Οι πιο συχνές περιπτώσεις απάτης - Πώς μπορούμε να προστατευθούμε

Μάστιγα αποτελούν οι απάτες σε βάρος πολιτών και κυρίως ηλικιωμένων, είτε από μεμονωμένους δράστες, είτε από  μέλη εγκληματικών ομάδων που δρουν«επιστημονικά» πολλές φορές.

Χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους για να εξαπατήσουν τα υποψήφια θύματά τους, ενώ δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση σε ηλικιωμένα άτομα, τα οποία θεωρούν πιο εύκολους στόχους. Από την άλλη πλευρά, η αστυνομία συλλαμβάνει σχεδόν καθημερινά δράστες, ενώ παράλληλα πραγματοποιεί συνεχή εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών, ώστε να μην πέσουν θύματα επιτήδειων.  

«Οι τρόποι εξαπάτησης πολιτών είναι ενδεικτικοί της ευφυΐας των κακοποιών και της αέναης προσπάθειάς τους να ανακαλύπτουν, να επεξεργάζονται και να επιχειρούν συνεχώς με νέες μεθόδους», τονίζει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο διευθυντής της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, υποστράτηγος Χρήστος Παπαζαφείρης, ενώ επισημαίνει: «Στην πλειονότητα των τρόπων δράσης, επιτήδειοι προσεγγίζουν κυρίως άτομα τρίτης ηλικίας και με διάφορα προσχήματα ή τεχνάσματα τους αποσπούν ή τους αφαιρούν χρηματικά ποσά και τιμαλφή. Θέλω να υπογραμμίσω ότι σε κάθε περίπτωση οι παθόντες θα πρέπει να απευθύνονται στις αρμόδιες αστυνομικές αρχές και να κάνουν τη σχετική καταγγελία».

Οι κυριότερες μορφές απατών και κλοπών με τις οποίες έχουν έρθει αντιμέτωπες τα τελευταία χρόνια οι αρμόδιες υπηρεσίες της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής είναι οι εξής:

Απάτη με το πρόσχημα πρόκλησης τροχαίου ατυχήματος

Οι δράστες αφού συγκεντρώσουν πληροφορίες για την οικογενειακή κατάσταση των θυμάτων, πραγματοποιούν αιφνιδιαστικές τηλεφωνικές κλήσεις προσποιούμενοι τους  δικηγόρους ή τους αστυνομικούς και τους αναφέρουν ψευδώς ότι συγγενικό τους πρόσωπο, συνήθως τα παιδιά τους, έχουν προκαλέσει θανατηφόρο τροχαίο. Προκειμένου να αποφευχθεί η φυλάκιση του συγγενικού τους προσώπου και να απεμπλακεί από τις ποινικές συνέπειες, απαιτούν να τους δώσουν μεγάλα χρηματικά ποσά.

Απάτη σε βάρος ηλικιωμένων με το πρόσχημα οικονομικής βοήθειας συγγενούς

Επιτήδειοι πλησιάζουν ηλικιωμένα άτομα, τα οποία συνήθως ζουν μόνα τους, έχοντας προηγούμενα φροντίσει να μάθουν λεπτομέρειες για την οικογενειακή και οικονομική τους κατάσταση, τα παιδιά τους και πού βρίσκονται αυτά, το επάγγελμά τους  και άλλες λεπτομέρειες, απαραίτητες για να επιτύχουν τον σκοπό τους. Συστήνονται ως φίλοι, συνάδελφοι, που έχουν συναλλαγές με κάποιο μέλος της οικογένειας τους, το οποίο αντιμετωπίζει άμεσο και σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Με τον τρόπο αυτό καταφέρνουν να μπουν στο σπίτι του θύματος και αφού διαπιστώσουν που υπάρχουν χρήματα ή άλλα πολύτιμα αντικείμενα, τα αφαιρούν και αποχωρούν.

Απάτη με πρόσχημα την ιδιότητα υπάλληλων Οργανισμών του Δημοσίου ή πώλησης εμπορευμάτων

Οι δράστες, προσεγγίζουν τα υποψήφια θύματά τους, κυρίως ηλικιωμένα άτομα και με το πρόσχημα ότι είναι υπάλληλοι Οργανισμών του Δημοσίου (Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε, Ε.Υ.Δ.Α.Π, Εφορία) ή πωλητές εμπορευμάτων (πλασιέ, διαφημιστές), τους πείθουν να μπουν στην οικία τους. Στη συνέχεια τους απασχολούν και χωρίς να γίνουν αντιληπτοί, είτε οι ίδιοι, είτε συνεργοί τους καταφέρνουν να τους αποσπάσουν χρήματα και τιμαλφή.

Απάτη από οικιακές βοηθούς ή εργαζόμενους

Όσοι προσλαμβάνονται να εργαστούν σε κάποιο σπίτι για οποιοδήποτε λόγο, όπως οικιακές βοηθοί, απασχολούμενοι ως τεχνίτες, εργάτες κλπ, αφού προσληφθούν και διαπιστώσουν τις συνήθειες των ενοίκων, αλλά κυρίως εντοπίσουν τα σημεία στα οποία φυλάσσονται χρήματα, κοσμήματα, τιμαλφή και αντικείμενα αξίας, είτε αφαιρούν τμηματικά αυτά ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί, είτε τα αφαιρούν όλα και εξαφανίζονται. Σε κάποιες περιπτώσεις οι οικιακές βοηθοί δεν κάνουν οι ίδιες τις κλοπές αλλά δίνουν τις απαραίτητες πληροφορίες σε συνεργούς τους, οι οποίοι ενεργούν, ενώ οι ίδιες έχουν εξασφαλίσει άλλοθι. Σε μια τέτοια περίπτωση τους παρέχουν όλες τις πληροφορίες που είναι χρήσιμες, όχι μόνο ως προς τα σημεία φύλαξης των αντικειμένων αξίας, αλλά και τις συνήθειες των ενοίκων, τα σημεία εισόδου και εξόδου, καθώς και πλήρη περιγραφή των χώρων.

Απάτη με το πρόσχημα διορισμού στον δημόσιο τομέα μέσω ΑΣΕΠ

Δράστες, πλησιάζουν ανυποψίαστους πολίτες και με το πρόσχημα ότι έχουν τη δυνατότητα να τους διορίσουν μέσω του ΑΣΕΠ σε Υπηρεσίες του ευρύτερου Δημόσιου τομέα, καταφέρνουν να τους αποσπάσουν διάφορα χρηματικά ποσά.

Απάτη με πρόσχημα δυνατότητα διευθέτησης «ιδιαίτερων» προσωπικών υποθέσεων

Επιτήδειοι προσεγγίζουν άτομα μεγάλης οικονομικής επιφάνειας, τους συστήνονται ως δικηγόροι και με πρόσχημα ότι μέσω των υψηλών γνωριμιών τους έχουν τη δυνατότητα να διευθετήσουν «ιδιαίτερες» προσωπικές, οικονομικές ακόμα και ποινικές τους υποθέσεις, τους πείθουν να τους καταβάλλουν μεγάλα χρηματικά ποσά.

Απάτη με το πρόσχημα επενδύσεων - αγοράς ξενοδοχείου

Σε αυτή την περίπτωση οι δράστες παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι παράκτιων εταιρειών επενδύσεων, προσεγγίζουν θύματα και τους πείθουν να συμμετάσχουν ως επενδυτές σε παράκτιες εταιρείες, οι οποίες πρόκειται να εξαγοράσουν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες στην Αττική, με ποσοστό κέρδους μεγάλου ύψους, επιδεικνύοντας τους πλαστά έγγραφα και πιστοποιητικά, καταφέρνουν να τους αποσπάσουν μεγάλα χρηματικά ποσά.

Απάτη γραφείου «χαρτομαντείας»

Άτομα που διατηρούν γραφεία «χαρτομαντείας», πείθουν πελάτες τους να τους καταβάλλουν υπέρογκα χρηματικά ποσά, με το πρόσχημα ότι άγνωστοι έχουν κάνει μάγια σε μέλη της οικογένειάς τους ή ότι κάποιοι συγγενείς τους  θα έχουν προβλήματα υγείας στο μέλλον και εκείνοι με τις ?«μαντικές» τους ικανότητες μπορούν να τα αποτρέψουν.

Απάτη με τη μέθοδο κατάρτισης πλαστής διαθήκης

Δράστες, κυρίως δικηγόροι και συμβολαιογράφοι, καταρτίζοντας πλαστές ιδιόχειρες διαθήκες ακλήρων αποθανόντων και παρουσιάζοντας ψευδομάρτυρες, αρχικά καταφέρνουν να εξαπατούν το Ειρηνοδικείο, με αποτέλεσμα την έκδοση κληρονομητήριου στο όνομα συνεργών τους. Στη συνέχεια μεταβαίνουν σε πιστωτικά ιδρύματα, προς διεκδίκηση όλων των ποσών από τους λογαριασμούς των διαθετών, καθώς και των ακινήτων τους.

Απάτη με το πρόσχημα πώλησης αυτοκινήτων σε συμφέρουσα τιμή

Επιτήδειοι με το πρόσχημα ότι είναι έμποροι αυτοκινήτων με υψηλές γνωριμίες τόσο στα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας, όσο και στην εισαγωγή αυτοκινήτων από το εξωτερικό, πείθουν τα θύματά τους ότι μπορούν να τους προμηθεύσουν είτε κατασχεμένα αυτοκίνητα με τη διαδικασία του πλειστηριασμού, είτε να προβούν σε εισαγωγή αυτοκινήτων σε πολύ χαμηλότερες τιμές από την αγοραστική τους αξία και τους αποσπούν έτσι μεγάλα χρηματικά ποσά.

Απάτη με το πρόσχημα αγοραπωλησίας οχημάτων μέσω αγγελιών στο διαδίκτυο

Δράστες, αναζητούν αγγελίες πώλησης οχημάτων σε ιστότοπους και ως υποψήφιοι αγοραστές, πείθουν τους ιδιοκτήτες αυτών να τους παραδώσουν τα οχήματα και τα απαραίτητα έγγραφα αυτών, με σχετικές εξουσιοδοτήσεις μεταβίβασης, ενώ παράλληλα τους αποστέλλουν ηλεκτρονικές πλαστές αποδείξεις του αντιτίμου της αγοράς. Στη συνέχεια, οι δράστες αναρτούν στον συγκεκριμένο ή σε άλλο ιστότοπο αγγελία πώλησης των συγκεκριμένων αυτοκινήτων, με αποτέλεσμα τα αποκομίζουν το αντίτιμο των πωλήσεων από τους νέους αγοραστές.

Απάτες με το πρόσχημα συνδρομών σε φιλανθρωπικά ιδρύματα- σωματεία

Επιτήδειοι παρουσιάζονται ως μέλη κάποιου φιλανθρωπικού ιδρύματος ή διαφόρων σωματείων (τυφλών, ατόμων με αναπηρίες), προσεγγίζουν πολίτες, επιδεικνύοντάς τους δήθεν έγγραφα των σωματείων που εκπροσωπούν και εκμεταλλευόμενοι την ευαισθησία πολιτών, τους πείθουν να συνεισφέρουν οικονομικά καταβάλλοντας χρήματα, ως συνδρομή. Παράλληλα τους δίνουν ψεύτικη απόδειξη. Συχνές είναι και οι περιπτώσεις όπου δράστες εμφανίζονται ως ανήλικα άτομα και ζητούν οικονομική ενίσχυση για τη διοργάνωση σχολικών εκδρομών.

Απάτη με κλοπή χρεωστικών καρτών

Οι δράστες αφαιρούν αρχικά από γραμματοκιβώτια πολυκατοικιών ταχυδρομική αλληλογραφία πιστωτικών ιδρυμάτων προς τους πελάτες τους, που περιέχουν χρεωστικές τους κάρτες, λόγω αντικατάστασης ή λήξης των παλαιών καρτών τους. Στη συνέχεια οι δράστες επικοινωνούν με το τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης πελατών των αντίστοιχων τραπεζών και προσποιούμενοι τους πελάτες - κατόχους των χρεωστικών καρτών, προβαίνον σε ταυτοποιήσεις και παραλαβές μυστικών αριθμών (PIN). Αμέσως μετά ενεργοποιούν τις κάρτες και πραγματοποιούν είτε αναλήψεις από ΑΤΜ, είτε συναλλαγές μέσω POS.

Απάτη με δημιουργία καρτών - κλώνων

Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, επιτήδειοι υποκλέπτουν προσωπικά δεδομένα χρηματοπιστωτικών καρτών, κυρίως με ειδικούς μηχανισμούς υποκλοπής σε ΑΤΜ και POS και κατασκευάζουν πλαστές κάρτες (κλώνους), προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουν σε μεγάλες πόλεις και σε διάφορα νησιά, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Με τη χρήση των καρτών - κλώνων οι δράστες πληρώνουν συνήθως τη διαμονή τους σε πολυτελή ξενοδοχεία, αγοράζουν πανάκριβα ρούχα και γυαλιά ηλίου, ενώ προχωρούν και σε αγορά κοσμημάτων πολύ μεγάλης αξίας.

Σημειώνεται, ότι στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας, οι πολίτες μπορούν να βρουν λεπτομερείς ανακοινώσεις σχετικά με υποθέσεις που έχουν εξιχνιαστεί, φωτογραφίες των δραστών, που έχουν κοινοποιηθεί κατόπιν σχετικών διατάξεων των εισαγγελικών αρχών, αλλά και χρήσιμες συμβουλές για την αποφυγή εξαπάτησης, καθώς  και τα μέτρα προφύλαξης που μπορεί ο καθένας να πάρει για να αποφύγει την διάπραξη σε βάρος του κλοπών και ληστειών.

Τι πρέπει να προσέχουμε για να μην πέσουμε θύματα απάτης

-Να μην πείθεστε εύκολα από άτομα, τα οποία σας «πλησιάζουν» ως γνωστοί συγγενικών - φιλικών προσώπων.

-Να είστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί σε άγνωστα άτομα που επιχειρούν με διάφορα προσχήματα και τεχνάσματα να εισέλθουν στην οικία σας.

-Εφόσον άγνωστο άτομο εισέλθει στην οικία σας με οποιαδήποτε πρόφαση (π.χ. διεξαγωγή έρευνας, πώληση κάποιου προϊόντος, ανάγκη να πραγματοποιήσουν μια κλήση κ.λπ.), να μην επιτρέπετε να μεταβαίνει σε άλλους χώρους του σπιτιού σας, πέραν αυτών που χρειάζεται και ποτέ να μην χάνετε την οπτική επαφή μαζί του. Στην περίπτωση αυτή, να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο αφαίρεσής τους με τη μέθοδο της απασχόλησης.

-Να είστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί όταν άγνωστοι προσπαθήσουν να σας πείσουν για την καταβολή χρηματικού ποσού, με το πρόσχημα επείγουσας ανάγκης συγγενικού - φιλικού προσώπου (π.χ. νοσηλεία σε νοσοκομείο). Το ίδιο μπορεί να προσπαθήσουν και τηλεφωνικά. Για τους ίδιους λόγους να μην ενδίδετε σε προτροπές για συνάντηση (ραντεβού κ.λπ.).

-Σε περιπτώσεις που άγνωστοι επικαλούνται έκτακτη ανάγκη γνωστού - συγγενικού σας προσώπου, να επιδιώκετε πάντα οι ίδιοι να επικοινωνείτε τηλεφωνικά με το γνωστό-συγγενικό σας πρόσωπο, προς επιβεβαίωση των όσων επικαλούνται. Η επικοινωνία να γίνεται με δικό σας τηλέφωνο και κατόπιν δικής σας πρωτοβουλίας και να μην δέχεστε να μιλάτε με άτομο, το οποίο κάλεσαν οι άγνωστοι.

-Σε κάθε περίπτωση, να δηλώνετε ότι δεν πρόκειται να παραδώσετε χρήματα, εάν δεν εμφανιστούν οι γνωστοί-συγγενείς σας.

-Να μην δέχεστε σε καμία περίπτωση άγνωστα άτομα να σας οδηγήσουν σε Πιστωτικό Κατάστημα ή ΑΤΜ για ανάληψη χρηματικού ποσού.

-Να μην πείθεστε εύκολα σε ευκαιριακές αγορές προϊόντων που σας προτείνουν άγνωστα άτομα, ιδιαίτερα, δε, δίχως να δείτε πρώτα τα προϊόντα αυτά.

-Να μην πείθεστε από άγνωστους, οι οποίοι εμφανίζονται ως υπάλληλοι Δημόσιας Υπηρεσίας ή άλλου φορέα για την επιδιόρθωση κάποιου τεχνικού προβλήματος, εάν δεν τους έχετε εσείς προηγουμένως καλέσει.

-Να μην πείθεστε όταν άγνωστοι σας ζητούν να καταβάλλετε χρήματα για οφειλές γνωστών ή συγγενικών προσώπων σε δημόσιες υπηρεσίες ή σε καταστήματα - εταιρείες για αγορά αγαθών - προσφορά υπηρεσιών.

-Επισημαίνεται ότι από νοσοκομεία ή από δημόσιες υπηρεσίες δεν χρησιμοποιείται η πρακτική υπάλληλοί τους να μεταβαίνουν σε οικίες ή σε δημόσιους χώρους και να ζητούν από πολίτες την καταβολή χρημάτων για υπηρεσίες που παρέχουν.

-Να έχετε πάντα διαθέσιμους τους τηλεφωνικούς αριθμούς, με τους οποίους πρέπει να επικοινωνήσετε σε περίπτωση ανάγκης (Αστυνομία, Πυροσβεστική, Ν οσοκομεία, στενοί συγγενείς κ.α.).

-Προσπαθήστε να συγκρατήσετε τα χαρακτηριστικά των δραστών, καθώς και τα οχήματα με τα οποία κινούνται (αριθμό κυκλοφορίας, μάρκα οχήματος, χρώμα κ.λπ.), για να βοηθήσετε το έργο των διωκτικών αρχών.

-Να ενημερώνετε πάντα τις αστυνομικές Αρχές, ακόμη και σε περίπτωση απόπειρας απάτης σε βάρος σας.    

 tvxs.gr

«Μπλόκο» σε εταιρίες με ΑΦΜ Βουλγαρίας

Μπλόκο» επιχειρεί το υπουργείο Οικονομικών στην εικονική μεταφορά κερδών ελληνικών επιχειρήσεων στη γειτονική Βουλγαρία μέσω της χρησιμοποίησης εταιρειών σφραγίδων που έχουν συσταθεί στη γειτονική χώρα. H εικονική εξαγωγή κερδών είναι η πρακτική που, σύμφωνα με στελέχη του υπουργείο Οικονομικών, παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας τα τελευταία χρόνια καθώς η μεγάλη διαφορά μεταξύ του επιχειρηματικού φορολογικού συντελεστή μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας αποδεικνύεται πολύ μεγάλο κίνητρο για φοροαποφυγή.

Παρά τη φαινομενικά και τυπικά νομότυπη λειτουργία των εταιρειών σφραγίδων στη Βουλγαρία, στην Καραγιώργη Σερβίας ξεκαθαρίζουν ότι το ελληνικό φορολογικό καθεστώς είναι πλήρως θωρακισμένο για την αντιμετώπιση καταχρηστικών πρακτικών με τη εικονική μεταφορά κερδών σε χώρες με προνομιακό φορολογικό καθεστώς και ότι «πολύ σύντομα θα γίνει αντιληπτό ότι δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή η δημιουργία εταιρείας στη Βουλγαρία». Έρχονται σαρωτικοί έλεγχοι με βάση στοιχεία που έχει ήδη συλλέξει η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων.

Έμπειροι φοροτεχνικοί περιγράφουν τις πιο διαδεδομένες πρακτικές παράκαμψης του ελληνικού φορολογικού συστήματος από επιχειρηματίες που κινούνται στα όρια του φορολογικού συστήματος κάνοντας κατάχρηση των ελευθεριών διακίνησης κεφαλαίων και προϊόντων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η πιο διαδεδομένη πρακτική είναι η σύσταση μιας επιχείρησης σφραγίδας στη γειτονική Βουλγαρία η οποία ασχολείται κατά κύριο λόγο με την παροχή υπηρεσιών. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη Βόρεια Ελλάδα στην παροχή μελετητικών υπηρεσιών (π.χ. τεχνικών, πληροφορικής) οι οποίες παρέχουν τις υπηρεσίες τους στην Ελλάδα αλλά εκδίδουν τιμολόγια από βουλγάρικη επιχείρηση. Με αυτόν τον τρόπο καταβάλλουν φόρο μόνο στη εφορία της Βουλγαρίας όπου ο φορολογικός συντελεστής είναι 10% και ο φόρος μερισμάτων 5%.

Η δεύτερη πιο διαδεδομένη πρακτική είναι αυτή της εικονικής μεταφοράς κερδών εισαγωγικών επιχειρήσεων στη Βουλγαρία μέσω της ίδρυσης εταιρείας- μεσάζοντα στη γειτονική χώρα. Για παράδειγμα, η ελληνική επιχείρηση αγοράζει πρώτη ύλη από την Ιταλία. Ζητά από την ιταλική επιχείρηση να εκδώσει τιμολόγιο πώλησης προς βουλγάρικη επιχείρηση, η οποία ουσιαστικά ανήκει στην ελληνική. Στη συνέχεια, η βουλγάρικη επιχείρηση πουλά σε πολύ υψηλότερη τιμή την πρώτη ύλη στην ελληνική. Με αυτόν τον τρόπο το μεγάλο μέρος του κέρδους φορολογείται στη Βουλγαρία με 10% και ένα πολύ μικρό μέρος του κέρδους φορολογείται στην Ελλάδα με συντελεστή 26% στο επίπεδο της επιχείρησης και επιπλέον 15% εφόσον μοιραστεί μέρισμα στους μετόχους (συνολικός φορολογικός συντελεστής 39,65%).

Διαδεδομένη είναι επίσης και η περίπτωση της μεταφοράς της καταστατικής έδρας μια επιχείρησης στη Βουλγαρία, χωρίς όμως να μεταφερθεί και στο ελάχιστη η πραγματική της δραστηριότητα εκτός των ελληνικών συνόρων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των επιχειρήσεων ελληνικών συμφερόντων στη Βουλγαρία ξεπερνά τις 16.000.

Η υφυπουργός Οικονομικών, αρμόδια για τη φορολογία, κα Κατερίνα Παπανάτσιου μίλησε σε ημερίδα στη Θεσσαλονίκη και, με βάση τις ενδείξεις που έχει στη διάθεσή της από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς,  εξέφρασε την εκτίμηση ότι οι 8 από τις 10 επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων που έχουν ιδρυθεί στην Βουλγαρία είναι εικονικές και “σφραγίδες”.

Οι προκαταρτικοί έλεγχοι για τον περιορισμό του φαινομένου έχουν ήδη ξεκινήσει και θα περιλαμβάνουν ακόμη και το άνοιγμα τραπεζικών θυρίδων και λογαριασμών. Το οπλοστάσιο των ελληνικών φορολογικών αρχών είναι προβλέψεις του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος σύμφωνα με τις οποίες κάθε επιχείρηση, όπου και αν βρίσκεται, εφόσον ο πραγματικός τόπος άσκησης της διοίκησής τους βρίσκεται στην Ελλάδα είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδας και φορολογείται με τους ελληνικούς φορολογικούς συντελεστές. Ενδεικτικά στοιχεία απόδειξης ότι η άσκηση της διοίκησής τους βρίσκεται στην Ελλάδα είναι: ο τόπος άσκησης της καθημερινής διοίκησης,  ο τόπος λήψης στρατηγικών αποφάσεων, ο τόπος πραγματοποίησης της ετήσιας γενικής συνέλευσης των μετόχων ή εταίρων, ο τόπος τήρησης βιβλίων και στοιχείων,• ο τόπος συνεδριάσεων του ΔΣ ή άλλου εκτελεστικού οργάνου διοίκησης, ο τόπος κατοικίας των μελών ΔΣ ή άλλου εκτελεστικού οργάνου διοίκησης καθώς και της πλειοψηφίας των μετόχων.

ΙΧ και POS μέσω Βουλγαρίας

Η γειτονική Βουλγαρία δεν χρησιμοποιείται μόνο ως όχημα εικονικής μεταφοράς κερδών και εισοδήματος. Χρησιμοποιείται κατά κόρον και σαν... παρακαμπτήρια οδός για την απόκτηση και κυκλοφορίας στους ελληνικούς δρόμους πολυτελών ΙΧ υψηλού κυβισμού καθώς και για την παράκαμψη των κεφαλαιακών ελέγχων που έχουν επιβληθεί στις τράπεζες (capital controls).

Στη Βόρεια Ελλάδα είναι πολύ διαδεδομένη η εικόνα πολυτελών ΙΧ τύπου τζιπ που στο τιμόνι τους όμως βρίσκονται φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδος. Οι τελωνειακές αρχές πραγματοποιούν επιτόπιους ελέγχους ζητώντας αποδεικτικά στοιχεία για τη χώρα της συνήθους διαμονής του οδηγού του οχήματος.

Συνήθως στους ελεγκτές παρουσιάζονται έγγραφα σύμφωνα με τα οποία το όχημα ανήκει σε εταιρεία που εδρεύει στη Βουλγαρία και ο οδηγός της εμφανίζεται ως στέλεχος της συγκεκριμένης επιχείρησης. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής: το όχημα δεσμεύεται μέχρι να προσκομίσει ο οδηγός του οχήματος συγκεκριμένα στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι η εταιρεία στη Βουλγαρία στην οποία ανήκει το όχημα έχει πραγματική δραστηριότητα (πραγματοποίηση επιχειρηματικών εσόδων, κέρδη, φορολογικές δηλώσεις) καθώς και ότι είναι απαραίτητη η πραγματοποίηση οδικών ταξιδιών στην Ελλάδα για τους επιχειρηματικούς σκοπούς της βουλγάρικης επιχείρησης. Αν τα στοιχεία που θα προσκομιστούν είναι ελλιπή τότε το όχημα δεσμεύεται, ασκούνται στον οδηγό κατηγορίες για λαθρεμπόριο και του επιβάλλονται τσουχτερά πρόστιμα για τα τέλη ταξινόμησης που αντιστοιχούν στο ίδιο όχημα, εφόσον αυτό είχε κυκλοφορήσει κανονικά στην Ελλάδα με ελληνικές πινακίδες. Όσοι καταφεύγουν στα ΙΧ με πινακίδες εξωτερικού επιχειρούν ουσιαστικά να αποφύγουν τα υψηλά τέλη ταξινόμησης που επιβάλλονται στα ΙΧ μεγάλου κυβισμού που ταξινομούνται στην Ελλάδα καθώς και τα τεκμήρια και το φόρο πολυτελούς διαβίωσης.

POS εξωτερικού

Μια.. φάμπρικα που εμφανίστηκε αμέσως μετά την επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων, ήταν αυτή της εγκατάστασης και χρήσης συσκευών ηλεκτρονικής χρέωσης καρτών POS τα οποία ήταν συνδεδεδμένα με τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού. Κατά κύριο λόγο επιχειρήσεις του κλάδου εστίασης προχώρησαν στην απόκτηση αυτών των συσκευών οι οποίες όπως είχαν τεθεί εκτός νόμου με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που αφορούσε την επιβολή των capital controls. Η συγκεκριμένη νομοθεσία προβλέπει ότι δεν επιτρέπεται η εκκαθάριση στο εξωτερικό συναλλαγών πληρωμής με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα. Με την εγκατάσταση αυτών των συσκευών οι πωλήσεις των επιχειρήσεων μέσω καρτών συγκεντρώνονταν σε τραπεζικό λογαριασμό του εξωτερικού και ο επιχειρηματίας μπορούσε με τη χρήση χρεωστικής κάρτας που ήταν συνδεδεμένη με τον λογαριασμό να κάνει απεριόριστα αναλήψεις μετρητών μέχρι το ποσό του τραπεζικού του υπολοίπου, χωρίς περιορισμούς. Το φαινόμενο αυτό έχει, μετά από ελέγχους, περιοριστεί σε σημαντικό βαθμό.

Έθνος

   

Καταλονία: Ηθική και (πολιτικές) σκοπιμότητες

Του Δημήτρη Μηλάκα

 ΤΟ (ΔΙΕΘΝΕΣ) Δίκαιο – για όσους δεν πέφτουν από τα σύννεφα – δεν είναι τίποτε περισσότερο από την κωδικοποίηση του συσχετισμού της δύναμης, με ένα χορταστικό πασπάλισμα ωραίων λέξεων και φράσεων για αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα που θα πρέπει να τηρούνται και να προστατεύονται.

Ακρογωνιαίος λίθος των εν λόγω πασπαλισμάτων είναι τα βασικά ατομικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου και του αυτοπροσδιορισμού. Αφαιρώντας, ωστόσο, τη «σάλτσα», αυτό που μένει στο Δίκαιο είναι ο συσχετισμός της δύναμης. Με πιο απλά λόγια, δίκαιο είναι ο τρόπος με τον οποίο οι ισχυροί ερμηνεύουν αυτό που έ-χουν γράψει…

ΑΚΡΙΒΩΣ αυτός ο συσχετισμός που ίσχυε πριν από μερικά χρόνια αποφάνθηκε υπέρ του δίκαιου αγώνα των κατοίκων του Κοσσυφοπεδίου – αυτόνομης επαρχίας της Σερβίας – να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους και με βάση αυτήν την απόφαση τα δυτικά όπλα πολέμησαν υπέρ αυτής της υπόθεσης.

ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ο αγώνας των Κοσοβάρων ήταν τότε για το Διεθνές Δίκαιο δίκαιος, γιατί δεν είναι σήμερα δίκαιο το αίτημα της Καταλονίας – αυτόνομης επαρχίας της Ισπανίας – και των κατοίκων της για αυτοδιάθεση;

ΕΠΙΣΗΣ, αν η αντίδραση του Μιλόσεβιτς, η οποία περιλάμβανε τη χρήση του μονοπωλίου της βίας που διέθετε το σερβικό κράτος, ήταν ανήθικη και παράνομη σε βαθμό που να επιβάλει τη διεθνή στρατιωτική παρέμβαση για την αποκατάσταση της διεθνούς δικαιοσύνης και νομιμότητας, γιατί δεν ισχύει το ίδιο για τον πρωθυπουργό της Ισπανίας Ραχόι;

ΑΝ, ΤΕΛΙΚΑ, οι κάτοικοι του Κοσόβου είχαν δίκιο να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους και να λάβουν μάλιστα στρατιωτική υποστήριξη για να την πετύχουν, γιατί έχουν άδικο σήμερα οι Κούρδοι, οι οποίοι μάλιστα απειλούνται με πόλεμο από τους γείτονές τους (Ιρακινούς, Ιρανούς και Τούρκους) αν τολμήσουν να προχωρήσουν στην ανεξαρτησία τους;

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να παραθέσει κανείς δεκάδες παραδείγματα ξεκινώντας από τα βάθη της Ιστορίας και φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας, όπου αποδεικνύεται ότι το δίκαιο το οποίο τελικά επικρατεί δεν έχει καμία σχέση με την ηθική του διάσταση, αλλά είναι απλώς και μόνο αποτέλεσμα πολιτικών σκοπιμοτήτων. Πώς θα ερμηνεύσουν λοιπόν οι ισχυροί τας γραφάς (τους) στην περίπτωση της Καταλονίας;

ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ο κατακερματισμός της Ισπανίας (σήμερα), του Βελγίου (αύριο), της Γαλλίας (Κορσική μεθαύριο) και εν τέλει της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Υπάρχει η βούληση και κυρίως η (γερμανική) ισχύς που θα φρενάρει τις φυγόκεντρες δυνάμεις;

Θα δούμε…      

topontiki.gr

Ακήρυχτος πόλεμος

Του Νίκου  Μπογιόπουλου

Πριν από το μακελειό στο Λας Βέγκας με τους 59 νεκρούς, είχε προηγηθεί το μακελειό στο Ορλάντο με τους 50 νεκρούς. Και πριν από αυτό, είχε προηγηθεί το μακελειό στο σχολείο του Κονέκτικατ με τους 26 νεκρούς. Πριν από το μακελειό στο Κονέκτικατ, σε διάστημα 18 μηνών η χρήση όπλων στα αμερικανικά σχολεία είχε προκαλέσει 17 θύματα. Στους 18 μήνες μετά το μακελειό στο Κονβέκτικατ, οι θάνατοι εξ αυτού του λόγου ξεπέρασαν τους 40. Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.

  Σύμφωνα με τα στοιχεία του Iain Overton, τον συγγραφέα του Gun Baby Gun, στις ΗΠΑ:

μόνο το 2011 έδωσαν τέλος στη ζωή τους 92 παιδιά κάτω των 14 ετών κάνοντας χρήση όπλου που είχαν στην διάθεσή τους,

κυκλοφορούν τα περισσότερα όπλα ανά άνθρωπο από κάθε άλλη χώρα του πλανήτη,

το 2013 καταγράφηκαν 100.598 πυροβολισμοί που οδήγησαν στον θάνατο 33.636 ανθρώπους, με τους 1.075 να είναι παιδιά κάτω των 19 ετών.

  Στο φόντο του μακελειού στο Λας Βέγκας, από έναν τύπο που είχε στη διάθεσή του 49 (!) όπλα, πολλά από τα οποία δεν διαθέτει ούτε ο αμερικανικός στρατός, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ήταν ήδη από το 2000, κάτω από την αιγίδα της οργάνωσης «Ενα εκατομμύριο μαμάδες», που σε ένα από τα μαζικότερα συλλαλητήρια στην ιστορία της Ουάσιγκτον κινητοποιήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες ζητώντας το εξής αυτονόητο: «Νόμους οπλοκατοχής για ασφαλή παιδιά».

  Εντούτοις, και τότε και πολλές φορές έκτοτε, αποδείχτηκε ότι το λόμπι της οπλο-λαγνείας διέθετε ισχυρότερες προσβάσεις στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας.

  Οι προσβάσεις αυτές και η αντίστοιχη επιρροή στα αμερικανικά κέντρα λήψης των αποφάσεων δεν έχουν να κάνουν μόνο ή κυρίως με το γεγονός ότι στις ΗΠΑ πρέπει να αναγνωριστεί ως δεδομένη η ύπαρξη σημαντικής κοινωνικής βάσης που τάσσεται υπέρ της οπλοκατοχής. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι για κάθε διαμαρτυρία ενάντια στην οπλοκατοχή, στις ΗΠΑ αρθρώνεται λόγος – σε κοινωνικό επίπεδο – υπέρ της οπλοκατοχής.

  Για παράδειγμα, την ίδια ώρα που πραγματοποιούνταν στην Ουάσιγκτον η διαδήλωση στην οποία αναφερθήκαμε κατά της οπλοκατοχής, σε άλλο σημείο της πόλης είχε διοργανωθεί αντι-διαδήλωση υπέρ της «ελευθερίας χρήσης των όπλων»…

  Επομένως, η απάντηση στο ερώτημα για τη διαιώνιση του καθεστώτος της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, βεβαίως και δεν μπορεί να μη λαμβάνει υπόψη της την παράδοση της χώρας.

  Η ουσία, όμως, της υπόθεσης βρίσκεται αλλού. Άλλος είναι εκείνος ο παράγοντας, ο βασικός και ο καθοριστικός, που εξηγεί το γιατί σε μια χώρα 325 εκατομμυρίων ανθρώπων κυκλοφορούν πάνω από 300 εκατομμύρια όπλα!

  Ο παράγοντας αυτός δεν είναι άλλος από την ισχύ που διαθέτει το πολιτικό και οικονομικό λόμπι (που εκπροσωπείται από την «Εθνική Ομοσπονδία Όπλων»), η οποία τάσσεται υπέρ της ελεύθερης οπλοκατοχής στις ΗΠΑ. Πολιτική ισχύς η οποία προέρχεται από τη με χίλια νήματα διασύνδεσή του με επιχειρηματικούς κολοσσούς της βιομηχανίας όπλων, όπως, για παράδειγμα, η «Lockheed».

  Για να καταλάβει κανείς τι εννοούμε με τον όρο «πολιτική ισχύς» αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην ανθρωπογεωγραφία της αμερικανικής διοίκησης επί εποχής Μπους:

Η Λιν Τσέινι, σύζυγος του Αμερικανού αντιπροέδρου Τσέινι, διατέλεσε διευθύντρια στη «Lockheed».

Ο Στέφεν Χάντλεϊ, αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφαλείας στο Λευκό Οίκο, ήταν ταυτόχρονα και ιδρυτής του δικηγορικού γραφείου «Σι και Γκάρντνερ», που εκπροσωπεί τη «Lockheed».

Ο Νόρμαν Μινέτα ήταν υπουργός Μεταφορών και πρώην αντιπρόεδρος της «Lockheed».

Οσο για τον αναπληρωτή γενικό εισαγγελέα των ΗΠΑ, ήταν αυτός που εκπροσωπούσε τη «Lockheed» στην Ατλάντα.

  Η «Lockheed» είναι η μεγαλύτερη πολεμική βιομηχανία στον κόσμο, που κατασκευάζει τα πάντα: Από αεροπλάνα, βόμβες και πυραύλους μέχρι υπουργούς, γερουσιαστές και εισαγγελείς. Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί τούτο:

  Στην πρώτη του κιόλας συνέντευξη μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Ασκροφτ, είχε δηλώσει στο CNN: «Το να φέρουν όπλα οι Αμερικανοί είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους».

  Για να καταλάβουμε πώς ζυγίζει τα «δικαιώματα» το αμερικανικό πολιτικό σύστημα δεν έχουμε παρά να σημειώσουμε ότι αυτός, ο υπέρμαχος των «συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων», ο Ασκροφτ, ήταν ο ίδιος άνθρωπος που μετά την 11η Σεπτέμβρη είχε δηλώσει πως η Αμερική, στον «αγώνα της κατά της τρομοκρατίας», δεν μπορεί να ασχολείται με «πολυτέλειες», όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες…

  Σε ό,τι αφορά την αμερικανική διοίκηση, επί Ομπάμα, ένα στοιχείο αρκεί: Από τα άτομα που είχαν την υποστήριξη της «Εθνικής Ομοσπονδίας Όπλων» (NRA) στις εκλογές για το Κογκρέσο, ποσοστό άνω του 80% εκλέγονταν…

  Όσο για τον Τραμπ και μόνο η εικόνα του να ανοίγει το ετήσιο συνέδριο του NRA τον περσινό Απρίλη τα λέει όλα. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι αυτός που στο ντιμπέιτ του υποψηφίων του Ρεπουμπλικανικού κόμματος το 2015 διαφήμιζε την περηφάνια του για το γεγονός ότι κρατά συχνά όπλα στα χέρια του. Όταν, δε, τέθηκε το θέμα της σύστασης ζωνών απαγόρευσης όπλων γύρω από σχολεία και εκκλησίες το αρνήθηκε λέγοντας πως αυτό θα ήταν «καταστροφή»…

  Ο Τραμπ αποτέλεσε τον εκλεκτό της ΝRA στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ με την Ομοσπονδία να του εξασφαλίζει πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια για την προεκλογική του εκστρατεία. Ποσό διόλου ευκαταφρόνητο, αλλά στην πραγματικότητα σταγόνα στον ωκεανό για μια βιομηχανία, την βιομηχανία όπλων των ΗΠΑ, που τζιράρει πάνω από 40 δισ. δολάρια ετησίως…

  Ας επαναλάβουμε το νούμερο: 40 δισ. δολάρια! Να, λοιπόν, η αιτία για το «Πώς είναι δυνατόν για τα όπλα να υπάρχει λιγότερο αυστηρή νομοθεσία από τα παιχνίδια;», όπως αναρωτιόταν η «Ουάσιγκτον Ποστ» μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών έξω από το Λευκό Οίκο, το Φλεβάρη του 2001.

  Να, λοιπόν, γιατί το πιο απλό πράγμα στις ΗΠΑ είναι η αγορά και η κατοχή όπλου. Κάθε είδους όπλου. Ακόμα και όπλα που εκτοξεύουν οβίδες πωλούνται ελεύθερα στους ενδιαφερόμενους πελάτες. Όπως αποκαλύφθηκε τα όπλα και τα πυρομαχικά που είχαν χρησιμοποιήσει τον Απρίλη του 1999 δύο μαθητές σε λύκειο του Κολοράντο, όταν εκτέλεσαν 13 συμμαθητές τους και στη συνέχεια αυτοκτόνησαν, τα είχαν προμηθευτεί από το σούπερ μάρκετ της περιοχής…

  Να γιατί ακόμα και ο νόμος που ίσχυε από το 1994 μέχρι το 2004 όσον αφορά στην οπλοχρησία (και ο οποίος μετά τις συνεχείς αναβολές χρειάστηκε εφτά χρόνια για να ψηφιστεί) ως μοναδική προϋπόθεση για την αγορά όπλου στις ΗΠΑ όριζε ότι ο αγοραστής θα έπρεπε απλώς να είναι άνω των 18 ετών.

  Να γιατί κατά την προεκλογική περίοδο του 2004, ακόμα και αυτός ο νόμος σχετικά με την οπλοκατοχή τέθηκε σε αχρηστία αφού η κυβέρνηση Μπους φρόντισε να αποφύγει να προχωρήσει στην ανανέωση της ισχύος του.

  Είναι χαρακτηριστικό: Ένα χρόνο μετά το μακελειό στο Τέξας με τους 22 νεκρούς, το 1991, σε 27 Πολιτείες των ΗΠΑ εισήχθησαν ρυθμίσεις άδειας οπλοκατοχής μέσα σε πανεπιστημιουπόλεις και εκκλησίες με δικαίωμα χρήσης του όπλου με πρόφαση την αυτοάμυνα, ακόμα κι αν ο κάτοχος των όπλων ήταν υπό την επήρεια αλκόολ…

  Αρκετές φορές η φιλολογία γύρω από το ζήτημα της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ θέλει να κατατείνει στο συμπέρασμα ότι η ευρεία κατοχή όπλων στις ΗΠΑ αποτυπώνει τους όρους συγκρότησης αυτού του κράτους. Όροι οι οποίοι, όπως λέγεται, έχουν διαμορφώσει στο λαό ένα πνεύμα… «πολιτοφύλακα» και ότι τελικά είναι ο ίδιος ο λαός που ενσυνείδητα έχει επιβάλει τέτοιους κανόνες υπεράσπισης των ελευθεριών του, όπως η κατοχή όπλων, ώστε να αναγκάζεται το κράτος να τους αποδέχεται.

  Μόνο που αυτή η προσέγγιση προσπαθεί, πίσω από ένα «έθνικ» και «φολκλορικό» προπέτασμα, να κρύψει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα επικερδέστατο εμπόριο. Με μια μπίζνα τεραστίων διαστάσεων που, στο τέλος τέλος, δεν αντανακλά παρά την ακραία εκμεταλλευτική αγριότητα στο επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων. Αγριότητα που θέλει «ο άνθρωπος (να) είναι λύκος για τον άνθρωπο».

  Στο πλαίσιο αυτής της αγριότητας και αυτής της μπίζνας, οι εκπρόσωποι του κράτους και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος μόνο προσχηματικά επικαλούνται την πράγματι υπαρκτή αμερικανική παράδοση της οπλοκατοχής.

  Εύλογο, επομένως, και το συνακόλουθο ερώτημα: Τι κοινωνία είναι αυτή, τελικά, όπου όπως προείπαμε σε έναν πληθυσμό 325 εκατομμυρίων Αμερικανών, τα όπλα που υπάρχουν στα αμερικανικά σπίτια υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια (!), δηλαδή ένα όπλο για σχεδόν κάθε Αμερικανό, ανεξαρτήτως ηλικίας!

  Πρόκειται προφανώς για μια κοινωνία βουτηγμένη στην «κουλτούρα του φόβου». Του «τρόμου». Του άκρατου ατομισμού. Της αποθέωσης της «δύναμης» και της επιβολής του «νόμου του ισχυρού». Του ανελέητου ανταγωνισμού και της αντιδραστικής βίας ως μέσου επιβεβαίωσης του εγώ.

  Μια κοινωνία που σπρώχνεται εξ απαλών ονύχων να αναζητά τη «συλλογικότητα» στις συμμορίες. Που διδάσκεται να εκλαμβάνει το έγκλημα ως διαδικασία «επιβίωσης» ή και «καταξίωσης», όπως ακριβώς απορρέει από το γεγονός ότι την μαθαίνουν να αποδέχεται τα εγκλήματα των ταγών της σαν «πατριωτισμό» και «επιβίωση του έθνους». Μια κοινωνία όπου η ανθρώπινη ζωή αξίζει τόσο όσο λέει εκείνο το σλόγκαν: «Ο πρώτος είναι τα πάντα, ο δεύτερος δεν είναι τίποτα».

  Αυτή η κοινωνία,

η τόσο διαποτισμένη από το πνεύμα του «κοινωνικού δαρβινισμού»,

μέσα από το καθεστώς των ταξικά αβυσσαλέων ανισοτήτων,

με τους 50 εκατομμύρια λειτουργικά αναλφάβητους,

τα 50 εκατομμύρια των ανασφάλιστων,

τα 50 εκατομμύρια που τρέφονται με κουπόνια απορίας,

τα 100 εκατομμύρια φτωχούς και απόκληρους,

που εθίζεται διαρκώς από την κυρίαρχη ιδεολογία στη λογική της «Άγριας Δύσης», της «εκδίκησης» και της «αντεκδίκησης»,

που «λύνει» τα υπαρξιακά της φλερτάροντας ακατάπαυστα με την αλλοτρίωση και την αποξένωση μέσω των «σούπερ-ηρώων» της,

φαίνεται να κρατά πάντα ζωντανό εκείνο τον αφορισμό του Κλεμανσό όταν έλεγε ότι «η Αμερική είναι η χώρα που πέρασε από τη βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς να αγγίξει τον πολιτισμό»…

  Το αποτέλεσμα της οπλο-λαγνείας (για να θυμηθούμε το ομότιτλο και βραβευμένο με Οσκαρ ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ) είναι ένας πραγματικά «Ακήρυχτος Πόλεμος» στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

  Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ σκοτώνονται από πυροβόλα όπλα πάνω από 11.000 άνθρωποι (!) ως αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής και οπλοχρησίας. Πρόκειται, δηλαδή, σε επίπεδο ανθρωπίνων απωλειών, για …τέσσερις (!) 11ες του Σεπτέμβρη κάθε χρόνο!

  Όπως έλεγε ο Μουρ στο ντοκιμαντέρ του, αυτός ο «ακήρυχτος πόλεμος» στις ΗΠΑ δεν είναι παρά το τίμημα που πληρώνει ο αμερικανικός λαός για τον «Νο 1» ιμπεριαλιστή του πλανήτη.

  Είναι, όπως ισχυριζόταν, η αντανάκλαση στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας – με τη μορφή της αντικοινωνικής «τρέλας» – του τρόμου, του φόβου και της βίας που οι ΗΠΑ σπέρνουν στον κόσμο…

  enikos.gr

    

Τι επάγγελμα πρέπει να κάνετε, για να επιβιώσετε μετά το τέλος του κόσμου

Αν μπορούσες να επιλέξεις τους άλλους δέκα ανθρώπους που θα έμπαιναν μαζί σου σ’ ένα πυρηνικό καταφύγιο τι θα ήθελες να επαγγέλλονται;

Έστω ότι η ανθρωπότητα θα καταστρεφόταν ολοσχερώς και θα μένατε εσείς οι δέκα για να την φτιάξετε απ’ την αρχή. Τι θα ήθελες να ξέρουν;

~~

Σίγουρα δεν θα χρειάζονταν πολιτικοί ούτε τραπεζίτες ούτε δικηγόροι ούτε λογιστές.

Ένας γιατρός θα ήταν απαραίτητος. (Δεν γράφω “ή μία γιατρός”. Πέντε άντρες και πέντε γυναίκες, αυτός είναι ο μόνος κανόνας, αλλά δεν ασχολούμαστε με το φύλο κάθε επιζήσαντα. Χρησιμοποιούμε το αρσενικό, γιατί αναφερόμαστε γενικά στον άνθρωπο).

Ένας κυνηγός κι ένας γεωργός -για να έχουμε να φάμε. Σεφ δεν χρειάζεται, θα μαγειρεύουμε χωρίς τατουάζ.

Ένας χτίστης-μάστορας θα ήταν πολύ πιο χρήσιμος από έναν αρχιτέκτονα-πολιτικό μηχανικό, που δεν έχει πιάσει ποτέ στη ζωή του σφυρί.

Στρατιώτη (πόσο μάλλον στρατηγό) δεν θέλουμε, αφού δεν θα υπάρχει εχθρός ούτε θα έχουμε την πολυτέλεια να τον επινοήσουμε.

Δεν θέλουμε αστυνομικό, αφού δεν θα υπάρχουν νόμοι -ούτε και Έβερεστ για να τρώει ντόνατς.

Ένας επαγγελματίας αθλητής ίσως και να βοηθούσε, αφού συνήθως έχουν καλύτερη φυσική κατάσταση απ’ τους απλούς θνητούς.

Ένας ηλεκτρολόγος θα ήταν χρήσιμος, γιατί μπορεί να μην είχαμε ρεύμα, αλλά θα λειτουργούσαν οι μπαταρίες.

Κάποιος χειροτεχνίτης, που θα ήξερε να υφαίνει και να πλέκει, να ράβει ρούχα και να φτιάχνει παπουτσια θα ήταν απαραίτητος.

Μαθηματικό δεν θα χρειαζόμασταν, αλλά ένας χημικός θα βοηθούσε πολύ.

Παπά, ιερέα οποιασδήποτε θρησκείας, δεν θα ξέραμε τι να τον κάνουμε. Όσοι πιστεύουν μπορούν να προσεύχονται και μόνοι.

Απ’ τα άλλα επαγγέλματα; Δάσκαλοι μάλλον όχι. Σερβιτόροι σίγουρα όχι. Εφοριακοί και λοιποί (ΙΚΑ, ΕΦΚΑ, ΟΑΕΔ κλπ) θα ήταν μόνο βάρος.

Χρηματιστές και manager και οικονομολόγοι και διαφημιστές, τόσο περιττοί όσο οι πρωθυπουργοί.

~~

Κι απ’ τους καλλιτέχνες; Ίσως να χρειαζόμασταν έναν μουσικό, αν και θα μπορούσαμε να τραγουδάμε μόνοι μας και φάλτσα.

Ένας ηθοποιός, ειδικά αν ήταν κωμικός, θα μας βοηθούσε τις νύχτες που θα καθόμασταν γύρω απ’ τη φωτιά και θα αναπολούσαμε την ανθρωπότητα.

Φωτογράφοι και κινηματογραφιστές θα ήταν παντελώς ανήμποροι, αφού δεν θα υπήρχε τεχνολογία.

Ένας αγγειοπλάστης θα ήταν σημαντικός για την ομάδα. Ο ζωγράφος όχι και τόσο.

Κι ο συγγραφέας, ο λογοτέχνης; Υπάρχει λόγος να βάλουμε έναν συγγραφέα ανάμεσα στους 10 τελευταίους ανθρώπους;

~~

Ίσως να φαίνεται περιττός, όμως ποιος θα γράψει την ιστορία της ανθρωπότητας που χάθηκε και τις ιστορίες της νέας ανθρωπότητας που δημιουργείται;

Χωρίς τον Όμηρο και χωρίς το Έπος του Γκιλγκαμές, χωρίς την Πεντάτευχο και χωρίς τη Μαχαμπαράτα, χωρίς τον Ησίοδο και χωρίς τη Σαπφώ, χωρίς τον Λουκιανό και τον Οβίδιο, χωρίς τον Δάντη και τον Ομάρ Καγιάμ, χωρίς τον Θερβάντες τον Μολιέρο τον Τολστόι τον Μαν τον Προυστ τον Τζόις τον Κάφκα τον Χέμινγουεϊ τον Καβαμπάτα τη Γουλφ τον Γουλφ τον Κέρουακ τη Μέρντοχ τον Ρόμπινς τη Μόρισον χωρίς…

Χωρίς τους συγγραφείς τι θα θυμόμασταν;

Ίσως να είμαι προκατειλημμένος, δεν διαφωνώ. Και σίγουρα η συγγραφή δεν είναι “αληθινό” επάγγελμα. Κι ας δήλωνε ο Αλεξανδρινός στο διαβατήριο του “Επάγγελμα: Ποιητής”.

Ούτως ή άλλως, αν θέλετε ν’ αυξήσετε τις πιθανότητες επιβίωσης μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο θα ήταν καλό να παρακολουθήσετε το Συνεργείο Δημιουργικής Γραφής, που ξεκινάει την πρώτη του Νοέμβρη (στη Θεσσαλονίκη).

“Η τέχνη σώζει ζωές”, έτσι λένε.

~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Για να δηλώσετε συμμετοχή -και να σώσετε τη ζωή σας- ή έστω να πάρετε περισσότερες πληροφορίες στείλτε μήνυμα στο my_sanejoker@yahoo.gr)

Γελωτοποιός https://www.facebook.com/gelotopoios/

  

O πασάς και ο τσολιάς

Tου Περικλή Κοροβέση

Τα ρεμπέτικα τραγούδια ή τώρα με τον νέο τους τίτλο «λαϊκά αστικά τραγούδια» (αμφίβολο αν θα επικρατήσει) στην ουσία ήταν ένας λαϊκός πολιτισμός που τελούσε μέχρι πρόσφατα υπό διωγμόν.

Τραγούδια του υπόκοσμου και του λούμπεν προλεταριάτου, που δεν είχαν καμία σχέση με την καθώς πρέπει κοινωνία η οποία άκουγε όπερες και οπερέτες και ελαφρά τραγούδια (άλλος ένα υποτιμητικός όρος για τραγούδια που ήταν ισάξια της διεθνούς παραγωγής – είναι σαν να λέμε πως η Εντίθ Πιαφ και η Νίνα Σιμόν τραγουδούσαν ελαφρά τραγούδια. Πώς τα ζυγίζουν οι ειδικοί, δεν ξέρω. Να έχει επινοηθεί κάποιο «τραγουδόζυγο» και να μην το ξέρω; Κανείς δεν είναι βέβαιος για τις γνώσεις του).

Εκτός από την περιθωριοποίηση αυτών των τραγουδιών από την καλή κοινωνία, υπήρχε και η ποινική δίωξη από τον φασίστα Ι. Μεταξά και παραδόξως και το ΚΚΕ συμμερίστηκε τις απόψεις του δικτάτορα.

Εντούτοις αυτά τα τραγούδια είχαν ευρύτατη απήχηση στα λαϊκά στρώματα. Σε αυτά αναγνώριζαν τη ζωή τους και τον μόχθο τους. Τα ρεμπέτικα βρήκαν την πλήρη απελευθέρωσή τους μετά την πτώση της στυγνής δικτατορίας των συνταγματαρχών. Και άρχισαν τα ρεμπέτικα να ερευνώνται συστηματικά ακόμα και σε επίπεδο ντοκτορά (αν και κάποιοι πρωτοπόροι είχαν αρχίσει την έρευνα και τη μελέτη πριν από τη δικτατορία).

Αν και η σχετική βιβλιογραφία για τα ρεμπέτικα είναι πολύ μικρότερη από αυτή των δημοτικών, εντούτοις η έρευνα προχωράει από ενθουσιώδεις νέους. Κι όλο και κάτι καινούργιο μαθαίνουμε. Στο ΧΙΙ Συνέδριο για το Μεσογειακό Τραγούδι, που οργανώνει το Πανεπιστήμιο Κύπρου, ο καθηγητής εθνομουσικολογίας Γλαύκος Νεάρχου έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακοίνωση για τις άγνωστες καταδίκες του Τσιτσάνη από την ελληνική Δικαιοσύνη.

Να παραθέσω εν περιλήψει αυτήν την εκτεταμένη ανακοίνωση: «Μια πανέμορφη δικηγόρος ονόματι Αγνή Παρθένη σύχναζε στο μαγαζί και γλεντούσε μέχρι το χάραμα. Και ο Τσιτσάνης εμπνεύστηκε από αυτόν τον ερωτικό άγγελο το εξής τραγούδι: “Για κοίτα, κόσμε, ένα κορμί/που μπήκε μες στο μαγαζί/Αμάν Πασά μου, θα τρελαθώ/ώς και τα ρούχα μου πουλώ”.

Και ο Τσιτσάνης της έδωσε τους στίχους σε ένα πακέτο τσιγάρα “Ασσος” με την αφιέρωση “Κα Αγνή, αυτό το τραγουδάκι γράφτηκε για σας και σας αφορά”. Ο ενθουσιασμός της ήταν τέτοιος που χόρεψε ένα τσιφτετέλι και πέταξε τα στήθη της έξω. Στο μαγαζί έγινε χαλασμός.

Αλλά για λόγους που αγνοεί η έρευνα (δεν μπόρεσε να υπεισέλθει στον οντά τού συνθέτη), η σχέση αυτή πήρε άσχημη τροπή. Η δικηγόρος έκανε μήνυση στον συνθέτη για συκοφαντική δυσφήμηση. Η λέξη “πασάς” είναι αιμοσταγής θεσμός της βάρβαρης Τουρκοκρατίας που είχε υποδουλώσει για τετρακόσια χρόνια την Ελλάδα μας και άρα την παρουσίαζε ως συνεργάτιδα των βάρβαρων κατακτητών, ενώ αυτή είναι κόρη του ήρωα στρατηγού Παρθένη.

Ο πολέμαρχος αυτός συνέτριψε τους κουμμουνιστοσυμμορίτες σε Γράμμο-Βίτσι και έδωσε στην πατρίδα το ένα του μάτι και το ένα του αυτί. Αρα η καταδίκη του συκοφάντη ήταν εθνικό θέμα. Οταν έγραφε τη μηνυτήρια αναφορά, ήρθε η καθαρίστριά της από το Πέραμα, μαζί με τη δεκαεξάχρονη κόρη της, ντυμένη στα κυριακάτικά της με μια φούστα με φουρό.

Την παρακάλεσε αν μπορεί να βρει καμιά δουλίτσα για την κορούλα της. Η δαιμόνια δικηγόρος μόλις είδε την κοπελίτσα θυμήθηκε το άλλο τραγούδι του Τσιτσάνη: “Μια κούκλα μες στη γειτονιά μου/τσολιά την εφωνάζουν/γεια σου, τσολιά μου, γεια σου, τσολιά μου, γεια σου, τσολιά μου/ και στο σεργιάνι σαν θα βγει/τα κάλλη της θαυμάζουν/γεια σου, τσολιά μου”.

Η καθαρίστρια πείσθηκε και αυτή να καταθέσει μήνυση στον Τσιτσάνη για προσβολή της οικογενειακής τιμής και υπόληψης. Γιατί δεν μπορεί να παρομοιάζουν το τρυφερούλι της με έναν σκληροτράχηλο μυστακοφόρο τσολιά με τσαρούχια. Πώς θα έβρισκε γαμπρό η κόρη της αν ήταν όπως την περιγράφει ο Τσιτσάνης;

Αυτό αντίκειται και στη θρησκεία και στην οικογένεια. (Την άλλη μέρα η νεαρά προσελήφθη ως δακτυλογράφος.) Και η συνέχεια στα δικαστήρια ήταν οδυνηρή για τον δημιουργό. Καταδικάστηκε και στις τρεις βαθμίδες της Δικαιοσύνης. Για τη λέξη “πασά” αποφάνθηκαν πως ήταν συκοφαντική γιατί σήμαινε δωσιλογισμό. Για τη λέξη “τσολιά”, όταν αποδίδεται σε γυναικεία πρόσωπα, προσβάλλει τα χρηστά ήθη και έθιμα της πατρίδος και του έθνους. Η υπόθεση δεν πήρε δημοσιότητα γιατί τότε ο Τύπος δεν ασχολιόταν με τέτοια ευτελή θέματα.

Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Ο ανιψιός του Τσιτσάνη, διαπρεπής δικηγόρος με ντοκτορά από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, με καθηγητή τον Σόιμπλε φον Κανάρις, της γνωστής οικογενείας, έκανε αναψηλάφηση της δίκης και φώναξε μάρτυρα τον διαπρεπή ελληνιστή καθηγητή του. “Πασάς”, αποφάνθηκε ο καθηγητής, στα νεοελληνικά σημαίνει ευδαίμων, ευτυχής, και έφερε σαν παράδειγμα το “πασάς στα Γιάννενα”.

Και η λέξη “τσολιάς” την εποχή που τα κορίτσια φορούσαν φουρό σημαίνει το περήφανο και αγέρωχο γυναικείο κορμί. Και ο Τσιτσάνης αθωώθηκε πανηγυρικά και τιμήθηκε από το εν λόγω Πανεπιστήμιο με το Μετάλλιο των Γραμμάτων».

ΥΓ. Η ιστορία με τον Τσιτσάνη είναι φανταστική. Αλλά αποτελεί ένα μικρό μάθημα γλωσσολογίας προς τους δικαστές που δεν γνωρίζουν τι θα πει η λέξη «γκαουλάιτερ» στα νεοελληνικά και αποφάσισαν να κλείσουν την «Αθηναϊκή Επιθεώρηση Βιβλίου» (ARB) γιατί χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη για κάποιον απολογητή του σταλινισμού, αγνοώντας πως αυτή η λέξη σημαίνει πια «φανατικός».

 efsyn.gr