Σύσκεψη με ακτοπλόους: Η κυβέρνηση θα περιμένει από τους εφοπλιστές να της ανακοινώσουν τα… μέτρα..!

Τουλάχιστον έγινε... εποικοδομητική συζήτηση 

Από το καλό στο… καλύτερο πάμε. Η κυβέρνηση αποφάσισε να… τρίξει τα δόντια στους εφοπλιστές και στους ακτοπλόους για τις απλησίαστες τιμές στα πλοία και τους μάζεψε στο Μαξίμου. Μετά λοιπόν από μια… εξαντλητική συζήτηση οι ακτοπλόοι «παραδόθηκαν» και υποσχέθηκαν στην κυβέρνηση ότι μέσα στην εβδομάδα (την Πέμπτη κατά κάποιες πληροφορίες) θα προτείνουν συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης!

Είναι σχεδόν τραγελαφικό, αλλά στην πράξη οι εφοπλιστές θα πουν στην κυβέρνηση ποια είναι τα μέτρα που θα πάρουν και όχι το ανάποδο (όπως θα ήταν λογικό). Φυσικά, αυτό καθόλου δεν μας κάνει εντύπωση. Διότι σε αυτήν τη χώρα η υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Σ. Βούλτεψη ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να παρέμβει η κυβέρνηση στις τιμές, αλλά θα γίνουν… συστάσεις! Σε αυτήν την ίδια χώρα οι εφοπλιστές μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας και μας λένε πως δουλεύουν από… χόμπι και πως «μπαίνουν μέσα» από τις ακτοπλοϊκές τους δραστηριότητες!

Μετά τα παραπάνω η Διυπουργική σύσκεψη με τους ακτοπλόους στο Μαξίμου δεν μπορούσε παρά να είναι άλλη μια ανεπανάληπτη κυβερνητική… επιτυχία! 

Διαβάστε τι «βγήκε» ως είδηση από την ίδια την ΕΡΤ: 

1. ότι έγινε μια εποικοδομητική συζήτηση, παρουσιάστηκαν δεδομένα και αριθμοί.

2. ότι τα κυβερνητικά στελέχη, σεβόμενα την επιχειρηματική αυτονομία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής ακτοπλοϊκής αγοράς ζήτησαν οι ακτοπλόοι να εξαντλήσουν τις δυνατότητες που έχουν για καλύτερες τιμές στα βασικά δρομολόγια «κορμού» λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες και τις οικονομικές δυνατότητες της μέσης ελληνικής οικογένειας.

3. από κυβερνητικής πλευράς, ετέθη το ζήτημα ότι παρά την σημαντική υποχώρηση στις τιμές των καυσίμων, η υποχώρηση αυτή δεν έχει αποτυπωθεί αντιστοίχως στις τιμές των εισιτηρίων.

4.επί της αρχής, οι εκπρόσωποι των ακτοπλόων ανταποκρίθηκαν και υποσχέθηκαν να επανέλθουν μέσα στην εβδομάδα με συγκεκριμένες προτάσεις για πιο ανταγωνιστικά πακέτα εκπτώσεων προς συγκεκριμένες ομάδες επιβατών και συγκεκριμένα δρομολόγια υψηλής ζήτησης.

Πραγματικά, δεν έχει αποτυπωθεί ποτέ ξανά σε ένα ρεπορτάζ ποιος κάνει κουμάντο.  

πηγή

 

Εγκλημα προμελετημένο νοσοκομεία να λειτουργούν χωρίς κλιματισμό!

 Απουσία κλιματισμού σε δύο τμήματα νοσηλείας στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

της Ρούλας Γεωργιάδη*  

Δεν είναι ασύμμετρη απειλή, δεν είναι η κακιά η ώρα είναι έγκλημα και μάλιστα προμελετημένο!

Είναι απαράδεκτο το 2023 νοσοκομεία να λειτουργούν χωρίς κλιματισμό, με κίνδυνο της ζωής και της υγείας τόσο των εργαζομένων όσο και των ασθενών. Και όμως αυτή η δυστοπία είναι υπαρκτή και αφορά το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Ελλάδος, ειδικό νοσοκομείο για ζητήματα ψυχικής υγείας που καλύπτει- ειδικά κατά την περίοδο του covid-19-τις ανάγκες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και φροντίδα όλης κυριολεκτικά της βορείου Ελλάδας.

Ιδού, λοιπόν, το αποτύπωμα της περίφημης κατά τα άλλα ψυχιατρικής μεταρρύθμισης ιδού και η σκληρή πραγματικότητα πίσω από τις κορώνες κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και αστικού κράτους περί μέριμνας για την ψυχική υγεία των λαών. Τόση η μεγαλοψυχία τους ώστε τα κονδύλια από το ταμείο Ανάκαμψης έχουν βασικό αποδέκτη τους μεγαλοκαρχαρίες της ιδιωτικής ψυχικής υγείας, το ξεφύτρωμα ΜΚΟ και ΑΜΚε με τα δικά μας λεφτά, τη στιγμή μάλιστα που είναι προαπαιτούμενο η παραπέρα συρρίκνωση του κρατικού προϋπολογισμού για τα δημόσια νοσοκομεία και η λειτουργία τους ξεκάθαρα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Όσο η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια τους προμοτάρουν πολυδάπανες καμπάνιες δήθεν για το στίγμα, όσο κόβουν κορδέλες οι πολυάριθμες ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές σε Θεσσαλία και Μακεδονία, ο εργατόκοσμος της περιοχής με ψυχολογικά προβλήματα, με ψυχική νόσο είναι καταδικασμένος σε αποκλεισμούς κοινωνικούς, οικονομικούς, ακόμη και ιατρικούς αφού οι αναμονές για ραντεβού στο τραγικά υποστελεχωμένο ΨΝΘ και τα ΚΨΥ ξεπερνούν πολλές φορές και τους 4 μήνες. Κόστος μη επιλέξιμο η ζωή του ελληνικού λαού και δη των ατόμων με ψυχική νόσο, εμπόρευμα η υγεία μας στην αρένα του κόστους και του οφέλους.

Καμία δομή υγείας δε νοείται με αυτήν την αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογία και της επιστήμης να μη διαθέτει σύγχρονο σύστημα θέρμανσης και ψύξης, να μη διαθέτει τον αναγκαίο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό για πρόληψη- διάγνωση κι θεραπεία, να μη διαθέτει την αναγκαία υποδομή για τη ασφάλεια εργαζομένων και νοσηλευόμενων. Πόσο μάλλον σε ένα ειδικό Ψυχιατρικό νοσοκομείο, με τις ανάγκες αυτού του πληθυσμού να είναι πολλαπλάσιες τόσο λόγω της ίδιας της νόσου και συχνά και υποκείμενων (σωματικών) νοσημάτων όσο και λόγω της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνουν.

Και κανείς από τους ιθύνοντες δε δικαιούται να υπονοεί ότι ήταν αναπάντεχος ο καύσωνας το καλοκαίρι και, μάλιστα, να προωθείται σαν κάλλιστη λύση η άρον- άρον μετακίνηση νοσηλευομένων σε άλλες ήδη πλήρεις κλινικές (με ο,τι αυτό συνεπάγεται από άποψη θεραπευτικού αντίκτυπου). Τα χέρια τους είναι ήδη γεμάτα με αίμα και οι υγειονομικοί κρούουν εδώ και χρόνια τον κώδωνα του κινδύνου. Δε θα δεχτούμε τα νοσοκομεία να είναι κοιλάδες των Τεμπών, δε θα δεχτούμε τα κέρδη των λίγων να πατάνε στις ρημαγμένες ζωές των ασθενών μας και των οικογενειών μας- στις υπεράνθρωπες δικές μας θυσίες.

Αρνούμαστε να γίνουμε συνένοχοι σε αυτή τη φρίκη και απαιτούμε εδώ και τώρα να παρθούν μέτρα προστασίας της υγείας των νοσηλευόμενων και των συναδέλφων, είτε σε νοσοκομειακό περιβάλλον είτε σε επίπεδο πρωτοβάθμιο, σε επίπεδο επανένταξης.

– ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 3η Υπε και Διοίκηση ΨΝΘ να αποκαταστήσουν τον κλιματισμό σε όλα τα τμήματα νοσηλείας , στους νοσηλευτικούς σταθμούς και την εφημερία του νοσοκομείου με αναβάθμιση της κεντρικής μονάδας ψύξης αλλά και τοποθέτηση κλιματιστικών. Συνολικά, να εξασφαλιστεί η αναβάθμιση των κτιριακών εγκαταστάσεων και υποδομών του νοσοκομείου.

– Για τις ημέρες του καύσωνα, να εξασφαλιστεί η απαιτούμενη ποσότητα δωρεάν δροσερού νερού και χυμών για όλους τους νοσηλευόμενους και ενοίκους του ΨΝΘ, για όλους τους υπαλλήλους σε βάρδια.

– Άμεση προμήθεια του νοσοκομείου με τον αναγκαίο αριθμό ασθενοφόρων και πληρώματος, ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη και άμεση μεταφορά ασθενών και συνοδών για απαραίτητες εξετάσεις και εκτιμήσεις.

– Γενναία κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων με κάλυψη όλων των αναγκών για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και νοσηλείας με βάση τα σύγχρονα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα.

– Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των κλάδων και απαραίτητων ειδικοτήτων για την εξασφάλιση της εύρυθμης και ασφαλούς λειτουργίας των νοσοκομείων με βάση τις πραγματικές ανάγκες εργαζομένων και ασθενών.

*Η Ρούλα Γεωργιάδη, είναι ειδικευόμενη ψυχίατρος, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης και μέλος της Νοσοκομειακής Επιτροπής του ΨΝΘ 

Στρουθοκαμηλισμός στην άμμο των νησιών

 γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Πάνε κάµποσα χρόνια τώρα που το διεθνές έθιμο τηρείται απαρεγκλίτως. Μόλις ανοίγει η άνοιξη τα τεφτέρια της, αν βέβαια ισχύει ακόμα ο χωρισμός του έτους σε τέσσερις διακριτές εποχές, αρχίζει το πανηγύρι της αριστείας, του ποσοτικοποιημένου κάλλους, της βαθμολογημένης αίγλης νησιών, ακρογιαλιών, λιμνών, ποταμών, ορεινών «απομονωτηρίων», τουριστικών προορισμών εν γένει: «οι εκατό καλύτερες αμμουδιές του κόσμου», «τα δέκα ωραιότερα νησιά», «είκοσι μυστικές “Μπαχάμες” στη Μεσόγειο»… Κι από κοντά, αφού τα ταξίδια ανοίγουν την όρεξη (ιδίως τα καθιστικά ταξίδια, από το σπίτι σου κατευθείαν για άραγμα στο ξενοδοχείο με τις τρεις πισίνες, εκατό μέτρα από τη θάλασσα), «οι πενήντα καλύτερες σαλάτες του κόσμου», «τα είκοσι νοστιμότερα τυριά του ευρωπαϊκού Νότου», «τα 49+1 γευστικότερα πιάτα της Ευρώπης», «τα τριάντα καλύτερα κρασιά»…

Ολα υπάγονται στα μαθηματικά πλέον. Ακόμα και τα υποκειμενικότερα των πραγμάτων και των αισθημάτων. Και το ίδιο το γούστο σου, το απλούστατο μα και ταυτοτικό «μ’ αρέσει – δεν μ’ αρέσει», πρέπει να προσαρμοστεί, να εκπαιδευτεί στα «in», τα «must» και τα «the best of…». Πρέπει να αποδεχτεί σαν επιστημονικά τεκμηριωμένη την εκκωφαντική αυθαιρεσία τους, για να μη μοιάζει παράταιρο, αλλόκοτο, απειλητικό. Διακονώντας τον χόμο τουρίστικους, τον μαζικό άνθρωπο που καταναλώνει ξένους τόπους δίχως να ενδιαφέρεται να τους μάθει, ξένες εφημερίδες μεγάλου εκτοπίσματος, περιοδικά ειδικευμένα ή γενικού περιεχομένου και ιστοσελίδες αφιερωμένες στην τουριστική βιομηχανία δημοσιεύουν καταλόγους με τις δεκάδες ή τις εκατοντάδες των «καλύτερων». Το ίδιο κάνουν και οι περιβόητοι ινφλουένσερ, αφού ο πλανήτης έχει πια στριμωχτεί στο φέισμπουκ ή είναι συντονισμένος στον ρυθμό Τικ-Τοκ. Ετσι τουλάχιστον πιστεύουμε ανιστόρητα όσοι ταυτίζουμε τον πλανήτη με τη Δύση.

Λίστες λοιπόν. Για να ‘χεις να διαλέξεις. Ή μάλλον για να ‘χεις να στενοχωρηθείς. Γιατί μπορεί ο τουρισμός να είναι παγκόσμιο φαινόμενο, αφού έχει μετατρέψει το καθετί σε «αξιοθέατο», από τις κορυφές των σκουπιδοβριθών Ιμαλαΐων έως τα διάσημα (και θανάσιμα) ναυάγια στον βυθό του Ατλαντικού, σε λίγο και τη Σελήνη, δεν αφορά όμως όλον τον κόσμο. Πόσοι Ελληνες αντέχουν άραγε ένα πενθήμερο στις Κυκλάδες, και δεν εννοώ την άβατη έτσι κι αλλιώς Μύκονο ή τη Σαντορίνη, αλλά την προ δεκαετίας λαϊκή Νάξο;

Αφήστε δε που τα νερά του Αιγαίου, της Μεσογείου όλης, είναι πια ρυπαρά. Μολύνονται από τους αμέτρητους εθελοντές του θαλασσοπνιγμού, που για να υπηρετήσουν το σατανικό σχέδιο της Μεγάλης Αντικατάστασης, στριμώχνονται σε σαπιοκάραβα και, για να μας εκθέσουν, τα βουλιάζουν μόνοι τους και πνίγονται. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Ευρωπαίων λιμενικών να τους σώσουν – Ελλήνων, Ιταλών, Ισπανών, Μαλτέζων, Φροντεξιανών.

Πόσο Ανδρος ή Σαμοθράκη θα είναι άραγε η Ανδρος ή η Σαμοθράκη με δέκα ή είκοσι χιλιάδες τουρίστες παραπάνω τον χρόνο;

Παλαιότερα, όποτε έβλεπα το όνομα ελληνικού νησιού ανάμεσα στα «δέκα ομορφότερα του κόσμου» ή πέντε ακρογιαλιών μας μεταξύ των «εκατό τοπ» ψιλοκαμάρωνα για την πατρίδα μας, που ναι, είναι η ωραιότερη του κόσμου, όπως συμβαίνει και με καμιά διακοσαριά άλλες πατρίδες. Τώρα όμως τρομάζω, και ιδίως με τις λίστες που γνωστοποιούν τοις πάσι τις «μυστικές ομορφιές του Αιγαίου» ή «τα πέντε ελληνικά νησιά που δεν τα έχει αλλοιώσει ο τουρισμός». Φέτος, για παράδειγμα, οι κατασκευαστές καταλόγων ανακάλυψαν τη Σέριφο, έπειτα την Ανδρο, τέλος τη Σαμοθράκη. Προτείνουν δε ενθουσιωδώς τους προορισμούς αυτούς, με το επιχείρημα ότι διατηρούν ακόμα (έστω μερικώς) τη φυσικότητά τους, την κάποια ησυχία τους, το ανθρώπινο μέτρο – όλ’ αυτά που θα χαθούν σε πέντε ή σε δέκα χρόνια, ανεπιστρεπτί, αν αποδειχθεί αποτελεσματική η καλοπροαίρετη διαφήμισή τους από τους ειδικούς της τουριστικής απόλαυσης.

Πιθανότατα οι επιχειρηματίες του τουρισμού στα τρία νησιά θα χάρηκαν με τη συμπερίληψή τους στους ιδεώδεις προορισμούς, που θ’ αυγατίσει το μερίδιό τους στην τεράστια τουριστική τούρτα. Και σίγουρα θα χάρηκαν και στην κυβέρνηση, η οποία, αγχωμένη για τα ρεκόρ προσελεύσεως αλλοδαπών και την κατάρριψή τους, διόλου δεν συμμερίζεται την αγωνία όσων προειδοποιούν πως ο υπερτουρισμός είναι βλαπτικότατος με πάμπολλους τρόπους. Η αδηφαγία του και η χωροκατακτητικότητά του δεν χορταίνουν με τίποτε. Απαιτούν όλο και περισσότερα καταλύματα, κι ας παν να κόψουν τον λαιμό τους γιατροί, εκπαιδευτικοί και φοιτητές που δεν βρίσκουν πού να μείνουν. Και αξιώνει όλο και περισσότερες «γραφικότητες», «ανέσεις», «αυθεντικές γεύσεις». Και με ντομάτες εισαγωγής από άλλη γη κι άλλα μέρη, και λευκό τυρί εξ Ολλανδίας ή Ελβετίας αντί για φέτα (αφού και οι καλλιέργειές μας μειώνονται και η κτηνοτροφία μας εξασθενεί), ελληνική σαλάτα δεν γίνεται.

Υπερτουρισμός σημαίνει, αναπόφευκτα, όλο και λιγότερες ελεύθερες παραλίες για όσους δεν αντέχουν (οικονομικά ή πνευματικά) τις ξαπλώστρες. Σημαίνει όλο και περισσότερες παρανομίες κάθε είδους: μπιτς μπαρ που δεν δίνουν σε κανέναν λογαριασμό, ποτά-μπόμπες, θαλάσσια σπορ δίχως καμία έγνοια για τους λουόμενους, τετράτροχες γουρούνες που νοικιάζονται και σε εφήβους, «γαλάζιες σημαίες» δίχως ναυαγοσώστη…

Κι έπειτα, πόσο Ανδρος ή Σαμοθράκη θα είναι άραγε η Ανδρος ή η Σαμοθράκη με δέκα ή είκοσι χιλιάδες τουρίστες παραπάνω τον χρόνο; Οσο Μύκονος είναι πια η Μύκονος και όσο Ρόδος η Ρόδος. Οσο τουριστικότερη γίνεται η Ελλάδα (η κάθε Ελλάδα), αυτομετατρεπόμενη σε ένα τεράστιο καταναλώσιμο σκηνικό, τόσο λιγότερο Ελλάδα καταντάει.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας. Αποκλειστικά δική μας φαίνεται πως είναι η αμεριμνησία, το «πάμε και βλέπουμε». Αλλού, στη Βαρκελώνη για παράδειγμα και στη Βενετία, έχουν ήδη συνειδητοποιήσει πως η τουριστική τούρτα έχει και κάμποσο δηλητήριο μέσα της. Και αναζητούν αντίδοτο, θέτοντας όρια. Εδώ η σχετική συζήτηση φαίνεται περιορισμένη στον χώρο των ειδικών. Σποραδικά, κάποιες εφημερίδες αναψηλαφούν το ζήτημα αλλά δεν καταφέρνουν να συγκινήσουν ούτε τους ποικίλους αξιωματούχους ούτε τους επιχειρηματίες του τουρισμού. Με τόσες αμμουδιές άλλωστε στη διάθεσή τους, χρυσές, λευκές, ακόμα και κόκκινες, οι στρουθοκαμηλίζοντες καρεκλοκένταυροι της κυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης εύκολα βρίσκουν πού να κρύψουν τη σοφή κεφαλή τους. Για να μη βλέπουν ούτε τα ολοφάνερα. Τα εξόφθαλμα.  

 

Η σκληρή αλήθεια για τη φοροδιαφυγή

Λαθρεμπόριο και διαρροή ΦΠΑ αποτελούν μεγάλες πληγές, ενώ κεντρικές δράσεις, όπως το περιουσιολόγιο, η σύνδεση των POS με τις ταμειακές και η λειτουργία του συστήματος εισροών - εκροών στην αγορά καυσίμων παραμένουν ζητούμενα.

γράφει ο Γιώργος Αλεξάκης

 

Μήνυμα “πάταξης” της φοροδιαφυγής απέστειλε μιλώντας, χθες, στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

Συγκεκριμένα, αναφερόμενος, σε μια αποστροφή της ομιλίας του, στην όλη προσπάθεια, για ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, έθεσε ως προϋπόθεση τη μόνιμη ενίσχυση των δημόσιων οικονομικών. “Όμως για να την πετύχουμε απαιτείται και κάτι ακόμα το οποίο θέλω να πιστεύω ότι θα μας βρει όλες και όλους σύμφωνους σε αυτήν την αίθουσα: να κερδίσουμε, επιτέλους, τον πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής” τόνισε ο Πρωθυπουργός και τόνισε ότι:  

“Έχουμε κάνει σημαντικά βήματα σε αυτή την κατεύθυνση: το κενό του ΦΠΑ μειώθηκε σημαντικά την προηγούμενη τετραετία, οι ηλεκτρονικές συναλλαγές μάς βοήθησαν πολύ να περιορίσουμε τη μικρή φοροδιαφυγή. Έχουμε σημαντικά βήματα όμως να κάνουμε σε αυτήν την κατεύθυνση και ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο για να μπορούμε να υλοποιήσουμε αυτή την δέσμευσή μας.”

Παράλληλα εξέπεμψε αυστηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση., “Θέλω να προειδοποιήσω όλους όσοι έχουν βολευτεί πίσω από μία μακροχρόνια στρεβλή πραγματικότητα, που επιμερίζει άδικα τα φορολογικά βάρη στις πλάτες όλων όσων δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους. Τους λέω, λοιπόν, ξεκάθαρα ότι αυτή η κυβέρνηση διαθέτει και την πολιτική νομιμοποίηση και τη βούληση και την τεχνογνωσία να σας εντοπίσει και να σας υποχρεώσει να κάνετε το αυτονόητο, να πληρώνετε δηλαδή τους φόρους που αναλογούν στο πραγματικό σας εισόδημα” ανέφερε, ενώ λίγο αργότερα υπενθύμισε, με αφορμή τα περιστατικά στη Μύκονο, την πολιτική “μηδενικής ανοχής” που η κυβέρνηση ακολουθεί.

Είναι προφανές, βέβαια, ότι ο χρόνος θα δείξει του “λόγου το αληθές”. Κι αυτό γιατί η πραγματικότητα είναι σκληρή. Μπορεί να έγιναν κάποια βήματα τελευταία, με την ΑΑΔΕ π.χ. να έχει τα τελευταία χρόνια δώσει έμφαση στα επιχειρησιακά της σχέδια, στον έλεγχο του φαινομένου (π.χ. για φέτος έχει προγραμματίσει πάνω από 200.000 ελέγχους με αξιοποίηση και του προσωπικού από τις τοπικές εφορίες) ή να περιορίστηκε λόγω ψηφιακών πληρωμών (από τα 40 δισ ευρώ που ήταν το 2019 οι ηλεκτρονικές συναλλαγές αναμένεται να φθάσουν πάνω από τα 65 δισ ευρώ φέτος), ωστόσο οι εκκρεμότητες είναι πολλές.

Τα καύσιμα

Μια από τις πολλές αυτές εκκρεμότητες θύμισε, χθες, μιλώντας στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης της εταιρείας που προΐσταται, ο Γιάννης Αληγιζάκης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ΕΛΙΝΟΙΛ και πρόεδρος του Συνδέσμου Εταιριών Εμπορίας Πετρελαιοειδών Ελλάδος

“Το Κράτος οφείλει να μας διασφαλίσει το αυτονόητο. Την λειτουργία μας σε ένα υγιές και σωστό επιχειρηματικό περιβάλλον με σωστούς κανόνες και συνθήκες ελεύθερης αγοράς και οικονομίας” τόνισε και συμπλήρωσε: “Το Κράτος οφείλει να παρεμβαίνει στα φαινόμενα της παραβατικότητας. Δυστυχώς παρεμβαίνει μόνο στην επιχειρηματικότητα” σημείωσε αντιπαραβάλλοντας, τις πολιτικές παράτασης του πλαφόν στο ποσοστό κέρδους στην αγορά καυσίμων, αλλά και στο τι συμβαίνει με την παραβατικότητα στον κλάδο. “Είμαι εκ φύσεως αισιόδοξος, θέλω να πιστεύω ότι σταδιακά θα περιορισθεί η παραβατικότητα και θα λειτουργήσει η αγορά καυσίμων σε συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού και συμφωνώ με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς” τόνισε.

Ωστόσο ο κ. Αληγιζάκης απαντώντας σε σχετική δημοσιογραφική ερώτηση για τη λειτουργία του συστήματος εισροών - εκροών, σε όλη την αλυσίδα των καυσίμων ήταν αποκαλυπτικός.

“Αν ψάξουμε σε φακέλους στο γραφείο μας θα δούμε πολλους για την παραβατικότητα. Είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα. Νομοθετική κάλυψη υπάρχει αλλά το θέμα στην Ελλάδα είναι η εφαρμογή. Το σύστημα εισροών εκροών δεν είναι πανάκεια αλλά εάν δεν έχεις ένα τέτοιο σύστημα δεν μπορείς να ελέγξεις την παραβατικότητα. Θες, επιπλέον, π.χ. ιχνηθέτες και άλλα” τόνισε ο κ. Αληγιζάκης και ανέφερε ότι επενδύσεις του κλάδου ύψους 200 εκατ, ευρώ έχουν, προς ώρας, πάει “στράφι”.

“Επενδύθηκαν 200 εκ από όλη την αλυσίδα. Δε λειτουργεί όμως το σύστημα εισροών - εκροών, μια και το λογισμικό, που χρησιμοποιείται στα πρατήρια δεν είναι πιστοποιημένο κι έτσι τα πρατήρια δε μεταφερουν σωστά τα στοιχεία” ανέφερε και έκρουσε τον “κώδωνα του κινδύνου”.

“Η παραβατικότητα καταστρεφει τον κλάδο. Ο κλάδος έχει κάνει παρεμβάσεις έχουμε συμφωνήσει με την ΑΑΔΕ και παρείχαμε λύσεις αλλά μας πήγε πίσω το τελευταιο εξάμηνο. Πιστεύω η νέα κυβέρνηση να αξιολογήσει την πρόταση που έχουμε καταθέσει και σε ένα λογικό διαστημα, σε ένα χρόνο να λειτουργήσει το σύστημα. Εάν δε γίνει τα πρατήρια θα περάσουν σε παραβατικούς και σιγά σιγά πολλοί επαγγελματίες θα εγκαταλείψουν τα πρατήριά τους” ανέφερε ο κ. Αληγιζάκης αποτυπώνοντας τη σκληρή πραγματικότητα με τη διόγκωση μιας ολοκληρης γκρίζας οικονομίας περιξ των καυσίμων, κι όχι μόνο, που απειλεί να “καταπιεί” έναν ολόκληρο κλάδο, όπως έχει καταδειχθεί από πολλές περιπτώσεις που έχουν απασχολήσει πρόσφατα τις αρχές.

Κι άλλες εκκρεμότητες

Όμως το τι συμβαίνει με το λαθρεμπόριο καυσίμων δεν είναι το μόνο. Τα μέτωπα είναι πολλά και ανοικτά, παρά τις φιλόδοξες εξαγγελίες εδώ και χρόνια.

Όπως, μάλιστα, έχει αναφέρει και η Κομισιόν, στην τελευταία έκθεσή της, “η φορολογική συμμόρφωση θα μπορούσε να βελτιωθεί με την επέκταση της εφαρμογής των ηλεκτρονικών πληρωμών και την αυξημένη χρήση των πληροφοριών που προέρχονται από τις ηλεκτρονικές πληρωμές, δεδομένων ιδίως πρόσφατων στοιχείων που αποδεικνύουν την αυξανόμενη απόκλιση μεταξύ των χαμηλών δηλωθέντων εισοδημάτων και του κύκλου εργασιών των αυτοαπασχολούμενων που κατά τα φαινόμενα αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς”. Αυτό περιγράφει και το δρόμο που πρέπει να χαραχθεί κι όπου δεσπόζουν η ανάπτυξη μιας σειράς εργαλείων, όπως είναι η διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με τα POS και η αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης κτλ.

Κι όλα αυτά για να μπορέσει να μαζευτεί ένα εύρος φοροδιαφυγής που ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας είχε δηλώσει ότι ανέρχεται σε 60 δισ. ευρώ ετησίως, υπογραμμίζοντας ότι τα εισοδήματα τα οποία δηλώνουμε, είναι 80 δισεκατομμύρια, ενώ η κατανάλωση η οποία δηλώνεται, είναι 140 δισεκατομμύρια.

Η “διαρροή” ΦΠΑ

Υπενθυμίζεται ότι ποσό που φτάνει 134 δισ ευρώ χάνουν τα κράτη μέλη της ΕΕ, μόνο από το μέτωπο των εσόδων ΦΠΑ με την Ελλάδα να γράφει απώλεια 5-6 δισ ευρώ κάθε χρόνο σύμφωνα με όσα αναφέρονται κι από την ΤτΕ Μάλιστα οι αναλυτές σημειώνουν ότι στην Ελλάδα, παρά την πρόοδο, καταγράφεται μια μεγάλη υστέρηση που είναι 2,5 φορές μεγαλύτερο από το μέσο όρο της Ε.Ε-28, πράγμα που σημαίνει ότι από τα 3 ευρώ που έπρεπε να εισπραχθούν το 1 ευρώ εξαφανίζεται στην διαδρομή.

Για το δε όγκο απωλειών από τον ΕΦΚ μόνο εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν, με μόνο σίγουρο το γεγονός ότι η κατάσταση παραπέμπει σε μεγάλη “γάγγραινα” για το δημόσιο ταμείο.

Η βελτίωση

Υπενθυμίζεται πάντως, ότι, σημαντική μείωση της τάξης του 32,3% καταγράφει το έλλειμμα ΦΠΑ στην Ελλάδα το 2020 σε σχέση με το 2019, όπως προκύπτει από μελέτη της Ε.Ε., που δημοσιοποιήθηκε πέρυσι στο τέλος του χρόνου.

Συγκεκριμένα η χώρα μας, με με βάση την έρευνα της Κομισιόν, συμπεριλαμβάνεται στη μικρή ομάδα των χωρών, που κατάφερε εν μέση πανδημίας, να περιορίσει δραστικά την “αιμορραγία” εσόδων από τις “τρύπες” του ΦΠΑ.

Να σημειωθεί ότι το 2019 ήταν ουραγός μαζί με τη Ρουμανία και τη Μάλτα, καταγράφοντας τις μεγαλύτερες απώλειες ΦΠΑ («κενό ΦΠΑ»), ενώ το 2020 η κατάσταση αλλάζει και από τις τελευταίες θέσεις η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες σε ό,τι αφορά τη μείωση φοροδιαφυγής στον ΦΠΑ, μαζί τη Γερμανία την Ουγγαρία και τις Κάτω Χώρες.

Τα νούμερα ωστόσο σοκάρουν:

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη χθεσινή έκθεση της Κομισιόν:

• η Ελλάδα συνεχίζει να χάνει το 19,7% των δυνητικών εσόδων από τον ΦΠΑ. Συγκεκριμένα, η χώρα μας απώλεσε έσοδα ύψους 3,17 δισ. ευρώ από τον ΦΠΑ που θα μπορούσε να είχε εισπράξει το 2020,
• οι απώλειες στο σύνολο της Ε.Ε. αγγίζουν τα 93 δισ. ευρώ. Πάμντως, αν και περιορίστηκαν κατά περίπου 30 δισ ευρώ
• στην Ελλάδα, από το 2016 ως και το 2021 έκαναν “φτερά” πάνω από 26 δισ ευρώ λόγω απωλειών ΦΠΑ.

Τα ποτά και τα τσιγάρα

Σύμφωνα, επίσης, όσα έχουν αναφέρει η Ένωση Επιχειρήσεων Αλκοολούχων Ποτών (Εν.ΕΑΠ) και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Παραγωγών Αποσταγμάτων & Αλκοολούχων Ποτών (ΣΕΑΟΠ) τα τελευταία χρόνια το θέμα του λαθρεμπορίου αλκοολούχων ποτών έχει περάσει στα “χέρια” του οργανωμένου εγκλήματος και έχει αναδειχθεί ως μείζον θέμα, λόγω της υψηλής φορολόγησης, Παράλληλα έχουν επισημάνει τις αρνητικές επιπτώσεις του παράνομου εμπορίου αλκοολούχων ποτών στα δημόσια έσοδα, τη νόμιμη επιχειρηματικότητα και την ασφάλεια του καταναλωτή. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το παράνομο εμπόριο αλκοολούχων ποτών στην Ελλάδα ανέρχεται σε 11% της συνολικής κατανάλωσης. Αυτό σημαίνει πως περίπου 5 εκατ. φιάλες διακινούνται χωρίς να καταβάλλουν ΕΦΚ και ΦΠΑ, με τις απώλειες εσόδων από ΕΦΚ αλκοολούχων ποτών να ανέρχονται σε 31 εκατ. ετησίως (σύμφωνα με στοιχεία ΙΟΒΕ 2020).

Παράλληλα, όπως αναφέρεται, υπάρχουν ακόμη σημαντικότερες απώλειες από τον ΦΠΑ καθώς η κύρια ποσότητα των παρανόμως διακινούμενων ποτών διοχετεύεται στην επιτόπια αγορά, με τις απώλειες ΦΠΑ να εκτιμάται ότι κυμαίνονται από 28 έως 45 εκατ. ευρώ.

Στο μεταξύ με βάση τελευταία ανακοίνωση του ΣΕΑΟΠ, η αγορά αλκοολούχων ποτών και αποσταγμάτων εξακολουθεί να προσελκύει λαθρεμπόρους καθώς τα υψηλά επίπεδα φορολόγησης στη χώρα μας δίνουν “χώρο και κίνητρο στο παράνομο εμπόριο και τη φοροδιαφυγή”.

Ανάλογη είναι και η εικόνα στα προϊόντα καπνού, την ώρα που προτάσεις για μια πιο αποτελεσματική διαχείριση των φαινομένων παραβατικότητας έχουν κατατεθεί από πολλούς φορείς. Π.χ. πρόσφατη είναι η συγκροτημένη μελέτη για την προώθηση της “διαφορικής φορολογίας” από το ΙΟΒΕ, ως μέσο για προώθηση μιας σειρά πολιτικών που αφορούν και τη φοροδιαφυγή.

Αυτά και βλέπουμε το πώς θα υλοποιηθεί η Πρωθυπουργική δέσμευση για “πάταξη της φοροδιαφυγής”.

Η Διοίκηση του Νοσοκομείου Καλαμάτας μετακινεί αναισθησιολόγους από την Κυπαρισσία μέσα στον Ιούλιο

Η  Ε.Γ της ΟΕΝΓΕ καταγγέλλει τη διοίκηση του Γ.Ν Μεσσηνίας, που με απόφασή της μετακινεί δύο Αναισθησιολόγους από την Κυπαρισσία στην Καλαμάτα για 4 ημέρες μέσα στον Ιούλιο με πρόσχημα τη λειτουργία των χειρουργείων του νοσοκομείου Καλαμάτας. Τροποποιεί μάλιστα τον προγραμματισμό των χειρουργείων για το καλοκαίρι με ατομική απόφαση της διοικήτριας κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας.

Επισημαίνουμε τα εξής:

1. Στις 3 τελευταίες προκηρύξεις μόνιμων θέσεων για ιατρούς ΕΣΥ δεν έχει προκηρυχθεί καμία θέση Αναισθησιολόγου για το νοσοκομείο Καλαμάτας.
2. Το νοσοκομείο Κυπαρισσίας εξυπηρετεί μεγάλο τμήμα του νόμου Μεσσηνίας (επαρχία Τριφυλίας) και τμήμα του γειτονικού νόμου Ηλείας, που ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες φιλοξενεί και πάρα πολλούς επισκέπτες.
3. Ορίζει τους συναδέλφους που μετακινεί σε συγκεκριμένες χειρουργικές αίθουσες, συγκεκριμένων ειδικοτήτων, ανεξαρτήτως του προγραμματισμού του τμήματος και της γνώμης του διευθυντή του Αναισθησιολογικού τμήματος.

Άραγε τώρα θυμήθηκαν την εύρυθμη λειτουργία των χειρουργείων; Τώρα που αναγκαστικά μειώνονται οι αίθουσες χειρουργείου προκειμένου να βγει πρόγραμμα καλοκαιρινών αδειών; Όλο τον υπόλοιπο καιρό τι έκαναν για να μειωθούν οι λίστες αναμονής της ντροπής;

Εδώ και τώρα να προκηρυχθούν όλες οι αναγκαίες θέσεις Αναισθησιολόγων (όπως καταγράφεται και σε ανακοίνωση του Σωματείου ειδικευμένων ιατρών νόμου Μεσσηνίας).

Να ανακληθούν άμεσα οι μετακινήσεις από το νοσοκομείο Κυπαρισσίας, καθώς αυτές υποβαθμίζουν περαιτέρω τη λειτουργία του νοσοκομείου Κυπαρισσίας. 

πηγή

 

Εκρηκτικές αυξήσεις (κατά 12,2%) στα τρόφιμα

Μπορεί ο πληθωρισμός στην Ελλάδα να υποχωρεί (στο 1,8% τον Ιούνιο από 2,8% τον Μάιο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ), ωστόσο συνολικά οι τιμές στις κατηγορία «Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά» αυξήθηκαν μέσα σε έναν χρόνο κατά 12,2%. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής σε διάστημα ενός έτους αυξήθηκαν οι τιμές στα εξής προϊόντα:

– Ψωμί και δημητριακά 9,5%

– Κρέατα 11,4%

– Ψάρια 6,7%

– Γαλακτοκομικά και αυγά 15,3%

– Ελαια και λίπη 14,2%

– Λαχανικά 14,7%

– Ζάχαρη, σοκολάτες, γλυκά και παγωτά 10,9%

– Καφές 10,5%

– Μεταλλικό νερό, αναψυκτικά και χυμοί φρούτων κατά 13,2%.

 

Επίσης, οι ετήσιες μεταβολές

– στους κινηματογράφους και θέατρα αυξήθηκαν κατά 10,9%, 

– στα ξενοδοχεία, μοτέλ και πανδοχεία κατά 4,8%

– και στα φαρμακευτικά προϊόντα κατά 18,8%. 

πηγή

Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται έναν αντι-Μητσοτάκη και όχι «δέκα μικρούς Τσίπρες»

Η κληρονομιά του Αλέξη Τσίπρα, η υπαρξιακή μάχη και η επόμενη μέρα.  

γράφει ο Γιάννης Πανταζόπουλος

  

Ο Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε πανηγυρικά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και οι αιτίες πρέπει να απασχολήσουν τους υποψήφιους αρχηγούς, τα μέλη και τους πιστούς οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ.  

 

ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ το οποίο διαμορφώθηκε μετά τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις (Μαΐου και Ιουνίου) και τις βαριές ήττες ήταν αναμενόμενο ότι θα πυροδοτούσε εξελίξεις και σενάρια διαδοχής στον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ήταν οφθαλμοφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε εξαντλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο. Το σκληρό λεξιλόγιο δεν έφερε πόντους, οι συνεχείς επιθέσεις εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είχαν αντίκρισμα και οι αναχρονιστικές πρακτικές αποδοκιμάστηκαν μεγαλοπρεπώς.  

Τι θα φέρει η επόμενη μέρα; Και πώς σε αυτήν τη νέα πολιτική περίοδο μπορεί να αυξήσει ξανά την εκλογική του επιρροή; Νομίζω ότι θα είναι αρκετά χρήσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ να αντλήσει έμπνευση από τον εσωκομματικό μαραθώνιο της Νέας Δημοκρατίας και την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία του κόμματος. Τότε ο σημερινός πρωθυπουργός πρότασσε ως κινητήριο δύναμή του την ιδέα ότι η Νέα Δημοκρατία θα αποτελούσε τη ναυαρχίδα έκφρασης του «μετώπου της κοινής λογικής» και ότι αυτό «δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με λογικές "ώριμου φρούτου"». Και δήλωνε: «Το πρώτο βήμα είναι η δημιουργική ανανέωση της ΝΔ. Η διεύρυνσή της θα είναι το αποτέλεσμα». 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικράτησε τότε επί του αντιπάλου του, Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά. Η Ιστορία τον δικαίωσε και σήμερα είναι ένας από τους πιο ισχυρούς πρωθυπουργούς της μεταπολιτευτικής περιόδου. Η Νέα Δημοκρατία επί των ημερών του εξελίχθηκε σε ένα σύγχρονο, κεντροδεξιό και φιλοευρωπαϊκό κόμμα. Παρ' όλη την αναπόφευκτη κυβερνητική φθορά, όχι μόνο διεκδίκησε αλλά κυριάρχησε πλήρως στον μεσαίο χώρο, ενώ η τακτική της κυβέρνησης απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση κρίθηκε ολικά αποτελεσματική. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτήν τη στιγμή έχει ανάγκη από ένα ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα ώστε να εξελιχθεί σε βασικό εκφραστή μιας σύγχρονης αριστεράς, ακόμη και να ανοιχτεί στο ευρύτερο τοπίο της σοσιαλδημοκρατίας.

Σε αυτό συνετέλεσε και το άνοιγμα σε πρόσωπα του κέντρου και του σημιτικού μπλοκ. Η διεύρυνση αποτελεί για τη Νέα Δημοκρατία πάγια αντίληψη όσον αφορά τον σχηματισμό κυβέρνησης, με προσθήκες στους κόλπους του κόμματος προσωπικοτήτων που δεν προέρχονται από τον «γαλάζιο» μηχανισμό. Ας μην εστιάσουμε στις πολιτικές μεταγραφές που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, γιατί προκαλούν θλίψη και απορίες. Οπότε, εν ολίγοις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδείχθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος για τη Νέα Δημοκρατία, σε μια κρίσιμη συγκυρία για το μέλλον του κόμματος. 

 

Επιστρέφοντας, λοιπόν, στη μάχη της ηγεσίας για τον ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι χρειάζεται άμεσα να κινηθεί σε διαφορετικό πλαίσιο. Η καινούργια σελίδα του κόμματος στο συνέδριο ανασυγκρότησης που θα ακολουθήσει χρειάζεται να εμπλουτιστεί από την επιχείρηση μετριοπάθειας του Κυριάκου Μητσοτάκη, αντί της συνταγής πόλωσης του Αλέξη Τσίπρα και της στενής του ομάδας. Ρεύματα, τάσεις, «ομπρέλες» απέτυχαν παταγωδώς να εκφράσουν μια ξεκάθαρη εικόνα που θα έδειχνε ότι έχουν λύσεις στα προβλήματα των πολιτών.

Η υπερβολική επιθετικότητα, η εμμονική και αδιέξοδη καταστροφολογία, ο κυνισμός και η υποδόρια ενίσχυση μιας χυδαίας συνθηματολογίας που είχε αποδέκτη τον σημερινό πρωθυπουργό, το τεχνοκρατικό έλλειμμα και το αποτυχημένο σκεπτικό ότι είχαμε «τη χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης» κόστισαν στο κόμμα της αριστεράς. Ο Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε πανηγυρικά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και οι αιτίες πρέπει να απασχολήσουν τους υποψήφιους αρχηγούς, τα μέλη και τους πιστούς οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ.  

O Κυριάκος Μητσοτάκης αποδείχθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος για τη Νέα Δημοκρατία, σε μια κρίσιμη συγκυρία για το μέλλον του κόμματος. Φωτ.: Eurokinissi​

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καλείται σήμερα να βγει από τη δίνη στην οποία έχει βρεθεί και να δώσει την πιο κρίσιμη υπαρξιακή του μάχη, παρόλο που μέχρι στιγμής δεν έχουμε ακούσει ούτε μια λέξη και δεν έχουμε δει ίχνος αυτοκριτικής για τα αλλεπάλληλα λάθη, τις τακτικές επιλογές και τις παραφωνίες που τον οδήγησαν στο 17%. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτήν τη στιγμή έχει ανάγκη από ένα ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα ώστε να εξελιχθεί σε βασικό εκφραστή μιας σύγχρονης αριστεράς, ακόμη και να ανοιχτεί στο ευρύτερο τοπίο της σοσιαλδημοκρατίας.

Απαιτείται να αφήσει πίσω του τον αντιφατικό τοξικό λόγο, να κάνει έναν ολικό απολογισμό, να εγκαταλείψει την υπερφίαλη και τυχοδιωκτική πολιτική, λες και βρισκόμαστε ακόμη στην περίοδο του 2015. Αν δεν κατανοήσει ότι η πολιτική του φυσιογνωμία είναι άκρως γερασμένη και ότι οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη από διαπιστώσεις γενικού περιεχομένου, συνθήματα, φωνές, άκρατο λαϊκισμό, κλισέ και κύματα αγανάκτησης, δεν υπάρχει ελπίδα παρουσίας του στον πολιτικό στίβο. 

Οι εποχές έχουν αλλάξει. Ο κόσμος ελκύεται από ιδέες που απαντούν σε σύγχρονες προκλήσεις και προβληματισμούς. Τα ακανθώδη ζητήματα που απασχολούν όλους αφορούν την κλιματική αλλαγή, τις τεχνολογικές εξελίξεις, την ενεργειακή κρίση, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε τίποτα να πει για όλα αυτά. Είναι ενδεικτικά όσα είπε ο επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Διονύσης Τεμπονέρας, για τη σχέση κόμματος και κοινωνίας στην Πολιτική Γραμματεία, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Η ανυπαρξία στον συνδικαλιστικό χώρο, στη νεολαία, στην αυτοδιοίκηση, είναι εκκωφαντική. Δεν υπήρξαμε ποτέ κόμμα των εργατών, της νεολαίας, των επιστημόνων, των αγροτών και της διανόησης». 

Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται έναν αντι-Μητσοτάκη και όχι «δέκα μικρούς Τσίπρες»Facebook Twitter

 O επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Διονύσης Τεμπονέρας, μίλησε για τη σχέση κόμματος και κοινωνίας. Φωτ.: EUROKINISSI

Είναι προφανές ότι οι απαιτήσεις της κοινωνίας επιβάλλουν έναν ήπιο, ορθό και πειστικό λόγο. Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα πλέγμα προτάσεων και να προχωρήσουν σε μια γρήγορη επανεκκίνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τεράστιο μέρος των ψηφοφόρων του όχι μόνο επειδή κυριάρχησε ο «πολακισμός» αλλά και επειδή απέτυχε να εκφράσει έναν μοντέρνο προγραμματικό λόγο.

Ωστόσο, το ζήτημα που προκύπτει από τις εκλογικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αυτές δεν αφορούν μόνο το θέμα της πολιτικής του επιβίωσης. Η αποκατάσταση της πολιτικής ισορροπίας και η επαναφορά στο σύστημα του κραταιού δικομματισμού συγκροτούν ένα απαραίτητο θεσμικό αντίβαρο. 

Οι προβολείς είναι στραμμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Και οι επόμενοι μήνες θα αποδειχθούν καθοριστικοί για το πολιτικό του μέλλον. Επομένως, ένα ακόμη στρατηγικό λάθος και τα φώτα στο γήπεδο είναι πολύ πιθανόν να σβήσουν οριστικά. Η ομάδα όχι μόνο θα μείνει χωρίς προπονητή και παίκτες αλλά και χωρίς φιλάθλους. Γιατί το έργο «ΣΥΡΙΖΑ στα κάγκελα» δεν θα κόβει πλέον εισιτήρια. Και είναι εντελώς απαράδεκτο για ένα κόμμα που κυβέρνησε για πέντε ολόκληρα χρόνια να μην μπορεί να παράγει καινοτόμες ιδέες. 

Οπότε, στις κομματικές διεργασίες που θα ακολουθήσουν και στις συζητήσεις που θα διεξαχθούν για την ταυτοτική κρίση, καλό θα είναι να αναζητήσουν για ηγέτη έναν αντι-Μητσοτάκη και όχι «δέκα μικρούς Τσίπρες».

 

Ακροδεξιοί; Οχι, «αγνοί πατριώτες» και «καλοί χριστιανοί»

 γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Με την άνοδο της Ακροδεξιάς σκόπευα να καταπιαστώ σήμερα. Με «το δεκατριάρι της Ακροδεξιάς» ασχολήθηκα άλλωστε και στο μετεκλογικό φύλλο της «Κ». Ενα δεκατριάρι που αγγίζει το δεκατεσσάρι (13,87% για την ακρίβεια), αν στα ποσοστά των Σπαρτιατών του «καύσιμου» Ηλία Κασιδιάρη (4,64%), της Ελληνικής Λύσης (4,44%) και της Νίκης (3,69%) προσθέσουμε το 0,5% του Πατριωτικού Συνδέσμου που συνέπηξαν ο Π. Εμφιετζόγλου και ο Κ. Μπογδάνος, το 0,43% όσων πίστεψαν ότι η «Φωνή Λογικής» στον τόπο μας είναι η Αφροδίτη Λατινοπούλου και το 0,17% που δελεάστηκε από τα λεγόμενα του Αρτέμη Σώρρα ότι η Ελλάδα έχει βλακωδώς κοιμώμενα εκατοντάδες δισ.

Ενώ λοιπόν μετρούσα και ξαναμετρούσα, ελπίζοντας πως ακόμα και το κομπιουτεράκι λαθεύει, έπεσε κεραυνοτρόπως η είδηση ότι ο Κυριάκος Βελόπουλος, διαμαρτυρόμενος για την (από ετών και γενικευμένη) κατάταξη του κόμματός του στην Ακροδεξιά, εξαπέλυσε εξώδικο προς τα ΜΜΕ. Ιδού: «Διαμαρτυρόμαστε εντόνως για την αυθαίρετη και κακόβουλη παρουσίαση του πολιτικού μας κόμματος ως δήθεν πολιτικά κείμενου στο φάσμα της “ακροδεξιάς” ιδεολογίας. […] Θα προασπίσουμε τα νόμιμα δικαιώματά μας, προσφεύγοντας ενώπιον της Δικαιοσύνης και των αρμοδίων Αρχών για την παράνομη βλάβη που υφίσταται η φήμη και η κοινοβουλευτική – δημοκρατική υπόσταση του κόμματός μας».

«Αμάν! Παράτα την τήν Ακροδεξιά» συμβούλεψα τον εαυτό μου, σιωπηρά, μη μ’ ακούσει ο πιο μέσα εαυτός μου και βάλει τις φωνές. «Γράψε κατιτίς για τον καιρό, για το κλίμα ντε και την καταστροφή του. Μήπως αυτό δεν ήταν το κύριο θέμα αντιπαράθεσης προεκλογικά, όπως άλλωστε συμβαίνει εσχάτως στη Δύση όλη; Εχεις όρεξη να μπλέξεις με αγωγές και μηνύσεις; Και μάλιστα τώρα που μετράς ανάποδα τις μέρες μέχρι τη σύνταξη;»

Ο κ. Βελόπουλος δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ισχυρός (και μικρή να είναι η ισχύς κάποιου, ισχύς παραμένει) που παρεμβαίνει στα κοινά με λογοκριτική όρεξη.

Οι αγωγές τύπου SLAPP άλλωστε είναι το μέγα πρόβλημα της δημοσιογραφίας διεθνώς. Παραθέτω εδώ από ένα εξαιρετικό κείμενο του Στρατή Μπουρνάζου (The Press Project, 14.11.2021), που γράφτηκε με αφορμή την εξοντωτική αγωγή στελέχους της «Ελληνικός Χρυσός» κατά της θεσσαλονικιώτικης ιστοσελίδας alterthess και της δημοσιογράφου Σταυρούλας Πουλημένη, για ρεπορτάζ τους σχετικά με την απόφαση του Πρωτοδικείου Πολυγύρου για τη ρύπανση του νερού στην Ολυμπιάδα και το Στρατώνι Χαλκιδικής από τις δραστηριότητες της εταιρείας:

«Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες; Κατά την άποψη του Μπένθαμ, η μόνη αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα αυτό έγκειται στη δημοσιότητα».

«Η αγωγή μπορεί να ενταχθεί σε μια πρακτική που έχει αναπτυχθεί ευρέως σε όλο τον πλανήτη τα τελευταία χρόνια και ονομάζεται SLAPP (Strategic lawsuits against public participation· στα ελληνικά: Στρατηγικές αγωγές κατά της συμμετοχής του κοινού). Η πρακτική συνίσταται σε αβάσιμες ή υπερβολικές αγωγές και μηνύσεις που καταθέτει ένας ισχυρός φορέας ή πρόσωπο (κρατικό όργανο, επιχείρηση, στέλεχος, αξιωματούχος) ενάντια σε ασθενέστερα μέρη, όπως δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, πολίτες, υπερασπιστές δικαιωμάτων και συλλογικότητες, που ασκούν κριτική».

Ο Μπουρνάζος θεμελιώνει το άρθρο του σε μια ρήση που μας περιμένει στην κεντρική αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, σαν υπόμνηση ή εντολή, με την υπογραφή του Μάγερ: «Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Γερός ιστορικός ο αρθρογράφος, αναζητά την καταγωγή της ρήσης: «Πρόκειται για τον τίτλο ενός (ανυπόγραφου) άρθρου του Ελβετού φιλέλληνα Ιωάννη Ιακώβου Μάγερ, το 1824, στην εφημερίδα “Ελληνικά Χρονικά”, που εξέδιδε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι. Η φράση ανήκει στον Αγγλο φιλόσοφο Τζέρεμυ Μπένθαμ». Μπένθαμ λοιπόν. Αγγλος φιλόσοφος και νομικός (1748-1832), ηγέτης του αγγλικού ριζοσπαστικού κινήματος. Ως μέλος του φιλελληνικού κομιτάτου του Λονδίνου, αλληλογραφούσε με τον Αδαμάντιο Κοραή, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Θεόδωρο Νέγρη, οι δε ιδέες του βρήκαν φιλόξενο χώρο στα «Ελληνικά Χρονικά».

Για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Μπένθαμ, ο Μπουρνάζος μνημονεύει κείμενο του καθηγητή της Φιλοσοφίας του Δικαίου και πολιτικού φιλοσόφου Gerald J. Postema: «Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες; Κατά την άποψη του Μπένθαμ η μόνη αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα αυτό έγκειται στη δημοσιότητα, ένα ισχυρό και ολοκληρωμένο σύστημα δημόσιας εποπτείας της δημόσιας εξουσίας σε όλες τις μορφές της. […] Πράγματι, στο “Securities Against Misrule” επέμεινε ότι η δημοσιότητα είναι ο μόνος αποτελεσματικός έλεγχος της επίσημης εξουσίας: […] “Χωρίς τη δημοσιότητα, όλοι οι άλλοι έλεγχοι αποβαίνουν άκαρποι· σε σύγκριση με τη δημοσιότητα, όλοι οι άλλοι έλεγχοι έχουν μικρή σημασία”. “Χωρίς τη δημοσιότητα, κανένα αγαθό δεν είναι μόνιμο”, υποστήριζε, ενώ “υπό την αιγίδα της δημοσιότητας κανένα κακό δεν μπορεί να συνεχιστεί».

Δημoσιότητα λοιπόν. Που σέβεται τον αυτοπροσδιορισμό οποιουδήποτε (του κ. Βελόπουλου, ενός μουσουλμάνου της Θράκης, ενός Σλαβομακεδόνα της Δυτικής Μακεδονίας κ.ο.κ.), έχει όμως τα δικά της μέτρα και σταθμά για να ζυγίσει τις λέξεις και τις πράξεις του. Ωστε να τον ψέξει όταν λέει το αιμοβόρο «”Αλτ! Τις ει; Αλτ! Τις ει; Πυροβολώ” στα σύνορά μας» (Βελόπουλος στη Βουλή, 1.10.2019)· ή όταν αραδιάζει το ένα δημοκοπικό ψέμα μετά το άλλο, όπως συνηθίζουν οι ακροδεξιοί όπου γης: «η Γερμανία δίνει δωρεάν κουπόνια σε μετανάστες για να πηγαίνουν σε πορνεία (για να μη βιάζουν τους γηγενείς), ενώ από το 2021 στη χώρα μας θα τους δίνουν κουπόνια για να πηγαίνουν κάτω από την Ομόνοια για να “εκσπερματώνουν δωρεάν”» (Βελόπουλος, βλ. Hellinika Hoaxes, 9.11.2018).

Τι άλλο συνηθίζουν οι ακροδεξιοί; Να λένε πως δεν είναι ακροδεξιοί αλλά πατριώτες, καλοί χριστιανοί κτλ. «Στην προσπάθεια να αποτρέψει την κατάταξή της στον χώρο της Ακροδεξιάς», διαβάζουμε σε έρευνα του «Σημείου για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς» για την επίδοση 11 ακροδεξιών κομμάτων στις εκλογές της 21ης Μαΐου, «η Νίκη αυτοπροβάλλεται ως “δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα”, ωστόσο συνδυάζει τα βασικά χαρακτηριστικά των σχηματισμών του χώρου (εθνικισμός, αντιμεταναστευτικός ρατσισμός, προνοιακός σωβινισμός, ισχυρό κράτος) μαζί με στοιχεία ανορθολογισμού και παραδοσιοκρατικής πατριαρχίας».

Δηλαδή, τι; Θ’ ακούσουμε ποτέ τον κ. Μάκη Βορίδη, Αντ’ Αυτού πλέον, να λέει πως είναι ακροδεξιός;

 

Το δυστοπικό μας μέλλον

Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία σταδιακά έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο κι αυτό δεν ερμηνεύεται με μια κατάφαση ή μια άρνηση, με μια καταδίκη ή έναν θαυμασμό.

γράφει ο Γιάννης Παντελάκης

 

Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία σταδιακά έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο κι αυτό δεν ερμηνεύεται με μια κατάφαση ή μια άρνηση, με μια καταδίκη ή έναν θαυμασμό. Εικονογράφηση: bianka/  

«ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ, ΛΟΙΠΟΝ, που οι νέοι εκπρόσωποι είναι αυτοί που είναι», αναρωτήθηκε ο Ντιντιέ Εριμπόν λίγα χρόνια πριν, όταν προσπάθησε να ερμηνεύσει την εντυπωσιακή στροφή ενός μεγάλου κομματιού της γαλλικής κοινωνίας προς το ακροδεξιό μέτωπο της Λεπέν. Ήταν πολλοί ανάμεσα σε αυτούς που είχαν ένα «καθαρό» παρελθόν, ανήκαν στο σοσιαλιστικό ή κυρίως στο άλλοτε πανίσχυρο Κομμουνιστικό Κόμμα, και όμως σταδιακά οδηγήθηκαν στην αγκαλιά μιας επικίνδυνης λογικής που εκφράζει ένα από τα μεγαλύτερα ακροδεξιά και λαϊκίστικα κόμματα της Ευρώπης το οποίο έδειξε πρωτοφανή αντοχή και μεγάλη επιρροή στην κοινωνία μιας χώρας με μεγάλη δημοκρατική κουλτούρα ‒ μην ξεχνάμε τον Μάη του ’68.

Ας επιχειρήσουμε να παραφράσουμε το ερώτημα του Εριμπόν και να το προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα, όσο κι αν αυτό ίσως φανεί αδόκιμο. Ποιος φταίει, λοιπόν, που οι νέοι εκπρόσωποι τους οποίους ανέδειξαν οι εκλογές της περασμένης Κυριακής είναι αυτοί που είναι; Ποιος φταίει που η συντηρητική παράταξη επιβεβαίωσε μια πρωτόγνωρη πολιτική κυριαρχία η οποία δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, με εξαίρεση τα χρόνια 1974 και 1977, όταν ο Κ. Καραμανλής κέρδισε μεν δύο εκλογικές αναμετρήσεις ‒τις δεύτερες με μικρότερη επιρροή‒, αλλά η χώρα διένυε τα πρώτα χρόνιας μετά τη δικτατορία, άρα οι νίκες αυτές μπορούν να έχουν και δεύτερες αναγνώσεις.

Αυτό που μάλλον αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι για πολλά χρόνια επιχειρούσαμε να ερμηνεύσουμε την ελληνική κοινωνία με όρους του παρελθόντος και να ανοίξουμε με κλειδιά που δεν ανοίγουν τίποτα πια παρά την ιστορία της.

Ποιος φταίει που η αριστερά, όπως εκφράστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, υπέστη μια πανωλεθρία η οποία δεν θα αφήσει αλώβητες τις ιδέες που ισχυριζόταν ότι εκπροσωπούσε και είχαν αποτυπωθεί σε πολλές γενιές ως μεγάλες προσδοκίες; Ποιος φταίει που τρία κόμματα με φασιστικά ή ακροδεξιά χαρακτηριστικά έδειξαν πως οι απεχθείς ιδέες εξακολουθούν να ενδιαφέρουν ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας; Ποιος φταίει ακόμα που το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ δείχνει ικανοποιημένο με ένα ασθενικό και εύκολα αναλώσιμο ποσοστό; Ποιος φταίει για το ότι βρέθηκε πρόσφορο έδαφος ικανό για να στείλει στη Βουλή μια πολιτική φιγούρα σαν αυτήν της Κωνσταντοπούλου;

 

Αυτό που μάλλον αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι για πολλά χρόνια επιχειρούσαμε να ερμηνεύσουμε την ελληνική κοινωνία με όρους του παρελθόντος και να ανοίξουμε με κλειδιά που δεν ανοίγουν τίποτα πια παρά την ιστορία της. Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία σταδιακά έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο κι αυτό δεν ερμηνεύεται με μια κατάφαση ή μια άρνηση, με μια καταδίκη ή έναν θαυμασμό. Πρόκειται απλώς για μια διαφορετική κοινωνία η οποία, απογοητευμένη μετά το σοκ της μεγάλης κρίσης του 2010, αναζητεί διεξόδους που δεν βρίσκει εύκολα.

Η ερμηνεία της χρειάζεται πολλή δουλειά και πολύ χρόνο, πρέπει να καταλάβουμε τα υπόγεια ρεύματα που μετακινούν ψήφους από την αριστερά προς τη δεξιά, γιατί το 15% των πολιτών δεν βρίσκει άσχημη ιδέα μια δικτατορία, τι συνέβη σε αυτή την κοινωνία και δείχνει μεγάλη απάθεια για ένα συγκλονιστικό γεγονός όπως ο πνιγμός στα νερά της χώρας εκατοντάδων ανθρώπων, γιατί αναζητά μεγαλύτερη συμμετοχή σε αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους αλλά δεν τα καταφέρνει, γιατί δεν εμπιστεύεται θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη ή οι ανεξάρτητες αρχές. Οι απαντήσεις μοιάζουν προφανείς, αλλά δεν είναι, δεν αρκεί να πούμε ότι οι ανεξάρτητες αρχές έχουν απαξιωθεί από τις κυβερνήσεις, κάτι το οποίο είναι γεγονός, πρέπει και να εξηγήσουμε γιατί τα κριτήρια ψήφου δεν ανταποκρίνονται σε τέτοιες απαιτήσεις.

Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε μια δεύτερη επικράτηση γιατί για πολλούς αποτέλεσε την ύστατη λύση, το μικρότερο κακό, πήρε αμέτρητες αρνητικές ψήφους (δεν την ψήφισαν ως θετική επιλογή αλλά ως τη λιγότερο κακή λύση), αν και αυτό συνηθίζεται στις εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό που δεν συνηθίζεται είναι να έχει απέναντί της μια αξιωματική αντιπολίτευση στα πρόθυρα διάλυσης, ένα ΠΑΣΟΚ με αδύναμο λόγο, τουλάχιστον όχι ικανό ακόμα να αποτελέσει απειλή για την κυβέρνηση. Απειλές η κυβέρνηση θα βλέπει μόνο από τα δεξιά της. Ήδη αυτό φάνηκε με μετατόπιση του προεκλογικού της λόγου σε πιο συντηρητικά συνθήματα, σε αναφορές για υπουργεία οικογένειας, με ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια προσέγγισης της Εκκλησίας, με χρήση εννοιών σχετικών με την πατρίδα όλο και πιο συχνά.

Το μέλλον μας μοιάζει δυστοπικό: η κυβέρνηση που διακρίθηκε στην απαξίωση των θεσμών, αποκαλύφθηκε ότι έκανε υποκλοπές και επί των ημερών της καταπατήθηκαν δικαιώματα Ελλήνων που αμφισβήτησαν και ξένων που αναζήτησαν μια καλύτερη τύχη θα εξουσιάζει πανίσχυρη και θα ενοχλείται μόνο από τις ρατσιστικές αναφορές στη Βουλή των νεοναζί, των ακροδεξιών, των υπερχριστιανών και της Κωνσταντοπούλου που κάνει για εκατό βουλευτές, όπως λέει η ίδια. Δεν φαντάζει ιδανικό να ζεις σε μια τέτοια χώρα αυτό τον καιρό…

​​​​​​Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.