Η επιχείρηση ταύτισης του Μητσοτάκη με τη διαπλοκή

Του Σταύρου Λυγερού

Αποφασισμένο να πάει μέχρι τελικής πτώσεως την «επιχείρηση κάθαρση» είναι το Μαξίμου, σύμφωνα με τα όσα λένε στελέχη του. Αυτό φαίνεται από την πυροδότηση της υπόθεσης Novartis, αλλά και από τη ρητορική που έχει υιοθετήσει στην υπόθεση Μαρινάκη. Στόχος της επικοινωνιακής στρατηγικής του Τσίπρα είναι να ταυτίσει τον Μητσοτάκη με τη διαπλοκή, προκειμένου να τον εξουδετερώσει ηθικά και κατ’ επέκτασιν πολιτικά και εκλογικά. Με τις διαρκείς επιθέσεις, επιχειρεί να θέσει την ηγεσία της ΝΔ σε θέση αμυνόμενου και απολογούμενου.

Η ΝΔ δεν βρίσκεται στη φάση που επιδιώκει να πάρει προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έχει συμβεί εδώ και καιρό και όλα δείχνουν πως δεν είναι αντιστρέψιμο. Ως εκ τούτου, δεν έχει συμφέρον να μετατρέπει σε κεντρικό άξονα της πολιτικής της την ηθική αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που λείπει από τον Μητσοτάκη είναι να πείσει ότι σαν ο επόμενος πρωθυπουργός μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε καλύτερες μέρες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει η μπάλα να παραμείνει στο γήπεδο της διαπλοκής-διαφθοράς, επειδή θεωρεί ότι σ’ αυτό το γήπεδο έχει πλεονέκτημα. Το σημαντικό είναι πως αυτό το πιστεύουν και πολίτες που δεν έχουν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– κατ’ εντολή του Μαξίμου συγκεντρώνονται με εντατικό ρυθμό στοιχεία για άλλες υποθέσεις. Ο σχεδιασμός του προβλέπει βομβαρδισμό της κοινής γνώμης με τέτοιου τύπου αποκαλύψεις.

  

Είναι ενδεικτικό ότι ο Τσίπρας και υπουργοί του όχι μόνο δεν τήρησαν αποστάσεις από την ενέργεια της Δικαιοσύνης να στείλει στη Βουλή την υπόθεση Novartis, αλλά φρόντισαν με διάφορους τρόπους να δείξουν στην κοινή γνώμη ότι το βήμα αυτό κατέστη δυνατόν, επειδή ακριβώς βρίσκονται αυτοί στην κυβέρνηση κι όχι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Την ίδια τακτική ακολουθούν και στην υπόθεση Μαρινάκη.

Αντιθεσμική αλλά με εμβέλεια

Το πολιτικό μήνυμα που το Μαξίμου στέλνει στην κοινή γνώμη είναι ότι με άλλη κυβέρνηση τα σκάνδαλα θα είχαν κουκουλωθεί. Μπορεί αυτή η τακτική να είναι αντιθεσμική, αλλά έχει πολιτική εμβέλεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, έχει επιλέξει το κοινωνικό ακροατήριο, στο οποίο ποντάρει εκλογικά. Είναι κυρίως φτωχά στρώματα που αναζητούν προστασία και δεν δίνουν μεγάλη σημασία σε ζητήματα θεσμικής λειτουργίας.

Το πολιτικά ζητούμενο –πάντα κατά την ίδια πηγή– είναι οι επόμενες εκλογές να μετατραπούν σε ντέρμπι, ή τουλάχιστον να εδραιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο αναμφισβήτητος δεύτερος πόλος-πυλώνας του πολιτικού συστήματος. Και ως εκ τούτου να εγγραφεί στη συνείδηση των κάθε είδους μηχανισμών και κέντρων ισχύος εντός και εκτός Ελλάδας, αλλά και των ψηφοφόρων, ότι αν χάσει τις εκλογές θα είναι αυτός που θα επανέλθει στον επόμενο εκλογικό γύρο. Όπως, μάλιστα, τόνισε, εδώ κολλάει και η ψήφιση της απλής αναλογικής.

  

Ο Τσίπρας έχει πρόσθετο ειδικό λόγο να επιδιώκει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό. Έτσι όπως πυροδοτήθηκε η υπόθεση Novartis, αλλά και τα όσα ακολούθησαν, έχουν διαμορφώσει κλίμα οξύτατης πόλωσης, το οποίο προσλαμβάνει εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά. Οι διώξεις εναντίον ανωτάτων στελεχών της αντιπολίτευσης έχουν με τη σειρά τους τροφοδοτήσει και παροξύνει προϋπάρχουσες ρεβανσιστικές τάσεις στους κόλπους της ΝΔ και σε μία πτέρυγα του ΚΙΝΑΛ. Με άλλα λόγια, στο Μαξίμου πιστεύουν ότι ο Μητσοτάκης, αν έχει τα πολιτικά περιθώρια, θα επιχειρήσει να στήσει ειδικά δικαστήρια εναντίον τους. Γι’ αυτό και θεωρούν πως ένα υψηλό ποσοστό θα λειτουργήσει μετεκλογικά ως ασπίδα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου στο Μαξίμου.. – Προαλείφεται για επίτροπος ...

Τον στόχο του να είναι ο επόμενος Έλληνας επίτροπος στην Κομισιόν θα προωθήσει ο Γιώργος Παπανδρέου στις διαδοχικές συναντήσεις που έχει σήμερα Τετάρτη με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου (6.30′ μμ) και στη συνέχεια με τον υπουργό Εξωτερικών και παλαιό συνεργάτη του Νίκο Κοτζιά.

Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από αξιόπιστες πληροφορίες του SLpress.gr. Επισήμως σκοπός των συναντήσεων είναι η ανταλλαγή απόψεων για τα εθνικά θέματα, δεδομένου ότι ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς θα έχει συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Νίκολα Ντιμιτρόφ, ο οποίος έρχεται στην Αθήνα για συνομιλίες με τον Έλληνας ομόλογό του και τον Μάθιου Νίμιτς. Σύμφωνα με κάποιες άλλες πληροφορίες, ο Γιώργος Παπανδρέου, με την ίδια ιδιότητα, προσεχώς θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στην Τουρκία, όπου και θα έχει επαφές.

Σύμφωνα με τις αρχικές πληροφορίες, την υποψηφιότητα Γιώργου Παπανδρέου ευνοούν και κύκλοι τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στις Βρυξέλλες, γεγονός που το Μέγαρο Μαξίμου υπολογίζει. Το σημαντικό είναι, ωστόσο, η εσωτερική διάσταση. Μπορεί ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να μην έχει την επιρροή που είχε παλαιότερα στους κόλπους πλέον του ΚΙΝΑΛ, αλλά είναι σαφές ότι ελέγχει πολιτικά μία πτέρυγα.

Δεν είναι, βεβαίως, τυχαίο ότι η ομάδα των στελεχών που συνεχίζουν να ακολουθούν τον Γιώργο Παπανδρέου έχει ταχθεί σαφώς υπέρ της συνεργασίας του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί ευρύτερα η πτέρυγα που κινείται προς αυτή την κατεύθυνση να μην είναι ικανή να επιβάλει στη Φώφη Γεννηματά την επιλογή αυτή, αλλά οπωσδήποτε επηρεάζει τις ισορροπίες. Και βεβαίως, εάν την επομένη των εκλογών το ΚΙΝΑΛ βρεθεί σε δίλημμα, θα παίξει ρόλο, όποια κι αν είναι η εξέλιξη.

Για τον Αλέξη Τσίπρα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, επειδή με τις κινήσεις αυτές όχι μόνο σπάει την πολιτική απομόνωση, την οποία επιχειρεί να δημιουργήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και προκαλεί ρήγματα στον χώρο της αντιπολίτευσης. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο πρωθυπουργός δεν έχει δεσμευθεί, αλλά δεν έχει και αποκλείσει το ενδεχόμενο να προτείνει την υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου για τη θέση του επιτρόπου. Έτσι κλείστηκαν και οι συναντήσεις.

Υπενθυμίζουμε πως η θητεία του σημερινού επιτρόπου Δημήτρη Αβραμόπουλου λήγει τον Μάιο του 2019 και τον Φεβρουάριο του 2019 η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να έχει δηλώσει στην Κομισιόν ποιος θα είναι ο επόμενος Έλληνας επίτροπος.

slpress.gr

Σε μια κλωστή η παγκόσμια ειρήνη – Κίνδυνοι για Ελλάδα και Κύπρο

Πλέον η παγκόσμια ειρήνη μπαίνει σε επικίνδυνες ατραπούς, όχι μόνο γιατί οι διεθνείς αγορές ή η αγορά πετρελαίου θα καταγράψουν αναταράξεις που θα πληρώσουν οι πολίτες. Αλλά κυρίως γιατί αλλάζει ριζικά το διεθνές σκηνικό στην ευρύτερη περιοχή και οι αποφάσεις μπορεί να αποτελέσουν θρυαλλίδα απρόβλεπτων εξελίξεων  

Παγκόσμια ανατριχίλα έχει προκαλέσει η προχθεσινή απόφαση του αμερικανού προέδρου να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν. Μια συμφωνία που επιτεύχθηκε με πολλούς κόπους, υπογράφηκε το 2015 από τον Μπάρακ Ομπάμα και οδήγησε σε μια μερική τουλάχιστον αποκλιμάκωση της έντασης στη Μέση Ανατολή.

Πλέον η παγκόσμια ειρήνη μπαίνει σε επικίνδυνες ατραπούς, όχι μόνο γιατί οι διεθνείς αγορές ή η αγορά πετρελαίου θα καταγράψουν αναταράξεις που θα πληρώσουν οι πολίτες. Αλλά κυρίως γιατί αλλάζει ριζικά το διεθνές σκηνικό στην ευρύτερη περιοχή και οι αποφάσεις μπορεί να αποτελέσουν θρυαλλίδα απρόβλεπτων εξελίξεων.

Εξελίξεως από τις οποίες δεν μπορεί να μείνει ανεπηρεάστη τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος.

Σε μια περίοδο όπου η γεωπολιτική σταθερότητα ήταν το ζητούμενο, που γίνονταν σχέδια για την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της Μεσογείου και που Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ είχαν έρθει κοντά ώστε να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος από την πλευρά της Τουρκίας, ήρθε αυτή η σπίθα για να ανάψει ξανά τη φωτιά.

Είναι δεδομένο ότι οι κυρώσεις που θα επιβληθούν στο Ιράν το επόμενο διάστημα δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από την Ευρωπαϊκή Ενωση, μέλος της οποίας είναι και η Ελλάδα. Ηδη οι Βρυξέλλες έχουν δηλώσει ότι θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν τη συμφωνία, επομένως έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τον Ντόναλντ Τραμπ. Κι από την άλλη, η Ρωσία έχει τεράστια συμφέροντα στο Ιράν και δεν θα αφήσει αναπάντητες τις προκλήσεις της Ουάσιγκτον.

Δεν πέρασαν παρά λίγες ώρες για να επιβεβαιωθούν οι φόβοι. Ισραήλ και Ιράν ήδη είναι σε πόλεμο μέσα σε συριακό έδαφος από χθες το βράδυ.

O ρόλος της Ευρώπης

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η παγκόσμια ειρήνη κρέμεται σε μια κλωστή, έπειτα από την απόφαση Τραμπ. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι στη Συρία επικρατεί ακόμη χάος ενώ στα σύνορά της βρίσκονται ιρανικές δυνάμεις, πολύ κοντά στο Ισραήλ.

Σύμφωνα με την ανάλυση που έχει κάνει το Stratfor, οι Βρυξέλλες θα μπορούσαν να περάσουν νόμο που θα βοηθά τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να έχουν επιχειρηματικές συναλλαγές με το Ιράν παρά τις αμερικανικές κυρώσεις και θα μπορούσαν επίσης να προσπαθήσουν να μπλοκάρουν την Ουάσινγκτον και να παραπέμψουν τις ΗΠΑ στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.

Το Ιράν θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τους Ευρωπαίους συμβαλλόμενους της συμφωνίας, για να συνεχίσει τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, καθώς θα πρέπει να πλοηγηθεί σε ένα πολύ αυστηρότερο περιβάλλον κυρώσεων από τις ΗΠΑ, όμως η νομική αβεβαιότητα και ο κίνδυνος παραβίασης των αμερικανικών κυρώσεων θα αναγκάσει πολλές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να συμμορφωθούν με ορισμένες αμερικανικές κυρώσεις παρά την απόκρουση των Βρυξελλών.

Σε ανάλυσή του ο «Φιλελεύθερος» Κύπρου τονίζει πως οι εντάσεις μεταξύ Ισραήλ και Ιράν τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου αντιπαράθεσή τους, που δεν μένουν μόνο στις λεκτικές διαμάχες, αλλά έχουν φτάσει ακόμα και σε ευθεία στρατιωτική σύγκρουση με φόντο τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία.

Γενικευμένος πόλεμος;

Η ανάπτυξη μόνιμης ιρανικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία (μέσω της αποστολής δυνάμεων των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης) προς υποστήριξη του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ και η μεταφορά προηγμένων όπλων στη Χεζμπολάχ στον Λίβανο, έχουν θορυβήσει το Τελ Αβίβ. Υπολογίζεται ότι τα τελευταία δύο χρόνια, το Ισραήλ έχει κάνει περισσότερες από 100 επιθέσεις στη Συρία (κυρίως εναντίον στόχων της Χεζμπολάχ και των Φρουρών της Επανάστασης), με τη συχνότητά τους αυτή να αυξάνεται δραματικά το 2018.

Αποτέλεσμα αυτών είναι η εκτίμηση αρκετών αναλυτών ότι η Μέση Ανατολή κατευθύνεται προς έναν γενικευμένο πόλεμο με την άμεση εμπλοκή των δύο χωρών.

Το Ισραήλ επεξεργαζόταν ένα σχέδιο δράσης για να επιτεθεί στο Ιράν μόνο του. Αυτό περιλαμβάνει στοχευμένους βομβαρδισμούς ακριβείας εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν από αεροσκάφη, τα οποία όμως θα πρέπει να ανεφοδιάζονται από ιπτάμενα τάνκερ. Οι στόχοι αυτοί βρίσκονται στη Νατάνζ, το Φόρντο, την Αράκ και το Ισφαχάν.

Η στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ έχει είχε εξετάσει σχέδια για ένα τέτοιο κτύπημα, είτε από μόνο από το Ισραήλ, είτε σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.

Παλαιότερη ανάλυση του αμερικανικού think tank Stratfor αναφέρει ότι μια «μονομερής» επίθεση δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή του Ισραήλ. Αντίθετα μια επίθεση μαζί με τις ΗΠΑ, θα είχε καλύτερα αποτελέσματα καθώς θα υπάρχουν μεγαλύτερες στρατιωτικές επιλογές, αλλά και καλύτερη ανταπόκριση σε τυχόν αντίποινα από πλευράς Ιράν.

Πως θα χτυπήσουν

Αναφορικά με το τι είδους κτύπημα θα πραγματοποιήσουν σε ενδεχόμενο πολέμου από μόνοι τους οι Ισραηλινοί, δύο είναι οι επιλογές που έχει το Τελ Αβίβ: Η μία αφορά στο πάρα πολύ απομακρυσμένο σενάριο που κάνει λόγο για εκτόξευση βαλλιστικών πυραύλων «Ιεριχώ 3» εναντίον του Ιράν. Η δεύτερη επιλογή που είναι και η πιθανότερη αφορά την αποστολή αεροσκαφών. Βασικό παράγοντα θα αποτελέσουν τα αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού, καθώς αυτά τα αεροσκάφη θα είναι αποφασιστικής σημασίας για την επιτυχία των βομβαρδισμών, αφού μόνο έτσι τα μαχητικά μπορούν να πετάξουν μέχρι τους στόχους και να επιστρέψουν στις βάσεις τους.

«Το Ισραήλ έχει περίπου 100 F-16, μαχητικά αεροσκάφη που έχουν μεγαλύτερη ακτίνα δράσης άλλες εκδόσεις F-16 λόγω των σύμμορφων δεξαμενών καυσίμων», αναφέρει το Stratfor το οποίο επισημαίνει και την χρησιμότητα των μαχητικών F-15 που διαθέτει το Ισραήλ. Επίσης η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία έχει λάβει και τα πρώτα μαχητικά πέμπτης γενιάς F-35, τα οποία αποτελούν την αιχμή της αεροπορικής τεχνολογίας παγκοσμίως, ωστόσο προς το παρόν θα πρέπει να θεωρείται αδύνατη η συμμετοχή τους σε μια τέτοια επιχείρηση, τουλάχιστον για τους επόμενους μήνες.

Το 2012 η αμερικανική εφημερίδα «New York Times» αποκάλυψαν ισραηλινό σχέδιο για κτύπημα στο Ιράν, σύμφωνα με το οποίο η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία έχει τρεις πιθανές κύριες διαδρομές για τους στόχους της.

Η πρώτη διαδρομή προβλέπει πτήση πάνω από το βορρά στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Κύπρου και Συρίας (εντός του FIR Λευκωσίας) και στη συνέχεια προχωρώντας προς ανατολάς κατά μήκος των συνόρων Τουρκίας-Συρίας μέσα από το βόρειο Ιράκ και τελικά στο Ιράν. Αυτή η διαδρομή παρακάμπτει την αεράμυνα της Συρίας. Ωστόσο, η επιδείνωση του σχέσεων Τελ Αβίβ-Άγκυρας καθιστά τη διαδρομή αυτή μάλλον απίθανη.

Η δεύτερη διαδρομή περιλαμβάνει πτήσεις πάνω από την Ιορδανία και το Ιράκ. Λόγω της μικρότερης απόστασης, η πιθανότητα η Ιορδανία να επιτρέψει τη διέλευση είναι σοβαρή, όχι όμως σίγουρη, ενώ και η ανυπαρξία ιρακινής αεράμυνας κάνει το δρομολόγιο ελκυστικό. Ωστόσο, το Ιράκ έχει ραντάρ επιτήρησης και θα μπορούσε να προειδοποιήσει το Ιράν για την επίθεση.

Η τρίτη διαδρομή είναι βόρεια της Σαουδικής Αραβίας, και κτύπημα στο Ιράν από τον Περσικό Κόλπο. Το σενάριο αυτό όμως προϋποθέτει τη γνωστοποίηση της επίθεσης στο Ριάντ χωρίς όμως να είναι βέβαιο πως θα αντιδράσει. Ακόμα και στην περίπτωση που δεν αποκαλυφθούν τα σχέδια, υπάρχει ο κίνδυνος τα ισραηλινά αεροσκάφη, ειδικά τα ιπτάμενα τάνκερ να εντοπιστούν από τη σαουδαραβική αεράμυνα, μα άγνωστες συνέπειες.

Τέλος υπάρχει και μία τέταρτη επιλογή (με την κόκκινη γραμμή στον πιο κάτω  χάρτη), αυτή της πτήσης μέσω Συρίας και Ιράκ που είναι και η συντομότερη. Ωστόσο, παρά τον εμφύλιο στη Συρία, η συριακή αεράμυνα έχει ενισχυθεί, ενώ δεν πρέπει να ξεχνούμε και το γεγονός ότι η Ρωσία έχει εγκαταστήσει στην περιοχή το αντιαεροπορικό σύστημα S-400.

Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν Ελλάδα και Κύπρος απέναντι σε μια τέτοια πολεμική δραστηριότητας του «φίλου» και συμμάχου Ισραήλ.

in.gr

Καλώς τον Kάρολο, τον πρίγκιπα!

Του Γεράσιμου Χολέβα

Πριν πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα ο Κάρολος είχαν αρχίσει, ήδη, οι αναλύσεις ορισμένων «σοβαρών» και αστείων που έχουν μικρούς και μεγάλους «θρόνους» στο δημόσιο διάλογο.  Με γνώση στο βασιλικό ρεπορτάζ μας έμαθαν διάφορα για τον Κάρολο και σόι του, για την αγάπη που έχει στους ανθρώπους (είναι φίλος των ανθρώπων ο Κάρολος γι’ αυτό έχει και φιλανθρωπική δράση…) και φυσικά για τη μεγάλη σημασία της επίσκεψης του στην Ελλάδα.

Μέχρι και σήμερα – ήρθε ο Κάρολος, εάν σας ενδιαφέρει η είδηση – περίσσεψαν τα αφιερώματα και θέση έχουν πάρει οι ζωντανές συνδέσεις και οι λεπτομέρειες για την παραμονή του στην Ελλάδα.

Ήδη τον Κάρολο καλοδέχτηκαν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, και ο «αριστερός» (μην τα ξεχνάμε αυτό!) πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας.

Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι είδους διπλωματία θα ασκήσει ο Κάρολος εκ μέρους της Μεγάλης Βρετανίας. Μέχρι στιγμής, πάντως, μάθαμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα επισκεφθεί την Βρετανίδα πρωθυπουργό, Τερέζα Μέι στο Λονδίνο τον επόμενο μήνα. Μάθαμε και κάτι ακόμα: Η επίσκεψη του Καρόλου μπορεί να αποτελέσει «ορόσημο» στις σχέσεις Ελλάδας και Μεγάλης Βρετανίας, σύμφωνα με δήλωση του «αριστερού» (μην το ξεχνάμε αυτό!) πρωθυπουργού μας.

Στο κείμενο αυτό επιλέγουμε να μην αναφερθούμε ούτε στο «καλό» που έχει κάνει η βρετανική κυρίαρχη τάξη στην Ελλάδα (αν πιάσουμε τον εικοστό αιώνα θα έχουμε να γράφουμε για μέρες…), ούτε στη συμμετοχή της («συμμάχου) Μεγάλης Βρετανίας σε ιμπεριαλιστικές πράξεις και σχέδια.

Μας συγχωρείτε! Χρησιμοποιήσαμε τη λέξη «ιμπεριαλιαστικές»! Γνωρίζουμε ότι τέτοιες λέξεις δεν αρέσουν σε πολλούς που δεν είναι και πρίγκιπες. Μπορούμε να καταλάβουμε πόσο αταίριαστες είναι αυτές οι λέξεις με τα αγνά κίνητρα των βασιλιάδων…

Είναι, όμως, ευκαιρία, αφού αναφερθήκαμε στην επίσκεψη του Καρόλου, να πούμε τελικά κάτι που μπορεί να μην αρέσει σε εκείνους που μένουν με το στόμα ανοιχτό και χαμογελούν με τη «σημαντική» παρουσία του Καρόλου στην Ελλάδα:

Θα μας επιτρέψετε – ως «δογματικοί» που είμαστε – να θεωρούμε αδιανόητο να βρισκόμαστε στο 2018 και ακόμα να υπάρχουν βασιλιάδες, πρίγκιπες και πριγκιπάκια!

Μην αντιδράτε, ηρεμήστε. Τα γνωρίζουμε τα «άλλα» επιχειρήματα: Η βασιλική οικογένεια είναι μέσα στην παράδοση της Μεγάλης Βρετανίας, τα αγαπούν τα πριγκιπόπουλα τους οι Βρετανοί, κάνουν καλό στην οικονομία τους και τα λοιπά και τα λοιπά…

Εμείς, παρ’ όλα αυτά, ως «δογματικοί» πάντα- θα επιμείνουμε και θα θυμηθούμε με απλά λόγια τι σημαίνει «θρόνος»: Είναι κάτι τύποι «γαλαζοαίματοι», οι οποίοι γεννιούνται βασιλιάδες και πριγκιπόπουλα και περνάνε μια ολόκληρη ζωή σε βάρος όλων των άλλων!

Μα, έχουν τη βασιλική περιουσία θα απαντήσουν οι φίλοι της ιδιοκτησίας. Σε αυτό το επιχείρημα έχουμε να απαντήσουμε ότι δεν θα υπήρχε βασιλική περιουσία (π.χ στη Μεγάλη Βρετανία) εάν δεν αποδεχόμασταν πως υπάρχουν βασιλιάδες. Σε αυτή την ευχάριστη εκδοχή η βασιλική περιουσία θα μπορούσε να αποκτήσει πολλές μη βασιλικές χρήσεις, όπως να αξιοποιηθεί για να περνάνε καλύτερα χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι και όχι κάτι δεκάδες «γαλαζοαίματοι».

Ας αφήσουμε, όμως, τι κάνουν οι Βρετανοί με τους βασιλιάδες τους και ας επανέλθουμε στην επίσκεψη: Είναι, πράγματι, ενδιαφέρον να βλέπει κανείς τον «αριστερό» (μην το ξεχνάμε αυτό!) πρωθυπουργό μας να υποδέχεται έναν πρίγκιπα, άρα και να αποδέχεται τον τίτλο του.

Για το τέλος κρατήσαμε μια απορία μας. Ο Κάρολος, σε δήλωση του στην «Καθημερινή», είπε: «Η Ελλάδα είναι στο αίμα μου».  Μα, πως γίνεται κάτι τέτοιο; Αυτοί (οι πρίγκιπες και οι βασιλιάδες) δεν είναι «γαλαζοαίματοι»; Άλλο «αίμα» εμείς, άλλο «αίμα» αυτοί. Έτσι δεν είναι;…

Υ.Γ 1:  Συγγνώμη εάν δεν τηρούμε το (βασιλικό) πρωτόκολλο, αλλά έχουμε και μια δεύτερη απορία: Μήπως ο πρίγκιπας Κάρολος γνωρίζει που κυμαίνονται οι μισθοί στην Ελλάδα; Εάν αυτή η πληροφορία δεν θεωρείται λαϊκισμός ας τον ενημερώσει κάποιος αρμόδιος. Μπορεί να «χαρίσει» κάτι από τη «βασιλική περιουσία», όχι κάτι ιδιαίτερο, κανένα δαχτυλιδάκι, κανένα κηροπήγιο. Θα βγει κανένα επίδομα για την κοινωνική πολιτική της «αριστερής» κυβέρνησης…

Υ.Γ 2: Εάν δεν γνωρίζει ο πρίγκιπας Κάρολος το σκίτσο, δίπλα στη δική του φωτογραφία, ας ρωτήσει να μάθει από τη (βασιλική) οικογένεια του Κοκού (του Γλυξμπουργκ, ντε!). Ακόμα και αν δεν του πούνε οι Γλύξμπλουργκ θα μάθει από κάποιον ότι το σκίτσο του Σπύρου Ορνεράκη έγινε σύμβολο ενάντια στη μοναρχία στην Ελλάδα.

Υ.Γ 3: Μετά από όλα αυτά θα πούμε κι εμείς: Καλώς τον Κάρολο, τον πρίγκιπα (τον κηφήνα που ζει σε βάρος των άλλων όπως όλοι οι πρίγκιπες και οι βασιλιάδες)!  Mπράβο και στον Αλέξιο τον Πρώτο («αριστερό» πρωθυπουργό) για τη θερμή υποδοχή.

Τι (δεν) θέλουμε από το Κίνημα Αλλαγής…

Η αυτονομία του είναι όρος επιβίωσης και προϋπόθεση σταδιακής ανάκαμψης. Οσοι το εγκαλούν γιατί δεν πάει προκαταβολικά με το ένα ή το άλλο μεγαλύτερο κόμμα, ενδιαφέρονται μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ή για την προσωπική τους ανέλιξη

Του Γιώργου Καρελιά

Εδώ και δύο μήνες έχει φουντώσει η συζήτηση γύρω από ένα ερώτημα: με ποιον θα πάει το Κίνημα Αλλαγής μετά τις εκλογές, με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με την ΝΔ;

Το θέτουν δύο ειδών, δήθεν, διαπορούντες: 

Πρώτον, όσοι, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων, θέλουν να καταστήσουν το -μικρό έτσι όπως έχει καταντήσει- ενδιάμεσο κόμμα άθυρμα των επιδιώξεών τους, οι οποίες είναι ευδιάκριτες. Και οι δύο, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, θέλουν να του αποσπάσουν ό,τι έχει απομείνει σ’ αυτό από ψηφοφόρους, ώστε να δυναμώσουν κι άλλο ο ίδιοι. Κι αν, παρ’ όλα αυτά, κρατήσει κάποια κοινοβουλευτική δύναμη, να το ρυμουλκήσουν μετεκλογικά προς τα εκεί που θα βολεύει τον έναν ή τον άλλον. Οι επιδιώξεις και των δύο είναι εύλογες και -γιατί όχι;- θεμιτές. Το πολιτικό παιχνίδι είναι αδυσώπητο.

Δεύτερον, όσοι μέσα από το Κίνημα Αλλαγής -καλόπιστα ή με ιδιοτέλεια, υπάρχουν και οι δύο εκδοχές- θέλουν να το σύρουν από τώρα προς την ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεν πρώτοι, οι δεξιόφρονες, επικαλούνται το «φιλοευρωπαϊκό μέτωπο»(στο οποίο ανήκουν ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, ενώ αποκλείουν τον ΣΥΡΙΖΑ), τον «επικίνδυνο» ΣΥΡΙΖΑ (για τη Δημοκρατία, τους θεσμούς της και λοιπές πομφόλυγες), τη συνεργασία των δύο κομμάτων στην κυβέρνηση Σαμαρά και κάμποσα ακόμα. Οι δε δεύτεροι, οι αριστερόφρονες, προτάσσουν το (πολιτικώς και ιδεολογικώς) όμορον των δύο κομμάτων, τις «προοδευτικές δυνάμεις» και λοιπές, εξίσου, πομφόλυγες.

Σε αντίθεση με τις εύλογες επιδιώξεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, όσοι μέσα από το ΚΙΝΑΛ δείχνουν ότι «καίγονται» να το ρυμουλκήσουν προς το ένα ή το άλλο (μεγαλύτερο) κόμμα, επί της ουσίας –και ανεξαρτήτως προθέσεων– μόνο ζημιά μπορούν να του προκαλέσουν. Διότι, αν τελικά υποχρεωθεί να επιλέξει από τώρα συνεταίρο, είναι σαν να απεμπολεί την αυτονομία του, το μόνο «προσόν» που του έχει απομείνει στη μάχη της πολιτικής επιβίωσης.

Οι ισχυρισμοί των εκατέρωθεν αβανταδόρων ότι το ενδιάμεσο κόμμα πρέπει, σώνει και καλά, να διαλαλήσει από τώρα ότι την επομένη των εκλογών θα προστρέξει στο ένα ή στο άλλο στρατόπεδο είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αφελείς και, στη χειρότερη, πονηροί και ιδιοτελείς, αφού αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ή για την προσωπική τους ανέλιξη.

Σε όσους, εκ δεξιών, παριστάνουν σήμερα τους αμνήμονες υπενθυμίζουμε ότι Αντώνης Σαμαράς, στην προεκλογική περίοδο του 2012, απέκλειε «ρητά και κατηγορηματικά» κάθε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ (εδώ) και την επομένη των εκλογών γνωρίζουμε τι έγινε. Και σε όσους, εξ αριστερών, αναμηρυκάζουν σήμερα τα περί προοδευτικών δυνάμεων υπενθυμίζουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας τα 2015 ζητούσε αυτοδυναμία και απέκλειε κάθε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, τη δε επομένη των εκλογών έπεσε στην «προοδευτική» αγκαλιά των ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου (εδώ). Με ποιο θράσος, λοιπόν, σήμερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και οι αβανταδόροι τους στα μέσα ενημέρωσης εγκαλούν την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής ότι δεν προστρέχει άνευ ετέρου σ’ αυτήν την «προοδευτική» αριστεροδεξιά αγκαλιά;

Ολα αυτά έχουν τη σημασία τους, όμως δεν είναι πρωτεύοντα για τον ενδιάμεσο χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, που πιέζεται να πει από τώρα με ποιον θα πάει και ποιον θ’ αφήσει. Αλλα είναι τα πρωτεύοντα.

Σε επίπεδο τακτικής, να αναδείξει και να επιμείνει στην αυτονομία του. Αλλιώς δεν έχει μέλλον. Ο ψηφοφόρος που θα ακούσει το κόμμα αυτό να απεμπολεί την αυτονομία του, δηλώνοντας προκαταβολικά ότι θα αποτελέσει τον μετεκλογικό μπαλαντέρ του Τσίπρα ή του Μητσοτάκη, θα έχει κάθε λόγο να το εγκαταλείψει και να πάει απευθείας σε όποια κάλπη του ταιριάζει καλύτερα. Η αυτονομία, λοιπόν, είναι όρος επιβίωσης και προϋπόθεση για σταδιακή ανάκαμψη.

Και επί της ουσίας: το Κίνημα Αλλαγής είναι μεν μικρό κόμμα, αλλά δεν είναι χτεσινό. Ένα από τα κόμματα που το συνθέτουν, το μεγαλύτερο, έχει πλούσιο κυβερνητικό παρελθόν. Μαζί με τα αρνητικά του, που πρέπει να πετάξει στο καλάθι του παρελθόντος, το ΠΑΣΟΚ έχει πλήθος θετικών και προοδευτικών αποφάσεων και μέτρων, που σημάδεψαν την πορεία της χώρας. Πάνω σ’ αυτά μπορεί να πατήσει για να αναδείξει σήμερα τις διαφορές του με τους δεξιούς και αριστερούς κριούς, που επιδιώκουν τον παραγκωνισμό του μέσα από επιθέσεις, δήθεν, φιλίας.

Και για να πούμε παραδείγματα, το Κίνημα Αλλαγής:

–Δεν μπορεί να συμπορεύεται με τη ΝΔ σε ό,τι τυχοδιωκτικό εθνικά και οπισθοδρομικό κοινωνικά. Δηλαδή, δεν μπορεί να απορρίψει λύση στο Μακεδονικό, αν πληροί τις προϋποθέσεις που η κυβέρνηση Καραμανλή είχε θέσει το 2008 και η σημερινή ΝΔ παραμερίζει, για λόγους ψηφοθηρίας. Επίσης, δεν μπορεί να αμφιταλαντεύεται στην υποστήριξη αυτονόητων δικαιωμάτων, όπως κάνει η ΝΔ. Αλλωστε, κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ θέσπισαν τον πολιτικό γάμο και είπαν «όχι» στον μακαρίτη Χριστόδουλο για τις ταυτότητες.

–Δεν μπορεί να συμπορεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ σε εκφυλιστικά φαινόμενα κομματισμού και άλωσης του κράτους, που θυμίζουν ανάλογες τακτικές του παλαιού δικομματισμού ΠΑΣΟΚ – ΝΔ.

Πάνω απ’ όλα, όμως, ο ψηφοφόρος θα ήθελε να ακούσει, πέρα από «συντηρητικά» και «προοδευτικά» τσιτάτα, πώς το τρίτο κόμμα, που μπορεί αύριο να συγκυβερνήσει ξανά, θα συμβάλει στην αντιμετώπιση του ενός και μέγιστου προβλήματος, που καίει σήμερα τους Ελληνες και τα παιδιά τους. Πώς, δηλαδή, θα μειωθεί η θηριώδης ανεργία και θα περιοριστούν στοιχειωδώς η μαύρη εργασία και οι εξευτελιστικές αμοιβές. Eνα κόμμα που κυβέρνησε είκοσι και πλέον χρόνια και δεν έχει απαντήσεις στα ουσιώδη προβλήματα, τι σημασία έχει αν και με ποιον θα συγκυβερνήσει ξανά;

Ετσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, για το Κίνημα Αλλαγής ισχύει αυτό που είχε πει ο Λουδοβίκος ο 14ος: «Οποια πλευρά κι αν διαλέξω, ξέρω καλά ότι θα κατηγορηθώ». Γι’ αυτό είναι προτιμότερο να ακολουθήσουν τη συμβουλή του μεγαλύτερου ηθοποιού στις πολεμικές τέχνες, Μπρους Λι: «Πάρε ό,τι είναι χρήσιμο, πέταξε ό,τι είναι άχρηστο και πρόσθεσε ό,τι είναι προσωπικά δικό σου».  

Σενάριο βωβού κινηματογράφου

Τελικά ήξεραν από το 2009 ότι η «Πυθία», το δήθεν σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή, ήταν κατασκευασμένο, αλλά δεν μίλησαν. Τώρα οφείλουν εξηγήσεις. Από τον βωβό πρώην πρωθυπουργό μην περιμένετε βέβαια να πει αν πίστευε ότι απειλήθηκε η ζωή του. Εδώ δεν μίλησε για άλλα που απείλησαν τη ζωή της χώρας

Του Ανδρέα Πετρουλάκη

«Hξεις αφήξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις». Ο χρησμός της Πυθίας ήταν το κόμμα, αν έμπαινε μετά το «αφήξεις» ήταν ευοίωνος, αν έμπαινε μετά το «ουκ», θανάσιμος. Ένα παρόμοιο κόμμα χάθηκε μέσα στους λαβυρίνθους της ΕΥΠ το 2009, όταν έγινε γνωστό το σχέδιο «Πυθία». Τώρα μαθαίνουμε ότι εξ αρχής είχε διαπιστωθεί από την Υπηρεσία Πληροφοριών ότι το σχέδιο ήταν κατασκευασμένο —η Πυθία είχε πει ότι ο Καραμανλής θα έφευγε ανενόχλητος για τη Ραφήνα, αφέθηκε όμως σκοπίμως να κυκλοφορεί η εκδοχή ότι κάποιοι θέλανε να τον φάνε λάχανο. Γιατί;

Σίγουρα υπήρξαν πρόσωπα της ΕΥΠ και πιθανώς της κυβέρνησης που ήξεραν την αλήθεια και δεν μίλησαν. Ποια ήταν αυτά; Ο Πρωθυπουργός και ο αρμόδιος υπουργός τι πληροφόρηση είχαν; Ποιον ωφελούσε η κατασκοπολογία και τα σενάρια Τζον Λε Καρέ που γέμισαν σεντόνια σε εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία, και δημιούργησαν σκηνικό ηρωικής εξόδου ενός ηγέτη που απλώς έφευγε ως αποτυχημένος και μοιραίος; Γιατί κανείς δεν διέψευσε επισήμως αυτά τα αποκυήματα φαντασίας (τίνος;), που για πολλά χρόνια έπειθαν αρκετούς ότι μετά από δεκαετίες επανέκαμψαν στη χώρα μας σχέδια πολιτικής δολοφονίας, διότι είχαμε έναν ασυμβίβαστο πρωθυπουργό που έκανε αιρετική πολιτική και συγκρούστηκε με τα κατεστημένα διεθνή συμφέροντα; Εντάξει, οι περισσότεροι γελούσαν, πολλοί όμως είναι πάντα πρόθυμοι να πιστέψουν ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος από τα μανιχαϊστικά υλικά των καλών Ρώσων, κακών δυτικών και δουλοπρεπών ή ηρωικών ελλήνων πολιτικών.

Ετσι δημιουργήθηκε η αχλύ ενός μύθου. Ο Καραμανλής έφυγε γιατί ενόχλησε. Διότι αμφισβήτησε το παγκόσμιο status των δρόμων της ενέργειας, διότι δεν υπήρξε ο συνήθης βολικός εταίρος των Αμερικανών, διότι έκανε ανεξάρτητη εθνική πολιτική (αυτήν δηλαδή που κάνει κάθε έλληνας πολιτικός που προτιμά τους Ρώσους από τη Δύση). Ο Καραμανλής δεν έφευγε γιατί βούλιαξε την οικονομία με το πρωτοφανές δημοσιονομικό (κρυφό) έλλειμμα 15,6%, δεν έφευγε γιατί εκτόξευσε το χρέος σε δυσθεώρητα ύψη με 120 δισ. δάνεια σε πέντε χρόνια, δεν έφευγε γιατί προσλάμβανε δημοσίους υπαλλήλους σαν να μην υπάρχει αύριο, δεν έχανε πανηγυρικά με 10 μονάδες — αποχωρούσε ηρωικά σαν τον Βενιζέλο, με τις σφαίρες να τον περιμένουν στη γωνία. Και για αυτό το λόγο εχρίσθη εις το διηνεκές εθνική εφεδρεία.

Βοήθησε ασφαλώς και το γεγονός ότι στα χρόνια που ακολούθησαν την πτώση του άρχισε να αναδύεται με ορμή μια Ελλάδα ευεπίφορη στους μύθους, τη συνωμοσιολογία, το σύνδρομο καταδίωξης, τον κρατικισμό, τον αντιδυτικισμό και τη ρωσοφιλία, ένα ρεύμα που γιγάντωσε δύο κόμματα κρυφούς και φανερούς θαυμαστές του Καραμανλή. Το σενάριο του ασυμβίβαστου που έχασε γιατί συγκρούστηκε συντηρήθηκε από αυτό το κλίμα, και με τον καιρό έγινε το κλασικό αντιπαράδειγμα στους Κουίσλινγκ νεοφιλελεύθερους.

Τώρα όμως κάποιοι από τους βωβούς οφείλουν εξηγήσεις. Ποιοι γνώριζαν την αλήθεια για το κινηματογραφικό σχέδιο δολοφονίας και γιατί δεν φρόντισαν να αποκαταστήσουν εγκαίρως την αλήθεια; Για τον ίδιο τον πρώην Πρωθυπουργό, την παγκόσμια πρωτοτυπία βωβού βουλευτή, δεν τρέφει κανείς αυταπάτες ότι θα μας πει αν πίστευε ότι απειλήθηκε η ζωή του. Εδώ δεν μίλησε για άλλα που τον αφορούσαν, από τα οποία απειλήθηκε η ζωή της χώρας.

Πως ο νόμος Κατρούγκαλου αφαιρεί από τους συνταξιούχους επτά δισ ευρώ

Σοκ διαρκείας έχει φέρει στους συνταξιούχους, αλλά και γενικότερα στους ασφαλισμένους ο νόμος Κατρούγκαλου που αυτές τις μέρες κλείνει δύο χρόνια από την ψήφιση του.

Και αυτό γιατί οι διατάξεις του Μαΐου 2016 (περικοπές 2,9 δισ. ευρώ σε επικουρικές, εφάπαξ, μερίσματα, ΕΚΑΣ, μείωση στις νέες συντάξεις κλπ.) τις οποίες πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μαζί με τις τροποποιήσεις που ήλθαν τον Μάιο του 2017 και θα ισχύσουν από το 2019 (πχ περικοπές 3,1 δισ. ευρώ στις κύριες, επικουρικές συντάξεις μέσω του περιορισμού της "προσωπικής διαφοράς), προβλέπουν αφαίρεση πάνω από 6 δισ. ευρώ από τις τσέπες των συνταξιούχων.

Αν σε αυτά τα πακέτα προστεθούν και οι παρεμβάσεις άνω του 1 δισ. ευρώ που πέρασαν τον Ιούλιο του 2015, δηλαδή η επιβολή εισφοράς υγείας 6% στις επικουρικές συντάξεις, η αύξηση της ίδιας εισφοράς στις κύριες (από το 4% στο 6%), αλλά και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης από τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, τότε το συνολικό κόστος των τεσσάρων μεγάλων πακέτων μέτρων στο ασφαλιστικό την περίοδο 2015 -2017 με ορίζοντας εφαρμογής και την περίοδο 2019 -2022, ξεπερνά τα 7 δισ. ευρώ.

Καμία κατηγορία συνταξιούχων ή υπό συνταξιοδότηση ασφαλισμένων δεν γλίτωσε έως τώρα, ούτε θα γλιτώσει μελλοντικά από αυτές τις ανατροπές.

* Μετά από μία μεταβατική περίοδο, από το 2022, όλοι οι ασφαλισμένοι θα μπορούν να βγουν στη σύνταξη μόνο εφόσον έχουν κλείσει 40 έτη ασφάλισης στα 62 έτη τους ή αλλιώς θα βγαίνουν στη σύνταξη στα 67 τους εφόσον έχουν κλείσει τουλάχιστον 15 έτη ασφάλισης.

* Από το 2020 καταργείται πλήρως το ΕΚΑΣ για τους χαμηλοσυνταξιούχους των 664 ευρώ, μετά από μία περίοδο (2015 -2019) σταδιακής μείωσης, η οποία έχει στοιχήσει ήδη το ΕΚΑΣ από τους συνταξιούχους των 774 ευρώ.

* Από το 2021 καταργούνται όλες οι κλιμακωτές εκπτώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές (οι οποίες ίσχυαν για την περίοδο 2017 - 2021) για τους ασφαλισμένους του τέως ΕΤΑΑ (μηχανικούς, γιατρούς, δικηγόρους) με πάνω από 5 έτη ασφάλισης ενώ από το 2019 θα υπολογίζονται με βάση το 100% του ακαθαρίστου εισοδήματος τους (σ.σ. καθαρό δηλωτέο εισόδημα 2018 συν καταβλητέες εισφορές το 2018 βάσει εισοδήματος 2017). Με άλλα λόγια, θα καταργηθεί η έκπτωση 15% που ισχύει φέτος, οδηγώντας σε ανάλογη αύξηση των καταβλητέων εισφορών για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες.

* Από το 2019 μειώνεται η "προσωπική διαφορά" για 850.000 - 1,4 εκατ. συνταξιούχους, δηλαδή για το 1/3 ή τα 2/3 αντίστοιχα (σ.σ. ανάλογα με το σενάριο το οποίο θα επιλεγεί από την κυβέρνηση για την εξοικονόμηση 2,1 δισ. ευρώ) τόσο στις κύριες, όσο και στις επικουρικές συντάξεις, οι οποίες καταβάλλονταν κατά την 12η Μαΐου 2016.

Η μείωση αυτή θα αφορά και τις καταβαλλόμενες κατά την παραπάνω ημερομηνία συντάξεις χηρείας.

* Από το 2019 έως και το 2022, επίσης, δεν θα καταβληθούν οι προβλεπόμενες ονομαστικές αυξήσεις (βάσει της εξέλιξης του ΑΕΠ και του πληθωρισμού) σε όλες τις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις.

* Κοντά στις 2 από τις 3 συντάξεις τις οποίες αιτούνται ασφαλισμένοι από την 12η Μαΐου 2016 και έπειτα υπόκεινται μειώσεις έως 25% (αν οι αιτήσεις έγιναν μεταξύ 13 Μάη -31 Δεκεμβρίου 2016), έως 30% αν έγιναν το 2018 και έως 35% -40% αν οι αιτήσεις γίνουν από την 1η Ιανουαρίου 2019.

* Στο μεταξύ, επικουρικές συντάξεις τις οποίες έχουν αιτηθεί ασφαλισμένοι από την 1η Ιανουαρίου 2015 και έπειτα, υπόκεινται μειώσεις έως και 50% κατ΄ εφαρμογή των περικοπών που υπέστη 1 στις 5 καταβαλλόμενες επικουρικές συντάξεις τον Ιούνιο του 2016.

* Τα μερίσματα τα οποία λαμβάνουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπάγονται στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων έχουν μειωθεί αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου 2016 κατά 40%. Οι μειώσεις αυτές ισχύουν σε κάθε δημόσιο υπάλληλο (που υπάγεται στο ΜΤΠΥ) ο οποίος βγαίνει στην σύνταξη.

* Τα εφάπαξ τα οποία αιτήθηκαν ασφαλισμένοι μετά την 1η Σεπτεμβρίου 2013 καταβάλλονται μειωμένα κατά 10% έως 20%.

* Η νέα εισφορά 6% σε όλες τις επικουρικές συντάξεις υπέρ του ΕΟΠΥΥ αλλά και η αυξημένη εισφορά 6% (από το 4%) σε όλες τις κύριες συντάξεις για τον ίδιο λόγο ισχύει κανονικά από την 1η Ιουλίου του 2015, έστω και αν έχει διορθωθεί η βάση υπολογισμού της.

Capital         

Στα δικαστήρια δάσκαλος που εμπόδισε πλειστηριασμό σπιτιού ανέργου

Σήμερα (Τετάρτη) οδηγείται στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης ο δάσκαλος Ηλίας Σμήλιος, πρόεδρος του Δ.Σ. του Ζ' Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσσ/νίκης.

Η νέα αυτή δίωξη είναι η τρίτη που ασκείται από τον Γενάρη του 2018 στη Θεσσαλονίκη και έρχεται να προστεθεί σε ανάλογες στην Αθήνα, στην Πρέβεζα και το Άργος.

Αποδίδονται κατηγορίες για μια σειρά από αδικήματα απλώς και μόνο γιατί μαζί με εκατοντάδες άλλους πολίτες υπερασπίστηκαν το δικαίωμα των εργαζόμενων και των ανέργων, των νέων και των συνταξιούχων στη λαϊκή κατοικία και περιουσία, απέναντι στη λεηλασία που ασκούν οι τράπεζες.

Στον  Ηλία Σμήλιο αποδίδεται η κατηγορία για το ειδεχθές έγκλημα της «παρακώλησης διενέργειας πλειστηριασμού» από κοινού στις 28/9/2016 στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης.

Η συγκεκριμένη «εγκληματική» πράξη, να θυμίσουμε, αφορά την αποτροπή αρπαγής, από την Τράπεζα Πειραιώς, του σπιτιού του Μιχάλη Π. και της πολυμελούς άπορης οικογένειάς του, με τον ίδιο κι ένα παιδί ΑμεΑ!

Στην Θεσσαλονίκη και όλη τη χώρα το κίνημα κατά των πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, με πρωτοφανή μαζικότητα και μαχητικά χαρακτηριστικά, δίνει με επιτυχία μια σημαντική μάχη ενάντια στα συμφέροντα των τραπεζών και των μεγαλοσυμβολαιογράφων.

Με τη δράση του προκάλεσε έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις και αναταράξεις και οδήγησε ακόμη και τους συμβολαιογραφικούς συλλόγους της χώρας να διαφοροποιηθούν από την κυβερνητική πολιτική για τους πλειστηριασμούς και να απέχουν από αυτούς.

Ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη, ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων με τη συμμετοχή και την υποστήριξη πολλών συλλογικοτήτων της πόλης, συνελεύσεων γειτονιάς, σωματείων, φοιτητικών συλλόγων κ.ά., αγκαλιάστηκε από πλατιά στρώματα της χειμαζόμενης κοινωνίας της πόλης.

Εκατοντάδες άνθρωποι όχι μόνο απευθύνονται σ' αυτόν για να ζητήσουν βοήθεια και αλληλεγγύη, αλλά και συμμετέχουν στις δράσεις του ενάντια στην οικονομική βία που ασκείται σήμερα στην κοινωνική πλειοψηφία.

Κυβέρνηση, Ε.Ε. και τραπεζίτες άρχισαν να εφαρμόζουν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ακόμη και για χρέη προς το Δημόσιο (εφορίες, ταμεία, δήμοι) ώστε να μπορούν πιο εύκολα να αρπάζουν τη λαϊκή κατοικία και περιουσία.

Ετοιμάζουν 130.000(!) πλειστηριασμούς μέχρι το 2021, στη μεγαλύτερη επιχείρηση μεταφοράς λαϊκού πλούτου στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.

Σε ψήφισμά τους δεκάδες φορείς σε όλη τη χώρα επισημαίνουν ότι «είναι προφανές ότι το κίνημα αυτό θεωρείται πραγματικά επικίνδυνο για την πολιτική τους. Έτσι, μετά την αποτυχία συκοφάντησης και απαξίωσής του από την κυβέρνηση και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, η επίθεση εναντίον του παίρνει τα γνωστά χαρακτηριστικά της αστυνομικής και δικαστικής δίωξης και καταστολής, με την ψήφιση και εφαρμογή του ιδιώνυμου και την αστυνομική προστασία των συμβολαιογραφικών γραφείων, το ξύλο, τα χημικά και τις συλλήψεις των διαδηλωτών. Γι' αυτό είμαστε στο πλευρό του Ηλία Σμήλιου, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας, αλλά και τη συμφωνία μας με τον αγώνα και τους στόχους αυτού του κινήματος.

Οι φορείς καλούν σήμερα στη μία το μεσημέρι στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης και ζητούν την άμεση παύση κάθε προκαταρκτικής εξέτασης και κάθε δίωξης και την απόσυρση όλων των κατηγοριών σε βάρος του Ηλία Σμήλιου, την κατάργηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και κατασχέσεων, την προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, με την καθιέρωση του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας και τη διαγραφή χρεών των λαϊκών νοικοκυριών προς τράπεζες και κράτος.     

 Χρήστος Κάτσικας  

Συντηρητικοί και επαναστάτες

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Τρανταχτά μυαλά έχουν μιλήσει για τη βλακεία και την ευφυΐα των μαζών. Βλάκες, λένε, είναι οι συντηρητικοί και ευφυείς οι επαναστάτες -αφού λοιπόν σήμερα δεν βρίσκεις επαναστάτες εύκολα συνάγεται ότι είμαστε όλοι [καλά, οι πλείστοι] βλάκες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτά είναι εξυπνάδες των σπουδαίων, που θέλουν να επισημάνουν κάτι σημαντικό τάχα για την πορεία της ιδεολογικής ανθρωπότητας και να μη δινόταν περαιτέρω σημασία.

Αλλά, για να δούμε· τι σημαίνει να είσαι συντηρητικός και τι επαναστάτης; Δεν ακούγεται γελοίο και ανούσιο; Δεν προκαλεί τον γέλωτα; [Καλό θα ήταν εν προκειμένω να διαβαστεί το βιβλίο για τον Συντηρητισμό που έχει συγγράψει ο Παναγιώτης Κονδύλης]. Συντηρητικός λένε ότι είναι αυτός που υπερασπίζεται την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και επαναστάτης ο... [τρέχα γύρευε· κάποιος υποτίθεται που θέλει να ανατρέψει το σύστημα και ας μην έχει ιδέα τι θα ακολουθήσει].

Γενικά, είμαστε με τις αγέλες, εννοώ υποστηρίζουμε ότι αυτές όντως επικρατούν με μόνη δύναμη την αδυναμία τους [την άγνοιά τους και λοιπά]. Κάποιοι έχουν τονίσει ότι η βλακεία είναι αήττητη -δεν παλεύεται ρε αδερφέ, αυτό. Ο χώρος άρα είναι ελεύθερος να τον κατακυριεύσουν όσοι έχουν καταλάβει το αξίωμα τούτο [είπαμε, «η βλακεία είναι αήττητη»], αδιαφορώντας για ιδεολογίες και διάφορες πολιτικές, ακόμη και πολιτιστικές αρλούμπες.

Το φαινόμενο όλων των γελωτοποιών, που καταλαμβάνουν θέσεις στο ελληνικό κοινοβούλιο, οφείλει να εξεταστεί από τους ακαδημαϊκούς της χώρας, από τους πανεπιστημιακούς και άλλους πνευματικούς πατέρες [ή και γιους] της πνευματικότητας και της καλλιτεχνίας -της τέχνης να πούμε και της μετουσίωσης της ύλης σε πνεύμα. Δεν έχουν άδικο όσοι αποσύρονται στη μοναξιά τους· έτσι μου φαίνεται. Προβαίνουν νομίζω σε αυτή τη γενναία πράξη, διότι δεν βρίσκουν συνομιλητές [σύγχρονους, όχι πεθαμένους -αλλά πιο ζωντανοί φαίνονται οι πεθαμένοι παρά οι ζωντανοί· ο λόγος τους εννοώ είναι πιο σύγχρονος].

Διάβαζα κάπου ότι ένας ήρωας του Σαίξπηρ είναι ο εκφραστής του νέου τύπου ανθρώπου, του ατομικιστή, που προβάλλει στην ιστορία το εγώ του ανθρώπου -ιδιώτη, που διεκδικεί την ελευθερία του. Προφανώς ο συντάκτης αγνοεί παντελώς τον Αρχίλοχο αλλά και όλους τους αρχαίους Λυρικούς [μας], που με τόση μανία σχεδόν μίλησαν για την ψυχή τους που καιγόταν, για τον τάραχο των σπλάχνων τους. Τι να πεις. Μιλάνε για μοντερνισμούς και νεωτερικότητα, χωρίς να ξέρουν ότι αυτά έχουν συμβεί εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Εκτός εάν νομίζουν ότι και αυτό το αρχαίο «κτίριο» της Ακρόπολης δεν είναι νεωτερικό...

Φίλοι τινές εξομολογούνται πως όχι απλώς είμαστε βλάκες αλλά βλάκες με περικεφαλαία, αφού δεν αντιδρούμε σε αυτήν την ομοιοτροπία και ομοιοσυστασία, αφού έχουμε αποδεχτεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση [και όλα αυτά τα καταγγελτικά, αλλά -ζητώ συγγνώμη- ανέξοδα]. Ομως, όπως όλα δείχνουν, είτε συντηρητικοί είμαστε είτε επαναστάτες, στο ίδιο καζάνι βράζουμε, είμαστε για τα πανηγύρια με άλλα λόγια αλλά, ως συνήθως, πέρα βρέχει -μέρα με τη μέρα γινόμαστε ακόμη πιο περίπλοκοι [αντί να γίνουμε απλοί, όπως λέει ο εκ Μονεμβασίας ποιητής μας]. Σχιζοειδείς κατά κάποιον τρόπο.

      

Guardian: Ο Κάρολος πάει στην Ελλάδα για να γιατρέψει «παλιές πληγές»

«Επίθεση γοητείας» χαρακτηρίζει ο Guardian στην ιστορική επίσημη επίσκεψη του πρίγκιπα Καρόλου και της συζύγου του Καμίλα στην Ελλάδα.

Μια επίσκεψη που αποσκοπεί στην ανάδειξη των στρατιωτικών και ναυτικών δεσμών των δύο χωρών, στη βελτίωση των διμερών σχέσεων με φόντο τις ολοένα και πιο περίπλοκες διαπραγματεύσεις για το Brexit, αλλά και στην επούλωση παλιών πληγών, «όπως άφησε ο πρίγκιπας να εννοηθεί», αναφέρει η βρετανική εφημερίδα.

«Η Ελλάδα είναι μια από τις λίγες χώρες (και το μόνο κράτος-μέλος της ΕΕ) που δεν έχει επισκεφθεί επισήμως η βασίλισσα. Ο δούκας του Εδιμβούργου -Έλληνας πρίγκιπας που γεννήθηκε στην Κέρκυρα- αναγκάστηκε να φύγει μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1923, με τον πατέρα του, πρίγκιπα Ανδρέα, μόλις να γλιτώνει την καταδίκη σε θάνατο και την εκτέλεση. Το αρνητικό κλίμα στις σχέσεις επιτάθηκε όταν οι Έλληνες ψήφισαν σε δημοψήφισμα το 1974 για την κατάργηση της μοναρχίας ανατρέποντας τον βασιλιά Κωνσταντίνο», γράφει ο Guardian.

 

Ο Δούκας του Εδιμβούργου, πρίγκιπας Φίλιππος, έγινε στη συνέχεια σύζυγος της βασίλισσας Ελισάβετ 

  

Η βρετανική εφημερίδα φιλοξενεί και δηλώσεις του καθηγητή Κέβιν Φέδερστοουν, επικεφαλής του Hellenic Observatory του Londons School of Economics:

«Η επίσκεψη του Καρόλου ως φυσικού διαδόχου του θρόνου μπορεί να αποφορτίσει τις εντάσεις εκ μέρους μιας οικογένειας που νιώθει αδικημένη από την εκθρόνιση ενός δικού της. Ο Κωνσταντίνος είναι οικείος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, αλλά ακόμη και αυτός έχει συμβιβαστεί με την πραγματικότητα. Τώρα πρέπει να κάνουν το ίδιο και τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ».

Στο άρθρο επισημαίνεται ότι ο Κάρολος θεωρείται, κατά την άποψη Βρετανών διπλωματών, ένα ισχυρό ατού για τη χώρα του, σε μια περίοδο που οι διμερείς σχέσεις αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία ενόψει του Brexit.

«Τα οφέλη έγκεινται στην καλή θέληση που αντανακλάται σ’ αυτούς που θα συναντηθούν με τις υψηλότητές τους [Καρόλου και Καμίλας]. Επιστρατεύουμε [η Βρετανία] ένα ισχυρό στρατηγικό πόρο. Είναι αδύνατο να μετρηθούν οι θετικές επιπτώσεις. Δεν είναι ούτε η ήπια ισχύς, ούτε η πολιτισμική επιρροή, αλλά ξέρουμε ότι αποδίδει, ενισχύοντας τις φιλίες μας και χτίζοντας σχέσεις», σχολίασε στην εφημερίδα ο στρατιωτικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Τιμ Φερνς.

Ο Guardian σημειώνει ότι ο Κάρολος έχει ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα, «παρά τις επιφυλάξεις του πατέρα του»: κάνει συχνά διακοπές στη χώρα μας, όπως πέρυσι το καλοκαίρι στην Κέρκυρα με την Καμίλα, και νιώθει μια έλξη προς την Ορθοδοξία - η γιαγιά του Αλίκη, από την πλευρά του πατέρα του, ήταν καλόγρια για το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της.

Εξηγεί δε ότι αυτή η έλξη του διαδόχου του βρετανικού θρόνου προς την Ορθοδοξία είναι που τον καθιστά δημοφιλή εδώ, αλλά και ο λόγος για τον οποίο δημοπράτησε υδατογραφίες του για να συγκεντρώσει χρήματα για την ανακαίνιση της αγαπημένης του Μονής Βατοπεδίου και τη συντήρηση αρχαίων μονοπατιών στο Άγιον Όρος.

Και καταλήγει: «Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σημειώνουν ότι έλαχε σε μια αριστερή κυβέρνηση να φιλοξενήσει το πριγκιπικό ζεύγος. Αλλά καθώς πλησιάζει η ώρα της επίσκεψης -με τον κορυφαίο σχεδιαστή μόδας της Αθήνας να αναλαμβάνει την αμφίεση της συζύγου του Έλληνα πρωθυπουργού- ο ενθουσιασμός είναι ορατός... Οι αβρότητες υπαγορεύουν να αποφευχθεί μια επίσκεψη στο διαμάντι, στο στέμμα της Αθήνας, την Ακρόπολη του 5ου π.Χ. αιώνα. “Αυτό λέγεται τακτ”, είπε ο Νίκος Ξυδάκης, πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών. “Διπλωματικό τακτ. Ο Κάρολος είναι δημοφιλής εδώ και θέλουμε να νιώσει καλοδεχούμενος”».

  iefimerida.gr