Οι λέξεις της μουσικής

Του Νίκου Σαραντάκου      

Λένε πως η μουσική μπορεί να πει τα πάντα χωρίς να χρησιμοποιεί λέξεις, όταν όμως εμείς οι άνθρωποι μιλάμε για τη μουσική λέξεις βέβαια χρησιμοποιούμε, καθώς και μια ειδική ορολογία –και το σημερινό μας ταξίδι θα περιστραφεί γύρω από αυτή την ορολογία και τις λέξεις της μουσικής.

Η ίδια η μουσική πήρε τ’ όνομά της από τις μούσες· και αρχικά, μουσική τέχνη ήταν κάθε τέχνη που είχε προστάτιδα κάποια από τις εννιά Μούσες, σιγά-σιγά όμως το ουσιαστικό «τέχνη» μαράθηκε κι έπεσε, ενώ η σημασία στένεψε κι έμεινε στη μουσική και στη λυρική ποίηση. Από τα λατινικά, musica, πέρασε η λέξη στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και έγινε διεθνής.

Όπως διεθνής λέξη έγινε και το μουσείον, που ήταν στην αρχή ο χώρος ο αφιερωμένος στις Μούσες· και επειδή στη Δύση έφτιαχναν στα πάρκα τους σπήλαια αφιερωμένα στις Μούσες, που τα διακοσμούσαν με ένα ιδιαίτερο είδος ψηφιδογραφίας, αυτό ονομάστηκε musaicus, των Μουσών δηλαδή, και από εκεί το ιταλικό mosaico και αντιδάνειο το δικό μας μωσαϊκό, κάποτε ταπεινό και τώρα περιζήτητο· το μωσαϊκό, που μέσω των στίχων της Νικολακοπούλου ακόμα διατηρεί κάποια σχέση με τη μουσική, αφού τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει.

Η μουσική μιλάει μόνη της, λέγαμε πιο πάνω, αλλά ταυτόχρονα μιλάει τη γλώσσα στην οποία γράφονται τα πιο δημοφιλή μουσικά έργα της εκάστοτε εποχής. Κάποτε, μιλούσε ελληνικά· στην εποχή μας, μιλάει σαφώς αγγλικά· ίσως πριν από τον πόλεμο να μιλούσε γαλλικά, πάντως για πολλούς αιώνες νωρίτερα η μουσική μιλούσε ιταλικά. Και όχι μόνο η μουσική, αλλά και οι μουσικοί μιλούσαν ιταλικά, είτε ήταν Ιταλοί, πράγμα καθόλου σπάνιο καθώς πλήθη Iταλών μουσικών και τραγουδιστών είχαν κατακλύσει τις βασιλικές αυλές και τις λυρικές σκηνές της Ευρώπης, είτε ήταν ντόπιοι και αναγκάζονταν να χρησιμοποιούν την ιταλική ορολογία, ή και την ιταλική γλώσσα. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν η όπερα του Μότσαρτ «Η μεγαλοψυχία του Τίτου» ανέβηκε στην Πράγα τον Σεπτέμβριο του 1791, λίγο πριν από τον θάνατό του, η αυτοκράτειρα Μαρία Λουίζα λέγεται ότι την απέρριψε περιφρονητικά, χαρακτηρίζοντάς την, εις επήκοον όλων, porcheria tedesca, γερμανική γουρουνιά. Η Γερμανίδα αυτοκράτειρα χρησιμοποιούσε την ιταλική γλώσσα για να βρίσει τον κορυφαίο Γερμανό συνθέτη! (και ας μην ανοίξουμε τώρα συζήτηση αν ο Μότσαρτ ήταν Αυστριακός ή Γερμανός).

Την ίδια εποχή ο Μότσαρτ είχε αποφασίσει να ξεκόψει με την Αυλή και να στραφεί προς το λαϊκό θέαμα, στα φτηνά θεατράκια των προαστίων, και είχε ήδη κάνει την περισσότερη δουλειά πάνω σε ένα γερμανόφωνο λιμπρέτο του «αδελφού» του, του επίσης ελευθεροτέκτονα Σικανέντερ –κι έτσι γεννήθηκε αυτό το μπερδεμένο αριστούργημα, ο Μαγικός Αυλός, που είχαμε μια φορά την κουβέντα του και αποφανθήκαμε ότι κακώς ειπώθηκε Μαγεμένος σε μετάφραση από τα γαλλικά (La flute enchantée). Αλλά πλατειάζω. Το γεγονός είναι ότι η σοβαρή μουσική, επειδή στην περίοδο της άνδρωσης και της ακμής της ήταν ιταλόφωνη, έχει λεξιλόγιο σχεδόν αμιγώς ιταλικό -και ακόμα και σήμερα, επειδή οι περισσότερες όπερες έχουν λιμπρέτο ιταλικό, οι λυρικοί τραγουδιστές ξέρουν ιταλικά.

Πάντως, αν το εξετάσουμε ετυμολογικά, ακόμα και στο αμιγώς ιταλικό λεξιλόγιο της όπερας υπάρχουν κάμποσες λέξεις ελληνικής απώτερης αρχής, με πρώτην την άρια. Η άρια (aria) είναι το αεράκι, και η λέξη η λατινική είναι δάνειο από το ελληνικό αήρ. Σημασιολογικά, δεν είναι παράδοξο που η αρχική σημασία (αεράκι) επεκτάθηκε να σημαίνει τον σκοπό που τραγουδάμε· παρόμοια σημασιολογική εξέλιξη υπάρχει και στα τούρκικα, όπου χαβά είναι ο αέρας (εξ ου και η Τουρκ Χαβά Γιολαρί, η εθνική τουρκική αεροπορική εταιρεία που τόσο γέλιο προκαλεί σε κάποιους Έλληνες) και βέβαια χαβάς είναι και ο σκοπός, η μελωδία, και κατ’ επέκταση κάτι που το κάνουμε συνεχώς και επίμονα, συχνά ενοχλητικό και «το χαβά του αυτός» ή κι απόψε ξαναρχίσαμε το ίδιο χαβαδάκι, που λέει και το τραγούδι.

Οι εφτά νότες που χρησιμοποιούμε, δεν είναι ακριβώς ιταλικές, αν και Ιταλός εμπνεύστηκε τα ονόματά τους, και συγκεκριμένα ο Guido d’Arezzo, ο οποίος, το 1025, ενώ δίδασκε εκκλησιαστική μουσική, πήρε τις πρώτες συλλαβές από έναν ύμνο προς τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, και ονόμασε έτσι τις εφτά νότες:

-Ut queant laxis

-Resonare fibris

-Mira gestorum

-Famuli tuorum

-Solve polluti

-Labii reatum

-Sancte Iohannes (στην έβδομη νότα δεν παίρνει την πρώτη συλλαβή, αλλά τα αρχικά γράμματα).

Το ut επειδή δεν είναι πολύ ηχηρό, αργότερα αντικαταστάθηκε από το do, ίσως σαν πρώτη συλλαβή της λέξης Domine (Κύριε). Αρχικά όμως, η πρώτη αυτή νότα ονομάστηκε gamma, από το ελληνικό γάμμα, και μετά ο όρος gamma έφτασε να σημαίνει όλη την οκτάβα –με τον καιρό, η σημασία διευρύνθηκε, κι επέστρεψε και στα ελληνικά σαν αντιδάνειο, όταν λέμε ότι ένα προϊόν διατίθεται σε μεγάλη γκάμα χρωμάτων, ας πούμε.

Όπως θα ξέρετε, όμως, οι αγγλοσάξονες και οι γερμανοσλάβοι αργότερα ονομάτισαν τις νότες με τα γράμματα του λατινικού αλφαβήτου, από Α έως G, σύστημα πολύ απλό αλλά και πολύ πεζό. Το Α αντιστοιχεί στο Λα ή, αντίστροφα, το Ντο αντιστοιχεί στο C (επιπλέον, οι Γερμανοί αντί για Β έχουν Η, για κάποιο λόγο).

Όσο για τις βυζαντινές νότες, πα, βου, γα, δι, κε, ζω, νη, το μυστικό των ονομάτων τους λύνεται εύκολα αν προσέξουμε λίγο: είναι βασισμένα στα εφτά πρώτα γράμματα του αλφαβήτου. Στο Καπλάνι της Βιτρίνας της Άλκης Ζέη, αν θυμάμαι καλά, τα κορίτσια έλεγαν πως ο παππούς τους μιλούσε «βυζαντινά», επειδή έλεγε τις νότες πα-βου-γα-δι-κε-ζω-νη. Λίγοι όμως ξέρουν ότι οι ονομασίες αυτές για τις βυζαντινές νότες δεν επινοήθηκαν επί βυζαντινής αυτοκρατορίας, παρά πολύ αργότερα, από τον Χρύσανθο της Μαδύτου, περί το 1815, δηλαδή λίγο πριν από την επανάσταση.

Ας περάσουμε όμως στα μουσικά όργανα. Ο λεγόμενος βασιλιάς της ορχήστρας, το πιάνο, δεν είναι και τόσο παλιό, αν σκεφτούμε ότι την εποχή του Μπαχ ήταν ακόμα πειραματικό όργανο. Το όνομά του είναι σύντμηση του pianoforte που θα πει σιγά και δυνατά. Πράγματι, ο Ιταλός Κριστοφόρι το 1709, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει σφυράκια για να χτυπούν τις χορδές αντί για συστήματα νυγμού (που τις τσιμπούσαν) κι έτσι ο μουσικός μπορούσε πια να ποικίλλει την ένταση του ήχου του· αυτό το όργανο το ονόμασε gravicembalo col piano e forte, και με τον τρόπο αυτό το πιάνο μπορούσε να χρησιμοποιείται σε συναυλίες ενώ το καημένο το τσέμπαλο, ο πρόγονός του, ήταν πιο πολύ όργανο προσωπικής χρήσης και ιδιωτικού χώρου.

Το τσέμπαλο είναι έγχορδο, αλλά ετυμολογικώς ανάγεται στα αρχαία κύμβαλα, που βεβαίως ήταν κρουστά. Ήταν δυο κοίλοι δίσκοι, που τους κρατούσε από έναν σε κάθε χέρι ο οργανοπαίκτης και τους χτυπούσε τον έναν πάνω στον άλλον· θα θυμάστε είτε από τον Απόστολο Παύλο (Προς Κορινθίους 13.1) είτε από τον Καρυωτάκη της Μικρής Ασυμφωνίας σε άλφα μείζον (Α κύριε κύριε Μαλακάση…), το κύμβαλον αλαλάζον, την έκφραση που χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον ρηχό άνθρωπο που επαναλαμβάνει γνώμες άλλων. Το κύμβαλον αυτό περνάει στα λατινικά ως cymbalum, αρχικά με την ίδια σημασία, αλλά μέσα στους αιώνες η σημασία αλλάζει και δηλώνεται πλέον ένα έγχορδο όργανο σαν το σαντούρι ή το ψαλτήρι. Κάποιος ευφυής οργανοποιός του Μεσαίωνα έχει την ιδέα να προσαρμόσει ένα μηχανισμό με πλήκτρα, και γεννιέται το clavicymbalum (clavis = κλειδί) στα μεσαιωνικά λατινικά, ή clavicembalo στα ιταλικά, που κυριαρχεί πριν εκτοπιστεί από το πιάνο (αν και ακόμα χρησιμοποιείται σε εκτελέσεις με όργανα εποχής· και ο Χατζιδάκις, ίσως θυμάστε, είχε παρουσιάσει στο Τρίτο τον Φλωρινιώτη με συνοδεία τσέμπαλο). Ταυτόχρονα, το μεσαιωνικό τραπεζοειδές cymbalum εμφανίζεται στα ουγγρικά ως cymbalon ή cimbalom, που υπάρχει σε δύο παραλλαγές, ένα μικρό και φορητό όργανο που καθιερώνεται στις τσιγγάνικες ορχήστρες, και ένα μεγαλύτερο, με 125 χορδές, που θεωρείται το εθνικό μουσικό όργανο της Ουγγαρίας και εντάσσεται στη συμφωνική ορχήστρα σε έργα του Λιστ, του Κόνταλι (δεν προφέρεται ακριβώς έτσι) και άλλων. Από τη μικρότερη παραλλαγή έχουμε και το ρωσικό tsimbali, και προφανώς μέσω Ρουμανίας και Μολδοβλαχίας φτάνει το όργανο και η λέξη στα ελληνικά, ως τσίμπαλο στις μικρασιάτικες ορχήστρες. Έτσι, στην αυτοβιογραφία του, ο Γιώργος Ζαμπέτας λέει:

Mε έστελνε λοιπόν ο γέρος μου και πήγαινα στον Tσιτσάνη το μπουζούκι του αλλά κι όταν δεν είχε χορδές με έστελνε και του αγόραζα. Σε ένα καφενείο τη MIKPA AΣIA, στην οδό Aθηνάς, απέναντι απ’ τα ουρητήρια του Kαραμάνου. Ήταν πιο μπροστά απ’ του Kοπελιάδη το μαγαζί. Eκεί συχνάζανε όλοι οι πρόσφυγες μουσικοί, οι Mικρασιάτες. Kαθόντουσαν εκεί και παίζανε ούτι, λαούτο, τσίμπαλο.

Όσο για το βιολί, ανάγεται στο μεσαιωνικό λατινικό vidula, που έχει μπερδεμένη και όχι πολύ σίγουρη ετυμολογία. Πάντως δεν έχει καμιά σχέση με το λουλούδι, που και αυτό λέγεται στα ιταλικά viola και που έχει δώσει το βιολετί το χρώμα, το ιώδες. Και ενώ είναι ξενόφερτο όργανο, κατάφερε να μπει στην ελληνική φρασεολογία: το βιολί του αυτός, λέμε για κάποιον που επιμένει να λέει όλο τα ίδια και τα ίδια, ή στην ίδια συμπεριφορά, σε σημείο που καταντάει ενοχλητικός, από την εικόνα του επαίτη βιολιστή που μονότονα επαναλαμβάνει την ίδια δοξαριά.

Όταν κάποιος φλυαρεί επίμονα και ανόητα, λέμε ότι τσαμπουνάει συνεχώς τα ίδια πράγματα, κι αυτή η ταπεινή λέξη ετυμολογικά είναι ξαδερφάκι με την υψηλότερη ίσως έκφανση της λεγόμενης σοβαρής μουσικής, τη συμφωνική μουσική. Η λέξη συμφωνία στα αρχαία έχει πολλές σημασίες, αλλά στην ελληνιστική εποχή, συμφωνία φαίνεται ότι είναι μεταξύ άλλων η ορχήστρα στα συμπόσια και ένα μουσικό όργανο, πιθανώς κρουστό. Στη μετάφραση των εβδομήκοντα, στον Δανιήλ, διαβάζουμε «όταν ακούσητε της φωνής της σάλπιγγος͵ σύριγγος και κιθάρας͵ σαμβύκης και ψαλτηρίου͵ συμφωνίας και παντός γένους μουσικών…» ενώ στο ευαγγέλιο του Λουκά, στην παραβολή του Ασώτου, ο άσωτος πλησιάζοντας στο σπίτι του ήκουσεν συμφωνίας και χορών. (Θα προσέξατε ότι στα αρχαία το ακούω έπαιρνε γενική· ώρες είναι να το πάρουν είδηση οι σημερινοί γενικομανείς και να αρχίσουν να λένε «δεν σου ακούω»!) Η λέξη αυτή λοιπόν περνάει στα λατινικά ως symphonia με τις έννοιες αφενός της αρμονίας ήχων και της ορχήστρας, και αφετέρου του μουσικού οργάνου, πνευστού πλέον. Με τη σημασία αυτή παράγεται το ιταλικό sampogna και στη συνέχεια zampogna, ένα πνευστό μουσικό όργανο, το οποίο διαδίδεται και προς τη δύση (π.χ. γαλλ. zampogne) και προς την ανατολή, όπου το δανειζόμαστε ως τσαμπούνα ήδη από τον Μεσαίωνα. Από εκεί και το ρήμα τσαμπουνίζω και το σημερινό τσαμπουνάω, που σημαίνει μιλώ πολύ και φλύαρα και που προφανώς γεννήθηκε από την αναλογία ανάμεσα στην επίμονη φλυαρία και στον μονότονο ήχο της τσαμπούνας.

Και το μπουζούκι; Το κατεξοχήν ελληνικό όργανο, όπως θεωρείται, της αστικής τουλάχιστον μουσικής, ετυμολογείται από την τουρκική λέξη bozuk που σημαίνει χαλασμένος, ακατάστατος, ίσως επειδή χρειαζόταν να αλλάζει συχνά κούρδισμα. Από την τουρκική σημασία καταλαβαίνουμε ότι η αρχική σημασία της λέξης μπουζουκοκέφαλος δεν ήταν αυτός που έχει κεφάλι σαν μπουζούκι αλλά αυτός που έχει χαλασμένο, στραβό κεφάλι. Αλλά και το κλαρίνο, το άλλο κατεξοχήν όργανο της δημοτικής όμως μουσικής, ήρθε σχετικά πρόσφατα στα μέρη μας, κατά την επικρατούσα άποψη από τις στρατιωτικές μπάντες των Βαυαρών αλλά πιθανώς και από περιοδεύοντες μουσικούς, πάντως όχι νωρίτερα από το 1800. Είναι δάνειο από τα ιταλικά (clarino, που αρχικά σήμαινε την τρομπέτα στα ιταλικά) που ανάγεται στο claro = καθαρός, ηχηρός.

Και το κλαρίνο έχει περάσει στη φρασεολογία: για κάποιον που στέκεται ακίνητος σε στάση προσοχής, συνήθως για στρατιωτικό, λέμε ότι στέκεται κλαρίνο. Και μια και περάσαμε στη φρασεολογία, πρέπει να αναφέρουμε την παλιότερη έκφραση η κοιλιά του παίζει ταμπουρά, όταν γουργουρίζει η κοιλιά από την πείνα· επίσης, για κάποιον που είναι ο τελευταίος σε μια ιεραρχία, λέμε πως είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά ή η τελευταία τρύπα της φλογέρας. Επειδή όμως πολλά τα είπα, για να μην αρχίσετε να λέτε ότι πήρα ψηλά τον αμανέ και να αδημονείτε πότε θα τελειώσει το τροπάριο, κάπου εδώ πρέπει να κλείσει η περιδιάβασή μας στον κόσμο των λέξεων και των φράσεων της μουσικής. Μ’ άλλα λόγια, φινίτο λα μούζικα!

sarantakos.wordpress     

Απλοποιείται η διαγραφή από το Μητρώο Αδειών Κυκλοφορίας Ι.Χ.

Με την υποβολή υπεύθυνης δήλωσης στο υπουργείο Μεταφορών, οι πολίτες μπορούν να ζητήσουν τη διαγραφή από το Μητρώο Αδειών Κυκλοφορίας, χωρίς να είναι απαραίτητα τα δικαιολογητικά ή το πιστοποιητικό καταστροφής του οχήματος.

Σύμφωνα με τη σχετική εγκύκλιο (ΠΟΛ 1045) για τα επιβατικά Ι.Χ. αυτοκίνητα με ημερομηνία πρώτης άδειας κυκλοφορίας στην Ελλάδα πριν από τις 4/3/2004, τα οποία δεν βρίσκονται πλέον στην κατοχή των ιδιοκτητών τους, οι τελευταίοι μπορούν να υποβάλουν αίτηση διαγραφής αυτών από το Μητρώο Αδειών Κυκλοφορίας Οχημάτων του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, χωρίς την προσκόμιση πιστοποιητικού καταστροφής του οχήματος, στην περίπτωση που αυτά έχουν δοθεί για καταστροφή, διάλυση ή αχρήστευση έως τις 4/3/2004, γεγονός που βεβαιώνεται με υπεύθυνη δήλωση του αιτούντος και κάθε άλλο διαθέσιμο αποδεικτικό έγγραφο. Εφόσον για τα έτη που έπονται της ημερομηνίας διάλυσης, αχρήστευσης ή καταστροφής του οχήματος έχουν καταβληθεί τέλη κυκλοφορίας, αυτά δεν επιστρέφονται. Σε διαφορετική περίπτωση δεν γίνονται απαιτητά από την εφορία.

Η αίτηση διαγραφής υποβάλλεται σε οποιαδήποτε υπηρεσία Μεταφορών και Επικοινωνιών των περιφερειών της χώρας και σε αυτήν αναγράφεται ο λόγος για τον οποίο ζητείται η οριστική διαγραφή του οχήματος. Με την υπεύθυνη δήλωση παραδίδονται στην υπηρεσία Μεταφορών και Επικοινωνιών της περιφέρειας η άδεια κυκλοφορίας και οι κρατικές πινακίδες του αυτοκινήτου, εφόσον βρίσκονται στην κατοχή του αιτούντος τη διαγραφή. Αίτηση διαγραφής μπορεί να υποβληθεί και από κληρονόμους, μετά τη δήλωση αποδοχής της κληρονομιάς, για κληρονομηθέντα αυτοκίνητα τα οποία είχαν δοθεί για καταστροφή, διάλυση ή αχρήστευση έως τις 4/3/2004.

Στον αιτούντα χορηγείται βεβαίωση διαγραφής με ημερομηνία 4/3/2004, εκτός εάν από επίσημο δημόσιο έγγραφο που συνυποβάλλεται με την υπεύθυνη δήλωση αποδεικνύεται ότι η καταστροφή, διάλυση ή αχρήστευση πραγματοποιήθηκε πριν από την ημερομηνία αυτή. Στην περίπτωση αυτή ως ημερομηνία διαγραφής ορίζεται η ημερομηνία που προκύπτει από το έγγραφο.    

Δύσκολο το σχέδιο εξίσωσης αντικειμενικών αξιών με τις εμπορικές

Αγώνα δρόμου δίνουν οι αρμόδιοι φορείς για την εξίσωση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων με τις πραγματικές τιμές πώλησης, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν επαρκή διαθέσιμα στοιχεία.

Τοπικές επιτροπές σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας συστήνει το υπουργείο Οικονομικών, σύμφωνα με την «Καθημερινή» σε μια ύστατη προσπάθεια εξίσωσης των αντικειμενικών αξιών με τις πραγματικές τιμές πώλησης των ακινήτων. Και αυτό, καθώς η ομάδα εργασίας που είχε αναλάβει να παρουσιάσει στη συντονιστική επιτροπή του υπουργείου Οικονομικών μια νέα εφαρμογή εξεύρεσης της τιμής ζώνης, επί της ουσίας, απέτυχε. Αν και το σχέδιο που παρουσίασαν ήταν καθ’ όλα άρτιο, όπως αναφέρουν στελέχη του οικονομικού επιτελείου, ωστόσο αυτό είναι αδύνατον να εφαρμοστεί δεδομένου ότι στις περισσότερες περιοχές της χώρας οι αγοραπωλησίες ακινήτων είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Βασική προϋπόθεση για να «δουλέψει» η εφαρμογή είναι να υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.

Στις 100 τοπικές επιτροπές που θα συσταθούν με στόχο την αναπροσαρμογή 10.000 τιμών ζώνης σε όλη την επικράτεια, θα συμμετέχουν, εκτός από στελέχη των εφοριών και μεσιτών, εκτιμητές ακινήτων, στελέχη της ΤτΕ και της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

Την τελική εισήγησή τους θα πρέπει να παραδώσουν στον υπουργό Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτο εντός του Δεκεμβρίου και σε κάθε περίπτωση πριν από το τέλος του έτους. Πάντως το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπισε η ομάδα εργασίας θα αντιμετωπίσουν και οι νέες επιτροπές. Αυτό της έλλειψης στοιχείων, καθώς, όπως προαναφέρθηκε, τα τελευταία χρόνια οι πράξεις είναι ελάχιστες. Το πιθανότερο είναι και οι τοπικές επιτροπές να σηκώσουν τα χέρια ψηλά και να δηλώσουν στην ηγεσία του υπουργείου ότι δεν είναι εφικτός ο προσδιορισμός τιμών ζώνης. Σε αυτή την περίπτωση το οικονομικό επιτελείο θα αναγκασθεί να ζητήσει, για ακόμη μία φορά, τη μετάθεση αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών για το 2019.

Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο της οριζόντιας μείωσης των αντικειμενικών αξιών υπό τον φόβο των προσφυγών από πολίτες, όπως και έγινε το 2016, με αποτέλεσμα σε έξι περιοχές της χώρας να ακυρωθούν οι αξίες που είχαν προσδιοριστεί από το υπουργείο Οικονομικών.

Σύμφωνα με ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, «το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας οι πράξεις είναι ελάχιστες, ενώ σε άλλες δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία.

Αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία καθορισμού τιμών ζώνης σε όλη την επικράτεια με το παραπάνω σύστημα είναι εξαιρετικά δύσκολη, ενώ ακόμα δυσκολότερη είναι η παρακολούθηση της αγοράς με στόχο να τροφοδοτείται η νέα ηλεκτρονική πλατφόρμα που επιθυμεί να δημιουργήσει το υπουργείο Οικονομικών με τις αξίες των ακινήτων». Δηλαδή, δεν είναι εφικτή στην παρούσα χρονική στιγμή η αναπροσαρμογή των τιμών της εφορίας με βάση τις πραγματικές τιμές, καθώς δεν υπάρχει ικανό δείγμα πωλήσεων ακινήτων για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα και να ληφθούν αποφάσεις για τα ακίνητα σε όλη τη χώρα. Οπως σημειώνει ο ίδιος παράγων, οι όποιες πράξεις, γίνονται αυτό το διάστημα από ανθρώπους που χρειάζονται χρήματα για να εξυπηρετήσουν υποχρεώσεις τους.

Όπως αναφέρουν οι ειδικοί του χώρου, στην παρούσα στιγμή οι αντικειμενικές είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Επισημαίνουν πάντως ότι κατά μέσον όρο οι αντικειμενικές αξίες είναι μειωμένες έως και 40% από τις πραγματικές. Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις αγοραπωλησιών όπου οι τιμές πώλησης ήταν κατά 70% κάτω από την αντικειμενική τους αξία. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που συμπεριλαμβάνονται στο Μητρώο Αξιών Μεταβιβάσεων Ακινήτων, τα οποία δείχνουν την κατάρρευση της αγοράς ακινήτων, όπως επίσης και την αδυναμία υπολογισμού της τιμής ζώνης ανά περιοχή.

   

Welt: Ψεύτικα στοιχεία για τους πρόσφυγες δίνει η Αθήνα

Αιχμές της γερμανικής εφημερίδας Welt στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση των προσφύγων. Δεν φυλάσσουν καλά τα σύνορα τους, λέει η εφημερίδα.  

“Περίπου 15.000 αιτούντες άσυλο φτάνουν στην Γερμανία κάθε μήνα μέσω της Βαλκανικής οδού. Ενας από τους βασικούς λόγους για αυτό είναι ότι κράτη μέλη της ΕΕ όπως η Ελλάδα και η Βουλγαρία δεν φυλάσσουν επίτηδες καλά τα εξωτερικά συνορά τους, σε αντίθεση με τους ευρωπαϊκούς κανόνες”, υποστηρίζει η γερμανική εφημερίδα WELT.

Σύμφωνα μάλιστα με το δημοσίευμα, το οποίο επικαλείται διπλωματικούς κύκλους της ΕΕ και πηγές από τις γερμανικές υπηρεσίας ασφαλείας, η Ελλάδα προβαίνει σε ψευδείς δηλώσεις αναφορικά με τον αριθμό των μεταναστών στη χώρα προκειμένου να μην γίνεται αντιληπτή η φυγή τους προς την Κεντρική Ευρώπη.

Οι συντάκτες ζήτησαν στοιχεία από την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες που τους απάντησε ότι η ίδια στηρίζει περίπου 44.000 μετανάστες στην Ελλάδα. Βάσει των στοιχείων αυτών ο αριθμός των μεταναστών που βρίσκεται στα hotspot των νησιών είναι πολύ μικρότερος από τους 13.600 για τους οποίους μιλά επίσημα η κυβέρνηση. «Υπολογίζουμε ότι είναι το πολύ 10.000» λέει Ευρωπαίος υψηλόβαθμος αξιωματούχος στη Welt.

To δημοσίευμα:

Ti αναφέρει η Deutsche Welle

Σημαντικές αποκαλύψεις για τον τρόπο που η ελληνική κυβέρνηση διαχειρίζεται το προσφυγικό δημοσιεύει σήμερα η κυριακάτικη Welt am Sonntag υπό τον τίτλο «Η Ελλάδα δίνει λάθος στοιχεία για τους πρόσφυγες» και υπότιτλο «Κάθε μήνα καταφθάνουν 15.000 αιτούντες άσυλο στη Γερμανία, κυρίως μέσω Βαλκανίων. Η Αθήνα φαίνεται να φυλάσσει πλημμελώς τα σύνορα και δίνει παραπλανητική εικόνα για τις (πραγματικές) διαστάσεις της μετανάστευσης».

Όπως αναφέρει στο πρωτοσέλιδο άρθρο της η γερμανική εφημερίδα, μολονότι ο λεγόμενος Βαλκανικός Διάδρομος έχει κλείσει περίπου 15.000 αιτούντες άσυλο καταφθάνουν κάθε μήνα στη Γερμανία δια μέσω του συγκεκριμένου διαδρόμου, επιλέγοντας δηλαδή τη διαδρομή μέσω Τουρκίας, Ελλάδας και βαλκανικών χωρών. «Ένας από τους σημαντικότερους λόγους: χώρες μέλη της ΕΕ όπως η Ελλάδα και η Βουλγαρία φυλάσσουν συνειδητά πλημμελώς τα εξωτερικά σύνορα, επιτρέποντας σε πρόσφυγες και παρά τους σχετικούς ευρωπαϊκούς κανόνες να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την κεντρική Ευρώπη. Πολλοί καταλήγουν εντέλει στη Γερμανία. Αυτό καταδεικνύουν έρευνες της WamS σε Βερολίνο και Βρυξέλλες».

40.000 οι πρόσφυγες στην Ελλάδα;

Επικαλούμενη γερμανικές πηγές ασφαλείας αλλά και ευρωπαϊκούς διπλωματικούς κύκλους η εφημερίδα υποστηρίζει την ίδια ώρα ότι η ελληνική κυβέρνηση δίνει λάθος στοιχεία για τον αριθμό των προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα και παραπλανητική εικόνα για τις πραγματικές διαστάσεις της μετανάστευσης, για τον αριθμό δηλαδή των προσφύγων και μεταναστών που την εγκαταλείπουν. Ενώ η Αθήνα μιλάει για 62.000 ανθρώπους στην ηπειρωτική χώρα και τα νησιά, στην πραγματικότητα, αναφέρει η WamS, ο αριθμός δεν ξεπερνά τις 40.000 και αυτό παρότι μόνον κατά την τρέχουσα χρονιά κατέφθασαν στην Ελλάδα μέσω Αιγαίου άλλοι 20.000 αιτούντες άσυλο. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ανέφερε ότι υποστηρίζει στην Ελλάδα 44.000 πρόσφυγες. Επίσης, σύμφωνα με την έρευνα της εφημερίδας, ο αριθμός των προσφύγων στα πέντε hotspots των νησιών του Αιγαίου είναι προφανώς μικρότερος από τις 13.600 που λέει η ελληνική κυβέρνηση. «Υπολογίζουμε το πολύ με 10.000», αναφέρει υψηλόβαθμος ευρωπαίος αξιωματούχος.

Σημαντική χώρα τράνζιτ πλέον η Βουλγαρία

Σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών, στα μέσα Σεπτεμβρίου η Ελλάδα προανήγγειλε τη διόρθωση «του αριθμού των προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στην ηπειρωτική χώρα». Μέχρι στιγμής όμως η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ανταποκριθεί.

Όπως αναφέρουν εσωτερικά έγγραφα των γερμανικών αρχών ασφαλείας που επικαλείται η WamS, «η εντατικοποίηση των αστυνομικών ελέγχων στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ» οδήγησαν στη δημιουργία «εναλλακτικών μεταναστευτικών διόδων», με σημαντικότερες τις αερομεταφορές και τον διάδρομο που οδηγεί μέσω των βουλγαροτουρκικών συνόρων.

Η Βουλγαρία μάλιστα φέρεται να εξελίσσεται σε σημαντική χώρα τράνζιτ μεταναστών και προσφύγων ενώ η Σόφια αναφέρεται ως σημαντικό «σταυροδρόμι». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας οι ευρωπαϊκές αρχές εξετάζουν το ενδεχόμενο ενίσχυσης της Frontex στα σύνορα Τουρκίας-Βουλγαρίας. 

thetoc.gr

Ελλάδα, η χειρότερη χώρα της Ε.Ε. για να είσαι γυναίκα

Ο Δείκτης Ισότητας της EIGE τεκμηρίωσε αυτό που γυναικείες και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων επισημαίνουν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα: η απουσία της διάστασης φύλου στις πολιτικές που έχουν αναληφθεί, και ιδίως για τη διαχείριση της κρίσης, έχει επιδεινώσει δραματικά τις συνθήκες ζωής των γυναικών στην Ελλάδα βαθαίνοντας τις ανισότητες.

Η Ελλάδα αναδείχτηκε για ακόμη μία φορά (όπως και το 2010 και το 2012) τελευταία στην Ε.Ε. στα θέματα ισότητας φύλου (με βαθμολογία 50 έναντι 66,2 κατά μέσο όρο στην Ε.Ε.) και το μοναδικό κράτος-μέλος που τη δεκαετία 2005-2015 επιδείνωσε τις επιδόσεις της σε τρεις τομείς: στο χρήμα (-1,2 μονάδες), στην υγεία (-1,5 μονάδες) και στον χρόνο (-1,5 μονάδες).

Στον τομέα του χρήματος η Ελλάδα με βαθμολογία 70,7 (έναντι 79,6 στην Ε.Ε.) είναι επίσης η μοναδική χώρα της Ευρώπης που σε αυτή τη δεκαετία αύξησε αντί να μειώσει την οικονομική ανισότητα αντρών και γυναικών αποτυπωμένη σε αποδοχές, εισόδημα και κίνδυνο φτώχειας. Μία από τις χειρότερες επιδόσεις της είναι στον πληθυσμό που απειλείται με φτώχεια: ενώ στην Ε.Ε. κίνδυνο φτώχειας αντιμετωπίζει το 17% των γυναικών και το 16% των αντρών, στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό αυξάνει σε περισσότερο από το 20% για γυναίκες και άντρες.

Στον τομέα του χρόνου που διαθέτουν άντρες και γυναίκες σε φροντίδα και κοινωνικές δραστηριότητες, η Ελλάδα με 44,7 μονάδες (έναντι 65,7 στην Ε.Ε.) έρχεται προτελευταία, με τελευταία τη Βουλγαρία. Στη χώρα μας το 38% των γυναικών και μόνο το 20% των αντρών ασχολούνται τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα με τη φροντίδα εξαρτώμενων μελών της οικογένειας, με τα ποσοστά στην Ε.Ε. να είναι ίδια για τις γυναίκες αλλά αυξημένα για τους άντρες (25%).

Μόνο το 17% των Ελλήνων έναντι του 85% των Ελληνίδων μαγειρεύει και ασχολείται με το νοικοκυριό τουλάχιστον για μία ώρα την ημέρα, όταν στην Ευρώπη τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 34% και 79%, έτσι που η χώρα περιλαμβάνεται ανάμεσα σε εκείνες με την πιο άνιση έμφυλη κατανομή στις δουλειές του νοικοκυριού.

Στην τομέα της υγείας οι επιδόσεις μας μειώθηκαν στο 83,1 (87,4 στην Ε.Ε.) και η επιδείνωση της θέσης μας συμβαδίζει με μεγάλες ανισότητες φύλου τόσο στην κατάσταση της υγείας όσο και στην πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες. Είναι σε αυτήν ακριβώς την παράμετρο της πρόσβασης στην περίθαλψη που η χώρα σημείωσε τη μεγαλύτερη μείωση (-4,3 μονάδες) την οποία γνώρισε η Ε.Ε. των 28 αυτή τη δεκαετία. Είναι ενδεικτικό πως η Ελλάδα παραμένει το κράτος-μέλος με το μεγαλύτερο ποσοστό μόνων μητέρων που δεν μπορούν να καλύψουν τις ιατρικές τους ανάγκες (30% έναντι 12% στην Ε.Ε.) και την οδοντιατρική τους περίθαλψη (34% έναντι 14% στην Ε.Ε.).

Αρνητικές πρωτιές

Εκτός από την οπισθοχώρηση σε αυτούς τους τρεις τομείς, η Ελλάδα αυτή τη δεκαετία σημείωσε σημαντική βελτίωση στον τομέα της γνώσης (+8,4 μονάδες), οριακή στα θέματα εργασίας (+1,7) και εξουσίας (+3,5), τομέας ωστόσο ο τελευταίος που επιδεινώθηκε στο διάστημα 2012-2015 κατά 0,6 μονάδες. Το πιο δυσοίωνο είναι πως ακόμη και στους τομείς που σημειώσαμε κάποια πρόοδο αρκετές επιμέρους παράμετροι μας φέρνουν στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης.

Στον τομέα της εργασίας με 64,2 το 2015 (και 71,5 στην Ε.Ε.) καταλαμβάνουμε την προτελευταία θέση, με τελευταία την Ιταλία. Σε καθεστώς που αναλογεί σε πλήρη απασχόληση εργάζεται το 30% των γυναικών και το 46% των αντρών, όταν στην Ε.Ε. τα ποσοστά αντίστοιχα ήταν 40% και 56%, έτσι που η χώρα μας να είναι και σε αυτόν τον επιμέρους δείκτη η τελευταία στην Ευρώπη. Είμαστε επίσης ουραγοί στην Ευρώπη και στην ποιότητα της εργασίας που προσμετρά το καθεστώς απασχόλησης, το είδος της σύμβασης, την ασφάλεια και τις προοπτικές καριέρας που προσφέρει.

Ο τομέας της γνώσης με 55,6 (63,4 στην Ε.Ε.), παρά τη βελτίωση που σημείωσε, συνεχίζει να κυριαρχείται από ανισότητες. Ενώ στις περισσότερες χώρες οι γυναίκες μετέχουν περισσότερο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από τους άντρες, στην Ελλάδα το 2015 ήταν περισσότεροι οι άντρες στα Πανεπιστήμια από ό,τι οι γυναίκες. Οσο για για τον έμφυλο διαχωρισμό των σπουδών, η Ελλάδα έρχεται πέμπτη από το τέλος στην κατάταξη, με υπερδιπλάσιο ποσοστό γυναικών να σπουδάζουν στους τομείς της παιδείας, υγείας, πρόνοιας και των ανθρωπιστικών και καλλιτεχνικών σπουδών από τους άντρες.

Και παρότι μπορεί να βελτιώθηκε αυτή τη δεκαετία η συμμετοχή των γυναικών σε θέσεις εξουσίας, η Ελλάδα με 21,7 (48,5 στην Ε.Ε.) κατέχει τη δεύτερη χειρότερη θέση στην Ε.Ε.-28 στην εκπροσώπηση γυναικών στα κέντρα λήψης πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών αποφάσεων. Η χώρα μας ανήκει στην ομάδα των πέντε κρατών-μελών όπου οι γυναίκες εκπροσωπούν λιγότερο από το 10% των μελών των Δ.Σ. των μεγάλων επιχειρήσεων, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος έχει φτάσει το 22%.

Είναι τελευταία στη συμμετοχή γυναικών στα συμβούλια των κεντρικών τραπεζών. Και έχει την όγδοη χειρότερη επίδοση στη γυναικεία εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο. Αυτά αποτελούν μόνο κάποια από τα πολλά αρνητικά ευρήματα του Δείκτη Ισότητας Φύλου που συνθέτουν την εικόνα της Ελλάδας ως χειρότερης χώρας στην Ευρώπη για να ζει μια γυναίκα. Μια εικόνα που δεν θα αλλάξει αν δεν υπάρξει πολιτική βούληση και άμεσα μέτρα.       

Χριστίνα Πάντζου

efsyn.gr     

Το φάντασμα της ακροδεξιάς χτυπά τώρα την πόρτα της Αυστρίας

Κλυδωνισμούς προκαλεί στην Ε.Ε. το γεγονός ότι ο ηγέτης της ακροδεξιάς Χάντς-Κρίστιαν Στράχε θα γίνει αντικαγκελάριος μετά τις βουλευτικές εκλογές στην Αυστρία

του Κωνσταντίνου Τσάβαλου         

Οι Aυστριακοί ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες την Κυριακή, σε μια εκλογική αναμέτρηση όπου αναμένεται να επιτρέψει τη συμμετοχή του ακροδεξιού Κόμματος των Ελευθέρων (FPO) στον κυβερνητικό συνασπισμό, συνεχίζοντας την ανοδική τάση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Αν συμβεί αυτό, η Αυστρία θα είναι μία ακόμη (και μάλλον, δυσυχώς όχι τελευταία) χώρα που θα δει ένα ακροδεξιό, εθνικιστικό και αντι-μεταναστευτικό κόμμα, να πηγαίνει καλά σε εκλογές.

Θυμίζουμε πως τον περασμένο μήνα, η ακροδεξιά, αντι-μεταναστευτική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AFD) κέρδισε ποσοστό 13.5% για να εισέλθει στη γερμανική Bundestag, για πρώτη φορά ενώ τον περασμένο Μάιο, το Εθνικό Μέτωπο με επικεφαλής την Μαρίν Λεπέν, ήταν εκ των πρωταγωνιστών στις γαλλικές προεδρικές εκλογές.

"Κι η Αυστρία μπορεί να μην έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα στην πολιτική σκηνή, αλλά ως μια κεντρική ευρωπαϊκή δύναμη, που γεφυρώνει την Ανατολική και Δυτική Ευρώπη, η πολιτική της μπορεί να επηρεάσει τους γείτονές της", αναφέρει σε άρθρο του το αμερικανικό δίκτυο CNBC.

Το πιθανότερο σενάριο διακυβέρνησης

Ως πιθανότερη εκδοχή για την μελλοντική διακυβέρνηση της Αυστρίας θεωρείται ένας συνασπισμός ανάμεσα στο συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα του νυν υπουργού Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς και το ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων του Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, στο πρότυπο του συνασπισμού αυτών των δύο κομμάτων που είχε κυβερνήσει στην Αυστρία από τον Φεβρουάριο του 2000 έως τον Δεκέμβριο του 2006.

Προς τούτο φέρεται να έχει ήδη προϋπάρξει συνεννόηση ανάμεσα στα δύο αυτά κόμματα, τα οποία, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις, αναμένεται να καταλάβουν στην εκλογική αναμέτρηση την ερχόμενη Κυριακή, την πρώτη και τη δεύτερη θέση αντίστοιχα.

Εκείνη η κυβέρνηση της περιόδου 2000-2006, με καγκελάριο τον τότε αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Βόλφγκανγκ Σιούσελ και εταίρο του τον τότε αρχηγό των Ελευθέρων Γεργκ Χάιντερ, είχε προκαλέσει θύελλα διαμαρτυριών -- καθώς για πρώτη φορά σε κυβέρνηση στην Ευρώπη συμμετείχε ένα ακροδεξιό κόμμα -- αλλά και την επιβολή πολύμηνων κυρώσεων εναντίον της από τις υπόλοιπες 14 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Παρατηρητές στη Βιέννη θέλουν να πιστεύουν πως, με ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δεν θα υπάρξουν αυτή τη φορά αντιδράσεις από το εξωτερικό, καθώς η ανάληψη κυβερνητικής ευθύνης από την ακροδεξιά, ή τουλάχιστον συγκαλυμμένων ακροδεξιών κομμάτων με παραδείγματα σε κάποιες χώρες της ΕΕ, φέρεται να γίνεται πλέον αποδεκτή και να μην προκαλεί αντιδράσεις, όπως συνέβη με την Αυστρία πριν από 17 χρόνια.

Ποιός είναι ο Στράχε

Αλλαξε το τζιν με κοστούμι και πλέον ζυγίζει τα λόγια του: δώδεκα χρόνια αφού αντικατέστησε τον μέντορά του Γεργκ Χάιντερ στην ηγεσία της αυστριακής ακροδεξιάς, ο Χανς-Κρίστιαν Στράχε ετοιμάζεται να γίνει αντικαγκελάριος μετά τις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής.

Στα 48 του χρόνια, αυτός ο κάποτε «νεαρός λύκος» που ντρίπλαρε τον Χάιντερ από τα δεξιά έχει σταματήσει τις προκλήσεις. Και θεωρεί ότι έχει βρει το... δικό του Ιερό Δισκοπότηρο: την επιστροφή του Κόμματος των Ελευθέρων της Αυστρίας (FPO) στην κυβέρνηση με τον ίδιο αντικαγκελάριο.

Επειτα από μία δεκαετία ενός συνασπισμού δεξιάς-αριστεράς, το ακροδεξιό κόμμα προβλέπεται να είναι η δεύτερη πολιτική δύναμη και υποχρεωτικός κυβερνητικός εταίρος του νεαρού συντηρητικού φαβορί Σεμπάστιαν Κουρτς.

Κατά τις τηλεμαχίες, οι δύο άνδρες κρατήθηκαν μακριά από ανταλλαγή προσβολών. Ο Χανς-Κρίστιαν Στράχε, που έχει κάνει σπουδές προσθετικής οδοντιατρικής, έκανε τα πάντα για να χτίσει ηγετική εικόνα.

«Μοιάζει πιο ώριμος, γοητευτικός, υπεύθυνος και, όπως και ο Κουρτς, παρουσιάζει με γλυκύτητα, έως και χιούμορ, τις πιο σκληρές του προτάσεις», έγραψε η συντηρητική εφημερίδα Die Presse.

Το ότι έγινε "salonfahig" (παρουσιάσιμος) δεν είναι μικρή επιτυχία για τον Βιεννέζο αυτόν που προέρχεται από το νεοναζιστικό κίνημα, σύμφωνα με την δημοσιογράφο Νίνα Χόρατσεκ συγγραφέα μίας βιογραφίας του γαλανομάτη ρήτορα.

Αφού δοκίμασε διάφορα πολιτικά κοστούμια μέχρι την παρουσίαση μίας υπερεθνικίστριας υποψήφιας στις προεδρικές εκλογές του 2010, ο Στράχε εξωράισε σταδιακά τη ρητορική του κόμματός του βγάζοντας στο περιθώριο τους βαρώνους του κόμματος.

Η στρατηγική του απέδωσε: τον Δεκέμβριο, ο υποψήφιος του FPO στις προεδρικές εκλογές Νόρμπερτ Χόβερ έχασε παρά τρίχα στην ψηφοφορία, καταγράφοντας το καλύτερο σκορ που έχει ποτέ επιτύχει το ακροδεξιό κόμμα της Αυστρίας 42,6%. Και σήμερα, η επιστροφή του FPO στην κυβέρνηση δεν αναμένεται να προκαλέσει την κατακραυγή που προκάλεσε διεθνώς το 2000.

Για τον πολιτικό επιστήμονα Τόμας Χόφερ, ο Χανς-Κρίστιαν Στράχε άντλησε τα διδάγματα αυτού του επεισοδίου. «Ξέρει ότι πρέπει να εμφανισθεί ως ηγέτης εάν θέλει να ξεπεράσει το όριο του 20%», επιβεβαιώνει η Νίνα Χόρατσεκ.

Ομως, το FPO, στο βάθος, δεν έχει καθόλου εγκαταλείψει τις ξενοφοβικές και ευρωσκεπτικιστικές του βάσεις, σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές.

Οι συστηματικές αναφορές στον κίνδυνο «μαζικής εισβολής» και «εμφυλίου πολέμου» δείχνουν «ξεκάθαρα ότι παραμένουν ακραίοι», προειδοποιεί η Νίνα Χόρατσεκ, ενώ σύμφωνα με τον Τόμας Χόφερ, η υιοθέτηση μετριοπαθούς τόνου αποτελεί απλώς κίνηση τακτικής. «Επαιζα σκάκι με τον παππού μου», δήλωσε άλλωστε ο Στράχε κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συζήτησης συμπληρώνοντας ότι «πάντοτε υπολογίζει σειρά κινήσεων εξ αρχής».

Ο υποψήφιος έχει καταστήσει, επίσης, σαφές ότι δεν προτίθεται να συμμετάσχει στην κυβέρνηση για φιγούρα, αλλά υπολογίζει να ζητήσει για το κόμμα του υπουργεία-κλειδιά, όπως το Εσωτερικών και των Εξωτερικών.

Αμφιλεγόμενη πολιτική πορεία: "Ημουν νέος και χαζός"

Ο Χανς-Κρίστιαν Στράχε γεννήθηκε το 1969 και ανέλαβε την ηγεσία του FPO το 2005, σε ηλικία 35 ετών, αφού ανάγκασε τον Γεργκ Χάιντερ, ο οποίος σκοτώθηκε το 2008 σε τροχαίο δυστύχημα, να εγκαταλείψει το κόμμα και να ιδρύσει το εφήμερο BZO.

Αποδυναμωμένο από τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση, το κόμμα ανανεώνεται με την παρουσία στην ηγεσία του αυτού του τριαντάρη που συχνάζει σε κλαμπ και είναι δραστήριος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσελκύοντας νέους.

Από το 11% στις εκλογές του 2006, το κόμμα περνά στο 20,5% το 2013. Σήμερα οι προβλέψεις του δίνουν 27%, σκορ αντίστοιχο με το 26,9% που είχε λάβει όταν ο Χάιντερ βρισκόταν στο απόγειό του το 1999.

Εκτοτε, το FPO έχει εγκαταλείψει τα απροκάλυπτα ξενοφοβικά του σλόγκαν. Η προεκλογική του εκστρατεία βασίστηκε στην έννοια της «ισοτιμίας», καταγγέλλει την καταβολή κοινωνικών επιδομάτων στους μετανάστες και δηλώνει κατηγορηματικά ότι «το ισλάμ δεν έχει θέση στην Αυστρία».

Ο Στράχε τάσσεται υπέρ της περαιτέρω προσέγγισης της Αυστρίας με την ομάδα του Visegrad που απαρτίζεται από τις πλέον ευρωσκεπτικιστικές χώρες πρώην δορυφόρους της Σοβιετικής Ενωσης.

Αφίσα του FPO στο κέντρο της Βιέννης. Πάνω εικονίζεται ο Κουρτς να λέει πως "το Ισλάμ ανήκει στην Αυστρία", ενώ ο Στράχε τον κατακεραυνώνει από κάτω λέγοντας "η ισλαμοποίηση πρέπει να σταματήσει"

Αφίσα του FPO στο κέντρο της Βιέννης. Πάνω εικονίζεται ο Κουρτς να λέει πως "το Ισλάμ ανήκει στην Αυστρία", ενώ ο Στράχε τον κατακεραυνώνει από κάτω λέγοντας "η ισλαμοποίηση πρέπει να σταματήσει"

Παρά τις προσπάθειες εξωραϊσμού του από τον Στράχε, το κόμμα που ιδρύθηκε από παλαιούς ναζί παραμένει «αθεράπευτο», προειδοποιεί η Επιτροπή Μαουτχάουζεν, ενώ ο αυστριακός Τύπος υπενθυμίζει τις σχέσεις του νεαρού Στράχε με τους νεοναζιστικούς κύκλους, δημοσιεύοντας φωτογραφίες από τη συμμετοχή του σε ασκήσεις παραστρατιωτικών οργανώσεων με μέλη της απαγορευμένης οργάνωσης Wiking Jugend. «Ημουν χαζός, νέος και αφελής», λέει ο ίδιος.

Ωστόσο, όπως αναφέρει το Politico, η παρουσία του Στράχε στην αντικαγκελαρία της Αυστρίας θα έκανε πολλούς συμπατριώτες του να νιώσουν άβολα, κυρίως λόγω του -χαμηλότατου- επιπέδου του πολιτικού του λόγου, αλλά κι επειδή πολλοί τον θεωρούν ως σκληρό κι άτεγκτο.

"Ενώ ο Χάιντερ έκανε δηλώσεις χαμογελώντας, ο Στράχε ό,τι λέει, το εννοεί 100%", λέει ο αυστριακός συγγραφέας Ντόρον Ραμπινόβιτσι.

"Κι όντως το αγαπημενο πολιτικό εργαλείο του Στράχε είναι το κράξιμο", επισημαίνει το Politico: κατά την διάρκεια ενός τηλεοπτικού ντιμπέιτ πριν λίγες ημέρες, ο Στράχε αμφισβήτησε τα κίνητρα και τις οικονομικές δοσοληψίες του Γκέοργκ Μούζικαντ, ενός εβραίου μεγαλοεπενδυτή και χορηγού της προεκλογικής εκστρατείας του Κούρτς.

Ο Κουρτς χαρακτήρισε τα σχόλια του Στράχε ως "άτιμα", ωστόσο ο ηγέτης του FPÖ είχε πετύχει το στόχο του "ρίξε λάσπη στον ανεμιστήρα, όλο και κάτι θα μείνει επάνω του".

Μετά την αντικαγκελαρία, τι;

"Ο Στράχε, παρόλο που αρχικά υιοθέτησε πολλά από τα στοιχεία του προκατόχου του, δεν κατάφερε ποτέ του να γίνει εξίσου χαρισματικός σε πολιτικό επίπεδο", σημειώνει το Politico.

Δια του λόγου το αληθές, ήδη ως διάδοχος του στην ηγεσία του κόμματος προαλέιφεται ο Νόρμπερτ Χόφερ, το «αγγελικό» πρόσωπο της πιο σκληρής ακροδεξιάς κι ο άνθρωπος που κατηγορείται από τους επικριτές του ότι είναι «λύκος με προβιά».

"Ο Στράχε κατάφερε το αδιανόητο: να αναστήσει το ίδιο του το κόμμα, αλλά πλέον εκτέλεσε το καθήκον του και τον ρόλο του", καταλήγει με νόημα ο Κας Μούντε, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Τζόρτζια στις ΗΠΑ.       

 thetoc.gr  

Ζητά... 250.000 ευρώ αναδρομικά από το Δημόσιο ο Άκης Τσοχατζόπουλος..!!

Μετά τις καλοκαιρινές του αποδράσεις σε πισίνες των βόρειων προαστίων και την ώρα που δημοσιεύματα κάνουν λόγο για ύπαρξη δύο λογαριασμών στην Ελβετία, ο προσφάτως αποφυλακισθείς Ακης Τσοχατζόπουλος ζήτησε αναβολή σε δικαστήριο επικαλούμενος ότι διεκδικεί χρήματα από το Δημόσιο!

Μάλιστα, η δικηγόρος του υποστήριξε ότι ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ έκανε ραντεβού με τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Χουλιαράκη, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι θα βγει άμεσα και εγκύκλιος για ρύθμιση των χρεών στο Δημόσιο.

Αποκλειστικό: Ο Άκης Τσοχατζόπουλος ζητά 250.000 ευρώ αναδρομικά από το Δημόσιο!Ο Ακης Τσοχατζόπουλος βρέθηκε κατηγορούμενος για παραβίαση του άρθρου 25 του ν. 1882/90, δηλαδή για «παραβίαση της προθεσμίας καταβολής των χρεών προς το Δημόσιο, που είναι βεβαιωμένα στις αρμόδιες υπηρεσίες, εφόσον αυτή αναφέρεται στη μη καταβολή τριών συνεχών δόσεων ή προκειμένου για χρέη που καταβάλλονται εφάπαξ σε καθυστέρηση καταβολής πέραν των δύο μηνών από τη λήξη του χρόνου καταβολής τους».

Ελεύθερος Τύπος       

candianews.gr

Η γλώσσα αλλάζει τη σκέψη

Στην ταινία Arrival του Ντενί Βιλνέβ, εξωγήινοι προσφέρουν στην ανθρωπότητα ένα νέο “όπλο”, τη γλώσσα τους.

Όσοι μαθαίνουν αυτή την “κυκλική” και χωρίς χρόνους γλώσσα, μπορούν να αντιληφθούν διαφορετικά τον χρόνο.

Ακούγεται εξωπραγματικό ως ιδέα, κι όμως συμβαίνει: Ό,τι θεωρούμε ως αληθινό εξαρτάται απόλυτα απ’ τη γλώσσα που μάθαμε να μιλάμε.

~~

Η γλωσσολόγος Dorothy Lee, ανέλυσε την ινδιάνικη γλώσσα Wintu και λέει γι’ αυτήν:

Αυτό που επαναλαμβάνεται είναι η νοοτροπία της ταπεινότητας και του σεβασμού προς την πραγματικότητα, προς τη φύση και προς την κοινωνία. Δεν μπορώ να βρω έναν ικανοποιητικό αγγλικό όρο για τη νοητική αυτή διεργασία, που είναι τόσο ξένη στην παιδεία μας.

Εμείς είμαστε επιθετικοί απέναντι στην πραγματικότητα. Λέμε “αυτό είναι ψωμί”. Οι Wintu λένε “ονομάζω αυτό ψωμί” ή “αισθάνομαι ότι είναι ψωμί” ή “βλέπω πως είναι ψωμί”.

Ένας Wintu δεν λέει ποτέ απόλυτα “αυτό είναι…” Αν μιλά για μια πραγματικότητα που δε βρίσκεται μέσα στην περιοριστική εμπειρία δεν τη δηλώνει καν, απλώς την υπαινίσσεται.

Κι αν μιλά για την εμπειρία τότε ποτέ δεν την εκφράζει ως κατηγορηματικά αληθινή.

(“Γλωσσολογικός στοχασμός πάνω στη γλώσσα των Wintu” – Dorothy Lee)

~~{}~~

Η ελληνική γλώσσα (όπως και οι περισσότερες δυτικές) περιέχει μια έννοια όπως η χρωματική κλίμακα, σ’ ένα φάσμα που εκφράζεται μ’ ευδιάκριτες κατηγορίες: κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο, μπλε κ.ο.κ.

Κάποιος ίσως να πιστέψει ότι ξεχωρίσαμε αυτά τα χρώματα, επειδή αυτά υπάρχουν. Ότι ο εξωτερικός κόσμος (ο “πραγματικός”) υπαγόρευσε τις έννοιες. Κι όμως συμβαίνει το αντίθετο: Η γλώσσα δημιουργεί την αντίληψη μας για τον εξωτερικό κόσμο. Σας φαίνεται απίστευτο;

Στη γλώσσα Bassa (μία απ’ τις γλώσσες της Λιβερίας) η χρωματική κλίμακα διαιρείται σε δύο μόνο κατηγορίες.  (Η.Α. Gleason, “Εισαγωγή στην Περιγραφική Γλωσσολογία”)

Στη Bassa υπάρχουν μόνο δύο χρώματα, μόνο δύο λέξεις για τα χρώματα. Η μία περιλαμβάνει το μπλε, το πράσινο και το μωβ, η δεύτερη το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο.

Τα μάτια τους δεν διαφέρουν σε τίποτα απ’ τα δικά μας μάτια. Όμως όταν βλέπουν κάτι μπλε λένε “πάτι”. Κι όταν βλέπουν κάτι πράσινο λένε “πάτι”.

Προσωπικά δεν μπορούσα να καταλάβω πώς έχει γίνει η ταξινόμηση. Μόλις όμως την ανέφερα στην Νέλλη, που είναι ζωγράφος, μου είπε απλά: “Α, τα θερμά και τα ψυχρά χρώματα“.

~~

Ένας δυτικός άνθρωπος θα αποφανθεί ότι οι Bassa κάνουν λάθος. Ότι αντιλαμβάνονται τον κόσμο, την πραγματικότητα με λάθος τρόπο.

Όμως το “χρώμα” είναι ένα continuum, ένα συνεχές. Αν υπάρχουν έξι “χρώματα” στο φάσμα, γιατί να μην υπάρχουν εξήντα έξι ή δύο; Σίγουρα ένας ζωγράφος μπορεί να αντιληφθεί (και να ονομάσει, αυτό έχει σημασία) πολύ περισσότερα “πράσινα” απ’ όσα ο υποφαινόμενος.

(λαδί, βεραμάν, σμαραγδί, χακί, βερονέζε, πράσινο celadon, πράσινο ζαντ, πράσινο του χρωμίου, πράσινο αλιζαρίνης-κυανίνης G, πράσινο του μαλαχίτη, πράσινο του καδμίου και άλλα πολλά αν κάνεις μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο).

~~

Οπότε δεν είναι κατώτεροι (οπτικά-γλωσσικά-νοητικά) οι Bassa, απλά μιλούν διαφορετική γλώσσα.

Αντίστοιχα οι Εσκιμώοι θα μπορούσαν να περιφρονήσουν τους ανθρώπους της Εύκρατης Ζώνης, που έχουν μόνο μια λέξη για τον πάγο. Αυτοί έχουν διαφορετικές λέξεις (όχι περιφραστικά) για τον πάγο αλμυρού νερού, τον πάγο γλυκού νερού, τον πάγο που κυλάει, τον λεπτό πάγο, τον παλιό πάγο και άλλες πολλές κατηγορίες (Herbert Landar, “Γλώσσα και παιδεία”.)

Ποια γλώσσα, ποια αντίληψη της πραγματικότητας είναι η σωστή;

Νομίζω ότι ξέρετε την απάντηση: Καμία.

Οι λέξεις που γνωρίζουμε είναι αυτές που χρειαζόμαστε. Αυτές καθορίζουν τη σκέψη μας.

Ακόμα και τον χρόνο;

~~

“Το σύστημα μας των χρόνων, αποτυπώνει μια διάσταση παρελθόντος, παρόντος, μέλλοντος πάνω στα βιώματα μας, που άλλες γλώσσες (που ούτε κατά διάνοια δεν έχουν παρόμοιο σύστημα χρόνου) δεν υπολογίζουν.” Benjamin Lee Whorf

Υπάρχουν κοινωνίες, πολιτισμοί, γλώσσες, όπου ο χρόνος είναι διαφορετικός απ’ τον δικό μας.

Σε απομονωμένες φυλές στον Αμαζόνιο και στη Νέα Γουινέα τα ρήματα δεν είχαν παρελθοντικούς ή μελλοντικούς χρόνους.

Υπήρχε μόνο ένας διευρυμένος (και αλλόκοτος για μας) Ενεστώτας.

Αυτοί οι άνθρωποι μιλούσαν και ζούσαν σ’ ένα συνεχές παρόν. Οι νεκροί πρόγονοι υπάρχουν μέσα στα σώματα των ζωντανών. Το ίδιο υπάρχουν και οι αγέννητοι απόγονοι.

Ο κόσμος τους δεν έχει αρχή και τέλος. Μόνο τώρα.

~~{}~~

Ο Θεός ορίζεται απ’ τη γλώσσα και τον πολιτισμό που αυτή κουβαλάει;

Οι πρώτοι Αμερινδιάνοι που ήρθαν αντιμέτωποι με τους κονκισταδόρες δεν μπορούσαν ν’ αντιληφθούν την έννοια ενός θεού μοναδικού και τριαδικού, ασώματου και πανταχού παρόντος. Η γλώσσα τους δεν είχε περάσει την περιπέτεια των πολιτισμών που άκμασαν γύρω απ’ τη Μεσόγειο.

~~

Οι κοινωνικές αξίες ορίζονται απ’ τη γλώσσα που μιλάμε;

Λέγεται ότι όταν ο νεαρός Μάο Τσε Τουνγκ βρέθηκε σε ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο παραξενεύτηκε με τη λέξη “ελευθερία” και τη σημασία που της έδιναν οι Ευρωπαίοι.

Στον Κομφουκιανισμό, την πολιτικο-κοινωνική θεωρία της Κίνας, η μεγαλύτερη αρετή είναι η “προσφορά στο κοινωνικό σύνολο” (αυτό εκφράζεται με μια λέξη).

Ενάρετος, άξιος, είναι όποιος προσφέρει στο σύνολο.

Η ελευθερία του ατόμου, όπως καλλιεργήθηκε στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και εξυμνήθηκε στον Ρομαντισμό, εφόσον αντιτίθεται στο κοινό συμφέρον είναι κατάπτυστη στον κομφουκιανισμό.

Ο “πραγματικός κόσμος” οικοδομείται σε μεγάλο βαθμό πάνω στις γλωσσικές συνήθειες της ομάδας. Ποτέ δυο γλώσσες δεν είναι αρκετά όμοιες για να θεωρηθούν ότι εκφράζουν την ίδια κοινωνική πραγματικότητα.

Βλέπουμε και ακούμε, και βιώνουμε, με τον τρόπο αυτό γιατί οι γλωσσικές συνήθειες της κοινότητας μας προδιαθέτουν για ορισμένες εκλογές ερμηνείας.

(Edward Sapir, “Δοκίμια πάνω στην Παιδεία, τη Γλώσσα και την προσωπικότητα”)

~~{}~~

Σκεφτόμαστε με τις λέξεις που μάθαμε και τον πολιτισμό που αυτές κουβαλούν.

Λέμε “ασθενές φύλο” και εννοούμε τις γυναίκες. Στον σύγχρονο κόσμο, όπου η μυική δύναμη έχει ελάχιστη σημασία, γιατί οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι το “ασθενές φύλο”;

Επειδή η γλώσσα ορίζει τη σκέψη κι εμείς μιλάμε-σκεφτόμαστε σύμφωνα με τις λέξεις που παραλάβαμε.

Αισθάνεται διαφορετικό ένα άτομο ανάλογα με τη γλώσσα που μιλάει;

To 1974, στο Σαν Φρανσίσκο, o ψυχολόγος Farb μελέτησε Γιαπωνέζες γυναίκες, που είχαν παντρευτεί Αμερικανούς στρατιώτες. Αυτές μιλούσαν αγγλικά με τα παιδιά τους και τους συζύγους τους -και ιαπωνικά μεταξύ τους.

Ο ερευνητής απέδειξε ότι οι στάσεις που εξέφραζαν οι γυναίκες εξαρτιόνταν από τη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν κάθε φορά.

Τους ζητήθηκε να συμπληρώσουν τη φράση: “Όταν οι επιθυμίες μου συγκρούονται με εκείνες της οικογένειάς μου…”

Στα ιαπωνικά έλεγαν “…είναι μία στιγμή μεγάλης θλίψης”.

Στα αγγλικά έλεγαν “…κάνω αυτό που θέλω”.

Οι γυναίκες συμπλήρωναν τη φράση ανάλογα με τη γλώσσα που έπρεπε να χρησιμοποιήσουν κάθε φορά -και κατ’ επέκταση τον πολιτισμό στον οποίο μετέβαιναν υιοθετώντας τη συγκεκριμένη γλώσσα.

~~

Η γλώσσα δεν αντικατοπτρίζει τον πολιτισμό μας, η γλώσσα ποιεί πολιτισμό.

Κι είναι κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει: Η γλώσσα που μιλάμε ορίζει την πραγματικότητα.

Η γλώσσα δεν είναι απλώς το εξωτερικό ντύσιμο μιας σκέψης. Είναι επίσης το εσωτερικό της πλαίσιο [της σκέψης]. Δεν περιορίζεται να εκφράζει τη σκέψη αφού σχηματιστεί. Βοηθά στο να τη σχηματίσει.

(Emile D. Durkheim)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυτό το κείμενο είναι το theatrical version ενός παλιότερου. Μπορείτε να δείτε το director’s cut, με κάποιες σκέψεις για τον Όργουελ και τη “φυλετική αχρωματοψία”, εδώ “Τη γλώσσα -και τη σκέψη- μου έδωσαν ελληνική”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γελωτοποιός