Το χρονικό του προαναγγελθέντος 3ου Μνημονίου – Ο στραγγαλισμός

Του Σταύρου Λυγερού

Μπορεί το ερώτημα του δημοψηφίσματος το 2015 να ήταν σαφές (ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε εκείνο το τελεσίγραφο των δανειστών), αλλά εξαρχής τόσο η εγχώρια αντιπολίτευση όσο και το ευρωιερατείο επιχείρησαν μία μετάθεση, ισχυριζόμενοι πως το πραγματικό δίλημμα ήταν «ευρώ ή δραχμή». Η κυβέρνηση Τσίπρα κατηγορήθηκε πως μεθόδευε την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Επίσης κατηγορήθηκε πως με την προκήρυξη δημοψηφίσματος μετέθεσε την ευθύνη της απόφασης στους πολίτες, λες κι αυτό ήταν κακό.

Το ερώτημα που ουσιαστικά κλήθηκαν να απαντήσουν οι ψηφοφόροι ήταν εάν αποδέχονταν ή όχι την επιστροφή στο μνημονιακό μονοπάτι. Το τελεσίγραφο των δανειστών ήταν δεδομένο πως θα το απέρριπταν κατά κανόνα όχι μόνο οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, αλλά και οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ, μικρότερων αντιμνημονιακών κομμάτων και της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής. Με άλλα λόγια, το «όχι» είχε εξαρχής τις προϋποθέσεις να συγκεντρώσει μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος παρότι πραγματοποιήθηκε με κλειστές τις τράπεζες και με ουρές στα ΑΤΜ.

Για τον ελληνικό λαό ήταν μία ευκαιρία να απορρίψει όχι μόνο τον εκβιασμό του ευρωιερατείου, αλλά και όλο το παλιό απαξιωμένο πολιτικό προσωπικό και τα κατεστημένα ΜΜΕ, που είχαν στρατευθεί με πρωτοφανή φανατισμό υπέρ του ΝΑΙ. Το δεύτερο πολιτικό πλεονέκτημα που είχε το δημοψήφισμα ήταν η ακύρωση του ισχυρισμού πολλών Ευρωπαίων αξιωματούχων πως ο ελληνικός λαός είχε πέσει θύμα των λαϊκιστικών και ανεδαφικών προεκλογικών υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ (πριν τον Ιανουάριο 2015).

Εάν δεν ματώσει…

Είναι απολύτως ενδεικτική η δήλωση ανώτατου Ευρωπαίου αξιωματούχου τον Απρίλιο 2015 πως εάν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ματώσει, λαμβάνοντας μέτρα υψηλού πολιτικού κόστους, όπως το ασφαλιστικό και τα εργασιακά, δεν πρόκειται να πάρει συμφωνία. Το τελεσίγραφο των δανειστών επιβεβαίωσε εκείνη τη δήλωση.

Στο ευρωιερατείο θεωρούσαν δικαιολογημένα πως εάν υποχρέωναν τον Τσίπρα να λερώσει τα χέρια του με «αίμα», θα έχανε το ηθικό πλεονέκτημά του. Για την ακρίβεια, θα υποχρεωνόταν να υπερασπίσει τις επιλογές του, γεγονός που με τη σειρά του θα τον εξωθούσε να αλλάξει γραμμή πλεύσης.

Κυνηγώντας όλο το προηγούμενο διάστημα μία συμφωνία, ο πρωθυπουργός έκανε αλλεπάλληλες μονομερείς υποχωρήσεις για να προσεγγίσει τις απαιτήσεις των δανειστών. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα ο Τσίπρας βρέθηκε υπό την επήρεια αρχικά του Γιούνκερ και στη συνέχεια και της Μέρκελ. Για την ακρίβεια, πείστηκε πως και αυτοί επεδίωκαν συμφωνία.

Συνέπλευσε μαζί τους για να παραμερίσει τον Σόιμπλε που επεδίωκε Grexit και κατ’ επέκτασιν για να δρομολογηθεί μία εποικοδομητική πολιτική διαπραγμάτευση με αμοιβαία πρόθεση τη γεφύρωση των διαφορών! Παρά τις διαδοχικές συναντήσεις σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, όμως, πραγματική πολιτική διαπραγμάτευση έγινε μόνο στην πολύωρη σύνοδο κορυφής στις 12 Ιουλίου 2015.

Πολιτική ανορθογραφία ή μολυσματικός ιός

Οι του ευρωιερατείου εξαρχής αντιμετώπισαν την κυβέρνηση Τσίπρα με αρνητικό τρόπο. Οι μετριοπαθείς την αντιμετώπισαν σαν πολιτική ανορθογραφία, την οποία έπρεπε να διορθώσουν, ρυμουλκώντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην όχθη της τυπικής σοσιαλδημοκρατίας. Τα γεράκια, με πρώτο τον Σόιμπλε, αντιμετώπιζαν την κυβέρνηση Τσίπρα σαν έναν μολυσματικό πολιτικό ιό που απειλούσε την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη. Γι’ αυτό έπρεπε ή να τον εξευτελίσουν πολιτικά ή να τον ανατρέψουν μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού.

Ενδεικτικό του κλίματος ήταν ότι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είχαν φθάσει στο σημείο να δηλώσουν πως όρος για να σταματήσουν τον στραγγαλισμό της Ελλάδας ήταν η ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η τακτική του Σόιμπλε ήταν ακριβώς να τορπιλίζει τη σύναψη συμφωνίας (εγείροντας ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις) με σκοπό να φέρει την Ελλάδα ή στην ολοκληρωτική παράδοση ή στην αθέτηση πληρωμών. Σωστά εκτιμούσε πως μόλις δεν θα πληρωνόταν μία δόση, οι καταθέτες δικαιολογημένα θα θεωρούσαν πως επέρχεται χρεοκοπία και θα έτρεχαν να σηκώσουν τα χρήματά τους.

Ο τραπεζικός πανικός θα καθιστούσε αναπόφευκτη την επιβολή capital controls, που με τη σειρά τους θα προκαλούσαν περαιτέρω προβλήματα στην ήδη επιβαρυμένη ελληνική οικονομία και κατ’ επέκτασιν αρνητικές πολιτικές συνέπειες για την κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, τα capital controls θα προέκυπταν ακόμα κι αν δεν είχε προκηρυχθεί δημοψήφισμα, εφόσον βεβαίως ο Τσίπρας δεν θα είχε υπογράψει ό,τι του ζητούσαν..

Το κυβερνητικό επιτελείο είχε την αφέλεια να θεωρεί πως η προκήρυξη δημοψηφίσματος θα προκαλούσε μεγάλη αναταραχή στις αγορές. Αυτό θα υποχρέωνε τους δανειστές να συνάψουν συμφωνία ή πριν στηθούν οι κάλπες ή αμέσως μετά την αναμενόμενη επικράτηση του ΟΧΙ. Είχαν υποτιμήσει κραυγαλέα όχι μόνο τους μηχανισμούς πρόσκαιρης χειραγώγησης των διεθνών αγορών, προκειμένου να αποτραπεί αναταραχή, αλλά και την αντίδραση του ευρωιερατείου. Πώς να ερμηνεύσει κανείς την αυταπάτη των κυβερνώντων πως η ΕΚΤ θα συνέχιζε να δίνει ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και οι τράπεζες θα έμεναν ανοικτές;

Το εκκωφαντικό ΟΧΙ

Παρότι η κυβέρνηση δεχόταν πανταχόθεν πυκνά πυρά και παρότι δεν πρόσφερε φερέγγυα πολιτική προοπτική, το ΟΧΙ σάρωσε. Ο κύριος λόγος ήταν ότι εξέφρασε την υπαρξιακή ανάγκη της πλειονότητας των Ελλήνων να αντιδράσουν στον στραγγαλισμό της χώρας και να μην υπογράψουν με την ψήφο τους την εκβιαστική υπαγωγή της ελληνικής κοινωνίας σε μία πρόσθετη εξοντωτική λιτότητα. Όσοι απείχαν από τον γκρεμό κατά πλειοψηφία ψήφισαν ΝΑΙ, φοβούμενοι το ενδεχόμενο πρόκλησης χάους. Αντιθέτως, τα τμήματα του πληθυσμού που είχαν ήδη πέσει στον γκρεμό ή ήταν κοντά στο χείλος του ψήφισαν κατά κανόνα ΟΧΙ. Το ίδιο και οι νέοι.

Το 61,3% που πήρε το ΟΧΙ έστειλε ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα. Υπογράμμισε κατά αναμφισβήτητο τρόπο ότι οι Έλληνες δεν θέλουν εξοντωτική λιτότητα και ευαισθητοποίησε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Δεν άλλαξε, όμως, τον συσχετισμό δυνάμεων. Δεδομένου ότι τη στρόφιγγα της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών την ήλεγχε και την ελέγχει η ΕΚΤ, οι του ευρωιερατείου έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν έμφραγμα στην ελληνική οικονομία και το έπραξαν.

Το πραξικόπημα των ATM

Από εγγυητής των ελληνικών τραπεζών, η ΕΚΤ έχει μετατραπεί σε εργαλείο στραγγαλισμού τους και κατ’ επέκτασιν σε εργαλείου στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας. Αυτό πρακτικά σήμαινε πως τα αφεντικά της Ευρωζώνης έχουν τη δυνατότητα να στρέψουν (αργά ή γρήγορα) τους απεγνωσμένους πολίτες εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης και κατ’ αυτό τον τρόπο να προκαλέσουν την αποσταθεροποίηση και ανατροπή της.

Το γεγονός, μάλιστα, πως σύσσωμες οι άρχουσες ελίτ και τουλάχιστον οι μισοί Έλληνες ήταν ιδεολογικοπολιτικά στη γραμμή «πάση θυσία ευρώ» διευκόλυνε πολύ την επιτυχή διεκπεραίωση του μεταμοντέρνου αυτού πραξικοπήματος. Πραξικοπήματος που πραγματοποιήθηκε όχι με τανκς, αλλά με άδειασμα των ΑΤΜ από ευρώ.

Τα γεγονότα εκείνων των ημερών κατέστησαν εξόφθαλμο πως στην Ευρωζώνη η θεμελιώδης έννοια της λαϊκής κυριαρχίας έχει σε πολύ μεγάλο βαθμό ακυρωθεί. Ο τρόπος που αντιμετωπίσθηκε η Ελλάδα και ειδικότερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνιστούσε όχι μόνο κατάφωρη παραβίαση του πνεύματος των ιδρυτικών συνθηκών, αλλά και μία αρνητική κληρονομιά για τον τρόπο που οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, αλλά και οι υπόλοιποι λαοί αντιλαμβάνονται την ΕΕ και το ευρώ.

Με το πιστόλι στον κρόταφο, η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να συνυπογράψει την καταδίκη της σ’ έναν αργό οικονομικό θάνατο. Η ταπεινωτική συμφωνία του 3^ου Μνημονίου που το ευρωιερατείο επέβαλε στον Τσίπρα ναι μεν συνιστούσε σαρωτική νίκη σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, αλλά σε μακροπρόθεσμο δεν ήταν τίποτα περισσότερο από πύρρειο νίκη.

Η εκβιαστική ωμότητα των Μέρκελ-Σόιμπλε προκάλεσε αντιδράσεις σ’ όλη τη Γηραιά Ήπειρο κι όχι μόνο. Η δημόσια εικόνα της Γερμανίας υπέστη ανήκεστο βλάβη, γεγονός που μεσομακροπρόθεσμα θα δυσκολέψει πολύ την προσπάθειά της να εδραιώσει τον ηγεμονικό ρόλο της στην Ευρώπη.

 
   

Η ΝΔ του Κυριάκου σαν τρελό φορτηγό

Του Δημήτρη Χρήστου

Η άκαμπτη αντιπολιτευτική συμπεριφορά του αρχηγού της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη, θυμίζει ένα φορτηγό με σανιδωμένο το γκάζι και κολλημένο το τιμόνι, να τρέχει ασυγκράτητο. Ούτε να φρενάρει μπορεί, ούτε και να στρίψει. Επένδυσαν όλο το κεφάλαιο τους στο ότι η κυβέρνηση Τσίπρα θα ήταν μικρή παρένθεση, στην πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και στην εξαφάνιση της Αριστεράς, ως ανίκανης να κυβερνήσει κανονική χώρα. Φρόντισαν, μάλιστα, να αφήσουν ανολοκλήρωτο το δεύτερο μνημόνιο και τα ταμεία άδεια.

Η ενέργεια αυτή κόστισε τα capital controls. Κάθε μέρα όλοι σχεδόν οι πολίτες στην ουρά για να λάβουν το όριο των 60ευρώ! Και όμως. Ποιος να φανταζόταν ότι μετά από λίγο στο δημοψήφισμα, αυτές οι τρομοκρατικές ενέργειες των συστημικών δυνάμεων της Ελλάδας, αλλά και της ΕΕ, όχι μόνο δεν τρόμαξαν τον ελληνικό λαό, αλλά τον θύμωσαν. Ποιος να πίστευε ότι το 61,3% των πολιτών στις συγκεκριμένες συνθήκες θα έλεγε όχι στον εκβιασμό;

Και από τότε, η αντιπολιτευτική γραμμή της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά, έχει κολλήσει στην ίδια κασέτα. Μόλις πριν λίγες ημέρες, στις 4 Ιουλίου δήλωσε: «Αυτό που ζούμε είναι ένας θίασος του παραλόγου, ένας τραγέλαφος. Το μόνο που ενώνει ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι το πάθος τους και η αγάπη τους για τις καρέκλες της εξουσίας. Έχουν πάρει διαζύγιο από την κοινωνία. Η χώρα χρειάζεται καθαρές λύσεις, και μόνη λύση οι εκλογές το συντομότερο δυνατόν».

Αυτή είναι δήλωση, μετά την έξοδο από τα μνημόνια, τη συμφωνία για το χρέος, τη συμφωνία για το «μακεδονικό ζήτημα»; Αυτή θα είναι μέχρι να γίνουν εκλογές η απάντηση για ότι συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο σήμερα; Το δογματικού χαρακτήρα αφήγημα, για ένα μικρό κόμμα όπως για παράδειγμα το ΚΚΕ, δεν έχει καμία σημασία αφού στο κόμμα αυτό δεν ενδιαφέρονται να βρουν λύσεις. Για ένα φιλελεύθερο μεγάλο κόμμα, πυλώνα του κοινοβουλευτικού συστήματος, αυτός ο δογματισμός, αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.

Σανίδα σωτηρίας η περικοπή των συντάξεων

Και είναι σοβαρό, διότι έχει ποντάρει στην αποτυχία των άλλων που δεν έρχεται. Και καθώς δεν έρχεται δημιουργεί, πανικό και υστερία. Αναπάντητο το ερώτημα. Πως θα κερδίσουμε τις εκλογές, αν ο Τσίπρας καταφέρει και τελικά δεν μειωθούν οι συντάξεις; Το σκέφτηκε και ο κύριος αντιπρόεδρος Κωστής Χατζηδάκης και εγκάλεσε δημοσίως τον επίτροπο Μοσκοβισί ο οποίος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μη χρειαστεί να μειωθούν οι συντάξεις!

Προηγήθηκε η προσπάθειά του κ. Μητσοτάκη κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο, να πείσει τόσο τον Γερμανό υπουργό οικονομικών Όλαφ Σόλτς όσο και την καγκελάριο Μέρκελ, να πιέσουν για περικοπή των συντάξεων! Και μετά; Μετά μαζί με τη Φώφη κατέθεσαν πρόταση νόμου να αποφασιστεί εδώ και τώρα ότι οι συντάξεις δεν θα μειωθούν! Για ποιο λόγο; Για να εξοργίσουν το Βερολίνο και να επιμείνει στην περικοπή! Απίστευτοι.

Πως θα τερματίσει σε αυτόν τον πολιτικό αγώνα ο αρχηγός της ΝΔ αν, όταν γίνουν εκλογές, η οικονομική κατάσταση της χώρας θα είναι καλύτερη; Τι θα μπορεί να λέει για την υπεροχή των ιδεών του κόμματός του σε σχέση με την κυβερνητική πολιτική. Πως θα πείσει ότι αυτός και το κόμμα του θα τα καταφέρουν καλύτερα με την χώρα απελευθερωμένη από τις ασφυκτικές διαταγές των δανειστών; Δύσκολο. Η τελευταία ελπίδα του ήταν να αναλάβει τη διακυβέρνηση με νέο μνημόνιο ώστε η πολιτική που θα εφαρμόζει να χρεώνεται στους κακούς ξένους.

Διεθνής απομόνωση

Μόνο που οι κακοί ξένοι, εντός και εκτός Ευρώπης, έχουν πλέον εξοργιστεί με τη συμπεριφορά της ηγετικής ομάδας της ΝΔ. Όταν πολύ περισσότερο η ΕΕ δοκιμάζεται από ακραία εθνικιστικά, βαθύτατα αντιδραστικά και ρατσιστικά κύματα ξενοφοβίας, με εχθρό αυτή τη φορά, στη θέση των Εβραίων τους μετανάστες, η ΝΔ οδηγείται, αν δεν έχει ήδη οδηγηθεί σε απομόνωση από τα μεγάλα ευρωπαϊκά κέντρα.

Με λίγα λόγια, επειδή γίνεται όλο και πιο φανερό πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει την παραμικρή ιδέα, ούτε και το κόμμα του διαθέτει το δυναμικό για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της νέας εποχής για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Καμία λύση, σε ότι τον αφορά δεν θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές αν το τρελό φορτηγό δεν σταματήσει πριν τον γκρεμό!

Σαν σήμερα, 7 Ιουλίου 1936, γεννήθηκε ο Νίκος Ξυλούρης, ο Ανωγειανός: H φωνή της Ελλάδας που θα θέλαμε

Ο Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε, σαν σήμερα, στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγεια της Κρήτης. Είναι 5 χρονών όταν οι κατακτητές Γερμανοί καίνε το χωριό του και μεταφέρουν τους κατοίκους του, πρόσφυγες στο Μυλοπόταμο… Επιστρέφουν στ’Ανώγεια μετά την απελευθέρωση. Από πολύ μικρός δείχνει την κλίση του στο τραγούδι και τη λύρα. Στα δώδεκα, ο πατέρας του, του αγοράζει την πρώτη λύρα, για να εξελιχθεί πολύ γρήγορα σ’έναν από τους πλέον περιζήτητους οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της περιοχής του σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις.

Σε ηλικία 17 χρονών κατεβαίνει για πρώτη φορά να δουλέψει στο Ηράκλειο, στο κέντρο “Κάστρο”. Οπως λέει αργότερα σε αφηγήσεις του, εκεί τα πράγματα αρχικά είναι πολύ δύσκολα:

“…Εις τα ορεινά χωριά της Κρήτης δεν ημπορούσε να εισχωρήσει αυτό που εισχώρησε στις πόλεις… Εκεί χόρευαν ταγκά, βάλσα, ρούμπες, σάμπες και είμαστε υποχρεωμένοι να τα μάθουμε αυτά τα τραγούδια, να τα παίζουμε στα πανηγύρια και στους γάμους, για να μπορούμε να ζήσουμε και μεις, να βγάλουμε τα έξοδά μας και να τους κάνουμε σιγά-σιγά ν’αλλάξουνε και ν’αγαπήσουνε την Κρητική μουσική…”

Στα τέλη του 1958 πραγματοποιεί την πρώτη του ηχογράφηση για δίσκο. Είναι το τραγούδι “Κρητικοπούλα μου” (“Μια μαυροφόρα οτάν περνά”). Λίγους μήνες πριν είχε παντρευτεί την Ουρανία Μελαμπιανάκη, κόρη ευκατάστατης οικογένειας του Ηρακλείου. Εγκαθίστανται στο Ηράκλειο. Οι οικονομικές δυσκολίες είναι στην αρχή μεγάλες.

Το 1960 γεννιέται το πρώτο τους παιδί, ο Γιώργος και 6 χρόνια μετά το δεύτερο, η Ρηνιώ. Την επιτυχία του πρώτου εκείνου τραγουδιού ακολουθούν αρκετές ακόμα ηχογραφήσεις σε μικρά δισκάκια. Ακριβώς το 1966, βγαίνοντας για πρώτη φορά από την Ελλάδα, συμμετέχει σ’ένα φολκλορικό φεστιβάλ στο Σαν Ρέμο και παίρνει το πρώτο βραβείο.

Το 1967 ανοίγει στο Ηράκλειο, το πρώτο Κρητικό κέντρο, τον “Ερωτόκριτο”. Τα πράγματα έχουν γίνει αισθητά καλύτερα γι’αυτόν. Τον Φεβρουάριου του 1969 ηχογραφεί την “Ανυφαντού”, ένα τραγούδι που κυριολεκτικά “σπάει τα ταμεία” μέσα στην παραδοσιακή δισκογραφία της εποχής. Τον Απρίλη εκείνης της εποχής έρχεται στην Αθήνα, στο κέντρο “Κονάκι” και τον Σεπτέμβριο εγκαθίσταται μόνιμα στην πρωτεύουσα.

Ο σκηνοθέτης Ερρίκος Θαλασσινός, με τον οποίο γνωρίζονται στο “Κονάκι”, μιλά γι’αυτόν στον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο. Ηδη όμως από το 1965, οι δυνατότητες αλλά και ο χαρακτήρας του έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του διευθυντή -τότε- της δισκογραφικής εταιρίας COLUMBIA, του Τάκη Λαμπρόπουλου. Μετά την επιτυχία της “Ανυφαντούς”, το καλοκαίρι του 1970, ο Λαμπρόπουλος κατεβαίνει μαζί του στ’Ανώγεια, γίνονται κουμπάροι και ξεκινούν μια συνεργασία σε νέα πλαίσια.

Πέρα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, η φωνή του Νίκου Ξυλούρη θα περάσει στη σύγχρονη “έντεχνη” δημιουργία επώνυμων συνθετών. Μέσα σ’αυτές τις επιλογές, μέλλεται η γνήσια Κρητική έκφραση και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης ν’αποκτήσουν μια πανελλήνια εμβέλεια, μια δυναμική που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν, όσοι μεγάλοι και αν ήταν οι καλλιτέχνες, τραγουδιστές και οργανοπαίχτες που την υπηρέτησαν.

Με το Γιάννη Μαρκόπουλο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο “Χρονικό”, μια ενότητα τραγουδιών που θέτει σε νέα βάση τη σχέση της παράδοσης με το παρόν. Εξι μήνες μετά κυκλοφορεί ο δίσκος αναφορά στα “Ριζίτικα” της Κρήτης. Τον Μαϊο του 1971 ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στη μπουάτ “Λήδρα” στην Πλάκα. Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας, η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης. “Πότε θα κάνει ξαστεριά”, “Αγρίμια κι αγριμάκια μου” …

Ακολουθούν δύο ακόμα κύκλοι τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου, η “Ιθαγένεια” και ο “Στρατής ο θαλασσινός” αλλά και συνεργασίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο (“Διόνυσε καλοκαίρι μας”, “Συλλογή”), τον Χριστόδουλο Χάλαρη (“Τροπικός της Παρθένου”, “Ακολουθία”) και τον Χρήστο Λεοντή (“Καπνισμένο μου τσουκάλι”).

Το καλοκαίρι του 1973 κρατά τον καθοριστικό ρόλο του τραγουδιστή σε μια παράσταση που ανεβάζουν η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος, στον θέατρο “Αθήναιον” με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Είναι “Το μεγάλο μας τσίρκο”. Μέσα από τις αναφορές και τα τραγούδια του βρίσκει τρόπο έκφρασης το τεταμένο πολιτικό κλίμα που οδηγεί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι από τις ελάχιστες επίσημες παρουσίες στο χώρο που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις εφημερίδες εκείνων των ημερών.

“Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν χθες στο Πολυτεχνείο” ενημερώνουν, μετατρέποντας τον ήδη φορτισμένο πολιτικά τραγουδιστή, σε “κόκκινο πανί” της μεταλλαγμένης δικτατορικής κυβέρνησης που ακολουθεί.

Από τη “Λήδρα”, στην “Αρχόντισσα”, μετά στην “Αποσπερίδα”… Ξανά στη “Λήδρα”, μετά στο “Κύτταρο” και στο “Θεμέλιο”… Είναι οι έξι σταθμοί του στις μπουάτ μέχρι το 1979. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου…

Παράλληλα ηχογραφεί τα “Αντιπολεμικά” τραγούδια του Λίνου Κόκοτου και του Δημήτρη Χριστοδούλου και κάποια μελοποιημένα από τον Ηλία Ανδριόπουλο ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Επανέρχεται όμως και στα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, ενώ λέει και κάποια λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη. Με τον “Αργαλειό”, το “Φιλεντέμ”, τον “Πραματευτή” αλλά και το “Μεσοπέλαγα αρμενίζω” ακούγεται ξανά έντονα η φωνή του. Τώρα λέει και πάλι “τραγούδια ζωής”.

Είναι όμως η τελευταία φορά που ακούγεται… Υστερα από ταλαιπωρία ενός χρόνου με την υγεία του, φεύγει για πάντα στις 8 Φεβρουαρίου του 1980. Η φυσική του απουσία έρχεται να κλείσει μια ολόκληρη εποχή, να σφραγίσει μια συγκεκριμένη αντίληψη περί Ελληνικού τραγουδιού. Η ρωμαλέα έκφραση, η άμεση σύνδεση με τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα αλλά και ο άρρηκτος δεσμός με την ντόπια τραγουδιστική παράδοση, ίσως είναι “πολυτέλεια” για το νέο αιώνα…

“…ο Νίκος Ξυλούρης, όσο κι αν φαίνεται αστείο, έβγαλε για πρώτη φορά δίσκο με …πολιτικό μέσο. Οι εταιρίες εκείνη την εποχή ήταν δύο. Στη μία ήταν ο ένας σπουδαίος λυράρης και στην άλλη ο άλλος. Αφού έκανε πολλές προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα, χρειάστηκε να επέμβει πολιτικός παράγοντας και να εγγυηθεί ότι “αν δεν πουλήσει ο δίσκος του, θα τα πληρώσω εγώ”.

Στις 21 Νοεμβρίου 1958 ηχογραφήθηκαν η “Κρητικοπούλα” και το “Δεν κλαίνε οι δυνατές καρδιές” σε δίσκο 78 στροφών. Ο δίσκος είχε μεγάλη επιτυχία και από τότε άρχισε και η άνοδος του Νίκου Ξυλούρη σε μια εποχή που τα Κρητικά δεν τα έπαιρναν και πολύ στα σοβαρά. Εκείνη την εποχή οι λυράρηδες ήταν μόνο για τα πανηγύρια, τα γλέντια και τους γάμους στα χωριά. Επαιξε ο ένας στο ένα καφενείο και ο άλλος στο απέναντι. Είχανε κάτι μικρά μεγάφωνα και τα έβαζε ο ένας καφετζής απέναντι από τον άλλο για να δουν ποιός θα επικρατήσει.

Την εποχή εκείνη υπήρχαν δύο ομάδες. Οι “Μουντακικοί” και οι “Σκορδαλικοί” και ο Νίκος Ξυλούρης ήταν ανάμεσα, έχοντας το πλεονέκτημα ότι με τη φωνή που είχε μπορούσε να πει και άλλα πράγματα, εκτός από τα Κρητικά, όπως βαλς, “Ασπρες κορδέλες τα κορίτσια φοράνε”, “Του Μπελαμή το ουζερί” και “Νάτανε το ’21″.

Σχεδόν δύο χρόνια μετά τον πρώτο εκείνο δίσκο των 78 στροφών ηχογράφησε στη “Fidelity” μια σειρά από τραγούδια σε δίσκους 45 στροφών πλέον. Στη συνέχεια ήρθαν οι ηχογραφήσεις στη “Music Box” εκ των οποίων μερικά από αυτά ηχογραφήθηκαν την περίοδο Φεβρουάριος ’64 με Ιούλιος ’64 που ο Νίκος Ξυλούρης βρισκόταν στην Αθήνα (μέχρι τότε έμενε στο Ηράκλειο) με άρρωστο το παιδί του και ηχογραφούσε για να πάρει κάποια χρήματα, που τα είχε ανάγκη, με 90 λεπτά το κομμάτι!

Από το 1964 εως το το 1967 ηχογραφεί στη “Music Box”, ενώ σιγά-σιγά τα πράγματα στην Κρήτη άρχισαν να γίνονται καλύτερα. Υπήρχε μήνας που μπορεί να ήταν δύο τα πανηγύρια αλλά τύχαινε κι ένας γάμος, ένα πανηγύρι, ένα γλέντι. Το 1967 άνοιξε και το πρώτο Κρητικό κέντρο στο Ηράκλειο, ο “Ερωτόκριτος”. Το ’68 με ’69 δούλεψε στα “Ζαμάνια” και παράλληλα τα καλοκαίρια στην “Οαση” που είχε 2000 καθίσματα και ο κόσμος καθότανε μέχρι στα καφάσια της μπύρας, για ν’ακούσει το Νίκο Ξυλούρη.

Στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα, στη “Λήδρα” με μεροκάματο 800 δρχ. Πληρώνουν – λέει- λιγότερο τους καλλιτέχνες γιατί θέλουν να κάνουν “κίνημα” για να επιβάλλουν αυτή τη μουσική. Το κίνημα-κίνημα, αλλά ο ιδιοκτήτης και ο συνέταιρος παίρνανε κανονικά λεφτά από τον κόσμο.. 96 δρχ. κάνει το ποτό εκεί, 96 και στις άλλες μπουάτ.. Ο Νίκος Ξυλούρης με τη φωνή του, με τα τραγούδια του και με τον κόσμο που έρχεται γι’αυτόν, πληρώνεται με 8 ποτά! Εκείνη την εποχή σταμάτησε να δουλεύει στα Κρητικά. “Δεν ήτανε σωστό” λέει. “Τώρα πιέζομαι, αλλά αύριο…”. Πίστευε σ’ένα καλύτερο αύριο. Δεν έβαζε κακό στο νου του, ούτε ήθελε να λέει για κανέναν…”

Aποσπάσματα από συζήτηση της κας ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΞΥΛΟΥΡΗ (σύζυγος του Νίκου) με τον Γιώργο Τσάμπρα

από το cd Νίκος Ξυλούρης, Τα χρόνια στην Κρήτη

(http://blog.mantinades.gr/)

—

Είπαν γι’ αυτόν

Γιάννης Κεφαλογιάννης, τότε υφυπουργός Εσωτερικών

“Είμαστε μαζί από παιδιά, στην ίδια γειτονιά, στο ίδιο σχολειό. Μαζί κάναμε τα πρώτα βήματα στα σοκάκια του Κάστρου. Σαν γίναμε παλικάρια εκείνος ήταν ο αρχηγός στις νυχτερινές μας καντάδες κάτω από τα κλειστά παράθυρα των κοριτσιών. Ήμουν δίπλα του στα πρώτα βήματα της καριέρας του. Στις πρώτες του δειλές εμφανίσεις στα κέντρα της Αθήνας και έπειτα στις μπουάτ της Πλάκας. Θυμάμαι ακόμα το πρώτο του δοκιμαστικό συμβόλαιο για 40 μέρες στην “Λήδρα” και την επιτυχία του στην άγνωστη μέχρι εκείνη την ώρα γι’ αυτόν δουλειά. Θυμάμαι τη συναυλία στο “Σπόρτιγκ” που έδωσε ο σύλλογος Κρητών το Μάιο του ’72 και τον Νίκο να τραγουδά την Ξαστεριά και να δακρύζει . Δεν είχε εχθρούς, είχε μόνο φίλους. Δεν θύμωνε ποτέ, γελούσε πάντα . Το τελευταίο μας γλέντι έγινε το καλοκαίρι του ’78, σε ένα γάμο στ’ Ανώγεια. Εκεί έπαιξε την τελευταία του “κοντυλιά” και εγώ χόρεψα”.

Μίκης Θεοδωράκης, μουσικοσυνθέτης

“Ο θάνατος του ήταν μεγάλη απώλεια για την ελληνική μουσική και την Κρήτη”.

Γιώργος Χατζηνάσιος, συνθέτης

“Για μένα ήταν η πιο αντιπροσωπευτική ελληνική φωνή. Η φωνή του χαρακτήριζε τη φυλή μας. Ήταν από τους πιο καλούς ανθρώπους στο επάγγελμα. Πιστεύω ότι θ’ αφήσει δυσαναπλήρωτο κενό και ότι θα περάσουν πολλές γενιές για να ξαναβγεί μια τέτοια φωνή”.

Μίμης Πλέσσας, συνθέτης

“Για μένα άνοιγε το στόμα του και τραγουδούσε η Ελλάδα. Ο χαμός του δεν είναι χαμός του τροβαδούρου, αλλά ενός συμβόλου”.

Γιώργος Θεοδοσιάδης, συνθέτης

” Ήταν η προσωποποίηση της αγνής έκφρασης στο τραγούδι. Η φωνή του ήταν ένα τραγούδι ακόμα κι όταν μιλούσε. Υπήρξε λεβέντης. Κρητικός και στην τέχνη του και στην καρδία και στο ήθος”.

Λινος Κοκοτος, συνθέτης

“Μέχρι τον τελευταίο χρόνο δουλεύαμε μαζί. Οι σχέσεις μας δεν ήταν εκείνες οι τυπικές των συνεργατών. Ο Νίκος ήθελε ν’ ανοίγει το σπίτι του και την αγκαλιά του σε φίλους και συνεργάτες σα γνήσιος Κρητικός. Ήταν πάνω απ’ όλα άνθρωπος, το σπιτικό του δεν θύμιζε ποτέ “σπίτι φιρμάδικο” , κάτι πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας. Δεν είδε ποτέ τον εαυτό του σα βεντέτα, τον ενδιέφερε μόνο η σωστή δουλειά. Ο Νίκος Ξυλούρης δεν είχε μόνο μια σπουδαία φωνή, αλλά κι ένα μοναδικό ένστικτο για να δίνει την σωστότερη ερμηνεία. Πάντα έλεγε : “Πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να μη χαθεί το ελληνικό τραγούδι”. Χάνοντας τον Νίκο Ξυλούρη, χάσαμε τον πιο σημαντικό πρεσβευτή του ελληνικού τραγουδιού”.

Γιάννης Πάριος, τραγουδιστής

“Χάθηκε ένας πολύ μεγάλος τραγουδιστής κι ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Ήταν λεβέντης σε όλα του ο Νίκος, ο φιλαράκος με την πιο γλυκιά καρδιά του κόσμου”.

Τόλης Βοσκόπουλος, τραγουδιστής

“Δεν τον γνώριζα προσωπικά, όμως έχω ακούσει ωραία λόγια γι’ αυτόν. Πάντως είναι ένας συνάδελφος που αφήνει κενό πίσω του”.

Δήμητρα Γαλάνη, τραγουδίστρια

“Δεν υπήρξα φίλη του Νίκου αλλά είχαμε συνεργαστεί αρκετές φορές. Είναι κάπως δύσκολο να μιλήσω με δυο λόγια για τον καλλιτέχνη και κυρίως για τον άνθρωπο Ξυλούρη. Ήταν ευθύς, γνήσιος , με λίγα λόγια αυτό που λέμε “λεβέντης”. Εκείνο που θα θυμάμαι πάντα από τον Νίκο είναι το μόνιμο χαμόγελο στα καλογραμμένα χείλη του και την έξυπνη ματιά του. Δεν νομίζω ότι το ελληνικό τραγούδι θα ξαναγεννήσει έναν Ξυλούρη”.

Τάνια Τσανακλίδου, τραγουδίστρια

“Ο θάνατος του μ’ έχει συγκλονίσει. Φίλος καλός κι ακόμα πιο καλός συνεργάτης ήταν ο Νίκος Ξυλούρης. Η εντελώς ιδιότυπη φωνή του άφησε τη σφραγίδα της στο ελληνικό τραγούδι. Σ’ όλες τις συνεργασίες που είχαμε, είτε στην Αθήνα είτε σε περιοδείες, ο Νίκος ήταν κάτι περισσότερο από καλός συνάδελφος, ήταν ένας λεβέντης. Θα τον έχω για πάντα στ’ αυτιά μου και στη καρδιά μου”.

Τζένη Καρέζη, ηθοποιός

“Ήταν από τα ωραιότερα και τα πιο αγνά πλάσματα που έχω συναντήσει . Όσο καθάρια και όσο συγκλονιστική ήταν η φωνή του, άλλο τόσο ήταν και στη ζωή του γνήσιος και καθάριος. Ήταν σαν αρχάγγελος. Κι ίσως γι’ αυτό πέθανε τόσο νέος. Κι εγώ κι ο Κώστας θυμόμαστε πάντα την συνεργασία μας και τώρα θα τη θυμόμαστε με περισσότερη συγκίνηση”.

Κώστας Καζάκος, ηθοποιός

“Ο θάνατος του Νίκου δεν μας βρήκε απροετοίμαστους, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο πόνος μας είναι μικρότερος. Όσοι το γνωρίσανε και περισσότερο όσοι δουλέψανε μαζί του ξέρουνε ότι σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος είναι αναντικατάστατος”.

Αλίκη Βουγιουκλάκη, ηθοποιός

“Χάθηκε το παλικάρι με τη φωνή, το ήθος και τη λεβεντιά. Κάτι τέτοιες στιγμές αναλογίζομαι πόσο άδικος είναι ο Θεός”.

Μάνος Κατράκης, ηθοποιός

“Όταν μιλάει κανείς για τον Ξυλούρη δεν μπορεί να μη θυμηθεί το χαμόγελο και τη μεγάλη του καρδιά. Είχε μια απλή λεβεντιά που δύσκολα πια συναντάς. Δίκαια οι Κρητικοί ένιωθαν περήφανοι γι’ αυτόν”.

Αλέξης Μινωτής, ηθοποιός

“Τον θαύμαζα γιατί ήταν ένας καλός κρητικός, ένας θαυμάσιος τραγουδιστής. Λυπάμαι βαθιά που χάθηκε”.

Λυκούργος Καλέργης, ηθοποιός

“Ήταν ο καλλιτέχνης που άφησε τη δική του σφραγίδα όχι μόνο σαν τραγουδιστής αλλά και σαν άνθρωπος”.

  

sansimera.gr

Αυστρία: Ψηφίστηκε το 12ωρο στη Βουλή -Πανηγυρίζουν οι βιομήχανοι

Με τις ψήφους της κυβέρνησης συνασπισμού του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος του καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς και του ακροδεξιού Κόμματος των «Ελευθέρων» αλλά και τις ψήφους του νεοφιλελεύθερου κόμματος της αντιπολίτευσης ΝΕΟΣ (Νέα Αυστρία), η αυστριακή Βουλή ενέκρινε την Πέμπτη, τη θέσπιση 12ωρης ημερήσιας εργασίας ή εξηντάωρης εβδομάδας εργασίας.

Επίσης η πλειοψηφία στη Βουλή απέρριψε αίτημα που είχε καταθέσει το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Σοσιαλδημοκρατικό, του πρώην καγκελάριου Κρίστιαν Κερν, για τη διεξαγωγή σχετικού δημοψηφίσματος. 

Χέρι – χέρι, νεοφιλελεύθεροι, φασίστες και ακροδεξιοί προχώρησαν στη νομοθέτηση της εργασιακής ημέρας των 12ωρών επαναφέροντας συνθήκες προ «Σικάγου εποχής» για τους εργαζομένους της χώρας!

Της υπερψήφισης του νομοσχεδίου, εναντίον του οποίου είχε πραγματοποιηθεί το περασμένο Σάββατο τεράστια πορεία και διαδήλωση στο κέντρο της Βιέννης με τη συμμετοχή 100.000 ανθρώπων, προηγήθηκε πολύωρη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, στη διάρκεια της οποίας κατατέθηκε επίσης και υπερψηφίστηκε τροπολογία της κυβέρνησης που προβλέπει την έναρξη ισχύος του νόμου ήδη από την 1 η Σεπτεμβρίου, αντί της 1ης Ιανουαρίου 2019, που προβλεπόταν αρχικά.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της ακροδεξιάς κυβέρνηση, ο»κανονικός» χρόνος εργασίας θα παραμείνει στις οκτώ ώρες ημερησίως ή σαράντα ώρες εβδομαδιαίως και η εφαρμογή του 12ωρου θα είναι «προαιρετική».

Βέβαια η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Οι εργοδότες θα μπορούν άμεσα να επιβάλλουν σύμφωνα με το νόμο υποχρεωτική εργασία 10 ωρών και στη συνέχεια να απαιτούν σε «προαιρετική» βάση το 12ωρο. 

Οι εργαζόμενοι θα είναι αναγκασμένοι να υποκύπτουν στις απαιτήσεις των εργοδοτών, αφού σύμφωνα με το αστικό δίκαιο αλλά και τη νομοθεσία της Αυστρίας, ο εργαζόμενος δεν θα μπορεί να αρνηθεί την υπεραπασχόληση. Στην περίπτωση που το κάνει η απόλυση θα είναι απολύτως νόμιμη!

Όλες τις προηγούμενες μέρες στην Αυστρία οι σύνδεσμοι των βιομηχάνων και των επιχειρηματιών πανηγύριζαν για την ψήφιση του νόμου, επειδή σύμφωνα με μερίδα του Αυστριακού Τύπου έγινε «όπως παραγγέλθηκε»!!!

Το φασιστικό ακροδεξιό κυβερνητικό συνονθύλευμα της Αυστρίας προωθώντας τις απαιτήσεις των αφεντικών άνοιξε το δρόμο για την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων. 

Το επόμενο διάστημα στο όνομα του «ανταγωνισμού» θα ανοίξει θέμα σε ολόκληρη την Ευρώπη για κατάργηση και επίσημα του οκτάωρου και την εφαρμογή συνθηκών γαλέρας, με 10, 12 και όσες ώρες εργασίας απαιτήσει το κεφάλαιο,  για τον σύνολο της εργατικής τάξης. 

imerodromos.gr

ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ.: Μάχη για ένα χάδι των ξένων

Του Δημήτρη Μηλάκα

Προκαλεί εντύπωση, αν και δεν θα έπρεπε, η προσπάθεια που καταβάλλουν τα κόμματα εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ από τη μια, Ν.Δ. από την άλλη), προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα κάποιο πολιτικό «χάδι» και μια καλή κουβέντα από θεσμούς και πρόσωπα του «διεθνούς παράγοντα». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επίσης έχει ο τρόπος με τον οποίο παρατηρήσεις, δηλώσεις ή τοποθετήσεις αυτού του «διεθνούς παράγοντα» πυροδοτούν την εγχώρια πολιτική διαμάχη.

Μοιάζει λες και το μόνο πιστοποιητικό εγκυρότητας, αξιοπιστίας και συνέπειας που αναζητούν τα εν λόγω κυρίαρχα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα κόμματα προέρχεται από τους εκπροσώπους (πρόσωπα και θεσμούς) των δανειστών.

Τα «εύγε» που το τελευταίο διάστημα εισπράττει από κάποιους εκπροσώπους των δανειστών ο Τσίπρας ενοχλούν και προκαλούν τον εκνευρισμό του Μητσοτάκη και την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει πανηγυρικά τις «θετικές» δηλώσεις του Γάλλου επιτρόπου Μοσκοβισί για την «επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος και το τέλος της εποπτείας» η Ν.Δ. αναζητά και προβάλλει άλλες αναφορές, όπως αυτή του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών που, σύμφωνα με το «Spiegel», σημειώνει ότι «η Ελλάδα θα βρίσκεται υπό αυστηρή επιτήρηση μέχρι να ξεπληρώσει το 75% των δανείων της».

Η «ευαισθησία» με την οποία ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. ακούνε και ανταποκρίνονται σε κάθε τι θετικό ή αρνητικό ψιθυρίζουν οι «ξένοι» και η ετοιμότητά τους να το χρησιμοποιήσουν το ένα κόμμα ενάντια στο άλλο, περιγράφει τον δεσμό εξάρτησης και υποτέλειάς τους σ’ αυτά τα ξένα κέντρα, όπου τελικά λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις για τη χώρα. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά, απλώς σε αυτήν την περίοδο της έσχατης οικονομικής/πολιτικής κατάπτωσης τα εν λόγω κυρίαρχα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας κόμματα δεν νιώθουν την ανάγκη να κρύψουν την εξάρτησή τους…

Πάντοτε και σε κάποιον βαθμό έτσι ήταν τα πράγματα, καθώς ουδέποτε η χώρα και το πολιτικό της σύστημα κατόρθωσαν να διαρρήξουν τους δεσμούς εξάρτησης και υποτέλειάς τους. Ωστόσο, για να βρει κάποιος μια τόσο απροσχημάτιστη επίδειξη υποτέλειας θα πρέπει να γυρίσει στην Ιστορία πολλά χρόνια πίσω. Τότε που στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, στα 1824 και στη θεμελίωση του πολιτικού σκηνικού της χώρας, τα κόμματα, το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό, όχι μόνο δεν έκρυβαν, αλλά αντίθετα πρόβαλλαν σε ποια δύναμη δίνουν αναφορά και από ποια λαμβάνουν τις εντολές τους…

Τέλη κυκλοφορίας με τον μήνα για το 2018 - Τα ποσά που πρέπει να καταβληθούν για άρση της ακινησίας

Τέλη κυκλοφορίας εφέτος με τον μήνα, καθώς με απόφαση του διοικητή της ΑΑΔΕ Γιώργου Πιτσιλή, (όλη η απόφαση στο https://www.aade.gr/sites/default/files/2018-07/pol1128-2018.pdf), δίδεται η δυνατότητα, εξαιρετικά για το 2018, καταβολής αναλογικών τελών κυκλοφορίας για τους μήνες που υπολείπονται έως το τέλος του έτους, από ενδιαφερόμενους κατόχους ΙΧ οχημάτων, αυτοκινήτων ή μοτοσικλετών, τα οποία είτε έχουν τεθεί από αυτούς σε εκούσια ακινησία είτε βρίσκονται για άλλους λόγους σε κατάσταση αναγκαστικής ακινησίας.

Σύμφωνα με την απόφαση (σε εφαρμογή του άρθρου 144 του ν. 4537/2018 {Α΄84}), στην περίπτωση εκούσιας ακινησίας, οι κάτοχοι δύνανται να άρουν την ακινησία αυτή καταβάλλοντας τέλη κυκλοφορίας ανάλογα με την διάρκεια κυκλοφορίας και σύμφωνα με τις επιλογές που δίδονται με τα οριζόμενα στις περιπτώσεις α) έως γ) του εν λόγω άρθρου. 

Ειδικότερα:

α) για άρση ακινησίας χρονικής διάρκειας 1 μηνός, καταβάλλονται τα 2/12 των αναλογούντων στο όχημα ετήσιων τελών κυκλοφορίας

β) για άρση ακινησίας χρονικής διάρκειας 3 μηνών, καταβάλλονται τα 4/12 του ποσού των αναλογούντων στο όχημα ετήσιων τελών κυκλοφορίας

γ) για άρση ακινησίας για το υπόλοιπο διάστημα του έτους και έως το τέλος αυτού (31/12/2018), καταβάλλονται τα δωδέκατα του ποσού των αναλογούντων στο όχημα ετήσιων τελών κυκλοφορίας που απομένουν από την ημερομηνία της άρσης έως και το τέλος του έτους συν 2/12 των αναλογούντων ετήσιων τελών.

Στην περίπτωση άρσης αναγκαστικής ακινησίας, οι κάτοχοι μπορούν να καταβάλλουν αναλογικά τα τέλη κυκλοφορίας για τους μήνες που υπολείπονται έως το τέλος του 2018. Η καταβολή αυτή για να είναι εμπρόθεσμη πρέπει να γίνει εντός 15 ημερών από την ημερομηνία που έλαβε χώρα το γεγονός που ήρε την ακινησία, π.χ. από την ημερομηνία απόδοσης του οχήματος στον ιδιοκτήτη ή κάτοχο στην περίπτωση άρσης αναγκαστικής ακινησίας λόγω κλοπής ή υπεξαίρεσης, από την ημερομηνία εισόδου του οχήματος στην Ελλάδα στην περίπτωση άρσης αναγκαστικής ακινησίας λόγω κυκλοφορίας του στο εξωτερικό κ.λπ.

Η υποχρέωση καταβολής των αναλογικών τελών κυκλοφορίας, στην περίπτωση άρσης αναγκαστικής ακινησίας υφίσταται, ανεξαρτήτως εάν ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος στη συνέχεια επιλέξει να θέσει το όχημα σε εκούσια ακινησία.

kathimerini.gr

To VMRO μηνύει τον Ζάεφ για εσχάτη προδοσία -Για τη συμφωνία των Πρεσπών

Μηνύσεις κατά του Ζόραν Ζάεφ και του Νικολά Ντιμιτρόφ για εσχάτη προδοσία κατέθεσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης VMRO-DPMNE.

Ο εκπρόσωπος του κόμματος, Ναούμ Στοιλκόβσκι, δήλωσε πως το «VMRO-DPMNE κατέθεσε στην Εισαγγελία για το Οργανωμένο Εγκλημα και τη Διαφθορά ποινική δίωξη κατά του πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ, του υπουργού Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ, του προέδρου του κοινοβουλίου Τάλατ Τζαφέρι, καθώς και κατά όλων των βουλευτών που στήριξαν με την ψήφο τους την αντισυνταγματική και παράνομη συμφωνία συνθηκολόγησης με την Ελληνική Δημοκρατία».

Σύμφωνα με το κόμμα της σκοπιανής αντιπολίτευσης τα ανωτέρω πρόσωπα διώκονται για τέσσερα ποινικά αδικήματα: της εσχάτης προδοσίας, της διακύβευσης της ανεξαρτησίας, της σύμπραξης για την τέλεση εχθρικών πράξεων και της κατάχρησης εξουσίας.

Προσθέτει πως η διαπραγμάτευση της συμφωνίας και η έγκριση του νόμου για την επικύρωση αποτελούν παραβίαση των νόμων, του Συντάγματος και γενικότερα μια προσπάθειας καταστρατήγησης του συνόλου του νομικού συστήματος της χώρας, αλλά και προσπάθεια εξαπάτησης της αντιπολίτευσης, του λαού και του προέδρου.

iefimerida.gr

Σταμάτα να είσαι φτωχός

Από την ψυχολόγο Εύη Νικολοπούλου

Πριν κάποιες δεκαετίες, μια έρευνα εξέτασε την υγεία σε μια ομάδα από ηλικιωμένες καλόγριες στην Αμερική. Οι γυναίκες αυτές είχαν μείνει μαζί για δεκαετίες, είχαν την ίδια διατροφική δίατα, την ίδια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την ίδια έκθεση σε κινδύνους και ερεθίσματα.Το εντυπωσιακό ήταν, ότι αυτό που προέβλεψε την κατάσταση της υγείας τους 50 χρόνια μετά, ήταν ο κοινωνικοοικονομικός δείκτης(SES) των γυναικών αυτών πριν μονάσουν.Η φτώχεια δηλαδή, αφήνει βαθιά και επίμονα σημάδια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία* της Eurostat,το 2015 στην Ευρωπαική Ένωση πέθαναν 1.700.000 άτομα κάτω από 75 ετών. Απο αυτούς τους θανάτους οι 570.000 θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Και αυτό σημαίνει: θα μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να ζήσουν, αν είχαν την απαιτούμενη πρόσβαση σε προγράμματα πρόληψης και καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Καλύτερες συνθήκες ζωής, εκπαίδευση και εργασία. Και φυσικά οι θάνατοι αυτοί ήταν υψηλότεροι σε ποιές χώρες λέτε;

Στις φτωχότερες της Ε.Ε, δηλαδή Ρουμανία, Λετονία, Λιθουανία, Σλοβακία.

US National Library of Medicine : « Ο συνδυασμός εκπαίδευσης και εισοδήματος ισοδυναμούν με πρόσβαση σε μια σειρά από ευκαιρίες και πόρους που σμιλεύουν την καλή υγεία, μέσα από πολύπλοκους ψυχοκοινωνικούς μηχανισμούς»

Η πρόσβαση σε προγράμματα πρόληψης δηλαδή προυποθέτει και σημαίνει : γνώση της κρισιμότητας της πρόληψης, δηλαδή κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και εκπαίδευση, που θα οδηγήσει το άτομο να βάλει την πρόληψη και τις υπηρεσίες υγείας σε πρώτη προτεραιότητα στη ζωή του. Και βέβαια οικονομικό επίπεδο τέτοιο, που θα του επιτρέψει να κάνει χρήση αυτών των υπηρεσιών.

Οι φτωχές κοινωνικές ομάδες έχουν περιθωριοποιημένη την πρόληψη, είναι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει «υποστηρικτικό κοινωνικό δίκτυο» και επομένως τη σπουδαιότητα αλλά και τον ρόλο που παίζει στην ψυχική υγεία, στην καταπολέμηση του στρες και σε μια σειρά ψυχοσωματικών νοσημάτων.

Εκτός από το να εισαι φτωχός, υπάρχει κάτι άλλο ισοδύναμα κακό;

Ναι, αμέ: Το να νιώθεις φτωχός.

Με άλλα λόγια οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες. Μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του τι σημαίνει να βιώνεις τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες που σε κάνουν να νιώθεις, εκτός από το να είσαι, φτωχός, είναι το να βλέπεις στην τιβι π.χ κάποιους να διακοπάρουν στην Μύκονο μέσα στη χλιδή, την ώρα που εσύ δεν έχεις να πληρώσεις το ρεύμα εν μέσω καύσωνα, στο σπίτι σου που χρησιμοποιείς αναγκαστικά και ως θέρετρο διακοπών.

O κοινωνικοοικονομικός (SES) δείκτης σημαίνει ότι όσο πιο φτωχός είσαι, τόσο πιο πιθανόν είναι να έχεις χειρότερη υγεία, και τόσο περισσότερο μικραίνει το προσδόκιμο ζωής σου, κατά 5-10 χρόνια.

Αν θέλεις λοιπόν να βρεις την υγειά σου,σταμάτα να είσαι φτωχός.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:

http://ec.europa.eu/eurostat/web/products-eurostat-news/-/DDN-20180629-1

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2837459/

Wilkinson R : Mind the Gap :Hierarchies, health and human evolution

http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Glossary:Avoidable_cause_of_death

CNBC: Ο Τραμπ είχε προτείνει εισβολή στη Βενεζουέλα!

O Ντόναλντ Τραμπ, τον περασμένο Αύγουστο, είχε προτείνει να εξεταστεί το ενδεχόμενο εισβολής στη Βενεζουέλα! Μάλιστα, στη συγκεκριμένη σύσκεψη στο Λευκό Οίκο συμμετείχαν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον και ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, Χ. Ρ. Μακμάστερ.

Τα παραπάνω καταγράφει σε ρεπορτάζ του αμερικανικό ειδησεογραφικό δίκτυο CNBC. Το δημοσίευμα μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. 

Όπως ανέφερε ανώτερος Αμερικανός αξιωματούχος στο CNBC, που διατηρεί την ανωνυμία του λόγω του «ευαίσθητου» χαρακτήρα των συζητήσεων όπως περιγράφεται, ο Μακμάστερ επιδίωξε να εξηγήσει στον Αμερικανό πρόεδρο ότι η στρατιωτική δράση θα έχει ρίσκο και επιπτώσεις στις σχέσεις των ΗΠΑ με άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Παρ’ όλα αυτά, σημειώνεται, ο Τραμπ επέμεινε με παραδείγματα από στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, στην περιοχή, οι οποίες είχαν στεφθεί με επιτυχία. Μίλησε για τις επεμβάσεις τον Παναμά και τη Γρενάδα. 

Τον ίδιο Αύγουστο, τον περασμένο ο πρόεδρος των  ΗΠΑ, Ντόναλντ Τράμπ, απείλησε τη Βενεζουέλα με στρατιωτική επέμβαση:

«Έχουμε στρατεύματα σε όλο τον κόσμο σε μέρη που βρίσκονται πολύ μακριά. Η Βενεζουέλα δεν είναι τόσο μακριά και ο λαός υποφέρει και άνθρωποι πεθαίνουν», είπε χαρακτηριστικά ο Τραμπ, περιστοιχιζόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον και την πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη Νίκι Χέιλι.«Έχουμε πολλές επιλογές για την Βενεζουέλα, ανάμεσα σε αυτές και μια πιθανή στρατιωτική επιλογή αν κριθεί αναγκαίο», υποστήριξε και συμπλήρωσε: «Δεν μιλάμε για αυτό, αλλά μια στρατιωτική επιχείρηση, μια στρατιωτική επιλογή, είναι σίγουρα κάτι που θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε».

Nα σημειώσουμε επίσης ότι μόλις ένα μήνα πριν, στις 4 Ιουνίου του 2018, ο υπουργός Εξωτερικών Μike Pompeo καλούσε στον οργανισμό αμερικάνικών κρατών να αποβάλει την Βενεζουέλα μέχρι να γίνουν ελεύθερες εκλογές (https://www.c-span.org/video/?446442-1/secretary-state-pompeo-calls-suspension-venezuela-oas)

Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε,δε, ότι ο Pompeo πέρυσι, τον Ιούλιο του 2017, όταν ήταν αρχηγός της CIA έκανε επαφές με μεξικάνικές και κολομβιανές υπηρεσίες προκειμένου να επέλθει  αλλαγή καθεστώτος στην Βενεζουέλα. Μπορεί να μην  είπε ξεκάθαρα περί πραξικοπήματος αλλά το υπονόησε . Η ακριβής δήλωση του ήταν ότι έχει ελπίδες ότι μπορεί να υπάρξει αλλαγή στην Βενεζουέλα και ότι η CIA κάνει ότι μπορεί να καταλάβει την δυναμική στην χώρα. Πρόσθεσε ότι «μόλις πήγα στην πόλη του Μεξικού και στην Μπογκοτά δύο εβδομάδες πριν , προσπαθώντας να τους βοηθήσω να καταλάβουν τα πράγματα που μπορούν να κάνουν ώστε να έχουμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα για την δική τους περιοχή του κόσμου και για την δική μας » ( https://www.independent.co.uk/news/world/americas/cia-venezuela-crisis-government-mike-pompeo-helping-install-new-remarks-a7859771.html)

Και όλα αυτά ενώ ο οι ΗΠΑ συνεχίζουν το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή, συνηθισμένες και από τον παρελθόν τους, στραγγαλίζοντας οικονομικά το λαό της Βενεζουέλας. Να σημειωθεί ότι μέρα μετά την επανεκλογή Μαδούρο, τον Μάιο του 2017, στην προεδρία της Βενεζουέλας, οι ΗΠΑ επέβαλαν νέες σκληρότερες κυρώσεις εναντίον της λατινοαμερικάνικης χώρας. 

imerodromos.gr

Είσαι ο Τριντό και πας στη σύνοδο του ΝΑΤΟ…

Η αντίθεση μεταξύ Τσίπρα και Καμμένου για το Μακεδονικό θα είναι γελοία, υπονομευτική για το κύρος της χώρας. Και πλέον έχουμε συνδέσει το χαρτοφυλάκιο της Εθνικής Αμυνας και τις εξελίξεις στην πολιτική μας ζωή με γεγονότα που συμβαίνουν σε άλλη χώρα. 

Του Κώστα Γιαννακίδη 

Στις 11 Ιουλίου 2018 το τρίο της εθνικής σιγουριάς, Τσίπρας, Καμμένος, Κοτζιάς θα συμμετάσχει στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, η οποία θα προσκαλέσει τη FYROM να ενταχθεί στους κόλπους της συμμαχίας. 

Η FYROM θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ ως Βόρεια Μακεδονία, αν ικανοποιήσει τις προϋποθέσεις που τίθενται στη συμφωνία της με την Ελλάδα και φυσικά, αν η ίδια συμφωνία κυρωθεί από την ελληνική Βουλή. Πώς θα κυρωθεί; Ακόμα δεν γνωρίζουμε. Μπορεί να κυρωθεί δια απλής πλειοψηφίας επί των παρόντων. Ισως χρειαστούν 151 ψήφοι. Η κυβέρνηση δεν αποκλείει και τις 180. Ο υπουργός Εξωτερικών εξήγησε ότι δεν χρειάζονται 180 αφού η συμφωνία δεν εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα. Αλλά σημασία δεν έχει τι απαιτεί η θεσμική και πολιτική λογική. Θέλει 180 ψήφους ο Καμμένος; Εντάξει. Όλα τα άλλα μπαίνουν στην άκρη.  

Ας υποθέσουμε τώρα ότι είστε σύμμαχος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Είστε, ας πούμε, ο Τριντό. Θα φτάσετε στη σύνοδο και θα μετράτε αστερίσκους. Η Βόρεια Μακεδονία θα γίνει μέλος αν αλλάξει το σύνταγμά της και ικανοποιήσει μία σειρά από προϋποθέσεις. Συνήθως μέσα σε αυτό το πλαίσιο κανόνων εξαντλούνται και όλα τα ενδεχόμενα. Για αυτό και το ενδιαφέρον βρίσκεται στο υποψήφιο μέλος που καλείται να τσεκάρει όλα τα προαπαιτούμενα κουτάκια. Εν προκειμένω όμως, υπάρχει και η ελληνική ιδιαιτερότητα την οποία ως Τριντό δεν μπορούσατε να κατανοήσετε από την πρώτη στιγμή που ενημερωθήκατε σχετικά. Δεν ήσασταν δα και ο μόνος, σχεδόν όλος ο πλανήτης αδυνατούσε να καταλάβει το πρόβλημα ανάμεσα στην Ελλάδα και στη FYROM. 

Όταν καθίσετε στο τραπέζι, ως Τριντό, θα βρεθείτε μπροστά σε ένα παράδοξο: το υποψήφιο μέλος θα σας διαβεβαιώνει, με κάθε τρόπο, ότι θα συμπληρώσει τη λίστα του στη σωστή ώρα. Ωστόσο το παλαιό και μόνιμο μέλος της συμμαχίας θα πρέπει να διατηρήσει τις επιφυλάξεις του για την κύρωση της συμφωνίας από το κοινοβούλιο του. Εγώ αν ήμουν Τριντό θα απευθυνόμουν στον Ελληνα, κατά προτίμηση στα γαλλικά: «Δηλαδή Αλέξη αυτό που μας λες είναι ότι θα πάει ο Ζόραν, θα κάνει δημοψήφισμα, θα αλλάξει σύνταγμα, θα γίνει μαλλιά-κουβάρια με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά εσείς στο τέλος μπορεί να κάνετε πίσω; Έχει λογική αυτό, Αλέξη;» 

Ο Αλέξης δεν θα πει τίποτα, θα δείξει με τα μάτια δίπλα του, τον Καμμένο, ζητώντας από τον Τριντό να καταλάβει. Ασφαλώς και καταλαβαίνει ο Τριντό. Όπως και γνωρίζει την ουσία των πραγμάτων, ξέρει δηλαδή ότι το deal έχει κλείσει και δεν υπάρχει περίπτωση να χαλάσει, τουλάχιστον από την Αθήνα. Ομως η αντίθεση μεταξύ Πρωθυπουργού και υπουργού Εθνικής Αμυνας θα είναι όχι μόνο πρωτοφανής για τα χρονικά της συμμαχίας. Θα είναι και απίστευτα γελοία, υπονομευτική για το κύρος της χώρας. Αλλά εντάξει, πολιτικοί είναι και οι σύμμαχοι, έχουν κατανόηση. 

Αυτή η γελοιότητα δεν χαρακτηρίζει μόνο την πολιτική μας ζωή. Την καθορίζει κιόλας. Και αν ο καιροσκοπισμός και η πολιτική ασυμμετρία του διδύμου Τσίπρα-Καμμένου έχουν ενσωματωθεί κατά κάποιον τρόπο στην πολιτική μας καθημερινότητα, τώρα έρχεται να προστεθεί κάτι καινούργιο: οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα συναρτώνται σε μεγάλο βαθμό από εξελίξεις που σημειώνονται σε άλλη χώρα. Δεν μόνο που το χαρτοφυλάκιο της Εθνικής Αμυνας συνδέεται ευθέως με αποφάσεις που θα πάρει ένας άλλος λαός. Είναι και η επιβίωση της κυβέρνησης. Θα κάνει ο Ζάεφ δημοψήφισμα τον Σεπτέμβριο; Τότε θα επιταχυνθούν οι εξελίξεις στην Ελλάδα, ενισχύοντας το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες. Τα Σκόπια προσδιορίζουν τις εξελίξεις στην Αθήνα. Το λες και κατάντια.