Εκλογές στη σκιά του τρόμου σήμερα στη Βρετανία

Στις κάλπες για την ανάδειξη των 650 μελών της Βουλής των Κοινοτήτων προσέρχονται σήμερα οι Βρετανοί, ύστερα από μια προεκλογική εκστρατεία-εξπρές, που αμαυρώθηκε από δύο τρομοκρατικές επιθέσεις. Η εκστρατεία ανέδειξε με αναπάντεχο τρόπο το άστρο του επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος, ωστόσο, φαίνεται ότι δεν κατορθώνει να απειλήσει την πρωτοκαθεδρία της Συντηρητικής πρωθυπουργού Τερέζα Μέι.

Η Μέι προκήρυξε τις πρόωρες εκλογές προκειμένου να αυξήσει την πλειοψηφία των Συντηρητικών, που βρίσκεται στις 50 έδρες, ενόψει των κρίσιμων διαπραγματεύσεων για τους όρους της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Χθες, τελευταία ημέρα της εκστρατείας, η Μέι επένδυσε το προεκλογικό σύνθημα «Ισχυρή και σταθερή» με την υπόσχεση αναθεώρησης της νομοθεσίας που προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε μια δήλωση που ξεσήκωσε ορυμαγδό κατακραυγής από νομικούς, σχολιαστές και οργανώσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Μέι είπε: «Αν η νομοθεσία περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων μάς εμποδίζει να το κάνουμε (να απαντήσουμε στην τρομοκρατική απειλή), τότε θα αλλάξουμε τη νομοθεσία».

«Δεν θα νικήσουμε τους τρομοκράτες καταργώντας τα θεμελιώδη δικαιώματα και τη δημοκρατία μας», απάντησε ο Τζέρεμι Κόρμπιν. Στρέφοντας τη συζήτηση και καταγγέλλοντας τη λιτότητα που επέβαλε η συντηρητική κυβέρνηση, ο Κόρμπιν είπε ότι ο πραγματικός κίνδυνος προέρχεται από τις περικοπές στη χρηματοδότηση της αστυνομίας, τις οποίες ως υπουργός επέβαλε η Τερέζα Μέι. Το γεγονός ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις εντείνονται έπειτα από έξι χρόνια διακυβέρνησης από τους Συντηρητικούς έπληξε εν μέρει την αξιοπιστία της Μέι στο ζήτημα αυτό, δίνοντας στον Κόρμπιν την ευκαιρία να θέσει στον δημόσιο διάλογο ζητήματα «ταμπού», όπως η σχέση των πολέμων στους οποίους μετείχε η Βρετανία με την ενίσχυση της τρομοκρατικής απειλής. Από την άλλη πλευρά, υπέρ των Συντηρητικών λειτούργησε η απειρία της σκιώδους υπουργού Εσωτερικών, Νταϊάν Αμποτ, η οποία ανακοίνωσε χθες ότι αποσύρεται προσωρινά για λόγους υγείας.

«Καταστροφή»

Επιμένοντας στo θέμα, τα βρετανικά ταμπλόιντ έκλεισαν την εκστρατεία με πρωτοσέλιδα στα οποία ταύτιζαν τον Κόρμπιν με τη διεθνή τρομοκρατία και καλούσαν τη βρετανική εργατική τάξη να ψηφίσει την Τερέζα Μέι, «αλλιώς έρχεται η καταστροφή». Πέρα από τα ταμπλόιντ, στο πλευρό του Συντηρητικού Κόμματος βρίσκονται οι πλουσιότεροι χρηματοδότες της χώρας, πλεονέκτημα που οι Εργατικοί προσπαθούν να καλύψουν κινητοποιώντας μια ενθουσιώδη βάση εθελοντών, ώστε να χτυπήσουν, σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες πόρτες σε κρίσιμες εκλογικές περιφέρειες. Κατ’ αυτό τον τρόπο, προσπαθούν να απαντήσουν στα δημοσκοπικά ευρήματα σύμφωνα με τα οποία οι Εργατικοί έχουν μεγάλο προβάδισμα στις νεότερες ηλικίες, οι οποίες όμως συμμετέχουν λιγότερο στις εκλογικές διαδικασίες.

   

 kathimerini.gr

Στα προαπαιτούμενα το "πάγωμα" συντάξεων για ένα επιπλέον έτος & μπλοκάρισμα στις συλλογικές συμβάσεις

Οι εκπρόσωποι των δανειστών θέτουν μεταξύ των προαπαιτουμένων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα και πρέπει να νομοθετηθούν άμεσα, το «πάγωμα» των συντάξεων για μία ακόμη χρονιά, έως το 2022.

Η νέα αυτή απαίτηση έρχεται ως αποτέλεσμα της δέσμευσης της ελληνικής κυβέρνησης για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2022.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες που επικαλείται η «Καθημερινή», οι δανειστές επιμένουν στο πάγωμα των συντάξεων για ένα ακόμη χρόνο, προκειμένου να εξοικονομηθούν επιπλέον 90 εκατ. ευρώ, διασφαλίζοντας την επίτευξη του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως του 3,5% και το 2022.

Να σημειωθεί ότι το πάγωμα των συντάξεων στα σημερινά χαμηλά επίπεδα έως το 2018 προβλεπόταν από τον νόμο Κατρούγκαλου και επεκτάθηκε με τον πρόσφατο νόμο Τσακαλώτου - Αχτσιόγλου έως το 2021, με στόχο την εξοικονόμηση σωρευτικά 436 εκατ. ευρώ για τις συντάξεις του ιδιωτικού τομέα και 68 εκατ. ευρώ για τις συντάξεις του Δημοσίου.

Παράλληλα το ΔΝΤ ζητά «διορθώσεις» και για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων από το Σεπτέμβριο του 2018 όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχεδίου με τα μέτρα των 4,9 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες και αυτή η πρόβλεψη βρίσκεται στη λίστα με τα προαπαιτούμενα που απαιτούν νομοθέτηση. Σε εκκρεμότητα παραμένει και η νομική γνωμάτευση περί συνταγματικότητας των ρυθμίσεων που ψηφίστηκαν πρόσφατα για τις περικοπές στις συντάξεις από το 2019.

Καθημερινή

Η τουρκική Εθνοσυνέλευση διάλεξε στρατόπεδο - έδωσε το πράσινο φως και στέλνει στρατό στο Κατάρ

Το Κατάρ, μια χώρα 2,7 εκατομμυρίων ανθρώπων ίση σε μέγεθος με το Κονέκτικατ των ΗΠΑ, είναι σημαντικός επενδυτής στην οικονομία της Τουρκίας με ποσό που φτάνει τα 857 δισεκ. δολάρια μοιρασμένο σε συμφέροντα σε εταιρείες μέσων ενημέρωσης, οικονομικές και αμυντικές επιχειρήσεις. Ο τουρκικός στρατός οικοδομεί μια βάση στο εμιράτο που θα φιλοξενήσει τελικά 10.000 στρατιώτες στο πλαίσιο ενός συμφώνου στο οποίο η Τουρκία συμφώνησε να υπερασπιστεί στρατιωτικά το Κατάρ στο μέλλον.

Και κάπως έτσι εξηγείται πολύ περιληπτικά γιατί η Τουρκία φαίνεται πως διάλεξε στρατόπεδο στο νέο διπλωματικό πόλεμο του Κόλπου και γιατί ο Ερντογάν διεκδικεί ανοιχτά σημαντικό ρόλο.   Ο πρόεδρος Ερντογάν έδειξε από χθες τις διαθέσεις του και όλοι είχαν λάβει το μήνυμα πως έμεναν λίγες ώρες για να γίνει ο νέος σύμμαχος του απομονωμένου από τους γείτονες Κατάρ.

Την Τετάρτη το βράδυ, η τουρκική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε το νομοσχέδιο που δίνει το πράσινο φως στα τουρκικά στρατεύματα να αναπτυχθούν στην τουρκική στρατιωτική βάση στο Κατάρ, μεσούσης της πρωτοφανούς διπλωματικής και εμπορικής κρίσης που ξέσπασε το Σαββατοκύριακο και συνεχίζει να εξελίσσεται. Το νομοσχέδιο, που είχε καταρτισθεί πριν από τη διένεξη, εγκρίθηκε με 240 ψήφους υπέρ, με τη στήριξη ιδίως των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και του εθνικιστικού MHP. Η Εθνοσυνέλευση δίνει το πράσινο φως στην Άγκυρα να στείλει στρατεύματα στη στρατιωτική βάση που βρίσκεται στη Ντόχα.

Όπως μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο NTV, η ανάπτυξη των Τούρκων στρατιωτών στο Κατάρ θα γίνει βάσει της συμφωνίας συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στον τομέα της ασφάλειας και της εκπαίδευσης αστυνομικών, που υπογράφηκε στα τέλη του 2014. Ο αριθμός των στρατιωτών που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν στη βάση δεν διευκρινίζεται ενώ δεν ορίζεται ακριβής ημερομηνία για την πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας.  

Ο πρεσβευτής της Τουρκίας στη Ντόχα είχε επισημάνει στο Γαλλικό Πρακτορείο πριν από έναν χρόνο ότι η τουρκική στρατιωτική βάση αναμένεται να υποδεχθεί 3.000 στρατιώτες ή περισσότερους «εφόσον χρειαστεί». Από την πλευρά του ο βουλευτής του CHP Σεζγκίν Τανρικουλού επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο σήμερα ότι 80 Τούρκοι στρατιωτικοί είχαν ήδη σταλεί στη βάση προκειμένου να προετοιμάσουν την άφιξη μιας μεγαλύτερης δύναμης. Το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) υποστηρίζει ότι η χρονική στιγμή της αποστολής των στρατιωτών στέλνει λάθος μήνυμα. «Με αυτές τις συμφωνίες, η Τουρκία κάνει μια επιλογή και με το να στέκει στο πλευρό του Κατάρ έρχεται σε αντιπαράθεση με τις άλλες χώρες.

Πρόκειται για λάθος πολιτική» δήλωσε ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του CHP Οζτούρκ Γιλμάζ.«Πώς μπορείς να έχεις ρόλο διαμεσολαβητή εάν παίρνεις το μέρος κάποιου;» διερωτήθηκε ο βουλευτής.   Η ψηφοφορία στην τουρκική Εθνοσυνέλευση διεξήχθη ενώ η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος, η Υεμένη, η Μαυριτανία και η Μαλδίβες διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Κατάρ, κατηγορώντας το ότι υποστηρίζει την «τρομοκρατία». Η Τουρκία διατηρεί στενές σχέσεις με το Κατάρ, αλλά έχει ωστόσο καλές σχέσεις και με άλλες μοναρχίες του Κόλπου, ιδίως τη Σαουδική Αραβία. 

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε από τη Δευτέρα «διπλωματικές» τηλεφωνικές συνδιαλέξεις με τουλάχιστον δέκα ηγέτες, μεταξύ αυτών του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας, της Ρωσίας και της Γαλλίας. Χθες Τρίτη άσκησε κριτική στην απόφαση επιβολής κυρώσεων και υπογράμμισε ότι ο ίδιος θέλει να «συνεχίσει και να αναπτύξει περαιτέρω» τις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Ντόχας.  

Διεθνείς αναλυτές παρακολουθούν με ενδιαφέρον το ρόλο που προσπαθεί να διαδραματίσει ο Ερντογάν στην κρίση αυτή και σημειώνουν τη σημερινή του φράση για τις σχέσεις του Κατάρ με την τρομοκρατία : «Τους γνωρίζω καλά για 15 χρόνια. Αν υπήρχε κάτι τέτοιο θα ήμουν ο πρώτος που θα ήμουν απέναντί τους. Εδώ παίζεται ένα διαφορετικό παιχνίδι. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιοι είναι πίσω από αυτό το παιχνίδι». 

Με πληροφορίες από Bloomberg/ ΑΠΕ-ΜΠΕ/ Reuters 

Επίτροπος Μουϊζνιεκς: Σταματήστε τις μαζικές επαναπροωθήσεις στην Τουρκία

Μήνυμα-ράπισμα, προς την ελληνική κυβέρνηση, για τις εν κρυπτώ ομαδικές απελάσεις τούρκων αιτούντων άσυλο στην Τουρκία, απηύθυνε δημόσια ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μουϊζνιεκς!

Εκφράζοντας την έντονη ανησυχία του για την έκταση του φαινομένου των ομαδικών απελάσεων τούρκων υπηκόων προς την χώρα του Ερντογάν, ο Επίτροπος, συνιστά με αυστηρότητα στις ελληνικές αρχές να σταματήσουν αμέσως τις επιχειρήσεις απέλασης προς την Τουρκία και να σεβαστούν την υποχρέωση τους προς τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξασφαλίζοντας ότι όλοι οι πρόσφυγες που φθάνουν στην Ελλάδα, θα μπορούν να αιτηθούν την παροχή ασύλου και να την λάβουν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, σημειώνει ο Επίτροπος Μουϊζνιεκς, ότι η Ελλάδα έχει υποστεί τεράστια μεταναστευτική πίεση τα τελευταία χρόνια και η βοήθεια που έλαβε από άλλα κράτη μέλη της ΕΕ απέχει πολύ από την αποτελεσματική αντιμετώπιση τόσο αυτών των πιέσεων όσο και των δεινών των προσφύγων στη χώρα.

Ωστόσο, καταλήγει, ακόμη και σε ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις, τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, δεν μπορούν να καταφεύγουν σε πρακτικές - όπως οι συλλογικές απελάσεις - οι οποίες δεν συνάδουν με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την αρχή της μη επαναπροώθησης που κατοχυρώνεται στη Σύμβαση του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες!

Reporter.gr               

Μια ανανεωμένη Κεντροαριστερά θα άντεχε πιο εύκολα τον τυφώνα Παπαντωνίου

Σε αντίθεση με την υπεραπλουστευτική ανάλυση που θέλει το ΠΑΣΟΚ να κατέρρευσε απλώς επειδή έφερε το πρώτο Μνημόνιο, η αλήθεια είναι ότι οι παράγοντες που συνέβαλαν στην πτώση του κόμματος ήταν αρκετά περισσότεροι.

Κατά την προσωπική μου άποψη, η υπόθεση Τσοχατζόπουλου ήταν εκείνη που έπληξε περισσότερο από κάθε άλλη το ΠΑΣΟΚ, μιας και εξαφάνισε, ίσως διαπαντός, το ηθικό πλεονέκτημα του χώρου μετά τη λαίλαπα Καραμανλή. Παρόλο που ο Άκης Τσοχατζόπουλος οδηγήθηκε στη φυλακή με πρωτοβουλίες μιας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, είναι φοβερά δύσκολο για τον απλό πολίτη να δεχθεί την ανάγκη θυσιών όταν ένα τόσο αναγνωρίσιμος πολιτικός του κόμματος αποδείχθηκε απατεώνας.

Ο μόνος τρόπος να μπορέσει να απευθυνθείς με...πιο καθαρό κούτελο στον κόσμο είναι να προχωρήσει σε μια ριζική αλλαγή προσώπων, μιας και θα είναι πολύ πιο εύκολο για στελέχη που...πήγαιναν σχολείο κατά τη διάρκεια του πάρτι του Άκη να δηλώσουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με όλα αυτά. Δυστυχώς όμως, η διαδικασία ανανέωσης του κόμματος εκκρεμεί ήδη από το 2012.

Μιας και όλα δείχνουν ότι υπόθεση Παπαντωνίου ενδέχεται να λειτουργήσει εξίσου καταστροφικά για το ΠΑΣΟΚ, αναρωτιέμαι τι ακριβώς περιμένουν στη Χαριλάου Τρικούπη για να ξεκινήσουν τη διαχείριση της επικείμενης επικοινωνιακής κρίσης. Είναι δυνατόν να παραμένουν στη βιτρίνα τα στελέχη της γενιάς Παπαντωνίου; Πόσο εύκολα είναι να πείσει κάποιος που ήταν υπουργός επί Άκη και Παπαντωνίου ότι δεν ήξερε τίποτα; Δεν ισχυρίζομαι φυσικά ότι κάθε συνομήλικος τους ήξερε, στέκομαι στη διάσταση του πόσο εύκολο είναι να πείσεις μια εξοργισμένη κοινωνία.

Πρέπει επιτέλους οι νεότερες γενιές στελεχών να πάρουν την ευκαιρία τους. Ήρθε η ώρα η πιο κακομαθημένη γενιά της Κεντροαριστεράς να κάνει στην άκρη.

            

parapolitiki.com 

Έρευνα της ΕΥ: δωροδοκία και διαφθορά καλά κρατούν..

Το πρόβλημα της δωροδοκίας και της διαφθοράς είναι εκτεταμένο στο διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά κυρίως στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη διετής έρευνα της ΕΥ για θέματα απάτης (EMEIA Fraud Survey), "Human instinct or machine logic - which do you trust most in the fight against fraud and corruption", που διεξήχθη στην περιοχή της Ευρώπης, Μέσης Ανατολής, Ινδίας και Αφρικής (Europe, Middle East, India, Africa - EMEIA). Η έρευνα κατέγραψε τις απόψεις 4.100 στελεχών από μεγάλες επιχειρήσεις σε 41 χώρες μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα. Έτσι, το 51% όσων στελεχών επιχειρήσεων συμμετείχαν εξακολουθεί να θεωρεί ότι δωροδοκία και διαφθορά καλά κρατούν..

Στην Ελλάδα, το 81% θεωρεί ότι η παθογένεια της διαφθοράς είναι εκτεταμένη, ποσοστό που είναι το τρίτο υψηλότερο στην κατάταξη μετά την Ουκρανία (88%) και την Κύπρο (82%) και πάνω από χώρες όπως η Κένυα (79%), η Ινδία (78%), η Αίγυπτος (75%) και η Νιγηρία (73%). Η επίδοση αυτή σε ευρωπαϊκό επίπεδο συγκρίνεται μόνο με της Σλοβακίας (81%), της Κροατίας (79%) και της Ουγγαρίας (78%). Είναι αξιοσημείωτο, δε, ότι στη γειτονιά μας, η Βουλγαρία, με 68%, και η Τουρκία, με 67%, είναι αρκετά χαμηλότερα από την Ελλάδα, ενώ η Ρουμανία, με 31%, κινείται σε δυτικοευρωπαϊκά επίπεδα.

Σημαντικό είναι, επίσης, το γεγονός ότι το 58% του συνόλου του δείγματος και το 63% των Ελλήνων θεωρούν τους χαμηλότερους από τους αναμενόμενους ρυθμούς ανάπτυξης στη χώρα τους ως τη μεγαλύτερη απειλή για την ανάπτυξη ή την επιτυχία της επιχείρησής τους.

Σύμφωνα με την έρευνα, τα ανώτερα διευθυντικά στελέχη στην περιοχή EMEIA δεν έχουν κατορθώσει να υιοθετήσουν μια κουλτούρα δεοντολογικής συμπεριφοράς. Το 77% των μελών διοικητικών συμβουλίων και των ανώτερων διευθυντικών στελεχών δηλώνει ότι θα ήταν πρόθυμο να δικαιολογήσει κάποια μορφή ανήθικης συμπεριφοράς για να βοηθήσει μια επιχείρηση να επιβιώσει. Παράλληλα, το 17% των ερωτηθέντων στην περιοχή EMEIA και ένα στα τρία μέλη διοικητικών συμβουλίων και ανώτερων διευθυντικών στελεχών δηλώνουν πρόθυμα να δωροδοκήσουν με μετρητά για να εξασφαλίσουν ή να διατηρήσουν μια εμπορική συμφωνία που θα βοηθήσει την επιχείρησή τους να επιβιώσει. Στην ίδια ερώτηση, ένα 29% των Ελλήνων συμμετεχόντων ασπάστηκε αυτή την άποψη, ποσοστό αισθητά υψηλότερο από τον μέσο όρο.

Αν και τα στελέχη εμφανίζονται να αναγνωρίζουν τα επίπεδα διαφθοράς στην επιχείρησή τους, μόλις το 12% του συνόλου του δείγματος έχει παραιτηθεί από τη θέση του για ζητήματα ανήθικης συμπεριφοράς. Εντύπωση προκαλεί ότι το ίδιο ποσοστό για την Ελλάδα διαμορφώνεται στο 2%, μειωμένο κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες έναντι του συνόλου των ερωτηθέντων. Την ίδια ώρα, το 51% των ερωτηθέντων στην EMEIA και ένα συντριπτικό 72% στην Ελλάδα δηλώνουν ότι δεν θα επέλεγαν την παραίτηση για ζητήματα ηθικής, ενώ το 37% στην EMEIA και το 27% στη χώρα μας αναφέρουν ότι σκέφτηκαν την παραίτηση αλλά τελικά παρέμειναν στην επιχείρηση.

Ο κ. Παναγιώτης Παπάζογλου, Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΥ Ελλάδος, παρατηρεί: «Τα ευρήματα της έρευνας για τη χώρα μας περιέχουν θετικά και αρνητικά στοιχεία. Όμως, είναι εξόχως ανησυχητική η καταγραφόμενη ραγδαία αύξηση του ποσοστού των στελεχών στην Ελλάδα που θεωρούν διαδεδομένα τα φαινόμενα δωροδοκίας και διαφθοράς στη χώρα μας, παρά τη σταθερή μείωση που είχε καταγραφεί στις προηγούμενες έρευνες της ΕΥ. Η αντίληψη ότι ανήθικες πρακτικές μπορούν να στηρίξουν την ανάπτυξη μιας επιχείρησης έχει διαψευσθεί στην πράξη προ πολλού. Είναι επιτακτική ανάγκη οι ελληνικές επιχειρήσεις και τα στελέχη τους να γυρίσουν σελίδα και να ακολουθήσουν τα υψηλά ηθικά πρότυπα που θα τους οδηγήσουν στον δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης. Καλώ όλους τους θεσμικούς παράγοντες να προβληματιστούν με την απογοητευτική τάση που καταγράφηκε στην έρευνα αυτή και να αναλάβουν άμεση δράση για την αντιστροφή του κλίματος».

Αποτροπή: Διώξεις κατά στελεχών και καταγγελίες αντιδεοντολογικών συμπεριφορών

Περισσότερα από τρία στα τέσσερα στελέχη (77%) αποδέχονται την ανάγκη για ποινικές διώξεις των εμπλεκόμενων στελεχών ως απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτροπή μελλοντικών φαινομένων απάτης, διαφθοράς και δωροδοκίας. Το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα είναι 79%, αυξημένο κατά πέντε μονάδες έναντι της παγκόσμιας έρευνας του 2016. Το εύρημα αυτό σηματοδοτεί μια ξεκάθαρη ενίσχυση της άποψης ότι, σε περιστατικά επιχειρηματικής απάτης και διαφθοράς, η ατομική ευθύνη είναι και αυτή σημαντική και θα πρέπει να αποδίδεται.

Την ίδια ώρα, παρά το γεγονός ότι οι ειδικές τηλεφωνικές γραμμές καταγγελιών φαινομένων διαφθοράς (whistleblowing hotline) θεωρούνται πλέον σημαντικό μέρος του προγράμματος συμμόρφωσης μιας εταιρείας, μόνο το 21% των ερωτηθέντων στην περιοχή EMEIA και το 22% στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι η εταιρεία τους διαθέτει αυτό το μέσο.

Ως προς τους παράγοντες εκείνους που θα μπορούσαν να αποτρέψουν τα στελέχη στην περιοχή EMEIA να αναφέρουν ένα περιστατικό απάτης, δωροδοκίας ή διαφθοράς, σημαντικότερος φαίνεται να είναι ο φόβος για την προσωπική τους ασφάλεια (46%), η ανησυχία για την εξέλιξή τους μέσα στην εταιρεία (40%), ή σε άλλη εταιρεία στο μέλλον (27%), η αλληλεγγύη στους συναδέλφους (30%) και η αφοσίωση στην επιχείρηση (24%). Είναι ενδιαφέρον ότι στην Ελλάδα οι τρεις πρώτοι παράγοντες που αφορούν στην ασφάλεια και την εξέλιξη των ιδίων των εργαζομένων συγκεντρώνουν ακόμη υψηλότερες προτιμήσεις (53%, 42% και 28% αντίστοιχα), ενώ οι τελευταίοι δύο που αφορούν στην επιχείρηση (18%) και τους συναδέλφους (19%) είναι αισθητά χαμηλότεροι.

Τα ευρήματα αυτά δεν αποτελούν και τόσο μεγάλη έκπληξη, αν αναλογιστεί κανείς ότι ένας στους πέντε Έλληνες του δείγματος -και ένας στους τέσσερις στην περιοχή EMEIA- αναφέρουν ότι έχουν δεχτεί εσωτερικές πιέσεις ώστε να μην αποκαλύψουν πληροφορίες ή ανησυχίες σχετικά με φαινόμενα ανάρμοστης συμπεριφοράς.

Προβληματίζουν τα στελέχη τα εγκλήματα στον κυβερνοχώρο

Τα στελέχη που μετείχαν στην έρευνα ανησυχούν για την εξάπλωση των επιθέσεων στον κυβερνοχώρο. Το 59% (61% για την Ελλάδα) πιστεύει ότι η εταιρεία του θα έπρεπε να έχει ένα ισχυρό σχέδιο αντίδρασης, ενώ μόνο το 37% (50% για την Ελλάδα) εκτιμά ότι η εταιρεία του διαθέτει ήδη ένα τέτοιο σχέδιο. Δεν είναι σαφές αν το σχετικά υψηλό ποσοστό αυτοπεποίθησης των στελεχών στην Ελλάδα αντανακλά τον πραγματικό βαθμό ετοιμότητας των ελληνικών επιχειρήσεων ή αν πρέπει να αποδοθεί σε άγνοια κινδύνου.

Σημαντική η παρακολούθηση των δεδομένων των εργαζομένων για την αποτροπή αντιδεοντολογικών συμπεριφορών

Η έρευνα αναδεικνύει, επίσης, μια έντονη αντίφαση. Αφενός, υπάρχει η ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να παρακολουθούν διάφορες πηγές πληροφόρησης για να μειώσουν τον κίνδυνο απάτης, δωροδοκίας και διαφθοράς.

Αφετέρου, όμως, οι ερωτηθέντες αντιδρούν στην παρακολούθηση αυτών των μέσων στο πλαίσιο της προστασίας της ιδιωτικότητας και των προσωπικών δεδομένων.

Έτσι, το 75% των ερωτηθέντων στην περιοχή EMEIA και το 69% στην Ελλάδα πιστεύουν ότι οι εταιρείες τους θα πρέπει να παρακολουθούν διάφορες πηγές πληροφόρησης, όπως τα ποινικά μητρώα, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τις τηλεφωνικές συνομιλίες, τις υπηρεσίες ανταλλαγής μηνυμάτων σε πραγματικό χρόνο, και άλλες. Ωστόσο, το 89% στην EMEIA και το 90% στη χώρα μας αισθάνονται ότι η παρακολούθηση τέτοιων δεδομένων θα συνιστούσε παραβίαση της ιδιωτικότητάς τους. Είναι προφανές, λοιπόν, πως παρόμοια συστήματα παρακολούθησης προϋποθέτουν, με τη σειρά τους, τις κατάλληλες διαδικασίες και εργαλεία ελέγχου και, κυρίως, τη σαφή δέσμευση της διοίκησης σε ηθικούς κανόνες.

Ο κ. Γιάννης Δρακούλης, επικεφαλής του τμήματος Ερευνών Οικονομικής Απάτης και Εταιρικών Αντιδικιών της ΕΥ Ελλάδος, σχολιάζει: «Είναι σαφές ότι τα ανώτερα διευθυντικά στελέχη δεν έχουν καταφέρει να θέσουν τον πήχη στα ζητήματα της διαφθοράς όσο ψηλά χρειάζεται. Είναι ευθύνη της ηγεσίας των επιχειρήσεων να μεταφέρει την πεποίθηση ότι η ηθική συμπεριφορά είναι προς το συμφέρον τόσο των ίδιων των εργαζομένων, όσο και της επιχείρησης, αλλά και να εφαρμόσει τα απαραίτητα μέτρα για την αποτροπή φαινομένων διαφθοράς και απάτης. Η έρευνά μας αναδεικνύει μια σειρά από τέτοια μέτρα, όπως οι διώξεις κατά των εμπλεκόμενων στελεχών, η αξιοποίηση χρήσιμων πηγών πληροφόρησης, η καθιέρωση και γνωστοποίηση ύπαρξης τηλεφωνικής γραμμής καταγγελιών, και η αντιμετώπιση των παραγόντων που αποθαρρύνουν τις καταγγελίες ανήθικων πρακτικών».

Το μεγάλο μας τσίρκο… όντως

Μετά τη Χούντα, τα παράσημα μιας βόλτας από την ασφάλεια, αρκετοί, τα πήγαν στο ταμείο, και εξαργύρωσαν τις μάρκες. Και φτάσαμε να μελετάς τώρα τα λόγια δηλωμένων αριστερών. Της Μάνου, του Κώστα Καζάκου. Επιτρέψτε τους να εκθέτουν τους εαυτούς τους!

Της Ρέας Βιτάλη

Κατά μια έννοια, παράλληλα με τα αναμφισβήτητα σπουδαία και ευεργετικά, όπως ήταν η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στον τόπο μας, εκείνη ακριβώς την εποχή εγκαινιάστηκαν και τα κακά της μετέπειτα μοίρας μας. Με το που «έπεσε η Χούντα», πήραν μπροστά τα εργοστάσια παραγωγής ηρώων. Οποιος πρόλαβε τον Κύριο της αντίστασης, αλλά κυρίως της δήθεν αντίστασης, είδε! Ο καθένας αίφνης, είχε καπαρώσει από μια ιστορία αντιστασιακού, που θα τον συνόδευε σε όλη τη μετέπειτα ζωή του χωρίς να κινδυνεύει από κανέναν να την ερευνήσει παραπάνω ή να την αμφισβητήσει. Αν όσοι δήλωσαν μετέπειτα αντιστασιακοί ήταν όντως, τότε η χούντα θα έπρεπε να είχε πέσει, στον μήνα της επάνω.

Αλλά δεν είχαμε χρόνο τότε για τέτοια. Η ταινία της μεταπολιτευτικής ζωής μας έτρεχε πια στο γρήγορο. Ηταν τόσος ο ενθουσιασμός, ήταν τόσο ασφυκτικά γεμάτα τα στάδια που τραγουδούσαμε «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», γροθιά με γροθιά, ήταν τόσο το πάθος μας να διαβάζουμε στίχους του Ρίτσου και να βουρκώνουμε με το «Καπνισμένο τσουκάλι», ήταν τόση η χαρά να ρουφάμε βιβλία και γνώσεις… Τι να τ’ απαριθμώ ένα ένα; Ηταν όλα τα συναισθήματα μας, τόσο στο κόκκινο, τόσο στο «πολύ»… Μα, πόσο όλα, τα κάναμε «τόσο πολύ»!… Χαλάλι! Ωραίο πάθος!

Ο Κώστας Καζάκος είχε καπαρώσει την δική του αντιστασιακή ιστορία, με τον αναγνωριστικό κωδικό «Το μεγάλο μας τσίρκο». Τουτέστιν, μια σπουδαία θεατρική παράσταση, που είχε ανεβάσει την άνοιξη του 1972, εποχή δικτατορίας, το τότε εμβληματικό ζευγάρι της γενιάς μας Τζένη Καρέζη – Κώστας Καζάκος. Το άλλο εμβληματικό ήταν οι Αλίκη Βουγιουκλάκη – Δημήτρης Παπαμιχαήλ.

Το έργο ήταν μια κωμωδία, μια αλληγορία, μια ευφυής σάτιρα. Η υπόθεσή αφορούσε τη διαδρομή της νεότερης ελληνικής Ιστορίας από την Τουρκοκρατία μέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή και τη γερμανική Κατοχή. Τη συγγραφή είχε αναλάβει ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης, τα σκηνικά ο Φαίδωνας Πατρικαλάκης, τη μουσική, τα τραγούδια ο Σταύρος Ξαρχάκος που τα ερμήνευε επί σκηνής ο Νίκος Ξυλούρης. Τι σπουδαιότερους συντελεστές να φανταστεί κανείς! Την παράσταση παρακολούθησαν περίπου 400.000 άνθρωποι. Εσπαζαν χέρια στο χειροκρότημα. Θρίαμβος! Τα «υπονοούμενά» της, περνούσαν από πονηρεμένο μυαλό σε πονηρεμένο μυαλό. Ετσι γινόταν τότε. Ολα περίτεχνα, πανέξυπνα συγκαλυμμένα. Κάτι σαν το τραγούδι της γενιάς μας «Ο Γιώργος είναι πονηρός» που εμείς αυτόματα σκεφτόμασταν «Γιώργος; Αρα για τον Παπαδόπουλο είναι».

Βεβαίως την παράσταση παρακολουθούσαν και «όργανα της χούντας» (ορολογίες εποχής). Βεβαίως αναγράφεται στα ιστορικά στοιχεία της παράστασης ότι «Οκτώβριος του 73, λίγο πριν το Πολυτεχνείο το έργο διακόπηκε βίαια από τη Χούντα. Οι Καρέζη – Καζάκος συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ», αλλά στη συνέχεια και προσέξτε, πάντα εν καιρώ δικτατορίας, «22 Δεκεμβρίου, το ζεύγος ανέβασε το έργο εκ νέου μετά την αποφυλάκισή τους με μεγαλύτερη επιτυχία».

Και εν τέλει, τον Αυγούστου του 1974, δηλαδή αμέσως μετά την Μεταπολίτευση, το έργο ξανανέβηκε με την προσθήκη των σκηνών που είχαν λογοκριθεί. Τι διαβάζουμε; Την ιστορία της «μοίρας» πολλών παραστάσεων τότε, πολλών τραγουδιών τότε κ.λ.π. Κοινή γαρ, η τότε, μοίρα και το μέλλον, τότε, αόρατόν. Οχι, δεν εκμηδενίζω· φωτίζω την εποχή. Μια εποχή που τα παράσημα μιας βόλτας από την ασφάλεια, αρκετοί, τα πήγαν στο ταμείο, και εξαργύρωσαν τις μάρκες τους εις αεί. Βαρεθήκαμε να τους ακούμε να διηγούνται, με περισπούδαστο ύφος, τα ίδια και τα ίδια. Και ακόμα περισσότερο, βαρέθηκα έναν ολόκληρο λαό να καταπίνει αμάσητα ιστορίες και να μην αγγίζει «ιερές αγελάδες αντίστασης». Γκώσαμε από ιερές αγελάδες!

Για την ιστορία να αναφέρουμε, ότι ιστορίες αντίστασης είχε και ο Αλέκος Παναγούλης. Είχε και ο Μουστακλής. Δυο άνθρωποι που σακατεύτηκαν από βασανιστήρια. Αλλά περιέργως, αυτοί οι δυο, ποτέ δεν το έκαναν θέμα. Δεν ξέρω αν πιάσατε το υπονοούμενο.

Η εποχή μας, αγαπητοί, είναι καταραμένα ευλογημένη. Διάβασα τις αναρτήσεις της Αφροδίτης Μάνου. Αριστερή καλλιτέχνης. Πόση χολή είχε στην ανάρτησή της η κάθε λέξη! Και πόσο δυναμίτιζε κάθε επόμενη δήλωση ως συνέχεια της προηγούμενης; Ακουσα τις δηλώσεις, με το γνωστό του βέβαια περισπούδαστο ύφος, του Κώστα Καζάκου για την «προδοσία» της νέας γενιάς. Μελέτησα τη σκέψη του και το ηθικό ανάστημα πίσω από τη σκέψη… Η μια του σύνταξη είναι, λέει, μικρή… 500 ευρώ. Την άλλη του όμως τη σύνταξη, τη βουλευτική, δεν την υπολογίζει γιατί, λέει, πάει κατ΄ευθείαν για εξόφληση χρεών. Θαρρείς και τα χρέη είναι αλλουνού ή θαρρείς και δεν προσμετράται ως τύχη, να έχεις εισόδημα να πληρώνεις τα χρέη σου.

Μελετάω τα λόγια και τις ημέρες δηλωμένων αριστερών, κομμουνιστών. Οχι, δεν είναι όπως τους είχαμε καταχωρήσει, αγιοποιώντας το κάθε τι τους αλλά όπως ξεβράζονται μπροστά στα μάτια μας κάθε μέρα. Από τη μια πονάω. Από την άλλη όμως;… Επιτρέψτε τους να εκθέτουν τους εαυτούς τους! Οι μέρες μας αγαπητοί, είναι καταραμένα ευλογημένες.

ΥΓ. Για μερικούς η πατρίδα είναι συνώνυμο της έννοιας «καμαρίλα». Προστατευτική καμαρίλα. Σαφέστερα λογαριάζονται ως προδότες, όσοι ανοίγονται σε πέλαγα. Εκτός κι αν ταξίδευαν στη Σοβιετική Ενωση. Του τότε.

protagon.gr 

Ποια Πολιτική Γραμματεία, ποιάς Ριζοσπαστικής, ποιάς Αριστεράς!

Στην αρχή ήταν η Πολιτική Γραμματεία της νίκης και του ερχομού της Ελπίδας. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στα μνημόνια. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της αντίστασης στις πιέσεις. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία υπογράψαμε αλλά δεν υποκύπτουμε. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της άρνησης στους εκβιασμούς. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της ηρωικής Εξόδου και της Ανεξαρτησίας. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία του ΟΧΙ μεν, αλλά ΝΑΙ.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία εκείνων που έμειναν να υπογράψουν εκείνα που έφτυναν.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στα μνημόνια αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της ανυποχώρητης διαπραγμάτευσης.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της σκληρής διαπραγμάτευσης.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της αφόρητης πίεσης από τους ξένους.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία ο λαός ήξερε ότι μας ψήφισε για να εφαρμόσουμε εμείς τα μνημόνια.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της αυταπάτης.

Μετά ήταν η μισή Πολιτική Γραμματεία της αντίστασης και η άλλη μισή της αναδίπλωσης. Στην πράξη, και οι δύο της υπογραφής.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία με τις κόκκινες γραμμές.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία με το παράλληλο πρόγραμμα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία με τη σκληρή πραγματικότητα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία απέναντι στο ΔΝΤ και τον Σόιμπλε.

Μετά ήταν  Πολιτική Γραμματεία απέναντι στον Σόιμπλε μαζί με το ΔΝΤ.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία απέναντι στο ΔΝΤ μαζί με τον Ντράγκι.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία ενάντια στα προαπαιτούμενα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία να τα δούμε τα προαπαιτούμενα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία με τα αντίμετρα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία να αφήσουμε το αριστερό αποτύπωμα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στα νέα μέτρα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στα μέτρα του ΔΝΤ, ναι στο ΔΝΤ.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία ψηφίζουμε τα μέτρα, αλλά δεν τα εγκρίνουμε.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία δεν εφαρμόζουμε τα μέτρα αν δεν έχουμε το χρέος.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στη θέση Σόιμπλε.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία και τη θέση Σόιμπλε συζητάμε.

Χτες ήταν η Πολιτική Γραμματεία πετύχαμε στόχους με το μνημόνιο και αν δεν έρθει το ΔΝΤ να μας δανείσει και να συμμετάσχει στο πρόγραμμα δεν θα εφαρμόσουμε τα μέτρα.

Στην επόμενη Πολιτική Γραμματεία θα συμμετάσχει και ο Σόιμπλε.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης     liberal.gr      

Τα παιδιά που γεννήθηκαν το 1999

Τα παιδιά που δίνουν Πανελλαδικές ανήκουν στη γενιά που θα «τρέξει» τη χώρα από το 2035 μέχρι το 2060. Και όμως οι γονείς της, σύραμε τα παιδιά μας στο δρόμο, θέλοντας να μεγαλώσουμε κλώνους, ρεπλίκες που θα πάρουν βήμα βάζοντας τα πόδια τους μέσα στις δικές μας πατημασιές

Του Κώστα Γιαννακίδη

Το 1999 είναι μία χρονιά από άλλο σύμπαν. Στο Μαξίμου είχαμε Σημίτη και στην τσέπη δραχμές. Ο Μπιλ Κλίντον επισκέφτηκε την Αθήνα, η Αττική Οδός ήταν ακόμα στο σκάψιμο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέντε χρόνια μπροστά. Οι εφημερίδες δημοσίευαν απολογισμούς χιλιετίας. Λίγοι ήξεραν το Google και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί το YouTube. Θα επηρέαζε, άραγε, τους υπολογιστές το millennium bug;

Τα παιδιά που γεννήθηκαν το 1999 δίνουν φέτος Πανελλαδικές. Γεννήθηκαν σε έναν κόσμο που πλέον δεν υπάρχει και ετοιμάζονται να ζήσουν σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζουν πώς θα είναι. Πάντα έτσι δεν ήταν; Όχι ακριβώς. Στον 21ο αιώνα ο χρόνος έχει αποκτήσει κινηματογραφική ταχύτητα. Παλαιότερα τα πράγματα κυλούσαν πιο αργά. Μπορεί οι καιροί να ήταν λιγότερο συναρπαστικοί, ήταν, όμως, αρκετά πιο προβλέψιμοι.

Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, δυσκολεύονται να φανταστούν πώς ήταν η ζωή χωρίς Google και smartphone. Δεν ξέρουν να χειριστούν κασετόφωνο ούτε να καλέσουν με τη μία από τηλέφωνο με κερματοδέκτη. Μεγάλωσαν με πάρτι σε παιχνιδότοπους, multiplex, junk food και, κυρίως, ακούγοντας για την κρίση. Με βάση το προσδόκιμο ζωής, πολλά από αυτά θα πατήσουν στις δύο τελευταίες δεκαετίες του αιώνα. Τότε που τα μνημόνια θα έχουν τελειώσει και ένας νέος άνθρωπος θα προσδοκά να δει τη διάλυση του Υπερταμείου με τη δημόσια περιουσία. Τα παιδιά του 1999 και εκείνα που γεννήθηκαν λίγα χρόνια μετά, θα διηγηθούν με τις ζωές τους την ιστορία του αιώνα μας.

Οπως συμβαίνει συνήθως, έχουν κατασκευαστεί με καλύτερο υλικό από εκείνο με το οποίο φτιάχτηκαν οι γονείς τους. Δεν μεταφέρουν σύνδρομα, νευρώσεις και προκαταλήψεις που βρήκαν στο σπίτι όταν τα έφεραν από το μαιευτήριο. Και είναι λες και έχουν μία στωική απάθεια απέναντι στα πράγματα. Ισως είναι η ψύχραιμη ματιά μιας γενιάς που, μέχρι τα 18, έχει δει περισσότερες εικόνες από όσες είδαν οι παππούδες της σε μία ζωή. Όχι πως μεγάλωσε χωρίς εκπλήξεις, απλώς είδε τόσα που είναι μάλλον απίθανο να κρεμάσει σαγόνι.

Είναι η γενιά που θα «τρέξει» τη χώρα από το 2035 μέχρι το 2060. Και όμως εμείς, ας πούμε οι γονείς της, δεν σκεφτήκαμε τίποτα ξεχωριστό, τίποτα το ιδιαίτερο, το καινοτόμο. Σύραμε τα παιδιά μας στο δρόμο που βαδίσαμε, αναπαράγοντας τα πρότυπα που ξέραμε, θέλοντας να μεγαλώσουμε κλώνους, ρεπλίκες που θα πάρουν βήμα βάζοντας τα πόδια τους μέσα στις δικές μας πατημασιές.

Κοιτάξτε τυχαία μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Βρείτε έναν πενηντάρη γονιό με ένα παιδί που αυτές τις μέρες δίνει Πανελλαδικές. Τους χωρίζουν τριάντα τόσα χρόνια, μία γενιά. Στην πραγματικότητα τους ενώνουν πολλά περισσότερα. Και οι δύο πέρασαν λίγο ως πολύ από το ίδιο σχολείο. Εκαψαν μυαλό σε φροντιστήρια και αποστήθιση, διεκδικώντας μία θέση, πιθανότατα στην ίδια Σχολή. Και εκεί δεν θα έχουν αλλάξει και πολλά, εκτός από τις, φθίνουσες, προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης του παιδιού. Βέβαια το παιδί μεγαλώνει σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, μπορεί πλέον να αναζητήσει τη ζωή του στο εξωτερικό, κάτι που δεν ήταν αυτονόητο για τον γονιό του, αλλά και για τις απόψεις του Κώστα Καζάκου. Πόσα παιδιά μπορούν, στα αλήθεια, να σταθούν ανταγωνιστικά σε αυτό το περιβάλλον, όταν έχουν μεγαλώσει με όρους και συνθήκες προηγούμενων δεκαετιών;

Στη χώρα που λατρεύει το παρελθόν και αδιαφορεί για το μέλλον, που ποθεί να επιστρέψει εκεί που ήταν, αντί να προχωρήσει μπροστά, η ποιότητα της εκπαίδευσης που προσλαμβάνει ένα παιδί, καθορίζεται αποκλειστικά από την οικογένεια και ελάχιστα από την κοινωνία. Αν δεν πληρώσεις για γλώσσες, φροντιστήρια, δραστηριότητες και εκπαιδευτικές εκδρομές, το παιδί σου έχει ελπίδες μόνο ως φωτεινή εξαίρεση. Όμως συχνά, τα εφόδια ενός παιδιού έχουν μικρότερη σημασία από τις διαθέσιμες επιλογές που έχει μπροστά του. Πολλές φορές οι ίδιοι οι γονείς βγάζουν τις παρωπίδες και τις τοποθετούν στο κεφάλι του σπλάχνου τους. Πόσες χιλιάδες παιδιά, που τώρα ακούν την καρδιά να χτυπάει δυνατά μέσα στα αυτιά, θέλουν να γίνουν, για παράδειγμα, δικηγόροι, μηχανικοί, αρχιτέκτονες; Και μάλιστα γνωρίζουν ότι, επαγγελματικά, οι περισσότεροι θα πάνε σαν τα πρόβατα στη σφαγή. Δεν υπάρχει επιλογή σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα δυσπροσάρμοστο, χωρίς φαντασία. Η παλέτα τους έχει περιορισμένα χρώματα. Είναι βέβαια και το κύρος, το status, τα απομεινάρια κοινωνικών αντιλήψεων από τα ’60ς. Από τότε δηλαδή που η είσοδος στο Πανεπιστήμιο σου επέτρεπε, πράγματι, να αλλάξεις κοινωνική τάξη. Υπάρχει και η άλλη κατηγορία: τα παιδιά που θα εγκλωβιστούν σε Σχολές για τις οποίες δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον ή σε ΤΕΙ της κακιάς ώρας στα οποία θα εγγραφούν, ίσως και για να φύγουν από το σπίτι, στραγγαλίζοντας οικονομικά τους γονείς, δίνοντας ανάσες στα μπαρ της γραφικής ελληνικής περιφέρειας. Δυστυχία με ακαδημαϊκή επικύρωση. Και φυσικά αυτά που θα αποτύχουν.

Ως πατέρας παιδιού που δίνει εξετάσεις μεταφέρω πολλές ενοχές απέναντι στον γιο μου και στη γενιά του. Ξέρω, βέβαια, ότι θα τα καταφέρουν. Θα τα καταφέρουν πολύ καλύτερα από μας. Ωστόσο φοβάμαι ότι τους παραδίδουμε μία χώρα χειρότερη από εκείνη που παραλάβαμε, σε έναν κόσμο που είναι πολύ πιο απαιτητικός από εκείνον που υποδέχθηκε εμάς. Και ενώ όλοι, όταν γίναμε γονείς, είχαμε άλλα όνειρα, κάναμε σπουδαία σχέδια για τα παιδιά μας, να που βρισκόμαστε και εμείς στα κάγκελα του σχολείου, προσπαθώντας, έκπληκτοι και μουδιασμένοι, να καταλάβουμε τι απέγιναν τα χρόνια που έφυγαν.       

protagon.gr     

Εκατομμύρια για χρεοκοπημένα ΜΜΕ!

Του Γιάννη Παντελάκη

Επιχειρήσεις πουλιούνται χιλιάδες. Αρκετές με μικρές ή μεγάλες προοπτικές επανάκαμψης, επιχειρήσεις που με μια μικρή ρευστότητα μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στην αγορά. Το επενδυτικό ενδιαφέρον γι αυτές είναι μικρό και η βασική αιτία συνδέεται με το οικονομικό κλίμα. Σ αυτό το σκηνικό, υπάρχει μια εξαίρεση που προκαλεί εντύπωση (;) Οικονομικά ισχυροί επιχειρηματίες δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον και ειναι διατεθειμένοι να βάλουν πολλά εκατομμύρια  για ν' αγοράσουν ένα Μέσο Ενημέρωσης. Ακόμα και χρεοκοπημένο.

Ο Μαρινάκης έδωσε 23 εκατ. ευρώ για ν' αγοράσει τον ΔΟΛ, ενώ υπήρξε προσφορά 20 εκατ. (φημολογείται από τον Μελισσανίδη) και άλλη με 11 εκατ. (Σαββίδης). Πριν λίγες ημέρες ο Σαββίδης αγόρασε το 20% του MEGA, φαρμακοβιομήχανοι ή άνθρωποι που ασχολούνται με τον τζόγο δημιουργούν ιντερνετικά και ραδιοφωνικά Μέσα, άσχετοι με τον εκδοτικό χώρο αγοράζουν ποσοστά σε υπάρχουσες εφημερίδες ή επιχειρούν δυναμικότερη παρέμβαση μέσω τηλεοπτικών δικτύων κ.ο.κ.

Το μιντιακό τοπίο αλλάζει με παλαιούς παίκτες να αποχωρούν ή να είναι έτοιμοι γι αυτό (Ψυχάρης, Μπόμπολας κ.α.) και νέους επίδοξους εκδότες ή καναλάρχες να δείχνουν πρόθυμοι να αποτελέσουν τους διαδόχους τους τοποθετώντας-σε καιρό βαθιάς κρίσης-πολλά εκατομμύρια ευρώ. Οικονομικά ισχυροί, είναι έτοιμοι-και κάποιοι το κάνουν ήδη-να τοποθετηθούν στον συγκεκριμένο χώρο ο οποίος δεν φημίζεται για τις ευοίωνες οικονομικές προοπτικές του.

Η προσδοκία άμεσου οικονομικού κέρδους δεν αποτελεί την αιτία για όλα αυτά. Τα πιο επιτυχημένα από οικονομικής άποψης ΜΜΕ (μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού), αποφέρουν ελάχιστα κέρδη στους ιδιοκτήτες τους. Οι εφημερίδες κινούνται σε οριακά επίπεδα, συνήθως οι εργαζόμενοι πληρώνουν τη ζημιά (με μειώσεις ή μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή των αποδοχών τους), για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ιδιαίτερα του ειδησεογραφικούς, ούτε λόγος, προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια ‘’πεθαμένη῾῾διαφημιστική αγορά με μεγάλες δυσκολίες, ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα κανάλια. Είναι αριθμητικά πολλά και θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολο να επιβιώσουν από τα μειωμένα διαφημιστικά έσοδα.

Τα Μέσα Ενημέρωσης-με μικρές εξαιρέσεις οικονομικά υγιών επιχειρήσεων-έχουν πάψει ν αποτελούν επικερδείς οργανισμούς με την ορθολογική έννοια του όρου, ο,τι δηλαδή επιβιώνουν οικονομικά από τις πωλήσεις φύλλων, τις θεαματικότητες ή ακροαματικότητες τους. Με την οικονομική κρίση, έσκασε μια μεγάλη φούσκα η οποία τα απογύμνωσε και οικονομικά αφού στηριζόντουσαν σε πήλινα πόδια. Πολλά από τα Μέσα, επιβίωναν μέσα από το αμαρτωλό τρίγωνο ΜΜΕ-Τράπεζες-Πολιτική εξουσία, όταν αυτό έπαψε να λειτουργεί,  άλλοτε πανίσχυρα συγκροτήματα κατέρρευσαν. Οι περιπτώσεις του ΔΟΛ και του Πήγασου, είναι οι πιο ενδεικτικές.

Το ερώτημα «γιατί ένας οικονομικά ισχυρός αγοράζει ένα ΜΜΕ χωρίς προοπτική οικονομικής απόσβεσης των χρημάτων που έβαλε», έχει απαντηθεί εδώ και χρόνια. Γιατί προσδοκά παρέμβαση στα πολιτικά δρώμενα με ο,τι παρεπόμενα (και οικονομικά) αυτό προκαλεί. Πολύ πρόσφατα, ο Σαββίδης σε συνέντευξή του, με ωμό αλλά σαφή τρόπο έδωσε μια τέτοια διάσταση. Όπως είπε «Αν δεν έχεις σχέση με media δεν μπορείς ν' ασχοληθείς με μεγάλες επιχειρήσεις. Επειδή σε πατάνε όπως θέλουνε». Το προσδοκώμενο όφελος για έναν ιδιοκτήτη ΜΜΕ, δεν είναι μόνο το πολιτικό αλλά και το οικονομικό.

Πολιτικές και οικονομικές οι σκοπιμότητες λοιπόν.

Η αλήθεια είναι, πως πάντα αυτό συνέβαινε. Με μικρές ή μεγαλύτερες παραλλαγές. Ωστόσο υπάρχει μια σεβαστή διαφορά συγκριτικά με το παρελθόν. Οι παραδοσιακοί εκδότες (Λαμπράκης, Τεγόπουλος, Βλάχου κ.α.), δεν ήταν επιχειρηματίες που έγιναν εκδότες. Ήταν εκδότες κάποιοι από τους οποίους στην πορεία ανέπτυξαν και επιχειρηματικές δραστηριότητες. Προφανώς η διαφορά είναι μεγάλη.

Όπως και να έχει, η νέα αυτή πραγματικότητα-με αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά- υπάρχει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, μπορεί ν αντιμετωπισθεί μόνο με θεσμικό τρόπο. Το ΕΣΡ να παίξει τον ρόλο του επάνω στο υπάρχον έστω νομικό πλαίσιο, οι Ενώσεις των εργαζομένων στα Μέσα να προσπαθήσουν για την εφαρμογή στοιχειωδών κανόνων δεοντολογίας.  Και οι εργαζόμενοι, να διεκδικήσουν κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, όρους ελεύθερης διατύπωσης απόψεων και καταγραφής γεγονότων.

Έτσι κι αλλιώς, η εποχή εκείνη στην οποία ανάμεσα στα βασικά κριτήρια για την μεταβίβαση ενός Μέσου από έναν ιδιοκτήτη στον άλλο θα είναι και  η εξασφάλιση της ελευθερίας των δημοσιογράφων (όπως συμβαίνει στην Γαλλία), είναι πολύ μακρινή για μας...          

liberal.gr

Ενα χρέος που «καίγεται» στα κουτουρού…

Από την αρχή της διακυβέρνησής τους ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ ήξεραν μόνο ότι θέλουν να παραμείνουν πάση θυσία στην εξουσία. Oλα τα άλλα έρχονται δεύτερα, εξ ου και τα αλλοπρόσαλλα «ναι σε όλα» χωρίς ανταπόδοση

Του Γιώργου Καρελιά

Ας παραβλέψουμε το περσινό «καήκαμε» του Τσακαλώτου, που δείχνει ότι ήξεραν πολύ καλά τι σημαίνουν οι συνεχείς καθυστερήσεις. Ας παραβλέψουμε και το φετινό (του Φεβρουαρίου) «ούτεένα ευρώ νέα μέτρα» του Τσίπρα, ως μια ακόμη συνειδητή απόπειρα πρώιμης παραπλάνησης των αποδεκτών του. Και ας δούμε τα πιο κοντινά.

Λίγο πριν ψηφιστούν τα νέα μέτρα περίσσευαν οι  διαβεβαιώσεις. Πρώτον, ότι δεν θα προ-νομοθετηθούν μέτρα (για το 2019 και το 20120), γιατί ήταν «αντιδημοκρατικά». Και νομοθετήθηκαν. Δεύτερον, ότι οι βουλευτές, πριν ψηφίσουν τα μέτρα, θα γνώριζαν τη ρύθμιση για το χρέος. Παραμύθι, ψήφισαν και δεν γνώριζαν τίποτα.

Τώρα έχουν περάσει στο δεύτερο στάδιο της παραπλάνησης. «Αν δεν πάρουμε τη ρύθμιση για το χρέος, δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα που ψηφίσαμε». Και ποια ρύθμιση, άραγε, θέλουν; Στην αρχή τα ήθελαν όλα. Δηλαδή, ρύθμιση με το ΔΝΤ μέσα, που να επιτρέπει στον Ντράγκι να μας βάλει στην ποσοτική χαλάρωση και μετά να μας επιτρέψει να βγούμε στις αγορές. Όμως,  όταν είδαν ότι όλα αυτά μπορεί και να αποτελούν όνειρο απατηλό, το ξαναγύρισαν. Πέταξαν από το πακέτο την ποσοτική χαλάρωση και άφησαν τον «καθαρό διάδρομο»,  που να οδηγεί (μόνο) στις αγορές (εδώ).

Κάπου εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Με το βασικό λάθος να έχει γίνει και μάλιστα για δεύτερη φορά. Αντί, δηλαδή, να έχουν κλείσει εγκαίρως την αξιολόγηση και να έχουν πάρει την δόση, την «φόρτωσαν» με μαξιμαλιστικές απαιτήσεις για τη ρύθμιση του χρέους, αγνοώντας (;) ότι η γερμανική κυβέρνηση δεν θα τις αποδεχόταν εν όψει εκλογών. Γι’ αυτό υπάρχει και η άποψη που λέει ότι θα ήταν καλύτερα να διεκδικήσει η Ελλάδα τη ρύθμιση για το χρέος μετά τις γερμανικές εκλογές.

Τώρα ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος έχουν βρεθεί μπροστά σε ένα (προβλέψιμο, πάντως) αδιέξοδο και δεν ξέρουν με  ποιον να πάνε και ποιον ν’ αφήσουν. Τη μια τα βάζουν με τον Σόιμπλε, που δεν δίνει τη ρύθμιση για το χρέος, όπως ζητάει το ΔΝΤ. Και όταν το ΔΝΤ φαίνεται διατεθειμένο να δώσει παράταση (εδώ), κάτι που βολεύει την Γερμανία, οι δικοί μας χάνουν την μπάλα; από τη μια τα βάζουν με τον μέχρι χτες «σύμμαχο» (ΔΝΤ) και από την άλλη ταυτίζονται με τη θέση του (μέχρι χτες εχθρού) Σόιμπλε. Ενδεικτική της σύγχυσης εν όψει αδιεξόδου είναι όσα είπε στην τελευταία συνέντευξή του ο Τσακαλώτος σε γερμανική εφημερίδα και όποιος βγάλει άκρη έβγαλε.

Ενδιαμέσως Τσίπρας και Τσακαλώτος σπεύδουν σε μια κομματική συνεδρίαση και βάζουν την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να εκδώσει μια ωραία ανακοίνωση, η οποία επικαλείται την «ηθική και νομική υποχρέωση» των δανειστών να ρυθμίσουν το ελληνικό χρέος. Να τη διαβάσουν ο Σόιμπλε και Λαγκάρντ και να τσακιστούν να τηρήσουν την υποχρέωσή τους!

Κάπως έτσι, από μήνα σε μήνα, από «σκληρή» διαπραγμάτευση σε «ηρωϊκή» υποχώρηση, φτάνουμε στο σύνηθες τέλος: σε  λίγες μέρες Τσίπρας και Τσακαλώτος θα αποδεχθούν, αναγκαστικά πια έτσι όπως τα κατάφεραν, μια οποιαδήποτε λύση, την οποία θα μπορούσαν να έχουν αποδεχθεί εξαρχής, αφού η ίδια ήταν. Και θα είχαν εν τω μεταξύ κερδίσει χρόνο (χαμένο στη διαπραγμάτευση) και χρήμα (καθυστέρηση της δόσης, στέγνωμα της αγοράς).

Κάπως έτσι η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται, οι νέοι της θα φεύγουν, για να τους κουνάνε το δάχτυλο οι παχυλά αμειβόμενοι Καζάκοι. Και οι σημερινοί διαχειριστές της εξουσίας θα παρατείνουν την παραμονή τους σ’ αυτήν  όσο πάει και με βασικό δόγμα «εική και ως έτυχε», νεοελληνιστί στα κουτουρού. 

 protagon.gr       

Συναγερμός στο Ιράν -Πυροβολισμοί μέσα στο κοινοβούλιο και το μαυσωλείο του αγιατολάχ Χομεϊνί

Πυρά ακούστηκαν στο εσωτερικό του ιρανικού κοινοβουλίου, σύμφωνα με όσα μετέδωσε το πρακτορείο Tasnim.

Τουλάχιστον ένας φρουρός σκοτώθηκε και άλλα οκτώ άτομα τραυματίστηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες. Το ίδιο πρακτορείο αναφέρει ότι αρκετοί κρατούνται όμηροι στο εσωτερικό του κτιρίου.

Ο βουλευτής Ελίας Χαζράτι δήλωσε στο PressTV ότι οι δράστες έφεραν καλάσνικοφ και ένα πιστόλι.

Την ίδια στιγμή έγινε γνωστό ότι τρία άτομα άνοιξαν πυρ στο μαυσωλείο του Αγιατολάχ Χομεϊνί, σε Κοιμητήριο στο νότιο τμήμα της Τεχεράνης, τραυματίζοντας αρκετά άτομα.

Tα κρατικά ΜΜΕ μιλούν για επίθεση αυτοκτονίας, δεδομένου ότι το ένα άτομο ανατινάχθηκε. Δύο ακόμα συνελήφθησαν.    

in.gr

Συναγερμός έξω από την Παναγία των Παρισίων

Αστυνομικοί σπεύδουν στην περιοχή γύρω από την Παναγία των Παρισίων καθώς υπάρχουν πληροφορίες για πυροβολισμούς, όπως μεταδίδει το BBC.

Σύμφωνα με τον Independent η γαλλική αστυνομία συστήνει στο κοινό να απομακρυνθεί ή να μείνει μακριά από τον καθεδρικό ναό των Παρισίων καθώς υπάρχει ένα περιστατικό σε εξέλιξη.

Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν ότι ο ύποπτος άνδρας πυροβολήθηκε αφότου επιχείρησε να επιτεθεί σε αστυνομικό με σφυρί.  O ύποπτος έχει τραυματιστεί στο στήθος από τις σφαίρες των αστυνομικών, ενώ δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό εάν ζει ή εάν πέθανε. Ο αστυνομικός που δέχθηκε την επίθεση φέρεται επίσης να έχει τραυματιστεί στο κεφάλι

Άγνωστος αριθμός τουριστών παραμένει εγκλωβισμένος εντός του ναού περιμένοντας να ολοκληρωθεί η επιχείρηση της αστυνομίας.

  

athensvoice.gr