14 -16 Σεπτέμβρη 1943 — Το Ολοκαύτωμα της Βιάννου

 

Από τις πρώτες μέρες της ναζιστικής κατοχής, από τον Ιούνη του 1941, σε ολόκληρη την Κρήτη δημιουργούνται πυρήνες αντίστασης. Ιδιαίτερα στην Βιάννο, σε όλη την ευρύτερη περιοχή, δημιουργήθηκε ισχυρή αντιστασιακή οργάνωση του ΕΑΜ, η οποία υποχρέωνε τις δυνάμεις κατοχής να διατηρούν στην Κρήτη ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις.

 

Στην αρχή της Κατοχής, η ανατολική πλευρά της Κρήτης  τέθηκε κάτω από την διοίκηση των ιταλικών δυνάμεων. Η έντονη όμως δραστηριότητα των ανταρτών υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναλάβουν δράση για την καταστολή της Αντίστασης στην περιοχή. Τον Μάη του 1943 οι Γερμανοί εγκαθιστούν φυλάκιο στο χωριό Κάτω Σύμη.

 

 

Αμέσως μετά την Συνθηκολόγηση της Ιταλίας, στις 8 Σεπτέμβρη 1943, οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής σπεύδουν να θέσουν κάτω από τον έλεγχό τους, όλες τις περιοχές που ήταν μέχρι τότε κάτω από ιταλική διοίκηση. Ταυτόχρονα οι δυνάμεις των ανταρτών εντείνουν την αντιστασιακή τους δράση.

 

Στις 8-9 Σεπτέμβρη αντάρτικες ομάδες του Μπαντουβά  εξουδετέρωσαν το γερμανικό φυλάκιο που είχε εγκατασταθεί στην Κάτω Σύμη. Στις 12 Σεπτέμβρη μια γερμανική στρατιωτική μονάδα κατευθύνεται στην περιοχή και συγκρούεται με τις αντάρτικες μονάδες στην είσοδο του χωριού Κάτω Σύμη. Οι Γερμανοί υπέστησαν μεγάλες απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες και 12 αιχμαλώτους.

 

Η αντίδραση των Γερμανών ήταν άμεση. Την επόμενη μέρα, 13 Σεπτέμβρη, γερμανικές δυνάμεις από το Ηράκλειο και την Ιεράπετρα καταφθάνουν στην Βιάννο.  Ο  Γερμανός στρατηγός, Διοικητής του Φρουρίου Κρήτης, Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ, σε διαταγή του προς τις στρατιωτικές δυνάμεις που εστάλησαν στη Βιάννο διατάζει:

 

«Καταστρέψτε την επαρχία Βιάννου. Εκτελέστε πάραυτα, χωρίς διαδικασία, τους άρρενες που είναι πάνω από 16 ετών και όλους όσους συλλαμβάνονται στην ύπαιθρο, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας».

 

 

Στις  14 Σεπτέμβρη και μέχρι τις 16 Σεπτέμβρη 1943 ξεσπάει η ναζιστική θηριωδία, το Ολοκαύτωμα της Βιάννου. Τα άνανδρα εγκληματικά αντίποινα των Γερμανών προς τον άμαχο πληθυσμό συγκρίνονται με εκείνα τα ναζιστικά εγκλήματα της περιόδου Μάης – Αύγουστος του 1941 (Κάνδανος, Κοντομαρί, Αλικιανός… σε όλη την Κρήτη)  και το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων που ακολούθησε, τον Δεκέμβρη του 1943.

 

Κοντομαρί 2 Ιούνη 1941. Οι Γερμανοί συγκεντρώνουν τους κατοίκους και λίγο αργότερα διαλέγουν και εκτελούν 25 από αυτούς. (φωτ. Φραντς Πέτερ Βάιξλερ – συλλογή Β. Μαθιόπουλου)

Κοντομαρί 2 Ιούνη 1941. Οι Γερμανοί συγκεντρώνουν τους κατοίκους και λίγο αργότερα διαλέγουν και εκτελούν 25 από αυτούς. (φωτ. Φραντς Πέτερ Βάιξλερ – συλλογή Β. Μαθιόπουλου)

 

Στις ομαδικές εκτελέσεις, που έγιναν από τις 14 έως τις 16 Σεπτέμβρη, 401 κάτοικοι της περιοχής έχασαν τη ζωή τους και 980 κατοικίες σε 10 χωριά καταστράφηκαν. Σε δεκάδες ανέρχονται οι τόποι όπου έγιναν οι ομαδικές εκτελέσεις στα χωριά και στις αγροτικές περιφέρειες της Επαρχίας Βιάννου και στα γειτονικά της Επαρχίας Ιεράπετρας.

 

 

Ο αντιστασιακός και ιστορικός ερευνητής Γ.Δ. Χρηστάκης, σε δημοσίευμα στο Ριζοσπάστη 13.9.2003, καταγράφει:

 

«Στη φοβερή ώρα της δοκιμασίας, οδηγούμενοι στην εκτέλεση οι πατριώτες έδειξαν το μεγαλείο της ψυχής τους και τη δύναμή τους. Κανείς δε λύγισε, κανείς δεν έκλαψε, κανείς δεν παρακάλεσε. Ολοι τους απλά και ήρεμα, όπως ταιριάζει στους αληθινούς γενναίους, δέχτηκαν κατάστηθα τα δολοφονικά βόλια, ζητωκραυγάζοντας για την πατρίδα και την ελευθερία. Απ’ όσους επέζησαν, τους μόνους μάρτυρες των τραγικών εκείνων στιγμών, κανείς δεν ανέφερε περίπτωση λιποψυχίας. Αντίθετα, ανέφεραν περιπτώσεις αρκετών που αντέδρασαν κι έπεσαν νεκροί ύστερα από πάλη με τους δολοφόνους τους.

 

…Το ομολογεί, εκτός των άλλων, και ο Γερμανός στρατηγός Αντρέ, Διοικητής Φρουρίου Κρήτης, ο οποίος αιματοκύλησε το νησί με τις εκατοντάδες των εκτελέσεων που διέταξε σε πολλά χωριά της Κρήτης, που είπε στον Σουηδό αντιπρόσωπο του ΔΕΣ όταν τον επισκέφτηκε:

 

«Οι Κρητικοί, όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έχουν πάνω τους κάτι το μυθώδες. Είναι τόσο περήφανοι την τραγική εκείνη ώρα του θανάτου, που είναι αδύνατο να μην τους θαυμάσεις».

 

 

Στις 17 του Σεπτέμβρη οι ομαδικές εκτελέσεις σταμάτησαν. Δεκάδες είναι οι οικογένειες που θρήνησαν δέκα, δεκαπέντε και είκοσι νεκρούς, συζύγους, γονείς, αδέλφια και ξαδέλφια. Σε 401 ανήλθαν οι νεκροί στα χωριά της Βιάννου και της Ιεράπετρας στις τρεις αποφράδες ημέρες του 1943, για να φτάσουν τους 460 μαζί μ’ αυτούς που σκοτώθηκαν σε όλο το διάστημα της κατοχής. 8 μηνών ήταν το πιο μικρό, αγέννητο, στην κοιλιά της μάνας του, 96 χρονών ήταν ο πιο μεγάλος (Εμμ. Δασκαλάκης από τα Αμιρά).

 

–127 ήταν πάνω από 60 χρονών και 20 ήταν γυναίκες. Αγρότες ήταν οι πιο πολλοί, αλλά και κτηνοτρόφοι, επαγγελματίες και έφεδροι αξιωματικοί. Ανάμεσά τους 2 κληρικοί, 5 δάσκαλοι, 1 καθηγητής, 1 δικηγόρος και 1 υπάλληλος των ΤΤΤ».

 

Αμυράς. Οι σταυροί στα σπίτια είναι τόσοι, όσοι και τα θύματα που είχε το κάθε σπίτι… 

Ο στρατηγός  Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ, έμεινε γνωστός ως ο σφαγέας της Κρήτης, συνελήφθη από τον Κοκκινο Στρατό στην Ανατολική Πρωσσία, παραδόθηκε στους Αγγλους και αργότερα  εκδόθηκε στην Ελλάδα, μαζί με τον Μπρούνο Μπράουερ, όπου καταδικάστηκαν σε θάνατο στις 9 Δεκέμβρη 1946. Εκτελέστηκε στις 20 Μάη 1947 στο Χαϊδάρι. Κανείς άλλος δεν διώχτηκε και φυσικά δεν τιμωρήθηκε για αυτά τα εγκλήματα.

 

Η «Εκθεσις της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη» για το Ολοκαύτωμα της Βιάννου

 

Η έκθεση «της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη» σε αναλυτική αναφορά (σελ. 43 – 55) περιγράφει τα ναζιστικά εγκλήματα εκείνου του τριημέρου, στα χωριά της Βιάννου. Πρόκειται για την έκθεση που συνέταξαν ο Νίκος Καζαντζάκης και οι πανεπιστημιακοί, Ιωάννης Κακριδής και Ιωάννης Καλιτσουνάκης, οι οποίοι μαζί με το φωτογράφο Κωνσταντίνο Κουτουλάκη κατέγραψαν τις ωμότητες που διέπραξαν στην Κρήτη οι δυνάμεις κατοχής (γερμανικές και ιταλικές), μετά από εντολή της τότε κυβέρνησης του Πέτρου Βούλγαρη. Η Επιτροπή περιόδευσε την Κρήτη από τις 29 Ιούνη έως τις 6 Αυγούστου 1945. Παρά το μικρό χρονικό διάστημα, επισκέφτηκαν 76 πόλεις και χωριά και παρέδωσαν μια άκρως ενδιαφέρουσα Εκθεση η οποία όμως δεν αξιοποιήθηκε ποτέ από καμιά κυβέρνηση.

 

Η Εκθεση εκδόθηκε, 38 χρόνια μετά, το 1983, από τον Δήμο Ηρακλείου και αποτελεί μια αξιόλογη ιστορική καταγραφή της περιόδου:

 

«Την μεγαλυτέραν όμως καταστροφήν υπέστη κατά την περίοδον αυτήν η επαρχία της ΒΙΑΝΝΟΥ  και εις αίμα και εις καταστροφάς χωρίων. Επειδή η επικοινωνία των ανταρτών και των Αγγλικών εν Κρήτη υπηρεσιών με την Αίγυπτον εγίνετο κυρίως εκ της νοτίου παραλίας της Κρήτης, οι Γερμανοί ενωρίς είχον κηρύξει όλην την κεντρικήν νοτίαν λωρίδα, από Αγίας Γαλήνης μέχρι Μύρτου, ως νεκράν ζώνην, απαγορεύσαντες εις τους κατοίκους να την πλησιάζουν εις βάθος 3 χιλιομέτρων. Κατ’ αυτόν τον τρόπον οι κάτοικοι εστερήθησαν των ευφορωτέρων κτημάτων των. Εν τω μεταξύ εγκατεστάθησαν εις την επαρχίαν Βιάννου 3 γερμανικοί λόχοι, οίτινες ήρχισαν να βασανίζουν τους κατοίκους διατρεφόμενοι εις βάρος των, διαρπάζοντας τα σκεύη των οικιών των και τα πολύτιμα αντικείμενά των, επιβάλλοντες εις αυτούς αγγαρείες κτλ. Η αντίδρασις ήτο φυσική· οι άνδρες κατέφυγον εις τα βουνά, με άμεσον επακόλουθον οι Γερμανοί να εντείνουν τας πιέσεις και τας διώξεις επί των χωρίων της Βιάννου.

 

Κατ’ Ιανουάριον του 1943 συνέλαβον ως ομήρους κόρας προυχόντων, 6 από τον Βαχόν, 9 από τον Αμιράν, 4 από το Κεφαλοβρύσι, 2 από τον Κρεββατάν, 10 από τον Αγ. Βασίλειον κτλ. και τας ενέκλεισαν επί μήνα εις τας φυλακάς της Αγιάς, διά να εξαναγκασθούν οι κάτοικοι να παραδώσουν τα όπλα των.

 

Επί της Δίκτης έδρα κατά το θέρος του 1943 το ανταρτικόν σώμα του αρχηγού της Κεντρ. Κρήτης Εμμ. Μπαντουβά ούτος λαβών διαταγάς παρά των Αγγλων να προκαλέση επεισοδια εν Βιάννω, ώστε να απασχοληθή εκεί γερμανικός στρατός, εφόνευσεν εις το χ. Σύμη της Βιάννου δύο Γερμανούς στρατιώτας. Οι Γερμανοί έστειλαν τότε έναν λόχον εις την Σύμην, οστις εμπεσών εις ενέδραν των ανταρτών έξωθι του χωρίου εις τας 12/9/43 διελύθη αποδεκατισθείς, φονευθέντων 30 και αιχμαλωτισθέντων 12 ανδρών. Συγχρόνως οι αντάρται απηλευθέρωσαν τους 12 ομήρους — μεταξύ των οποίων και ο εφημέριος του Κεφαλοβρυσίου Ματθ. Γιαλαδάκης — τους οποίους οι Γερμανοί είχον συλλάβει εκ των χ. Κεφαλοβρύσι και Πεύκος διά να τους εκτελέσουν επί του τόπου, όπου είχον φονευθή οι δύο Γερμανοί στρατιώται. Την επομένην η γερμανική διοίκησις απέστειλεν εξ Ηρακλείου και Ιεραπέτρας ισχυρά τμήματα στρατού, τα οποία εκύκλωσαν όλην την επαρχία Βιάννου.

 

Ότι την ήτταν του εχθρού εις την Σύμην θα την επλήρωναν, το εγνώριζον τα πέριξ χωρία, πόσον όμως θα ήτο το τίμημα, δεν ήτο δυνατόν να το φαντασθούν. Πάντως οι άνδρες όλοι απεμακρύνθησαν από των χωρίων αμέσως μετά την μάχην της Σύμης. Οι Γερμανοί όμως εφήρμοσαν την συνηθισμένη πολιτικήν των. Ελθόντες την 13η Σεπτεμβρίου εις το χ. Αγ. Βασίλειος εφέρθησαν μετά μεγάλης ηπιότητος, βεβαιούντες τας γυναίκας ότι δεν θεωρούν τους χωρικούς υπευθύνους δι’ όσα οι αντάρται κάμνουν, και ότι δεν έχουν να πάθουν τίποτε, αρκεί να τους φιλοξενήσουν, όπερ και εγένετο. Επίσης προεκήρυξαν ότι όσοι ευρεθούν εις τας οικίας των δεν πρόκειται να υποστούν καμμίαν τιμωρίαν, αν όμως απουσίαζον, θα ετιμωρούντο αι γυναίκες και τα τέκνα των, και αι οικίαι των θα εκαίοντο, ενώ οι ίδιοι θα εδιώκοντο ως αντάρται. Τα πέριξ χωρία ειδοποιηθέντα αμέσως ανεθάρρησαν και απεφάσισαν να περιποιηθούν και αυτά τους Γερμανούς ερχομένους. Πολλοί από τους άνδρας που είχον απομακρυνθή, επείσθησαν υπό των γυναικών των και επανήλθον. Την επομένην, 14/9, εορτήν της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού, επέπρωτο να συντελεσθή μία από τας φοβερωτέρας καταστροφάς που είδεν η Κρήτη καθ’ όλην την περίοδον της κατοχής· οι Γερμανοί εισέβαλον εις τα χωρία της Βιάννου, Αμιράς, Βαχός, Κεφαλοβρύσι, Κρεββατάς, Αγ. Βασίλειος, Πεύκος, Κατω Σύμη, Γδόχια, Μύρτος, Μουρνιές, Ρίζα, Μάλλες κτλ. φονεύοντες μεμονωμένως μεν όσους συνήντων καθ’ οδόν – άνδρας, γυναίκας και παιδιά — εντός δε των χωρίων συγκεντρούντες τους άνδρας όλους και εκτελούντες αυτούς ομαδικώς.

 

  

Το μνημείο στο χωριό Αμιράς, αφιερωμένο στη μνήμη των νεκρών της Σφαγής 14 -16 Σεπτέμβρη 1943. 

Καθώς οι Γερμανοί εισήρχοντο εις τον ΑΜΙΡΑΝ, οι κάτοικοι, κατά σύστασιν του Δημάρχου, τους υπεδέχθησαν εις την είσοδον του χωρίου κρατούντες οίνον, ρακήν και εδέσματα. Εκείνοι, έχοντες κυκλώσει εν τω μεταξύ όλην την περιοχήν, συνέλαβον τους άνδρας όλους — περί τους 100 — τους οποίους άνευ διαδικασίας εξετέλεσαν μέχρις ενός, ολίγον κατωτέρω της δημοσίας οδού. Η κατά τμήματα εκέλεσις αυτών διήρκεσεν από της 10ης πρωινής μέχρι της 4ης απογευματινής. Εν τω μεταξύ εφόνευον και όσους γέροντας και αναπήρους εύρισκον εντός των οικιών, μη δυναμένους να κινηθούν. Εξ αυτών αναφέρομεν τον παράλυτον 80ντούτην Δημ. Μαθιουδάκην, φονευθέντα επί της κλίνης του· τον επίσης υπέργηρον Εμμ. Γρισμπολάκην, εκ γενετής παράλυτον. Δια λόγχης εφονεύθη εντός της οικίας του και ο 20ετής Ματθαίος Συγκελλάκης. Εξ άλλου ικανοί εφονεύθησαν εντός των κτημάτων των ή και καθ’ οδόν. Εκ των ομαδικώς εκτελεσθέντων διεσώθησαν 6, εξ ων 3 απέθανον μετ’ ολίγας ημέρας εκ των τραυμάτων των.

 

Το χωρίον αριθμεί εν συνόλω 117 νεκρούς κατά την ημέραν εκείνην. Μόνον μια οικογένεια, Βερυκοκάκη ονόματι, πενθεί 17 μέλη της, η οικογένεια Ραπτάκη 12 συγγενείς εξ αίματος (αδελφούς, θείους και πρωτοξαδέλφους) και 10 γαμβρούς, ή οικογένεια Ηλιάκη 10 αδελφούς και εξαδέλφους. Εκ της οικογενείας Συγκελλάκη εφονεύθη ο πατήρ Νικόλαος και οι 4 υιοί του, Αριστομένης, Παύλος, Ιωάννης και Ματθαίος. Η Αικ. Μικρογιαννάκη έχασε τον σύζυγόν της Γεώργιον, τον πατέρα της Ν. Χαλκιαδάκην, τον αδελφόν της Γεώργιον, τον πενθερόν της Εμμανουήλ και τον ανδράδελφόν της Ιωάννην. Ο Ματθ. Χρηστάκης ή Σύλλας εξετελέσθη συγχρόνως μετά των δύο υιών του και των 4 γαμβρών του Μ. Βαρδιατζάκη, Ν. Κονδυλάκη, Μ. Σαμπροβαλάκη και Σ. Κουσουλάκη· εξ αυτών εσώθησαν προσποιηθέντες τον νεκρόν οι δύο υιοί και ο πρώτος εκ των γαμβρών, ανάπηρος τώρα. Επίσης εφονεύθησαν 3 άλλοι αδελφοί συγχρόνως, Ματθαίος, Γεώργιος και Μύρων Βασιλακάκης, και ο Γ. Αναστασάκης, μετά του υιού του και των 2 γαμβρών του.

 

Εκ των εκτελεστών άλλοι μεν απεχώρησαν εις τον Κρεββατάν και άλλοι έμειναν εις τον Αμιράν, εγκατασταθέντες δε εις μίαν αυλήν ολίγον απέχουσα από του τόπου της εκτελέσεως ήρχισαν να τρώγουν και να διασκεδάζουν περιπαίζοντες και τας ολοφυρομένας γυναίκας και μιμούμενοι τας κραυγάς της απελπισίας των «Παναγιά μου, Παναγιά μου!». Όταν αργότερα απεχώρησαν και αυτοί, αι γυναίκες ετόλμησαν να πλησιάσουν εις τον τόπον της εκτελέσεως. Τα πρόσωπα των νεκρών ήσαν παραμορφωμένα, διότι οι Γερμανοί εσκόπευον επί της κεφαλής των εκ του πλησίον και δι’ αυτό η αναγνώρισις εγένετο συχνά εκ των ενδυμάτων και μόνον. «Τα μυαλά του πατέρα μου και του αδελφού μου ήσαν χυμένα χάμω» μας είπε μια γυναίκα. Μια άλλη: «το γυιό μου γουλιά γουλιά τον έπαιρνα και τον έβανα στο σακκί, και πήγα και τον έθαψα». Και η ταφή των απέβη δυσχερεστάτη, διότι οι μεν ελάχιστοι υπολειφθέντες άνδρες του χωρίου εξηκολούθουν να παραμένουν στα όρη, το δε νεκροταφείον έκειτο εις απόστασιν 20΄ επί υψώματος. Δι’ αυτό τινές εκ των εκτελεσθέντων παρέμειναν άταφοι και κατεσπαράχθησαν υπό των κυνών (ως ο Ν. Χριστάκης και ο Εμμ. Κονσολάκης). Ομοίαν τύχην έσχον και όσοι ετάφησαν επί τόπου, περί τους 40, επειδή η γη εκεί ήτο πολύ σκληρά και η ταφή των υπό των γυναικών έγινεν επιπόλαια. Επί μακρόν χρονικόν διάστημα αι γυναίκες μετέφερον χώμα εκ των πέριξ δια να συμπληρώσουν την ταφήν των οικείων των και την πρωίαν εύρισκον τήδε κακείσε διεσπαραγμένα τα μέλη αυτών από τους σκύλους, οι οποίοι κατά την νύκτα ανέσκαπτον τους προχείρους τάφους. Το αυτό συνέβη και εις τους εις τα πέριξ κτήματα τυφεκισθέντας, ως και εις τους εντός των οικιών των εκτελεσθέντας· ούτως ο Αριστ. Συγκελλάκης, του οποίου η σύζυγος απουσίαζεν, ευρέθη σπαραγμένος υπό κυνών και χοίρων, ομοίως ο Ματθαίος Μαντουβάκης και Μαρκ. Ραπτάκης.

 

Το χωρίον δεν ελεηλατήθη κατά την ημέραν εκείνην, ούτε κατεστράφη ως τα άλλα (ίδε κατ. Σ. 53), οι Γερμανοί όμως εφρόντισαν να επανορθώσουν εκ των υστέρων την παράλειψιν αυτήν·  κατ’ Ιούνιον του 1944 τάγμα εκ 500 ανδρών εγκατεστάθη εις μικράν απόστασιν από του χωρίου καταληστεύσαν αυτό και όλα τα πέριξ. Ακόμη και το γάλα υπεχρέωνον τας χήρας να το στερούν από τα ορφανά των και να το δίδουν εις αυτούς.  Απεγύμνωσαν τας οικίας και από τα έπιπλά των (τραπέζια, καθίσματα κ.τ.λ.) εκδίδοντες αποδείξεις παραλαβής, και βεβαιούντες ότι θα τα επιστρέψουν. Φυσικά, φεύγοντες τα παρέλαβον μεθ’ εαυτών.

 

Η Επιτροπή δεν θα λησμονήση ποτέ το σπαρακτικόν θέαμα που αντίκρυσεν καθώς έφθανεν εις τον Αμιράν, δια να διαπιστώση τα ανωτέρω εκτεθέντα· επί του τόπου της εκτελέσεως εύρε συγκεντρωμένας περί τας 300 γυναίκας μελανηφορούσας μετά των τέκνων των, θρηνούσας, κοπτομένας και μυρολογούσας.  Την επομένην πρωίαν επί του τόπου της εκτελέσεως ετελέσθη επιμνημόσυνος δέησις, την σπαρακτικότητα της οποίας αμυδρώς μόνον δύνανται να αποδώσουν αι ληφθείσαι φωτογραφίαι.

 

Την αυτήν ημέραν της 14/9/1943, δι’ άλλων αποσπασμάτων των, οι Γερμανοί προέβησαν και εις τα άλλα χωρία της επαρχίας Βιάννου εις την εκτέλεσιν όσων ανδρών ανεκάλυψαν εντός αυτών και εις τα πέριξ. Αν τα θύματα εις αυτά είναι ολιγώτερα από τα του Αμιρά, τούτο οφείλεται εν μέρει μεν εις το ότι τα χωρία αυτά ήσαν μικρότερα, εν μέρει δε εις το ότι οι κάτοικοι, ειδοποιηθέντες εν τω μεταξύ περί των εν Αμιρά συμβάντων, έσπευσαν να φύγουν εκ των χωρίων των.

 

Ούτως εις το χωρίον ΒΑΧΟΣ εξετέλεσαν όλους τους συλληφθέντας άνδρας, εκ των γεροντωτέρων, 23 εν όλω, εξ ων 3 επεζησαν· εις τους φονευθέντας συγκαταλέγεται ο πρόεδρος της κοινότητος Ηρ. Πνευματικάκης. Ούτος παρακληθείς προηγουμένως, υπό τινών κατοίκων δειλιασάντων, να υπογράψη έγγραφον αποδοκιμασίας των ανταρτών προς εξευμενισμόν των Γερμανών, ηρνήθη. «Εγώ την υπογραφή μου δεν την ατιμάζω» είπεν. Κατά την εκτέλεσιν, όπως μαρτυρούν οι τρεις διασωθέντες, επέδειξεν αξιοθαύμαστον θάρρος· ησπάσθη τους μελλοθανάτους, λέγων: «έτσι, παιδιά, αποχτιέται η λευτεριά.» Αι οικίαι του χωρίου ελεηλατήθησαν, αλλά δεν κατεστράφησαν.

 

ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΙ. Και εδώ οι κάτοικοι ματαίως είχον αποπειραθή να μαλάξουν την μανίαν των Γερμανών προϋπαντήσαντες αυτούς με τον πρόεδρον της κοινότητος επικεφαλής, προσκομίζοντες ρακήν και εδέσματα. Οι Γερμανοί συνέλαβον όλους τους άνδρας τους ευρεθέντας εκεί και, αφού εξεδίωξαν τα γυναικόπαιδα, τους ετυφέκισαν παρά το σχολείον, 33 εν όλω, εξ ων επέζησαν 3. Επίσης εφόνευσαν δια ξιφολόγχης τον υπέργηρον Εμμ. Γ. Κοντάκην επί της κλίνης του. Ο ιερεύς και διδάσκαλος του χωρίου Μ. Γιαλαδάκης απώλεσε κατά την ημέραν εκείνην τον αδελφόν του, τον υιόν του, τον γαμβρόν του, και τον ανδράδελφόν του. Οι Γερμανοί, λεηλατήσαντες το χωρίον, απήλθον.

 

Εις τον ΚΡΕΒΒΑΤΑΝ εφόνευσαν 21. Εκ τούτων τους μεν ακμαίους ομαδικώς, τους δε γέροντες και ασθενείς εντός των οικιών των και δύο εις τα πέριξ του χωρίου. Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήτο και ο ιερεύς του Βαχού Λεωνίδας Πνευματικάκης, ευρισκόμενος εις Κρεββατάν και λειτουργών εν των ναώ επί τη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ο ιερεύς παρουσιάσθη ενώπιον των Γερμανών υψών τον Σταυρόν και εξορκίζων αυτούς να λυπηθούν τους κατοίκους. Εις απάντησιν οι Γερμανοί επυροβόλησαν εναντίον του, ενώ δε εκείνος πληγωμένος εσύρετο δια να καταφύγη εις τινα οικίαν ερριψαν εκ νέου εναντίον του και τον αποτελείωσαν. Μετά την εκτέλεσιν συνεκεντρώθησαν εις τον Κρεββατάν και τα εκτελεστικά αποσπάσματα Βαχού, Αμιρών και Κεφαλοβρύσου και υπό τους ήχους φωνογράφου ήρχισαν να διασκεδάζουν επί του δώματος του Γ. Ζωάκη και έπειτα μεθυσμένοι κατελθόντες εχόρευαν επί των πτωμάτων των εκτελεσθέντων φωνάζοντες “Χάιλ Χίτλερ” και “Ζήτω η Γερμανία” (ελληνιστί).

 

Ουδέ του ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ εφείσθησαν παρ’όλας τας κατά την προηγουμένην ημέραν δοθείσας υποσχέσεις· ούτω το απόγευμα της 14/9 εξετελέσθησαν 31 εν όλω άνδρες (εξ ων τους 24 ομαδικώς) μεταξύ άλλων τον 65ντούτη απόστρατον μοίραρχον Γ. Βασιλικάκην επί της κλίνης του δια πελέκεως και τον 17ετή Στυλ. Μπαρμπαγαδάκην με ξιφολόγχην· του Αποστ. Βαρδάκη, επιτεθέντος κατ’ αυτών καθ’ ην ώραν επρόκειτο να τον τυφεκίσουν, ήνοιξαν δια ξιφολόγχης το σώμα από λαιμού μέχρι κοιλίας. Ο Εμμ. Συμβουλάκης, συλληφθείς καθ’ ην στιγμήν εζήτει να διαφύγη κρατών την τριετήν θυγατέραν του εις τας αγκάλας, περιελήφθη εις την ομαδικήν εκτέλεσιν, υποχρεωθείς να κρατή το τέκνον του. Διαφυγών τας σφαίρας έπεσε κατά γης προσποιηθείς τον νεκρόν· επειδή όμως το νήπιον έκλαιε, ένας γερμανός στρατιώτης το επυροβόλησεν εκ του πλησίον και το εφόνευσεν. Ο δυστυχής πατήρ έμεινεν επί ώρας ακίνητος, με τα αίματα και τον διεσκορπισμένον μυελόν του τέκνου του επί του προσώπου, μέχρις ότου οι γερμανοί, αφού έφαγαν και διεσκέδασαν, απεχώρησαν. Εις τους εκτελεσθέντας ανήκει και ο εκ Κερκύρας καθηγητής Ευσταθ. Μάστορας.

 

Μεταξύ του γερμανικού εκτελεστικού αποσπάσματος ήτο και εις στρατιώτης ιδιαίτερον μίσος κατά του χωρίου τρέφων. Ούτος κατ’ Ιανουάριον του 1943, εν ώρα μέθης, ευρών εν Αγίω Βασιλείω μίαν γυναίκαν καθ’ οδόν, επεχείρησε να την κακοποιήση· εκείνη κατέφυγε εις τινα οικίαν, εντός της οποίας ο Γερμανός εισελθών εφόνευσεν τον εκεί ευρισκόμενον και κατ’ εκείνην την ώραν τρώγοντα Σακ. Μονοκάνδυλον εκ Καλύμνου, επειδή δε η καταδιωκομένη γυναίκα είχε δραπετεύσει, εισελθών εις άλλην οικίαν, εξεδίωξεν τον ιδιοκτήτην και εβίασε την σύζυγόν του Δοξανίαν Βαρδάκη, τέλος εξελθών εις τας οδούς ήρχισε να πυροβολή. Οι κάτοικοι δεν ετόλμησαν να τον συλλάβουν, περιορισθέντες να τον καταγγείλουν εις τας προϊσταμένας του αρχάς. Ο στρατιώτης εδικάσθη εις την Βιάννον και κατεδικάσθη εις 5ετή φυλάκισιν μετά το πέρας του πολέμου (!) και εις στέρησιν της αναλογούσης εις αυτόν μερίδος σιγαρέττων επί 6 μήνας. Αυτός λοιπόν ο στρατιώτης ελθών τώρα ως μέλος του εκτελεστικού αποσπάσματος εφρόντισε να εκδικηθή όλους όσους τον είχον καταγγείλει, μ.α. (σ.σ. μεταξύ άλλων) τον πρόεδρον της κοινότητος Αγγ. Χατζάκην.

 

ΠΕΥΚΟΣ. Οι Γερμανοί οδεύοντες προς την Σύμην την 12/9 και διερχόμενοι εκ του χωρίου Πεύκος εδήωσαν αυτό και εφόνευσαν 5 άνδρας, την δε 14ην εξετέλεσαν εντός αυτού και εις τα πέριξ 14, έπειτα έθεσαν πυρ και το έκαυσαν, καταστρέψαντες και τας πέριξ αγροικίας. Μεταξύ των νεκρών συγκαταλέγονται ο πρόεδρος της κοινότητος Χαρ. Τσαγκαράκης, ο διδάσκαλος Αριστ. Μηλιαράκης, ανευρεθείς με αποκομμένην την κεφαλήν, και οι Γεωργ. Προεστάκης, Εμμ. Σωμαράκης και Νικ. Σωμαράκης φονευθέντες με ξιφολόγχην. Το χωρίον αριθμούν προ του πολέμου 563 κατοίκους, αριθμεί τώρα μόνον 485. Εκ των 78 εκλιπόντων, όσοι δεν ετυφεκίσθησαν, απέθανον εκ των κακουχιών.

 

ΚΑΤΩ ΣΥΜΗ. Την 14/9 εξετελέσθησαν 23, εξ ων μια γυναίκα, η Μαρία Ν. Πανακάκη, 85 ετών, καείσα εντός της οικίας της (και ο σύζυγος της ετυφεκίσθη) — Οι ανωτέρω εκτελεσθέντες συνελήφθησαν εις τα πέριξ, διότι το χωρίον ήτο έρημον, πλην της αναφερθείσης Πανακάκη και ενός 80ετούς παραλύτου, του Στυλ. Εμμ. Μυλωνάκη, μη δυναμένου ν’ απομακρυνθή και εκτελεσθέντος εντός της οικίας του.

 

Κατά την αυτήν ημέραν εξετελέσθησαν υπό των Γερμανών περί τους 10 εκ των χ. Άνω Βιάννος, Συκολόγος και Καλάμι, ευρεθέντες καθ’ οδόν· εις αυτούς ανήκει και μία γυναίκα, η κωφάλαλος 65ντούτις Απραξία Αθουσάκη.

 

Τα ανατολικώτερον κείμενα χωρία της Βιάννου, τα εις τον νομόν Λασηθίου (επαρχ. Ιεραπέτρας) υπαγόμενα, επλήρωσαν την επομένην ημέραν (15/9). Ούτω οι Γερμανοί εφόνευσαν:

 

Εις τα ΓΔΟΧΙΑ 37 εν όλω. Το σύστημα υπήρξε το ίδιον· οι άνδρες οίτινες είχον προηγουμένως φύγει εκ του χωρίου επειδή οι Γερμανοί δεν προέβαινον εις καμμίαν βιαίαν πράξιν, επανήλθον, και τότε τους συνέλαβον και τους εξετέλεσαν μαζί με όσους ευρίσκοντο εντός του χωρίου. Δέκα επτά εξετελέσθησαν ομαδικώς δια πολυβόλου εις την θέσιν Καρτσανά, οι υπόλοιποι εντός του χωρίου και ανά τους αγρούς. Εις τους εκτελεσθέντας ανήκουν οι γέροντες Εμμ. Λενάκης (80 ετών), Νικ. Πηγιάκης (80 ετών), Γεώργ. Δασκαλάκης (75 ετών), Γ. Μεταξάκης (75 ετών) · επίσης ο ανάπηρος Εμμ. Επιτροπάκης μετά του 13ετούς υιού του Χαραλάμπους. Εξ άλλου έκαυσαν επί της κλίνης του, επιχύσαντες βενζίνην, τον ανάπηρον Γεώργ. Μπεκράκην, ετών 40, πατέρα 4 ανηλίκων τέκνων. Η Μαρία Αρχοντικάκη πενθεί τον σύζυγόν της Γεώργιον, τον πατέρα της Εμμ. Δημητριανάκην, τους δύο αδελφούς της Ιωάννην και Μιχαήλ και τον πενθερόν της Εμμ. Αρχοντικάκην.

 

Επειδή όλη η περιφέρεια εκηρύχθη νεκρά, απαγορευθείσης πάσης εν αυτή κυκλοφορίας, οι νεκροί παρέμειναν επί δύο μήνας άταφοι, καταφαγωθέντες υπό των κυνών.

 

 Εις τον ΜΥΡΤΟΝ οι Γερμανοί εφόνευσαν 18 και άλλους 8 εις τα περίχωρα· μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται ο Εμμ. Δασκαλάκης, 82 ετών, και η Αικ. Κανάκη, 70 ετών, επίσης ο πρόεδρος της κοινότητος Μιχ. Ανδρεόπουλος, και ο αντιπρόεδρος Ιω. Φραντζικινάκης. Δια να μη θεωρηθούν οι κάτοικοι ότι ανήκουν εις τους αντάρτας, ο πρόεδρος της κοινότητος και ο ιερεύς είχον προηγουμένως παρουσιασθή εις τους Γερμανούς και  δηλώσει ότι όλοι οι άνδρες παραμένουν εντός του χωρίου· οι Γερμανοί προσεποιήθησαν ότι επείσθησαν και εζήτησαν από τον πρόεδρον να τους ετοιμάση φαγητόν· όταν όμως έφαγον κατέλαβον τας εξόδους του χωρίου και διέταξαν ν’ απομακρυνθούν εξ αυτού αι εξ Ιεραπέτρας οικογένειαι, αίτινες είχον καταφύγει εκεί λόγω καταστροφής των οικιών των. Επειδή οι κάτοικοι, φοβηθέντες από την διαταγήν αυτήν, ήρχισαν να διαρρέουν μετά των εξ Ιεραπέτρας, οι Γερμανοί επανέλαβον την δήλωσιν ότι δεν έχουν να πάθουν τίποτε αρκεί να μην απομακρυνθούν οι άνδρες. Μετ’ ολίγον προέβησαν εις την εκτέλεσιν.

 

Εκ των κατοίκων του χ. ΜΟΥΡΝΙΕΣ ετυφεκίσθησαν 17 άνδρες ομαδικώς μετά των κε των χ. ΡΙΖΑ και ΠΑΡΣΑΣ (ιδέ κατ.) εις θέσιν Καλέ, όπου οι αντάρται είχον υψώσει την Ελληνικήν σημαίαν·  άλλοι 4 εκ του χ. Μουρνιές εφονεύθησαν εις τα πέριξ· επίσης εκάη εντός της οικίας της η Μαρ. Ι. Ανδρεοπούλη, 70 ετών. Μεταξύ των συλληφθέντων ήτο ο Χαρ. Παπαδοπούλης· δια να σωθή, έδωσεν ό,τι πολύτιμον έφερε μεθ’ εαυτού (δακτυλίους κλπ) · ο γερμανός στρατιώτης μόλις τα παρέλαβε, τον εφόνευσεν.

 

Το χ. ΜΑΛΕΣ αριθμεί 17 θύματα εν συνόλω, κατά την αυτήν ημέραν η ΡΙΖΑ 18, ο ΧΡΙΣΤΟΣ 7, οι ΜΥΘΟΙ 4, μεταξύ άλλων τον 80ντούτη γέροντα Ν. Χριστάκην, τυφεκισθέντα επί του καθίσματος, όπου εκάθητο, μη δυνάμενος να σηκωθή, και ο ΠΑΡΣΑΣ 7.

 

Ως προς τας εκτελέσεις τας γενομένας συγχρόνως εις τα περίχωρα, εις τα αγροκτήματα κτλ της επαρχίας Βιάννου, αναφέρομεν τα εξής χαρακτηριστικά:

 

Εις το φαράγγι του χ. Καλάμι συνέλαβον τρεις κρυπτομένους άνδρας, τον Κ. Κουντουράκην, τον Ν. Ζωάκην και τον Εμμ. Πυροβολάκην μετά του μικρού υιού του Γεωργίου· οι Γερμανοί εφόνευσαν τους άνδρας δια ξιφολόγχης, το παιδί ετραυματίσθη εκ ριφθείσης χειροβομβίδος, νοσηλεύεται δε ακόμη. Εις το αγρόκτημα του Αργουλίδα είχε καταφύγει ο εκ του χ. Κεφαλοβρύσι Βερβελάκης μετά των 3 τέκνων του, Στυλιανού ετ. 12, Μαρίας ετ. 8, και Ευαγγελίας ετ. 6. Ο πατήρ βλέπων τους Γερμανούς να πλησιάζουν (14/9) απεμακρύνθη από το αγρόκτημα και εκρύβη εντός σχοίνου, οπόθεν ηδύνατο να παρακολουθήση τα συμβαίνοντα. Οι Γερμανοί εισελθόντες εις τον οικίσκον του κτήματος ευρόντες σακκίδια (βούργες) πολλά με τρόφιμα, ανήκοντα εις τους φεύγοντας κατοίκους, υποψιάσθησαν ότι ταύτα προορίζονται δια τους αντάρτας. Τότε συνέλαβον τα εγκαταλελειμμένα παιδιά και ήρχισαν να τα βασανίζουν, δια να προβούν εις αποκαλύψεις· τα ωδήγησαν έξω, εχαράκωσαν με την ξιφολόγχην τα μάγουλά των και τας κνήμας των, τα εκέντησαν εις τα πέλματα και επειδή εκείνα δεν είχον τι να μαρτυρήσουν, τους απέσπασαν τα δόντια με την ξιφολόγχην και τέλος τα έσφαξαν δι’ αυτής· έπειτα τα εξήπλωσαν επί του τοίχου του κτήματος με κρεμασμένας τας κεφαλάς.

 

Εις την θέσιν Λυγιά συνελήφθη την ίδιαν ημέραν (14/9) ομάς 8 ατόμων, μεταξύ των οποίων ο Χαρ. Παπαδημητρόπουλος· ούτος επέδειξεν εις τους Γερμανούς σημείωμα γερμανού στρατιώτου, αναφέροντος ότι ο Παπαδημητρόπουλος τον είχεν περιποιηθή τραυματισμένον κατά την προ διημέρου επισυμβάσαν μάχην της Σύμης. Οι Γερμανοί εξετέλεσαν τον Παπαδημητρόπουλον άνευ ετέρου μετά άλλων 7.  Εσώθησαν δύο τραυματισθέντες και προσποιηθέντες τον νεκρόν. Εις τους εις τα περίχωρα εκτελεσθέντας ανήκουν και η Μαρία, θυγάτηρ του ανωτέρω αναφερθέντος Χαρ. Παπαδημητροπούλου, η Αικατερίνη Αθαν. Παπαδημητροπούλου, σύζυγος του αδελφού του, δικηγόρου το επάγγελμα, εκτελεσθέντος και αυτού και διασωθέντος πληγωμένου, έγκυος 8 μηνών, και η Αικ. Π. Μηλιαράκη. Επίσης η Ελένη συζ. Γεωργ. Μαρή και ο 7ετής υιός της Μιχαήλ. Εις τα περίχωρα ανακαλυφθείσαι εφονεύθησαν ομαδικώς αι εκ Κάτω Σύμης γυναίκες Καλλ. Συγκελλάκη, η κόρη της Ζαχαρένια Ρηνάκη, η πενθερά της τελευταίας Μαρία Ρηνάκη, η Μαρία Γ. Μεταξάκη, το ενννεαετές της Ζαχ. Ρηνάκη, Γεώργιος, εις τας αγκάλας της μητρός του κρατούμενον, μαζί αι εκ του χ. Γδόχια καταγόμεναι 80ντούτιδες Χαρ. Γ. Ξανθάκη και Καλλιόπη Ν. Παπαδάκη.

 

Αυτή υπήρξεν η τραγωδία των χωρίων της Βιάννου ή μάλλον το πρώτο μέρος της. Διότι οι Γερμανοί δεν ηρκέσθησαν εις τον φόνον τόσων εκατοντάδων θυμάτων. Έπρεπε και τα χωρία να καταστραφούν εκ θεμελίων. Ούτω μετά 15 περίπου ημέρας εξεδόθη προκήρυξις ορίζουσα ολόκληρον την περιοχήν ως νεκράν ζώνην, πλην των χ. Βιάννου, Βαχού, Αμιρών και Αγίου Βασιλείου. Εδόθη ολιγοήμερος προθεσμία προς αναχώρησιν, η έλλειψις όμως μεταφορικών μέσων δεν επέτρεψεν εις τους κατοίκους να περισώσουν ει μη ελάχιστον μέρος της περιουσίας των. Αλλαχού ούτε αυτή η ευκαιρία δεν εδόθη, όπως πχ εις την Κάτω Σύμην, της οποίας οι κάτοικοι μετά την μάχην, γενομένην εις ελαχίστην απόστασιν από του χωρίου, είχον αποχωρήσει και κρυβή, η δε καταστροφή επηκολούθησεν την επομένην, 13/9/43. Οι κάτοικοι της ανατολικής Βιάννου (χ. Μύρτος, Γδόχια κτλ) διετάχθησαν να συγκεντρωθούν εις την Ιεράπετραν, οι της δυτικής να φύγουν εκτός της επαρχίας. Κατόπιν τα χωριά αφού ελεηλατήθησαν, εκάησαν και ανετινάχθησαν δια δυναμίτιδος μετά των σχολείων και των εκκλησιών. Ούτω κατεστράφησαν ολοσχερώς τα εξής χωρία:

 

Συκολόγος 80 οικίαι.

 

Κάτω Σύμη 245 οικίαι. Το χωρίον επυρπολήθη εις τας 13/9, κατεδαφίσθη δε εις τας 9/10 εκ θεμελίων. Εις τας 245 οικίας συμπεριλαμβάνονται και αι του συνοικισμού Λουτράκι, χειμερινής διαμονής των Συμιανών.

 

Πεύκος 80 οικίαι. Πυρπόλησις εις τας 14/9, κατεδάφισις εκ θεμελίων μετά ένα μήνα περίπου.

 

Κεφαλοβρύσι 80 οικίαι.

 

Κρεββατάς 70 οικίαι.

 

Γδόχια 100 οικίαι. Δεν απέμεινεν ούτε μία οικία ορθία.

 

Μουρνιές 110 οικίαι.

 

Μύρτος 110 οικίαι. Ουδεμία απέμεινεν ορθία.

 

Ρίζα 30 οικίαι. Εκάη εις μόνον συνοικισμός του χωρίου.

 

Καλάμι 40 οικίαι. Κατεστράφη το 1/3 του συνόλου,  διότι μεσολαβήσει του τότε Γεν. Διοικητού Κρήτης, εξεδόθη νέα διαταγή του γερμαν. Στρατηγείου αίρουσα την προηγουμένην.

 

Μερική ήτο και η καταστροφή του χ. Επάνω Σύμη.

 

Επίσης κατεστραμμένα ευρίσκονται σήμερον τα επίνεια της επαρχίας ΚΕΡΑΤΟΚΑΜΠΟΣ και ΑΡΒΗ. Οι γερμανοί ελεηλάτησαν  τα εκεί εναποθηκευμένα προϊόντα και κατέστρεψαν τας οικίας και τας αποθήκας.

 

Είναι εξόχως χαρακτηριστικόν ότι οι Γερμανοί εζήτησαν εκ των υστέρων να αποσκεπάσουν τα εν Βιάννω εγκλήματά των πιέσαντες τον εκεί προσελθόντα αρχιμανδρίτην Ευγ. Ψαλιδάκην, αντικαθιστώντα τον Μητροπολίτην Κρήτης εις τα καθήκοντά του, να υπογράψη έγγραφον δήλωσιν, ότι δεν  έγιναν παραβάσεις του διεθνούς δικαίου κατά τα γεγονότα της Βιάννου. Ο αρχιμανδρίτης όμως, μη πτοηθείς από τας απειλάς των,  έβγαλεν από το στήθος του τον σταυρόν, τον επέθεσεν επί της τραπέζης του γερμανού αξιωματικού και εφώναξεν· “τουφεκίστε με, αλλά ψεύτικη δήλωση δεν υπογράφω· γιατί είδα με τα μάτια μου γυναίκες ξεκοιλιασμένες”.»  … 

πηγή

 

 

 

       

Μπογδάνος - Καλλιάνος: Από τη 17χρονη στα νήπια και κανείς στη ΝΔ δεν ενοχλείται

 

Η αθλιότητα Μπογδάνου με το retweet σε ιστοσελίδα που στοχοποίησε ανήλικα παιδιά, δεν φαίνεται να απασχολεί την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Είχε προηγηθεί, η σεξιστική ανάρτηση Καλλιάνου, που επίσης έμεινε ατιμώρητος.

 

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

Όταν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γιάννης Καλλιάνος, "δίκασε" στο twitter τη 17χρονη στην υπόθεση Σεμέδο, κάνοντας λόγο για "φιλήδονη κοπέλα" που κάνει ό,τι κάνει για τα φράγκα, το κόμμα του είδε "λάθος" αλλά όχι αιτία διαγραφής.

 

 

Ήταν δύσκολο να ξεπεραστεί μια τέτοια ανάρτηση, ωστόσο τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όταν έχεις στο κεντρώο κατά τα λοιπά ρόστερ σου τα "άνθη" της ακροδεξιάς.

 

Ο βουλευτής Κωνσταντίνος Μπογδάνος, έκανε retweet σε ιστοσελίδα (που όπως ισχυρίζεται δεν του ανήκει), η οποία έδωσε στη δημοσιότητα τα ονόματα ανήλικων παιδιών που φοιτούν σε νηπιαγωγείο.

poster 

Το δημοσίευμα ήθελε να επιστήσει την προσοχή στον αριθμό των παιδιών μεταναστών, στα ελληνικά σχολεία. Με τι σκοπο άραγε;

 

Έκανε λόγο για "κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία έχει περιέλθει η πρωτεύουσα" και συνέχιζε σημειωνόντας ότι "προβληματίζει ιδιαίτερα μάλιστα το γεγονός ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως αυτή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, βουλευτές και πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας στην Α' Αθήνας παραμένουν εξαφανισμένοι από την πόλη και μακριά απο τα πραγματικά της προβλήματα".

 

Η ιστοσελίδα μετά την κατακραυγή αναφέρθηκε σε "λάθος", ενώ ο βουλευτής έγραψε τα εξής στο twitter:

 

"Χθες έγινε ένα λάθος, που διορθώθηκε και υπήρξε απολογία. Το δε σάιτ, που δεν μου ανήκει, σήμερα διέκοψε τη συνεργασία με τον υπεύθυνο για αυτό. Το δικό μου σφάλμα υπήρξε ότι έκανα ένα RT που δεν έλεγξα, πιστεύοντας ότι το δημοσίευμα είχε αλλάξει. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού".  

Χθες έγινε ένα λάθος, που διορθώθηκε και υπήρξε απολογία. Το δε σάιτ, που δεν μου ανήκει, σήμερα διέκοψε τη συνεργασία με τον υπεύθυνο για αυτό. Το δικό μου σφάλμα υπήρξε ότι έκανα ένα RT που δεν έλεγξα, πιστεύοντας ότι το δημοσίευμα είχε αλλάξει.Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού. https://t.co/9G2hFdnb4R

— constantinosbogdanos (@bogdanosk) September 15, 2021

Ας παραβλέψουμε το γελοίον της υπόθεσης και τις γελοίες δικαιολογίες τύπου "μου έφαγε ο σκύλος την εργασία", "δεν ήξερα" κλπ.

 

Ας παραβλέψουμε την αστεία στόχευση του δημοσιεύματος για τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που δεν έχουν κινητοποιηθεί για αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα - ότι παιδάκια μεταναστών πάνε σχολείο- σε αντίθεση με τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο που είναι... "εξαίρεση".

 

Το ερώτημα ειναι πια σαφές.

 

Ο Μπογδάνος αυτός είναι. Δεν θα σταματήσει πουθενά. Τανκς στην ΕΡΤ θα του λέει ο εν δυνάμει ψηφοφόρος; "Το 'χουμε" θα απαντάει.

 

Θα στοχοποιεί παιδάκια το δημοσίευμα. Retweet θα κάνει.

 

Θα ενοχλεί ο διασώστης το ακροδεξιό κοινό. Θα κάνει "τα δέοντα" ως εθνικός μας... άνθρωπος που πράττει τα δέοντα.

 

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, που θέλει να λέγεται μετριοπαθής, δεν ενοχλείται από αυτού του είδους τις συμπεριφορές;

 

Ακόμα και αν όλα μετριούνται σε ψηφαλάκια, αυτό πού σταματάει; Πού σταματάει ο τρόμος των λογικών εντός του κόμματος απέναντι στην παλαβή ακροδεξιά;

 

Ποιος είναι ο πάτος του βαρελιού; Είναι η στοχοποίηση ανήλικων παιδιών ή να περιμένουμε κάτι χειρότερο εφόσον κανείς δεν ενοχλείται;

 

Και αν τέλος η ηγεσία του κόμματος, νιώθει περήφανη για τέτοιους βουλευτές, οι ίδιοι οι νεοδημοκράτες στην πλειοψηφία τους, συμφωνούν;    

 

Με τροπολογία του υπουργείου Παιδείας ιδιωτικές εταιρείες στα πανεπιστήμια για να ελέγχουν τα μέτρα κατά της πανδημίας!

 

Ιδιωτικές εταιρείες στα Πανεπιστήμια για να ελέγχουν τους φοιτητές και το διδακτικό προσωπικό με αφορμή την πανδημία βάζει η κυβέρνηση με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή και αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα (διαβάστε εδώ την τροπολογία)

 

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας «δίνεται η δυνατότητα στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα να συνάπτουν δημόσιες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών με αντικείμενο τον έλεγχο της τήρησης των έκτακτων μέτρων για τη συμμετοχή των φοιτητών, καθώς και του τακτικού και έκτακτου διδακτικού προσωπικού των ΑΕΙ στη δια ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία».

 

 

Η διάρκεια της σύμβασης θα είναι για έξι μήνες και για να προχωρήσει γρήγορα η διαδικασία η τροπολογία προβλέπει πως «αρμόδιο για τη σύναψη καθώς και την έγκριση δαπάνης της δημόσιας σύμβασης είναι το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΑΕΙ».

 

Επίσης, το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε την δημιουργία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας, edupass.gov.gr που θα είναι προσβάσιμη μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης της Δημόσιας Διοίκησης (gov.gr-ΕΨΠ). Εκεί «τα μέλη της εκπαιδευτικής και ακαδημαϊκής κοινότητας, δηλώνουν στην πλατφόρμα την προϋπόθεση που πληρούται για τη συμμετοχή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία (εμβολιασμός, νόσηση, αρνητικό αποτέλεσμα PCR/rapid test ή self test), ανάλογα με τα ισχύοντα ανά περίπτωση υγειονομικά μέτρα και την ηλικιακή ομάδα, όπου εντάσσεται κάθε φυσικό πρόσωπο».

 

Πηγή: 902.gr

 

Το «πρώτο ένσημο» της πολιτικής εξαπάτησης και της μεγαλύτερης εκμετάλλευσης

 

Για σχεδόν δύο 24ωρα τα κυβερνητικά επιτελεία προπαγάνδας και τα μιντιακά φερέφωνα τους …πουλούσαν την πρωθυπουργική εξαγγελία για το επιδοτούμενο «πρώτο ένσημο» με βαρύγδουπους τίτλους και αναφορές περί παροχής 1.200 ευρώ σε νέους εργαζόμενους.

 

Αυτά μέχρι τη Δευτέρα το μεσημέρι. Τότε ήρθε η εξειδίκευση του μέτρου από τον υπουργό Οικονομικών Χρ. Σταικούρα για να μάθουμε:

 

«Για το 2022 όλοι οι νέοι από 18 έως 29 ετών που δεν έχουν προηγούμενη εργασιακή εμπειρία και θα προσληφθούν εντός του έτους, λαμβάνουν «προπληρωμένο χρόνο εργασίας» που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για την πρώτη τους απασχόληση.

 

Η ενίσχυση ανέρχεται συνολικά στα 1.200 ευρώ για τους πρώτους 6 μήνες πλήρους απασχόλησης. Από αυτό το ποσό, τα μισά θα τα λαμβάνει ο εργαζόμενος – επιπλέον του μισθού του – ως κίνητρο εύρεσης εργασίας, και τα υπόλοιπα ο εργοδότης ως επιδότηση του μισθολογικού κόστους. Για εργασία μερικής απασχόλησης, που αντιστοιχεί περίπου στο 50% της πλήρους, θα δίνεται το ήμισυ του ποσού».

 

Μάλιστα! Αφού οι κυβερνώντες και οι «πρόθυμοι» παπαγάλοι τους πούλησαν «φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες» επί δύο μέρες περί 1.200 ευρώ που θα δίνονταν στους εργαζόμενους αφήνοντας μάλιστα συγκεχυμένο ποιο μέρος του ποσού θα κατέληγε στους εργαζόμενους. Αν θα ήταν μηνιαία (και πόση) ή εφάπαξ, η χρηματική ενίσχυση των 1.200 ευρώ που θα κατέληγε στους νέους εργαζόμενους, τι ανακοίνωσαν επίσημα; Ότι οι νέοι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν – στην καλύτερη περίπτωση – 100 ευρώ το μήνα για έξι μήνες και αντίστοιχο ποσό θα καταλήγει στους εργοδότες.    

 

Ειδικά, δε, για εργασία μερικής απασχόλησης (δίνεται και τέτοιο δικαίωμα στην εργοδοσία), που αντιστοιχεί περίπου στο 50% της πλήρους, θα δίνεται το ήμισυ του ποσού… Δηλαδή 50 ευρώ το μήνα. Αυτή θα είναι η …«επιδότηση» Μητσοτάκη για τον μερικά απασχολούμενο νέο εργαζόμενο.

 

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μέσα από το πρόγραμμα «πρώτο ένσημο», αν κάποιος νέος εργαζόμενος προσληφθεί από την 1η Φεβρουαρίου 2022, με τον κατώτατο μισθό 569 ευρώ (καθαρά) για πλήρη απασχόληση θα λαμβάνει επιδότηση 100 ευρώ το μήνα για το διάστημα Φεβρουαρίου – Ιουλίου 2022.

 

Όσον αφορά για τον εργοδότη,  ο οποίος θα λάβει επίσης 600 ευρώ σε εξαμηνιαία βάση για την κάλυψη του μισθολογικού κόστους του εργαζομένου που προσλαμβάνεται με τον κατώτατο μισθό των 569 ευρώ, θα καλύψει, μέσω της σχετικής επιδότησης, το 17,5% σε μηνιαία βάση το κόστος του μισθού αυτού (100 ευρώ/μήνα: 569 ευρώ/μήνα). Δηλαδή ο εργοδότης θα δίνει μόλις 469 ευρώ το μήνα από την τσέπη του για μισθό στον εργαζόμενο.

 

Επίσης μέχρι στιγμής δεν έχει τεθεί επίσημα από το υπουργείο Εργασίας καμιά ρήτρα διατήρησης της απασχόλησης. Δηλαδή, αν θα μπορεί μία επιχείρηση να προσλάβει εργαζόμενους μέσα από το πρόγραμμα “πρώτο ένσημο” μόνο αν διατηρήσει το ίδιο πλήθος εργαζομένων τουλάχιστον για όσο διάστημα διαρκεί αυτή η επιδότηση.

 

Επίσης δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για το μέλλον του εργαζόμενου όταν τελειώσει το εξάμηνο της επιδότησης. Δηλαδή αν θα τον κρατήσει ο εργοδότης για το επόμενο διάστημα ή θα μπορεί να πάρει τον επόμενο «επιδοτούμενο» νέο εργαζόμενο εξασφαλίζοντας εκ νέου ακόμα φτηνότερα εργατικά χέρια αφού θα έχει 17,5% λιγότερο σε μηνιαία βάση κόστος για την κάλυψη του μισθού.

 

Έτσι θα λειτουργήσει το περιβόητο «πρώτο ένσημο» της κυβέρνησης Μητσοτάκης, το οποίο παρά τις πομπώδης αναφορές προσφέρει ακόμα φτηνότερα χέρια στα αφεντικά που μάλιστα μπορούν να «αντλούν» νέα παιδιά από μια τεράστια δεξαμενή ανέργων αυξάνοντας ακόμα περισσότερους τους όρους εκμετάλλευσης τους… 

πηγή

 

H προδοσία του ήρωα Σήφη Βαλυράκη

 

 γράφει ο Πάολο Βαλεντίνο

 

«Το “ελληνικό καλοκαίρι” βάφτηκε κίτρινο, το χρώμα της προδοσίας και της δειλίας». Ο εξαίρετος δημοσιογράφος Πάολο Βαλεντίνο, γράφει στην ιταλική CORRIERE della SERA για τον θάνατο του Σήφη Βαλυράκη, του «ήρωα που ύψωσε το ανάστημά του στη Χούντα των συνταγματαρχών ».

 

Το “ελληνικό καλοκαίρι” αποτελεί συχνά σύμβολο μιας εμπειρίας που εμπεριέχει κάτι βαθύ κι ανθρώπινο. Αυτή τη φορά όμως φέρει το χρώμα της προδοσίας και της δειλίας.

 

 

Ο φαινομενικά συμπτωματικός θάνατος ενός πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ έξω από το λιμάνι της Ερέτριας , της γνωστής και ως Νεγρεπόντε κατά τα χρόνια της Ενετοκρατίας, είναι ένα άλυτο μυστήριο που εδώ και μήνες έχει διχάσει την χώρα.

 

Πριν από μέρες, ακόμα κι ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου θεώρησε ότι ήταν χρέος του να κάνει παρέμβαση στη Βουλή.

Ενα χρέος που υπαγορεύτηκε από την άρνηση των Αρχών να δρομολογήσουν νέες εκτενείς έρευνες αντί να υποστηρίζουν πεισματικά την κάθε άλλο παρά βάσιμη άποψη, ότι επρόκειτο για “ατύχημα-άποψη “ που έρχεται σε αντίθεση με πολλές μαρτυρίες.

 

Ο Σήφης Βαλυράκης 77 ετών, ξεκίνησε μόνος με το φουσκωτό του να πάει για ψάρεμα το μεσημέρι μιας Κυριακής, τέλος Γενάρη. Η σωρός του βρέθηκε από την Ακτοφυλακή λίγο μετά τις 8 το βράδυ, δύο χιλιόμετρα πιο μακριά από όπου είχε ξεκινήσει, με την μηχανή του σκάφους ακόμα αναμμένη και αφού πρώτα η σύζυγός του, ανήσυχη για την αργοπορία του να επιστρέψει, ειδοποίησε το Λιμενικό.

 

 

Εφερε σοβαρά τραύματα στο πρόσωπο και στο κρανίο. Ενα δάχτυλο είχε κοπεί. Η πρώτη υπόθεση που διατυπώθηκε από την αστυνομία ήταν ότι ο Βαλυράκης είχε υποστεί “έμφραγμα “με αποτέλεσμα να πέσει στο νερό και να τραυματιστεί από την προπέλα.

Η νεκροψία όμως απέκλεισε το καρδιακό επεισόδιο, και απεφάνθη ότι ο πνιγμός του πρώην υπουργού επήλθε μετά από τον τραυματισμό του.

 

Το πώς όμως κατέληξε στη θάλασσα δεν διαλευκάνθηκε ποτέ.

 

Η σύζυγός του, η γνωστή ζωγράφος Μίνα Παπαθεοδώρου, ήταν εκείνη η οποία εξ αρχής προσπάθησε να κατευθύνει τις Αρχές προς μια ομάδα παράνομων ψαράδων που την στιγμή του συμβάντος έπλεαν στην περιοχή με τα σκάφη τους.

 

Η χήρα του υπουργού αναφέρει μαρτυρίες προερχόμενες από την μικρή κοινότητα της Ερέτριας σύμφωνα με τις οποίες περισσότερα από ένα σκάφη περικύκλωσαν το φουσκωτό , απειλώντας τον πρώην υπουργό και δημιουργώντας έντονο κυματισμό προκειμένου να τον υποχρεώσουν να απομακρυνθεί.

 

Ο Βαλυράκης πρέπει να έχασε την ισορροπία του και να έπεσε στη θάλασσα, κανείς όμως δεν έσπευσε να τον βοηθήσει.

 

“Η άποψη ότι πρόκειται για ανθρωποκτονία εκ προμελέτης είναι απολύτως βάσιμη. Σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός αυτόπτη μάρτυρα ο Σήφης χτυπήθηκε με κοντάρι. Τον χτύπησαν”, λέει σε τηλεφωνική επικοινωνία από την Αθήνα η κυρία Παπαθεοδώρου.

Ένας άλλος μάρτυρας, μιλώντας σε κανάλι της τηλεόρασης, υποστήριξε ότι οι ψαράδες είχαν έντονο διαπληκτισμό με τον Βαλυράκη πριν από το συμβάν . Αλλά οι καταθέσεις αυτές δεν διερευνήθηκαν περαιτέρω.

 

 

Εχουν περάσει οκτώ μήνες από τότε, και η υπόθεση Βαλυράκη αρμενίζει ακόμα μεσοπέλαγα, χωρίς να διαφαίνεται η διαλεύκανσή της.

 

“Δεν θέλησαν να κάνουν σοβαρές έρευνες", λέει η κυρία Παπαθεοδώρου-Βαλυρακη.

 

"Η ακρόαση τον υπαιτίων έγινε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, δεν τους απαγγέλθηκαν καν κατηγορίες. Πρόκειται για συγκάλυψη από το Λιμενικό που προστατεύει τους  ψαράδες. Είναι σκανδαλώδες το γεγονός ότι δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πέθανε ένας εθνικός ήρωας σαν τον Σήφη".

 

Ο Σήφης Βαλυράκης υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ,( του σοσιαλιστικού κινήματος που ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου) στο οποίο είχε προσχωρήσει πριν καλά καλά κλείσει τα τριάντα και όταν ακόμα ήταν υπό διωγμό από το καθεστώς της χούντας. Ήταν ένας αγωνιστής- θρύλος της αντίστασης κατά της χούντας.

 

Τον συνέδεε φιλία με τον Αλέκο Παναγούλη, ποιητή και σύντροφο της Οριάνα Φαλάτσι, ο θάνατος του οποίου επίσης δεν διαλευκάνθηκε ποτέ.

 

Ο Βαλυράκης συνελήφθη και βασανίστηκε το 1971 αλλά δραπέτευσε αφού κατάφερε να κόψει ένα από τα σίδερα του κελιού του και να προκαλέσει βραχυκύκλωμα στην φυλακή. Τον έπιασαν στα σύνορα με την Γιουγκοσλαβία, μεταφέρθηκε στις φυλακές της Κέρκυρας αλλά κατάφερε να δραπετεύσει πάλι, αυτή τη φορά κολυμπώντας πολλά χιλιόμετρα μέχρι τις ακτές της Αλβανίας.

 

Δεν ήταν τυχερός όμως, γιατί το κομμουνιστικό καθεστώς στα Τίρανα τον συνέλαβε με την κατηγορία της κατασκοπίας και τον καταδίκασε σε τρία χρόνια καταναγκαστικά έργα. Τελικά τον απελευθέρωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου αφού πέτυχε διαμεσολάβηση της Κινέζικης κυβέρνησης.

 

Όταν το 1981, με την επαναφορά της δημοκρατίας, ο Παπανδρέου ανέβηκε στην εξουσία, ο Βαλυράκης ήταν εξ αρχής ένας από τους πλέον έμπιστους υπουργούς του και διατέλεσε υπουργός Μεταφορών, Επικοινωνιών και Αθλητισμού .

 

Τέλος, ανέλαβε το μεγάλης σημασίας υπουργείο της Δημόσιας Τάξης στην δικαιοδοσία του οποίου εμπίπτει και η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Την θέση αυτή κατείχε μέχρι το 1996 οπότε και ο Ανδρέας Παπανδρέου αποσύρθηκε για λόγους υγείας.

Παρέμεινε όμως εκλεγμένος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για την Κρήτη μέχρι το 2012.

 

Τα τελευταία χρόνια, ο τέως υπουργός, λάτρης της θάλασσας, αφοσιώθηκε στην πάταξη της παράνομης αλιευτικής δραστηριότητας και της συνεπαγόμενης περιβαλλοντολογικής καταστροφής στο Αιγαίο.

 

Μετάφραση από τα Ιταλικά: Λένα Θεοδωρίδου

Η συνέντευξη Μητσοτάκη στη ΔΕΘ: Τρία λάθη κι ένα ανέκδοτο…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε εύκολο έργο στη Θεσσαλονίκη. Για δύο λόγους. Πρώτον, διότι είχε λεφτά να «μοιράσει». Μπορεί να μην επανέλαβε το εμβληματικό «λεφτά υπάρχουν», αλλά το «πακετάκι» του(αφού δεν του αρέσει η λέξη «πακέτο») το έδωσε το βράδυ του Σαββάτου στην ομιλία του. Και, δεύτερον, διότι στη συνέντευξη της Κυριακής αρκέστηκε απλώς να αναμασήσει όσα εξήγγειλε την προηγουμένη, διανθίζοντάς τα με ορισμένα ψέματα και λάθη, χωρίς να λείψει και ένα είδος αλαζονείας από τις απαντήσεις του(για τις ερωτήσεις θα πούμε κάτι στο τέλος).

 

 

Από τη συνέντευξη αυτή, λοιπόν, επισημαίνουμε τρία λάθη που έκανε:

 

Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ: Στις πρωθυπουργικές απαντήσεις δεν κρυβόταν ένα είδος αλαζονείας που τον διακατέχει. Είναι η «αλαζονεία της ισχύος», η οποία εν μέρει δικαιολογείται από το δημοσκοπικό προβάδισμα και την εμφανιζόμενη αδυναμία της αντιπολίτευσης να καρπωθεί την κυβερνητική φθορά. Αυτά, όμως, τον οδήγησαν σε ένα διπλό λάθος. Πρώτα όταν είπε με έμφαση ότι στο εξής δεν θα ζητά καμία συναίνεση από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, προφανώς με αφορμή την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στην υπουργοποίηση του ναυάρχου Αποστολάκη, με αποτέλεσμα ο ανασχηματισμός να προσλάβει τον χαρακτήρα «φιάσκου». Και, προφανώς, με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να βρει κανένα πεδίο συνεννόησης, πόσο μάλλον συναίνεσης. Η μάχη (θα) είναι μετωπική. Όμως, οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με απλή αναλογική. Οσο κι αν ο πρωθυπουργός ποντάρει από τώρα στο χαρτί της αυτοδυναμίας, στις δεύτερες εκλογές, που αναγκαστικά θα γίνουν, δεν τον συμφέρει να κλείσει κάθε πόρτα συνεννόησης με τον κεντρώο-κεντροαριστερό χώρο, που εκφράζει το ΚΙΝΑΛ(ΠΑΣΟΚ). Εκτός αν γνωρίζει από τώρα ότι θα βρει αυτήν την πόρτα κλειστή(η συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά το 2012 το κατέστρεψε πολιτικά), οπότε του μένει μόνο μια διέξοδος. Αν δεν πετύχει την αυτοδυναμία, να συνεργαστεί με κάποιο κόμμα της άκρας δεξιάς. Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να είπε χτες ότι δεν κρατάει «δεξιόμετρα και αριστερόμετρα», αλλά μπορεί να πέσει στην ανάγκη του κ. Βελόπουλου ή όποιου άλλου θα εκπροσωπεί την άκρα δεξιά. Οσο κι αν ο πρωθυπουργός βαυκαλίζεται ότι η ΝΔ εκπροσωπεί(και) την Κεντροαριστερά, με τον ανασχηματισμό που έκανε η «δεξιά στροφή» είναι ορατή από παντού, με την άλλοτε τριπλέτα του ΛΑΟΣ Βορίδη-Γεωργιάδη- Πλεύρη να πρωταγωνιστεί. Όλα αυτά, βεβαίως, μπορεί να αλλάξουν , αν στις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ εκλεγεί αρχηγός ο Ανδρέας Λοβέρδος. Τότε-και υπό την προϋπόθεση ότι το κόμμα αυτό θα μείνει ενωμένο και θα εκπροσωπηθεί στη νέα Βουλή- η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη όντως θα μπορεί να έχει κυβερνητικό εταίρο.

Η ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ: Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι οι παροχές που ανακοίνωσε στη Θεσσαλονίκη «δεν είναι πακέτο», αλλά «πλούτος» που δημιούργησε η κυβέρνησή του και τον μοιράζει «μετρημένα». Ο κ. Μητσοτάκης δεν λέει την(πλήρη) αλήθεια. Πρώτον, ένα μέρος των χρημάτων που διέθεσε για να καλύψει ανάγκες της πανδημίας προερχόταν από το μαξιλάρι των 32 δισεκατομμυρίων, το οποίο του είχε αφήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ(ο κ. Σταϊκούρας μπορεί να έχει ανάψει μια λαμπάδα ίση με το μπόι του στον κ. Τσακαλώτο). Δεύτερον, η ανάπτυξη του 16,2%, που σημειώθηκε το δεύτερο τρίμηνο του έτους, οφείλεται, πρωτίστως, στην έκρηξη της κατανάλωσης. Και, τρίτον-κάτι που αποφεύγει να πει κάθε φορά- η κυβέρνηση δανείζεται συνεχώς. Ναι, με χαμηλά επιτόκια, αλλά με δάνεια κάνει παροχές. Και το δημόσιο χρέος έχει ξεπεράσει το 200% ως ποσοστό του ΑΕΠ, το μεγαλύτερο σε όλο τον κόσμο. Ας θυμηθούμε απλώς ότι της χρεοκοπίας του 2009 είχε προηγηθεί περίοδος εκρηκτικής κατανάλωσης, η γνωστή «φούσκα». Επιπλέον, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά, φυσικά με πρώτη την Γερμανία, δεν είναι σίγουρο ότι θα εξακολουθήσουν να είναι τόσο χαλαρές με τους δημοσιονομικούς κανόνες μόλις τελειώσει η πανδημία. Μακάρι να επαληθευτεί η πρόβλεψη του κ. Μητσοτάκη ότι «η Γερμανία έχει αλλάξει», αλλά οι προβλέψεις είναι (και) για να διαψεύδονται.

Η ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΝΕΣΗ: Ο πρωθυπουργός ρωτήθηκε (από δημοσιογράφο του «Kρήτη TV») από πού θα βρεθούν τα δυο δισεκατομμύρια ευρώ που απαιτούνται για την κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου ΒΟΑΚ(Βόρειος Οδικός Αξονας Κρήτης), αφού η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ότι έχει εξασφαλίσει περίπου τα μισά από το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης. Ο δημοσιογράφος υπενθύμισε ότι το έργο αυτό καρκινοβατεί «4-5 δεκαετίες». Ο πρωθυπουργός είπε «δεν έχω εύκαιρα όλα τα στοιχεία», αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει ο τρόπος που απάντησε για την καθυστέρηση του έργου: «Δεν κυβερνώ 50 χρόνια, κυβερνώ δύο χρόνια». Ο κ. Μητσοτάκης προσβάλλει τη νοημοσύνη των συμπατριωτών του Κρητικών με αυτήν την απάντηση. Διότι ο ίδιος δεν προέκυψε από παρθενογέννεση. Προέρχεται από ένα κόμμα, που κυβέρνησε περίπου τα μισά από τα τελευταία 40-50 χρόνια. Αρα, οι ευθύνες του είναι δεδομένες. Και ο νυν πρωθυπουργός δεν μπορεί να τις παραγράψει, λέγοντας ότι εκείνος κυβερνάει δύο χρόνια.

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Ο κ. Μητσοτάκης, στις απανωτές «εκλογικές» ερωτήσεις που δέχτηκε, απάντησε «ποτέ δεν σκέφθηκα να κάνω πρόωρες εκλογές». Ηταν, όντως, το ανέκδοτο της συνέντευξης. Και τα μάρμαρα του Μαξίμου γνωρίζουν ότι είχε σχεδιάσει πρόωρες εκλογές και πέρσι και φέτος(με στόχο να «κάψει» την απλή αναλογική και «να τελειώσει με τον Τσίπρα», όπως έλεγαν οι πάντες στο κόμμα του. Δεν μπόρεσε να τις κάνει, ας όψεται ο κορονοϊός.

Χρειάζονται και τέτοιες ανεκδοτολογικές διαψεύσεις, άλλωστε η χτεσινή συνέντευξη δεν έδωσε καμιά είδηση. Οσο για τα λάθη του πρωθυπουργού που καταγράψαμε, ας έχει υπόψη του αυτό που έχει πει ο Τζον Κένεντι: «Ένα λάθος γίνεται σφάλμα μόνον όταν προτιμήσουμε να μην το διορθώσουμε».

 

ΥΓ: Σε όλες τις συνεντεύξεις των πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης στην ΔΕΘ δινόταν πάντα ο λόγος σε μέσα ενημέρωσης που δεν υποστήριζαν την κυβέρνηση. Στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ(Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη) δημοσιογράφος της αντιπολιτευόμενης «Καθημερινής» ήταν μεταξύ των πρώτων που ρωτούσαν. Στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του Κώστα Καραμανλή το ίδιο συνέβαινε με την αντιπολιτευόμενη «Ελευθεροτυπία». Με τις κυβερνήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη ο δεοντολογικός αυτός κανόνας αυτός τείνει να καταργηθεί. Η πρώτη ερώτηση που δόθηκε σε δημοσιογράφο εφημερίδας της αντιπολίτευσης ήταν η…24η! Εύγε στο νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Οικονόμου ή σε όσους έτσι του είπαν να κάνει…

Αναμονή έως την ισημερία του φθινοπώρου

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

Η μέρα σκοτείνιασε απότομα. Ωρες τώρα φαινόταν ότι άλλαζε ο καιρός. Η ζέστη αναμίχθηκε αρχικά με υγρασία και γρήγορα η θερμοκρασία έπεσε, τόσο που δεν μπορούσες να καθίσεις έξω, τουλάχιστον όχι αν δεν φορούσες κάτι. Ενα πουκάμισο, μια ζακέτα…

 

Ο αέρας μύριζε βροχή, αρχές Σεπτέμβρη. Κάπως πρόωρη της φάνηκε αυτή η αλλαγή του καιρού και την πήρε το παράπονο. Πώς πέρασε το καλοκαίρι, γιατί δεν το κατάλαβε, γιατί δεν το πρόλαβε; Δεν ήθελε να κρυώσει ο καιρός ακόμα. Δεν ήθελε να έρθει ο χειμώνας. Αυτό το καλοκαίρι κάτι της χρωστούσε ακόμα. Οχι μεγάλο, ούτε πολύ, κάτι όμως.

 

 

Μπήκε μέσα, πήρε ένα παρεό από την ντουλάπα, αυτό που θα φορούσε αν πήγαινε για μπάνιο και ξέμενε μέχρι αργά στην αμμουδιά. Οταν θα έπεφτε ο ήλιος, το δέρμα, κουρασμένο από τον ήλιο, τη θάλασσα και το κολύμπι, θα κρύωνε λίγο και θα το χρειαζόταν. Να σκεπάσει την πλάτη της μέχρι να έρθει, αν έρθει, η ώρα της αναχώρησης.

 

Βγήκε πάλι στο μπαλκόνι, κάθισε στην υφασμάτινη πολυθρόνα και τυλίχτηκε με το χρωματιστό ύφασμα. Σκούρο μπλε, με κίτρινα αστέρια, έναν ήλιο με στρογγυλά που χαμογελούσε πάνω από μια δεκαετία όταν την τύλιγε, με αστέρια και ασημένια μισά φεγγάρια. Θυμόταν πότε το αγόρασε: ένα παλιό καλοκαίρι, στην Αμοργό. Της είχε αρέσει τότε πολύ. Την έκανε να πιστεύει ότι θα έδινε μια νότα ελευθερίας στη ζωή της. Και είχε δίκιο. Δεν το αποχωρίστηκε ποτέ έκτοτε. Το φορούσε και τον χειμώνα σαν μαντίλι.

 

Το τυλίχτηκε και σφίχτηκε μέσα στα ίδια της τα χέρια. Δεν κρύωνε πια, αλλά ήθελε να μιμηθεί το αίσθημα μιας καλοκαιρινής αγκαλιάς. Κοίταζε τον ουρανό πέρα από το στενό, πάνω από τις πολυκατοικίες και το φουγάρο του φούρνου που κάπνιζε.

 

Τη βροχή πάντως δεν την είδε στην αρχή. Πρώτα την άκουσε. Ηταν μερικά αραιά τακ-τακ-τακ πάνω στην τέντα, που όλο και πύκνωναν. Ωσπου έγιναν βροχή κανονική. Ηπια, ποτιστική θα την έλεγαν όσοι είχαν κάτι που να είχε την ανάγκη της. Οι μετεωρολόγοι δεν είχαν πει τίποτα, μόνο κάτι για μιαν αστάθεια στην ατμόσφαιρα ψέλλισαν χθες.

 

Και ενώ κάπως της είχε κακοφανεί μια τόσο πρόωρη ημερολογιακά βροχή, σιγά σιγά συνήθιζε στην ιδέα. Μάλλον ήταν αυτή η ηρεμία της. Δεν ήταν μπόρα, δεν φυσούσε, δεν έκανε θόρυβο. Μόνο έπεφτε, σταγόνα σταγόνα. Αφησε λοιπόν το σώμα της να χαλαρώσει -δύσκολο πράγμα ύστερα από τόσες κοπιώδεις ημέρες, γεμάτες ένταση.

 

Αν ήμουν μικρή, αν πήγαινα σχολείο, τώρα θα σκεφτόμουν τα καινούργια τετράδια, τα καινούργια βιβλία και τα χρώματα και τα μολύβια και την επιστροφή στις παρέες, στο γνώριμο προαύλιο έπειτα από ένα μακρύ καλοκαίρι γεμάτο παιχνίδι και θάλασσες και παγωτά, σκέφτηκε. Τώρα όμως…

 

Αλλά είπε να μην επιτρέψει να τη συντρίψει η νοσταλγία και αφέθηκε στη γλυκιά ρυθμική μουσική της βροχής. Ηταν απόγευμα, θύμιζε σούρουπο. Δεν μπορούσε να καταλάβει πόσος χρόνος είχε μείνει για να αρχίσει να σκοτεινιάζει. Αφησε το μυαλό της να περιπλανηθεί και να παραπλανηθεί.

 

Κι έτσι το άφησε να μετράει σταγόνες βροχής πάνω στο καραβόπανο της τέντας ώσπου δεν υπήρχε αριθμός, ώσπου οι στροφές του έγιναν λίγο πιο αργές, τα γρανάζια του δεν ζορίζονταν τόσο και έδωσαν εντολή και στα χέρια και στα πόδια και στην πλάτη να χαλαρώσουν.

 

Ηταν η πρώτη βροχή του Σεπτέμβρη κι έτσι, μέσα στον λήθαργο της γαλήνης της, θυμήθηκε μια πορτοκαλί ψαρόβαρκα με ανορθόγραφο όνομα, έναν κόκκινο ιβίσκο, μια γαλάζια ξύλινη πόρτα που έβγαζε σε μιαν ασβεστωμένη αυλή με θέα στο Αιγαίο, ένα αρμυρίκι που έγινε ταβάνι μιας ανοιχτής κάμαρης ένα μεσημέρι και ένα μήνυμα σε ένα μπουκάλι που έφερε η θάλασσα.

 

Α, και τη μνήμη μιας μυρωδιάς από σαπούνι, νερό και λίγο καπνό στην αναπνοή. Ας είναι. Εχουμε μέρες έως την ισημερία του φθινοπώρου.

Ένας Μητσοτάκης μεταξύ αυτοθαυμασμού και πρόκλησης

 Ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ έκανε επανάληψη των χθεσινών αντιλαϊκών εξαγγελιών του σε ελεγχόμενο περιβάλλον  

Μια συνέντευξη Τύπου ανιαρή παραχώρησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Με την πλειοψηφία των ερωτήσεων να αποτελούν «πάσες» ο πρωθυπουργός έκανε επανάληψη της χθεσινής ομιλίας του στο Βελλίδειο (διαβάστε εδώ: Mητσοτάκης: Προνόμια δισεκατομμυρίων στο κεφάλαιο και data στους νέους για να «σηκωθούμε λίγο ψηλότερα»!).

 

Παρακολουθήσαμε έναν Μητσοτάκη σε ελεγχόμενο περιβάλλον να μιλά άνετος για το όραμα του, δηλώνοντας ικανοποιημένος με την κυβέρνηση του. Ανάμεσα στον αυτοθαυμασμό και τις «έτοιμες» ατάκες ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε, για μια ακόμα φορά, ότι δεν θα γίνει γενικό λοκντάουν, υπερασπιζόμενος κάθε κυβερνητικό μέτρο για την πανδημία.

 

 

Φυσικά, όπως συνήθως κάνει, «ξέχασε» τις τεράστιες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας και υπεραμύνθηκε της συνεργασίας (εκμετάλλευσης το λέμε εμείς) με τους κλινικάρχες. Κουβέντα για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κουβέντα για τους χώρους δουλειάς.

 

Για τα σχολεία, λες και βρίσκεται σε άλλο κόσμο, αγνοώντας ακόμα και τις αμφιβολίες ειδικών για τα κυβερνητικά μέτρα, δήλωσε αισιόδοξος για το άνοιγμα τους. Παρ’ όλα αυτά σχολεία ανοίγουν αύριο και είναι όπως όταν έκλεισαν.

 

Ήταν ο γνωστός Μητσοτάκης και σε ζητήματα  ελληνοαμερικανικής… φιλίας. Διαφήμισε την επέκταση της συμφωνίας για τις βάσεις για τα επόμενα πέντε χρόνια. Αναφέρθηκε στην «παρουσία των ΗΠΑ σε σημεία που δεν υπήρχαν μέχρι σήμερα», υπερήφανος για την πολιτική που αντιμετωπίζει τη χώρα σαν αμερικαΝΑΤΟϊκό οικόπεδο.

 

Για το μεταναστευτικό είπε πως δεν έχει ενημέρωση ότι θα έρθουν οι κυνηγημένοι από το Αφγανιστάν και καμάρωσε για την πολιτική καταστολής στα σύνορα. Βεβαίως, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να απολογηθεί για τη συμμετοχή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή.

 

 

Για τις ανατιμήσεις επανέλαβε τα χθεσινά μέτρα – ψίχουλα και κυρίως στάθηκε στην… αυτορρύθμιση της αγοράς. Για το ασφαλιστικό δεν είδε τζογάρισμα αλλά πλεονεκτήματα διότι θα υπάρχει ο «κουμπαράς» για τη σύνταξη.

 

Για τους νέους είχε πάλι ένα «καλάθι» υποκρισίας: 600 ευρώ το «κεφάλι» στους εργοδότες για τη πρόσληψη και άλλα 600 στον εργαζόμενο για 6 μήνες και data για «δώρο».

 

Προκλητικός ήταν ιδιαιτέρως στο θέμα πανεπιστημίων, όπου δεν είδε κανένα λάθος στο σύστημα της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής που άφησε έξω 40.000 νέους από την Ανώτατη Εκπαίδευση (18.000 περισσότερους από πέρσι). Μάλιστα, εκτίμησε πως περίπου είναι θετικό που δεν πέρασαν χιλιάδες νέοι στα πανεπιστήμια γιατί τα ΙΕΚ είναι …καλύτερα. Στο ζήτημα αυτό ο Κυριάκος δεν είναι αφελής, αφού στην ουσία ομολόγησε πως η κυβέρνηση ωθεί χιλιάδες νέους στην κατάρτιση από νωρίς.

 

Για τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Εύβοια επανέλαβε ότι ζήτησε συγνώμη και προώθησε το εμπορικό σχέδιο εκμετάλλευσης της περιοχής πάνω στα  αποκαΐδια.

 

Με λίγα λόγια; Ένας Μητσοτάκης μεταξύ αυτοθαυμασμού και πρόκλησης σε ασφαλές και ελεγχόμενο περιβάλλον. 

πηγή

  

Κ. Κουν: Το θέατρο δίνει τη δυνατότητα να νιώσουμε μαζί την αλήθεια

 

«…Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος του ο καθένας είναι ανήμπορος. Μόνος του ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο, ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μιαν αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου…»

 

Κάρολος Κουν (Απόσπασμα από τη διάλεξη που δόθηκε στις 17 Αυγούστου 1943 για τον Όμιλο των Φίλων του «Θεάτρου Τέχνης»)

 

Ο Κάρολος Κουν γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1908 στην Προύσα. Ο πατέρας του, Ερρίκος Κοέν, πάμπλουτος έμπορος και κοσμοπολίτης. Μητέρα του ήταν η Μελπομένη Παπαδοπούλου.

   Οι γονείς του απουσίαζαν συχνά από το σπίτι, κάποια στιγμή χώρισαν και πολύ αργότερα η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε ένα μακρινό συγγενή της. Μοναχικό παιδί, ο Κάρολος μεγάλωσε σ' ένα αστικό σπίτι, με πρωσογερμανίδα γκουβερνάντα, μ' έναν παπά και μια καθηγήτρια πιάνου ανάμεσα στους κατ' οίκον διδασκάλους.

   Από πολύ μικρός άρχισε να ξεδιπλώνει τα καλλιτεχνικά του χαρίσματα. Σχημάτιζε μελωδίες στην πιανόλα του σαλονιού. Έκοβε τα μοντέλα από τα περιοδικά μόδας της μητέρας του κι έκανε θέατρο. Τα έπιπλα του σαλονιού ήταν το σκηνικό που έπλαθε η φαντασία του. Οι πολυθρόνες γίνονταν βράχοι και τα χαλιά θάλασσα. Πιο πολύ, όμως, του άρεσε να ζωγραφίζει με νερομπογιές.

   Τα χρόνια της εφηβείας του τα πέρασε εσώκλειστος στην αμερικανική Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης, με παιδιά από τα Βαλκάνια. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, η ελληνική μειονότητα της Ροβερτείου Σχολής στερήθηκε τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας. Στον θεατρικό όμιλο Robert College Ρlayers Οfficers, ο Κάρολος εκτελούσε χρέη γραμματέα και συμμετείχε στις παραστάσεις, διαπρέποντας κυρίως στους γυναικείους ρόλους. Όταν αποφοίτησε το 1928, όλα είχαν αλλάξει στην Πόλης. Ακόμη και οι συγγενείς του δεν έμεναν πια εκεί.

   Τον ίδιο χρόνο ο Κουν έφυγε για να σπουδάσει Αισθητική στη Σορβόννη και το 1929 εγκαταστάθηκε με τη μητέρα του στην Ελλάδα. Έπιασε δουλειά ως καθηγητής Αγγλικών στο Κολέγιο Αθηνών, όπου άρχισε να κάνει τις πρώτες θεατρικές παραστάσεις με τους μαθητές του, με μικρά σκετς που έγραφε ο ίδιος. Παράλληλα, τα βράδια παρέδιδε μαθήματα αγγλικών στο σύλλογο Εθνικής Τραπέζης για να ενισχύει τα οικονομικά του. Μετά τον πόλεμο, ο πατέρας του είχε καταστραφεί οικονομικά.

   Στο μεταξύ, καθοριστική για τον Κουν υπήρξε η γνωριμία του με τον Φώτη Κόντογλου. Όπως έλεγε ο ίδιος, τον βοήθησε να γνωρίσει την Ελλάδα, να νιώσει το ξάνοιγμα προς κάθε τι το Ελληνικό.

   Σε μια προσπάθεια να μεταφέρει επί σκηνής το αίτημα της επιστροφής στο ρωμαίικο, τον χειμώνα του 1933 ιδρύει, μαζί με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον δημοσιογράφο Διονύσιο Δεβάρη, τη Λαϊκή Σκηνή. Από τη δραματική σχολή που στεγάζεται σ' ένα εγκαταλελειμμένο καμαρίνι του Δημοτικού Θεάτρου, θα προκύψει ο βασικός πυρήνας του θιάσου.

   Στην εναρκτήρια παράσταση της Ερωφίλης του Χορτάτση, στις 20 Απριλίου '34 στο Θέατρο Ολύμπια, ο Κουν τοποθετεί τους ηθοποιούς σύμφωνα με τις αγιογραφίες του Κόντογλου και τους φωτίζει σαν από φως καντηλιού. Στα δύο χρόνια της λειτουργίας της η «Λαϊκή Σκηνή» θα παρουσιάσει ακόμη τα έργα: «Άλκηστη», «Πλούτος», «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» και τα «Παντρολογήματα».

   Το 1938 εγκαταλείπει το Κολέγιο και συνεργάζεται με τους θιάσους της Κυρίας Κατερίνας και της Μαρίκας Κοτοπούλη. Όμως, το όνειρο του ήταν να δημιουργήσει τη δική του μόνιμη, αφοσιωμένη ομάδα, να φτιάξει ηθοποιούς που να βλέπουν το θέατρο ως λειτούργημα και όχι ως επαγγελματική ενασχόληση. Το όνειρό του αυτό έγινε πραγματικότητα το 1942, ιδρύοντας μέσα στο σκοτάδι της γερμανικής κατοχής το Θέατρο Τέχνης.

   Στο δωμάτιο μιας αυλής της οδού Ζωοδόχου Πηγής 9 ξεκίνησε τις πρόβες στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν, με μαθητές της Σχολής το Β. Διαμαντόπουλο, το Δ. Καλλέργη, τον Π. Ζερβό, τη Β. Μεταξά, την Κ. Λαμπροπούλου και με τον ίδιο σκηνοθέτη και ηθοποιό. Τις παραστάσεις του τις έδινε σε διάφορα θέατρα, κυρίως στο θέατρο Κώστα Μουσούρη και το καλοκαίρι σε διάφορα θερινά που του παραχωρούσαν.

   Οι οικονομικές δυσχέρειες τον ανάγκασαν να αναστείλει τις δραστηριότητες του Θεάτρου Τέχνης το 1950. Τότε κλήθηκε να σκηνοθετήσει στο Εθνικό Θέατρο, όπου ανέβασε πέντε έργα: «Ερρίκος Δ'», «Άνθρωποι και ποντίκια», «Οι τρεις αδερφές», «Όνειρο καλοκαιρινής νυκτός», «Ο θείος Βάνιας».

   Το 1959 παρουσίασε στο Φεστιβάλ Αθηνών τους «Όρνιθες», στο Ηρώδειο. Η παράσταση διακόπηκε από τις έξαλλες διαμαρτυρίες και τα γιουχαΐσματα του κοινού, ενώ η κυβέρνηση επενέβη δραστικά. Τρία χρόνια αργότερα, στο Φεστιβάλ των Εθνών στο Παρίσι, οι «Όρνιθες» του βέβηλου Κουν μοιράστηκαν το πρώτο βραβείο με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας. Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές.

   Παρότι κέρδισε την εκτίμηση και την αποδοχή στην Ευρώπη, ενώ στο τόπο του εισέπραττε την περιφρόνηση και το χλευασμό, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις που του έγιναν για να σκηνοθετήσει στα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης και της Αμερικής. Η μοναδική φορά που δέχτηκε ήταν το 1967, που σκηνοθέτησε στο Στράτφορντ «Ρωμαίος και Ιουλιέττα».

   Η Μεγάλη Πορεία άρχισε από το 1954, οπότε ξανάστησε το θέατρο Τέχνης, στη δική του πια μόνιμη στέγη στο κυκλικό Υπόγειο της Στοάς Ορφέως. Στη δεκαετία 1974-1983 δημιούργησε για πρώτη φορά και Β' σκηνή, τη «Λαϊκή», που λειτούργησε στο Θέατρο Βεάκη.

   Η ερευνά του πάνω στην αναβίωση του Αρχαίου Δράματος θεωρείται από τις εγκυρότερες. Οι παραστάσεις των «Ορνίθων» και των «Περσών» ήταν οριακά γεγονότα στην ιστορία της ερμηνείας του Αρχαίου Δράματος κι έγιναν πρότυπα για τους νεότερους σκηνοθέτες.

   Όταν άρχισε να ανασαίνει οικονομικά και να απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων 50 χρόνων, η υγεία του είχε πλέον κλονιστεί. Στις 8 Φεβρουαρίου 1987 εισήχθη στο νοσοκομείο «Υγεία» με έντονους πόνους στο στήθος. Άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της 14ης Φεβρουαρίου, την ώρα ακριβώς που θα δινόταν η πρεμιέρα του έργου «Ο ήχος του όπλου» της Λουλας Αναγνωστάκη, που λίγο καιρό πριν είχε αρχίσει να σκηνοθετεί στο «Υπόγειο», στο Θέατρο Τέχνης.

 

O Κάρολος Κουν ταυτίστηκε με την ίδρυση του Θεάτρου Τέχνης και την εδραίωση της νεωτερικότητας στη νεοελληνική σκηνή. Σύστησε στο ελληνικό κοινό τον Ιονέσκο, τον Μπέκετ, τον Πίντερ, τον Ζενέ, τον Λόρκα, τον Μπρεχτ, τον Μίλερ. Aγάπησε και πρόβαλλε τα έργα του Κορομηλά, του Ξενόπουλου, του Βυζάντιου, ενώ επέβαλλε τον Καμπανέλλη, τον Κεχαΐδη, τον Σκούρτη, τον Σεβαστίκογλου, την Αναγνωστάκη, τον Αρμένη. Το έργο του Κουν όχι μόνο άργησε να εκτιμηθεί στην Ελλάδα, αλλά πολλές φορές εισέπραξε ακόμα και περιφρόνηση.  

πηγή

 

 

Mητσοτάκης: Προνόμια δισεκατομμυρίων στο κεφάλαιο και data στους νέους για να «σηκωθούμε λίγο ψηλότερα»!

 

Αμφιβάλλουμε εάν ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αντιλήφθηκε πόσο προκλητικός ήταν όταν έβαλε για «περιτύλιγμα», στη βαρβαρότητα των μέτρων που εξήγγειλε στη ΔΕΘ, τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Γιώργο Σεφέρη. Στο τέλος της ομιλίας του είπε ότι πως ό,τι ανακοίνωσε είναι για «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».

 

Για να δούμε, λοιπόν, τι εννοεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος αφιέρωσε αρκετό χρόνο για να καλοπιάσει τους νέους. Να θυμηθούμε ότι μιλάμε για τους νέους που έδερνε η αστυνομία του στις πλατείες, τους νέους που ζουν καταδικασμένοι από την κυβέρνηση του στην ανεργία και στους μισθούς πείνας, τους νέους που πέταξε έξω από τα πανεπιστήμια φέτος κατά χιλιάδες.

 

 

Ανακοίνωσε, λοιπόν, ένα «εθνικό σχέδιο δράσης για τη νεολαία» την ώρα που μόλις λίγες μέρες πριν το υπουργείο Εργασίας περηφανευόταν για πρόγραμμα εργασίας ανηλίκων σε ξενοδοχεία.

 

Tι έταξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους νέους: 

 

– Το «πρώτο ένσημο»: Οι νέοι έως 29 χρονών όταν θα προσλαμβάνονται με πλήρη απασχόληση θα λαμβάνουν…. 1200 ευρώ. Μην ενθουσιάζεστε. Τα 600 ευρώ θα πηγαίνουν στο νέο εργαζόμενο και τα άλλα 600 στον εργοδότη. Με λίγα λόγια χρηματοδοτούνται με «ζεστό» χρήμα οι επιχειρήσεις για τις προσλήψεις αυτές. Το μέτρο θα ισχύει για 6 μήνες. Στο ίδιο πνεύμα θα δοθούν διάφορες επιδοτήσεις για την πρόσληψη 50 χιλιάδων νέων με τέτοιους όρους.

 

– Tι άλλο; Μειώσεις στην κινητή τηλεφωνία και… data. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί πως μπορεί να δελεάσει τους νέους με τον μηδενισμό του ειδικού τέλους κινητής τηλεφωνίας και κάμποσα… data. Μάλιστα, για τους εφήβους από 15 έως 17 ετών που θα έχουν εμβολιαστεί ανακοίνωσε 50 Giga δωρεάν data στο κινητό τους.

 

 

– Επέκταση του φοιτητικού στεγαστικού επιδόματος στους σπουδαστές των ΙΕΚ. Σε αυτό η κυβέρνηση σκέφτεται πιο «σύνθετα», αφού μετά τον αποκλεισμό 40.000 νέων από τα πανεπιστήμια (18.000 περισσότερους από πέρσι) θέλει να οδηγήσει πολλούς από νωρίς στην κατάρτιση.

 

Κατά τα άλλα ο πρωθυπουργός ήταν ο γνωστός Μητσοτάκης που διαβεβαίωσε για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων δίνοντας δισεκατομμύρια ευρώ σε χρήμα, προνόμια και διαφόρων ειδών διευκολύνσεις. Τώρα, τι ήθελε να πει όταν έλεγε πως οι «Έλληνες πληρώνουν λιγότερους φόρους παντού» μόνο αυτός κατάλαβε. Μάλλον εννοούσε συγκεκριμένους Έλληνες. 

 

Πάντως, σε ορισμένους αριθμούς ήταν συγκεκριμένος: Ανακοίνωσε αναθεώρηση του στόχου για την άνοδο του ΑΕΠ φέτος σε 5,9%, το οποίο εξήγησε πως οφείλεται στις «μεταρρυθμίσεις» (όπου ακούτε «μεταρρυθμίσεις», από τον κ. Μητσοτάκη, σημαίνει προνόμια για το κεφάλαιο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση στους εργαζόμενους). Μια «μεταρρύθμιση» πρόσφατη είναι, για παράδειγμα, το ξεπούλημα  του κερδοφόρου ΔΕΔΔΗΕ. Άλλες «μεταρρυθμίσεις» είναι η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, εν μέσω πανδημίας (το «νέο ΕΣΥ», ΣΔΙΤ παντού, κολέγια, σχολείο δημόσιο με όρους «αγοράς» κ.α).

 

Παράλληλα ανακοίνωσε τα προνόμια και τα «πακέτα» για το κεφάλαιο:

 

 

– Μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις από το 24% στο 22%.

 

– Μείωση στο μισό του φόρου για τη συγκέντρωση κεφαλαίου, υπερεκπτώσεις για πράσινες και ψηφιακές επενδύσεις, τη μείωση στο 15,5% (κατά 30%) των επιχειρήσεων που συγχωνεύονται, την επέκταση κατά τρεις μήνες του «Προγράμματος Γέφυρα» και του «Συνεργασία» για τη μείωση του «μισθολογικού κόστους» για τους μεγαλοεργοδότες.

 

Εκτός των παραπάνω εμφανίστηκε να ανακοινώνει μέτρα δήθεν για τους εργαζόμενους, τα οποία τελικά επιστρέφουν στο κεφάλαιο:

 

Ελάχιστες φοροαπαλλαγές που θα λαμβάνονται πίσω είτε διάφορα με χαράτσια,  είτε με αυξήσεις στο ρεύμα, είτε με «ληστεία» μέσω των φόρων. Και για τη νέα χρονιά σταθερά θα φορτώνονται στο λαό πάνω από το 95% των άμεσων και έμμεσων φόρων.

 

 

Επίσης, ανακοίνωσε πάγωμα της εισφοράς αλληλεγγύης (αυτή που θα καταργούσε) για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και για το 2022, την κατάργηση του φόρου στις γονικές παροχές κ.α.

 

Περιέγραψε αόριστα μια μείωση του ΕΝΦΙΑ («μικρότερη φορολογία για τα περισσότερα νοικοκυριά») η οποία θα εξειδικευτεί στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό.

 

Για τις ανατιμήσεις υποστήριξε ότι λαμβάνει μέτρα με μια ελάχιστη παραμονή στο ΦΠΑ  13% ως τον επόμενο Ιούνιο σε ορισμένα βασικά είδη. Κατά τα άλλα θα τα σώσει όλα ο …έλεγχος το ανταγωνισμού.

 

Ακόμα και για το ρεύμα και το πετρέλαιο μίλησε ο πρωθυπουργός , προσπαθώντας να πείσει ότι ασκεί κοινωνική πολιτική. Για το ρεύμα «ειδικό ταμείο ενεργειακής μετάβασης που θα καλύπτει τουλάχιστον το 80% των αυξήσεων σε όλους τους καταναλωτές». Ποια είναι η πραγματικότητα; Θα πληρώνουμε κατευθείαν πάνω από το 20% των μεγάλων αυξήσεων και θα πριμοδοτούνται οι ενεργειακοί όμιλοι για να κανονίζουν πως θα κερδίζουν περισσότερα.  Για το  πετρέλαιο ανακοίνωσε την αύξηση του επιδόματος θέρμανσης που έχει μειωθεί τα τα προηγούμενα χρόνια κατά 20%. 

πηγή