Ξέραμε, αλλά... εφησυχάζαμε - Από το 2012 είχαν ηχήσει οι καμπάνες για Καστελλόριζο και Κρήτη

Του Δημήτρη Μηλάκα

Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σήμερα με τα ελληνοτουρκικά και να έχουμε μια εικόνα για το πού πάνε τα πράγματα επιβάλλεται να τοποθετήσουμε το μέλλον, που είναι αόρατο, πίσω μας και να βρεθούμε αντιμέτωποι με το παρελθόν, διότι μόνο αυτό μπορούμε να δούμε. Κάτι τέτοιο βέβαια προϋποθέτει ότι δεν έχουμε χάσει τη μνήμη μας. Μόνο έτσι, κοιτώντας κατάματα το παρελθόν, μπορούμε να καταλάβουμε «γιατί φτάσαμε εδώ» και να διαμορφώσουμε, ίσως, κάποιο σχέδιο για να αντιμετωπίσουμε τα επερχόμενα οδυνηρά μελλούμενα.

Αυτές τις τελευταίες μέρες το παρόν των ελληνοτουρκικών σχέσεων χαρακτηρίζεται από την επιλογή της Άγκυρας να εκδηλώσει και να διατυπώσει σαφέστατα το μέγιστο των επιδιώξεών της στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου.

Το μνημόνιο / συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία με τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης για την, επί της ουσίας, οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων των δύο χωρών «επικυρώνει» τις γνωστές και πάγιες θέσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, σύμφωνα με τις οποίες τα νησιά σε αυτήν την περιοχή της Γης δεν έχουν δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Με αυτήν την τουρκική «λογική» όχι μόνο το Καστελλόριζο, αλλά ούτε η Ρόδος, η Κάρπαθος και η Κρήτη μπορούν να εμποδίσουν την οριοθέτηση συνόρου μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Καθώς αυτή η τουρκική θέση έχει διατυπωθεί εδώ και δεκαετίες, τίποτε δεν δικαιολογεί την αμηχανία – και κυρίως τη μη ετοιμότητα – της Αθήνας να αντιμετωπίσει την υλοποίηση των διακηρυγμένων τουρκικών επιδιώξεων.

Κοιτώντας προς τα πίσω στον χρόνο μπορεί κάποιος να δει βήμα προς βήμα την πορεία που οδήγησε τις τουρκικές διεκδικήσεις νότια της Κρήτης στο Λιβυκό Πέλαγος. Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτά τα βήματα γυρνώντας προς τα πίσω και καταλήγοντας στο μακρινό 1973, χρονιά - αφετηρία της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης για την κυριαρχία στο Αιγαίο.

«Θέα» στο Καστελλόριζο

Το προηγούμενο τουρκικό βήμα πριν από την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου είχε γίνει επτά χρόνια νωρίτερα. Την Παρασκευή 28 Απριλίου 2012 – σε μια περίοδο που η Ελλάδα βίωνε την οικονομική χρεοκοπία και τις ωδίνες αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού – η τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως υλοποιεί απόφαση της τουρκικής Βουλής και δημοσιεύει χάρτες θαλάσσιων περιοχών μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου.

Αυτές οι θαλάσσιες περιοχές, που προκύπτουν με την εξαφάνιση κάθε δικαιώματος των ελληνικών νησιών (Ρόδος - Καστελόριζο), παραχωρούνται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην κρατική τουρκική εταιρεία πετρελαίου.

Έκτοτε και μέχρι σήμερα η Τουρκία συχνά - πυκνά υπενθυμίζει τα δικαιώματά της στην περιοχή εκδίδοντας Navtex για την πραγματοποίηση στρατιωτικών ασκήσεων. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του δεν βρήκε χρόνο να ασχοληθεί με την αντιμετώπιση της τουρκικής κίνησης όταν αυτή εκδηλώθηκε, την άνοιξη του 2012.

Έτσι, με το πέρασμα του χρόνου, ένα ακόμη ζήτημα (η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου) προστέθηκε στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών προβλημάτων που υποχρεώνονται να διαχειριστούν οι ελληνικές κυβερνήσεις, δημιουργώντας ταυτόχρονα τη βάση για την επέκταση (επτά χρόνια αργότερα, το 2019) των τουρκικών φιλοδοξιών μέχρι τη νότια Κρήτη και το Λιβυκό Πέλαγος.

Οι συνέπειες των Ιμίων

Για να δει κάποιος πώς η Τουρκία έφτασε στο σημείο να αγνοεί την ύπαρξη ελληνικών κατοικημένων νησιών, όπως το Καστελλόριζο και η Ρόδος, θα πρέπει να κοιτάξει μερικά χρόνια πιο πίσω και να θυμηθεί τα αποτελέσματα της κρίσης των Ιμίων, που εκδηλώθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1996. Τότε, με αμερικανική διαμεσολάβηση, προέκυψε η Συμφωνία της Μαδρίτης.

Με αυτήν τη συμφωνία η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώριζε την ύπαρξη τουρκικών ζωτικών συμφερόντων στο Αιγαίο. Η βάση της τουρκικής επιχειρηματολογίας για την οικοδόμηση των τουρκικών ζωτικών συμφερόντων στο Αιγαίο ήταν ότι υπάρχουν νησιά, νησίδες και βραχονησίδες επί των οποίων η κυριαρχία δεν διευκρινίζεται από τις διεθνείς συνθήκες.

Αυτή η τουρκική επιχειρηματολογία, θα πρέπει να υπογραμμιστεί, έχει αναγνωριστεί στην πράξη από τις ελληνικές κυβερνήσεις, καθώς από την κρίση των Ιμίων και έπειτα οι εν λόγω νησίδες, όπως και πολλές ακόμη κατά μήκος του Αιγαίου, περιγράφουν αυτό που είναι πια γνωστό ως γκρίζες ζώνες από πλευράς κυριαρχίας.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ύστερα από την κρίση των Ιμίων η ελληνική πλευρά έχει προσέλθει σε αλλεπάλληλους γύρους συνομιλιών προκειμένου να διευκρινιστεί τι (από τις γκρίζες νησίδες) ανήκει σε ποιον, ώστε οι δύο χώρες να μπορέσουν να καταλήξουν σε μια συμφωνία οριοθετώντας την υφαλοκρηπίδα τους.

Στην πράξη, ωστόσο, αποτέλεσμα αυτών των συνομιλιών είναι η αναγνώριση των τουρκικών ζωτικών συμφερόντων και η έμμεση αναγνώριση της τουρκικής θεωρίας περί ύπαρξης γκρίζων ζωνών. Κάτι που τελικά οδήγησε δεκαέξι χρόνια αργότερα, το 2012, στην προέκταση των τουρκικών διεκδικήσεων νοτιότερα, μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου.

Ισχυρές ψευδαισθήσεις

Αυτά τα δεκαέξι χρόνια που μεσολάβησαν από την κρίση των Ιμίων μέχρι το 2012 που διατυπώθηκαν ρητά οι τουρκικές διεκδικήσεις μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου έχουν μια ιδιαίτερη σημασία, καθώς από τη μία αποτυπώνεται η ελληνική οικονομική (και όχι μόνο) παρακμή και από την άλλη αναδύεται το σύστημα εξουσίας του Ταγίπ Ερντογάν, το οποίο, είτε μας αρέσει είτε όχι, κατάφερε να δημιουργήσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση της Τουρκίας με βάσιμες φιλοδοξίες περιφερειακής δύναμης.

Ακριβώς την ίδια περίοδο που η Τουρκία έθετε τις βάσεις της ισχύος της η Ελλάδα βρισκόταν στον κόσμο των ψευδαισθήσεών της. Η «ισχυρή Ελλάδα» του Κώστα Σημίτη ήταν φανερό – για όποιον ήθελε να δει – πως έμοιαζε περισσότερο με χρηματιστηριακή φούσκα παρά με χώρα συντεταγμένη πίσω από ένα σχέδιο. Η κομπίνα με την Goldman Sachs για την ένταξη της χώρας στο ευρώ απλώς περιγράφει τη διάχυτη αποφορά της λαμογιάς και της αρπαχτής, η οποία κυριάρχησε στη χώρα.

Τότε, ανάμεσα στ’ άλλα, υλοποιήθηκε και το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Το αποτέλεσμα αυτών των ασύλληπτου μεγέθους δαπανών είναι πως η χώρα είναι σήμερα γυμνή απέναντι στην τουρκική υπεροπλία. Το γεγονός ότι δύο υπουργοί Άμυνας (Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου) του Σημίτη πιάστηκαν με τη γίδα (των εξοπλιστικών μιζών) στην πλάτη μάλλον περιγράφει επακριβώς τι συνέβη εκείνα τα ένδοξα χρόνια.

Το 1973 ξεκίνησαν όλα

Ας πάμε ακόμη πιο πίσω για να δούμε τι ήταν αυτό που προκάλεσε την κρίση των Ιμίων. Οι βεβαιότητες ή προσδοκίες περί ύπαρξης πετρελαίου στο Αιγαίο εμφανίζονται ζωηρά στο προσκήνιο το 1973.

Η χούντα των συνταγματαρχών – μαριονέτα των Αμερικανών, ας μην το ξεχνάμε – προχώρησε σε ερευνητικές γεωτρήσεις νοτιοανατολικά της Λήμνου. Οι έρευνες έγιναν, εννοείται, από αμερικανική εταιρεία και δεν προκάλεσαν, εκείνη τη στιγμή, την παραμικρή αντίδραση από την πλευρά της Τουρκίας.

Η αντίδραση της Άγκυρας άρχισε να εκδηλώνεται τον Νοέμβριο του 1973, όταν τα θεμέλια του ελληνικού δικτατορικού καθεστώτος άρχισαν να τρίζουν με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τα ενδοχουντικά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών με τον παραμερισμό του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη.

Τότε ακριβώς, τον Νοέμβριο του 1973, η Άγκυρα δημοσίευσε χάρτες στην εφημερίδα της τουρκικής κυβέρνησης παραχωρώντας περιοχές για έρευνα και εκμετάλλευση που βρίσκονταν βορειοδυτικά της Λέσβου και της Χίου και ανατολικά των νησιών Σαμοθράκη, Λήμνος και Άγιος Ευστράτιος. Λίγο αργότερα, στις 18 Ιουλίου 1974, η Τουρκία εκδίδει νέες άδειες για γεωτρήσεις σε περιοχές δυτικά των Δωδεκανήσων, αγνοώντας την υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών (Δωδεκάνησα - Κυκλάδες).

Ήταν η πρώτη απροκάλυπτη τουρκική διεκδίκηση επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Στις διαμαρτυρίες της Αθήνας η Άγκυρα απάντησε με την πραγματοποίηση νέων ερευνών στο Αιγαίο με το ερευνητικό σκάφος «Chandarli», το οποίο συνοδευόταν από 37 πλοία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού! Η ελληνοτουρκική ένταση στο Αιγαίο έναν χρόνο αργότερα, το καλοκαίρι του 1974, ξεσπά πάνω στις ανοιχτές πληγές της Κύπρου, με τις γνωστές τραγικές συνέπειες...

Δύο χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο η Τουρκία, τον Ιούλιο του 1976, βγάζει ένα ακόμη ερευνητικό πλοίο της στο Αιγαίο, το «Hora», αγνοώντας την ελληνική πρόταση για παραπομπή του διακανονισμού της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Το «Hora» στις 6 και 7 Αυγούστου 1976 παραβίασε την ελληνική υφαλοκρηπίδα στις περιοχές γύρω από τη Λήμνο και τη Λέσβο κλιμακώνοντας επικίνδυνα την κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Τη σύγκρουση αποσόβησε η υπογραφή του «εμπιστευτικού» Πρωτοκόλλου της Βέρνης, με το οποίο οι δύο χώρες συμφώνησαν να απέχουν από έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές οι οποίες «θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις διαπραγματεύσεις για την υφαλοκρηπίδα». Από τότε οι τουρκικές απόψεις περί των ιδιαιτεροτήτων του Αιγαίου «νομιμοποιούνται», καθώς διατυπώνονται σε κείμενο που συνυπογράφει η ελληνική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή...

Οι προσπάθειες των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου για τη διερεύνηση των δυνατοτήτων αξιοποίησης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας συνάντησαν τη σφοδρή αντίδραση της Άγκυρας, η οποία κλιμακώθηκε με την κρίση που ξέσπασε τον Μάρτιο του 1987 οδηγώντας ακόμη μια φορά Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου.

Η Τουρκία, κρατώντας στο χέρι το Πρωτόκολλο της Βέρνης, όχι μόνο υπενθύμισε την ελληνική δέσμευση για μη πραγματοποίηση ερευνών στο Αιγαίο, αλλά φρόντισε να προχωρήσει ένα ακόμη βήμα μετατρέποντάς το σε μια ευρύτερη συμφωνία: τη Συμφωνία της Βουλιαγμένης, την οποία προετοίμασαν κατά τη συνάντησή τους στο Νταβός της Ελβετίας οι ηγέτες των δύο χωρών Ανδρέας Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ.

Η συμφωνία υπογράφτηκε στη Βουλιαγμένη, στις 27 Μαΐου 1988, μεταξύ των τότε υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας Κάρολου Παπούλια και της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ. Με αυτήν τη συμφωνία – αποτέλεσμα της κρίσης του 1987 – άνοιξε ο δρόμος για έναν, υπό αμερικανονατοϊκή κηδεμονία, ελληνοτουρκικό διάλογο.

Η Συμφωνία της Βουλιαγμένης, εκτός από το κοινό ανακοινωθέν – όπου θίγονται γενικά ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ανάμεσά τους και «η καταπολέμηση της τρομοκρατίας» – περιλάμβανε τέσσερα κείμενα. Το βασικότερο είναι το περίφημο μνημόνιο που περιλαμβάνει τα λεγόμενα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Ακολουθούσαν τρία ακόμη κείμενα, που αναφέρονταν και αποσκοπούσαν:

● Στο ξεμπλοκάρισμα των έργων υποδομής του ΝΑΤΟ σε Ελλάδα και Τουρκία (απαρχή της διοικητικής - επιχειρησιακής ενοποίησης της περιοχής κάτω από την αμερικανική ομπρέλα του ΝΑΤΟ).

● Στην αποφυγή προκλητικών δηλώσεων από τις δύο πλευρές (παγίωση της κατάστασης, δηλαδή, των τουρκικών αμφισβητήσεων).

● Και μια ρύθμιση για την κατάργηση των θεωρήσεων των τουρκικών διπλωματικών διαβατηρίων (δημιουργία και προβολή μιας ψευδούς εικόνας προσέγγισης).

Επιστροφή στο μέλλον: Τι επιφυλάσσει το μέλλον έχουμε την εντύπωση ότι δεν είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στις εξελίξεις των ελληνοτουρκικών από το 1973 μέχρι σήμερα...

«Χωρίς κανόνια δεν θα υπάρξει βούτυρο»

Στον καλύτερο «τελάλη» των πολυεθνικών όπλων μεταβλήθηκε ο βουλευτής της ΝΔ Μ. Χαρακόπουλος μέσα από ένα κρεσέντο κινδυνολογίας...

 γράφει ο Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος  

Στον καλύτερο «τελάλη» των πολυεθνικών όπλων μετατράπηκε ο πρόεδρος της Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας Μάξιμος Χαρακόπουλος.

Από το βήμα της Βουλής ο «γαλάζιος» βουλευτής σε ένα κρεσέντο κινδυνολογίας και πατώντας πάνω στην τουρκική επιθετικότητα του τελευταίου διαστήματα πρόταξε την ανάγκη αύξησης των κονδυλίων για στρατιωτικές δαπάνες ισχυριζόμενος στην διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια για τον προϋπολογισμό πως «χωρίς κανόνια δεν θα υπάρξει βούτυρο»…

Ταυτόχρονα ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε υποχρεωτική στράτευση στα 18 έτη και σε αύξηση της θητείας!

«Η χώρα επιβάλλεται να προχωρήσει άμεσα σε ενίσχυση των Ενόπλων της Δυνάμεων. Στη γειτονιά που ζούμε είναι αφελές να νομίζει κανείς ότι χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ικανές να εγγυηθούν την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα, μπορούμε να διασφαλίσουμε την ειρήνη. (…) θέλω να πιστεύω ότι μετά το κρεσέντο των τουρκικών προκλήσεων συνειδητοποιούν όλοι ότι πλέον είναι ζήτημα εθνικής ύπαρξης η ενίσχυση της αποτρεπτικής δυνατότητας της χώρας», ανέφερε ο Χαρακόπουλος και πρόσθεσε: «Οφείλουμε να δούμε άμεσα ένα ολοκληρωμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα σε βάθος χρόνου. Μπορεί μετά από δέκα χρόνια κρίσης όλοι να ζητούν βούτυρο. Φοβούμαι, όμως, ότι χωρίς κανόνια, δεν θα υπάρχει και βούτυρο».

Τι μας ζήτησε ο κ. Χαρακόπουλος; Να αποδεχτούμε τη φτώχεια. Την αύξηση των φόρων. Τους μισθούς πείνας. Να μην διεκδικήσουμε …«βούτυρο» γιατί κινδυνεύουμε. Να αποδεχτούμε την αγορά νέων όπλων για την …άμυνα της χώρας.

«Θα ήθελα, λοιπόν, στον επόμενο προϋπολογισμό, κύριοι Υπουργοί, να δω αύξηση των αμυντικών δαπανών» πρόσθεσε και αναφερόμενος στην στρατιωτική θητεία είπε: «Και κάτι ακόμη. Δεν μπορεί να είναι θέμα ταμπού η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, λόγω του πολιτικού κόστους. Επίσης πιστεύω ότι πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά τη στράτευση στα δεκαοκτώ, αμέσως μετά το Λύκειο, όπως συμβαίνει στην Κύπρο και στο Ισραήλ».

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα πίσω από τις κινδυνολογικές «κορώνες» του κ. Χαρακόπουλου; Ποιοι θα είναι οι κερδισμένοι από πιθανά νέα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδας; Οι αγορές όπλων εξασφαλίζουν την άμυνα της χώρας;

Οι ελληνικές κυβερνήσεις από την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ μέχρι και τώρα καταβάλλουν αγόγγυστα και αδιάλειπτα περισσότερο από το 2% του ελληνικού ΑΕΠ τροφοδοτώντας την ακόρεστη δίψα των (αμερικανικών βρετανικών, γερμανικών, γαλλικών κατά κύριο λόγο) πολεμικών βιομηχανιών για παραγγελίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις τις εποχές της ισχυρής Ελλάδας έφτασαν τις αμυντικές δαπάνες έως το 3,5% του ΑΕΠ.  Οι εξοπλιστικές δαπάνες, σύμφωνα με τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς συνέβαλαν κατά 25% στη δημιουργία του ελληνικού χρέους.

Η Ελλάδα είναι σταθερά στους 5 μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων στον κόσμο και με βάση που κατευθύνονται οι οικονομικοί της πόροι τα τελευταία 35 χρόνια μπορεί δίκαια να χαρακτηριστεί ως « μεγάλος ευεργέτης» των πολεμικών βιομηχανιών των ΗΠΑ, Γερμανίας και Γαλλίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των εκθέσεων του Διεθνούς Ινστιτούτου Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό (SIPRI), όπως τα είχε παρουσιάσει συγκεντρωμένα το pontiki.gr, η Ελλάδα για την περίοδο 1974-2010 (σε σταθερές τιμές έτους 1990) αγόρασε:

● από τις ΗΠΑ όπλα αξίας 15,5 δισ. δολαρίων,

● από τη Γερμανία όπλα 6.5 δισ. δολ.,

● από τη Γαλλία όπλα αξίας 4,1 δισ. δολ.,

● από την Ολλανδία όπλα αξίας 2.1 δισ ευρώ,

● από τη Ρωσία όπλα αξίας 1 δισ. ευρώ,

● από την Ιταλία όπλα αξίας 879 εκατ. δολ.

Ακόμη είναι αξιοσημείωτο ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του SIPRI, η Ελλάδα μετά το 1974 εισάγει σταθερά κατά μέσο όρο και σε ετήσια βάση

● Το 3,74% των όπλων που εξάγουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ!

● Το 9,64% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γερμανία.

● Το 5,51% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γαλλία.

Επίσης την εποχή της «ισχυρής Ελλάδας» του Κ. Σημίτη, την πενταετία 2001 – 2005, η χώρα ήταν πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ και δέκατη στις εισαγωγές όπλων μεταξύ όλων των χωρών του κόσμου, κατέχοντας ως χώρα εισαγωγής το 4% της παγκόσμιας «πίτας» των εξαγωγών όπλων που γίνονται από όλες τις χώρες! Στην λίστα των παγκόσμιων «πρωταθλητών» στις εισαγωγές όπλων παρέμεινε η Ελλάδα και κατά το διάστημα που χρεοκοπούσε!

Ωστόσο παρά τα θηριώδη ποσά που έχουν δαπανηθεί για εξοπλισμούς η χώρα σήμερα δεν έχει επαρκή αποτρεπτική δυνατότητα; Η απάντηση έχει δοθεί εδώ και καιρό από καθ’ ύλην αρμόδιο:

Μια χαρακτηριστική σύνοψη του τρόπου δόμησης των ελληνικών εξοπλιστικών δαπανών τη χρωστάμε σε έναν εξ επαγγέλματος ειδικό επί του θέματος: Ο πρώην αρχηγός και ΓΕΣ στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης, ο οποίος καταθέτοντας στις 17/11/2008, ως μάρτυρας σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, που διερευνούσε τις προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων, που έγιναν επί υπουργίας των Α. Τσοχατζόπουλου και Γ. Παπαντωνίου, είχε πει ότι η Ελλάδα επί πολλά χρόνια δεχόταν από τις ΗΠΑ ό,τι περίσσευε, αφού «παίρναμε οπλικά συστήματα τα οποία ήταν σάπια, με τις λεγόμενες βοήθειες και τα προγράμματα FMF. Ό,τι περίσσευε μας δίνανε». Η μονόπλευρη, συνέχισε ο ίδιος, οδός προμήθειας ορισμένων οπλικών συστημάτων κυρίως από τους Αμερικανούς «μας δημιούργησε προβλήματα στις σχέσεις μας και στις επιχειρήσεις μας, αν κάναμε, με τους Τούρκους. Το ΝΑΤΟ μπορεί να μας κάνει παρεμβολές όποτε θέλει», συνέχισε ο στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης και υπογράμμισε  ότι η Ελλάδα διαθέτει ήδη αρκετά όπλα για το ΝΑΤΟ. «Πρέπει κάποτε να κρατάμε και κάποια οπλικά συστήματα για τη δική μας την άμυνα γιατί το ΝΑΤΟ, όταν κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία δε θα μας βοηθήσει, όπως ξέρετε».

Συμπέρασμα: Τα όπλα που αγόραζαν οι ελληνικές κυβερνήσεις υπερχρεώνοντας τον ελληνικό λαό είτε ήταν «σάπια», είτε τα παραχωρούσαμε για τις ΝΑΤΟϊκές ανάγκες! Και σε καμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζουν επαρκώς τη χώρα απέναντι στην Τουρκία, όπως ομολογούν πρώην ανώτατοι στρατιωτικοί!

Οι κινδυνολογικές κορώνες λοιπόν του κ. Χαρακόπουλου έναν μόνο κερδισμένο έχουν: Τα μονοπώλια όπλων που θα βγάλουν αρκετό «βούτυρο» από τα κανόνια που θα πουλήσουν…

O δημοσιογράφος Κώστας Βάρναλης - Αφιέρωμα του Αρχείου της ΕΡΤ

Φέτος συμπληρώνονται 45 χρόνια από το θάνατο του σημαντικού λογοτέχνη Κώστα Βάρναλη, στις 16 Δεκεμβρίου 1974. Το Αρχείο της ΕΡΤ, τιμώντας τη μνήμη του παρουσιάζει στην ιστοσελίδα ert.gr/news/arxeio-afierwmata/ δύο τεκμήρια από τις συλλογές του. Πρόκειται για την εκπομπή «Εποχές και συγγραφείς» και πλάνα (με φυσικό ήχο) της κηδείας του από το Αρχείο Ειδήσεων της περιόδου 1974.

«Εποχές και συγγραφείς» Κώστας Βάρναλης

Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς «Εποχές και Συγγραφείς» παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του ποιητή Κώστα Βάρναλη (1884 – 1974). Παρατίθενται πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή του, τις σπουδές του στην Ελλάδα και τη Γαλλία, τη συμμετοχή του στον αγώνα των δημοτικιστών και στον διορισμό του ως καθηγητή στη δημόσια εκπαίδευση. Γίνεται αναφορά στις τρεις περιόδους του ποιητικού του έργου: στη συμβολιστική περίοδο (1908-1918), όπου συνθέτει κυρίως σονέτα, στην περίοδο η οποία σηματοδοτείται από το ποίημα «Προσκυνητής» (1919) και τέλος στην περίοδο από το 1922 και μετά, κατά την οποία οριστικοποιείται η μεταστροφή του στον διαλεκτικό υλισμό και τον μαρξισμό, μεταστροφή που αντανακλάται στην ποίησή του. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην παύση του από τη δημόσια εκπαίδευση το 1925 λόγω της σύνθεσής του «Το φως που καίει», όπου γίνεται πλέον εκφραστής του λούμπεν προλεταριάτου. Σχολιάζεται το μείζον έργο του «Σκλάβοι Πολιορκημένοι» (1927), το οποίο εντάσσεται στην αντιπολεμική φιλολογία της εποχής και άσκησε μεγάλη επίδραση στους ομοτέχνους του. Αναφορά γίνεται επίσης στην ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής, αλλά και στο αξιόλογο πεζογράφημά του «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη».

Στη διάρκεια της εκπομπής το έργο του ποιητή αποτιμούν ομότεχνοί του και κριτικοί λογοτεχνίας. Συγκεκριμένα μιλούν οι: Γιάννης Δάλλας,  Αλέξης Αργυρίου και Αλέξης Ζήρας, ενώ παράλληλα προβάλλεται πλούσιο οπτικοακουστικό αρχειακό υλικό από τα ιστορικά γεγονότα που σφράγισαν την εποχή του. Περιλαμβάνεται επίσης ηχητικό ντοκουμέντο στο οποίο ο Κώστας Βάρναλης διαβάζει ποιήματά του, καθώς και πλάνα αρχείου από τη βράβευσή του με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1959.

Σκηνοθεσία: Τάσος Ψαρράς

Έτος παραγωγής: 2001

Ιστορικό Αρχείο ΕΡΤ - Γεγονότα δεκαετίας 1970

Τεκμήριο από το Αρχείο Ειδήσεων της περιόδου 1974, στο οποίο έχουν καταγραφεί πλάνα (με φυσικό ήχο) της κηδείας του λογοτέχνη Κώστα Βάρναλη.

Παρουσία μελών της Κυβέρνησης, εκπροσώπων του πολιτικού και πνευματικού κόσμου, αλλά και χιλιάδων πολιτών τελείται στις 18 Δεκεμβρίου 1974 η κηδεία του λογοτέχνη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Διακρίνονται μεταξύ των παρισταμένων, ο πρώην πρωθυπουργός, ακαδημαϊκός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως Παναγιώτης (Τάκης) Λαμπρίας, ο βουλευτής Β’ Αθηνών του ΠΑΣΟΚ Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, η βουλευτής Α’ Αθηνών της ΝΔ Άννα Συνοδινού, η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιάννης Ρίτσος, καθώς και η χήρα του λογοτέχνη, ποιήτρια Δώρα Μοάτσου-Βάρναλη.

Δείτε το αφιέρωμα στη διεύθυνση:  ert.gr/arxeio-afierwmata/kostas-varnalis-16-dekemvrioy-1974-2/

Πηγή

Μπίστης, Λιάκος, Παναγιώτου κατά Πολάκη: Κι όμως, εμφύλιος στον ΣΥΡΙΖΑ για τα μάτια του Σημίτη

Τριγμούς στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί ο Κώστας Σημίτης, καθώς τρία στελέχη από την Προοδευτική Συμμαχία αντιδρούν στην επίθεση τπου εξαπέλυσε ο Παύλος Πολάκης μέσω του facebook, με άκρως απαξιωτικό ύφος, στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού  για το άρθρο του στα ΝΕΑ.

Συγκεκριμένα με κοινή δήλωσή τους οι Αντώνης Λιάκος, Νίκος Μπίστης και Παναγιώτης Παναγιώτου εγκαλούν τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Υγείας για το ύφος της κριτικής του - αλλά και το περιεχόμενο καθώς κάνουν λόγο για «αναχρονιστικές και εθνικιστικές προσεγγίσεις»- που όπως αναφέρουν μετατρέπεται σε «προσωπικό λίβελο».

Πιο συγκεκριμένα αναφέρουν:

«Είναι δικαίωμα του Παύλου Πολάκη να κρίνει και να επικρίνει την διακυβέρνηση Σημίτη. Ακόμα και όταν άθελα του -όπως πιστεύουμε - η κριτική του στα εθνικά θέματα ταυτίζεται με αναχρονιστικές και εθνικιστικές προσεγγίσεις. Όταν όμως η κριτική μετατρέπεται σε προσωπικό λίβελο και εκτρέπεται σε απαράδεκτους χαρακτηρισμούς βλάπτει σοβαρά την υπόθεση της ανασυγκρότησης της σύγχρονης Αριστεράς. Το ύφος στην πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να συμβαδίζει με το ήθος της Αριστεράς. Αυτή είναι απαίτηση του κόσμου που ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία».

  

Υπενθυμίζεται ότι με αφορμή το άρθρο του στα ΝΕΑ και την επίρριψη ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση με την Τουρκία στην κυβέρνηση Καραμανλή ο Πάυλος Πολάκης καταφέρθηκε κατά του πρώην πρωθυπουργού υπενθυμίζοντας το «γκριζάρισμα» των Ιμίων, αλλά δεν έμεινε εκεί, αφού θύμισε συνολικά τα πεπραγμένα Σημίτη (χρηματιστήριο, Ολυμπιακούς Αγώνες κλπ).

Πολάκης σε Σημίτη: Άι πιες το τσάι σου, αρκετά πρόσφερες στον τόπο

«ΣΗΜΙΤΗ !!!! ΑΕΙ κρύψου σε καμία τρύπα που εχεις και άποψη για τα εθνικά. Με τη στάση σου "γκριζαριστηκαν"τα ΙΜΙΑ.εσυ ΕΔΩΣΕΣ τον Οτσαλάν στους Τούρκους ,Εσυ έκανες "νόμο κίνησης"της ελληνικής κοινωνίας τη μίζα και το μαύρο χρήμα ,Εσυ έφαγες τα λεφτά του κοσμάκη στο Χρηματιστήριο ,εσυ εστησες το πάρτυ των Ολυμπιακών του 2004 με την Αγγελοπουλου,απο σένα και τον Κοσμιδη ξεκίνησε το 1997 το μεγάλο πάρτυ με τη φαρμακευτική δαπάνη !!!

ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΙ ΜΙΛΑΣ ΑΚΟΜΑ;;;;;

Ο "εκσυγχρονισμός" σου ήταν σάπιος και οδήγησε ,μαζι με αυτα που εκανε ο Καραμανλής μετα στη ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ της χώρας !

Τι θέλεις Να θυμισεις στο Κυριακο Μητσοτακη πως επι των ημερών σου διορίστηκε μεςω Καρατζα στην εθνική τράπεζα ,για να βάλεις υποψηφιότητα για πρόεδρος;;;

ΑΕΙ πιες το τσάι σου ,ΑΡΚΕΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ,ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ....», έγραψε ο πρώην υπουργός Υγείας.

πηγή

Ξεβράκωτοι και ψηφισμένοι

Γράφει η Νόρα Ράλλη

Ηταν μια υγρή και σκοτεινή νύχτα... Μπορεί η εν λόγω πρόταση να θεωρείται ως η χειρότερη αρχή λογοτεχνικού έργου, ωστόσο στην περίπτωσή μας κολλάει ταμάμ.

Ηταν μια υγρή και σκοτεινή νύχτα, λοιπόν. Τω καιρώ εκείνω δεν υπήρχαν κλομπ, χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Υπήρχε όμως και πάλι ένας Παμμέγιστος με τριακόσια μάτια, που όλα τα έβλεπε, και τριακόσιους τόνους σοφία, που όλα τα ήξερε. Καθότι Υπερεξούσιος, οι από κάτω πολύ τον τρέμανε και κιχ δεν βγάζανε. Κάθε του φιρμάνι, εντολή! Τόσος ήταν ο φόβος τους, που αντί για φασίστα τον είπανε «Πάνσοφο» και «Ευεργέτη». Αντί για αρχιρουφιάνο, «Πανταχού Παρών - Ορατών τε Πάντων και Αοράτων». Και αντί για δικτάτορα, τον είπανε «Πατέρα Παντοκράτορα».

Συμβαίνουν αυτά στην Ιστορία, ούτε οι πρώτοι ήταν που το κάναν, ούτε οι τελευταίοι. Είθισται, σαν δε μπορούμε ν' αποδεχτούμε τη δειλία και τη μιζέρια μας ως συνειδητές επιλογές ζωής, να βρίσκουμε... ουουου! Δεκάδες ονόματα βρίσκουμε (πάντα πομπώδη) για να δικαιολογήσουμε τ' αδικαιολόγητα. Αλλά είπαμε: αυτά πάντα συνέβαιναν, ειδικά τότε, τα βιβλικά και μεταβιβλικά χρόνια, τρέχα γύρευε να εξηγήσεις, κακόμοιροι άνθρωποι ήταν, δεν τους κακιώνουμε.

Εκείνη την υγρή και σκοτεινή νύχτα, το λοιπόν, ο Παμμέγιστος Αρχιρουφιάνος αποφάσισε να καταστρέψει τους «πονηρούς» της πλάσης Του. Ποιους δηλαδή; Οσους δεν έσκυβαν το κεφάλι στις Εντολές του, τις παραμέριζαν κατά πώς τους βόλευε και ζούσαν κατά πώς τους κάπνιζε.

Τα παίρνει στο πάνσοφο κρανίο του ο Ορατών τε Πάντων και μια και δεν υπήρχαν τότε κλομπ, χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, έριξε μια βροχή, μα τι βροχή! «Απόψε ανοίξαν οι ουρανοί, απόψε κάποιος θα χαθεί» ένα πράμα. Το αυτό και έγινε. Χάθηκε κόσμος και ντουνιάς. Ούτε ρέματα είχαν προλάβει να μπαζώσουν, μήτε δάση να ξεριζώσουν, κι όμως! Δεν γλίτωσε κανείς από δαύτους.

Μόνο ένας. Με ταλέντο στην κολεγιά και το γλείψιμο. Που «λέγε λέγε», «γλείψε γλείψε» κατόρθωσε και την έβγαλε καθαρή. Και αυτός και τα μούλικά του. Μια βάρκα έφτιαξε, έβαλε μέσα και κάποια ζώα για ξεκάρφωμα και περίμενε πότε θα σταματήσει ο κατακλυσμός κι ο χαλασμός, να πιάσει στεριά και να κυριεύσει και πάλι, ως Νέος Ανθρωπος, τη Γη.

Τόσα χρόνια που ακούω αυτή την ιστορία, απορία το 'χω: άντε κι έκοψε η βροχή, άντε και πιάσανε λιμάνι. Τόσα πτώματα τριγύρω τι τα κάνανε; Ανοιξε η γης και τα κατάπιε; Τα τσιράκια τού Εν Λόγω («ευαγγελιστές» τούς είπανε μετά) δεν το εξηγούν και μ' έχουν αφήσει να ψάχνω απαντήσεις επί ματαίω.

Πάντως κάπως έτσι ξανάρχισαν όλα. Μέσα στη λασπουριά και την πτωμαΐλα. Με αποτέλεσμα να μη δούμε ποτέ «επί Γης ειρήνη». Να μην τη ζήσουμε ποτέ αυτή τη ρημάδα την «εν ανθρώποις ευδοκία». Κάποιοι βέβαια και ευδόκησαν και ευδοκίμησαν. Ετσι είναι μαθές. Οταν πτώματα είναι κάτω απ' τα πόδια σου, αναγκαστικά επί πτωμάτων θα πατήσεις για να επιβιώσεις. Με τον καιρό (και τη σωστή προπαγάνδα), μαθαίνεις και να σου αρέσει.

Αυτός ο καιρός ήρθε και κάπως έτσι αριβάραμε στο σήμερα. Από τους λασπωμένους ζωντανούς και τους ξεβρασμένους νεκρούς περάσαμε στους χρυσαφένιους θεσμικούς και τους αγριεμένους αυλικούς τους. Με τα κλομπ, τα χημικά και τις χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Με τα ξεβρακώματα και τα ξεβρακωμένα κόμματα. Με όσους μας ξεβρακώνουν με τη βία και με όσους κυκλοφορούν (εκ ιδεολογικής πεποιθήσεως) ξεβράκωτοι και (εκ κληρονομικής χάριτος) ψηφισμένοι.

«Ψέμα η ακραία καταστολή» είπε. «Δεν υπήρξε!». «Οι άντρες των ΜΑΤ δεν εξευτέλισαν διαδηλωτές». Ο δικός μας σύγχρονος Ορατών τε Πάντων τα είπε αυτά. Αυτός που κάνει τα ορατά αόρατα (δεν είναι υπουργός αυτός. Πρωτοποριακό υγρό πιάτων είναι).

Η άλλη στη Χιλή είδε «κάτι εξωγήινους να διαδηλώνουν», ο άλλος στη Βραζιλία κάτι «δεντράκια που κάηκαν», ο τρίτος ο καλύτερος στη Μ. Βρετανία είδε απλά «δικαίωση».

Αυτά «είδαν», αυτά είπαν. Οι υπόλοιποι καθόλου καλά δεν είδατε και αν κάτι άλλο «είδατε», να πάτε να κοιταχτείτε!

Προσοχή, μη ματιαστείτε μονάχα...   

Το κόκκινο παλτουδάκι

της Ελενας Ακρίτα

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με πιάνει μια ντροπή. Ή μάλλον όχι ακριβώς ‘ντροπή’. Μια βοϊδίλα περισσότερο - με όλο τον προσήκοντα σεβασμό στα βόδια. Γύρω μας συμβαίνουν τόσα κι άλλα τόσα κι εγώ χαζεύω σαν παιδί τις στολισμένες βιτρίνες. Δεν μπορώ να κρατηθώ, τις θαυμάζω απεριόριστα ακόμα και τις κακόγουστες. Όπως θαυμάζω τα δέντρα με τα στολίδια. Όλα ωραία μού φαίνονται, όλα ανεξαιρέτως στα εστιατόρια, στις καφετέριες, στο καθαριστήριο της γειτονιάς μου, στο περίπτερο το στολισμένο με φωτάκια, στις φωτογραφίες των φίλων στο φέισμπουκ, τα πάντα όλα σκέτα κουκλιά. Κι όσο πιο λατερνατζίδικα τόσο πιο όμορφα φαντάζουν στα μάτια μου.

Τέτοια είμαι, τώρα θα με μάθω; Από κοριτσάκι μέχρι σήμερα το λαχταρώ όλο το πακέτο. Φώτα, παιχνίδια, δώρα, κορδέλες, και αστεράκια και αγγελάκια, τα γκι τα ου τα μου τα ξου όλα τα θέλω όλα ανεξαιρέτως.

Κι αν είναι κιτς δεν τα φοβάμαι. Αντίθετα τα αγαπώ γιατί με ξανακάνουν παιδί: Τι με ξανακάνουν δηλαδή, ΕΙΜΑΙ παιδί. Τώρα, φέτος και κάθε φέτος. Είμαι παιδί και φοράω το καλό μου το φουστανάκι με το βελουδένιο μπλε φιογκάκι (bleu το βαθύ με προφορά καλέ). Και κορδέλα στα μαλλιά ασορτί με το φόρεμα.

Κι έχω και κόκκινο παλτουδάκι, αμέ; Ολόμαλλο και χουχουλιαστό. Γιατί ο κόσμος μου τότε ήταν ένα παλτουδάκι που όλους τους χωρούσε κι όλους τους ζέσταινε. Γονείς, οικογένεια, φίλους, γείτονες, τα παιδιά της ‘πλατείας του παππού του Παλαμά’ – έτσι την λέγαμε την πλατεία Σιαδήμα στη Φιλοθέη. Κρυφτά και κυνηγητά, πατάτες τηγανητές και μια σοκολατένια φάτνη με τα αρνάκια τα κούτσικα…

Και στο σχολείο, τα θεατρικά εργάκια που έγραφε η διευθύντρια μας η κυρία Ευσταθίου. Τα πρώτα Χριστούγεννα στο ταμπλό βιβάν ήμουνα Παναγία μουγκή και ψιλοκομπάρσα. Τον δεύτερο χρόνο που έγινε ο μπαμπάς μου υπουργός Παιδείας και είχα μέσον, υποδύθηκα εξαίσια - το’ χουν να το λένε, φως μου - την Βάντα την μικρή ανθοπώλιδα στο ομώνυμο έργο παρακαλώ. Κι είχα κι ετοιμοθάνατη μανούλα ασθενή την Μαρίνα της Ε’ Δημοτικού που απήγγειλε βουρκωμένη «η ζωή μου κρέμεται από μια κλωστή κι αφήνω την Βάντα μου να εργαστεί» και σπαράζαν κι οι κιμωλίες.

Το σπίτι με το στολισμένο έλατο μύριζε κάτι πανέμορφο, κάτι απροσδιόριστο, κάτι που δεν είχε όνομα, χρώμα, οσμή. Παλιά το άρωμα αυτό το λέγαμε ‘μαμαδίλα’ μετά δεν το λέγαμε τίποτα. Ένα άρωμα μοναδικό. Που αποσύρθηκε από την κυκλοφορία και δεν υπάρχει πια.

Καλά, ο Άη Βασίλης υπήρχε, αδιαπραγμάτευτο. Κι επειδή στο πατρικό μου δεν είχαμε τζάκι, είχε συνεννοηθεί ο άγιος με τον μπαμπά προσωπικώς να αφήνει τα δώρα στην αποθηκούλα του κήπου. Εκεί τα βρίσκαμε παραμονή Πρωτοχρονιάς σε ένα τραπεζάκι με κόκκινο τραπεζομάντηλο δίπλα στις τσουγκράνες. (Πρωτοχρονιά τα παίρναμε τότε τα δώρα, δώρα χριστουγεννιάτικα μόνο στα παιδάκια που έπαιζαν στο σινεμά. )

Όταν είσαι ένα τόσο δα σκατούλι, στο κόκκινο παλτό σου μέσα χωράνε μόνο οι ομορφιές από μια ζωή κιμπάρισσα που σού τάζει τους εφτά ουρανούς κι έναν ακόμα κάβα. Ούτε που υποψιάζεσαι πως, έξω από το κόκκινο παλτό υπάρχουν βάσανα και πόνος. Τόσο μικρή είσαι. Τόσο αθώα και τόσο ανυποψίαστη. Και τόσο προστατευμένη – ακόμα. (Δυο χρόνια αργότερα, αυτή ίδια ζωή σαν βρεμένη πατσαβούρα στα μούτρα, θα μού έδειχνε το αληθινό της πρόσωπο. Και κανένα κόκκινο παλτό δεν με προστάτευε πια.)

Αυτό το κόκκινο παλτό αναζητώ κάθε Χριστούγεννα. Αυτό το χουχούλιασμα ψάχνω μέσα απ’ την εορταστική μου ψευδαίσθηση. Όμως το παλτό έχει μικρύνει. Και δεν μου μπαίνει πια. Δεν μου χωράει πια. Όμως στη μνήμη μέσα βαθιά, παραμένει κατακόκκινο και τεράστιο και χουχουλιαστό. Στη μνήμη μέσα βαθιά ακόμα αγκαλιάζει όσους αγάπησα κι όσους αγαπώ.

-το κείμενο της Ελενας Ακρίτα είναι από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (14.12.2019)

«Δεν είναι κυρία, είναι Αλβανή»

της Μαριάννας Τζιαντζή  

Δεν ήταν διαδηλωτές αυτοί που ξυλοκοπήθηκαν άγρια την περασμένη Κυριακή από αστυνομικούς, λέει η πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργείου Εξευτελισμού του Πολίτη, ήταν… Εξάρχεια.

«Δεν είναι κυρία, είναι Αλβανή». Αυτό μουρμούρισε ο ταμίας και μάνατζερ σε έναν φούρνο ψευδοπολυτελείας όταν ένας πελάτης, που περίμενε κι αυτός στην ουρά, επισήμανε ότι «η κυρία προηγείται» – ήμουν αυτόπτης μάρτυρας.

Δεν είναι άνθρωποι, είναι μαύροι, λένε εδώ και αιώνες όσοι ασκούν βία σε βάρος μη λευκών.

Δεν είναι γονείς, είναι γκέι λένε όσοι ανατριχιάζουν στην ιδέα της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.

Δεν είναι άνθρωποι, είναι Εβραίοι, είναι Σλάβοι, είναι Τσιγγάνοι, έλεγαν οι χιτλερικοί δικαιολογώντας τη βαρβαρότητα των γενοκτονιών.

Άφθονες είναι οι παραλλαγές του ρατσισμού και το τελευταίο λιθαράκι σ’ αυτό το αποτρόπαιο οικοδόμημα το έριξε ο κ. Χρυσοχοϊδης, με την πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργείου του, που δεν δίνει έμφαση στη θηριωδία των «προστατών» αλλά στην ιδιότητα των θυμάτων τους, για την ακρίβεια στη γεωγραφική τους θέση, στην πλατεία των Εξαρχείων.

Η άρνηση της ανθρώπινης ιδιότητας του «εχθρού» ή κάποιων πτυχών αυτής της ιδιότητας είναι τυπικό χαρακτηριστικό του ολοκληρωτισμού, του ρατσισμού, του φασισμού. Επιπλέον, η άρνηση αυτή δικαιολογεί και νομιμοποιεί την άσκηση βίας σε βάρος του κάθε φορά αντιπάλου.

Αυτό επιβεβαιώνεται από τα πορίσματα μιας έρευνας την οποία διεξήγαν δύο Αμερικανοί πανεπιστημιακοί (οι P.S. Forsher και N.S. Kteily) στην οποία συμμετείχαν περίπου 500 δεδηλωμένοι ακροδεξιοί τη χρονιά της εκλογής του Τραμπ. Όταν τους ζητήθηκε να τοποθετήσουν διάφορες ομάδες σε ένα εξελικτικό διάγραμμα από τον πίθηκο μέχρι τον όρθιο άνθρωπο, οι ακροδεξιοί συστηματικά δεν έδιναν την ιδιότητα του ανθρώπου σε

«Άραβες, μουσουλμάνους, Λατίνους και μαύρους». Συλλογικά, οι ακροδεξιοί τοποθετούσαν αυτές τις ομάδες περίπου στα μισά της εξελικτικής κλίμακας, κάπου ανάμεσα στους χιμπατζήδες και τον Ηοmo sapiens. Την ίδια κατάταξη έκαναν όταν τους ζητήθηκε να τοποθετήσουν στην ίδια κλίμακα «φεμινίστριες, Δημοκράτες, Ρεπουμπλικανούς που αρνούνται να ψηφίσουν τον Τραμπ». Η έρευνα αυτή, που δημοσιεύτηκε το 2017 με τίτλο «Ένα ψυχολογικό προφίλ της άκρας δεξιάς», θεωρείται εξαιρετικά αποκαλυπτική και τα ανατριχιαστικά πορίσματά της δεν αφορούν μόνο τους Αμερικανούς ακροδεξιούς.

Το μήνυμα που στέλνει ο κ. Χρυσοχοϊδης στην κοινωνία είναι ότι ο εξευτελισμός του ανθρώπου είναι νόμιμος εφόσον γίνεται για καλό σκοπό. Μόνο που έτσι η χυδαιότητα, η εκβαρβάρωση δικαιώνεται, «κανονικοποιείται» και μοιραία διαχέεται στο σχολείο, στον δρόμο, στον χώρο εργασίας, στην «καθημερινότητα».

Αν νομίζουμε ότι εμείς οι φρόνιμοι, οι ειρηνικοί διαδηλωτές δεν έχουμε λόγο να ανησυχούμε, τα σημάδια δείχνουν ότι η κρατική βία κάποτε θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Και τα γκρίζα συννεφάκια που σπέρνει η κυβέρνηση θα εξελιχθούν σε αντιδημοκρατική θύελλα.    

Μαθήματα ανάπτυξης προς πολιτικούς από τον πρόεδρο των συνταξιούχων επικουρικής ασφάλισης.!

Ο πρόεδρος συνταξιούχων επικουρικής ασφάλισης Αριστοτέλης Κάντας από την εκπομπή Kontra24 με την Αναστασία Γιάμαλη οπου ήταν καλεσμένος έδωσε «μαθήματα» ανάπτυξης στους πολιτικούς. 

Οπως είπε  η Ανάπτυξη δεν έρχεται με ενστάσεις στο ΣτΕ κατά  των 3ετιών και των αυξήσεων των μισθών, με απολύσεις τραπεζοϋπαλλήλων, με το να διώχνουν 3.000 επιστήμονες από πρόγραμμα του ΟΑΕΔ, με τους χιλιάδες πλειστηριασμούς κι όταν κόβεις το κοινωνικό μέρισμα από τους συνταξιούχους. Ενώ έκλεισε προκαλώντας τους πολιτικούς να κατέβουν στις λαϊκές γειτονιές να δουν πως ζουν χωρίς πετρέλαιο και φαγητό

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ   

Προειδοποίηση Ιγνατίου για τυχόν αποκλεισμό δημοσιογράφων

Εντείνονται οι φήμες -και φαντάζει πολύ πιθανό- πως το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού Kυριάκου Μητσοτάκη θεωρεί πως το ταξίδι και η συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ, θα πρέπει να γίνει κάτω από απόλυτα προστατευμένο μιντιακά περιβάλλον, με σκοπό να υπάρχει έλεγχος της πληροφόρησης που θα διανέμεται, τουλάχιστον προς τα ελληνικά ΜΜΕ. 

Oπως γράφει το kontranews, υπήρχε η σκέψη, ορισμένοι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι να απέχουν από τη συνάντηση στο Λευκό Οίκο, σε μία προσπάθεια ενδεχομένως να χωριστούν οι δημοσιογράφοι σε «αρεστούς» και «μη αρεστούς» στο κυβερνητικό περιβάλλον.

Ο γνωστός δημοσιογράφος και ανταποκριτής στην Ουάσινγκτον, Μιχάλης Ιγνατίου με ανάρτησή του στο twitter το βράδυ της Παρασκευής ανέφερε:

«Να ενημερώσω τους αρμοδίους στη Αθήνα, ότι όταν οι "ομόλογοί" τους της κυβέρνησης Σημίτη προσπάθησαν να αποκλείσουν τον συνάδελφο Λάμπρο Παπαντωνίου και άλλους δημοσιογράφους από το οβάλ όφις, ο Λευκός Οίκος τούς επανέφερε στην τάξη. Το ίδιο θα γίνει και τώρα».  

Πηγή

Αγωγή και μήνυση Αβραμόπουλου για «συκοφαντικό δημοσίευμα»

«Για συκοφαντικό και άθλιο πρωτοσέλιδο κυριακάτικου φύλλου» κάνει λόγο ο Δημήτρης Αβραμόπουλος που καταθέτει μήνυση και αγωγή,απαντώντας σε πρωτοσέλιδο κυριακάτικης εφημερίδας, (Kontranews) το οποίο εμπλέκει τον ίδιο και τον γιο του στην υπόθεση Novartis.

Αναλυτικά η δήλωση του Δημήτρη Αβραμόπουλου: “Για το συκοφαντικό και άθλιο πρωτοσέλιδο κυριακάτικου φύλλου, καταφεύγω άμεσα στη δικαιοσύνη καταθέτοντας μήνυση και αγωγή κατά των συκοφαντών. Όλο το διάστημα αυτής της βρώμικης ιστορίας, σεβόμενος τον θεσμικό μου ρόλο απέφυγα οποιαδήποτε ενέργεια που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι εμποδίζει την απονομή της δικαιοσύνης. Μέχρι εδώ! Τώρα οι ηθικοί και φυσικού αυτουργοί της σκευωρίας θα αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη και την τιμωρία που τους αξίζει!”

Ο Αυτιάς αποφασίζει τώρα και για... Πρόεδρο Δημοκρατίας

«Για δες καιρό που διάλεξε», «είναι φοβερό αυτό το πράγμα», «έχουμε καταιγισμό τηλεφωνημάτων», «ο Καραμανλής είναι εθνικό κεφάλαιο».

Όχι δεν πρόκειται για δηλώσεις κάποιου τοπικού κομματάρχη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά για τοποθετήσεις σε ζωντανή μετάδοση του δημοσιογράφου του ΣΚΑΪ, Γιώργου Αυτιά, ο οποίος «έφριξε» πρωί πρωί διαβάζοντας το άρθρο του Κ. Σημίτη κατά του Κώστα Καραμανλή για τα ελληνοτουρκικά.

Ο γνωστός δημοσιογράφος-διασκεδαστής εξέφρασε τη διαφωνία του με την επίθεση του πρώην πρωθυπουργού αναφέροντας ότι σε μια στιγμή σύμπνοιας που πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα στηρίζουν τις ενέργειες της κυβέρνησης «βγαίνει ο Κώστας Σημίτης» και επιτίθεται στον Κώστα Καραμανλή.

Καθώς περνούσε η ώρα στην τηλεοπτική του εκπομπή ο Γιώργος Αυτιάς έδειχνε να μην μπορεί να ξεπεράσει το κακό που τον βρήκε, οπότε, καθώς διάβαζε τα πρωτοσέλιδα και έφτασε σε εκείνο της εφημερίδας «Καρφί», είδε μπροστά του μία φωτογραφία με τους τρεις υποψήφιους για την Προεδρία της Δημοκρατίας που πρότεινε η Φώφη Γεννηματά (Σημίτης, Παπανδρέου, Βενιζέλος).

Εκεί δεν άντεξε, πήρε ένα στυλό, διέγραψε το πρόσωπο του Κώστα Σημίτη και αναφώνησε «Ξεχάστε τον αυτόν εδώ, δεν υπάρχει θέμα μετά τα όσα είπε για τον Καραμανλή».

Η τρίτη πράξη του δράματος του Γιώργου Αυτιά ήρθε όταν στο πλατό της εκπομπής βρέθηκε ο Στέλιος Πέτσας (περίεργο που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εμφανίστηκε ΞΑΝΑ στον ΣΚΑΪ). Ο δημοσιογράφος ανέφερε «Δεχόμαστε καταιγισμό τηλεφωνημάτων. Ο Καραμανλής και η οικογένεια Καραμανλή είναι ένα σύμβολο, είναι εθνικό κεφάλαιο και η οικογένεια Μητσοτάκη τιμά την οικογένεια Καραμανλή» ζητώντας από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να πάρει θέση.

Ο Στέλιος Πέτσας, τουλάχιστον, δεν… τσίμπησε και περιορίστηκε στο να σχολιάσει ότι εκείνη την περίοδο δεν έφταιγαν οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά της τουρκικής κυβέρνησης. Πρόσθεσε, ακόμη, ότι δεν θέλει να σχολιάσει έναν πρώην πρωθυπουργό.

Σημ: Ο Κώστας Σημίτης με διευκρινιστική δήλωσή του «άδειασε» την εφημερίδα για τον τίτλο που έβαλε στο πρωτοσέλιδό της, οπότε αναμένουμε και νέα... παρέμβαση από τον δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ;

Χ.Κ. / efsyn  

Αποσύρεται η ΚΥΑ για την οικονομική ενίσχυση των εκδοτών..

Θύμωσε ο Πέτσας από τις αντιδράσεις (και) του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα καλεί για προτάσεις...

Θύμωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας λόγω των αντιδράσεων των Κρέτσου - Χαρίτση (ΕΔΩ) και όχι μόνο, και παίρνει πίσω την Κοινή Υπουργική Απόφαση υπαγωγής δικαιούχων στο πρόγραμμα ενίσχυσης των εκδοτών εφημερίδων πανελλήνιας κυκλοφορίας (ανάμεσά τους και το «Μακελειό» του Χίου).

Υστερα από τις σφοδρέςαντιδράσεις ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση αναφέροντας πως η απόφαση αποσύρεται ενώ καλεί τη Δευτέρα τους εκπροσώπους των κομμάτων για θέματα Τύπου στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης «προκειμένου να εκφράσουν, αν το επιθυμούν, τις προτάσεις τους».

Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Στέλιος Πέτσας, «με έκπληξη διάβασα την ανακοίνωση του νυν Εκπροσώπου Τύπου και του πρώην αρμόδιου Υφυπουργού της προηγούμενης Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με το πρόγραμμα ενίσχυσης των επιχειρήσεων έκδοσης εφημερίδων πανελλήνιας κυκλοφορίας. Και αυτό γιατί η Κοινή Υπουργική Απόφαση (υπ’ αριθμ. 338/12.12.2019) εφαρμόζει πλήρως όσα ψήφισε και υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση (σχετ. άρθ. 51 του ν. 4609/2019/ΦΕΚ 67/Α’ και παρ. 7 της υπ’ αριθμ. 107/18.06.2019/ΦΕΚ 2355/Β’ ΚΥΑ)».

«Επειδή, όμως, φαίνεται ότι κάποιοι "ξέχασαν" τι υπέγραψαν και αλλάζουν γνώμη για αυτό που οι ίδιοι πρότειναν και ψήφισαν, ανακαλείται η από 12.12.2019 Κοινή Υπουργική Απόφαση υπαγωγής δικαιούχων στο σχετικό πρόγραμμα ενίσχυσης επιχειρήσεων έκδοσης εφημερίδων πανελλήνιας κυκλοφορίας», σημειώνει ο κ. Πέτσας και προσθέτει:

«Οι εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων για τα θέματα τύπου καλούνται τη Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2019, στις 11:30πμ στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης προκειμένου να εκφράσουν, αν το επιθυμούν, τις προτάσεις τους».

δείτε ΕΔΩ τα ποσά που δικαιούται κάθε εφημερίδα

πηγή