Τo παντεσπάνι της Thomas Cook

Γράφει ο Δημήτρης Κουλάλης

Πάνω από 20 εκατ. λίρες σε μπόνους «παντελώνιασαν» την τελευταία πενταετία στελέχη της #ThomasCook, παρά το γεγονός ότι, ήδη από το 2011, η εταιρεία αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Είναι η εξαίρεση στον κανόνα της “επενδυτικής ευσυνειδησίας “, διαβάζουμε στα σχόλια διάφορων «φιλελέ» προφίλ στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

Μόνο που, όπως πολύ καλά, γνωρίζουν κι οι ίδιοι, στην αρένα της κερδοσκοπίας ο… ευσυνείδητος επενδυτής δεν ταυτίζεται με τον «σωστό»- λέμε τώρα- επιχειρηματία, αλλά με τον «μαλάκα» του συναφιού.

 «Ο σκοπός του κεφαλαίου», εξηγούσε παλιότερα η ακαδημαϊκός Jayati Ghosh, «είναι το κέρδος. Αυτός είναι ο νόμος που το διέπει και ο λόγος για τον οποίο λειτουργεί. Και αυτό δεν έχει σε τίποτα να κάνει με το πόσο κακοπροαίρετοι ή καλοπροαίρετοι είναι οι καπιταλιστές. Είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα. Συγκεκριμένα, εκείνοι που επιθυμούν να είναι καλοπροαίρετοι θα εκτοπιστούν στο πλαίσιο του ανταγωνισμού μεταξύ των καπιταλιστών».

H ιστορία αυτών των άτσαλων πρώτων στροφών της δεκαετίας μας, την επιβεβαιώνουν…

Ο «βομβιστής» της Lehman Brothers, Ντικ Φαλντ, συνεχίζει να διοικεί τη δική του εταιρεία παροχής συμβουλών, ειδικευμένη στις συγχωνεύσεις και τις εξαγορές επιχειρήσεων,

ο Τζον Τεν, ο άνθρωπος που οδήγησε στα βράχια της χρεοκοπίας τη Merrill Lynch, συνεχίζει να διευθύνει έναν πιστωτικό οργανισμό για μικρομεσαίες επιχειρήσεις,

ο Τσαρλς Πρινς, πρώην αφεντικό της Citigroup, ο οποίος την έφτασε στο χείλος της χρεοκοπίας, (λέμε στο χείλος καθώς ο Χένρι Πόλσον, υπ. Οικ. του Ομπάμα και πρώην γενικός διευθυντής της Goldman Sachs, την έσωσε το φθινόπωρο του 2008 με λεφτά των Αμερικανών φορολογουμένων) συνεχίζει να λανσάρει τα προσόντα του σε μια εταιρεία παροχής συμβουλών της Ουάσινγκτον, ειδικευμένη στο μάνατζμεντ,

οι πέντε επικεφαλής της πρώην εμπορικής τράπεζας Bear and Stearns, υπεύθυνοι για τα subprimes που προκάλεσαν τη χρεοκοπία της, συνεχίζουν το «κοινωφελές» έργο τους στον τομέα των στεγαστικών δανείων, μέσα στους κόλπους των πιο φημισμένων οργανισμών της Wall Street,

ο Πίτερ Γούφλι, εκείνος που ως υπεύθυνος της UBS στις ΗΠΑ απο κοινού με τον Μαρσέλ Οσπέλ, πρόεδρο και γενικό διευθυντή της τράπεζας, ενθάρρυνε τη μαζική επένδυση στα subprimes, συνεχίζει να γεύεται τις χαρές της ζωής ως διαχειριστής περιουσιών

ενώ ο στενός συνεργάτης του, Τζον Κόστας, έχει ιδρύσει μια εταιρεία παροχής συμβουλών στρατηγικής,ο… αποσυνάγωγος της Goldman Sachs, ο πρώην χρηματιστής Φαμπρίς Τουρέ, ο τύπος που σε ένα από τα email του- τα οποία είχαν διαρρεύσει από την ίδια την τράπεζα κατά τη διάρκεια της δίκης του- παραδεχόταν ότι «η μπίζνα με τα subprimes είναι εντελώς σάπια και οι κακομοίρηδες οι μικροοφειλέτες δεν θα μακροημερεύσουν», συνεχίζει τις πληρωμένες διαλέξεις του ως διακεκριμένος ακαδημαϊκός, όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκε η συμφωνία που είχε συνάψει η Goldman Sachs- η τράπεζα που από τη μία δημιουργούσε και προωθούσε ένα επενδυτικό προϊόν εμφορούμενο από subprimes και, από την άλλη, στοιχημάτιζε εναντίον του- τον Ιούλιο του 2011 με την Securities and Exchange Commission, βάσει της οποίας απαλλασσόταν από κάθε κατηγορία, πληρώνοντας ως αντάλλαγμα πρόστιμο, αλλά o Tράμπ έχρισε ως υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησής του ένα πρώην στέλεχος της, ο Σαμ Πολκ, πρώην ειδικός διαπραγματευτής ενός αμοιβαίου κεφαλαίου κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ο οποίος σε μήνυμά του στην προσωπική του αλληλογραφία παραδεχόταν ότι «όχι μόνο δε συνέβαλε στο να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα του κόσμου, αλλά έβγαζε κέρδος από αυτά» συνεχίζει να παραμένει ελεύθερος,

τέλος, στη χώρα του πολιτικού τυχοδιώκτη, για τον κ. Μπόρις Τζόνσον μιλάμε (αυτή τη φορά), τη Μ. Βρετανία, τη στιγμή που ένας φοιτητής με λευκό ποινικό μητρώο καταδικαζόταν, επειδή, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης το καλοκαίρι του 2011, έκλεψε ένα μπουκάλι νερό από ένα σουπερμάρκετ, ο Xέκτορ Σαντς, ο πρώην γενικός διευθυντής της Financial Services Authority , ο οποίος ευθύνεται για την κατάρρευση του συστήματος επιτήρησης του Σίτι, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα η χώρα να βυθιστεί στην πιο άγρια λιτότητα που γνώρισε ποτέ, αποκτούσε τον τίτλο ευγενείας για την«προσφορά πολύτιμων και ανιδιοτελών υπηρεσιών στην οικονομία.

Έχουμε καταλάβει εδώ και πολύ καιρό, μας θυμίζει ο Nόαμ Τσόμσκι, ότι «οι πλούσιοι προσλαμβάνουν καλούς δικηγόρους και τη βγάζουν καθαρή, ενώ οι φτωχοί απλώς βγάζουν το σκασμό και μπαίνουν φυλακή. (…) Όταν παραδέχεσαι (σ.σ. ως κυβέρνηση) ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι πολύ σημαντικοί για να τους ασκήσεις δίωξη, προφανώς τείνεις να θεωρήσεις ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι ασήμαντοι και μπορείς να τους χώσεις φυλακή. Έχουμε μια τάξη που μπορεί να συλληφθεί και μια τάξη που δεν μπορεί να συλληφθεί. Ανέκαθεν το υποψιαζόμασταν, τώρα όμως αποτελεί δημόσια παραδοχή».

Ή, για να το πούμε αλλιώς, αν έχεις χρήμα διάβαινε. Οι υπόλοιποι, ας φάνε παντεσπάνι…