Παραιτήθηκε ο Στάθης Λιβαθηνός από το Εθνικό Θέατρο

 

Ο Στάθης Λιβαθινός παραιτήθηκε από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ύστερα από καταγγελίες που είχαν γίνει από σπουδαστές εις βάρος του.

 

 

Την παραίτησή του από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου υπέβαλε ο γνωστός σκηνοθέτης και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής της πρώτης κρατικής σκηνής της χώρας, Στάθης Λιβαθινός.

 

 

Όπως μετέδωσε το πρωί της Τρίτης (2/3) η ΕΡΤ, ο κ. Λιβαθινός παραιτήθηκε από τη σχολή του Εθνικού, ύστερα από καταγγελίες που είχαν γίνει από σπουδαστές εις βάρος του. Οι καταγγελίες δεν αφορούν σε σεξουαλική βία αλλά σε αυταρχική συμπεριφορά.

 

Το News 24/7 επικοινώνησε χθες, Δευτέρα, με τον κ. Λιβαθινό, ο οποίος σε μια λιτή δήλωσή του διέψευσε ότι σκοπεύει να παραιτηθεί: «Δεν έχω υποβάλει την παραίτησή μου από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η Σχολή άλλωστε αυτήν τη στιγμή είναι κλειστή, δεν γίνονται μαθήματα. Δεν κάνω καμία άλλη δήλωση» είπε χαρακτηριστικά.

Όπως όλα δείχνουν, στο πλαίσιο των καταγγελιών για βία (λεκτική, σωματική, ψυχολογική) στον χώρο των Τεχνών, στο Εθνικό Θέατρο συντελείται τις τελευταίες ημέρες μια προσπάθεια "εκκαθάρισης" και αποδόμησης ανάρμοστων συμπεριφορών.

 

Ο "επίλογος" του Στάθη Λιβαθινού

Στην επιστολή παραίτησής του, την οποία τιτλοφορεί «Επίλογος» ο Στάθης Λιβαθινός εμφανίζεται να απολογείται στους σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου για τη συμπεριφορά του: «Ζητώ και πάλι συγγνώμη αν τυχόν πλήγωσα κάποια ή κάποιον από σας - η όποια αυστηρότητα μου δεν έκρυβε τίποτα περισσότερο από έγνοια και αγωνία ώστε να αποκτήσετε τα απαραίτητα εφόδια για την μελλοντική σας πορεία στο θέατρο» αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ σημειώνει ότι οι σπουδαστές έχουν αρνηθεί επανηλειμμένως να συνεργαστούν μαζί του ακόμη και για 2 ώρες την εβδομάδα...

 

Η ανακοίνωση παραίτησης του Στάθη Λιβαθινού:

 

«ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 

Αγαπημένες μου μαθήτριες και αγαπημένοι μου μαθητές,

 

Μετά και την τελευταία σας άρνηση να συνεργαστείτε μαζί μου έστω για 2 ώρες την βδομάδα ώστε να ολοκληρώσετε τον κύκλο των σπουδών σας, μέσα στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, δεν μου μένει τίποτα άλλο από το να σας αποχαιρετήσω. Ζητώ και πάλι συγγνώμη αν τυχόν πλήγωσα κάποια ή κάποιον από σας - η όποια αυστηρότητα μου δεν έκρυβε τίποτα περισσότερο από έγνοια και αγωνία ώστε να αποκτήσετε τα απαραίτητα εφόδια για την μελλοντική σας πορεία στο θέατρο.

 

Χρειάστηκε πολύς κόπος και επιμονή χρόνων για να μπορέσω επιτέλους να δημιουργήσω αυτό το Τμήμα Σκηνοθεσίας στο οποίο βρίσκεστε σήμερα, αλλά και να διαθέτει η Σχολή του Εθνικού Θεάτρου τις υποδομές που διαθέτει.

 

Κρατήστε μόνο τα καλά κι αλλάξτε το θέατρο.

 

Σας ευχαριστώ για όλα, όπως και την διευθύντρια της Σχολής αλλά και όσους συναδέλφους με στήριξαν.

 

Καλή συνέχεια.

 

Στάθης Λιβαθινός»

 

 

Η ανακοίνωση της διεύθυνσης της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η διεύθυνση της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου επαληθεύεται η άκαρπη προσπάθεια συνεργασίας και συναντίληψης μεταξύ του σκηνοθέτη και των σπουδαστών: «Δυστυχώς δεν κατέστη εφικτό να θεραπευθεί η δυσαρμονία που ανέκυψε κατά τη διδακτική διαδικασία και να επανέλθει κλίμα συνεργασίας και συναντίληψης μεταξύ του Καθηγητή κ. Στάθη Λιβαθινού και των σπουδαστών της Σχολής» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

 

Ακολουθεί η ανακοίνωση:

 

«Παρά τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε η Διευθύντρια της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, δυστυχώς δεν κατέστη εφικτό να θεραπευθεί η δυσαρμονία που ανέκυψε κατά τη διδακτική διαδικασία και να επανέλθει κλίμα συνεργασίας και συναντίληψης μεταξύ του Καθηγητή κ. Στάθη Λιβαθινού και των σπουδαστών της Σχολής.

 

Ο κ. Λιβαθινός, έχοντας τη διάθεση να διευκολύνει τη λειτουργία και το εκπαιδευτικό έργο της Δραματικής Σχολής αλλά και να αποφορτίσει την κατάσταση, έλαβε την απόφαση να αναστείλει επ’ αόριστον τα διδακτικά καθήκοντά του. Η Δραματική Σχολή σέβεται την απόφασή του αυτή και τον ευχαριστεί για τις υπηρεσίες του, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται, κατά τη θητεία του ως Καλλιτεχνικού Διευθυντή, η ίδρυση του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής και η μεταστέγασή του στις εγκαταστάσεις του "Σχολείον της Αθήνας-Ειρήνη Παπά"

 

Ο πρόεδρος του Δ.Σ.

 

Η καλλιτεχνική διευθύντρια

 

Η διευθύντρια της Δραματικής Σχολής.»

 

Το χρονικό της παραίτησης του Στάθη Λιβαθινού

Τις τελευταίες ώρες υπήρχε έντονη φημολογία για την παραίτηση του κ. Λιβαθινού από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η αφορμή είχε δοθεί αρκετό καιρό πριν, από την ανακοίνωση που δημοσίευσε ο Σύλλογος Σπουδαστών στις 30 Ιανουαρίου στην επίσημη σελίδα του στο Facebook, στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και έφτασε η ώρα να φανερωθούν τα αμέτρητα περιστατικά εργασιακού εκφοβισμού, σεξιστικής βίας, ρατσισμού, ομοφοβίας, τρανσοφοβίας, μισοαναπειρισμού, ηλικισμού και αποκλεισμών του θεάματος - έναν χώρο, που αν και φαινομενικά μοιάζει ρόδινος, είναι γεμάτος από ανθρώπους που εκμεταλλευόμενοι τη θέση ισχύος μπορούν να υποτιμούν ή ακόμη και να συμπεριφέρονται παραβιαστικά, να εκβιάζουν συναισθηματικά και παρενοχλούν σεξουαλικά.

 

Εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι, άλλες περισσότερο, άλλοι λιγότεροι, άλλοι ευτυχώς καθόλου, έχουμε βιώσει αντίστοιχα περιστατικά – τα οποία δυστυχώς δεν έχουμε μπορέσει να αρθρώσουμε λόγω φόβου μήπως εμείς κάτι δεν καταλάβαμε καλά και μήπως μελλοντικά στιγματιστούμε.»

 

Στις 6 Φεβρουαρίου οι σπουδαστές της σχολής του Εθνικού είχαν διαδικτυακή συνάντηση με τους καθηγητές τους (συνάντηση που ζήτησαν οι ίδιοι οι σπουδαστές) και το τοπίο ξεκαθάρισε. Σε μια έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα οι σπουδαστές κατονόμασαν συγκεκριμένο καθηγητή, τον Στάθη Λιβαθινό, κατηγορώντας τον για αλαζονική, αυταρχική συμπεριφορά και «πρακτικές διδασκαλίας» με χρήση «μειωτικών, απαξιωτικών και ομοφοβικών σχολίων, τα οποία τραυμάτιζαν την αξιοπρέπειά τους και δημιουργούσαν ένα κλίμα διακρίσεων και φόβου».

 

Σε επιστολή μάλιστα προς τους καθηγητές τους (η οποία προηγήθηκε της συνάντησης) οι σπουδαστές σημείωναν πως «η επώνυμη καταγγελία συγκεκριμένων περιστατικών που συνέβησαν στο παρελθόν στη σχολή μας είναι μια πολύπλοκη και επώδυνη διαδικασία και δεν μπορεί κανένας και καμία να πιεστεί επί τούτου».

 

«Οι σχέσεις μεταξύ σπουδαστών και καθηγητών αποκαταστάθηκαν και η σχολή έχει προχωρήσει ήδη στη διερεύνηση των περιστατικών που αναφέρθηκαν, ώστε να επιλυθούν τα ζητήματα» ανέφερε η κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν μετά τη συνάντηση η διευθύντρια Σπουδών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, Δηώ Καγγελάρη, ο Σύλλογος Καθηγητών και ο Σύλλογος Σπουδαστών.

 

Ποιος είναι ο Στάθης Λιβαθινός

Ο Στάθης Λιβαθινός είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Πέλου Κατσέλη και της Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Κρατικό Ινστιτούτο Θεάτρου της Μόσχας, από όπου αποφοίτησε αριστούχος με Μ.Α.

 

Εργάστηκε ως ηθοποιός με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη (1981-83). Την περίοδο 1991-1997 συμμετείχε ως ηθοποιός σε παραστάσεις του Θεάτρου Αμόρε, του Θεάτρου Εξαρχείων και του Θεάτρου Αθηνών.

 

Έχει σκηνοθετήσει πολλές παραστάσεις. Κάποιες από αυτές είναι: «Πεθαίνω σα χώρα» του Δ. Δημητριάδη, «Το κτήνος στο φεγγάρι» του Καλινόσκι, «Πριν την αποχώρηση» του Τόμας Μπέρνχαρντ, «Φρεναπάτη» του Κούσνερ, «Οικόπεδα με θέα» του Ντ. Μάμετ, «Αγάπης αγώνας άγονος» του Σαίξπηρ, «Μήδεια» του Ευριπίδη, «Βάσσα» του Γκόρκι, «Ηλίθιος» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, «Ένας ήρωας, το καμάρι της Δύσης» του Τζ. Μ. Σινγκ, «Bασιλιάς Ληρ» του Ο. Σαίξπηρ, «Ερωτόκριτος» του Β. Κορνάρου, «Φόνισσα» του Α. Παπαδιαμάντη, «Ιλιάδα» του Ομήρου, «Ο γάμος του Φίγκαρο» του Πιέρ Μπωμαρσαί.

 

Βραβεύτηκε με το Βραβείο Κριτικών Μόσχας για τη διπλωματική του παράσταση «Οι Ρόζενγκραντς και Γκίλντενστερν πέθαναν» καθώς και με το βραβείο Νέων Δημιουργών από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και με το βραβείο Φώτος Πολίτης (2001-2003)

 

Διατέλεσε πριν από τον Δημήτρη Λιγνάδη, καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου από τον Απρίλιο του 2015 μέχρι τον Αύγουστο του 2019. Από το 2001 εως το 2007 υπήρξε υπεύθυνος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου και του Εργαστηρίου Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας. Υπό τη διεύθυνσή του η Πειραματική Σκηνή γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση.

 

Έχει διδάξει Σκηνοθεσία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών (1997-1999) και Υποκριτική και Σκηνοθεσία στο Τμήμα Μετεκπαίδευσης Ηθοποιών του Πανεπιστημίου Harvard της Βοστώνης. Το 2018 ίδρυσε το Τμήμα Σκηνοθεσίας στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. 

πηγή

Η θατσερική βιοπολιτική του Κυρ. Μητσοτάκη

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

Στην εισαγωγή στα "Περσικά Γράμματα" του Μοντεσκιέ, ο Βαλερί υποστηρίζει ότι σε μια κοινωνία που είναι άξια σεβασμού, όποιος ετοιμάζεται να πάει στην κρεμάλα πρέπει και να αισθάνεται πως το αξίζει. Στην εποχή, όμως, της βιοπολιτικής και του νεοφιλελευθερισμού, ο σεβασμός αντικαταστάθηκε από τον έλεγχο, το φόβο και τον παραδειγματισμό. Έτσι, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα αφήσει έναν κατάδικο να πεθάνει, διακηρύσσοντας ότι το κάνει στο όνομα των φιλελεύθερων ιδεών, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας στυγνός νεοφιλελεύθερος τύπου Θάτσερ, Πινοσέτ, Όρμπαν, Πινιέρα, Μακρόν κ.ά.

 

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της πολιτικής του φιλελευθερισμού και της βιοπολιτικής του νεοφιλελευθερισμού; Μεταξύ του κλασικού φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού η «πραγματική» διαφορά έγκειται στο ότι ενώ στον φιλελευθερισμό του Άνταμ Σμιθ ο στόχος είναι η αυτορρύθμιση της αγοράς, στην περίπτωση του νεοφιλελευθερισμού ο στόχος είναι η επιτήρηση και ο σφαιρικός έλεγχος ολόκληρης της κοινωνίας με όρους της οικονομίας της αγοράς. Όλα πωλούνται-αγοράζονται και αστυνομοκρατούνται. Η κοινωνία έγινε το "σιδερένιο κλουβί" του Μαξ Βέμπερ.

 

Ο νεοφιλελευθερισμός ταυτίζεται με την «υπερβολική» διακυβέρνηση -η οποία με πραγματικούς όρους συνήθως εκφράζεται μέσω της συρρίκνωσης του κράτους πρόνοιας και μέσω των ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων αγαθών - καθώς και μέσω της ενεργοποίησης των μηχανισμών υπερβολικής «ρύθμισης» (αστυνομοκρατία, ηλεκτρονική επιτήρηση). Από εδώ προκύπτει ο όρος «βιοπολιτική» που παραπέμπει στην έννοια που πρώτος ανέπτυξε ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Φουκώ  σύμφωνα με την οποία, η πολιτική διαμορφώνει και μορφοποιεί ολοκληρωτικά τη ζωή των ανθρώπων. Η βιοπολιτική ως μορφή συστηματικής και εξονυχιστικής κοινωνικής ρύθμισης μεταφέρει την αγοραία ορθολογικότητα σε τομείς μη οικονομικούς όπως η οικογένεια, η αναπαραγωγή, η εκπαίδευση, η παραβατικότητα. Οι ανταλλακτικές αξίες γίνονται αξίες χρήσης. Η άμιλλα γίνεται ανταγωνισμός. Ο αθλητισμός γίνεται η νίκη που πωλείται. Οι σχέσεις γίνονται εμπορευματικές. Όλα μπαίνουν στο παζάρι, προπάντων οι αλεπούδες!

 

Και επειδή μιλάμε τελευταία για τα σεξουαλικά εγκλήματα, είναι χρήσιμο να δούμε τις οικονομικές, πολιτιστικές και πολιτικές τους διαστάσεις. Για τον Φουκώ το σώμα είναι ο στόχος της άσκησης της βιοπολιτικής και οικονομικής εξουσίας ώστε αυτό να γίνει πειθήνιο, παραγωγικό, πολιτικά και οικονομικά χρήσιμο. Οι σχέσεις εξουσίας δεν βρίσκονται σε εξωτερική θέση αναφορικά με άλλους τύπους σχέσεων (οικονομικές διαδικασίες και εξουσίες, σχέσεις γνώσης, σεξουαλικές σχέσεις) αλλά είναι ενύπαρκτες σ’ αυτές. Υπ’ αυτή την οπτική, είναι το σύστημα που «παράγει» Λιγνάδηδες. Οι σχέσεις της βιοπολιτικής εξουσίας δεν βρίσκονται σε θέσεις υπερδομής, αλλά είναι παντού. Γι’ αυτό τα σημεία αντίστασης είναι παρόντα παντού μέσα στο δίκτυο της εξουσίας(στην οικογένεια, στη διαπροσωπική σχέση, τη σεξουαλική σχέση, την εργασία κ.ά.). Δεν υπάρχει, επομένως, σε σχέση με την εξουσία ένας τόπος της μεγάλης ‘Αρνησης, αλλά έχουμε πολλαπλές αντιστάσεις που αποτελούν τον άλλο πόλο στις σχέσεις εξουσίας... Αυτές οι αντιστάσεις πρέπει να αποκτήσουν οργανωτικά την αλληλοσύνδεσή τους και να γίνει σαφής η κόκκινη κλωστή που τις ενώνει.

 

Ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο Μακρόν, ο Πινιέρα και οι άλλοι νεοφιλεύθεροι πολιτικοί θεωρούν ότι η βιοπολιτική του φόβου, που ασκούν, μπορεί να καλύψει τις όποιες ρηγματώσεις, που προκαλούν οι αντιστάσεις. Αλλά να, ένα κορίτσι δολοφονείται στη Χιλή και η αγορά ακυρώνεται. Το ίδιο κι ένας άδικος θάνατος, ακόμη κι αν πρόκειται για τον πιο ειδεχθή δολοφόνο, θα ακυρώσει την πολιτική εξουσία, καθώς ο «εκτελεσμένος» θα γίνει το σύμβολο των παθών που υφίστανται οι «από κάτω».

πηγή

  

Οι ιέρακες επέστρεψαν και βομβάρδισαν τη Συρία..!

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν την Πέμπτη αεροπορική επίθεση στη Συρία. Στόχος ήταν μια δομή που ανήκει όπως φαίνεται σε πολιτοφυλακή που σύμφωνα με τις ΗΠΑ υποστηρίζεται από το Ιράν. Το Reuters κάνει λόγο για μια προφανή απάντηση στις επιθέσεις πυραύλων που είχαν δεχτεί αμερικανικοί στόχοι στο Ιράκ.

 

Η επίθεση θα μπορούσε να είναι τα πρώτα αντίποινα των ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις της περασμένης εβδομάδας. Ωστόσο η κίνηση φαίνεται να έχει περιορισμένο πεδίο εφαρμογής, μειώνοντας ενδεχομένως τον κίνδυνο κλιμάκωσης.

 

Επίσης, η επίθεση ήταν στοχευμένη να γίνει μόνο στη Συρία και όχι στο Ιράκ. Αυτό δίνει στην ιρακινή κυβέρνηση λίγο περιθώριο καθώς διεξάγει τη δική της έρευνα για επίθεση στις 15 Φεβρουαρίου που τραυμάτισε Αμερικανούς.

 

Η αεροπορική επίθεση ήταν η πρώτη στρατιωτική δράση που ανέλαβε η κυβέρνηση Μπάιντεν. Τις πρώτες εβδομάδες ωστόσο είχε τονίσει την πρόθεσή της να εστιάσει περισσότερο στις προκλήσεις που θέτει η Κίνα.

 

Αξιωματούχοι, μιλώντας ανώνυμα δήλωσαν ότι η επίθεση εγκρίθηκε από τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.

 

 

 

Ανακοινώνοντας τις επιθέσεις, ο Τζον Κίρμπι, επικεφαλής εκπρόσωπος του Πενταγώνου, δήλωσε: «Αυτή η αναλογική στρατιωτική απάντηση πραγματοποιήθηκε μαζί με διπλωματικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της διαβούλευσης με τους εταίρους του συνασπισμού. Η επιχείρηση στέλνει ένα σαφές μήνυμα: ο Πρόεδρος Μπάιντεν θα ενεργήσει για την προστασία του αμερικανικού και συμμαχικού προσωπικού. Ταυτόχρονα, έχουμε ενεργήσει εσκεμμένα με στόχο να αποκλιμακώσουμε τη όλη κατάσταση στην ανατολική Συρία και το Ιράκ».

 

Η επίθεση έγινε τη στιγμή που η Ουάσιγκτον και η Τεχεράνη αναζητούν έναν τρόπο να επιστρέψουν στην πυρηνική συμφωνία του 2015. Υπενθυμίζεται ότι ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε εγκαταλείψει τη συμφωνία.

 

 

 

Αξιωματούχοι της διοίκησης του Μπάιντεν καταδίκασαν την επίθεση πυραύλων στις 15 Φεβρουαρίου κοντά στην πόλη Ιρμπίλ, στην ημι-αυτόνομη περιοχή του Ιράκ, η οποία διοικούνταν από Κούρδους. Ωστόσο μόλις αυτή την εβδομάδα, αξιωματούχοι δήλωσαν ότι δεν έχουν βρεθεί στα σίγουρα αυτοί που την πραγματοποίησαν.

 

Αξιωματούχοι σημείωσαν ότι στο παρελθόν, οι σιιτικές πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν ήταν υπεύθυνες για πολυάριθμες επιθέσεις πυραύλων που στοχεύουν προσωπικό ή εγκαταστάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ.

 

Ο Κίρμπι δήλωσε την Τρίτη ότι το Ιράκ είναι υπεύθυνο για τη διερεύνηση της επίθεσης στις 15 Φεβρουαρίου. «Αυτή τη στιγμή, δεν είμαστε σε θέση να σας δώσουμε μια συγκεκριμένη απάντηση ως προς το ποιος ήταν πίσω από αυτές τις επιθέσεις, ποιες ομάδες, και δεν πρόκειται να μπω στις τεχνικές λεπτομέρειες κάθε όπλου που χρησιμοποιείται εδώ», είπε ο Κίρμπι. «Ας αφήσουμε τις έρευνες να καταλήξουν κάπου, και όταν έχουμε περισσότερα να πούμε, θα το κάνουμε».

 

 

 

Μια ελάχιστα γνωστή σιιτική μαχητική ομάδα που ονομάζεται Saraya Awliya al-Dam (Φρουροί της Ταξιαρχίας Αίματος), ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στις 15 Φεβρουαρίου. Μια εβδομάδα αργότερα, μια επίθεση πυραύλων στην Πράσινη Ζώνη της Βαγδάτης φάνηκε να στοχεύει την αμερικανική πρεσβεία, αλλά κανείς δεν τραυματίστηκε.

 

Το Ιράν αυτή την εβδομάδα είπε ότι δεν έχει συνδέσμους με τους Φρουρούς της Ταξιαρχίας Αίματος.

 

Η συχνότητα των επιθέσεων από σιιτικές πολιτοφυλακές κατά αμερικανικών στόχων στο Ιράκ μειώθηκε στα τέλη του περασμένου έτους πριν από την ορκωμοσία του Μπάιντεν. Τώρα όμως το Ιράν πιέζει τις ΗΠΑ να επιστρέψουν στην πυρηνική συμφωνία της Τεχεράνης του 2015.

 

Οι ΗΠΑ υπό την προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ κατηγόρησαν τις ομάδες που υποστηρίζονται από το Ιράν για τη διεξαγωγή των επιθέσεων. Οι εντάσεις σημείωσαν άνοδο μετά από μια επίθεση με drone από την Ουάσινγκτον πέρυσι. Θύματα τότε ήταν ο κορυφαίος Ιρανός στρατηγός Κασέμ Σολεϊμανί και ο ισχυρός ηγέτης της ιρακινής πολιτοφυλακής Αμπού Μαχντί Αλ Μουχαντίς.

 

Ο Τραμπ είπε ότι ο θάνατος ενός μισθοφόρου εργολάβου των ΗΠΑ θα ήταν κόκκινη γραμμή. Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε κλιμάκωση των ενεργειών των ΗΠΑ στο Ιράκ.

 

 

 

Τον Δεκέμβριο του 2019 σκοτώθηκε ένας άμαχος Αμερικανός μισθοφόρος εργολάβος σε μια επίθεση πυραύλων στο Κιρκούκ. Αυτό πυροδότησε εναλλασσόμενες επιθέσεις στο ιρακινό έδαφος που έφερε τη χώρα στο χείλος ενός διαμεσολαβητικού πολέμου.

 

Οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν μειωθεί σημαντικά στο Ιράκ σε 2.500 άτομα. Ταυτόχρονα δεν συμμετέχουν πλέον σε πολεμικές αποστολές με τις ιρακινές δυνάμεις σε επιχειρήσεις ενάντια σε ομάδες του Ισλαμικού Κράτους.

 

Πηγή: DailyMail     

«Έμφραγμα» στα νοσοκομεία της Αττικής – Η κυβέρνηση αρνείται την επίταξη του ιδιωτικού τομέα

 

Στα όρια της ασφυξίας βρίσκονται τα νοσοκομεία της Αττικής, τα οποία παραμένουν αθωράκιστα έναν χρόνο μετά την εμφάνιση της πανδημίας.

 

Η κατάσταση προοιωνίζεται να γίνει ακόμα χειρότερη αυτή την εβδομάδα, που αναμένεται αύξηση κρουσμάτων και διασωληνωμένων.

 

Χθες Κυριακή, ημέρα που τα τεστ είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με τις καθημερινές, καταγράφηκαν 1.269 κρούσματα. Για παράδειγμα την περασμένη Κυριακή τα νέα κρούσματα που είχαν ανακοινωθεί ήταν 884. Στην Αττική χθες ανακοινώθηκαν 591 κρούσματα. 

 

Οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας της πρωτεύουσας βρίσκονται ένα βήμα πριν την κάλυψή τους, δείχνοντας πόσο κάλπικο ήταν το κυβερνητικό αφήγημα περί ενίσχυσης του συστήματος Υγείας, αλλά και πόσο εγκληματική είναι η στάση της κυβέρνηση που ακόμη και τώρα αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματα των υγειονομικών και του εργατικού – λαϊκού κινήματος για προσλήψεις προσωπικού, δημιουργία υποδομών και επίταξη του ιδιωτικού τομέας Υγείας.

 

Έως χθες το βράδυ η πληρότητα στις ΜΕΘ της Αττικής ξεπερνούσε το 90%. Ορισμένα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για πληρότητα της τάξης του 95%. Ενδεικτική ήταν η κατάσταση στο «Σωτηρία» που χρίστηκε νοσοκομείο αναφοράς και το οποίο έχει γεμίσει όλα τα διαθέσιμα κρεβάτια του. Στο «Αττικόν», σύμφωνα με το Σωματείο του Νοσοκομείου νοσηλεύονται 33 ασθενείς στις 33 κλίνες της ΜΕΘ Covid, ενώ στη γενική ΜΕΘ non Covid 10 ασθενείς στις 10 κλίνες. Μάλιστα, η Γενική ΜΕΘ ξεκίνησε να εκκενώνεται για να μετατραπεί σε Μονάδα Covid.

 

Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν όλα τα νοσοκομεία της Αττικής. Οι νέες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, που τάχα θα προστεθούν στο σύστημα Υγείας για να αντιμετωπίσουν την έξαρση των κρουσμάτων, δεν είναι είναι παρά Γενικές ΜΕΘ που μετατρέπονται σε κλίνες covid, στερώντας τες όμως από άλλους ασθενείς που τις έχουν ανάγκη. 

Πηγή: 902.gr

 

     

Νέες καταγγελίες για εμβολιασμούς εκτός σειράς, κυρίως από στελέχη της ΝΔ και τοπικούς αξιωματούχους στα Δωδεκάνησα.

 

 

Συνεχίζονται οι καταγγελίες για εμβολιασμούς εκτός σειράς, κυρίως από στελέχη της ΝΔ και τοπικούς αξιωματούχους.

 

Έτσι μετά την Θεσσαλονίκη, όπου ο δήμαρχος της πόλης Κ. Ζέρβας υποχρεώθηκε στην διαγραφή του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκηςτου Δρόσου Τσαβλή λόγω της εμπλοκής του ονόματός του στην υπόθεση με τους εμβολιασμούς στο ίδρυμα Άγιος Παντελεήμονας, στο προσκήνιο βρίσκεται η περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.

 

Μετά τα δημοσιεύματα ότι ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιώργου Χατζημάρκου, παραβίασε το υγεινομικό πρωτόκολλο εμβολιασμού και εμβολιάστηκε στην Χάλκη, ένα ακόμα στέλεχος της ΝΔ σε τοπικό επίπεδο, φέρεται να εμβολιάστηκε εκτός σειράς.

 

Σύμφωνα λοιπόν με καταγγελίας της Νομαρχιακής Επιτροπής Δωδεκανήσου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πρόκειται για τη σύζυγο μέλους της διοίκησης του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Νοτίου Αιγαίου, που «τυχαία» βρέθηκε στο Ίδρυμα Κολυμπίων και εμβολιάστηκε με αδιάθετο εμβόλιο που «τυχαία» βρέθηκε.

Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ η κριτική προς την ηγεσία του υπουργείου Υγείας και προσωπικά τον υπουργό Βασίλη Κικίλια για το μπάχαλο που φαίνεται να επικρατεί στο πρόγραμμα των εμβολιασμών, συνεχίζεται.

 

Κάθε τρεις και λίγο αποκαλύπτεται ότι κάποιοι «έξυπνοι» παραβιάζουν βάναυσα την προτεραιότητα για να εμβολιάσουν τους εαυτούς τους και τους φίλους τους.

 

Δεν είναι λίγοι εκείνοι, εκτός αλλά και εντός κυβέρνησης, που πιστεύουν ότι το υπουργείο Υγείας και ο υπουργός έχουν χάσει εντελώς την μπάλα;

 

Ή μήπως, ακόμη χειρότερα, επιτρέπουν σε διαφόρους να αφήνουν ασθενείς και εργαζομένους τους εκτεθειμένους για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους...

 πηγή 

Τα… παραπολιτικά ποινικά

 

γράφει ο Δημήτρης  Μηλάκας

 

Κάποια πράγματα είναι (θα έπρεπε να είναι) αυτονόητα. Η πολιτική αντιπαράθεση στα αυτονόητα, προφανώς, έχει ελάχιστα περιθώρια για να εξελιχθεί.

 

Υπό αυτήν την έννοια, για τα σεξουαλικά αδικήματα που περιγράφονται στον ποινικό κώδικα, όπως για παράδειγμα ο βιασμός, ο βιασμός ανηλίκων κ.λπ. θα περίμενε κανείς να υπάρχει (ή θα έπρεπε να υπάρχει) μια ενιαία στάση και αντίληψη των πολιτικών δυνάμεων και της κοινωνίας.

Επί της αρχής όλοι συμφωνούμε ότι ο βιασμός, και μάλιστα ανηλίκων, είναι πράξη ειδεχθής. Συμφωνούμε επίσης ότι ο βιαστής (και μάλιστα ο κατά συρροή βιαστής) είναι ένα πρόσωπο για το οποίο η δικαιοσύνη θα πρέπει να εξαντλήσει την αυστηρότητά της.

 

Το πράγμα «στραβώνει», ωστόσο, όταν ο βιαστής εμφανίζεται να είναι «κάποιος», με ισχύ και διασυνδέσεις στην οικονομική και πολιτική ελίτ. Από το σημείο αυτό και έπειτα ξεκινούν οι «χρεώσεις».

Ο κατηγορούμενος (και μέχρι να καταδικαστεί, αθώος) Λιγνάδης «χρεώνεται» στην κυβέρνηση, καθότι αυτή τον επέλεξε και τον τοποθέτησε επικεφαλής του Εθνικού Θεάτρου της χώρας. Πρόκειται προφανώς για μια χρέωση πολιτικού κόστους που η κυβέρνηση επιμένει να μην επιθυμεί να αναλάβει, παρά το γεγονός ότι αυτό το κόστος εκ των πραγμάτων ήδη το έχει καταβάλει.

 

Από την άλλη πλευρά, η επιχείρηση διάχυσης των ποινικά κολάσιμων πράξεων του κατηγορούμενου Λιγνάδη στο σύνολο ή μέρος της κυβέρνησης είναι, προφανώς, αβάσιμη. Μόνο που η κυβέρνηση, με τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση και, κυρίως, λόγω της άρνησής της να αναλάβει το πολιτικό κόστος για την επιλογή της, ανοίγει η ίδια τον ανεμιστήρα μπροστά στις λάσπες που εκτοξεύτηκαν και θα εκτοξευθούν εναντίον της.

Ακόμη χειρότερα, η επιλογή της κυβέρνησης να μην αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος με το οποίο τη βαρύνει η τοποθέτηση Λιγνάδη ως επικεφαλής του Εθνικού, επιτρέπει να ακούγονται ως «βάσιμα» επιχειρήματα που διατυπώνονται περί ύπαρξης κυκλωμάτων παιδεραστίας, στα οποία ενέχονται πολλοί και διάφοροι υψηλά ιστάμενοι.

 

Καθώς, λοιπόν, η κυβέρνηση επέλεξε να μην προβεί στην επιβεβλημένη ακαριαία αντίδραση και να ομολογήσει την ανάληψη του πολιτικού κόστους, θα υποχρεωθεί να τσαλαβουτήσει στην ποινική λάσπη που άφθονη θα συσσωρευτεί κατά την αναμενόμενη μακρά διαδικασία αυτής της υπόθεσης.  

πηγή

 

Η νομική λύση στην απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα που παρακωλύει η κυβέρνηση

 

Την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκαν 52 ημέρες απεργίας πείνας για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, με την κατάσταση της υγείας του να είναι πλέον σε κρίσιμη καμπή. Ο ίδιος βρίσκεται και σε απεργία δίψας από τις 22 Φεβρουαρίου ενώ στις 16 Φεβρουαρίου εισήχθη σε ΜΕΘ.

 

Ο καταδικασμένος για τα εγκλήματά του και τη συμμετοχή στη “17 Νοέμβρη”, Κουφοντίνας, αξιώνει  την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού, αφού κατόπιν νομοθετικής πρωτοβουλίας της κυβέρνησης του απαγορεύτηκε η έκτιση της ποινής του στις αγροτικές φυλακές της Κασσαβέτειας Βόλου, ενώ είχε μεταφερθεί στις φυλακές Δομοκού.

Το ζήτημα άνοιξε μετά την ψήφιση του νόμου 4760/2020 του περασμένου Δεκεμβρίου από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 3 διατυπώνεται το εξής: “Απαγορεύεται η μεταγωγή ή η παραμονή σε αγροτικές φυλακές και στην Κ.Α.Υ.Φ. (Κεντρική Αποθήκη Υλικού Φυλακών) σε όσους κρατούμενους έχουν καταδικασθεί για εγκλήματα τρομοκρατίας”. Προβλέπεται ακόμη πως όποιος κρατούμενος πάψει να πληροί τις προϋποθέσεις παραμονής σε αγροτική φυλακή, “επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη”.

 

Έτσι, στη βάση αυτή, ο Δ. Κουφοντίνας ζήτησε τη μεταγωγή του από τις φυλακές Δομοκού, εκεί που ήταν αρχικά, δηλαδή στον Κορυδαλλό.

 

Η Γ.Γ Αντεγκληματικής Πολιτικής αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα αυτό, στη λογική ότι οι φυλακές Κορυδαλλού δεν είναι πλέον φυλακές καταδίκων, αλλά φυλακές υποδίκων. Ακόμη, η Σοφία Νικολάου υποστήριξε πως της γνωστοποιήθηκε έγγραφο της διεύθυνσης του καταστήματος κράτησης Κορυδαλλού στο οποίο ο διευθυντής των φυλακών δηλώνει ότι δεν μπορεί να παραλάβει τον Κουφοντίνα κι έναν ακόμη κρατούμενο που ήταν στην Κασσαβέτεια, λόγω της έξαρσης της πανδημίας.

 

Σε επιστολή που έστειλε στη συνήγορο του Δημήτρη Κουφοντίνα στις 31 Δεκεμβρίου 2020, η Γ.Γ Αντεγκληματικής Πολιτικής αναφέρει ότι “η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών, μεταξύ άλλων, αποφάσισε και την επαναμεταγωγή κρατουμένων από το Ε.Α.Κ.Κ.Ν. Κασσαβετείας στα Καταστήματα Κράτησης από τα οποία είχαν αρχικά μεταχθεί. Ο αιτών και άλλοι κρατούμενοι, οι οποίοι είχαν μεταχθεί από το Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού, επαναμετήχθησαν σε αυτό”.

 

Η υπεράσπιση Κουφοντίνα ωστόσο, δηλώνει πως ο κρατούμενος δεν πέρασε από τον Κορυδαλλό πριν τη μεταγωγή του στο Δομοκό, ενώ τα αποδεικτικά έγγραφα δεν επιδόθηκαν ποτέ στους δικηγόρους του ισοβίτη. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας μετήχθη από την Κασσαβέτεια απ’ ευθείας στον Δομοκό στις 21 Δεκέμβρη του 2020.

 

Η κ. Νικολάου, απαντώντας σχετικά με το αίτημα, αναφέρει πως “φωτοαντίγραφα των ως άνω σχετικών εγγράφων δε δύναται να χορηγηθούν διότι περιλαμβάνουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα άλλων κρατουμένων”. Ωστόσο, χωρίς τα αντίγραφα αυτά, η πλευρά του Κουφοντίνα δεν μπορεί αν ασκήσει έφεση στην απόφαση, ενάντια στην μεταφορά στις φυλακές Δομοκού.

 

Το επιχείρημα της ΓΓ αντεγκληματικής πολιτικής βασίζεται στο ότι η κοινοποίηση εγγράφων είναι αδύνατο να συμβεί λόγω προστασίας προσωπικών δεδομένων άλλων κρατουμένων, τα οποία όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, θα μπορούσαν να έχουν κρυφτεί.

 

Το παρακάτω έγγραφο επιδόθηκε στον Δ. Κουφοντίνα στις 7 Γενάρη και ακριβώς την επόμενη ημέρα ξεκίνησε απεργία πείνας.

 

Στις 20 Ιανουαρίου, ο Συνήγορος του Πολίτη με επιστολή του προς την κα. Νικολάου την κάλεσε να δώσει στον κρατούμενο τα αντίγραφα των εγγράφων της μεταγωγής του και ζήτησε από τα καταστήματα Κασσαβέτειας, Κορυδαλλού και Δομοκού να γνωστοποιήσουν τα στοιχεία που τυχόν έθεσαν υπόψη της διοίκησης, βάσει των οποίων έγινε η μεταγωγή του Δημήτρη Κουφοντίνα.

 

Το παραπάνω, δεν έγινε ποτέ.  

Ο δε δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης, αναφέρει πως το επιχείρημα “ο Κορυδαλλός δεν είναι φυλακή καταδίκων αλλά υποδίκων είναι προφανώς αλυσιτελές. Ανεξαρτήτως του πώς χαρακτηρίζεται στον νόμο, ο Κορυδαλλός στεγάζει εκατοντάδες κατάδικους. Φαντάζομαι πόσο θα γελάνε οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι στις Γυναικείες Φυλακές, όταν θα ακούνε αυτό το επιχείρημα, τη στιγμή που στο υπόγειο των συγκεκριμένων φυλακών υπάρχει ειδική αντιτρομοκρατική πτέρυγα καταδίκων. Σέβομαι απόλυτα τη βούληση του κρατούμενου και της συνηγόρου του να μην βγαίνουν ανοιχτά και να φωνάζουν αυτές τις αυτονόητες αλήθειες, από φόβο μήπως πλήξουν δικαιώματα άλλων κρατουμένων. Αλλά πλέον είμαστε στο μη παρέκει.

 

Αφετέρου, το επιχείρημα “ο κρατούμενος εκβιάζει, δεν είναι η απεργία πείνας ένδικο μέσο” είναι καφκικό. Η ΓΓ Αντ. Πολιτικής δεν δίνει την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών στον κρατούμενο για να μάθει το σκεπτικό της και να την προσβάλει, ισχυριζόμενη “λόγους προσωπικών δεδομένων” άλλων κρατουμένων! Λες και δεν μπορεί να υπάρξει ανωνυμοποίηση εγγράφου… Στην πραγματικότητα, ο κρατούμενος στερείται των νομίμων ενδίκων μέσων του: αυτό είπε και ο Συνήγορος του Πολίτη στην παρέμβασή του. Και αυτός είναι και ο λόγος που η απεργία πείνας έγινε μονόδρομος. Αλλά επαναλαμβάνω: όλα αυτά είναι πίσω μας. Τα γράφω απλώς, γιατί βλέπω να επαναλαμβάνονται στον δημόσιο διάλογο. Είμαστε στη φάση που η επίκληση (πρέπει να) γίνεται αποκλειστικά στη διάσωση της ανθρώπινης ζωής”.

 

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, από τους 1.315 κρατουμένους στον Κορυδαλλό, οι 500 είναι ακόμα και σήμερα κατάδικοι, αν και, σύμφωνα με τη διοίκηση της φυλακής, τον τελευταίο χρόνο γίνεται προσπάθεια να μην μεταφέρονται πλέον εκεί.

 

Η εξήγηση του δικηγόρου Θέμη Σοφού

Το μέλος του Δ.Σ. του ΔΣΑ με αναλυτικό άρθρο του που δημοσιεύεται στο dikastiko.gr, κάνει έκκληση στην κυβέρνηση να πρυτανεύσει το κράτος δικαίου στην περίπτωση του απεργού πείνας. Ο γνωστός δικηγόρος, που υποστηρίχτηκε στις εκλογές από τη Νέα Δημοκρατία, αναφέρεται αναλυτικά στα άρθρα του Σωφρονιστικού Κώδικα, που αφορούν την υπόθεση του Δημήτρη Κουφοντίνα.

 

Όπως εξηγεί, μεταξύ άλλων:

 

“Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρ. 72 του Σωφρ.Κ., η μεταγωγή κρατουμένων παραγγέλλεται για λόγους προσωπικούς, οικογενειακούς, εκπαιδευτικούς και για τοποθέτηση σε εργασία, για λόγους υγείας, για λόγους δικονομικούς ή συναφείς και για λόγους που σχετίζονται με την ομαλή λειτουργία του καταστήματος κράτησης.

 

Με το άρ. 41 του Ν. 4356/2015 ορίστηκε ότι στα αγροτικά καταστήματα κράτησης και την Κεντρική Αποθήκη Υλικού Φυλακών (Κ.Α.Υ.Φ.) δύνανται να μετάγονται κατάδικοι κρατούμενοι, ικανοί για εργασία, ανεξαρτήτως αδικήματος, με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών, μετά από πρόταση του Συμβουλίου Φυλακής και εφόσον: (α) Έχουν καταδικαστεί σε ποινή ή συνολικές ποινές φυλάκισης ή κάθειρξης μέχρι δέκα (10) έτη, (β) Έχουν καταδικαστεί σε ποινή ή συνολικές ποινές φυλάκισης ή κάθειρξης άνω των δέκα (10) ετών, έχουν εκτίσει πραγματικά το ένα πέμπτο (1/5) της ποινής τους και τους έχει χορηγηθεί τουλάχιστον μία (1) τακτική άδεια τους όρους της οποίας έχουν τηρήσει, (γ) Έχουν καταδικαστεί σε ποινή ισόβιας κάθειρξης, έχουν εκτίσει πραγματικά οκτώ (8) έτη και τους έχει χορηγηθεί τουλάχιστον μία (1) άδεια τους όρους της οποίας έχουν τηρήσει.

 

Με το άρ. 3 του Ν. 4760/11-12-2020 τροποποιήθηκε η ανωτέρω ρύθμιση και στα αγροτικά καταστήματα κράτησης και την Κεντρική Αποθήκη Υλικού Φυλακών (Κ.Α.Υ.Φ.) δύνανται να μετάγονται κατάδικοι κρατούμενοι, ικανοί για εργασία, ανεξαρτήτως αδικήματος, με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών, μετά από πρόταση του Συμβουλίου Φυλακής, εφόσον τους έχει χορηγηθεί τακτική άδεια τουλάχιστον μια (1) φορά, έχουν τηρήσει τους όρους της άδειας και υπό τις εξής προϋποθέσεις: α) έχουν ποινή ή συνολικές ποινές φυλάκισης μέχρι πέντε (5) έτη και έχουν εκτίσει πραγματικά το ένα δέκατο (1/10) της ποινής τους ή β) έχουν ποινή κάθειρξης ή συνολικές ποινές φυλάκισης μέχρι (10) έτη και έχουν εκτίσει πραγματικά το ένα πέμπτο (1/5) της ποινής τους ή γ) έχουν ποινές άνω των δέκα (10) ετών συνολικά και έχουν εκτίσει πραγματικά τα τρία δέκατα (3/10) της ποινής τους ή δ) έχουν ποινή ισόβιας κάθειρξης και έχουν εκτίσει πραγματικά δέκα (10) έτη.

 

Με την ίδια διάταξη ορίζεται ρητώς ότι απαγορεύεται η μεταγωγή ή η παραμονή σε αγροτικές φυλακές και στην Κ.Α.Υ.Φ. σε όσους κρατούμενους έχουν καταδικασθεί για εγκλήματα τρομοκρατίας, όπως επίσης σε κρατούμενους που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας ή έχει εκλείψει ο λόγος χορήγησής της ή έχουν υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα ή εάν εκκρεμεί σε βάρος τους ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό πλημμελήματος που ενέχει πράξεις βίας ή απειλής βίας κατά προσώπων και πραγμάτων ή κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα.

 

Κρατούμενος ο οποίος από τον χρόνο μετάβασής του σε αγροτικές φυλακές ή στην Κ.Α.Υ.Φ. απωλέσει τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας ή εκλείψει ο λόγος χορήγησής της ή υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα ή ασκηθεί σε βάρος του ποινική δίωξη για αξιόποινη πράξη σε βαθμό πλημμελήματος που ενέχει πράξεις βίας ή απειλής βίας κατά προσώπων και πραγμάτων ή κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα, επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη.

 

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η νομοθεσία σχετικά με την μεταγωγή κρατουμένου έχει έντονο πολιτικό χαρακτήρα και συνοδεύεται κατά λογική αναγκαιότητα από τις εκάστοτε αντιλήψεις της εκτελεστικής εξουσίας…

 

…Στο δημόσιο διάλογο για το αίτημα του Δ. Κουφοντίνα έχει γίνει λόγος για «καθαρή υπόθεση» (βλ. Καμπαγιάννη, efsyn, 16.02.2021, άρθρο στο οποίο φιλοξενείται η προδήλως εσφαλμένη και εγκληματοπροληπτικά ακατέργαστη άποψη ότι «η δημοκρατία δικαιώνει αναδρομικά τη βίαιη δράση») ή για «ειδική μεταχείριση» (βλ. Λαλιούτη, protagon, 21.02.201) κ.α.

 

Το ερώτημα που τίθεται εν προκειμένω έχει τις εξής βασικές εκφάνσεις: Αφενός μεν τίθεται το νομικό ερώτημα, εάν αποσκοπεί σε κάποιον σκοπό σωφρονισμού η εν λόγω απαγόρευση κράτησης σε αγροτική φυλακή, και πέραν της ξεκάθαρης διατύπωσης του Σωφρονιστικού Κώδικα, ότι επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη ο κρατούμενος που δεν πληροί τις προϋποθέσεις.

 

Η θέση μας εν προκειμένω είναι ότι ο Δ. Κουφοντίνας παραπονείται βασίμως, διότι η παραμονή του στην αγροτική φυλακή θα εξυπηρετήσει το βασικό σκοπό της σωφρονιστικής, που είναι η ηθικοπνευματική του μεταβολή. Αντιθέτως η παλινδρομική κίνηση της μεταγωγής ενός κρατουμένου με βίαιη μεταβολή των συνθηκών κράτησης, όχι μόνον δεν εξυπηρετεί τους στόχους της σωφρονιστικής επιστήμης, αλλά δημιουργεί και στον πολίτη ένα «πήγαινε – έλα » στην κατανόησή του ως προς τη στάση της Πολιτείας, η οποία ανάλογα με το πολιτικό πρόσημο – προσανατολισμό της εκτελεστικής εξουσίας, απαντά αναλόγως. Αποτέλεσμα αυτής της παλινδρόμησης είναι η έλλειψη γνώσης και ενημέρωσης, ιδιαίτερα έλλειψη της κατανόησης του κοινωνικού συνόλου, γιατί και πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται το έγκλημα. Το έλλειμμα είναι κυρίως εγκληματοπροληπτικά σημαντικό, καθώς δεν ενισχύει τις προϋποθέσεις της γενικής πρόληψης και κατανόησης από το κοινωνικό σύνολο, των στόχων της κοινωνικής επανένταξης. Και πάλι αποφεύγεται ο όρος «βελτίωση», λόγω του φρονηματικού στοιχείου της.

 

Επιπλέον, φαίνεται ότι η εφαρμογή της συγκεκριμένης διάταξης έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές της σωφρονιστικής επιστήμης, καθώς στην περίπτωση του Δ. Κουφοντίνα επίκειται λίαν συντόμως η υπό όρον απόλυσή του, υπό τις προϋποθέσεις του σωφρονιστικού κώδικα, και έχει ήδη γίνει προεργασία για την προετοιμασία του στην κοινωνική επανένταξη. Προς τι λοιπόν η οπισθοδρόμηση; Αφετέρου εγείρονται ζητήματα που έχουν μια πολιτική διάσταση, καθώς με την απεργία πείνας περιέρχεται σε κατάσταση διακινδύνευσης της ζωής του ένας κρατούμενος, του οποίου η απεργία πείνας για πολλούς λόγους δεν θα παραμείνει στο πλαίσιο μιας κραυγής ενάντια στην επιλογή της σωφρονιστικής νομοθεσίας και υπηρεσίας, αλλά θα επεκταθεί λαμβάνοντας, ενδεχομένως, μια γενικότερη στάση κοινωνικής αντίδρασης.

 

Δεν γνωρίζει κανείς εάν ο Δ. Κουφοντίνας είναι o Έλληνας Bobby Sands, που πέθανε μετά από 66 ημέρες απεργίας πείνας, για τον οποίον σε απάντηση σε ερώτηση στη Βουλή των Κοινοτήτων την 5 Μαΐου 1981, η τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Margaret Thatcher, είπε: “Ο κ. Sands ήταν καταδικασμένος εγκληματίας. Επέλεξε να τερματίσει τη ζωή του. Ήταν μια επιλογή που η οργάνωσή του δεν επέτρεψε σε πολλά από τα θύματά του”.

 

Βέβαιον είναι ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν θέλει και δεν πρέπει να τοποθετηθεί εκδικητικά. Δεν πρέπει να συνδεθεί η συγκεκριμένη στάση του ως κρατουμένου με τις πράξεις, για τις οποίες ήδη έχει εκτίσει την ποινή του. Ούτε ο απευκταίος θάνατός του ως απεργού πείνας θα αποτελέσει δικαίωση της σωφρονιστικής επιστήμης, αλλά αντιθέτως την πανηγυρική ήττα της. Κάθε προσέγγιση που συνδέει την πράξη του κρατουμένου απεργού πείνας με τις πράξεις για τις οποίες καταδικάσθηκε είναι ευθέως αντίθετη με το σωφρονιστικό κώδικα και το ποινικοδογματικό μας σύστημα. Και η διάταξη του άρ. 3 του Ν. 4760/11-12-2020 ενέχει σοβαρό δικαιοκρατικό έλλειμμα και δεν λαμβάνει υπόψιν τα πορίσματα της σύγχρονης σωφρονιστικής”.

 

Μαζικές αντιδράσεις

Εκκλήσεις για να βρεθεί λύση έστω την ύστατη στιγμή έχουν διατυπωθεί πέραν του Συνηγόρου του Πολίτη, από την Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τη Διεθνή Αμνηστία, την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, και πάνω από 1000 νομικούς.

 

Θέση υπέρ της εξεύρεσης λύσης έχουν πάρει o ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25, ενώ πολίτες ζήτησαν παρέμβαση της Προέδρου της Δημοκρατίας, με καμπάνια τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

 

Αξίζει να σημειωθεί πως με δηλώσεις τους έχουν διαφοροποιηθεί η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Γιώργος Κουμουτσάκος, ενώ, σε προσωπικό του άρθρο, και ο Κώστας Μπακογιάννης τάχθηκε υπέρ του κράτους δικαίου που θεσπίζει ότι οι νόμοι πρέπει να ισχύουν το ίδιο για όλους.

 

Είναι σαφές πως όσοι ζητάνε τις τελευταίες ημέρες να μην πεθάνει από απεργία πείνας ο Κουφοντίνας, δεν υποστηρίζουν την εγκληματική του δράση για την οποία δικάστηκε και καταδικάστηκε με το γράμμα του Νόμου. Υπερασπίζονται την ίδια τη Δημοκρατία που κινδυνεύει με ιστορική αμαύρωση.

 

Παίρνουν θέση εναντίον της θανατικής ποινής. Παίρνουν θέση υπέρ του κράτους Δικαίου που δεν εκτελεί, αλλά τιμωρεί με γνώμονα την ισότιμη απονομής δικαιοσύνης. Όλα τα άλλα είναι σκοταδισμοί και επικίνδυνα παιχνίδια με τις δημοκρατικές ελευθερίες που θα τα βρούμε μπροστά μας.

 

Κουφοντίνας: «Δε θέλω να πεθάνω, αλλά δεν μου αφήνουν άλλη επιλογή»

Αποφασισμένος να συνεχίσει μέχρι το τέλος είναι ο Δημήτρης Κουφοντίνας, σύμφωνα με την αναισθησιολόγο – εντατικολόγο Κατερίνα Ντουζέπη. Η γιατρός επιλογής του απεργού πείνας και δίψας τον επισκέφτηκε σήμερα στη ΜΕΘ του Γ.Ν. Λαμίας όπου νοσηλεύεται 22 ημέρες.

 

Οπως αναφέρει στο eksegersi.gr:

 

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι φανερά απισχνασμένος και καταβεβλημένος, όμως έχει πλήρη διαύγεια και δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει μέχρι το τέλος, όποιο κι αν είναι αυτό. «Δε θέλω να πεθάνω, αλλά έτσι που είναι η κατάσταση, δεν μου αφήνουν άλλη επιλογή» ήταν τα λόγια του. Σε επισήμανση της γιατρού ότι η διακοπή της αντιβίωσης εγκυμονεί επάνοδο της λοίμωξης, απάντησε ότι αυτή είναι δική του απόφαση και εμμένει σ’ αυτήν.

 

Η γιατρός του εξήγησε τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί η απεργία δίψας. Δεδομένου ότι το σώμα μας αποτελείται κατά 70% από νερό, οι βλάβες στον εγκέφαλο και την καρδιά προκύπτουν πιο γρήγορα και είναι πιο σοβαρές. Μπορεί να είναι μη αναστρέψιμες ή και θάνατος. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας της δήλωσε ότι δε θέλει να γίνει βάρος ούτε στην οικογένειά του ούτε στο κίνημα, κουβαλώντας μόνιμες βλάβες που θα επέλθουν μετά από μια ανάνηψη. Γι’ αυτό και δήλωσε στους γιατρούς της ΜΕΘ –όπως και στην οικογένειά του- ότι, αν χάσει την επαφή του με το περιβάλλον, δε θέλει να του κάνουν ανάνηψη. Αυτό που τον απασχολεί είναι να εξασφαλίσει ότι η θέλησή του θα γίνει σεβαστή από τους γιατρούς. «Καμία ιατρική πράξη χωρίς τη βούλησή του».

 

Η Κατερίνα Ντουζέπη επιβεβαιώνει ότι οι γιατροί της ΜΕΘ δεν έχουν κάνει καμιά ιατρική πράξη χωρίς τη βούληση του απεργού πείνας και δίψας (θυμίζουμε ότι αυτό την είχαν διαβεβαιώσει και χθες, σε τηλεφωνική επικοινωνία). Τέλος, η γιατρός δήλωσε ότι θεωρεί απαράδεκτη την παρουσία ένστολων αστυνομικών στον προθάλαμο της ΜΕΘ, εντός της Μονάδας. Οι συνάδελφοί της, της εξήγησαν πως αυτό συμβαίνει κάθε φορά που νοσηλεύεται στη ΜΕΘ κρατούμενος.

 

Πηγή