9.500 Ι.Χ. με πινακίδες Βουλγαρίας «τσίμπησε» η ΑΑΔΕ!

Η ΑΑΔΕ ανακοίνωσε επίσημα ότι παράλληλα έπιασε και ξεσκονίζει πλήθος επιχειρήσεων, με εικονική έδρα στη Βουλγαρία 

Φορολογικό «θησαυρό» αποκάλυψε το σαφάρι της ΑΑΔΕ στα αυτοκίνητα με πινακίδες Βουλγαρίας, αλλά και στις εταιρείες που εμφανίζονται να ανήκουν φορολογικά στη γειτονική χώρα, αλλά να δραστηριοποιούνται κανονικά στην Ελλάδα.

Αυτό αποκαλύπτει η έκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, στην οποία σημειώνεται, ότι, οι συγκεκριμένες υποθέσεις έχουν προωθηθεί προς έλεγχο και για την επιβολή των ανάλογων κυρώσεων.

Αναλυτικότερα, από το σύνολο των αυτοκινήτων με πινακίδες Βουλγαρίας, εντοπίστηκαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 9.500 αυτοκίνητα τα οποία θεωρούνται ύποπτα, για φορολογικές παραβάσεις των ιδιοκτητών τους.

Η συνήθης παράβαση είναι η αποφυγή των τεκμηρίων διαβίωσης, αλλά και η αποφυγή πληρωμής των τελών κυκλοφορίας και του φόρου πολυτελείας, καθώς τα περισσότερα είναι μεγάλου κυβισμού, ενώ φυσικά τα περισσότερα κυκλοφορούν στη Βόρεια Ελλάδα.

Πιο συγκεκριμένα η έκθεση της ΑΑΔΕ αναφέρει ότι το 2018 «πραγματοποιήθηκε λήψη και επεξεργασία στοιχείων αναφορικά με οχήματα που αποταξινομήθηκαν στην Ελλάδα και επαναταξινομήθηκαν στη Βουλγαρία, από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών.

Από την επεξεργασία αυτή προέκυψαν περίπου 9.500 υποθέσεις οχημάτων, οι οποίες προωθήθηκαν αρμοδίως, προκειμένου να ταυτοποιηθούν οι κάτοχοί τους».

Σε ότι αφορά στα αυτοκίνητα, όπως έχει αποκαλύψει το Σin στις 11 Φεβρουαρίου, με απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, πλέον θα συνυπολογίζονται στην ετήσια τεκμαρτή δαπάνη του ιδιοκτήτη και τα αυτοκίνητα, με ξένες πινακίδες, τα οποία κυκλοφορούν στην Ελλάδα από Έλληνες φορολογούμενους, ενώ θα τους επιβάλλεται και φόρος πολυτελείας.

Μπαίνει έτσι φρένο στην καταστρατήγηση της νομοθεσίας, που είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες πολυτελή και μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα να κυκλοφορούν στην Ελληνική Επικράτεια, χωρίς οι κάτοχοί τους να πληρώνουν φόρο πολυτελείας και να ξεφεύγουν από τα τεκμήρια, ενώ αντίθετα επιβαρύνονται με όλα αυτά, οι κάτοχοι των αντίστοιχων αυτοκινήτων που έχουν ελληνικές πινακίδες κυκλοφορίας.

Η υπόθεση έφτασε στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών, μετά από έλεγχο που διενεργήθηκε σε φυσικό πρόσωπο, στο οποίο καταλογίστηκαν από τη ΔΟΥ Καβάλας επιπλέον φόρος εισοδήματος λόγω τεκμηρίου και φόρου πολυτελείας για αυτοκίνητα που είχε στην κατοχή του και τα οποία είχαν ξένες πινακίδες κυκλοφορίας και συγκεκριμένα της Βουλγαρίας.

Ο φορολογούμενος προσέφυγε στη ΔΕΔ, μετά από το πρόστιμο που του επιβλήθηκε από τον έλεγχο, αλλά φυσικά όχι μόνο δεν δικαιώθηκε, αλλά επιπλέον η απόφαση της ΔΕΔ, αποτελεί δεδικασμένο και για ανάλογες περιπτώσεις.

Κέρδη στην Ελλάδα, φόρος στη Βουλγαρία!

Αναφορικά με τις επιχειρήσεις που έχουν έδρα τη Βουλγαρία αλλά δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, η έκθεση της ΑΑΔΕ επιβεβαιώνει το σχετικό δημοσίευμα του Σin.

  

Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «εκπονήθηκε Σχέδιο Δράσης και πραγματοποιήθηκε στόχευση επιχειρήσεων που έχουν μεταφέρει την έδρα τους στη Βουλγαρία».

Επιπλέον, τονίζει, παρασχέθηκαν οδηγίες και πληροφορίες, κατόπιν αιτήματος, στις ΔΟΥ, σχετικά με τον έλεγχο επιχειρήσεων ελληνικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία και παρουσιάζουν ασυνήθιστη επιχειρηματική συμπεριφορά, κατόπιν εφαρμογής κριτηρίων ανάλυσης κινδύνου».

Η συγκεκριμένη κατηγορία των επιχειρήσεων, έχει τεθεί στο στόχαστρο των ελεγκτικών υπηρεσιών της ΑΑΔΕ, καθώς οι περισσότερες «μεταναστεύσεις» είναι εικονικές και όχι πραγματικές. Δηλαδή ασκούν κανονικά τη δραστηριότητά τους στην Ελλάδα, αλλά πληρώνουν φόρο εισοδήματος στην Βουλγαρία όπου μετέφεραν τις έδρες τους.

Ωστόσο οι έλεγχοι της ΑΑΔΕ αποκάλυψαν την εικονικότητα της μεταφοράς, μέσω διασταυρώσεων τραπεζικών λογαριασμών, τιμολογίων και το κατά πόσο εφαρμόζουν το πλαίσιο που ισχύει για τη δραστηριότητα εταιρειών με έδρα σε τρίτη χώρα, η οποία θεωρείται ότι διαθέτει προνομιακό φορολογικό καθεστώς.

Η Βουλγαρία, παρότι είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χαρακτηρίζεται ως χώρα με «προνομιακό φορολογικό καθεστώς». Τέτοιες χώρες είναι εκείνες που ο φορολογικός τους συντελεστής είναι ίσος ή μικρότερος του 50% του ελληνικού φορολογικού συντελεστή.

Στη Βουλγαρία ο φορολογικός συντελεστής είναι στο 10%, ενώ στην Ελλάδα ο φόρος επί των κερδών ανέρχεται στο 29%.

Ακόμη, η εικονική μεταφορά μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβότερα, καθώς, εάν ο έλεγχος διαπιστώσει ότι υπάρχουν διανεμηθέντα κέρδη (μερίσματα), τα συγκεκριμένα ποσά θα φορολογηθούν ως κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα με συντελεστές από 22% από το πρώτο ευρώ και έως 45% (για πάνω από 40.000 ευρώ).

Πηγή

Εξαρθρώθηκε η μαφία των λαϊκών αγορών

Το Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών εξάρθρωσε εγκληματική οργάνωση που διέπραττε συστηματικά εκβιάσεις σε βάρος επαγγελματιών και παραγωγών λαϊκών αγορών της Αττικής.

Σύμφωνα με τις πρώτες πρόχειρες εκτιμήσεις της αστυνομίας, τα κέρδη του κυκλώματος, που δρούσε από το 2006, ξεπερνούν τα 2,9 εκατ. ευρώ.

Η υπόθεση άρχισε να ερευνάται από το 2014 όταν ξεκίνησαν οι πρώτες καταγγελίες και στις 3 Απριλίου 2019 συνελήφθησαν 20 ημεδαποί (εκ των οποίων μία γυναίκα) σε μεγάλη επιχείρηση σε διάφορες περιοχές της Αττικής.

Τα θύματα της μαφίας αρχικά φοβούνταν να καταγγείλουν τη δράση της αλλά σιγά σιγά και λόγω της κρίσης άρχισαν να λύνονται τα στόματα, με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να πάρουν 224 καταθέσεις σε χιλιάδες σελίδες, τις οποίες έβαλαν σε καροτσάκι σούπερ μάρκετ και η υπόθεση πήρε τον δρόμο της δικαιοσύνης.

Σε βάρος των συλληφθέντων σχηματίστηκε δικογραφία για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, εκβίαση με το πρόσχημα της παροχής προστασίας, απάτη και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ενώ με τη συγκεκριμένη υπόθεση συσχετίστηκαν και άλλες που αφορούν απειλές από τα μέλη της οργάνωσης σε βάρος πολιτών και δικογραφίες για σωματικές βλάβες, οπλοφορίες, εκβιασμούς και άλλα αδικήματα.

Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στις εισαγγελικές αρχές και ήδη την υπόθεση έχει αναλάβει ανακριτικός υπάλληλος.

Τα μέλη του κυκλώματος

Ως αρχηγός φέρεται ένα στέλεχος της Περιφέρειας Αττικής, 57 ετών, το οποίο μέχρι πριν από δύο μήνες ήταν διευθυντής της Διεύθυνσης Λαϊκών Αγορών (σ.σ. έκτοτε μετατέθηκε).

Άμεσοι συνεργάτες του ήταν τρεις επόπτες λαϊκών αγορών και δύο υπάλληλοι στο πρωτόκολλο της Διεύθυνσης. Επίσης εμπλεκόμενοι στο κύκλωμα είναι τέως και νυν μέλη σωματείων των λαϊκών αγορών καθώς και πωλητές.

Όταν τα μέλη του κυκλώματος ενημερώθηκαν για τις έρευνες των αρχών, απειλούσαν τους πωλητές λέγοντας ότι έχουν άκρες με πολιτικούς. Ωστόσο, σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, δεν έχουν προκύψει επαφές με κανένα πολιτικό πρόσωπο.

Θέλεις πάγκο; Πλήρωνε

Τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης κατά περίπτωση και αναλόγως του επιπέδου εμπλοκής τους προέβαιναν σε μια σειρά παράνομων δραστηριοτήτων και κυρίως:

λάμβαναν εκβιαστικά χρήματα για την τοποθέτηση και τις αλλαγές θέσεων των πωλητών εντός των λαϊκών

λάμβαναν εκβιαστικά χρήματα για τη διάθεση θέσεων πωλητών που είχαν αποβιώσει και οι άδειές τους διατηρούνταν σε ισχύ παρανόμως

απαιτούσαν και λάμβαναν χρήματα και δώρα από πωλητές για κάλυψη προσωπικών εξόδων τους

προέβαιναν σε συγκάλυψη προστίμων και καταγγελιών

ενημέρωναν πωλητές για επικείμενους ελέγχους με αντίτιμο χρηματικά ποσά

επενέβαιναν στη διαδικασία έκδοσης αδειών με διάφορους τρόπους, όπως με παράνομες παρεμβάσεις σε έγγραφα, με ετεροχρονισμένες εγγραφές ή εκδίδοντας και επαναφέροντας άδειες με πλαστά έγγραφα

παρενέβαιναν στη διαδικασία των ελέγχων με διάφορους τρόπους, όπως με ενημέρωση πωλητών-μελών της οργάνωσης για επικείμενους ελέγχους, με αποσιώπηση σχετικών καταγγελιών ή πραγματοποιώντας στοχευμένους ελέγχους για να εξαναγκάσουν πωλητές να υποκύψουν στις εκβιαστικές τους πρακτικές, επιβάλλοντας σε πολλές περιπτώσεις «εκδικητικά» πρόστιμα,

συγκέντρωναν χρήματα για δήθεν αγαθοεργίες και εράνους και τα κρατούσαν για δικό τους όφελος

Διαπιστώθηκε ακόμα ότι, έναντι χρηματικής αμοιβής, επέτρεπαν να λειτουργούν παράνομοι πάγκοι σε λαϊκές αγορές, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις οι παράνομοι πάγκοι λειτουργούσαν δίπλα από τις νόμιμες λαϊκές. Επιπλέον σε μία τουλάχιστον λαϊκή επέτρεπαν την πώληση λαθραίων τσιγάρων

Τα χρήματα κέρδιζαν τα μοιράζονταν μεταξύ τους σε μερίδια, ενώ άλλες φορές ενεργούσαν κατά μονάδες.

Τιμοκατάλογος

Ενδεικτικά αναφέρονται περιπτώσεις με χρηματικά ποσά που έχουν δοθεί σε μέλη της εγκληματικής οργάνωσης και συγκεκριμένα:

για τη μεταβίβαση μιας άδειας από πωλητή σε πωλητή έλαβαν 64.000 ευρώ

πωλητής έδωσε 20.000 ευρώ για αλλαγή θέσης πάγκου

πωλητής έδωσε 6.000 ευρώ για αλλαγή θέσης πάγκου

καταχράστηκαν από κουπόνια για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες τουλάχιστον 40.000 ευρώ

τουλάχιστον 80 πωλητές φέρεται ότι έδωσαν έκαστος τουλάχιστον 15.000) ευρώ για την έκδοση άδειας πάγκου

πωλητής πλήρωνε «προστασία» για τον πάγκο 400 ευρώ τον μήνα τουλάχιστον επί πεντέμισι χρόνια

από πωλητή έλαβαν «μίζες» 70.000 ευρώ για διάφορους λόγους

πωλητής είχε πληρώσει παλαιότερα 15 εκατ. δραχμές(!) για άδεια πάγκου.

σε έναν πωλητή που επιχείρησε να αντιδράσει επέβαλαν πρόστιμο 7.000 ευρώ για τέσσερις μέρες.

Μάνος Τσαλδάρης  

Αυτά είναι τα ψεύτικα μηνύματα που ξεσήκωσαν τους πρόσφυγες στα Διαβατά

Oι πληροφορίες για το άνοιγμα των συνόρων διακινήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε ακτιβιστικές πλατφόρμες τον τελευταίο μήνα και καλούσαν για την μετακίνηση μεταναστών και προσφύγων προς τα σύνορα. Αυτά τα ψεύτικα μηνύματα έδωσαν ψεύτικες ελπίδες στους πρόσφυγες που φιλοξενούνται στην Ελλάδα ότι θα άνοιγαν τα σύνορα με την Βόρεια Μακεδονία και θα μπορούσαν να ταξιδέψουν προς την Ευρώπη, με αποτέλεσμα να προκληθεί μια νέα μικρή «Ειδομένη» στα Διαβατά Θεσσαλονίκης.

Τα πρώτα μηνύματα, καλούσαν σε μία κίνηση αιτούντων άσυλο, προκειμένου να διεκδικήσουν την έξοδό τους από την Ελλάδα με κατεύθυνσή άλλες χώρες της Ευρώπης. Το μήνυμα είχε τίτλο «Καραβάνι της Ελπίδας».

«Μετά τον Μάρτιο του 2016, ένας μεγάλος αριθμός αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα ζουν στις χειρότερες ανθρώπινες συνθήκες με ελάχιστες εκπαιδευτικές και υγειονομικές εγκαταστάσεις. Οι διεθνείς θεσμοί και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν επανειλημμένα αναφέρει το απάνθρωπο καθεστώς των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα, εμείς οι ίδιοι οι μετανάστες στις χειρότερες και πιο απάνθρωπες συνθήκες; Να περιμένουμε όπως τα τελευταία τρία χρόνια; Πόσο είναι δυνατόν να ενσωματωθούμε σε μια χώρα που έχει και η ίδια οικονομική κρίση και ανεργία; Πόσο μπορείτε να παραμένετε στην τρέχουσα κατάσταση; Η ομάδα δημιουργήθηκε για να ενημερώσει και να συντονίσει ένα ανθρωπιστικό αίτημα προς τις ευρωπαϊκές χώρες, το οποίο είναι να αγκαλιάσει ανοιχτά τους μετανάστες σε συγκεκριμένη ημερομηνία τον Απρίλιο και να βρούμε καταφύγιο σύμφωνα με τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν προσκαλούμε κανέναν, αλλά καλωσορίζουμε όσους έρχονται μαζί μας. Αγαπητοί φίλοι, ενημερώστε τους άλλους φίλους», ανέφερε το πρώτο μήνυμα που φέρεται να εστάλη στις 5 Μαρτίου.

«Αυτή η ομάδα δημιουργήθηκε για την ενημέρωση και το συντονισμό των αιτούντων άσυλο μακριά από θρησκευτικές, γλωσσικές, εθνικές και οποιεσδήποτε άλλες διαφορές προς την κατεύθυνση ενός ανθρώπινου αιτήματος προς τις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες, σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία τον Απρίλιο, θα αγκαλιάσουν τους μετανάστες προστατεύοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η μετακίνησή μας είναι μια εντελώς νόμιμη δράση, απαλλαγμένη από οποιαδήποτε βία και παράνομη συμπεριφορά. Δεν προσκαλούμε κανέναν, αλλά καλωσορίζουμε όσους έρχονται μαζί μας. Το κίνημά μας είναι απόλυτα αυθόρμητο και δεν συνδέεται με κυβερνητικούς θεσμούς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς. Αγαπητοί φίλοι, ενημερώστε τους άλλους φίλους. Με την ελπίδα ανοίγματος των συνόρων», σημειωνόταν επίσης.

«Οι έξοδοι στις 5/4/2019 από την Θεσσαλονίκη θα ανακοινωθούν τη νύχτα αναχώρησης ή ώρες πριν από την αναχώρηση. Γι αυτό, θα πρέπει να είστε την ίδια μέρα στη Θεσσαλονίκη. Αυτή η μεταφορά δεν περιμένει κανέναν. Επί του παρόντος, υπάρχουν τακτικά λεωφορεία και τρένα, κοστίζουν λιγότερο και είναι πιο εύκολο να φτάσετε. Ο καθένας έχει προσωπική ευθύνη για τον τόπο διαμονής του στη Θεσσαλονίκη μέχρι την ώρα της μετακίνησης. Δεν έχουμε ανακοινώσει το «σημείο» της Θεσσαλονίκης για να το προστατεύσουμε μέχρι σήμερα και θα το ανακοινώσουμε 24 ώρες πριν την αναχώρηση. Ο καθένας πρέπει να έχει όλα τα υπάρχοντά του, όπως ρούχα, φαγητό, νερό, κάποια χρήματα και άλλα απαραίτητα για ένα ταξίδι που μπορεί να κρατήσει από μια εβδομάδα ως δέκα ημέρες ή παραπάνω», αναφερόταν σε μήνυμα που κυκλοφόρησε εκ νέου την 1η Απριλίου.

Ανθρωπιστικές οργανώσεις βρίσκονταν επί ποδός εδώ κι έναν μήνα για τα καλέσματα που είχαν φτάσει στα αυτιά τους. Μιλώντας μάλιστα στον ΑΝΤ1, η Λώρα Παππά, πρόεδρος της ΜΚΟ «ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ»δεν απέκλεισε να κρύβονται κυκλώματα διακινητών πίσω από τη διάδοση αυτής της ψευδούς φήμης.

Πηγή

Άνοιξε η ηλεκτρονική πλατφόρμα "Μάθε που ψηφίζεις" του ΥΠ.ΕΣ για τις εκλογές .!

Με την εισαγωγή των στοιχείων σας μπορείτε να μάθετε πού θα ψηφίσετε, ακολουθώντας τις οδηγίες   

Ηλεκτρονική πλατφόρμα μέσω της οποίας οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα είτε να μάθουν, είτε να «τσεκάρουν» πού ψηφίζουν ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών που είναι προγραμματισμένες να διεξαχθούν στις 26 Μαΐου, άνοιξε το υπουργείο Εσωτερικών. 

Η εφαρμογή του υπουργείου Εσωτερικών «Μάθε Πού Ψηφίζεις» έχει τεθεί σε λειτουργία και είναι ήδη ενημερωμένη με τα τελευταία στοιχεία των πολιτών. 

Με την εισαγωγή των στοιχείων σας εδώ, δηλαδή ονοματεπώνυμο, όνομα πατρός και μητρός και ημερομηνία γέννησης μπορείτε να μάθετε πού θα ψηφίσετε, ακολουθώντας τις οδηγίες.   

protagon.gr

Εκκλησία: Όχι νονοί ομοφυλόφιλοι, παντρεμένοι με πολιτικό γάμο, σύμφωνο συμβίωσης.!

Σε εκκλησία, όπως θα δείτε και στο παρακάτω έγγραφο, ζητήθηκε από ανθρώπους που θέλησαν να γίνουν νονοί, να συμπληρώσουν υπεύθυνη δήλωση στην οποία υπάρχει «όρος» ότι δεν είναι ομοφυλόφιλοι παντρεμένοι με πολιτικό γάμο, σύμφωνο συμβίωσης… 

Τα σχόλια δικά σας.!









t-zine.gr

Η τελευταία μοιρασιά

Γράφει η Κυριακή Μπεϊόγλου

Είπαν: Θα μοιράσουμε το χωράφι. Το μοίρασαν. Επειτα είπαν: Θα μοιράσουμε το αμπελάκι. Το μοίρασαν κι αυτό. Κι έπειτα είπαν: Ας μοιράσουμε και το σπίτι. Πώς μοιράζεται το σπίτι των γονιών, το σπίτι των παιδικών σου χρόνων; Ενας φίλος πρότεινε να το πουλήσουν, να το δώσουν για αντιπαροχή και «θα είστε μια χαρά!».

Τα δυο αδέρφια, ο μικρός και ο μεγάλος, βρήκαν έναν εργολάβο. Εκλεισαν ραντεβού. Η αλήθεια είναι πως όλες οι άλλες «μοιρασιές» έγιναν μέσω δικηγόρων. Μια παλιά έχθρα τούς κρατούσε σε απόσταση. Το ότι πριν πεθάνει ο πατέρας τους δεν τακτοποίησε τα κληρονομικά τούς έφερε σε αμηχανία, για να μην πω τους εξόργισε. Τώρα έπρεπε να βρουν οι δυο τους την άκρη.

Μα πως να κοιταχτούν στα μάτια μετά από τόσα χρόνια; Εδώ στην κηδεία η οικογένεια του ενός δεν ήξερε την οικογένεια του άλλου. Ετσι έμειναν σιωπηλοί δίπλα δίπλα και αποχώρησαν σαν ξένοι. Η μάνα τους έλεγε πικραμένη πως «αποκλείεται αυτά τα δυο παιδιά να βγήκαν από την ίδια κοιλιά». Από μικρά μάλωναν για το ποιο θα είχε την περισσότερη αγάπη, το περισσότερο χαρτζιλίκι, ακόμα και το περισσότερο φαγητό.

Το οριστικό ρήγμα έγινε ένα Πάσχα που γύρισαν στο χωριό, φοιτητές κι οι δυο. Μέθυσαν, πιάστηκαν στα χέρια, έσπασαν τον παλιό καθρέφτη στο χολ κι από τότε ράγισε για πάντα το γυαλί. Μέχρι και οι γονείς τους έλεγαν: «Δεν πειράζει, από μακριά κι αγαπημένοι». Τα χρόνια πέρασαν και να τους τώρα, επιστρέφουν πίσω με έναν εργολάβο ανάμεσά τους. «Φιλετάκι το οικόπεδο», τους πληροφορεί, «αλλά το σπίτι ερείπιο, ξεφορτωθείτε το!».

Το σπίτι πράγματι ερείπιο, τους κοιτούσε με τα ξύλινα παντζούρια να μισοκρέμονται στους μεντεσέδες, τις ρωγμές από τους σεισμούς να έχουν γίνει σκληρές τομές, η αυλή γεμάτη αγριόχορτα και τα κεραμίδια χιλιοτρυπημένα. Μόνη παραφωνία ένα σχετικά καινούργιο κλιματιστικό που έβαλε ο πατέρας τους τα τελευταία χρόνια γιατί η ζέστη δεν αντεχόταν. Να μπούμε μέσα, λέει ο ένας. Ας μπούμε, λέει κι ο άλλος. «Προσέξτε», τους φωνάζει η γειτόνισσα, «πριν κάνα μήνα μπήκαν ληστές και το μαγάρισαν, συμμαζέψαμε λίγο αλλά…». Μπήκαν με το κλειδί της.

Τα δικά τους ήταν χαμένα κάπου, άψαχτα. Ο πατέρας, τους τελευταίους του μήνες, ήταν σε μια ιδιωτική κλινική στην Αθήνα. Είχε δίκιο η γειτόνισσα, το σπίτι ήταν μαγαρισμένο. Η εικόνα τούς εξουθένωσε. Κάθισαν στον παλιό καναπέ δίπλα δίπλα. Ετριξε από το βάρος τους. Και να σκεφτείς πως κάποτε χοροπηδούσαν πάνω του.

Ο εργολάβος έξω μέτραγε. Μέτραγε τις ζωές τους και τις μετέφραζε σε εκατοστά, σε χρήμα. Κοιτάχτηκαν. Δεν πουλάμε. «Δεν πουλάμε», βγήκαν και του είπαν. Ο ραγισμένος καθρέφτης ήταν ακόμα εκεί. Δεν αλλάχτηκε. Ισως τώρα, πριν από την τελευταία μοιρασιά, να τον αλλάξουν. Ισως να μείνει κι εκεί για να θυμίζει πάντα πόσο κοστίζει ένας τέτοιος χωρισμός.     

"Η αποδόμηση της προσπάθειας"

"Η αποδόμηση της προσπάθειας"

από: Μαρία Γ. Τζανακου ~

"Την ώρα της Προσπάθειας, υπομένεις.

Την ώρα της Υπομονής, λαχταράς.

Την ώρα της Λαχτάρας, αποδέχεσαι.[ ? ].

Μα κατά την αποδοχή συνειδητοποιείς

πως ούτε η προσπάθεια,

ούτε η υπομονή,

ούτε η λαχτάρα,

μα ούτε καν και η συνείδηση η ίδια

αυτή υπήρξε

στα όνειρά μας...

Ίσως γιατί η Ύπαρξη,

κατάντια στοιχειωμένη

και απόμακρη πιο πέρα από το ίδιο

το Στοιχειό της,

προαιώνια θα κυλάει…."

Συλλογή: "Πεποιθησιογόνα"

( Εκδ. Νοών Αθήνα 2012 ).

Η επιμονή μου κατάντησε αδιέξοδη, μάταιη, ουτοπική. Θα ρωτήσετε γιατί και σε ποια κατεύθυνση. Καιρό τώρα υπομένω καταστάσεις που συμβαίνουν σε μένα αλλά και σε πολλούς φίλους/ες, διαγραφές, αποκλεισμοί, αναφορές, χωρίς να γνωρίζω τους "αναφέροντες" και τους λόγους. Ένα fb που λειτουργεί μόνο για το συμφέρον του και "φίλους" που κάνουν αναφορές τις οίδε για ποιους λόγους. Δεν δέχομαι να είμαι το πιόνι κανενός. Οι πολιτικές απόψεις μου ξεκάθαρες. Ανήκω στο χώρο της Αριστεράς με κριτική σκέψη, ο φασισμός-ναζισμός είναι για μένα εχθρός. Αν αυτό είναι η αιτία αποκλεισμού και αναφορών, είναι τα σημεία των καιρών και η πολιτική του "αξιότιμου" fb.

Δεν είναι όμως μόνο αυτοί στο διαδίκτυο. Υπάρχουν άνθρωποι αξιόλογοι, με απόψεις ξεκάθαρες χωρίς κραυγές και χυδαιότητες.

Στο... πίσω μέρος του μυαλού μου η αποχώρηση, αλλά προς το παρόν μόνο... στο πίσω... Ίδωμεν!

Καλημέρα!

Από τη σελίδα του facebook της Gogo Coutsimani.!

    

Αντισυνταγματικός ο νόμος για τα αυθαίρετα από το Σ.τ.Ε

Και με τη σφραγίδα της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε αντισυνταγματική η διάταξη του νόμου με την οποία εξαιρούνται από την ανάρτηση των δασικών χαρτών οι περιοχές όπου έχουν αναπτυχθεί «οικιστικές πυκνώσεις».

Οι ανώτατοι δικαστές υπό την πρόεδρο του ΣτΕ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου στο σκεπτικό της απόφασής τους χαράσσουν «γραμμή προστασίας» με βάση το Σύνταγμα για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις.

«Η συνταγματική υποχρέωση διαφύλαξης του εν γένει δασικού πλούτου της χώρας καθιστά κατ’εξαίρεση μόνον επιτρεπτή τη μεταβολή της μορφής των δασικού χαρακτήρα εκτάσεων, εφόσον προέχει για την εθνική οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση, επιβαλλόμενη από λόγους δημοσίου συμφέροντος, ενώ ουδέποτε αποτελεί προέχουσα χρήση η αξιοποίηση δασικού χαρακτήρα εκτάσεων για οικιστικούς σκοπούς, οι οποίοι δεν συνιστούν λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, που θα δικαιολογούσαν τη μεταβολή του προορισμού του δάσους», επισημαίνουν μεταξύ άλλων στο σκεπτικό τους οι σύμβουλοι της Επικρατείας.

Το κρίσιμο ζήτημα των οικιστικών πυκνώσεων δεν μπορεί ,κατά το ΣτΕ, να λυθεί με την επιβράβευση της αυθαίρετης δόμησης εντός δασών, «αντιθέτως δε προϋποθέτει την έγκυρη καταγραφή των δασών και των δασικών εκτάσεων στον αναρτώμενο δασικό χάρτη και κατ’επέκταση στο δασολόγιο, την οποία, όμως, ματαιώνουν επ’αόριστον οι επίμαχες διατάξεις. Πράγματι, ενώ ο νομοθέτης προβλέπει ειδική διαδικασία για την προσθήκη στο δασικό χάρτη και, εν τέλει, στο δασολόγιο, των δασικών εκτάσεων των κίτρινων περιγραμμάτων, όσων, δηλαδή, περιλαμβάνονται ακόμη και σε περιοχές για τις οποίες έχουν εκδοθεί διοικητικές πράξεις που, ενδεχομένως, ενθάρρυναν την πεποίθηση των πολιτών ότι αυτές δεν είναι δασικές (μη νόμιμες ή ασαφείς οριοθετήσεις οικισμών, ημιτελείς πολεοδομήσεις κ.λπ.), ο ίδιος νομοθέτης εμφανίζεται, ταυτοχρόνως, να εξαιρεί, και από την ανάρτηση ακόμη των δασικών χαρτών, εκτάσεις, ορισμένες από τις οποίες δομήθηκαν όλως αυθαιρέτως, χωρίς καμία ένδειξη νομιμοφάνειας και κατά προφανή παράβαση των κανόνων του κράτους δικαίου».

H απόφαση αυτή βάζει φωτιά σε χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων οι οποίοι δεν θα μπορούν να προχωρήσουν σε νομιμοποίηση των ακινήτων τους, τουλάχιστον με βάση εκείνο τον νόμο. Μια απόφαση όμως που ενδεχομένως να καθιστά πιο δύσκολη την όποια μελλοντική προσπάθεια νομιμοποίησης.

in.gr

«Κάτω από το ρολόι, να βλέπω τα μινγκ να ανοίγονται…»

Του Άρη Κεραμάρη

Υπήρξε κάποτε μια χώρα.

Υπήρξε και ένα ποδόσφαιρο εξωπραγματικό .

Βασιζόταν σε συστήματα εξισώσεων, που είχαν να κάνουν με την ταχύτητα της μπάλας και την θέση των παιχτών στο χώρο. Όσο κι αν φαίνεται τρελό, αν δεν πέρναγες τα τεστ μνήμης του μεγάλου Βαλερί, δεν έπαιζες και ας ήσουν ο καλύτερος.

Μια απόλυτη μηχανή. Σοσιαλιστική. Δεν κέντριζε το ενδιαφέρον. Μαγνήτιζε. Ο κάθε παίχτης ήταν απλά, ένα τέλειο εξάρτημα αυτής της μηχανής. Ίσως για αυτό κανένας τους, δεν έκανε μεγάλη καριέρα σε συλλόγους, ατομικά.

Ίσως να φταίει ο ίδιος ο καπιταλισμός και τα δεδομένα του. Ένας παίχτης που έρχεται από άλλο ημισφαίριο χρειάζεται προσαρμογή, σκέψου να έρχεται από άλλο κόσμο.

Ο Γιούρι Σάβιτσεφ ήταν ένας χαρισματικός επιθετικός, μέλος πλέον μιας τιμητικής λέσχης που έχουν οι Ρώσοι, για όσους έχουν ξεπεράσει τα εκατό γκολ.

Ο Γκενάντι Λιτοφτσένκο ήταν ο κινητήριος μοχλός της υπερομάδας της ΕΣΣΔ του ‘86 και του ‘88. Κορυφαίος σοβιετικός παίχτης για το 1984.

Ο Όλεγκ Προτασόφ ήταν ο μόνος σέντερ φορ της εποχής, που τον συγκρίνανε με τον Φαν Μπάστεν .

Ο Όλεγκ Μπλαχίν ήταν το μεγαλύτερο όνομα του σοβιετικού ποδοσφαίρου μαζί με τον Λεβ Γιασίν. Αριστερό εξτρέμ, ισάξιο του Κρόιφ για πολλούς.

Ήταν κάποτε μια χώρα. Αλλιώτικη από τις άλλες. Την βλέπαμε στον χάρτη πιτσιρικάδες και τρομάζαμε από το μέγεθος.

Οι χάρτες, την είχαν πάντα με γκρίζα χρώματα και το όνομα ΕΣΣΔ έκρυβε “μυστικά” , που αλλά τα ανακαλύψαμε κι άλλα τα ζήσαμε σαν θεατές και σαν συνέπεια, τα αριστουργήματα της πένας των γενειοφόρων παππούδων της, “τα γκρίζα λυπημένα τους παλτό “, τις δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο, τον πυρετό του Μαγιακόφσκι, τα σκαλιά του Αϊζενστάιν, τις ρωγμές της αλληλεγγύης και της άνοιξης της Πράγας, το φιλί του Ταρκόφσκι, το κομμένο πόδι του Γιασίν, την χαρά για την Λάικα , τις βόλτες του Γκαγκάριν, την ενόργανη, τον τσάρο των αιθέρων, το δάκρυ του Μίσα, τα πεσμένα αγάλματα, τις μισές λέξεις που ξέρουμε που τελειώνουν σε _ισμος, την πίτσα του τελευταίου γραμματέα.

Μια χώρα που αγαπούσε τις τέχνες και τα γράμματα, αλλά πιο πολύ τους πατερούληδες. Πρώτα εκείνους στο Άγιο όνομα της και χρόνια μετά, εκείνους στο όνομα του εργάτη και του αγρότη.

Μια χώρα με ψυχή διαφορετική και μονολιθική περηφάνια. Περηφάνια για τους αγώνες, τις θυσίες, τα επιτεύγματα και για το τι αντιπροσώπευε για τον μισό πλανήτη και για τον άλλον μισό, μιας και λειτουργούσε σαν αντίπαλο δέος. Μια χώρα που πέθανε με τα καλά της και τις αμαρτίες της κι ας κρατήσει ο καθένας, ότι θέλει από δαύτη.

Όταν πεθαίνει κάτι, τα όρνια έρχονται πρώτα.

Έτσι και με την Σοβιετική Ένωση. Τα όρνια έτρεξαν πρώτα. Λεηλατήθηκαν τα πάντα. Έδαφος και υπέδαφος, υποδομές, εγκαταστάσεις, δίκτυα, διαστημική τεχνολογία , ο πανίσχυρος στόλος της μαύρης θάλασσας, το έρμο το ποδόσφαιρο θα γλύτωνε το πλιάτσικο;

Οι τέσσερις κακοντυμένοι τύποι, με το νοσταλγικό, έτοιμο να κλάψει βλέμμα που έχουν οι Σλάβοι και πίνουν sprite με το καλαμάκι, δεν είναι σκηνή από ταινία του Καορισμάκι.

Είναι οι Σάβιτσεφ, Λιτοφτσένκο, Προτασόφ, Μπλαχίν.

Η μοίρα και το πλιάτσικο το έφερε, αυτοί οι τέσσερις να βρεθούν για τρία χρόνια στον Ολυμπιακό. Λεφτά, σιγά μην πήραν από τον Σαλιαρέλη (τρία χρόνια μετά την άφιξη τους, με δικηγόρο τον Κούγια, έκαναν προσφυγή και πήραν στα χέρια τους μια επιταγή ενός εμπόρου όπλων) και τα πρωταθλήματα τα έπαιρναν άλλοι και ας τους έβαζαν ετούτοι, τρία στο ημίχρονο.

Φοβισμένα τριαντάχρονα παιδιά, ο νόμος που ίσχυε για το ανατολικό μπλοκ έλεγε πως ο παίχτης δικαιούται μεταγραφή στο εξωτερικό, μετά τα 28 χρόνια, ήρθαν σε μια ομάδα που ο πρόεδρος έδερνε κάμεραμαν στο κέντρο του γηπέδου και ήταν υπόδικος για την φυγάδευση του Κοσκωτά, συν τον μισό ποινικό κώδικα.

Ο κόσμος φώναζε στο γήπεδο “Αργύρη δώσε το πορτοφόλι”, κάθε φορά που χανόταν κάτι και πήγαινε στου Ρέντη για να δείρει ή να πετάξει κορνέδες.

Κομμάτι από τα πέτρινα χρόνια μας.

Ανήκω σε μια γενιά που έμαθε την μπάλα αλλιώς. Είδαμε θαυματοποιούς και μύστες να διαστέλλουν , να συστέλλουν, να παγώνουν τον χρόνο και τον χώρο… με μια κίνηση και να αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Περιμέναμε την Κυριακή από την Δευτέρα και περνάγαμε την Κυριακή, με το τρανζιστορακι στο αυτί.

Προλάβαμε και είδαμε παιχταράδες με προσωπικότητα και λόγο, λαϊκούς ήρωες με πάθος και όχι τυποποιημένους τρεχαλατζήδες, σφραγισμένους με μπαρκόντ. Μάθαμε μόνοι μας το τόπι και είχαμε αντιπαραθέσεις, με επιχειρήματα, στα καφενεία και όχι στα «τσοντοσάιτ». Διπλώσαμε την αθλητική εφημερίδα στην μασχάλη.

Η μπάλα είναι πάθος, είναι φιγούρες βγαλμένες από τα παιδικά σου χρόνια, που θέλοντας και μη, σε συνδέουν ακόμα μ αυτά. Είναι τόπος ελευθερίας, μικρής αγωνίας, αλλιώτικης γης. Και τόπος ονείρων είναι κι αν θες και τόπος ανασφαλής είναι. Τσιμέντο και κάγκελα.

Έτσι μεγαλώσαμε.

Σαράντα χρόνια για μένα, ο Ολυμπιακός είναι συμμετοχή στο κυριότερο συστατικό της ζωής μου. Το συναίσθημα. Μπορεί και για σένα. Σκέψου το. Ούτε η ή ο σύντροφός σου δεν έχουν τόσα ένσημα εκεί. Δεν γίνεται να αφήσουμε. Δεν γίνεται να αφήσουμε μια μικρή μειοψηφία να βάλει χέρι εκεί, με κατάπτυστες πράξεις και εμετικά πανό. Ούτε στρατός είμαστε, ούτε αδέρφια με εισαγόμενους ναζιστές.

Και όσον αφορά τον τελευταίο εξυπνακισμό… αν είμαστε γαύροι ή Ολυμπιακοί;

Γαύροι Ολυμπιακοί είμαστε ρε μάγκα.

Η πιο αγαπημένη μου ομάδα, από όλες του Ολυμπιακού, ήταν εκείνη των Ρώσων. Περασμένα, όχι ξεχασμένα. Πως να ξεχάσεις;

Κάτω από το ρολόι, στο παλιό Καραϊσκάκη. Απέναντι από την 7.

Πάντα εκεί. Για να βλέπω τα μιγκ να ανοίγονται…..

  

Γύρω – γύρω Cosco και στη μέση αρχαία

Ποιο είναι άραγε το κυρίαρχο ζήτημα με τον Πειραιά; Προφανώς το γεγονός ότι διαδοχικά οι κυβερνήσεις – «αριστερές», δεξιές κι ενδιάμεσες – με υποτακτική λογική και στάση ασπόνδυλου, χάρισαν ολόκληρο ή σχεδόν ολόκληρο τον Πειραιά στην κινέζικη Cosco για να κερδοφορήσει. Ανάλογου περιεχομένου είναι και ό, τι συνέβη στο Ελληνικό και μάλιστα η ιστορία φαίνεται να επαλαμβάνεται και δεν πρόκειται καθόλου για φάρσα.

Από αυτή τη στιγμή, από τη στιγμή δηλαδή που η Cosco έχει το πράσινο φως να επεκτείνεται με αποικιοκρατική τρόπο και μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας είναι λογικό επακόλουθο να επιθυμεί να το κάνει πέρα και πάνω από κάθε αστική νομιμότητα. Εξάλλου, στην ίδια αυτή νομιμότητα συμπεριλαμβάνονται και οι νομοί που κατασκευάστηκαν προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο επενδυτής έχοντας το φύλλο συκής της νόμιμης «επένδυσης». Στο βαθμό που οι νόμοι δεν ικανοποιούν τα  πλάνα κερδοφορίας είναι δυνατό είτε να αλλάξουν είτε να αγνοηθούν.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, στον Πειραιά. Η Cosco επεκτείνει ληστρικά τις δραστηριότητές της, αλλά προς μεγάλη της ατυχία ο Πειραιάς είναι γεμάτος αρχαία, τα οποία έχουν ήδη υποστεί πολλές εγκληματικές αλλοιώσεις και καταστροφές στην σύγχρονη πολεοδομική ιστορία της πόλης, εντούτοις συνιστούν μια αρχαιολογική ενότητα με χρονική συνέχεια και νοηματική συνάφεια. Η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων εισηγείται στο μεταξύ την κήρυξη ως αρχαιολογικού χώρου ενός μεγάλου τμήματος της πόλης, δηλαδή 11,4 τ. χλμ. Κάτι, που ούτως ή άλλως έπρεπε να έχει γίνει εδώ και δεκαετίες, προκειμένου να υπάρχει ένας στοιχειώδης έλεγχος στην οικοδομική δραστηριότητα και να περισωθεί η αρχαιολογική και ιστορική μαρτυρία.

Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Η Cosco θεωρεί τον Πειραιά τσιφλίκι της. Αλλωστε δεν τις είπε και κανείς ότι δεν είναι! Από την άλλη πλευρά για το master plan του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, εφ’ όσον πρόκειται για χωρική ρύθμιση απαιτείται η οριοθέτηση των αρχαιολογικών περιοχών κατόπιν γνωμοδότησης  του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Πόσο μάλλον όταν ούτως ή άλλως τεκμηριώνεται – δια γυμνού οφθαλμού άλλωστε – η εκτεταμένη ύπαρξη αρχαίων. Αυτή βέβαια δεν είναι καθόλου καλή εξέλιξη για την Cosco και τους πιστούς της αυλικούς οι οποίοι θα επιθυμούσαν η Αρχαιολογική Υπηρεσία να μη εμπλακεί καθόλου. Βέβαια το ΚΑΣ καλείται να προστατεύει αρχαία και όχι επενδύσεις. Εν τέλει γνωμοδότησε υπέρ της κήρυξης της μισής περίπου έκτασης από αυτή που είχε εισηγηθεί η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων κυρίως η περιοχή που ορίζεται από την αρχαία τείχη και την ακτογραμμή.

Το  Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο οριοθέτησε μέρος του Πειραιά ως αρχαιολογικό χώρο, εμποδίζοντας όχι την επένδυση βέβαια, ούτε καν τον ληστρικό χαρακτήρα της, τον οποίο άλλωστε είχε ευθύς εξαρχης. Εμπόδισε, ίσως, την ολοκληρωτική άλωση της πόλης. Αυτό σημαίνει μήπως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά της παραχώρησης της δημόσιας περιουσίας στα νύχια κινέζων, ρώσων, ιταλών, αράβων και άλλων «επενδυτών». Κάθε άλλο. Ενώ τα Μέσα Ενημέρωσης, πλην ελαχίστων, ρίχνει το ανάθεμα σε όσους «εμποδίζουν» την ανάπτυξη, εννοώντας ως ανάπτυξη την Cosco, το Υπουργείο Πολιτισμού, φροντίζει με Δελτίο Τύπου να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να καθησυχάσει για την αμετακίνητη πίστη της κυβέρνησης στο αναπτυξιακό όραμα. Αναφέρει συγκεκριμένα: «Η διαδικασία εξέτασης από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο στην ίδια συνεδρίαση της κήρυξης – οριοθέτησης αρχαιολογικού χώρου και της χωρικής ρύθμισης της επένδυσης ακολουθήθηκε στο πρόσφατο παρελθόν και στην αντίστοιχη περίπτωση του Ελληνικού, θωρακίζοντας θεσμικά την επένδυση.

Για το ζήτημα του αρχαιολογικού χώρου, τα μέλη του ΚΑΣ γνωμοδότησαν ομόφωνα υπέρ της κήρυξης και οριοθέτησης ως αρχαιολογικού χώρου της αρχαίας εντός των τειχών πόλης του Πειραιά, από τα τείχη έως την ακτογραμμή. Όπως έχει επανειλημμένα εξηγηθεί, με την κήρυξη αρχαιολογικού χώρου δεν επηρεάζεται η καθημερινότητα της πόλης ούτε εμποδίζεται η επένδυση στο λιμάνι. Κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι υπάρχουν σε πολλά αστικά κέντρα της χώρας, όπως το κέντρο της Αθήνας, χωρίς να εμποδίζεται η οικοδομική ή άλλη οικονομική δραστηριότητα (…)Η προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων και της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν αποτελεί εμπόδιο για το επενδυτικό πλάνο του ΟΛΠ και την οικονομική ανάπτυξη του Πειραιά, αντίθετα προσδίδει ισχυρή προστιθέμενη αξία με όρους βιωσιμότητας και αειφορίας».

Από την υποτιθέμενη απέναντι πλευρά, δηλαδή εκείνη της αντιπολίτευσης, εξαπολύονται μύδροι κατά των «ιδεοληπτικών» αρχαιολόγων οι οποίοι για άλλη μια φορά εμφανίζονται να εμποδίζουν το ευγενές λειτούργημα των επενδυτών.

Που συναντιούνται οι παραπάνω, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι; Μα στις επενδύσεις, δηλαδή στο ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική και εσχάτως προεκλογική κατανάλωση.  

Πηγή

Να αφαιρείς για να προσθέτεις!

Είναι αποδεδειγμένο ότι εκτός από την ατμοσφαιρική ρύπανση, υπάρχει και μία άλλη μορφή ρύπανσης, η λεγόμενη οπτικοακουστική ρύπανση, η οποία εξαντλεί το νευρικό μας σύστημα και τη συναντάμε κυρίως στις πόλεις και όχι μόνο.

Όπου και να κοιτάξεις, μεγάλες φωτεινές πινακίδες, τεράστιες διαφημιστικές ταμπέλες, φώτα δυνατά που κουράζουν τα μάτια, παντού καταστήματα με επιγραφές που ανταγωνίζονται η μία την άλλη ποια θα σου τραβήξει την προσοχή. Αυτοκίνητα πάνε κι έρχονται, κορναρίσματα στους δρόμους να πάμε ακόμα πιο γρήγορα, ασανσέρ ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, σταθερά και κινητά να χτυπούν σε χίλιους ήχους, λαπτοπς και εκτυπωτές σε οργασμό δουλειάς.

Κίνηση παντού, μποτιλιάρισμα, το ράδιο στη διαπασών, οι τηλεοράσεις στο μάξιμουμ – όσο μεγαλύτερες οι οθόνες, τόσο μεγαλύτερη κ η αποχαύνωση -, τα μάτια σου κολλημένα συνέχεια μπροστά σε μια οθόνη, θόρυβος και φασαρία μονίμως στο κεφάλι σου. Και μετά αναρωτιέσαι γιατί είσαι συνέχεια στην ένταση και την υπερένταση.

Γιατί είσαι πολύ καλός στην πρόσθεση, αλλά πολύ κακός στην αφαίρεση. Και αφού έχεις ξεχάσει να αφαιρείς απ’ τη ζωή σου, έχεις μάθει να αφαιρείς τη ζωή σου.

Σου προτείνω λοιπόν, να αφαιρείς θόρυβο κάθε μορφής απ’ τη ζωή σου, για να προσθέτεις ζωή στη ζωή σου. Να αφαιρείς ό,τι δεν σου ταιριάζει σαν ήχος στα αυτιά σου για να προσθέτεις ηρεμία στο σύστημά σου. Να αφαιρείς ό,τι λαμπυρίζει στα μάτια σου και τα κουράζει για να προσθέτεις λάμψη στην εσωτερική σου ματιά.

Να αφαιρείς εικόνες που στη θέα τους μένεις ανέκφραστος και να προσθέτεις εκείνες που αντικρύζοντάς τες, το χαμόγελο αυτόματα ζωγραφίζεται στα χείλη σου. Να αφαιρείς ό,τι δεν αγγίζει την ψυχή σου.

Να αφαιρείς ό,τι δεν είναι για σένα, ό,τι σε αναστατώνει, ό,τι σου κλέβει τη χαρά σου. Για να γεμίζεις και να ειρηνεύεις μακριά από οτιδήποτε σε κάνει να φεύγεις απ’ τον εαυτό σου.

Δεν το αξίζεις; Έστω και για λίγα λεπτά μέσα στη μέρα. Για σκέψου το. Να αφαιρείς για να προσθέτεις.  

Λίνα Παυλοπούλου

Ο «Τιτανικός» του συνδικαλισμού

Φτάσαμε στο σημείο όπου ακόμα και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους μπροστά στις εικόνες που φτάνουν από τη Ρόδο και το (μη) συνέδριο της ΓΣΕΕ. «Πρωτοφανή», «αχαρακτήριστα», «αδιανόητα»;

Μετά το συνέδριο της ΟΙΥΕ, τα γεγονότα της Καλαμάτας, όσα διαδραματίστηκαν στη Ρόδο και τις καταγγελίες που εκτοξεύονται και πάλι ένθεν κακείθεν είναι και πρωτοφανή και αχαρακτήριστα και αδιανόητα. Είναι όμως κάτι παραπάνω: εξαιρετικά επικίνδυνα, όχι μόνο για τον συνδικαλισμό και τις διαδικασίες του, αλλά και για τη δημοκρατία μας.

Πώς αλλιώς να αντιμετωπίσει κανείς τις απίστευτες καταγγελίες του γενικού γραμματέα της ΓΣΕΕ Νίκου Κιουτσούκη, που «τσουβαλιάζει» το ΠΑΜΕ με τη Χρυσή Αυγή, επιστρατεύοντας τη θεωρία των δύο άκρων για να επικρίνει την (αμφιλεγόμενη όντως) τακτική του;

Πώς όμως να χαρακτηρίσει κανείς και τη στάση του ίδιου του ΠΑΜΕ, που παίζει και αυτό με τη σειρά του το χαρτί του συμψηφισμού, χαρακτηρίζοντας «χρυσαυγίτη» τον Κιουτσούκη, συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ; Οταν συνδικαλιστές αλληλοκατηγορούνται ως φασίστες και χρυσαυγίτες, οι μόνοι που επωφελούνται είναι οι πραγματικοί φασίστες και χρυσαυγίτες, βλέποντας τα δικά τους εγκλήματα να σχετικοποιούνται.

Ο εκφυλισμός των συνδικαλιστικών διαδικασιών είναι γνωστός εδώ και καιρό, όπως γνώριμα είναι πια και τα συνέδρια σε ξενοδοχεία πολυτελείας, μακριά από τους εργαζόμενους και τα πραγματικά προβλήματά τους. Η σφοδρή σύγκρουση του ΠΑΜΕ με τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΙΥΕ και της ΓΣΕΕ αποκάλυψε πάρα πολλά στοιχεία για τη δράση των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Η εφημερίδα μας έχει από την πρώτη στιγμή υποστηρίξει ότι οι μοναδικοί χαμένοι από το παιχνίδι των ηγεσιών είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η έννοια του συνδικαλισμού, που τώρα είναι πιο απαραίτητος από ποτέ.

Υπάρχει όμως ένας μεγάλος νικητής, και οι δυο πλευρές που συγκρούονται πάνω από το ημιθανές σώμα του συνδικαλισμού, αν και τον επικαλούνται για να κατηγορήσουν αλλήλους, μοιάζουν να τον αγνοούν: Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Χρυσή Αυγή και ο «φιρερίσκος» της έσπευσαν να αξιοποιήσουν τις δηλώσεις του κ. Κιουτσιούκη.

Οταν οι συλλογικές διαδικασίες απαξιώνονται, όταν τα συνέδρια υπονομεύονται, όταν οι συνδικαλιστές οι ίδιοι απαξιώνουν τους αντιπάλους τους, οι ναζί μπορούν να χαμογελούν μακαρίως...

efsyn.gr