Τo λάθος

Γράφει ο Γιάννης Αλεξάκης

(Το πρώτο μέρος του άρθρου γράφτηκε πριν από την έκδοση της σχετικής απόφασης αναστολής εκτέλεσης του ΣτΕ, όταν ολοκληρωνόταν το δεύτερο μέρος είχε σχηματισθεί η τέταρτη μνημονιακή κυβέρνηση, η κυβέρνηση ΝΔ-Πασόκ)

Με μια πρώτη εξέταση φαίνεται ότι αυτοί που αποφασίζουν σε αυτήν ή για αυτήν την «κυβέρνηση» έκαναν ένα μοιραίο για αυτούς λάθος: Αποφάσισαν, και με αυταρχισμό και στόμφο φασιστικής διάστασης, διέταξαν το κλείσιμο, την σίγαση δηλαδή και την εξαφάνιση, μέσα σε μερικές ώρες, του εθνικού μέσου μαζικής πληροφόρησης – της ΕΡΤ.
Υπό το πρόσχημα της κάθαρσης έβαλαν μαύρη αυλαία και φίμωτρο στα πάντα, και μάλιστα διακήρυξαν την απόφαση τους να τα κρατήσουν άφωνα και άφαντα για όλο το θερινό τρίμηνο. Αυτοί που το έκαναν θα πρέπει να είναι «τυφλοί και στ’ αυτιά και στο μυαλό και στα μάτια». Αυτή τους η τυφλότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά κοινωνική, πολιτική και αισθητική – κυρίως αισθητική αλλά και πολιτισμική – αναλγησία και ανιστόρητη ξιπασιά, μια αναλγησία και ξιπασιά που χαρακτηρίζει διαχρονικά την εθνοκάπηλη, ρηχή και ανιστόρητη δεξιά σε τούτην την χώρα.

Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου, με την οποία καταργήθηκε η ΕΡΤ, δεν αποτελεί κάποια εξαίρεση στο «νομοθετικό έργο» της «κυβέρνησης», οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αποτελούν την μεγίστη πλειοψηφία των νομοθετημάτων που θεσπίστηκαν κατά το διάστημα της εκτροπής από τις τρεις «κυβερνήσεις» της εκτροπής – του Παπανdρέου, του Παπαδήμου και του Σαμαρά. (Χρησιμοποιώ τον όρο θεσπίστηκαν αν και λυπάμαι για τον εξευτελισμό του ρήματος θεσπίζω).

Το ζήτημα που δημιουργήθηκε έχει δυο όψεις, που πρέπει να εξετάζονται διαχωρισμένες, χωρίς δηλαδή να συγχέονται ούτε οι προβληματισμοί για αυτές αλλά ούτε και οι προτεινόμενες λύσεις, δεδομένου ότι: από την διακοπή και την διάλυση της ΕΡΤ προκύπτουν αφ’ ενός το ζήτημα της συλλογικής απόλυσης όλου του προσωπικού της ΕΡΤ και αφ’ ετέρου η καταστροφή της εικόνας της χώρας και η πλήρης κατάργηση της επίσημης πληροφόρησης που η χώρα αυτή παρέχει προς το εθνικό και διεθνές περιβάλλον.

Η μια όψη λοιπόν αφορά την απόλυση όλου αδιακρίτως του προσωπικού της ΕΡΤ, σε μια πράξη καταλογισμού συλλογικής ευθύνης κατά παράβαση της θεμελιώδους αρχής του δικαίου ότι υπόλογος είναι το άτομο, το φυσικό πρόσωπο για πράξεις και παραλείψεις που αυτό διέπραξε και η ευθύνη δεν επιτρέπεται να αποδίδεται συλλογικά.

Η άλλη όψη, όπως ήδη ανέφερα, αφορά την καταστροφή της εικόνας της χώρας και την κατάργηση της επίσημης πληροφόρησης και ενημέρωσης. Στον σύγχρονο κόσμο η «εικόνα» μιας χώρας, ο τρόπος δηλαδή που η χώρα αυτή αυτοπροβάλλεται προς το διεθνές και το εσωχώριο ή εξωχώριο εθνικό περιβάλλον παρέχεται κατά κύριο λόγο από τα δημόσια μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΔΜΜΕ). Στον σύγχρονο κόσμο – που κυριαρχεί η διαρκής, συνεχής και τυρβώδης ροή και η απόπλυση παλαιών πληροφοριών και εικόνων από νέες που συνεχώς διαγκωνίζονται για την προβολή τους – η αποποίηση της αυτοεικόνας μιας πολιτείας και η κατάργηση της για έστω και ένα τρίμηνο (έστω και για μια ώρα θα έλεγα εγώ) από αυτούς που διαχειρίζονται τα της πολιτείας – από την κυβέρνηση δηλαδή – επιφέρει την συρρίκνωση αυτής της πολιτείας και αποτελεί ένα βήμα προς την αποσύνθεση και την κατάρρευσή της, συνιστά δηλαδή μια προπαρασκευαστική πράξη προδοσίας.

Η όλη κατάσταση επιβαρύνεται από το ότι η πράξη αυτή καταργεί και την επίσημη πληροφόρηση και ενημέρωση προς το Κοινό των Ελλήνων – εκτός αν την επίσημη αυτήν πληροφόρηση και ενημέρωση η «κυβέρνηση» την έχει ήδη αναθέσει στους έξη καναλάρχες, τους τιμαριώτες (φεουδάρχες) και πάτρωνες της, που με νομικά τερτίπια έχουν καταφέρει να υπερβούν τις απαγορεύσεις που θέτει η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ότι αφορά το δικαίωμα της διαχείρισης συχνοτήτων και της ταυτόχρονης παροχής τηλεοπτικών προγραμμάτων. Τι θα γίνει αν σε, ό μη γένοιτο, περίπτωση ανάγκης επείγουσας ενημέρωσης για επερχόμενο φυσικό ή άλλο κίνδυνο χρειαστεί να ενημερωθεί το κοινό επίσημα και υπεύθυνα από την πολιτεία;; (Κάτι που δεόντως τόνισε με παρέμβαση του ο καθηγητής κ. Γραμματικάκης)

Ας αρχίσουμε εξετάζοντας αναλυτικότερα την πρώτη όψη: την συλλήβδην απόλυση όλου του προσωπικού της ΕΡΤ με την μέθοδο της κατάργησής της.

Κάποιος, του οποίου το όνομα δυστυχώς δεν πρόλαβα να συγκρατήσω για να το αναφέρω εδώ, διατύπωσε την πολύ ορθή άποψη ότι: «Μαζί με την σάπια βαρονία της ΕΡΤ καταστρέφονται και τα υγιή βλαστάρια…». Θα προχωρήσω την ανάλυση μου ξεκινώντας από αυτήν την ορθή άποψη. Η «κυβέρνηση» το κάνει αυτό, εφαρμόζοντας την παραβατική και αποκλεισμένη από το Δίκαιο αρχή της συλλογικής ευθύνης. Επειδή δεν μπορεί και δεν θέλει να διώξει μόνο τους βαρόνους. Κατ’ αρχήν γιατί διαπλέκεται κατά πολλούς τρόπους με αυτούς και αν διώξει μόνο αυτούς δεν θα μπορέσει να τους ξαναφέρει πίσω, αφού οι απολύσεις θα γίνουν (θα πρέπει να γίνουν) κατά περίπτωση μετά από ενδελεχή διοικητική και ενδεχομένως δικαστική διερεύνηση που θα εκθέσει και τους «βολευτές» υπουργούς και βουλευτές αλλά και τους βολεμένους βαρόνους. Αν διώξει μόνο τους βαρόνους, τους επίορκους και τους παρανομήσαντες, δεν θα μπορέσει να τους ξαναφέρει πίσω, όπως κατά τεκμήριο – επειδή έτσι γίνεται πάντα στην χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς – έχει την πρόθεση να κάνει, και να αφήσει απ’ έξω ακριβώς τα υγιή βλαστάρια, όσο λίγα και να είναι αυτά, που δεν έχουν διασυνδέσεις με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο.

Ένας άλλος λόγος που θα μπορούσε να συντρέχει εν προκειμένω, είναι η αποφυγή ενστάσεων κατά των απολύσεων και καταβολής ευλόγων αποζημιώσεων, (όπως είναι γνωστό η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, εκτός από τους δικαστές που χαίρουν ισοβιότητας, δεν ισχύει αν οι θέσεις στις οποίες υπηρετούν καταργηθούν με νόμο). Η «κυβέρνηση» βέβαια δεν παύει να ανακινεί το δέλεαρ ότι θα αποζημιώσει γενναιόδωρα αυτούς που απέλυσε. Αυτό είναι ένα από τα γνωστά επικοινωνιακά «κόλπα» που όλοι πια στον τόπο τούτο γνωρίζουμε ότι κάνουν οι «κυβερνήσεις».

Ως λόγος αναφέρεται επίσης η άμεσα επικείμενη διανομή των ψηφιακών συχνοτήτων, στην οποία η ΕΡΤ ως μη υφιστάμενη δεν θα μπορέσει να συμμετάσχει και έτσι θα μοιραστούν την «πίτα» μόνοι οι καναλάρχες.

Προσωπικά δεν ανήκω σε αυτούς που υπερασπίζονται τους διασυνδεδεμένους και ευνοημένους ημέτερους κάθε είδους του ακροδεξιού, κεντροδεξιού και πασοκοδηθενσοσιαλιστικού κατεστημένου, όπως συγγενείς, σύντεκνους, κουμπάρους, κομματάρχες, «γέροντες», κλπ, κλπ. Αντίθετα έχω θεμελιωμένη και προσαρμοσμένη στα εδώ πρότυπα, την άποψη του καθηγητή Herbert Marcuse ότι: «το κράτος κρατά την κυριαρχία και την εξουσία του ελέγχοντας τα μέσα διοικήσεως και τα όπλα». Κατά τον Marcuse ο έλεγχος αυτος δεν είναι βέβαια ο έλεγχος των γραφείων, των φωριαμών, των σφραγίδων ή των πυροβόλων, αλλά ο έλεγχος των ανθρώπων-υπαλλήλων που τα χειρίζονται. Η δική μου προσαρμογή της θεωρίας του Marcuse στα εδώ δεδομένα ξεκινά από το ότι το Ελληνικό Κράτος όντας κοτζαμπάσικο, ρουσφετολογικό και νεποτικό, μεταχειρίζεται και αντίστοιχους τρόπους για να επιλέγει και να ελέγχει αυτούς τους υπαλλήλους-ανθρώπους, δηλαδή το ρουσφέτι και την εύνοια όσων καθιστά ή θεωρεί ημετέρους, αγνοώντας πλήρως αυτούς που δεν εκπληρώνουν αυτά τα κριτήρια.

Ο σημερινός πρωθυπουργός Σαμαράς αποτελεί ένα κραυγαλέο παράδειγμα τέτοιου ευνοιοκράτη (νεποτικού) πολιτικού κοτζαμπάση, και μάλιστα Κωλλετικού τύπου. Όποιος αμφιβάλει για αυτό δεν έχει παρά να ψάξει να βρει ποιοι και πόσοι διορίστηκαν ως υπάλληλοι στο ιδρυμένο επι υπουργίας του ως υπουργού πολιτισμού, Μουσείο της Ακρόπολης και πως διώχθηκε η καθηγήτρια που έπιασε τον γιό του να κλέβει στις εξετάσεις. Να σημειώσω εδώ ότι στην Σουηδία αν σε πιάσουν να αντιγράφεις, ακόμα και σαν μαθητής στις εξετάσεις, πρέπει να ξεχάσεις για πάντα την ακαδημαϊκή καριέρα και τις σπουδές στο πανεπιστήμιο και αν είσαι ενήλικος έχεις και ποινικές συνέπειες.

(Όταν είχα φτάσει σε αυτό το σημείο του άρθρου μου, εκδόθηκε η απόφαση του ΣτΕ για αναστολή της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που καταργούσε την ΕΡΤ, και που έχει ερμηνευθεί κατά το δοκούν από τα μέρη αυτής της αντέγκλησης. Και εδώ να σημειώσω ότι αν οι πολιτικάντηδες δεν ήταν εθισμένοι από τα φοιτητικά τους χρόνια να αντιγράφουν, δεν θα εξέδιδαν πλαστές, δήθεν ερμηνευτικές δηλώσεις του προέδρου του ΣτΕ).

Συνέχεια του πρώτου μέρους …

Είναι κοινή διαπίστωση ότι η ΕΡΤ, όπως και όλοι οι άλλοι παρά το κράτος οργανισμοί, αλλά και το ίδιο το κράτος χρειάζονται κάθαρση. Είναι και η ΕΡΤ σε μεγάλο βαθμό ένα από τα πολλά παρακρατικά εξαμβλώματα που έπλασε το μετεμφυλιακό αυταρχικό κράτος και οι συνεχιστές του χουντικοί, αλλά και οι συνεχιστές της εποχής της δικτατορίας στην λεγόμενη περίοδο της μεταπολίτευσης, και στην συνέχεια αυτοί που αυτοαποκαλούνται ή τους λένε «γενιά του Πολυτεχνείου» – προσβάλλοντας την πραγματική γενιά του Πολυτεχνείου – για να το πλαισιώνουν και να το επικουρούν στην καταπίεση, καταστολή και εξαπάτηση που το κράτος αυτό ασκεί πάνω στους πολίτες του ως τις μέρες μας (από τις εκπομπές αντικομουνιστικής υστερίας του Θεοφύλακτου Παπακωνσταντίνου και του Γεωργίου Γεωργαλά μέχρι τις σύγχρονες παραποιήσεις ή αποσιωπήσεις των πραγματικών γεγονότων από τα φερέφωνα της ΕΡΤ κατ’ εντολή της εκάστοτε «κυβέρνησης»).

Όμως παράλληλα η ΕΡΤ είναι και ένας φορέας που παρήγαγε πολιτισμό. Από την αναμετάδοση τον παραστάσεων του Ηρωδείου και της Επιδαύρου και των αρχαίων τραγωδιών που διδάχτηκαν εκεί, από το «Θέατρο της Δευτέρας», «Τα καθημερινά του καθημερινού» του Δημήτρη Χορν, το «Καλησπέρα κύριε Έντισον» του Γιώργου Παπαστεφάνου, τις εκπομπές του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ως το «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» του Στέλιου Κούλογλου, τα «άκρα» της Βίκυ Φλέσσα, τις «Ανιχνεύσεις» του Παντελή Σαββίδη, το «Κουτί της Πανδώρας» του Κώστα Βαξεβάνη, και ποια να πρωτοθυμηθώ, πάμπολλες άλλες εκπομπές, εκπαιδευτικού, ενημερωτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα, και να μην παραλείψω και τις παιδικές. Όλες αυτές οι εκπομπές αναμετέδωσαν ήθος και παρήγαγαν πολιτισμό.

Αυτή η θετική πλευρά της ΕΡΤ συνυπάρχει με την αρνητική. Η πρώτη, προσπαθεί να επιβιώσει λανθάνοντας, κρατώντας δηλαδή μηδενικής στάθμης κομματικό προφίλ έτσι ώστε να παραμένει ανεκτή κατά τις εναλλαγές των πολιτικών κομμάτων στον θώκο της εξουσίας και να συνεχίσει να κάνει την δουλειά της. Η δεύτερη, που η δραστηριότητα της είναι συνυφασμένη με τις ειδήσεις και την πολιτική ενημέρωση αποτελεί όργανο και φερέφωνο των εκάστοτε κρατούντων, διορίζεται με παχυλές αμοιβές από αυτούς και τους ακολουθεί στον δρόμο της απομάκρυνσης από την εξουσία.

Χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι ότι πολλά από τα «επιφανή» μέλη της μεταπηδούν στην «πολιτική» και γίνονται στελέχη των δύο κομμάτων του δικομματισμού καθώς αυτά εναλλάσσονται στην εξουσία. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και είναι, δυστυχώς με μια μόνη εξαίρεση – αυτήν της Λιάνας Κανέλλη, παραδείγματα μετριοτήτων, που λόγω της προβολής τους στην οθόνη έχουν προβληθεί και στην πολιτική, με αποτέλεσμα, με την πληθώρα αυτών των νέου τύπου και προέλευσης μετριοτήτων, να καταντά ακόμα πιο ατελέσφορο και στάσιμο (στασιμοπληθωρισμικό θα το αποκαλούσε ο Μίλτον Φρήντμαν) πολιτικό γίγνεσθαι.

Είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι η κάθαρση που το ίδιο το μετεμφυλιακό, παρασιτικό, αναχρονιστικό και νεποτικό κράτος εξαγγέλλει δια στόματος των εκάστοτε «σωτήρων» πρωθυπουργών, θα συντελέσει ώστε να παρέχονται στο κοινό οι υπηρεσίες εκείνες για τις οποίες οι οργανισμοί αυτοί δημιουργήθηκαν;; Όχι μόνο η πολιτισμική και παιδαγωγική – που παρέχεται καλύτερα από ότι παρέχεται στα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, που κυριολεκτικά, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, προάγουν τον κρετινισμό – αλλά και η πολιτική και ενημερωτική της επικαιρότητας, που η στρέβλωση της αλήθειας, η παραπληροφόρηση και η ψευδής προπαγάνδα αποτελούν τον κανόνα.

Είναι δυνατόν με άτομα σαν τον Σαμαρά και τους πολιτικάντηδες του είδους του να γίνει αυτή η κάθαρση;; Πως αυτοί οι ίδιοι που έφεραν την σήψη θα επιφέρουν την κάθαρση;; Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουμε ότι ο Σαμαράς θα διώξει αυτούς που αποδεδειγμένα αυτος ο ίδιος διόρισε;; Όταν γνωρίζουμε ότι οι οργανισμοί αυτοί «στήθηκαν» με πρώτη προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των σκοπιμοτήτων της κομματικής και πολιτικής παρακρατικής επικουρίας και το βόλεμα ημετέρων ψηφοφόρων και παρεμπιπτόντως για την πνευματική ανάπτυξη του κοινού, πως είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι το γκοτζαμπάσικου τύπου καπιταλιστικό κράτος της Ελλάδας, που χρειάζεται αυτήν την παρακρατική επικουρία αλλά και τους αποβλακωμένους ψηφοφόρους για να επιβιώνει, θα τους καταργήσει;;

Χρησιμοποιώ συχνά τον όρο «γκοτζαμπάσικος» για να περιγράψω την ιδιαιτερότητα του τρόπου που ο καπιταλισμός και η καπιταλιστική εξουσία μορφοποιούνται και εφαρμόζονται στην Ελλάδα σε αντίθεση με τον καπιταλισμό δυτικού τύπου όπως έχει αναλυθεί από πολλούς φιλοσόφους, κοινωνιολόγους και οικονομολόγους, μαρξιστές και μη, αυτόν που ο Μαξ Βέμπερ αποκάλεσε «προτεσταντικό καπιταλισμό».

Στην Ελλάδα που μετά την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους κηδεμονεύεται από την Ευρώπη και την Δύση, από την εποχή του Κωλλέτη και του Μαυροκορδάτου μέχρι τις μέρες μας, το κοτζαμπάσικο καπιταλιστικό σύστημα παρά την μειωμένη αποτελεσματικότητα του σε σύγκριση με τα δυτικά πρότυπα, ήταν αρεστό στους επικυρίαρχους ξένους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους, επειδή παρείχε μεγάλες δυνατότητες και ευκαιρίες αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης, αφού ήταν πολύ εύκολο και φτηνό το «λάδωμα» τον ντόπιων πολιτικών κοτζαμπάσηδων για την απόκτηση των υπερκερδών που έδιναν οι αποικιακού τύπου συμβάσεις που έκλειναν με ευτελές για αυτούς τίμημα λαδώνοντας κάτω από το τραπέζι. Δεν έκριναν λοιπόν, μέχρι σήμερα, σκόπιμο και συμφέρον να αλλάξουν αυτό το σύστημα.

Όμως με την επέλευση του καινοφανούς, κυβειακού, καταστροφικού καπιταλισμού του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που εξαπλώνεται σε παγκόσμια κλίμακα, τα πράγματα άλλαξαν, είναι προφανές ότι οι απανταχού του κόσμου καπιταλιστές έχουν καταλειφθεί από οίστρο και θεωρούν ότι μπορεί να αυξήσουν τις μερίδες τους σε αυτό το παγκόσμιο τραπέζι της αρπαγής και της συσσώρευσης κεφαλαίων, επιβάλλοντας παντού με κάθε κοινωνικό κόστος την ιδιωτικοποίηση, μετατρέποντας τα κράτη σε καλοεκπαιδευμένους υπηρέτες που δεν ζητούν μπαξίσι, αλλά σαν καλοκουρδισμένα αυτόματα εξυπηρετούν την ιδιωτική «επιχειρηματικότητα». Την βάζω σε εισαγωγικά, επειδή η μονή της ικανότητα και προσφορά είναι οι ληστρικές επενδύσεις και η απομύζηση πλούτου μέχρι την εξόντωση της οικονομίας και της κοινωνίας από την οποία ο πλούτος αυτός απομυζείται.

«Ιδιωτικοποιήστε τα πάντα και οι αγορές θα ισορροπήσουν από μονές τους στο σημείο βελτιστοποίησης», αυτό είναι το μήνυμα που μονίμως επαναλαμβάνουν, βυθίζοντας λαούς και κοινωνίες στην δυστυχία και την ανέχεια. Με την τωρινή τους επέμβαση οι επικυρίαρχοι αυτής της χώρας επιδιώκουν να εκμοντερνίσουν τους κοτζαμπάσηδες και να τους επιβάλουν σύγχρονους κώδικες συμπεριφοράς και διοίκησης.

Υποτίθεται λοιπόν ότι μέσα στο πνεύμα αυτό του εκσυγχρονισμού και της αποδοτικότητας θα πρέπει να καταργηθούν οι ρουσφετολογικοί διορισμοί με κατάργηση των δημοσίων οργανισμών, να αποστειρωθούν δηλαδή οι οργανισμοί μπαίνοντας σε καραντίνα παύσης, λες και είναι αποθήκες με ποντίκια που τις άδειασαν για να τα εξοντώσουν, και στην συνέχεια να εφαρμοσθούν αξιοκρατικά κριτήρια πρόσληψης. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι το μέτρο αυτό ήταν αποκλειστικής έμπνευσης και πρωτοβουλίας του Σαμαρά, ιδιαίτερα αν λάβω υπ’ όψη μου αφ’ ενός ότι ο ίδιος ρέπει παθολογικά προς την ρουσφετολογία και αφ’ ετέρου ότι οι εφαρμοστές του Νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή η τρόικα και τα όργανα της διακατέχονται από δογματική ακαμψία και επιδιώκουν την επίτευξη των οικονομικών τους στόχων με κάθε θυσία. Όπως γράφω και παρακάτω, υποθέτω ότι θα πρέπει να πρόκειται για ένα νέου τύπου κτύπημα του Δόγματος του Σοκ.

Πάντως στον «συνωστισμό» που θα προκύψει, αφού οι επικυρίαρχοι επιβάλουν μείωση των εισακτέων κατά τους επαναδιορισμούς στην ΕΡΤ, αυτοί που θα περάσουν μέσα με άνεση θα είναι οι κομματικοί του δικομματισμού, που θα ξαναγίνουν φερέφωνα, ενώ θα μείνουν απ’ έξω αυτοί που δεν έχουν πολιτικές διασυνδέσεις και που υπηρετώντας την τέχνη και την μόρφωση κρατούσαν πάντα χαμηλό προφίλ.

Οι επικυρίαρχοι δυτικοί βρίσκονται πάντως σε αδιέξοδο που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ποιοι το προξένησαν, ακριβώς επειδή είναι αυτοί οι ίδιοι που το προξένησαν. Επειδή είναι αυτοί οι ίδιοι που άσκησαν επι δυο σχεδόν αιώνες τις σχέσεις τους με τον ελλαδικό χώρο αποκλειστικά και μόνο μέσω των εξώνητων κοτζαμπάσηδων και των κάθε είδους ανδρεικέλων που ήταν πρόθυμα να τους υπηρετήσουν, εκτρέφοντάς τα και αποφεύγοντας κάθε επαφή με τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις αυτής της χώρας, τις μόνες δυνάμεις που είχαν και έχουν την δυνατότητα να την μεταλλάξουν, να την εκμοντερνίσουν και να την περάσουν στο ιστορικό μέλλον.

Από την εποχή που οι Μεγάλες Δυνάμεις άκουγαν με αυταρέσκεια τους κοτζαμπάσηδες κομματάρχες να αποκαλούν τα κόμματα τους αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό, μέχρι τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ελληνικό Εμφύλιο που η Γερμανία, η Αγγλία και οι ΗΠΑ εξόντωναν την ελληνική ελίτ και εκμαύλιζαν τους έλληνες που δεν μπορούσαν να εξοντώσουν, οι επικυρίαρχοί μας εκτρέφουν τις οπισθοδρομικές δυνάμεις αυτής της χώρας καλλιεργώντας σχέσεις αποκλειστικά μ’ αυτές και αποτασσόμενες ως δαίμονα την Αριστερά. Ποιοι δημιούργησαν τους κουκουλοφόρους, δοσίλογους προδότες που με την κουκούλα στο κεφάλι έδειχναν και έστελναν στο εκτελεστικό απόσπασμα όσους Έλληνες συμμετείχαν στην Αντίσταση κατά της ναζιστικής κατοχής;;; και ποιοι ξαναχρησιμοποίησαν αυτούς τους δοσίλογους απελευθερώνοντας τους ενώ ήταν υπόδικοι για τα εγκλήματα προδοσίας που διέπραξαν, δίνοντας τους όπλα για να δολοφονούν και πάλι τους Έλληνες;;; και ποιοι αξιοποίησαν και πάλι τους γόνους των δοσίλογων;;; Μα οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και πάλιν οι Γερμανοί… Και ποιών γόνοι είναι οι φυρερίσκοι που ηγούνται της Χρυσής Αυγής;;; Είναι πολιτικά αφελής όποιος πιστεύει ότι με τέτοιους επικυρίαρχους και τέτοια ανδράποδα να τους υπηρετούν, η ελληνική πολιτεία και κοινωνία θα μπορέσει ποτέ να βελτιωθεί.

Ας έλθουμε και πάλι στην άλλη όψη του προβλήματος που σχετίζεται με αυτήν την απόφαση. Η πράξη αυτή, η κατάργηση δηλαδή των ΔΜΜΕ, από τα πρόθυμα, δουλοπρεπή και ουτιδανά ανδρείκελα που κυβερνούν αυτήν την χώρα, θα πρέπει να αποτελεί ένα πρωτοφανούς τύπου κτύπημα του Δόγματος του Σοκ που επιδιώκει την πολιτική παράλυση και την υποταγή. Για πρώτη φορά παγκοσμίως γίνεται κατάργηση των δημοσίων μαζικών μέσων ενημέρωσης μιας χώρας. Αυτό προξένησε έκπληξη και δημιούργησε φόβους ότι η χρήση του μέτρου αυτού μπορεί να επεκταθεί και αλλού, γι’ αυτό και πολλοί ηγέτες άλλων χωρών έσπευσαν να το καταγγείλουν και κανένας δεν συμπαραστάθηκε στην «κυβέρνηση» για την «γενναία» της πράξη.

Όπως ήδη ανέφερα, η πράξη αυτή αποτελεί αποποίηση και καταστροφή της αυτοεικόνας της χώρας και κατάργηση της επίσημης πληροφόρησης και ενημέρωσης που αυτή η χώρα, όπως κάθε χώρα, παρέχει, όπως οφείλει να παρέχει, συνεχώς και αδιαλείπτως προς το διεθνές και το εθνικό περιβάλλον, δηλαδή τις άλλες χώρες και τους υπηκόους τους, αλλά και τους ελλαδίτες και τους ομογενείς έλληνες της διασποράς. Το ΣτΕ με την Προσωρινή Διαταγή της 17ης.6.2013 του Προέδρου του, αυτήν ακριβώς την συνεχεία της αυτοεικόνας και της επίσημης ενημέρωσης θέλει να προστατεύσει, εφαρμόζοντας «τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 1 του ν. 1730/1987, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 19 παρ. 1 του ν. 1866/1989», λαμβάνοντας υπ’ όψη «τις διατάξεις του άρθρου 52 του ΠΔ 18/1989, όπως αντικαταστάθηκε με τις διατάξεις του άρθρου 35 του ν. 2721/1999 περί συμβολής του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα στην ενημέρωση, στη μόρφωση και στην ψυχαγωγία του ελληνικού λαού και της ομογένειας». Η περιεκτικότητα του κειμένου του νόμου αποτελεί απόσταγμα νομικής διατύπωσης. Θα μπορούσε να γραφτεί όχι μόνο ένα άρθρο αλλά μια ολόκληρη πραγματεία για την ανάπτυξη της, για τις προεκτάσεις της στην ατομική και κοινωνική ψυχολογία του πληθυσμού, στην εθνική αυτοσυνείδηση και αυτοθέσμιση της ελληνικής κοινωνίας, στην στρατηγική αντίληψη κλπ, κλπ. Όμως θα πρέπει να διακόψω εδώ. Πριν κλείσω μόνο θα αναρωτηθώ αν διάλεξα σωστά για τίτλο του άρθρου «Το Λάθος». Πρόκειται πράγματι για λάθος;;; Οψόμεθα!

http://www.koutipandoras.gr/

Στο δρόμο που χάραξε η ΕΡΤ και οι εργαζόμενοι ΕΛΤΑ

Θύμα του κυνηγιού κεφαλών δημοσίων υπαλλήλων, στο οποίο έχει επιδοθεί η κυβέρνηση, είναι πολύ πιθανό να πέσουν και περίπου 1000 εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου στα ΕΛΤΑ από τους συνολικώς 7.500 που απασχολούνται με αυτό το καθεστώς. Κι όλα αυτά προκειμένου να επιτευχθεί η νέα «Μεγάλη Ιδέα», δηλαδή η απόλυση 4.000 δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2013, όπως αναφέρεται σε σχετικό ρεπορτάζ του Θάνου Πασχάλη για την «Ελευθεροτυπία».

Στη λίστα των 27 μικρών δημόσιων οργανισμών που καταργούνται ή συγχωνεύονται με συνολικώς 350 άτομα προσωπικό, αναμένεται να ενταχθούν και τα ΕΛΤΑ, τα οποία, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν κλείνουν, αλλά θεωρείται πολύ πιθανή η ιδιωτικοποίησή τους. Υπενθυμίζεται, εξάλλου, πως πρόσφατα είχε εκδοθεί προκήρυξη για την πρόσληψη 1.000 συμβασιούχων ορισμένου χρόνου η οποία δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Σύμφωνα με το σχεδιασμό, 1.000 υπάλληλοι που έχουν κατοχυρώσει πρόωρα συνταξιοδοτικά δικαιώματα θα κληθούν να αποχωρήσουν με μειωμένη σύνταξη και θα λάβουν άμεσα μέρος του εφάπαξ που δικαιούνται. Αν αρνηθούν, θα τους καταγγελθεί η σύμβασή τους και θα λάβουν πλήρη αποζημίωση, όπως και οι υπάλληλοι της ΕΡΤ.

http://www.koutipandoras.gr/

Ερχονται οι Αζέροι τώρα που ο Σαμαράς έδιωξε τους Ρώσους

Σήμερα θα ανακοινώσει και επίσημα στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, την απόφασή της για την κατασκευή του Διαδριατικού Αγωγού (TAP) που θα μεταφέρει αζερινό φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας, Ελλάδας και Αλβανίας στη νότιο Ιταλία, η πολυεθνική κοινοπραξία που εκμεταλλεύεται το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ 2 στην Κασπία Θάλασσα. Ικανοποιείται έτσι η απαίτηση των ΗΠΑ να κατασκευαστεί οπωσδήποτε ένας αγωγός που να μεταφέρει αζερινό φυσικό αέριο στην Ευρώπη προκειμένου να μειωθεί η εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Αρχικά οι Αμερικανοί απαιτούσαν να κατασκευαστεί ο διαφορετικής διαδρομής αγωγός «Ναμπούκο» (Ναβουχοδονόσορ!), που ήταν διπλάσιας χωρητικότητας από τον TAP. Συγκεκριμένα ο Nabucco θα μπορούσε να μεταφέρει 32 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, ενώ ο TAP μόνο 16 δισ. κ.μ., εκ των οποίων μάλιστα τα 6 δισ. κ.μ. θα μένουν στην Τουρκία και μόνο 10 δισ. κ.μ. θα προωθούνται στην Ιταλία.

Το αρχικό μεγαλεπήβολο σχέδιο προσέκρουσε σε δύο πολύ σοβαρούς παράγοντες. Πρώτον, στην απροθυμία των Ευρωπαίων με επικεφαλής τους Γερμανούς να χρηματοδοτήσουν τον Nabucco, που το κόστος του έφτανε γύρω στα 12 με 14 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεύτερον και θεμελιώδες, αποδείχθηκε ότι το Αζερμπαϊτζάν δεν είχε και δεν επρόκειτο για δεκαετίες ίσως να έχει τόσο πολύ φυσικό αέριο για να γεμίσει τον αγωγό! Επιπροσθέτως, ανεδαφικοί αποδείχθηκαν και οι αρχικοί αμερικανικοί υπολογισμοί ότι το αέριο που έλειπε από το Αζερμπαϊτζάν θα μπορούσε να συμπληρωθεί με αέριο από το Τουρκμενιστάν, στην ανατολική ακτή της Κασπίας.

Ετσι καταρτίστηκε ένα σχέδιο για έναν συρρικνωμένο αγωγό, τον Nabucco West, ισοδύναμο του TAP ως προς τη χωρητικότητα (μόνο 16 δισ. κ.μ. τον χρόνο) αλλά με κόστος περίπου 50% υψηλότερο από τον TAP, καθώς θα είχε σχεδόν 50% μεγαλύτερο μήκος. Πέρυσι ο Ερντογάν έκανε μια εξαιρετική κίνηση για τα τουρκικά ενεργειακά συμφέροντα. Συμφώνησε με τον Αλιέφ του Αζερμπαϊτζάν να φτιάξουν οι δυο τους έναν δικό τους αγωγό φυσικού αερίου, τον TANAP, κόστους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ, ο οποίος να ξεκινά από την Κασπία και να φτάνει μέχρι τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας, στην ευρωπαϊκή Τουρκία!

Με την κατασκευή του αγωγού αυτού ο Ερντογάν πετυχαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, καθιστά όντως την Τουρκία ενεργειακό κόμβο γιατί οποιοσδήποτε ευρωπαϊκός αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν ή άλλη χώρα της Κασπίας καθίσταται πλέον πολύ πιο φθηνός, αφού το αέριο δεν θα το παραλαμβάνει στην Κασπία, αλλά στην Ευρωπαϊκή Τουρκία - δηλαδή κάπου 2.000 χιλιόμετρα πιο κοντά, πληρώνοντας μόνο τέλη διέλευσης στους Τούρκους και όχι κόστος κατασκευής αγωγού.

Δεύτερον και σημαντικότερο, από τη στιγμή που το αέριο της Κασπίας θα παραδίδεται στους Ευρωπαίους μετά την παρεμβολή ενός τουρκικού αγωγού, ο Ερντογάν είναι αυτός που θα αποφασίζει για το πόσο αέριο θα δίνει π.χ. στον TAP, πόσο θα κρατάει η χώρα του, αν θα παρουσιάζονται «καθυστερήσεις» και «βλάβες» στη ροή του αερίου για πολιτικούς λόγους! Σε περίπτωση δηλαδή που υπάρχει π.χ. ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και η ΕΕ στηρίζει την Αθήνα (μιλάμε εντελώς υποθετικά, όπως καταλάβατε), δεν αποκλείεται καθόλου να διαταράσσεται η ροή φυσικού αερίου στον TAP.

Αυτό, προσωπικά, μας είναι εντελώς αδιάφορο όσο η Ελλάδα προμηθεύεται ρωσικό κατά κύριο λόγο φυσικό αέριο. Επειδή όμως έχουμε την υποψία ότι ενδεχομένως η Ουάσιγκτον πιέσει την Ελλάδα στο μέλλον να αγοράζει και η χώρα μας αζερινό αέριο, θέλουμε να προειδοποιήσουμε από τώρα ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ επικίνδυνο. Σε καμιά περίπτωση η Ελλάδα δεν πρέπει να καταστεί ενεργειακός όμηρος της Τουρκίας, κάτι τέτοιο θα ήταν εγκληματικό εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας της Αθήνας.

Ομολογούμε ότι μας έχει ανησυχήσει πολύ ο ύποπτος τρόπος που ο Αντώνης Σαμαράς έδιωξε τους Ρώσους από την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ, παρόλο που πρόσφεραν τα διπλάσια λεφτά. Υλοποιούσε άραγε προαποφασισμένο σχέδιο ξένων για εκδίωξη των Ρώσων, μετά την οριστική και αμετάκλητη υπονόμευση εκ μέρους του Γιώργου Παπανδρέου του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου South Stream αναφορικά με τη διέλευσή του από την Ελλάδα;

Αν όντως το βρώμικο παιχνίδι κατά της Μόσχας που παίχθηκε με τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ ήταν όντως τμήμα σχεδίου και όχι απλώς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, η κατάσταση είναι όντως επικίνδυνη. Αν υπήρξε σχέδιο, σίγουρα συμπεριλαμβάνει στην εξέλιξή του και την αγορά από την Ελλάδα αζερινού αερίου - δηλαδή την ενεργειακή ομηρεία της χώρας μας από την Αγκυρα! Δυστυχώς, αυτό θα το διαπιστώσουμε πολύ αργά, γιατί το 2018 το νωρίτερο θα αρχίσει η λειτουργία του TAP...

http://www.ethnos.gr/

Τσίπρας: Εξεταστική για τη φίμωση της ΕΡΤ

Πρόταση για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής προκειμένου να διερευνήσει τυχόν ποινικές και αστικές ευθύνες για το γεγονός ότι η ΕΡΤ είναι ακόμα κλειστή, παρά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας προανήγγειλε ότι θα καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, την επόμενη εβδομάδα, ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στα Χανιά, όπου πραγματοποιεί επίσκεψη, εξαπέλυσε για μια ακόμα φορά επίθεση στην κυβέρνηση επαναλμβάνοντας ότι “συνεχίζει να παρανομεί για δεύτερη εβδομάδα και δεν υλοποιεί την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για άμεση επαναλειτουργία της εκπομπής του δημόσιου σήματος της ραδιοτηλεόρασης”.

Όπως είπε πρόκειται για μια “κυβέρνηση επικίνδυνη για τη δημοκρατία”, η οποία “θέλει να σιγήσει η ΕΡΤ και να απολύσει 2,5 χιλιάδες εργαζόμενους και να μην καταβάλει τις νόμιμες αποζημιώσεις”.

“Δεν κόστιζε η ΕΡΤ στον έλληνα φορολογούμενο διότι ως γνωστόν δεν χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό. Αντιθέτως το κλείσιμο της ΕΡΤ μέσω από τις αποζημιώσεις, μέσω από τα διαφυγόντα κέρδη που προκύπτουν από τις συμβάσεις, τα συμβόλαια για την αναμετάδοση αθλητικών γεγονότων που δεν θα μεταδοθούν, μέσα από μία σειρά από συμβάσεις που καταγγέλλονται, θα είναι ένα υπέρογκο κόστος για τον έλληνα φορολογούμενο σε μία εποχή κρίσης. Νομίζω ότι για όλα αυτά το ελληνικό κοινοβούλιο πρέπει και να εξετάσει αλλά και να καταλογίσει ευθύνες”, δήλωσε ο Α. Τσίπρας και τόνισε ότι “δεν μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι θα κυβερνούν με ΠΝΠ χωρίς να κρίνονται στη Βουλή”.

Newsroom Enet

Ο εφιάλτης της ευρωπαϊκής κρίσης

Από μαύρες έως εφιαλτικές βλέπει τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή κρίση ο Πολ Κρούγκμαν, αν η Γερμανία δεν ανταποκριθεί στον ηγετικό της ρόλο στα οικονομικά δρώμενα της Γηραιάς Ηπείρου.

Ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος φοβάται ακόμη χειρότερες μέρες αν η Ε.Ε. δεν αλλάξει στάση και η Γερμανία δεν ανταποκριθεί στον ρόλο της ● Οταν έσκασαν οι «φούσκες»: Γιατί σώθηκε η Φλόριντα και βούλιαξε η Ισπανία

Του Μπάμπη Μιχάλη

Από μαύρες έως εφιαλτικές βλέπει τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή κρίση ο Πολ Κρούγκμαν, αν η Γερμανία δεν ανταποκριθεί στον ηγετικό της ρόλο στα οικονομικά δρώμενα της Γηραιάς Ηπείρου.

Στο πλαίσιο ομιλίας που έδωσε προχθές σε εκδήλωση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Φαρμακευτικών Εταιρειών και Eνώσεων –EFPIA– στις Βρυξέλλες, ο νομπελίστας οικονομολόγος υποστήριξε ότι η πορεία που ακολούθησε ώς τώρα η Ε.Ε. προκειμένου να βγει από την κρίση δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Ισοδυναμεί, όπως είπε, με «τραγωδία» που οφείλεται σε «καλές προθέσεις».

Ελλειψη τραπεζικής ένωσης

Ο Κρούγκμαν υποστήριξε ότι η έλλειψη τραπεζικής και δημοσιονομικής ένωσης βύθισε την Ε.Ε. στην κρίση, που ενδεχομένως να παραταθεί. Ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τις περιπτώσεις της Ισπανίας και της αμερικανικής Πολιτείας της Φλόριντα. Και οι δύο βίωσαν νωρίτερα φούσκα στην αγορά ακινήτων τους, που έσκασε. Η ύπαρξη δημοσιονομικής ένωσης μεταξύ των αμερικανικών Πολιτειών επέτρεψε στη Φλόριντα να στηριχθεί στις αυτόματες πληρωμές της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και να χρηματοδοτήσει το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και τα επιδόματα ανεργίας χωρίς να επιβαρύνει τον πολιτειακό προϋπολογισμό. Η Φλόριντα ενισχύθηκε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ με ποσό ίσο με το 5% του αμερικανικού ΑΕΠ και σήμερα εμφανίζει ποσοστό ανεργίας κάτω από τον εθνικό μέσο όρο (κυρίως λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης των εργαζομένων).

Αντίθετα η Ισπανία -που συναγωνίζεται σε ρεκόρ ανεργίας σήμερα την Ελλάδα- δεν είχε την ίδια τύχη, πρόσβαση δηλαδή σε ανάλογες αυτόματες πληρωμές, με αποτέλεσμα να στηριχθεί σχεδόν αποκλειστικά στον δανεισμό.

O Αμερικανός οικονομολόγος εκτιμά ότι η τρέχουσα κρίση στην Ε.Ε. θα οδηγήσει πιθανότατα σε ένα από 4 παρακάτω σενάρια:

Α. Η Γερμανία θα αναλάβει τον ρόλο που κατέχει ως η «ατμομηχανή» της ευρωπαϊκής οικονομίας. Σε συνεργασία με τα υπόλοιπα μεγάλα κράτη της Ε.Ε. και τη βοήθεια πολιτικών νομισματικής επέκτασης και άπλετης ρευστότητας από μέρους της ΕΚΤ θα αναλάβει να προωθήσει μέτρα αναθέρμανσης του πληθωρισμού. Ο στόχος, προφανής. Οι υψηλότερες τιμές θα οδηγήσουν σε επανέναρξη επενδύσεων από τις επιχειρήσεις, προσλήψεις, αύξηση της απασχόλησης και των εισοδημάτων, τόνωση της κατανάλωσης και της ζήτησης και τελικά βελτίωση της οικονομικής ανάπτυξης. Στο πλαίσιο ενός τέτοιου σεναρίου, ο Κρούγκμαν τάσσεται κάθετα υπέρ της αύξησης του κόστους εργασίας στη Γερμανία -που θα οδηγήσει σε αύξηση της κατανάλωσης εκεί και σε παράπλευρες θετικές επιπτώσεις για τις οικονομίες των εταίρων της- αντί της εφαρμοζόμενης μείωσής του στην Ισπανία. Ο κεϊνσιανός οικονομολόγος εκτιμά ότι το σενάριο αυτό θα είναι το καλύτερο δυνατό για την Ε.Ε. Θεωρεί όμως ότι δεν πρόκειται να ενεργοποιηθεί παρά μόνον όταν η Ε.Ε. φτάσει στο χείλος του γκρεμού.

Β. Η Ε.Ε. θα συνεχίσει την πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης», που εφαρμόζεται σήμερα στις υπερχρεωμένες χώρες του Νότου με τη μορφή των δρακόντειων περικοπών και της σκληρής λιτότητας. Πολιτική η οποία εξαθλιώνει συνεχώς τον κόσμο της εργασίας εκεί και αποτυγχάνει για την ώρα ως προς τους στόχους της. Δηλαδή την πτώση των τιμών –που δεν πέφτουν– και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Ο Κρούγκμαν εκτιμά ότι σε μια τέτοια περίπτωση η ΕΚΤ θα συνεχίσει να αποτελεί κομβικό παράγοντα. Θα συνεχίσει να διαχειρίζεται την κρίση με την πολιτική της και «σιγά σιγά τα πράγματα θα καλυτερέψουν». Το σενάριο αυτό οδηγεί όμως, όπως λέει, σε «μέτριο πληθωρισμό τη Γερμανία», ενώ «επιφέρει μικρή πτώση του κόστους εργασίας στην Ισπανία».

Γ. Το τρίτο σενάριο είναι μάλλον εφιαλτικό, αφού παραπέμπει σε άλλες εποχές, προβλέποντας τη ριζοσπαστικοποίηση της πολιτικής ελίτ στην Ευρώπη. Ο Κρούγκμαν προειδοποιεί ότι το ενδεχόμενο αποτυχίας εξόδου από την κρίση ενισχύει τις ακραίες πολιτικές δυνάμεις. Επισημαίνει ακόμη ότι αν η Ε.Ε. δεν μεταβάλει τη σημερινή πολιτική (της αυστηρής λιτότητας) τότε η πιο πιθανή εξέλιξη θα είναι η ριζοσπαστικοποίηση των ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων.

Δ. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ε.Ε. δέχεται υπέρμετρη πίεση σε πανικό και μαζική φυγή κεφαλαίων. Η Κύπρος, όπως λέει, θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα αυτού του σεναρίου αν δεν είχαν επιβληθεί έλεγχοι στις ροές κεφαλαίων. Μόνη λύση σε μια τέτοια περίπτωση ο Κρούγκμαν θεωρεί ένα δάνειο 1 τρισ. ευρώ από την ΕΚΤ σε ευρωπαϊκή κλίμακα.

http://www.efsyn.gr/

Παράταση για τις δηλώσεις πόθεν έσχες

Εκδόθηκε πράξη νομοθετικού περιεχομένου καθώς δεν ήταν δυνατόν να ψηφιστεί νέα ρύθμιση από τη Βουλή για την παράταση της προθεσμίας που λήγει στις 30 Ιουνίου

Μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου παρατείνεται η υποβολή των δηλώσεων πόθεν έσχες,  με πράξη νομοθετικού περιεχομένου που εκδόθηκε μετά από πρωτοβουλία της γραμματείας του υπουργικού συμβουλίου.

Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου εκδόθηκε καθώς δεν ήταν δυνατόν να ψηφιστεί νέα ρύθμιση από τη Βουλή για την παράταση της προθεσμίας που λήγει στις 30 Ιουνίου.

Υπόχρεοι για την υποβολή των δηλώσεων πόθεν έσχες είναι δημόσιοι λειτουργοί, δικαστές, στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, γενικοί γραμματείς υπουργείων, άλλοι κρατικοί αξιωματούχοι και δημοσιογράφοι.

http://www.forologikanea.gr/

Κατάσχεση σπιτιού ανέργου για χρέη προς το δημόσιο 1.677 ευρώ!

Στην αναγκαστική κατάσχεση σπιτιού άνεργου μεταλλεργάτη και πατέρα δύο ανήλικων παιδιών, προχώρησε πριν από τρεις μέρες...

το Ελληνικό δημόσιο.

Ο εργάτης, που βιώνει εδώ και τρία χρόνια την ανεργία, δέχθηκε και τη χαριστική βολή από το δημόσιο για χρέη προς την εφορία, τα οποία ανέρχονται στα 1.677 ευρώ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα "Ριζοσπάστης" η διαδικασία αναγκαστικής κατάσχεσης ξεκίνησε για οφειλές οι οποίες αναλυτικά είναι οι εξής: 

-Πρόστιμο τροχαίας 44 ευρώ (132 με προσαύξηση)

-Φόρος εισοδήματος 2005/ 63 ευρώ (45 ευρώ προσαύξηση)

- Φόρος εισοδήματος 2006/ 123 ευρώ (87 ευρώ προσαύξηση)

-Φόρος εισοδήματος 2007/ 182 ευρώ (133 ευρώ προσαύξηση)

-Φόρος εισοδήματος 2011/ 156 ευρώ (26 ευρώ προσαύξηση)

-Φόρος εισοδήματος και Εισφορά αλληλεγγύης 2012 ύψους 724 ευρώ (52 ευρώ προσαύξηση)

-Ειδικό τέλος (χαράτσι) 355 ευρώ (17,75 ευρώ προσαύξηση)

Υπενθυμίζετα, ότι πριν από ένα μήνα, στην ίδια θέση είχε βρεθεί ένας ακόμη άνεργος μεταλλεργάτης της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης για χρέος στην ΕΥΔΑΠ, αλλά ευτυχώς με την παρέμβαση του Συνδικάτου Μετάλλου βρέθηκε λύση.

Καταργείται το πενθήμερο στις ατομικές συμβάσεις

Στον «αέρα» είναι και πάλι οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα καθώς με εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας καταργείται η πενθήμερη εργασία με την υπογραφή ατομικών συμβάσεων σε όσους επαγγελματικούς χώρους δεν υπάρχει κλαδική σύμβαση και έχει λήξει η μετενέργεια
Διευκρινίσεις σχετικά με την ισχύ των μη μισθολογικών όρων των συλλογικών συμβάσεων που έχουν λήξει ή έχουν καταγγελθεί και έχει περάσει και το τρίμηνο επέκτασης της ισχύος τους, δίνει με έγγραφό του, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα, το υπουργείο Εργασίας. Στους μη μισθολογικούς όρους περιλαμβάνονται ρυθμίσεις για το ωράριο, τις άδειες τις ημέρες αργιών κ.λ.π

Το έγγραφο αναφέρει, ότι με βάση το νόμο του 2ου Μνημονίου (4046/2012), «μετά την πάροδο του τριμήνου και εφόσον εν τω μεταξύ δεν έχει συναφθεί νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, εξακολουθούν να ισχύουν μόνο οι όροι εκείνοι που αφορούν α) τον βασικό μισθό ή το βασικό ημερομίσθιο και β) τα επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικινδύνου εργασίας, εφόσον τα επιδόματα αυτά προβλέπονταν στις συλλογικές συμβάσεις που έληξαν ή καταγγέλθηκαν, ενώ παύει αμέσως να ισχύει κάθε άλλο προβλεπόμενο σε αυτές επίδομα».

Κατά συνέπεια, «οι μη μισθολογικοί όροι των συμβάσεων που έχουν λήξει και έχει παρέλθει και η παράταση ισχύος τους μπορούν να μεταβληθούν με νέα συλλογική σύμβαση καθώς και με ατομική σύμβαση εργασίας με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου».

Σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία» αλλά και με δημοσίευμα του «Έθνους», η αρχή γίνεται από τα επισιτιστικά επαγγέλματα για 100.000 νεοπροσλαμβανόμενους με ατομικές συμβάσεις.

Σύμφωνα με τις οδηγίες (εγκύκλιο) της Διεύθυνσης Αμοιβής και Εργασίας του υπουργείου Εργασίας προς τους επισιτιστικούς καταστηματάρχες (η σύμβαση των οποίων έληξε στις 14-8-2012) οι νεοπροσλαμβανόμενοι «στην ατομική σύμβαση μπορεί να συμφωνηθεί να εργάζονται με εξαήμερη εργασία». Ο μισθός θα είναι τα 586 ευρώ, όση είναι η μεικτή αμοιβή βάσης για τους νεοπροσλαμβανόμενους».

Δηλαδή, με απλά λόγια, "εφαρμόστε ατομικές συμβάσεις με εξαήμερο και αμοιβή τα 586 ευρώ, όση είναι η μεικτή αμοιβή βάσης για τους νεοπροσλαμβανόμενους".

Και πάλι σύμφωνα με τη συγκεκριμένη εγκύκλιο, μισθοί περίπου 600.000 εργαζομένων που έμειναν φέτος χωρίς κλαδική σύμβαση, θα υποστούν μειώσεις έως 20% από την απώλεια σειράς επιδομάτων, ενώ με ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις οι μισθοί μπορεί να πέσουν ακόμα και στα 586 ευρώ, στα επίπεδα δηλαδή της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Πηγή: www.thepressproject.gr/ 

Οι θυρωροί των πολυεθνικών

 Οι επιχειρηματίες της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας», από τον Μυτιληναίο και τον Βγενόπουλο μέχρι και τον κραταιό Μπόμπολα, μετατρέπονται σταδιακά σε «ορντινάτσες» των ξένων κολοσσών που θέλουν να εξαγοράσουν όλη τη χώρα.

Πόσο διαφορετικός πρέπει να φάνταζε ο παγωμένος αέρας της Μόσχας στον Τζέφρι Σακς. Η προηγούμενη μεγάλη αποστολή, για το αγαπημένο παιδί του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1985, τον είχε φέρει αντιμέτωπο με τη μολυσμένη ατμόσφαιρα και την έλλειψη οξυγόνου στην Λα Παζ της Βολιβίας. Τότε όμως τα είχε καταφέρει. Εφάρμοσε σε πειραματικό επίπεδο τη θεραπεία σοκ την οποία αργότερα θα δοκίμαζε το ΔΝΤ σε όλο τον κόσμο: Μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίαςσε συνδυασμό με απάνθρωπα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής» που μετριούνται σε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

Στη Μόσχα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το ταξίδι, που πραγματοποίησε με χρήματα του Τζορτζ Σόρος, αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, πέτυχε θεωρητικά τον στόχο του αλλά στοίχισε μερικά δισεκατομμύρια δολάρια στους πάτρονές του. Ο Σακς κατάφερε να στήσει τον μηχανισμό ξεπουλήματος της χώρας αλλά δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα ώστε η μερίδα του λέοντος να περάσει απευθείας στα χέρια των ξένων πολυεθνικών. Αντιθέτως οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις που επέβαλε ο τότε πρόεδρος Μπόρις Γιέλτσιν, αφού πρώτα βομβάρδισε το κοινοβούλιο, οδήγησαν στη δημιουργία των περίφημων Ρώσων Ολιγαρχών οι οποίοι μπορούσαν να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος με τους γύπες των διεθνών αγορών – πάντα σε βάρος των Ρώσων πολιτών.

Η σχετική αυτή αποτυχία έγινε έκτοτε μάθημα για το ΔΝΤ αλλά και τα επιχειρηματικά μεγαθήρια που επιχειρούν να υφαρπάξουν τις υποδομές μιας χώρας για ένα κομμάτι ψωμί. Ενω προσέχουν να μην χάσουν τον έλεγχο της κατάστασης, από τοπικές επιχειρήσεις που συχνά λειτουργούν με όρους μαφίας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι χρειάζονται τις πολιτικές διασυνδέσεις αλλά και τα δίκτυα προπαγάνδας που έχουν στήσει με υπομονή και κόπο οι «ντόπιοι».

Πως θα μπορούσε να κινηθεί η καναδική Eldorado στην Ελλάδα εάν δεν είχε τη στρατιά δημοσιογράφων στα μέσα ενημέρωσης του Μπόμπολα να προετοιμάζουν το έδαφος και να εξισώνουν τους κατοίκους της Χαλκιδικής με τρομοκράτες. Πόσο κενή θα ήταν η σκηνοθετημένη συγκέντρωση των «αγανακτισμένων» κατοίκων στην περιοχή εάν η Νέα Δημοκρατία δεν έστελνε τον Άδωνη Γεργιάδη να διαλαλεί τα προτερήματα της καναδικής επένδυσης.

Και λίγο νωρίτερα, πόσο άχαρη θα ήταν η παρουσία του Γερμανού τοποτηρητή Χανς Γιοακίμ Φούχτελ, ο οποίος ήρθε να επιβάλλει τις γερμανικές εταιρείες διαχείρισης απορριμμάτων, εάν το σύνολο των νυχτερινών δελτίων δεν τον αντιμετώπιζε σαν μεσσία – και ο Άδωνις (ναι, πάλι αυτός) δεν σερνόταν από κανάλι σε κανάλι για να εξηγεί πόσο «συμπαθητικός» είναι ο Γερμανός υπουργός. Αντίστοιχα πόση ευγνωμοσύνη χρωστά η κινεζική Cosco στις τηλεοπτικές εκπομπές προώθησης ξένων εταιρειών που παρουσιάζει κάθε Κυριακή βράδυ ο ΑΝΤ1.

Αυτού του είδους τα δίκτυα προπαγάνδας και πολιτικού χαμαιλοντισμού χρειάζονται δεκαετίες για να στηθούν και είναι αναντικατάστατης σημασίας για κάθε σοβαρό επενδυτή ή… κατακτητή. Προφανώς αρκετές οικονομικές υπερδυνάμεις φροντίζουν να «φυτεύουν» δικούς τους ανθρώπους με όσο το δυνατόν λιγότερες παρεμβάσεις. Η αποκάλυψη λόγου χάρη μέσω του Wikileaks ότι η αμερικανική πρεσβεία παρεμβαίνει σε ελληνικές σχολές δημοσιογραφίας προετοιμάζοντας νέες γενιές δημοσιογράφων ήταν ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα. Επίσης, η δημιουργία των λεγόμενωνΕιδικών Οικονομικών Ζωνών θα περιορίσει περαιτέρω την αξία χρήσης των θυρωρών καθώς ολόκληρες περιοχές της χώρας θα μετατραπούν σε αυτοδιαχειριζόμενες αποικίες εταιρειών όπου δεν θα ισχύει κανένας εργασιακός και περιβαλλοντικός περιορισμός.

 .

 Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως ο «θυρωρός» μπορεί να ανοίξει πόρτες, να λαδώσει μηχανισμούς και να κλείσει στόματα με πολύ χαμηλότερο κόστος και σε πολύ συντομότερο χρονικό διάστημα.

Η πλειονότητα λοιπόν των μεγάλων ιδιωτικοποιήσεων που αφορούν τις υποδομές της χώρας σχεδιάζεται από ξένα μεγαθήρια που συστήνουν κοινοπραξίες με ελληνικές επιχειρήσεις. Ήδη από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε ο κατάλογος του ξεπουλήματος εμφανίστηκαν κονσόρτσιουμ ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων να διεκδικούν τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας.

Οι συμμαχίες αυτές αν και τροποποιούνται διαρκώς είναι ενδεικτικές του κλίματος: Στο φυσικό Αεριο (ΔΕΠΑ -ΔΕΣΦΑ) είδαμε τον τσεχικο όμιλο PPF να καταθέτει προσφορά σε συνεργασία με την ΓΕΚ Τέρνα του Γιώργου Περιστέρη. Αντίθετα η Προμηθέας Gas του ομίλου Κοπελούζου έκανε τότε «στην άκρη» προσδοκώντας μελλοντικά οφέλη από την επικράτηση ρωσικών συμφερόντων. «Μήπως ο όμιλος Κοπελούζου είναι το παρατσούκλι της Gazprom» αναρωτιόταν παλαιότερα η αμερικανική πρεσβεία σε ένα από τα τηλεγραφήματα της προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αργότερα τα ονόματα του Κοπελούζου και της Gazprom ακούστηκαν και για τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) ως ανταγωνιστές του Βαρδή Βαρδινογιάννη και του Ευάγγελου Μυτιληναίου που κατέβαιναν στο παιχνίδι μέσω της κοινής τους εταιρείας M&M Gas.

Παρόμοιο ήταν το σκηνικό και για το ξεπούλημα της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ όπου οι γαλλικοί κολοσσοί της Suez και της Veolia έστηναν τις πρώτες συμμαχίες τους με τον Μπόμπολα και τον όμιλο MIG του Βγενόπουλου, αντίστοιχα. Στη συνέχεια η δεύτερη συμμαχία αντικαταστάθηκε από την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ του Γ. Αποστολόπουλου με την ισραηλινή εταιρεία ύδρευσης Mekorot.

Στο χώρο της διαχείρισης απορριμμάτων διέρρευσαν από πολύ νωρίς τα ονόματα Ελλήνων εργολάβων που φέρονται να εξέφρασαν ενδιαφέρον, όπως ο Μπόμπολας, ο Περιστέρης, ο Λάτσης, ο Κοπελούζος και ο Μυτιληναίος αλλά δεν αποκαλύφθηκαν άμεσα οι ξένες εταιρείες – πιθανότατα γιατί το Βερολίνο συντονίζει κεντρικά το φαγοπότι στη συγκεκριμένη πίτα των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσω του Φούχτελ.
Σημαίνουν μήπως όλα αυτά ότι το ελληνικό κεφάλαιο, αφού παρέλαβε τα τριάντα αργύρια της προδοσίας μετατρέπεται αν μη τι άλλο σε ισότιμο εταίρο των γερακιών που εποφθαλμιούν τη δημόσια περιουσία; Η αλήθεια δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από μια τέτοια αντίληψη.

Ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση συνεργασίας που μας επιτρέπει να καταλάβουμε τα λεόντεια χαρακτηριστικά των κοινοπραξιών ήταν οι συμφωνίες της καναδικής Eldorado με τον Μπόμπολα. Όπως είχε αποκαλύψει από πολύ νωρίς το Unfollow, στο ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, η εταιρεία του Μπόμπολα συμμετέχει μόλις με το 5% στην εταιρεία που θέλει να δραστηριοποιηθεί στην περιοχή ενώ η Eldorado ελέγχει το υπόλοιπο 95%. Ο Μπόμπολας λειτούργησε απλώς σαν μεσάζοντας χρησιμοποιώντας τις διασυνδέσεις του σε διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις για την εξαγορά και μεταβίβαση της TVX Hellas με το μικρότερο δυνατό πολιτικό και οικονομικό κόστος.

Ανάλογο παιχνίδι είχε παίξει στο παρελθόν ο Ανδρέας Βγενόπουλος της MIG o οποίος βρέθηκε να κατέχει μετοχές του ΟΤΕ πριν αυτές καταλήξουν στα χέρια της Deutsche Telekom – γεγονός που έκαμψε τις αντιδράσεις για το ξεπούλημα των εθνικών δικτύων τηλεπικοινωνίας στους Γερμανούς.

Παλιοί και νέοι νεροκουβαλητές

Η οικονομική κρίση μπορεί να έχει επιδεινώσει τη θέση του ελληνικού κεφαλαίου στο λεγόμενο διεθνή καταμερισμό εργασίας αλλά στην πραγματικότητα οι έλληνες επιχειρηματίες ανήκαν σχεδόν πάντα στην κατηγορία του παρασιτικού καπιταλιστή δεύτερης κατηγορίας. Στην πραγματικότητα, όπως εξηγούσε παλαιότερα ο καθηγητής Β. Φούσκας από το Richmond American International University ήταν πάντα εξαρτημένη από τη Δύση αφού δημιουργήθηκε «σαν ένα τεχνητό κατασκεύασμα Βρετανών και Γάλλων ιμπεριαλιστών που ήθελαν έτσι να μπλοκάρουν τη ρωσική επιρροή στη Μεσόγειο».

Η μετέπειτα μικρασιατική καταστροφή στέρησε από τον ελληνικό πληθυσμό και τα ελάχιστα τμήματα της αστικής τάξης που είχε δημιουργηθεί στη Μικρά Ασία. Ήδη από την εποχή της κατοχής τα «τζάκια» που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα όφειλαν περισσότερο στον ακραίο δωσιλογισμό τους παρά στις επιχειρηματικές τους ικανότητες. Η χώρα βυθισμένη στον εμφύλιο και αργότερα στη δικτατορία ακολουθούσε με καθυστέρηση τουλάχιστον δυο δεκαετιών τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και οι επιχειρηματίες της περίμεναν πάντα σαν φτωχοί συγγενείς να επωφεληθούν από τα ψίχουλα που άφηναν πίσω τους τα πακέτα βοήθειας σαν το σχέδιο Μάρσαλ, το πακέτο Ντελόρ κ.ο.κ. Το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας κατέληγε πάντα σε ξένες κατασκευαστικές ή άλλες εταιρείες που επιβάλλονταν ως όρος για την ξένη βοήθεια.

Ειδικά μετά την ένταξη στην ΕΟΚ και πολύ περισσότερο στην ευρωζώνη οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης κατάφεραν να αποδιαρθρώσουν πλήρως το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και να αναλάβουν όλα τα σημαντικά εργαλεία άσκησης οικονομικής πολιτικής. Παρόλα αυτά η παροχή ρευστότητας από την πολιτική χαμηλών επιτοκίων δημιούργησε μια επίπλαστη εικόνα του ελληνικού κεφαλαίου σαν του νέου «ιμπεριαλιστή» των Βαλκανίων.

Παραδόξως οι πρώτοι που φάνηκε να πείθονται από την εθνική διήγηση της μεγάλης επιχειρηματικής Ελλάδας, δεν ήταν ούτε επιχειρηματίες ούτε νεοφώτιστοι απόφοιτοι του London School of Economics – ήταν σημαντικά τμήματα της ελληνικής Αριστεράς τα οποία (απολύτως καλοπροαίρετα) θέλησαν να προστατεύσουν τους λαούς των Βαλκανίων από την αγριότητα των Ελλήνων… ιμπεριαλιστών. Η αγριότητα ήταν πράγματι παρούσα και έχει καταγραφεί σε αρκετά ρεπορτάζ της εποχής για τις δεκάδες «Μανωλάδες» που έστηναν Έλληνες επιχειρηματίες στα Βαλκάνια, καταπατώντας όχι μόνο εργασιακά αλλά και στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των βορείων γειτόνων μας. Ο «ιμπεριαλισμός» όμως είναι και πάλι βαριά κουβέντα – ο Ελληνικός καπιταλισμός έδρασε και τότε σαν νεροκουβαλητής μεγάλων επιχειρήσεων από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Προφανώς οι Έλληνες βιομήχανοι είχαν όλη την… κακή πρόθεση να δράσουν σαν αιμοδιψείς εργοδότες. Όπως συμβαίνει όμως και σήμερα στο Μπαγκλαντές είναι σαν να κατηγορείς μόνο τους τοπικούς βιοτέχνες για το θάνατο εκατοντάδων εργαζομένων χωρίς να συνειδητοποιείς ότι πίσω από αυτούς κρύβονται ορισμένες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές του πλανήτη, που κινούν τα νήματα.

Αρκετά πιο προσγειωμένη στις εκτιμήσεις της η εφημερίδα το ΒΗΜΑ με ρεπορτάζ της το Σεπτέμβριο του 1999 εξηγούσε πως η Μεγάλη Ελλάδα μετατρεπόταν σε «γέφυρα» για τις «μεγάλες μπίζνες στα Βαλκάνια». Οι «Μπίζνες» στις οποίες αναφερόταν βέβαια η εφημερίδα ήταν το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Αλβανίας και των Σκοπίων, μια διαδικασία που διέλυσε τις τοπικές οικονομίες και δείχνει ακόμη και σήμερα τις καταστροφικές τις συνέπειες (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το ξεπούλημα της Βουλγαρικής ΔΕΗ που οδήγησε σε εξέγερση).

Προφανώς αυτό το βαλκανικό «Ελντοράντο» διέκοψε για λίγο την πτώση του ποσοστού κέρδους των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων. Μόλις εξάντλησε τα καύσιμά του όμως το «ελληνικό θαύμα» συνετρίβη χωρίς ποτέ τα σωστικά συνεργεία να εντοπίσουν επιζώντες.

Σαν θυρωροί λοιπόν των πολυεθνικών (ή για να χρησιμοποιήσουμε τη δημοσιογραφική ορολογία σαν fixer) οι Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες φαίνεται να βρίσκουν μια μικρή αξία χρήσης. Οι σχέσεις βέβαια των «θυρωρών» με τους ενοίκους της πολυκατοικίας δεν είναι πάντα ασυννέφιαστες. Πριν από μερικούς μήνες ένα μπαράζ δημοσιευμάτων ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης έδειξε ότι οι ξένοι οικονομικοί ηγέτες της χώρας δεν θα ανεχθούν και πολλά πολλά από τους Έλληνες μεσάζοντες. Με «ολιγάρχες» που ελέγχουν την οικονομία της χώρας με πρακτικές «μαφίας» συνέκρινε την επιχειρηματική ελίτ της χώρας το γερμανικό περιοδικό Stern.

To Spiegel παρουσίαζε φωτογραφικά αφιερώματα για τους εφοπλιστές που δεν πληρώνουν ούτε ευρώ στο κράτος ενώ το Reuters ξετίναζε κατά διαστήματα τους θεσμικούς νταβατζήδες τραπεζών και άλλων ευγενών ιδρυμάτων. Όλα τα ρεπορτάζ αποτελούσαν φυσικά δημοσιογραφικά διαμάντια και περιείχαν αδιάψευστα στοιχεία τα οποία κανένα από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα δεν θα τολμούσε να παρουσιάσει. Η συγχορδία όμως των ξένων μέσων ενημέρωσης έδειχνε ότι το ευρωπαϊκό κεφάλαιο ήθελε να τραβήξει το αυτί του Έλληνα θυρωρού.

Σαν τον μικρό ρουφιάνο, που κάθε πολυκατοικία είχε στα χρόνια της δικτατορίας, ή ακόμη καλύτερα σαν τον χασάπη από την ταινία Ντελικατέσεν του Ζαν Πιερ Ζενέτ, το ελληνικό κεφάλαιο είναι εδώ για να υπηρετεί τους πραγματικούς ενοίκους της πολυκατοικίας και να εξοντώνει όσους έχουν την τύχη να ζουν κάτω από το έδαφος.

Άρης Χατζηστεφάνου
Unfollow Ιούνιος 2013

http://info-war.gr/

Τρεις αλήθειες για τον Κώστα Σακκά

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός

Επειδή γίνεται μεγάλη συζήτηση για την κράτησή του επί τρία σχεδόν χρόνια, χωρίς να έχει δικαστεί, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να βρίσκεται σε απεργία πείνας, καλό είναι να θυμόμαστε τρεις αλήθειες για τον Κώστα Σακκά.

Πρώτον, ο Κώστας Σακκάς είναι αθώος.

Δεύτερον, ο Κώστας Σακκάς είναι αθώος.

Τρίτον, ο Κώστας Σακκάς είναι αθώος.

Αυτό πρέπει να το χωνέψουν και να το χωνέψουμε όλοι. Διότι μπορεί σε κάποια καφενεία, σε κάποια sites, στα ρετιρέ της ΝΔ ή στα υπόγεια της Κατεχάκη να πιστεύουν ό, τι θέλουν. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό, τι θέλει -δικαίωμά του. Αν και δεν μπορεί να δημοσιοποιεί την ετυμηγορία του, όπως έκανε η ΝΔ, το κόμμα του νόμου και της τάξης.

Αλλά ότι κι αν πιστεύει, κι αν προπαγανδίζει, κι αν λέει ο καθένας, όσο ισχυρός κι αν είναι αυτός ο καθένας, ο Κώστας Σακκάς παραμένει αθώος μέχρις αποδείξεως του εναντίου σε τίμια δίκη. Αυτό ορίζει το Σύνταγμα, αυτό ορίζουν οι νόμοι, αυτό ορίζει το αποδεκτό σε όλο τον υποτίθεται πολιτισμένο και δημοκρατικό κόσμο τεκμήριο της αθωότητας, που ισχύει και στην Ελλάδα. Κι αυτό το τεκμήριο της αθωότητας επιβάλλει στο Κράτος, στη Δικαιοσύνη, στους αρμόδιους και στους αναρμόδιους ακόμα, να τον μεταχειρίζονται ως αθώο. Μέχρι να επιβεβαιωθούν ή να απορριφθούν οι κατηγορίες που τον βαρύνουν.

Έτσι, για να ξέρουμε τι ακριβώς διακυβεύεται, στις φυλακές επί τόσο καιρό δεν κρατείται ένας τρομοκράτης, ένας αναρχικός, ένας πήξε και δείξε. Κρατείται άδικα, παράνομα, με ευθύνη της κυβέρνησης και της Δικαιοσύνης, ένας ΑΘΩΟΣ πολίτης.

Δυστυχώς αυτό δεν το βλέπουμε μόνο στην υπόθεση του Σακκά, το έχουμε δει και σε άλλες παρόμοιες. Υποτίθεται ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή και πρέπει να είναι τυφλή, αλλά όπως φαίνεται κάποιοι τουλάχιστον εντεταλμένοι λειτουργοί της έχουν το μάτι γαρίδα. Άλλη μεταχείριση επιφυλάσσουν στους νεοναζί, παραδείγματος χάρη, και άλλη σε αναρχικούς, ανήσυχους δημοσιογράφους, ανυπάκουους πολίτες και ανυπεράσπιστους μετανάστες. Ο Σακκάς είναι το τελευταίο και ακραίο παράδειγμα.

Συνεπώς ας μην κοροϊδευόμαστε. Η ΝΔ το είπε σχεδόν ανοιχτά όταν απάντησε στο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζοντας τον Σακκά αναρχικό και τρομοκράτη. Δεν πρόκειται για λάθος. Τον έχουν κηρύξει ένοχο πριν καν δικαστεί και τον τιμωρούν ως ένοχο πριν καν δικαστεί. Γι” αυτό τον κρατάνε πέρα από κάθε νόμιμο όριο στη φυλακή, ως δήθεν προφυλακισμένο: Για να τιμωρήσουν τον ίδιο και να φρονηματίσουν τους υπόλοιπους. Καταπατώντας τα δικαιώματά του και θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή του.

Και κάτι τελευταίο: Να διασύρονται ως στηρίγματα της τρομοκρατίας όσοι υποστηρίζουν ότι ο Σακκάς πρέπει τώρα, χτες, να αποφυλακιστεί, δεν είναι παρά απόπειρα φίμωσης και τρομοκράτησής τους. Γιατί δεν χρειάζεται να συμφωνεί κανείς με τις απόψεις του Σακκά για να υπερασπίζεται το δικαίωμά του να είναι ελεύθερος. Από την άποψη αυτή η ελευθερία του είναι ελευθερία όλων μας…

http://www.koutipandoras.gr/

«TAP»: Ψέματα και αυTAΠάτες, του Νίκου Μπογιόπουλου

Τώρα η ευτυχία απέκτησε άλλο όνομα: «ΤΑP» (σσ: «Trans Adriatic Pipelίne», ελληνιστί: «ΤΑΠ»).

Οι κυβερνώντες, από χτες λοιπόν, εμφανίζουν – ανεπισήμως, αφού οι οριστικές ανακοινώσεις αναμένονται για τις 8 Ιούλη - ως «τελειωμένη υπόθεση» την επιλογή του αγωγού «ΤΑΡ», ο οποίος προβλέπεται να διασχίζει τον ελλαδικό χώρο, για τη μεταφορά του φυσικού αερίου από την Κασπία Θάλασσα και το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη.

Ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευαγ. Βενιζέλος, συναντήθηκαν χτες με τους εκπροσώπους της κοινοπραξίας «Shah Deniz II» («Σαχ Ντενίζ ΙΙ») που εκμεταλλεύεται το κοίτασμα φυσικού αερίου στο Αζερμπαϊτζάν, όπου και ενημερώθηκαν, κατά τις πληροφορίες, για την επιλογή του «ΤΑΡ» έναντι της ανταγωνιστικής κοινοπραξίας «NABUCCO WEST» («Ναμπούκο Γουέστ»), που στη διαδρομή της δεν περιελάμβανε την Ελλάδα.

Με στόχο να υπηρετήσουν την «succes story» προπαγάνδα τους περί «ανάπτυξης» και «επενδύσεων», οι συγκεκριμένες συναντήσεις αξιοποιήθηκαν από τους κυβερνώντες και πυροδότησαν ένα χαρτοπόλεμο από μελέτες, ανακοινώσεις και δηλώσεις για τα δήθεν οφέλη που θα αποκομίσει η χώρα και ο ελληνικός λαός από την κατασκευή του αγωγού. Το υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε μάλιστα μέχρι και σχετική έκθεση για να «διαφημίσει» τα «πλεονεκτήματα που συνεπάγεται για την Ελλάδα ο αγωγός ΤΑΡ».

Ας δούμε πρώτα τι ισχυρίζονται, ώστε να έχουμε μια πλήρη εικόνα που θα αποκαθιστά την πραγματικότητα και θα εξηγεί γιατί το πανηγύρι τους είναι… για τα πανηγύρια:

Ανάμεσα στα άλλα, στην έκθεση του υπουργείου Εξωτερικών, γίνεται λόγος για «σημαντική άμεση ξένη επένδυση στην Ελλάδα ύψους 1,5 δισ. ευρώ» που όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση θα«αυξήσει την απασχόληση» με τη «δημιουργία 2.000 άμεσων και 10.000 έμμεσων νέων θέσεων εργασίας» και που θα φέρει «πολλαπλασιαστικά οφέλη στην ελληνική οικονομία»…

Στην ίδια έκθεση προπαγανδίζεται η «γεωστρατηγική σημασία της ολοκλήρωσης του αγωγού TAP», που όπως υποστηρίζουν «θα είναι μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα μας και θα σηματοδοτήσει τη δυναμική επανατοποθέτηση της Ελλάδας στο γεωστρατηγικό περιβάλλον και στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής».

Πάντα σύμφωνα με την κυβέρνηση, η διέλευση του «ΤΑΡ» από την Ελλάδα σηματοδοτεί την «αύξηση των επιλογών και της διαπραγματευτικής δύναμης της χώρας μας έναντι των προμηθευτών της» και καθιστά την Ελλάδα «ενεργειακό κόμβο και άξονα στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης»…

Αυτά λέει η κυβέρνηση.

Ας δούμε τώρα την αλήθεια πίσω από τις κυβερνητικές υποσχέσεις και εξαγγελίες:

Πρώτον: Οι μόνιμες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του αγωγού, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΙΟΒΕ, θα είναι μόλις 100!

Σύμφωνα πάντα με την ίδια έκθεση, οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν δεν θα ξεπερνούν τις 4.800 και αυτό μέσα στα επόμενα 54 χρόνια! Οση δηλαδή θα είναι η διάρκεια της σύμβασης της κοινοπραξίας με την ελληνική κυβέρνηση – περιλαμβανομένου και του χρόνου κατασκευής του έργου – και αυτό μόνο στην «περίπτωση που οι σωλήνες του αγωγού προμηθευτούν από εγχώριους παραγωγούς».

Ειδικά κατά τη διάρκεια της κατασκευής του αγωγού και για περίπου τρία χρόνια θα απασχοληθούν εργαζόμενοι - που χωρίς να υπάρχει σχετική πρόβλεψη το υπουργείο τους εκτιμά το πολύ στους 2.000 - με μισθούς και μεροκάματα που θα καθορίσουν οι κατασκευαστικοί όμιλοι που θα αναλάβουν το έργο, αξιοποιώντας φυσικά την εγχώρια αντεργατική νομοθεσία, που ξεκινά από τα 400 ευρώ βασικό…

Δεύτερον: Η διέλευση του αγωγού από την Ελλάδα δεν εξασφαλίζει φτηνό φυσικό αέριο για τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού δεν υπάρχει καμία τέτοια πληροφορία που να αναφέρεται σε τέτοια ρήτρα στην προκαταρκτική συμφωνία κυβέρνησης και κοινοπραξίας «ΤΑΡ».

Οι πληροφορίες, μάλιστα, συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι στην επιλογή της κοινοπραξίας καθοριστικό ρόλο δεν έπαιξε η έγνοια τους να προμηθεύουν με φτηνό αέριο τον ελληνικό λαό, αλλά το ακριβώς αντίθετο!Οτι, δηλαδή, οι αγορές της Ελλάδας και της Ιταλίας, έχουν από τις υψηλότερες τιμές παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη!

Τρίτον: Τα τεράστια κέρδη από τη διέλευση του αγωγού ουδεμία σχέση έχουν με τον ελληνικό λαό. Οπως δεν έχουν, άλλωστε, με το λαό του ίδιου του Αζερμπαϊτζάν, της χώρας παραγωγής του αερίου, όπου ο ένας στους δυο κατοίκους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας! Τα κέρδη θα τα καρπωθούν μια χούφτα μονοπώλια που ελέγχουν την εξόρυξη, τη μεταφορά και την πώληση του φυσικού αερίου. Συγκεκριμένα:

α) Τεράστια κέρδη θα αποκομίσει η κοινοπραξία «Σαχ Ντενίζ ΙΙ», που εκμεταλλεύεται το αζέρικο φυσικό αέριο, την οποία αποτελούν μερικά από τα μεγαλύτερα ενεργειακά μονοπώλια του κόσμου αφού σε αυτή μετέχουν η βρετανική «BP» και η νορβηγική «STATOIL», η Γαλλική «TOTAL», η ρωσική «LUK OIL», η ιταλική «ΕNI», η αζέρικη «SOCAR», η ιρανική «ΝIOC» και η τουρκική «TPAO».

β) Μεγάλα κέρδη επίσης από τη μεταφορά του αερίου θα βγάλουν και οι τρεις εταιρείες που ελέγχουν τον «ΤΑΡ», στις οποίες εκτός της νορβηγικής «STATOIL», περιλαμβάνονται η ελβετική «AXPO» και η Γερμανική «ΕΟΝ».

Τέταρτον: Η γεωστρατηγική «αναβάθμιση» και η μετατροπή της Ελλάδας σε «ενεργειακό κόμβο», για τα οποία επαίρεται η κυβέρνηση, εκείνο που «αναβαθμίζει» είναι τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς και μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς.

Ουδείς μπορεί να αμφιβάλει ότι ιστορικά και πολιτικά ο δρόμος της ενέργειας, σε συνθήκες μονοπωλιακής κυριαρχίας, είναι στρωμένος με αίμα. Οση προπαγάνδα κι αν επιστρατεύσουν οι κυβερνώντες για να πείσουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ για τον έλεγχο του «νότιου ενεργειακού διαδρόμου» της Ευρώπης – μέρος του οποίου διαπερνά και την Ελλάδα μέσω και του αγωγού «ΤΑΡ» – θα είναι στρωμένες… με ροδοπέταλα, θα είναι μάταιη.

Κόντρα επομένως στα «πανηγύρια», στην Ελλάδα όπου ο περασμένος χειμώνας βρήκε τα 8 στα 10 νοικοκυριά χωρίς οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τις ανάγκες θέρμανσης, η λύση για το λαό δε βρίσκεται στη μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κέντρο και σε πεδίο κερδοσκοπικής δράσης των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων.

Η λύση βρίσκεται στην κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και του ενεργειακού πλούτου της χώρας, στην αποδέσμευση από την ΕΕ, με το λαό κυρίαρχο, με τη δική του οικονομία και εξουσία.

Μόνο αυτή η προοπτική μπορεί να εξασφαλίσει την ανάπτυξη όλων των ενεργειακών δυνατοτήτων της χώρας, με σκοπό την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Πηγή : "Ριζοσπάστης"

Η πρώτη των πρώτων στις Πανελλαδικές Εξετάσεις αποφάσισε να μεταναστεύσει στη Γερμανία για σπουδές

Είναι μόλις 18 χρονών, και έχει κάνει ήδη το δικό της ρεκόρ. Η Αλεξία Παπαϊωάννου συγκέντρωσε 19.729 μόρια στις Πανελλαδικές εξετάσεις, αναδείχθηκε πρώτη των πρώτων και όμως αποφάσισε να φύγει για σπουδές στη Γερμανία, όπου ήδη έχει εξασφαλίσει και υποτροφία.

Η απόφασή της να μη σπουδάσει στην Ελλάδα στηρίζεται όπως η ίδια λέει στην Καθημερινή, στην ανάγκη της για αλλαγή για να δοκιμάσει νέα πράγματα, όμως «δεν θα βάλω ποτέ καμία χώρα πάνω από την Ελλάδα. Πάντα θα την κουβαλώ».

Μιλώντας στον δημοσιογράφο Απόστολο Λακασά, δήλωσε πως επέλεξε τη Γερμανία αφού έχει φοιτήσει σε ιδιωτικό σχολείο που έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στη γερμανική γλώσσα, ενώ πήρε και υποτροφία από τη Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) στην Αθήνα. «Εως πέρυσι έλεγα να μείνω στην Ελλάδα, να το παλέψω εδώ. Αλλά ας μη συνδέσουμε την επιλογή μου να σπουδάσω στο εξωτερικό μόνο με την οικονομική κρίση στη χώρα μας και τις δυσκολίες που υπάρχουν για τους νέους. Νομίζω ότι η απόφασή μου ερμηνεύεται καλύτερα από τη διάθεση που έχουμε όλοι για αλλαγή. Οι σπουδές στο εξωτερικό είναι μία φάση της ζωής. Από την άλλη, όλοι είμαστε πλέον πολίτες του κόσμου, πολίτες της Ευρώπης».

Πηγή: iefimerida.gr