Το πολιτικό τέλος του Αντώνη Σαμαρά;

Γράφει η Νικόλ Λειβαδάρη

Ο αντεισαγγελέας  Ιωάννης Αγγελής, κατέθεσε στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου για την υπόθεση Novartis ότι «ο «Ρασπούτιν» ήταν σαν τον Θεό, πανταχού παρών στο χώρο της Εισαγγελίας Διαφθοράς».  Ονόματα όμως δεν είπε. Ούτε ποιος είναι ο «Ρασπούτιν» είπε, ούτε ποιοι άλλοι μετείχαν – εάν μετείχαν – στις μεθοδεύσεις και τις πολιτικές παρεμβάσεις που ο ίδιος καταγγέλλει για την υπόθεση Novartis.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, καταθέτοντας επίσης για την ίδια υπόθεση, μίλησε για «μεγάλο θεσμικό θέμα» σε ό,τι αφορά την διαχείριση της υπόθεσης Novartis από την Δικαιοσύνη επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – «κάποιοι ασέλγησαν επί της Δικαιοσύνης», δήλωσε χαρακτηριστικά, αλλά και εκείνος ονόματα δεν είπε. O Aντώνης Σαμαράς δεν επέλεξε την ίδια, νομική και πολιτική, οδό. Κατέθεσε γραπτό υπόμνημα 32 σελίδων, κατήγγειλε ξανά «άθλια σκευωρία» στην υπόθεση Novartis, και δήλωσε πως υπέδειξε ως «σκευωρό» και ως «Ρασπούτιν» τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης  Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, και πως κατονόμασε και τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Τούτο σημαίνει πως εάν οι αντιεισαγγελείς Ευάγγελος Ζαχαρής και Λάμπρος Σοφουλάκης (που ερευνούν τις καταγγελίες περί μεθοδεύσεων στην υπόθεση Novartis) πάρουν τοις μετρητοίς την κατάθεση Σαμαρά, θα πρέπει να στείλουν πάραυτα την δικογραφία στην Βουλή, είτε προς σύσταση εξαταστικής ή προανακριτικής επιτροπής, είτε προς άρση της ασυλίας Τσίπρα.

Θείο πολιτικό δώρο και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον Αλέξη Τσίπρα: Την ώρα που η Κουμουνδούρου ψάχνει ακόμη μετεκλογική πυξίδα, και την ώρα που σύσσωμο το δημοσκοπικό σύμπαν αποθεώνει την «επιστροφή στην κανονικότητα», μπαίνει δυναμίτης στο πολιτικό σκηνικό. «Εκεί που μας χρωστάγανε, θα μας ζητήσουν και το βόδι», λέει στο Tvxs.gr για την υπόθεση της Novartis στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας: «Ας το κάνουν, ας παίξουν το παιχνίδι του Σαμαρά, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος».

Κατά ορισμένους πρόκειται απλώς για μια ακόμη τυφλή έφοδο Σαμαρά προς την προσωπική του δικαίωση, για τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος εννοεί το «θα τους πάω μέχρι τέλους». Ανεξαρτήτως κόστους πολιτικού, παραταξιακού και εθνικού – δεν είναι, άλλωστε, κι η πρώτη φορά που πολιτεύεται πάνω στο κύμα του διχασμού, είτε εθνικού, είτε παραταξιακού.

Κατά τους πιο καχύποπτους είναι η μεγάλη «ντρίπλα» και ο τελικός εκβιασμός του Αντώνη Σαμαρά προς τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με στόχο να τον εγκλωβίσει και μετεκλογικά στην δική του σκληρή ατζέντα –είτε των εξεταστικών επιτροπών, είτε του εθνικοπατριωτισμού – και να τον κρατήσει σε πολιτική ομηρία, χρησιμοποιώντας ως όχημα τους βουλευτές που ελέγχει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ. Είναι μια εκδοχή που ενισχύεται από την πικρία, έως και οργή, που φέρεται να εκδηλώνει κατά του πρωθυπουργού ο Αντώνης Σαμαράς τόσο για τον αποκλεισμό του από την Κομισιόν, όσο και για την εγκατάλειψη του μακεδονικού «ανένδοτου».

Ο,τι από τα δύο κι εάν ισχύει, ο Αντώνης Σαμαράς έχει ένα σοβαρό πρόβλημα: δεν έχει κατανοήσει ότι ούτε η ατζέντα του, ούτε ο ίδιος εντάσσονται – ούτε εντάσσονταν ποτέ - στον πρωθυπουργικό σχεδιασμό Μητσοτάκη. Σύμφωνα με κάποιους εντός ΝΔ, το μήνυμα Μητσοτάκη από την ΔΕΘ ότι «δεν θα μετατρέψει την Βουλή σε βιομηχανία εξεταστικών» είχε αποδέκτη και τον πρώην πρωθυπουργό. Κι εάν ακόμη ο πρωθυπουργός αποφασίσει να κρατήσει ανοιχτό το χαρτί της εξεταστικής για τους «χειρισμούς» στην υπόθεση Novartis θα το πράξει για να το αξιοποιήσει σε δύσκολες για την διακυβέρνησή του στιγμές, και όχι για να υπηρετήσει την δικαίωση Σαμαρά.

Κοινώς, η συμμαχία που οδήγησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην προεδρία της ΝΔ και, μετά, στην πρωθυπουργία ήταν εξ αρχής συγκυριακή και τακτική. Και για μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του 40% «η απορρόφηση και αφομοίωση των όποιων, εσωκομματικών ομάδων και βουλευτών είθισται να είναι πιο εύκολη απ’ ότι δείχνει», όπως σημειώνει παλαιό στέλεχος της ΝΔ. Το ίδιο στέλεχος συμπληρώνει με νόημα πως εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ήδη επιλέξει το οριστικό «διαζύγιο» με τον Σαμαρά θα το επιδιώξει τώρα – στην αρχή της θητείας του και στην φάση της μέγιστης πολιτικής ισχύος του.

Τούτο, ίσως σημαίνει ότι οι τίτλοι του πολιτικού τέλους για τον Αντώνη Σαμαρά μπορεί να είναι πολύ κοντά πια. Και θα πέσουν όταν ο πρωθυπουργός ανακοινώσει τον υποψήφιο της ΝΔ για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Διότι, ανεξαρτήτως της ονοματολογίας, οι παροικούντες το Μαξίμου για ένα πράγμα εμφανίζονται βέβαιοι: Ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που διεκδικεί το κέντρο και την κεντροαριστερά δεν θέλει στην Ηρώδου Αττικού ένα σύμβολο διχασμών, ούτε ένα πρόσωπο που θα θεωρεί εαυτόν «συνιδιοκτήτη» της εξουσίας. Όπως δεν ήθελε για επίτροπο στις Βρυξέλλες ένα πρόσωπο που αποκηρύσσει την εμβληματική για την Ευρώπη συμφωνία των Πρεσπών –  έστω κι εάν προεκλογικά μοιράστηκε άνετα μαζί του το κοστούμι του μακεδονομάχου…