Τι σημαίνει η δολοφονία του τέως προέδρου της Υεμένης

Του Κώστα Ράπτη

Οι πληροφορίες σχετικά με την τύχη του τέως προέδρου της Υεμένης Ali Abdullah Saleh, ο οποίος αναφέρεται ότι έχασε τη ζωή του σε βομβαρδισμό της οικίας του στη Σανάα από τους μέχρι πρότινος συμμάχους του αντάρτες Houthi, εικονογραφούν τις θεαματικές ανατροπές που σημειώνονται τα τελευταία 24ωρα στην αγνοημένη, αλλά κρίσιμη συνολικά για τις διεθνείς ισορροπίες ανθρωποσφαγή στην “Ευδαίμονα Αραβία”.

Ο Saleh υπήρξε πρωταθλητής της πολιτικής επιβίωσης. Αναδείχθηκε πρόεδρος της τότε Βόρειας Υεμένης το 1978 και πρόεδρος της επανενωμένης Υεμένης το 1990, όταν το φιλοσοβιετικό νοτιοϋεμενικό καθεστώς του Άντεν εξέιλιπε και απορροφήθηκε από τη Σανάα.

Η Αραβική Άνοιξη του 2011 γνώρισε θεαματικό ξέσπασμα στην Υεμένη, όπου τις μεγάλες διαδηλώσεις, με πρωταγωνιστές τους φοιτητές, διαδέχθηκε η ένοπλη εξέγερση: Ο Saleh τραυματίσθηκε σοβαρά σε επίθεση εναντίον του προεδρικού μεγάρου, μεταφέρθηκε για νοσηλεία στη Σαουδική Αραβία, υπέβαλε την παραίτησή του, μετά και από πιέσεις των οικοδεσποτών του, και είδε να τον διαδέχεται, ως μόνος υποψήφιος στις εκλογές που ακολούθησαν, ο αντιπρόεδρός του, Abd Rabbuh Mansour Hadi. Με τον Saleh μόνο εξιλαστήριο θύμα, η απειλή μιας πραγματικής ανατροπής στα θεμέλια του καθεστώτος αποτράπηκε, προς μεγάλη ανακούφιση του Ριάντ και της Ουάσιγκτον.

Ωστόσο, τα αδιέξοδα της φτωχότερης (και με τον νεανικότερο πληθυσμό) χώρας του αραβικού κόσμου παρέμειναν και η γενιά της εξέγερσης του 2011 βρέθηκε να παίρνει την οδό του θρησκευτικού σεκταρισμού. Στον Νότο, το κίνημα για την εκ νέου ανεξαρτητοποίηση της περιοχής, ενισχύθηκε, μολονότι ο Hadi έχει τη βάση της εξουσίας του στο Άντεν, ενώ τζιχαντιστές της “Αλ Κάιντα της Αραβικής Χερσονήσου” (και εσχάτως και του Ισλαμικού Κράτους) ελέγχουν μεγάλες εκτάσεις στις οποίες έχει καταλυθεί η κρατική εξουσία.

Στον Βορρά, οι εξελίξεις ευνόησαν την ανάδυση της Ansarullah, όπως είναι η επίσημη ονομασία του πολιτικοστρατιωτικού κινήματος, στο οποίο πρωτοστάτησαν οι αδελφοί Houthi και εκφράζει τα συμφέροντα της θρησκευτικής κοινότητας των Zaydi (που τοποθετείται μεταξύ σιιτικού και σουνιτικού Ισλάμ). Υπενθυμίζεται ότι η Βόρεια Υεμένη ήταν σε παλαιότερες εποχές ζαϊδικό ιμαμάτο.

Μετά την έξωσή του από την προεδρία, ο Saleh, ο οποίος διατηρούσε μεγάλη επιρροή στον στρατό, βρέθηκε να προσεγγίζει τους Houthi – μολονότι ήταν η δική του αυταρχική προεδρία που τους είχε αρχικά οδηγήσει να πάρουν τα όπλα.

Το φθινόπωρο του 2014, εν μέσω νέων διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα, οι Houthi ξεκίνησαν να προωθούνται από τα προπύργιά τους στα βουνά του Βορρά προς τη Σανάα, την οποία και κατέλαβαν, με τη βοήθεια των οπαδών του Saleh. O Hadi κατέφυγε στο Άντεν και ζήτησε τη βοήθεια της Σαουδικής Αραβίας, η οποία από τον Μάρτιο του 2015 (ήτοι λίγο αφότου ο φιλόδοξος πρίγκηπας Mohammad bin Salman ανέλαβε το υπουργείο Άμυνας) εξαπέλυσε, επικεφαλής διεθνούς συνασπισμού, την στρατιωτική επιχείρηση που έχει καταστήσει την Υεμένη εστία μιας τεράστιας ανθρωπιστικής καταστροφής.

Η Σαουδική Αραβία, εμφανίζει τη σύγκρουση στην Υεμένη, ως ένα ακόμη επεισόδιο του ανταγωνισμού της με το Ιράν και παρουσιάζει τους Houthi, λόγω της θρησκευτικής ιδιαιτερότητάς τους, ως απλά ενεργούμενα της Τεχεράνης. Το αφήγημα αυτό βοηθά πάντως τη σύμπραξη των δυτικών κρατών, που διευκολύνουν τη δράση του Ριάντ με πωλήσεις οπλισμού, παροχή πληροφοριών, κ.ο.κ.

Ωστόσο, παρά τα αλλεπάλληλα πλήγματα των πολεμικών αεροποριών της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, παρά την αξιοποίηση μισθοφόρων από πολλές διαφορετικές περιοχές του κόσμου και, κυρίως, παρά τον ναυτικό αποκλεισμό που έχει προκαλέσει τεράστιο λιμό καθώς και μία πρωτοφανή επιδημία χολέρας, οι σκληροτράχηλοι Houthi και οι σύμμαχοί τους δεν κάμφθηκαν. Αντίθετα, κατάφεραν να μεταφέρουν μέρος των εχθροπραξιών στη σαουδαραβική πλευρά των συνόρων, με αποτέλεσμα οι φιλοδοξίες του Σαουδάραβα διαδόχου να βυθιστούν σε έναν πολιτικο-επιχειρησιακό βάλτο με κόστος περίπου 10 δισ. δολαρίων ετησίως.

Σε αυτό το φόντο, φαίνεται πως το τελευταίο διάστημα δοκιμάστηκε το κλείσιμο του “φακέλου Υεμένη”, με τον εκ νέου προσεταιρισμό του Saleh από το Ριάντ, την απομόνωση και απώθηση των Houthi εκτός της πρωτεύουσας και τον τερματισμό των επιχειρήσεων του διεθνούς συνασπισμού.

Δεν είναι διόλου απίθανο, να προσέφερε τις υπηρεσίες της προς αυτή την κατεύθυνση και η Ρωσία, η οποία διατήρησε πάντοτε ανοικτή την πρεσβεία της στη Σανάα. Ο βασιλιάς Salman, άλλωστε, έγινε τον Οκτώβριο ο πρώτος Σαουδάραβας μονάρχης, ο οποίος επισκέφθηκε τη Μόσχα.

Επιπλέον, από τις αρχές Νοεμβρίου, έχουν πραγματοποιηθεί δύο εκτοξεύσεις πυραύλων από την υεμενική επικράτεια προς σαουδαραβικούς στόχους (αρχής γενομένης από το αεροδρόμιο του Ριάντ). Μολονότι αναχαιτίσθηκαν, οι πύραυλοι αυτοί αποτέλεσαν ισχυρό μήνυμα. Οι αντίπαλοι του Ιράν (συμπεριλαμβανομένης της αντιπροσώπου των ΗΠΑ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ Nikki Haley) ισχυρίσθηκαν ότι οι πύραυλοι αυτοί ήταν ιρανικής προέλευσης. Ωστόσο, δεδομένου και του ναυτικού αποκλεισμού, είναι περισσότερο εύλογο να υποθέσουμε ότι προέρχονται από το παρόμοιων προδιαγραφών οπλοστάσιο του υεμενικού στρατού και ότι η εκτόξευσή τους συνιστούσε την ιδιόμορφη προσπάθεια του Saleh να αναβαθμίσει τη θέση του στην διεξαγόμενη υπόγεια διαπραγμάτευση με τους Σαούντ και όπιους άλλους. Πράγματι, το Σάββατο ο υπό τη Σαουδική Αραβία διεθνής συνασπισμός εξέδωσε ανακοίνωση συμφιλίωσης με το Υεμενικό Γενικό Λαϊκό Κογκρέσο του Saleh.

Ήδη από την περασμένη εβδομάδα είχε γίνει εμφανής η διάρρηξη της συμμαχίας Saleh-Houthi, με ένοπλες συγκρούσεις των δύο πλευρών εντός της Σανάα.

Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν τον 75χρονο Saleh να έχει χάσει τη ζωή του, προτού καταφέρει να εγκαταλείψει την πρωτεύουσα. Την θέση του στο Γενικό Λαϊκό Κογκρέσο αναμένεται να καταλάβει ο ανιψιός του, Mohammed Abdullah Saleh. Όμως, ερωτήματα γεννά το γεγονός ότι τα δίκτυα υποστήριξης που έλεγχε ο πρώην πρόεδρος και οι συνδεόμενες με αυτόν φυλές δεν λειτούργησαν και στην πρωτεύουσα δεν συνέρρευσαν ενισχύσεις. Η ξαφνική αλλαγή συμμαχιών ενδέχεται να μούδιασε τους υποστηρικτές του Saleh.

Σε κάθε περίπτωση, τα σχέδια τερματισμού της σύγκρουσης, ανακούφισης της πολύπαθης χώρας, αλλά και διάσωσης του κύρους των Σαούντ, δείχνουν προς το παρόν να μπαίνουν και πάλι στο ράφι.

capital.gr     

Αυτοί είναι οι 7 βουλευτές και δήμαρχοι που δεν κατέθεσαν δήλωση πόθεν έσχες

Στον εισαγγελέα παραπέμπει η Επιτροπή Ελέγχου Περιουσιακής Κατάστασης, έναν πρώην υπουργό, τέσσερις πρώην βουλευτές της ΝΔ και τρεις πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής, καθώς και δύο δημάρχους, για τη διάπραξη του αδικήματος της μη υποβολής δήλωσης «πόθεν έσχες» για το οικονομικό έτος 2015.

Οι συνολικά εννέα υπόχρεοι που δεν κατέθεσαν δήλωση περιουσιακής κατάστασης είναι:

Αντώνης Μανιτάκης, πρώην υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Μαρία Σταυρινούδη, πρώην βουλευτής της ΝΔ.

Ελένη Μακρή, πρώην βουλευτής ΝΔ.

Ανδρέας Ψυχάρης, πρώην βουλευτής ΝΔ.

Γιώργος Γαλέος, πρώην βουλευτής Χρυσής Αυγής.

Αρτέμης Ματθαιόπουλος, πρώην βουλευτής Χρυσής Αυγής.

Στάθης Μπούκουρας, πρώην βουλευτής Χρυσής Αυγής.

Ελευθέριος Βένιος, δήμαρχος Φολέγανδρου.

Κώστας Τζαφέας, δήμαρχος Μετσόβου.

iefimerida.gr    

«Καίει» το θέμα του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά

Με τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο συναντήθηκαν, όπως ανακοίνωσαν από κοινού οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου Γιώργος Πάλλης, Χίου Ανδρέας Μιχαηλίδης, Σάμου Δημήτρης Σεβαστάκης και Δωδεκανήσου Ηλίας Καματερός.

Στη συνάντηση, με θέμα το ζήτημα της διατήρησης του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά οι τέσσερις βουλευτές, «αναγνωρίζοντας ότι η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ αποτελεί δέσμευση της προηγούμενης κυβέρνησης έναντι των δανειστών και μνημονιακή υποχρέωση, υπογράμμισαν την κεφαλαιώδη σημασία που έχει για τους νησιώτες η διατήρηση του μειωμένου ΦΠΑ, τόσο για τη βιωσιμότητα της οικονομικής και κοινωνικής τους δραστηριότητας, όσο και ως αποτέλεσμα πετυχημένων κοινωνικών διεκδικήσεων».

Παράλληλα, εξέθεσαν στον υπουργό τις ιδιαίτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα συγκεκριμένα νησιά όπου το καθεστώς αυτό διατηρείται ακόμα και του μετέφεραν την ομόθυμη απαίτηση των τοπικών κοινωνιών για την παράτασή του.

Από την πλευρά του, σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ο υπουργός τους ενημέρωσε για τις κινήσεις που έχει κάνει ως τώρα ο ίδιος, η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός. Επίσης, δείχνοντας ότι κατανοεί πλήρως το ειδικό βάρος που έχει το ζήτημα αυτό, διαβεβαίωσε για τη στήριξη τού αιτήματος που του μετέφεραν, αλλά επισήμανε και την αναγκαιότητα παράλληλων πολιτικών για τη στήριξη των νησιωτών και σε άλλους τομείς εκτός της φορολογικής πολιτικής.

Όπως σημειώνουν οι τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί συνάντηση με τον πρωθυπουργό προκειμένου να ενισχυθεί η προσπάθεια που καταβάλλεται και σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο κατά τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Έρχονται στην Αθήνα

Την πραγματοποίηση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος της Αθήνας στις 3.00 μ.μ. της 18ης Δεκεμβρίου με θέμα τη διατήρηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου ανακοίνωσε σήμερα η Συντονιστική Επιτροπή των φορέων των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Στη σχετική ανακοίνωση σημειώνεται πως «η "νησιωτικότητα"δεν είναι για την Ελλάδαένας απλός προσδιορισμός με γεωγραφική και μόνο έννοια. Είναι το κυρίαρχο στοιχείο της ταυτότητας και του χαρακτήρα της, με όρους ιστορικούς, πολιτισμικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς που συνοδεύεται με προβλήματα που γεννάει η απόσταση, η απομόνωσηκαι η δυσκολία των συγκοινωνιών».

Όπως τονίζεται «η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την καθημερινή ζωή στα νησιά μας. Θα πλήξει την τοπική οικονομία και προσθετικά, θα αποτελέσει ένα μεγάλο εμπόδιο για τον τουρισμό μας. Συνολικά θα αποτελέσει καθοριστικής σημασίας επιβαρυντικό παράγοντα στην προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάκτησης της ανταγωνιστικότητάς μας».

Η Συντονιστική Επιτροπή ζητά:

«Από την Κυβέρνηση τη διατήρηση των μειωμένωνσυντελεστών ΦΠΑ στα νησιά μας.

Από τα πολιτικά κόμματα συνάντηση με την Συντονιστική Επιτροπή για να στηρίξουν έμπρακτα το δίκαιο αίτημα μας. Από τους βουλευτές που εκλέγονται στο Αιγαίο να καταψηφίσουν τον Προϋπολογισμό του 2018 στην περίπτωση κατάργησης του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά».

in.gr

ΟΟΣΑ: «Βόμβα» για το ασφαλιστικό και τις παροχές η γήρανση

Η απειλή της δημογραφικής έκρηξης για τα Ταμεία καταγράφεται στην έκθεση του Οργανισμού. Δραματική η μείωση των συντάξεων, εξαιτίας του δημογραφικού αλλά και της συνεχιζόμενης περιστολής των δαπανών. Όσο ψηλότερος ο μισθός, τόσο χαμηλότερα τα ποσοστά αναπλήρωσης.

Στην Ελλάδα του 2050, για κάθε 100 άτομα ηλικίας από 20 έως 65 που εργάζονται, θα αντιστοιχούν άλλα 73 που θα είναι συνταξιούχοι. Η ραγδαία γήρανση του πληθυσμού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτελεί χωρίς αμφιβολία μία από τις σημαντικότερες δυσμενείς εξελίξεις στην ιστορία των πληθυσμών, και αυτό καταγράφεται και στην έκθεση του ΟΟΣΑ «Pensions at a Glance 2017».

Μάλιστα, για μια ακόμη χρονιά, η έκθεση του Οργανισμού είναι αποκαλυπτική και αποκαρδιωτική συνάμα. Δείχνει ότι στη χώρα μας, στο όχι και τόσο μακρινό 2050, σε 100 εργαζόμενους θα αντιστοιχούν 73 συνταξιούχοι. Το 2075, η αντιστοιχία θα είναι 75 συνταξιούχοι για 100 εργαζόμενους.

Την ίδια στιγμή, και μετά την εκτόξευση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 67,6% από το 2000 (10,4% του ΑΕΠ) στο 2013 (17,4%) και τις γνωστές συνέπειες στην οικονομική πορεία της χώρας, η μείωση των δαπανών συνεχίζεται.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 16,2% του ΑΕΠ το διάστημα 2013-2015, οι δαπάνες του δημοσίου αναμένεται να μειωθούν σε 15,5% το 2020, 15% του ΑΕΠ το 2025 και 14,1% το 2035. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στην έκθεση του Οργανισμού, ο δείκτης αυτός επηρεάζεται σημαντικά από το Δημογραφικό και δη τη μείωση των γεννήσεων, τη γήρανση του πληθυσμού και την αύξηση του προσδόκιμου ορίου ζωής, με άμεσο αποτέλεσμα στο ύψος των πραγματικών παροχών.

Είναι ενδεικτικό ότι το 2016 και μετά τις συνεχείς παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ελλάδας μέσω του προγράμματος δημοσιονομικής σταθερότητας και τα συνολικά τρία Μνημόνια, η μέση ηλικία συνταξιοδότησης παραμένει στα 62 έτη, όταν κατά μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 64,5, με την Τουρκία να παρουσιάζει το χαμηλότερο όριο στα 58 (γυναίκες) και τη Νορβηγία το υψηλότερο, στα 67.

Τα ποσοστά αναπλήρωσης

Όσο για το ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξεων, ήτοι σε ποιο ποσοστό των αποδοχών που λάμβανε κάποιος ως εργαζόμενος αντιστοιχεί το ύψος της σύνταξης, το ελληνικό σύστημα αποδεικνύεται, όπως και σε πολλά συστήματα μεταξύ των χωρών του Οργανισμού, ιδιαίτερα ... «ταξικό». Έτσι, για τους χαμηλόμισθους, το ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξεων εκτιμάται σε 67,4%, για τα μεσαία εισοδήματα υπολογίζεται σε 53,7% και για τα υψηλά σε 49,2%. Να σημειωθεί ότι, στην Ιταλία, με τη μέση ηλικία συνταξιοδότησης στα 71 έτη, το ποσοστό αναπλήρωσης παραμένει σταθερό ανεξαρτήτως εισοδήματος στο 83,1%, στην Ισπανία με τη μέση ηλικία αποχώρησης από την ενεργό δράση στα 65, η σύνταξη υπολογίζεται στο 72,3% του μισθού.

Στον ΟΟΣΑ, το καθαρό ποσοστό αναπλήρωσης από υποχρεωτικά συνταξιοδοτικά συστήματα για άτομα με μέσο εισόδημα πλήρους καριέρας που εισέρχονται σήμερα στην αγορά εργασίας ισούται με 63% κατά μέσο όρο και κινείται μεταξύ 29% στο Ηνωμένο Βασίλειο και 102% στην Τουρκία. Κατά μέσο όρο, τα ποσοστά αναπλήρωσης για τα άτομα με χαμηλό εισόδημα είναι 10 μονάδες υψηλότερα και κυμαίνονται από λιγότερο από 40% στο Μεξικό και στην Πολωνία έως περισσότερο από 100% στη Δανία, στο Ισραήλ και στις Κάτω Χώρες.

Η έκθεση του ΟΟΣΑ φωτογραφίζει τη σύγχρονη πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία, οι άνθρωποι θα ζήσουν περισσότερο και για να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή σύνταξη, θα πρέπει να αναβάλουν τη συνταξιοδότησή τους ή να συνεχίζουν να εργάζονται και μετά από αυτήν. Βέβαια στη χώρα μας, μόλις το 50% των ατόμων ηλικίας μεταξύ 55 και 59 ετών εργάζονται και μόλις 3% συνδυάζει τη σύνταξη με την εργασία (άλλωστε ο πρόσφατος νόμος Κατρούγκαλου έβαλε σοβαρά προσκόμματα στην απασχόληση συνταξιούχων, με μείωση της σύνταξης κατά 60% σε συνδυασμό με τις υψηλές εισφορές για  τα δελτία παροχής υπηρεσιών).

Η κατάσταση, με σημαντικές διαφοροποιήσεις σε επίπεδο συστημάτων και παραμετρικών αλλαγών, είναι ανησυχητική για το σύνολο των χωρών του ΟΟΣΑ, με αιχμή τη γήρανση του πληθυσμού. «Οι προκλήσεις της οικονομικής βιωσιμότητας και της επάρκειας των συντάξεων είναι σημαντικές και χρειάζονται τολμηρές ενέργειες από τις κυβερνήσεις», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Άνχελ Γκουρία.

Να σημειωθεί μάλιστα ότι κατά τα τελευταία δύο χρόνια, το ένα τρίτο των χωρών του ΟΟΣΑ άλλαξε τα επίπεδα εισφορών, ένα τρίτο μείωσε το «όφελος» για όλους ή για ορισμένους συνταξιούχους και τρεις χώρες θέσπισαν νέα μέτρα για την αύξηση της νόμιμης ηλικίας συνταξιοδότησης.

Βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας, μέχρι το 2060 η κανονική ηλικία συνταξιοδότησης θα αυξηθεί περίπου στις μισές χώρες του ΟΟΣΑ, 1,5 έτος για τους άνδρες και 2,1 έτη για τις γυναίκες κατά μέσο όρο, φτάνοντας μόλις τα 66 έτη. Η μελλοντική ηλικία συνταξιοδότησης θα κυμανθεί από 60 έτη στο Λουξεμβούργο, στη Σλοβενία και την Τουρκία, σε 74 στη Δανία, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις.

Η προβλεπόμενη αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης θα ξεπεραστεί, ωστόσο, από την αναμενόμενη πρόοδο της μακροζωίας, που σημαίνει ότι ο χρόνος που περνούν οι άνθρωποι στη συνταξιοδότηση θα αυξηθεί σε σχέση με την επαγγελματική τους ζωή. Η απασχόληση σε μεγαλύτερες ηλικίες θα πρέπει να αυξηθεί περαιτέρω για να εξασφαλίσει επαρκείς συντάξεις για πολλούς, σύμφωνα με την έκθεση.

Οι επιλογές

Η έκθεση εξετάζει επίσης τους τρόπους με τους οποίους οι χώρες μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενες προσκλήσεις για πιο ευέλικτες επιλογές συνταξιοδότησης. Οι αυστηρά καθορισμένες ηλικίες συνταξιοδότησης μπορεί να μην είναι επωφελείς για την κοινωνία ως σύνολο. Επί του παρόντος, μόνο το 10% περίπου των Ευρωπαίων ηλικίας 60-69 ετών συνδυάζουν εργασία και συντάξεις. Από εκείνους που εργάζονται πέραν της ηλικίας των 65 ετών, οι μισοί εργάζονται με μειωμένο ωράριο -ένα μερίδιο που έχει σταθεροποιηθεί από τη δεκαετία του 1990. Πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων η Αυστραλία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Γαλλία και οι Κάτω Χώρες, επιτρέπουν προγράμματα πρόωρης μερικής συνταξιοδότησης.

Εμπόδια στον συνδυασμό εργασίας και συντάξεων μετά την επίσημη ηλικία συνταξιοδότησης υπάρχουν, για παράδειγμα, μέσω των ορίων κερδών στην Αυστραλία, στη Δανία, στην Ελλάδα, στο Ισραήλ, στην Ιαπωνία, στην Κορέα και στην Ισπανία. Τα εμπόδια για τη συνέχιση της εργασίας πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης υφίστανται επίσης εκτός του συνταξιοδοτικού συστήματος, ιδίως λόγω της διάκρισης λόγω ηλικίας από τους εργοδότες ή λόγω της πολιτιστικής αποδοχής της μερικής απασχόλησης.

Συνολικά, για άτομα με πλήρη επαγγελματική σταδιοδρομία, η συνταξιοδότηση είναι πιο ευέλικτη γύρω από την ηλικία συνταξιοδότησης στη Χιλή, στην Τσεχική Δημοκρατία, στην Εσθονία, στην Ιταλία, στο Μεξικό, στη Νορβηγία, στην Πορτογαλία, στη Σλοβακική Δημοκρατία και στη Σουηδία.

Σύμφωνα λοιπόν με τους συντάκτες της ετήσιας έκθεσης του ΟΟΣΑ, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να διασφαλίσουν ότι η αναβολή της συνταξιοδότησης θα πρέπει να είναι αρκετά ικανοποιητική, χωρίς να επιβαρύνει υπερβολικά τους ανθρώπους που συνταξιοδοτούνται λίγα χρόνια πριν από την κανονική ηλικία συνταξιοδότησης. Στην Εσθονία, την Ισλανδία, την Ιαπωνία, την Κορέα και την Πορτογαλία, τα οικονομικά κίνητρα για συνέχιση της εργασίας μετά την ηλικία συνταξιοδότησης είναι μεγάλα αλλά δαπανηρά για τους παρόχους συνταξιοδότησης. Η ευελιξία πρέπει να εξαρτάται από τη διασφάλιση της οικονομικής ισορροπίας του συνταξιοδοτικού συστήματος, ενώ οι συνταξιοδοτικές παροχές θα πρέπει να προσαρμόζονται αναλογιστικά σύμφωνα με την ευέλικτη ηλικία συνταξιοδότησης.

Ρούλα Σαλούρου

euro2day.gr

«Καρφί» FAZ: Tσίπρας και Ερντογάν διχάζουν με παρόμοιο τρόπο

Ο Τσίπρας χωρίζει τους ανθρώπους σε αυτούς που έχουν και εκείνους που δεν έχουν, ο Ερντογάν σε ευσεβείς σουνίτες και άπιστους.

  

«Τώρα που οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση είναι επιβαρυμένες, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας από τους λίγους δυτικούς πολιτικούς, στους οποίους μπορεί να αποταθεί ο Ταγίπ Ερντογάν, παρατηρεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε άρθρο με τίτλο «Η πύλη του Ερντογάν προς τη Δύση».

Η εφημερίδα της Φρανκφούρτης σημειώνει ότι «την ώρα που Τραμπ και Ερντογάν απορρίπτουν ο ένας τον άλλο, ο Αλέξης Τσίπρας διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον αμερικανό πρόεδρο και δεν το κρύβει. Ο έλληνας πρωθυπουργός κάνει αυτό που έμαθε ως φοιτητής: να διακρίνει και να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες των άλλων παικτών. Τα πάει λοιπόν καλά και με τον ευσεβή μουσουλμάνο. Άλλωστε κινητοποιούν τους οπαδούς τους με παρόμοιο τρόπο: Ο Τσίπρας χωρίζει τους ανθρώπους σε αυτούς που έχουν και εκείνους που δεν έχουν, ο Ερντογάν σε ευσεβείς σουνίτες και άπιστους. Σήμερα ο Ερντογάν χρειάζεται τον Τσίπρα. (…)

Επισήμως ο Ταγίπ Ερντογάν θα υπενθυμίσει στον Αλέξη Τσίπρα την υπόσχεσή του για την έκδοση των οκτώ στρατιωτών που διέφυγαν στην Ελλάδα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία το καλοκαίρι του 2016. Η ελληνική δικαιοσύνη τους χορήγησε άσυλο. Την ίδια στιγμή η Αθήνα ελπίζει ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να τηρεί την προσφυγική συμφωνία. Ένα ζήτημα στις συνομιλίες ενδέχεται να είναι η κούρσα εξοπλισμών. Μετά την αγορά των μαχητικών F-35 από την Τουρκία τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα προτίθεται να εκσυγχρονίσει τον στόλο των F-16, αλλά δεν έχει τα χρήματα». 

thetoc.gr

Τι να κάνει, να μονάσει;

Του Γιάννη Παντελάκη

«Κανένας Σταθάκης ή Τσίπρας δεν έχει δικαίωμα να προχωρήσει σε μια τέτοια αποεπένδυση της ΔΕΗ», έλεγε από το μικρόφωνο προς τους συγκεντρωμένους εργαζόμενους και πολίτες στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας, ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Ανάμεσα στους τελευταίους-με πολλές πιθανότητες να χειροκρότησαν τον ομιλητή - και τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Οι οποίοι, σε λίγες ημέρες θα ψηφίσουν γι αυτή την αποεπένδυση!

Γιατί θα συμβαίνει αυτό;  Επειδή η πολιτική ζωής έχει ξεπεράσει τα όρια του σουρεαλισμού και αγγίζει αυτά του κυνισμού. Ένας κυνισμός που εμποτίζει την ίδια την Ελληνική κοινωνία η οποία βλέπει εκπροσώπους της να τον υιοθετούν ως μέθοδο πολιτικής πρακτικής, ένας κυνισμός που απενοχοποιείται σαν συμπεριφορά, ένας κυνισμός που ισοπεδώνει ιδεολογικές αναφορές και σταθερές.

Τον περασμένο Μάρτιο, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν απέναντι σ' ένα ακόμα δεδομένο, να ψηφίσουν τα νέα σκληρά μέτρα που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση που στηρίζουν με τους εκπροσώπους της τρόικα. Ανάμεσα σ αυτούς και ένας βουλευτής ακριτικού νομού ο οποίος έλεγε σε δημόσιες δηλώσεις του ότι θα ψηφίσει τα μέτρα «μ' ένα σφίξιμο της καρδιάς, ένα σφίξιμο του στομαχιού που το έχουν όλοι οι αριστεροί με διαδρομή 30-40 χρόνια μέσα στην Αριστερά». Και συμπλήρωσε τις μελό δηλώσεις του λέγοντας πως «κάτι παίρνουν από τα σωθικά μας αυτές οι αποφάσεις, αλλά παρόλα αυτά είμαι μάχιμος. Διαφορετικά θα έπρεπε να πάω στο Άγιο Όρος για μοναχός».

Ο συγκεκριμένος βουλευτής ήταν ένας από τους τρεις χθες που βρέθηκαν μέσα στη συγκέντρωσης διαμαρτυρίας για την πώληση της ΔΕΗ που άκουγαν τον ομιλητή να καταγγέλλει την πώληση την οποία οι ίδιοι θα στηρίξουν με την ψήφο τους. Λέγεται Κώστας Σέλτσας και είναι βουλευτής Φλώρινας, οι άλλοι δυο συνάδελφοί του είναι οι Θέμης Μουμουλίδης-βουλευτής Κοζάνης και Μίμης Δημητριάδης του ίδιου νομού. Χθες, ο κ. Σέλτσας ρωτήθηκε από ραδιοφωνικό σταθμό για το θέμα και είπε ότι «πιστεύει ότι θα καταργήσουμε την αποεπένδυση». Εννοούσε ότι θα αγωνιστεί για να καταργήσει τη ρύθμιση που θα ψηφίσει.

Η κυβέρνηση, δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται ότι θα βρεθεί έστω και ένας βουλευτής της (το ίδιο ισχύει και για τους βουλευτές των ΑΝΕΛ), ο οποίος θα καταψηφίσει την ρύθμιση για την πώληση των μονάδων της ΔΕΗ. Δεν ανησυχεί καθόλου για κάτι τέτοιο. Γνωρίζει, πως πολιτικές συμπεριφορές σαν και αυτή των τριών ή όποιων άλλων δηλώνουν ότι διαφωνούν έντονα με ο,τι ψηφίζουν, αποτελεί μια κεντρική γραμμή την οποία πρώτα απ' όλους εφαρμόζει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Όπως και γνωρίζει ακόμα ότι αν ο κ.Σέλτσας ή ο κάθε Σέλτσας εννοούσε ο,τι έλεγε θα είχε ήδη παραιτηθεί εδώ και περίπου δυόμισι χρόνια.

Όχι για να πάει στο Άγιο Όρος και να μονάσει όπως δήλωνε τον περασμένο Μάρτιο, αλλά για να ακολουθήσει μια στοιχειωδώς πολιτικά αξιοπρεπή στάση διαχωρίζοντας τη στάση του με ο,τι-υποτίθεται- δεν πιστεύει. Όπως έκαναν άλλωστε δεκάδες πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 που αποχώρησαν από αυτόν ακολουθώντας μια στάση συνέπειας. Η υπόθεση αυτή, δεν συνδέεται με προσωπικές συμφωνίες ή διαφωνίες σ' ένα πολιτικό ζήτημα, αλλά με την απόλυτη ταύτιση του κυνισμού σαν πολιτική συμπεριφορά και η θεωρητικοποίηση του με δήθεν ιδεολογικά επιχρίσματα.     

liberal.gr 

Αυτό που λείπει είναι η επανάσταση μιας νεολαίας

Σαν σήμερα πριν από 9 χρόνια ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός από τη σφαίρα ενός αστυνομικού. Τότε, ένα μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας είχε πάρει φωτιά από μαθητόκοσμο που ξεσηκώθηκε και καταδίκαζε τη βία. Χτες, η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, με ανακοίνωσή της, καλούσε τους νέους σε κινητοποιήσεις για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον! Αφού το κόμμα της τους έχει καταδικάσει στο χειρότερο μέλλον και τους έχει ευνουχίσει πολιτικά!

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο έγινε στον δυτικό κόσμο μια ανατροπή που όμοιά της δεν είχε ξαναζήσει η ανθρώπινη ιστορία. Μια ολόκληρη γενιά από ανήλικους έφηβους ξεσηκώθηκαν σε καθημερινή βάση και γκρέμισαν μέσα σε μια πενταετία όσα κοινωνικά στερεότυπα είχαν χτίσει γενιές επί γενεών. Ήταν η πρώτη φορά που η νεολαία το έκανε αυτό και όχι ενήλικες.

Μια γενιά από ανήλικους έφηβους επέβαλε τη δική της μουσική, το δικό της ντύσιμο, τη δική της συμπεριφορά, τα δικά της ήθη, τη δική της σεξουαλικότητα, τη δική της ελευθερία, τη δική της ειρηνοφιλία, τη δική της πολιτική επανάσταση, τη δική της διεθνή γλώσσα σε όσες προηγούμενες γενιές συζούσαν μαζί της.

Αυτή η επανάσταση που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και κορυφώθηκε στα τέλη του ’60, δεν έγινε σε μια μέρα. Έγινε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Μέσα στα σπίτια, στα σχολεία, στους δρόμους, στις νεολεϊστικες συμμαζώξεις, στις εξεγέρσεις, στις διαδηλώσεις, στις μουσικές σκηνές, στα πατάρια, μπροστά στα ραδιόφωνα, στα πανεπιστήμια. Όπου υπήρχε νεολαία.

Αυτή η επανάσταση που ζητούσε περισσότερη ελευθερία, ειρήνη, συναδέρφωση, παιδεία, ισότητα, ισοτιμία στην εργασία, άλλαξε κυριολεκτικά τον τρόπο που ο μέχρι τότε κόσμος έβλεπε τον εαυτό του, τις έννοιες, τα πράγματα, τα γεγονότα. Άλλαξε τον μέχρι τότε κόσμο.

Αλλά, για να τον αλλάξει έπρεπε αυτή η νεολαία, που αποτελούσε τη συντριπτική πλειονότητα της νεολαίας του μεταπολεμικού κόσμου, να συγκρούεται κάθε μέρα με τη μέχρι τότε κυρίαρχη κοινωνία. Σε κάθε επίπεδο.

Και η κοινωνία αυτή δεν ήταν όποια κι όποια. Ήταν οι ίδιοι οι γονείς και δάσκαλοι και πολιτικοί ηγέτες και εργοδότες, που στη συντριπτική τους πλειονότητα υπερασπίζονταν τα δικά τους στερεότυπα με τον πιο αποφασιστικό τρόπο: Με την ισχύ των κατασταλτικών μηχανισμών και την ισχύ της τσέπης. Από την οποία εξαρτιόταν η ζωή των επαναστατημένων!

Η νεολαία εκείνη έχτισε έναν άλλο, νέο, κόσμο. Που έχει πάρει το δρόμο του. Αλλά, ανέτρεψε. Κάτι έχτισε. Κάτι έφερε. Και ελπίζει, μια άλλη νεολαία να τον αλλάξει σε κάτι καλύτερο. Πριν αυτοκαταστραφεί.

Σαν σήμερα πριν από 9 χρόνια ένας ολόκληρος μαθητόκοσμος μαζικά βγήκε στους δρόμους, μετά από βουβαμάρα και μαζική απουσία ετών, για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στη βία. Και δυο μέρες πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων ξαναμπήκε στα σπίτια του και εξαφανίστηκε! Για την ακρίβεια, ξανακρύφτηκε στον εύκολο κόσμο της επανάστασης του πληκτρολόγιου, της επανάστασης του γονεϊκού χαρτζηλικιού, της αυτολύπησης και της απουσίας από εκεί όπου γίνονται οι ανατροπές και που κερδίζονται οι αγώνες: Από τις καθημερινές συγκρούσεις στο σπίτι, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο δρόμο.

Εξαφανίστηκε η συντριπτική πλειονότητα και έμεινε να σκιαμαχεί χωρίς όραμα και σχέδιο για το μέλλον ένα μικρό κομμάτι από απελπισμένους επαναστάτες της στιγμής, που εξαντλώντας τη δυναμική τους στη βία χωρίς απώτερο κοινωνικό σκοπό, καταλήγουν σε αυτοϊκανοποιήσεις συγκρούσεων με κατασταλτικούς μηχανισμούς. Είτε στο δρόμο είτε ως αντάρτες πόλεων. Κοινωνικό αποτέλεσμα; Μηδέν.

Το πιο παραγωγικό κομμάτι του πληθυσμού που είναι η νεολαία, το πιο ζωντανό, η μοναδική ελπίδα για μια επανάσταση και μια αλλαγή, για μια φρεσκάδα στην αρρωστημένη σκέψη της νέας κοινωνίας όπου ζούμε, για μια ανατροπή στις νοοτροπίες που τρώνε τις σάρκες του αφασικού τηλεοπτικού και κοινωνικοδικτυακού συνόλου, είναι απόν!

Το κομμάτι που έπρεπε να είναι στα κάγκελα καθημερινά με την πολιτική και κοινωνική διαφθορά και υποκρισία γονιών, δασκάλων, πολιτικών, διανοούμενων, opinion makers, ανεγκέφαλων προτύπων και οικονομικών δικτατοριών, σε έναν κόσμο βαθειά βίαιο, είναι πρακτικά απόν!

Είναι απόν την ώρα που ποτέ στη ιστορία, τουλάχιστον στη χώρα μας, τόση πολλή χυδαιότητα και ξεφτίλα δεν έχουν αναδειχτεί σαν κυρίαρχες ιδεολογίες που κυβερνάνε παντού. Σε σπίτια, σε σχολεία, σε πανεπιστήμια, στις δουλειές, στις κοινωνικές συμπεριφορές, στα κόμματα, στους μηχανισμούς εξουσίας και σε κάθε μηχανισμό που διαφεντεύει τις ζωές μας. Της ζωές αυτής της ίδιας της νεολαίας που είναι το πιο πολύτιμο πράγμα: Το αύριο του κόσμου.

Αυτοί οι πάνω από ένα εκατομμύριο νέοι, που θα μπορούσαν να αλλάξουν τη χώρα με τη φωνή τους, αντί να είναι φόβητρο για την εκτεταμένη διαφθορά ανθρώπων ιδεών και συνειδήσεων, δεν είναι μόνο ενεργά απόντες. Περιμένουν από τις προηγούμενες γενιές να τους αλλάξουν τον κόσμο! Όχι απλώς περιμένουν. Το απαιτούν!!

Οι νέοι, που έπρεπε να κάνουν το ρυπαρό ελληνικό κατεστημένο να τρέμει από τα οργισμένα και ανατρεπτικά τους αιτήματα για μια χώρα με δικαιοσύνη, ισότητα, καθαρότητα, συνέπεια, χωρίς διεφθαρμένους και αναξιοκρατικούς μηχανισμούς και χωρίς εργασιακούς μεσαίωνες, με Παιδεία πάνω απ’ όλα και με όραμα για γενική προκοπή, είναι απόντες.

Είναι απόντες οι νέοι, ενώ έπρεπε να διεκδικούν  σήμερα, επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, και κάθε σήμερα, σε κάθε χώρο ιδιωτικό και δημόσιο τη χώρα που αξίζουν. Μαζικά και με διεκδικήσεις μιας ώριμης δύναμης, που έχει ανάγκες, έχει όνειρα, έχει δικαιώματα, έχει υποχρεώσεις απέναντι στούς εαυτούς τους και στο κοινωνικό σύνολο.

Η σημερινή μέρα, αντί για το μπάχαλο των λίγων που εξελίσσεται συνήθως, και το ξεθυμασμένο παρόν άλλων λίγων, έπρεπε να είναι μέρα πραγματικής εξέγερσης της ελληνικής νεολαίας. Ενάντια σε γονιούς, δασκάλους, πολιτικούς και σε κάθε νοοτροπία που τη χαντάκωσε και που την έχουν καταδικάσει είτε στην εργασιακή εξορία είτε στην εσωτερική ανενεργή παραίτηση και στον έμπρακτο ευνουχισμό.

Αυτή τη νεολαία έχει ανάγκη ο τόπος. Επειγόντως.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης 

liberal.gr   

«Βόμβα» Ερντογάν: Να επικαιροποιηθεί η Συνθήκη της Λωζάνης!

Λίγες ώρες πριν από την επίσκεψη του στην Αθήνα, ο τούρκος πρόεδρος στέλνει τα δικά του μηνύματα για το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων, για την επικείμενή επίσκεψη στη Θράκη αλλά και την υπόθεση των 8 τούρκων αξιωματικών που βρίσκονται στην Αθήνα. Την ίδια στιγμή δεν διστάζει να να επανέλθει στις δηλώσεις για την ανάγκη  αλλαγής της Συνθήκης της Λωζάνης, μια «επικαιροποίηση» όπως την ονομάζει.

«Όταν μιλάω για επικαιροποίηση, μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα, από το Α έως το Ω.» σημειώνει χαρακτηριστικά στη συνέντευξη που έδωσε στον ΣΚΑΙ και τον Αλέξη Παπαχελά.  

«Πρώτα και κύρια, η Συνθήκη της Λωζάνης δεν περιβάλλει μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την περιοχή. Αυτή η Συνθήκη αφορά ολόκληρη την περιοχή και ακριβώς εξαιτίας αυτού, πιστεύω ότι συν τω χρόνω, όλες οι Συνθήκες χρειάζονται μια επικαιροποίηση. Και η Λωζάνη, με βάση τα πρόσφατα γεγονότα, χρειάζεται μια επικαιροποίηση» σημείωσε ο τούρκος πρόεδρος, απαντώντας σε ερώτημα αναφορικά με το τι εννοεί όταν μιλά για ανάγκη αλλαγής της Συνθήκης.

Και πρόσθεσε: Όταν μιλάω για επικαιροποίηση, μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα, από το Α έως το Ω. Μπορεί η Ελλάδα να ενοχλείται με κάποια θέματα, με συγκεκριμένες προβλέψεις, αλλά μπορούμε να καθίσουμε κάτω και να συζητήσουμε»

Στη συνέντευξή του ο Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκε και στην υπόθεση των οκτώ τούρκων αξιωματικών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016. Όπως μάλιστα υποστήριξε ο έλληνας Πρωθυπουργός του υποσχέθηκε άμεση έκδοση των στρατιωτικών στην Τουρκία.

Αναφέρθηκε στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα σχεδόν αμέσως μόλις οι τούρκοι στρατιωτικοί έφτασαν στην Ελλάδα . Μετέφερε ότι ο Αλέξης Τσίπρας του είχε πει πως θα  δρομολογήσει την κατάσταση και ότι σε  σε 10 - 15 μέρες οι τούρκοι στρατιωτικοί  θα επέστρεφαν  στην Τουρκία.

«Δυστυχώς ακόμη βρίσκονται στην Ελλάδα» είπε.  

 reporter.gr

Οι βάνδαλοι που ζουν ανάμεσά μας

Του Παντελή Μπουκάλα

Δεν χρειάζονται πολλά για να γίνει η δουλειά: λίγη μαύρη μπογιά, ένας χοντρός μαρκαδόρος, ένα σφυρί. Δεν χρειάζεται καν να ανήκεις σε κάποια οργάνωση, από αυτές που κρύβουν τον φασισμό κάτω από βαρύγδουπα αρχαιόηχα ονόματα· μπορείς να ανδραγαθήσεις μόνος ή παρέα με τους δυο-τρεις κολλητούς σου, τους κολλημένους όπως κι εσύ στη σιγουριά ότι οι Εβραίοι συνωμοτούν επί αιώνες κατά του ελληνισμού, για να του κλέψουν τα πρωτεία, και ότι προωθούν πλέον τα σχέδιά τους διά του Ισλάμ· διά των προσφύγων και των μεταναστών.

Χρειάζεται και κακότητα ψυχής βέβαια. Αυτή όμως δεν έλειψε ποτέ. Και δεν θα λείψει, όσο βαυκαλιζόμαστε πως είμαστε όλοι αγαθοί από την κούνια μας και υπέρτεροι εκ γονιδίων. Μια τέτοια κακότητα, χρυσαυγίτικου τύπου, οδήγησε τα βέβηλα χέρια που το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου μαγάρισαν το Μνημείο του Ολοκαυτώματος στον Κεραμεικό, ένα μνημείο προσφορά της Ισραηλιτικής Κοινότητας στον Δήμο Αθηναίων. Οι βάνδαλοι άφησαν πάνω στα μάρμαρα τις μουντζούρες τους, τις μόνες που μπορεί να «γράψει» ο ανεγκέφαλος νεοναζισμός τους, και αφαίρεσαν τις δύο από τις τρεις μεταλλικές πλάκες, που φέρουν χαραγμένο στα ελληνικά και τα αγγλικά ένα επίγραμμα λιτό, σαν τα αρχαιοελληνικά επιτύμβια εκεί γύρω. Το επίγραμμα, που απευθύνεται στον διαβάτη, όπως ορίζει η παράδοση του είδους, το έχει γράψει ο συγγραφέας Ελί Βίζελ, κρατούμενος των στρατοπέδων του Αουσβιτς και του Μπούχενβαλντ, που το 1986 τιμήθηκε με το Νομπέλ Ειρήνης: «Στάσου για λίγο, κλείσε τα μάτια σου και θυμήσου. Μόνο θυμήσου. Γιατί με τη μνήμη μας τιμούμε τον θάνατό τους και τους σώζουμε από το να πεθάνουν πάλι – στη λήθη». Γιατί, αν δεν θυμόμαστε τις γενοκτονίες, των Εβραίων, των Ρομά και τόσων άλλων, παλαιότερες και κατοπινές, διευκολύνουμε την αέναη επανάληψή τους. Και η λήθη μας γίνεται άλλοθι για τους εγκληματίες.

Γνωρίσματα γενοκτονίας, ή μιας εθνοκάθαρσης που δεν περιορίζεται σε ένα έθνος, έχουν όσα τραγικά συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη Μεσόγειο. Οι θαλασσοπνιγμένοι πληθαίνουν μέρα την ημέρα, αλλά ο κυνισμός των κραταιών του κόσμου μένει αράγιστος. Και οι φαιόνοες και κακόψυχοι που ζουν ανάμεσά μας αντιμετωπίζουν τους νεκρούς της θάλασσας όπως τους νεκρούς των στρατοπέδων. Κάποιοι από αυτούς πέταξαν μαύρη μπογιά στο μνημείο των προσφύγων που πνίγηκαν στο Αιγαίο, το οποίο στήθηκε προ πενταετίας στον κόλπο Θερμής στη Λέσβο. «Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ», αναγράφεται κάτω από τα ονόματα όσων πνίγηκαν το 2012. Αλλά το «ποτέ» ηχεί ήδη υπερβολικό.

Καθημερινή