Μπάρμπι, από πού κουμπώνει το σκάφανδρο;

της  ΕλεναςΑκρίτα

Η περίπτωση της Ελένης Αντωνιάδου της οποίας το επιστημονικό ανάστημα απεδείχθη περασιά με την μοκέτα, πρώτον μάς ψυχαγώγησε, δεύτερον μάς εξόργισε. Μάς εξόργισε γιατί - ενώ η ίδια αυτοπλασαριζόταν ως θηλυκός Δημήτρης Νανόπουλος το λιγότερο - τελικώς αποδείχτηκε πως ούτε διδακτορικό δεν έχει. Έστησε ένα ολόκληρο self branding, βασισμένη στο απολύτως τίποτα. Πήγε σε ένα summer camp στη NASA και δήλωσε εκπαιδεύτρια των αστροναυτών.

Το συλλαμβάνεις αυτό; Το συλλαμβάνεις σε όλο του το μεγαλείο;​ Εκπαιδεύει αστροναύτες τώρα αυτή. Πάει στον αστροναύτη και του λέει το και το αγορίνα μου, έτσι θα μπεις στο διαστημόπλοιο έτσι θα βγεις κι αν τα βρεις σκούρα ρούφα την αναπνοή σου μέχρι να σκάσεις.

Διότι σού λέει κι η NASΑ δεν μπορούμε να τους στέλνουμε έτσι άντε άντε στο διάστημα. Εδώ χρειάζεται προετοιμασία σοβαρή, επιστημονική και ζουμπουρλούδικη. Αχ πες τηνε λίγο μια που φωτογραφήθηκε στην είσοδο με κράνος αστροναύτη. Αυτήν θα βάλουμε να μας διδάξει. Μπορεί το βιογραφικό της να είναι ίδιο με του Νικολάκη της κυρίας Βιβής απέναντι, αλλά για να κάνουν αυτήν Μπάρμπι κι όχι τον Νικολάκη, κάπου το βασίζουν δεν μπορεί. Μπάρμπι δεν γίνεται όποιος κι όποιος.

Τής κάνανε και ίντερβιου.

«Από πού κουμπώνει το σκάφανδρο, κοπελιά;»

«Με φερμουάρ στο ντραπέ της πλάτης»

«Συγχαρητήρια προσλαμβάνεστε!»

Όλα αυτά θα ήταν χαριτωμένα, αν δεν ήταν εξοργιστικά. Πόσα παιδιά σήμερα έχουν ένα μάστερ στα χέρια τους κι ας μην αξιώθηκαν ποτέ να γίνουν Μπάρμπι; Στο εξωτερικό χιλιάδες έλληνες επιστήμονες προσπαθούν πρωτίστως να επιβιώσουν και στη συνέχεια να διαπρέψουν στον κλάδο τους. Από μία μελέτη που έκανε πέρσι η Εθνική Τράπεζα, προκύπτει ότι:

1) Το 60% των Ελλήνων πανεπιστημιακών καθηγητών απασχολούνται στο εξωτερικό.

2) Οι Έλληνες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που εργάζονται στο εξωτερικό χαρακτηρίζονται “υψηλής ποιότητας ερευνητές”.

3) Οι Έλληνες πανεπιστημιακοί έχουν πέντε φορές περισσότερες κορυφαίες δημοσιεύσεις από τον παγκόσμιο μέσο όρο.

Και δεν έγιναν Μπάρμπι. Μπάρμπι γίνονται μόνο οι καλλίγραμμες. Ανεξαρτήτως επιστημονικού έργου.

Μιλάς για τα παιδιά σου και ιδρώνεις και τσουπ έρχεται μια και σού ποζάρει ως πανεπιστήμων. Και να σου οι βραβεύσεις, να σου οι πόζες και οι συνεντεύξεις. Και δε ντρέπεται. Δηλώνει περίπου ότι έχει σώσει την ανθρωπότητα με το ένα χέρι δεμένο στην πλάτη και δεν αισχύνεται.

Κι εσύ τώρα πες μου τι θα πεις στο παιδί σου που είναι ακόμα στο σχολείο. Θα το κοιτάξεις στα μάτια και θα του πεις τι; Να έχει ως role model την επιτομή της μπλόφας; Να έχει στόχο ύψιστο μια πλαστική Μπάρμπι; Να δίνει συνεντεύξεις σε γκόσιπ εκπομπούλες, να λέει ψέματα; Να κάνει τί; Να κυνηγήσει πώς το όνειρό του;

Όταν κάποτε παύουν να γελούν τα πόμολα, τότε συγκρίνεις την όποια κυρία Αντωνιάδου με το δικό σου παιδί: που ζει μακριά σου, που αγωνίζεται σκληρά, που τις πιο πολλές φορές δουλεύει για να σπουδάσει. Σκέφτεσαι το δικό σου παιδί, που έφυγε κι άδειασε το σπίτι χωρίς το πεταμένο του φούτερ στα μωσαϊκά του μπάνιου. Μετράς τη ζωή σου με τα καλοκαίρια και τα Χριστούγεννα που θα ‘ρθει να το σφίξεις στην αγκαλιά σου. Κι ας είσαι η μάνα η ζακέτα να πάρεις, η μάνα που σε ξεματιάζει απ’ το τηλέφωνο, ο πατέρας που κάνει το σκατό του παξιμάδι για να προκόψεις εσύ.

Υ.Γ. Προς τους υπεύθυνους των επιχειρηματικών βραβείων. ‘Θαλής ο Μιλήσιος». Κύριοι, έχω γράψει ένα θεατρικό έργο με τίτλο ‘Η δίαιτα του αστροναύτη’. Πότε να υπολογίζω την βράβευσή μου;

 το κείμενο της Ελενας Ακρίτα είναι από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (21.9. 2019)

Η δικαίωση του… Μπάμπη: Δίνουν 9 δις από τον «κουμπαρά ασφαλείας» στις τράπεζες

Θα μπορούσε να λέγεται «σχέδιο… Μπάμπης», λέγεται όμως «σχέδιο Ηρακλής» (Hercules Project). Μικρή σημασία έχει, καθότι εκείνο που είχε προαναγγείλει ο (συνήθης ύποπτος) Μπάμπης Παπαδημητρίου επιβεβαιώνεται τώρα από το Bloomberg και την Handesblatt και μένει να επικυρωθεί οριστικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Η κυβέρνηση είναι έτοιμη, και έχει ήδη υποβάλει και το σχετικό σχέδιο στην Κομισιόν, να πάρει 9 δις ευρώ από τον «κουμπαρά ασφαλείας» των 37 δις και να τα διαθέσει εν είδει εγγυήσεων στις τράπεζες για τον απεγκλωβισμό τους από τα κόκκινα δάνεια.

Την πληροφορία έδωσε πρώτο αυτή την εβδομάδα το Bloomberg επικαλούμενο δύο πηγές με γνώση και εμπλοκή στον όλο σχεδιασμό. Όπως ανέφερε, η Ελλάδα σκοπεύει να διαθέσει στις τράπεζες ποσό 9 δις ευρώ μέσω κρατικών εγγυήσεων προκειμένου να περιορίσουν τον όγκο των κόκκινων, μη εξυπηρετούμενων δανείων. Με βάση τις πληροφορίες του πρακτορείου στόχος είναι να μειωθούν τα κόκκινα δάνεια τουλάχιστον κατά 20 δις ευρώ, μέσω ενός σχήματος προστασίας ενεργητικού.  Το πρόγραμμα θα επιτρέψει στους δανειστές να χρησιμοποιήσουν κρατικές εγγυήσεις για την υποστήριξη της τιτλοποίησης των χαρτοφυλακίων των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) με το χρέος να μεταφέρεται σε ένα φορέα ειδικού σκοπού που θα εκδίδει τα εν λόγω ομόλογα.

Πρόκειται για μια παραλλαγή αντίστοιχου σχεδίου που είχε εφαρμοστεί στην Ιταλία και για την υλοποίησή του εκκρεμεί – μέσα στις επόμενες εβδομάδες κατά το Bloomberg – η έγκριση ευρωπαϊκών αρχών ανταγωνισμού έτσι ώστε να μην θεωρηθούν οι κρατικές εγγυήσεις παράνομη κρατική ενίσχυση των τραπεζών.

Τις πληροφορίες επιβεβαίωσε χθες και η Handesblatt, η οποία σε άρθρο της υπό τον τίτλο «Σχέδιο Ηρακλής για την στήριξη ελληνικών τραπεζών» γράφει πως η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει «να διευκολύνει τις τράπεζες στην τιτλοποίηση κόκκινων δανείων με εγγυήσεις του δημοσίου».

Σύμφωνα με την Handesblatt το σχέδιο προβλέπει την διάθεση 10 δις ευρώ από τον «κουμπαρά ασφαλείας» σε κρατικές εγγυήσεις, ονομάστηκε «Ηρακλής» από τον υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα, και έχει εκπονηθεί από τον υφυπουργό Οικονομικών Γιώργο Ζαββό από κοινού με τις τράπεζες, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό, καθώς και την Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Το ελληνικό δημόσιο θα εγγυηθεί για το πιο “υγιές” κομμάτι των δανείων με συνολικά 10 δις ευρώ και μοιάζει με την διαδικασία με την οποία οι ιταλικές τράπεζες μείωσαν τα τελευταία χρόνια τα κόκκινα δάνεια. 

Πηγή

Ελληνικό: Γιατί αποχώρησαν οι ξένοι επενδυτές από την... «κανονικότητα»;

Γράφει ο Αλέξανδρος Ζέρβας

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η γνωστοποίηση προ ολίγων ημερών της αποχώρησης του κινέζικου (της Fosun Group) αλλά και του σαουδαραβικού (Eagle Hills) επενδυτικού σχήματος την υλοποίηση του προγράμματος στο Ελληνικό.

Η ανακοίνωση έγινε από την ίδια την Lamda Development του Ομίλου Λάτση, η οποία επικαλέστηκε τον «εθνικό χαρακτήρα του έργου, τον έλεγχο διαχείρισης που αυτός συνεπάγεται αλλά και τα απαιτητικά χρονοδιαγράμματα έναρξης υλοποίησης» για την εξέλιξη αυτή. Επιχείρησε δε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ανακοινώνοντας αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της τάξης των 650 εκ. ευρών τα οποία θα «πέσουν» για την υλοποίηση της επένδυσης, αφήνοντας όμως ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναζητηθούν νέοι επενδυτές.

Εκείνο που δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι η εξέλιξη αυτή ήρθε μόλις δυο μήνες μετά την εκλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η  οποία διακήρυσσε και διακηρύσσει σε όλους τους τόνους πως θα «στρώσει» κόκκινο χαλί για την συγκεκριμένη επένδυση, την παρουσίαζε ως «εμβληματική». Υπενθυμίζεται δε πως η ΝΔ από τη θέση της αντιπολίτευσης εξαπέλυε διαρκώς πυρά εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα, υποστηρίζοντας πως αυτή έβαζε διαρκώς «τρικλοποδιές» στην υλοποίηση της επένδυσης.

Για που μπορεί λοιπόν το έβαλαν λοιπόν οι ξένοι επενδυτές πάνω στη συγκυρία επαναφοράς της «φυλοεπενδυτικής κανονικότητας»; Μήπως τελικά το Ελληνικό θυμίζει όλο περισσότερο το «Γεφύρι της Άρτας»; Κι αν ναι, με ποιού ευθύνη συμβαίνει αυτό τελικά;

Δεν πείστηκαν (ποτέ) οι επενδυτές

«Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει τις αμφιβολίες που υπήρχαν αναφορικά με τις πραγματικές δυνατότητες του σχήματος να υλοποιήσει το έργο. Αυτές τις αμφιβολίες φαίνεται πως τις είχαν ακόμη οι ίδιοι οι υποψήφιοι επενδυτές, η Fosun Group και η Eagle Hills» τονίζουν μιλώντας στο tvxs άνθρωποι που γνωρίζουν καλά πρόσωπα και πράγματα. Οι ίδιοι εκφράζουν αμφιβολίες σχετικά κατά πόσο είχε υπάρξει στην πραγματικότητα κάποιου είδους συμφωνία μεταξύ των υποτιθέμενων επενδυτών και της Lamda Development. «Είναι ενδεικτικό το γεγονός πως σε καμιά από τις επίσημες συναντήσεις δεν εμφανίστηκε εκπρόσωπος ούτε των Κινέζων της Fosun Group ούτε των Σαουδαράβων της Eagle Hills» σημειώνουν.

Οι αμφιβολίες, όπως επισημαίνουν, έχουν να κάνουν με τα οικονομικά δεδομένα που συνεπάγεται η υλοποίηση της επένδυσης: «Πολλοί εστιάζουν στη δημιουργία του καζίνο, δεν λαμβάνουν όμως υπόψη ότι με βάση όσα προβλέπει η σύμβαση πρέπει να γίνουν πρώτα έργα υποδομής ύψους 1,5 δισ, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τη δημιουργία πάρκου. Αυτά λοιπόν έρχονται να προστεθούν στα 65Ο εκ, που ανακοίνωσε πως ρίχνει η Lamda και τα οποία ίσα που επαρκούν για την καταβολή των δύο πρώτων δόσεων για το τίμημα απόκτησης της έκτασης στο Ελληνικό και την κάλυψη εξόδων της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου. Τα οικονομικά μεγέθη είναι λοιπόν δυσθεώρητα και κανείς δεν μπορεί να είναι στην πραγματικότητα σίγουρος ότι η Lamda μπορεί να καλύψει έστω ένα σημαντικό μέρος της. Αυτό πλέον το έχουν αντιληφθεί όλοι εντός κι εκτός Ελλάδας».

Αναφορικά με τις επικείμενες εξελίξεις οι εκτιμήσεις εστιάζουν σε δυο σημεία: στον επικείμενο διαγωνισμό αλλά και στο κατά πόσο θα βρεθεί χρηματοδότηση από άλλες πηγές.

Το «ερωτηματικό» για το καζίνο, η «πίεση» στις τράπεζες και οι «διακοσμητικές» μπουλντόζες

Αναφορικά με το καζίνο, η δημοπράτηση του οποίου είναι προγραμματισμένη για τις 4 Οκτώβρη, οι ενδιαφερόμενοι είναι δυο: η Mohegan Gaming & Entertainment, που θα συνεργαστεί με τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, και η Hard Rock Café, η οποία αναμένεται να έχει την υποστήριξη της Intrakat. Κανείς όμως δεν μπορεί πλέον να «βάλει το χέρι του στη φωτία» πως ο διαγωνισμός θα έχει επιτυχή έκβαση. Αξίζει άλλωστε πως αρχικά είχαν εμφανιστεί δέκα συνολικά ενδιαφερόμενοι, με τη μεγάλη πλειοψηφία τους όμως να αποσύρεται σταδιακά.

Σε ό,τι έχει να κάνει με το «φλέγον ζήτημα» της χρηματοδότησης του έργου, και με δεδομένη τη δυστοκία στην εξεύρεση «πρόθυμου» ξένου επενδυτή, το βάρος εκτιμάται πως θα πέσει στις τράπεζες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως η κυβέρνηση ενδέχεται να προσφέρει διάφορα ανταλλάγματα (μεταξύ των οποίων υπάρχουν φόβοι πως μπορεί να περιλαμβάνεται ακόμη και το «μαξιλάρι» των 37 δισ που άφησε η κυβέρνηση Τσίπρα) προς τους τραπεζίτες, προκειμένου να παρέχουν δάνειο-«μαμούθ» προς τη Lamda για την υλοποίηση του έργου. Ακόμη κι έτσι όμως φαντάζει αρκετά δύσκολο να πειστούν οι τράπεζες να ρίξουν χρήματα σε κάτι που φαντάζει με «βαρέλι δίχως πάτο», καθώς θολός φαντάζει και ο χρονικός ορίζοντας απόσβεσης της επένδυσης.

«Για να συμβούν όλα τα παραπάνω, θα πρέπει η Lamda να δεσμευτεί πως θα υλοποιήσει το έργο. Και η Lamda δε φαίνεται διατεθειμένη να πάρει τέτοια δέσμευση. Να έχετε υπόψη με άλλα λόγια, πως ακόμη κι αν δούμε μπουλντόζες αυτές θα έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα» σημειώνουν με νόημα στο tvxs καλά ενημερωμένες πηγές.

Φλαμπουράρης: Θα υπάρξει πειστική απάντηση από την κυβέρνηση για τη φυγή των επενδυτών;

Συγκεκριμένα ερωτήματα προς την κυβέρνηση με φόντο τις εξελίξεις που προέκυψαν θέτει ο πρώην υπουργός Επικρατείας, Αλέκος Φλαμπουράρης.

«Δεν είναι παράξενο αν όχι αντιφατικό όσο υπήρχε η «Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οι επενδυτές συνεργάζονταν καλά, παρά τα δήθεν προβλήματα που δημιουργούσαμε» γιατί «τάχα δεν θέλαμε επενδύσεις»; Τώρα που « όλα καλά και όλα ωραία με την κυβέρνηση της ΝΔ να τους κάνει όλα τα χατίρια», τι έγινε; Γιατί αποχώρησαν οι επενδυτές; Θα υπάρξει πειστική απάντηση;» ρωτά ο πρώην υπουργός.

«Η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου στην οποία προτίθεται να προβεί η επενδυτική εταιρεία ύψους 650 εκατομμυρίων για τα επόμενα τρία χρόνια είναι για να πληρωθεί η πρώτη και δεύτερη δόση για την αγορά του οικοπέδου» προσθέτει.

«Το 1,5 δις ευρώ που απαιτείται για τα έργα υποδομής που είναι τα πρώτα που πρέπει να κατασκευαστούν από πού προβλέπεται να βρεθούν και πότε; Ελπίζω όχι από το στέρημα του Ελληνικού Λαού μέσω δανειοδότησης από τις Ελληνικές τράπεζες» καταλήγει ο κ. Φλαμπουράρης.

  

Για πολλά γέλια

Γράφει ο Διονύσης Χαριτόπουλος

Γιατί γελάτε, κύριοι;

Εχουμε νέο πρωθυπουργό. Του κουτιού.

Μόλις πριν δύο μήνες βγήκε απ’ την κάλπη και τον υποδέχθηκαν ως Μεσσία σύσσωμα σχεδόν τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Είναι ευθυτενής, καλοταϊσμένος, καλοσπουδαγμένος, αρτιμελής, με «ονομασία προέλευσης» και σε ηλικία που αν το μυαλό δεν έχει πήξει, δεν πρόκειται να πήξει ποτέ.

Απ’ όσους τον γνωρίζουν προσωπικά, άλλοι τον θεωρούν εξόχως ευφυή, άλλοι το ακριβώς αντίθετο. Για κανονικός, δεν έχει ακουστεί.

Εμείς οι υπόλοιποι, μαθαίνουμε γι’ αυτόν, όσα μας επιτρέπουν να μάθουμε. Ενα ακάματο επιτελείο επικοινωνιολόγων και δημοσιογράφων φροντίζει με πρωτοφανή επιμέλεια την εικόνα του.

Φυσικά υπό τη σοφή καθοδήγηση και ευθύνη του ίδιου.

Ετσι έχουμε κατά καιρούς ενημερωθεί για ορισμένα από τα μεγάλα χαρίσματα που διαθέτει. Τις θαυμαστές του ιδιότητες που θα οδηγήσουν τη χώρα μπροστά, όχι σαν τους προηγούμενους μίζερους που μας χτίκιασαν.

Πρώτον, είναι οραματιστής.

Τον θυμόμαστε όλοι σ’ ένα ξεροχώραφο με τα μανίκια σηκωμένα να αγορεύει σπινθηροβόλος στους πιστούς του, που κάθονταν σε δεμάτια σανό παρατεταγμένα σαν σχολικά θρανία. Αυτή τη φωτογραφία του πρέπει να τη φυλάξει.

Επική και ρομαντική μαζί, αποδίδει όλο το μεγαλείο μιας σχεδιαζόμενης αγροτικής εξέγερσης. Αυτός που τη σκηνοθέτησε συναγωνίζεται επάξια σεκάνς απ’ την ταινία «Ο Σαν Μικέλε είχε έναν κόκορα» των Ταβιάνι.

Μετά είναι ατρόμητος.

Επί δικτατορίας, τότε που οι περισσότεροι ενήλικοι είχαν λουφάξει, αυτός δεν δείλιασε. Προφανώς έδρασε μυστικά, γιατί ουδείς θα ήξερε κάτι, αν ο ίδιος δεν δήλωνε πως ήταν «από έξι μηνών πολιτικός κρατούμενος».

Επίσης είναι «ωραίος γκόμενος».

Δεν ξέρουμε πόσο η ομολογουμένως ακαταμάχητη γοητεία του βοηθάει στα πρωθυπουργικά καθήκοντα. Για να φροντίσει το επιτελείο του η πληροφορία να αναπαραχθεί σε όλα τα μέσα, κάπου πρέπει να χρησιμεύει. Ισως είναι προσόν για ξένες γυναίκες πολιτικούς και κατασκόπους.

Και διαθέτει υπέροχο χιούμορ.

Οχι τίποτα λεκτικές κρυάδες και αστειάκια (λέει κι απ’ αυτά) αλλά συνεχείς μορφασμούς επιπέδου Κομέντια ντελ άρτε. Ζωγραφίζει με το πρόσωπο. Τόσο πηγαίο ταλέντο είχαμε χρόνια να δούμε.

Να είναι καλά ο άνθρωπος. Τουλάχιστον, θα γελάσουμε.

Ισως γι’ αυτό, ούτε μετά την εκλογή του δεν έχει κοπάσει το διατεταγμένο χειροκρότημα.

Συνεχίζεται αμείωτο να σκεπάσει τα χάχανα.

Η ληστεία ως επένδυση

Γράφει ο Περικλής Κοροβέσης

Αν κάποιος προσεκτικός αναγνώστης με γερή μνήμη ανακαλέσει τις κατά καιρούς δηλώσεις των πολιτικών, θα βρει πολλές αντιφάσεις και αντινομίες. Αλλά δεν μπορούν πάντα να έχουν ακρίβεια. Αυτή είναι δουλειά επαγγελματιών του κλάδου μας που κρατούν αρχεία και τα χρησιμοποιούν κατά το δοκούν. Αλλοτε χρησιμοποιούν τα αρχεία τους και άλλοτε τα αποσιωπούν, ανάλογα με ποια πολιτική παράταξη υποστηρίζουν.

Ενας από τους άσους αυτών των επαγγελματιών είναι ο δικός μας Τάσος Παππάς, όπως βέβαια θα το έχουν διαπιστώσει και οι αναγνώστες μας. Μια φορά τού έριξα μια ιδέα για να βγάλουμε ένα βιβλίο ως «Εφ.Συν.» με τις μεταγραφές των πολιτικών και τις αντιφάσεις τους.

«Αδύνατον», μου απάντησε, «θα χρειαστούμε μια εγκυκλοπαίδεια». Και για όσους σκέφτονται μπαίνει το ερώτημα: Τι είναι αυτό που κάνει τους πολιτικούς να φάσκουν και να αντιφάσκουν; Είναι απατεώνες; Είναι οπορτουνιστές; Είναι ψεύτες; Τι είναι από όλα αυτά ή είναι όλα αυτά μαζί; Εγώ προσωπικά έχω μια άλλη προσέγγιση. Είναι συνεπείς επαγγελματίες της υπάρχουσας πολιτικής που οικοδομείται πάνω σε έναν μυθολογικό λόγο, ο οποίος, όπως και ο θρησκευτικός, δεν χρειάζεται αποδείξεις. Αρκεί να πείθει.

Θα μου πείτε, και δικαιολογημένα, πως έτσι λειτουργεί και η απάτη. Αλλά και η απάτη εντάσσεται στον μυθολογικό λόγο. Να το πούμε πιο λαϊκά: όταν χάψεις το παραμύθι του άλλου, νομίζεις πως έπιασες την καλή. Καταλαβαίνεις την πικρή αλήθεια, όταν πάθεις τη ζημιά. Αλλά είναι αργά. Αυτό δεν σημαίνει πως οι άνθρωποι νουθετούνται. Μπορεί να πιστέψουν κάποιο ακόμα καλύτερο παραμύθι. Είναι γνωστό εξάλλου πως τα κορόιδα είναι τελείως πεπεισμένα για την ευφυΐα τους.

Ο πολιτικός λόγος προς άγραν ψήφου δεν χρειάζεται να είναι αληθινός. Αρκεί να είναι πειστικός. Δουλειά που αναλαμβάνουν να κάνουν διαφημιστές και επικοινωνιολόγοι οι οποίοι φροντίζουν τα πάντα. Από εκφορά λόγου, ντύσιμο, γυναίκα, παιδάκια και σκυλάκια. Δηλαδή ο επαγγελματίας πολιτικός γίνεται και επαγγελματίας κακός ηθοποιός που παίζει μονότονα πάντα τον ίδιο ρόλο.

Παράλληλα είναι τα χρήματα που θα ξοδέψει. Οσο πιο πολλά ξοδέψει τόσο πιο σίγουρη η εκλογή. Ο εκατομμυριούχος Ρόμπερτ Πρίτσκερ, για να γίνει κυβερνήτης του Ιλινόις, ξόδεψε 171,5 εκατ. δολάρια. Στις εκλογές του 2016 το σύνολο της δαπάνης των υποψηφίων ανερχόταν σε 5,2 δισ. δολάρια. Στη μητρόπολη του νεοφιλελευθερισμού η δημοκρατία μετριέται με χρήμα.

Η νέα κανονική κυβέρνηση της Δεξιάς («κανονικότητα» είναι αδόκιμος όρος. Υποδηλοί πως η αντιπολίτευση είναι ανώμαλη. Αρα αδερφές; Δεν είναι σεξιστικό;) έχει φλάμπουρο την ανάπτυξη και τις επενδύσεις. Ενα εικονικό 40% το πίστεψε (στην πραγματικότητα περίπου 20% του εκλογικού σώματος, αν πάρουμε υπόψη την αποχή). Μειοψηφία βέβαια, αλλά στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία η μειοψηφία κυβερνά και η πλειοψηφία μένει στην μπάντα. Και ας δούμε τώρα με κάποια αδιαμφισβήτητα στοιχεία τι σημαίνει επένδυση μιας ισχυρής οικονομίας σε μια αδύνατη οικονομία.

Οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη μιας χώρας. Το κέρδος είναι αυτό που τους απασχολεί. Και αυτό επιτυγχάνεται με τη σχεδόν τσάμπα εργατική δύναμη. Αρα προϋπόθεση των επενδύσεων είναι η εργασία σε συνθήκες περίπου δουλείας. Εγιναν επενδύσεις στο Μπανγκλαντές. Αναπτύχθηκε; Η Γερμανία μετέφερε τη βιομηχανία της στην Ανατολική Ευρώπη, στις χώρες δηλαδή του πάλαι ποτέ κομμουνιστικού μπλοκ. Και τις καταλήστευσε. Αναπτύχθηκε καμία από αυτές; Οι επενδύσεις αυτές είναι αποικιακού τύπου. Και αυτό σημαίνει καταστροφή της χώρας και μεγάλη διαφθορά.

Ας βγάλουμε από την κληρωτίδα μερικές περιπτώσεις. Η «Ζίμενς» καταδικάστηκε σε πρόστιμο 1,6 δισ. δολάρια για διαφθορά πολιτικών σε μια σειρά από χώρες. Στην Κίνα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 1,5 εκατ. έχουν καταδικαστεί για διαφθορά. Από αυτούς οι 527.000 ήταν υψηλόβαθμα στελέχη. Στην Αλγερία δύο πρώην πρωθυπουργοί βρίσκονται φυλακή. Και μπορούμε να πούμε πως αυτός είναι ο κανόνας που και για τον Μπλερ είναι νόμιμος. Με δική του παρέμβαση έσβησε μονοκοντυλιά το μεγάλο σκάνδαλο της μίζας 2 δισ. δολαρίων για πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία. Η λίστα είναι ατελείωτη*.

Τις επενδύσεις προσελκύουν οι ισχυρές οικονομίες που έχουν και τις αντίστοιχες υποδομές. Ετσι οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, την περίοδο 1990-2008, δέχτηκαν αντιστοίχως επενδύσεις της τάξεως 2.557 δισ. δολάρια για την πρώτη, 1.250 για τη δεύτερη και 883,5 για την τρίτη. Η Κίνα, που θεωρείται ο παράδεισος των επενδυτών, δέχτηκε επενδύσεις ύψους 881 δισ. Η Αίγυπτος, το Μαρόκο και η Τυνησία μετρούν τις επενδύσεις σε μερικές δεκάδες δισ.**

Η κανονικότητα της νέας κυβέρνησης της Δεξιάς είναι η συμμόρφωση με τους κανόνες του νεοφιλελευθερισμού που απαιτούν τεχνοκράτες για να εφαρμόσουν τους κανόνες-τυφλοσούρτη του ΟΟΣΑ,*** οι οποίοι επιβάλλονται με σιδηρά πυγμή σε κάθε χώρα. Και είναι η ίδια πολιτική που εφάρμοσε και ο ΣΥΡΙΖΑ στην αριστερή του εκδοχή και κέρδισε τα εύσημα των εταίρων μας. Πέρασε τις εξετάσεις με άριστα. Γι’ αυτό και δεν θα έχουμε αντιπολίτευση. Κανείς δεν αντιπολιτεύεται τον εαυτό του. Μόνο κοκορομαχίες για το θεαθήναι. Το μέλλον θα έχει πολλή φλυαρία για το τίποτα.

* Σουχάρτο στην Ινδονησία, Μένεμ στην Αργεντινή, Φουτζιμόρι στο Περού. Και απαξάπαντες οι δικτάτορες Αφρικής και Λ. Αμερικής

** George Corn Le Nouveau gouvernement du monde. Εκδόσεις La Découverte

*** Strategies de Developpement Durable, OCDE

Κοιτάξτε να ζήσετε και να χαρείτε τη ζωή σας

Στα 30.000 πόδια πάνω από τη γη: Μάταια προσπαθούσε ένας νεαρός να ανταλλάξει μια κουβέντα με τη συνομήλική του, που έτυχε να κάθεται δίπλα του στην πτήση για το Λονδίνο. Από τη στιγμή που μπήκε στο αεροπλάνο, η κοπέλα που ταξίδευε και αυτή μόνη της, έβαλε τα ακουστικά της. Άκουγε μουσική χωρίς διακοπή, μέχρι και τη στιγμή, 3,5 σχεδόν ώρες αργότερα, που οι ρόδες του αεροσκάφους ακούμπησαν στο αεροδιάδρομο της συννεφιασμένης βρετανικής πρωτεύουσας και εκείνη «απογειώθηκε» για το facebook.

Δεν ήταν όμως η μόνη επιβάτης που το έκανε αυτό, ούτε αποτελούσε μια ασυνήθιστη σκηνή από τη συγκεκριμένη πτήση.

«Οι περισσότεροι από τους επιβάτες δεν ανταλλάσσουν ούτε μια τυπική κουβέντα με τον διπλανό τους, κάποιοι δεν γυρνούν καν να τον ή την κοιτάξουν. Άλλοι απλά ανοίγουν μια εφαρμογή που τους επιτρέπεται σε ώρα πτήσης και δίνει τη δυνατότητα chat (επικοινωνίας) με κάποιον άλλον επιβάτη της ίδιας πτήσης. Όχι όμως πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά μέσω της εφαρμογής»,

μου αναφέρει φίλη αεροσυνοδός, με πολλές ώρες πτήσεις, που σε λίγους μήνες γυρνάει στο αεροδρόμιο ως συνοδός εδάφους. Μου έρχονται στο νου τα λόγια ενός μεγαλύτερου σε ηλικία γνωστού:

«Πριν μερικά χρόνια η συνομιλία με τον διπλανό σου στο αεροπλάνο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων που έκανε την πτήση να περάσει πιο ευχάριστα, ή ακόμη να εξελιχθεί σε μια χρήσιμη επαγγελματική γνωριμία, φιλία ή ακόμη και προσωπική σχέση. Τώρα δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που όταν μιλάω στον διπλανό μου, αισθάνομαι ότι ενοχλείται».

Σε καφέ του κέντρου της Αθήνας, που συχνάζει η γενιά των millennials. Ένα ζευγάρι κάθεται για ώρα χωρίς να ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα, καθώς και οι δύο είναι απόλυτα απορροφημένοι στην «προέκταση» του χεριού τους, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι εφαρμογές που έχουν οι κινητές φορητές συσκευές τους. «Η εποχή που ζευγάρια, φίλοι, παρέες συζητούσαν, χαμογελούσαν, στενοχωριόντουσαν, γενικότερα εκφραζόντουσαν έντονα δημόσια, συνομιλώντας μεταξύ τους, γνωρίζοντας απευθείας ο ένας το άλλον, δείχνει να ανήκει στο παρελθόν. Οι γνωριμίες, ακόμη και οι πρώτες συναντήσεις, γίνονται πλέον κυρίως μέσω εφαρμογών που ενσωματώνουν όλες τις τελευταίες τεχνολογίες εικόνας και βίντεο. Σχέσεις δημιουργούνται, κρατάνε για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα και τελειώνουν μέσω εφαρμογών, χωρίς τα δύο μέρη να προλάβουν καν να συναντηθούν στην πραγματικότητα! Ζούμε ήδη σε μεγάλο βαθμό την εποχή της εικονικής πραγματικότητας», μου αναφέρει ο ιδιοκτήτης της καφετέριας, που κάνει αυτή τη δουλειά για περισσότερες από τρεις δεκαετίες.

Σε συνομιλία με ένα συνάδελφο. «Είσαι από τους ελάχιστους που μιλάμε τηλεφωνικά για να μου ευχηθείς χρόνια πολλά. Δεν έχω παράπονο, φέτος με θυμήθηκαν περισσότεροι από ποτέ. Αλλά λιγότεροι από κάθε προηγούμενη χρονιά προτίμησαν την απευθείας συνομιλία. Οι περισσότεροι προτίμησαν να στείλουν ένα sms ή το fb και άλλους τρόπους επικοινωνίας  που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες. Του χρόνου, ποιος ξέρει, μπορεί και να μην τηλεφωνήσει κανείς», μου ανέφερε καλός φίλος που του τηλεφώνησα για τα χρόνια πολλά για την ονομαστική του εορτή.

«Η κάθε εποχή είχε, έχει και θα έχει τους δικούς της τρόπους επικοινωνίας. Εμείς ζήσαμε δύσκολα, πολύ δύσκολα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα καταφέραμε να περάσουμε πραγματικά αξέχαστα νιάτα. Κάναμε παρέες, γνωριμίες, φιλίες, μεγάλους έρωτες, πάρτι, χορούς, εκδρομές. Ζήσαμε όλες τις χρονικές περιόδους της ζωής μας πραγματικά. Εσείς οι νεότεροι έχετε τους νέους κώδικες επικοινωνίας. Τους γνωρίζω διότι ζω και εργάζομαι ανάμεσα και στις νεότερες γενιές. Δεν τους κατακρίνω, ούτε τους κρίνω διότι δεν είναι της δικής μου γενιάς, δεν τους χρησιμοποιώ. Κοιτάξτε να ζήσετε την ζωή σας με τον τρόπο που σας κάνει χαρούμενους και ευτυχισμένους, διότι τα νιάτα φεύγουν γρήγορα, η ζωή η ίδια».

Τα λόγια αυτά ηχούν συχνά στα αυτιά μου και προέρχονται από έναν σπουδαίο άνθρωπο που έφυγε από τη ζωή, έχοντας καταφέρει κάτι σπάνιο: να ακολουθεί πάντα το στίγμα της κάθε εποχής, να μπορεί να επικοινωνεί με ένα μοναδικό τρόπο με όλες τις γενιές και να τους εμπνέει με τον προφορικό και γραπτό του λόγο.

Αλέκος Λιδωρίκης

Οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βλέμμα βαθύ

Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου απορρέουν απ’ την ανικανότητά του να καθίσει σ’ ένα δωμάτιο μόνος και σιωπηλός.~ ΠΑΣΚΑΛ

Στους καιρούς μας, η μοναξιά θεωρείται απειλή, ήττα. Στο όνομα τούτου του τρόμου, αποφασίζονται και οι βαρύτεροι συμβιβασμοί. Συμβιβασμοί στη συντροφιά, στη δουλειά, στους φίλους, στις ιδεολογίες, στο γάμο.

Υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κοιμούνται με τον εχθρό τους, να μοιράζονται την κάθε μέρα τους με κάποιον που περιφρονούν, που τους μειώνει, τους αποδιοργανώνει το χαρακτήρα, παρά να ζήσουν, έστω και για ένα διάστημα, μόνοι.

Λέγεται ότι «φόβος μοναξιάς είναι φόβος εαυτού» ίσως και γι’ αυτό είναι τόσο ισχυρός, ολοκληρωτικός φόβος. Όταν ο ίδιος ο εαυτός μας, μας είναι άγνωστος, απωθημένος, παραποιημένος και ξένος, τον αποφεύγουμε.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορείς να ζεις μέσα τους χωρίς να ζεις μαζί τους. Όπως και άνθρωποι που ενώ ζεις μαζί τους είναι αδύνατον να ζεις μέσα τους, έγραφε ο Γκαίτε.

Με άλλα λόγια, μέσα σε πολυμελή οικογένεια, μέσα σε φασαριόζικη παρέα που γλεντοκοπά, μέσα σε μια ομάδα που εκδράμει, η εσωτερική μοναξιά, η αληθινή γνήσια μοναξιά ενός μέλους μπορεί να φτάνει στην απελπισία. Δεν είναι όλοι γεννημένοι για να παντρευτούν, δεν είναι όλοι γεννημένοι για να γεννούν παιδιά.

Κοινωνικός δεν είναι ο κοσμικός. Κοινωνικός είναι ο άνθρωπος που μπορεί να συμπαθήσει τον άλλο. Να τον ακούσει με βαθιά προσοχή, να του ανοίξει την καρδιά του. Την κοινωνικότητα την ορίζει η ικανότητα της συμπάθειας και της αλληλοκατανόησης, ενώ την κοσμικότητα η σωματική συνύπαρξη για κάποιου είδους υλική συνεργασία: για να φωτογραφηθούμε, για παράδειγμα, σε κάποιο κοσμικό περιοδικό ή για να ανταλλάσσουμε επισκέψεις με σκοπό να παραμείνουμε σε ένα επίπεδο μελών καλής οικονομικής τάξεως κ.λπ.

«Αν και έχω χρόνια να σε δω, δεν έλειψες ποτέ από τη ζωή μου», έγραψε κάποιος σε παλιό του δάσκαλο.

Αυτές όμως είναι εμπειρίες που μόνο οι θαρραλέοι της μοναξιάς μπορούν να χαρούν. Γιατί η μοναξιά σου ασκεί το κουράγιο, σου εκλεπτύνει τη διαίσθηση, σου στερεώνει την αυτάρκεια και τη σεμνότητα που καταλήγει να επιλέγει κάθε σοβαρός άνθρωπος. Γιατί η μοναξιά είναι το σχολειό της αυτογνωσίας. Και όπως λέει ο Λάο-Τσε: «Αν όλο τον κόσμο γνωρίσεις, γνώρισες πολλά. Αν γνωρίσεις τον εαυτό σου, τα έμαθες όλα».

Προσέξτε ότι οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βλέμμα βαθύ, ικανό να περιπλανηθεί συγκεκριμένο μέσα στον βαθύ τους εαυτό και μέσα στον βαθύ άλλον που κοιτάζουν. Δείχνουν να γνωρίζουν κάτι παραπάνω απ’ όλους όσοι ολημερίς τρέχουν κι ανακατώνονται σε ατελείωτες απασχολήσεις, φλυαρίες και παρέες.

Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν τη μοναξιά, είναι εκείνοι που κάνουν τις χειρότερες σχέσεις. Με τους φίλους, με τα παιδιά τους, και κυρίως με τον ερωτικό τους σύντροφο. Αντιθέτως, εκείνοι που τα έχουν βρει με την ψυχή τους, καταφέρνουν τους πιο πλούσιους δεσμούς. Αγαπούν και είναι σε θέση να νοιάζονται.

Κάποιος ρώτησε ένα σοφό γέρο: «Μα γιατί δεν μπορώ τελικά να κρατήσω ένα φίλο κοντά μου, αφού το θέλω τόσο πολύ;» Και ο σοφός του απάντησε: «Ακριβώς επειδή το θες πάρα πολύ». Η λαχτάρα για σχέση φαρμακώνεται από τη λαχτάρα για ταύτιση, για εξάρτηση, για προβολές, για ρούφηγμα, για χρήση εντέλει.

Με τέτοιες ανάγκες για στόχους, δε συνδέεσαι. Συνεργάζεσαι μόνο για να ανταλλάσσεις αρρώστιες, παθογόνους ερεθισμούς και προφάσεις. Για να αποφεύγεις την πραγματικότητά σου που τρέμεις. Τέτοιες διαθέσεις σύντομα γίνονται αντιληπτές και κάνουν τον άλλον να ασφυκτιά και να απομακρύνεται.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο παλιάτσος και η Άνιμα» της Μάρως Βαμβουνάκη

Πηγή: sxeseis-kai-sunaisthimata

Ο «άτακτος» εισαγγελέας Ι. Αγγελής

Γράφει η Αντα Ψαρρά

Από τις αναφορές του στην υπόθεση Βγενόπουλου/Μαρφίν, το 2014, που είχαν μείνει στο σκοτάδι, μέχρι τις πρόσφατες καταγγελίες του για τη διερεύνηση του σκανδάλου Novartis.

Χαρτοπόλεμος... έγιναν και πάλι οι υποτιθέμενες εμπιστευτικές και απόρρητες καταθέσεις δικαστικών λειτουργών σε θέματα που αφορούν ενδεχόμενα πειθαρχικά παραπτώματα συναδέλφων τους. Οι γενικόλογες αναφορές του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ι. Αγγελή, κυκλοφόρησαν σε κάθε ραδιοτηλεοπτικό μέσο και έγιναν -αυτή τη φορά- αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.

Είναι γεγονός ότι ο συγκεκριμένος δικαστικός λειτουργός έχει εμπλακεί ως «πρωταγωνιστής» σε υποθέσεις που αφορούν πειθαρχικά παραπτώματα με πολυσέλιδες αναφορές που περιείχαν καταγγελίες για εγκληματικά λάθη στη διερεύνηση υποθέσεων μείζονος δημοσίου συμφέροντος.

Οπως τώρα στο πλαίσιο της διερεύνησης του σκανδάλου Novartis που ανασύρθηκαν και εξετάζονται εκ νέου μαζί με τις μηνύσεις των πολιτικών προσώπων, με τον ίδιο τρόπο ανασύρθηκαν και εξετάστηκαν οι προηγούμενες αναφορές Αγγελή στην υπόθεση του σκανδάλου Βγενόπουλου/Μαρφίν, που παρέμειναν όμως στο σκοτάδι της δημοσιότητας, παρά τις καταγγελίες του για παρεμβάσεις που είχαν στόχο να τεθεί το σκάνδαλο στο αρχείο. Ενα σκάνδαλο που η διερεύνησή του στην ουσία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ κι ας στοίχισε ακριβά όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα με επισφαλή δάνεια ποσού που ξεπερνάει τα 4 δισ.

Σήμερα, κάποιοι σπεύδουν να υιοθετήσουν τις καταγγελίες του πρώην εποπτεύοντος την Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς, Ι. Αγγελή. Σπεύδουν επίσης να απαξιώσουν ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς που δεν έκριναν βάσιμες τις συγκεκριμένες αναφορές φτάνοντας ακόμα σε σκόπιμη αμφισβήτηση της δικανικής κρίσης της πρώην ηγεσίας του Αρείου Πάγου.

Η επιλεκτική όμως υιοθέτηση των αναφορών Αγγελή αποδεικνύει ανάγλυφα τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω τους.

● Αναφορά Ι. Αγγελή (Νοέμβριος 2014) Σκάνδαλο Μαρφίν

Ηταν άνοιξη του 2018, όταν η «Εφ.Συν.» αποκάλυψε την έκθεση αντιπροέδρου του ΣτΕ προς τον τότε πρόεδρο του ΣτΕ, κ. Σακελλαρίου, σχετικά με τις διαπιστωμένες ευθύνες εισαγγελικών λειτουργών στη (μη) διερεύνηση του σκανδάλου Βγενόπουλου/Μαρφίν. Η έκθεση στηρίχτηκε στις αναφορές του Ι. Αγγελή οι οποίες είχαν θεωρηθεί αρχικά ανάξιες διερεύνησης από την πρώην ηγεσία του Αρείου Πάγου το 2014, ενώ από τις καταθέσεις που έδωσαν στη συνέχεια όλοι οι εμπλεκόμενοι δικαστικοί λειτουργοί προέκυψαν σοβαρές πειθαρχικές ευθύνες (συγκάλυψη, παράβαση καθήκοντος και έλλειψη αμεροληψίας).

Η αναφορά Αγγελή ανασύρθηκε μετά την απόφαση της εισαγγελέως Γ. Τσατάνη να θέσει στο αρχείο την υπόθεση Βγενόπουλου, το 2016. Ο Ι. Αγγελής ήταν, την εποχή της διερεύνησης του σκανδάλου, επικεφαλής του τμήματος Δικαστικής Συνδρομής και Εκδόσεων της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών.

Η πολυσέλιδη αναφορά του στρεφόταν κατά εισαγγελικών λειτουργών, μεταξύ αυτών της εισαγγελέως Διαφθοράς, Ε. Ράικου (που ανέθεσε ανεξήγητα την ογκώδη δικογραφία στην εισαγγελέα Γ. Τσατάνη), του εισαγγελέα Εφετών Ι. Ντογιάκου κ.ά., ενώ στην κατάθεσή του ενέπλεκε και την πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη.

Ο κ. Αγγελής υπέβαλε την αναφορά του το 2014, μέσω της εισαγγελέως Γ. Τσατάνη προς συγκεκριμένο αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αντί να την υποβάλει απευθείας στην Ε. Κουτζαμάνη. Αφού έγιναν τα σχετικά τηλεφωνήματα, κλήθηκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο γραφείο της Ε. Κουτζαμάνη, προκειμένου να λυθεί η «παρεξήγηση». Ο Ι. Αγγελής κατέθεσε ότι αρχικά, µετά την υποβολή της αναφοράς του, του τηλεφώνησε η Ε. Κουτζαµάνη και του είπε: «Γιάννη, τώρα καταλαβαίνω τι μου έλεγες. Μπράβο».

Στη συνέχεια, όμως, όπως ο ίδιος καταθέτει, στη διάρκεια της συνάντησης των εμπλεκομένων, που έγινε στο γραφείο της, του επιτέθηκε. «Κρατούσε στα χέρια της την αναφορά μου, µου την επεδείκνυε σε αυστηρό ύφος λέγοντάς µου “τι είναι αυτά που γράφεις”. Της απάντησα ότι αυτά που γράφω όφειλα να τα αναφέρω λόγω συνειδήσεως και υπηρεσιακής υποχρεώσεως».

Σύμφωνα με την κατάθεσή του ήταν τόσο μεγάλος ο εκνευρισμός της Ε. Κουτζαμάνη, που ο ίδιος ζήτησε προστασία από τον συνάδελφό του. «Οταν ρώτησα την κ. εισαγγελέα κατά λέξη “πείτε µου τι θέλετε να κάνω και εγώ θα το κάνω, εάν δεν έχω προβλήματα συνειδήσεως”, αυτή εκνευρισµένη σηκώθηκε από το γραφείο της και µε απέπεμψε σκαιώς από τον χώρο και σχεδόν χειροδικώντας κινήθηκε προς το µέρος µου σε ύφος απειλητικό. Επειδή φοβήθηκα ότι ενδεχομένως θα χειροδικήσει εναντίον µου, σηκώθηκα όρθιος. Αυτή άπλωσε τα χέρια της μέχρι το ύψος του στήθους µου και µε απώθησε προς την έξοδο λέγοντάς µου κατά λέξη: “φύγε από εδώ. Δεν ντρέπεσαι να υπερασπίζεσαι τους Κύπριους χωροφύλακες και όχι εµάς τους Ελληνες”»!

● Αναφορά Αγγελή (Ιανουάριος 2019) Σκάνδαλο NOVARTIS

Στη συγκεκριμένη περίπτωση της NOVARTIS, ο κ. Αγγελής έδωσε την αναφορά του στην Ξένη Δημητρίου, η οποία και τη διαβίβασε στον αντεισαγγελέα Γ. Πεπόνη, ενώ στη συνέχεια έδωσε συμπληρωματική αναφορά στον ίδιο εισαγγελέα. Κατά την κρίση των δύο ανώτατων εισαγγελικών λειτουργών οι αναφορές αυτές προφανώς δεν περιείχαν στοιχεία τέτοια που να στοιχειοθετούν πειθαρχικά αδικήματα.

Εύλογα προκύπτει εδώ το ερώτημα γιατί ο ίδιος δεν έκανε άμεσα προκαταρκτική εξέταση ως εποπτεύων εισαγγελέας και, αν πράγματι εντόπιζε ευθύνες, γιατί δεν ζήτησε ευθέως την πειθαρχική δίωξη των εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτή τη φορά η φιλολογία περί ανύπαρκτου σκανδάλου, σκευωρίας κ.λπ. ήταν αντικείμενο σφοδρών πολιτικών συγκρούσεων στις οποίες -ίσως και άθελά του- ενεπλάκη ως πρωταγωνιστής.

Σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει από τις... απόρρητες καταθέσεις Αγγελή, όλα ξεκίνησαν από το ταξίδι στη Βιέννη, όπου, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς δεν ακολούθησε τις οδηγίες του για επιπλέον εισαγγελικές ενέργειες. Οταν κλήθηκαν δε στο γραφείο της Εισαγγελέως Ξένης Δημητρίου -σύμφωνα με δημοσιεύματα-, ακολούθησαν μέχρι και κλάματα (!) που ακούστηκαν στους διαδρόμους του Αρείου Πάγου.

Μετά την παραίτησή του και αφού είχε υποβάλει και συμπληρωματική αναφορά, δημοσιεύτηκαν οι αναφορές Αγγελή περί «Ρασπούτιν», πιέσεων και στοχευμένων διώξεων κατά πολιτικών χωρίς στοιχεία. Ενώ όμως ο ίδιος ο κ. Αγγελής υποτίθεται ότι δεν παρέλαβε το στικάκι με τα στοιχεία για πρώην υπουργό από τους Αμερικανούς δικαστές, στη συνέχεια καταγγέλλει ότι η εισαγγελία κατά της Διαφθοράς καθοδηγείται από τον «Ρασπούτιν».

Και αυτή τη φορά επικαλείται συναντήσεις, ενώ διαπιστώνει ότι, από τη στιγμή που διαφώνησε με την Ε. Τουλουπάκη, η πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν κινήθηκε μεν εναντίον του όπως η Ευτέρπη Κουτζαμάνη, αλλά είχε μαζί του έντονο διάλογο, στο τέλος του οποίου ο ίδιος είπε «εγώ δεν θα πάω στη φυλακή για τη Novartis».

  

Κλείστε τις γαμημένες τις βρύσες τώρα

Της Μαρίας Δεδούση

Να τος.

Σ’ αυτόν ακριβώς απευθύνεται ο Μπάμπης Παπαδημητρίου. Τα ρέστα μου ότι τον ψήφισε κιόλας.

Τον πέτυχα ακριβώς τη στιγμή που σκεφτόμουν ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πεις το ίδιο πράγμα και βασικά διάφορα κίνητρα για να κάνεις κάτι.

Ή για να μην το κάνεις.

Αυτός εδώ, αν πας και του πεις «ρε φίλε το νεράκι ας πούμε, έλεος κάπου, έχεις στεγνώσει τρεις Βαϊκάλες για να πλύνεις τον κουβά σου», θα σου πει, «έλα μωρέ, τσάμπα είναι το νεράκι».

Όπου βέβαια, το νεράκι δεν είναι τσάμπα, στην πραγματικότητα είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ επειδή το νερό έπρεπε να είναι εντελώς τσάμπα, όχι ντεμί-τσάμπα.

Άμα δεν πιεις καθαρό νερό για 3-4 μέρες ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ, να θυμίσω, συνεπώς η αξία του καθαρού νερού είναι ανάλογη με εκείνη της ανθρώπινης ζωής.

Της ζωής και αυτουνού που έχει φράγκα και αυτουνού που δεν έχει.

Και άλλα πολλά συμβαίνουν με το νερό, αλλά όχι εδώ, στις έρευνες να πάτε να τα διαβάσετε.

Στα ψιλά γράμματα.

Βέβαια, αν βλέπεις τα πάντα από μια συγκεκριμένη σκοπιά, έχει δίκιο ο κυρ-Μπάμπης:

Θα σου πει ότι όλοι αυτοί πετάνε το νερό (που ο ιδιος δεν αντιλαμβάνεται βέβαια ΓΙΑΤΙ ακριβώς δεν πρέπει να το πετάνε), επειδή είναι φτηνό. Άρα, το ακριβαίνεις και σταματάνε να το πετάνε. Κι εχεις τριπλό όφελος:

Περιορίζεις την κατανάλωση, ψοφάνε οι πτωχοί που δεν έχουν να το πληρώσουν και κονομάνε και κανά-δύο ημέτεροι πλούσιοι.

Από την άλλη σκοπιά, την απέναντι, την από δω δλδ, μαθαίνεις τον κόσμο ΓΙΑΤΙ ακριβώς πρέπει να σέβεται το νερό και να μην αφήνει τη γαμημένη τη βρύση να τρέχει τρείς ώρες για να πλύνει ένα πιρούνι.

Μαθαίνεις τα παιδιά σου, τους ενήλικες, κάνεις δράσεις, κάνεις ότι πρέπει και δεν πρέπει, ΜΑ-ΘΑΙ-ΝΕΙΣ.

Εκπαιδεύεις.

Κι αφήνεις το νερό εντελώς τσάμπα.

Κοινωνική πολιτική λέγεται.

Και πολιτισμός.

Αυτά.

Κλείστε τις γαμημένες τις βρύσες τώρα.

Το νερό είναι συγκλονιστικά πολύτιμο για να το αφήνουμε να τρέχει, ή για να αφήνουμε ν’ ασχολείται μαζί του ο κάθε κυρ-Μπάμπης.

Ο Καλογρίτσας, ο Φλωράκης και ο «Αεριτζής» Σταύρος Θεοδωράκης

(…) Καρδιτσιώτης ο Καλογρίτσας, Καρδιτσιώτης και ο Χαρίλαος Φλωράκης, τους ένωνε κουμπαριά αλλά όχι μόνο. Ηταν ο έμπιστος άνθρωπος του τότε πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ, το οποίο ελεγχόταν από τους λεγόμενους

«ανανεωτικούς». Τον πρώτο λόγο τον είχε ο Μίμης Ανδρουλάκης, «το… αγαπημένο παιδί του Χαρίλαου» ως αποκαλούνταν και στην «Πρώτη» φυσικά, συνεπικουρούμενος από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Τι είδους κουμπαριά; Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Καλογρίτσας προσέγγισε τον χώρο του ΚΚΕ και γνώρισε τον Χαρίλαο Φλωράκη, ο οποίος συμπάθησε τον φιλόδοξο επιχειρηματία (…)

(…) Η εμφάνιση της «Πρώτης» κλήθηκε να… υπηρετήσει δύο σχέδια. Το πρώτο ήταν η δημιουργία του «Συνασπισμού της Αριστεράς» με το πρώην ΚΚΕ Εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου ενώ, ύστερα από τις δημοτικές εκλογές του ’86 τέθηκε σε εφαρμογή το σενάριο «συγκυβέρνηση». Αυτό δηλαδή που είδαμε στη χώρα, σε ένα πρωτοφανές πολιτικό σκηνικό, το καλοκαίρι του 1989 (...)

(…) Στην «Πρώτη» έκανε κάνει μάλιστα τα πρώτα βήματά του ο Σταύρος Θεοδωράκης με μια σελίδα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, υπογράφοντας ως… «Αεριτζής»!

Σε γενικές γραμμές, η εφημερίδα προσπάθησε να εμφανιστεί ως φορέας της «εκσυγχρονιστικής» Αριστεράς, υιοθετώντας μια στρατηγική προσέγγισης με «πεφωτισμένες» αστικές δυνάμεις (ακόμα και της Δεξιάς) καθώς και με τα νέα κοινωνικά κινήματα (όπως οι Οικολόγοι). Συνδετικός κρίκος κόμματος και εφημερίδας ήταν ο Ανδρουλάκης, που ήταν παράλληλα και λογογράφος του Χαρίλαου Φλωράκη και θεωρούνταν τότε ως ο «μεταρρυθμιστής» και ο «Γκορμπατσωφικός» του ΚΚΕ (…)

** Αποσπάσματα από το άρθρο του Νίκου Μποζιονέλου στο dailymedia.gr. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και με πολλές πληροφορίες. Ποια μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας δούλεψαν σε αυτήν, πόσο φύλλα πούλησε (μυθικό νούμερο για τα σημερινά δεδομένα), τι γραμμή κράτησε κ.ά. Διαβάστε το εδώ.    

πηγή

10 +1 απορίες για τον Ευρωπαϊκό Τρόπο Ζωής

του Χρήστου Ξανθάκη

Tί είναι αυτό το ωραίο πράγμα που ανέλαβε ο Μαργαρίτης Σχοινάς;

Κάθομαι τώρα εγώ και διαβάζω ότι ο Μαργαρίτης Σχοινάς αναλαμβάνει Επίτροπος για την προστασία του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής και αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό (δεν είμαι και κάνας κολντ γουόρ έξπερτ, τι να κάνουμε…), τι διάολο είναι αυτός ο Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής και πως στο καλό μας προέκυψε η ανάγκη προστασίας του;

Επί τη ευκαιρία λοιπόν, έκανα μερικές σκέψεις και προέκυψαν κάποιες απορίες. Απολαύστε υπεύθυνα:

1) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να μπουκάρεις στη Λιβύη, να κάνεις όλη τη χώρα πουτάνα, ν’ αφήνεις πίσω σου συντρίμμια και ύστερα να διαμαρτύρεσαι γιατί τη χρησιμοποιούν οι δουλέμποροι ως ορμητήριο;

2) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να πουλάς κάθε είδους όπλα σε πολύ συγκεκριμένη αραβική μοναρχία, η οποία τα χρησιμοποιεί για να κάνει μπάχαλο γειτονικό της κράτος;

3) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ντιλάρεις ανθρώπινες ζωές με τον Ερντογάν, πουλώντας συνείδηση έναντι ολίγων δισεκατομμυρίων;

4) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ανέχεσαι στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυταρχικά καθεστώτα που μεταχειρίζονται τους πρόσφυγες σαν σκυλιά και τους αντιφρονούντες σαν σκουπίδια;

5) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ευνοείς τη γκετοποίηση όλο και μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας, ευελπιστώντας ότι κάποια στιγμή θα το βουλώσουν εντελώς οι βρωμοπόδαροι;

6) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ανέχεσαι τους κάθε λογής φορολογικούς παράδεισους και τα γαμημένα κρατίδια που ζουν πίνοντας το αιματάκι των παραζαλισμένων φορολογούμενων;

7) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να σφυρίζεις αδιάφορα στο τράφικινγκ από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στις χώρες της Δυτικής;

8) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ψηφίζουν οι πολίτες για την Ευρωβουλή και ύστερα να έρχεται το Eurogroup και να τους κλάνει στη μούρη;

9) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να διαιωνίζονται οι ανισότητες ανάμεσα στις χώρες του Βορρά και του Νότου;

10) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να προσκυνάς αποκλειστικά και μόνο την ανάπτυξη και τους οικονομικούς δείκτες, υπονομεύοντας το μέλλον του πλανήτη και της φύσης;

10 +1) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι όχι απλώς να ανέχεσαι αλλά να επιβάλλεις τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού και να κάνεις τα στραβά μάτια στην ανθρωπιστική κρίση που διέλυσε την Ελλάδα;