Κλείστε τις γαμημένες τις βρύσες τώρα

Της Μαρίας Δεδούση

Να τος.

Σ’ αυτόν ακριβώς απευθύνεται ο Μπάμπης Παπαδημητρίου. Τα ρέστα μου ότι τον ψήφισε κιόλας.

Τον πέτυχα ακριβώς τη στιγμή που σκεφτόμουν ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πεις το ίδιο πράγμα και βασικά διάφορα κίνητρα για να κάνεις κάτι.

Ή για να μην το κάνεις.

Αυτός εδώ, αν πας και του πεις «ρε φίλε το νεράκι ας πούμε, έλεος κάπου, έχεις στεγνώσει τρεις Βαϊκάλες για να πλύνεις τον κουβά σου», θα σου πει, «έλα μωρέ, τσάμπα είναι το νεράκι».

Όπου βέβαια, το νεράκι δεν είναι τσάμπα, στην πραγματικότητα είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ επειδή το νερό έπρεπε να είναι εντελώς τσάμπα, όχι ντεμί-τσάμπα.

Άμα δεν πιεις καθαρό νερό για 3-4 μέρες ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ, να θυμίσω, συνεπώς η αξία του καθαρού νερού είναι ανάλογη με εκείνη της ανθρώπινης ζωής.

Της ζωής και αυτουνού που έχει φράγκα και αυτουνού που δεν έχει.

Και άλλα πολλά συμβαίνουν με το νερό, αλλά όχι εδώ, στις έρευνες να πάτε να τα διαβάσετε.

Στα ψιλά γράμματα.

Βέβαια, αν βλέπεις τα πάντα από μια συγκεκριμένη σκοπιά, έχει δίκιο ο κυρ-Μπάμπης:

Θα σου πει ότι όλοι αυτοί πετάνε το νερό (που ο ιδιος δεν αντιλαμβάνεται βέβαια ΓΙΑΤΙ ακριβώς δεν πρέπει να το πετάνε), επειδή είναι φτηνό. Άρα, το ακριβαίνεις και σταματάνε να το πετάνε. Κι εχεις τριπλό όφελος:

Περιορίζεις την κατανάλωση, ψοφάνε οι πτωχοί που δεν έχουν να το πληρώσουν και κονομάνε και κανά-δύο ημέτεροι πλούσιοι.

Από την άλλη σκοπιά, την απέναντι, την από δω δλδ, μαθαίνεις τον κόσμο ΓΙΑΤΙ ακριβώς πρέπει να σέβεται το νερό και να μην αφήνει τη γαμημένη τη βρύση να τρέχει τρείς ώρες για να πλύνει ένα πιρούνι.

Μαθαίνεις τα παιδιά σου, τους ενήλικες, κάνεις δράσεις, κάνεις ότι πρέπει και δεν πρέπει, ΜΑ-ΘΑΙ-ΝΕΙΣ.

Εκπαιδεύεις.

Κι αφήνεις το νερό εντελώς τσάμπα.

Κοινωνική πολιτική λέγεται.

Και πολιτισμός.

Αυτά.

Κλείστε τις γαμημένες τις βρύσες τώρα.

Το νερό είναι συγκλονιστικά πολύτιμο για να το αφήνουμε να τρέχει, ή για να αφήνουμε ν’ ασχολείται μαζί του ο κάθε κυρ-Μπάμπης.