Πέντε γωνίες για τον Ρουβίκωνα

Ας πούμε ότι μετά την εισβολή οι στρατονόμοι βουτούσαν δύο-τρεις και τους έστελναν στο κρατητήριο, αναμένοντας την Αστυνομία. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα και μάλιστα 17 Νοέμβρη. Θα άλλαζε διαδρομή η πορεία...

Του Κώστα Γιαννακίδη

Πρώτη γωνία. Να είμαστε όλοι ευτυχείς που κανένας από όσους βρέθηκαν στην πύλη του Πενταγώνου δεν έπαθε κρίση πατριωτικού μεγαλείου και δεν πήγε να μιμηθεί τον Κώστα τον Πρέκα στις πιο ηρωικές του στιγμές.

Μη ξεχνάτε ότι όλο αυτό συνέβη σε σημείο όπου βρίσκονται όπλα και πυρομαχικά. Μπορεί πρακτικά να μην είναι τόσο εύκολη η εμπλοκή, όμως κανένας δεν θέλει να φανταστεί τι θα συνέβαινε έτσι και έβγαινε απειλητικά κανένα όπλο, έστω και άδειο.

Δεύτερη γωνία. Είναι άδικο να αποδίδεται η ευθύνη στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Τα μέτρα και τα ήθη φρούρησης δεν αλλάζουν με τους υπουργούς, ούτε με τους Αρχηγούς των Οπλων. Συνέβη με αυτήν την κυβέρνηση, θα μπορούσε να συμβεί και με την προηγούμενη.

Τρίτη γωνία. Είναι πασίδηλο ότι τα μέλη του Ρουβίκωνα δρουν γνωρίζοντας ότι έχουν περιθώρια ελιγμών. Ας πούμε ότι οι στρατονόμοι βουτούσαν δύο-τρεις και τους έστελναν στο κρατητήριο, αναμένοντας την Αστυνομία. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Να κρατούνται λαϊκοί αγωνιστές από τον Στρατό και μάλιστα 17 Νοέμβρη ανήμερα; Θα άλλαζε διαδρομή η πορεία και κάποιοι μπορεί να έπαιρναν και σουβενίρ κανένα άρμα.

Τέταρτη γωνία. Είναι προφανές πλέον ότι η δράση του Ρουβίκωνα θα οδηγήσει σε αναθεώρηση των επιχειρησιακών σχεδίων φύλαξης όλων των εγκαταστάσεων με διαβαθμισμένες απαιτήσεις ασφαλείας. Αυτό είναι, φυσικά, θετικό. Πληρώνεις και μαθαίνεις.

Πέμπτη γωνία. Η εισβολή στο Πεντάγωνο θα γίνει ανέκδοτο στα επιτελεία συμμαχικών ή μη χωρών. Για αυτό και καλό θα ήταν ο αρμόδιος υπουργός, εκτός από το να στείλει φαντάρους στα σύνορα, να επιδείξει το άμεσο, επίπονο και συνεχές ενδιαφέρον του για τη σύλληψη των εισβολέων. Θα φέρει, βέβαια, σε αμηχανία κάποιους φίλους, αλλά όλοι ξέρουμε ότι ο Πάνος Καμμένος είναι άνδρας του καθήκοντος.

protagon.gr 

Η Ρένα είναι (πάλι) οφσάιντ;

Μετά τις φωτιές του καλοκαιριού και τη ρύπανση του Σαρωνικού, η Περιφερειάρχης Αττικής επέλεξε ξανά την τακτική της επίθεσης κατά παντός υπευθύνου για να παρακάμψει τις ευθύνες της για την τραγωδία με τις πλημμύρες. Υπάρχει άλλωστε και η λύση να μηνύσει την κλιματική αλλαγή...

γράφει ο Κοσμάς Βίδος

Διαβάζω τα δεκάδες αρνητικά σχόλια σε Τύπο και social media για τη Ρένα Δούρου. Για τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε (ή δεν αντέδρασε) και για τις ευθύνες (και) της Περιφέρειας Αττικής στην τραγωδία της Μάνδρας. Τα ίδια σχόλια («αγνοείται η περιφερειάρχης Αττικής») είχαν γίνει το καλοκαίρι με αφορμή τις πυρκαγιές, αναγκάζοντάς την στο τέλος να εμφανιστεί αναμαλλιασμένη, καταρρακωμένη, με καρβουνιασμένα μάγουλα, αλλά και εξαιρετικά επιθετική από τις φλεγόμενες περιοχές: «Σταματήστε τα Δελτία Τύπου, σταματήστε τα τιτιβίσματα, σταματήστε τα ποσταρίσματα, σεβαστείτε τους συμπολίτες μας που έχασαν βιος δεκαετιών, σεβαστείτε τους πυροσβέστες μας που είναι άυπνοι, σεβαστείτε τους πολιτειακούς παράγοντες που δουλεύουν άοκνα».

Ακολούθησε το ναυάγιο και η μόλυνση του Σαρωνικού, όπου και πάλι με καθυστέρηση έβγαλε ανακοίνωση για να ζητήσει με τον ίδιο επιθετικό τρόπο την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων. Τώρα αντέδρασε και πιο άμεσα (από κρίση σε κρίση μαθαίνεις) και πιο εντυπωσιακά, πάλι όμως με επίθεση. Πάλι ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων: «Για αυτές τις ανθρώπινες ζωές που θρηνούμε και για αυτές τις περιουσίες που καταστράφηκαν, επιτέλους να αποδοθούν ευθύνες» είπε και υπέβαλλε μηνυτήρια αναφορά «ώστε επιτέλους να συνδράμω προκειμένου αυτή τη φορά, κάποιοι και κάποιες να τιμωρηθούν».

Η κυρία Δούρου, όποιες και αν είναι (ή δεν είναι) οι ευθύνες της, αντιδρά δια της επιθέσεως. Είναι ένας τρόπος και αυτός. Που μπορεί να μην επιλύει τα προβλήματα αλλά τη βοηθάει να παρακάμπτει εμπόδια και κατηγορίες – έτσι επιθετικά έχει αντιμετωπίσει όλα αυτά τα χρόνια η Περιφέρειά της ακόμα και τους πολίτες που ζητάνε να μπει τέλος στην παρακμή του άλσους στο Πεδίον του Αρεως. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, λένε. Τελικά όμως με τα προβλήματα, γιατί εμάς αυτά μας ενδιαφέρουν επειδή αυτά μας μένουν, τι γίνεται;

Οι επικοινωνιακές τακτικές, ακόμα και οι πιο έξυπνες, δεν προορίζονται για να τα λύσουν. Λύσεις καλούνται να δώσουν οι κατέχοντες τα αρμόδια πόστα. Στους οποίους χρεώνονται και οι ευθύνες. Αυτό το ήξερε η κυρία Δούρου όταν παλαιότερα, με αφορμή πλημμύρες στην Κοκκινιά, δήλωνε από τηλεοράσεως: «Οι συμπολίτες μας ξέρουν ποιοι φταίνε που το 2014 είναι ζητούμενο το αντιπλημμυρικό έργο σε μια ευρωπαϊκή χώρα».

Τρία χρόνια μετά, και ενώ εξακολουθεί να σταδιοδρομεί ως περιφερειάρχης Αττικής, ποιοι αλήθεια φταίνε που το… ζητούμενο παραμένει ζητούμενο; Εκείνη αναζητά τους ενόχους δια των μηνύσεων. Μπορεί, ακόμα και αν με αυτό τον τρόπο επιχειρεί να αποποιηθεί τις όποιες δικές της ευθύνες, να ανοίξει έναν δρόμο που θα περνά, επιτέλους, από τη Δικαιοσύνη.

Την ίδια στιγμή, η Περιφέρειά της, γιατί πιάστηκε στον ύπνο όταν και με δική της παραδοχή είχε ειδοποιηθεί εδώ και μέρες πως έρχονται πλημμύρες; Εδώ δεν υπάρχουν ευθύνες; «Aν προκύψουν ευθύνες για την Περιφέρεια από τη δικαστική έρευνα εγώ θα τις αναλάβω και δεν θα κρυφτώ», δήλωσε. Για να δούμε. Διότι υπάρχει και η λύση να μηνύσει μετά την κλιματική αλλαγή…  

protagon.gr

Λύτρωση

Οι καββαλιστές έλεγαν: “Η γυναίκα είναι ΔΥΝΑΜΗ. Ο άντρας είναι ΕΙΡΗΝΗ.”

Από τόσο παλιά οι άντρες το είχαν καταλάβει.

“Γιατί μας έχετε κλειδωμένες; Τι φοβάστε;” ρώτησε μια γυναίκα τον προφήτη.

“Τη δύναμη σας”, απάντησε εκείνος. “Αν ήσασταν ελεύθερες τότε οι άντρες δεν θα ήμασταν τίποτα άλλο από γυναίκες που δεν κάνουν παιδιά.”

Η ειρήνη των αντρών έρχεται με τη βία και τον φόβο, με τον πόλεμο.

Οι άντρες εξουσιάζουν.

Οι γυναίκες υποτάσσονται.

Γιατί αν σταματήσουν να φοβούνται, τότε ο κόσμος των αντρών θα σταματήσει να υπάρχει.

~~

Ο Γκιέν δεν το ήξερε αυτό. Είχε μεγαλώσει στον κόσμο των αντρών, όπου οι γυναίκες ήταν κλειδωμένες στο σπίτι. Και πίστευε ότι αυτή είναι η φυσική τάξη. Σύντομα θα ανακάλυπτε πως τίποτα δεν είναι πιο διαστρεβλωμένο απ’ τον άνθρωπο.

Μάθαινε γρήγορα, απ’ τη στιγμή που ο μάγος έκλεισε την τρύπα στο κεφάλι του. Σε τρία χρόνια είχε μάθει όλα τα ξόρκια κι όλα τα ονόματα. Απ’ τις εννιά μεγάλες επικλήσεις έκανε την όγδοη όταν έγινε δεκαεννιά χρονών.

Κάλεσε έναν νεκρό, μια σκιά. Κι ύστερα κατάφερε να τον στείλει πίσω.

Όλο χαρά πήγε στον μάγο.

“Δεν είμαι ο καλύτερος μαθητής σου;” τον ρώτησε.

“Μαθητής”, είπε εκείνος και σώπασε.

Είχε συνηθίσει τους γρίφους του μάγου και πλέον μπορούσε να καταλάβει τι κρυβόταν σ’ αυτά που δεν έλεγε.

“Είχες και μαθήτρια; Γυναίκα;”

“Κορίτσι.”

“Ποια είναι;”

“Ήταν. Η κόρη μου.”

Και του είπε όλη την ιστορία της Τιερού.

~~

Το κορίτσι άργησε να συνέλθει. Παρά τις αλοιφές, τα βότανα και τις γητειές το μισό της πρόσωπο και το μισό της σώμα έμεινε παραμορφωμένο.

Είχε ένα μάτι για να βλέπει κι ένα αυτί για να ακούει.

Όταν πήγαιναν στο χωριό περπατούσε με το κεφάλι χαμηλωμένο και κανείς δεν ήθελε να την κοιτάζει. Τη φοβούνταν όσο τους φοβόταν κι εκείνη.

Ο μάγος ξεκίνησε να της μαθαίνει όσα ήξερε. Και σαν είδε πόσο εύκολα γέμιζε σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να ξεφορτωθεί τη δύναμη του σ’ εκείνη.

Γιατί αυτό συμβαίνει στους μάγους. Όταν ένας μαθητής τα μάθει όλα, τότε ο δάσκαλος τα ξεχνάει όλα. Ξεφορτώνεται τη δύναμη και μπορεί πλέον να ζήσει ειρηνικά.

Η Τιερού γέμιζε και δεν χόρταινε. Ο μάγος είχε ξεχάσει την πρώτη της ανάμνηση [η φωτιά και ο τρόμος]. Αλλά το κορίτσι δεν ξεχνούσε. Ούτε κι εκείνοι που της είχαν κάνει το κακό.

Την έβλεπαν να πηγαίνει στο χωριό, την έβλεπαν να ζει, και ήξεραν ότι έπρεπε να ολοκληρώσουν το έργο τους. Οι δολοφόνοι πάντα επιστρέφουν.

Ένα απόγευμα ο μάγος άφησε την Τιερού μόνη στο καλύβι. Βγήκε για να περπατήσει στο δάσος, να μαζέψει τα φθινοπωρινά μανιτάρια που δίνουν παραισθήσεις.

Οι άντρες παραφυλούσαν και σαν τον είδαν ν’ απομακρύνεται πήγαν στην Τιερού.

“Κοίτα ‘την πώς μεγάλωσε”, είπε ο ένας άντρας. “Θα το γλεντήσουμε λιγάκι πριν.”

Ήταν τέσσερις. Και πλησίασαν το κορίτσι που στεκόταν κοιτώντας κάτω.

“Μας θυμάσαι, μικρούλα;” είπε ο άντρας και γέλασε.

“Ναι”, είπε η Τιερού.

Ο μάγος ήταν μακριά, αλλά κατάλαβε ότι κάτι είχε συμβεί. Πέταξε τη σακούλα με τα μανιτάρια και γύρισε πίσω τρέχοντας. Βρήκε την Τιερού να φλέγεται, κατακόκκινη. Γύρω της υπήρχαν τέσσερις σωροί από στάχτη. Τίποτα άλλο. Ούτε αίμα ούτε ρούχα ούτε κόκκαλα, μόνο στάχτη.

“Ξανάρθαν”, είπε η Τιερού.

Και δεν υπήρχε φόβος στη φωνή της ούτε τύψεις. Μόνο δύναμη.

Την πήρε κι έφυγαν απ’ το καλύβι, έφυγαν απ’ την περιοχή. Οι άντρες ήταν εγκληματίες, αλλά ήταν γιοι κι αδέλφια και σύζυγοι και πατεράδες κάποιων. Κανείς δεν θα δίκαζε τη μάγισσα. Μόνο θα τη σκότωναν.

Έμειναν για λίγο καιρό στα βουνά, κοντά σ’ έναν άλλο ιερό τόπο, στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Όμως κι εκεί η Τιερού έκαψε έναν άντρα.

Αυτός δεν είχε κάνει κάτι κακό. Μόνο που τους πλησίασε. Ο μάγος δεν πρόλαβε να παρέμβει, να κάνει κάποιο ξόρκι προστασίας. Το κορίτσι δεν πετούσε φωτιές ή κεραυνούς. Γύρισε και τον κοίταξε με το ένα της μάτι. Κι ο άντρας κάηκε από μέσα του, λες κι ήταν φτιαγμένος από άχυρα, μέχρι που έμειναν μόνο οι στάχτες του.

“Τους επιστρέφω τον τρόμο”, είπε η Τιερού βλέποντας τον μάγο να οδύρεται.

“Μα δεν έφταιξε σε κάτι”, είπε ο μάγος.

“Όλοι φταίνε. Τόσα χιλιάδες χρόνια τρόμου.”

Έφυγαν κι απ’ τον Αχέροντα. Πηγαίνοντας για τους Δελφούς ο μάγος απέφευγε τα μονοπάτια, τους δρόμους και τα χωριά. Και προσπαθούσε ν’ αποδεχτεί το αναπόφευκτο. Αν έδινε όλη του τη δύναμη στην Τιερού, στην κόρη του, τίποτε δεν θα μπορούσε να τη σταματήσει.

Και σίγουρα δεν μπορούσε να την επιδιορθώσει. Δεν ήταν άδειο αγγείο. Ο τρόμος που είχε μείνει μέσα της είχε αλλοιώσει τη φύση της. Είχε γίνει πιο άντρας απ’ τους άντρες. Τη δύναμη της θα τη χρησιμοποιούσε για να καταστρέφει. Κι ήταν πολύ μεγάλη η γυναικεία δύναμη, για να την έχει κάποια που σκεφτόταν σαν άντρας.

Το βράδυ έπεσαν να κοιμηθούν σε μια σπηλιά από κλαδιά. Ο μάγος δεν έκλεισε μάτι. Θυμήθηκε τα λόγια της τσιγγάνας μάνας: “Αν χαθεί να την κάψεις. Αν σωθεί να την αγαπήσεις.”

Αγαπούσε την Τιερού, αλλά ήξερε ότι είχε χαθεί. Κι έπρεπε να την κάψει. Όμως πώς μπορείς να σκοτώσεις το παιδί σου, όπως και να ‘ναι αυτό; Ό,τι κι αν έχει κάνει, ό,τι κι αν πρόκειται να κάνει;

Σηκώθηκε και πήγε να προσευχηθεί. Είχε να το κάνει απ’ όταν ήταν μοναχός, σε μια άλλη ζωή.

“Μη μου ζητάς κάτι τέτοιο”, είπε στην προσευχή του.

Δεν πήρε καμιά απάντηση κι ήξερε τι σήμαινε αυτό.

“Γεννηθήτω το θέλημα σου”, είπε ο μάγος.

Επέστρεψε στη σπηλιά όπου κοιμόταν το κορίτσι. Σαν το είδε λύγισε. Είχε πέσει στα δεξιά και δεν φαινόταν το καμμένο πρόσωπο της. Ήταν σαν ένα απλό κορίτσι, όμορφο, με μαύρα ίσια μαλλιά. Ένα κορίτσι που θα μεγάλωνε όπως όλα τ’ άλλα, θα γινόταν γυναίκα και μάνα, θα μάθαινε να σωπαίνει όταν μιλάει ο άντρας της. Όμως η Τιερού δεν θα μάθαινε ποτέ να σωπαίνει.

Σαν να είχε δει σ’ όνειρο τις σκέψεις του το κορίτσι ξύπνησε, γύρισε και τον κοίταξε με το ένα της μάτι.

“Δεν έφταιγα εγώ γι’ αυτό που μου κάνανε”, του είπε.

“Το ξέρω, αγάπη μου, το ξέρω”, είπε ο μάγος.

Και τη σκότωσε.

~~

Έπειτα ο μάγος προσπάθησε ν’ αποφύγει τους ανθρώπους. Έμεινε λίγο στην Αργολίδα, κοντά στην Επίδαυρο, κι όταν μαθεύτηκε ότι ένας μάγος ζούσε εκεί, όταν ξεκίνησαν να τον ψάχνουν, έφυγε πάλι.

Πήγε στην Ολυμπία κι έστησε το καλύβι του απόμακρα. Τον βρήκαν πάλι, κατάλαβαν τι είναι, κι εκείνος ένιωθε ότι δεν μπορούσε ν’ απαλλαγεί απ’ την κατάρα, απ’ τη δύναμη της μαγείας.

Κυρίως δεν μπορούσε ν’ απαλλαγεί απ’ την Τιερού, απ’ τον πιο ανίερο φόνο που μπορεί άνθρωπος να κάνει. Γιατί πόσα ν’ αντέξεις, ποιος ο λόγος να ζεις, αν έχεις σκοτώσει το παιδί σου;

Σαν βρέθηκε ο Γκιέν στο δρόμο του χάρηκε. Γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να λυτρωθεί. Αν ξεφορτωνόταν τη μαγεία. Κάθε ευχή είναι και κατάρα, κάθε δύναμη σε υποδουλώνει.

~~

Αφού του είπε την ιστορία της Τιερού και τη δική του, αφού του έμαθε και την ένατη επίκληση, αυτή που δεν έχει όνομα, άδειασε.

“Τώρα πρέπει να με σκοτώσεις”, είπε στον μαθητή του.

“Χρειάζεται κι αυτό για να γίνω μάγος;”

“Μάγος ήσουν απ’ τη μέρα που γεννήθηκες. Γιατί γεννήθηκες άδειος κι είχες τρύπα στο κεφάλι σου. Εγώ άδειασα από ατύχημα. Πήγα είδα τον θεό και γύρισα πίσω. Η Τιερού άδειασε εξαιτίας του τρόμου. Εσύ ήσουν γεννημένος για να γίνεις μάγος.”

“Και γιατί πρέπει να σε σκοτώσω;”

“Δεν πρέπει. Έλεος σου ζητώ, λύτρωση. Δεν αντέχω άλλο να ζω μ’ αυτό που έκανα.”

Ο Γκιέν δεν απάντησε. Μάζεψε τα πράγματα του, πήρε το ραβδί από ξύλο βελανιδιάς, και πήγε στην πόρτα.

“Μακάρι, γέρο”, είπε σ’ εκείνον που κάποτε ήταν μάγος, “να ‘ταν η λύτρωση τόσο εύκολη.”

Κι έφυγε.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η αρχή της ιστορίας εδώ  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γελωτοποιός  

Ένας υδροβιότοπος που γέμισε μεζονέτες…

Του Γιάννη Παντελάκη

Αν κάποιος σήμερα μίλαγε για έναν υδροβιότοπο στο Πόρτο-Ράφτη, πολλοί θα νόμιζαν ότι αναφέρεται σε εποχές δυο ή τριών αιώνων πριν. Κι όμως, πριν περίπου σαράντα χρόνια, σ' ένα σημείο της περιοχής βρισκόταν ένας τέτοιος. Με πολλά φυτά και είδη ζώων που φιλοξενούνται σε ανάλογους τόπους.  Στο σημείο αυτό σήμερα, βρίσκονται μερικές ακριβές μεζονέτες νεοελληνικής αισθητικής αντίληψης. Ο χώρος μπαζώθηκε, μετατράπηκε σε οικόπεδα κοντά στη θάλασσα, χτίσθηκε και πουλήθηκε ακριβά.

Το υπέδαφος είναι σαθρό, δεν χρειάζεται ειδικές γνώσεις για να κατανοήσει κάποιος πως χτίζοντας επάνω σ΄ ενός είδους βάλτο, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Το πιο πιθανό είναι πως ούτε καν οι σημερινοί ιδιοκτήτες των σπιτιών γνωρίζουν ότι τα σπίτια για τα οποία πλήρωσαν ακριβά, βρίσκονται επάνω σ' έναν πρώην βάλτο. Ευχή να μη το μάθουν ποτέ γιατί αυτό θα συμβεί μ' ένα άσχημο τρόπο, από ένα γερό σεισμό ή ένα καιρικό φαινόμενο που στις εποχές μας ονομάζεται ακραίο. Για τη μετατροπή του βιότοπου σε ακριβές μεζονέτες δεν μεσολάβησαν μόνο πολλά χρόνια, αλλά και πολλοί παράγοντες. Ιδιώτες, εργολάβοι, δημοτικές αρχές, κρατικές υπηρεσίες, κόμματα. Με τον ίδιο τρόπο έχουν χτιστεί πολλές περιοχές σε όλη τη χώρα. Και με την ίδια συμμετοχή υπεύθυνων και αρμόδιων. Και με το ίδιο πάντα κίνητρο, το κέρδος, οικονομικό και πολιτικό.

Αν κάποιος σκεφτεί πόσοι παράγοντες και καταστάσεις μεσολάβησαν για ανάλογα φαινόμενα, θα κατανοήσει μ' ένα σχετικά απλό τρόπο τι συμβαίνει με αυτή τη χώρα εδώ και πολλά χρόνια. Πως δεν λειτουργεί ένα κράτος, πως κερδοσκοπούν και αυθαιρετούν πολλοί, πως δεν τηρείται η ελάχιστη νομιμότητα, πως δεν υπάρχει ο στοιχειώδης σεβασμός στο περιβάλλον, πως ψηφοθηρούν πολιτικοί και δήμαρχοι. Κάτι τέτοιο,  σε παραλλαγή, συνέβη και στη Δυτική Αττική. Με θύματα, όπως συνήθως, κάποιους οικονομικά αδύναμους στις περισσότερες περιπτώσεις οι οποίοι (μη βρίσκοντας κρατική μέριμνα για τις στεγαστικές τους ανάγκες), οδηγήθηκαν σε ανάλογες επιλογές με το κράτος να τους κλείνει το μάτι παραμονές κάποιων εκλογών.

Αν παραδεχτούμε κάτι απλό αλλά δυστυχώς αντικειμενικό, θα είχαμε κάνει ένα καλό βήμα προς την κατεύθυνση του αυτονόητου. Την τραγωδία στη Δυτική Αττική δεν θα την αποφεύγαμε είτε στην εξουσία βρισκόταν μια άλλη κυβέρνηση, είτε στην Περιφέρεια ένα άλλο πρόσωπο. Αν , υποθετικά, κάναμε αυτή την παραδοχή-και εμείς οι απλοί πολίτες αλλά ιδιαίτερα το πολιτικό προσωπικό-θα βρισκόμαστε μεν στο σημείο μηδέν μιας χώρας που ανακαλύπτει το πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον θα άρχιζε το κοντέρ να γράφει με θετικό πρόσημο… 

liberal.gr

Καμιά θεομηνία. Είναι έγκλημα διαρκείας

Στις 13 Οκτωβρίου του 2015 ο Μανώλης Γλέζος με τους 2 καθηγητές Υδρογεωλογίας παρουσίασε σε ημερίδα της Περιφέρειας Αττικής χαρτογραφημένα σχέδια με φράγματα και ταμιευτήρες πρόληψης πλημμυρών «για να μη θαλασσώνουν τα νερά», όπως ήταν ο τίτλος της ημερίδας. Ο κ. Σπίρτζης εμφανίστηκε μετά το τέλος της ομιλίας για να φωτογραφηθεί με τον ομιλητή. Η κ. Δούρου ήταν σε ραντεβού με τον κ. Μελισσανίδη!

Η καταστροφή που βρήκε τη Μάντρα δεν οφείλεται σε θεομηνία. Θεομηνία είναι η εγκληματική νοοτροπία που μαστίζει την Ελλάδα εδώ και χρόνια.

Τον Νοέμβριο του 1961 «θεομηνία» πλήττει την Αττική. Νεκροί 43.

Τον Νοέμβριο του 1977 «θεομηνία» πλήττει την Αττική. Νεκροί 37.

Τον Νοέμβριο του 2017 «θεομηνία» πλήττει την Αττική. Νεκροί 15 μέχρι στιγμής.

Ας μην το πολυφιλοσοφούμε. Η Ελλάδα έχει κυβερνήσεις και πολίτες «εκ των υστέρων». Θρηνούμε αντί να προβλέπουμε. Αντί να φροντίζουμε. Η κυρίαρχη νοοτροπία είναι του «δε βαριέσαι». Επί χρόνια. Έτσι λειτουργεί η χώρα ολόκληρη.

Ο εισαγγελέας ζήτησε κατεπείγουσα έρευνα για τα αίτια της χτεσινής τραγωδίας για να καταλογιστούν ευθύνες. Λυπάμαι τον εισαγγελέα που θα ασχοληθεί. Θα βρει χιλιάδες υπεύθυνους.

Υπεύθυνοι είναι όλοι οι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι από το 1945 και μετά. Γιατί ο σημερινός θα τα ρίξει στον προηγούμενο και πάει λέγοντας. Καθένας έχει μπαζώσει κι από ένα ως περισσότερα ρέματα, έχει καταπατήσει νόμους για να δώσει γη που δεν έπρεπε, έχει απαξιώσει υποδομές και δίκτυα με πλημμελή συντήρηση ή με γκρίζες προμήθειες, έχει αφήσει αφρόντιστες κομβικές περιοχές, έχει καθυστερήσει αντιπλημμυρικά έργα και πάει λέγοντας σε βάθος δεκαετιών.

Υπεύθυνοι είναι οι εργολάβοι που έχουν αναλάβει τα αντίστοιχα δημόσια έργα και έχουν καθυστερήσει, τα έχουν κάνει τσάτρα πάτρα, έχουν «βγάλει» απ αυτά, και οι εργολάβοι που έχουν χτίσει παράνομα χτίσματα ή και νόμιμα σε ρέματα και οικόπεδα- καρμανιόλες. Παρέα με δικηγόρους και συμβολαιογράφους σ αυτές τις «δουλειές».

Υπεύθυνες είναι οι πολεοδομίες που έχουν εκδώσει άδειες για να χτιστούν περιοχές που δεν χτίζονταν, να μείνουν ανεξέλεγκτα χτίσματα, να παραβιαστούν νόμοι και κανόνες «δια της πλαγίας».

Υπεύθυνες είναι η ΔΕΗ και η ΕΥΔΑΠ που έδωσαν ρεύμα και νερό σε αυθαίρετα ανεξέλεγκτα, όπου κι αν ήταν σπαρμένα.

Υπεύθυνοι είναι όλοι οι πολιτικάντηδες τοπικοί βουλευτές και κομματάρχες, που μεσολάβησαν για να χτιστεί το τείχος του αίσχους, που έπνιξε τις περιοχές, αλλά και για να καθυστερήσουν έργα ανάσχεσης των νερών, πιέζοντας για τους «δικούς τους» εργολήπτες ή καλύπτοντας ρεμούλες.

Υπεύθυνοι είναι όλοι οι κυβερνήτες πρωθυπουργοί και υπουργοί, που ανέχονται όλες αυτές τις αυθαιρεσίες που τις ξέρουν, που αδιαφορούν για τα πραγματικά χρήσιμα έργα, που νομοθετούν φωτογραφικά για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα και όχι έργα, που ευνοούν την ψηφοθηρική οικοπεδοποίηση, που τσιμεντοποιούν τα πάντα για να εξυπηρετήσουν λίγους σε βάρος των πολλών, που μοιράζουν λεφτά σε δήμους ανεξέλεγκτα και με καθαρά μικροκομματικά κριτήρια.

Υπεύθυνοι, τέλος, είναι όσοι από τους πολίτες παρανομούν, πιέζουν για να νομιμοποιήσουν τις παρανομίες τους, λαδώνουν αντί να καταγγέλλουν, χτίζουν εκεί που αύριο θα πνιγούν κι αυτοί και οι συνάνθρωποί τους. Φυσικά, έχουν απέναντί τους ένα κράτος που τους σπρώχνει κατ ευθείαν σ αυτές τις λογικές με ανοιχτές αγκάλες.

Δεν είναι θύματα θεομηνίας οι άνθρωποι της Μάνδρας, Θύματα εγκληματιών είναι. Γιατί, ενώ το κράτος του 1961 δεν είχε ίσως τα απαραίτητα εργαλεία για να σώσει τους 43, το κράτος του 1977 και πολύ περισσότερο το σημερινό τα έχει.

Περνάμε πάνω από 40 χρόνια οδηγώντας από τον Σκαραμαγκά και κάθε που θα πέσει μια βροχούλα πλημμυρίζει η… εθνική οδός στα διυλιστήρια! Πάνω από 40 χρόνια! Τι γίνεται κύριε εισαγγελέα; Τα αντιπλημμυρικά πού κολλάνε 40 χρόνια; Ποιος «τρώει» από τους φόρους μας; Από την τσέπη μας;

Τι γίνεται κύριε εισαγγελέα και πλημμύρισε η… εθνική οδός, αλλά όχι η Αττική οδός; Ποιος έχει χτίσει τα ρέματα σε όλη την περιοχή και ποιος δεν έχει κάνει τα έργα απορροής που χρειάζονταν; Ποιος έχει δώσει τις άδειες και ποιος δεν έχει κάνει τους απαιτούμενους ελέγχους; Ποιος έχει μετατρέψει τους χειμάρρους σε τόσα δα φρεάτια;

Επ’ ευκαιρία, τι γίνεται με την έρευνα για το ναυάγιο του «Αγία Ζώνη» στη Σαλαμίνα; Στο σπίτι όλοι καλά;

Ο πρωθυπουργός κήρυξε τριήμερο πένθος χτες, ενώ θα έπρεπε να κηρύξει διαρκές. Γιατί αυτή η χώρα δεν πρόκειται να αλλάξει. Όλα αυτά τα έχουμε ξαναγράψει δεκάδες φορές εδώ και δεκαετίες. Και μόλις περνάνε τρείς μέρες από το κακό η Ελλάδα βυθίζεται πάλι στην αφασία και στην αδιαφορία. Μέχρι την επόμενη τραγωδία.

Και δεν έχουμε δει ποτέ κανέναν υπεύθυνο στη φυλακή. Το λέω για να μην ταλαιπωρείσαι άδικα κύριε εισαγγελέα.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης 

liberal.gr

Απίστευτο και όμως αληθινό: Εισβολή Ρουβίκωνα στο Πεντάγωνο

Oμάδα 15-20 ατόμων πέρασε την κεντρική πύλη και έφτασε μέχρι τα σκαλιά του κτιρίου, πετώντας φυλλάδια κατά της συμφωνίας για τα F-16.

Συνέβη και αυτό: Μέλη του Ρουβίκωνα εισέβαλαν μέχρι και στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας στη λεωφόρο Μεσογείων.

Oμάδα 15-20 ατόμων πέρασε την κεντρική πύλη όπου θεωρητικά γίνεται εξονυχιστικός και αυστηρός έλεγχος πέρασε στο εσωτερικό άνοιξαν πανό και πέταξαν δεκάδες φυλλάδια όπως φαίνεται και στην φωτογραφία. 

O αρχηγός ΓΕΕΘΑ διέταξε ΕΔΕ και ενημέρωσε την αστυνομία.

Σε ανάρτησή τους στο Indymedia ο Ρουβίκωνας αναφέρει:  Την ημέρα του Πολυτεχνείου, ως μέρος των κινητοποιήσεων του κόσμου του αγώνα επιλέξαμε μια παρέμβαση ενάντια στο κράτος, το βαθύ κράτος.

Υποστηρίζουν πως «το Ελληνικό κράτος κάνει επιλογές εμπλοκής, τις οποίες θα βρούμε μπροστά μας τα επόμενα λίγα χρόνια» με αναφορά και στις συμφωνίες της «κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» για την αναβάθμιση των F.16.  

ΕΔΕ διέταξε ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ - τι αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση   

Σε ανακοίνωση του το ΓΕΕΘΑ περιγράφει το περιστατικό και ενημερώνει πως διατάχθηκε ΕΔΕ ενώ ενημερώθηκε και η αστυνομία.

Την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017, μεσημβρινές ώρες, ομάδα πολιτών εισήλθε χωρίς άδεια στον προαύλιο χώρου του στρατοπέδου “ΠΑΠΑΓΟΥ” από την Πύλη Μεσογείων και πέταξε φυλλάδια. Ακολούθως απωθήθηκαν από προσωπικό ασφαλείας του στρατοπέδου και αποχώρησαν.

Για το περιστατικό ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ έχει διατάξει ΕΔΕ για την διακρίβωση των συνθηκών και αιτίων και τον καταλογισμό ευθυνών. Επίσης έχει ενημερωθεί η Ελληνική Αστυνομία.

ΠΑΣΟΚ: Θα συνεχίσει η κυβέρνηση να παρέχει ασυλία;

Στην ανακοίνωση της η Χαριλάου Τρικούπη αφού επισημαίνει ότι τα μέλη του Ρουβίκωνα εισέβαλαν και αποχώρησαν χωρίς αντίδραση  διερωτάται μέχρι πότε η κυβέρνηση θα συνεχίσει να παρέχει ασυλία σε αυτές τις ομάδες.

«Η καλύτερα φυλασσόμενη στρατιωτική μονάδα στο κέντρο της Αθήνας, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, παραβιάστηκε από περίπου είκοσι άτομα, του Ρουβίκωνα που, αφού εισέβαλαν στον αύλειο χώρο του Υπουργείου, πέταξαν φέιγ-βολάν και αποχώρησαν χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση.

Πώς δικαιολογεί αυτό το γεγονός ο κ. ΥΕΘΑ; Ευθύνονται πάλι τα στελέχη και οι στρατευμένοι πολίτες οι οποίοι παλεύουν με τις επιπτώσεις των παραλήψεων της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην Δυτική Αττική και την Σύμη ή ο επικεφαλής του Υπουργείου που θρηνεί για την τραγωδία των Ελλήνων πολιτών από τον Καναδά; Η κυβέρνηση θα συνεχίσει να παρέχει ασυλία σ’ αυτές τις ομάδες;»

Ποτάμι: 'Αντε και στο Μαξίμου για καφέ με τον κ.Τσίπρα  

Σχολιάζοντας την εισβολή του Ρουβίκωνα στο Πεντάγωνο το Ποτάμι ανάφερε σκωπτικά: «Μετά τη Βουλή και  τις πρεσβείες, σήμερα μπούκαραν και στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Άντε και στο Μαξίμου για καφέ με τον κ. Τσίπρα».

H ανάρτηση του Ρουβίκωνα στο  indymedia:

Το πολυτεχνείο ήταν ίσως η σημαντικότερη στιγμή, μετά τον εμφύλιο, όπου η Ελληνική κοινωνία, ή τουλάχιστον ένα ισχυρό μειοψηφικό της ρεύμα ήρθε σε ανοιχτή ρήξη, και με μια πολυεπίπεδη, σχεδόν συνολική ατζέντα με το βαθύ κράτος. Υπάρχει μια βασική παραπλάνηση όταν μιλάμε για χόυντα σε αντιδιαστολή με την αστική δημοκρατία. Στην πραγματικότητα η αστική δημοκρατία είναι ο πιο οικονομικός τρόπος η εξουσία να κυβερνήσει τον κόσμο. Όταν αυτό δεν γίνεται, τότε καταφεύγει στη δικτατορία.

Η συνέχεια του κράτους απο το 73 έως τώρα είναι ακριβώς κάτω από το χαλί που πατάμε.

Την ημέρα του Πολυτεχνείου, ως μέρος των κινητοποιήσεων του κόσμου του αγώνα επιλέξαμε μια παρέμβαση ενάντια στο κράτος, το βαθύ κράτος. Του οποίου οι πολυεπίπεδες ατζέντες συνεχίζουν να εφαρμόζονται αδιάφορες από πολιτεύματα, αδιάφορες από το τι συμβαίνει στο εσωτερικό, μέσα στην διαρκή πάλη τους στις ιμπεριαλιστικές ιεραρχίες. Ο στρατός, με τη μορφή του μηχανισμού πλέον παρά με τη μορφή κλίκας προσώπων, συνεχίζει να διατηρεί κεντρική θέση στο βαθύ κράτος κι έτσι είναι ο πλέον κατάλληλος να συμβολιστούν πάνω του το σύνολο των ιμπεριαλιστικών και γεωπολιτικών στρατηγικών που το βαθύ κράτος καθορίζει σε βάθος δεκαετιών (και όχι τετραετιών).

Σε μια περίοδο που και πάλι οι ανταγωνισμοί των κυρίαρχων εστιάζουν στο τόξο της μέσης ανατολής και της ανατολικής μεσογείου, που η Κύπρος ξαναβγαίνει στο προσκήνιο, το Ελληνικό κράτος κάνει επιλογές εμπλοκής, τις οποίες θα βρούμε μπροστά μας τα επόμενα λίγα χρόνια.

Λίγα πράγματα βγαίνουν στην δημοσιότητα για όποιον δεν είναι διατεθειμένος να ψάξει ενεργά τι συμβαίνει. Το συνολικό συμπέρασμα είναι πώς η Ελλάδα γίνεται ενεργό μέλος ενός άξονα που περιλαμβάνει την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και πιθανόν σύντομα και την Σ.Αραβία. Ενός άξονα που όλα δείχνουν, όχι μόνο δημιουργεί μια συμμαχία σε σχέση με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και τη διαδρομή των αγωγών τους στην περιοχής, αλλά αποκτά στοιχεία πολεμικού συνασπισμού. Ο Αμερικάνικός ιμπεριαλισμός είναι ο πάτρωνας αυτής της συνεύρεσης που επιθυμεί να την χρησιμοποιήσει ως εκπρόσωπό του στην σύγκρουσή του για κυριαρχία ενάντια στον Ρωσικό-Ιρανικό-Τουρκικό ιμπεριαλιστικό άξονα. Τα σημάδια αυξάνονται διαρκώς. Δεν ειναι μόνο η τακτική εισφορά δισεκατομμυρίων στην πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ που την είδαμε να ξεκινάει με το καλημέρα της κυβέρνησης Σύριζα-Ανέλ (500 εκατομύρια για εκσυγχρονισμό αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας) και συνεχίζει σήμερα με την αναβάθμιση των F16 με 1,5 δις. Αυτή από μόνη της θα μπορούσε να θεωρηθεί ως φορολογία μιας περιφέρειας προς το αυτοκρατορικό κέντρο. Είναι άλλα σημαντικότερα. Είναι η επέκταση στης βάσης της Σούδας που πλέον θα γίνει το βασικό σημείο απογείωση επανδρωμένων και μη μαχητικών για τα στρατιωτικά πλήγματα των ΗΠΑ σε όλη την περιοχή. Η βάση από όπου θα ξεκινούν τα drones για στοχευμένες δολοφονίες όποιου οι ΗΠΑ χαρακτηρίσουν ως τρομοκράτη. Είναι η καθιέρωση πλεόν κοινών στρατιωτικών ασκήσεων Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και η γραφειοκρατική δόμηση του στρατιωτικού τους συντονισμού. Είναι η προοπτική του αγωγού Eastmed, που παρακάμπτει την ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από την Ρωσία και βάζει στον άξονα και την Ιταλία. Είναι τα ξαφνικά νταραβέρια για πυρομαχικά στη Σ.Αραβία που γενοκτονεί ανενόχλητη στην Υεμένη. Είναι οι προετοιμασίες για αποθήκευση πυρηνικών όπλων στον Αραξο. Είναι η αναζωπύρωση του Κυπριακού. Είναι η κρίση και ο αναβρασμός στα Βαλκάνια όπου και εκεί αντανακλάται ο ίδιος ανταγωνισμός με αυτόν στην Μ.Ανατολή.

Το θέμα για εμάς δεν είναι προφανώς η επιλογή ιμπεριαλισμών. Ούτε είναι η καταγγελία της υποτακτικότητας μιας κατώτερης σε μια ανώτερη εθνική-κρατικής δομή. Είναι η ανάδειξη του ζοφερού μέλλοντος που πρετοιμάζεται σε όλη την περιοχή και που αργά και σταθερά το βαθύ κράτος σε αγαστή συνεργασία με την εκάστοτε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, μας οδηγούν. Σιωπηλά έρχονται συγκρούσεις, έρχονται πόλεμοι, χρόνο με τον χρόνο τα μέτωπα πλησιάζουν όλο και πιο κοντά.

Κάποιοι ήδη ζουν σε αυτά τα μέτωπα. Και ζουν σε αυτά δεκαετίες. Αναφερόμαστε στους Παλαιστίνιους, τους μεγάλους ξεχασμένους της τελευταίας περιόδου. Αυτούς που συνεχίζουν να δολοφονούνται και να εξορίζονται από τη γη τους απο το κράτος του Ισραήλ. Αυτός που, όπως ήταν αναμενόμενο, ξεπουλήθηκαν απο το πάλαι ποτέ συμμαχικό κράτος της Αιγύπτου. Αυτούς που ενώ οι νέοι αγωγοί θα περάσουν από αυτή τη γη, όχι μόνο δεν θα ωφεληθούν αλλά δεν τους επιτρέπεται να αντλήσουν καν το δικό τους πετρέλαιο για να μπορούν να έχουν ηλεκτρισμό και νερό...

Ο καθένας μπορεί να αδιαφορεί για το παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή και στο οποίο το Ελληνικό κράτος πρωταγωνιστεί. Δεν θα τον προφυλάξει απο τις εξελίξεις που έρχονται. Ποτέ και τίποτα δεν προφύλαξε κανέναν πέρα από την ενεργό συμμετοχή του στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, στην κοινωνία που ζεί. Τίποτα πέρα απο την αλληλεγγύη των κοινωνικών βάσεων, μια αλληλεγγύη που όμως απέχει ακόμα πάρα πολύ για να γίνει μια υπολογίσιμη δύναμη ανάσχεσης των συγκρούσεων που έρχονται.

Είμαστε σε μια περίοδο κρίσης, που όπως κάθε τέτοια αποκτά όλο και πιο συνολικά χαρακτηριστικά. Όπως και το 73, έτσι και σήμερα το ερώτημα είναι και παραμένει τι θα κάνουν οι μεγάλοι παίκτες: οι κοινωνικές βάσεις όλων των ανταγωνιστριών δυνάμεων της περιοχής. Στην Ελλάδα του 73 η κοινωνική βάση βγήκε μπροστά για ένα σύνολο θεματικών και με ένα καλειδοσκόπιο απόψεων, στόχων και μέσων. Ηττήθηκε αλλά επηρέασε. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στην πολύ άσχημη πιθανότητα η κοινωνική βάση στην Ελλάδα να συνεχίζει να απέχει του μέλλοντός της και κάθε ελπίδας να το φέρει κάπως στα μέτρα της.

Με μια πολυεπίπεδη ατζέντα ο κόσμος της εργασίας πρέπει να έρθει πάλι στο προσκήνιο με την ταξική, κοινωνική και πολιτική του συγκρότηση.

Αυτό ήταν το μήνυμα του πολυτεχνείου του 73, αυτό είναι και σήμερα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, με τα μπλοκ της αναρχικης ομοσπονδιας

Ρουβίκωνας – ΑΣΥΝΦ

thetoc.gr

  

Όλες οι λεπτομέρειες για το πως θα χορηγείται η ασφαλιστική ενημερότητα από τον ΕΦΚΑ

Ασφαλιστική ενημερότητα με την καταβολή, εντός του 2017, τουλάχιστον της κατώτατης εισφοράς, θα χορηγεί ο ΕΦΚΑ στους ελεύθερους επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, καθώς ο διοικητής του Φορέα Θανάσης Μπακαλέξης υπέγραψε την εγκύκλιο που θέτει σε εφαρμογή πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Εργασίας.

Η εγκύκλιος, λαμβάνοντας υπόψη το νέο πλαίσιο καταβολής των εισφορών σε μηνιαία βάση, τη διαδικασία εκκαθάρισης των εισφορών με βάση τα εισοδήματα του 2016 καθώς και την επικείμενη εφαρμογή της έκδοσης ενιαίας ενημερότητας από τις υπηρεσίες του ΕΦΚΑ προβλέπει:

1. Τη χορήγηση βεβαίωσης 6μηνης (αντί μηνιαίας) διάρκειας σε φυσικά πρόσωπα που είναι μη μισθωτοί ασφαλισμένοι, εφόσον έχουν καταβληθεί οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές για όλο το χρονικό διάστημα που προηγείται της χορήγησης της βεβαίωσης.

2. Ειδικά για το διάστημα από 1-1-2017 και μέχρι την εκκαθάριση των ασφαλιστικών εισφορών βάσει των εισοδημάτων του 2016, ο ασφαλισμένος θεωρείται ενήμερος εφόσον έχει καταβάλει, κατ’ ελάχιστον, το ποσό που αντιστοιχεί στην κατά περίπτωση κατώτατη μηνιαία βάση υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών για όλους τους μήνες που προηγούνται της χορήγησης της βεβαίωσης. Δηλαδή οι ελεύθεροι επαγγελματίες του πρώην ΟΑΕΕ θα μπορούν να έχουν ενημερότητα με 168 ευρώ τον μήνα και οι αγρότες του πρώην ΟΓΑ με 87 ευρώ.

Για μεταβίβαση ακινήτου ή σύσταση εμπράγματου δικαιώματος απαιτείται η πληρωμή του πλήρους ποσού του ειδοποιητηρίου.

3. Για τους μη μισθωτούς ασφαλισμένους που κατά το έτος 2017 απασχολούνται παράλληλα και ως μισθωτοί, θα λαμβάνουν βεβαίωση ασφαλιστικής ενημερότητας για τη μη μισθωτή τους δραστηριότητα, εφόσον δεν βαρύνονται με οφειλές προηγούμενων ετών, χωρίς τον έλεγχο της καταβολής της ελάχιστης, κατά περίπτωση, εισφοράς, δεδομένου ότι καταβάλλουν ήδη την ελάχιστη ασφαλιστική εισφορά από τη μισθωτή απασχόληση.