Τo λάθος

Γράφει ο Γιάννης Αλεξάκης

(Το πρώτο μέρος του άρθρου γράφτηκε πριν από την έκδοση της σχετικής απόφασης αναστολής εκτέλεσης του ΣτΕ, όταν ολοκληρωνόταν το δεύτερο μέρος είχε σχηματισθεί η τέταρτη μνημονιακή κυβέρνηση, η κυβέρνηση ΝΔ-Πασόκ)

Με μια πρώτη εξέταση φαίνεται ότι αυτοί που αποφασίζουν σε αυτήν ή για αυτήν την «κυβέρνηση» έκαναν ένα μοιραίο για αυτούς λάθος: Αποφάσισαν, και με αυταρχισμό και στόμφο φασιστικής διάστασης, διέταξαν το κλείσιμο, την σίγαση δηλαδή και την εξαφάνιση, μέσα σε μερικές ώρες, του εθνικού μέσου μαζικής πληροφόρησης – της ΕΡΤ.
Υπό το πρόσχημα της κάθαρσης έβαλαν μαύρη αυλαία και φίμωτρο στα πάντα, και μάλιστα διακήρυξαν την απόφαση τους να τα κρατήσουν άφωνα και άφαντα για όλο το θερινό τρίμηνο. Αυτοί που το έκαναν θα πρέπει να είναι «τυφλοί και στ’ αυτιά και στο μυαλό και στα μάτια». Αυτή τους η τυφλότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά κοινωνική, πολιτική και αισθητική – κυρίως αισθητική αλλά και πολιτισμική – αναλγησία και ανιστόρητη ξιπασιά, μια αναλγησία και ξιπασιά που χαρακτηρίζει διαχρονικά την εθνοκάπηλη, ρηχή και ανιστόρητη δεξιά σε τούτην την χώρα.

Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου, με την οποία καταργήθηκε η ΕΡΤ, δεν αποτελεί κάποια εξαίρεση στο «νομοθετικό έργο» της «κυβέρνησης», οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αποτελούν την μεγίστη πλειοψηφία των νομοθετημάτων που θεσπίστηκαν κατά το διάστημα της εκτροπής από τις τρεις «κυβερνήσεις» της εκτροπής – του Παπανdρέου, του Παπαδήμου και του Σαμαρά. (Χρησιμοποιώ τον όρο θεσπίστηκαν αν και λυπάμαι για τον εξευτελισμό του ρήματος θεσπίζω).

Το ζήτημα που δημιουργήθηκε έχει δυο όψεις, που πρέπει να εξετάζονται διαχωρισμένες, χωρίς δηλαδή να συγχέονται ούτε οι προβληματισμοί για αυτές αλλά ούτε και οι προτεινόμενες λύσεις, δεδομένου ότι: από την διακοπή και την διάλυση της ΕΡΤ προκύπτουν αφ’ ενός το ζήτημα της συλλογικής απόλυσης όλου του προσωπικού της ΕΡΤ και αφ’ ετέρου η καταστροφή της εικόνας της χώρας και η πλήρης κατάργηση της επίσημης πληροφόρησης που η χώρα αυτή παρέχει προς το εθνικό και διεθνές περιβάλλον.

Η μια όψη λοιπόν αφορά την απόλυση όλου αδιακρίτως του προσωπικού της ΕΡΤ, σε μια πράξη καταλογισμού συλλογικής ευθύνης κατά παράβαση της θεμελιώδους αρχής του δικαίου ότι υπόλογος είναι το άτομο, το φυσικό πρόσωπο για πράξεις και παραλείψεις που αυτό διέπραξε και η ευθύνη δεν επιτρέπεται να αποδίδεται συλλογικά.

Η άλλη όψη, όπως ήδη ανέφερα, αφορά την καταστροφή της εικόνας της χώρας και την κατάργηση της επίσημης πληροφόρησης και ενημέρωσης. Στον σύγχρονο κόσμο η «εικόνα» μιας χώρας, ο τρόπος δηλαδή που η χώρα αυτή αυτοπροβάλλεται προς το διεθνές και το εσωχώριο ή εξωχώριο εθνικό περιβάλλον παρέχεται κατά κύριο λόγο από τα δημόσια μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΔΜΜΕ). Στον σύγχρονο κόσμο – που κυριαρχεί η διαρκής, συνεχής και τυρβώδης ροή και η απόπλυση παλαιών πληροφοριών και εικόνων από νέες που συνεχώς διαγκωνίζονται για την προβολή τους – η αποποίηση της αυτοεικόνας μιας πολιτείας και η κατάργηση της για έστω και ένα τρίμηνο (έστω και για μια ώρα θα έλεγα εγώ) από αυτούς που διαχειρίζονται τα της πολιτείας – από την κυβέρνηση δηλαδή – επιφέρει την συρρίκνωση αυτής της πολιτείας και αποτελεί ένα βήμα προς την αποσύνθεση και την κατάρρευσή της, συνιστά δηλαδή μια προπαρασκευαστική πράξη προδοσίας.

Η όλη κατάσταση επιβαρύνεται από το ότι η πράξη αυτή καταργεί και την επίσημη πληροφόρηση και ενημέρωση προς το Κοινό των Ελλήνων – εκτός αν την επίσημη αυτήν πληροφόρηση και ενημέρωση η «κυβέρνηση» την έχει ήδη αναθέσει στους έξη καναλάρχες, τους τιμαριώτες (φεουδάρχες) και πάτρωνες της, που με νομικά τερτίπια έχουν καταφέρει να υπερβούν τις απαγορεύσεις που θέτει η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ότι αφορά το δικαίωμα της διαχείρισης συχνοτήτων και της ταυτόχρονης παροχής τηλεοπτικών προγραμμάτων. Τι θα γίνει αν σε, ό μη γένοιτο, περίπτωση ανάγκης επείγουσας ενημέρωσης για επερχόμενο φυσικό ή άλλο κίνδυνο χρειαστεί να ενημερωθεί το κοινό επίσημα και υπεύθυνα από την πολιτεία;; (Κάτι που δεόντως τόνισε με παρέμβαση του ο καθηγητής κ. Γραμματικάκης)

Ας αρχίσουμε εξετάζοντας αναλυτικότερα την πρώτη όψη: την συλλήβδην απόλυση όλου του προσωπικού της ΕΡΤ με την μέθοδο της κατάργησής της.

Κάποιος, του οποίου το όνομα δυστυχώς δεν πρόλαβα να συγκρατήσω για να το αναφέρω εδώ, διατύπωσε την πολύ ορθή άποψη ότι: «Μαζί με την σάπια βαρονία της ΕΡΤ καταστρέφονται και τα υγιή βλαστάρια…». Θα προχωρήσω την ανάλυση μου ξεκινώντας από αυτήν την ορθή άποψη. Η «κυβέρνηση» το κάνει αυτό, εφαρμόζοντας την παραβατική και αποκλεισμένη από το Δίκαιο αρχή της συλλογικής ευθύνης. Επειδή δεν μπορεί και δεν θέλει να διώξει μόνο τους βαρόνους. Κατ’ αρχήν γιατί διαπλέκεται κατά πολλούς τρόπους με αυτούς και αν διώξει μόνο αυτούς δεν θα μπορέσει να τους ξαναφέρει πίσω, αφού οι απολύσεις θα γίνουν (θα πρέπει να γίνουν) κατά περίπτωση μετά από ενδελεχή διοικητική και ενδεχομένως δικαστική διερεύνηση που θα εκθέσει και τους «βολευτές» υπουργούς και βουλευτές αλλά και τους βολεμένους βαρόνους. Αν διώξει μόνο τους βαρόνους, τους επίορκους και τους παρανομήσαντες, δεν θα μπορέσει να τους ξαναφέρει πίσω, όπως κατά τεκμήριο – επειδή έτσι γίνεται πάντα στην χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς – έχει την πρόθεση να κάνει, και να αφήσει απ’ έξω ακριβώς τα υγιή βλαστάρια, όσο λίγα και να είναι αυτά, που δεν έχουν διασυνδέσεις με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο.

Ένας άλλος λόγος που θα μπορούσε να συντρέχει εν προκειμένω, είναι η αποφυγή ενστάσεων κατά των απολύσεων και καταβολής ευλόγων αποζημιώσεων, (όπως είναι γνωστό η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, εκτός από τους δικαστές που χαίρουν ισοβιότητας, δεν ισχύει αν οι θέσεις στις οποίες υπηρετούν καταργηθούν με νόμο). Η «κυβέρνηση» βέβαια δεν παύει να ανακινεί το δέλεαρ ότι θα αποζημιώσει γενναιόδωρα αυτούς που απέλυσε. Αυτό είναι ένα από τα γνωστά επικοινωνιακά «κόλπα» που όλοι πια στον τόπο τούτο γνωρίζουμε ότι κάνουν οι «κυβερνήσεις».

Ως λόγος αναφέρεται επίσης η άμεσα επικείμενη διανομή των ψηφιακών συχνοτήτων, στην οποία η ΕΡΤ ως μη υφιστάμενη δεν θα μπορέσει να συμμετάσχει και έτσι θα μοιραστούν την «πίτα» μόνοι οι καναλάρχες.

Προσωπικά δεν ανήκω σε αυτούς που υπερασπίζονται τους διασυνδεδεμένους και ευνοημένους ημέτερους κάθε είδους του ακροδεξιού, κεντροδεξιού και πασοκοδηθενσοσιαλιστικού κατεστημένου, όπως συγγενείς, σύντεκνους, κουμπάρους, κομματάρχες, «γέροντες», κλπ, κλπ. Αντίθετα έχω θεμελιωμένη και προσαρμοσμένη στα εδώ πρότυπα, την άποψη του καθηγητή Herbert Marcuse ότι: «το κράτος κρατά την κυριαρχία και την εξουσία του ελέγχοντας τα μέσα διοικήσεως και τα όπλα». Κατά τον Marcuse ο έλεγχος αυτος δεν είναι βέβαια ο έλεγχος των γραφείων, των φωριαμών, των σφραγίδων ή των πυροβόλων, αλλά ο έλεγχος των ανθρώπων-υπαλλήλων που τα χειρίζονται. Η δική μου προσαρμογή της θεωρίας του Marcuse στα εδώ δεδομένα ξεκινά από το ότι το Ελληνικό Κράτος όντας κοτζαμπάσικο, ρουσφετολογικό και νεποτικό, μεταχειρίζεται και αντίστοιχους τρόπους για να επιλέγει και να ελέγχει αυτούς τους υπαλλήλους-ανθρώπους, δηλαδή το ρουσφέτι και την εύνοια όσων καθιστά ή θεωρεί ημετέρους, αγνοώντας πλήρως αυτούς που δεν εκπληρώνουν αυτά τα κριτήρια.

Ο σημερινός πρωθυπουργός Σαμαράς αποτελεί ένα κραυγαλέο παράδειγμα τέτοιου ευνοιοκράτη (νεποτικού) πολιτικού κοτζαμπάση, και μάλιστα Κωλλετικού τύπου. Όποιος αμφιβάλει για αυτό δεν έχει παρά να ψάξει να βρει ποιοι και πόσοι διορίστηκαν ως υπάλληλοι στο ιδρυμένο επι υπουργίας του ως υπουργού πολιτισμού, Μουσείο της Ακρόπολης και πως διώχθηκε η καθηγήτρια που έπιασε τον γιό του να κλέβει στις εξετάσεις. Να σημειώσω εδώ ότι στην Σουηδία αν σε πιάσουν να αντιγράφεις, ακόμα και σαν μαθητής στις εξετάσεις, πρέπει να ξεχάσεις για πάντα την ακαδημαϊκή καριέρα και τις σπουδές στο πανεπιστήμιο και αν είσαι ενήλικος έχεις και ποινικές συνέπειες.

(Όταν είχα φτάσει σε αυτό το σημείο του άρθρου μου, εκδόθηκε η απόφαση του ΣτΕ για αναστολή της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που καταργούσε την ΕΡΤ, και που έχει ερμηνευθεί κατά το δοκούν από τα μέρη αυτής της αντέγκλησης. Και εδώ να σημειώσω ότι αν οι πολιτικάντηδες δεν ήταν εθισμένοι από τα φοιτητικά τους χρόνια να αντιγράφουν, δεν θα εξέδιδαν πλαστές, δήθεν ερμηνευτικές δηλώσεις του προέδρου του ΣτΕ).

Συνέχεια του πρώτου μέρους …

Είναι κοινή διαπίστωση ότι η ΕΡΤ, όπως και όλοι οι άλλοι παρά το κράτος οργανισμοί, αλλά και το ίδιο το κράτος χρειάζονται κάθαρση. Είναι και η ΕΡΤ σε μεγάλο βαθμό ένα από τα πολλά παρακρατικά εξαμβλώματα που έπλασε το μετεμφυλιακό αυταρχικό κράτος και οι συνεχιστές του χουντικοί, αλλά και οι συνεχιστές της εποχής της δικτατορίας στην λεγόμενη περίοδο της μεταπολίτευσης, και στην συνέχεια αυτοί που αυτοαποκαλούνται ή τους λένε «γενιά του Πολυτεχνείου» – προσβάλλοντας την πραγματική γενιά του Πολυτεχνείου – για να το πλαισιώνουν και να το επικουρούν στην καταπίεση, καταστολή και εξαπάτηση που το κράτος αυτό ασκεί πάνω στους πολίτες του ως τις μέρες μας (από τις εκπομπές αντικομουνιστικής υστερίας του Θεοφύλακτου Παπακωνσταντίνου και του Γεωργίου Γεωργαλά μέχρι τις σύγχρονες παραποιήσεις ή αποσιωπήσεις των πραγματικών γεγονότων από τα φερέφωνα της ΕΡΤ κατ’ εντολή της εκάστοτε «κυβέρνησης»).

Όμως παράλληλα η ΕΡΤ είναι και ένας φορέας που παρήγαγε πολιτισμό. Από την αναμετάδοση τον παραστάσεων του Ηρωδείου και της Επιδαύρου και των αρχαίων τραγωδιών που διδάχτηκαν εκεί, από το «Θέατρο της Δευτέρας», «Τα καθημερινά του καθημερινού» του Δημήτρη Χορν, το «Καλησπέρα κύριε Έντισον» του Γιώργου Παπαστεφάνου, τις εκπομπές του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ως το «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» του Στέλιου Κούλογλου, τα «άκρα» της Βίκυ Φλέσσα, τις «Ανιχνεύσεις» του Παντελή Σαββίδη, το «Κουτί της Πανδώρας» του Κώστα Βαξεβάνη, και ποια να πρωτοθυμηθώ, πάμπολλες άλλες εκπομπές, εκπαιδευτικού, ενημερωτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα, και να μην παραλείψω και τις παιδικές. Όλες αυτές οι εκπομπές αναμετέδωσαν ήθος και παρήγαγαν πολιτισμό.

Αυτή η θετική πλευρά της ΕΡΤ συνυπάρχει με την αρνητική. Η πρώτη, προσπαθεί να επιβιώσει λανθάνοντας, κρατώντας δηλαδή μηδενικής στάθμης κομματικό προφίλ έτσι ώστε να παραμένει ανεκτή κατά τις εναλλαγές των πολιτικών κομμάτων στον θώκο της εξουσίας και να συνεχίσει να κάνει την δουλειά της. Η δεύτερη, που η δραστηριότητα της είναι συνυφασμένη με τις ειδήσεις και την πολιτική ενημέρωση αποτελεί όργανο και φερέφωνο των εκάστοτε κρατούντων, διορίζεται με παχυλές αμοιβές από αυτούς και τους ακολουθεί στον δρόμο της απομάκρυνσης από την εξουσία.

Χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι ότι πολλά από τα «επιφανή» μέλη της μεταπηδούν στην «πολιτική» και γίνονται στελέχη των δύο κομμάτων του δικομματισμού καθώς αυτά εναλλάσσονται στην εξουσία. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και είναι, δυστυχώς με μια μόνη εξαίρεση – αυτήν της Λιάνας Κανέλλη, παραδείγματα μετριοτήτων, που λόγω της προβολής τους στην οθόνη έχουν προβληθεί και στην πολιτική, με αποτέλεσμα, με την πληθώρα αυτών των νέου τύπου και προέλευσης μετριοτήτων, να καταντά ακόμα πιο ατελέσφορο και στάσιμο (στασιμοπληθωρισμικό θα το αποκαλούσε ο Μίλτον Φρήντμαν) πολιτικό γίγνεσθαι.

Είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι η κάθαρση που το ίδιο το μετεμφυλιακό, παρασιτικό, αναχρονιστικό και νεποτικό κράτος εξαγγέλλει δια στόματος των εκάστοτε «σωτήρων» πρωθυπουργών, θα συντελέσει ώστε να παρέχονται στο κοινό οι υπηρεσίες εκείνες για τις οποίες οι οργανισμοί αυτοί δημιουργήθηκαν;; Όχι μόνο η πολιτισμική και παιδαγωγική – που παρέχεται καλύτερα από ότι παρέχεται στα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, που κυριολεκτικά, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, προάγουν τον κρετινισμό – αλλά και η πολιτική και ενημερωτική της επικαιρότητας, που η στρέβλωση της αλήθειας, η παραπληροφόρηση και η ψευδής προπαγάνδα αποτελούν τον κανόνα.

Είναι δυνατόν με άτομα σαν τον Σαμαρά και τους πολιτικάντηδες του είδους του να γίνει αυτή η κάθαρση;; Πως αυτοί οι ίδιοι που έφεραν την σήψη θα επιφέρουν την κάθαρση;; Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουμε ότι ο Σαμαράς θα διώξει αυτούς που αποδεδειγμένα αυτος ο ίδιος διόρισε;; Όταν γνωρίζουμε ότι οι οργανισμοί αυτοί «στήθηκαν» με πρώτη προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των σκοπιμοτήτων της κομματικής και πολιτικής παρακρατικής επικουρίας και το βόλεμα ημετέρων ψηφοφόρων και παρεμπιπτόντως για την πνευματική ανάπτυξη του κοινού, πως είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι το γκοτζαμπάσικου τύπου καπιταλιστικό κράτος της Ελλάδας, που χρειάζεται αυτήν την παρακρατική επικουρία αλλά και τους αποβλακωμένους ψηφοφόρους για να επιβιώνει, θα τους καταργήσει;;

Χρησιμοποιώ συχνά τον όρο «γκοτζαμπάσικος» για να περιγράψω την ιδιαιτερότητα του τρόπου που ο καπιταλισμός και η καπιταλιστική εξουσία μορφοποιούνται και εφαρμόζονται στην Ελλάδα σε αντίθεση με τον καπιταλισμό δυτικού τύπου όπως έχει αναλυθεί από πολλούς φιλοσόφους, κοινωνιολόγους και οικονομολόγους, μαρξιστές και μη, αυτόν που ο Μαξ Βέμπερ αποκάλεσε «προτεσταντικό καπιταλισμό».

Στην Ελλάδα που μετά την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους κηδεμονεύεται από την Ευρώπη και την Δύση, από την εποχή του Κωλλέτη και του Μαυροκορδάτου μέχρι τις μέρες μας, το κοτζαμπάσικο καπιταλιστικό σύστημα παρά την μειωμένη αποτελεσματικότητα του σε σύγκριση με τα δυτικά πρότυπα, ήταν αρεστό στους επικυρίαρχους ξένους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους, επειδή παρείχε μεγάλες δυνατότητες και ευκαιρίες αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης, αφού ήταν πολύ εύκολο και φτηνό το «λάδωμα» τον ντόπιων πολιτικών κοτζαμπάσηδων για την απόκτηση των υπερκερδών που έδιναν οι αποικιακού τύπου συμβάσεις που έκλειναν με ευτελές για αυτούς τίμημα λαδώνοντας κάτω από το τραπέζι. Δεν έκριναν λοιπόν, μέχρι σήμερα, σκόπιμο και συμφέρον να αλλάξουν αυτό το σύστημα.

Όμως με την επέλευση του καινοφανούς, κυβειακού, καταστροφικού καπιταλισμού του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που εξαπλώνεται σε παγκόσμια κλίμακα, τα πράγματα άλλαξαν, είναι προφανές ότι οι απανταχού του κόσμου καπιταλιστές έχουν καταλειφθεί από οίστρο και θεωρούν ότι μπορεί να αυξήσουν τις μερίδες τους σε αυτό το παγκόσμιο τραπέζι της αρπαγής και της συσσώρευσης κεφαλαίων, επιβάλλοντας παντού με κάθε κοινωνικό κόστος την ιδιωτικοποίηση, μετατρέποντας τα κράτη σε καλοεκπαιδευμένους υπηρέτες που δεν ζητούν μπαξίσι, αλλά σαν καλοκουρδισμένα αυτόματα εξυπηρετούν την ιδιωτική «επιχειρηματικότητα». Την βάζω σε εισαγωγικά, επειδή η μονή της ικανότητα και προσφορά είναι οι ληστρικές επενδύσεις και η απομύζηση πλούτου μέχρι την εξόντωση της οικονομίας και της κοινωνίας από την οποία ο πλούτος αυτός απομυζείται.

«Ιδιωτικοποιήστε τα πάντα και οι αγορές θα ισορροπήσουν από μονές τους στο σημείο βελτιστοποίησης», αυτό είναι το μήνυμα που μονίμως επαναλαμβάνουν, βυθίζοντας λαούς και κοινωνίες στην δυστυχία και την ανέχεια. Με την τωρινή τους επέμβαση οι επικυρίαρχοι αυτής της χώρας επιδιώκουν να εκμοντερνίσουν τους κοτζαμπάσηδες και να τους επιβάλουν σύγχρονους κώδικες συμπεριφοράς και διοίκησης.

Υποτίθεται λοιπόν ότι μέσα στο πνεύμα αυτό του εκσυγχρονισμού και της αποδοτικότητας θα πρέπει να καταργηθούν οι ρουσφετολογικοί διορισμοί με κατάργηση των δημοσίων οργανισμών, να αποστειρωθούν δηλαδή οι οργανισμοί μπαίνοντας σε καραντίνα παύσης, λες και είναι αποθήκες με ποντίκια που τις άδειασαν για να τα εξοντώσουν, και στην συνέχεια να εφαρμοσθούν αξιοκρατικά κριτήρια πρόσληψης. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι το μέτρο αυτό ήταν αποκλειστικής έμπνευσης και πρωτοβουλίας του Σαμαρά, ιδιαίτερα αν λάβω υπ’ όψη μου αφ’ ενός ότι ο ίδιος ρέπει παθολογικά προς την ρουσφετολογία και αφ’ ετέρου ότι οι εφαρμοστές του Νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή η τρόικα και τα όργανα της διακατέχονται από δογματική ακαμψία και επιδιώκουν την επίτευξη των οικονομικών τους στόχων με κάθε θυσία. Όπως γράφω και παρακάτω, υποθέτω ότι θα πρέπει να πρόκειται για ένα νέου τύπου κτύπημα του Δόγματος του Σοκ.

Πάντως στον «συνωστισμό» που θα προκύψει, αφού οι επικυρίαρχοι επιβάλουν μείωση των εισακτέων κατά τους επαναδιορισμούς στην ΕΡΤ, αυτοί που θα περάσουν μέσα με άνεση θα είναι οι κομματικοί του δικομματισμού, που θα ξαναγίνουν φερέφωνα, ενώ θα μείνουν απ’ έξω αυτοί που δεν έχουν πολιτικές διασυνδέσεις και που υπηρετώντας την τέχνη και την μόρφωση κρατούσαν πάντα χαμηλό προφίλ.

Οι επικυρίαρχοι δυτικοί βρίσκονται πάντως σε αδιέξοδο που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ποιοι το προξένησαν, ακριβώς επειδή είναι αυτοί οι ίδιοι που το προξένησαν. Επειδή είναι αυτοί οι ίδιοι που άσκησαν επι δυο σχεδόν αιώνες τις σχέσεις τους με τον ελλαδικό χώρο αποκλειστικά και μόνο μέσω των εξώνητων κοτζαμπάσηδων και των κάθε είδους ανδρεικέλων που ήταν πρόθυμα να τους υπηρετήσουν, εκτρέφοντάς τα και αποφεύγοντας κάθε επαφή με τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις αυτής της χώρας, τις μόνες δυνάμεις που είχαν και έχουν την δυνατότητα να την μεταλλάξουν, να την εκμοντερνίσουν και να την περάσουν στο ιστορικό μέλλον.

Από την εποχή που οι Μεγάλες Δυνάμεις άκουγαν με αυταρέσκεια τους κοτζαμπάσηδες κομματάρχες να αποκαλούν τα κόμματα τους αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό, μέχρι τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ελληνικό Εμφύλιο που η Γερμανία, η Αγγλία και οι ΗΠΑ εξόντωναν την ελληνική ελίτ και εκμαύλιζαν τους έλληνες που δεν μπορούσαν να εξοντώσουν, οι επικυρίαρχοί μας εκτρέφουν τις οπισθοδρομικές δυνάμεις αυτής της χώρας καλλιεργώντας σχέσεις αποκλειστικά μ’ αυτές και αποτασσόμενες ως δαίμονα την Αριστερά. Ποιοι δημιούργησαν τους κουκουλοφόρους, δοσίλογους προδότες που με την κουκούλα στο κεφάλι έδειχναν και έστελναν στο εκτελεστικό απόσπασμα όσους Έλληνες συμμετείχαν στην Αντίσταση κατά της ναζιστικής κατοχής;;; και ποιοι ξαναχρησιμοποίησαν αυτούς τους δοσίλογους απελευθερώνοντας τους ενώ ήταν υπόδικοι για τα εγκλήματα προδοσίας που διέπραξαν, δίνοντας τους όπλα για να δολοφονούν και πάλι τους Έλληνες;;; και ποιοι αξιοποίησαν και πάλι τους γόνους των δοσίλογων;;; Μα οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και πάλιν οι Γερμανοί… Και ποιών γόνοι είναι οι φυρερίσκοι που ηγούνται της Χρυσής Αυγής;;; Είναι πολιτικά αφελής όποιος πιστεύει ότι με τέτοιους επικυρίαρχους και τέτοια ανδράποδα να τους υπηρετούν, η ελληνική πολιτεία και κοινωνία θα μπορέσει ποτέ να βελτιωθεί.

Ας έλθουμε και πάλι στην άλλη όψη του προβλήματος που σχετίζεται με αυτήν την απόφαση. Η πράξη αυτή, η κατάργηση δηλαδή των ΔΜΜΕ, από τα πρόθυμα, δουλοπρεπή και ουτιδανά ανδρείκελα που κυβερνούν αυτήν την χώρα, θα πρέπει να αποτελεί ένα πρωτοφανούς τύπου κτύπημα του Δόγματος του Σοκ που επιδιώκει την πολιτική παράλυση και την υποταγή. Για πρώτη φορά παγκοσμίως γίνεται κατάργηση των δημοσίων μαζικών μέσων ενημέρωσης μιας χώρας. Αυτό προξένησε έκπληξη και δημιούργησε φόβους ότι η χρήση του μέτρου αυτού μπορεί να επεκταθεί και αλλού, γι’ αυτό και πολλοί ηγέτες άλλων χωρών έσπευσαν να το καταγγείλουν και κανένας δεν συμπαραστάθηκε στην «κυβέρνηση» για την «γενναία» της πράξη.

Όπως ήδη ανέφερα, η πράξη αυτή αποτελεί αποποίηση και καταστροφή της αυτοεικόνας της χώρας και κατάργηση της επίσημης πληροφόρησης και ενημέρωσης που αυτή η χώρα, όπως κάθε χώρα, παρέχει, όπως οφείλει να παρέχει, συνεχώς και αδιαλείπτως προς το διεθνές και το εθνικό περιβάλλον, δηλαδή τις άλλες χώρες και τους υπηκόους τους, αλλά και τους ελλαδίτες και τους ομογενείς έλληνες της διασποράς. Το ΣτΕ με την Προσωρινή Διαταγή της 17ης.6.2013 του Προέδρου του, αυτήν ακριβώς την συνεχεία της αυτοεικόνας και της επίσημης ενημέρωσης θέλει να προστατεύσει, εφαρμόζοντας «τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 1 του ν. 1730/1987, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 19 παρ. 1 του ν. 1866/1989», λαμβάνοντας υπ’ όψη «τις διατάξεις του άρθρου 52 του ΠΔ 18/1989, όπως αντικαταστάθηκε με τις διατάξεις του άρθρου 35 του ν. 2721/1999 περί συμβολής του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα στην ενημέρωση, στη μόρφωση και στην ψυχαγωγία του ελληνικού λαού και της ομογένειας». Η περιεκτικότητα του κειμένου του νόμου αποτελεί απόσταγμα νομικής διατύπωσης. Θα μπορούσε να γραφτεί όχι μόνο ένα άρθρο αλλά μια ολόκληρη πραγματεία για την ανάπτυξη της, για τις προεκτάσεις της στην ατομική και κοινωνική ψυχολογία του πληθυσμού, στην εθνική αυτοσυνείδηση και αυτοθέσμιση της ελληνικής κοινωνίας, στην στρατηγική αντίληψη κλπ, κλπ. Όμως θα πρέπει να διακόψω εδώ. Πριν κλείσω μόνο θα αναρωτηθώ αν διάλεξα σωστά για τίτλο του άρθρου «Το Λάθος». Πρόκειται πράγματι για λάθος;;; Οψόμεθα!

http://www.koutipandoras.gr/