1η Μαΐου – Η εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή

   

Ποιόνε να κλάψω πρώτονε

ποιον να τραγουδήσω πρώτονε

Την 1η Μαΐου που έγινε η εκτέλεση των 200 ανδρών στην Καισαριανή από τον γερμανικό στρατό, η πορεία του πολέμου είχε ήδη καθοριστεί. Ο γερμανικός στρατός βρισκόταν σε υποχώρηση και από την Ελλάδα μετρούσε μήνες μέχρι να την εγκαταλείψει.

Ποιο ήταν το πολεμικό κλίμα

Το κλίμα στην Ευρώπη είχε αντιστραφεί. Στις 22 Αυγούστου 1943 οι Γερμανοί άρχισαν να αποσύρονται από το Χάρκοβο στην Ουκρανία και οι Ρώσοι εισέρχονται

στην πόλη την επόμενη ημέρα.

Τον Σεπτέμβριο, του ίδιου έτους, βρετανικές και καναδικές δυνάμεις εισβάλλουν στην ηπειρωτική Ιταλία ενώ οι Σοβιετικοί απελευθερώνουν το Σμόλενσκ και την 1η Οκτωβρίου οι Βρετανοί εισέρχονται στην Νάπολη.

Τον επόμενο μήνα, Νοέμβριο, οι Γερμανοί αποχωρούν από το Κίεβο και στο τέλος του μήνα συγκαλείται η διάσκεψη της Τεχεράνης (Στάλιν, Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ).

Το 1944, στις 20 Ιανουαρίου, οι Σοβιετικοί απελευθερώνουν το Νόβγκοροντ, μία εβδομάδα αργότερα θα επανακαταλάβουν το Λένινγκραντ, ενώ μπαίνουν στη Ρουμανία και καθαρίζουν την Κριμαία από τον γερμανικό στρατό.

Μέσα σε αυτό το κλίμα της γερμανικής υποχώρησης ο γερμανικός στρατός, που βρίσκεται στην Ελλάδα, χωρίς να έχει κάποιο όφελος παρά μόνο την εκδίκηση της ήττας επιδίδεται  σε σειρά εκτελέσεων, πυρπολήσεων και καταστροφών. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή.

Η εκτέλεση

Οι Γερμανοί σε αντίποινα για την εκτέλεση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του εκτέλεσαν 200 άντρες στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. 200 νέοι κομμουνιστές οι οποίοι πρώτα κρατούνταν στην Ακροναυπλία, και το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά αντί να τους απελευθερώσει όταν μπήκαν οι Γερμανοί στη χώρα μας τους παρέδωσε στους κατακτητές.

8 χρόνια ήταν φυλακισμένοι.

Η τελευταία τους νύχτα πέρασε με τραγούδια, γνώριζαν πως τα ξημερώματα θα εκτελούνταν. Ανέβηκαν στα καμιόνια. Άφησαν τις φυλακές του Χαϊδαρίου, και στη διαδρομή τραγουδούσαν. Οι περαστικοί στους δρόμους ανατρίχιαζαν. Γνώριζαν τι σήμαινε αυτή η πομπή. Διέσχισαν τους δρόμους της Αθήνας και έφτασαν στην Καισαριανή. Κατά τη διάρκεια της πομπής πέταγαν σημειώματα. Ήταν τα τελευταία τους λόγια. Αποχαιρετούσαν γονείς, φίλους, πατρίδα.

Δεν φαινόταν πως πήγαιναν για εκτέλεση, περισσότερο για γλέντι.

Οι 200 οδηγήθηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Τους χώρισαν σε εικοσάδες, έγιναν 10 ομάδες που η μία περίμενε την άλλη. Δίπλα από το σκοπευτήριο είχαν

σταθμεύσει τα φορτηγά για να φορτώσουν τα πτώματα.

Η πρώτη ομάδα των είκοσι πήρε τη θέση της στο χώρο των εκτελέσεων. Ανάμεσα στους 200 βρισκόταν και ο θρυλικός διερμηνέας Ναπολέων Σουκατζίδης που

πολλές φορές τους είχε βοηθήσει σε υποθέσεις τους με τους Γερμανούς.

-Ρώτησέ τους αν έχουν τίποτε να πούνε!

-«Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η λευτεριά!»

-Τίποτε άλλο;

-Όχι! Τίποτε άλλο.

Πυρ!

Είκοσι άντρες έπεσαν νεκροί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Έρχονται οι επόμενοι είκοσι. Το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να πάρουν τα νεκρά σώματα των συντρόφων τους και να τα μεταφέρουν στα φορτηγά.

Οι νεκροί ήταν ακόμη ζεστοί, κάποιοι σπαρταρούσαν! Σιγά σιγά και τρυφερά τούς ακουμπούν στην καρότσα του φορτηγού που μύριζε σαρδέλες και παίρνουν τη θέση

τους στο χώρο εκτέλεσης.

«Ζήτω το έθνος! Κάτω οι τύραννοι!»

Και έτσι με αυτή τη σειρά φτάσανε στην τελευταία εικοσάδα.

Στους τελευταίους είκοσι ήταν και ο διερμηνέας Ναπολέων Σουκατζίδης. Ο Γερμανός διοικητής γνωρίζοντας τον Σουκατζίδη από τις διερμηνείες και φαίνεται σε μία έκλαμψη ανθρωπιάς του πρότεινε να τον εξαιρέσει.

Ο Σουκατζίδης ρώτησε αν με την εξαίρεσή του ο κατάλογος θα συμπληρωνόταν από άλλον κρατούμενο και στην καταφατική απάντηση του Γερμανού ο Σουκατζίδης αρνήθηκε την ιδιαίτερη μεταχείριση και πήγε μαζί με τους υπόλοιπους 19 στο χώρο των εκτελέσεων.

Οι τελευταίοι είκοσι, εκτελέστηκαν και αυτοί. Έδωσαν τα νιάτα τους για τη λευτεριά της πατρίδας τους.

Τα σημειώματα

Όπως ήδη αναφέρθηκε με ένα μολύβι και ένα χαρτί έγραφαν σημειώματα και τα

πέταγαν στο δρόμο προς το Σκοπευτήριο.

Ναπολέων Σουκατζίδης

«Πατερούλη. Πάω για εκτέλεση. Νά σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου. Να αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και αδελφούλα μου. Κι οι δύο μεγάλοι

άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη»

Μήτσος Ρεμπούτσικας

«Αγαπημένοι μου, ο θάνατός μου δεν πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που διεξάγετε. Σφίξτε την καρδιά σας και βγείτε παλικάρια, από τη νέα αυτή δοκιμασία. Έτσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές.

Χαϊδάρι 1.5.44

Με πολλή αγάπη

Σας φιλώ, Μήτσος»

Νίκος Μαριακάκης

«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος»

Σπήλιος Αμπελογιάννης

«Έτσι πεθαίνουν οι άξιοι Έλληνες. Πεθαίνω περήφανος. Ζήτω η λευτεριά. Διαβάτη Έλληνα, το ρούχο τούτο να το πας στην παραπάνω διεύθυνση. Είναι η στερνή μου επιθυμία ενός ανθρώπου, που ξέρει να πεθαίνει για τη λευτεριά. Ζήτω ο ελληνικός λαός»

Σώτος Τζανουλίνος

«Αγαπημένοι μου γονείς και αδέλφια, ο Σώτος έπεσε ηρωικά στον αγώνα του λαού. Σφίχτε την καρδιά σας και μην αφήσετε να κυλήσει δάκρυ κανένα από τα μάτια σας.

Εκδικηθείτε τον χαμό μου με το κεφάλι ψηλά. Σας χαιρετώ όλους, με αγάπη και σας ζητώ συγγνώμη για τις πίκρες που τυχόν πήρατε από μένα,

Γεια χαρά Σώτος»

Την επόμενη ημέρα ο τόπος της εκτέλεσης και οι γύρω δρόμοι γέμισαν με λουλούδια από τους Αθηναίους και οι τοίχοι είχαν φρεσκοβαμμένο το σύνθημα:

«Αυτός ο δρόμος είναι ΔΡΟΜΟΣ ΗΡΩΩΝ. Τον διαβαίνουν οι λεβέντες του έθνους. Χθες 1 η Μάη τον διάβηκαν 200 παλληκάρια».

Όπως αναφέρει η Ιωάννα Τσάτσου σε μία αποθήκη στην οδό Απόλλωνος μαζεύτηκαν τα ρούχα των εκτελεσθέντων. Την ίδια ημέρα αλλά και την επόμενη μία ομάδα ανθρώπων πάλευε να αναγνωρίσει από τα ρούχα τους εκτελεσθέντες.

Άλλοι είχαν γραμμένα χαρτιά στις τσέπες τους και έγραφαν το τελευταίο αντίο στους δικούς τους, κάποιοι είχαν στις τσέπες τους τις ταυτότητές τους. Από τα στοιχεία που βρέθηκαν στα σακάκια ταυτοποιήθηκαν οι 70 από τους 200.

Το νέο πως σε μία αποθήκη υπήρχαν ρούχα των εκτελεσθέντων διαδόθηκε αστραπιαία. Γυναίκες κατέφθαναν στην Απόλλωνος. Έκλαιγαν, μοιρολογούσαν. Γιο, άντρα, αδελφό. Μία μάνα βρήκε το σακάκι του γιου της, οδυρμός και σφιχταγκάλιασμα του ρούχου. Και το βλέμμα της έπεσε στα ρούχα και του μικρού της γιου.

  

Ελένη Νικολαίδου

Μητσοτάκης-Κασσελάκης: Δώρα, μπόνους, θαύματα και χάντρες για ιθαγενείς

Οι υποσχέσεις Μητσοτάκη – Κασσελάκη εν όψει ευρωεκλογών.  Και οι δύο παραπλανούν τους ψηφοφόρους και συμπεριφέρονται ανεύθυνα.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Στις 9 Ιουνίου έχουμε ευρωεκλογές. Στις οποίες δεν θα πέσει η κυβέρνηση, θα συνεχίσει να κυβερνά.

Το ξέρει ο πρωθυπουργός, αλλά συμπεριφέρεται λες και την επομένη θα χάσει την καρέκλα του στο Μαξίμου. Το ξέρει και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συμπεριφέρεται λες και πάει να καταλάβει εκείνος αυτήν την καρέκλα. Και οι δύο παραπλανούν τους ψηφοφόρους, συμπεριφέρονται ανεύθυνα.

Έντρομος από τη διαφαινόμενη λαϊκιστική και ακροδεξιά στροφή μέρους του ακροατηρίου της ΝΔ, πάει με τα νερά του. Επιλέγει υποψήφιους ευρωβουλευτές τηλε – εκπομπάρχες που υπόσχονται ότι θα…κάνουν ελληνικούς τους νόμους του Ευρωκοινοβουλίου(Αυτιάς). Και άλλους με κακόφημο ακροδεξιό παρελθόν (Μπελέρης), για να μην τον πάρουν ο Βελόπουλος και ο Νατσιός.

Ακούει ο Μητσοτάκης τον Κασσελάκη να υπόσχεται 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο, ξέρει ότι αυτό δεν γίνεται, αλλά το ρίχνει και αυτός στην προεκλογική σπέκουλα. Υπόσχεται μπόνους παραγωγικότητας. Πέντε χρόνια κυβερνά γιατί δεν το θεσμοθέτησε; Μα, γιατί τώρα πρέπει να τάξει, μην του πάρει ψηφοφόρους ο πιο γαλαντόμος στα ταξίματα-τζάμπα είναι…- Κασσελάκης.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ παίζει τα ρέστα του. Πρώτα διηγήθηκε το «θαύμα» στην κολυμπήθρα του. Δεν ήταν τυχαίο. Λοξοκοιτάζει-κι αυτός, αρχηγός «αριστερού» κόμματος- προς την ακροδεξιά: υιοθέτησε και τα τρία σκέλη του κακόφημου συνθήματος: πατρίς-θρησκεία-οικογένεια.

Ο Κασσελάκης ξέρει ότι δεν έχει καμιά ελπίδα να πάρει τη θέση του Μητσοτάκη. Γι’ αυτό δεν έχει κανένα πρόβλημα να τάζει. Την ώρα που κατηγορεί-σωστά- τον Μητσοτάκη για προεκλογική ψηφοθηρία με το μπόνους παραγωγικότητας, ο ίδιος τάζει επαναφορά των «δώρων», άλλως 13ο και 14ο μισθό.

Ρώτησε κάποιον από τον ΣΥΡΙΖΑ, που σκαμπάζει από οικονομικά, αν είναι εφικτό να γίνει αυτό ή αν θα οδηγήσει το κράτος σε νέα χρεοκοπία; Θα του το έλεγαν. Εκτός αν αυτήν τη νέα, φαεινή, ιδέα τού την υπέβαλαν οι πρώην καραμανλικοί και νυν δικοί του θαυμαστές και συμβουλάτορες. Αλλά ας του πει κάποιος (του Κασσελάκη), μια που από ιστορικές γνώσεις έχει μαύρα μεσάνυχτα, ότι το 2007-2009 τινάχτηκε η μπάνκα στον αέρα και η χώρα χρεοκόπησε. Ας ρωτήσει έστω τον Τσίπρα κι ας του πήρε κι εκείνου χρόνια να το πει δημοσίως με τους Καμμένους που είχε μπλέξει.

Ελπίζουμε στις 49 μέρες, που απομένουν μέχρι τις ευρωεκλογές, να συγκρατηθούν.

Ο ναύαρχος Αποστολάκης να φρενάρει τον Κασσελάκη και στην επόμενη εξόρμησή του να μην εξαγγείλει… «τρένο στην Κρήτη»!

Ο δε Μητσοτάκης μην κάνει κανένα λάθος και τάξει… «θάλασσα στα Τρίκαλα»!

Γιατί μπορεί οι ιθαγενείς να καταλάβουν το παιχνίδι με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια…  

 

Financial Times: "Οι Έλληνες ο Δεύτερος πιο φτωχός Λαός στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Το σχολίασαν με άρθρο τους και οι Financial Times. Τίτλος "Οι Έλληνες ο δεύτερος πιο φτωχός λαός στην Ευρωπαϊκή Ένωση". 

Και δεν ανακάλυψαν την Αμερική αφού σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της @EU_Eurostat η Ελλάδα είναι 2η πιο φτωχή χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά τη Βουλγαρία. 

 

Αυτό που αξίζει να δει κανείς είναι πως η Βουλγαρία μπορεί να βρίσκεται πίσω από εμάς (για την ώρα) αλλά η τάση της δικής της καμπύλης είναι ανοδική. Η σκληρή πραγματικότητα και η καθημερινότητα που βιώνουν στο πετσί τους οι πολίτες  .δεν πείθουν πλέον κανένα... παρά τις αναβαθμίσεις των διεθνών οίκων αξιολόγησης ..

Νέα έκθεση-κόλαφος για την ελευθερία του Τύπου στην Ευρώπη: Σε «επικίνδυνα» οριακό σημείο – Τι γράφει για την Ελλάδα

Η ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης είναι «επικίνδυνα κοντά σε οριακό σημείο» σε αρκετές χώρες της ΕΕ, προειδοποιεί το δίκτυο «Ένωση για τις Πολιτικές Ελευθερίες στην Ευρώπη» (Liberties), αποδίδοντας ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί σε κυβερνητικές επιλογές.

Το δίκτυο Liberties, που εδρεύει στο Βερολίνο, στην ετήσια έκθεσή του για την ελευθερία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τονίζει τις απειλές που δέχονται οι δημοσιογράφοι και στις επιθέσεις με στόχο την ανεξαρτησία των δημόσιων Μέσων.

Το δίκτυο Liberties στο οποίο συμμετέχουν 37 οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα από 19 χώρες, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας τις ανησυχητικές τάσεις που επικράτησαν το 2023, παρόλο που η νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία δικαιολογεί ελπίδες για βελτίωση της κατάστασης.

«Η ελευθερία των Μέσων είναι σαφώς σε σταθερή υποχώρηση σε όλη την ΕΕ, σε πολλές χώρες ως αποτέλεσμα εσκεμμένης βλάβης ή παραμέλησης από τις εθνικές κυβερνήσεις», δήλωσε η Εύα Σάιμον, στέλεχος του δικτύου Liberties.

«Η φθίνουσα ελευθερία των Μέσων συμβαδίζει με την παρακμή του κράτους δικαίου. Υπάρχει στενή συσχέτιση μεταξύ των δύο. Αυτό είναι το βιβλίο οδηγιών για τα αυταρχικά καθεστώτα», δήλωσε η Εύα Σάιμον, επισημαίνοντας την ανάγκη εφαρμογής της υφιστάμενης νομοθεσίας για τη λειτουργία των ΜΜΕ.

Στην έκθεση καταγράφονται επίσης πολλά περιστατικά με απειλές, εκφοβισμούς, παρακολουθήσεις και άσκηση βίας εναντίον δημοσιογράφων σε πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ, όπως και περιορισμοί στην ελευθερία έκφρασης και στην πρόσβαση σε πηγές.

Η οργάνωση Liberties ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παρακολουθεί στενά την εφαρμογή της νέας ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την ελευθερία του Τύπου από τα κράτη-μέλη, καθώς αποτελεί μία νομική βάση για τη βελτίωση της ελευθερίας των Μέσων.

«Πολλά θα εξαρτηθούν από τις εθνικές κυβερνήσεις και τις αρχές, αλλά η νομοθεσία επιτρέπει να έρχονται υποθέσεις ενώπιον κάποιου ευρωπαϊκού δικαστηρίου, που θα κρίνει τι σημαίνουν η ανεξαρτησία των Μέσων, η παρακολούθηση δημοσιογράφων κλπ», είπε η Εύα Σάιμον.

Τι γράφει η έκθεση για την Ελλάδα

Στην έκθεση αναφέρεται ότι δημοσιογράφοι σε αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων στην Κροατία, την Γαλλία, την Γερμανία, την Ελλάδα και την Ιταλία, είναι αντιμέτωποι με επιθέσεις και στην Ουγγαρία και την Σλοβακία, ρεπόρτερ δέχονται απειλές από εκλεγμένους πολιτικούς.

Στη Ρουμανία και στην Σουηδία η αστυνομία απέτυχε να ερευνήσει επαρκώς επιθέσεις κατά δημοσιογράφων, είτε εξαιτίας έλλειψης μέσων, είτε λόγω έλλειψης διάθεσης, αναφέρει η έκθεση της Liberties, τονίζοντας επίσης ότι στη Γαλλία και στη Βουλγαρία δημοσιογράφοι δέχτηκαν επιθέσεις από αστυνομικούς.

Ειδικά για την Ελλάδα, την Κροατία, την Ιταλία, την Ολλανδία και την Σουηδία, επισημαίνονται πρακτικές κατάχρησης του νομικού συστήματος και άσκηση ή απειλή διώξεων με σκοπό την παρενόχληση ή τον εκφοβισμό δημοσιογράφων ώστε να αποθαρρύνονται από τη διερεύνηση θεμάτων δημοσίου συμφέροντος.

Επίσης στη Γερμανία, την Ελλάδα, την Ολλανδία και την Πολωνία τονίζει ότι ρεπόρτερ ετέθησαν υπό παρακολούθηση από κακόβουλο λογισμικό όπως τα συστήματα Pegasus και Predator.

Στη Γερμανία, την Ουγγαρία, την Λιθουανία και την Ολλανδία δημοσιογράφοι που ήταν επικριτικοί έναντι της κυβέρνησης αποκλείστηκαν από συνεντεύξεις Τύπου ή άλλες επίσημες εκδηλώσεις, ή τους αρνήθηκαν την πρόσβαση σε έγγραφα στα οποία θα έπρεπε να έχουν πρόσβαση.

 

Στην Ουγγαρία τα δημόσια ΜΜΕ είναι «απολύτως υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης», ενώ «σε καθεστώς αβεβαιότητας» είναι τα δημόσια ΜΜΕ στην Πολωνία, την Κροατία και την Ιταλία.

Το τοπίο των ΜΜΕ στην Ευρώπη κατά το 2023 χαρακτηρίστηκε γι άλλη μια χρονιά από την ισχυρή συγκέντρωση της ιδιοκτησίας μέσων, τους ανεπαρκείς κανόνες για τη διαφάνεια σε θέματα ιδιοκτησίας και τις πολυάριθμες απειλές κατά της ανεξαρτησίας και της χρηματοδότησης των δημόσιων Μέσων, σύμφωνα με την Liberties.

topontiki.gr

Ευρωβαρομετρικό χαμηλό ενόψει κάλπης

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Πενήντα ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές, ο δήμος βρίσκεται ήδη αντιμέτωπος με το σκόπευτρο ευσυνείδητων επαγγελματιών της τέχνης του γκάλοπ, αλλά και κάποιων πρόθυμων να προσαρμόσουν τα ευρήματά τους στις επιθυμίες του πελάτη τους. Η κοινή γνώμη σφυγμομετρείται συχνότατα, για να διαπιστωθεί αν η τελευταία εμπνευσμένη τικ-τοκιά του αρχηγού αναχαίτισε τη φθορά, αν η «κάθοδός του στον λαό» της τάδε πόλης έδωσε αέρα στα κομματικά πανιά κ.τ.λ. Ή για να μετρηθεί τι συγκίνησε περισσότερο το χριστεπώνυμο πλήρωμα: το ενδοκολυμβήθριο θαύμα του νέου ηγέτη ενός ΣΥΡΙΖΑ που δεν παραείναι πλέον ΣΥΡΙΖΑ ή το σλόγκαν «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» που ανέγραψε στο λάβαρό του το κυβερνών κόμμα, τοις κείνου ρήμασι πειθόμενον· όπου «κείνος» αστήρ τις μιας δημοσιογραφίας προπαγανδιστικότατα αντικειμενικής, άρα και εξαγώγιμης, προς παραδειγματισμό των Ευρωπαίων.

Αν οι κρυφές δημοσκοπήσεις που παραγγέλνουν τα κόμματα συμφωνούν με τη χαμογελαστή σιγουριά των στελεχών τους και τον ενθουσιασμό των αυτοντοπαριζόμενων προπαγανδιστών δεν το ξέρουμε. Ξέρουμε, πάντως, τι έδειξε μια έρευνα της κοινής γνώμης που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση: το πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο. Από τις 7.2 έως τις 3.3, 1.002 συμπατριώτες μας έδωσαν ολοκληρωμένη συνέντευξη πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν απάντησαν, δηλαδή, με μονολεκτική βαρυθυμία σε κάποιο μηχάνημα που τους τηλεφώνησε παριστάνοντας τον επιστήμονα δημοσκόπο.

Το Ευρωβαρόμετρο ανέδειξε ένα σοβαρό βαρομετρικό χαμηλό στην ψηφοφόρο επιφάνεια της Ελλάδας: αυξημένη συννεφιά που μπορεί να φέρει βροχές και καταιγίδες. Για τη Ν.Δ. πρωτίστως, αλλά όχι μόνο γι’ αυτήν. Οταν οι 6 στους 10 Ελληνες δηλώνουν «όχι πολύ» ή «καθόλου» ικανοποιημένοι από τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, και μάλιστα στα πενηντάχρονα της δημοκρατίας μας, ουδείς –με πρώτη την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό– δικαιούται να καυχιέται. Και ουδείς μπορεί να σώσει τα προσχήματα επικαλούμενος το αριστοκρατικό δόγμα που ελεεινολογεί τους Ελληνες σαν μονιμάδες της μεμψιμοιρίας.

Δύο στους τρεις ερωτηθέντες πιστεύουν ότι «τα πράγματα πάνε σε λάθος κατεύθυνση». Και πάνω από τους μισούς (56%) αξιώνουν καλύτερη δημόσια υγεία, με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο στο 32%. Δεν τους έπεισαν φαίνεται οι «επαναστατικές μεταρρυθμίσεις» του υπουργού Υγείας και Αδολεσχίας. Απιστοι Θωμάδες πολύ πριν από του Θωμά, βλέπουν κατάρρευση του ΕΣΥ παρότι η αναμονή στα χειρουργεία μειώθηκε ήδη από τους έξι μήνες στις μόλις 180 ημέρες.

Το 33%, ο ακίνδυνος Κασσελάκης και όλα βολικά για τον Μητσοτάκη

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Τα πιθανά σενάρια των ευρωεκλογών, τα σχέδια της κυβερνητικής πλειοψηφίας και η “εύκολη λεία” του Κυριάκου Μητσοτάκη.

 

Δύο φαντάσματα πλανώνται πάνω από την πολιτική μας ζωή μπροστά στις ευρωεκλογές. Το φάντασμα του 33%, που «πρέπει» να κατακτήσει η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και το φάντασμα της δεύτερης θέσης, που «πρέπει» να κατακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.

Τι θα συμβεί αν ο ένας ή και οι δύο στόχοι δεν κατακτηθούν; Τότε όλα αλλάζουν. Δεν θα γίνει απλώς  «λίγο πιο δύσκολη η ζωή μας», όπως είπε στην τελευταία συνέντευξή του ο πρωθυπουργός. Η «κυριαρχία» της ΝΔ και του ίδιου προσωπικά θα  αμφισβητηθούν έντονα. Ταυτόχρονα, θα αρχίσουν διεργασίες στην αντιπολίτευση, με στόχο να αλλάξουν τη σημερινή μίζερη κατάσταση και να αναδείξουν αντίπαλο που θα ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τη ΝΔ.

Ας τα δούμε αναλυτικά:

1. Τα «πρωτογενή» στοιχεία των δημοσκοπήσεων, που γίνονται εδώ και δύο μήνες, προκαλούν μεγάλη ανησυχία έως και φόβο στο επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου. Διότι τα ποσοστά της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου κινούνται σταθερά κάτω από 30%. Δηλαδή τουλάχιστον δέκα μονάδες κάτω από τις εκλογές  του περσινού Ιουνίου και κάτω ακόμα και από το 33% των ευρωεκλογών του 2019.

Για να ανατραπεί αυτή η εικόνα επιστρατεύεται η «εκτίμηση» της πρόθεσης ψήφου. Τι κάνουν όσοι χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο; «Εκτιμούν» ότι θα είναι «κανονική» η συμπεριφορά όσων ψηφοφόρων φεύγουν από τη ΝΔ και δεν δηλώνουν τι θα ψηφίσουν. Η «εκτίμηση» αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι θα επιστρέψουν κι έτσι το τελικό ποσοστό της ΝΔ θα είναι περί το 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών και επομένως ο στόχος θα έχει επιτευχθεί.

Μόνο που η μέθοδος αυτή ενδέχεται να αποδειχθεί εσφαλμένη, αν οι λεγόμενοι «αναποφάσιστοι» (εκ της ΝΔ) ψηφοφόροι δεν επιστρέψουν. Έχει συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2023 όλες οι δημοσκοπήσεις έπεσαν εντελώς έξω στο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Το «εκτιμούσαν» μεταξύ 26% και 32% και τελικά ήταν 18%. Οι ψηφοφόροι που δήλωναν «αναποφάσιστοι» δεν επανήλθαν και η προεκλογική «εκτίμηση» έγινε εκλογικό φιάσκο.

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες ενός μπαράζ ομοιόμορφων «εκτιμήσεων» που συμπίπτουν με τον εκλογικό στόχο της ΝΔ(33%), όπως τον έθεσε προχτές ο κ. Μητσοτάκης. Αν πέσουν έξω, ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ θα περάσουν την υπόλοιπη θητεία τους μέσα στο φόβο.

2. Το σενάριο που επικρατεί στις «προβλέψεις» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει τη δεύτερη θέση. Είναι αυτό που βολεύει τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη. 

Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα-πολτός,  χωρίς τον αναγκαίο κορμό και με θέσεις «χύμα» ανάλογα με τη διάθεση του αρχηγού του, δεν αποτελεί υπολογίσιμο αντίπαλο για τη ΝΔ. Ο κ. Κασσελάκης, χωρίς καμιά πολιτική καταγωγή και σχέση με την Αριστερά και με επαμοφοτερίζουσες και θολές θέσεις, δεν μπορεί να εκφράσει τη μεγάλη πλειονότητα του προοδευτικού χώρου και αποτελεί εύκολη λεία για τον κ. Μητσοτάκη.

Γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ,  εκτός από το δικό τους στόχο του 33%, θα αισθανθούν πολύ άνετα αν στη δεύτερη θέση διατηρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη με ένα μικρομεσαίο ποσοστό περί το 15%-16%%. Διότι έτσι ο κ. Κασσελάκης θα λέει ότι «νίκησε», θα μείνει αμετακίνητος και ο προοδευτικός χώρος θα συνεχίσει να ταλανίζεται από τα αδιέξοδά του.

Αυτοί είναι οι δύο στόχοι του κ. Μητσοτάκη και των συν αυτώ: η ΝΔ να κινηθεί περί το 33% και δεύτερος να παραμείνει ο μικρομεσαίος ΣΥΡΙΖΑ του βολικού, ως ακίνδυνου, κ. Κασσελάκη. Αυτούς τους δύο στόχους προωθεί το μπαράζ των ομοιόμορφων «εκτιμήσεων»,  με το οποίο βομβαρδίζονται εσχάτως οι ψηφοφόροι. Μπορεί να έχουμε ένα είδος αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Και αυτή το σχεδιασμό της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη θα εξυπηρετήσει, αν επαληθευτεί.

Αυτό είναι ο σχεδιασμός. Μόνο που καμιά φορά αυτοί που καταστρώνουν σχέδια «λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο». Δηλαδή τους ψηφοφόρους, που ενδέχεται να τα πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων…

 

 

 

Κίτρινες μέρες

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

Στις 6 το πρωί ξύπνησε μαζί με τα κοτσύφια. Ακόμη και μέσα από τα διπλά τζάμια το τραγούδι τους περνούσε μέσα στο σπίτι, αφήνοντας να εισρεύσει λίγη από τη χαρά της άνοιξης. Μιας άνοιξης κάπως βαριάς. Μέρες τώρα ο καιρός θύμιζε κάτι άλλο: σαν η Ευρώπη να είχε μετατοπιστεί προς τα κάτω ή η Αφρική προς τα πάνω. Ζέστη υπερβολική για την εποχή, υγρασία που την έκοβες με το μαχαίρι και ατμόσφαιρα κιτρινο-πορτοκαλί.

Διάβασε την πρόγνωση του καιρού, πριν ανοίξει την ντουλάπα για να βρει τι θα φορέσει, και ξανακάθισε στο κρεβάτι. Δεν ήθελε να βγει έξω, δεν ήθελε να φύγει. Το μόνο που ήθελε ήταν να φυσήξει αέρας, βοριάς, να καθαρίσει η ατμόσφαιρα, να μπορέσει να αναπνεύσει πάλι ελεύθερα, και ύστερα να βρέξει. Δυνατά και πολύ. Να ξεπλυθεί ο τόπος, να καθαρίσει η γη, να ζωντανέψουν τα χρώματα των γερανιών στο μπαλκόνι, για να μπορεί τα βράδια, πριν πάει για ύπνο, να κάθεται λίγο εκεί έξω, στην ηρεμιστική και αναζωογονητική δροσιά.

Οταν βγήκε στον δρόμο κατάλαβε ότι ερχόταν ακόμη μία κίτρινη μέρα. Με ζέστη, με σκόνη, με υγρασία. Επιασε τα μαλλιά της και σκέφτηκε ότι πάλι θα τα κατσάρωνε η ατμόσφαιρα, κι ας τα είχε ισιώσει με τόσο κόπο αποβραδίς. Μπήκε στο αυτοκίνητο, άνοιξε το ραδιόφωνο. Καλημέρες και τραγούδια χαρούμενα, ανοιξιάτικα θα έλεγε κανείς, αλλά και συμβουλές: πώς να επιβιώσετε τις μέρες αυτές, πώς να προστατεύσετε τα πνευμόνια και τα μάτια σας, πώς να προφυλαχθείτε από τον κίτρινο αφρικανικό εισβολέα.

Η μέρα ξημέρωνε αποκαλύπτοντας έναν γκρίζο ουρανό. Στη διαδρομή με το τρένο, διαβάζοντας τις ειδήσεις, γκρίζα έγινε και η διάθεσή της. Κάπου πιο κοντά και κάπου πιο μακριά άνθρωποι πέθαιναν από βόμβες, ρουκέτες, από σφαίρες ή, ακόμη χειρότερα, από όλα αυτά, μαζί με πείνα και αρρώστιες. Μήνες τώρα, χωρίς να διαφαίνεται ελπίδα σωτηρίας, χωρίς να μπορεί να προσφέρει εκείνη μια λύση.

Ερχόταν Μεγάλη Εβδομάδα. Το θύμιζαν οι διαφημίσεις που έσκαγαν πάνω στις οθόνες της, το έλεγαν στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις. Κάποιοι περίμεναν δώρα, κάποιοι αγόραζαν δώρα και οι πολλοί μετρούσαν ευρώ ευρώ το κόστος της γιορτής. Κι εκείνη σκεφτόταν τους εσταυρωμένους αυτής της γης. Αυτούς που δεν ξέρουν από Πάσχα, που ο σταυρός του μαρτυρίου τους δεν έχει τέλος, και που ανάσταση δεν περιμένουν. Ούτε βοήθεια από πουθενά, κι ας την έχουν πραγματική ανάγκη. Δεν θα βρεθεί γι΄ αυτούς κάποιος να τους προσφέρει ένα τάσι με νερό, όταν σκοντάψουν σηκώνοντας τον δικό τους σταυρό ανεβαίνοντας προς τον Γολγοθά.

Οι εικόνες από τη Αγια Γη -έτσι την έχουν πει οι πιστοί τριών θρησκειών- μόνο θλίψη και απόγνωση προκαλούν: θάνατος, ερείπια, πόνος και αρρώστια. Και οι δυνατοί -εθελοτυφλώντας και υποκρινόμενοι- μοιραία υπεύθυνοι για μια ακόμη καταστροφή. Θυμήθηκε ένα ζευγάρι Παλαιστινίων, με το παιδάκι τους, που μπήκαν στο μετρό ένα βράδυ, μετά από μια πορεία, και κάθισαν δίπλα της. Φορούσαν κονκάρδες, σαν καρφίτσες, με τη σημαία τους. Τους είχε χαμογελάσει, τους είχε δώσει οδηγίες πώς θα φτάσουν στον σταθμό τους. Δεν τόλμησε όμως να τους πει κάτι, να τους ρωτήσει ποιους είχαν αφήσει πίσω τους, αν είχαν σπίτι, γονείς και φίλους. Ηθελε, αλλά δεν μπόρεσε. Πώς να ρωτήσεις τόσο δύσκολα πράγματα; Και τι αντέχεις να ακούσεις;

Μετά σκέφτηκε τα παιδιά που συλλαμβάνονται στα αμερικανικά πανεπιστήμια, γιατί ζητούν ειρήνη και ουσιαστική προσπάθεια να σταματήσει η καταστροφή. Γιατί δεν πείθονται από τα λόγια τα μεγάλα, τα φουσκωμένα όσο χρειάζεται για να κρυφτούν από πίσω τους το ψέμα και η υποκρισία. Τα ζήλεψε λίγο. Εκείνα ζουν την Ιστορία ως δρώντες, όχι ως παρατηρητές και χρονικογράφοι. Κάνουν κάτι. Προσπαθούν τουλάχιστον.

Βγαίνοντας από τον σταθμό ο ήλιος είχε αρχίσει να ανεβαίνει - ό,τι φαινόταν από αυτόν πίσω από το πέπλο της σκόνης. Ερχόταν ακόμη μία κίτρινη μέρα. Ευχήθηκε μόνο να μη χαθεί κι αυτή στη σκόνη.

Μία ψήφος ηθών

Στη Θεσσαλονίκη τα δημοσκοπικά ποσοστά Βελόπουλου, Νίκης και Λατινοπούλου δείχνουν πάνω από το 20%. Και κάτι αντίστοιχο παρατηρείται σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Αυτές οι ευρωεκλογές είναι ιδανικό πεδίο για να εκφραστεί μία ψήφος που αναφέρεται στα ήθη και στον τρόμο για όσα φέρνει το μέλλον

γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης  

Η δημοσκόπηση της Opinion Poll μας δείχνει ότι στη Θεσσαλονίκη η Ελληνική Λύση είναι δεύτερο κόμμα. Και αν το ποσοστό της αθροιστεί με εκείνο που καταγράφει η Νίκη, αλλά και το σχήμα της Αφροδίτης Λατινοπούλου, το αποτέλεσμα οδηγεί πάνω από το 20%. 

Εντάξει, στην προκειμένη περίπτωση μετράει και ο παράγοντας της εντοπιότητας. Ολοι τους Θεσσαλονικείς είναι, λογικό να εμφανίζουν μεγαλύτερη εκλογική επιρροή. Ομως ακόμα και έτσι, υπό το πρίσμα αυτής της εξήγησης, το ποσοστό παραμένει εντυπωσιακό και πιθανότατα αντανακλάται και στις υπόλοιπες εκλογικές περιφέρειες της Βόρειας Ελλάδας. Αν τώρα προσθέσουμε και τις «ορφανές» ψήφους των Σπαρτιατών, είναι εξαιρετικά πιθανό στις επικείμενες εκλογές να συναντηθούμε με πρωτόγνωρα ποσοστά για τον συγκεκριμένο χώρο που βρίσκεται τέρμα δεξιά στον πολιτικό άξονα. 

Υπάρχει κάποια έκπληξη σε αυτούς τους συσχετισμούς; Νομίζω πως όχι, δεν υπάρχει. Πέρα από το στοιχείο της εντοπιότητας, τα κόμματα αυτά αντλούν δύναμη από τα συντηρητικά αντανακλαστικά της Βόρειας Ελλάδας, ενώ αξιοποιούν και την πολύ μεγάλη επιρροή του Αγίου Ορους και των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων. Μπείτε σε ένα ταξί της Θεσσαλονίκης. Η πιθανότητα να πετύχετε εικόνισμα του Παΐσιου αντιστοιχεί στο ενδεχόμενο να δείτε το σήμα του ΠΑΟΚ –εξαιρετικά πιθανό να τα δείτε και τα δύο. 

Οσοι μάθαμε να διαβάζουμε με τον συμβατικό τρόπο τον χάρτη των πολιτικών μετακινήσεων, γνωρίζουμε ότι το ένστικτο του ψηφοφόρου οδηγείται κυρίως από το πορτοφόλι του. Ωστόσο σε αυτό που παρατηρούμε τώρα, η οικονομία δεν παίζει μεγάλο ρόλο. Δεν νομίζω, δηλαδή, να υπάρχει ψηφοφόρος που επιλέγει Βελόπουλο επειδή τον άκουσε να λέει ότι μπορεί, μέσα σε οκτώ μήνες, να δώσει συντάξεις τριών χιλιάδων ευρώ. Τον επιλέγει για πολιτισμικούς λόγους. Θέλει να διαμαρτυρηθεί, ενδεχομένως και να τρολάρει το «σύστημα». Οι ψηφοφόροι της Νίκης είναι λουσμένοι με αγιασμό, ενώ κάπου ανάμεσα βρίσκονται αυτοί που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν Λατινοπούλου. 

Δεν πρόκειται για επιλογές διακυβέρνησης, ούτε υιοθέτηση κάποιας πρότασης. Πρόκειται για διαμαρτυρία ή, πιο σχηματικά, για πράξη αντίστασης σε αυτό που περιγράφεται ως «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Αφορά ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος που οχυρώνεται πίσω από τις παραδόσεις καθώς φοβάται ένα μέλλον που, όπως πιστεύει, θα ελέγχουν άλλοι. Είναι οι άνθρωποι που, υπό την επιρροή της Εκκλησίας, θύμωσαν με το νομοσχέδιο για την ισότητα στο γάμο και δυσκολεύονται να αποδεχθούν την ταχύτητα με την οποία συντελούνται κοινωνικές αλλαγές. Πρόκειται δηλαδή για μία επιλογή ηθών που βρίσκει στις ευρωεκλογές γόνιμο έδαφος για να εκφραστεί. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι λόγοι με ιστορικές καταβολές που φτάνουν έναν αιώνα πίσω. Η Βόρεια Ελλάδα θεωρείται, ακόμα, μία ευαίσθητη περιοχή όπου η συντήρηση χρησιμοποιείται ως μέσο εθνικής συνοχής. 

Αναπόφευκτα εδώ τίθεται το ερώτημα για την ύπαρξη προοπτικής σε αυτόν τον χώρο στα δεξιά της ΝΔ. Υπό τις παρούσες συνθήκες όχι. Στην εθνική κάλπη, όπου το διακύβευμα είναι σοβαρότερο, αρκετοί από αυτούς τους ψηφοφόρους θα επαναπατριστούν στη ΝΔ. Είναι και κάτι ακόμα: δεν υπάρχει η προσωπικότητα, ο ηγέτης που θα μπορούσε να συνενώσει αυτόν τον χώρο και να προσελκύσει καινούργιους ψηφοφόρους δια της χαρισματικότητας του. Τι θα συμβεί στο μέλλον; Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για ένα χώρο που μπορεί να έχει αρκετό πολιτικό «ψωμί». Προφανώς αυτό το έχει πιάσει και ο Κασσελάκης που δηλώνει θρήσκος, πιστεύει στα θαύματα και διαβάζει το «Πιστεύω» στην εκκλησία. 

Συνηθίζουμε να λέμε ότι η πολιτική απολιτικοποιείται, υιοθετεί στοιχεία lifestyle. Και καθώς οι ιδέες ατονούν, τα σύμβολα ενισχύονται. Και όσο οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι τα βασικά, για την πορεία της χώρας και της οικονομίας, είναι λίγο ως πολύ δρομολογημένα, τόσο θα στρέφονται σε αυτά που περιγράφουν την αντίληψη τους για τον κόσμο. Οταν οι ιδέες υποχωρούν, κυριαρχεί η πίστη, οι πεποιθήσεις. Και όταν το μέλλον προβάλλει αβέβαιο ή τρομακτικό, το παρελθόν είναι η μόνη καταφυγή.  

Η σαβούρα κατακλύζει τον δημόσιο βίο…

Η ακροδεξιά – ψεκασμένη, κρυφοναζιστική, θρησκόληπτη – πρωταγωνιστεί σήμερα στην πολιτική ζωή. Και οδηγεί άλλα κόμματα σε επιλογές που επί της ουσίας σέρνονται πίσω της.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Μπορεί ο Μιχαλολιάκος, ο Κασιδιάρης και οι λοιποί χρυσαυγίτες να έχουν φύγει εδώ και χρόνια από το πολιτικό προσκήνιο, αλλά η κληρονομιά τους θα κάνει χρόνια να ξεχαστεί. Δεν έχουμε πλέον Κασιδιάρηδες , αλλά η ακροδεξιά σαβούρα έχει κατακλύσει το δημόσιο βίο. Και το χειρότερο είναι ότι την ενισχύουν με τις επιλογές τους και άλλα κόμματα, που στα λόγια την εχθρεύονται.

Το χτεσινό επεισόδιο στη Βουλή μεταξύ δύο ακροδεξιών βουλευτών προκαλεί ισχυρή εντύπωση. Αλλά δεν είναι το ουσιαστικότερο. Αν σκεφτούμε τι έλεγαν αυτοί οι πρωταγωνιστές και μερικοί άλλοι όμοιοί τους και πώς οι ψηφοφόροι τούς επιβράβευσαν, θα καταλάβουμε τι σημαίνει η νίκη της σαβούρας.

Ο ένας εκ των πρωταγωνιστών του επεισοδίου ανήκει σε κόμμα (Ελληνική Λύση) που ο αρχηγός του πουλάει από την τηλεόραση επιστολές του Ιησού και κηραλοιφές. Αυτός ο αρχηγός υποσχέθηκε πρόσφατα να ανεβάσει τη σύνταξη στα…4000 ευρώ με λεφτά που θα προέλθουν από άμεσες εξορύξεις πετρελαίου και αερίου. Και όμως αυτός ο αρχηγός, αντί να περιπέσει στη δημόσια χλεύη, εμφανίζεται δημοσκοπικά να διεκδικεί ακόμα και τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές.

Ο έτερος πρωταγωνιστής του χτεσινού επεισοδίου ανήκει σε κόμμα («Σπαρτιάτες») που μπήκε στη Βουλή με τις ευλογίες του Κασιδιάρη. Ο αρχηγός του τον ευχαρίστησε δημοσίως!

Στην πολιτική ζωή πρωταγωνιστούν και άλλα τέτοια μπουμπούκια (πχ το κόμμα «Νίκη»), βουλευτές του οποίου επικροτούν τα χαστούκια εναντίον όσων ψήφισαν ένα νόμο με τον οποίο διαφωνούν. Αυτό το κόμμα τελεί υπό την προστασία Ιεραρχών και Μονών και έτσι μπήκε στη Βουλή.

Αυτή η ακροδεξιά – ψεκασμένη, κρυφοναζιστική, θρησκόληπτη – πρωταγωνιστεί σήμερα στην πολιτική ζωή. Και οδηγεί άλλα κόμματα σε επιλογές που επί της ουσίας σέρνονται πίσω της.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχρισε υποψήφιους της ΝΔ ευρωβουλευτές πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον ακραίο λαϊκισμό( Γιώργος Αυτιάς), που έχουν κακόφημο ακροδεξιό παρελθόν (Φρέντι Μπελέρης) και που στο παρελθόν πρόβαλαν από τις εκπομπές τους το… «ανθρώπινο πρόσωπο» του Κασιδιάρη(Ελεονώρα Μελέτη).

Ο Στέφανος Κασσελάκης, ψαρεύοντας ψήφους σε αυτά τα θολά νερά, ουσιαστικά υιοθέτησε το σύνθημα «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Με πρωτοφανή επιπολαιότητα και ελαφρότητα και επιδεικνύοντας πρωτοφανή αδιαφορία για το ιστορικό βάρος τέτοιων συνθημάτων, σέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε επιλογές που ουδεμία σχέση έχουν με την Αριστερά και τον προοδευτικό χώρο.

Όταν οι άλλοι αντιγράφουν και ακολουθούν τα πρότυπά της, καθιστούν την ακροδεξιά πρωταγωνίστρια. Και μετά εμφανίζονται έκπληκτοι που η σαβούρα κατακλύζει την πολιτική μας ζωή.

Φυσικά σε όλα αυτά δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι ψηφοφόροι. Όταν χτες επιβράβευσαν Βελόπουλους, Σπαρτιάτες και Νίκες και σήμερα ετοιμάζονται να επιβραβεύσουν ακραίους λαϊκιστές, πατριδοκάπηλους και θεομπαίχτες, δεν θα έχουν αύριο δικαίωμα να εκπλήσσονται.

Όπως το λέει ο στίχος της ποιήτριας: «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»…

 

 

  

“Να φύγει η Δεξιά”: Του Μητσοτάκη ή του Κασσελάκη;

 

Αυτά θα έλεγε ο Τσίπρας αν ήθελε να ταρακουνήσει το κόμμα του και όχι απλώς να δηλώσει ότι “παρίσταται και χαιρετίζει”. Θα βοηθούσε τους πολλούς να καταλάβουν τι είναι πια και πού οδηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη.

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στην παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ από τον Στέφανο Κασσελάκη. Πού το περίεργο; Πρώην πρόεδρος είναι, αν δεν πήγαινε θα του έλεγαν  ότι υπονομεύει το κόμμα του και το διάδοχό του.

 

Όπoιος παρατήρησε τις εκφράσεις του προσώπου του και αυτό που λέμε «γλώσσα του σώματος», δεν μπορεί να  μην κατάλαβε ότι ο Τσίπρας δεν αισθανόταν άνετα εκεί που άλλοτε ήταν βασιλιάς. Φαινόταν καθαρά, τουλάχιστον άβολα αισθανόταν.

 

Αλλά αυτό είναι μια περιγραφική προσέγγιση του γεγονότος. Το πώς αισθάνεται ένας πολιτικός έχει μικρή σημασία. Μεγάλη έχει αυτό που κάνει ή δεν κάνει.

 

 

Οι παρόντες τον υποδέχτηκαν με το σύνθημα «Τσίπρα γερά, να φύγει η Δεξιά». Yπέροχο. Αρκεί όσοι το φωνάζουν να μπορούν να ξεχωρίσουν τι είναι (ή δεν είναι) δεξιό ή αριστερό. Για να δούμε μετά για ποια Δεξιά μιλάμε.

 

Σε αυτό θα μπορούσε να τους βοηθήσει, αναμφισβήτητα, ο αποδέκτης του συνθήματος, ο Τσίπρας. Ουδείς σύντροφός του αμφισβητεί την αριστεροσύνη του Τσίπρα. Εκεί, λοιπόν, που αποδέχτηκε την πρόσκληση του διαδόχου του «Αλέξη, έλα επάνω», μόλις ανέβηκε στη σκηνή θα μπορούσε να πάρει το μικρόφωνο και να τα ξεκαθαρίσει. Θα μπορούσε, λοιπόν, να πει:

 

 

«Σύντροφοι και συντρόφισσες,

 

Πρώτον, δεν ήταν αριστερό που συγκυβερνήσαμε με τον Καμμένο. Μας έκανε μεγάλη ζημιά. Όπως βλέπετε ξεκινάω με την αυτοκριτική μου.

 

Δεύτερον, δεν είναι αριστερό να μπερδεύουμε τα μέλη και τους φίλους μας πότε λέγοντας ότι το ΝΑΤΟ είναι ιερή συμμαχία και πότε πηγαίνοντας  σε συνάντηση με το πιο σκληρό φιλοϊσρηλινό λόμπι στην Αμερική, την ώρα που το Ισραήλ εξοντώνει αμάχους.

 

Δεύτερον, δεν είναι αριστερό να συναγωνιζόμαστε τη Δεξιά με το σύνθημα «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Αυτά είναι για τους Βορίδηδες και τους Αυτιάδες.

 

Τρίτον, δεν είναι αριστερό να επιδεικνύουμε την πίστη μας και δεν τη μπερδεύουμε με τη θρησκοληψία.  Όπως δεν δακρύζουν οι εικόνες,  έτσι δεν γίνονται θαύματα στις κολυμπήθρες. Αυτά τα λένε  οι Βελόπουλοι.

 

Τέταρτον, δεν είναι αριστερό να πιάνουμε στασίδι στους Λιάγκες ούτε να ψαρεύουμε υποψηφίους από τα πάνελ τους.

 

Πέμπτον, δεν είναι αριστερό να επιδεικνύουμε τα σπίτια μας στις τηλεοπτικές κάμερες ούτε να λέμε «δεν απαντώ» όταν μας ρωτάνε για την περιουσιακή μας κατάσταση. Οι αριστεροί πολιτικοί  πρέπει να είναι διάφανοι.

 

Τέλος, σύντροφοι και συντρόφισσες, τα σύνθημά σας δεν είναι ρεαλιστικό. Στις ευρωεκλογές δεν θα φύγει η Δεξιά του Μητσοτάκη. Όποιος το λέει αυτό δεν πατάει τα πόδια του στη γη. Για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις  να φύγει στο μέλλον, πρέπει να προσέχουμε τι λέμε και τι κάνουμε. Έτσι ώστε το κόμμα μας να σταματήσει να μεταλλάσσεται. Όποιος νομίζει ότι, παίζοντάς το και αριστεροί και  πατριώτες και θρησκευόμενοι και οικογενειάρχες, θα συγκινήσουμε αυτούς που συγκινούνται με το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», είναι μακριά νυχτωμένοι. Αυτοί ψηφίζουν  Αυτιάδες και Μπελέρηδες. Αυτά είχα να σας πω και καλή τύχη».

 

Αυτά θα έλεγε ο Τσίπρας, αν ήθελε να ταρακουνήσει-και να βοηθήσει- το κόμμα του και όχι απλώς να δηλώσει ότι «παρίσταται και χαιρετίζει». Αν τα έλεγε, θα βοηθούσε τους πολλούς να καταλάβουν τι είναι πια –και πού οδηγείται- ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη.

 

Κι έτσι θα διαψευδόταν  αυτό που λέει η ρήση του Μακιαβέλι: «Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι»…

 

 

Ξεπερασμένος και άτυχος

 

Ο Στέφανος Κασσελάκης επιδεικνύει στο πανελλήνιον το διαμέρισμα των 1,8 εκατομμυρίων και δηλώνει αυτάρεσκα ότι το κάνει επειδή θέλει να είναι «διάφανος». Διότι, όπως ξέρετε, υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι, που θα πουν ότι το κάνει επειδή είναι ένας νάρκισσος φιγουρατζής, οπότε αυτός οφείλει να τους βουλώσει το στόμα. Οχι, κύριε! Ο Στέφανος είναι διάφανος και, ιδού, ανοίγει το σπίτι του σε όλους – από μακριά βεβαίως. Οταν όμως τον ρωτούν σε πόσες εταιρείες συμμετέχει, τότε παύει να είναι διάφανος και εκδηλώνεται ο αυθάδης εαυτούλης του: «Δεν είσαι ο λογιστής μου»!

 

Βεβαίως, όπως ο ίδιος άλλωστε τονίζει συνεχώς, τα λεφτά του είναι το προϊόν νόμιμης επιχειρηματικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ, όπου και φορολογήθηκαν. Επομένως, να μη χώνετε τη μύτη σας! Ακούτε; Οπως θα έλεγε και ο ίδιος. Σύμφωνοι και μπράβο του Στέφανου, αλλά εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι ΗΠΑ και οι δικοί μας νόμοι, καλώς ή κακώς, ορίζουν ότι θα πρέπει να εξηγήσει την προέλευση των χρημάτων. Δεν γίνεται να είναι διάφανος στο πώς τα ξοδεύει, αλλά όχι στο πώς τα απέκτησε. Εφόσον βέβαια μιλάμε για την Ελλάδα, στην οποία ο Στέφανος έχει αφιερωθεί και έχει υποσχεθεί ότι θα τη σώσει. (Μετά θα σώσει και την Ευρώπη, αλλά ας μη βιαζόμαστε…) Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να είναι πότε Αμερικάνος και πότε Ελληνας, αναλόγως του συμφέροντος της στιγμής.

 

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εν ολίγοις, είναι ο κυρίαρχος της αρνητικής δημοσιότητας, όσον αφορά τον τομέα της showbiz για τον οποίον μιλάμε. Συνεπώς, πώς να φτουρήσει μπροστά του ο φουκαράς ο Βαρουφάκης; Η αναπόφευκτη σύγκριση με τον Κασσελάκη αναδεικνύει πόσο παρωχημένος (και γερασμένος) είναι πλέον ο Βαρουφάκης για τον ρόλο του ποπ σταρ, για να χρησιμοποιήσω την ορολογία του Σόιμπλε ως φόρο τιμής στον μακαρίτη. Είναι σαν να συγκρίνουμε τον Ικαρο, που έκανε τους διαγωνισμούς ταλέντων στην τηλεόραση της δεκαετίας του 1970, με τον Νίκο Κοκλώνη…

 

Υπό το πρίσμα αυτό, λοιπόν, μόνο ως χάρη νοείται η απαγόρευση πολιτικής δραστηριότητας, που επέβαλαν οι γερμανικές Αρχές στον Βαρουφάκη. Τον έφερε ξανά στο προσκήνιο της εσωτερικής πολιτικής επικαιρότητας, με σύσσωμη την Αριστερά μάλιστα, σε όλες τις εκδοχές της, να τον υπερασπίζεται και να καταγγέλλει τους κακούς Γερμανούς. Οταν μάλιστα η εξ ουρανού βοήθεια έρχεται στην αρχή της προεκλογικής περιόδου για τις ευρωπαϊκές εκλογές, ποιο άλλο καλύτερο δώρο θα μπορούσε να είχε κάνει κάποιος στον Βαρουφάκη; Μόνο αν τον συνελάμβαναν κιόλας, αλλά ευτυχώς ζούμε σε μια περιοχή του κόσμου όπου οι άνθρωποι δεν μπαίνουν στη φυλακή για τις απόψεις τους. Ομως…

 

Ομως η τύχη το θέλησε διαφορετικά, διότι συνέβη η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ και επισκίασε τα πάντα. Ετσι, ενώ υπό κανονικές συνθήκες, η γερμανική απαγόρευση στον Βαρουφάκη θα ήταν το μέγα θέμα των εγχώριων ΜΜΕ, τα βλέμματα όλα στράφηκαν στο Μεσανατολικό και έμειναν καρφωμένα εκεί. Ατυχος λοιπόν ο Βαρουφάκης και μάλιστα με τρόπο πολύ σκληρό. Δεν είναι ευχάριστο να σου παίρνουν την μπουκιά μέσα από το στόμα, ιδίως όταν λιμοκτονείς. Αυτό του συνέβη όμως. Ως συνήθως, εύχομαι περαστικά.

 

ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ

 

Το ΚΚΕ δεν υποστηρίζει πια τη λύση της διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας στο Κυπριακό, που αποτελεί την πάγια θέση του ΟΗΕ και της χώρας μας. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον όμως ο τρόπος με τον οποίο αιτιολόγησε την αλλαγή στάσης του ΚΚΕ ο γραμματέας του, Δημήτρης «sugar daddy» Κουτσούμπας, σε συνέντευξη που έδωσε επισκεπτόμενος προσφάτως την Κύπρο: «Εκτιμήσαμε πως ο «επώδυνος συμβιβασμός» που οδήγησε στη θέση για τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία διαχρονικά ήταν στάση της αστικής τάξης της Τουρκίας και του τουρκοκυπριακού «κράτους» και έφτασε να θεωρείται θέσφατο και «θέση αρχής», εξελίσσεται, στην ουσία, σε διχοτομική λύση, σε δύο συνιστώντα κράτη. Να γιατί την απορρίψαμε».

 

Με άλλα λόγια, την απέρριψαν για να διευκολύνουν έτσι την περαιτέρω διολίσθηση προς τη διχοτόμηση. Αυτός είναι ο λόγος, αλλά δεν τον λένε ευθέως. Προτιμούν, υποθέτω, «ένας τέλος με φρίκη, παρά μια φρίκη χωρίς τέλος», όπως έλεγαν οι Γερμανοί τους πρώτους μήνες του 1945 και το χρησιμοποίησε ξανά ο Σόιμπλε, αναφερόμενος στην ελληνική χρεοκοπία και το ενδεχόμενο του Grexit. Το ΚΚΕ είναι βέβαια μια ασήμαντη δύναμη μέσα στο πλαίσιο του ζητήματος, για να πεις ότι η υποχώρησή του από την «εθνική» θέση κάνει μεγάλη ζημία στην υπόθεση. Οπωσδήποτε, όμως, ένα ρήγμα στο συμπαγές εθνικό μέτωπο δεν βοηθά. Πώς εξηγείται λογικά αυτή η στάση δεν ξέρω, διότι μπαίνουμε στα μυστήρια του διαλεκτικού υλισμού, που είναι πιο δύσκολος και από την αστρολογία…

Στέφανος Κασιμάτης

Μητσοτάκης – Αυτιάς, Κασσελάκης – άγιοι: Η πολιτική σουργελοποιείται…

Οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνουν ό,τι μπορούν για να σουργελοποιήσουν την πολιτική ζωή. Κι αν δεν το καταλαβαίνουν, τόσο το χειρότερο.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς 

Οι ευρωεκλογές δεν είναι εθνικές (βουλευτικές) εκλογές, δεν κρίνεται ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα. Και αυτό ισχύει κατ’ εξοχήν σήμερα που η κυβέρνηση έχει νωπή λαϊκή εντολή και χαώδη διαφορά από την αντιπολίτευση.

Στις ευρωεκλογές εκλέγονται πρόσωπα που εκπροσωπούν τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς οι αρχηγοί των κομμάτων να μην υπέκυπταν στον πειρασμό  των «σελέμπριτις», των «πανελίστας» της τηλεόρασης ή των παλιών «μορφών» του αθλητισμού, εκτός αν είναι διαπιστωμένες η επάρκεια και οι ικανότητές τους να ανταποκριθούν στο ρόλο που θα κληθούν να αναλάβουν. Και αυτό (θα έπρεπε να) ισχύει κατ’ εξοχήν για τον πρωθυπουργό και το(μεγαλύτερο) κόμμα του.

Αμ δε. Ο πρώτος που κατέφυγε στη συνήθη συνταγή είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στη δε παρουσίαση των υποψηφίων άντεξε να δει και να ακούσει γραφικότητες, λαϊκισμούς, ακόμα και προσβλητικούς(ναι, έτσι θα έπρεπε να τους εκλάβει) ισχυρισμούς, δίκην κολακειών προς το πρόσωπό του.

 

Ο πιο προβεβλημένος από τους υποψηφίους που επέλεξε, ο Γιώργος Αυτιάς, σε ένα απίστευτο λογύδριο-σόου έκανε τα πάντα:

Είπε ότι, κατά την επίσκεψή του στην Αμερική και την επαφή του με τους ομογενείς διαπίστωσε ότι… «όλος ο πλανήτης ψηφίζει ΝΔ»! Και ο Μητσοτάκης δεν τον διέκοψε για να του πει: «Κόψε κάτι Γιώργη, οκτώ εκατομμύρια είμαστε». Μικρό (αυτό) το κακό.

Λάνσαρε ως βασικό του σύνθημα το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Και ουδείς του ψιθύρισε «άστο, Γιώργη, αυτό ήταν σύνθημα της χούντας». Θα μπορούσε να του το σφυρίξει ο κ. Βορίδης, που τα ξέρει καλά αυτά λόγω παρελθόντος. Ο Μητσοτάκης, πάντως, τσιμουδιά. Του άρεσε, φαίνεται.

Ισχυρίστηκε (ο Αυτιάς) ότι ο Μητσοτάκης, μόλις ανέλαβε την αρχηγία της ΝΔ, του έστειλε ένα βιβλίο με αφιέρωση που έλεγε: « Χαρισμένο σε σένα, γιατί μπορείς να αλλάξεις τους νόμους από την εκπομπή σου»! Και ο πρωθυπουργός δεν αντέδρασε και δεν του είπε: «Όχι, Γιώργη, οι νόμοι δε αλλάζουν από την τηλεόραση, τους αλλάζει η Βουλή». Και αφού ο πρωθυπουργός σιώπησε και εδώ, αχαλίνωτος ο υποψήφιος φούσκωσε κι άλλο και ανήγγειλε πομπωδώς: «Θα τους αλλάξουμε τους νόμους στην Ευρώπη, θα τους φτιάξουμε για την Ελλάδα». Θα τρέμουν από τώρα Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί και θα καταστρώνουν ήδη σχέδια για να αντιμετωπίσουν τον υπερ-νομοθέτη Αυτιά. Και ουδείς από την χαχανίζουσα ομήγυρη τόλμησε να του πει: «Φτάνει, ρε Γιώργη. Μας φλόμωσες στις παπαριές»…

Στην άλλη πλευρά του λόφου τώρα, μη νομίζετε ότι τα πράγματα είναι καλύτερα. Ο αρχηγός του δεύτερου κόμματος, που τυχαίνει να είναι (;) και κόμμα της Αριστεράς, ζει σε άλλο, δικό του, κόσμο. Πήγε κι αυτός στην Αμερική και σε συνάντηση με τον αρχιεπίσκοπο έκανε τη… μεγάλη αποκάλυψη. Όταν τον βάφτισαν -είπε- το λάδι σχημάτισε στην κολυμπήθρα ένα σταυρό! Κι ένας παριστάμενος…άγιος προφήτευσε: «Τούτο το παιδί θα γίνει παπάς ή κάποιος πολύ μεγάλος»!

Η πίστη του (κάθε) ανθρώπου είναι σεβαστή. Είναι άλλο αυτό και άλλο η θρησκοληψία ή το ψάρεμα ψήφων στα θολά νερά της. Τι διαφορετικό κάνει ο Κασσελάκης από αυτούς λένε ή πιστεύουν ότι οι εικόνες δακρύζουν ή το φώς στα Ιεροσόλυμα ανάβει με θαύμα και όχι με αναπτήρα; Μπορεί αρχηγός κόμματος και δη της Αριστεράς να παίζει το ρόλο του θεομπαίχτη και να αυτοαποθεώνεται μέσω …αγίων; Τι διαφορετικό κάνει ο (όχι αριστερός) Βελόπουλος που πουλάει επιστολές του Ιησού και κηραλοιφές;

Και όμως ουδείς από το κόμμα του, τον(ακόμα;) αριστερό ΣΥΡΙΖΑ αισθάνθηκε την ανάγκη να πει δυο λόγια αποδοκιμασίας γι’ αυτά τα ανδραγαθήματα του αρχηγού του. Ουδείς. Βοήθειά τους…

Η πραγματικότητα είναι θλιβερή. Οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνουν ό,τι μπορούν για να σουργελοποιήσουν την πολιτική ζωή. Κι αν δεν το καταλαβαίνουν, τόσο το χειρότερο.

Για όσους θεωρούν όλα αυτά φυσιολογικά και δεν αντιδρούν, ισχύει η ρήση του αρχαίου φιλοσόφου Επίκτητου: «Όσοι με σοβαρότητα αντιμετωπίζουν τα γελοία, γίνονται καταγέλαστοι στα σοβαρά»…

 

 

 

Η ΝΔ βάζει τον Μπελέρη στο Ευρωψηφοδέλτιο για να “παίξει έξω δεξιά”

Μπροστά στον κίνδυνο διαρροών προς Βελόπουλο, αλλά και λόγω της γκρίνιας για πολλούς ΠΑΣΟΚους στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ, ο Μητσοτάκης βάζει υποψήφιο το δήμαρχο Χειμάρρας στις ευρωεκλογές

 

Δεξιά στροφή επιχειρεί στην τελική ευθεία προς τις ευρωεκλογές του Ιουνίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αποφασίζοντας τελικά να εντάξει το δήμαρχο Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.

Και αυτό καθώς στο Μαξίμου διαπιστώνουν ότι η ΝΔ κινδυνεύει όλο και περισσότερο από ψήφο διαμαρτυρίας προς τα δεξιά και κυρίως στην Ελληνική λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, αλλά και – σε μικρότερο ποσοστό – προς τη Νίκη και τη “Φωνή Λογικής” της Αφροδίτης Λατινοπούλου.

Ενώ μεταξύ των παραδοσιακών νεοδημοκρατών όλων των αποχρώσεων υπάρχει δυσαρέσκεια για την ένταξη υποψηφίων προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ στο ευρωψηφοδέλτιο. Αλλά και διαχρονική γκρίνια για την παρουσία πασοκογενών στελεχών στο Μαξίμου και σε καίρια κυβερνητικά πόστα. Και το μόνιμο “παράπονο” ότι η γαλάζια ηγεσία θεωρούν ότι τους έχει δεδομένους και ενδιαφέρεται κυρίως για το κεντρώο και πασοκογενές κοινό.

 

Το παρασκήνιο με Μπελέρη

Το γεγονός δε ότι ενστάσεις για μία υποψηφιότητα Μπελέρη είχαν κορυφαίοι υπουργοί προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ (και συγκεκριμένα ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης και ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος) τελικά λειτούργησε αντίστροφα:

Ενώ τις προηγούμενες ημέρες φαινόταν πως η άποψη τους είχε επικρατήσει στο Μαξίμου, ο κ.Μητσοτάκης άλλαξε απόφαση τελευταία στιγμή, διαπιστώνοντας προφανώς ότι θα έχανε προς τα δεξιά, πολλώ δε μάλλον εάν περνούσε στη σκληρή δεξιά βάση πως άκουσε τους πασοκογενείς.

Στην επιλογή του κ.Μητσοτάκη προφανώς έπαιξαν ρόλο και οι πληροφορίες ότι τον κ. Μπελέρη επιχείρησαν να προσεγγίσουν ο κ. Βελόπουλος, αλλά και ο Ανδρέας Λοβέρδος. 

Με την υποψηφιότητα Μπελέρη η ΝΔ ελπίζει κατά κύριο λόγο να συγκρατήσει όσους ήταν με το ένα πόδι έξω από το γαλάζιο μαντρί, αλλά δεν είχαν ήδη μετακομίσει σε άλλα διαμερίσματα της… Ακροδεξιάς πολυκατοικίας. Εκτιμά επίσης ότι πλέον καθίσταται πιο δύσκολο για τον Αντώνη Σαμαρά να ωθήσει το κοινό του εκτός ΝΔ, όπως έλεγαν οι κακές γλώσσες.

Όσοι ήδη έχουν μετακινηθεί σε κόμματα εκ δεξιών της ΝΔ σημειωτέον ότι στις έρευνες αναφέρουν ως αιτία σε ποσοστό 60% πως το κυβερνών κόμμα έχει απομακρυνθεί από τις παραδοσιακές του θέσεις και σε ποσοστό 51% το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Σε όσους αμφιταλαντεύονται ακόμη, ο κ. Μητσοτάκης χθες έθεσε εκ νέου το δίλημμα της σταθερότητας και τους κάλεσε να δουν τη “μεγάλη εικόνα” και να μην ψηφίσουν με κριτήριο “επιμέρους διαφωνίες”. 

ΒΙΚΥ ΣΑΜΑΡΑ  

Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφασίζει για τη 13η και 14η σύνταξη

Τι μπορεί να αναμένουν οι συνταξιούχοι από την απόφαση του Δικαστηρίου; Μοναδικά ευνοημένες παραμένουν οι Τράπεζες.

Σε ταφόπλακα και της τελευταίας ελπίδας να ανακτήσουν οι συνταξιούχοι τις περικοπές της 13ης και 14ης σύνταξης (που κατέβαλαν, από την 1/1/2013, πρώτοι από όλους τους πολίτες ως ένα βαρύτατο τίμημα με το πρώτο μνημόνιο) φαίνεται ότι  θα αποδειχθεί η συνεδρίαση που πραγματοποιεί αύριο το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο.

Το ΑΕΔ καλείται να αποφανθεί εάν η σχετική διάταξη του νόμου 4093/2012 είναι συνταγματική ή αντίκειται στο Σύνταγμα. Ένα ερώτημα που μεταβιβάστηκε σε αυτό ύστερα από τη διχογνωμία και αμφισβήτηση που προέκυψε από τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το μεν πρώτο με απόφαση Τμήματος το 2023 (υπ.αρ. 1509) έκρινε πως οι περικοπές ήταν συνταγματικές, ενώ το ΣτΕ ήδη από το 2015 κατέληξε σε διαφορετική απόφαση. 

Τι μπορεί να αναμένουν οι συνταξιούχοι από την απόφαση του Δικαστηρίου; Yπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα το Ανώτατο Δικαστήριο να αποκαταστήσει, με την απόφαση του μια ιστορική αδικία σε βάρος των πιο αδύναμων πολιτών; Μία αδικία η οποία με την παρέμβαση και της δικαιοσύνης συνδέθηκε και με την αναστολή όλων των δικών σε πρώτο βαθμό, καταργώντας ουσιαστικά την ισχύ και το ρόλο των διοικητικών δικαστηρίων από το 2021 και μέχρι να αποφανθεί το ΑΕΔ.

Απάντηση δίδει ο έμπειρος νομικός και πολιτικός Λουκάς Αποστολίδης: «Καθώς από την εισήγηση της εισηγήτριας κας Ειρ. Σταυρουλάκη τίθενται, μεταξύ άλλων και ζητήματα επί του παραδεκτού, είναι πολύ πιθανό, η απόφαση που θα εκδοθεί, να μην εισέλθει στην εξέταση της ουσίας της κρινόμενης υποθέσεως και τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν σε όλο τον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή όσοι έχουν ασκήσει αγωγές έως και την 31.07.2020, να λάβουν χρηματική αποζημίωση για την κατάργηση των άνω επιδομάτων, για το χρονικό διάστημα 11/06/2015 έως 11/05/2016, όπως ήδη έχουν αποφανθεί οι  αποφάσεις της Ολομέλειας του  ΣτΕ ,2287-2288/2015 και  1439/2020 Ολ. ΣτΕ. Στο Δημόσιο τομέα το Ελεγκτικό Συνέδριο έχει κρίνει παρόμοια διάταξη ως συνταγματική, συνεπώς δεν θα λάβουν ποσά αναδρομικά για την κατάργηση των εν λόγω επιδομάτων».

Εάν, τελικώς, η εξέλιξη είναι αυτή, το Ειδικό Δικαστήριο θα βάλει κι αυτό την υπογραφή του στη δυσανάλογη αποκατάσταση όλων όσοι κατέβαλαν το μερίδιο τους για την εξασφάλιση των δανείων από τους πιστωτές. Διότι οι μόνοι που δεν αποκαταστάθηκαν είναι οι συνταξιούχοι, τα ασφαλιστικά Ταμεία και οι ομολογιούχοι -που έχασαν από το PSI- οι εργαζόμενοι -όχι μόνο στο δημόσιο τομέα που έχασαν επίσης τον 13ο και 14ο μισθό και μεγάλο μέρος του εφάπαξ- αλλά και οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα που παραμένουν χωρίς συλλογικές συμβάσεις και  ουσιαστικές αυξήσεις

Μοναδικά ευνοημένες παραμένουν οι Τράπεζες οι οποίες βοηθήθηκαν με τα εξής μέτρα:

Κατ' αρχάς, με τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, που τους παρείχαν κεφάλαια άνω των 48 δις. ευρώ.  Δεύτερο, με τη δυνατότητα του φορολογικού συμψηφισμού που δεν είχε και δεν έχει ο απλός πολίτης . Τρίτο, με την παροχή της δυνατότητα να εξασφαλίζουν κέρδη από τη διαφορά των επιτοκίων, αφού ούτε μειώνουν το κόστος δανεισμού όταν μειώνει η ΕΚΤ τα επιτόκια, ούτε τα αυξάνουν για τους Έλληνες καταθέτες, όταν αυξάνονται τα επιτόκια  από την Κεντρική Τράπεζα.

Με τη διαφορά των επιτοκίων ανάμεσα στις ελληνικές και ευρωπαϊκές τράπεζας να αγγίζει ακόμη και τις δύο μονάδες και τις υψηλές προμήθειες που επιβάλλουν στη χρήση των τραπεζικών υπηρεσιών, η κρατική αποκατάσταση των Τραπεζών -σε αντίθεση με τη μεγάλη ζημιά που υπέστησαν συνταξιούχοι και εργαζόμενοι- θα συνεχίζει να αποτελεί για τον μελετητή της Οικονομικής ιστορίας του τόπου μας, το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Aλήθεια πόσο συμμέτοχοι σε αυτό το σκάνδαλο θα είναι  και οι ανώτατοι δικαστές; 

Χριστίνα Κοψίνη