Ο λύκος που φυλούσε τα πρόβατα

Το ότι η κυρία Άννα Στρατινάκη, που επί κυβερνήσεως Σαμαρά προωθούσε τη διευκόλυνση των μαζικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, είναι η νέα γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας και θα έχει υπό την εποπτεία της το ΣΕΠΕ και τους επιθεωρητές εργασίας είναι ένα κακόγουστο αστείο, είναι black humor ή σοβαρολογεί η κυβέρνηση; Γιατί καλό θα είναι οι εργαζόμενοι να γνωρίζουν ότι η νέα γενική γραμματέας Εργασίας που την περίοδο 2011-2014 είχε συνδέσει το όνομά της με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων θα έχει υπό την εποπτεία της την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων σε μια φιλότιμη προσπάθεια της κυβέρνησης να μας μεταφέρει στη χώρα του παραλόγου.

Αν θυμηθούμε τα ρεπορτάζ που είχαν δημοσιευτεί το 2015 στο “Hot Doc”, θα δούμε πως η Άννα Στρατινάκη ήταν αυτή που είχε στείλει εμπιστευτικό e-mail στο πρωθυπουργικό γραφείο του Αντώνη Σαμαρά στο οποίο πρότεινε την υιοθέτηση νομικής φόρμουλας που θα καθιστούσε δυνατές τις ομαδικές απολύσεις χωρίς να αλλάξει το σχετικό νομικό πλαίσιο και συμβούλευε τον τότε πρωθυπουργό της χώρας για πώς θα παρέκαμπτε το Κοινοβούλιο για να αποφύγει το πολιτικό κόστος μιας άκρως αντιλαϊκής ρύθμισης.

Άντε τώρα να εμπιστευθεί ο εργαζόμενος αυτό το ταυτισμένο με την πιο σκληρή αντεργατική πολιτική πρόσωπο στην υπεράσπιση και προάσπιση των δικαιωμάτων του. Άντε τώρα να έχεις τα ζητήματά σου με τον εργοδότη σου και να περιμένεις την παρέμβαση του ΣΕΠΕ όταν της υπηρεσίας θα έχει την εποπτεία ένα πρόσωπο που έκανε πολιτική καριέρα στην πλάτη απολυμένων.

Θα ήταν αστεία και για γέλια όλα αυτά εάν δεν αφορούσαν το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων που τα τελευταία χρόνια έβλεπαν την, αν και υποστελεχωμένη, Επιθεώρηση Εργασίας να δίνει μάχη κατά της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, βεβαιώνοντας χιλιάδες παραβάσεις και επιβάλλοντας πρόστιμα σε επιχειρήσεις που κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Σαμαρά απολάμβαναν προκλητικής ασυλίας και τύγχαναν της στήριξης της κ. Στρατινάκη, που σήμερα επανέρχεται σε θέση ευθύνης. Θα ήταν αστεία η κατάσταση εάν δεν αφορούσε το ζοφερό μέλλον που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει σχεδιασμένο για τον κόσμο της εργασίας, που σύντομα θα αντιληφθεί το πώς η Νέα Δημοκρατία έσπευσε να ανταποκριθεί στα αιτήματα κάποιων εργοδοτών που προεκλογικά ζητούσαν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να βάλει φρένο στους ελέγχους.

Τα υπόλοιπα με τον λύκο που φυλούσε τα πρόβατα σύντομα στο πετσί μας...

Πέτρος Κατσάκος / Αυγή     

Μην κυνηγάτε την ευτυχία | Απολαύστε τη στιγμή!

Η ευτυχία δεν είναι ιδανικό της λογικής, αλλά της φαντασίας.

Ιμμάνουελ Καντ

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά αποφθέγματα για την ευτυχία και όλα τους είναι μοναδικά και αληθινά. Για του λόγου το ασφαλές για τον Αλβέρτο Αινστάιν «αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από έναν στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα». Για τον Βίκτορ Ουγκώ πάλι «η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η πεποίθηση ότι μας αγαπούν».

Το δίχως άλλο όμως έναν από τους ωραιότερους ορισμούς της ευτυχίας έχει δώσει ο Νίκος Καζαντζάκης όταν έγραψε το εξής: «η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο —ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο».

Σήμερα το κυνήγι της ευτυχίας έχει αναδειχτεί σε αυτοσκοπό. Οι επιστήμονες όμως διαφωνούν και μας προτείνουν ότι αν θέλουμε να είμαστε χαρούμενοι πρέπει απλά να απολαμβάνουμε τη στιγμή!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας σκεφτούμε λογικά. Δεν μπορεί να είναι όλες οι μέρες ίδιες.

Δεν μπορούμε να ξυπνάμε κάθε μέρα με χαμόγελο, να δουλεύουμε ήρεμοι χωρίς νεύρα, να συμπεριφερόμαστε γενικώς με το ίδιο κέφι και ενέργεια κάθε μέρα.

Δεν λέμε ότι πρέπει να είμαστε κακόκεφοι και αρνητικοί. Το να προσπαθεί όμως κάποιος να είναι ευτυχισμένος σε καθημερινή βάση έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν οι επιστήμονες που επιχειρηματολογούν πως «η επιθυμία να είμαστε χαρούμενοι και ευδιάθετοι όλη την ώρα δεν είναι και τόσο ρεαλιστική».

Το να προσπαθεί κάποιος να είναι ευτυχισμένος θεωρείται κάτι το αυτονόητο. Όμως, νέες έρευνες δείχνουν ότι το να καταστεί η ευτυχία προσωπικός στόχος, απλώς στέκεται εμπόδιο στην θετική του ψυχολογία.

Με απλά λόγια: Θέλετε να είσαι ευτυχισμένοι; Αν ναι, μην προσπαθείτε να είστε ευτυχισμένοι. Απλά ζήστε το παρόν και την κάθε στιγμή.

Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Journal of Experimental Psychology υποστηρίζει πως για μερικούς, το κλειδί για να αγγίξουν την ευτυχία είναι η ικανότητα να αισθάνονται κακόκεφοι μερικές φορές.

Στο άρθρο με τίτλο «The Secret of Happiness, Feeling Good or Feeling Right» εξηγείται πως η μελέτη σε φοιτητές 8 διαφορετικών χωρών απέδειξε το εξής. «Οι άνθρωποι είναι περισσότερο ευτυχισμένοι όταν νιώθουν τα συναισθήματα που επιθυμούν, άσχετα αν αυτά είναι ευχάριστα ή δυσάρεστα. Με άλλα λόγια το να νιώθουμε αυτά που αισθανόμαστε είναι σημαντικό, περισσότερα από το αν τα συναισθήματα μας είναι θετικά ή αρνητικά».

Φαίνεται ότι όλοι προσπαθούν να είναι χαρούμενοι. Η ευτυχία προβάλλεται συνεχώς σε εμάς σαν ένας στόχος που πρέπει να τον κατακτήσουμε. Αυτό είναι το λάθος, τονίζουν οι ειδικοί.

Παραδόξως, ο καλύτερος τρόπος για να είσαι χαρούμενος… είναι να σταματήσεις να προσπαθείς να είσαι χαρούμενος.

«Το να επιθυμούμε να είμαστε ευτυχισμένοι, μπορεί να μας κάνει λιγότερο ευτυχείς» σημειώνει η επιστήμη.

Αν ρητά και κατηγορηματικά επικεντρωθούμε στην ευτυχία, φαίνεται να επιδρά αρνητικά στην ποιότητα της ζωής μας. Η ευτυχία, από την ίδια της τη φύση, είναι εφήμερη και παροδική. Είναι αδύνατον για εμάς να είμαστε συνεχώς ευτυχισμένοι.

Αν μπορούσαμε να δεχόμαστε, ακόμα και να καλωσορίζουμε κάθε συναίσθημα που έρχεται στην επιφάνεια, ακόμα και τα πιο δυσάρεστα, θα ήταν πιο εύκολο να αισθανθούμε ευτυχισμένοι.

Συμπερασματικά, μην προσπαθείτε να γίνετε ευτυχισμένοι. Ζήστε απλά τη στιγμή. Κακό δεν είναι να μην είστε καλά, επιζήμιο είναι να κάνετε τα πάντα για να διώξετε αυτό το συναίσθημα.

Πηγή: bigthink.com, psychologytoday.com   

«Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα»

Γράφει η Κλειώ Βλαχάκη   

  

– Σαν σήμερα, Δημήτρη. Θυμάσαι; Σαράντα πέντε χρόνια από τότε.

– Θυμάμαι. Ετοιμαστήκαμε όλοι βιαστικά. Πώς πέρασαν τα χρόνια!

– Στο σκαλοπάτι καθόμουνα. Με το νυφικό. Κάτασπρο, μακρύ, φαρδύ για να χωράει την κοιλιά μου. Άφτιαχτο ακόμη το σπίτι. Στα μπετά.

Ο γάμος σε ένα μικρό ξωκλήσσι στον κάμπο. Είκοσι άνθρωποι με το ζόρι. Η μάνα μου κοπελούδα όμορφη, ανυποψίαστη, χαρούμενη, ερωτευμένη. Ο πατέρας μου νέος, γελαστός, υπεύθυνος, έτοιμος σαν από πάντα να σηκώσει στις πλάτες τον ουρανό, σαν τον Άτλαντα. Ετούτος ο γάμος κόντρα στα ζόρια της επταετίας, την αστυνόμευση, το φόβο. Ετούτος ο γάμος ελπίδα και για τους δυο. Στο ξωκλήσσι της Παναγίας στον κάμπο.

Ίσα που πρόλαβε να τους ευλογήσει ο παπάς. Η μάνα μου έγκυος την αφεντιά μου. Σε δυο μήνες θα ξετσούμιζα. Αττίλας. Κύπρος. Επιστράτευση. Κάλεσαν και τον πατέρα μου μαζί με άλλους νέους στο χωριό. Στα 24 με γυναίκα και παιδί στα προσεχώς. Κλάματα, οδυρμός, αποχαιρετισμοί’ φιλιά. Ακόμα δεν είχαν σκουπίσει το ρύζι κι έπρεπε να φύγει. Εγώ στα σπλάχνα της να της σπαράζω την καρδιά με το βουβό κλάμα μου.

Πήγε μέχρι τις Μοίρες. Τους μάζεψαν σε ένα σχολείο. Τους είχαν εκεί να περιμένουν. Άντρας στα 24! Γύρισε μετά από δυο μέρες. Δεν ήταν στους καταλόγους το όνομά του. Δεν έμαθε ποτέ το γιατί. Του είπαν να γυρίσει πίσω στη γυναίκα του.

Εγώ γεννήθηκα το Σεπτέμβρη. Κι όμως είναι σα να τα θυμάμαι όλα. Την αγωνία της, το φόβο του, το άγνωστο. Ένιωθα το παράπονό της. Την έβλεπα με το νυφικό να του σφίγγει το χέρι. Άκουγα το κλάμα της. Άκουγε κι εκείνη το δικό μου. Πάλευα μέσα στα σπλάχνα της να βγω. Δεν ήταν η ώρα μου. Δεν ήταν και η δική του να φύγει. Κράτησε την υπόσχεση που μου έδωσε. Είπε πως θα ξαναγυρίσει.

«Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει.» Κι εγώ επετειακά θυμήθηκα τη δική μου αγωνία. Την πρώτη μου πριν αντικρίσω το φως της ζωής. Ένας σπόρος που ακόμα δεν είχα φυτρώσει. Ένα μωρό που άκουγε κλάματα και παράπονα και νόμιζε πως ήταν νανουρίσματα και παραμύθια.

Σαν σήμερα….

*Η φωτογραφία είναι της Κρυσταλλίας Ιωαννίδου.

Πολιτικοί παντός κόμματος

Γράφει ο Περικλής Κοροβέσης

Τα κομματικά στελέχη έχουν κάποια ιδεολογία; Εχουν κάποιες αρχές; Πιστεύουν σε κάποιο Θεό; Και αν αυτό συμβαίνει, πώς εξηγείται αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα από την Αριστερά προς τη Δεξιά; (Σπάνια συμβαίνει το αντίθετο. Και αυτό σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.) Βέβαια αυτό επισύρει βαριούς χαρακτηρισμούς από τους πρώην συντρόφους τους. «Προδότες», «αποστάτες», «πουλημένοι». Το τελευταίο ισχύει.

Από την εθνική και διεθνή εμπειρία έχουμε πολλά τέτοια φαινόμενα. Πολιτικοί εξαγοράζονται έναντι ενός σοβαρού ποσού. Είναι αυτό που αποκαλούμε διαφθορά. Αλλά και αυτό είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που εμφανίζεται σε κάθε εξουσία. Εξουσία-διαφθορά είναι αχώριστο ζευγάρι. Τι γίνεται όμως με τους άλλους που μετακινήθηκαν εθελοντικά από το ένα κόμμα στο άλλο (σαν να πήραν ένα τρένο με τέσσερις σταθμούς); Αφετηρία ΚΚΕ, πρώτος σταθμός Συνασπισμός. Δεύτερη στάση ΠΑΣΟΚ και τερματικός η Ν.Δ.

Πάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας είχαμε τέτοια φαινόμενα. Από την πρώτη αυτοκρατορία που εμφανίζεται στην Ιστορία μέχρι σήμερα, η εξουσία έχει ένα και μόνο σκοπό. Να αναπαράγεται χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό. Ακόμα και οι δολοφονίες ήταν ένα θεμιτό μέσο και μια αποδεκτή πρακτική για την απόκτηση του θρόνου. Και μόλις ο πολυπόθητος στόχος γινόταν πραγματικότητα, τότε ο εγκληματίας μπορούσε να γίνει και άγιος και μέγας. Είναι η περίπτωση του Αγίου Κωνσταντίνου που έχει περίοπτη θέση στους «κατά σειρά» δολοφόνους αυτοκράτορες σε Ανατολή και Δύση.

Σήμερα η εξουσία έχει περάσει από τους αυτοκράτορες στις αγορές. Αυτές πια είναι οι κυρίαρχες του κόσμου και έχουν επιβάλει μια νέα πανίσχυρη θρησκεία, τον φιλελευθερισμό, και χωρίς να κάνουν βίαιους προσηλυτισμούς, όλοι μας έχουμε προσχωρήσει σε αυτήν τη νέα μεταφυσική διά του καταναλωτισμού.

Αυτή η επανάσταση του αρπακτικού καπιταλισμού δεν έχει γίνει αντιληπτή από τον κόσμο. Αλλά ούτε για πολλούς πολιτικούς, διανοούμενους, δημοσιολογούντες. Νομίζουν πως η πολιτική ασκείται από τα κόμματα εξουσίας, ενώ αυτά είναι τοποτηρητές στη χώρα τους για να εφαρμοστούν οι εντολές των νέων παγκόσμιων αρχόντων. Τα μικρά έθνη-κράτη είναι μπλεγμένα στα δίχτυα του χρέους και δεν έχουν καμία προοπτική ανάπτυξης. Ολος ο εγχώριος πλούτος της χώρας πρέπει να πηγαίνει στα τοκοχρεολύσια και να επιβάλλεται στους λαούς η πιο σκληρή λιτότητα. Αν αυτό δημιουργεί απόλυτη φτώχεια, είναι αδιάφορο. Ο λαός μετράει μόνο όταν επαναστατεί και αντιστέκεται. Ολα όσα έχουμε κερδίσει μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα αγώνων. Οταν ο λαός κοιμάται, συμβάλλει με τρόπο αποφασιστικό στην αυριανή δυστυχία του.

Προς επίρρωση των παραπάνω γραμμών θα αναφερθούμε σε ένα εγχειρίδιο του ΟΟΣΑ*, που ελέγχει την οικονομία μιας χώρας για το πόσο έχει προσαρμοστεί στις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης. Είναι ένα είδος μεζούρας. Μετράει, αξιολογεί και βαθμολογεί. Οι χώρες πρέπει να προσαρμοστούν, αλλιώτικα θα υποστούν κυρώσεις. Οποιο κόμμα θέλει να κυβερνήσει, πρέπει να ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες.

Τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι πρότινος ΠΑΣΟΚ) αυτό το πρόγραμμα εφάρμοζαν με μικρές παραλλαγές. Οπότε τα κόμματα αυτά μοιάζουν περισσότερο με εταιρείες και λιγότερο με πολιτικούς σχηματισμούς που εκπροσωπούν διάφορες κοινωνικές τάξεις. Διαγωνίζονται για το ποιος θα πάρει τη δουλειά (εξουσία), όχι με μειοδοτικό διαγωνισμό, αλλά με το ποιος θα κερδίσει το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς των ψήφων.

Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τις προεκλογικές καμπάνιες αυτών των κομμάτων, έχουν την ίδια πατέντα με τις διαφημίσεις των εταιρειών. Διαφημιστές και επικοινωνιολόγοι αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν ένα τηλεοπτικό-ακουστικό θέαμα με την ίδια τεχνική που κατασκευάζονται τα σίριαλ.

Επιστρατεύονται «σελέμπριτις» που δεν έχουν καμιά σχέση με την πολιτική και οτιδήποτε άλλο που μπορεί να φέρει ψήφους εκτός κάθε ηθικής αρχής (ενσωμάτωση της Ακροδεξιάς από Ν.Δ., συμμαχία με τον θρησκευτικό σκοταδισμό. Αλλά αυτό δεν μετράει. Εφεραν ψήφους, άρα πετυχημένη κίνηση). Τώρα τα ίδια τα κόμματα, για να χρηματοδοτήσουν τις πολυδάπανες προεκλογικές τους εκστρατείες, χρειάζονται χρήματα. Πού θα τα βρουν; Από τους καπιταλιστές. Και οι εκλογές γίνονται ένα χυδαίο παζάρι. «Θα σου δώσω τόσα, θα μου δώσεις αυτή τη δουλειά, όταν θα πάρεις την κυβέρνηση ή θα περάσεις αυτήν τη νομοθεσία». Μια μελέτη** που έγινε σε πολλές χώρες και με διαφορετικά καθεστώτα απέδειξε πως ο μηχανισμός ήταν παντού ο ίδιος.

Είναι λογικό λοιπόν τα πολιτικά στελέχη να συμπεριφέρονται σαν τεχνοκράτες, ακριβώς όπως τα «golden boys» των πολυεθνικών. Οποιος δίνει καλύτερες ευκαιρίες, υψηλότερο μισθό και προσφέρει καλύτερες προοπτικές καριέρας είναι προτιμητέος. Η ιδεολογία δεν παίζει κανένα ρόλο για τον εξουσιαστή-καριερίστα. Γι’ αυτό και την αλλάζει σαν σώβρακο. Και ούτε καν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί ή να δώσει εξηγήσεις. Αρκεί να έχει μια πελατεία που να είναι πιστή και η νέα επιχείρηση να είναι καλύτερη από την παλιά και πιο επωφελής για τους πελάτες-ψηφοφόρους.

* OECD Handbook On Economic Globalization Indicator

** Jonathan Mendilow-Eric Phélippeau, Handbook of Political Party Funding, εκδόσεις Edward Elgar Publishing (ανάμεσα στις χώρες που έγινε η έρευνα ήταν Καναδάς, ΗΠΑ, Ισπανία, Νότια Κορέα, Χιλή, Ρωσία, Ν. Αφρική κ.ά.)

perkor29@gmail.com      

Οχι καλέ!

Γράφει η Νόρα Ράλλη

Βγήκε το βίντεο -αχ αυτά τα βίντεο! Και τι λέει σ' αυτό το βίντεο, εκεί πίσω στο μακρινό 2009;

«Ποιοι μάς αφαίρεσαν το καλύτερο αύριο που μας αξίζει; Αυτοί (σ.σ. ΝΔ) που κατάκλεψαν τα δημόσια ταμεία, αυτοί που καταλήστεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα. Και αυτοί έχουν σήμερα το θράσος...». Σε αυτό το σημείο παρεμβαίνουμε ημείς, διακόπτουμε τη ροή του λόγου του και σας παρακαλούμε να συμπληρώσετε τη φράση!

Τι θα μπορούσε να λέει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, τότε (το μακρινό 2009!) υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στη Β' Αθηνών και τώρα (το 2019!) υπουργός Προστασίας του Πολίτη με τη ΝΔ;

Δε θα μπορούσε να είναι, για παράδειγμα: «Και αυτοί έχουν σήμερα το θράσος... να βάζουν εμένα Υπουργό Προστασίας του Πολίτη»; Και να συνέχιζε: «εμένα, που τότε τους έβριζα ως κλέφτες!»;

Στην πραγματικότητα, τότε, πίσω στο μακρινό 2009, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωνε: «Και αυτοί έχουν σήμερα το θράσος... ακούστε... έχουν σήμερα το θράσος αυτοί οι κύριοι να ρωτάνε εμάς πού θα βρούμε τα λεφτά για τις εξαγγελίες μας. Επειδή ξέρετε ότι εγώ δεν είμαι λαϊκιστής, το λέω και το εννοώ: από αυτά που έκλεψαν θα βρούμε εμείς (σ.σ. το ΠΑΣΟΚ) τα λεφτά».

Καταρχάς, προς θεού. Οχι καλέ, δεν είσαι λαϊκιστής. Κατά δεύτερον, είσαι ειλικρινής. Πράγματι, από αυτά που έκλεψαν «βρήκε» το ΠΑΣΟΚ. Οχι λεφτά. Αλλά την πατέντα του πώς να τα βγάλεις!

Βέβαια τώρα που το καλοσκέφτομαι, είναι κάπως σαν το «Η κότα έκανε τ' αυγό ή το αυγό την κότα;». Οποια και νά' ναι η απάντηση πάντως, καταρχάς (το ξαναλέμε) προς Θεού: Ο Μ. Χρυσοχοΐδης δεν είναι λαϊκιστής. Και, κατά δεύτερον (και σημαντικότερον ίσως) πως σε μας, όπως όλα δείχνουν (και με τη δική μας σύμπραξη βεβαίως) δεν ανήκει μήτε η κότα, ούτε το αυγό.

* Ιδού και το βίντεο, γιατί περασμένα ναι -ξεχασμένα, όμως, όχι:    

Μήπως στην Κρήτη η ανθρώπινη ζωή παραέγινε φθηνή;

Του Χάρη Στρατιδάκη

  

Πριν από μια εικοσαετία, όταν εγώ και η γυναίκα μου ήμασταν μεσόκοποι, τής συνέβη ένα περιστατικό, στο οποίο δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία. Χρειάστηκε να έρθει στο χωριό, όπου είχα εργάτες, με το ΚΤΕΛ και να κατέβει σε μια μυλοποταμίτικη διακλάδωση, απ’ όπου θα την παραλάμβανα με το αυτοκίνητο. Επειδή όμως αργούσα, πήρε τον δρόμο, περπατώντας όχι περισσότερο από ένα τέταρτο της ώρας. Όταν τη συνάντησα, ήταν έξαλλη που την είχα αφήσει μόνη. Από τη δεκάδα των «αγροτικοκτηνοτροφικών» αυτοκινήτων που είχε συναντήσει, όλοι σχεδόν οι οδηγοί τής είχαν κορνάρει, της είχαν κάνει άσεμνες χειρονομίες και - κάποιοι - όχι τυχαίες παρατιμονιές.

Σαμιώτισσα στην καταγωγή, μου ξαναθύμισε το περιστατικό εκείνο προ ημερών, όταν μάθαμε ότι μια εξηντάρα βιολόγος, που ερχόταν για πολλαπλή φορά στην Κρήτη για να πάρει μέρος σε επιστημονικό συνέδριο, είχε εξαφανιστεί και βρέθηκε δολοφονημένη και βιασμένη. Η αγανάκτησή μας, και όλων σχεδόν πιστεύω των συντοπιτών, έγινε μεγαλύτερη, όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο δολοφόνος την είχε κτυπήσει επίτηδες δύο φορές με το αυτοκίνητό του, την είχε βιάσει σε ημιθανή κατάσταση, την είχε κλείσει στο πορτ μπαγκάζ και την είχε πετάξει σε μια γερμανική στοά, στην οποία ανακαλύφθηκε τυχαία.

Το προφίλ του δολοφόνου; Επρόκειτο για έναν καθημερινό άνθρωπο: νέο, Κρητικό, κάτω των τριάντα, παντρεμένο, παιδιωμένο, γιο επιφανούς μέλους της τοπικής κοινωνίας. Ο άνθρωπος αυτός είχε επιχειρήσει να κάνει το ίδιο τρεις τουλάχιστον φορές στο παρελθόν, τις δύο απ’ αυτές σε αλλοδαπές γυναίκες. Ασφαλώς τις είχε επιλέξει κι εκείνες εξαιτίας της καταγωγής τους και της ανυπαρξίας «σογιού», που να μπορέσει αργότερα να ανακαλύψει την τύχη που είχαν και να απαιτήσει την τιμωρία του.

Τα περιστατικά είναι πολλά. Στην ίδια περίπου περιοχή ένας ιδιώτης σκότωσε πριν από λίγο καιρό τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, επειδή δεν αποδεχόταν την καταπάτηση απ’ αυτόν της δημόσιας περιουσίας. Λίγο πιο ανατολικά ένας άλλος καπετάνιος σκότωσε προ καιρού τον αδελφό του, που είχε γυρίσει μετανάστης από το εξωτερικό, επειδή διεκδίκησε την καταπατημένη περιουσία του.

Πιο δίπλα, στον δικό μου νομό, στο Ρέθυμνο, τα πτώματα δυο μεταναστριών από τη Βουλγαρία εξακολουθούν να αγνοούνται, περισσότερο από έναν χρόνο. Μια πρόχειρη αναζήτηση στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο δείχνει ότι το πρόβλημα με τις γυναίκες, ιδιαίτερα τις «απροστάτευτες», δεν μπορεί πια να κρυφτεί. Δεν είναι μόνο η Κύπρος τού κατά συρροήν δολοφόνου, είναι και τα Χανιά και το Ρέθυμνο στα οποία αναφερθήκαμε, είναι και το Λασίθι με τον γυμναστή που βίασε τη 14χρονη αθλήτριά του, είναι και το Ηράκλειο του 48χρονου πατέρα που βίασε την κόρη του.

Ασφαλώς δεν είναι αυτή η δική μας Κρήτη, της αντιμετώπισης των γυναικών ως ζώων, των απαγωγών, των χασισοφυτειών και της απαξίωσης της ζωής και της τιμής των μεταναστών. Όμως υπάρχει και αυτή η Κρήτη, όλων των παραπάνω αλλά και της συνολικής καταπάτησης του νόμου, της καπετανιάς, του «επά’ μαι ’γω», του αντριλικιού, της κούπας, της θρασυδειλίας και των γνωστών σ’ όλους μας πολιτικών προσώπων που τους καλύπτουν.

Και σ’ άλλα μέρη της Ελλάδας συμβαίνουν τέτοια γεγονότα, πουθενά όμως δεν ακούστηκε ένας νέος άνθρωπος να σκοτώνει με τ’ αυτοκίνητο μια επιστήμονα για να τη βιάσει. Πουθενά στην Ελλάδα δεν βλέπουμε να αντιμετωπίζονται οι ίδιες τροχαίες παραβάσεις με τη συγκαταβατικότητα που αυτό συμβαίνει στο νησί μας. Πουθενά στη χώρα μας οι βοσκοί δεν καταπατούν με την ίδια ευκολία τις γεωργικές περιουσίες, πουθενά δεν βάζουν τα πρόβατά τους να τρώνε το γρασίδι γύρω από πισίνες ξενοδοχείων, πουθενά αλλού δεν πυροβόλησαν πρώην νομάρχη και δεν ανατίναξαν το σπίτι του επειδή δεν τους έκανε τα χατίρια.

Δεν μπορεί να είναι τυχαία τα γεγονότα αυτά και δεκάδες άλλα, εκτός κι αν θέλουμε να εθελοτυφλούμε, μέχρι που το δικό μας χωράφι να είναι αυτό που καταπατείται και η δική μας γυναίκα ή κόρη να είναι εκείνη που βιάζεται και δολοφονείται. Φαίνεται ότι κάτι δεν πήγε καλά στο νησί μας με κάποιες από τις θεωρούμενες ως «αξίες» του. Μήπως η δύναμη του καθενός σογιού και το «κόζι» του οδηγούν τελικά στην αγνόηση όποιου δεν διαθέτει αντίστοιχες πλάτες; Μήπως παράδοση δεν είναι οι κούπες, οι βιομηχανικές διασκεδάσεις των χιλιάδων ατόμων σε γάμους και χοροεσπερίδες, και οι τραυματισμοί και οι δολοφονίες από τα μπαρουτόβολα;

Μήπως έφταιξε η λατρεία του αλκοόλ, ξεκινώντας από τ’ «αντράκια» των δύο ετών που χαιρόμαστε να τα βλέπουμε να βουτούν το δάχτυλό τους στα ποτήρια της τσικουδιάς; Μήπως φταίει που θαυμάζουμε τα ανήλικά μας όταν παίρνουν στα χέρια τους το τιμόνι; Μήπως φταίει που ανεχόμαστε τους μαυροπουκαμισάδες να ξυλοκοπούν παιδιά που ήρθαν στον τόπο μας για να σπουδάσουν, προσφέροντάς μας το κομπόδεμα της οικογένειάς τους; Μήπως φταίει που αφήνουμε να κυκλοφορούν δίπλα μας χωρίς ντροπή τα Κρητικόπουλα που οδήγησαν στα Γιάννενα τον συμπατριώτη μας στην αυτοκτονία;

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα δεν μπορεί να έτυχε. Μάλλον η κοινωνία μας απέτυχε…

Πηγή: rethemnosnews.gr  

Γιατί ο Ερντογάν αγοράζει ρωσικά όπλα;

Του Ραγκίπ Ντουράν

Μια ντουζίνα μεγάλων ρωσικών μεταφορικών αεροπλάνων έχουν προσγειωθεί από τις 12 Ιουλίου στην στρατιωτική βάση του Μουρτέντ στην Άγκυρα, για να παραδώσουν τα τμήματα του ρωσικού πυραυλικού αμυντικού συστήματος εδάφους - αέρος S400. Το ζήτημα έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, καθώς είναι εξαιρετικά σπάνιο μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, να προμηθεύεται ρωσικά όπλα, που έχουν σχεδιαστεί για να προσφέρουν άμυνα απέναντι σε μια επίθεση των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ. Επομένως, γιατί ο Ερντογάν επέμεινε να αγοράσει ρωσικά όπλα;

Οι αμερικανο-τουρκικές σχέσεις γίνονται ολοένα και χειρότερες από το 2013. Η Άγκυρα δεν είναι ικανοποιημένη από την υποστήριξη της Ουάσιγκτον στους Κούρδους της Συρίας. Οι τελευταίοι, δε, αποτελώντας τον στρατιωτικό και πολιτικό πυλώνα της μάχης κόντρα στο Ισλαμικό Κράτος στην Συρία, είναι ο πιο σημαντικός συνέταιρος στην δυτική συμμαχία. Ο Ερντογάν, που προσκείται ιδεολογικά και πολιτιστικά περισσότερο στο Ισλαμικό Κράτος, είχε υποστηρίξει στρατιωτικά και πολιτικά τους εξτρεμιστές ισλαμιστές και θέλησε να στρέψει αυτούς τους παραστρατιωτικούς ενάντια των Κούρδων της Συρίας.

Επιπλέον ο Ερντογάν θέλει να τιμωρήσει την Ουάσιγκτον γιατί αρνήθηκε να εκδώσει τον Ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, που έχει καταφύγει στις ΗΠΑ, και είναι επικεφαλής της σέκτας που ήταν ο ιθύνων νους πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 σύμφωνα με την τουρκική κυβέρνηση. Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι το δυτικό μπλοκ δεν την υποστήριξε όπως θα έπρεπε σε αυτό το αποτυχημένο πραξικόπημα του οποίου η προέλευση και ο σχεδιασμός δεν είναι ακόμη ξεκάθαρα. Στις τάξεις των πολιτικών του αντιπάλων υπάρχει επίσης η άποψη πως το πραξικόπημα δεν ήταν παρά ένα επικοινωνιακό κόλπο του Ερντογάν. Ένα στημένο πραξικόπημα οργανωμένο από τον ίδιο για να μπορέσει στην συνέχεια να εξαπολύσει ένα πρωτοφανές κύμα καταστολής εναντίον των αντιπάλων του.

Ένα ακόμη σημείο αντιπαράθεσης είναι πως η Άγκυρα εναντιώνεται στις αμερικανικές δικαστικές αρχές που κινούνται εναντίον τουρκικής τράπεζας που κατηγορήθηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε ότι παραβίασε το εμπάργκο προς το Ιράν. Ένας επιχειρηματίας προσκείμενος στον Ερντογάν, ο κ. Ρεζά Ζαράμπ, και ο αντιπρόεδρος αυτής της τράπεζας βρίσκονται φυλακισμένοι στις ΗΠΑ.

Με τις κινήσεις του, ο Ερντογάν θέλησε να δώσει ένα μήνυμα στον δυτικό κόσμο: Δεν συμφωνεί με τις αξίες της Δύσης, δηλαδή με την κοσμικότητα και τον εκμοντερνισμό. Αντίθετα, η Άγκυρα θέλησε να κλείσει το μάτι στον γείτονά της στον βορρά, στην Ρωσία, που θεωρητικά και ιστορικά είναι αιώνιος εχθρός της. «Θέλω να γίνω μέλος των πέντε της Σαγκάης!». Αυτό είπε ο ίδιος ο Πρόεδρος Ερντογάν, που πολλές φορές έχει δηλώσει ότι θα ήθελε η Τουρκία να ενταχθεί στη συμμαχία που διαμόρφωσαν απολυταρχικά κράτη της Ανατολής (Καζακστάν, Κιργιζία, Τατζικιστάν και Ουζμπεκιστάν, μαζί με την Κίνα και τη Ρωσία). Πρόσφατα είπε και κάτι ακόμη: «Η Τουρκία είναι στα πρόθυρα να φύγει από το ΝΑΤΟ». Απειλεί ή μπλοφάρει;

Η Άγκυρα στοχεύει στον κατακερματισμό των πόρων όσον αφορά τις αγορές όπλων, σύμφωνα με την επίσημη ρητορική. «Η Τουρκία είναι ένα κυρίαρχο κράτος. Κανένα ξένο κράτος δεν μπορεί να παρέμβει στις αγορές όπλων που κάνουμε», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών, κ. Τσαβούσογλου.

Τέλος, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι περισσότερο από το 60% των Τούρκων τάσσεται υπέρ της αγοράς των S400 προκειμένου να μειωθεί η εξάρτηση από τις ΗΠΑ, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση. Η μεγάλη πλειοψηφία των Τούρκων θεωρεί την Ουάσιγκτον τον πλέον επικίνδυνο εχθρό της Τουρκίας, σύμφωνα με άλλη δημοσκόπηση. Οι ΗΠΑ, σημαντικός φίλος και στρατηγικός φίλος της χώρας από το 1952, έχουν εξελιχθεί στο πιο αντιπαθητικό κράτος για τους Τούρκους από την ώρα που η Ουάσιγκτον στήριξε τους Κούρδους στην Συρία.

Η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ ανησυχούν για τις πρωτοβουλίες του Ερντογάν. Δεν θέλουν να χάσουν ένα σημαντικό γεωστρατηγικό σύμμαχο, καθώς η Τουρκία βρίσκεται σε μια περιοχή που βράζει: Στην Μέση Ανατολή, στον Καύκασο, στην ανατολική Μεσόγειο. Η Δύση θέλει επίσης να εμποδίσει την επιρροή του Πούτιν σε αυτή την περιοχή. Βεβαίως, η αγορά και η τοποθέτηση των ρωσικών S400 στο τουρκικό έδαφος από τον Ερντογάν μπορεί να προκαλέσει σημαντική ζημιά στον εξοπλισμό των δυτικών δυνάμεων. Οι S400 έχουν την ικανότητα να αποκωδικοποιούν τις πληροφορίες και τα μυστικά της νατοϊκής αεροπορίας.

Ο Πρόεδρος Τράμπ δεν προτίθεται να εφαρμόσει σκληρές κυρώσεις ενάντιον της Άγκυρας ενώ οι αμερικανικοί νόμοι, το Πεντάγωνο και το Υπουργείο Εξωτερικών επιμένουν για το αντίθετο: Η Τουρκία είναι πλέον εκτός του σχεδιασμού για τα εξελιγμένα βομβαρδιστικά F-35. Η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ αμερικανικών και τουρκικών δυνάμεων θα μειωθεί. Άλλες δημοσιονομικές κυρώσεις μπορούν να δυσχαιράνουν την θέση της τουρκικής οικονομίας που είναι ήδη σε αδιέξοδο.

Φυσικά, η ΕΕ πήρε ήδη αποφάσεις για κυρώσεις στον Ερντογάν, που επιδιώκει να επεκταθεί πολιτικά στην ανατολική Μεσόγειο. Η Άγκυρα, μοναδική πρωτεύουσα που δεν έχει αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία μιας και υποστηρίζει το ψευδοκράτος της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Β. Κύπρου», παραβιάζει την ΑΟΖ της Κύπρου στέλνοντας τέσσερα ερευνητικά σκάφη σε διεθνή ύδατα αλλά και εντός της κυπριακής ΑΟΖ.

«Ο Ερντογάν είναι ένας πολιτικός που τρέφεται από τις εντάσεις και τις κρίσεις. Αυτό όμως θα επιταχύνει την πτώση του, όπως φάνηκε στις εκλογικές αναμετρήσεις της 31ης Μαρτίου και της 23ης Ιουνίου, όπου και έχασε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των πολιτιών», εκτίμησε ένας αναλυτής από την Άγκυρα.

Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr,  τις εξελίξεις στην Τουρκία [Μετάφραση: Νίκος Μίχος]

Πρoχειρότητα...

Κυβερνητική γκάφα ολκής με το «καλημέρα». Στο προεδρικό διάταγμα (υπ' αριθμόν 81) για τις συγχωνεύσεις υπουργείων, ιδιαίτερα προβληματικές κρίνονται οι διατάξεις που αναφέρονται στα οικονομικά των υπουργείων που συνενώνονται.

Ειδικότερα, δεν είναι εναρμονισμένες με το ισχύον πλαίσιο περί δημόσιου λογιστικού (το περίφημο SAP, όπως είναι γνωστό στους αρμόδιους), με αποτέλεσμα να μην μπορούν να γίνουν καθ' όλα νόμιμες δαπάνες από τα υπουργεία Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Προστασίας του Πολίτη και Εσωτερικών, καθώς και μετακινούμενες γραμματείες.

Το πρόβλημα εντοπίστηκε από υπαλλήλους ενός εκ των υπουργείων. Το έθεσαν στο Ελεγκτικό Συνέδριο και οι ελεγκτές συμφώνησαν. To θέμα κοινοποιήθηκε και στο υπουργείο Οικονομικών, που ήδη αναζητά λύση με νομοθετική ρύθμιση.

Συμπεραίνουμε ότι οι κυβερνώντες ούτε φρόντισαν να συμβουλευτούν το ΓΛΚ πριν συντάξουν το διάταγμα, ούτε θυμούνται ότι ο νόμος με τις εξειδικευμένες απαιτήσεις για τα δημόσια λογιστικά πέρασε επί ημερών τους (Ν. 4270/2014). «Ισχυρή ανάπτυξη» δεν έρχεται με τέτοια προχειρότητα...

Στ.Ζ.

H εικόνα του φασισμού

Όσο προετοιμασμένος και να είσαι, όσο απαλλαγμένος στη θεωρία από τις αυταπάτες για το τι είναι ο φασισμός, όσο σκληρόπετσος, δε μπορούσες να μην κλονιστείς από τη σημερινή παρουσία του Ρουπακιά στο δικαστήριο.

Δεν νομίζω ότι η λέξη «αμετανόητος» που ήδη παίζει και θα παίξει στα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ (κι εγώ επίσης τη χρησιμοποίησα) είναι αρκετή για να εξηγήσει αυτό που είδαμε σήμερα. Το βασικό πρόβλημα με τον Ρουπακιά σήμερα δεν ήταν ότι δεν έδειξε καμία μετάνοια, αυτό είναι ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα. Μπορεί να μη μετανιώσεις για κάτι για διάφορους λόγους: γιατί ήταν «ή εγώ ή αυτός», γιατί κάτι θεωρείς ανώτερο από το κακό που προκάλεσες, γιατί, γιατί, γιατί... Αυτό που είναι αδύνατο να χωνέψει μια ανθρώπινη καρδιά είναι η κανονικοποίηση του θανάτου στην αυθόρμητη στάση ενός ανθρώπου.

Η φράση «μια απλή ανθρωποκτονία ήταν και την κάνατε ολόκληρη ιστορία», που θα μείνει εκτιμώ ιστορική, είναι ίσως η πιο ενδεικτική αυτής της αντίληψης. Και μπορώ να βεβαιώσω ότι ο Ρουπακιάς δεν την σκέφτηκε, δεν την προετοίμασε, του βγήκε αυθόρμητα. Όχι με την έννοια ότι «του ξέφυγε», αλλά με αυτά τα λόγια που λέμε κάθε μέρα από το στομάχι μας, επειδή είναι αυτονόητα. Όπως αυθόρμητα απάντησε στην ερώτηση της πρόεδρου για ποιο λόγο το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε να κάνει όταν τον αγριοκοίταξε ο Φύσσας ήταν να βγει από το αυτοκίνητο με ένα μαχαίρι και να του επιτεθεί: «Και τι άλλο να έκανα;», είπε. «Ήμουν παρκαρισμένος στον μονόδρομο. Τι θέλατε, να πάω ανάποδα τον δρόμο;».

Ήταν ακόμα η ευκολία με την οποία μιλούσε για τα ψάρια που καθάριζε με το μαχαίρι που σκότωσε τον Φύσσα, η αρμονία που ένιωθε και απέπνεε καθώς τηρούσε τον νόμο της μαφίας στο ποιους και μέχρι πού κάλυπτε, η αταραξία του απέναντι σε κάθε αντίδραση του κοινού και της έδρας, μια ολόκληρη εικόνα δυστοπίας που όσο και να την κατανοείς ορθολογικά δε μπορείς να τη διανοηθείς αληθινά για άνθρωπο, η άρρητη ενόχλησή του γιατί τον ταλαιπωρούσαν για κάτι τόσο απλό.

Νομίζω αυτή είναι η εικόνα του φασισμού με σάρκα. Σε παγώνει, σε ανατριχιάζει, σου δημιουργεί κόμπο στο στομάχι, σε κάνει να θες να φύγεις τρέχοντας και να πας να αγκαλιάσεις κάθε αδύναμο άνθρωπο, τα παιδιά σου, τον πατέρα του Λουκμάν, τα παιδιά που ήταν στην αίθουσα και δεν σε είχαν ανάγκη γιατί κουβαλούσαν όλο το θάρρος του κόσμου, για να τους προστατεύσεις από την ίδια την ύπαρξή μιας τέτοιας ασχήμιας.

Δεν πιστεύω γενικά στην ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής και της ψυχής γενικά. Σήμερα νομίζω ότι είδα μπροστά μου την ψυχή ενός μαχαιροβγάλτη.

από τη σελίδα στο f/b του Γιάννη Ανδρουλιδάκη  

Ακυρώνεται η μείωση του ΕΝΦΙΑ 30% που είχε ψηφιστεί για φέτος

Ακυρώνεται η κλιμακωτή μείωση του ΕΝΦΙΑ που είχε ψηφιστεί για φέτος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και θα οδηγούσε σε μείωση έως και 30% για περίπου 1.000.000 ιδιοκτήτες. Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ, στο πλαίσιο της προσαρμογής των δαπανών για το 2019, καταργεί την εν λόγω μείωση και περιορίζει τη μείωση του ΕΝΦΙΑ. 

Συγκεκριμένα στις συναντήσεις που είχε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης με τους δανειστές έδωσε διαβεβαιώσεις για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ για φέτος, ενώ υποσχέθηκε και κάποιες περικοπές ώστε τα μέτρα που ελήφθησαν το Μάιο να μην μπλοκάρουν τους σχεδιασμούς της. Ανάμεσα στις περικοπές αυτές είναι και η μείωση του ΕΝΦΙΑ, που ψήφισε στο τέλος του 2018 η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η μείωση του ΕΝΦΙΑ που ψηφίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για το 2019 ήταν κλιμακωτή: Ξεκινούσε από το 30% για την ακίνητη περιουσία με αντικειμενική αξία έως 100.000 ευρώ (1 εκατομμύριο ιδιοκτήτες), μειωνόταν στο 10% για ακίνητη περιουσία με αξία από 100.000 ευρώ έως 150.000 ευρώ (περίπου 500.000 ιδιοκτήτες) και πρακτικά μηδενίζονταν για ακίνητη περιουσία με αξία πάνω από 150.000. Αυτό που θέλει τώρα η κυβέρνηση είναι να καταργηθεί αυτή η μείωση και τη θέση της να πάρει μια μείωση του φόρου κατά 10% για όλους, δηλαδή επί της ουσίας περιορίζει τη μείωση στο 1/3 για τα χαμηλότερα εισοδήματα, δίνοντας μείωση 10% στα υψηλότερα εισοδήματα.

Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σχεδιάσει και τη μείωση του ΕΝΦΙΑ μεσοσταθμικά κατά 30% για το 2020, η οποία για τα χαμηλότερα εισοδήματα θα έφτανε έως και το 50%. Η κυβέρνηση της ΝΔ διευρύνει το χρόνο υλοποίησης της μείωσης από δύο σε τρία χρόνια. Παράλληλα η μείωση δεν θα είναι κλιμακωτή, αλλά 10% για όλους. Δηλαδή τρεις ετήσιες μειώσεις 10% για το 2019, 10% για 2020 και 10% για το 2021.   

Πηγή

Κωνσταντίνος Λούλης: Από την υποστήριξη Εφραίμ για το Βατοπέδι, στην γενική γραμματεία τουρισμού

Το τι έχει κατά νου ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον νευραλγικό τομέα του τουρισμού, το βλέπουμε στην τοποθέτηση ως γενικού γραμματέα Τουρισμού του Κωνσταντίνου Λούλη, γνωστού αλευροβιομήχανου. Βέβαια ο κ. Λούλης δεν είναι ένας τυχαίος επιχειρηματίας. Συνδυάζει όλα εκείνα που εξασφαλίζουν για τον πρωθυπουργό την προοπτική ενός παραγωγικού έργου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές ενός γνήσιου νεοφιλελεύθερου στελέχους, το οποίο όμως συνδυάζει τις ιδιαίτερες σχέσεις με τον επιχειρηματικό πυρήνα της Εκκλησίας, αλλά δεν παραμελεί και τη σκληροπυρηνική δεξιά παράταξη.

Πολλοί εξεπλάγησαν όταν είδαν τον κ. Λούλη να κατεβαίνει στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές με το ψηφοδέλτιο Μπέου και να εκλέγεται πανηγυρικά πρώτος δημοτικός σύμβουλος στον Βόλο. Κάποιοι θυμήθηκαν την ανάλογη επίδοση του κ. Μαρινάκη στον Πειραιά και μάλιστα συνδύασαν αυτή τη σύγκριση με το γεγονός ότι ο αλευροβιομήχανος του Βόλου από το 1990 έως το 1996 είχε στην κατοχή του και τη μεγαλύτερη εφημερίδα της ευρύτερης περιοχής, την ιστορική «Θεσσαλία».

Εκείνη την εποχή ήταν κορυφαίο στέλεχος της Ν.Δ. στον νομό Μαγνησίας, αλλά κυρίως διατηρούσε ιδιαίτερους δεσμούς με τον Κωνστανίνο Μητσοτάκη, ο οποίος φρόντισε για τον διορισμό του ως πολιτικού διοικητή του Αγίου Όρους κατά την περίοδο της πρωθυπουργίας Τζαννετάκη, το 1989. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1991. Ο Κων. Μητσοτάκης είχε παραδεχτεί στη Βουλή το 1996 ότι αυτός ο διορισμός - αν και παράτυπος - υπήρξε μια προσωπική του επιλογή.

«Επιθετική» εξαγορά

Την ίδια χρονιά είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή ο επίσης νεοδημοκράτης πολιτικός Γεώργιος Σούρλας, συντοπίτης του Λούλη, ο οποίος ζητούσε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να ελέγξει τη θητεία του κ. Λούλη στο Άγιον Όρος και άφηνε αιχμές για την «παρουσία του κ. Λούλη στην πρώτη γραμμή της προεκλογικής συγκέντρωσης του κ. Σημίτη στον Βόλο» και για την «έκδοση από τον κ. Λαλιώτη, σε χρόνο - ρεκόρ, της απόφασης μετεγκατάστασης βιομηχανικής μονάδας του κ. Λούλη, και μάλιστα ακυρώνοντας αρνητική απόφαση της Περιφέρειας Θεσσαλίας».

Οι Μύλοι Λούλη Α.Ε. (πρώην Κυλινδρόμυλος Λούλη Α.Ε.) υπήρξαν μεγάλη εταιρεία. Ο μεγαλομέτοχός της αναρριχήθηκε στην κορυφή της ελληνικής αλευροβιομηχανίας μέσω της «επιθετικής» εξαγοράς του βασικού του ανταγωνιστή, των Μύλων Αγίου Γεωργίου, το 1999. Το 2002 επιχειρήθηκε μεγάλη επέκταση των εγκαταστάσεων του εργοστασίου και προκλήθηκαν μεγάλες αντιδράσεις για την απόπειρα δημιουργίας μονάδας λιπασμάτων εντός των εγκαταστάσεων της βιομηχανίας αλεύρων «Μύλοι Λούλη» στον όρμο του Αγίου Ιωάννη, δίπλα στην Αμαλιάπολη του Αλμυρού Μαγνησίας (βλ. Ιός, «Τα θαύματα του Αγίου Ιωάννη. Το αλεύρι έγινε λίπασμα», «Ελευθεροτυπία», 31.3.2002). Αλλά ο κ. Λούλης δεν είχε κανένα πρόβλημα.

Προτού αποκτήσει την εύνοια του κ. Μπέου είχε δεδομένη τη διπλή εξ ύψους βοήθεια. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εποχής που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, «μια δράκα μοναχών, Κύπριοι οι περισσότεροι, με επικεφαλής τον Αρχιμανδρίτη Εφραίμ, εγκαθίστανται στη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Σταδιακά απομακρύνονται οι γέροντες που μόναζαν εκεί - παρά τις αντιδράσεις που σημειώνονται σε ολόκληρη τη μοναστική πολιτεία.

«Στην επιχείρηση “κατάληψης” διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο το Φανάρι και δύο πολιτικά πρόσωπα: ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο συνεργάτης του, τότε πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους, αλευροβιομήχανος Κωνσταντίνος Λούλης» (βλ. Γιώργος Χάτσιος, «“Εισβολή” με τις ευλογίες του Μητσοτάκη», «Τα Νέα», 13.9.2008).

Σύλλογος φίλων

Η σχέση αυτή έμεινε αδιατάρακτη στη συνέχεια. Και όταν ασκήθηκαν διώξεις εις βάρος του Εφραίμ και των συνεργατών του, ήταν ο Κ. Λούλης εκείνος ο οποίος έσπευσε να ιδρύσει τον Σύλλογο των Φίλων της Μονής του Βατοπεδίου για να εξασφαλίσει την υποστήριξη του φίλου του. Η εμπλοκή του αλευροβιομήχανου στα εκκλησιαστικά πράγματα δεν περιορίζεται βέβαια στη Μονή Βατοπεδίου. Από τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο διορίστηκε μέλος, μαζί με τρεις μητροπολίτες, της οικονομικής επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος (1998-2008) και το 2003 διορίστηκε υπεύθυνος του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδας.

Για να έχει κανείς πλήρη εικόνα των ιδιαίτερων σχέσεων του νέου γεν. γραμ. Τουρισμού και της σημερινής Ν.Δ. με τον Εφραίμ, θυμίζουμε ότι ο κ. Λούλης διοργάνωσε τον Μάιο του 2013 στον ξενοδοχείο Κάραβελ εκδήλωση για να τιμηθεί η Μονή Βατοπεδίου στο πρόσωπο του Εφραίμ, παρόντων του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, του Τάκη Μπαλτάκου, του Αδ. Γεωργιάδη και του Θάνου Πλεύρη.

Ασφαλώς η τοποθέτηση του κ. Λούλη στο νευραλγικό αυτό πόστο έχει σχέση με τα όσα είπαν τις προάλλες πρωθυπουργός και αρχιεπίσκοπος, με τον τελευταίο να αποτάσσεται τρις τη συμφωνία που είχε ο ίδιος κλείσει με τον Αλέξη Τσίπρα. Η πολιτική ιδιωτικοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας θα ακολουθήσει το «πετυχημένο μοντέλο» της λίμνης Βιστονίδας.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Καταργούν το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος - Το καλύτερο δώρο σε φοροφυγάδες και λαθρέμπορους

Τέλος στην ειδική γραμματεία του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ) μετά από 24 χρόνια λειτουργίας, έβαλε νέο Προεδρικό Διάταγμα, με το οποίο καταργούνται Γενικές Γραμματείες και ενσωματώνονται στις νέες δομές των υπουργείων.

Στην είδηση της κατάργησης του ΣΔΟΕ αντέδρασε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υφυπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης αναφέροντας πως «η κατάργηση του ΣΔΟΕ που ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση Ν.Δ., είναι μία από τις πολλές αποδείξεις για την κρυφή ατζέντα της Ν.Δ., για την οποία o ΣΥΡΙΖΑ προειδοποίησε προεκλογικά».

«Η κατάργηση του ΣΔΟΕ είναι το καλύτερο δώρο, σε φοροφυγάδες-λαθρέμπορους και άλλους οικονομικούς εγκληματίες, θέτει δε σε κίνδυνο τις σημαντικές υποθέσεις φοροδιαφυγής-λαθρεμπορίου και οικονομικού εγκλήματος που βρίσκονται τώρα στις αρμοδιότητες του» τονίζει με νόημα ο Τρ. Αλεξιάδης και συμπληρώνει:

«Η εκδικητική μανία πολιτικών στελεχών, που κλήθηκαν από το ΣΔΟΕ για να απολογηθούν οι ίδιοι ή συγγενικά-φιλικά τους πρόσωπα, τα οποία είχαν εμπλακεί σε μεγάλες υποθέσεις φοροδιαφυγής, τώρα πλέον αναδεικνύεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Το ΣΔΟΕ υπήρξε για πολλά χρόνια η αιχμή του φορολογικού μηχανισμού, με πολλές και σημαντικές επιτυχίες και ξεκίνησε τον έλεγχο της περίφημης λίστας LAGARDE καθώς και πολλών άλλων υποθέσεων. Παρά τις προσπάθειες ορισμένων, παρέμεινε εκτός ΑΑΔΕ στην πρόσφατη αναδιάρθρωση και ενισχύθηκε σημαντικά με προσωπικό και αρμοδιότητες».

«Η κατάργηση του ΣΔΟΕ, η μεταφορά των αρμοδιοτήτων του σε έναν ασαφή οργανισμό και η αφαίρεση της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών είναι τα πρώτα βήματα μιας κυβέρνησης που αναδεικνύουν σαφείς πολιτικούς στόχους και αποδεικνύουν την άγνοια στοιχειωδών λειτουργιών στο ευαίσθητο Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο πρέπει να ενισχύσει και όχι να αποδυναμώσει τις φορολογικές και τελωνειακές υπηρεσίες του.

Μέσα και έξω από τη Βουλή, θα αναδείξουμε με κάθε πολιτική δυνατότητα τις επικίνδυνες αυτές αποφάσεις και ελπίζουμε μέσα από ουσιαστικό διάλογο να ανατρέψουμε τέτοιου είδους αποφάσεις" καταλήγει η δήλωση Αλεξιάδη.   

Έπεσαν (και οι τελευταίες) μάσκες της ΝΔ για τις Πρέσπες

Γραφει η Νικόλ Λειβαδάρη

Πριν από έξι μήνες, στις 25 Ιανουαρίου, ο τότε βουλευτής Καβάλας της ΝΔ Νίκος Παναγιωτόπουλος δήλωνε από το βήμα της Βουλής: «Ως Έλληνας Μακεδόνας, και υπερήφανος γι’ αυτό, οφείλω να δηλώσω ότι αυτή η συμφωνία προσβάλει την εθνική μου συνείδηση». Έλεγε ακόμη ότι «οι βουλευτές που προτίθενται να ψηφίσουν σήμερα υπέρ, δίνουν λευκή επιταγή στα Σκόπια. Παραχωρούν όνομα, εθνική ταυτότητα και γλώσσα έναντι ασαφών, και δίχως οριστική απόδειξη, ανταλλαγμάτων».

Χθες, ο βουλευτής Καβάλας αλλά και υπουργός Άμυνας πλέον Νίκος Παναγιωτόπουλος δήλωσε από το συνέδριο του Economist για την - ίδια πάντοτε - συμφωνία των Πρεσπών: «Δεν αμφισβητώ την πρόθεση κανενός ότι αυτή η Συμφωνία επιτεύχθηκε για καλό σκοπό, για να ενισχύσει τη σταθερότητα στην περιοχή, για να ενισχύσει τις γεωπολιτικές σταθερές της περιοχής, έτσι ώστε να μην υπάρξουν ανατροπές… Αν αυτή εφαρμοστεί με απαρέγκλιτη τήρηση όλων των ουσιωδών όρων της, τότε νομίζω ότι θα μπορούμε να πάμε σε ένα καλύτερο μέλλον».

Επίσης από το συνέδριο του Economist, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, παρόντος του υπουργού Εξωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας Νικολά Ντιμιτρόφ δήλωσε ότι «τα πολιτικά ζητήματα που έχουμε μεταξύ μας έχουν επιλυθεί σε μεγάλο βαθμό με τη συμφωνία των Πρεσπών, κι αυτό μας αφήνει χώρο για να κάνουμε πολλά περισσότερα στο οικονομικό πεδίο».

Ήταν ο ίδιος ο κ. Βαρβιτσιώτης, ο οποίος επίσης τον περασμένο Γενάρη έδινε ραντεβού στα συλλαλητήρια για το μακεδονικό και απευθυνόμενος προς την τότε κυβέρνηση Τσίπρα δήλωνε: «Θα βρεθούμε με τους πολίτες που ειρηνικά μεθαύριο θα διαδηλώσουν για τη Μακεδονία. Δεν θα δεχτούμε το εθνικό μας φρόνημα εσείς να το κάνετε και να το ονομάσετε φασισμό».

Κατά την προσφιλή φράση της ΝΔ θα μπορούσε να είναι ο ορισμός της «κωλοτούμπας», μόλις 10 ημέρες μετά τις εκλογές. Οι, μέχρι χθες, μακεδονομάχοι ανακάλυψαν αίφνης τη φωτεινή πλευρά μιας «συμφωνίας προδοτών». Κι εκείνοι που έκαναν προεκλογική μπροσούρα την πατριδοκαπηλεία και τον εθνικό διχασμό, απογειώνουν τώρα την πολιτική υποκρισία βλέποντας «καλύτερο μέλλον» μέσα από την «παράδοση της Μακεδονίας» και το… άγος των «εθνομηδενιστών του Τσίπρα».

Κατά την πιο καλοπροαίρετη – όσο και κυνική – προσέγγιση, μπορεί να είναι απλώς η προσγείωση στον κυβερνητικό ρεαλισμό. Η κυβερνώσα ΝΔ όχι απλώς δεν συζητά την ακύρωση και δεν αμφισβητεί την «κατάπτυστη» συμφωνία, αλλά σκοπεύει να την τηρήσει κατά γράμμα και να αντλήσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη από την εφαρμογή της. Κάπως έτσι, άλλωστε, το έθεσε και ο νέος Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, Γιώργος Μαυρωτάς, ο οποίος είχε υπερψηφίσει και υπερασπιστεί τη συμφωνία ως βουλευτής του Ποταμιού.

«Το κλίμα στη ΝΔ (για τη συμφωνία των Πρεσπών) είναι τώρα διαφορετικό. Νομίζω ότι θα κινηθεί σε πλαίσιο για το πώς θα αποκομίσουμε τα περισσότερα οφέλη από τη συμφωνία και όχι να την καταργήσουμε», είπε ο Γιώργος Μαυρωτάς ερωτώμενος για τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση και την απόσταση που τον χωρίζει από τις θέσεις της στο μακεδονικό.

Παρεμπιπτόντως εδώ, μάλλον κανείς δεν είχε φροντίσει να πληροφορήσει για τις δηλώσεις Μαυρωτά τον έτερο βουλευτή της ΝΔ, Κώστα Γκιουλέκα, ο οποίος λίγη ώρα αργότερα δήλωνε, από τηλεοράσεως πως «αφού ο κ. Μαυρωτάς έρχεται στη ΝΔ, σημαίνει ότι υιοθετεί και τη θέση της ΝΔ εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών».

Μικρό το κακό – ούτως ή άλλως η κυβέρνηση της ΝΔ και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους στο εξής το τίμημα της προεκλογικής προπαγάνδας για το μακεδονικό. Και θα χρειαστεί να καταναλώσουν μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο για να αφομοιώσει την «κωλοτούμπα» το εθνικιστικό συνονθύλευμα που έχουν συγκεντρώσει στις τάξεις τους – τόσο εκτός, όσο και εντός Βουλής.

Παραμένει άγνωστο εάν θα ζητήσουν και τη συγγνώμη που αξίωσε χθες ο Νίκος Κοτζιάς. Προς το παρόν, επιβεβαιώνουν απλώς τον Σταύρο Θεοδωράκη που, από τον περασμένο Απρίλιο, δήλωνε ότι «πολλοί από αυτούς που βγαίνουν τώρα στις πλατείες και φωνάζουν για τις Πρέσπες μας έλεγαν μην τολμήσετε να μην ψηφίσετε τη συμφωνία»…

Ποιος ήταν συνεργάτης του Φλώρου είπαμε;

Τόσες μέρες η Ν.Δ. είχε αποφύγει να έρθει σε αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιλογή που εντάσσεται, προφανώς, στη στρατηγική του ήπιου πολιτικού κλίματος την οποία ακολουθεί η Ν.Δ. μετά τον ανελέητο πόλεμο τοξικής λάσπης με τον οποίο έφτασε μέχρι τις ευρωεκλογές.

Είναι λοιπόν πολύ περίεργο που η Ν.Δ. θυμήθηκε να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ χθες. Και το έκανε για να πει ότι η αποφυλάκιση.. του Αρ. Φλώρου είναι αποτέλεσμα του νέου Ποινικού Κώδικα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και τον οποίο η νέα κυβέρνηση θα τροποποιήσει.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα δεν επηρεάζουν την υπόθεση Φλώρου. Θα μπορούσε να αποφυλακιστεί και με τον προηγούμενο. Και σε τελική ανάλυση, την τελευταία λέξη δεν την έχει ο Ποινικός Κώδικας, αλλά το δικαστήριο που αποφασίζει αναλόγως με την κάθε περίπτωση. Και το οποίο, εν προκειμένω, αποφάσισε, αντίθετα με την πρόταση του εισαγγελέα.

Δικαίως λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε τη Ν.Δ. για απόπειρα αποπροσανατολισμού, ενώ ταυτόχρονα υπενθύμισε και τη σχέση του Αρ. Φλώρου με τον ανιψιό και διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου, Γρ. Δημητριάδη.

Θα περίμενε κανείς από τη Ν.Δ. να επανέλθει τόσο στο θέμα του Ποινικού Κώδικα όσο και στο θέμα του Γρ. Δημητριάδη. Δεν το έκανε. Άφησε τα ερωτήματα αναπάντητα και βυθίστηκε ξανά στο ήπιο πολιτικό της κλίμα.

Είναι λοιπόν ισχυρή η εντύπωση ότι μόνος λόγος που η Ν.Δ. επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Ποινικό Κώδικα ήταν για να διαγράψει εκ των προτέρων από τη συζήτηση το όνομα «Δημητριάδης». Κατάφερε το αντίθετο. Και τώρα κάνει πως δεν ακούει.

από το κύριο άρθρο της «Αυγής»