτελείο του Μαξίμου σκέπτεται διαφορετικά  –  και συνήθως ιεραρχεί ανάποδα. Κάποτε νόμιζε ότι θα αλλάξει την Ευρώπη. Μετά νόμιζε ότι με την απειλή του αυτοχειριασμού, θα την τρομάξει. Τώρα δηλώνει αρειμανίως ότι «απαιτεί». «δεν δέχεται να μην», (να μην υπάρξει οριστική επίλυση του προβλήματος του χρέους, ποσοτική χαλάρωση, έξοδο στις αγορές), και απειλεί να ξεπεράσει το Eurogroup και να θέσει το ελληνικό ζήτημα του χρέους στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.

 Και εκεί όλοι αγάλλοντες θα τους χειροκροτήσουν και θα συναινέσουν άμεσα, ειδικά τα πρώην σοβιετικά κράτη ας πούμε, που οι πολίτες τους έχουν κατά κεφαλήν εισόδημα το μισό από το δικό μας, ή η Μάλτα, που – λόγω μικρού μεγέθους – μας έχει δανείσει το 4,5% του ΑΕΠ της! Λες  και στην Σύνοδο Κορυφής, μετέχουν ηγεσίες άλλων χωρών, διαφορετικές από αυτές που μετέχουν στο Eurogroup (Πέραν βέβαια του γεγονότος ότι η Σύνοδος Κορυφής δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα).

Αλλά οι δικοί μας είναι επαναστάτες. Ξεπερνούν  τις αστικές γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, και τα πρωτόκολλα που έχουν συσταθεί,  όχι για να εναρμονίζουν  τις σχέσεις μεταξύ κρατών όπως ψευδώς λέγεται, αλλά για να δένουν με χαλκά τα χέρια των λαών. Ελπίζουν  πάλι σε πολιτική λύση, όπως την… πέτυχαν τόσες φορές, και αντί να γυρίσουν  τροπαιοφόροι, γύρισαν  με την ουρά στα σκέλια.

Άλλωστε γιατί να μην ξεπεράσουν το Eurogroup;  Όπως έχει πει,  με νεανική αγωνιστικότητα  ο ΠτΔ κ. Παυλόπουλος, το Eurogroup δεν είναι θεσμικό όργανο. Το ίδιο επανέλαβε προχθές και το Μαξίμου, λες και αυτό είναι το πρόβλημα, και όχι η πραγματική εξουσία που έχει, απόδειξη ότι τσάκισε τόσες φορές τις ελπίδες τους, τους απέρριψε στις εξετάσεις και τους έστειλε να  διορθώσουν τα γραπτά – να συμπληρώσουν δηλαδή τα προαπαιτούμενα.

Είναι κουραστική αυτή η αέναη επανάληψη  του ανώριμου τσαμπουκά και του θεατρικού θάρρους,  που σωρεύει ήττες, των αλλεπάλληλων τηλεφωνικών επαφών, που ένα τουλάχιστον  – αυτό γνωρίζουμε  – κατέληξε  βάζει ο Ολάντ την συνομιλία του με τον έλληνα πρωθυπουργό, σε  συνακρόαση με τους δημοσιογράφους που ήταν στο γραφείο του.

ΥΓ: Τελείωναν αυτές οι γραμμές και θα τελείωναν κάπως αλλιώς, αλλά διαβάσαμε τη δήλωση Ζουράρι ότι «η έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης δεν  εκδηλώνεται μέσω δημοσκοπήσεων»! Και θυμηθήκαμε  τον Τσίπρα να λέει στον Σαμαρά  ότι  «Το 30% που αθροίζουν τα δύο κόμματα  στις δημοσκοπήσεις (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ),  δεν τους νομιμοποιεί να παίρνουν αποφάσεις.

Άλλαξαν οι εποχές και οι αξίες, και πλέον η νέα κυβέρνηση νομιμοποιείται προφανώς. Τέτοιο χοντρόπετσο δούλεμα ασκούν στους πολίτες!    

.liberal.gr

Δίωξη για ξέπλυμα μαύρου χρήματος κατά του Γιάννου-Απαγόρευση εξόδου

Ποινική δίωξη για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος ασκήθηκε σε βάρος του πρώην υπουργού Γιάννου Παπαντωνίου και της συζύγου του Σταυρούλας Κουράκου ενώ εκδόθηκε και διάταξη για απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ένας εκ των τριών λογαριασμών που έδωσαν στην ελληνική Δικαιοσύνη οι ελβετικές εισαγγελικές Αρχές ανήκει και στη λίστα Μπόργιανς και περιέχει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό.  

Αυτό ήταν το εύρημα που προκάλεσε την άσκηση της ποινικής δίωξης, αλλά και τη διάταξη για απαγόρευση εξόδου στο ζεύγος Παπαντωνίου, ενώ η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς συνεχίζει την έρευνά της που σχετίζεται με την περιουσιακή κατάσταση του πρώην υπουργού, μετά την εμπλοκή του με τα εξοπλιστικά προγράμματα. 

Νωρίτερα, ο Γιάννος Παπαντωνίου και η σύζυγός του δεν κατάφεραν να καταθέσουν τα δικαιολογητικά για το ποσό των 1.923.000 ευρώ το οποίο βρίσκεται σε 46 διαφορετικούς λογαριασμούς σε τράπεζες της Ελλάδας. Αυτό προέκυψε από στοιχεία που κατατέθηκαν στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής και έχουν να κάνουν με ελέγχους του ΣΔΟΕ.  

reporter.gr

Γερμανικό ΥΠΟΙΚ: Η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους αντιστοιχεί σε νέο μνημόνιο

Η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα ήταν ένα de facto νέο μνημόνιο, αναφέρεται σε επιστολή του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών προς μέλος του Κοινοβουλίου, την οποία δίνει στη δημοσιότητα το Reuters.

Όπως μεταδίδει το πρακτορείο, το υπουργείο εξέτασε τα διάφορα σενάρια αναδιάρθρωσης που παρέθεσε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) και εκτιμά ότι ένα σενάριο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που θα μεταθέτει την αποπληρωμή των τόκων μέχρι το 2048 θα σήμαινε ότι οι Ευρωπαίοι πιστωτές της Ελλάδας θα αναβάλουν την είσπραξη εσόδων έως 123 δισ. ευρώ.

"Μία τέτοια αναβολή στην αποπληρωμή των τόκων, θα ήταν ένα de facto νέο μνημόνιο το ύψος του οποίου εξαρτάται από την εξέλιξη των επιτοκίων", αναφέρει το έγγραφο. "Ο εκτιμώμενος όγκος των αναβαλλόμενων τόκων έως το 2048 θα ήταν περίπου 118-123 δισ. ευρώ".

Νοικοκυρεύοντας τα οικονομικά της χώρας…

Του Γιάννη Παντελάκη

Η χθεσινή είδηση αναφέρει το εξής: Ο ΟΑΕΔ ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. Δ της παρ 1 του άρθρου 57 του ν.4472/2017 (ΦΕΚ 74 Α), καταργείται το άρθρο 2 του ν.1545/85 (ΦΕΚ 91 Α). Να το «μεταφράσουμε»: Ο ΟΑΕΔ ανακοίνωσε πως μετά την ψήφιση του τέταρτου μνημονίου, καταργείται το επίδομα των 73,73 ευρώ τον μήνα που δινόταν για πέντε μήνες σε ανέργους 20-29 χρόνων. Κάπως έτσι, αρχίζουν να μπαίνουν σε τάξη τα οικονομικά της χώρας!

Το επίδομα αυτό δινόταν από το 1985 σε νέους ανθρώπους που βρίσκονται στην τρίτη δεκαετία της ζωής τους, οι οποίοι ήταν άνεργοι και παρέμεναν γραμμένοι στα μητρώα ανέργων για ένα χρόνο. Το συνολικό ποσό που καταβαλλόταν σ αυτούς τους πέντε μήνες έφτανε το ιλιγγιώδες ποσό των 366.85 ευρώ. Καμία κυβέρνηση από τότε που θεσπίστηκε ως σήμερα, δεν τόλμησε να το «πειράξει». Το έκανε η σημερινή που αυτοχαρακτηρίζεται και αριστερή. Οι 153 και ιδιαίτερα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι το ψήφισαν;

Και αν δεν γνωρίζουν γι αυτό, γνωρίζουν πως μέσα από τις χίλιες σελίδες αυτού του μνημονίου στο οποίο είπαν «ναι σε όλα», καταργούνται επίσης το επίδομα ενδείας που έπαιρναν λιγότεροι από χίλιοι απόλυτα φτωχοί άνθρωποι, το επίδομα 44.02 ευρώ τον μήνα που δινόταν στα απροστάτευτα παιδιά (ορφανά ή εγκαταλειμμένα), το πενιχρό ΕΚΑΣ σε όσους είχε απομείνει, το επίδομα που δινόταν σε οικογένειες με ιδιαίτερα χαμηλά εισοδήματα και με ανήλικα παιδιά;

Ακόμα και αν η κατάργηση τέτοιου είδους επιδομάτων αποτελούσε προϊόν πιέσεων από τους δανειστές, αν η κυβέρνηση θα έπρεπε να δώσει μια μάχη, θα έπρεπε να είναι αυτή.  Για κάτι τέτοια επιδόματα που αποτελούσαν τον ελάχιστο δείκτη μιας μικρής έστω προστασίας για τους ανθρώπους που βρίσκονται σε απόλυτη ανέχεια. Δεν δόθηκε ωστόσο τέτοια μάχη, δίνονται υποτίθεται μάχες για τα μεγάλα-όπως η ρύθμιση του χρέους-οι οποίες όμως κι αυτές χάνονται όπως αναδεικνύεται κάθε μέρα.

Όταν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κλήθηκαν να ψηφίσουν αυτό το νέο επώδυνο πακέτο, χρησιμοποίησαν οι ίδιοι ενός είδους ελαφρυντικό. Ότι το κάνουν για χάρη ενός υπέρτερου διακυβεύματος που είναι η ρύθμιση του χρέους. Ψηφίζουν τα σκληρά μέτρα για να πετύχει η κυβέρνηση τον στρατηγικό της στόχο. Και η ίδια η κυβέρνηση άλλωστε είχε κάνει την σχετική σύνδεση, ο ίδιος ο Τσίπρας το είχε κάνει με την ομιλία του και στη Βουλή. Οι εξελίξεις όπως διαμορφώνονται καθημερινό ωστόσο, αναδεικνύουν πως δεν υπάρχει καμιά σχετική διάθεση από την πλευρά των δανειστών για μια τέτοια ρύθμιση και ιδιαίτερα από την Γερμανία.

Ότι στο θέμα αυτό βρισκόμαστε σε μηδενικό σημείο, το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός μόλις χθες. Από την ηρωική του αναφορά για τα εξαιρετικά καλά νέα για το χρέος που έρχονται λίγες ημέρες πριν και τα οποία θα τον αναγκάσουν να φορέσει γραβάτα, έχουμε περάσει στην απόλυτη διάψευση των προσδοκιών. Χαμηλώνοντας απόλυτα τον πήχη που ο ίδιος είχε βάλει δήλωσε χθες πως το σημαντικό δεν είναι η γραβάτα αλλά να μη φύγει από την επικείμενη σύνοδο της Ε.Ε. με φέσι!

Και αν ο Τσίπρας συνεχίζει –με αποτυχημένο τρόπο-να διαχειρίζεται και αυτό το πρόβλημα με επικοινωνιακό τρόπο, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν το τελευταίο πακέτο μέτρων, δεν έχουν κάτι να πουν; Για το πως δέχτηκαν (για όσους τουλάχιστον υπήρχε αυτό το άλλοθι) να ψηφίσουν όχι μόνο τις νέες περικοπές συντάξεων, αλλά ακόμα και την κατάργηση των μικρών αυτών επιδομάτων χάρη της ρύθμισης του χρέους που δεν υπάρχει;

       

Νέα βάρη στα ΙΧ από πιο πολύπλοκα τέλη

Η υφυπουργός κ Παπανάτσιου ανακοίνωσε χτες ότι γίνεται αναλογικότερος ο υπολογισμός στα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων. Θα συνυπολογίζονται κυβικά, παλαιότητα, τιμή αγοράς, ρύπανση κα. Η ηλικία του ιδιοκτήτη προς το παρόν εξαιρείται… Η πραγματική είδηση λέει ότι θα πληρώνουμε ακριβότερο φόρο για τα αυτοκίνητα. Επειδή τα αυτοκίνητο είναι η σταθερή και εύκολη αγελάδα αρμέγματος όλων των κυβερνήσεων.

Προς το παρόν η κυβέρνηση κάνει προσθαφαιρέσεις για να δει πόσα λεφτά της λείπουν ώστε να βάλει τα απαραίτητα χαράτσια. Οι αριθμοί λένε περί το 1 δις! Οι υπολογισμοί των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια συγκρούονται, όμως, με την πραγματικότητα. Σε βάρος του δημόσιου ταμείου.

Η πράξη τα τελευταία 7 χρόνια έχει δείξει ότι όσο πιο πολύ ακριβαίνεις τα τέλη τόσα πιο πολλά εκατομμύρια χάνει το δημόσιο ταμείο! Οι εισπράξεις από τα τέλη κυκλοφορίας το 2010 ήταν 1,6 δις και το 2015 μετά βίας  μαζεύτηκε 1 δις! Γιατί;

Γιατί, με τα τέλη αρμέγματος, πάνω από 700.000 πινακίδες έχουν κατατεθεί τα τελευταία 7 χρόνια! Και δεν είναι μόνο αυτό. Στα 600 εκ. χασούρα δεν περιλαμβάνεται και ο αμέτρητος αριθμός εκατομμυρίων που χάνει το κράτος από τα καύσιμα που θα κατανάλωναν τα ΙΧ, τα διόδια, τον ΦΠΑ των ανταλλακτικών, τον ΦΠΑ των σέρβις, τα ΚΤΕΟ, τις κάρτες καυσαερίων, τον ΦΠΑ των ασφαλιστηρίων, τον ΦΠΑ της αγοράς νέων ή της ανταλλαγής των παλιών, τον φόρο ταξινόμησης, τον φόρο πολυτελούς διαβίωσης και πάει λέγοντας.

Φυσικά, στα χαράτσια δεν υπολογίζουμε και τις απατεωνιές να δίνονται κίνητρα από τις κυβερνήσεις για να αγοραστούν αυτοκίνητα αντιρρυπαντικά ή πετρελαιοκίνητα και στη συνέχεια τα κίνητρα να γίνονται επιπλέον φόροι, αφού χιλιάδες εύπιστοι πολίτες πιάστηκαν θύματα ενός κράτους- μαφία.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η αγορά έχει κάτσει και το πλήθος που μπορεί ακόμα να αγοράσει αυτοκίνητο περιορίζεται στα μικρά που έχουν και τη μικρότερη απόδοση φόρων στο κράτος. Να μην εκπλαγεί κανείς αν η κυβέρνηση, στα χνάρια των προηγούμενων, επιβάλει πρόσθετο φόρο στα μικρά αυτοκίνητα επειδή η μικρή απόσταση μεταξύ μπροστινών και πίσω τροχών φθείρει ταχύτερα την άσφαλτο!

Με τις νέες ρυθμίσεις που φέρνει η κυβέρνηση το αλαλούμ προβλέπεται απόλυτο. Ένα κράτος που δεν μπορεί να φτιάξει  ένα αρχείο ασφαλισμένων, που δεν ξέρει πού βρίσκονται τα 50.000 κρατικά αυτοκίνητα και που κάνει πάνω από 5 χρόνια για να βρει ποιος έχει πληρώσει ασφάλιστρα και ποιος όχι καλείται να ταξινομήσει τα πάνω από 8.000.000 αυτοκίνητα της χώρας προσθέτοντας κριτήρια!

Το ελληνικό κράτος με τις δεκάδες αλληλοεμπλεκόμενες υπηρεσίες, αντί να απλοποιεί διαδικασίες τις περιπλέκει!

Για την ακρίβεια, θα σπάσει σε μικροκατηγορίες 5,1 εκ. επιβατικά, 1,2 εκ. μοτοσικλέτες, 1,3 εκ. φορτηγά και τα υπόλοιπα λεωφορεία! Ο αναγνώστης πρέπει να ξέρει ότι ήδη για τα επαγγελματικά οχήματα παίζουν ρόλο το βάρος, ο αριθμός των αξόνων και το επίπεδα θορύβου.

Η κυβέρνηση μάλλον πρέπει να σοβαρευτεί. Και αφού κόπτεται για τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να πάρει υπ όψιν της δύο πολύ σοβαρές παραμέτρους. Ότι οι πιο αδύναμοι οικονομικά δεν μπορούν να αλλάξουν αυτοκίνητο εδώ και τουλάχιστον 8-9 χρόνια. Και ότι τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης που διατηρεί δύσκολα ακόμα αυτοκίνητο έχουν μειωθεί στο μισό. Οι τιμές των αυτοκινήτων αντίστοιχα, όπως και της βενζίνης, των φόρων, των διοδίων δεν έχουν μειωθεί. Έχουν αυξηθεί!

Παρ όλα αυτά, εδώ και 7 χρόνια οι πολιτικές αυτοκινήτου είναι απολύτως εισπρακτικές. Το κράτος διψάει για έσοδα και αρμέγει μια αγελάδα που δύσκολα μπορεί να εξαφανίσει τον εαυτό της. Η αγελάδα απέδειξε παρ όλα αυτά ότι ξέρει να τιμωρεί το αχόρταγο φοροκράτος. Δια της βλακείας του. Αποσύρεται, δεν πληρώνει και του στερεί πολλαπλάσια έσοδα από αυτά που του δίνει!

Σήμερα εκείνο που λείπει είναι μια πολιτική κινήτρων για όσους έχουν στην κατοχή τους ένα αμάξι και το συντηρούν με τα δόντια και για όσους δεν έχουν και το έχουν ανάγκη. Το αυτοκίνητο μπορεί να αποδώσει στο δημόσιο ταμείο αν αντιμετωπιστεί σαν παραγωγός έμμεσου πλούτου και όχι σαν είδος πολυτελείας.

Το κράτος ετοιμάζεται να χαρατσώσει πάλι το αυτοκίνητο, αλλά καλό είναι να ξέρει ότι η αγελάδα για να σου δώσει γάλα πρέπει να τρέφεται.

Μπορεί ο πρωθυπουργός να δήλωσε δημοσίως  ότι η μαζική έξοδος αυτοκινήτων το Πάσχα είναι ένδειξη ευημερίας. Αλλά δεν ξέρει προφανώς ότι ο Έλληνας δεν καθόταν μέσα στο σπίτι του ούτε επί γερμανικής κατοχής. Δεν θα κάτσει επί ελληνογερμανικής.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης   

liberal.gr  

Ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να μιλήσει με γεγονότα και… διευθύνσεις

Του Γιάννη Σιδέρη

Σε αγωνιώδη - και άγονη - προσπάθεια δικαίωσης, επιδίδεται ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, σχετικά με την εισαγωγή τη χώρας στα μνημόνια.

Δεν υιοθετούμε τα συνωμοσιολογικά, ότι σκοπίμως και κρυφίως έφερε το ΔΝΤ, για να υποδουλώσει τη χώρα και να δώσει τη δυνατότητα στους δανειστές να αρμέξουν τις πλουτοπαραγωγικές  πηγές της. Ωστόσο υπάρχουν πολλές αδιευκρίνιστες πτυχές για το πώς, πότε και γιατί, η Ελλάδα περιέπεσε στην αρμοδιότητα του ΔΝΤ και δι΄ αυτής εισήλθε στην Ευρώπη.

Ο κ. Παπανδρέου είναι ο πρωταγωνιστής του δράματος και θα έπρεπε ήδη να έχει συγγράψει ένα βιβλίο- ημερολόγιο, όπου θα εξιστορεί τα γεγονότα της εποχής. Και γεγονότα της εποχής  είναι κυρίως οι συναντήσεις και οι συζητήσεις του από το καλοκαίρι του  2009, έως την αποφράδα ημέρα του Καστελόριζου. Οι σποραδικές συνεντεύξεις, δεν  φωτίζουν τον «αρμαγεδδώνα» των  δραματικών γεγονότων.

Το θέμα τεράστιο, η δημοσιογραφική και συγγραφική  ματιά, στα βιβλία που έχουν εκδοθεί (κάποια σοβαρά όπως του Μιχάλη Ιγνατίου, «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή») έχουν προσλαμβάνοντα στοιχεία κυρίως από πηγές του εξωτερικού (εκτός από το προσωπικό βιβλίο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου «Game over»). Αλλά, ντόπιας παραγωγής, είναι συνωμοσιολογικά, αναπαράγουν γεγονότα γνωστά για να  ανακυκλώσουν φημολογίες και υποψίες, ενώ  δεν πείθουν για έλλειψη πολιτικής σκοπιμότητας.

Φυσικά δεν θα προβούμε σε ανάλυση, στο πλαίσιο ενός ιντερνετικού επιφυλλιδογραφήματος. Κάποιες σκόρπιες επισημάνσεις  και απορίες θα καταθέσουμε, με αφορμή τους ισχυρισμούς του κ. Παπανδρέου χθες, στον Realfm. Διαβεβαιώνουμε δε εκ προοιμίου, ότι θεωρούμε τον κ. Παπανδρέου άνθρωπο καλών προθέσεων, που βρέθηκε ως πρωθυπουργός, σε λάθος χρόνο και σκέφτηκε με λάθος τρόπο.

Είπε π.χ. στην συνέντευξη: Σκέφτηκα να πω όχι στο πρώτο μνημόνιο, αλλά ένα  «όχι»  θα ήταν πιθανώς χρεοκοπία την επόμενη ημέρα».

Σωστά! Θα μπορούσε ωστόσο να αναρωτηθεί κανείς όταν κατάλαβε τα πρόβλημα, γιατί  δεν προσπάθησε να κουρέψει το χρέος κατ’ ευθείαν από τις δανείστριες τράπεζες,  την στιγμή που αυτές ήταν «ανοιχτές» απέναντί μας και έτρεμαν την χρεοκοπία μας, ενώ συναίνεσε το χρέος από ιδιωτικό να γίνει δημόσιο, και να επιβαρύνει το βαλάντιο των ευρωπαίων  πολιτών.  Ποιοι δεν τον άφησαν;

Το δεδομένο είναι ότι  ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του, άργησαν  να κατανοήσουν  το μέγεθος του προβλήματος. Είναι η πιο δίκαιη και καλόγνωμη κατηγορία που μπορεί να τους προσάψει κανείς. Τεκμαίρεται και από το γεγονός ότι ενώ ήδη η οικονομία σπάραζε, μακρηγορούσαν, και ο μέγιστος προβληματισμός τους ήταν να δώσουν το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, γιατί το προεκλογικό πρόγραμμα  ήταν «αδιαπραγμάτευτο».

Πριν τις εκλογές είχε υπάρξει το  «λεφτά υπάρχουν». Βέβαια σποραδικά - αλλά πολύ σποραδικά - εξηγούσε πως θα κοιτάξει γραμμή - γραμμή τον προϋπολογισμό, ώστε να δει τι θα εξοικονομήσει, και από κει θα έβρισκε τα λεφτά.  Ωστόσο η πλειοψηφία του κόσμου που τον ψήφισε είχε πιστέψει το βασικό  σύνθημα για την ύπαρξη χρημάτων, χωρίς τις υποσημειώσεις. Το επιτελείο του γνώριζε ότι η  πλειοψηφία του κόσμου που τον ψήφισε, είχε πεισθεί από το βασικό σύνθημα. Όταν στις συνεντεύξεις, και δη τις τηλεοπτικές, τον ρωτούσαν που θα βρει λεφτά, δεν απαντούσε ευκρινώς.

Κάποια στιγμή , μετά τα Χριστούγεννα, ο τοίχος ήρθε πάνω τους. Σύμβουλός του, του πρότεινε να κηρύξει εκλογές τον Φεβρουάριο του 2010 με άλλο, περιοριστικό, πρόγραμμα. Το επιχείρημα το είχε έτοιμο. Είχε ρωτήσει στο debate τον Κ. Καραμανλή, εάν το έλλειμμα είναι της τάξεως του  6, 5%, όπως έλεγε, «γιατί εμείς με βάση αυτό προγραμματίζουμε».  Επίσης είχε και δήλωση του Α. Σαμαρά ως υπουργού  Πολιτισμού, που έριχνε ακόμη περισσότερο το ποσοστό του ελλείμματος. Κυρίως είχε το αδιαφιλονίκητο επιχείρημα: Δεν ήμασταν κυβέρνηση, δεν είχαμε πρόσβαση στα οικονομικά «κιτάπια» του κράτους, τώρα που αποχτήσαμε είδαμε το μέγεθος της καταστροφής, λεφτά δεν αφήσατε ώστε  να υπάρχουν, ζητάμε εκλογές με νέο πρόγραμμα! Δεν το έκανε και ανέλαβε ιστορική ευθύνη. 

Σε άλλο σημείο λέει: Καθίσαμε με τον υπουργό Οικονομικών, και τους συμβούλους, και βάλαμε τα σενάρια. 1ο  χρεοκοπία. 2ο να φύγουμε από την Ευρωζώνη ή να τα κάνουμε και τα δύο. «Είπαμε, όχι, για τον τόπο θα βάλουμε πλάτη εμείς, έστω κι αν η αντιπολίτευση μας πετάει πέτρες»!

Η αντιπολίτευση δεν τους πέταξε απλώς πέτρες. Τους στιγμάτισε και τους άλωσε. Σεβαστή η αυτοθυσία του κ. Παπανδρέου. Μόνο που δεν είχε λαϊκή εντολή να λάβει  τέτοιες αποφάσεις. Απαντήσεις τέτοιας ιστορικής βαρύτητας, μόνο ο λαός μπορεί να πάρει, γιατί και λάθος να αποφασίσει, το  δικαιούται, αφού αυτός θα πληρώσει (ούτως ή άλλως πληρώνει και τώρα για τις αποφάσεις άλλων).

Για την ψήφιση του μνημονίου με 180 ψήφους, απάντησε πως αν είχαμε ζητήσει και δεν είχαμε πάρει 180, την επόμενη ημέρα η γερμανική Βουλή ψήφιζε για το αν θα δώσει χρήματα στην Ελλάδα (και άρα δεν θα έδινε). Πολλοί δημοσιογράφοι του έχουμε νέα: Τους 180 τους είχε. Στελέχη της ΝΔ έλεγαν σε συναδέλφους, και στον υποφαινόμενο, πως δεν θα άφηναν τη χώρα να πτωχεύσει. Επίσης και αυτό να γινόταν, θα είχε μεταφέρει το πρόβλημα στη ΝΔ και δεν θα το υφίστατο μονομερώς το κόμμα του.( Αυτά δεν τα λέμε εκ των υστέρων. Μπορούσε το επιτελείο του να προσεγγίσει βουλευτές της  ΝΔ, δεκτικούς στο «ΝΑΙ»,  και να τους  ζητήσει να διερευνήσουν τις προσθέσεις και άλλων συναδέλφων τους. Αυτά γίνονται μέσα σε ένα απόγευμα. Αλλά χρειάζεται πείρα, ικανότητα πολιτικής διαχείρισης, δεν αρκούν τα πτυχία στελεχών ασχέτων με την πολιτική…).

Επίσης δεν τον ψήφισε ο λαός ως… πυροβάτη, ούτε ως… Ιησού, για να άρει τον σταυρόν μαρτυρίου. Για το λεφτά υπάρχουν τον ψήφισε,  για τις νεωτερικές του ιδέες, για τις απόψεις του στην οικολογία και τα κοινωνικά δικαιώματα. Αφού δεν μπορούσε να κάνει αυτά,  ας προσέφευγε στο λαό, έστω δια του δημοψηφίσματος - που θέλησε, και τελικά το ακύρωσε. Δεν έχει σημασία αν τον υπονόμευσαν. Αυτός ήταν ο ηγέτης, αυτός είχε την ιστορική ευθύνη.

Κοντολογίς, θέλουμε να πούμε με αυτά τα ελάχιστα, ότι ο κ. Παπανδρέου κληρονόμησε ένα πρόβλημα από τον Κ. Καραμανλή. Είναι υποχρεωμένος να εξηγήσει πότε το κατανόησε, με ποιους συζήτησε, τι λύσεις προσφέρθηκαν, τι συμβουλές άκουσε, από ποια πρόσωπα κύρους και οικονομικο-πολιτικών μηχανισμών, εντός και εκτός ελληνικής επικράτειας. 

Είναι αυτός που έβαλε τη χώρα στο συρίγγιο της ανέχειας, κονιορτοποίησε το ρωμαλέο κόμμα του, άφησε αχλή μυστικών σκοπιμοτήτων και άδικες υπόνοιες για το άτομό του. Δεν αρκούν τα έσωσα τη χώρα. Είναι καιρός για… ονόματα και διευθύνσεις.    

liberal.gr