Μια νυχτερίδα που τη λέγαν Ιωνάθαν

“Και τι φοβάσαι πιο πολύ;” τον ρώτησε η Κέλυ.

“Τους γλάρους.”

“Τους γλάρους; Αυτό είναι χαζό. Οι γλάροι είναι υπέροχοι.”

“Υπέροχα τρομαχτικοί”, είπε ο Σπύρος.

Η Κέλυ έριξε πίσω το κεφάλι για να γελάσει. Στο γραφείο δεν την είχε δει ποτέ να γελάει.

“Εσύ τι φοβάσαι;”

Η Κέλυ δεν το σκέφτηκε καθόλου.

“Τις νυχτερίδες”, είπε -χωρίς να γελάει.

“Τις νυχτερίδες… Αυτές που μοιάζουν με βρικόλακες και πίνουν αίμα και τέτοια;”

“Όχι, όχι… Υπάρχουν στ’ αλήθεια τέτοιες;”

“Δεν ξέρω. Στην Ινδονησία υπάρχουν κάτι τεράστιες. Αλλά αυτές νομίζω τρώνε φρούτα… Εσύ ποιες φοβάσαι;”

“Τις κανονικές. Τις καλοκαιρινές.”

“Αυτές τρώνε κουνούπια.”

“Δεν φοβάμαι μη με φάνε”, είπε η Κέλυ και γέλασε ξανά. “Εσύ τους γλάρους τους φοβάσαι γιατί σκέφτεσαι ότι θα σε φάνε;”

“Μόνο αν ήμουν φανατικός του Χίτσκοκ.”

Τον κοίταξε με απορία.

“Χίτσκοκ… Τα πουλιά… Δεν ξέρεις την ταινία;”

“Δεν βλέπω παλιές ταινίες.”

“Έχει μια σκηνή που οι γλάροι επιτίθονται και διαλύουν μια πόλη.”

“Γιατί;”

“Δεν ξέρω. Δεν μας λέει ο Χίτσκοκ. Απλώς επιτίθονται.”

“Από ‘κει τους φοβάσαι λοιπόν.”

“Όχι, καμία σχέση… Παλιότερα μάλιστα τους”

Σταμάτησαν να μιλάνε όσο ο σερβιτόρος τους άφηνε τα δεύτερα ποτά κι ένα μπολάκι με ξηρούς καρπούς. Μετά της είπε ότι παλιότερα λάτρευε τους γλάρους. Είχε διαβάσει το βιβλίο του Μπαχ, με τον γλάρο Ιωνάθαν, κι είχε ταυτιστεί. Είχε τον γλάρο ως το ζώο-ψυχή του.

“Και τι έγινε;”

Ένα καλοκαίρι στη Χαλκιδική είχε βγει το πρωί για τρέξιμο. (“Τρέχεις;” “Κάποιες φορές”.) Χάζευε τους γλάρους που πετούσαν και τους μιλούσε. Ώσπου είδε στην αμμουδιά έναν ψόφιο. Με το φτερό σπασμένο και γεμάτο σκουλήκια. Γεμάτο σκουλήκια. Έσκυψε και ξέρασε. Από τότε όποτε έβλεπε γλάρο ανακατευόταν.

“Δεν τους φοβάσαι. Τους σιχαίνεσαι.”

“Ε, και τι είναι ο φόβος; Μια σιχασιά… Εσύ; Με τις νυχτερίδες;”

“Εμένα είναι πιο παλιό.”

Σκέφτηκε αν έπρεπε να του το πει. Μήπως ήταν πολύ προσωπικό και τον τρόμαζε αν του έλεγε τέτοια στο πρώτο ραντεβού;

Κι εκείνη ήταν στη Χαλκιδική. Στο εξοχικό του θείου της. Ένα βράδυ μια νυχτερίδα έπεσε κάτω. Πριν προλάβει να σηκωθεί την άρπαξε η γάτα. Ο θείος της την πήρε και μίλησε για το κοκαλάκι της νυχτερίδας.

Έριξε ξύλα στον παλιό φούρνο της αυλής, άναψε φωτιά κι έριξε μέσα τη νυχτερίδα. Όταν ψήθηκε την ξεκοκάλισε σαν κοτόπουλο. Πήρε ένα κοκαλάκι, το έβαλε για μερικές μέρες σε οινόπνευμα και μετά το φόρεσε στο λαιμό (“για να με αγαπούν όλοι”).

Η μικρή Κέλυ τον πίστεψε. Έτσι όταν ένα απόγευμα που ήταν μόνοι στο σπιτι της είπε να κάτσει στα γόνατα του δεν έφερε αντίρρηση (τον αγαπούν όλοι). Ο θείος ξεκίνησε να τη γαργαλάει και να την αγγίζει στα μέρη όπου δεν πρέπει οι μεγάλοι ν’ αγγίζουν τα παιδιά.

Το βράδυ το είπε στη μητέρα της, εκείνη στον άντρα της κι εκείνος έδειρε τον αδελφό του. Δεν ξαναπήγαν διακοπές στο εξοχικό του θείου.

Δεν ήθελε να του τα πει. Οι άντρες δεν αντέχουν τόση οικειότητα, τόσο γρήγορα. Θα τον έκανε να νιώσει αμήχανα. Κι όταν θα βρίσκονταν στο κρεβάτι, αν έφταναν ως εκεί, θα είχε στο μυαλό του να μην της κάνει κάτι που να της θυμίσει τον θείο της.

Χειρότερο κι απ’ το να μιλήσεις για τον πρώην σου είναι να μιλήσεις, πρώτη μέρα, πρώτη φορά, για τη σεξουαλική κακοποίηση. Το άφησε για μετά. Αν έκρινε ότι άξιζε τον κόπο να του δώσει περισσότερα.

Του είπε την ιστορία μέχρι το σημείο με το ψήσιμο της νυχτερίδας.

“Κι αλήθεια την έψησε;”

“Και μετά έβγαλε το κοκαλάκι και το ‘βαλε στο λαιμό του.”

Ο Σπύρος ανατρίχιασε κι έκανε μια γκριμάτσα αηδίας.

“Δεν το καταλαβαίνω”, της είπε μετά. “Είναι παράξενο σίγουρα, αλλά η νυχτερίδα ήταν το θύμα.”

(εγώ ήμουν το θύμα)

“Γιατί να τις φοβάσαι; Δεν σου έκανε κάτι η καημένη η νυχτεριδούλα.”

“Γιατί, εσένα τι σου έκανε ο γλάρος;” είπε η Κέλυ.

Μίλησε κάπως έντονα και κατάλαβε ότι ακούστηκε παράταιρη. Ο Σπύρος είχε τραβηχτεί πίσω, σαν να έλεγε οκέι, οκέι, όλα καλά. Του είπε ότι έπρεπε να πάει μια στιγμή στην τουαλέτα, “για να πουδράρω τη μύτη μου”, και γελάσανε.

Την κοίταξε κρυφά ν’ ανεβαίνει τις στριφογυριστές σκάλες. Φορούσε κοντή φούστα, έτσι καθώς έφτανε στον πάνω όροφο φάνηκε μια υποψία απ’ το πάνω μέρος του καλσόν της, το πιο σκούρο.

Του άρεσε πολύ η Κέλυ, γι’ αυτό δεν είχε πει κι εκείνος την αλήθεια. Τουλάχιστον δεν την είχε πει ολόκληρη.

Ποτέ δεν είχε το πουλί ως ζώο-ψυχή ούτε πίστευε σε τέτοια. Είχε διαβάσει το βιβλίο του Μπαχ πριν πολλά χρόνια και το είχε βρει απλοϊκό. Το περιστατικό με τον νεκρό γλάρο είχε συμβεί πριν λίγες μέρες. Δεν έτρεχε, απλά περπατούσε στην αμμουδιά, και καθώς ήταν αφηρημένος σκόνταψε σ’ ένα σωρό από φύκια. Από κάτω ήταν ο ψόφιος γλάρος. Μάλλον τον είχε ακουμπήσει με το πόδι. Και ήταν με τις σαγιονάρες.

Σιχάθηκε και έβαλε τα πόδια του στη θάλασσα να καθαριστεί. Μετά γύρισε σπίτι και πλύθηκε όσο καλύτερα μπορούσε.

Η Κέλυ πούδραρε τη μύτη της και καθώς σκουπιζόταν θυμήθηκε τον θείο της.

“Ελπίζω να καίγεσαι στην κόλαση”, σκέφτηκε και τρόμαξε με τη σκέψη της. Έπλυνε τα χέρια της κοιτώντας στον καθρέφτη, διόρθωσε λίγο το κραγιόν και τα μαλλιά και βγήκε.

“Λοιπόν, είναι παράξενο”, του είπε σαν έκατσε.

“Ποιο πράγμα;”

“Κι οι δύο φοβόμαστε ζώα που πετάνε.”

Έπειτα έπιασε με το χέρι ένα φυστίκι, το άφησε, πήρε ένα αμύγδαλο. Ο Σπύρος δεν θα ‘τρωγε. Τα είχε πιάσει με το χέρι της μόλις βγήκε απ’ την τουαλέτα.

“Ο γλάρος δεν είναι ζώο”, είπε ο Σπύρος.

“Ε, καλά. Ξέρεις τι λέω. Και τα δυο πετάνε.”

“Ναι, αλλά δεν τα φοβόμασταν όσο πετούσαν. Μόνο σαν πεθάναν.”

“Σωστά”, είπε η Κέλυ και σκέφτηκε τον θείο της να καίγεται στην κόλαση. Καθόλου δεν τον φοβόταν πια.

Για λίγο δεν μίλησαν. Ήταν ελάχιστα λεπτά, που δυο παντρεμένοι δεν θα τα υπολόγιζαν καν ως παύση. Αλλά για ‘κείνους, πρώτη φορά σε ραντεβού, ήταν τεράστιο διάστημα, μίλια μακριά.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Από Γελωτοποιός   

   

Έρχονται νέες αυξήσεις στα καύσιμα!

Οι οδηγοί των αυτοκινήτων έβαλαν ήδη το 2017 πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Η πολιτική κρίση στο Ιράν σήμερα ωθεί ακόμη πιο ψηλά τις τιμές των καυσίμων, με αισθητές επιπτώσεις για τους καταναλωτές.

Εν μέσω του χειμώνα οι καταναλωτές καλούνται να προετοιμαστούν για νέες αυξήσεις στο πετρέλαιο θέρμανσης. Το ίδιο και οι οδηγοί αυτοκινήτων, οι οποίοι πρόκειται σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών να βρεθούν αντιμέτωποι με αυξημένες τιμές καυσίμων.

Η αιτία για τη σημερινή εξέλιξη των τιμών του αργού πετρελαίου εντοπίζεται στην παγκόσμια αγορά. Μετά την είσοδο του 2018 πληθαίνουν οι παράγοντες που δικαιολογούν την αυξητική τάση.

Η τιμή του βαρελιού για το αργό πετρέλαιο του σημαντικού για την ευρωπαϊκή αγορά είδους Μπρεντ αναρριχήθηκε την περασμένη Πέμπτη σε 68,27 δολάρια, το υψηλότερο επίπεδο από τον Μάιο του 2015. Στο διάστημα των τελευταίων τριών εβδομάδων η τιμή του Μπρεντ αυξήθηκε κατά 10%.

Αισθητές αυξήσεις στο ντίζελ

Σύμφωνα με στοιχεία του εξειδικευμένου γερμανικού ιστότοπου Clever-tanken.de, η τελευταία εξέλιξη της τιμής του αργού πετρελαίου έγινε αισθητή από τους καταναλωτές με την αύξηση του κόστους για πετρέλαιο κίνησης (ντίζελ).

Στα γερμανικά πρατήρια καυσίμων η τιμή του ντίζελ τον Δεκέμβριο ανήλθε κατά μέσο όρο σε 1,18 ευρώ ανά λίτρο. Σύμφωνα με τον γερμανικό ιστότοπο, αυτή ήταν η υψηλότερη μέση τιμή που καταγράφηκε για έναν μήνα του 2017. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Clever-tanken.de, πέρσι ήταν η πρώτη χρονιά μετά από τέσσερα χρόνια που αυξήθηκαν οι τιμές σε όλα τα είδη καυσίμων.

Τα αίτια για το ανοδικό ράλι τιμών στην αγορά καυσίμων είναι ποικίλα. Ο ειδικός αναλυτής της αγοράς πρώτων υλών Ουίλ Γιουν στην κορεατική εταιρεία Hyundai Futures επισημαίνει ότι ένας από τους λόγους ήταν το κλείσιμο του δικτύου αγωγών FPS στη Βόρεια Θάλασσα λίγο πριν την εκπνοή του 2017. Μετά τον εντοπισμό μιας διαρροής, υπήρξε παροδική διακοπή της άντλησης για λογαριασμό της Μ. Βρετανίας στη Βόρεια Θάλασσα.

Ένας επιπρόσθετος λόγος για την αύξηση των τιμών είναι κατά τον ειδικό η βομβιστική επίθεση που έπληξε πρόσφατα έναν σημαντικό αγωγό πετρελαίου στη Λιβύη. Επίσης η διακύμανση των τιμών επηρεάζεται από την τόνωση της παγκόσμιας οικονομίας και τον περιορισμό της παγκόσμιας πετρελαϊκής παραγωγής από τα κράτη-μέλη του Οργανισμού Πετρελαιοεξαγωγικών Κρατών (ΟΠΕΚ). Μέλος του οργανισμού είναι και το Ιράν. Η πολιτική κρίση που έχει ξεσπάσει τη χώρα είναι ένας σημαντικός παράγοντας που σπρώχνει τις τιμές προς τα πάνω, επισημαίνεο ο Ουίλ Γιουν.

Ρυθμιστικός παράγοντας οι ΗΠΑ

Παρόμοια είναι και η εκτίμηση του ειδικού αναλυτή της Commerzbank Όιγκεν Βαίνμπεργκ, ο οποίος υπογραμμίζει ότι παράγοντες της αγοράς εκφράζουν φόβους ότι ενδεχόμενη όξυνση της κρίσης στο Ιράν ενδέχεται να βάλει φραγμούς στις εξαγωγές ιρανικού πετρελαίου, που ανέρχονται σήμερα σε περίπου 3,8 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως.

Ο Στέφεν Μποκ, επικεφαλής του ιστοτόπου Clever-tanken.de δεν ελπίζει ότι οι τιμές των καυσίμων πρόκειται σύντομα να κινηθούν πτωτικά εντός του 2018. Συμβουλή του προς τους οδηγούς είναι να συγκρίνουν πάντα τις τιμές στα πρατήρια καυσίμων.

Εκτιμήσεις ότι η ανοδική τάση μακροπρόθεσμα θα τερματιστεί

Πάντως, παρά τους παράγοντες που προκαλούν άνοδο των τιμών, οι ειδικοί εκτιμούν ότι η σημερινή τάση μακροπρόθεσμα θα τερματιστεί.

Καθοριστικό ρόλο σε αυτό εκτιμάται ότι παίζουν οι ΗΠΑ. Όσο πιο πολύ ανεβαίνει στην παγκόσμια αγορά η τιμή του πετρελαίου, τόσο πιο συμφέρουσα καθίσταται η συγκριτικά ακριβή και περιβαλλοντικά αμφιλεγόμενη εξόρυξη σχιστολιθικού πετρελαίου με τη λεγόμενη μέθοδο του fracking.

«Ενδέχεται σύντομα να τελειώσει αυτό το ράλι, διότι το σημερινό επίπεδο τιμών οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση της παραγωγής στις ΗΠΑ», εξηγεί ο αναλυτής Ουίλ Γιουν.

 DW

Πώς γράφεται η ιστορία

Του Περικλή Κοροβέση

Εχω πλήρη επίγνωση πως τα τελευταία μου σημειώματα σχετικά με τη Ρωσική Επανάσταση ενόχλησαν μια μερίδα αναγνωστών αυτής της στήλης. Το βρίσκω απολύτως λογικό. Η προπαγάνδα της σταλινικής ΕΣΣΔ συμπεριφέρθηκε σαν θρησκεία μαζί με την ιεραρχία της και το τελετουργικό της. Υπήρχε μία και μοναδική αλήθεια: οι αδήριτοι νόμοι της Ιστορίας που εσχατολογικά οδηγούν στον σοσιαλισμό.

Αποκλειστικός και μόνος ερμηνευτής αυτής της αλήθειας ήταν το κόμμα και ο γραμματέας, που ως εγκόσμιος πάπας είχε και αυτός το αλάθητο. Μπορούσε να ερμηνεύσει το παρελθόν και να προβλέψει το μέλλον. Οποιαδήποτε αμφιβολία ή υποψία αμφιβολίας αυτής της ορθότητας γινόταν αυτομάτως αίρεση και επέφερε κολασμό σε στρατόπεδα ή εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες.1 Ολα αυτά κρύβονταν επιμελώς. Και όποιος στη Δύση μιλούσε γι’ αυτά κέρδιζε τον τίτλο του αντικομμουνιστή, του αντισοβιετικού ή του πράκτορα. Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα, παρά τα ντοκουμέντα που έχουμε από τα επίσημα αρχεία της ΕΣΣΔ και των μυστικών υπηρεσιών.

Αντίστοιχα όλη η Ιστορία ήταν πλαστογραφημένη. Ο Τρότσκι εξαφανίστηκε ακόμα και από τις φωτογραφίες που τον εικόνιζαν με τον Λένιν. Αντίθετα, ο Στάλιν σε έναν διάσημο πίνακα του Σοκόλοφ είχε προστεθεί πίσω από τον Λένιν, στο περίφημο τρένο που τον έφερε από την Ελβετία, ενώ ουδέποτε είχε κάνει αυτό το ταξίδι και ούτε καν τον περίμενε στον σταθμό. Ενα από τα βιβλία που θαύμαζε ο Λένιν και έγραψε και έναν μικρό πρόλογο γι’ αυτό ήταν του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζον Ριντ, το «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», το οποίο έγινε η βάση του σεναρίου του φιλμ «Οκτώβρης» του Αϊζενστάιν.

Ο Λένιν έγραφε: «Αυτό το βιβλίο πρέπει να τυπωθεί σε εκατομμύρια αντίτυπα και να μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου». Αυτό το βιβλίο το απαγόρευσε ο Στάλιν και κατάσχεσε όλα τα αντίτυπα και αποσύρθηκε από τις δημόσιες βιβλιοθήκες. Για ποιον λόγο; Το όνομα του Στάλιν αναφερόταν μόνο δύο φορές. Και υπήρχαν πλήθος αναφορές στους Τρότσκι, Ζινόβιεβ, Κάμενεφ, Ράντεκ κ.ά. οι οποίοι εκτελέστηκαν αργότερα από τον Στάλιν. Οπως υποστηρίζουν οι ιστορικοί αδελφοί Μεντβέντιεφ 2, ο Στάλιν έσφαξε πιο πολλούς κομμουνιστές απ’ ό,τι όλοι οι φασίστες μαζί.

Και αν το όνομα του Στάλιν αναφέρεται τόσο λίγο στο βιβλίο του Ριντ, δεν είναι από μεροληψία, αλλά από αντικειμενικότητα. Ο Στάλιν έπαιξε ασήμαντο ρόλο στην επανάσταση. Μια πολύ σημαντική πτυχή της Ρωσικής Επανάστασης είναι το κίνημα των μαχνοβιτών στην Ουκρανία. Αυτό απουσιάζει εντελώς από την επίσημη ιστοριογραφία της ΕΣΣΔ και όσων ιστορικών της Δύσης έχουν παραμείνει πιστοί στον μπολσεβικισμό. Οσες αναφορές υπάρχουν μιλούν για «ληστοσυμμορίτες», «ληστές» ή ακόμα για «στρατό κουλάκων», δηλαδή των πλούσιων γαιοκτημόνων.

Στην πραγματικότητα ήταν ένα παντοδύναμο αναρχικό κίνημα με επικεφαλής τον Μάχνο, έναν χαρισματικό στρατιωτικό και πολιτικό ηγέτη που συνομιλούσε με τον Λένιν (άσχετα αν δεν τα πήγαν καλά). Ενα σφάλμα είχε αυτό το κίνημα. Ηταν αναρχικό. Ολα ξεκίνησαν από τη συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, που ακόμα και πολλούς από τους μπολσεβίκους τους τρέλανε αφού τη θεώρησαν προδοτική.

Οι σύμμαχοι είχαν γίνει μπαρούτι. Αυτή η συνθήκη σήμαινε πως απελευθερώνονται όλες οι γερμανικές δυνάμεις από το Ανατολικό Μέτωπο για να ενισχύσουν το Δυτικό. Στην ουσία αυτή η συνθήκη ήταν η παραδοχή της ήττας της Ρωσίας, η οποία έχανε περίπου το ένα τρίτο των εδαφών που είχε προπολεμικά και υποχρεωνόταν να πληρώσει βαριές πολεμικές αποζημιώσεις. Και η Ουκρανία βρίσκεται κάτω από αυστρογερμανική κατοχή. Τη μόνη αντίσταση που συναντούν είναι το αντάρτικο του Μάχνο.

Μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, εμφανίζονται οι Λευκοί, τα τσαρικά στρατεύματα, με επικεφαλής τον στρατηγό Ντενίκιν και μετά τον Βράγκλερ, που και αυτοί συντρίβονται από τους μαχνοβίτες, κάτι που απέτρεψε την πιθανή κατάληψη της Μόσχας, η οποία ίσως να ήταν μοιραία για τους μπολσεβίκους.

Σε όποια περιοχή απελευθερωνόταν η γη μοιραζόταν στους αγρότες και τα εργοστάσια τα έπαιρναν οι εργάτες. Στην Ουκρανία πραγματοποιήθηκε το σύνθημα «όλη η εξουσία στα σοβιέτ» και όχι στο κράτος-κόμμα. Και η ελευθερία του Τύπου ήταν απόλυτη. Το παιδαγωγικό σύστημα που επέλεξαν ήταν αυτό του μεγάλου Ισπανού παιδαγωγού Φερέρ. Επικίνδυνο πείραμα για τους μπολσεβίκους που συνέτριψαν αυτό το κίνημα με τις υπέρτερες δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού.

Ο προϊστάμενος της Τσεκά στη Μόσχα, Σαμσόνοφ, ήταν σαφής: «Οσο χρειαζόμασταν τον Μάχνο τον εκμεταλλευτήκαμε... και όταν έγινε μόνο ενόχληση, τον ξεφορτωθήκαμε μια και καλή». Σταράτες κουβέντες, ντόμπρες, μπολσεβίκικες. Και η Ουκρανία κατελήφθη από τον Κόκκινο Στρατό. Αλλά ούτε στην Ουκρανία διατηρήθηκε η μνήμη του Μάχνο. Προτιμούν τις χιτλερικές τους ρίζες και τιμούν τη συνεργασία τους με τους ναζί. Οι συνεργάτες των ναζί σήμερα θεωρούνται ήρωες. Και η σφαγή των 90.000 Πολωνών και Εβραίων έχει πια ξεχαστεί.

1. Α. Σολζενίτσιν «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ», εκδόσεις Πάπυρος.

2. Ζ. Μεντβέντιεφ και Ρ. Μεντβέντιεφ, «Ο άγνωστος Στάλιν», εκδόσεις Καστανιώτη.     

efsyn.gr

Επιδότηση ακτοπλοϊκών μετακινήσεων υποσχέθηκε ο Τσίπρας από την Κάλυμνο

Πρόγραμμα επιδότησης των ακτοπλοϊκών μετακινήσεων, από και προς τα νησιά, εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας από την Κάλυμνο, όπου βρέθηκε για τα Θεοφάνεια.

Στα μέσα Φεβρουαρίου θα δημοσιευθεί το πόρισμα μελέτης των αρμόδιων υπουργείων, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, για τις επιδοτήσεις των εισιτηρίων για τους μόνιμους κατοίκους των νησιών και επιδότηση του επιπλέον κόστους μεταφοράς και προϊόντων, από και προς τα νησιά, σύμφωνα με τα όσα είπε ο πρωθυπουργός.

Το εν λόγω πρόγραμμα, δήλωσε ο κ. Τσίπρας, θα τεθεί σε ισχύ το δεύτερο εξάμηνο του 2018, αρχικά μόνο για τα Δωδεκάνησα και το ανατολικό Αιγαίου. Το κόστος του θα είναι 50 εκατ. ευρώ. Υποστήριξε όμως ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να επεκταθεί σε όλα τα νησιά της Ελλάδας, το 2019, με υπερδιπλασιασμό του κόστους του προγράμματος.

Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, υπάρχει ήδη η συναίνεση των εταίρων, «Οχι μόνο των Θεσμών, αλλά και της ΕΕ, καθώς είναι κρίσιμο θέμα η αποδοχή του μέτρου από την επιτροπή ανταγωνισμού».

Ακόμη, μεταξύ άλλων ο κ. Τσίπρας εξέφρασε αισιοδοξία ότι το 2019 θα λειτουργήσει στην Κάλυμνο η Σχολή Εμπορικού Ναυτικού, ενώ μίλησε για μελέτη επέκτασης ή μεταφοράς του αεροδρομίου.

iefimerida.gr    

Όταν η γυναίκα του Καίσαρα δίνει συνέντευξη

Η σύζυγος του πρωθυπουργού έχει μείνει έξω από το επίσημο πολιτικό σκηνικό από την πρώτη μέρα που ο κ Τσίπρας ανέλαβε τα ηνία της χώρας. Φαίνεται ότι η ίδια ή ο μηχανισμός προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να ρίξουν στο λάκκο των λεόντων ένα μεγάλο ατού του πρωθυπουργού. Κι αυτό μαρτυράει ότι ο ίδιος ο κ Τσίπρας και η κυβέρνησή του βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση.

Η απουσία της κας Μπαζιάνα από την ενεργό πολιτική αρένα ήταν αποτέλεσμα της δικής της αντίστοιχης στάσης, αλλά και της στάσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης που δεν την έχουν εμπλέξει στο κεντρικό πολιτικό παιχνίδι. Δεν την έχουν περιλάβει στον επίσημο αντιπολιτευτικό τους λόγο. Και τα δύο ωφέλησαν επί τρία χρόνια την ίδια και τον σύζυγό της πρωθυπουργό σε προσωπικό, ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο.

Η μέχρι σήμερα απουσία της αυτή την κράτησε καθαρή. Και κράτησε έτσι καθαρή και την πίσω πλευρά της πρωθυπουργικής υπόστασης. Την οικογενειακή. Την προσωπική. Καθαρή στο λαό. Καθαρή, γιατί, όπως ξέρει άριστα και ο ίδιος ο κ Τσίπρας, δεν υπάρχει πιο βρώμικη κονίστρα από την πολιτική. Εκεί τα πάντα που φαίνονται λασπώνονται, υποβιβάζονται, διαστρεβλώνονται, λερώνονται για να κερδηθεί ένας πόντος εφήμερης ή διαρκούς πολιτικής νίκης. Συνήθως εφήμερης.

Η σύζυγος του πρωθυπουργού έχει υποστεί επίθεση στο παρελθόν για την επαγγελματική της πορεία, που για πολλούς ήταν αποτέλεσμα «χαρισμάτων». Αλλά, οι επιθέσεις αυτές περιορίστηκαν στον χώρο των λεγόμενων social media. Την ίδια ακριβώς επίθεση με τις ίδιες κατηγορίες είχε υποστεί και η σύζυγος του πρώην πρωθυπουργού Κ Καραμανλή.

Η κα Μπαζιάνα είναι πολιτικό ον. Ενεργό. Ο ρόλος της σιωπηρής σκιάς μπορεί να μην της ταιριάζει. Μπορεί να έχει ανάγκη να εκφραστεί. Και να στηρίξει έτσι τον σύζυγό της πρωθυπουργό και την πολιτική του. Ίσως αγνοεί ότι η θέση της εδώ και τρία χρόνια δεν είναι θέση σκιάς. Στη συνείδηση του λαού. Είναι θέση σιωπηρής στήριξης του πρωθυπουργού και προστασίας του από τις δικές του και τις δικές της θέσεις! Αυτή την πολύτιμη αρχή εγκατέλειψε σήμερα η κ Μπαζιάνα, βλάπτοντας περισσότερο παρά ωφελώντας τον σύζυγό της και πρωθυπουργό.

Τον βλάπτει, γιατί ενώ μπορεί να έχαιρε της εκτίμησης πολιτών για τη σοφή σιωπή της, πολιτών που δεν είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτούς σήμερα τους στερεί μελλοντικά από τον πρωθυπουργό.

Οι πολίτες δεν είναι ασπόνδυλοι. Και δεν έχουν χάσει ακόμα το αίσθημα της εκτίμησης στη συνέπεια λόγων και πράξεων. Δεν έχουν χάσει ακόμα την ικανότητα να ξεχωρίζουν τον ειλικρινή από τον λαοπλάνο και τον ιδεολόγο από τον αμοραλιστή. Δεν έχουν εντρυφήσει στις κομματικές σχολές όπου διδάσκεται ότι όλα είναι θέμα τακτικής και ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, όποια κι αν είναι τα μέσα. Οι πιο πολλοί πολίτες έχουν ακόμα ένα ίχνος τσίπας. Δεν είναι «φονιάδες» των αντιπάλων τους «με κάθε μέσο». Δεν έχουμε φτάσει ακόμα σ αυτό το σημείο εξαγρίωσης. Ακόμα.

Αν ένα ικανό κομμάτι πολιτών πίστευε ως τώρα ότι η σύζυγος του πρωθυπουργού στήριζε με τη σιωπή της τον σύζυγό της και πρωθυπουργό επειδή αυτό απαιτούσε εκτός των άλλων και η θέση της, ακόμα και αν διαφωνούσε με τις ακρότητές του, από σήμερα αυτό το κομμάτι χάθηκε για εκείνην και τον πρωθυπουργό.

Η σημερινή συνέντευξή της βεβαιώνει όλους τους πολίτες ότι η σύζυγος του πρωθυπουργού όχι μόνο δεν διαφωνεί με τις ακρότητες του κ Τσίπρα, αλλά τις επικροτεί. Συμφωνεί μαζί τους. Ο σύζυγός της δεν πρόδωσε τον ελληνικό λαό υποσχόμενος τον παράδεισο ενός άλλου δρόμου και προσφέροντας στην πράξη την κόλαση των πιο αντιαριστερών μνημονίων. Δεν τον εξαπάτησε διαψεύδοντας στην πράξη ό,τι αριστερό υποσχόταν στη θεωρία. Δεν είπε ψέματα με όλες τις αριστερές εξαγγελίες, που ανέτρεψε μετά από λίγο με το νεοφιλελεύθερο νομοθετικό του έργο, που αρνήθηκε να εφαρμόσει ακόμα και η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση!

«Η ιστορία έχει καταγράψει τη διαφορά ήθους και πολιτικής. Δεν δέχομαι κατηγορίες περί προδοσίας και εξαπάτησης. Αν ξέρετε κάποιον από τον ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε χρήματα στην πλάτη του ελληνικού λαού να μου το πείτε. Πρώτη εγώ θα βγω στους δρόμους», σημειώνει η κυρία Μπαζιάνα. Μαρτυρώντας, ότι όπως και ο πρωθυπουργός με τους συναδέρφους του στην κυβέρνηση, η μόνη αξία που πιστεύει είναι το χρήμα. Προδοσία και εξαπάτηση δεν υπάρχουν παρά μόνο όταν πρόκειται για χρήμα! Ηθική υπάρχει μόνο αν υπάρχει χρήμα!

«Ο Τσίπρας το πήγε ως το όριο της αντοχής που είχε η χώρα. Μέσα σ’ αυτή τη δίνη δεν άλλαξε τον χάρτη των αξιών του, δεν τάχτηκε υπέρ των ισχυρών, είναι πάντα με την πλευρά των ανθρώπων του μόχθου», λέει στη συνέντευξή της. Αποδεικνύοντας ότι, όπως και ο πρωθυπουργός, δεν έχει μάθει ότι στη ζωή των ενηλίκων μετράνε οι πράξεις και όχι η θεωρία. Μετράει το τι κάνεις και όχι οι προθέσεις. Δεν έχει μάθει καν, ότι στη ζωή των αριστερών αξιών που υπερασπίζεται υπάρχει συνέπεια λόγων και έργων μέχρι αυτοθυσίας. Αλλιώς, υπάρχουν Δηλωσίες.

«Η εξουσία, ακόμα και η αριστερή, χτυπάει σε πολύ εσωτερικές χορδές του ανθρώπου, έχει να κάνει με την αυταρέσκειά του, την εικόνα του εαυτού του, ακόμα και με τη λίμπιντό του. Ο ναρκισσισμός καιροφυλακτεί. Ίσως η ψυχανάλυση να βοηθούσε τους πολιτικούς. Αλλά ποιος αντέχει να συγκρουστεί με το είδωλό του», λέει η σύζυγος του πρωθυπουργού στη συνέντευξή της.

Κι αυτό είναι πραγματικά ένα ερωτηματικό που απευθύνεται κυρίως σ εκείνον.

Δεν ξέρουμε ποιος μηχανισμός επέλεξε να βγάλει στο πολιτικό προσκήνιο ως αρωγό του πρωθυπουργού τη σύζυγό του ή αν το επέλεξε η ίδια. Ό,τι από τα δύο κι αν ισχύει ένα είναι το βέβαιο. Δεν ωφέλησε καθόλου τον πρωθυπουργό. Το αντίθετο μάλιστα. Αποκάλυψε πόσο αδύναμος πραγματικά αισθάνεται.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης   

liberal.gr

Ψευδαισθήσεις για τον Καμμένο...

Του Γιάννη Παντελάκη

Τι ακριβώς μας είπε ο Καμμένος χθες το μεσημέρι έξω από το Μέγαρο Μαξίμου; Ο,τι επιμένει στην απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992-που αποκλείει την σύνθετη ονομασία για την FYROM -αλλά και ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του Κοτζιά ο οποίος λίγα λεπτά πριν είχε πει ότι διαπραγματεύεται σύνθετη ονομασία! Ο σουρεαλισμός αυτός, μπορεί να ερμηνευτεί μ' ένα απλό τρόπο: Ο Καμμένος, θα συμφωνήσει σε οποιαδήποτε ονομασία, ακόμα και σύνθετη, αρκεί η κυβέρνηση να παραμείνει ακλόνητη στην εξουσία.

Τα τρία τελευταία χρόνια, αρκετοί δημοσιογράφοι και αντίστοιχα αρκετά πολιτικά κόμματα, αντιμετωπίζουν τον υπουργό Άμυνας με όρους στοιχειώδους πολιτικού ορθολογισμού. Εκτιμούν πως αφού ο Καμμένος έχει πάρει μια συγκεκριμένη θέση για ένα ζήτημα το οποίο μάλιστα συχνά συνδέεται με το ιδεολογικό προφίλ των ΑΝΕΛ, δεν θα τολμήσει ν αλλάξει αυτή τη θέση. Άρα, θα έρθει σε σύγκρουση με τον μεγάλο εταίρο της συγκυβέρνησης και η κυβέρνηση θα κινδυνεύσει με πτώση. Η αντιμετώπιση αυτή, δεν έχει θέση στην συγκεκριμένη περίπτωση. Η πολιτική στάση του Καμμένου, δεν ερμηνεύεται με τέτοιους όρους.

Μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, θα μας δείξει πως οι περιπτώσεις εκείνες όπου ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ διαφωνούσε με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και άρα δοκιμαζόταν η κυβερνητική συνοχή, ήταν πολλές. Εξαιρετικά πολλές. Σε όλες τις περιπτώσεις, δεν κινδύνευσε η κυβέρνηση γιατί πολύ απλά, ο Καμμένος δεν επέμεινε ποτέ. Δεν επέμεινε στην παραίτηση Μουζάλα την οποία ζητούσε όταν ο υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής είχε μιλήσει για «Μακεδονία», δεν επέμεινε στη θέση μη αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά («δεν θα κάνουμε πίσω με τίποτα, τέλος»), γενικά δεν επέμεινε. Άλλωστε, ας μη ξεχνάμε πως ο Καμμένος ήταν αυτός που έλεγε πως δεν πρόκειται ποτέ να υπογράψει μνημόνιο και ο ίδιος που διαβεβαίωνε πως μετά από ένα Eurogroup τον Μάιο του 2016 η Ελλάδα βγαίνει από το μνημόνιο.

Η χθεσινή σύσκεψη στο Μαξίμου έδειξε πως ο Καμμένος σε καμία περίπτωση δεν θα σταθεί εμπόδιο στην εξεύρεση μιας λύσης με σύνθετη ονομασία για την FYROM. Το ξεκαθάρισε με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο. Αποθέωσε τον υπουργό Εξωτερικών Κοτζιά, ο οποίος «δεν είναι από τους πολιτικούς που άλλα λένε και άλλα κάνουν», όπως είπε. Ο Κοτζιάς που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα, είχε δηλώσει πριν με ξεκάθαρο τρόπο πως η κυβέρνηση διαπραγματεύεται την σύνθετη ονομασία.

Όταν κόμματα και πολιτικοί, πάψουν να έχουν ψευδαισθήσεις και συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει Καμμένος και αποφασίσουν να τον αντιμετωπίσουν μ' ένα διαφορετικό τρόπο (ο οποίος δεν στηρίζεται σε πολιτικά ορθολογικές λογικές), τότε τα πράγματα θα είναι πιο απλά. Ο Καμμένος θα ορθώνει δήθεν το πολιτικό του ανάστημα προβάλλοντας αντιρρήσεις για ένα θέμα με το οποίο διαφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κανένας δεν θα τον παίρνει τοις μετρητοίς και πολύ περισσότερο δεν θα βγάζει ανασφαλή συμπεράσματα ότι ο υπουργός Άμυνας μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση για οποιονδήποτε λόγο...

liberal.gr 

Η μαμά Ελληνίδα

Το παιδί ζει μια συνεχή παιδικοεφηβική ηλικία. Δηλώνει επαναστάτης, κομμουνιστής, βαφτίζει το παιδί του Ερνέστο, υποκλίνεται στους Αμερικανούς, θαυμάζει τον Μαδούρο, βγάζει το καπέλο στη Μέρκελ. Και η μαμά Μπέτυ καμαρώνει: «Ο Αλέξης μου είναι καλό παιδί, δεν εξαπάτησε, δεν είπε ψέματα»

 γράφει η Ρέα Βιτάλη

Ετσι συμβαίνει με μεγάλη μερίδα ελληνίδων μαμάδων. Για παράδειγμα, καμαρώνουν το παιδί τους για κάθε τι. Υπερτιμώντας και υπερτονίζοντας, ό,τι πράττει. «Πώς σε λένε μωρό μου;», «Αλέξη». Θρίαμβος! Ετσι ανεβάζουν αυτόματα τις προσδοκίες και τους στόχους, sky is the limit. Μπορεί, ας πούμε, να το εμψυχώσουν να συναντηθεί με τον Κλίντον και να μιλήσει σε επενδυτές του εξωτερικού στα αγγλικά, που δεν γνωρίζει. «Γιατί δηλαδή; Πιο έξυπνοι είναι οι άλλοι από σένα; Μια χαρά θα τα πεις! Οταν θέλεις εσύ… Αχ, όταν θέλεις…».

Τα αποτελέσματα του δράματος που δημιουργεί το παιδί, δεν αναφέρονται ποτέ στο παιδί. Απαγορεύονται ρητώς, κάτι ανοησίες του τύπου… «οι ψευδαισθήσεις, οι εμμονές και η ανικανότητα του παιδιού σας, ξέρετε μαντάμ, κόστισαν στον λαό πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Επίσης, υποθηκεύτηκε από το τέκνο σας, το σύνολο της ελληνικής περιουσίας για 99 χρόνια… »

«Μωρ’ τι μας λέτε; Σιγά μην τα έκανε όλα αυτά το παιδί μου! Μην τους δίνεις αγόρι μου σημασία. Ο κόσμος είναι κακός. Μια χαρά τα πας. Για μένα είσαι νικητής. Εμείς, τη δουλειά μας θα κοιτάμε».

Το παιδί ξεθαρρεύει και μπορεί να φτάσει να πει «We ate the camel και μας έμεινε η queue…» και να χασκογελάει. «Εντάξει, έκανε ένα λάθος το παιδί, θα πέσουν να το φάνε; Αμάν πια! Δεν κοιτάνε τα χάλια τους».

Το παιδί αυτό ζει μια συνεχή παιδικοεφηβική ηλικία. Δηλώνει επαναστάτης, κομμουνιστής, βαφτίζει το παιδί του Ερνέστο, υποκλίνεται στους Αμερικανούς, θαυμάζει τον Μαδούρο, βγάζει το καπέλο στη Μέρκελ. Και η μαμά καμαρώνει ότι «είναι καλόκαρδο. Δεν έχει κακές σκέψεις για κανέναν. Στην καρδούλα του, τους χωράει όλους». Οι φίλοι του παιδιού, για τέτοιες μανούλες, είναι κυρίως για να τους λιθοβοληθούν την κατάλληλη στιγμή ως κύριους υπαίτιους και όχι για να νοιώθει ευθύνη το παιδί, για το ποιους επιλέγει για φίλους: «Αυτός ο Πάνος να δεις, θα το πάρει στον λαιμό του το παιδί. Πρέπει να τον αραιώνουμε σιγά σιγά. Αλλά πού να ξεκολλήσει τώρα αυτός… Που τον καλόμαθε ο γιος μου! Μέχρι τον Καρανίκα μάζεψε… Από τόσο δα που ήταν, αγαπούσε όλο τον κόσμο και την αλήθεια».

Με την αλήθεια και το ψέμα, το παιδί έχει θέμα. Καθώς επιβραβεύεται να λέει ψέματα, σωματοποιεί το ψέμα κάνοντας εξαιρετικές κολοτούμπες. Και όταν εν τέλει, ψέμα το ψέμα, το παιδί πάει να συναντηθεί με τους εφιάλτες της αλήθειας, δηλαδή με τις συνέπειες των πράξεων του και πλησιάζει η ώρα να γευτεί, μια, ακόμα και ευεργετική μπορείς να την πεις, γι΄αυτό, αποτυχία!… Τότε… Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Μη σε ξεγελάει το χαμόγελό της. Με χαμόγελο τα κάνουν αυτά, τα «τελικά» φορτσαρίσματα, οι μάνες. Με χαμόγελο σφιχτό, παίρνουν την τύχη του παιχνιδιού στα δικά τους χέρια ενώ κοιτάνε το παιδί πλαγίως και κουνάνε το κεφάλι πέρα δώθε σαν ινδές χορεύτριες, «Κανένας δεν σε νοιάζεται όπως εγώ! Που άφησες τους άχρηστους, να κάνουν κουμάντο. Φτάνει! Δεν θα καθίσω άλλο, με σταυρωμένα τα χέρια Αλεξάκο. Εσύ είσαι αγνός, καλός και γενναιόδωρος μια ζωή… Μοιράζεις, μοιράζεις… Οχι! Οχι!».

Η μάνα Ελληνίς, λύνοντας τη σιωπή της μίλησε. Κόσμε! Αγαπημένε κόσμε της Ελλάδας μας! «Ο Αλέξης μου είναι καλό παιδί. Ο Αλέξης μου δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε, δεν είπε ψέματα». Και τρίβοντας στα μούτρα μας, την απόλυτη, Μόνη, της μάνας Αλήθεια, ανακράζει (πάντα χαμογελώντας): «Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία». 23.751 θέσεις στο Δημόσιο εν μέσω πτώχευσης, άνευ εξουσίας. «Σιγά τ΄αβγά! Που έχετε και μούτρα και μιλάτε! Οι άλλοι προσλαμβάνανε μέχρι και καρέκλες!».

Υποκλίνομαι στην ελληνίδα μάνα! Διαχρονικά. Κυρίως σε ρόλο συζύγου. Διαχρονικότερα.

Υ.Γ Το παιδί είπε: «Μα αυτά, τους τα λέω και ‘γω, μάνα», «Αλλιώς τα λέω εγώ! Σκάσε πια!» είπε, εκείνη και του αγρίεψε.        

protagon.gr

Δακρυσμένη την 5η Ιουλίου

Η συνέντευξη της κυρίας Μπαζιάνα δείχνει ότι ο μοναδικός τρόπος που απέμεινε για να υπερασπιστεί κάποιος τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι η πολιτική επιχειρηματολογία, αλλά το συναίσθημα

Του Κώστα Γιαννακίδη

Δεν είναι κακό η σύντροφος του Πρωθυπουργού να λαμβάνει δημοσίως τον λόγο. Πρώτον επειδή, όπως εγώ και εσείς, έχει το δικαίωμα να το κάνει. Και δεύτερον επειδή «έχει το ρεπορτάζ» καλύτερα από όλους.

Βέβαια στην Ελλάδα συνηθίζουμε να βλέπουμε περίεργα τις πρωθυπουργικές συντρόφους όταν κάνουν κάτι περισσότερο από το να κρατούν τα μάτια χαμηλά. Κακώς. Δεν θα έβλαπτε κανέναν, αντιθέτως θα ωφελούσε, αν ορισμένες Πρώτες Κυρίες με ισχυρή προσωπικότητα, όπως η Περιστέρα Μπαζιάνα, αναλάμβαναν ατύπως κάποιες καμπάνιες κοινωνικού χαρακτήρα. Ειδικά η κυρία Μπαζιάνα, λόγω ηλικίας, εμφάνισης και συγκρότησης, θα μπορούσε να δημιουργήσει αίσθηση -ο λαός πάντοτε παρακολουθεί με ενδιαφέρον οτιδήποτε παραπέμπει στην αρχέγονη σημειολογία της πριγκίπισσας.

Δυστυχώς, στην πατρίδα μας, η παρουσία της Δήμητρας Λιάνη στο πρωθυπουργικό γραφείο φόρτισε αρνητικά τον ρόλο της Πρώτης Κυρίας. Μας έδειξε, βέβαια, ότι με ένα Lower και εντυπωσιακό μπούστο μπορείς να κυβερνήσεις μία χώρα, αλλά, σε γενικές γραμμές, η εμπειρία ήταν κακή. Ακολούθησε η Μαρίκα Μητσοτάκη που μπορεί να μην είχε λόγο στα κοινά, αλλά καμιά φορά δεν κράταγε τη γλώσσα της, ενίοτε και το χέρι της -γνωστό το περιστατικό της Μόσχας με το χαστούκι στον Σταύρο Δήμα. Η Δάφνη Σημίτη φαινόταν μόνο στις 21 Μαϊου, όταν άνοιγε το Μαξίμου για ευχές στον Κώστα της. Η Αντα Παπανδρέου και η Γεωργία Σαμαρά ήταν τόσο διακριτικές (ειδικά η δεύτερη) που μετά βίας σημειώθηκαν ως αδιάφορες.

Από την άλλη βρίσκονται οι δύο νεότερες Πρώτες Κυρίες της Μεταπολίτευσης: η Νατάσσα Παζαϊτη και η Περιστέρα Μπαζιάνα, δύο γυναίκες που, παρά την ευθύνη της πρωθυπουργικής κλίνης, επένδυσαν στην θεαματική ακαδημαϊκή τους εξέλιξη. Η επιτυχία τους δε, αποτυπώθηκε και στον επαγγελματικό στίβο. Μάλιστα η εξέλιξη της κυρίας Μπαζιάνα ήταν εντυπωσιακή ακόμα και σε θέματα styling. Θα θυμάστε πώς ήταν στην αρχή, μία γυναίκα που επέμενε να διατηρεί την απλότητά της, αλλά και πώς εξελίχθηκε, κομψότατη, καλαίσθητη, ορισμένες φορές ως και εντυπωσιακή. Ετσι είναι αυτά τα πράγματα. Οταν πετάς με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, πρέπει να κάνεις και τους αντίστοιχους συμβιβασμούς.

Η συνέντευξη της κυρίας Μπαζιάνα στην Εφη Μαρίνου, για την «Εφημερίδα των Συντακτών», είναι ενδιαφέρουσα. Οχι μόνο γιατί θα ξημερώνει η 5η Ιουλίου και η χώρα θα αναρωτιέται σε ποια στιγμή της μέρας θα βάλει τα κλάματα η κυρία Μπαζιάνα –δήλωσε ότι κλαίει στην επέτειο του δημοψηφίσματος. Είναι ενδιαφέρουσα κυρίως για την ένταση του συναισθήματος που προσπαθεί να εκπέμψει. Προφανώς επειδή αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος που απέμεινε για την πολιτική υπεράσπιση του συντρόφου της. Και η κυρία Μπαζιάνα το κάνει εξαιρετικά. Τι, άλλο, δηλαδή μπορούσε να πει για τον Τσίπρα, απευθυνόμενη στους ψηφοφόρους του; Η πολιτική επιχειρηματολογία μπάζει από παντού. Εμεινε μόνο το συναίσθημα.

Και κάπως έτσι, όταν οι λέξεις αποτυπώνονται πάνω σε έναν συναισθηματικό καμβά, κάποιος μπορεί να πει και μια κουβέντα παραπάνω. «Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία». Το πλεονέκτημα που έχουν οι γενικόλογες, κλισέ, συνθηματολογικού χαρακτήρα θέσεις, είναι ότι δύσκολα καταρρίπτονται. Εν προκειμένω το μειονέκτημα είναι ότι κάποιος ίσως υποθέσει ότι η κυρία Πρωθυπουργού βάλλει κατά της Δικαιοσύνης. Αλλά και τι έγινε; Εδώ το κάνουν υπουργοί, η κυρία Μπαζιάνα δεν έχει θεσμικό κώλυμα.

Υπάρχουν βέβαια και σημεία που το συναίσθημα, αντί να σε αγγίξει, σου φέρνει ένα τεράστιο χαμόγελο. «Πώς είναι δυνατόν να υποτιμήθηκε τόσο η γνώμη ενός λαού από τους ισχυρούς-δυνάστες του; Ποια “δημοκρατία” των ισχυρών μπορεί να αγνοήσει την επιλογή ενός λαού να ακολουθήσει άλλο δρόμο;» Και λίγο πιο κάτω: «Συμβιβάστηκες για να υπάρξει η χώρα σου.» Κάπου εκεί λέει ότι κλαίει στην επέτειο του δημοψηφίσματος. Εντάξει. Αλλά τι να πουν και εκείνες που χόρευαν στο Σύνταγμα και αποτυπώθηκαν στην ιστορική φωτογραφία ως σύμβολα αφέλειας;

Κάνουν λάθος όσοι στα social media επιχειρηματολογούν και προσπαθούν να αντιτάξουν συγκροτημένες θέσεις απέναντι σε όσα λέει η κυρία Μπαζιάνα. Διότι η κυρία Μπαζιάνα λέει αυτά που πρέπει, αυτά που οφείλει να πει. Και φαίνεται ότι για να παιχτεί και αυτό το χαρτί, κάποιος στο Μαξίμου κοντεύει να φτάσει στα όρια της απελπισίας. Και καθώς η σύζυγος του αντιπάλου παραμένει μόνιμος στόχος, η τακτική αυτή ενισχύεται ακόμα περισσότερο με μία συνέντευξη που πάνω από όλα μας λέει: «η δικιά μας δεν είναι Μαρέβα». Δεν ξέρω αν το λες φθηνό. Ντεμοντέ το λες σίγουρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι και αποτυχημένο.

Κατά πάσα πιθανότητα θα δούμε την κυρία Μπαζιάνα στις λαϊκές αγορές κατά την προεκλογική περίοδο. Θα ομιλεί μόνο συναισθηματικά, μόνο για τη λάμψη στα μάτια και στην καρδιά του άνδρα της ή για το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Και πάντα, μα πάντα, θα θυμίζει ότι παραμένουν, οικογενειακώς, αριστεροί. Κάτι σαν την Εμινέ Ερντογάν που ο μοναδικός της ρόλος, χαμηλοβλεπούσα και με μαντίλα, είναι να θυμίζει ότι στο σπίτι τους παραμένουν πιστοί μουσουλμάνοι.      

protagon.gr

Εσπασε το φράγμα των 100 δισ. το χρέος των φορολογουμένων.!

Αβάσταχτα τα φορολογικά βάρη για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις. Πάνω από ένα εκατομμύριο φορολογούμενοι υπέστησαν «μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης» τους 11 πρώτους μήνες του 2017. Συνολικά 4,2 εκατ. έχουν οφειλές προς την Εφορία.

Το φράγμα των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ έσπασε, όπως αναμένονταν το Νοέμβριο το χρέος που έχουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά προς την εφορία.

Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η ΑΑΔΕ είναι αποκαλυπτικά: στα 89,1 δισ. ευρώ «παλαιού» (προ του 2017) χρέους προστέθηκαν τους 11 μήνες της προηγούμενης χρονιάς 11,6 δισ. ευρώ «νέου» ληξιπρόθεσμου χρέους, δηλαδή συνολικά πάνω από 100 δισ. ευρώ.

Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο το Νοέμβριο συσσωρεύτηκαν επιπλέον οφειλές ύψους 1,18 δισ. ευρώ.

Υπό αυτό το σκηνικό ο συνολικός αριθμός οφειλετών έχει φτάσει τα 4,207 εκατομμύρια, αριθμός που είναι αυξημένος κατά 36.364 φορολογουμένους σε ένα μόλις μήνα. Από τον συνολικό αυτό αριθμό απειλούνται με αναγκαστικά μέτρα 1,783 εκατ. φορολογούμενοι.

Η ΑΑΔΕ έχει προχωρήσει σε εισπρακτικό σαφάρι και πάνω από ένα εκατομμύριο οφειλέτες (1.035.296) έχουν υποστεί κατάσχεση λογαριασμού ή άλλο αναγκαστικό μέτρο.

Με τον τρόπο αυτό έχει καταφέρει να εισπράξει το πρώτο εντεκάμηνο της περασμένης χρονιάς συνολικά 2 δισ. ευρώ έναντι «νέου» ληξιπρόθεσμου χρέους, ποσό που είναι αυξημένο κατά 308 εκατ. ευρώ έναντι του Οκτωβρίου.

   

euro2day.gr