Η Γερμανία σπέρνει λιτότητα, η ΕΕ θερίζει ευρωσκεπτικισμό

Του Δημήτρη Χρήστου

«Εδώ βρίσκεται το βασικό μάθημα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Εάν η φιλελεύθερη δημοκρατία αποτύχει να δώσει οικονομική ευημερία για ένα ικανοποιητικά μεγάλο τμήμα του πληθυσμού σε αρκετά μεγάλες περιόδους, τελειώνει, μαζί με τους χρηματοοικονομικούς και οικονομικούς θεσμούς που έχει δημιουργήσει» έγραψε στο άρθρο του στους Financial Times ο Βόλφγκανγκ Μινχάου, με αφορμή την πολιτική κρίση στην Ιταλία.

Και πράγματι έχει δίκιο. Η Γερμανία εκμεταλλεύτηκε τη νομισματική ένωση, εμποδίζοντας την οικονομική ολοκλήρωση της ΕΕ προς όφελός της. Σήμερα για παράδειγμα, με την παγκόσμια οικονομία σε αναστάτωση και τα επιτόκια δανεισμού όλων των χωρών σε άνοδο, οι αποδόσεις των γερμανικών 10ετών τίτλων μειώθηκαν στο χαμηλό επίπεδο για το 2018 του 0,3%. Τι είδους ενιαία οικονομία είναι αυτή; Τι είδους θεμιτό έχει αυτός ο ανταγωνισμός εντός της Ευρωζώνης;

Πολλοί οργίζονται με την αλαζονεία με την οποία το Βερολίνο κυρίως αντιμετώπισε την κρίση των Ιταλών πολιτών. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του γερμανού επιτρόπου προϋπολογισμού Γκίντερ Έτινγκερ που δήλωσε μετά το ναυάγιο σχηματισμού κυβέρνησης στην Ιταλία ότι: «Οι αγορές θα μάθουν στους Ιταλούς πώς να ψηφίζουν».

Τίποτα δεν είναι άσπρο μαύρο

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και ευθύνες για την οικονομική κατάσταση της ιταλικής οικονομίας δεν έχουν μόνον οι Βρυξέλλες. Ήταν ευθύνη των ιταλικών κυβερνήσεων και που παρά τις μεγάλες οικονομικές δυνατότητες της χώρας, την επιβάρυναν με αβάσταχτα δάνεια που σήμερα φτάνουν τα 2,3 τρισ. ευρώ, χωρίς να δημιουργούν ανάπτυξη.

Ποτέ οι ιταλικές κυβερνήσεις που εκπροσωπούσαν την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ένωσης, δεν έκαναν χρήση της αξίας των διαπραγματευτικών μετοχών τους στην ΕΕ. Η κάθαρση στη χώρα, δεν ολοκληρώθηκε και η διαφθορά δεν εξαλείφθηκε. Ναι αλλά αυτούς τους τιμώρησαν οι ψηφοφόροι, είναι ο αντίλογος. Μάλιστα. Και αυτοί που εξέλεξαν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της μεγάλης αλλαγής.

Ο Ιταλός πρόεδρος, η μόνη αντίρρηση που πρόβαλε στην εντολή σχηματισμού κυβέρνησης των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας, ήταν στο πρόσωπο του δηλωμένου ευρωσκεπτικιστή, του 81 ετών Πάολο Σαβόνα για τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Για ποιο λόγο οι δύο ετερόκλητοι εταίροι δεν συμβιβάστηκαν εξαρχής για να αποφευχθεί η κρίση και προτίμησαν να οδηγήσουν τη χώρα σε νέα εκλογική αναμέτρηση εν μέσω αναταραχής;

Είναι αρκετοί που έθεσαν το ερώτημα μήπως έχουν σχέδιο για την έξοδο της χώρας από το ευρώ; Και μπορούν να το υλοποιήσουν εγκλωβίζοντας τη μισή εκλογικά Ιταλία, χωρίς δημοψήφισμα; Επισήμως, στο κυβερνητικό πρόγραμμά τους δεν θέτουν τέτοιο ζήτημα. Σύμφωνα μάλιστα με δύο δημοσκοπήσεις τα ποσοστά των Ιταλών υπέρ της παραμονής στο ευρώ φτάνουν έως και το 72%. Οι δημοσκοπήσεις έγιναν από τους οργανισμούς Euromedia και Piepoli για την εκπομπή «Porta a Porta» του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου RAI.

Ο αναγκαίος συμβιβασμός

Το θέμα είναι ότι από την κρίση που προκλήθηκε δεν τρόμαξαν μόνον οι αγορές. Τρόμαξαν και οι ίδιοι οι Ιταλοί. Και το μήνυμα δεν μπορούσε να αγνοηθεί ούτε από τα Πέντε Αστέρια ούτε από την Λέγκα που τελικά την Τετάρτη αποφάσισαν να συμβιβαστούν με τον πρόεδρο της Ιταλίας.

Πρωθυπουργός της κυβέρνησης θα είναι ο Τζουζέπε Κόντε. Οι ηγέτες των δύο κομμάτων, Σαλβίνι και Ντι Μάιο είναι αντιπρόεδροι και αντιστοίχως υπουργοί Εσωτερικών και Οικονομίας-Εργασίας. Το υπουργείο Οικονομικών ανέλαβε ο καθηγητής Τζιοβάνι Τρία (πρόεδρος της Εθνικής Σχολής Διοίκησης και καθηγητής της πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Vergata) και τελικά ο Σαβόνα ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο των Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.

Το Βερολίνο παίζει με τη φωτιά

Η Ευρώπη όπως είναι σήμερα, δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά, αγνοώντας τα κύματα των δεξιών εθνικισμών που έχουν εκδηλωθεί στην Ανατολή και ριζώνουν στη Γαλλία και στην Ιταλία, ακόμα και στη Γερμανία. Η ενότητα της ΕΕ απειλείται σοβαρά. Και όπως είναι τα πράγματα σήμερα στον κόσμο, η ενότητα και η οικονομική της ολοκλήρωση είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ.

Το θέμα είναι ότι υπάρχουν χώρες που αρνούνται να ενταχθούν πραγματικά και πολίτες αγανακτισμένοι, έτοιμοι να πάνε στο άλλο άκρο για να εκδικηθούν τους ηγεμόνες. Και είναι πρωτίστως ευθύνη της Γερμανίας να αντιληφθεί το ταχύτερο δυνατό το κακό που έχει προκαλέσει στο ενοποιητικό εγχείρημα και τα ερείπια που θα ακολουθήσουν εάν συνεχίσει στον ίδιο δρόμο.

Πως θα μπορούν να λειτουργήσουν οι παγκόσμιες ισορροπίες σε έναν κόσμο με διαλυμένη την ΕΕ, τον Τραμπ να κηρύττει οικονομικό πόλεμο σε όλους τους άλλους και την Μέση Ανατολή των πετρελαίων να φλέγεται; Εκτός, εκτός αν η Γερμανία μπει στην τρίτη καταστροφική πρόκληση να συνεχίσει μόνη και κυρίαρχη με όσους δορυφόρους επιθυμούν να την ακολουθήσουν. Θα επιστρέψουμε ένα αιώνα πίσω;

Ο τυφώνας Τραμπ πλήττει την Ε.Ε.

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Το «τέλος της Δύσης» μέσα από ένα ιστορικό διαζύγιο Αμερικής – ηπειρωτικής Ευρώπης αποτελεί μία από τις πιο δημοφιλείς προφητείες των διεθνολόγων. Παρότι τα γεγονότα δεν έχουν δικαιώσει, μέχρι σήμερα, τις Κασσάνδρες, αυτό δεν τις εμποδίζει να επανέρχονται στο αγαπημένο τους μοτίβο – άλλωστε, η Κασσάνδρα αποδείχθηκε τελικά ότι είχε δίκιο και όσοι δεν την άκουσαν, κακό του κεφαλιού τους.

Τούτο το καλοκαίρι προσφέρεται για καταστροφολογικές προβλέψεις. Η τορπίλη Τραμπ στη διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν έφερε τις ΗΠΑ σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης με την Ευρώπη. Παράλληλα, την 1η Ιουνίου εκπνέει το τελεσίγραφο της Ουάσιγκτον στους Ευρωπαίους για το άνοιγμα των αγορών τους στα αμερικανικά προϊόντα, υπό την απειλή εμπορικών πολέμων, οι οποίοι, σύμφωνα με τον Τραμπ, «είναι καλό πράγμα και εύκολα κερδίζονται».

Τότε και τώρα

Δεν είναι η πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που η διατλαντική σχέση δοκιμάζεται από επικίνδυνους τρανταγμούς. Στην κρίση του Σουέζ, το 1956, η Αμερική του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με Βρετανία, Γαλλία και Ισραήλ, σε μια τακτική σύγκλιση με την ΕΣΣΔ, που έκανε σαφές σε όλο τον κόσμο ποιοι ήταν οι καινούργιοι άρχοντες του κόσμου. Στον πόλεμο του Βιετνάμ, ήρθε η σειρά της Αμερικής να απομονωθεί από όλους τους συμμάχους της, ακόμη και από τη Βρετανία του Χάρολντ Ουίλσον. Κάτι ανάλογο συνέβη το 2003 με τον πόλεμο του υιού Μπους εναντίον του Ιράκ, όταν το περιστασιακό μπλοκ Γαλλίας, Γερμανίας και Ρωσίας έβαλε φρένο στα σχέδια των νεοσυντηρητικών για έναν «Νέο Αμερικανικό Αιώνα». Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, το «Ρήγμα του Ατλαντικού» έκλεισε γρήγορα και το «Τέλος της Δύσης» εξοστρακίστηκε πέρα από τη γραμμή του ορίζοντα.

Τούτη τη φορά, όμως, τα πράγματα δεν αποκλείεται να εξελιχθούν διαφορετικά. «Στις προηγούμενες ρήξεις, Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρώπη διαφωνούσαν για τα μέσα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που η διαμάχη αφορά τους ίδιους τους σκοπούς», εκτιμά ο Τσαρλς Κάπτσαν, υπεύθυνος για τη διαχείριση των ευρωπαϊκών υποθέσεων στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ επί προεδρίας Ομπάμα. Οι ασυνήθιστα υψηλοί τόνοι των Ευρωπαίων ηγετών έναντι της κυβέρνησης Τραμπ ενισχύουν την άποψή του. «Με τέτοιους φίλους, τι ανάγκη έχουμε από εχθρούς», διερωτήθηκε τις προάλλες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ. «Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να συμπεριφέρονται σαν οικονομική αστυνομία του πλανήτη», εξερράγη ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μπρινό Λε Μερ. «Αν αποδεχθούμε ότι άλλες μεγάλες δυνάμεις, ακόμη κι αν είναι σύμμαχοί μας, μπορούν να αποφασίζουν για λογαριασμό μας, τότε δεν είμαστε πλέον κυρίαρχοι», προειδοποίησε ο Εμανουέλ Μακρόν στη πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., στη Σόφια.

Αυτό καθαυτό το Ιρανικό έχει μεγάλη σημασία για τους Ευρωπαίους. Δεν είναι μόνο τα διαφυγόντα κέρδη από τις προγραμματισμένες συμφωνίες μεγάλης κλίμακας με τους Ιρανούς στην ενέργεια, την αγορά Airbus, την αυτοκινητοβιομηχανία και άλλους τομείς – συμφωνίες που κινδυνεύουν να τιναχτούν στον αέρα υπό τη δαμόκλειο σπάθη των αμερικανικών κυρώσεων. Το χειρότερο είναι ότι η απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και η λίστα – τελεσίγραφο των 12 αξιώσεων που διατύπωσε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο στην Τεχεράνη σηματοδοτούν μια υπερ-επιθετική πολιτική για την ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος, ακόμη και με πόλεμο. Εναν πόλεμο, τις άμεσες συνέπειες του οποίου θα μοιραστούν οι Ευρωπαίοι με τους λαούς της περιοχής και όχι βέβαια η μακρινή Αμερική, που απολαμβάνει την ασφάλεια των δύο ωκεανών της και έχει εξασφαλίσει εσχάτως ενεργειακή αυτάρκεια.

Σαν νέο 1914

Παρ’ όλη την αυτοτελή σημασία του, το Ιρανικό φαίνεται ότι έδρασε κυρίως ως «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι», όπως εκτιμούσε ο Κάπτσαν στο αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy. Το θεμελιωδώς καινούργιο στοιχείο με την κυβέρνηση Τραμπ είναι ότι βλέπει τον κόσμο ωσάν να βρίσκεται στα πρόθυρα ενός νέου 1914, με κύριο χαρακτηριστικό τη σύγκρουση –οικονομική και γεωπολιτική– μεταξύ μεγάλων δυνάμεων. Υπό αυτή την οπτική, οι κύριες απειλές για τις ΗΠΑ δεν είναι κράτη σαν το Ιράν ή τη Βόρεια Κορέα, ούτε ασύμμετρες απειλές όπως η διεθνής τρομοκρατία, αλλά η Κίνα, η Ρωσία και –στο οικονομικό πεδίο– η Γερμανία. Το ΝΑΤΟ είναι ένα παρωχημένο εργαλείο περιορισμένης αξίας χρήσης, ενώ η Ε.Ε. αποτελεί δυνητική απειλή και καλύτερα θα ήταν να εκλείψει ή να συρρικνωθεί. Από εδώ η ανοιχτή υποστήριξη Τραμπ στο Brexit και η συστηματική προσπάθεια διάσπασης της Ενωσης. Το είδαμε αυτό με αφορμή τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, στην οποία επιδιώκει να παρασύρει τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Το ίδιο σενάριο εκτυλίσσεται μέσω της απειλής εμπορικού πολέμου, που θίγει άμεσα τα θηριώδη πλεονάσματα της Γερμανίας, εκβιάζοντάς τη να υποταχθεί πολιτικά ή να αντιμετωπίσει επώδυνες οικονομικές συνέπειες.

Παρίσι, Βερολίνο και Μόσχα

Απέναντι στην πρόκληση Τραμπ, η Ε.Ε. δυσκολεύεται να βρει κοινό βάδισμα. Προβλέψιμα, η Γαλλία πρωτοστατεί στις προσπάθειες συγκρότησης ενιαίου ευρωπαϊκού μετώπου. Ο Εμανουέλ Μακρόν πιέζει για σθεναρή αντίσταση, ακόμη και αντίμετρα στην Αμερική προκειμένου να διασωθεί η συμφωνία με το Ιράν, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός Ζαν-Πιερ Ραφαρέν δεν διστάζει να προτείνει τη συγκρότηση μιας ομάδας G4 από τη χώρα του, τη Γερμανία, τη Ρωσία και την Κίνα. Ωστόσο η Γερμανία, πάντα επιφυλακτική στις γκωλικού τύπου χειρονομίες και η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα θιγεί από ενδεχόμενο εμπορικό πόλεμο των ΗΠΑ, επιμένει στις πιο συντηρητικές παραδόσεις της Realpolitik. Ο υπουργός Οικονομικών Πέτερ Αλτμάιερ αναγνώρισε ότι η Ε.Ε. μπορεί μεν να καλύψει τις ευρωπαϊκές εταιρείες έναντι ενδεχόμενων προστίμων από τις ΗΠΑ για παραβίαση των κυρώσεων κατά του Ιράν, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αποτρέψει τον αποκλεισμό τους από το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Γεγονός είναι ότι η πρόκληση Τραμπ τείνει να φέρει πιο κοντά το γαλλογερμανικό ζεύγος με τη Ρωσία του Πούτιν, επαναφέροντας ένα σκηνικό τύπου 2003. Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας η Αγκελα Μέρκελ φιλοξενήθηκε από τον Ρώσο ηγέτη στο Σότσι, ενώ στο τέλος αυτής της βδομάδας ήρθε η σειρά του Εμανουέλ Μακρόν να επισκεφθεί την Αγία Πετρούπολη. Η σύμπτωση στο Ιρανικό, αλλά και η στενή ενεργειακή σχέση Γερμανίας – Ρωσίας ευνοούν την ευρωρωσική προσέγγιση, αν και η ανοιχτή πληγή του Ουκρανικού στέκεται εμπόδιο στη διαμόρφωση μιας οικονομικής και πολιτικής συνεννόησης, που θα μπορούσε να αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρασία.

   

Η Ιταλία έχει κυβέρνηση και η Ευρώπη μία κίνηση

Η Ιταλία έχει πλέον και επίσημα κυβέρνηση. Ο νέος πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε και τα στελέχη των Πέντε Αστέρων και της ακροδεξιάς Λέγκας του Βορρά που αναλαμβάνουν υπουργικές θέσεις, μεταξύ αυτών και οι επικεφαλής των δύο κομμάτων Λουίτζι Ντι Μάιο (Πέντε Αστέρια) και Ματτέο Σαλβίνι (Λέγκα), ορκίστηκαν ενώπιον του Προέδρου της Ιταλίας Σέρτζιο Ματαρέλα. Η πρόκληση όμως μόλις τώρα αρχίζει, καθώς η σχέση μεταξύ της νέας Ιταλικής κυβέρνησης και των Βρυξελλών παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα.

Τα πρώτα μηνύματα δεν ήταν ενθαρρυντικά, με επικριτικές δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, όμως στη συνέχεια οι τόνοι έπεσαν. Πολλές από τις αντιευρωπαϊκές και αντιμεταναστευτικές θέσεις της νέας ιταλικής κυβέρνησης είναι σχεδόν σίγουρο πως θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Όπως και πολλές από τις «κατευθύνσεις» των Βρυξελλών – πιο συγκεκριμένα του Βερολίνου – θεωρούνται εκ των προτέρων μη αποδεκτές για τη Ρώμη. Η αναζήτηση της «χρυσής τομής» μόνο εύκολη υπόθεση δεν θα είναι.

«Αν οι Βρυξέλλες δεν υποχωρήσουν, η καταστροφή πλησιάζει την Ιταλία και την Ε.Ε», υποστηρίζει η βρετανική εφημερίδα Guardian και συνεχίζει: «Η λιτότητα έχει δημιουργήσει μια πολιτική στροφή εναντίον του ευρώ και της ίδιας της Ε.Ε. από την Ελλάδα μέχρι την Ιταλία και οι Βρυξέλλες πρέπει να σταματήσουν την ‘εξάπλωσή’ της. Η νέα ιταλική κυβέρνηση μπορεί να βρεθεί σε πορεία σύγκρουσης με τους κανόνες της ευρωζώνης. Η Άγκελα Μέρκελ, που φέρει την κύρια ευθύνη για την καταστροφή της ευρωζώνης της λιτότητας, δήλωσε ότι θα εργαστεί με οποιαδήποτε κυβέρνηση αρκεί να κάνει σεβαστούς τους κανόνες» .

«Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα υπέφερε από την τιμωρία, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ δήλωσε ότι φοβόταν “την ιδεολογική ή την πολιτική επιμόλυνση” και όχι την “οικονομική”. Η Ελλάδα θα έπρεπε να λάβει το μάθημά της, με άλλα λόγια, θα έπρεπε να αποθαρρυνθεί η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία από το να επιλέξουν πολιτικές κατά της λιτότητας στην ευρωζώνη. Η συνέχιση αυτής της προσέγγισης προκαλεί καταστροφή όχι μόνο στα εκατομμύρια που επλήγησαν από τη λιτότητα αλλά και στο μέλλον της ευρωζώνης και της Ε.Ε. Μια νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση ήρθε στην εξουσία στην Ισπανία και, τώρα, θα πρέπει να οικοδομήσει ένα συνασπισμό αλλαγής εντός της Ε.Ε» καταλήγει ο Guardian.

Η νέα Ιταλική κυβέρνηση

Στη νέα κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε, εννέα υπουργοί προέρχονται από τα Πέντε Αστέρια, επτά από τη Λέγκα και τρεις είναι καθαρά τεχνοκράτες. Ο αρχηγός των Πέντε Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο και ο επικεφαλής της Λέγκα, Ματτέο Σαλβίνι είναι -αντίστοιχα- υπουργοί Εργασίας και Ανάπτυξης, και Εσωτερικών, αλλά και αντιπρόεδροι της κυβέρνησης. Για όλους τους υπουργούς είναι η πρώτη κυβερνητική εμπειρία, με μοναδική εξαίρεση, τον επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών, Έντσο Μοάβερο Μιλανέζι, ο οποίος ήταν υπουργός Ευρωπαϊκών υποθέσεων στις κυβερνήσεις των Μάριο Μόντι και Ενρίκο Λέτα.

Ο αρχηγός των Πέντε Αστέρων και νέος υπουργός Εργασίας και Ανάπτυξης, δήλωσε ότι «οι υπουργοί θα ξεκινήσουν να εργάζονται για να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας». «Θέλουμε να δημιουργήσουμε απασχόληση για όποιον δεν έχει δουλειά, για να στηρίξουμε τους επιχειρηματίες και για όποιον θέλει να βγει στην σύνταξη», τόνισε ο Ντι Μάιο.

Παράλληλα, ο υπουργός αρμόδιος για την οικογένεια και τα άτομα με ειδικές ανάγκες, Λορέντσο Φοντάνα, δήλωσε ότι «το θέμα δεν είναι η έξοδος από το Ευρώ, αλλά να μπορέσουν να τροποποιηθούν, κατά το δυνατό, οι συνθήκες, για να έρθουν πιο κοντά στα συμφέροντα των Ιταλών». «Πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλοι λαοί που έχουν αυτή την επιθυμία», πρόσθεσε ο Φοντάνα, στέλεχος της ακροδεξιάς «Λέγκα».

Ο Ματέο Σαλβίνι, ο νέος υπουργός Εσωτερικών και γραμματέας της Λέγκα, επανέλαβε ότι θα δουλέψει για να ενισχύσει την ασφάλεια των ιταλών και ότι θα αρχίσει να εργάζεται ήδη από απόψε. Όπως ανακοίνωσε στόχος του είναι να περικόψει «το ποσό των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει εγκριθεί για την υποδοχή προσφύγων και μεταναστών. Είναι ένα ποσό το οποίο μου φαίνεται υπερβολικό». Όπως είπε «οι πόρτες της Ιταλίας θα είναι ανοικτές για τους καλούς ανθρώπους, αλλά θα δοθεί εισιτήριο χωρίς επιστροφή σε όσους έρχονται στην Ιταλία για να δημιουργήσουν προβλήματα και πιστεύουν ότι κάποιος θα τους συντηρήσει για όλη τους την ζωή». «Πρέπει να πάνε σπίτι τους, θα είναι μια από τις προτεραιότητές μας», κατέληξε ο επικεφαλής της Λέγκα.

Πρώτο μήνυμα από Τουσκ

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ συνεχάρη  τον νέο πρωθυπουργό της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε, επισημαίνοντας σε επιστολή που του απηύθυνε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα χρειάζεται «ενότητα και αλληλεγγύη περισσότερο από ποτέ». «Ο διορισμός σας έρχεται σε μια κρίσιμη ώρα για την Ιταλία και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να ξεπεράσουμε τις κοινές προκλήσεις μας, χρειαζόμαστε ενότητα και αλληλεγγύη περισσότερο από ποτέ», τονίζει ο Τουσκ στην επιστολή του.

tvxs.gr

Τα σκουπίδια δεν είναι για πέταμα

Μ’ άρεσε η διατύπωση –λογοπαίγνιο και ουσία– «τα σκουπίδια δεν είναι για πέταμα» (Χαράς Τζαναβάρα «Σκουπίδια… χρυσάφι», «Εφ.Συν.» 29/5). Πρόθεση (κυβερνητική, αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος), αλλά και νομοσχέδιο (ένα ακόμα) που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση (θα πει: θα συζητηθεί από κόμματα και γενικώς) έως τις 26 Ιουνίου που θα πάρει σειρά να γίνει νόμος, «στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας».

Ετσι λέει το δημοσίευμα, που λέει η κυβέρνηση: «κυκλική οικονομία»· εξ ου και ανακύκλωση. Παλιά, στις διορθώσεις, το γράφαμε ανακύκληση· ανα-κυκλώ το ρήμα, μεταγενέστερα: ανα-κυκλώνω. Είτε ανακύκληση όμως (παλιά) είτε ανακύκλωση (μετέπειτα και τώρα), η ουσία παραμένει… αλώβητη: ούτε ανακύκληση είχαμε τότε, ούτε ανακύκλωση έχουμε τώρα. Είχαμε όμως και έχουμε, τότε και τώρα, νόμους για την ανακύκλωση· όπως λέμε… ρεπανάκια για την όρεξη.

Ομως… μόλις προχθές μου το έλεγαν, το βλέπουν, όλοι το βλέπουμε: «Γράψε κι εσύ κάτι…». Κι αν δεν έχω γράψει· από τα παλιά χρόνια της «Ελευθεροτυπίας»· χτίκιασα να γράφω: Τα απορριμματοφόρα του δήμου (δήμων) καίνε και τα χλωρά με τα ξερά: συχνά, συχνότατα, στο ίδιο απορριμματοφόρο οι πράσινοι και οι μπλε κάδοι· τα κοινά σκουπίδια με τα ανακυκλώσιμα. Ολοι το ξέρουν και όλοι κάνουν πως δεν το ξέρουν! «Καλέ τι κιτρινισμός! Είναι κι αυτοί οι δημοσιογράφοι ώρες ώρες…».

  

Λοιπόν, μια ευχή: Μακάρι – τώρα – τα υποσχόμενα – με όλα τα καλά τους – να γίνουν έργο – και τα κακά – να φύγουν – στο πυρ το εξώτερον. Και δεν εννοώ καύση (σκουπιδιών) αλά Βόλο και Τσιμέντα. Εννοώ, σοβαρή πολιτική και συνέπεια λόγου -πράξης. Διότι τα σκουπίδια μεν δεν είναι για πέταμα, αλλά έως τώρα είδαμε αμέτρητους νόμους «διαχείρισης σκουπιδιών» στα σκουπίδια. Αυτοί να μην ανακυκλωθούν…

Πέτρος Μανταίος

   

Μα τι θα πει η κοινωνία;

Μαθαίνουμε από μικροί να δίνουμε μεγάλη σημασία στη γνώμη των άλλων για εμάς και να στηρίζουμε την αυταξία μας στη θετική γνώμη της κοινωνίας για εμάς και την οικογένειά μας.

Πάντοτε η οικογένεια πρέπει να είναι εξιδανικευμένη, τέλεια, χαρούμενη και να μη βγάζει προς τα έξω κανένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Αν αυτό είναι γεγονός συνηθισμένο στην πόλη και σε όσους μένουν σε αστικές περιοχές, ας αναλογιστούμε πόσο αβάσταχτο και ασήκωτο φορτίο μπορεί να είναι αυτό για ανθρώπους που έτυχε να μεγαλώσουν σε χωριά και σε μικρές κοινωνίες.

Ο φόβος της κοινωνίας και του τι θα πουν οι άλλοι εμφυτεύεται μέσα στο άτομο και ασυνείδητα υιοθετείται τόσο πολύ από αυτό, όπου το ίδιο μπορεί να φτάσει στο σημείο να βιώνει κολάσεις και να μη μιλάει ανοιχτά για αυτό, επειδή φοβάται τα σχόλια της κοινωνίας.

Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης βέβαια φέρουν πολλοί γονείς, οι οποίοι μπορεί να γνωρίζουν πως το παιδί τους ζει σε έναν κατεστραμμένο ή κακοποιητικό γάμο ή οποιοδήποτε προβληματικό περιβάλλον, αλλά επιλέγουν να μην το στηρίξουν καθόλου, γιατί φοβούνται περισσότερο την κατακραυγή της κοινωνίας, της γειτονιάς, των συγγενών.

Ο διαρκής φόβος της κοινωνίας δεν είναι παρά μία ακόμα έκφανση του ρατσισμού. Διότι εκείνη τη στιγμή δε διστάζεις να γυρίσεις την πλάτη σε έναν άνθρωπο, ο οποίος βιώνει μία τραγική για εκείνον κατάσταση, απλά και μόνο για να μην απογοητεύσεις ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να είναι απλώς κουτσομπόληδες και κακοί και να μην ενδιαφέρονται καθόλου με ουσιαστικό τρόπο.

Ουσιαστικά, λίγοι είναι οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για εμάς πραγματικά, οι περισσότεροι είναι απλώς περίεργοι ή χαιρέκακα άτομα που θέλουν να αισθανθούν καλύτερα, βλέποντας πως κάποιος βρίσκεται σε χειρότερη θέση από αυτούς.

Αναρωτήθηκε ποτέ κάποιος αν η κοινωνία θα ενδιαφερθεί για εμάς αν μας συμβεί κάτι; Αναρωτήθηκε ποτέ ο γονιός μήπως κάνει λάθος και η ευτυχία του παιδιού του αξίζει περισσότερο από τα λόγια των αγνώστων; Εντέλει, αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί μας ενδιαφέρει τόσο η γνώμη των άλλων, ακόμα και ενός ανθρώπου εντελώς άγνωστου σε εμάς; Και να θυσιάζουμε και την ευτυχία μας για αυτό; Είναι δυνατόν να δαιμονοποιούμε την οποιαδήποτε ασθένεια και με τη στάση μας αυτή να ενθαρρύνουμε τη ρατσιστική συμπεριφορά και άγνοια απέναντι σε αυτή;

Μα τι θα πει η κοινωνία; Δεν ξέρω, τόσα χρόνια πάντως δεν έχω ακούσει να λέει τίποτα…

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Photo: Author/Depositphotos

Πού παρκάρει ο Κωστόπουλος;

Αυτό που κρατώ από αυτή τη γελοία ιστορία με την αντικοινωνική στάθμευση της μηχανής του εκδότη, είναι η έκρηξη της οργής. Από όλες τις πλευρές. Τον τρόπο με τον οποίο καταγγέλλουμε, τσακωνόμαστε και υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας. Τρόπο όλο και πιο αγοραίο, αλλά όλο και πιο βίαιο

γράφει ο Κοσμάς Βίδος

Του τη φύλαγαν αρκετοί του Πέτρου Κωστόπουλου μετά τη δήλωσή του «με τα περιοδικά μου ξεβλάχεψα πολλούς Ελληνες» και έσπευσαν να τον περιποιηθούν με την πρώτη ευκαιρία. Τους την έδωσε χρήστης του Facebook που ανέβασε φωτογραφία με τη μηχανή του εκδότη παρκαρισμένη σε θέση για ΑΜΕΑ. Από κάτω έγραφε: «Η μηχανή ανήκει στον γνωστό μπουρτζόβλαχο και celebrity της πλάκας Πέτρο Κωστόπουλο. Ετυχε να τον πετύχω καθώς πήγαινε να την πάρει, του λέω “Ωραία μαγκιά έχεις κάνει”. Κάτι μου απάντησε, δεν κατάλαβα διότι (όπως και όλο του το σινάφι), όταν είσαι τίγκα στην ΚΟΚΑ κόλα τραυλίζεις (…) Του απαντώ κι εγώ “Δεν σε χάλασε η φώτο που σε πήρα”… Και μου λέει το θρυλικό “Σε γράφω στ’αρ@@ μου”. Πέτρος Κωστόπουλος, ο μάγκας της (νέο)Ελλάδας».

Τα σχόλια που δημοσιεύτηκαν στα μέσα μαζικής δικτύωσης ήταν πολλά και διόλου κολακευτικά για τον εκδότη. Ομως και εκείνος δεν έμεινε απαθής. Στον λογαριασμό του στο Instagram δημοσίευσε τη δική του εκδοχή. Αφού κάνει λόγο για φαινόμενα κακοήθειας και κομπλεξισμού ισχυρίζεται: «Χθες το μεσημέρι έμεινα από μπαταρία μηχανής έξω από τον ΑΒ Ψυχικού, και ενώ ήμουν στη μέση του δρόμου. Εσπρωξα τη μηχανή με τα χέρια και την ακούμπησα στον μόνο χώρο που υπήρχε να μην κλείνει η μηχανή τον δρόμο, στον χώρο των ΑΜΕΑ για δύο λεπτά και με μένα από πάνω μην τυχόν και έλθει άνθρωπος να παρκάρει. Δεν απομακρύνθηκα ούτε δέκα μέτρα. Εψαχνα να βρω κάποιον να με σπρώξει να πάρω μπρος και τουλάχιστον δέκα άνθρωποι ήταν παρόντες. Σε 3-4 λεπτά με έσπρωξαν και έφυγα. Υπάρχουν ονόματα και διευθύνσεις των παρόντων μαρτύρων». Ο εκδότης επιμένει πως δεν έβρισε αλλά τον έβρισαν, απειλεί με μηνύσεις και αποδίδει το μπάχαλο στην «κατάρα του γνωστού και την κατάρα του hater κομπλεξικού».

Εν προκειμένω, όποια και αν είναι η αλήθεια, εκείνο που κυρίως επιβεβαιώνεται είναι η κατάρα τής, όπως τη χαρακτηρίζει και ο καταγγέλλων, (νέο)Ελλάδας. Μιας γεμάτης βρωμόστομους haters (φανατικούς της ρητορικής του μίσους) κοινωνίας που έχει ξεχάσει ακόμα και πώς να τσακώνεται… πολιτισμένα. Γνωστοί και άγνωστοι, για να χρησιμοποιήσω τον διαχωρισμό που κάνει ο γνωστός Κωστόπουλος, είμαστε όλοι εχθροί. Ετοιμοι να αρπαχτούμε στα χέρια, όπως φαίνεται από το ύφος και του καταγγέλλοντος και του καταγγελλόμενου (που με τη σειρά του καταγγέλλει τον καταγγέλλοντα). Και οι δύο γίνονται προσβλητικοί και αγενείς. Το ίδιο και πολλοί από τους χρήστες του Facebook που στόλισαν τον Κωστόπουλο με απίστευτα κοσμητικά επίθετα.

Οχι πως ο εκδότης είναι άμοιρος ευθυνών. Εχει ο ίδιος «ενορχηστρώσει» όλη αυτή την αντιπάθεια (ας μη γελιόμαστε, η επίθεση που δέχεται δεν αφορά μόνο το παράνομο παρκάρισμα) με τον τρόπο που διαχειρίστηκε τα επαγγελματικά του (άφησε απλήρωτους και άνεργους τόσους ανθρώπους), με την καλή ζωή που λέγεται πως συνεχίζει να κάνει, με τον συχνά προκλητικό τρόπο του. Άλλο όμως να τον «καταχερίζεις» για τα λάθη του, τις παραλήψεις του, τις συμπεριφορές του, και άλλο για λάθη που δεν έγιναν. Εν προκειμένω, πάλι με ανάρτηση στο Facebook (αυτό το πεδίο μάχης όπου βγάζουμε όλα μας τα απωθημένα) αυτόπτης μάρτυρας δικαιώνει τον Κωστόπουλο, γράφοντας πως δεν πάρκαρε, έμεινε από μπαταρία και πως σε πέντε λεπτά, αφού τον έσπρωξαν, είχε φύγει.

Θα υπάρξουν, φαντάζομαι, και άλλοι που θα βγουν για να υπερασπιστούν ή να κατηγορήσουν. Κυρίως για να βρίσουν και για να βριστούν μεταξύ τους. Αυτό κρατώ από αυτή τη γελοία ιστορία, την ιστορία ενός ακόμα παράνομου παρκαρίσματος, μιας ακόμα παράνομης στάσης (αλήθεια, ο Κωστόπουλος δεν μπορούσε να πάει τη μηχανή του τρία μέτρα παραπέρα;) σε μια χώρα όπου όλοι σταθμεύουν παράνομα: κρατώ την κοινωνική οργή, έτσι όπως εκδηλώθηκε με αυτή τη σχεδόν ασήμαντη αφορμή. Τον τρόπο με τον οποίο καταγγέλλουμε, διαφωνούμε, τσακωνόμαστε, αλλά και υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας. Τρόπο όλο και πιο αγοραίο, αλλά όλο και πιο βίαιο. (Αντίστοιχο του τρόπου με τον οποίο συμπεριφερόμαστε και ως οδηγοί, υποθέτω).

      

Δεν αναγνωρίσαμε ποτέ «μακεδονική γλώσσα»

Η βουλγαροσερβική γλώσσα των Σκοπίων ούτε αναγνωρίστηκε το 1977 ούτε και τώρα μπορεί να επισημοποιηθεί ως «μακεδονική γλώσσα». Ως μέγιστη υποχώρηση θα μπορούσε να ονομάζεται «Σλαβομακεδονική»

γράφει ο  Γεώργιος Μπαμπινιώτης *

Πρόσφατα ακούστηκε από επίσημα χείλη ότι η Ελλάδα έχει αποδεχθεί (και οιονεί αναγνωρίσει) ήδη την ονομασία «μακεδονική γλώσσα» από το 1977, με προφανή αναφορά στην Τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την τυποποίηση (standardization) των γεωγραφικών ονομάτων που έλαβε χώρα στην Αθήνα 17 Αυγ. – 7 Σεπτ. τού 1977. Η άποψη αυτή άκουσα να επαναλαμβάνεται και από άλλους, έχοντας ίσως ξεκινήσει ως «επιχείρημα» των ίδιων των Σκοπιανών στη διαπραγμάτευση. Οι γραμμές αυτές γράφονται για να φωτίσουν το όλον θέμα.

Μια γρήγορη έστω αναδρομή στα σχετικά Πρακτικά τής Διάσκεψης δείχνει χωρίς καμιά αμφιβολία ότι στη Συνάντηση αυτή συζητήθηκε (ως συνέχεια άλλων προηγηθεισών Διασκέψεων) ως μόνο θέμα και για πολλές χώρες και γλώσσες (Κινεζική, Αραβική, Εβραϊκή, Ινδική, Ασιατικές γλώσσες κ.ά.) πώς θα μεταγραμματίζονται τα τοπωνύμιά τους με λατινικούς χαρακτήρες («romanization») βάσει ενός συστήματος μεταγραμματισμού (transliteration) των γραμμάτων τού αλφαβήτου τους που θα διευκολύνει να διαβάζονται ευρύτερα.

Η ελληνική αντιπροσωπία, απαρτιζόμενη από γλωσσολόγους, ιστορικούς, μέλη τής γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού κ.ά., παρέστη ειδικά για το σύστημα μεταγραμματισμού τού ελληνικού αλφαβήτου, επιφυλασσόμενη να προτείνει δικό της σύστημα.

Φυσικά και δεν ετέθη ποτέ σε εκείνη τη Διάσκεψη θέμα αναγνώρισης τής ονομασίας τής γλώσσας των Σκοπίων ως Μακεδονικής. Αν επρόκειτο να τεθεί τέτοιο θέμα, άλλη θα ήταν η σύνθεση τής ελληνικής αντιπροσωπίας αλλά θα εναντιωνόμαστε και όλα τα μέλη τής αντιπροσωπίας που έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους με διάφορες ευκαιρίες. Και θα χαλούσε ο κόσμος στην Ελλάδα! Επ΄ ευκαιρία, στη Διάσκεψη δεν προσήλθαν μέλη τής Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τής Μακεδονίας αλλά ένα μόνο μέλος (Colonel Miroslav Peterska), εκπρόσωπος τής Γιουγκοσλαβίας (Belgrade, Yugoslavia).

Αρα αυτό που αποφασίστηκε, όπως και με όλες τις άλλες γλώσσες, είναι ο απλός μεταγραμματισμός με λατινικούς χαρακτήρες τής γλώσσας των Σκοπίων και όχι η ονομασία της ως «μακεδονικής γλώσσας»!

Στη «σύσταση» περιγράφεται —όπως και για τα αλφάβητα πολλών άλλων γλωσσών— πώς θα αποδίδεται λατινικά κάθε γράμμα τού κυριλλικού αλφαβήτου που χρησιμοποιούν τα Σκόπια «for the romanization of Macedonian geographical names in Yugoslavia».

Ας σημειώσουμε εδώ ότι η ίδια η επωνυμία τής σύστασης («Serbo-Croatian and Macedonian Cyrillic alphabets of Yugoslavia») δείχνει και ποιας γλωσσικής οικογενείας γλώσσα είναι η γλώσσα των Σκοπίων (ανήκει στις σλαβικές γλώσσες), γραφόμενη όπως και οι λοιπές γλώσσες τής τότε Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, η Σερβική και η Κροατική, με το σλαβικό κυριλλικό αλφάβητο. Δεν αμφισβητούν δηλαδή ούτε καν οι ίδιοι ότι η γλώσσα τους είναι σλαβική, γι’ αυτό και γράφεται με το σλαβικό αλφάβητο όπως και οι άλλες σλαβικές γλώσσες (Σερβική, Κροατική, Βουλγαρική, Ρωσική, Πολωνική κ.ά.). Κι όμως την αποκαλούν «Μακεδονική»!

Το σκεπτικό αυτής τής αναδρομής μπορεί να αποτελέσει, νομίζω, ένα ακόμη επιχείρημα στη φαρέτρα τής ελληνικής διπλωματικής διαπραγμάτευσης ότι η βουλγαροσερβική γλώσσα των Σκοπίων ούτε αναγνωρίστηκε το 1977 ούτε και τώρα μπορεί να επισημοποιηθεί ως «μακεδονική γλώσσα». Ως μέγιστη υποχώρηση θα μπορούσε να ονομάζεται «Σλαβομακεδονική».

* Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών    

«Έκλεισε» η συνάντηση Τραμπ – Κιμ - Σύνοδος κορυφής στις 12 Ιουνίου στη Σιγκαπούρη

Έκλεισε η συνάντηση Τραμπ - Κιμ μετά την επιστολή που έλαβε από τον Κιμ Γιονγκ Ουν.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι θα συναντηθεί με τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν στις 12 Ιουνίου στη Σιγκαπούρη.

«Οι Βορειοκορεάτες θέλουν να προχωρήσουν στην αποπυρηνικοποίησή τους», δήλωσε ο Τραμπ και ανακοίνωσε ότι η σύνοδος  θα γίνει, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο, στις 12 Ιουνίου, στη Σιγκαπούρη.  

thecaller.gr

Αναβλήθηκε το τηλεφώνημα Ζαετς σε Τσίπρα. Απομακρύνεται το ενδεχόμενο συμφωνίας για το ονοματολογικό

Απομακρύνεται η συμφωνία για το ονοματολογικό, με κυβερνητικές πηγές να αναφέρουν ότι η πλευρά της πΓΔΜ δεν είναι ακόμη έτοιμη να ανταποκριθεί στα όσα συμφωνήθηκαν στις Βρυξέλλες ανάμεσα στους δύο υπουργούς Εξωτερικών.

Συνεπώς, όπως αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες, η πιθανότητα συμφωνίας εντός των επόμενων ημερών φαίνεται πως απομακρύνεται.  Κατ’ επέκταση, αυτό σημαίνει ότι πιθανώς να απομακρύνεται και η τηλεφωνική επικοινωνία των δύο πρωθυπουργών.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Αθήνας, ο Ζόραν Ζάεφ δυσκολεύεται να διαχειριστεί την πολιτική πίεση που δημιουργήθηκε στο εσωτερικό της πΓΔΜ λόγω της σκληρής στάσης τόσο του αντιπολιτευόμενου VMRO όσο και του Προέδρου Γκιόργκε Ιβάνοβ ο οποίος διαφωνεί με το erga omnes αλλά και την συνταγματική αναθεώρηση, προϋποθέσεις τις οποίες η Ελλάδα κρίνει απαραίτητες για τη σύναψη συμφωνίας.

 «Κεραυνοί» του Ιβάνοφ

Την Τετάρτη, ο πρόεδρος της πΓΔΜ δήλωσε πως είναι αντίθετος στo erga omnes, ένα από τα πάγια αιτήματα της Αθήνας για τη λύση του ονοματολογικού. Μερικές ώρες νωρίτερα, είχε εμφανιστεί ενοχλημένος από την έλλειψη ενημέρωσης, λέγοντας ότι παρότι είχε πολλές φορές ζητήσει να ενημερωθεί για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων και για τα όσα συζητήθηκαν στις Βρυξέλλες μεταξύ του Νίκου Κοτζιά και του σκοπιανού ομολόγου του, κάτι τέτοιο δεν συνέβη.

Και παρότι την Πέμπτη ο Νίκολα Ντιμιτρόφ συναντήθηκε με τον Σκοπιανό πρόεδρο για να τον ενημερώσει για το ονοματολογικό, ο Ιβάνοφ -που είναι πολιτικός σύμμαχος του προηγούμενου πρωθυπουργού, Νίκολα Γκρουέφσκι- εμφανίστηκε αμετακίνητος από τη θέση που είχε εκφράσει μόλις μια ημέρα νωρίτερα.

«Η όλη διαδικασία μοιάζει με προσωπική συμφωνία μεταξύ του πρωθυπουργού Ζάεφ και του κ. Τσίπρα, η οποία δεν έχει προσφέρει μια εθνική συναίνεση στη “Μακεδονία”. Η θέση μου είναι ότι δεν αποδέχομαι μία λύση στο ζήτημα του ονόματος για συνολική χρήση ή “έναντι όλων”» τόνισε χαρακτηριστικά ο Ιβάνοφ, πιστός στην γραμμή που έχουν κρατήσει και οι προηγούμενοι σκοπιανοί πρόεδροι.

Η σκοπιανή αντιπολίτευση διοργανώνει μεγάλο αντικυβερνητικό συλλαλητήριο με αφορμή το ονοματολογικό αύριο, Σάββατο.    

cnn.gr  

Υπερψηφίστηκε η πρόταση μομφής για Ραχόι - O Σάντσεθ νέος πρωθυπουργός της Ισπανίας

Ο ηγέτης των Σοσιαλιστών Πέδρο Σάντσεθ γίνεται πρωθυπουργός της Ισπανίας μετά την υπερψήφιση της πρότασης μομφής κατά του Μαριάνο Ραχόι.

O Σάντσεθ γίνεται ο 7ος πρωθυπουργός της Ισπανίας μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στα τέλη του 1970, μετά τη δικτατορία του Φράνκο.

Ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών κέρδισε την πρόταση δυσπιστίας με 180 ψήφους υπέρ έντναι 169 ψήφους κατά και 1 αποχή.

Νωρίτερα, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι είχε παραδεχθεί την ήττα του στο κοινοβούλιο πριν από τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας επί της πρότασης μομφής που κατέθεσε το Σοσιαλιστικό Κόμμα.

Σε σύντομη παρέμβασή του ο απερχόμενος πρωθυπουργός και επικεφαλής του -κλυδωνιζόμενου από σκάνδαλα- Λαϊκού Κόμματος ανακοίνωσε την αποχώρησή του και συνεχάρη τον ηγέτη των Σοσιαλιστών Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος θα αναλάβει τη θέση του.

Ο Σάντσεθ αναμένεται να αναλάβει καθήκοντα τη Δευτέρα και η κυβέρνησή του να διοριστεί την ερχόμενη εβδομάδα.   

thetoc.gr

ΠΓΔΜ: Συμφωνία και λογαριασμός

Του Δημήτρη Μηλάκα

Για ένα τέταρτο του αιώνα οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Σκόπια είχαν τη δυνατότητα να αποφεύγουν το πολιτικό κόστος που συνεπάγεται ο όποιος συμβιβασμός. Κάθε δυνατή παραλλαγή ονομασίας, διαδικασίας και μεθόδευσης είχε εξεταστεί ενδελεχώς και είχε κατατεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και κάθε πρόταση για την ονομασία, όπως και κάθε ιδέα για μια διαδικασία υλοποίησης της συμφωνίας και απορρόφησης του πολιτικού κόστους, είχε απορριφθεί.

Από τις ιδέες του παρελθόντος ανασύρθηκαν όλα όσα σήμερα συνθέτουν τη συμφωνία την οποία, όπως δηλώνει, έχει επεξεργαστεί ο υπουργός Εξωτερικών με τον ομόλογό του της ΠΓΔΜ και τις ομάδες των εμπειρογνωμόνων οι οποίες χτένισαν τις λεπτομέρειες.

Ο Νίκος Κοτζιάς είναι ακριβής όταν δηλώνει ότι οι υπουργοί Εξωτερικών ολοκλήρωσαν τη δουλειά που είχαν αναλάβει και τώρα είναι η ώρα των πρωθυπουργών να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις. Όμως, ακριβώς σ’ αυτό το σημείο – στην αποτίμηση του πολιτικού κόστους – βρίσκεται το πρόβλημα που εμπόδισε τη διευθέτηση της υπόθεσης εδώ και 25 χρόνια.

Στην προκειμένη περίπτωση – και αυτή είναι η διαφορά με το παρελθόν – η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο αδύναμη (οικονομικά – πολιτικά) θέση των τελευταίων δεκαετιών. Ταυτόχρονα, το μεγάλο κόμμα του κυβερνητικού σχηματισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι από καιρό πεισμένο ότι το όνομα της ΠΓΔΜ δεν είναι σοβαρό ή σημαντικό πρόβλημα που δεν μπορεί να επιλυθεί. Με αυτά τα δεδομένα, οι επιθυμίες των Αμερικανών (ΝΑΤΟ) και των Γερμανών (Ε.Ε.) έχουν αντιμετωπιστεί από την κυβέρνηση ως διαταγές που πρέπει να ικανοποιηθούν.

Ο Νίκος Κοτζιάς ολοκλήρωσε τη δουλειά του, μένει να την ολοκληρώσει και ο Αλέξης Τσίπρας. Δηλαδή, αυτό που καλείται να πράξει ο πρωθυπουργός είναι ο υπολογισμός του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται η όποια λύση. Αυτός ο υπολογισμός, ωστόσο, δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση, καθώς αφορά τη δυνατότητα επιβίωσης του κυβερνητικού συνασπισμού.

Βέβαια, οι δυνατότητες των διπλωματικών διατυπώσεων και των διαδικασιών μπορούν να προσφέρουν χρόνο για την ολοκλήρωση του βασικού και κύριου σκοπού της προσπάθειας επίλυσης του προβλήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Και σκοπός αυτής της προσπάθειας, η οποία – ας μην ξεχνάμε – δεν ξεκίνησε με πρωτοβουλία των δύο χωρών αλλά κάτω από την πίεση των Αμερικανών, είναι η ολοκλήρωση της ένταξης των δυτικών Βαλκανίων (και της ΠΓΔΜ) στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Και αυτός ο σκοπός, όπως δήλωσε ο Νίκος Κοτζιάς, έχει ήδη επιτευχθεί καθώς υπάρχει συμφωνία, αρκεί να πράξει το καθήκον του και ο Αλέξης Τσίπρας, όσο κι αν αυτό κοστίζει…

    

Ορκίζεται σήμερα η Κυβέρνηση Κόντε στην Ιταλία - Ολόκληρη η σύνθεση

Ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε παρουσίασε τη λίστα των υπουργών του, στο τέλος της συνάντησής του με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματταρέλλα.

Oπως είχε προαναγγελθεί, οι αρχηγοί των Πέντε Αστέρων και της Λέγκα, Ματτέο Σαλβίνι και Λουίτζι Ντι Μάιο θα είναι αντιπρόεδροι της κυβέρνησης, και υπουργοί, αντίστοιχα, Εσωτερικών και Εργασίας. Η κυβέρνηση θα ορκισθεί σήμερα το απόγευμα στις 4 ώρα Ιταλίας.

Παράλληλα, στην νέα κυβέρνηση θα υπάρχει υπουργείο για την Κάτω Ιταλία, και για την οικογένεια και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Νέος υπουργός Οικονομικών είναι ο καθηγητής Τζοβάνι Τρία, ενώ ο συνάδελφός του Πάολο Σαβόνα αναλαμβάνει το υπουργείο Ευρωπαϊκών θεμάτων.

«Θα εργασθούμε εντατικά για την επίτευξη των πολιτικών στόχων που περιέχονται στο κυβερνητικό συμβόλαιο και για να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των Ιταλών», τόνισε ο Τζουζέπε Κόντε.

Την κυβέρνηση συνθέτουν η Λέγκα και τα Πέντε Αστέρια. Τελικά, το ακροδεξιό κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας έκανε γνωστό ότι θα επιλέξει την αποχή, ενώ το νέο κυβερνητικό σχήμα θα καταψηφίσουν τόσο το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, όσο και η Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

«Κοπιάσαμε πολύ, τώρα ελπίζω να μην υπάρξουν άλλες εκπλήξεις», δήλωσε από το Μιλάνο, όπου επέστρεψε απόψε, ο γραμματέας της Λέγκα, Ματτέο Σαλβίνι.

Ακολουθεί η σύνθεση της κυβέρνησης του Τζουζέπε Κόντε, της 65ης της Δημοκρατίας της Ιταλίας από το 1946:

Πρωθυπουργός: Τζουζέπε Κόντε

Υπουργός προεδρίας της κυβέρνησης: Τζανκάρλο Τζορτζέτι

Υπουργός Εξωτερικών: Έντσο Μοάβερο Μιλανέζι

Υπουργός Εσωτερικών: Ματέο Σαλβίνι (αντιπρόεδρος της κυβέρνησης)

Υπουργός Δικαιοσύνης: Αλφόνσο Μποναφέντε

Υπουργός Άμυνας: Ελισαμπέτα Τρέντα

Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών: Τζοβάνι Τρία

Υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης και Εργασίας: Λουίτζι Ντι Μάγιο (αντιπρόεδρος της κυβέρνησης)

Υπουργός αρμόδιος για τις σχέσεις με το Κοινοβούλιο και την Άμεση Δημοκρατία: Ρικάρντο Φρακάρο

Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων: Πάολο Σαβόνα

Υπουργός Δημόσιας Διοίκησης: Τζούλια Μποντζόρνο

Υπουργός Υγείας: Τζούλια Γκρίλο

Υπουργός Περιφερειών: Έρικα Στέφανι

Υπουργός αρμόδια για τη Νότια Ιταλία: Μπάρμπαρα Λέτσι

Υπουργός Περιβάλλοντος: Σέρτζο Κόστα

Υπουργός αρμόδιος για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες και την Οικογένεια: Λορέντσο Φοντάνα

Υπουργός Γεωργίας: Τζαν Μάρκο Τσεντινάιο

Υπουργός Μεταφορών και Υποδομών: Ντανίλο Τονινέλι

Υπουργός Παιδείας: Μάρκο Μπουσέτι

Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού: Αλμπέρτο Μπονισόλι.

kathimerini.gr  ΑΠΕ-ΜΠΕ