«Ομπρέλα»...., η νέα τάση του ΣΥΡΙΖΑ...: Ποιοι υπογράφουν – Όλο το κείμενο

 

Μια νέα τάση, η «Ομπρέλα» γεννήθηκε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ–Προοδευτική Συμμαχία με στόχο όπως αναφέρουν τα μέλη της να συμβάλει «στη συλλογική προσπάθεια για τη συγκρότηση του προγράμματος και του πολιτικού σχεδίου του κόμματος, σήμερα από την θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης».

Την νέα τάση συγκροτούν σε γενικές γραμμές η ομάδα των 53, και προβεβλημένα στελέχη , ανάμεσα τους οι Νικος Βουτσης, Πανος Σκουρλετης, Δημήτρης Βιτσας και Νίκος Φίλης αλλά και στελέχη που προέρχονται από το «Δίκτυο».

Ως συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο του κόμματος που εξελίσσεται και ενψει των νομαρχιακών η Ομπρελα κατέθεσε στο σημερινό Πολιτικο Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ-Προόδευτικη Συμμαχία, κείμενο με τη φιλοδοξία-όπως αναφέρει- να αποτελέσει μια ανοικτή πολιτική πρωτοβουλία διαλόγου, για την αντεπίθεση και τη νικηφόρα προοπτική απέναντι στη νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση που έχει οδηγήσει σε συνεχή όξυνση των ανισοτήτων και σε πολλαπλά αδιέξοδα την κοινωνία και τη χώρα μας.

 

Τα στελέχη του κόμματος που υπογράφουν το κείμενο αναφέρουν μεταξύ άλλων: «Η ανάγκη για έναν ουσιαστικό προγραμματικό διάλογο, για πολιτικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις καθίσταται επιτακτική μέσα στην πρωτοφανή κρίση που βιώνουμε ώστε να υπάρξει μια νέα ελπίδα και ένα κοινωνικό συμβόλαιο, να διαμορφωθεί η δυναμική και πλειοψηφική κοινωνική συναίνεση και στήριξη για την εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.

 

Ανάγκη που ανταποκρίνεται τόσο στον απαραίτητο αναστοχασμό και την ανασύνθεση της σύγχρονης Αριστεράς στο νέο διεθνές περιβάλλον και την ανταπόκριση στα επίδικα που ορίζουν τον κόσμο μας για το παρόν αλλά και για το μέλλον μετά την πανδημία, όσο και στην ετοιμότητα του κόμματος ενόψει ενδεχόμενων πολιτικών εξελίξεων στη χώρα στο προσεχές διάστημα».

 

Το κείμενο κατατέθηκε στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία από τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία:

Δημήτρη Βίτσα, Νίκο Βούτση, Θοδωρή Δρίτσα, Έφη Καλαμαρά, Κατερίνα Κνήτου, Πάνο Λάμπρου, Ράνια Σβίγγου, Πάνο Σκουρλέτη, Ευκλείδη Τσακαλώτο, Νίκο Φίλη και Τασία Χριστοδουλοπούλου.

 

Στη συγγραφή του κειμένου συνέβαλαν τα μέλη της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ή και της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ:

 

Κώστας Αθανασίου, Άγγελος Γκόγκογλου, Πέτρος Καλκανδής, Ερμίνα Κυπριανίδου, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Γιάννης Μπασκόζος, Ανδρέας Ξανθός, Δημήτρης Παπαδημούλης, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Κώστας Πουλάκης, Μανώλης Σαρρής και Μιχάλης Υδραίος   

Ολόκληρο το κείμενο της διακήρυξης ΕΔΩ

Γιώργος Παπανδρέου: Αντιποίηση

 

 γράφει ο Γιώργος  Λιακόπουλος

 

Η αυτοπαρουσίασή του ως εκφραστή της δημοκρατικής παράταξης είναι καραμπινάτη αντιποίηση. Πώς ακριβώς την εκφράζει; Η βάση της έκοψε κάθε σχέση μαζί του όταν τον καταψήφισε δραστικά. Αν τον ήθελε ως εκπρόσωπό της θα τον ακολουθούσε.

 

Στα νομικά υπάρχει ο όρος «αντιποίηση». Ήτοι «το να κάνει κάποιος δικό του κάτι με μη θεμιτό τρόπο, ιδίως το να ασκεί δικαίωμα ή εξουσία δεν του ανήκει».

 

Η συνηθέστερη χρήση του όρου είναι η «αντιποίηση αρχής». Στο λεξικό αναφέρονται ως συνώνυμα η «οικειοποίηση» και ο «σφετερισμός».

 

Σε μια «δοξαστική» συνέντευξή σε περιοδικό της εκλογικής του περιφέρειας ο Γιώργος Παπανδρέου επιδίδεται σε αντιποίηση, όχι κάποιας αρχής, αλλά της Ιστορίας.

 

Πχ επιστρέφει στην εμμονική ιδέα ότι το 2010 οδηγώντας τη χώρα στο Μνημόνιο , την «έσωσε». Προφανώς το πιστεύει κιόλας.

 

Το θέμα όμως στην περίπτωσή του είναι ότι ουδείς του ανέθεσε να τη «σώσει» -κατά τον τρόπο που προβάλει τουλάχιστον. Κάθε άλλο.

 

Η εντολή που πήρε τον Οκτώβριο του 2009 ήταν συγκεκριμένη: να εφαρμόσει το πρόγραμμα που παρουσίασε ο ίδιος προεκλογικά. Κατανοητό;

 

Με ποια εξουσιοδότηση προέβη στη «σωτηρία», οδηγώντας την Ελλάδα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, όταν ούτε καθ υποψία δεν ήταν μέρος προγράμματος με το οποίο πήρε την πρωθυπουργία;

Αν δεχθούμε ότι, εκλεγόμενος, διαπίστωσε πως τα δημοσιονομικά δεδομένα της χώρας – που γνώριζε προεκλογικά ωστόσο- δεν επέτρεπαν να εφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίο πήρε εντολή, όφειλε να την καταθέσει και ζητήσει νέα- με τα νέα δεδομένα.

 

Έτσι τουλάχιστον κάνουν οι Πρωθυπουργοί στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Κανείς δεν τους έχει δώσει λευκή επιταγή.

 

Ο Πρωθυπουργός είναι φορέας της λαϊκής εντολής , αλλά της εντολής που ζήτησε. Όχι αυτής που αναθέτει ο ίδιος στον εαυτό του, μετά τις εκλογές.

 

Η αντιποίηση εκ μέρους του τρίτου των Παπανδρέου, επεκτείνεται στην επιμονή το να εμφανίζεται ως εκπρόσωπος της δημοκρατικής Παράταξης.

 

Στη συγκεκριμένη συνέντευξη καταγγέλλει μάλιστα ότι αυτή η παράταξη δέχθηκε «πλήγματα από στελέχη μας που δεν σεβάστηκαν ότι η παράταξη τα τίμησε».

 

Αν ανατρέξει κανείς στα πραγματικά παραστατικά το μόνο που προκύπτει είναι ότι …καταγγέλλει τον εαυτό του. Αν υπάρχει κάποιος που δεν τίμησε αυτή την παράταξη τα τελευταία χρόνια είναι ο ίδιος.

 

Το 2015 δεν δίστασε να διασπάσει το ΠΑΣΟΚ - το κόμμα το πατέρα του, που τον έκανε αρχηγό του και Πρωθυπουργό. Στράφηκε εναντίον του, κατεβαίνοντας στις εκλογές με δικό του κόμμα .

 

Για να πλήξει τον Βαγγέλη Βενιζέλο που ήταν όμως κανονικά εκλεγμένος διάδοχός του και νόμιμος πρόεδρος του κόμματος. Ηθική μηδέν.

 

Αυτό, από μόνο του, του στερεί το δικαίωμα να εμφανίζεται έκτοτε ως εκπρόσωπος της δημοκρατικής παράταξης. Δεν είναι: αυτή η ιδιότητα διεκόπη με υπαιτιότητά του προ πενταετίας με όλους τύπους, όταν οι οπαδοί της Παράταξης τον αποδοκίμασαν στην κάλπη.

 

Η αυτοπαρουσίασή του ως εκφραστή της είναι καραμπινάτη αντιποίηση. Πώς ακριβώς την εκφράζει; Η βάση της έκοψε κάθε σχέση μαζί του όταν τον καταψήφισε δραστικά. Αν τον ήθελε ως εκπρόσωπό της θα τον ακολουθούσε.

 

Αν πάλι θεωρεί τον εαυτό του παραταξιακό εκφραστή Παράταξης επικαλούμενος τους προγόνους του, το κάνει χειρότερο: αυτοανακηρύσσεται ισάξιος του Ανδρέα και του Γεωργίου Παπανδρέου, επειδή είναι συγγενής τους.

 

Στην πολιτική οι περγαμηνές δεν κληροδοτούνται και οι ιδιότητες ενός ηγέτη δεν μεταβιβάζονται στους απογόνους του.

 

Πολύ περισσότερο δεν μπορεί κανείς να εμφανίζεται ως …ιδιοκτήτης ενός πολιτικού χώρου, επικαλούμενος κληρονομητήρια και χρυσόβουλα. Σαν τον Εφραίμ στη Βιστωνίδα…

 

Ως πολιτικός ο Γιώργος Παπανδρέου θα κριθεί από την Ιστορία. Αλλά σήμερα δεν εκπροσωπεί τίποτε περισσότερο από τον εαυτό του. Και πολύ περισσότερο την παράταξη που χαντάκωσε. Απόδειξη ότι επέστρεψε στη Βουλή με έδρα δανεική από άλλο κόμμα.    

Επαιξαν βίντεο του 2015 από τα Θεοφάνεια στη Νάξο ως σημερινό

                                   ΣΚΑΪ, Alpha και Star έπεσαν στην παγίδα

 

 
Στο βίντεο βλέπαμε έναν ιερέα και κόσμο αρκετό, ανεβασμένους σε ένα καΐκι, να συνωστίζονται για τον αγιασμό των υδάτων. «Ο ιερέας τελεί τον αγιασμό των υδάτων, και, στη συνέχεια, από τους πιστούς ένας, ο πιο τολμηρός, θα πέσει στη θάλασσα για να πιάσει τον τίμιο σταυρό, ενώ οι.. υπόλοιποι που βρίσκονται πάνω στο καΐκι και τον χειροκροτούν. Να σημειώσουμε, το είδαμε και στα πλάνα, ότι οι πιστοί δεν φορούν μάσκα, ούτε ο ιερέας, ούτε οι πιστοί που έχουν επιβιβαστεί πάνω στο σκάφος» έλεγε ο ΣΚΑΪ στο ρεπορτάζ του. Σε αντίστοιχο μήκος κύματος και τα άλλα δύο κανάλια, «ο ιερέας που βλέπετε πάνω σ’ ένα καΐκι μαζί με πιστούς, ανάμεσά τους και παιδιά, χωρίς κανένας να φοράει μάσκα, τέλεσαν τον αγιασμό στη θάλασσα» ο Alpha.

Το βίντεο το βλέπετε παρακάτω και είναι απίστευτη, μερικές φορές, η επιπολαιότητα των καναλιών. Ανεβάζουν οτιδήποτε βρίσκουν χωρίς να τσεκάρουν εξονυχιστικά. Σύμφωνα με πληροφορίες μέσα από τα ίδια τα κανάλια, κάποιος άλλος χρήστης ανέβασε το ίδιο βίντεο με ημερομηνία 2021 οπότε και παραπλανήθησαν. Δεν ξέρουμε αν αυτό συνέβη όντως και αν, σε τελική ανάλυση, αθωώνει τους υπεύθυνους.

«Μάλιστα, επειδή στο νησί όλοι λίγο πολύ γνωρίζονται είδαν γνωστούς και φίλους …ή ακόμα και τον εαυτό τους σε νεαρότερη ηλικία να "πρωταγωνιστούν" στο συγκεκριμένο βίντεο» έγραψε περιπαιχτικά το τοπικό Naxostimes.

Οι χρήστες στο YouTube φυσικά άρχισαν το τρολάρισμα: «Πολύ μπροστά οι Ναξιώτες!!! Ανέβασαν βίντεο του 2021, πριν 6 χρόνια» και «η δημοσιογράφος μόλις ανακάλυψε την μηχανή του χρόνου, χμμμ πρέπει να έχει συγγένεια με τον Tony Stark» και «Καλα μωρε τα ίδια ρούχα ακριβώς φοράτε και το 2021?! Και έχετε ακριβώς τις ίδιες θέσεις στο καΐκι?! Εν τω μεταξύ αυτό το παιδάκι, μπορεί σήμερα να είναι και φαντάρος! Δημοσιογραφία 2021  

πηγή

Εμβόλια και ανοσία (στην πραγματικότητα)

 

Αρχίζει να γίνεται σαφές όσο περνούν οι μέρες ότι και το 2021 θα κυλήσει υπογραμμίζοντας την αδυναμία της παγκόσμιας κοινότητας να επιστρέψει στην «κανονικότητα» της – πριν από την εμφάνιση της πανδημίας – ζωής.

 

Τα όσα βλέπουμε (αν μια βαθύτερη επιθυμία για αισιόδοξη προοπτική δεν μας κρατά τα μάτια κλειστά) είναι σαφέστατα:

1. Η παραμικρή χαλάρωση των μέτρων εκτοξεύει τη διάδοση του ιού και την αύξηση των κρουσμάτων.

 

2. Η αδυναμία διαχείρισης του οικονομικού κόστους που επιφέρει το κλείσιμο της οικονομίας με το κόστος που συνεπάγεται η υγειονομική αντιμετώπιση της κρίσης με ανοιχτή την οικονομία εξακολουθεί να αποτελεί άλυτο γρίφο.

 

3. Η προσφορά των εμβολίων που παράγονται (στη Δύση) δεν μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση. Έχει αρχίσει να γίνεται φανερό ότι είναι αδύνατος ο εμβολιασμός το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού προκειμένου να επιτευχθεί η ανοσία.

 

4. Οι μεταλλάξεις του ιού δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα και αναπάντητα, προς το παρόν, με την αρμόζουσα επιστημονική σαφήνεια ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα των εμβολίων ως προς τις μεταλλάξεις του ιού.

 

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η εμφάνιση των εμβολίων δεν είναι το τέλος της κρίσης που βιώνουμε, όπως με τόση υπερβολή υποστήριξαν τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις παγκοσμίως. Στην καλύτερη περίπτωση η εμφάνιση των εμβολίων περιγράφουν έναν μακρύ δρόμο τον οποίο βαδίζουμε, ευρισκόμενοι ακόμη στην αρχή.

 

Μάλιστα, σ' αυτόν τον δρόμο, καλούμαστε ως πολίτες και δυνάμει εμβολιαζόμενοι να αποδεχτούμε την αποποίηση των ευθυνών των εταιρειών που παρασκευάζουν τα εμβόλια, αναλαμβάνοντας ενυπογράφως το ρίσκο που συνεπάγεται η δοκιμή ενός φαρμάκου το οποίο τελικά βρίσκεται στο στάδιο των δοκιμών, έστω κι αν αυτές γίνονται σε πρωτοφανές στα χρονικά εύρος δείγματος.

 

Η στα τυφλά προσπάθεια διερεύνησης των δυνατοτήτων εξεύρεσης διεξόδου αποτυπώνεται ξεκάθαρα στη Βρετανία, που πρώτη ξεκίνησε τους εμβολιασμούς, πρώτη ενέκρινε και δεύτερο σκεύασμα (Οξφόρδης), πρώτη προωθεί τον εμβολιασμό με τον συνδυασμό των παρασκευασμάτων (πρώτη δόση με Pfizer, δεύτερη με κάποιο άλλο εμβόλιο).

 

Κι όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που, παρά τα μέτρα, το μερικό ή ολικό κλείσιμο της οικονομίας και των δραστηριοτήτων, οι νεκροί καθημερινά αυξάνονται, μαζί με τα κρούσματα, οδηγώντας τα συστήματα Υγείας πέρα από τα όριά τους.

 

Η αισιόδοξη προσέγγιση των πραγμάτων ενδεχομένως να καλύπτει μια ανάγκη ψυχολογικής ανακούφισης και ανάτασης, ωστόσο η πραγματικότητα δεν «θεραπεύεται» με αισιόδοξες σκέψεις και μόνο, όσο ισχυρές κι αν είναι… 

 

 

Δημήτρης Μηλάκας

 

Ο Τράμπ ηττήθηκε, ο «τραμπισμός» όμως;

 

γράφει η Ζέφη Δημαδάμα*

 

Σκηνές εκτροπής της Δημοκρατίας στις ΗΠΑ. Οπαδοί του Τραμπ εισέβαλαν στο Καπιτώλιο, οπλισμένοι και “έτοιμοι για όλα”, αγνοώντας επιδεικτικά τα αποτελέσματα των εκλογών και την ήττα του Τραμπ.

Η επικύρωση της νίκης του Πρόεδρου Μπαιντεν σημαδεύεται από επεισόδια, νεκρούς, τραυματίες και αποτυπώνει το διχασμό της κοινωνίας και των πολιτών.

Ο νεοεκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έλαβε παραπάνω από 80.000.000 ψήφους. Οι Αμερικάνοι και οι Αμερικανίδες ψήφισαν κατά του Ντόναλντ Τραμπ, ενός αυταρχικού, κυνικού Πρόεδρου, ο οποίος για τέσσερα χρόνια καθύβριζε αρχηγούς κρατών, κυβερνήτες και αξιωματούχους που ήταν αντίθετοι στις επιλογές του ή στις επιθυμίες του. Για τέσσερα χρόνια καταδίκαζε συλλήβδην τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως «εχθρούς του λαού» και προσέβαλε καταφορά και απροκάλυπτα τις γυναίκες, τους μετανάστες, τους Αφρο-αμερικανούς, τους ομοφυλόφιλους, τους μουσουλμάνους και όσους και όσες έβγαιναν στους δρόμους να διαδηλώσουν.

Ο Ντοναλντ Τραμπ, ηττήθηκε, ωστόσο έλαβε 11 εκατομμύρια ψήφους περισσότερους από το 2016 και κέρδισε νέους υποστηρικτές! Το εκλογικό αποτέλεσμα αποκαλύπτει τη μεγάλη διείσδυσή του σε απόρους, σε τμήματα του πληθυσμού που πλήττονται ιδιαίτερα από υψηλή ανεργία, φτώχεια και ανεπαρκή υγειονομική περίθαλψη.

Αναμφίβολα ο Τραμπ δεν ήταν ο “προστάτης των φτωχών” γιατί όπως δείχνουν τα δεδομένα περιόρισε κατά 32 εκατομμύρια δολάρια τον προϋπολογισμό για την υγειονομική περίθαλψη, για τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και έκανε μεγάλες περικοπές στα προγράμματα εκπαίδευσης και στέγασης. Κι όμως ο άνθρωπος αυτός με το λαϊκισμό και τα ψέμματα κατάφερε να προσεγγίσει μεγάλες ομάδες φτωχών και αδύναμων, ενώ την ίδια στιγμή προχωρούσε σε σκανδαλώδεις φορολογικές ελαφρύνσεις για μεγάλες εταιρείες και ισχυρούς.

Αντίστοιχα φαινόμενα “τραμπισμού” βρίσκουμε παντού σε όλο τον κόσμο, με λαϊκιστές ηγέτες να ξεσπαθώνουν κατά του πλούτου και υπέρ των φτωχών μόνο στα λόγια, ενώ στην πράξη προωθούν ρυθμίσεις υπέρ των ισχυρών, καταπατούν τους δημοκρατικούς θεσμούς και ρισκάρουν ανθρώπινες ζωές χλευάζοντας την επιστήμη όπως στην περίπτωση της πανδημίας του κορωνοιού.

Ο “τραμπισμός” σε όλες του τις εκφάνσεις ίσως έχασε μια μάχη αλλά όχι τον πόλεμο και αυτό αποδεικνύεται με τα χθεσινά επεισόδια αλλά και με πολλά ακόμη που ίσως ακολουθήσουν.

Είναι στα χέρια των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ να δώσουν μια μακροχρόνια μάχη για τον αμερικανικό λαό που δεινοπαθεί από τις ανισότητες, την ανεργία, τη φτωχοποίηση. Οι Δημοκρατικοί εχουν ένα μεγάλο αγώνα μπροστά τους και μια μοναδική ευκαιρία να αποκαλύψουν παγκόσμια τη φαυλότητα και το ψεύδος των λαϊκιστών, ακραιων ηγετών. Να υιοθετήσουν μια δίκαιη διακυβέρνηση για τους εργαζόμενους, τους ευάλωτους που θα ενεργοποιήσει τους δημοκράτες σε όλο τον πλανήτη, ώστε να επανέλθουν οι αρχές της αλληλεγγύης, των ίσων ευκαιριών σε εκπαίδευση, υγεία, καθώς και της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Θα τα καταφέρουν; Είναι εξαιρετικά δύσκολη η απάντηση σε αυτή την πολλαπλώς ναρκοθετημένη συγκυρία.

 

*H Ζέφη Δημαδάμα είναι διδάσκουσα (ΕΔΙΠ), Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πάντειο Παν/μιο, Αναπλ. Εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Αλλαγής, Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος

 

Από τα "δύο εκατομμύρια εμβολιασμοί το μήνα" στο "δεν βιαζόμαστε": Και του χρόνου!

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Πολυπληθής σύσκεψη (17 άτομα-υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς και δύο επιστήμονες) έγινε χτες για την πανδημία. Μπαίνω στην ιστοσελίδα του πρωθυπουργού και διαβάζω όσα αναρτήθηκαν. Και διαπιστώνω τα εξής (όχι και τόσο) ευοίωνα:

 

Ο πρωθυπουργός είπε: "Η καθημερινή δυνατότητα εμβολιασμού θα αυξηθεί από τις 5000 ημερησίως περίπου στις 8000, ενδεχομένως και λίγο παραπάνω".

 

Ο πρωθυπουργός είπε: "Εως αυτή τη στιγμή έχουν εμβολιαστεί εμβολιαστεί περίπου 27000 συμπολίτες μας".

 

Ο εμβολιασμός στην Ελλάδα άρχισε στις 27 Δεκεμβρίου. Μια απλή διαίρεση δείχνει ότι τις πρώτες 13 μέρες ο μέσος όρος εμβολιασμού ήταν κάτι παραπάνω από 2000 ημερησίως.

 

Ας δεχτούμε ότι αρχή ήταν, δικαιολογείται μια καθυστέρηση. Πάμε παρακάτω. Αν γίνονται από εδώ και στο εξής 8000 εμβολιασμοί την ημέρα, όπως είπε ο κ. Μητσοτάκης, σημαίνει ότι θα εμβολιάζονται 240000 το μήνα. Ακόμα κι αν διπλασιαστούν, θα έχουμε 500000 εμβολιασμούς το μήνα. Έναν απλό πολλαπλασιασμό χρειαζόμαστε, για να διαπιστώσουμε ότι χρειαζόμαστε ένα χρόνο προκειμένου να εμβολιαστεί το 60% του πληθυσμού και να επιτευχθεί η πολυπόθητη ανοσία. Επομένως, οι αισιόδοξες προβλέψεις ότι μέχρι το καλοκαίρι θα έχουμε ξεμπερδέψει με τους εμβολιασμούς-και με την πανδημία- βρίσκονται στον αέρα. Αν δεν γίνει κάποια δραστική αλλαγή των δεδομένων, θα μπούμε και στον επόμενο χειμώνα με το πρόβλημα μπροστά μας. Και δεν εξετάζουμε καθόλου το ενδεχόμενο η διάρκεια της ανοσίας, που προσφέρει τα εμβόλιο, να είναι ολιγόμηνη. Τότε όλα θα ανατραπούν προς το χειρότερο.

 

Επανέρχομαι στην ιστοσελίδα του πρωθυπουργού και διαβάζω ότι "ο πρωθυπουργός εξέφρασε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι ο εμβολιασμός στη χώρα μας προχωράει με ικανοποιητικό ρυθμό". Και αμέσως μετά είπε "όποιος βιάζεται σκοντάφτει".

 

Συμπέρασμα πρώτο: ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι οι 8000 εμβολιασμοί την ημέρα, που ΘΑ γίνονται στο εξής, είναι "ικανοποιητικός ρυθμός". Προφανώς, έχει ξεχάσει ότι πριν από δυο μήνες οι υπουργοί του δήλωναν ότι θα γίνονται δυο εκατομμύρια εμβολιασμοί το μήνα. Και ο ίδιος - στις 13 Νοεμβρίου σε σύσκεψη για τη στρατηγική του εμβολιασμού, παρόντος του κ. Τσιόδρα- είχε δηλώσει επί λέξει: "Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2021, θα έχουμε πετύχει ένα επαρκές επίπεδο εμβολιασμού ώστε να αφήσουμε πίσω μας αυτή την κρίση…".

 

Συμπέρασμα δεύτερο: ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε.

 

Οι εξηγήσεις για όλα αυτά είναι προφανείς. Δεν υπάρχει επαρκής ποσότητα εμβολίων. Αλλά και να υπήρχε είναι αδύνατο να γίνει ο απαιτούμενος αριθμός εμβολιασμών, ώστε μέχρι το καλοκαίρι να έχει επιτευχθεί η ανοσία και να αντιμετωπισθεί η πανδημία.

 

Διαβάζω τη απάντηση του νέου κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Ταραντίλη στην πρόταση που έκανε ο κ. Τσίπρας προκειμένου να προμηθευτεί η χώρα μεγαλύτερη ποσότητα εμβολίων. "Τα 27κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν συμφωνήσει ότι πορεύονται μαζί όσον αφορά την αγορά εμβολίων και δεν επιτρέπεται να κινούνται μονομερώς", είπε ο κ. Ταραντίλης.

 

Είναι, όμως, έτσι; Μάλλον όχι. Δεν είναι μόνο τα δημοσιεύματα(πιο πρόσφατο του «Politico» ) ότι η Γερμανία έχει κάνει χωριστές προμήθειες εμβολίων. Ακόμα και η Κύπρος φαίνεται ότι επιδιώκει να κάνει το ίδιο, όπως επιβεβαίωσε ο πρόεδρος Αναστασιάδης.

 

Δεν έχουν νόημα οι αψιμαχίες κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για τα εμβόλια. Αλλά δεν έκανε καλή αρχή ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος, γιατί δεν ήταν καλά ενημερωμένος.

 

Εν κατακλείδι: οι κυβερνητικές υποσχέσεις για γρήγορο και μαζικό εμβολιασμό, ώστε μέχρι το καλοκαίρι να έχει αντιμετωπιστεί η πανδημία, αποδεικνύονται έπεα πτερόεντα. Παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι όλα βαίνουν καλώς στην αντιμετώπιση τη πανδημίας, αφού στον πρόσφατο ανασχηματισμό ουδείς από τους εμπλεκομένους αντικαταστάθηκε.

 

Και τα δύο είναι σοβαρά λάθη. Λάθος οι υποσχέσεις χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα. Λάθος και η μη απόδοση καμιάς ευθύνης για τη γιγάντωση της πανδημίας(έχουν ξεπεράσει πλέον τους 5100 οι θάνατοι). Επιτέλους, ας ενισχύσουν τα νοσοκομεία εν όψει νέου κύματος και ας σταματήσουν την καλλιέργεια τεχνητής αισιοδοξίας με την εμβολιολογία.

 

Μπορεί μέχρι στιγμής να κάνουν παπάδες με την προπαγάνδα, αλλά αυτή δεν θα μπορεί για πολύ ακόμα να κρύψει τη ζοφερή πραγματικότητα και θα στραφεί εναντίον τους.  

 

Διάλογος για τα… πανηγύρια

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Εφ’ όλης της ύλης ελληνοτουρκικό κουβεντολόι στα 200 χρόνια από την Επανάσταση

 

Κατά έναν περίεργο (;) τρόπο, με το ξεκίνημα του νέου χρόνου άρχισε να δημιουργείται κλίμα «προσέγγισης» με την Τουρκία σε ένα τραπέζι διαλόγου όπου, σε τελική ανάλυση, βρίσκονται τοποθετημένες προς συζήτηση όλες οι τουρκικές διεκδικήσεις όπως αυτές έχουν διατυπωθεί από τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 με τις έρευνες των «Σισμίκ» και «Χόρα», τη δεκαετία του 1990 με τα Ίμια και καθ’ όλο το δεύτερο εξάμηνο του 2020 με το ερευνητικό «Ορούτς Ρέις».

Οι πιέσεις που δέχεται η ελληνική κυβέρνηση από Αμερικανούς (στο ΝΑΤΟ) και Γερμανούς (στην Ε.Ε.) για την υιοθέτηση μιας «ρεαλιστικής» προσέγγισης στα ελληνοτουρκικά, η οποία οδηγεί στο τραπέζι των συνομιλιών, την υποχρεώνουν να κρατά χαμηλούς τόνους και να κλείνει τα μάτια:

 

● Στην «ατιμωρησία» που απολαμβάνει η Άγκυρα, η οποία παρά την πειρατική της συμπεριφορά στην ανατολική Μεσόγειο δεν υπέστη την παραμικρή κύρωση από την Ε.Ε.

 

● Στην προκλητική πρωτοχρονιάτικη δήλωση του Ερντογάν σύμφωνα με την οποία η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί ήταν «το στέμμα του 2020» για την τουρκική πολιτική.

 

● Στην έκδοση Navtex από την Τουρκία για δραστηριότητες δίπλα (δυτικά) στην Κρήτη από τις πρώτες μέρες του νέου χρόνου.

 

● Στην έκδοση Notam από την Άγκυρα για πραγματοποίηση ασκήσεων καθ’ όλη τη διάρκεια του 2021 στο κεντρικό Αιγαίο δίπλα και μεταξύ Σκύρου και Λέσβου.

 

Παρ’ όλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση αναμένει μια πρόσκληση, την οποία έχει γίνει σαφές ότι δεν μπορεί να αρνηθεί, όταν αυτή διατυπωθεί, για την επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών. Στις εν λόγω συνομιλίες, οι οποίες έχουν ολοκληρώσει 60 γύρους, θα πρέπει να υπογραμμιστεί πως έχουν συζητηθεί τα πάντα και έχουν εξεταστεί όλες οι πιθανές εκδοχές για την οριοθέτηση των ελληνοτουρκικών θαλασσίων συνόρων στο Αιγαίο.

 

Οι εν λόγω συνομιλίες δεν κατέληξαν στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων τους, διότι η κυβέρνηση Σημίτη έχασε τις εκλογές και ο Κώστας Καραμανλής επέλεξε να μην αναλάβει έναντι της Ιστορίας το βάρος ενός οδυνηρού συμβιβασμού.

 

Ανισορροπία δυνάμεων

Από τότε (2004) ωστόσο έχουν μεσολαβήσει πολλά, με σημαντικότερο την ελληνική χρεοκοπία και τις μεγάλες παρενέργειες που αυτή προκάλεσε (και) στην ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

 

Στη βάση αυτής της ανισορροπίας εις βάρος της Ελλάδας διαμορφώθηκε η σημερινή νέα εικόνα, η οποία εμφανίζει την Τουρκία σε ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης να διεκδικεί διευθετήσεις που αναθεωρούν το καθεστώς όπως αυτό δημιουργήθηκε μετά τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Η αναθεωρητική (των Συνθηκών) πολιτική της Άγκυρας άρχισε να διατυπώνεται από τη δεκαετία του 1970, ωστόσο έλαβε τη σημερινή ακραία μορφή της μετά το πραξικόπημα κατά του Ερντογάν, γεγονός που σηματοδότησε την ευκρινέστατη τουρκική επιλογή για «απογαλακτισμό» από την αμερικανική πατρωνία.

 

Παρατηρητές οι πάτρωνες

Καθότι μεταπολεμικά οι ελληνοτουρκικές σχέσεις σημαδεύτηκαν από τον αμερικανικό «εξισορροπητικό» παράγοντα, οι αμερικανοτουρκικές τριβές προκαλούν αναστάτωση στα ελληνοτουρκικά και τρικυμία στις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες τα τελευταία χρόνια παρέδωσαν «τα πάντα» – και με τη βούλα της νέας ελληνοαμερικανικής συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια – στους Αμερικανούς.

 

Παρά, ωστόσο, τις πράξεις υποτέλειας των ελληνικών κυβερνήσεων προς τους Αμερικανούς (και τους Γερμανούς στο οικονομικό επίπεδο) «προστάτες», ουδείς (εκ των προστατών) εμπόδισε την Άγκυρα να ολοκληρώσει έμπρακτα τις αμφισβητήσεις της και στην περιοχή μεταξύ Καστελλόριζου - Ρόδου - Καρπάθου και Κρήτης.

 

Και όχι μόνο αυτό. Μετά την ολοκλήρωση των καλοκαιρινών ερευνών του «Ορούτς Ρέις» η κυβέρνηση Μητσοτάκη καλείται, χωρίς να φαίνεται η διάθεσή της να το αρνηθεί, σε διάλογο με την Τουρκία. Σε διάλογο του οποίου το αντικείμενο δεν μπορεί να είναι άλλο από το εξής:

 

● Ποια νησιά, βράχοι και βραχονησίδες ανήκουν στην επικράτεια της χώρας (παραβλέποντας τα όσα οι Συνθήκες με σαφήνεια καθορίζουν).

 

● Ποια από αυτά τα νησιά έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ (παρά το γεγονός ότι το Διεθνές Δίκαιο με σαφήνεια αναφέρει ότι αυτό το δικαίωμα υπάρχει για κάθε νησί με αποδεδειγμένη οικονομική δραστηριότητα).

 

● Ποιος έχει δικαιοδοσία στο κεντρικό Αιγαίο, δυτικά των ελληνικών νησιών που βρίσκονται κοντά στα μικρασιατικά παράλια.

 

Θα πρέπει να υπογραμμιστεί επίσης ότι η ρυμούλκηση της κυβέρνησης στο τραπέζι του διαλόγου συντελείται χωρίς η Τουρκία να έχει προχωρήσει στην παραμικρή κίνηση «καλής θέλησης» και με τη σιωπηρή συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία αποφεύγει να θέτει τους όρους, το πλαίσιο και τις προϋποθέσεις μέσα από τις οποίες η Ελλάδα θα μπορούσε να καθίσει σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων.

 

Η μνήμη

Πέραν όλων τούτων, πάντως, έχει ιδιαίτερη σημασία η «σύμπτωση» της προσπάθειας έναρξης ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου με τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, η οποία δρομολόγησε τη δημιουργία του ελληνικού κράτους.

 

Και καθότι «συμπτώσεις» δεν υπάρχουν, δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι το ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε ως προτεκτοράτο των τότε μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες πριόνισαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία εγκαθιστώντας στην Αθήνα ως τοποτηρητές τους το επιτόπιο πολιτικό προσωπικό.

 

Καλό θα είναι επίσης να μην λησμονούμε ότι, 100 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 και 100 χρόνια πριν από το σημερινό 2021, το 1922, το ελληνικό προτεκτοράτο πλήρωσε τον βαρύ φόρο αυτής της προστασίας με τον ξεριζωμό των ελληνικών προαιώνιων πληθυσμών από τα μικρασιατικά παράλια…

 

ΥΓ.: Όχι, οι επικείμενες ελληνοτουρκικές συνομιλίες δεν βρίσκονται (προς το παρόν τουλάχιστον) στην ατζέντα των εορταστικών πανηγυριών που μας ετοιμάζει η Γιάννα Αγγελοπούλου...

 

Απόφαση - «βόμβα» υπέρ συνταξιούχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο

 

Αναδρομικά πέντε ετών -για το διάστημα από το 2013 έως το 2018- αντί για το 11μηνο, επιδίκασε σε συνταξιούχο το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως έκανε γνωστό η Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.) τονίζοντας ότι το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε πως ο νόμος Βρούτση (ν. 4093/2012) είναι αντισυνταγματικός μέχρι και σήμερα.

 

Ηνέα απόφαση έρχεται σε αντίθεση με την κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που στην πρόσφατη απόφασή του με αριθ. 439/2020 (Ολομέλεια) επιδίκασε αναδρομικά μόνο έντεκα μηνών σε όλους τους συνταξιούχους.

 

 Το Συνέδριο αναγνώρισε την υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 35.838,48 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο σκεπτικό.

 

* Ακολουθεί EΔΩ το σκεπτικό και όλη η απόφαση (αριθ. 363/2020, τμήμα ΙΙ)ήμα ΙΙ)

 

 πηγη  

Απίστευτη πρόκληση Κοντοζαμάνη: Για τους θανάτους εκτός ΜΕΘ ευθύνονται οι γιατροί!

 

Στους θεράποντες γιατρούς και όχι στις ελλείψεις σε μονάδες εντατικής θεραπείας, απέδωσε εμμέσως πλην σαφώς ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας τους θανάτους ασθενών με CoViD-19, οι οποίοι έχουν σημειωθεί εκτός ΜΕΘ!

 

Η σκανδαλώδης όσο και προκλητική αυτή δήλωση προς τους «ήρωες» -όπως ενίοτε τους αποκαλούν και οι ίδιοι οι κυβερνώντες- γιατρούς και νοσηλευτές της «πρώτης γραμμής», έγινε κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, μετά από ερώτηση του Iatronet στην οποία γινόταν λόγος ότι από την ανάλυση των στοιχείων του ΕΟΔΥ, προκύπτει πως το 80% των θανάτων ασθενών με CoViD-19 καταγράφονται εκτός ΜΕΘ.

 

Ο αναπληρωτής υπουργός δεν αναγνωρίζει προφανώς ότι το σύστημα Υγείας ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις τα όριά του, έτσι όπως τα έχουν διαμορφώσει οι πολιτικές υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης που ακολουθεί το υπουργείο Υγείας και η κυβέρνηση, αρνούμενη επί μήνες, το πάνδημο αίτημα για μαζικούς διορισμούς υγειονομικών, δημιουργίας νέων μόνιμων ΜΕΘ, αναβάθμιση δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, αύξηση δαπανών για υγεία και πρόνοια. Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση έχει το θράσος να ρίξει τις ευθύνες τους ανθρώπους που δίνουν την πραγματική μάχη και όχι σε αυτούς που πουλάνε σόου στα πέτσινα κανάλια, σε όσους έχουν δώσει ακόμα και τη ζωή τους στον δύσκολο αγώνα για την τιθάσευση της πανδημίας.

 

Η απάντηση Κοντοζαμάνη

 

 

Η ερώτηση έμεινε, στην ουσία αναπάντητη, τόσο στο επιστημονικό, όσο και στο πολιτικό σκέλος. Τα μέλη της επιτροπής, καθηγήτρια Βάνα Παπαευαγγέλου και επίκουρος καθηγητής Γκίκας Μαγιορκίνης δεν έκαναν κανένα σχόλιο. Τον λόγο πήρε απ' ευθείας ο κ. Κοντοζαμάνης, ο οποίος ανέφερε τα εξής:

 

"Από την αρχή της πανδημίας, κανένας συμπολίτης μας, που χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, δεν έμεινε εκτός μονάδος.

 

Για να μπει κάποιος σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας πρέπει να πληρούνται κάποια κριτήρια και είναι ο γιατρός, ο θεράπων ιατρός, οι ειδικοί γιατροί οι οποίοι αποφασίζουν εάν κάποιος θα νοσηλευτεί σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ή όχι.

 

Και πολλές φορές, η απόφαση αυτή λαμβάνει υπόψη παράγοντες όπως είναι οι πολλαπλές συννοσηρότητες, οι οποίες παίζουν τον κρίσιμο και καθοριστικό ρόλο, προκειμένου να ληφθεί η απόφαση εισαγωγής ή όχι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

 

Σε κάθε περίπτωση εξετάζουμε τα δεδομένα, είναι στη διάθεσή μας και θα ήθελα να το τονίσω, για μια ακόμη φορά, ότι κριτήριο δεν είναι η πληρότητα, είναι τα επιστημονικά δεδομένα τα οποία έχει ο γιατρός και η κατάσταση του ασθενούς με τα οποία ο γιατρός αποφασίζει την εισαγωγή ή μη σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

 

Άλλωστε, συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Όλοι οι θάνατοι από κορoνοϊό δεν ήταν μέσα σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, υπήρξαν και θάνατοι εκτός μονάδων".

 

Εκτός ΜΕΘ έχουν χάσει τη ζωή τους 3.200 ασθενείς!

 

Για το συγκεκριμένο ζήτημα έχει κάνει μία αποκαλυπτική ανάλυση ο Βασίλης Τσαουσίδης, καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και υποψήφιος πρύτανης του ιδρύματος. Σύμφωνα με τον καθηγητή, κατά την έξαρση του δεύτερου πανδημικού κύματος και όσο η πίεση στα νοσοκομεία αυξανόταν, ο αριθμός των ασθενών στις ΜΕΘ αδυνατούσε να ακολουθήσει γραμμικά την εξέλιξη του αριθμού των νοσούντων.

 

Η αναλογία των ασθενών που νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ και αυτών που κατέληξαν είναι σχετικά σταθερή και φυσιολογική από την αρχή της πανδημίας. Στην πορεία όμως, όσο η πίεση αυξανόταν, ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό νοσούντων άρχιζαν να μένουν εκτός ΜΕΘ και τελικά οι νοσούντες εκτός ΜΕΘ και οι θάνατοι αυξάνονταν εκθετικά. Το ποσοστό αυτών που κατέληξαν χωρίς να νοσηλευτούν σε ΜΕΘ φάνηκε να ξεπερνά το 80%.

 

Με βάση τα χθεσινά στοιχεία του ΕΟΔΥ, τα εξιτήρια από ΜΕΘ είναι 950 και ο συνολικός αριθμός των θανάτων ασθενών με CoViD-19 είναι 5.195. Με δεδομένο ότι η αναμενόμενη θνητότητα στις ΜΕΘ είναι 40% με 50%, ο συνολικός αριθμός των ασθενών που έχουν περάσει από αυτές είναι 1.900 (950 εξιτήρια και 950 θάνατοι). Άρα, 3.200 ασθενείς φαίνεται πως έχουν χάσει τη ζωή τους εκτός ΜΕΘ.

 

Οι νοσηλείες σοβαρών περιστατικών εκτός ΜΕΘ φαίνεται πως ήταν στην ημερήσια διάταξη, ειδικά στη Θεσσαλονίκη, όπου οι μονάδες εντατικής θεραπείας λειτουργούσαν για μεγάλο διάστημα με πληρότητα 99%! 

πηγή  

Ντόναλντ Τραμπ: Το ψυχογράφημα ενός ακραίου

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου

 

Όταν ο πρόεδρος της πλανητικής υπερδύναμης αρνείται να παραδεχθεί την εκλογική ήττα του, τότε κάτι δεν πάει καλά. Είναι η ακροδεξιά ιδεολογία του αυτή που τον κατευθύνει ή μια προσωπική ψυχοπαθολογία; Ενδεχομένως και τα δύο.

 

Η άνοδος του Τραμπ και άλλων ακραίων Νάρκισσων στην εξουσία(Μπολσονάρου, Όρμπαν κ.ά.) καταδεικνύει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια διαδικασία «ναρκισσιστικοποίησης» της κοινωνίας μας, «Ο ναρκισσισμός δεν συνιστά αφ’ εαυτού μία παθολογία… καθίσταται παθολογικός όταν το άτομο είναι εντελώς επικεντρωμένο στον εαυτό του, ενώ ο άλλος υπάρχει μόνο σαν ένας καθρέφτης που προορίζεται να καθρεφτίζει την μεγαλειώδη εικόνα του», γράφει η Μαρί-Φρανς Ιριγκουαγέν στο βιβλίο της «Οι Νάρκισσοι στην εξουσία»!

 

Ασφαλώς, όλοι οι νάρκισσοι δεν είναι στο στάδιο του «παθολογικού». Σ' αυτή κινούνται εκείνοι οι ισχυροί που βρίσκονται στην εξουσία και οι οποίοι όταν παρουσιάζουν καταφανώς μία διαταραχή ναρκισσιστικής προσωπικότητας, δεν διστάζουν να καταπατήσουν τα ατομικά δικαιώματα και να απειλήσουν τη δημοκρατική διαδικασία, μετερχόμενοι κάθε μέσο για να απαλλαγούν από τους αντιπάλους τους.

 

Τα 9 κριτήρια της διαταραχής της ναρκισσιστικής προσωπικότητας

 

Το ναρκισσιστικό άτομο έχει ένα αίσθημα μεγαλείου για την σπουδαιότητά του, υπερεκτιμά τις πράξεις και τις ικανότητές του, θέλει να αναγνωρίζεται ως «ανώτερος», χωρίς μάλιστα να έχει κάνει κάτι… Ο Ντόναλντ Τραμπ λέει: «Ό,τι θέλω, είναι εφικτό»!

 

Είναι χαμένος στην φαντασίωση των αναρίθμητων υποτιθέμενων επιτυχιών του, στην εξουσία του, στη δόξα του, στην ομορφιά του…

 

Ο Τραμπ βρίσκεται συνεχώς μέσα στην υπερβολή: «Πιστεύω ότι θα γίνω ο πιο μεγάλος δημιουργός θέσεων εργασίας που έχει κάνει ποτέ ο Θεός», έλεγε!

 

Θεωρεί τον εαυτό του «ειδικό» και μοναδικό και δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός από εκείνους που δεν είναι «ειδικοί» και «υψηλού επιπέδου». Ακόμα και όταν παρουσιάζεται ως «λαϊκιστής» είναι από τους πιο «μεγάλους»! Η πλειονότητα των συνεργατών του είναι «Άριστοι», έχουν «κλας», γεννήθηκαν πλούσιοι, πήγαν στα καλύτερα σχολεία…

 

Έχει έντονη ανάγκη να τον θαυμάζουν. Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να είναι διάσημος, να μιλάνε γι’ αυτόν. Βάζει τ’ όνομά του σε καζίνο, σε κρασιά, σε κτίρια, σε μπριζόλες! Θέλει να είναι παντού, να διαχέεται παντού, να «σφραγίζει» τα πάντα. Η πολιτική γι’ αυτόν είναι ένα σόου.

 

Θεωρεί ότι όλοι του οφείλουν… Αυτός δεν οφείλει τίποτα και σε κανέναν. Ότι του επιτρέπεται να λέει ό,τι θέλει και να κάνει οτιδήποτε του φανεί καλό. Οι επιθυμίες του πρέπει να ικανοποιούνται πάντα. Αν κάτι δεν πάει καλά, πιστεύει ότι ο ίδιος ως πρόεδρος μπορεί να το ρυθμίσει μ’ ένα τουίτ!

 

Εκμεταλλεύεται τους άλλους στις διαπροσωπικές του σχέσεις, τους χρησιμοποιεί για να φθάσει στους στόχους του. Οι άλλοι υπάρχουν μόνο ως «εργαλεία» που τον υπηρετούν. Μοναδική δική του φροντίδα είναι να διατηρεί την εξουσία του, να επανεκλέγεται και να σφραγίζει την ιστορία.

 

Έλλειψη ενσυναίσθησης

 

Δεν είναι διατεθειμένος να αναγνωρίσει ή να συμμεριστεί τα αισθήματα και τις ανάγκες των άλλων.

 

Στον Τραμπ η έλλειψη ενσυναίσθησης εκδηλώνεται με τον σεξισμό, το ρατσισμό(δέχεται μόνο τους λευκούς χριστιανούς, χαρακτηρίζει τους μουσουλμάνους εν δυνάμει τρομοκράτες, και πολλές χώρες της Αφρικής: «σκατένιες χώρες»)  και γενικά την περιφρόνηση όλων εκείνων που αρνούνται να του πλέξουν το εγκώμιο. Είναι τόσο επικεντρωμένος στον εαυτό του που δεν «βλέπει» κανέναν άλλο. Ασχολείται μόνο με εκείνον που μπορεί να εκμεταλλευθεί ή ο οποίος θα συνεισφέρει στο να τροφοδοτήσει την «λατρεία για τον εαυτό του». Είναι καιροσκόπος και δεν διστάζει να χωρίσει τα παιδιά των μεταναστών από τους γονείς τους, όπως έκανε το 2018, προκειμένου να ικανοποιήσει τους εκλογείς του και να ενδυναμώσει την εικόνα του στα μάτια τους.

 

Δεν αρκεί σ’ έναν παθολογικό Νάρκισσο να έχει μια ιδέα μεγαλείου για τον εαυτό του, πρέπει και οι άλλοι να αναγνωρίζουν τα χαρίσματά του και να του το λένε.

 

Τον Μάιο του 2013 ο Τραμπ έλεγε ότι το «IQ του ήταν μεταξύ των πιο υψηλών». Μετά τη νίκη του το 2016 επί της Χίλαρι Κλίντον έφερε βαρέως ότι αυτή είχε περισσότερες ψήφους και το απέδωσε σε εκατομμύρια «παράνομες ψήφους». Και το 2020 με τον Μπάιντεν, ομοίως, αποδίδει την ήττα του σε «εκλογική νοθεία». Αυτό λέει και σήμερα.

 

Έχει αλαζονική συμπεριφορά και περιφρονεί τους άλλους…

 

Για τον Τραμπ η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ είναι μία άμυνα απέναντι στο αίσθημα κατωτερότητας: «Δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι έκανε λάθος. Αλλά, κυρίως, περιφρονεί τη δημοκρατία, γιατί γι’ αυτόν η πραγματική δύναμη είναι το χρήμα».

 

 Άλλα χαρακτηριστικά

 

Η Ιριγκουαγέν αναφέρεται και σε άλλα χαρακτηριστικά που διαβλέπουν οι Αμερικανοί ψυχίατροι στον παθολογικό ναρκισσισμό του Τραμπ:

 

Το διαταραχή απώλειας προσοχής και υπερκινητικότητα: Ο Τραμπ δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε κάτι που δεν αφορά την «αυτοδοξολογία» του και γι’ αυτό όπως λέει ο ίδιος: «Ενίοτε, οι άνθρωποι εκπλήσσονται με την ταχύτητα με την οποία παίρνω σημαντικές αποφάσεις, αλλά έχω μάθει να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου και να μη σκέφτομαι υπερβολικά».

 

Δίνοντας την εντύπωση ότι είναι σίγουρος για τον εαυτό του, ο Τραμπ είναι ισχυρά χειραγωγήσιμος. Ο ακροδεξιός Στιβ Μπάνον, που για ένα διάστημα ήταν το δεξί χέρι του Τραμπ, χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό Τάιμ "Ο μεγάλος χειραγωγός". Το γεγονός αυτό (το δημοσίευμα) είχε ως συνέπεια την απόλυση του Μπάνον, καθώς ο Τραμπ δεν μπορούσε να δεχθεί ότι ήταν «η μαριονέτα» του. Αυτό φανερώνει ότι δεν μπορεί να είναι «προβλέψιμος».

 

Ψυχοπάθεια και κοινωνικοπάθεια

 

Μη ανοχή, παρορμητισμός, φραστικές και φυσικές επιθέσεις, περιφρόνηση των κοινωνικών και νομικών κανόνων, απουσία του αισθήματος ενοχής… Μετεωρίζεται ανάμεσα στο χαμόγελο και την απειλή, στη σαγήνη και την απόρριψη,  που σημαδεύονται από την αποσταθεροποίηση του ηθικού, από βαθιές αγωνίες και ανωριμότητα συγχρόνως.

 

Όσοι είναι εναντίον του, είναι συνωμότες που θέλουν να τον απονομιμοποιήσουν(τελευταία περίπτωση ο αντιπρόεδρος Πεν). Υπ’ αυτή την οπτική, κάποιες αντιδράσεις του μπορεί να παραπέμπουν στην παράνοια, αλλά δεν πρόκειται για μία δομημένη διαταραχή. Περισσότερο είναι μία συνεχή φροντίδα για να διατηρήσει την εικόνα του και τον παροξυσμό της επιθυμίας του για παντοδυναμία.

 

Οι Αμερικανοί ψυχίατροι έχουν δημιουργήσει μία κλίμακα για τον ναρκισσισμό που κυμαίνεται από το 1 έως το 10. Μέχρι το 5, ένα πρόσωπο μπορεί να θεωρηθεί νορμάλ. Πέραν αυτού, εισερχόμαστε σε μία παθολογία όλο και βαρύτερη, η οποία κατά τη γνώμη τους, μπορεί να φθάσει μέχρι την ψύχωση. Ένας ακραίος ναρκισσισμός μπορεί να φθάσει σε μεγαλομανιακό παραλήρημα, αλλά δεν πρόκειται για ψύχωση. (Η Τζούλια Κρίστεβα έγραφε ότι στους «επάνω» η ψύχωση  είναι διαχειρίσιμη)

 

  Άλλα ψυχολογικά χαρακτηριστικά του Τραμπ

 

-Ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει να προσελκύει την προσοχή όχι για να ικανοποιηθεί αλλά για να καλύψει την έλλειψη αυτοεκτίμησης. Πίσω από την αίσθηση υπεροχής και της παντοδυναμίας κρύβεται η μεγάλη ευαλωτότητα της εικόνας του. Αντι για τον σεβασμό, προτιμά να τον θαυμάζουν. Ο υπερβολικός ναρκισσισμός του είναι ένα τρόπος να αρνηθεί την ταπείνωση και την ντροπή, αλλά και την απώλεια(της μάνας του). Θέλει να πάρει τη ρεβάνς σ’ αυτό που εκλαμβάνει ως «ναρκισσιστικό τραύμα»( ο πατέρας του τον «έκλεισε» σε στρατιωτικό σχολείο).  Στο πανεπιστήμιο ήταν ένας «loner»(μοναχικός)… Όπως κάθε παθολογικός νάρκισσος με εύθραυστη αυτοεκτίμηση είναι απόλυτα αρνητικός στην κριτική. Κάθε κριτική, πραγματική ή φανταστική αντιμετωπίζεται ως ένα τραύμα ή μία απόρριψη…

 

Όταν αισθάνεται να απειλείται, από μία κριτική ή μία ερώτηση στην οποία δεν γνωρίζει να απαντήσει, προσπαθεί να σωθεί, με την φυγή ή την επίθεση. Αντί να σκεφτεί, αντιδρά. Λέει ότι νάναι προκειμένου να δικαιολογηθεί, κλείνεται μέσα στα ψεύδη και πετάει την ευθύνη στους άλλους. Αν ένας δημοσιογράφος ή ένας πολιτικός δεν πάει με τα νερά του, χαρακτηρίζεται ηλίθιος, πονηρός, απατεώνας ή loser… Γι’ αυτόν η αλήθεια ή το ψέμα λίγο ενδιαφέρουν, η παιδική παντοδυναμία του δεν αποδέχεται την πραγματικότητα και λέει εκείνο που τον συμφέρει τη δεδομένη στιγμή. Ο Τραμπ μεταμφιέζει συνεχώς την πραγματικότητα και φτάνει στο σημείο να πείθεται και ο ίδιος ότι αυτό που λέει είναι αλήθεια ή ότι τουλάχιστον θα όφειλε να είναι αλήθεια.

 

Χρησιμοποιεί τα σόσιαλ μίντια που προωθούν τους πιο ριζοσπαστικούς και πολεμικούς στόχους του. Γράφει αυτό που οι άλλοι θέλουν να ακούσουν. Με αυτό που αποκαλεί «υπερβολική φιλαλήθεια» θέλει όλοι να θεωρούν ένα πράγμα όπως κι αυτός: το πιο μεγάλο, το καλύτερο και το πιο θεαματικό.

 

Κάνει «κυβερνομπούλινγκ και όπως πολλοί Νάρκισσοι, έχει τη «ζωώδη ευφυΐα» να βρίσκει το αδύνατο σημείο των αντιπάλων του, για να καλύψει τις προσδοκίες και τους φόβους των οπαδών του.

 

Ο Τραμπ είναι καθρέφτης της κοινωνίας;

 

Πολλοί πίστευαν ότι η προεδρική θητεία θα τον «εξομαλύνει». Αλλά όπως είπε ο Μπαράκ Ομπάμα «Η προεδρία δεν αλλάζει έναν άνθρωπο, απλώς παροξύνει αυτό που ήδη είναι». Για να αλλάξει κάποιος πρέπει να αναγνωρίσει τα λάθη και τα ελαττώματά του.

 

Ενεργοποιεί τη «στρατηγική του τρελού», επιδιώκοντας να είναι απρόβλεπτος και να δημιουργεί αυτή την εντύπωση στον αντίπαλο προκειμένου να αποκτήσει πλεονέκτημα στις διαπραγματεύσεις. Τον ενδιαφέρει μόνο «να νικάει», τίποτ’ άλλο.

 

Το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα του ακραίου ατομικισμού, της «ναρκισιστικοποίησης» της αμερικανικής κοινωνίας και όχι μόνο. Ο Τραμπ ενσαρκώνει την αμερικανική φαντασίωση: Να κερδίσεις πολλά χρήματα, να είσαι ο πιο μπαγάσας(πονηρός) και να ισοπεδώνεις τους διανοούμενους και τους διπλωματούχους του συστήματος.  Ο αντισυστημικός λόγος και ο λαϊκισμός του Τραμπ ικανοποιεί πολλούς Αμερικανούς, που γίνονται όλο και περισσότερο ναρκισσιστές. Με το σύνθημα «Να κάνουμε την Αμερική πάλι μεγάλη» ανταποκρίνεται στην πτώση της εθνικής αυτοεκτίμησης των Αμερικανών ακροδεξιών.

 

Το πρόβλημα είναι οι εκλογείς που αφήνονται να σαγηνευθούν από έναν άνθρωπο ανοιχτά ρατσιστή, σεξιστή και ικανό να ψεύδεται ανοιχτά.

 

Η άνοδος του Τραμπ στην εξουσία σύμφωνα με την άποψη της Ιριγκουαγέν, είναι μία σημαντική εκδήλωση της κοινωνικής και πολιτικής εξέλιξης που λαμβάνει ομοίως χώρα και στον υπόλοιπο κόσμο. Ένας από τους λόγους της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ είναι ότι το πολιτικό αλλά και το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ έχει επικεφαλής «Νάρκισσους», όπως ο απερχόμενος πρόεδρος. Το ίδιο και τα λόμπι όπλων και πετρελαίου. Το ίδιο βλέπουμε και στην Ευρώπη, όπου άνθρωποι αυταρχικοί αποκτούν όλο και μεγαλύτερη εξουσία και επιδιώκουν να επιβάλουν την «ασφάλεια και την τάξη», ακόμα κι αν αυτό είναι σε βάρος της ελευθερίας, των ατομικών δικαιωμάτων και της ίδιας της δημοκρατίας.