Ποιος πόλεμος και ποια Ευρώπη;

 γράφει η Νικόλ Λειβαδάρη

O πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ πέταξε με ελικόπτερο μαζί με τον Έλληνα πρωθυπουργό πάνω από τον Έβρο, μας είπε ότι «αυτό που κάνετε είναι πολύ σημαντικό για την Ευρώπη», και μας… πληροφόρησε ότι «υπάρχει μία συμφωνία» με τον Ερντογάν «που περιμένουμε από την Τουρκία να την εφαρμόσει». Μετά μας είπε ότι μας εμπιστεύεται, μας ευχαρίστησε και έφυγε.

Η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν επιβιβάστηκε στην ίδια πτήση, μας είπε ότι αυτά τα σύνορα είναι δικά τους (της Ευρώπης) και δικά μας, μας ευχαρίστησε επίσης, μας υποσχέθηκε και 700 εκατομμύρια ευρώ (350 άμεσα και άλλα 350 κατόπιν ειδικού αιτήματος) για το προσφυγικό, και απήλθε και εκείνη. Ενδεχομένως αμφότεροι, ή κάποιοι διάδοχοί τους στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, να επιστρέψουν στο εγγύς μέλλον για την επιθεώρηση της επόμενης Μόριας ή των επόμενων Καστανιών.

Προσώρας, απλώς επιβεβαίωσαν κομψά και διπλωματικά εκείνο που λέει στην Liberation ο Ζαν Ζιγκλέρ, ο Ελβετός κοινωνιολόγος και αντιπρόεδρος της συμβουλευτικής Επιτροπής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα: Ότι η Λέσβος και η Μόρια είναι «το σύμβολο του μεγαλύτερου ηθικού και πολιτικού φιάσκου της Ευρώπης».

Το ίδιο λέει, με άλλα λόγια, και η ΤΑΖ του Βερολίνου: «Δεν υπάρχει», γράφει, «σχέδιο. Δεν υπάρχει μια κοινότητα αξιών. Είναι πολύ πιθανό αυτή τη στιγμή να βλέπουμε την εσωτερική διάλυση της Ευρώπης. Αυτό θα ήταν το τραγικό τέλος μιας μεγάλης ιδέας. Αλλά όχι με ευθύνη των προσφύγων. Θα οφείλεται στον εγωισμό και την δειλία εκείνων που - έτυχε - να έχουν γεννηθεί σε χώρες εν ειρήνη».

Το ζήτημα είναι τι κάνει το παράπλευρο θύμα του «φιάσκου» και της «διάλυσης», η Ελλάδα. Επί του παρόντος η εμπροσθοφυλακή των εθνοπωλητών της κυβέρνησης κάνει πόλεμο και κηρύσσει «εισβολείς» τους εκτοπισμένους που στέλνει ως ομήρους ο Ερντογάν να βουτάνε στα νερά του Έβρου και του Αιγαίου. Και στα μετόπισθεν κάποιοι στέλνουν ξηρά τροφή στα σύνορα και πλέκουν κάλτσες για το… νέο έπος του ’40.

Επειδή προφανώς η φάρσα δεν απέχει πολύ από την τραγωδία (του διχασμού), ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης κρατήθηκε χθες, στην κοινή συνέντευξη Τύπου με Σαρλ Μισέλ και Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αρκετά πίσω από αυτή την γραμμή. Δήλωσε ότι «θα προστατεύσουμε τα σύνορά μας», αλλά αναγνώρισε πως «όσα συμβαίνουν στα σύνορα αποτελούν διεθνές πολιτικό ζήτημα και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστούν». Κι έδειξε, χαμηλότονα έστω, την ευθύνη της Ευρώπης - «ας είμαστε ειλικρινείς, η Ευρώπη δεν έχει ανταπεξέλθει αρκετά προς το παρόν», είπε - ζητώντας διαμοιρασμό του βάρους του προσφυγικού. «Δεν γίνεται», δήλωσε, «κάποιες χώρες να σπρώχνουν το βάρος σε άλλες απλώς και μόνο λόγω γεωγραφίας».

Από τη στιγμή που ο ίδιος ο πρωθυπουργός βάζει αυτό το πλαίσιο, τα ερωτήματα είναι δύο: Προς τι η κήρυξη του… εθνικοπατριωτικού πολέμου και προς τι η απουσία πίεσης προς τον πραγματικό αντίπαλο αυτή την στιγμή, την υποκρισία της Ε.Ε.

Ως προς το πρώτο, οι… καχύποπτοι της αντιπολίτευσης καταλογίζουν στην κυβέρνηση επιχείρηση συσπείρωσης ενός σκληρού, έως και ακροδεξιού, ακροατηρίου που δείχνει τάσης αποκοπής από την ΝΔ, έως και αναζήτησης νέας πολιτικής στέγης. Εάν αυτό ισχύει είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Και τα όποια πρόσκαιρα δημοσκοπικά κέρδη μπορούν να γίνουν εύκολα το λίπασμα ανάνηψης του «αυγού του φιδιού».

Ως προς το δεύτερο, οι πληροφορίες λένε πως η έκτακτη σύνοδος κορυφής για το προσφυγικό δεν συγκαλείται όχι γιατί δεν την επεδίωξε η Αθήνα αλλά γιατί δεν την θέλει η Μέρκελ. Και φρόντισε να το κάνει σαφές - όσο σαφές έκανε και το ότι πρώτος συνομιλητής της παραμένει ο Ερντογάν.

Εδώ, το ερώτημα είναι γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν διεκδικεί δυναμικά, ακόμη και συγκρουσιακά, και την σύνοδο κορυφής, και την απειλή κυρώσεων προς την Τουρκία, και την τήρηση της συμφωνίας για το προσφυγικό από τις χώρες της Ε.Ε. που αρνούνται να δεχθούν στο έδαφός τους ακόμη και ασυνόδευτα παιδιά.

Πόσο μάλλον όταν μείζων και ελάσσων αντιπολίτευση της προσφέρουν πεδίο συνεννόησης και εθνικής γραμμής επ’ αυτών των διεκδικήσεων. Όπως και επί της απόφασης να κρατηθούν κλειστά τα σύνορα. Διότι και εδώ, η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως ορθώς προστατεύονται τα σύνορα. Και η σιωπή Τσίπρα στο τριήμερο της εθνικής φρενίτιδας περισσότερο στήριξη παρά πρόθεση σύγκρουσης δηλώνει.

Εκτός εάν τα αλλεπάλληλα αδιέξοδα στην διαχείριση του προσφυγικού επιβάλουν σε κάποιους την εναγώνια αναζήτηση… ασφαλών εχθρών και εξίσου ασφαλών πολέμων.

Ο πεθερός Γεραπετρίτη και στο Ελληνικό

γράφει ο Αλέξανδρος Ζέρβας

Σε «αχαρτογράφητα ύδατα» εξακολουθεί να κινείται η υπόθεση της επένδυσης στο Ελληνικό, καθώς αναμένεται η απόφαση της Αρχής Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (ΑΕΠΠ) για την προσφυγή της Hard Rock κατά του αποκλεισμού της εκ μέρους της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ) από τον διαγωνισμό για την κατασκευή καζίνο. Η Αρχή συνεδρίασε στα μέσα της εβδομάδας, ενώ αναμένεται να εκδώσει την οριστική απόφαση εντός αποκλειστικής προθεσμίας 20 ημερών.

Την ίδια στιγμή, όμως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι, ακόμη κι αν η απόφαση τελικά «δικαιώσει» τη γνωμοδότηση της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, απορρίπτοντας την προσφυγή της Hard Rock, το ζήτημα θα λήξει εδώ. Κι αυτό γιατί η συνολική στάση της αμερικάνικης εταιρίας «προϊδεάζει» για νέες δικαστικές μάχες και μάλιστα ανώτερο επίπεδο, όπως το ΣτΕ ή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, κάτι που πιθανότατα θα σημάνει το περαιτέρω πάγωμα της διαγωνιστικής διαδικασίας, με την έναρξη των έργων να καθυστερεί για πολλούς ακόμη μήνες. Κι όλα αυτά την ώρα που έχει καταστεί σαφές ότι χωρίς την κατασκευή καζίνο, η όλη επένδυση «τινάζεται στον αέρα».

  

Υπενθυμίζεται ότι μόλις προ ολίγων εβδομάδων ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Hard Rock, Τζιμ Άλεν, είχε αφήσει μέσω συνέντευξής του βαρύτατες αιχμές για τη στάση τόσο της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων όσο και προσωπικά κατά του ίδιου του υπουργού Ανάπτυξης, Άδωνι Γεωργιάδη, κάνοντας λόγο για «στημένη διαδικασία». Εξέφραζε μάλιστα την εκτίμηση πως οι λόγοι απόρριψης της υποψηφιότητας της εταιρίας του στερούνται λογικής βάσης, ενώ χαρακτήριζε «αστείους» τους ισχυρισμούς περί έλλειψης τεχνογνωσίας. Άφηνε  δε σαφείς αιχμές για «σπρώξιμο» της υποψηφιότητας της κοινοπραξίας Mohegan-ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, παρά τις «σκιές» που υπάρχουν για διάφορες πρακτικές και των δυο συγκεκριμένων εταιρειών στο πρόσφατο παρελθόν.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι των συγκεκριμένων δηλώσεων του κορυφαίου στελέχους της αμερικάνικης εταιρείας είχαν προηγηθεί οι δημόσιες εκτιμήσεις του ίδιου του Άδωνι Γεωργιάδη, σύμφωνα με τις οποίες μια ένσταση της Hard Rock δε θα έχει καμιά τύχη, και μάλιστα πριν καν κατατεθεί αυτή. Ήταν οι εν λόγω επισημάνσεις, που προκάλεσαν   την έντονη ενόχληση του Τζιμ Άλεν και άλλων στελεχών, που διαβλέπουν πλέον «σκανδαλώδη εύνοια» εκ μέρους του υπουργού Ανάπτυξης προς την κοινοπραξία Mohegan-ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες οι «υποψίες» τους δείχνουν να έχουν στραμμένο το βλέμμα απευθείας στο Μέγαρο Μαξίμου.

Συγκεκριμένα, δεν έχει περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι πρόεδρος της κατασκευαστικής ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ - η οποία παίρνει αρκετές εργολαβίες από το Δημόσιο εσχάτως με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την κατασκευή κλειστού κέντρου κράτησης προσφύγων στην Χίο - τυγχάνει να είναι ο πατέρας της συζύγου του υπουργού Επικρατείας και στενού συνεργάτη του Κ. Μητσοτάκη, Γιώργου Γεραπετρίτη. Κάτι τέτοιο προκύπτει από μια σύντομη ματιά στη σύνθεση του ΔΣ της ΤΕΡΝΑ ΑΕ από το site της ίδιας της εταιρείας, όπου ως πρόεδρος δηλώνεται ο Μιχαήλ Γουρζής, πατέρας της δικηγόρου Αλεξάνδρας Γουρζή, συζύγου του υπουργού Γεραπετρίτη.

Πολλοί μάλιστα δεν θεωρούν τυχαία την έκκληση που έκανε ο πρόεδρος της Hard Rock  μέσω της συνέντευξής του προσωπικά στον ίδιο τον πρωθυπουργό να παρέμβει προκειμένου να διασφαλίσει ότι η συνέχεια της όλης διαδικασίας να γίνει πάνω σε δίκαιη βάση.

Σε κάθε περίπτωση, η συγκεκριμένη υπόθεση δείχνει να εξελίσσεται από βασικό ατού και απόδειξη της «φιλοεπενδυτικής» διάθεσης της κυβέρνησης σε μεγάλο πρόβλημα. Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαία γαλάζια στελέχη αποφεύγουν επιμελώς το τελευταίο διάστημα να αναφερθούν στο θέμα, ενώ διάχυτη είναι και η δυσαρέσκεια αναφορικά τους χειρισμούς τους Άδωνι Γεωργιάδη. Ακόμη πιο «εύγλωττη» είναι η σιωπή επί του ζητήματος του ίδιου του -κατά τα άλλα λαλίστατου- υπουργού Ανάπτυξης, ιδιαίτερα μετά τις καταγγελίες του κορυφαίου στελέχους της Hard Rock.

Μένει να αποδειχτεί αν οι «σκιές» που έχουν προκύψει γύρω από μια τόσο πολυδιαφημισμένη επένδυση έχουν βάση. Κι αν ισχύει κάτι τέτοιο, θα έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε ποιος »θα πληρώσει τελικά τη νύφη»…  

Δεν είναι πόλεμος, δεν είναι εισβολή

Του Κωστή Παπαϊωάννου

Ανθρώπινα σώματα συνωθούνται στους φράχτες των συνόρων, καύσιμη ύλη σε ασκήσεις γεωπολιτικής. Η επένδυση στο φόβο και η εργαλειοποίηση της απελπισίας δείχνουν το απεριόριστο του ερντογανικού αμοραλισμού. Βρισκόμαστε σε δοκιμασία, ως κοινωνία και ως οργανωμένη πολιτεία. Πώς αντιμετωπίζεται η υποκινούμενη από άλλη χώρα προσπάθεια ανεξέλεγκτης και ασύντακτης εισόδου μεγάλου αριθμού ανθρώπων; Φυσικά το κράτος δικαιούται να δράσει. Οι χώρες έχουν νόμιμο δικαίωμα να ελέγχουν τα σύνορά τους, να διαχειρίζονται τις παράτυπες μετακινήσεις. Το δήλωσε χτες η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Πώς όμως γίνεται αυτό σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου; Πώς, κυρίως, γίνεται με αδιαπραγμάτευτη την αξία της ανθρώπινης ζωής;

Ο Ερντογάν ακολουθεί πολιτική αντάξιά του: εξάρθρωση της δημοκρατίας, πολεμικές επιχειρήσεις που γεννούν πρόσφυγες, εργαλειοποίηση των ανθρώπων αυτών για να αποκομίσει οφέλη. Η ΕΕ, ακέφαλη και πολυδιασπασμένη, αναιρεί κάθε έννοια κοινοτικής αλληλεγγύης και σεβασμού σε αρχές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τεκμήρια ακλόνητα η εμπλοκή χωρών στον πόλεμο της Συρίας, το εμπόριο όπλων, η υποκρισία στο προσφυγικό.

Σε αυτό το περιβάλλον καλούμαστε να σταθούμε όρθιοι. Να προστατεύσουμε την εθνική μας κυριαρχία χωρίς να χαθούν αξίες που νοηματοδοτούν αυτή την κυριαρχία. Να αντιμετωπίσουμε το τέρας του ανθρωποφάγου γεωπολιτικού κυνισμού χωρίς να γίνουμε σαν αυτό.   Η χώρα αντιμετωπίζει μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη. Δεν αντιμετωπίζει όμως ούτε πόλεμο ούτε εισβολή. Εισβολή ήταν ο Αττίλας το ’74. Πόλεμο είχαμε το ’40. Απέναντί μας δεν έχουμε μεραρχίες. Έχουμε απελπισμένους ανθρώπους. Η εργαλειοποίηση της απελπισίας τους ασκεί βεβαίως αποσταθεροποιητική πίεση. Θεμιτό να αντιδράσουμε για να αποτρέψουμε την αποσταθεροποίηση.

Εν προκειμένω, η αντίδραση είναι προβληματική για τρεις λόγους. Πρώτον, θέτει εν αμφιβόλω τις αρχές της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας. «Ούτε η σύμβαση του 1951 που σχετίζεται με το καθεστώς των προσφύγων ούτε η νομοθεσία της Ε.Ε για τους πρόσφυγες προσφέρουν τη νομική βάση για την αναστολή υποδοχής αιτήσεων ασύλου» τόνισε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.   Πρόσφυγες ή μετανάστες δικάζονται σε 4 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή και 10.000 ευρώ ποινή για παράνομη είσοδο στη χώρα. Διενεργούνται παράνομες βίαιες επαναπροωθήσεις προσφύγων ή μεταναστών.

Δεύτερος λόγος: η αντίδραση είναι μακροπρόθεσμα αναποτελεσματική.  Ενώ δηλώνουμε ότι η κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας είναι νεκρή, συνεχίζουμε να στοιβάζουμε κόσμο στα νησιά. Στο όνομα μιας νεκρής δήλωσης βάζουμε μπουρλότο στην κοινωνική συνοχή.   Τρίτος λόγος: η χώρα γίνεται Αλαμπάμα του ’60. Περιπολίες αυτόκλητων ένοπλων εθνοφρουρών. Μιλίτσιες που κάνουν κυνήγι κεφαλών. Τάγματα εφόδου και ξυλοδαρμοί όσων αποκλίνουν της «εθνικής γραμμής». Στοχοποίηση δημοσιογράφων και «φίλων των μεταναστών». Ρητορική μίσους, εθνικιστικά παραληρήματα από κυβερνητικούς βουλευτές.

Οι νησιώτες που έβριζαν και απειλούσαν γυναικόπαιδα στη βάρκα δεν ήταν μεμονωμένη ψυχοπαθολογία. Τα push backs από το λιμενικό δεν είναι υπερβάλλων ζήλος. Το λιντσάρισμα φωτορεπόρτερ δεν είναι «ξέσπασμα αγανάκτησης των κατοίκων». Είναι εκφασισμός της κοινωνίας. Η αφαίρεση της ανθρώπινης ιδιότητας από τον «άλλο», πριν χαρακτηριστεί εχθρός, είναι το πρώτο βήμα του φασισμού. Στον κυρίαρχο λόγο δεν έχουμε πια πρόσφυγες, έχουμε «ορδές, απολίτιστους, ασύμμετρη απειλή, ποινικούς στα σύνορα». Όσοι τα λένε, βουλευτές, δημοσιογράφοι, παπάδες, παίζουν το παιχνίδι του Ερντογάν. Εξυπηρετούν το εμπόριο φόβου και την αποσταθεροποίηση. Ο Ενρτογάν πουλάει, οι ομιλούσες κεφαλές αγοράζουν και μας μεταπωλούν.

Ακούω τον αντίλογο; «Τι προτείνεις; Ποια είναι η λύση;» Κατ’ αρχήν, όποιος τάζει λύση λέει ψέματα. Το έκανε η κυβέρνηση προεκλογικά και βλέπουμε πού κατέληξε. Κλωνοποίησε Μουτζούρηδες. Αναζητούμε τρόπους διαχείρισης. Ούτε ανοιχτά σύνορα, ούτε να τους πνίγουμε στον Έβρο ή στο Αιγαίο. Είναι εύκολο; Όχι. Είναι το μόνο βιώσιμο. Και να είμαστε καθαροί. Αν το δίλημμα είναι αποτροπή με κάθε μέσο ή ανθρώπινες ζωές, η απάντηση είναι ανενδοίαστα υπέρ της ζωής.

Αυτό σημαίνει διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης που ενσκήπτει. Σημαίνει καμπς στην ενδοχώρα. Όχι κλειστά κέντρα, είναι η πιο αδιέξοδη και ανεφάρμοστη επιλογή. Σημαίνει αίτημα διεθνούς συνδρομής. Άμεση απεμπλοκή από το δόγμα του εγκλωβισμού στα νησιά. Μετεγκατάσταση σε όλη την Ελλάδα. Οι αριθμοί το επιτρέπουν και το επιβάλλουν. Σημαίνει διεθνοποίηση του προβλήματος, πρωτοβουλίες, παζάρεμα, πιέσεις, εκβιασμούς. Με αμφίβολα φυσικά αποτελέσματα.

Από την άλλη, ίσως κλονιστεί η ευρωπαϊκή αταραξία με τα νέα δεδομένα.   Ο χρόνος, βέβαια, είναι εναντίον μας. Ακόμα κι αν υπάρξουν βελτιώσεις στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, θα είναι μικρότερες και πιο αργές του επιθυμητού. Άρα η κυβέρνηση πρέπει να πει την αλήθεια στον κόσμο, όχι παραμύθια. Πρέπει να εμπνεύσει ασφάλεια και ένα μήνυμα αλληλεγγύης. Όχι να καλλιεργεί τον φόβο και το μίσος. Πρέπει να καταστείλει όσους «παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους». Όχι να τους ενθαρρύνει.

Κυρίως: πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με όσους ανθρώπους είναι εδώ και όσους θα έρθουν. Γιατί θα έρθουν. Η χώρα δεν αντέχει να πνίγει ή να πυροβολεί ανθρώπους στα σύνορα. Αλλά να σας πω ένα μυστικό; Θα έρθουν ακόμα κι αν η χώρα πνίγει ή πυροβολεί. Έχουμε μπροστά μας διμέτωπο αγώνα. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε συντεταγμένα τον επιθετικό κυνισμό του Ερντογάν. Πρέπει ταυτόχρονα να πατήσουμε το φίδι του εθνικισμού και του ρατσισμού. Όσο επικίνδυνος είναι ο ένας, άλλο τόσο κι ο άλλος. Αν ο ρατσισμός πάρει κεφάλι, ο Ερντογάν θα έχει καταφέρει το στόχο του. Αυτή πρέπει να είναι η «εθνική γραμμή», η μόνη στην οποία μπορούμε να συνταχθούμε: να μην καταντήσουμε μια χώρα για την οποία ντρεπόμαστε.

Ανακοίνωση των Σκαμνιωτών Λέσβου - «Καμιά πράξη μισαλλοδοξίας, τυφλού φανατισμού και βίας δεν μπορεί να αμαυρώσει το χωριό μας»

«Τα πρόσφατα γεγονότα βίας απέναντι σε αιτούντες άσυλο, στελέχη ανθρωπιστικών οργανώσεων, δημοσιογράφων ακόμη και πολιτών σε διάφορες περιοχές του νησιού προκαλούν αλγεινή εντύπωση και δυσφημούν το νησί μας.

Το χωριό μας, η Συκαμνιά και η Σκάλα Συκαμνιάς, έδωσε μαθήματα αξιοπρέπειας με την αλληλέγγυα στάση του απέναντι σε πάσχοντες συνανθρώπους στην διάρκεια της μεγάλης δοκιμασίας του 2015-6. Με την ίδια συνέπεια βοήθησε μέχρι σήμερα υποστηρίζοντας τις θεσμικές προσπάθειες διαχείρισης αυτού του εξαιρετικά δύσκολου και σύνθετου ζητήματος που αντιμετωπίζει το νησί μας. Πάντα στο όνομα του νόμου και των διεθνών κανόνων, πάντα με κοινωνική ευθύνη σύμφωνα με μια μακρά παράδοση ανεκτικότητας, ανοικτότητας και φιλοξενίας.

Αυτή την τιμητική κληρονομιά καμιά πράξη μισαλλοδοξίας, τυφλού φανατισμού και βίας δεν μπορεί να αμαυρώσει.

Καταδικάζουμε απερίφραστα το κάψιμο της δομής του Stage 2 που υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες εξασφάλιζε τη στοιχειώδη προστασία στους πρόσφυγες και μετανάστες που κατέφθαναν στις ακτές της Βόρειας Λέσβου πριν μεταφερθούν στο ΚΥΤ της Μόριας.

Είμαστε απέναντι στις πρακτικές της μισάνθρωπης βίας που διχάζουν τον τόπο μας όταν απαιτείται η μέγιστη ενότητα για την αντιμετώπιση των σημερινών προκλήσεων.

Στηρίζουμε τις τοπικές αυτοδιοικητικές μας αρχές στην προσπάθεια ορθολογικής διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος, με σύνεση, ανθρωπισμό και σωφροσύνη.

Την ανακοίνωση υπογράφουν:

Το Δ.Σ του Συλλόγου Σκαμιωτών Λέσβου “Παναγιά η Γοργόνα”

Το Κοινοτικό Συμβούλιο Σκαμιάς (κατά πλειοψηφία)

Η Μαριάνθη Τσάκου, Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Δυτικής Λέσβου». 

πηγή

Η εργατική τάξη πάει στον Παράδεισο

“Η χειρότερη μορφή βίας είναι η φτώχεια.”

Μαχάτμα Γκάντι

Υπάρχει ένα κινεζικό ιδεόγραμμα που σημαίνει Κίνδυνος/Ευκαιρία.

“A soul for a soul.”

Thanos

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ήταν φτωχός από τότε που θυμόταν τον εαυτό του. Κοιτιόταν στον καθρέφτη, νήπιο. Ρώτησε τη μάνα του γιατί είχε “αυτό”.

“Κάποιοι γεννιούνται με λαγώχειλο”, του είπε. “Έτσι το θέλει ο Θεός.”

Λίγα χρόνια μετά ρώτησε γιατί δεν το έφτιαχναν.

“Κάποιοι γεννιούνται πλούσιοι, άλλοι φτωχοί. Έτσι το θέλει ο Θεός.”

Συνήθισε τη φτώχεια, όπως είχε συνηθίσει και το λαγώχειλο. Αποδέχτηκε τη μοίρα του από νωρίς κι ήταν σχεδόν ευτυχισμένος. Αν είχαν να φάνε ήταν καλά. Αν πλήρωναν και τους λογαριασμούς ήταν τέλεια. Κι έτσι θα συνεχιζόταν αν δεν εμφανιζόταν στο δρόμο του η ευκαιρία.

Ήταν σαρανταφεύγα κι είχε κάνει κάθε δουλειά. Είχε δυο παιδιά στο σπίτι κι ένα στην κοιλιά της γυναίκας του. Αφού έμεινε έξι μήνες άνεργος παρακάλεσε κάποιον γνωστό να τον πάρει στη δουλειά, για τις αγγαρείες.

Θα έφτιαχναν τον κήπο μιας βίλας στο Πανόραμα. Ο Ρο κουβαλούσε μπάζα, έσκαβε, ξερίζωνε, προσπαθούσε να φτάσει σε αποδοτικότητα τον εικοσάχρονο Γεωργιανό. Σχεδόν τα κατάφερνε, χωρίς να βογκάει. Αλλά το βράδυ η γυναίκα του τον πασάλειβε από πάνω μέχρι κάτω με βολταρέν.

“Πόσο θ’ αντέξεις;” του ‘λεγε. “Φύγε, πριν μείνεις ανάπηρος.”

“Και να κάνω τι; Να ζητιανεύω; Δεν έφτασα εκεί ακόμα.”

Αλλά καθώς ξάπλωνε και προσπαθούσε ν’ αγνοήσει τον πόνο για να κοιμηθεί, καταλάβαινε ότι ήταν πολύ κοντά σ’ αυτό το “εκεί ακόμα”.

~~

Κόντευε τρεις εβδομάδες στη δουλειά, όταν η οικονόμος του σπιτιού ζήτησε απ’ τον Ρο να πάει στην τραπεζαρία. Εκεί τον περίμενε ένας γέρος. Τον είχε δει να κοιτάζει απ’ το μπαλκόνι, καθισμένος στο αναπηρικό κάθισμα.

Ο γέρος του έδωσε το χέρι. Μετά του ζήτησε να κάτσει και του πρόσφερε καφέ. Καθάρισε όσο καλύτερα μπορούσε τα χέρια του με αντισηπτικό μαντήλι προτού μιλήσει.

“Έμαθα ποιος είσαι”, του είπε ο γέρος. “Εσύ με ξέρεις;”

“Θα ‘πρεπε;”

Ο γέρος λεγόταν Γιώργος Χειμωνάς. Ήταν ένας απ’ τους τρεις ανθρώπους που έχτισαν τη Θεσσαλονίκη επί Χούντας. Μία στις τρεις οικοδομές της εποχής ήταν δική του.

“Έβγαλα πολλά χρήματα.”

“Φαίνεται.”

“Αλλά πια μου είναι άχρηστα.”

Ο Χειμωνάς ήταν άρρωστος. Δεν του είπε τι ακριβώς είχε, αλλά θα υπέφερε πολύ πριν πεθάνει.

“Και τι θέλετε; Να σας παρηγορήσω; Δεν μπορώ, έχω πολλή δουλειά.”

“Θέλω να με σκοτώσεις.”

Ο Ρο σηκώθηκε.

“Πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ”, του είπε ο Χειμωνάς. “Δεν βαρέθηκες να είσαι φτωχός;”

“Δεν είμαι φονιάς.”

“Δεν είναι φόνος. Ευθανασία.”

“Κι η αστυνομία;”

“Κάποιες φορές αξίζει να ρισκάρεις.”

Βγήκε έξω χωρίς να χαιρετήσει. Όσο κουβαλούσε πλάκες σχιστόλιθου σκεφτότανε τα πεντακόσια χιλιάρικα. Όταν σχόλασαν είπε στην οικονόμο να μεταφέρει ένα μήνυμα: “Δεν μπορώ.”

~~{}~~

Το βράδυ δεν κατάφερε να κοιμηθεί. Η γυναίκα του νόμιζε ότι ήταν απ’ τους πόνους. Ήταν κάτι πιο βαθύ. Ξημερώματα πήγε στην εκκλησία. Ο Ρο πίστευε στο Θεό, τον είχε μάθει η μάνα του. Προσευχήθηκε κι αλάφρωσε την καρδιά του. Τι σημασία έχει να κερδίσεις όλο τον κόσμο αν χάσεις την ψυχή σου;

Όταν γύρισε σπίτι έλειπαν όλοι. Πήρε τηλέφωνο τη γυναίκα του, την πεθερά του.

“Πού είσαι;” του είπε εκείνη.

Τους βρήκε στο νοσοκομείο. Δεν κατάλαβε τίποτα απ’ αυτά που του έλεγε ο γιατρός. Μόνο ότι το μωρό είχε πρόβλημα, σχισμένη καρδιά, σαν το χείλι του. Δεν θα επιβίωνε απ’ τη γέννα. Μόνη λύση η εγχείρηση σε κάποια κλινική στο Σικάγο.

“Στην Αμερική;” έκανε ο Ρο.

“Ναι, και δεν το καλύπτει καμιά ασφάλεια.”

Του είπε και το κόστος. Κοντά στα εκατό χιλιάρικα.

Ο γιατρός λυπόταν. Η γυναίκα του έκλαιγε. Το έμβρυο πέθαινε. Ο Ρο πήρε το λεωφορείο για το Πανόραμα.

~~

“Ο θάνατος μου θα δώσει ζωή σε κάποιον άλλο. Μ’ αρέσει”, του είπε ο Χειμωνάς.

Θα του έβαζε την ίδια μέρα εκατό χιλιάδες, για να φύγει η εγκυμονούσα. Τα υπόλοιπα μετά την ευθανασία.

Του έδωσε μια χαρτοσακούλα. Μέσα είχε ένα όπλο που έμοιαζε ψεύτικο. Glock 43X9mm. Ο Χειμωνάς θα πήγαινε το Σαββατοκύριακο στο εξοχικό του, στην Χαλκιδική. Θα ήταν μόνος. Ο Ρο θα νοίκιαζε ένα αμάξι, θα τον σκότωνε και τέλος. Την επομένη του θανάτου μια ελβετική τράπεζα θα έπαιρνε εντολή για μεταφορά του υπόλοιπου ποσού σε νέο λογαριασμό, στο όνομα του Ρο.

“Δεν έχεις να χάσεις τίποτα”, του είπε ο Χειμωνάς.

“Ναι. Τίποτα.”

Δυο μέρες μετά η γυναίκα του έφυγε για Σικάγο.

“Δεν θέλω να μάθω πού βρήκες αυτά τα λεφτά”, του είπε. “Σ’ ευχαριστώ.”

Περίμενε το αεροπλάνο ν’ απογειωθεί. Μετά πήγε σ’ ένα μπαράκι κι έγινε λιώμα.

~~{}~~

Η ευθανασία ήταν πιο εύκολη απ’ όσο περίμενε. Βρήκε τον Χειμωνά στο μπαλκόνι του εξοχικού. Στεκόταν όρθιος και αγνάντευε τη θάλασσα. Κρατούσε ένα ποτήρι κρασί και κάπνιζε.

“Όταν φτάνεις στο τέλος της ζωής σου αναρωτιέσαι τι είχε νόημα τελικά”, είπε σαν άκουσε βήματα πίσω του. Δεν γύρισε. “Υπάρχει νόημα; Κάναμε κάτι που να αντηχεί στους”

Τον πυροβόλησε στη βάση του κρανίου. Τα Glock κάνουν ελάχιστο θόρυβο.

Σταμάτησε στη γέφυρα της Ποτίδαιας και πέταξε το όπλο στο νερό. Γύρισε σπίτι και κοιμήθηκε πιο εύκολα απ’ ό,τι περίμενε.

~~~

Το επόμενο πρωί είχε διπλά καλά νέα.  Η εγχείρηση είχε πετύχει. Μετά ήρθε ειδοποίηση στο κινητό που του είχε δώσει ο Χειμωνάς. Είχε γίνει η κατάθεση στη Swiss National Bank. Δεν αναφερόταν το ποσό, αλλά ο Ρο ήξερε.

Το πτώμα του Χειμωνά ανακαλύφτηκε δυο μέρες μετά. Τα media έγραφαν για τους αλλοδαπούς ληστές που λυμαίνονταν τις βίλες των πλουσίων.

Ο Ρο δανείστηκε λίγα λεφτά απ’ όπου μπορούσε κι έφυγε για την Ελβετία.

~~{}~~

Μπήκε στη Swiss National Bank με άδειο πορτοφόλι. Όταν βγήκε είχε μια πλατινένια πιστωτική κάρτα. Πήγε κι αγόρασε ρούχα. Έκλεισε σουίτα σε πεντάστερο. Έφαγε ένα γεύμα που κόστιζε όσο πέντε μήνες δουλειάς.

Και το πιο σημαντικό: Κανόνισε συνάντηση μ’ έναν πλαστικό χειρουργό. Πλήρωσε κάτι παραπάνω κι έκανε την επέμβαση την επόμενη μέρα.

Μια βδομάδα μετά την ευθανασία του Χειμωνά ο Ρο κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Δεν είχε μείνει τίποτα απ’ το λαγώχειλο, ούτε μια γραμμή.

~~{}~~

Βγήκε ν’ αγοράσει ένα δώρο για τη γυναίκα του. Είχε κλείσει το εισιτήριο του, είχε βγάλει πράσινη κάρτα για τις ΗΠΑ, θα έμεναν εκεί. Αν έχεις λεφτά όλα γίνονται.

Στο ξενοδοχείο έκατσε στο μπαρ να πιει ένα μαλτ. Όλοι τον σέβονταν, ειδικά όταν έπαιρναν το έξτρα φιλοδώρημα.

Στην άλλη μεριά της μπάρας καθόταν μια ωραία γυναίκα. Τον κοιτούσε έντονα. Ο Ρο σκέφτηκε ότι ήταν συνοδός. Δεν τον πείραζε, είχε λεφτά. Την κάλεσε να πιει μαζί του. Τα μάτια της του θύμισαν τη θάλασσα της Χαλκιδικής. Ανέβηκαν στο δωμάτιο του.

Τόση ώρα μιλούσαν αγγλικά. Μόλις μπήκαν μέσα κι έκλεισαν την πόρτα η γυναίκα του είπε στα ελληνικά: “Δεν πιστεύω να σ’ ενοχλεί το κάπνισμα;”

Ο Ρο ξαφνιάστηκε. Έψαξε για τασάκι. Βρήκε κάτι που έμοιαζε και με γλυπτό, από ηφαιστειακή πέτρα. Της το άφησε.

“Μπάτσος είσαι;” της είπε.

“Σε παρακαλώ, με προσβάλλεις.”

“Πες μου.”

“Είμαι η Αθανασία Χειμωνά.”

Ο Ρο δεν μίλησε.

“Η κόρη αυτού που σκότωσες.”

“Πες μου.”

Δεν προσπάθησε να δικαιολογηθεί. Κατάλαβε ότι η κόρη ήξερε περισσότερα από κείνον. Και του είπε. Ο γέρος δεν ήταν άρρωστος. Μόνο υποχόνδριος και καταθλιπτικός. Είχε κάνει όλες τις ιατρικές εξετάσεις πριν μερικούς μήνες. Ήταν απολύτως υγιής.

“Θα ζούσε πολλά χρόνια”, είπε η Αθανασία.

“Και γιατί δεν έστειλες την αστυνομία;”

“Γιατί με συμφέρει η δολοφονία του.”

Ο Χειμωνάς την είχε αποκλείσει απ’ τη διαθήκη της. Τα είχε δώσει όλα σε οργανώσεις για τις αρκούδες και για τις φάλαινες. Ο μόνος τρόπος να προσβάλλει τη διαθήκη ήταν να καταδείξει ότι ήταν ανισόρροπος.

“Και θες να πάω να παραδεχτώ ότι μου ζήτησε να τον σκοτώσω;” είπε ο Ρο.

“Ακριβώς. Χωρίς να πεις τίποτα για μένα.”

“Θα με χώσουν μέσα ισόβια.”

“Δέκα, δεκαπέντε χρόνια. Και θα σου μείνουν τα λεφτά.”

“Κι αν αρνηθώ;”

“Θες να ζήσει η οικογένεια σου στη φτώχεια; Όπως έζησες εσύ;”

Η Αθανασία έσκυψε να βγάλει άλλο ένα τσιγάρο απ’ τη τσάντα της. Ο Ρο έπιασε το σταχτοδοχείο από ηφαιστειακή πέτρα και την κοπάνησε στο κεφάλι. Ακούστηκε ένας γδούπος κι έπεσε κάτω. Αίμα απλώθηκε στο πάτωμα. Η μυρωδιά του έφερε αναγούλα.

Φόρεσε το σακάκι του και βγήκε. Έβαλε το ταμπελάκι “Μην Ενοχλείτε” στην πόρτα. Είπε στη ρεσεψιόν να μην καθαρίσουν. Πήγε και αγόρασε μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Ήταν ο μόνος τρόπος να φύγει χωρίς να τον εντοπίσουν.

~~{}~~

Είχε νυχτώσει και χιόνιζε. Το αυτοκίνητο προχωρούσε δίπλα στον γκρεμό. Δεν έβλεπε και πολλά μπροστά του, πήγαινε με δευτέρα κι η μηχανή είχε ανάψει.

Ήταν βέβαιος ότι δεν θα γλίτωνε. Θα τον έβρισκαν, στο ξενοδοχείο είχαν τα πραγματικά του στοιχεία. Αν όχι εκείνο το βράδυ, σίγουρα το επόμενο κάποιος θα έμπαινε στο δωμάτιο του και θα έβρισκε το πτώμα. Τότε γιατί έφυγε;

Πίσω του είδε να έρχονται φώτα. Χανόντουσαν κι εμφανίζονταν στις στροφές του βουνού. Σαν έφτασαν πιο κοντά άναψε κι ο φάρος. Ήταν περιπολικό της αστυνομίας. Ο Ρο δεν προσπάθησε να ξεφύγει, κατέβασε ταχύτητα. Το περιπολικό αναβόσβησε τα φώτα. Ο Ρο έκανε στο πλάι για να σταματήσει.

Το περιπολικό τον προσπέρασε κι ανέπτυξε ταχύτητα. Ο Ρο σταμάτησε για λίγο, να πάρει ανάσα.

Συνέχισε να οδηγάει. Τα σύνορα με τη Γαλλία δεν ήταν μακριά. Μετά μπορούσε να πάει στην Ισπανία. Κι από κει στην Αφρική. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον βρουν στην Αφρική. Θα έκανε μια τελευταία ανάληψη στην Ευρώπη. Μετά θα έκλεινε στόματα, θα εξαγόραζε την ανωνυμία του. Μόλις θα ησύχαζαν τα πράγματα θα έβρισκε τρόπο να φέρει την οικογένεια του στην Αφρική. Αν έχεις λεφτά όλα λύνονται.

Και σαν τα σκέφτηκε όλα αυτά τέλειωσε η ανηφόρα. Έμενε να κατέβει τις Ελβετικές Άλπεις στη Γαλλία. Χωρίς να ζορίζει τη μηχανή. Μόνο φρένο.

~~

Ήταν στη δεύτερη στροφή που κοίταξε στον καθρέφτη για να δει πίσω. Δεν ερχόταν περιπολικό, αλλά είχε δυο πτώματα στην πίσω θέση. Ο Χειμωνάς κι η κόρη του τον κοιτούσαν.

Έχασε τον έλεγχο για μια στιγμή, αλλά κατάφερε να επιστρέψει στο δρόμο. Κοίταξε πάλι. Ήταν εκεί. Δεν του είπαν κάτι, δεν μιλούσαν, δεν ήταν τρομαχτικοί. Αλλά τους είχε σκοτώσει.

“Ήθελα να σώσω τον γιο μου!” φώναξε στον καθρέφτη.

Ο Χειμωνάς δεν είπε τίποτα. Η Αθανασία έδειξε το ματωμένο κρανίο της.

“Δεν ξέρω πώς μου ήρθε”, της είπε.

Χαμογέλασαν κι οι δύο νεκροί. Ο Ρο τους έβλεπε στον καθρέφτη. Είδε και το καινούριο του πρόσωπο, χωρίς λαγώχειλο.

“Δεν ξέρετε πώς είναι να ‘σαι φτωχός”, τους είπε. “Είναι χειρότερο απ’ την Κόλαση.”

Έσβησε τα φώτα.

~~{}~~

Λίγες ώρες μετά το χτύπημα η Αθανασία Χειμωνά συνήλθε. Κάλυψε το ματωμένο κεφάλι της με το μαντήλι της και βγήκε απ’ το ξενοδοχείο. Τη φρόντισαν στην κλινική, χωρίς να κάνουν ερωτήσεις.

Κι εκείνη δεν είπε τίποτα για τον Ρο, για να μη θεωρηθεί συνεργός στον φόνο του πατέρα της.

~~

Η γυναίκα του Ρο δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα. Η SNB της έστειλε ειδοποίηση ότι ήταν συνδικαιούχος στο λογαριασμό του Ρο. Την είχε προσθέσει εκείνος. Τα παιδιά τους θα μεγάλωναν χωρίς ποτέ ν’ ανησυχήσουν για τα χρήματα.

~~

Το αυτοκίνητο του Ρο και το πτώμα του βρέθηκαν την άνοιξη, σ’ έναν γκρεμό εκατό μέτρων. Δεν είχε ταυτότητα. Έμαθαν ποιος είναι απ’ την πλατινένια πιστωτική κάρτα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η φωτογραφία είναι του Σεμπαστιάο Σαλγκάδο  

πηγή

Οι «αγανακτισμένοι» βγήκαν παγανιά σε Λέσβο και Χίο

Σε επιθέσεις εναντίον μελών ΜΚΟ, δημοσιογράφων, φωτορεπόρτερ, αυτοδιοικητικών παραγόντων της Αριστεράς, ακόμα και της εκπροσώπου της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ προχώρησαν ακροδεξιοί, οι οποίοι προηγουμένως προσπάθησαν να εμποδίσουν την αποβίβαση προσφύγων σε Σκάλα Συκαμνιάς και Θερμή ● Το σύνθημα δόθηκε σε σύσκεψη μεταξύ Στρατή Κύτελη και Κώστα Μουτζούρη υπό τις ευλογίες του βουλευτή της Ν.Δ., Χαράλαμπου Αθανασίου.

Την κατάλυση κάθε έννοιας νομιμότητας βίωσε η Λέσβος επί τριήμερο. Ακροδεξιοί, υπό τον μανδύα του αγανακτισμένου, βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν σε μέλη ΜΚΟ και αλληλέγγυους σε ένα οργανωμένο σχέδιο κλιμακούμενης βίας, σε συνέχεια της αστυνομικής βίας που εξαπέλυσαν τα ΜΑΤ στα νησιά το προηγούμενο διάστημα.

Το σύνθημα για τα έκτροπα εις βάρος μελών ΜΚΟ, δημοσιογράφων, φωτορεπόρτερ, αυτοδιοικητικών παραγόντων της Αριστεράς, ακόμα και της εκπροσώπου της Υπατης Αρμοστείας στο νησί, δόθηκε το Σάββατο το μεσημέρι, μετά από σύσκεψη του δημάρχου Στρατή Κύτελη, του περιφερειάρχη Κώστα Μουτζούρη και υπό τις ευλογίες του βουλευτή της Ν.Δ., Χαράλαμπου Αθανασίου, που συμμετείχε επίσης. Χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση από συλλογικά όργανα, η σύσκεψη αποφάσισε να χωρίσει τη Λέσβο στα δύο.

«Αποφασίσαμε, μετά από διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, να μη δεχτούμε στο ΚΥΤ της Μόριας κανέναν μετανάστη που θα βγει στις ακτές άλλου δήμου πλην της Μυτιλήνης» ήταν το διάγγελμα του δημάρχου Μυτιλήνης εν αγνοία του δημοτικού συμβουλίου. Ενα πλήθος με επικεφαλής γνωστούς ακροδεξιούς έτρεξε να αποκλείσει τους κόμβους που οδηγούν στη Μόρια, μετατρέποντάς τους σε ορμητήρια ανομίας και βίας. Στόχος τους να μην εισέλθουν στο ΚΥΤ 120 πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι ξεβράστηκαν στις ακτές της Συκαμνιάς και ευρύτερα του Δήμου Δυτικής Λέσβου.

Στη δίνη του κυκλώνα βρέθηκε και μία βάρκα με περίπου 25 πρόσφυγες -μεταξύ τους μανάδες με μικρά παιδιά και βρέφη- που εντοπίστηκε την Κυριακή το πρωί στη Θερμή.

Οταν η παρουσία της έγινε αντιληπτή, περίπου 200 άτομα από την ευρύτερη περιοχή και το μπλόκο της ανατολικής εισόδου της Μόριας εμφανίστηκαν στο γραφικό λιμανάκι του χωριού αποφασισμένα να εμποδίσουν την αποβίβασή τους!

Νωρίτερα το πρωί οι ίδιοι οι πρόσφυγες είχαν εκπέμψει SOS ζητώντας βοήθεια από την οργάνωση Medwatch -alarm phone, υποστηρίζοντας ότι μαυροφορεμένοι ένοπλοι που επέβαιναν σε ταχύπλοο σκάφος τούς είχαν προσεγγίσει καταστρέφοντας τη μηχανή του φουσκωτού τους! Παράλληλα άρχισαν να κωπηλατούν με τα χέρια σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φτάσουν στην ακτή.

Τελικά, μετά και από συνεχείς οχλήσεις, σκάφος του Λιμενικού προσέγγισε το προσφυγικό φουσκωτό και με τη χρήση ενός μικρού βοηθητικού σκάφους οδήγησε τη βάρκα στο λιμανάκι, έρμαιο από και και πέρα του όχλου που είχε μαζευτεί.

Οι συγκεντρωμένοι άρχισαν να βρίζουν τους πρόσφυγες, να τους καλούν να γυρίσουν πίσω στην Τουρκία, ενώ την εμφάνισή τους έκαναν και νεαροί με καλυμμένα πρόσωπα που άρχισαν να επιτίθενται σε όποιον δεν τους άρεσε το πρόσωπο!

Πρώτο θύμα τους η εκπρόσωπος της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στο νησί, η οποία θεωρήθηκε μέλος ΜΚΟ και εκδιώχθηκε κακήν κακώς, ενώ ομάδα 6-7 ατόμων ξυλοκόπησαν άγρια Γερμανό δημοσιογράφο, απεσταλμένο του δικτύου ZDF. Τον γρονθοκόπησαν, του έσπασαν το κεφάλι χτυπώντας το στα τσιμέντα της προβλήτας, του κατέστρεψαν και τον εξοπλισμό πετώντας την κάμερα στη θάλασσα! Το θύμα γλίτωσε τα χειρότερα χάρη στην παρέμβαση 60χρονης κατοίκου της περιοχής, που έτρεξε και σταμάτησε τους επιτιθέμενους.

Η εκπρόσωπος της Υπατης Αρμοστείας γλίτωσε το λιντσάρισμα χάρη σε γνωστό Μυτιληνιό φωτορεπόρτερ που παρενέβη και την απομάκρυνε με ασφάλεια, ενώ οι επιθέσεις ολοκληρώθηκαν με τη βίαιη απομάκρυνση έτερου δημοσιογράφου και την επίθεση σε Ιταλίδα που δήλωσε εργαζόμενη στην ακτοφυλακή της χώρας της. Τελικά η βάρκα με τους πρόσφυγες, μετά από πέντε ώρες μαρτυρικής αναμονής, απομακρύνθηκε διά θαλάσσης από το Λιμενικό και οδηγήθηκε με ασφάλεια στο λιμάνι της Μυτιλήνης, όπου παρέμεινε μέχρι το απόγευμα της Καθαράς Δευτέρας.

Ωμή βία στα μπλόκα

Να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια των επιθέσεων παρόντες ήταν αστυνομικοί που περιορίστηκαν να κοιτούν από μακριά. Οι επιθέσεις πάντως σταμάτησαν όταν κατέφτασε ομάδα πέντε αντρών της ΟΠΚΕ. Στον χώρο ήταν και ο Κώστας Μουτζούρης, που ουδεμία παρέμβαση έκανε προκειμένου να ηρεμήσει η κατάσταση. Θύμα προπηλακισμού έπεσε επίσης η δημοτική σύμβουλος, επικεφαλής της ΛΑΣ, Νίκη Τσιριγώτη, καθώς και ο δημοτικός σύμβουλος της ΛΑΣ, Στρατής Κόμβος, που προσπάθησε να παρέμβει υπέρ των προσφύγων.

Η βία στα μπλόκα κλιμακώθηκε ιδίως μετά το απόγευμα του Σαββάτου, με πολλές επιθέσεις να σημειώνονται εναντίον αυτοκινήτων ΜΚΟ και δημοσιογράφων. Θύμα επίθεσης στον κόμβο της Παναγιούδας έπεσε το πρωί της Καθαράς Δευτέρας η δημοσιογράφος της ηλεκτρονικής εφημερίδας «Stonisi.gr», Ανθή Παζιάνου, η οποία γλίτωσε χάρη στην παρέμβαση του διοικητή της Τροχαίας Μυτιλήνης που περνούσε τυχαία, ενώ οι παρόντες συνάδελφοί του παρατηρούσαν αμέτοχοι.

Στο ίδιο σημείο το Σάββατο το βράδυ σημειώθηκε και τροχαίο ατύχημα με θύμα νεαρή αλλοδαπή, η οποία παρασύρθηκε από διερχόμενο αγροτικό καθώς προσπαθούσε να διασχίσει τον δρόμο. Η γυναίκα μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένη στο νοσοκομείο, ενώ παριστάμενοι εξέφρασαν φόβους για τη ζωή της. Επίθεση δέχτηκε και η αρθρογράφος της εφημερίδας «Αυγή» Τζώρτζια Ρασβίτσιου, που απομακρύνθηκε εγκαίρως, ενώ ένας άγνωστος αριθμός αυτοκινήτων με μέλη ΜΚΟ που τόλμησαν να πλησιάσουν έφυγαν σπασμένα από εκεί.

Μπλόκα είχαν στηθεί και στον κόμβο Λάμπου Μύλοι προς Καλλονή, με τους συμμετέχοντες να σταματούν αμάξια και να ζητούν ταυτότητες προκειμένου να τους επιτρέψουν την είσοδο προς Μυτιλήνη και Μόρια. Και εκεί σημειώθηκαν επιθέσεις, ενώ από τους ελέγχους δεν ξέφυγε και το αυτοκίνητο όπου επέβαινε η οικογένεια του δημάρχου Ταξιάρχη Βέρρου, οι επιβαίνοντες στο οποίο ρωτήθηκαν «αν είναι Ελληνες»!

Στον Δήμο Δυτικής Λέσβου το Σάββατο το βράδυ άγνωστοι έκαψαν το Stage 2, την προσωρινή δομή φιλοξενίας στη Συκαμνιά στην οποία είχαν κάνει κατάληψη από την προηγούμενη ημέρα 150 άτομα από τα γύρω χωριά, ώστε να μην μπουν πρόσφυγες.

Ειρηνική πορεία

Το πρωί της Καθαράς Δευτέρας σημειώθηκε εξέγερση προσφύγων από τη Μόρια που ζητούσαν να φύγουν άμεσα από το νησί. Ομάδα 200-300 ατόμων βγήκε από το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης και επιχείρησε να κινηθεί ομαδικά προς την πόλη, αλλά τους σταμάτησε η αστυνομία και ξεκίνησε πετροπόλεμος και άγριες συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, που κράτησε περισσότερο από δύο ώρες.

Ομάδα 400 ατόμων προσκείμενων στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά πραγματοποίησαν την Κυριακή το βράδυ ειρηνική πορεία στο κέντρο της πόλης, φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα και εκδηλώνοντας αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

Αναστάτωση επικράτησε και στη Χίο, όπου οι κάτοικοι του Χαλκειούς απέκλεισαν το ΚΥΤ της ΒΙΑΛ απαιτώντας να μη μεταφερθούν άλλοι πρόσφυγες. Νωρίτερα ομάδα 15-20 ατόμων άρχισε να ρίχνει πέτρες σε πρόσφυγες που επιχειρούσαν να μπουν ή να βγουν από το ΚΥΤ, με αποτέλεσμα να παραμείνουν στο Λιμεναρχείο οι πρόσφυγες μέχρι να βρεθεί ασφαλής είσοδος στο ΚΥΤ.

Εμπλοκή σημειώθηκε με μία βάρκα με εννέα πρόσφυγες που και αυτή εξέπεμψε SOS προς το Medwatch -alarmphone, καταγγέλλοντας ότι το περιπολικό 518 του ελληνικού Λιμενικού ήταν δίπλα τους και αρνούνταν να τους βοηθήσει, παρότι είχε πάρει νερά η βάρκα τους. Σε ερώτηση της «Εφ.Συν.» το Αρχηγείο δήλωνε άγνοια για το περιστατικό, ωστόσο μετά από λίγο το Λιμεναρχείο Χίου ανακοίνωσε τη διάσωσή τους αλλά και τη σύλληψή τους με την κατηγορία της παράνομης εισόδου και της πρόκλησης ναυαγίου, καθώς έσκισαν τη βάρκα τους για να υποχρεωθεί το Λιμενικό σε διάσωση. Και αυτοί κρατούνται στο Λιμεναρχείο Χίου. Ας σημειωθεί ότι σχεδόν το σύνολο των προσφυγικών σκαφών φτάνει στα ελληνικά χωρικά ύδατα συνοδεία τουρκικών ακταιωρών.

«Δειλοί κι ανίκανοι»

Τις εξελίξεις σχολίασε και ο δήμαρχος Δυτικής Λέσβου, Ταξιάρχης Βέρρος, με σχετική ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Οι Δούρειοι ίπποι επιτέλους βγήκαν σε κοινή θέα, στον αφρό. Παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, να διχάσουν το νησί. Από το πρωί, αυτοί και κάποια λίγα θλιβερά όργανα που τους ακολουθούν ακόμα ξεκίνησαν την επίθεση. Δεν θα τα καταφέρουν, όπως και δεν κατάφεραν τίποτα όταν οι πολίτες βγήκαν στον δρόμο και αυτοί ήταν άφαντοι. Δειλοί, μοιραίοι, ανίκανοι, περιμένουν να γίνει ένα θαύμα για να σωθούν. Αδικα περιμένουν».

Ο δήμαρχος προέβη στη δήλωση αυτή μετά την απίστευτη ανακοίνωση του Στρατή Κύτελη, μέσω της οποίας επιχειρεί να βγάλει τρελούς όσους υποστηρίζουν την εμπλοκή του σε αυτά τα μπλόκα. «Ολοι οι κεντρικοί δρόμοι είναι ανοιχτοί και δεν έκλεισαν ούτε στιγμή για τους πολίτες» σημειώνει μεταξύ άλλων, εξαιρώντας προφανώς τους πολίτες που δεν είναι της αρεσκείας των ακροδεξιών. Η εμπλοκή του Δήμου Μυτιλήνης αποδεικνύεται από την παρουσία βαρέων οχημάτων, ενώ και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στον δήμο, Δημήτρης Κόνσουλας, σε δήλωσή του ξεκαθαρίζει ότι η παρουσία των οχημάτων στα μπλόκα οφείλεται σε εντολή του δημάρχου.

Νύχτα των κρυστάλλων για ΜΚΟ στη Μυτιλήνη

Ετοιμες για αποχώρηση από τη Λέσβο δηλώνουν πολλές ΜΚΟ, καθώς κρίνουν ότι κανείς δεν εγγυάται την ασφάλεια των μελών τους. Γνωστά στελέχη κάνουν λόγο για παρακράτος που δρα ανεξέλεγκτα, προκειμένου να πειστούν οι νησιώτες για την αναγκαιότητα των νέων δομών, λόγω του χάους που θα δημιουργηθεί στους καταυλισμούς.

Το Stage 2, η προσωρινή δομή φιλοξενίας στη Συκαμνιά, έπειτα από την επίθεση των βανδάλων

«Αθανασίου, Κύτελης, Μουτζούρης κατάφεραν λοιπόν, με εκτελεστικό βραχίονα ένα πρωτόγνωρο για το νησί μας παρακράτος και παρασύροντας αρκετούς απληροφόρητους συμπολίτες μας, να αναγκάσουν αρκετές ΜΚΟ να αποχωρήσουν. [...] Από αύριο λοιπόν, αναρωτιέμαι ποιοι θα διανέμουν φαγητό, νερό τρεις φορές την ημέρα, θα παρέχουν στοιχειώδη πρωτοβάθμια περίθαλψη, αλαφραίνοντας τις δομές υγείας, θα μεταφέρουν σοβαρά ασθενείς στις δομές υγείας, θα φροντίζουν τις νέες αφίξεις. [...] Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ», αναφέρει ανάρτηση μέλους ομάδας αλληλέγγυων.

Χαρακτηριστική του κλίματος τρομοκράτησης είναι η ανάρτηση οδηγού ταξί σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Οπως λέει, έκανε δύο διαδρομές προς το αεροδρόμιο μεταφέροντας εργαζομένους σε ΜΚΟ. «Στην πρώτη διαδρομή οι μάγκες ήταν ακροβολισμένοι γύρω από το πάρκο της Επάνω Σκάλας (στο ΙΚΑ). [...] Βιαζόταν να βάλουν τις βαλίτσες στο πορτμπαγκάζ όπως να ‘ναι!! Να με ρωτάνε αν ο δρόμος για το αεροδρόμιο είναι ΟΚ!! Αν είναι ανοιχτό το αεροδρόμιο!! Να με ρωτάνε πάλι αν ο δρόμος για το αεροδρόμιο είναι ΟΚ!! Ετρεμαν σα τα ψάρια!

Ο ΦΟΒΟΣ, όχι απλά ήταν ζωγραφισμενος στα πρόσωπα τους, έκανε ΜΠΑΜ ρε παιδί μου! [...] Στη δεύτερη περίπτωση δε η διαδρομή ήταν από πανσιόν της πόλης! Οταν έφτασα απέξω, ήδη περίμενε ο ένας στην αυλή και κάλεσε στο κινητό τους άλλους τρεις να κατέβουν. Εν τω μεταξύ οι τρεις αργούσαν να κατέβουν και τον τύπο τον είχαν ζώσει τα φίδια, κυριολεκτικά!! [...] Και στις δύο περιπτώσεις από τη βιασύνη τους να εγκαταλείψουν το νησί, ούτε τα ρέστα τους δεν πήραν!! Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας απτόητοι!!

»Καλημέρα και καλή σαρακοστή!!!», καταλήγει ως καλός χριστιανός.  

Γιώργος Παγούδης

Συμμαχικό... «φέσι» στο μεταναστευτικό

γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος

Ύστερα από μήνες αδράνειας και υποτίμησης του μεταναστευτικού / προσφυγικού ως κορυφαίου ζητήματος εθνικής σημασίας η κυβέρνηση τίθεται πρώτη φορά αντιμέτωπη με μια πραγματική κρίση, η οποία είχε πολλαπλώς προαναγγελθεί.

Η κυβέρνηση Ερντογάν, πιεσμένη από τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που αντιμετωπίζει κυρίως στη Συρία, έχει μετατρέψει σε εργαλείο πίεσης ένα οργανωμένο από την ίδια μεταναστευτικό κύμα με δύο στόχους:

● Να εκβιάσει τα ευρωπαϊκά κράτη που είναι και μέλη του ΝΑΤΟ, ώστε να λάβει τη στήριξη της ευρωατλαντικής συμμαχίας στα μέτωπα της Συρίας, όπου κυριολεκτικά δεινοπαθεί.

● Να επιδοθεί σε έναν υβριδικό πόλεμο με ανθρώπινες ασπίδες εναντίον της Ελλάδας, η οποία το προηγούμενο διάστημα, χάρη στην κάκιστη κυβερνητική διαχείρισή της στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, έδειξε ακόμη και στους αδαείς ότι πράγματι είναι μια χώρα ευάλωτη, με εύθραυστη εσωτερική συνοχή, στην οποία το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία εκπέμπουν σε διαφορετικό μήκος κύματος.

Καθώς λοιπόν το επόμενο διάστημα αναμένεται να δοκιμαστούν πολύ σκληρά οι δυνατότητες της χώρας να αποφύγει ένα μαζικό και καταφανώς υποκινούμενο μεταναστευτικό – και ελάχιστα προσφυγικό – κύμα, η κυβέρνηση στρέφει το βλέμμα της στον διεθνή παράγοντα αναζητώντας στήριξη. Τα πράγματα όμως δεν είναι πολύ απλά.

«Φιλανθρωπία» μεν, αλλά...

Σε ό,τι αφορά το ευρωπαϊκό μέτωπο, σήμερα το μεσημέρι ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποδέχεται στην Αλεξανδρούπολη ένα πλήθος Ευρωπαίων αξιωματούχων: τους προέδρους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι, τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αρμόδιο για την Προώθηση του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής Μαργαρίτη Σχοινά, τον πρωθυπουργό της Κροατίας Αντρέι Πλένκοβιτς και τον αναπληρωτή πρωθυπουργό και υπουργό Εσωτερικών της Κροατίας Ντάβορ Μποζίνοβιτς, οι οποίοι θα επισκεφθούν τον Έβρο μαζί με τον Μητσοτάκη.

Εν τω μεταξύ, αν και με χαρακτηριστική καθυστέρηση, μια σειρά Ευρωπαίοι παράγοντες δηλώνουν την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα. Κανένας ωστόσο από αυτούς δεν είναι σε θέση – ή δεν έχει τη διάθεση – να επηρεάσει σοβαρά την Τουρκία ώστε να σταματήσει τον σχεδιασμό της να «πλημμυρίσει» τα ελληνικά νησιά με υποκινούμενα μεταναστευτικά «κύματα».

1. Η καγκελάριος Μέρκελ δήλωσε χθες ότι «είναι λάθος δρόμος» το ότι τη δυσαρέσκειά της Τουρκίας «προς εμάς, την Ε.Ε., την πληρώνουν οι πρόσφυγες». Για να μην το... παρακάνει πάντως με την «αυστηρότητά» της προς την Άγκυρα, ξεκαθάρισε ότι «κατανοεί πως η Τουρκία περιμένει περισσότερα από την Ε.Ε.». Ωστόσο δεν πρέπει να αγνοούμε κάποιες βασικές «λεπτομέρειες»:

● Η Τουρκία είναι πάντα ένας καλός εμπορικός εταίρος, μεταξύ άλλων στα οπλικά, όπου η πελατεία τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο δυσεύρετη λόγω του κορεσμού παραδοσιακών «αγορών» όπλων. Παραμένει δε στρατηγικός εταίρος του Βερολίνου εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα.

● Το τρέχον «κύμα» προς την Ελλάδα δεν αποτελείται ούτε στο ελάχιστο από Σύρους – πόσο μάλλον από την Ιντλίμπ –, συνεπώς αμβλύνεται το ούτως ή άλλως εξαιρετικά εύπλαστο «ανθρωπιστικό» κριτήριο που θα μπορούσε να ευαισθητοποιήσει σε κάποιον βαθμό την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.

2. Ο Οργανισμός Ευρωπαϊκής Συνοροφυλακής και Ακτοφυλάκης Frontex δήλωσε ότι, ύστερα από αίτημα της Ελλάδας για ανάπτυξη της ομάδας Rapid Border Intervention Team στα νησιά, είναι έτοιμος για μια «ταχεία επέμβαση» ώστε να βοηθήσει την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τον μεγάλο αριθμό μεταναστών στα εξωτερικά της σύνορα.

Ωστόσο ο Frontex δεν προβαίνει σε «αναχαιτίσεις» και δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει καμιά μείωση της κίνησης δουλεμπορικών πλοιαρίων προς την Ελλάδα εάν δεν συνεργαστούν οι τουρκικές αρχές, οι οποίες όμως έχουν ήδη πάψει να ανταποκρίνονται σε κάθε ελληνικό αίτημα. Αποτελεί ερώτημα λοιπόν το είδος και ο στόχος της εν λόγω «ταχείας επέμβασης».

3. «Πλήρης αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Η Γαλλία είναι έτοιμη να συνεισφέρει στις ευρωπαϊκές προσπάθειες για να τους παρασχεθεί ταχεία βοήθεια και για την προστασία των συνόρων. Πρέπει να δράσουμε μαζί για να αποφύγουμε μία ανθρωπιστική και μεταναστευτική κρίση» ήταν το μήνυμα του Μακρόν στο Twitter.

Ποιος είναι όμως ο τρόπος με τον οποίο η Γαλλία μπορεί να συνεισφέρει στην «προστασία των (ελληνικών θαλάσσιων) συνόρων» χωρίς να παραβεί τους διεθνείς κανόνες ή χωρίς να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία;

Πιθανότατα καμιά από τις απορίες μας δεν θα απαντηθεί και καμιά από τις δυσχέρειες που περιγράφουμε δεν θα αρθεί την Πέμπτη, στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., όπου οι θετικές δηλώσεις προφανώς θα περισσέψουν, αλλά το είδος της έμπρακτης βοήθειας προς την Ελλάδα – εκτός ίσως από κινήσεις υλικής «φιλανθρωπίας» – πιθανότατα θα παραμείνει ασαφές.

Σταθερά... Πόντιος Πιλάτος

Τα πράγματα ως προς τον αμερικανικό παράγοντα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Χθες μίλησε ο Μητσοτάκης με τον Τραμπ. Σύμφωνα με την κυβερνητική ενημέρωση, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ «αναγνώρισε το δικαίωμα της Ελλάδας να επιβάλλει τη νομοθεσία της στα σύνορα της». Μεγαλειώδης η αναγνώριση ενός από τα πιο αυτονόητα δικαιώματα μιας κυρίαρχης χώρας. Για να μην έχουν να λένε διάφοροι κακόβουλοι ότι είμαστε προτεκτοράτο...

Την ίδια μέρα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, απαντώντας σε ερώτημα του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου, είπε ακριβώς το ίδιο: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Ελλάδας να εφαρμόζει τους δικούς της νόμους πάνω στα σύνορά της». Με μια κρίσιμη προσθήκη όμως: κάλεσε την Ελλάδα και την Τουρκία να διασφαλίσουν πως θα διαχειριστούν τη διαμορφωθείσα κατάσταση κατά τρόπο συμβατό τόσο με το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα όσο και με το διεθνές προσφυγικό δίκαιο.

Με άλλα λόγια, καβγαδίστε όσο θέλετε, σκασίλα μας, αλλά τηρήστε τα προσχήματα. Όσο για την εγκληματική συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία προσιδιάζει σε συμμορία δουλεμπόρων, η Ουάσιγκτον τηρεί τη συνήθη σιωπή.

Με άλλα λόγια, μπορεί πολλοί να στρέφουν το βλέμμα στις εξελίξεις στη Συρία και να ερμηνεύουν όπως θέλουν τη σχέση ΝΑΤΟ - Τουρκίας, αλλά καλό θα είναι να μην συγχέουν τα παραπάνω με τη στάση των ΗΠΑ στις διαφορές και τις συγκρούσεις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Η στάση Πόντιου Πιλάτου (για όλους τους λόγους που συστηματικά και αναλυτικά έχετε διαβάσει στο «Ποντίκι») δεν έχει αλλάξει. Και δεν πρόκειται να αλλάξει το επόμενο διάστημα...