Η σκηνοθεσία της κατάνυξης

Του Παντελή Μπουκάλα

Μια λέξη είναι και η «κατάνυξη». Εύκολα τη χρησιμοποιούμε, δύσκολα τη νιώθουμε. Δύσκολα νιώθουμε να μας κεντάει και να μας σκίζει την καρδιά η λύπη, η συγκίνηση γενικότερα. Για «κατάνυξη» ακούμε στα ρεπορτάζ όποτε μιλάει ο πάπας στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. Αλλά χιλιάδες σέλφι βλέπουμε, ατομικές ή ανά παρέα· και υπάρχει κάποιο ζήτημα αν, πριν καν συγκινηθείς, σπεύδεις να απαθανατίσεις την αναμενόμενη, τόσο επιπόλαιη συγκίνησή του. Για «κατάνυξη» ακούμε και στα ρεπορτάζ από τα Ιεροσόλυμα για το Αγιο Φως. Και βλέπουμε άγριο στριμωξίδι, φωνακλάδικο ανταγωνισμό, πάθος για την πρωτιά.

Είναι τμήμα κάποιας παράδοσης και οι κατανυκτικοί καβγάδες. «Μόλις ο αρχιεπίσκοπος πρόβαλε στην πόρτα, ο κόσμος χίμηξε κατεπάνω του με ορμή, που ήταν περισσότερο μανία παρά ευσέβεια, για ν’ ανάψουν τις λαμπάδες τους», έγραφε για την τελετή στον ναό της Αναστάσεως, το 1653, ο Γάλλος περιηγητής ιππότης D’ Avrieux. Την περιγραφή του τη διαβάζουμε στους «Ξένους ταξιδιώτες στην Ελλάδα (333 μ.Χ. - 1700)» του Κυριάκου Σιμόπουλου.

Σε μια «βραδιά βαθιάς κατάνυξης και προσμονής για την Ανάσταση» (κόστους 20.000 ευρώ) καλεί νηστεύοντες και μη νηστεύοντες ο Δήμος Αργους-Μυκηνών. Αύριο αυτό, στη «Συνάντηση των Επιταφίων στη γέφυρα της πλατείας Αγίου Πέτρου»· το κεφαλαίο της Συνάντησης, η οποία φέτος τριτώνει, δείχνει πως οι εμπνευστές της τη θεωρούν ήδη έθιμο, παράδοση, κάτι ιερό. Η παρουσία άλλωστε του Πέτρου Γαϊτάνου, που θα ερμηνεύσει ύμνους («με τη συνοδεία» του πολύ καλύτερού του Δημήτρη Μπάση), ενισχύει όσο να ’ναι τον ιερό χαρακτήρα της εκδήλωσης, μια και είναι ταυτισμένος με ένα γενικότερο έθιμο, τηλεοπτικό: Μεγαλοβδομάδα δίχως Γαϊτάνο, Σαρακοστή δίχως Μάρτη. Ούτε καν οι παλαιότερες ενθουσιώδεις δηλώσεις του υπέρ του «τσαμπουκά» της Χρυσής Αυγής δεν έπεισαν τους καλούς χριστιανούς πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι κατάνυξης. Και πάντως δεν θα ήταν ο δήμαρχος Αργους αυτός που θα είχε προβλήματα, μια και τον περυσινό Νοέμβριο πλούτισε τη σελίδα του στο φέισμπουκ με χλευασμούς για το Πολυτεχνείο και τα «44 χρόνια ψέματα».

Για «event» πρόκειται, όπως παραδέχτηκε ένας από τους αντιδημάρχους της πόλης. Στόχος του, η ανάπτυξη του τουρισμού. Η «βαθιά κατάνυξη» είναι ένα διαφημιστικό επικούρημα για τις αφίσες. Την Καθαρά Δευτέρα, ας πούμε, κάποιες πόλεις για να προσελκύσουν κόσμο διαφημίζουν το παραδοσιακό γαϊτανάκι τους. Το Αργος για τον επιτάφιο διαφημίζει τον παραδοσιακό Γαϊτάνο του.

kathimerini.gr

       

Αναστέλλει την υπηρεσία ταξί UberX στην Ελλάδα η Uber

«Για να φύγει κάποιος από την Ελλάδα θα πρέπει να έχει έδρα στην Ελλάδα, έστω ένα γραφείο. Να φορολογείται στην Ελλάδα, η Uber δεν έχει τίποτα», σχολίασε ο υπουργός.    

Την αναστολή της μίας εκ των δύο υπηρεσιών που παρέχει στην ελληνική αγορά, της UberX, από την Τρίτη του Πάσχα, 10 Aπριλίου, γνωστοποίησε η εταιρεία Uber.

Η Uber λειτουργεί δυο υπηρεσίες στην Αθήνα: την UberX που χρησιμοποιεί ιδιώτες αδειοδοτημένους οδηγούς και την UberTAXI η οποία αξιοποιεί οδηγούς ταξί.

Ως αιτία αναστολής της υπηρεσίας UberX η εταιρεία επικαλείται την πρόσφατη τροποποίηση της νομοθεσίας που διέπει τη λειτουργία του κλάδου στην Ελλάδα και επισημαίνει ότι θα επανεξετάσει τη θέση της υπό το φως των νέων δεδομένων.

Η εταιρεία σε ανακοίνωσή της αναφέρει τα εξής:

«Ξεκινώντας από μία απλή ιδέα, να μετακινείσαι με το πάτημα ενός κουμπιού, η Uber έχει γίνει παγκοσμίως μία εφαρμογή που διευκολύνει ημερησίως 15 εκατομμύρια μετακινήσεις σε πάνω από 600 πόλεις σε 65 χώρες.

Από τότε που ήρθαμε στην Ελλάδα το 2015, το uberX έχει γίνει μία από τις πλέον δημοφιλείς επιλογές στην Αθήνα για ασφαλή μετακίνηση στην πόλη. Περισσότεροι από 450.000 κάτοικοι και τουρίστες από ολόκληρο τον κόσμο έχουν πραγματοποιήσει τις μετακινήσεις τους μέσα από την εφαρμογή μας.

Ωστόσο, ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο ψηφίστηκε πρόσφατα με διατάξεις που επηρεάζουν τις υπηρεσίες ridesharing. Θα πρέπει να αξιολογήσουμε εάν και πώς μπορούμε να λειτουργήσουμε σύμφωνα με αυτό το νέο πλαίσιο και θα αναστείλουμε το uberX στην Αθήνα από την επόμενη Τρίτη μέχρι να βρούμε μία κατάλληλη λύση. Ελπίζουμε να συνεργαστούμε με όλους τους σχετικούς φορείς στη χώρα, ώστε να μπορέσουμε να βρούμε ένα τρόπο να δώσουμε τη δυνατότητα στους Έλληνες να απολαύσουν τα οφέλη των σύγχρονων τεχνολογιών όπως της Uber.

Παραμένουμε αποφασισμένοι να συνεισφέρουμε στην Ελλάδα και θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε την υπηρεσία uberTAXI στην Αθήνα. Τις επόμενες μέρες, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να στηρίξουμε τους συνεργάτες και τους οδηγούς που βασίστηκαν στην εφαρμογή μας κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων».

Χρ. Σπίρτζης: Για να φύγει κάποιος από την Ελλάδα θα πρέπει να έχει έδρα στην Ελλάδα και να πληρώνει φόρους

«Για να φύγει κάποιος από την Ελλάδα θα πρέπει να έχει έδρα στην Ελλάδα, έστω ένα γραφείο. Να φορολογείται στην Ελλάδα, η Uber δεν έχει τίποτα. Από πού να φύγει;» σχολίασε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, την ανακοίνωση της Uber ότι αποχωρεί από την Ελλάδα αναστέλλοντας μέρος των εργασιών της.

«Όποιοι θέλουν να δραστηριοποιούνται στη χώρα τηρώντας την κείμενη νομοθεσία και να πληρώνουν φόρους, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα», συμπλήρωσε ο κ. Σπίρτζης.

Απαντώντας σε όσους τον κατηγορούν ότι έκανε τα πάντα για να διώξει την Uber o υπουργός Υποδομών ανέφερε ότι «δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και τους ευχήθηκε Καλό Πάσχα και σε αυτούς και στην Uber».

thetoc.gr

    

Παραδοχή από την Τουρκία: Η ΜΙΤ απήγαγε 80 γκιουλενιστές από 18 χώρες

Στην παραδοχή πως οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας απήγαγαν 80 «γκιουλενιστές» από 18 χώρες, προχώρησε ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Τουρκίας, Μπεκίρ Μποζντάγ σε συνέντευξή του, προκαλώντας αίσθηση.

Μιλώντας στο δίκτυο Habertürk ο αναπληρωτής πρωθυπουργός αποκάλυψε ότι η ΜΙΤ θα συνεχίσει τις επιχειρήσεις, όπως εκείνη στο Κόσοβο, όπου οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες απήγαγαν προ ημερών σε συνεννόηση με μέρος των κοσοβάρικων Αρχών έξι Τούρκους πολίτες που φέρονται να ανήκουν στο δίκτυο του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν και τους μετέφεραν αεροπορικώς πίσω στην Τουρκία.

Ο Μποζντάγ, που είναι και κυβερνητικός εκπρόσωπος, τόνισε ότι η ΜΙΤ «μάζεψε 80 μέλη της FETÖ (της οργάνωσης του Γκιουλέν) σε 18 χώρες», χωρίς να αποκαλύψει σε ποιες, κι ότι «η μάχη με τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η FETÖ θα συνεχιστεί». Ενώ έκανε λόγο για «μεγάλη επιτυχία» της ΜΙΤ, στην οποία η τουρκική κυβέρνηση έδωσε την άδεια να κάνει επιχειρήσεις στο εξωτερικό.

Μάλιστα ο Μπεκίρ Μποζντάγ διεμήνυσε ότι οι επιχειρήσεις των Τούρκων πρακτόρων σε ξένο έδαφος θα συνεχιστούν. Παρότι ο αναπληρωτής πρωθυπουργός δεν κατονόμασε τις χώρες στις οποίες έγιναν οι επιχειρήσεις της ΜΙΤ, σύμφωνα με την Χουριέτ, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι «επιχειρήσεις» έγιναν σε συνεργασία με χώρες όπως το Σουδάν, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν.   

koutipandoras.gr

Ίσως οι Αμβρόσιοι αυτού του κόσμου πρέπει να ακούσουν αυτόν τον ιεράρχη (video)

Υπάρχουν ιεράρχες σαν τον Αμβρόσιο και τον Σεραφείμ, υπάρχουν και κάποιοι σαν τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο ο οποίος σε συνέντευξή του στο Κρήτη TV απέδειξε με τον λόγο ότι υπάρχει και η άλλη Εκκλησία. Εκείνη που πραγματικά δέχεται και μοιράζει αγάπη και ίσως στο τέλος μπορεί να λειτουργεί ευεργετικά.

Διαφοροποιούμενος πλήρως από τους φονταμενταλιστές μητροπολίτες Αιγίου και Πειραιώς, ακόμη όμως κι από την ίδια την Εκκλησία της Ελλάδος η οποία έχει φροντίσει με τη στάση της όχι απλώς να τους καλύψει αλλά και να τους ενισχύσει, ο πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής είπε:

«Λυπάμαι ειλικρινά που υπάρχουν ιεράρχες γιατί δεν βγήκαν ποτέ έξω από το περιβάλλον που ζουν. Γιατί ζουν εκ του ασφαλούς. Διότι δεν έζησαν τις δυσκολίες, τις πείνες, να μένεις το βράδυ σε μια καλύβα, να μην ξέρεις το αύριο που σε πάει. Και δίπλα σου δεν θα δεις διακόνους να σε θυμιάζουν, αλλά θα δεις πεινασμένα παιδιά που σε κοιτάζουν προβληματισμένα, δακρυσμένα στα μάτια και ξέρεις ότι όταν τα πάρουν οι γονείς τους για να δουν ένα καλύτερο αύριο κάπου αλλού, ίσως δεν θα ξαναγυρίσουν στα σπίτια τους».

Συνεχίζοντας τον λόγο του και ερωτηθείς για την ομοφυλοφιλία ο πατριάρχης διερωτήθηκε: «ποιος είμαι εγώ που θα καταδικάσω αυτούς τους ανθρώπους;» και κατέληξε: «εμείς δεν καταδικάζουμε, γιατί όλοι είναι πλάσματα του Θεού».       

koutipandoras.gr

Πανελλήνιες 2018: Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα των εξετάσεων - Πότε ξεκινούν

Η ώρα για τις Πανελλήνιες 2018 έφτασε. Οι μαθητές των ημερήσιων και εσπερινών Γενικών Λυκείων ξεκινούν τις εξετάσεις την Παρασκευή 8 Ιουνίου, με το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας.

Στα ΕΠΑΛ οι εξετάσεις ξεκινούν στις 7 Ιουνίου.

Να σημειωθεί ότι οι φετινές Πανελλαδικές Εξετάσεις θα είναι μικρότερες σε διάρκεια σχέση με πέρυσι καθώς οι υποψήφιοι εξετάζονται σε λιγότερα μαθήματα.

Ως ώρα έναρξης εξέτασης ορίζεται η 08:30 π.μ., κοινή για τους υποψηφίους ημερήσιων και εσπερινών Λυκείων. Οι υποψήφιοι πρέπει να προσέρχονται στις αίθουσες εξέτασης μέχρι τις 08.00 π.μ.

Η διάρκεια εξέτασης κάθε μαθήματος είναι τρεις (3) ώρες.

* Την Τρίτη 12-6-2018 στο μάθημα ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ-ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ εξετάζονται α) οι μαθητές/-τριες της Δ΄ τάξης εσπερινών ΕΠΑ.Λ σχ. έτους 2017-2018 και β) οι απόφοιτοι/-ες της Δ΄ τάξης εσπερινών ΕΠΑ.Λ. παρελθόντων ετών που διεκδικούν το ειδικό ποσοστό 1% επιπλέον των εισακτέων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΜΟΝΟ για ΤΕΙ, ΑΣΠΑΙΤΕ, ΑΣΤΕ, ΑΕΝ).

** Την Πέμπτη 14-6-2018 στο μάθημα ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ-ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ εξετάζονται οι μαθητές/-τριες της Γ΄ τάξης των Αυτοτελών Ειδικών Τμημάτων και των Τμημάτων Συνδιδασκαλίας ημερήσιων ΕΠΑ.Λ. σχ. έτους 2017-2018 στα ίδια θέματα με το μάθημα ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ στο οποίο εξετάζονται οι υποψήφιοι των ημερησίων ΕΠΑ.Λ.

Ως ώρα έναρξης εξέτασης ορίζεται η 08:30 π.μ. Οι υποψήφιοι πρέπει να προσέρχονται στις αίθουσες εξέτασης μέχρι τις 08.00 π.μ. Η διάρκεια εξέτασης κάθε μαθήματος είναι τρεις (3) ώρες, εκτός από το μάθημα ειδικότητας: Αρχιτεκτονικό Σχέδιο, για το οποίο η διάρκεια εξέτασης είναι τέσσερις (4) ώρες.

Οι υποψήφιοι πρέπει να προσέρχονται στις αίθουσες εξέτασης :

μέχρι τις 08.00 π.μ. για τα μαθήματα με ώρα εξέτασης 08.30 π.μ.,

μέχρι τις 15:00 μ.μ. για το μάθημα με ώρα εξέτασης 15.30 μ.μ.

μέχρι τις 09:30 π.μ. για το μάθημα με ώρα εξέτασης 10:00 π.μ.

Η διάρκεια εξέτασης για τα μαθήματα:

- των ξένων γλωσσών και της Αρμονίας είναι τρεις (3) ώρες,

- των Σχεδίων ( Ελεύθερο και Γραμμικό) είναι έξι (6) ώρες,

- του ειδικού μαθήματος «ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΑΚΟΥΣΤΙΚΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ» είναι περίπου είκοσι (20) λεπτά.

Ως προθεσμία διεξαγωγής Υγειονομικής Εξέτασης και Πρακτικής Δοκιμασίας των υποψηφίων (ΓΕΛ και ΕΠΑΛ) για εισαγωγή στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) ακαδ. έτους 2018-19 ορίζουμε το διάστημα από την Τρίτη 19-6-2018 μέχρι και την Παρασκευή 29-6-2018.

   

dikaiologitika.gr

Η ανορθόδοξη συγκρότηση υπονομεύει το μέλλον του ΚΙΝΑΛ

γράφει ο Γιώργος Σωτηρέλης 

Ανήκω σε αυτούς που είχαν έντονες ιδεολογικοπολιτικές επιφυλάξεις για τον ανορθόδοξο τρόπο με τον οποίο επιχειρήθηκε η συγκρότηση του ΚΙΝΑΛ, του επίδοξου ενιαίου φορέα της «κεντροαριστεράς». Ωστόσο, μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα να συμβάλω στο όλο εγχείρημα, αναλαμβάνοντας τον οργανωτικό συντονισμό της εκλογικής διαδικασίας, προκειμένου να δοθεί σε αυτόν τον χώρο μια νέα ευκαιρία αναστοχασμού, υπέρβασης των πολλαπλών μεταλλάξεών του και εκλογικής ανάκαμψης.

Παρότι, όμως, η διαδικασία υπήρξε πράγματι αδιάβλητη –σε πείσμα όσων δεν είχαν ξεχάσει τις παλιές συνήθειες– και η προσέλευση ξεπέρασε κατά πολύ τα στενά όρια των επί μέρους συνιστωσών, η συνέχεια στο πρόσφατο Συνέδριο δεν υπήρξε ανάλογη. Η μεν εκλεγείσα επικεφαλής δεν σηματοδότησε με τις εν γένει επιλογές της –αλλά και με την αδικαιολόγητη εμμονή της σε «φθαρμένα υλικά»– την πολιτική κεφαλαιοποίηση της νέας δυναμικής. Τα δε υπόλοιπα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου είτε επέβαλαν είτε ενέδωσαν σε ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς, που εμφανίζουν προς τα έξω την εικόνα ενός θολού και αβέβαιου εγχειρήματος, χωρίς ξεκάθαρα οργανωτικά και αξιακά χαρακτηριστικά.

Η ιδεατά ορθότερη λύση ήταν η αυτοδιάλυση των κομμάτων (με απόφαση των μελών τους και όχι εξ υφαρπαγής) και η δημιουργία ενός πραγματικά νέου κόμματος δεν έχει ακόμη ωριμάσει. Ως εκ τούτου, η μόνη ρεαλιστική επιλογή που είχε το συνέδριο, με βάση τα σημερινά δεδομένα, ήταν να διατηρηθούν μεν οι συνιστώσες (κόμματα και «σχήματα»), αλλά να λειτουργήσουν σε μια σφικτή ομοσπονδιακή δομή, με ισχυρά αποφασίζοντα όργανα, που θα διαθέτουν διπλή δημοκρατική νομιμοποίηση.

Αφ’ ενός μεν έμμεση από τα συνιστώντα μέρη (Συμβούλιο Αρχηγών), αφ’ ετέρου δε άμεση, από το σύνολο του εκλογικού σώματος του νέου φορέα (Κεντρική Επιτροπή). Με την πρόβλεψη, όμως, συγκεκριμένων εκλογικών εγγυήσεων για αντιπροσώπευση και των μειοψηφιών (πχ περιορισμοί ως προς τις υποψηφιότητες και την σταυροδοσία, ασυμβίβαστο για τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ανάμεσα στα επί μέρους σχήματα και τον νέο φορέα κοκ).

Διορισμός συνέδρων

Απαρέγκλιτη, βέβαια, συνέπεια αυτής της επιλογής θα ήταν η συναπόφαση, για όλα τα κρίσιμα θέματα, των δύο οργάνων και στη συνέχεια η ενιαία έκφραση προς τα έξω. Αντί αυτού, όμως, αποφασίσθηκε τελικά μια χαλαρή εκλογική συμμαχία κομμάτων και «σχημάτων» (που εξωθούνται και αυτά, εν τέλει, να γίνουν κόμματα). Κι όλα αυτά στο παρασκήνιο, με μεθοδεύσεις που κάθε άλλο υπηρετούν την αναγκαία εσωκομματική δημοκρατία, καθώς το κύριο χαρακτηριστικό της νέας δομής είναι η έλλειψη άμεσης δημοκρατικής νομιμοποίησης σε οποιοδήποτε άλλο όργανο, πλην της επικεφαλής.

Οι σύνεδροι στο σύνολό τους διορίσθηκαν, στην συνέχεια δε κατάλαβαν ότι συμμετείχαν στην πραγματικότητα σε Συνδιάσκεψη και όχι σε Συνέδριο. Στην συνέχεια δε εκχώρησαν, εκόντες άκοντες, στα κόμματα και τα «σχήματα», το δικαίωμα να αναδείξουν εκείνα, μόνα τους, τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, με βάση μια περίεργη ποσόστωση, την λογική της οποίας δεν κατάλαβε κανείς, εκτός από τους εμπνευστές της. Αλλά τα παράδοξα δεν τελείωσαν εδώ.

Δεν υπήρξε ούτε καν δέσμευση για μια στοιχειωδώς δημοκρατική ανάδειξη από τα επί μέρους κόμματα, με αποτέλεσμα μόνο η ΔΗΜΑΡ να διεξαγάγει εκλογές και όλοι οι άλλοι να επιλεγούν, όπως φαίνεται, από τις ηγεσίες τους. Οι εγγενείς αδυναμίες της νέας δομής δεν άρχισαν να εμφανισθούν. Το έναυσμα δόθηκε με την ξεχωριστή συνάντηση (διαπραγμάτευση;) Τσίπρα-Θεοδωράκη. Εκεί όμως που φάνηκαν ανάγλυφα τα προβλήματα είναι στην πρόταση για την συνταγματική αναθεώρηση, που εξελίχθηκε εν τέλει σε πεδίο αναμέτρησης ποικίλων μικροκομματικών ή καθαρά προσωπικών στρατηγικών.

Βαβέλ για τη συνταγματική αναθεώρηση

Υποτίθεται ότι θα υπήρχε μια μόνο πρόταση, με βάση την απόφαση και την όλη συζήτηση του Συνεδρίου (στο οποίο, προσωπικά, δεν συμμετείχα, λόγω των προαναφερθεισών επιφυλάξεών μου). Τελικά υπήρξαν, στην πραγματικότητα, τέσσερις, που καλύπτουν, με ετερόκλητες αιτιολογίες και πρακτικές, όλη την γκάμα των δυνατών εκδοχών. Έχουμε την πρόταση για μίνι αναθεώρηση του Νίκου Αλιβιζάτου, μια ευρύτερη, της Επιτροπής (η επίσημη), μια ακόμη ευρύτερη, του «Ποταμιού» (λες και δεν μετείχε στο Συνέδριο) και τέλος μια εντελώς αρνητική (μη αναθεώρηση), ενταγμένη μεν στην προσωπική ιδεολογικοπολιτική ατζέντα του Ευάγγελου Βενιζέλου αλλά με δικαιολογημένες, μάλλον, διαμαρτυρίες γιατί δεν ρωτήθηκε.

Πλήρης αδυναμία, δηλαδή, να εκφρασθεί ενιαία άποψη και μάλιστα σε ένα θέμα προνομιακό για την διατύπωση εναλλακτικής και πράγματι προοδευτικής πολιτικής, που δεν θα ταυτίζεται ούτε με την αμήχανη, συντηρητική (ψοφοδεή απέναντι στο κρατικοεκκλησιαστικό κατεστημένο) στάση της ΝΔ, αλλά ούτε και με τις συνεχιζόμενες αμετροέπειες του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να καλλιεργεί αυταπάτες περί «προοδευτικής» και «ταξικής» αναθεώρησης, σε συνεχή αντίφαση με την εξαιρετικά προβληματική στάση του απέναντι στο ισχύον Σύνταγμα. Αλλά και με πλήρη παραγνώριση τόσο των σημερινών συσχετισμών όσο και των τεράστιων ευθυνών του, λόγω της συνεργασίας του με τους ΑΝΕΛ.

Είναι φανερό, με βάση τα ανωτέρω, ότι με φέουδα και βιλαέτια δεν μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος για το μέλλον αυτού του χώρου. Πράγματι, θα μπορούσε με τις αναγκαίες πολιτικές και ιδεολογικές συνθέσεις, να εξελιχθεί σε μια νέα –αξιόπιστη και ρηξικέλευθη– εκδοχή του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Δεν υποτιμώ τις δυσκολίες ούτε αγνοώ τα ειδικότερα προβλήματα. Ωστόσο, όταν οι στιγμές είναι τόσο κρίσιμες για το μέλλον του τόπου οι αποφάσεις πρέπει να είναι ανάλογες. Και αν δεν ληφθούν σύντομα, το νέο σχήμα είτε δεν θα φθάσει καν μέχρι τις εκλογές είτε θα φθάσει, θα αποτύχει και θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.

slpress.gr

Ο αποχαιρετισμός του Βασίλη

γράφει ο Νίκος Φωτόπουλος 

Ήρθε στο γραφείο μου και με βρήκε την ώρα που διόρθωνα πτυχιακές εργασίες. «Να περάσω δάσκαλε;» με ρώτησε δειλά, έχοντας, ωστόσο, τη σιγουριά πως η πόρτα μου ήταν ορθάνοιχτη για αυτόν, αφού ήξερε πως ήταν ένας από τους καλύτερους και αγαπημένους μου φοιτητές. «Θα πιεις καφέ να σου παραγγείλω;» τον ρώτησα. «’Εγώ θα πιω έναν δεύτερο ακόμα» τον διαβεβαίωσα. «Όχι, ευχαριστώ, για άλλο ήρθα» μου απάντησε. «Ήρθα να σε αποχαιρετήσω». Κοντοστάθηκα για να σκεφτώ γιατί ο αποχαιρετισμός.

Να μην πολυλογώ. Ο Βασίλης στο παρελθόν ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής μου και ήρθε να με αποχαιρετήσει γιατί βρήκε δουλειά στη Δανία, ως σύμβουλος εκπαίδευσης και απασχόλησης, σε μια δομή δια βίου μάθησης για κοινωνικά ευπαθείς ομάδες.

«…Το πάλεψα όσο δεν πήγαινε… αλλά να ζω με τους γονείς μου στα 28… δεν λέει. Άσε που, παντού πόρτες κλειστές και ο βασικός μισθός γύρω στο πεντακοσάρικο. Δεν φτάνει ούτε για …τσιγάρα».

Κυριολεκτικά με αποστόμωσε. Κι αυτό όχι γιατί δεν έχω ιδέα για αυτό που περνάει ο τόπος και κυρίως οι νέοι άνθρωποι. Ή για το περίφημο “brain drain”, το «brain waste”, τους «Νeets» (Νέοι εκτός εκπαίδευσης, κατάρτισης και απασχόλησης) και τόσους άλλους νεολογισμούς και ποσοτικούς δείκτες που είτε τους καταγράφουμε, είτε επιχειρούμε κοινωνιολογικά ή πολιτικά την ανάλυση και την ερμηνεία τους.

Τεράστια φυγή

Ωστόσο, είναι διαφορετικό να μιλάς θεωρητικά για τη «δικτατορία των αριθμών» και για «σχέδια πολιτικής επί χάρτου», και εντελώς διαφορετικό να βιώνεις άμεσα το αδιέξοδο των διπλανών σου, που είτε ψάχνουν δουλειά, είτε υποαπασχολούνται, είτε κακοπληρώνονται, είτε αναγκάζονται να στερηθούν την πατρίδα και τους δικούς τους ανθρώπους. Είναι σαφές πως απέναντι στο ατομικό πρόβλημα ενδέχεται να βλέπεις έστω και με μια σχετική ανακούφιση την πρόσκαιρη λύση που κάποιος δικός σου βρίσκει.

Το πρόβλημα, όμως, παραμένει, βυθίζοντάς μας ακόμα πιο βαθιά. Υπολογίζεται πως την περίοδο 2008-16 πάνω από 400.000 Έλληνες, κυρίως υπέρ-εκπαιδευμένοι νέοι, πήραν το δρόμο του εξωτερικού, προσφέροντας την εργατική τους δύναμη (χειρωνακτική και διανοητική) στο ΑΕΠ μιας άλλης χώρας.

Και δυστυχώς, η προσφορά αυτή αποτελεί το παράγωγο μιας τεράστιας (ελληνικής) επένδυσης. Αυτή κατά κανόνα προέρχεται από το δημόσιο εκπαιδευτικό μας σύστημα όσο και από το υστέρημα των ιδιωτικών οικογενειακών προϋπολογισμών. Η επένδυση αυτή δεν επιστρέφει ποτέ, ως ανατροφοδότηση, στον τόπο μας που τόσο την έχει ανάγκη.

Εθνική αιμορραγία

Είναι ευνόητο πως το ζήτημα δεν έγκειται στην ατομική περίπτωση του καθενός που ενδεχομένως αναζητά την επαγγελματική του προοπτική στο εξωτερικό. Το πρόβλημα μετατρέπεται σε κοινωνικό, λαμβάνοντας ουσιαστικά διαστάσεις «εθνικής αιμορραγίας», από τη στιγμή που για τους νέους μας η επιλογή του εξωτερικού εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο σε μονοδιάστατη, καταναγκαστική και επιβεβλημένη διαδρομή.

Και αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, ή δεν επαναπροσδιορισθούν με ριζοσπαστικές τομές οι επαγγελματικές προοπτικές των νέων, σε συνδυασμό με το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα που η χώρα με βεβαιότητα θα αντιμετωπίσει, είναι ξεκάθαρο πως θα βρεθούμε στο άμεσο μέλλον σε απίστευτα δύσκολες παθογενείς καταστάσεις.

Ο Βασίλης, είναι ο κάθε Βασίλης που υπάρχει δίπλα μας, μένει στην πολυκατοικία μας. Πίνει τον καφέ του στο διπλανό τραπέζι, σπουδάζει και εργάζεται τα βράδια, είναι το delivery boy, ο πωλητής σε ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας, o υπάλληλος του courier που μας χτυπάει την πόρτα, το παιδί που μοιράζει διαφημιστικά φυλλάδια, χτυπώντας επίμονα το κουδούνι της πολυκατοικίας, ο νεαρός που σερβίρει τον καφέ μας, ο απόφοιτος που ντρέπεται να ζητάει χαρτζιλίκι από τους γονείς του… Ο Βασίλης είμαστε «εμείς», είναι ο νέος που έχουμε μέσα μας ως ενοχή και τόσα άλλα που δεν μπορώ να ιστορήσω…

Το μόνο που κατάφερα, «οριακά» να του ευχηθώ, έστω και αμήχανα, ήταν: «Καλή τύχη παιδί μου». Και παραφράζοντας τον ποιητή πρόσθεσα: «Και μην ξεχνάς να θυμίζεις και στα άλλα, τα δικά μας παιδιά που θα συναντήσεις εκεί: “Μη παρακαλώ σας μη/ λησμονάτε τη χώρα σας!”».    

slpress.gr

Νεφελούδης: Δέχομαι απειλές για τη ζωή μου

Για απειλές που δέχεται για τη ζωή του μέσω αναρτήσεων στα social media, από ανθρώπους που έχουν σχέση με το περιβάλλον του ιδιοκτήτη της αλυσίδας «Καρυπίδη» και εμφανίζονται ως φίλαθλοι του Άρη, έκανε λόγο ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Ανδρέας Νεφελούδης.

Ο κ. Νεφελούδης, σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο», ανέφερε πως δέχεται «απειλές για τη ζωή μου, για ό,τι με περιβάλλει, για τον ευρύτερο πολιτικό χώρο στον οποίο είμαι, απειλές χοντρές, ένας απίστευτος τραμπουκισμός, γιατί; Γιατί έκανα το αυτονόητο».

Αναφέρθηκε μάλιστα ευθέως στον Θεόδωρο Καρυπίδη. «Αυτός που εμφανίζεται ως πρόεδρος της ΠΑΕ Άρης, είναι αυτός που χρωστάει μισθούς 18-20 μηνών σε 1.500 εργαζόμενους στη βόρεια Ελλάδα (μάλιστα, μία γυναίκα στα Γιαννιτσά αυτοκτόνησε). Έχει γίνει της κολάσεως στη διαδικασία της διαδοχής των μαγαζιών στα Ιωάννινα, με επεισόδια».

Ο γγ του υπουργείου Εργασίας, εξηγώντας τις αιτίες γι' αυτή την επίθεση στο πρόσωπό του, συνέχισε: «Χρωστάει 40 εκατ. ευρώ στο ασφαλιστικό σύστημα και έχει το θράσος, επειδή ήταν ένας από τους πιστωτές (κάτι που ελέγχεται), να του επιδικαστεί 1,5 εκατ. ευρώ περίπου από τη διαμάχη με τον Μαρινόπουλο. Και μου έκανε εξώδικο να μεσολαβήσω στην Alpha Bank -ακούστε τρέλα- να ανοίξει τον λογαριασμό και να πάρουν οι εργαζόμενοι χρήματα από αυτό το 1,5 εκατ. ευρώ, που το κράτησε η Alpha Bank, γιατί χρωστάει και εκεί δεκάδες εκατομμύρια. Είπα ότι είναι εξαπάτηση, μία ακόμη προσπάθεια εξαπάτησης. Το ερώτημα που έθεσα είναι πού βρίσκει ο κύριος αυτός τα χρήματα. Έχει νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες, έχει μία εταιρεία με παλέτες, καλούν τους εργαζόμενους και κάτι υπογράφουν για να διεκδικήσουν χρήματα. Τι κομπίνα ετοιμάζει πάλι, δεν καταλαβαίνω».

Ο κ. Νεφελούδης σημείωσε ότι έχει στείλει επιστολή και στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, περιμένοντας την ανταπόκρισή της και τόνισε: «Όσο αυτός ο τύπος δεν τιμωρείται από την Δικαιοσύνη και τα αρμόδια θεσμικά όργανα αποθρασύνεται και καλλιεργεί αυτό το θράσος, λειτουργεί πολλαπλασιαστικά, σε έναν κόσμο μικρής ηλικίας. Έβλεπα να βρίζουν την οικογένειά μου και εμένα με χυδαίο τρόπο παιδάκια 16-17 χρονών. Αυτός εκμαυλίζει συνειδήσεις πια, πέρα από οτιδήποτε άλλο».

reporter.gr  

Πώς (δεν) θα φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ…

Η «δομική» αντιπολίτευση του «όχι σε όλα» δεν ωφελεί τη χώρα. Μπορεί να ωφελήσει εκλογικά πρωτίστως τον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως την ΝΔ. Αν το Κίνημα Αλλαγής δεν καταφέρει να διεμβολίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας θα είναι ισχυρός μετά τις εκλογές, ακόμα και ηττημένος

Του Γιώργου Καρελιά

Ο όρος «δομική» αντιπολίτευση εφευρέθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Χωρίς πολλά λόγια, ήταν το γνωστό έκτοτε «όχι σε όλα». Το σήκωνε, αναμφισβήτητα, η εποχή.

Η συναίνεση ήταν τότε απαγορευμένη λέξη. Το ΠΑΣΟΚ είχε θριαμβεύσει στις εκλογές του 1977 και κάλπαζε προς την εξουσία. Και η «δομική» αντιπολίτευση ήταν σίγουρος δρόμος. Ηταν αδιανόητη οποιαδήποτε συναίνεση με την τότε κυβέρνηση της Δεξιάς, στην αρχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και μετά του Γεωργίου Ράλλη. Ετσι, κάθε απόπειρα να αντιμετωπιστούν ακόμα και εμφανώς παθογενή προβλήματα πήγαινε στράφι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο περίφημος νόμος 815 του 1978, που πήγε να βάλει κάποια τάξη στα πανεπιστήμια. Καταργήθηκε μέσα σε λίγους μήνες.

Τη «δομική» αντιπολίτευση υιοθέτησε, αμέσως μετά την ήττα της το 1981, η ΝΔ του(νέου αρχηγού) Ευάγγελου Αβέρωφ. Η οποία είπε «όχι» στην αναγνώριση της εθνικής αντίστασης και στην θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου.

Εκτοτε αυτό το είδος της αντιπολίτευσης περιορίστηκε μεν, αλλά δεν εξέλιπε. Το εφάρμοσε το 1996 ο Μιλτιάδης Εβερτ απέναντι στον Κώστα Σημίτη, αλλά απέτυχε. Ο διάδοχός του Κώστας Καραμανλής υιοθέτησε μεν υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους, αλλά σε γενικότερης σημασίας θέματα συναίνεσε. Πολύ αργότερα, το 2012, ο Αντώνης Σαμαράς κατηγορούσε με δριμύτητα το «διεφθαρμένο» ΠΑΣΟΚ, δεσμευόμενος ότι δεν θα συγκυβερνήσει «ποτέ» μαζί του (εδώ), αλλά την επομένη των εκλογών ο Ευάγγελος Βενιζέλος έγινε αντιπρόεδρός του. Η «δομική» αντιπολίτευση αποθεώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θα μπορούσε να διαφωνήσει με τους «σαμαροβενιζέλους» ακόμα και για την ημέρα και την ώρα! Φυσικά, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση, έκανε πάνω-κάτω τα ίδια με αυτούς.

Η αναδρομή αυτή ήταν αναγκαία, διότι και σήμερα έχει ανακύψει αυτό το θέμα: «δομική» αντιπολίτευση του «όχι σε όλα» ή συναίνεση για την επίλυση ώριμων θεμάτων; Εφευρέτης και απόλυτος υποστηρικτής της πρώτης άποψης ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Εσχάτως φαίνεται να την ενστερνίζεται και η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ετσι, παρατηρούνται τα εξής τραγελαφικά:

– Στο Μακεδονικό, η κυβέρνηση της ΝΔ (Καραμανλής πρωθυπουργός, Ντόρα Μπακογιάννη υπουργός Εξωτερικών) το 2008 είχε αποδεχθεί τη λύση της σύνθετης ονομασίας. Σήμερα η ΝΔ του Μητσοτάκη, μετά από μια επαμφοτερίζουσα αρχική στάση, υιοθέτησε τα συλλαλητήρια και, πατώντας πάνω στο ανεύθυνο «όχι» του Πάνου Καμμένου, θυσιάζει τη λύση του 2008 στον βωμό της ψηφοθηρίας. Ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος αρχικά τάχθηκε υπέρ της λύσης με σύνθετη ονομασία και υπέδειξε τον τρόπο (διεθνής συμφωνία), εσχάτως αναίρεσε τη θέση αυτή, υποστηρίζοντας ότι η συγκυρία δεν είναι κατάλληλη.

–Στην αναθεώρηση του Συντάγματος, η ΝΔ αρχικά είχε ταχθεί υπέρ μιας μίνι-αναθεώρησης, γι’ αυτό και είχε καλέσει τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο να την αναπτύξει σε εκδήλωση του «Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής». Ομως, λίγες μέρες μετά, ο κ. Μητσοτάκης αναίρεσε αυτή τη θέση του και απάντησε αρνητικά στη επιστολή της Φώφης Γεννηματά. Είχε προηγηθεί η κάθετα αρνητική θέση του κ. Βενιζέλου, που στηρίζεται στη λογική καμιά συναίνεση με «τη συμμορία που κυβερνά» και όλα θα γίνουν μόλις πέσει (αυτή η «συμμορία»).

Πόσο ωφέλιμη είναι μια τέτοια λογική και στάση εξηγεί πολύ καλά ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης (εδώ), ο οποίος εσχάτως κατηγορήθηκε ότι έγινε… «φιλο-ΣΥΡΙΖΑ»! Ας παρακάμψουμε το δικό του ερώτημα «το ζήτημα είναι (μόνο) να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ;». Και ας δούμε αν και πώς μπορεί φύγει.

Αρχή πρώτη: Για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μην αρκεί η εκλογική ήττα του. Διότι, αν ηττηθεί μεν στις εκλογές του 2018 ή του 2019, αλλά παραμείνει ισχυρός στην αντιπολίτευση (αυτός είναι ο στόχος του Τσίπρα και των συν αυτώ), στις πολύ πιθανές εκλογές του 2020 μπορεί να είναι ο απόλυτος ρυθμιστής.

Αρχή δεύτερη: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ηττηθεί και δεν θα έχει καθοριστικό ρόλο μόνο αν το Κίνημα Αλλαγής καταφέρει να του αποσπάσει σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων. Η ΝΔ δεν μπορεί να το κάνει αυτό (ό,τι είχε να πάρει το πήρε), εξ ου και το δημοσκοπικό ταβάνι που έχει πιάσει. Το Κίνημα Αλλαγής, μετά την αρχική ευφορία από τη συμμετοχή τις εκλογές για την ηγεσία, φαίνεται ότι μένει στάσιμο. Δεν καταφέρνει να διεμβολίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, επαναφέροντας στην «κοιτίδα» τους παλιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Αρχή τρίτη: Υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό; Και ποιος είναι; Η μια απάντηση είναι η «δομική» αντιπολίτευση: καμιά συναίνεση, «όχι σε όλα» μέχρι να πέσει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η άλλη είναι αυτή που έχει υιοθετήσει η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. Σαφής και σταθερή αυτόνομη πορεία, διότι το δίλημμα «με ποιον θα πάει» είναι από μόνο του υπονομευτικό και ευνοεί μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.

Η λογική Βενιζέλου, σύμφωνα με την οποία το ΚΙΝ.ΑΛ πρέπει να αποκηρύξει τη γραμμή των ίσων αποστάσεων(ουσιαστικά, δηλαδή, να δηλώσει ότι θα πάει με την ΝΔ) εξυπηρετεί τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ο εν δυνάμει ψηφοφόρος του ΚΙΝ.ΑΛ, που θα ακούσει την Γεννηματά να το λέει αυτό, θα πάει κατευθείαν στην κάλπη της ΝΔ(αν είναι δεξιόστροφος και αντι-ΣΥΡΙΖΑ) ή θα μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ, αν είναι αντιδεξιός και αριστερόστροφος.

Κι επειδή η μεγάλη πλειοψηφία των(πρώην ΠΑΣΟΚ) ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα. Οι ψηφοφόροι αυτοί δεν πρόκειται να επανέλθουν στο πρώην κόμμα τους, αν βλέπουν ότι η ηγεσία του ακολουθεί μια τυφλή αντιπολίτευση, χρεώνοντας στον Τσίπρα ακόμα και το …προπατορικό αμάρτημα.

Από την όξυνση και την πόλωση ευνοούνται τα μεγαλύτερα κόμματα, δηλαδή σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ. Για να το πούμε αλλιώς (μέρα που είναι), η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα «δομική» αντιπολίτευση δεν ωφέλησε τη χώρα. Και δεν θα ωφελήσει το ενδιάμεσο κόμμα, αν επιδιώκει να είναι τρίτο και σημαντικά ενισχυμένο.

protagon.gr