Ο Βαν Γκογκ Σαμαράς και ο Πικάσο Βενιζέλος

Του Κώστα Βαξεβάνη

Σύμφωνα με όσα γράφουν τα εγχώρια ΜΜΕ, Σαμαράς και Βενιζέλος βάζουν τις τελευταίες πινελιές του ανασχηματισμού. Από δω λίγο λουλακί Άδωνις, από κει λίγο μαύρο αλά Βορίδης, πράσινο παραλλαγής σε στυλ Χριστοφιλοπούλου και να μην ξεχάσουν το εκρού του νεκρού πολιτικά Χρυσοχοΐδη, που όλο αυτό τον καιρό είτε διάβαζε είτε δεν διάβαζε, πάει αδιάβαστος αν δεν προσκολληθεί στο Ευαγγελικό ΠΑΣΟΚ.

Τώρα που η πολιτική ατζέντα άλλαξε και έγινε διλήμματα ονοματολογίας, ας θυμηθούμε πώς προέκυψε όλο αυτό. Μια κυβερνητική επιλογή για την ΕΡΤ, προκάλεσε πρώτα την κοινωνική κατακραυγή και στη συνέχεια την πολιτική κρίση. Για να επιλυθεί αυτή η πολιτική κρίση επιστρατεύτηκαν όλες οι παλαιοκομματικές μέθοδοι. Εκβιασμοί, πιέσεις, υποσχέσεις για το μέλλον. Χρησιμοποιήθηκε βεβαίως και το βασικό σενάριο επίλυσης πολιτικών κρίσεων που λέει πως όταν κινδυνεύουμε από μια κρίση, της αποδίδουμε τα τερατώδη χαρακτηριστικά ενός αποτελέσματος που μπορεί να φέρει. Σε απλά και κατανοητά ελληνικά,τη φορτώνουμε με ψεύτικους δράκους, τους οποίους στη συνέχεια νικάμε παίρνοντας το ρόλο του Αϊ Γιώργη του Μουρούτη.

Θεωρητικά λοιπόν οι Πικάσο του ανασχηματισμού είναι χαρούμενοι. Θα κυβερνήσουν ως τον Οκτώβριο με μια κυβέρνηση «κόψε ράψε», ευελπιστώντας πως όταν έρθει η ώρα, θα τραβήξουν πρώτοι τη σκανδάλη που θα δώσει τέλος στη λυκοφιλία.
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο όμως, τη χαρά Σαμαρά-Βενιζέλου εξαφάνισε ένα άρθρο των Βαρουφάκη και Γκάλμπρειθ στους New York Times. Κυρίως ο τίτλος του «Μόνο ο Σύριζα μπορεί να σώσει την Ελλάδα». Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο (διαβάστε το εδώ) αλλά ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι γιατί έχει χαλάσει το μιντιακό 24ωρο του μέλιτος των νεονύμφων. Σύμφωνα με την πολιτική λογική τους, η Ελλάδα για να κυβερνηθεί, θέλει την εύνοια του ξένου παράγοντα. Δηλαδή όχι μόνο να παραδώσουν τα πάντα στους ξένους αλλά να φωτογραφηθούν με την Μέρκελ. Να υπάρχει μια φωτογραφία του Βενιζέλου να ακουμπάει το λαχανί ταγέρ της καγκελαρίου. Να πιάσει ο φακός τον Ομπάμα να κοιτάει στα μάτια το Σαμαρά. Αυτή η πολιτική κληρονομιά του δόγματος Πιουριφόι, στοιχειώνει τους κυβερνώντες την Ελλάδα.

Με αυτή τη λογική λοιπόν, το να βάζουν οι New York Times, ένα τόσο επιθετικό τίτλο, δείχνει την εύνοια του ξένου παράγοντα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μάλλον, όταν ο Ομπάμα αρνήθηκε πρόσφατα να δει τον Σαμαρά και αυτός κατέληξε για να αποσοβήσει το φιάσκο να φωτογραφίζεται με τον Αλίεφ στα βάθη της Ασίας.
Σαμαράς και Βενιζέλος, έχουν αναστατωθεί την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Η καχυποψία τους έχει πλημμυρίσει. Και προφανώς δεν είναι μόνο έρωτάς τους προς την εξουσία αλλά και η πολιτική τους αδυναμία που τους κάνει ανίκανους να σκεφθούν πως δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει ξένος δάχτυλος, αλλά κάτι που καιρό βλέπουν στο εξωτερικό. Η θηριώδης επικράτηση της Γερμανίας στον κόσμο, η επιβολή μιας Οικονομικής δικτατορίας, είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Δικαιολογημένα λοιπόν ανησυχούν όσο βάζουν τις τελευταίες πινελιές στην κυβέρνηση. Μόνο που το φαιοπράσινο αποτέλεσμα μόνο στον πόλεμο είναι παραλλαγή. Στην πολιτική φαίνεται από μακριά. Και το βλέπουν ως τους New York Times. Τόσο απλά.

http://www.koutipandoras.gr/