Επί του εδάφους και ούτω βοήσωμεν

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Κατά πρώτον, συμφωνούμε με την ελληνική πρόταση περί διεθνούς συνόδου «υψηλού επιπέδου» στην Αθήνα για την κλιματική αλλαγή το 2020, όπως τη διατύπωσε ο Ελληνας πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στην τρέχουσα σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα, στη Νέα Υόρκη.

Επισήμανε, ενδεικτικά, ο κ. Μητσοτάκης ότι: «Η χώρα μου προτίθεται να συγκαλέσει σύνοδο υψηλού επιπέδου το προσεχές έτος στην Αθήνα, με στόχο την υιοθέτηση δήλωσης για την προστασία της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Το 2020 σηματοδοτεί 2.500 χρόνια από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η αθηναϊκή νίκη άνοιξε τον δρόμο για τον χρυσό αιώνα της κλασικής ελληνικής Αθήνας. Υπό τη σκιά της Ακρόπολης, ας υποσχεθούμε ότι ένα μνημείο που έχει επιβιώσει για 25 αιώνες θα συνεχίσει να αποτελεί φάρο ομορφιάς και φυσικής ισορροπίας που θα εκτιμηθεί από τις γενιές που έρχονται».

Η ελληνική πρόταση, διαβάσαμε, που κατέθεσε στον ΟΗΕ η Διεύθυνση Κλιματικής Αλλαγής του υπουργείου Εξωτερικών βάσει εισηγήσεων του Κέντρου Ερευνας Φυσικής της Ατμόσφαιρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών, υποστηρίζεται από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό και την UNESCO και είναι στις προτάσεις προς συζήτηση που επέλεξε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.

Να το δούμε και να το πιστέψουμε! Πολλά έχουνε δει τα μάτια μας από ανάλογες προτάσεις που διακηρύχθηκαν σαν ορόσημα και κατέληξαν τουριστικές ατραξιόν· βοήθησε και το ελληνικό καλοκαίρι! Εξαίρουμε δε τη συνετή αποφυγή του Ελληνα πρωθυπουργού να θέσει «υπό την σκιά της Ακρόπολης» και το «δάνειο» των κλεμμένων γλυπτών του Παρθενώνα, του οποίου προσφάτως είχε την έμπνευση. Δεν μεμψιμοιρούμε ούτε… κασσανδρίζουμε! Απλώς, όταν ακούμε πολλά κεράσια, βαστάμε μικρό καλάθι. Επί του εδάφους (στην πράξη) και ούτω βοήσωμεν…