Γράφει η Κατερίνα Παπαχρήστου - Κωστάρη - Υποψήφια Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης στην Δημοτική Ενότητα Γέρακα με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ… ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ! 

•  Γιατί είμαστε ενεργοί πολίτες της γειτονιάς μας και του δήμου μας και θέλουμε η οικογένειά μας, οι γείτονες μας, οι συνδημότες μας να ζουν σε μια καλύτερη πόλη. 

•  Γιατί θέλουμε το δημοτικό συμβούλιο να έχει ανθρώπους έντιμους με γνώση και θέληση να βελτιώνουν την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής. 

•  Γιατί δεν αρκεί μόνο η σωστή και με αγάπη προσφορά μέσα από την επαγγελματική μας δραστηριότητα αλλά απαιτείται κοινή δράση και αλληλεγγύη για την επίλυση των κοινών προβλημάτων . 

•  Γιατί πρέπει επιτέλους εμείς, οι ενεργοί πολίτες, με συντονισμένη δράση να διώξουμε «τους επαγγελματίες τοπικούς άρχοντες» που εξυπηρετούν μόνο «τα συμφέροντά τους» . 

ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΕ ΜΑΣ

ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ 

Γαρυφαλιά (Λία) Δεδεμάρκου - Υποψήφια Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης στην Δημοτική Ενότητα Γέρακα με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Μόνιμη κάτοικος Γέρακα από το 1978.
 Διαζευγμένη μητέρα ενός γιού ηλικίας 34 ετών ο οποίος διαμένει στις Ην. Πολ.  Αμερικής.

 Σπουδές-Γνώσεις: 

 Σχολή Καλών Τεχνών Φλωρεντίας - Ιταλία.
 Γλώσσες: Ελληνικά – Αγγλικά – Ιταλικά.
 Χειρισμός Computer. 

Ιστορικό απασχόλησης:

 
Από 1980 -1984 εργάστηκε σε Βar – Restaurant στο Fiesole Φλωρεντίας.
Το 1985 -1996 εργάστηκε στο ξενοδοχείο «Αστέρα Βουλιαγμένης» στη διαχείριση και τροφοδοσία των Μίνι Μπαρ.(Καταγραφή ποτών και αναψυκτικών – παραγγελία – τιμολόγηση.)
 Το 1998 – 2010 διέμεινε στο Κονέκτικατ των Ην. Πολ. Αμερικής όπου εργάστηκε ως μάνατζερ σε μεγάλα εστιατόρια στο Stamford και Milford.(διαχείριση υλικών και προσωπικού.) 

http://pa-pallini.blogspot.gr/

Βαρουφάκης: Η ΕΕ λέει ψέματα. Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ τόσο χρεοκοπημένη, όσο σήμερα

"Η Ευρωπαϊκή Ένωση λέει ψέματα στους ανθρώπους στην Ευρώπη. Ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν τόσο χρεοκοπημένη, όσο σήμερα", υποστηρίζει ο καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, Γιάννης Βαρουφάκης, σε σημερινή συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα "Ντερ Στάνταρντ".

"Μπορεί να γίνεται λόγος για ανάρρωση μιας οικονομίας, που βρίσκεται σε ύφεση επί έξι χρόνια, μόνον όταν επενδύσεις και απασχόληση αυξάνονται και όταν δίνονται δάνεια, αλλά τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει στην Ελλάδα" λέει.

Απαντώντας στο ερώτημα, πώς μπορεί η Ελλάδα να εξέλθει από την κρίση, υποστηρίζει ότι η χώρα θα πρέπει να σταματήσει να αποπληρώνει το χρέος και να βρει δρόμους για το πώς θα σταθεροποιήσει και πάλι την Οικονομία της. θεωρεί πως, αφενός αυτό θα πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διότι "το πρόβλημα της Ελλάδας -πολύ υψηλό χρέος, ελάχιστες επενδύσεις, αφερέγγυος τραπεζικός τομέας- έχουν πολλές χώρες στην Ευρώπη και δεν έχει νόημα να γίνεται ξεχωριστή μεταχείριση του προβλήματος Ελλάδα, και αφετέρου, στην Ευρώπη υπάρχει συσσώρευση χρήματος που μετακινείται εδώ και εκεί μεταξύ τραπεζών πυροδοτώντας τις χρηματαγορές, ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για παραγωγικές επενδύσεις".

Για κάτι τέτοιο, εκτιμά πως δεν απαιτείται ούτε ένα ευρώ των φορολογουμένων, καθώς, όπως λέει, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων διαθέτει πληθώρα από ενδιαφέροντα προγράμματα -για παράδειγμα τη σύνδεση της Ελλάδας με την Αυστρία με ένα τρένο υψηλής ταχύτητας- τα οποία χρηματοδοτεί με ομόλογα που θα αγόραζαν ευχαρίστως οι επενδυτές και αυτό φαίνεται από τα χαμηλά επιτόκια που πρέπει να πληρώνει.

Ανέκδοτο η Τραπεζική Ένωση

Αναφερόμενος στην Τραπεζική Ένωση, τη χαρακτηρίζει "μοναδικό ανέκδοτο", που θα περάσει στην ιστορία της ΕΕ, καθώς, όπως λέει, τα 55 δισ ευρώ που διατίθενται για τις επανακεφαλαιοποιήσεις "δεν αρκούν ούτε για μια μεγάλη τράπεζα", ενώ, όπως προσθέτει, «δεν υπάρχει ούτε μια κοινή εγγύηση καταθέσεων και το μόνο που υπάρχει είναι ένα επιπλέον εργαλείο προπαγάνδας της ΕΕ».

Κατά την άποψή του, η ΕΚΤ θα πρέπει να βρίσκεται στο παρασκήνιο, όπως κάνει η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ και "εξάλλου, βλέποντας κανείς τη διαδικασία εκκαθάρισης μιας τράπεζας, διαπιστώνει πως τελικά η αρμοδιότητα αποφάσεων επιστρέφει στα κράτη έθνη".


 
alterthess.gr

 

Κρήτη: Μια θαλάσσια αλυσίδα ενάντια στα χημικά της Συρίας

Η «Συντονιστική Επιτροπή Χανίων κατά της εξουδετέρωσης των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο» διοργανώνει την Κυριακή του Θωμά (27/04) κινητοποίηση και εν πλω διαμαρτυρία στην Κρήτη, που θα ξεκινήσει από τη λιμάνι της Χώρας των Σφακίων. Στο πλαίσιο της δράσης θα πραγματοποιηθεί νηοπομπή η οποία θα σχηματίσει συμβολική αλυσίδα απαγόρευσης της θαλάσσιας διέλευσης ανάμεσα σε Σφακιά και Γαύδο. Σημειώνεται πως το Σάββατο συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε και στα Κύθηρα στο Καψάλι. 
Η αναχώρηση θα γίνει από το Δημαρχείο Χανίων, το πρωί της Κυριακής (10:00) με πούλμαν (εισιτήριο 5 ευρώ) και άφιξη στο παλιό λιμάνι Σφακίων στις 12:00 το μεσημέρι. Στη συγκέντρωση θα μιλήσουν εκπρόσωποι των Συντονιστικών Επιτροπών Κρήτης, αλλά και ο Ευάγγελος Πισίας, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων και συντονιστής της Διεθνούς Πρωτοβουλίας για την Ειρήνευση στη Συρία και υπεύθυνο της Ελληνικής  Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα».
 
Θα ακολουθήσει πορεία προς το Λιμάνι Σφακίων όπου οι συγκεντρωμένοι θα επιβιβαστούν στο καράβι της ΑΝΕΝΔΥΚ «Δασκαλογιάννης» που μαζί  με φουσκωτά, αλιευτικά, και άλλα σκάφη καθώς και το γνωστό σκάφος «Άγιος Νικόλαος» της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα» ( που αποτελεί ένα από τα δυο Ελληνικά ψαροκάικα που τον Αύγουστο του 2008, έσπασαν για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια το ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, μεταφέροντας ακτιβιστές), θα ανοιχτούν στα 3-5 μίλια. Την εν πλω διαμαρτυρία θα βιντεοσκοπήσει  αεροπλάνο της Αερολέσχης Χανίων.
 
Η «Συντονιστική Επιτροπή Χανίων κατά της εξουδετέρωσης των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο» τονίζει στην ανακοίνωσή της πως «θεωρώντας δεδομένη την ευαισθητοποίηση και πιστεύοντας βαθειά ότι η προσπάθεια αυτή αξίζει να γίνει γνωστή ευρέως και να υποστηριχτεί έμπρακτα, ζητάμε την ενεργό συμμετοχή τόσο της κοινωνίας της Κρήτης όσο και όλων των φορέων καθώς και όσων διαθέτουν βάρκα ή φουσκωτό, ώστε να μεταφέρουν κόσμο στη Χώρα Σφακίων και να συμμετάσχουν Δυναμικά στην εν πλώ Διαμαρτυρία».
 
«Μοναδική οριστική λύση είναι όχι μόνο η τυπική απαγόρευση χρήσης όπλων χημικού πολέμου, αλλά η εφαρμογή μέτρων αποτροπής κατασκευής χημικών και πυρηνικών οπλοστασίων από ολες τις χώρες του πλανήτη. Λεμε ΟΧΙ  σε όλους του πολέμους», τονίζει η Συντονιστική Επιτροπή.
 
Το Σιωπητήριο της Πληροφόρησης
 
Η Συντονιστική Επιτροπή Χανίων καταγγέλλει και την σιωπή για το ζήτημα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κάνοντας λόγο για «αδιαφορία, προκλητικότητα, διαπλοκή και παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες των πολιτικών και θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές». «Ο αγώνας συνεχίζεται» διαμηνύουν. Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση:
 
Μετά από αλλεπάλληλα δημοσιεύματα στον τύπο της Κρήτης που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για επικείμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στα ανοιχτά του νησιού(διεθνή ύδατα), καλείται ανοιχτή συνέλευση από το Κοινωνικό Στέκι-Στέκι μεταναστών  Χανίων στο ΤΕΕ με θέμα την πληροφόρηση και τη στάση πάνω σ’αυτό το ζήτημα.Εκπρόσωποι σωματείων ,συλλογικοτήτων, αυτοδιοικητικοί φορείς καθώς και πολλοί κάτοικοι του νομού και άτομα από τα κοινωνικά κινήματα της πόλης με την πολύτιμη βοήθεια ειδικών επιστημόνων  καταθέτουν τις απόψεις και τις ανησυχίες τουs δρομολογώντας δράσεις ενάντια στη στρατιωτικού σχεδιασμού- όπως χαρακτηρίζεται -αυτή επιχείρηση, που θέτει σε κίνδυνο όλη τη μεσόγειο και τις ζωές των λαών της.Προκύπτει έτσι ένα ανοιχτό συντονιστικό στο οποίο μετέχουν όλοι όσοι παρευρέθηκαν στην πρώτη αυτή συγκέντρωση.

Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι τεράστιοι και η οικολογική καταστροφή ασύλληπτη. Μέχρι στιγμής τα αποτελέσματα ενός τέτοιου πειράματος σύμφωνα με τους επιστήμονες ενδέχεται μακροπρόθεσμα να οδηγήσουν σε τερατογενέσεις, καρκίνους οποιασδήποτε μορφής και νέκρωση κάθε ζωντανού οργανισμού στο θαλάσσιο περιβάλλον της μεσογείου.

Θα περίμενε κανείς πως ένα τόσο σοβαρό ζήτημα αν μη τι άλλο θα ευαισθητοποιούσε το χώρο της ενημέρωσης, όμως τα πανελλαδικής εμβέλειας  ΜΜΕ σιωπούν προκλητικά. Στην υπόλοιπη Ελλάδα ο κόσμος αγνοεί τα γεγονότα,αφού φυσικά η πλήρης αδιαφάνεια, η συγκάλυψη και η εκκωφαντικά σιωπηλή ενημέρωση αποτελούν το πλαίσιο πραγμάτωσης του εγκλήματος. Δεν είναι λίγοι ωστόσο εκείνοι που αδυνατούν να αποδεχτούν το γεγονός πιστεύοντας πως πρόκειται  για ‘φήμη’ ή σενάριο επιστημονικής φαντασίας αφού οι ιθύνοντες αρνούνται να το σπουδαιολογήσουν φοβούμενοι να αποκαλύψουν το έγκλημα. Την ίδια στιγμή το δήθεν ανεξάρτητο κατεστημένο των μεγαλοδημοσιογράφων... της χώρας σφυρίζει αδιάφορα.

 Στις 9 Μαρτίου οργανώνεται το πρώτο παγκρήτιο συλλαλητήριο στο λιμάνι της Σούδας   με συμμετοχή  χιλιάδων ανθρώπων και υπό καταρρακτώδη βροχή .
Παράλληλα οι διαμαρτυρίες κάθε μορφής συνεχίζονται.Εκστρατείες ενημέρωσης σε σχολεία , αφίσες και κείμενα επιστημονικού και κοινωνικού περιεχομένου μοιράζονται στους δρόμους, μαθητές του νησιού σηκώνουν πανό εκφράζοντας την αγωνία και την αντίθεσή τους,σχετικά βίντεο δημιουργούνται από καλλιτέχνες.

Ωστόσο το συντονιστικό των Χανίων απαρτίζεται πλέον από εκπροσώπους εβδομήντα συλλογικοτήτων και σωματείων. Όμως ο κόσμος της Κρήτης παρακολουθεί την ερήμην καταδίκη του την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση αρκείται στον απλό καθησυχασμό των πολιτών με λακωνισμούς και υπεκφυγές.
Στις 23 Μαρτίου, μια δεύτερη μεγαλειώδης παγκρήτια συγκέντρωση στο κέντρο του νησιού,στο Αρκάδι Ρεθύμνου, καταφέρνει να μαζέψει σχεδόν δέκα χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας που φωνάζουν ένα βροντερό  «όχι στα χημικά του πολέμου στη Μεσόγειο».

Η είδηση δεν περνά ούτε καν στα ‘ψιλά’ των περισσοτέρων  αθηναϊκών δελτίων ειδήσεων υποβαθμίζουν για μια ακόμη φορά τις πρωτοφανείς για τα δεδομένα της Κρήτης διαδηλώσεις σε Σούδα και Αρκάδι.Ούτε λόγος φυσικά για αντικειμενική προσέγγιση της κοινωνικής πραγματικότητας. Η αλήθεια και η ενημέρωση θυσιάζονται στο βωμό της ανεντιμότητας ,της αναξιοπρέπειας και των σκοτεινών παιχνιδιών της διαπλοκής.

Στις 11 Απριλίου το επίπεδο των αντιδράσεων επισημοποιείται και θεσμικοί φορείς του νησιού όπως , αντιπεριφερειάρχες, δήμαρχοι, πρόεδροι εργατικών κέντρων, εκπρόσωποι  ιατρικών,δικηγορικών και εμπορικών συλλόγων, ενώσεις γονέων φτάνουν στο κοινοβούλιο και με επερώτηση 51 βουλευτών ζητούν υπεύθυνες απαντήσεις.Ο απόλυτος εμπαιγμός όμως είναι το μόνο που αποκομίζουν και έτσι φεύγουν  πεισμωμένοι για την Κρήτη.Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης κρίνουν πως ούτε αυτή τη φορά υπάρχει λόγος να αναφερθούν στο γεγονός συνεχίζοντας να παίζουν το αισχρό παιχνίδι τους.

Καταγγέλλουμε την αδιαφορία, την προκλητικότητα,τη διαπλοκή και το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας και θέτει σε κίνδυνο τις ίδιες τις ζωές μας. Ο αγώνας συνεχίζεται...


http://tvxs.gr/

Το Σύμπαν συνωμοτεί υπέρ των εφοπλιστών

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Μέχρι χθες πίστευα ακράδαντα ότι η φράση του Πάολο Κοέλιο «Όταν επιθυμείς σφοδρά κάτι, ολόκληρο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις» είναι η μεγαλύτερη μπούρδα που έχει βγει ποτέ από χείλη ανθρώπου. Από χθες αναθεώρησα άρδην. Δεν αναθεώρησα απλώς, κατάπια τη γλώσσα μου, διότι ανακάλυψα πως όταν επιθυμείς κάτι πολύ, το Σύμπαν συνωμοτεί όντως κι αν δεν φτάνει το Σύμπαν, συνωμοτεί μαζί του και το σύστημα ΤΑΧΙS του υπουργείου Οικονομικών.

Πριν από πέντε μήνες η εθνική μας κυβέρνησις ψήφισε διάταξη με την οποία επιβαλλόταν στους Έλληνες εφοπλιστές έκτακτη εισφορά, ως συμβολή του χειμαζόμενου κλάδου στην προσπάθεια για έξοδο της χώρας από την κρίση. Επρόκειτο για ψιλικοκό, κάπου 400 εκατ. ευρώ σε βάθος τριετίας. Ακόμη και αυτά όμως φάνηκαν πολλά στους εθνικούς ευεργέτες με τις 78 φοροαπαλλαγές, γι' αυτό πίεσαν παρασκηνιακά να μην εφαρμοστεί το μέτρο. Η θέληση των εφοπλιστών ήταν μεγάλη σαν τάνκερ, οπότε το Σύμπαν τους έκανε το χατίρι και μάλιστα εις διπλούν. Τους χάρισε τα 400 εκατομμύρια από την έκτακτη εισφορά και άλλα 100 εκατ. που χρωστάνε στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, σύνολο 500 εκατομμυριάκια παντελονάτα. Αυτό δεν είναι Σύμπαν, αυτό είναι Εθνικό Λαχείο.

«Ο λόγος για τον οποίο οι σχετικές διατάξεις δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί στην ολότητά τους είναι ότι προσέκρουσαν σε τεχνικές δυσκολίες, ιδίως σε θέματα ολοκλήρωσης των σχετικών ηλεκτρονικών εφαρμογών, οι οποίες αντιμετωπίζονται ταχύτατα», απάντησε το υπουργείο Οικονομικών σε άψογα τεχνοκρατικά καλιαρντά. Βρε το άτιμο το Σύμπαν! Για να εκπληρώσει τις σφοδρές επιθυμίες των εφοπλιστών, χώθηκε μέσα στους υπολογιστές, τα λογισμικά και τα τσιπ και μπλόκαρε τα πάντα. Πατούσε το κουμπί ο Θεοχάρης για να εκτυπωθεί η εγκύκλιος για την είσπραξη της εισφοράς, τίποτα ο εκτυπωτής, νέκρα και σιωπή. Το ξαναπατούσε το κουμπί ο Θεοχάρης, τίποτα, έριχνε μια σφαλιάρα στον εκτυπωτή ο Θεοχάρης, πάλι τίποτα, φέρανε κι έναν παπά να κάνει αγιασμό, ακλόνητος ο εκτυπωτής. Τι να κάνουμε, ενίοτε το Σύμπαν είναι ισχυρότερο ακόμα κι από τους παπάδες.

Βρε το άτιμο το Σύμπαν! Μπήκε στα κομπιούτερ που δούλευαν για την εισφορά των εφοπλιστών και δεν μπήκε στα κομπιούτερ που δούλευαν για την εισφορά τη δική μας. Όχι, δεν είναι σωστό. Το Σύμπαν μπήκε και στα δικά μας τα κομπιούτερ και την έκανε την έκτακτη εισφορά μόνιμη, να την πληρώνουμε μέχρι να ψοφήσουμε. Μπήκε το Σύμπαν και στα κομπιούτερ των κατασχέσεων, έτσι για να μας παίρνουν τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα, τα σπίτια, τα σκαμπό χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι.

Αυτά παθαίνεις, κακόμοιρε, όταν η θέλησή σου δεν είναι ισχυρή.

http://www.avgi.gr/

Οι δημοσιογράφοι βάζουν τελεία και κατεβαίνουν με τα κόμματα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η δημοσιογραφία μπορεί να σε οδηγήσει παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις έγκαιρα, λέει ένα παλιό αξίωμα του επαγγέλματος. Ο πιο ανοιχτός δρόμος είναι αυτός προς την πολιτική. Μπορεί όμως ο δημοσιογράφος, αυτός που ως χθες εμφανιζόταν πως είναι ανεξάρτητος, αντικειμενικός και ουδέτερος, να γίνει ξαφνικά κομματικό υποστύλωμα και πολύ περισσότερο υποψήφιος κόμματος;

Προσωπικά προτιμώ τον δημοσιογράφο στο δημοσιογραφικό γραφείο και πολύ περισσότερο στο πεζοδρόμιο. Αλλά η άποψη που θέλει τον δημοσιογράφο σε πολιτική ουδετερότητα, ούτε ειλικρινής είναι ούτε πραγματική. Δεν υπάρχουν ουδέτεροι δημοσιογράφοι, όπως δεν υπάρχουν άνθρωποι απαλλαγμένοι από τις επιρροές της κοινωνίας, της οικογένειας, της προσωπικής οπτικής γωνίας.

Η δημοσιογραφική «αντικειμενικότητα» δεν είναι τίποτα άλλο, από ένα μαυσωλείο το οποίο δημιουργήθηκε για να προσκυνούν οι θεοσεβούμενοι του επαγγέλματος, λίγο πριν διαπράξουν τις συνηθισμένες τους αμαρτίες. Η αντικειμενικότητα θα μπορούσε να οριστεί, ως ο βαθμός της ευπρέπειας του υποκειμενισμού μας. Δηλαδή πόσο ευπρεπείς είμαστε, στον υποκειμενισμό που εκφράζουμε.

Ο δημοσιογράφος όπως κάθε άνθρωπος, κουβαλάει τις εμπειρίες του, την ιδεολογία του, όλες τις καταβολές που τον διαμορφώνουν ως άνθρωπο. Δεν μπορεί να τα πετάξει σαν ρούχο πριν από κάθε ανταπόκριση ή άρθρο του για να φορέσει ένα φανελάκι φτιαγμένο από την αποστειρωμένη γάζα της αντικειμενικότητας.

Όπως λέει χαρακτηριστικά ένας φίλος ξένου Μέσου Ενημέρωσης του εξωτερικού, «αφού εσύ με τις λέξεις σου κεντάς το κείμενο σαν κέντημα, εσύ κανονίζεις πώς θα φαίνεται».

Ο δημοσιογράφος όμως οφείλει να είναι ειλικρινής και ανεξάρτητος. Όταν δηλαδή διατυπώνει άποψη να ξεκαθαρίζει πως αυτό είναι η άποψή του και όχι η αλήθεια του ρεπορτάζ. Οφείλει επίσης αυτό που διατυπώνει και το οποίο εκ των πραγμάτων εμπεριέχει τον τίμιο υποκειμενισμό του, να είναι ανεξάρτητο από σκοπιμότητες. Δηλαδή «διατυπώνω άποψη γιατί αυτό πιστεύω και όχι γιατί αυτό βολεύει ή εξυπηρετεί σκοπιμότητες». Και κυρίως δεν θα κρύψω την αλήθεια για να εξυπηρετήσω αυτή την άποψη.

Όσοι κατηγορούν κάποιον δημοσιογράφο ότι «δεν είναι αντικειμενικός» τις περισσότερες φορές εννοούν πως δεν εντόπισαν σε όσα είπε ή έγραψε, την δική τους άποψη. Αυτά σε συνθήκες κανονικής δημοσιογραφίας, γιατί σε συνθήκες συστημικής δημοσιογραφίας, οι πολίτες συνήθως αποδίδουν στους δημοσιογράφους δικαίως, την συνύπαρξή τους με συμφέροντα και την μετατροπή τους από τέταρτη εξουσία που πρέπει να είναι απέναντι στις άλλες και δίπλα στην κοινωνία, σε εξουσία δίπλα στις άλλες εξουσίες και την διαπλοκή τους.

Έτσι λοιπόν ο δημοσιογράφος έχει πολιτική άποψη, ιδεολογικές προτιμήσεις και προφανώς κομματική επιλογή. Αλλοίμονο αν ένας δημοσιογράφος που ζει κάθε ημέρα και περισσότερο από κάθε άλλον την πολιτική πραγματικότητα, να μην είχε άποψη γι’ αυτή. Θα ήταν ή βλάκας ή υποκριτής. Το θέμα είναι αν η προτίμησή του, ανατρέπει την ίδια την δημοσιογραφική του υπόσταση. Αν δηλαδή χρησιμοποιεί τη δημοσιογραφία του ως μέσο για όλους σκοπούς.

Σκεφθείτε έναν δημοσιογράφο στο βομβαρδισμένο Ιράκ, ο οποίος βρίσκεται μπροστά στην εικόνα κατακρεουργημένων παιδιών. Πόσο ηθικό είναι να δράσει «απολίτικα» και να μετρήσει απλώς πτώματα; Είναι πιο ηθικό να μείνει στην αποστειρωμένη μετάδοση ή να δώσει την εικόνα φρίκης που αντιμετωπίζει και ο ίδιος ως αυτόπτης μάρτυρας; Η δημοσιογραφία που θα μέτραγε απλώς πτώματα, παραβλέποντας την «υποκειμενική» διάσταση πως πρόκειται για ένα έγκλημα, θα ήταν δημοσιογραφία συγκάλυψης στο όνομα της ουδετερότητας. Ο δημοσιογράφος αρκετές φορές βρίσκεται σε τέτοια διλήμματα κανόνων τους επαγγέλματος και αναγκάζεται να σταθμίζει όσα συμβαίνουν.

Ο δημοσιογράφος ουσιαστικά είναι ο πρώτος μάρτυρας των γεγονότων και συνεπώς και ο πρώτος που διαμορφώνει άποψη. Όταν θα χρειαστεί να την πει οφείλει απλώς να είναι τίμιος με το κοινό του. Να πει δηλαδή «αυτά είναι τα γεγονότα και αυτή η άποψή μου». «Αυτά όσα συνέβησαν και αυτό το πώς τα ερμηνεύω».

Έτσι λοιπόν θεωρητικά καταλαβαίνω τους δημοσιογράφους που εκφράζουν την πολιτική τους φύση και δεν την θεωρώ κάτι κακό. Είναι πιο επικίνδυνοι οι δημοσιογράφοι οι οποίοι προσφέρουν το κύρος τους για να διαφημίσουν προϊόντα πολυεθνικών ,που προσφέρουν την ιδιότητά τους για να καλύψουν οικονομικά συμφέροντα, που κλείνουν τα μάτια για να μην δουν οι ίδιοι άρα και η κοινή γνώμη όσα συμβαίνουν, παρά αυτοί που δηλώνουν πως κατεβαίνουν υποψήφιοι με ένα κόμμα. Τα κόμματα, ακόμη και αν δεν μας αρέσει η λειτουργία τους, είναι συστατικά της Δημοκρατίας.

Σε όλα αυτά βέβαια μπορεί να θέσει κάποιος ένα ερώτημα ουσίας: είναι η ένταξη κάποιου δημοσιογράφου σε ψηφοδέλτιο κόμματος αποτέλεσμα της πολιτικής του ανησυχίας και ακόμη πιο πολύ της πολιτικής φύσης του ή απλώς ένα παιχνίδι επικοινωνίας; Δηλαδή μπαίνουν οι δημοσιογράφοι υποψήφιοι ως αναγνώριση τους κύρους, της πολιτικής τους σκέψης και της κοινωνικής τους συμπεριφοράς, ή εξαργυρώνοντας την αναγνωρισιμότητά τους προς όφελος μιας μικροκομματικής επικοινωνιακής τακτικής;

Πολύ φοβάμαι πως οι περισσότερες από τις υποψηφιότητες αυτές, δεν είναι τίποτα άλλο από υποψηφιότητες επικοινωνιακής τακτικής σε ένα ψηφοδέλτιο με μπασκετμπολίστες, ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς και κάθε λογής μπερλουσκονικά πυροτεχνήματα. Υπάρχουν ήδη στα ψηφοδέλτια δημοσιογράφοι που υπηρέτησαν με συνέπεια όχι τη δημοσιογραφία ή την πολιτική αλλά την ζούγκλα του συστήματος ως πολύχρωμοι παπαγάλοι και ενίοτε ως χαμαιλέοντες. Τώρα απλώς θέλουν να εξαργυρώσουν τις υπηρεσίες τους. Δηλαδή να εγκαταλείψουν έγκαιρα τη δημοσιογραφία που έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύουν.

http://www.koutipandoras.gr/

Έμμεση ομολογία Σαμαρά πως βρισκόμαστε ακόμα υπό κατοχή (βίντεο σοκ)

Ο Αντώνης Σαμαράς εξακολουθεί να υποστηρίζει πως η Ελλάδα έχει ανακτήσει την ανεξαρτησία της. Τον διαψεύδουν, όμως, ακόμα και οι γερμανοί φίλοι του. Ο γερμανός πρόεδρος των Ευρωπαϊκών Επιμελητηρίων, Ρίχαρντ Βέμπερ αποκάλυψε χθες Παρασκευή, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στην Αθήνα, πως ο πρωθυπουργός τον παρακάλεσε να διαμεσολαβήσει στην Ανγκελα Μέρκελ ώστε η καγκελάριος της Γερμανίας να επιτρέψει να αλλάξει η νομοθεσία για τις συνδρομές στα Επιμελητήρια, η οποία καταργείται από την 1η Ιανουαρίου 2015.

Ο κ. Βέμπερ, μάλιστα, ανάφερε πως ο κ. Σαμαράς του διαμήνυσε πως τα χέρια του είναι δεμένα. Ο πρόεδρος των Ευρωπαϊκών Επιμελητηρίων τόνισε πως ο ίδιος δεν επιτρέπει ο πρωθυπουργός μιας χώρας να παρακαλεί έναν ξένο αξιωματούχο να μεσολαβεί στον ηγέτη ενός άλλου κράτους.

Η ανωτέρω ομολογία της «κατοχής» της Ελλάδας από ξένες δυνάμεις είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά του Δ.Σ. της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας, ακούστηκε από σχεδόν όλους τους παριστάμενους και φυσικά είναι αποτυπωμένη στην κάμερα που υπήρχε στον χώρο.

Δείτε το βίντεο (κυρίως από το 4:41 και μετά):

http://www.koutipandoras.gr/

Τσίπρας: Το νέο μνημόνιο είναι το κρυφό προεκλογικό πρόγραμμα Σαμαρά

«Το νέο μνημόνιο αποκαλύφθηκε στον Τύπο και ο κ. Στουρνάρας παραδέχθηκε ότι υπάρχει. Το νέο μνημόνιο είναι το κρυφό προεκλογικό πρόγραμμα Σαμαρά», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Αλέξης Τσίπρας σε δηλώσεις του στη Real News.

Ειδικότερα όπως τονίζει, αναφερόμενος στην απάντηση του Γιάννη Στουρνάρα στο αίτημα να κατατεθεί στη Βουλή η τελευταία συμφωνία με την τρόικα, «λάβαμε την επίσημη απάντηση του υπουργού Οικονομικών, στην οποία επί της ουσίας παραδέχεται ότι υπάρχει νέο μνημόνιο».«Αυτή η παραδοχή κάνει κομμάτια τους ισχυρισμούς του κ. Σαμαρά ότι το μνημόνιο τελείωσε και δεν θα υπάρξει νέο».

Ο Αλέξης Τσίπρας επισημαίνει επίσης πως στην απάντησή του ο Γιάννης Στουρνάρας προσβάλλει το κοινοβούλιο καθώς προδιαγράφει ότι «το νέο μνημόνιο δεν θα συζητηθεί στη βουλή, αλλά θα αναρτηθεί αφού συμφωνηθεί στην ιστοσελίδα του υπουργείου Οικονομικών». «Πρόκειται για μια απροκάλυπτη κοροϊδία απέναντι στο λαό. Θέλουν το λαό να πάει στην κάλπη, χωρίς να γνωρίζει» αναφέρει.

Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το νέο μνημόνιο, «που επιμελώς προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση», περιλαμβάνει:

• Απελευθέρωση απολύσεων.
• Γενίκευση της ενοικίασης εργαζομένων, ακόμα και στο δημόσιο.
• Κατάργηση τριετιών, που σημαίνει ότι όλοι οι μισθοί θα πάνε στο επίπεδο του βασικού.
• Κατάργηση οικογενειακών δικαιωμάτων.
• Νέα μείωση συντάξεων, ακόμα και των αναπηρικών

«Και επειδή γνωρίζουν ότι αυτά τα μέτρα θα είναι βάρβαρα, σπεύδουν να ολοκληρώσουν και την μετάλλαξη της ΝΔ σε μια παράταξη, που ολοένα και περισσότερο θα θυμίζει τη Πολιτική Άνοιξη, με μια ατζέντα ακραία, ώστε  να είναι ευκολότερη η υλοποίηση του σχεδίου που ονειρεύονται αρκετοί στο περιβάλλον του κ. Σαμαρά για συνεργασία με τη "σοβαρή Χρυσή Αυγή"», τονίζει και πρόσθέτει:

«Μόνο που η επίκληση του πατριωτισμού, καθόλου δεν συνάδει με τη στάση της   οπισθοχώρησης και της παντελούς απόσυρσης από το μείζον εθνικό θέμα της διεκδίκησης του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων, όσο και το θέμα της διαγραφής του χρέους. Αποδείχθηκε ότι το κατοχικό δάνειο ουδέποτε ετέθη από την κυβέρνηση στην κ. Μέρκελ. Το διέψευσε η ίδια η καγκελαρία. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι ούτε το θέμα του χρέους πρόκειται να θέσουν γιατί γυρνούν αριστερά και δεξιά και λένε ότι το χρέος είναι βιώσιμο».


Αναφερόμενος στην υποψηφιότητά του για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρει ότι έχει στόχο να φέρει το θέμα της λιτότητας, του χρέους  στο κέντρο της συζήτησης για την Ελλάδα. Η δε υποψηφιότητα του Μανώλη Γλέζου για την Ευρωβουλή, έχει στόχο να φέρει το θέμα του κατοχικού δανείου και των επανορθώσεων στο κέντρο της συζήτησης στην Ευρώπη.

«Στόχος μας, να αυξήσουμε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, ακόμα και πριν κερδίσουμε τις εθνικές εκλογές. Η απάντηση του λαού μας θα στεναχωρήσει την κ. Μέρκελ και τους μερκελιστές, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Γιατί η Ελλάδα δεν έζησε "success story", αλλά μια τραγωδία», τονίζει ο Αλ. Τσίπρας και προσθέτει:

«Και έρχεται η ώρα που θα απαλλαγούμε από τους υπευθύνους της τραγωδίας. Για να γιατρέψουμε τις πληγές μας και να πάμε όλοι μαζί σε ένα καλύτερο αύριο. Με αισιοδοξία και πίστη στις δυνάμεις του λαού μας, με αξιοπρέπεια, όπως αρμόζει στην ιστορία αυτού του τόπου».

http://tvxs.gr/

Λουκάς Παρασκευάς - Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης στην Δημοτική Ενότητα Ανθούσας με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Ονομάζομαι Λουκάς ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ.

Γεννήθηκα στον Αγιο Λουκά Αλιβερίου το 1955. Ο πατέρας μου ήταν εργάτης στα λιγνιτωρυχεία της περιοχής. Μετά το λύκειο ήρθα στην Αθήνα. Εντάχθηκα στο αριστερό νεολαιίστικο κίνημα. Κάνοντας διάφορες δουλειές για να επιβιώσω, βρέθηκα σε τυπογραφείο και για πάνω από 30 χρόνια ήμουν τυπογράφος, ενταγμένος στο σωματείο μου.

Το 2011, μετά από 22 χρόνια δουλειάς σε μεγάλο τυπογραφείο , απολύθηκα για να αυξηθούν παραπάνω τα κέρδη της ήδη ανθηρής εταιρείας. Ετσι είμαι άνεργος τα τελευταία 2,5 χρόνια, και βέβαια όχι αρκετά «γέρος» για να συνταξιοδοτηθώ.

Βιώνοντας λοιπόν αυτή την κρίση και μέσα από την προσωπική μου εμπειρία θεωρώ πως πρέπει να παλέψουμε όλοι για μια άλλη ζωή όπου το κέντρο θα είναι ο άνθρωπος και οι πραγματικές αξίες, όχι το κέρδος.

Ο δήμος μας δεν είναι παρά μια μικρογραφία της κοινωνίας. Η συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΔΗΜΟ με τον Αποστόλη Βολιώτη δείχνει την διάθεσή μου να συμμετάσχω σε μια τέτοια αλλαγή, για ένα Δήμο Παλλήνης Δημοκρατικό, Συμμετοχικό, Αλληλέγγυο μακριά από προσωποκρατία και ρουσφέτια, έργα βιτρίνας και ρεμούλας, υποσχέσεις και ψέματα.

Για ένα Δήμο που θα τιμά και θα σέβεται τους δημότες του, και θα φροντίζει ΕΞΙΣΟΥ τις τρεις περιοχές που τον απαρτίζουν, μακριά από τοπικισμούς και με μοναδικό κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες της κάθε περιοχής.



http://pa-pallini.blogspot.gr/

Ο “εμποράκος” των ψεύτικων ελπίδων και το ποτάμι που μας γυρίζει πίσω

Της Κατερίνας Μαμώλη

Στα πλαίσια του πρώτου καθαρά μιντιακού πολιτικού μορφώματος για τα ελληνικά δεδομένα, ονόματι “Ποτάμι”, η ηγετική του ομάδα αρχίζει να κάνει τις πρώτες εμφανίσεις της και τα στελέχη του μηχανισμού του να παίρνουν τη “θέση μάχης” που αναλογεί στον καθένα, ενόψει Ευρωεκλογών. Αρχικά, ο Σταύρος Θεοδωράκης και η βολεμένη ομάδα των κονδυλοφόρων του που υποστήριξαν με «δημοσιογραφικό πάθος» από το site protagon.gr, επί τέσσερα χρόνια την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ και τα μνημόνια -που συγκροτούν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής- και πλέον συναποτελούν το «Ποτάμι», προωθήθηκαν σε επικοινωνιακό επίπεδο, από όλα τα συστημικά ΜΜΕ που στηρίζουν το «μνημονιακό μπλοκ» των πολιτικών δυνάμεων. Το αρνητικό όμως, κλίμα που εισέπραξαν από τον προοδευτικό κόσμο, ως προϊόν του συστήματος, τους οδήγησε σε αναπροσαρμογή της επικοινωνιακής στρατηγικής τους.

Πλέον, ως βασικό επικοινωνιακό όχημα δεν θα χρησιμοποιήσει το πλήρως απαξιωμένο στην ελληνική κοινωνία και με ασήμαντη πλέον πολιτική επιρροή στους προοδευτικούς πολίτες, συγκρότημα ΔΟΛ – αν και αποτελεί κατεξοχήν πολιτικό προϊόν για την εξυπηρέτηση των πολιτικό-οικονομικών επιδιώξεων που το αντίστοιχο σύμπλεγμα διαπλοκής προωθεί – και τα παραδοσιακά του επικοινωνιακά εργαλεία, MEGA, ΒΗΜΑ, ΤΑ ΝΕΑ κλπ. Αλλά αντιθέτως, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα free press έντυπα με επικοινωνιακή «ναυαρχίδα» την Athens Voice, που προωθούν την ίδια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική ατζέντα αλλά με σαφώς καλύτερο επικοινωνιακό περιτύλιγμα και με μεγάλη διείσδυση στην ελληνική νεολαία, ευρύτερα τμήματα της οποίας είναι πολιτικά απαίδευτα, στα πλαίσια του ρεύματος αποπολιτικοποίησης, ατομικισμού και μη ενασχόλησης με τα κοινά που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες.

Η δουλειά των εν λόγω εντύπων είναι ομολογουμένως, τόσο σε επίπεδο ιδεολογικό-πολιτικής κατ’ ουσία, ζύμωσης αλλά με την ταμπέλα του «απολιτικού», της δήθεν «κοινής λογικής» και του «αυτονοήτου», που υπερβαίνει τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και το πολιτικό λόγο που αρθρώνουν, όσο και σε επίπεδο προώθησης «προτύπων ζωής», με βασικό στόχο την επικράτηση στο ηγεμονικό πεδίο -με γκραμσιανούς όρους – εξαιρετικά προσεκτική, σοβαρή και συνεπής στο χρόνο, εδώ και μια δεκαετία. Ενδεικτικό είναι ότι η πρώτη «χαλαρή» συνέντευξη-παρουσίαση του υπευθύνου της πολιτικής καμπάνιας του «Ποταμιού», κύριου Γιατρωμανωλάκη, υπότροφου του ιδρύματος Σωκράτη Κόκκαλη, γίνεται στην Lifo στη στήλη «Η φωνή του Λαού» (!). Αντίστοιχα οργανωμένη ιδεολογικό-πολιτική δουλειά την τελευταία δεκαετία σε καθαρά κομματικό επίπεδο, μόνο η Χρυσή Αυγή διαθέτει που υπήρξε «πρωτοπόρος» και στη χρήση του διαδικτύου, ως εργαλείου προπαγάνδας και διάχυσης του πολιτικού της μηνύματος στους νέους και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους, που ως κοινωνικό-πολιτικό φαινόμενο, διατηρεί τη δυναμική του και ο σκληρός πυρήνας της εξακολουθεί να τη στηρίζει, παρά τα όσα έχουν πλέον αποδεδειγμένα αποκαλυφθεί στην ελληνική κοινωνία την τελευταία περίοδο για τη δράση των στελεχών της.

Καθόλου τυχαία λοιπόν, αλλά με σαφή πολιτική και επικοινωνιακή στόχευση, επιλέχθηκε η πολιτική ονομασία «Ποτάμι», αλλά και το αρχικό πολιτικό τους σλόγκαν «Πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» που έδωσε πλέον τη θέση του, αν και χρησιμοποιείται από στελέχη του, στο πιο εύστοχο επικοινωνιακά, «Πολιτική για όλους». Το «Ποτάμι» πολιτικά δεν εκφράζει τίποτε αλλά σε συμβολικό επίπεδο λειτουργεί ως έννοια που υποδηλώνει μια επιθετική δυναμική, με θετικό όμως πρόσημο. Το «Ποτάμι» εκφράζει συμβολικά τη «μούντζα» των αγανακτισμένων της ακροδεξιάς, αντιπολιτικής και εντέλει αντιδημοκρατικής «πάνω πλατείας» στη Βουλή, αντεστραμμένη. Συγκεκριμένα έχει μία μόνο ποιοτική διαφορά, καθοριστικής όμως, σημασίας: Η «μούντζα» είναι συμβολικά το ίδιο δυνατή και το ίδιο επιθετική, έχει όμως αρνητικό πρόσημο και υποδηλώνει ετεροπροσδιορισμό, καθώς αυτός που μουντζώνει τη Βουλή και τους εκπροσώπους της, ετεροπροσδιορίζεται. Δεν υποδηλώνει θέση αλλά αντίθεση, ως προς αυτόν που απευθύνεται η «μούντζα». Ο ετεροπροσδιορισμός, ως προς κάποιον «άλλο» και ο αρνητικός λόγος ποτέ δεν κατορθώνει στην πολιτική να δημιουργήσει δυναμική στην κοινωνία με διάρκεια.
Αντιθέτως, το «Ποτάμι» συμβολικά έρχεται να εκφράσει και να προκαλέσει τα ίδια συναισθήματα και συνειρμούς αλλά με θετικό πρόσημο και με αυτοπροσδιορισμό. Υποσυνείδητα, το μήνυμα έγκειται στο ότι έρχεται να συμπαρασύρει πολιτικά μέσα από μια τυφλή γενίκευση, αυτό – δηλαδή το παρόν πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του χωρίς καμία απολύτως πολιτική διάκριση – που μέχρι πρότινος οι πολίτες απλώς «μούντζωναν». «Εγώ μπορώ να πάω στον κόσμο. Οι πολιτικοί μπορούν;», αναφέρει χαρακτηριστικά ο «απλός πολίτης» Στ. Θεοδωράκης, αποκρύπτοντας εσκεμμένα ότι είναι συγκεκριμένοι οι πολιτικοί που εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που άσκησαν, «δεν μπορούν» και όχι όλοι συλλήβδην.

Έρχεται να καβαλήσει το «Κύμα» – η έτερη ονομασία που τελικά απορρίφθηκε, όπως έγινε γνωστό, καθόλου τυχαία επίσης – της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στους πολιτικούς και φυσικά να το κατευθύνει αναλόγως, για την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων του οικονομικού, μιντιακού και πολιτικού συμπλέγματος διαπλοκής που το δημιούργησε. Επίσης, καθόλου τυχαία δεν είναι η μη ξεκάθαρη τοποθέτηση σε επίπεδο ρητορικής, στον άξονα Αριστερά-Δεξιά: «Το Ποτάμι δεν είναι ούτε αριστερό ούτε δεξιό», ισχυρίστηκε ο επικεφαλής της κίνησης στην πρώτη συνέντευξη Τύπου. «Το Ποτάμι δεν έχει ιδεολογία και αυτό είναι πολύ θετικό καθώς οι ιδεολογίες εμποδίζουν την σωστή πολιτική», δηλώνε ο συνιδρυτής του αν και πλέον αποχωρήσας, συγγραφέας Ν. Δήμου, γνωστός για τις περίτεχνα αντιδραστικές και νεοφιλελεύθερες απόψεις του. Ένας προσεκτικός πολιτικά, πολίτης αντιλαμβάνεται ήδη σαφώς το κλείσιμο του ματιού προς τα δεξιά: «Το μνημόνιο τελειώνει το Μάιο», «να χρησιμοποιήσω κάτι παλιό και αριστερό», η αναφορά του Στ. Θεοδωράκη σε ενδεχόμενη συνεργασία με τη Ν.Δ., η επιχείρηση αποπολιτικοποίησης του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, κ.λπ.

Διόλου τυχαίο επίσης, δεν είναι και το γεγονός ότι οι πολιτικές θέσεις κατά κύριο λόγο, δημοσιεύονται μέσω βίντεο, αποσπασμάτων από συνεντεύξεις του επικεφαλής και του προφορικού λόγου και όχι του γραπτού που απαιτεί πολύ πιο συγκροτημένο και σαφή πολιτικά λόγο και φανερώνει πολύ πιο έντονα τις πολιτικές επιδιώξεις του γράφοντος. Και το μέσο είναι μήνυμα, όπως πρεσβεύει το αμερικάνικο πολιτικό μάρκετινγκ: the medium is the message. Το πολιτικό μήνυμα είναι γρήγορο, εύπεπτο, δεν προϋποθέτει την προσοχή, τη συγκέντρωση, την πολιτική παιδεία και ανάλυση του πολίτη-δέκτη. Αλλά αντιθέτως, διαμέσου της κυριαρχίας της εικόνας και του λόγου-σύνθημα -οι πολιτικές θέσεις ανακοινώνονται με τη μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων με τηλεγραφικό τρόπο καθώς και σε βίντεο-, επιδιώκει εντέχνως τον αποπροσανατολισμό τους. Ένα πολιτικό μήνυμα fast food που όμως, ανταποκρίνεται σαφώς στο μοτίβο λήψης πολιτικών αποφάσεων, που είναι σήμερα κυρίαρχο στις μερίδες της κοινωνίας που το «Ποτάμι» διεκδικεί ως ψηφοφόρους. Όχι «καφενειακή πολιτική» πλέον, αλλά σύγχρονη, «Internet-café πολιτική».

Με εργαλεία αυτή την φαινομενικά ιδεολογική ασάφεια και την πολιτική σύγχυση προκειμένου να αποκρύψουν την επί της ουσίας νεοφιλελεύθερη, με μια επίφαση προοδευτικότητας ατζέντα τους, τα στελέχη του πατούν σαφώς πάνω τόσο στο πραγματικό αίτημα που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία για άνοιγμα της «πολιτικής αγοράς» όσο και στο ισχυρότατο αντιπολιτικό και αντικομματικό «ποτάμι» που είναι διάχυτο σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Το αντιπολιτικό αυτό ρεύμα, αν και δεν προέκυψε εν πολιτικώ κενώ, τέσσερα χρόνια πριν αλλά οι «πηγές» του μας πάνε πίσω στη δεκαετία του ’90 με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, γιγαντώθηκε όμως σαφώς, όταν οι ίδιες οι πολιτικές ηγεσίες των μέχρι το 2010, ηγεμονικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αλλά και οι πολιτικές ηγεσίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οδήγησαν στην τελειωτική ήττα και συντριβή από τις αγορές, την ίδια την Πολιτική. Η απαξίωση της Πολιτικής, και δη της Προοδευτικής Πολιτικής, δεν προήλθε καταρχήν, από την κοινωνία, τόσο της ελληνικής όσο και της ευρωπαϊκής, μιας και το αντιπολιτικό φαινόμενο δε συνιστά ελληνική πολιτική ιδιαιτερότητα. Αυτό ήταν το σύμπτωμα της απαξίωσης της Πολιτικής δια της πλήρους παράδοσης τους στις επιταγές της αγοράς, από αυτούς που υποτίθεται ότι αποτελούσαν τους βασικούς εκπροσώπους της.

Στα πλαίσια αυτά, μετά και την πρώτη πολιτικά πλήρως αποτυχημένη αλλά επικοινωνιακά πλήρως επιτυχημένη καθώς, όπως συνηθίζουν να λένε και οι αγγλοσάξονες, μετρ της πολιτικής επικοινωνίας, «bad publicity is actually publicity» (η αρνητική δημοσιότητα είναι εντέλει δημοσιότητα), παρουσίαση από το Σταύρο Θεοδωράκη, αρχίζει να ξεδιπλώνεται η επικοινωνιακή στρατηγική τους, της οποίας βασικό της χαρακτηριστικό είναι η αίσθηση του δήθεν αυθόρμητου και πηγαίου, του δήθεν εναλλακτικού και του δήθεν εκπορευόμενου από τους απλούς πολίτες, που δημιουργεί. Καθόλου τυχαία δεν ήταν ούτε η ανακοίνωση που έγινε και δημοσιεύτηκε μέσω video από κινητό τηλέφωνο, η παρουσίαση στο Hub, ένα στέκι του trendy και hipster κόσμου της ελληνικής νεολαίας, με τον επικεφαλή Στ. Θεοδωράκη όρθιο σε διαρκή κίνηση και όχι στατικό, casual ντυμένο, να απαντάει σε «αυθόρμητες» ερωτήσεις αλλά και χρήση μεθόδων όπως το «γίνε εθελοντής» και το crowd funding, η υποτιθέμενη δηλαδή ενίσχυση του κόμματος από χρήματα που προσφέρουν οι πολίτες, προκειμένου να δημιουργεί την αίσθηση της ενεργούς συμμετοχής των πολιτών, ενώ παράλληλα η χρηματοδότηση που θα προέρχεται από μη δημόσια ελέγξιμες «πηγές του Ποταμιού», θα ρέει άφθονη.

Είναι ενδεικτικό ότι το «Ποτάμι» από την πρώτη μέρα δημοσιοποίησης της κίνησης, διαθέτει site, πλήρη μιντιακή προώθηση, επιχορηγούμενες; οικονομικά, ομάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με διαρκή ροή, μηχανισμό ανθρώπων που επομένως ασχολείται συνεχώς, γραφεία και πούλμαν για την προεκλογική περιοδεία τους που ήδη πραγματοποιείται. Ταυτόχρονα το site του Στ. Θεοδωράκη protagon.gr, ήταν και είναι γεμάτο από διαφημίσεις Τραπεζών, του ΟΠΑΠ αλλά και οργανισμούς του Δημοσίου. Ο Στ. Θεοδωράκης παραμένει μέτοχος του εν λόγω site, επομένως, έχει εισοδήματα από τις τράπεζες και όλους τους ιδιωτικούς ως επί το πλείστον οργανισμούς, που θα έπρεπε να έχει απέναντι στην πολιτική του, μιας και παρουσιάζει το «Ποτάμι» ως κόμμα της Κεντροαριστεράς.Στην πραγματικότητα, όπως γίνεται αντιληπτό, τίποτε δεν είναι αυθόρμητο. Όλα είναι σύμφωνα με μια επιμελώς μελετημένη και σύγχρονη επικοινωνιακή στρατηγική. Το «Ποτάμι» είναι κατ’ ουσία ένα πολύ καλά μελετημένο, πολιτικά και επικοινωνιακά project και όχι κόμμα, που αντλεί στοιχεία από την επικοινωνιακή στρατηγική των Μπλερ και Ομπάμα αλλά και μεγάλων αμερικάνικων εταιρειών τεχνολογίας και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί αλλά να αντιμετωπιστεί επαρκώς και εν τη γενέσει του, όχι μόνο πολιτικά αλλά και με όρους επικοινωνίας. Η επικοινωνία ήταν πάντοτε, κατεξοχήν και επί της ουσίας άσκηση πολιτικής καθώς διαμορφώνει απόψεις και «πραγματικότητες», δημιουργεί κλίμα. Πόσω μάλλον σε μια εποχή όπως η σημερινή όπου τα κόμματα ως φορείς έκφρασης συλλογικών κοινωνικών συμφερόντων και ως ιμάντες διαμεσολάβησης μεταξύ των πολιτικών ελίτ και της κοινωνίας των πολιτών, βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους ανυποληψίας και παρακμής.

Το «Ποτάμι» αποτελεί σχεδιασμένη παρέμβαση επιχειρηματιών, καναλαρχών, δημοσιογράφων και ομάδας πολιτικών παραγόντων, ως εναλλακτική λύση στην αποτυχία του εγχειρήματος Κ. Σημίτη- Β. Βενιζέλου, με την κίνηση των 58. Το «έριξαν» στην κεντρική πολιτική σκηνή και στο δημόσιο βίο, προκειμένου να επιχειρήσει να εδραιώσει με το περιτύλιγμα μιας δήθεν λαϊκής, νεολαιίστικης επικοινωνίας, τη βασική τους επιδίωξη που αφορά τη δικαίωση του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου», ως μόνη επιλογή για την ελληνική κοινωνία, παρά την οικονομική καταστροφή και την κοινωνική ερήμωση που προκάλεσε και προκαλεί στη χώρα. Το «Ποτάμι» και τα στελέχη του είναι στην πραγματικότητα οι «λάιτ» απολογητές της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας που βίωσε και βιώνει η ελληνική κοινωνία και ο Στ. Θεοδωράκης ο σύγχρονος εμποράκος της νέας πολιτικής απάτης και των ψεύτικων ελπίδων. Το «Ποτάμι», το φέρνουν προκειμένου να τα αλλάξει όλα σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας, για να μην αλλάξει εντέλει τίποτα σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής. Έρχεται να αλλάξει το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό αλλά όχι το σύστημα διαπλοκής που το συντηρεί και του οποίου αποτελεί «παιδί». Διαμέσου αυτού, το σύστημα της διαπλοκής αποκτά επίσημο κομματικό βραχίονα και αναβαθμίζει το ρόλο του ως κυρίαρχος πολιτικός παίχτης.

Βασική επιδίωξη των δημιουργών του είναι να ανακόψει τη δυναμική του πραγματικού ποταμιού που έχει αναπτυχθεί στην ελληνική κοινωνία στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων. Απέναντι σε μια πολιτική, που έχει οδηγήσει σε ύφεση και σε εκατομμύρια ανέργους, διαλύοντας οικονομικές και κοινωνικές δομές, εν ονόματι της αντιμετώπισης του
δημόσιου χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και έχει οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο μονόπλευρης λιτότητας, ύφεσης και ανεργίας, με αποτέλεσμα το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Στόχος είναι στην παρούσα φάση και ενόψει των ευρωεκλογών και των εκλογών στην Τ.Α., μια νέα υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου. Αυτή τη φορά, όμως η στρατηγική δεν αφορά τόσο ένα εμπόριο φόβου και εκβιασμών που εξάντλησε πλέον τα περιθώρια επηρεασμού της ψήφου της πλειοψηφίας των πολιτών αλλά ένα εμπόριο ψεύτικων ελπίδων ως υποκατάστατο του φόβου, τόσο από τους παραδοσιακούς πολιτικούς εκπροσώπους του ευρύτερου «μνημονιακού μπλοκ» όσο και από πολιτικούς-αχυρανθρώπους, νέας κοπής. Επιδίωξη τους είναι να αποσοβηθεί η καταγραφή της ξεκάθαρης ήττας και εκλογικής συντριβής αυτής της πολιτικής, να εδραιωθεί η θεωρία του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου» που έβλαψε τη χώρα και την κοινωνία και ωφέλησε τους «ημέτερους» τους. Να μην απονομιμοποιηθεί μέσω ενός ξεκάθαρου εκλογικού αποτελέσματος αυτή η πολιτική και να μας παρουσιαστεί σε μια πιο light, διανοουμενίστικη και «τελευταίας τεχνολογίας» πολιτική «συσκευασία».

Οδηγούμαστε πλέον, σε νέα φάση και σε ένα υπό διαμόρφωση πολιτικό σύστημα, που αν σταθεροποιηθεί, θα είναι σαφώς πιο αποφασιστικά ελεγχόμενο από το ισχύον σύστημα διαπλοκής. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων δεν συνιστά απλώς κρίση πλέον, αλλά τη ζώσα πραγματικότητα. Η «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» που επιβλήθηκε από τις πολιτικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., συνιστά μια εν δυνάμει και υπό διαμόρφωση κανονικότητα που επιδιώκουν να ριζώσει και να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε μια νέα πολιτειακή και οικονομική συγκυρία όπου θα συνεχίζεται η στρατηγική της λιτότητας, ενώ παράλληλα θα προβαίνουν σε κατ’ επίφαση «προοδευτικές» διορθωτικές πολιτικές, απόλυτα όμως ενσωματωμένες στα συμφέροντα τους, αποκαλώντας τεχνηέντως όλο αυτό, «μετά-μνημονιακή εποχή».
Οι προοδευτικοί πολίτες στο σύνολο τους και η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που έχει πληγεί από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων, έχουμε υποχρέωση να μη μείνουμε απαθείς απέναντι στα σχέδια του ευρύτερου «μνημονιακού μπλοκ» δυνάμεων αλλά από κοινού να συμβάλλουμε στην ήττα αυτής της πολιτικής και στη δημοκρατική και προοδευτική λύση που θα απαντά χωρίς να συσκοτίζει, στα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Η προοδευτική έξοδος από την κρίση, δε θα προκύψει ως ώριμο φρούτο. Μόνη λύση η δημοκρατική συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Μόνη λύση για τους πολίτες της Ε.Ε. να κρατήσουμε προοδευτικά ψηφοδέλτια στις επερχόμενες Ευρωεκλογές, να οδηγήσουμε σε πολιτική ήττα την νεοφιλελεύθερη πολιτική με τη ψήφο μας και στην αντιπολίτευση τις πολιτικές δυνάμεις που την ψήφισαν, την στήριξαν, την εφάρμοσαν και συνεχίζουν να το κάνουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, σε κάθε κάλπη.

http://www.koutipandoras.gr/

Δεν υπάρχουν άνεργοι σου λέω

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη
Όλοι θέλουν να αποσπάσουν τα κουκιά των ανέργων και των οικογενειών τους. Σε έρευνα ωστόσο στα βιογραφικά των υποψηφίων των περισσότερων συνδυασμών, ελάχιστους άνεργους εντοπίσαμε. Λες και είναι οι ψωριάρηδες της παρέας.

Λυπάμαι αλλά θα γίνω κακός πάλι σήμερα, θα στενοχωρήσω κόσμο και δεν το θέλω, αλλά είναι ανάγκη να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους.

Κοιτάζω τα ψηφοδέλτια όπως βγαίνουν σιγά σιγά στη δημοσιότητα. Ψηφοδέλτια για τις Ευρωεκλογές, ψηφοδέλτια για τις περιφερειακές, ψηφοδέλτια για τις δημοτικές εκλογές. Ονόματα, βιογραφικά υποψηφίων, κείμενα υποστήριξης. Η μισή Ελλάδα φοράει τα καλά της, άλλος με γραβάτα και άλλος με ανοιχτό πουκαμισάκι, για να την ψηφίσει η άλλη μισή. Καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόροι, γιατροί, εφοριακοί, επιχειρηματίες, σύμβουλοι επιχειρήσεων, ψηφίστε μας να σας σώσουμε, θέλουμε να προσφέρουμε, εδώ ο καλός ο υποψήφιος, δοξάστε με. Η συνωμοσία των επιτυχημένων.

Κοιτάζω τα ψηφοδέλτια και τα βιογραφικά και διακρίνω για πολλοστή φορά απουσίες που βγάζουν μάτι! Όλοι, εκτός από τους ψωριάρηδες. Έλα τώρα που δεν ξέρεις ποιοι είναι οι ψωριάρηδες. Όλοι μιλάνε γι’ αυτούς, όλοι γι’ αυτούς υποτίθεται ότι αγωνίζονται αλλά οι περισσότεροι από απόσταση, λες και πρόκειται μονάχα για στατιστικό μέγεθος και όχι για ενεργούς πολίτες - για τους άνεργους λέω ντε.

Και ποιος δεν τις θέλει τις ψήφους των ανέργων; Ενάμιση εκατομμύρια ψυχές, βάλε και τις οικογένειές τους και καθάρισες. Τους θέλουν λοιπόν για ψηφοφόρους τα κόμματα και οι υποψήφιοι τοπικοί άρχοντες, αλλά πολλοί απ’ αυτούς δεν καταδέχονται να τους βάλουν στα ψηφοδέλτιά τους – αλίμονο! Σιχαίνονται μήπως;

Συγχωρήστε μου το ύφος, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μεγάλη υποκρισία. Και καλά τα μνημονιακά κόμματα, που με τις πολιτικές τους παράγουν σωρηδόν ανέργους και μετά νοιάζονται δήθεν για προγράμματα υποστήριξης, για την εξαγγελία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας ή για το προεκλογικό ξεροκόμματο των 500 ευρώ, αν τους το δώσουν κι αυτό, γιατί βλέπεις οι άνεργοι δεν είναι ένστολοι, τουλάχιστον όχι ακόμα – ευτυχώς!

Αλλά πολλά από τα κόμματα και τους συνδυασμούς της Αριστεράς, που ομνύουν υπέρ των κοινωνικά αδύναμων, που καταγγέλλουν την ύφεση, τη λιτότητα και τις απολύσεις, διστάζουν να πλησιάσουν τους άνεργους, να τους αγκαλιάσουν, ν’ ανοίξουν τις πόρτες τους και τα ψηφοδέλτιά τους στης γης τους κολασμένους, να κάνουν το θέμα τους πρώτη προτεραιότητα και να τους συσπειρώσουν γύρω από ένα διεκδικητικό πρόγραμμα που θα τους δώσει υπόσταση και προοπτική.

Θα μπορούσα να επικαλεστώ δεκάδες λόγους για τους οποίους οι άνεργοι, εκτός από δεξαμενή ψηφοφόρων, θα έπρεπε να θεωρούνται και η καταλληλότερη δεξαμενή υποψηφίων. Πρώτον, έχουν χρόνο – πολύ χρόνο. Όταν τους χρειαστείς δεν θα πρέπει πρώτα να τελειώσουν το μίτινγκ, δεν θα έχουν να δουλέψουν υπερωρία, δεν θα μιλάνε στο τηλέφωνο με κάποιον πελάτη. Δεύτερον, κατανοούν καλύτερα από τον καθένα την κρίση και τα αδιέξοδά της, τα ζουν στο πετσί τους και μπορούν με αποφασιστικότητα να εκπονήσουν και να υπηρετήσουν ένα σχέδιο ανατροπής των πραγμάτων. Να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει και να εφεύρουν λύσεις έξω από τα καθιερωμένα, που θα δώσουν διεξόδους και θα αμβλύνουν την ανθρωπιστική καταστροφή. Τρίτον, είναι πολλοί και μπορούν να βάλουν στο κόλπο κι άλλους, ακόμα περισσότερους. Τέταρτον είναι αποφασισμένοι, έτοιμοι για όλα. Σταματάω εδώ, αν και θα μπορούσα να γράψω πραγματεία ολόκληρη για τις κρυμμένες και απαξιωμένες αρετές και ικανότητες των ανέργων, γι’ αυτή τη λανθάνουσα παραγωγική και πνευματική δυναμική που στερείται η χώρα και κατά βάθος ελάχιστοι νοιάζονται – εκτός βέβαια από τους ίδιους.

Εδώ κι ένα χρόνο, συντονίζοντας το Ημερολόγιο ενός ανέργου, ξυπνάω και κοιμάμαι με την έγνοια τους, με τις σκληρές αλλά και συγκινητικές ιστορίες τους, με τη μοναδική ικανότητά τους να πηγαίνουν στην ουσία των πραγμάτων χωρίς περιστροφές. Μερικοί έγραψαν στο Ημερολόγιο ότι πρέπει να φτιαχτεί κόμμα των ανέργων. Η ιδέα με σόκαρε. Το φτωχό μου αριστερό μυαλό απορούσε με την ιδέα ότι ενδέχεται οι άνεργοι και τα αιτήματά τους να μη χωράνε, να μη βρίσκουν ομπρέλα και καταφύγιο στην Αριστερά, στον ιστορικό πολιτικό χώρο που δημιουργήθηκε για να στηρίξει τους αδύναμους, για να γκρεμίσει τον καπιταλισμό και να δημιουργήσει μια κοινωνία ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και δημιουργικής εργασίας.

Τώρα δεν απορώ και τόσο. Ας μην απορούν και όσοι από τους καρεκλοκένταυρους των κομμάτων αγνόησαν τους άνεργους κλεισμένοι μέσα στα ζεστά τους γραφεία, μην ξανακούσω κανέναν τους να τολμήσει να παραπονεθεί γιατί δεν κινητοποιούνται, γιατί δεν ξεσηκώνονται, γιατί δεν κατεβαίνουν στα συλλαλητήρια όπου με ένα φύσημά τους θα μπορούσαν να ρίξουν οποιαδήποτε κυβέρνηση. Ας μην απορούν που κοιτάνε τα ψηφοδέλτιά τους, τα προγράμματά τους, τις κεντρικές επιτροπές τους, που θα ’πρεπε να είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας, και δη των λαϊκών στρωμάτων, αλλά εκεί μέσα δεν αναγνωρίζουν το δικό τους πρόσωπο και τους γυρίζουν την πλάτη. Ας μην απορούν μερικοί μερικοί που κρατάει καλά ακόμα στις δημοσκοπήσεις το περίφημο κόμμα του «κανενός». Οι άνεργοι, αυτή η βουβή δύναμη, είναι μεγάλο τμήμα του κόμματος του «κανενός», αφού δεν χωράνε πάντα στο κόμμα του καθενός, όπως θα ’πρεπε να είναι τα κόμματα. Ας μην απορούν που τους γυρίζουν την πλάτη, πρώτοι εκείνοι γύρισαν και συνεχίζουν να γυρνάνε την πλάτη στους ανέργους.

Και το πιο τραγικό ξέρετε ποιο είναι; Πάω στοίχημα πως σε αρκετά από τα ψηφοδέλτια όλο και κάποιοι άνεργοι θα υπάρχουν, μονάχα που κατά κάποιον τρόπο κι εκείνοι το κρύβουν - το κρύβετε. Προτιμούν να δηλώνουν μηχανικοί, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημοσιογράφοι, ακόμα και απολυμένοι, προτιμούν να προτάσσουν την επιστημονική τους ιδιότητα παρά την έλλειψη επαγγελματικής, γιατί ντρέπονται ίσως, κυρίως όμως γιατί η γαμημένη η κοινωνία των βολεμένων, η κοινωνία μας, δεν τα σηκώνει αυτά, καλύτερα να είσαι λαμόγιο παρά άνεργος, καλύτερα να έχεις φιλήσει κατουρημένες ποδιές για να προσληφθείς παρά να είσαι απολυμένος, καλύτερα να είσαι τσάτσος και χαφιές του εργοδότη παρά να βρίσκεσαι σε επίσχεση εργασίας, καλύτερα να δηλώνεις οτιδήποτε άλλο παρά άνεργος – αν φυσικά έχεις τη φιλοδοξία να εκλεγείς.

Και που ’στε, αγαπητοί εκλογομάγειροι, επειδή μένουν ακόμα μερικά εικοσιτετράωρα μέχρι να κατατεθούν τα ψηφοδέλτια, τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να τρέξετε να χώσετε και κανέναν άνεργο στα ψηφοδέλτιά σας για το θεαθήναι. Φοβάμαι πως έτσι όπως τα ’χουμε κάνει, όσο και να τρέξετε τώρα, στο παρά πέντε, τώρα λοιπόν που ίσως και να καταλάβατε το λάθος σας, τώρα λοιπόν μάλλον είναι αργά πια…


Σημείωση: Υπέβαλα χθες βράδυ, εκπρόθεσμα είναι αλήθεια, σχετικό ερώτημα στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων, σε συζήτηση που είχε ανοίξει στο twitter. Η απάντηση ήρθε αμέσως από στενό συνεργάτη του: «Χριστόφορε, είχε. Η απολυμένη καθαρίστρια τι είναι; Ο σχολικός φύλακας;». Δεκτή.

\

http://www.thepressproject.gr/

 

«Βόμβα» Μπακογιάννη: «Μικρό κόμμα η ΝΔ σήμερα!» (video)

«Η Νέα Δημοκρατία σήμερα, είναι μικρό κόμμα, δεν έχει καμία σχέση με τη μεγάλη Κεντροδεξιά Παράταξη που γνώρισα εγώ». Αυτό υποστήριξε, η βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας στην εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση», στην τηλεόραση του Alpha, αφήνωντας σαφείς αιχμές για την στρατηγική και τις πολιτικές επιλογές του προέδρου του κόμματος και Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

Η κ. Μπακογιάννη διευκρίνησε ότι «η ίδια δεν έχει, αυτή τη στιγμή, προσωπική αρχηγική φιλοδοξία», ενώ συμπλήρωσε πως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα καθορίσει τα νέα δεδομένα στο πολιτικό πεδίο. Πρόσθετα, υποστήριξε ότι στις περιφερειακές εκλογές δεν κρίνονται τα κόμματα, αλλά τα πρόσωπα. 

«Τα κόμματα θα κριθούν από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών» είπε η Ντόρα Μπακογιάννη, «γιατί μόνο σ' αυτές είναι πολιτική η ψήφος», αφήνωντας να εννοηθεί ότι οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν ίσως το σοβαρότερο crash test που μέχρι τώρα η κυβέρνηση γνώρισε, αφού μία ενδεχόμενη συντριβή της θα απονομιμοποιήσει την ύπαρξή της και ανοίξει ευθέως τον δρόμο για τις εθνικές εκλογές…Πάντως στην Συγγρού τα «όργανα» άρχισαν να παίζουν…


http://www.koutipandoras.gr/

Δείτε αν δικαιούστε το κοινωνικό μέρισμα

Ενθουσιασμό έχει προκαλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου η ανταπόκριση των Ελλήνων πολιτών που σπεύδουν κατά κοπάδια να υποβάλλουν αίτηση για τα ψίχουλα του κοινωνικού μερίσματος που τους πετάει προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία για να την ξαναψηφίσουν. Ούτε πρόβατα να ήταν.

Όπως όλοι ξέρουμε, το κοινωνικό μέρισμα προέρχεται από το πρωτογενές πλεόνασμα αλλά το πρωτογενές πλεόνασμα βρίσκεται μόνο στη φαντασία του Αντώνη Σαμαρά, οπότε όλοι εμείς που κάνουμε αίτηση πρέπει να γνωρίζουμε ότι με αυτά τα χρήματα που ζητάμε επιβαρύνουμε την ελληνική οικονομία.

Η αλήθεια είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς δε ξέρει από πού θα βρει τα λεφτά για το κοινωνικό μέρισμα που υποσχόταν τόσο καιρό, αφού δεν περίμενε ότι οι δικαιούχοι θα είχαν την απαίτηση να το εισπράξουν κιόλας, οπότε δεν αποκλείεται εντός των ημερών να ανακοινώσει κανά καινούριο φόρο, ώστε να εισπράξει τα λεφτά και να μας τα ξαναδώσει πίσω.

Σύμφωνα με το Υπουργείο Οικονομικών, οι αιτήσεις μέχρι στιγμής έχουν ξεπεράσει τις 225.000, ενώ δεν αποκλείεται μέχρι τον Ιούνιο που λήγει η προθεσμία να ξεπεράσουν τις 200 εκατομμύρια από τουρίστες που πρόκειται να επισκεφτούν τη χώρα μας κι άκουσαν ότι ο Αντώνης Σαμαράς μοιράζει χρήμα από το πουθενά.

Οι αιτούντες το κοινωνικό μέρισμα καλούνται να συμπληρώσουν στην αίτηση την οικογενειακή τους κατάσταση, ΑΜΚΑ, έτος γέννησης, ποιο κόμμα ψήφισαν το 2012 κι αν κάνουν το σταυρό τους πριν κοιμηθούν, με αποτέλεσμα να απορρίπτονται 9 στις 10 αιτήσεις, αφού το 90% του ελληνικού πληθυσμού είναι άθεοι Συριζαίοι ή φασισταριά που παριστάνουν τους πατριώτες αλλά έχουν για θεό τους μόνο το χρήμα.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διευρυνθούν οι προϋποθέσεις είσπραξης του κοινωνικού μερίσματος, οπότε, όπως όλα δείχνουν, τα 26,5 εκατομμύρια ευρώ θα μοιραστούν στον Μπόμπολα, τον Λάτση και τον Βαρδινογιάννη που είναι πιστοί χριστιανοί και κρατάνε την ελληνκή κυβέρνηση από τα αρχίδια.

Επειδή είμαι παρά πολύ υπεύθυνο καθεστωτικό σκουλήκι, σας συμβουλεύω, σε περίπτωση που θέλετε να εισπράξετε έστω κι ένα ευρώ από το μέρισμα, να δηλώσετε στην αίτησή σας ιδιοκτήτες μεταλλείων χρυσού, την πρόθεσή σας να αγοράσετε το Ελληνικό για ένα κομμάτι ψωμί ή χρέη προς το Δημόσιο ύψους 1,2 δις ευρώ που σας χαρίστηκαν μετά το τελευταίο πολυνομοσχέδιο.

Προαιρετικά, μπορείτε να φτιάξετε κι ένα κόμμα με αρχηγό την Ελένη Μενεγάκη ή να περιμένετε να παραιτηθεί ο Σταύρος Θεοδωράκης από το Ποτάμι για να τον προσλάβετε.

by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Το παραπάνω κείμενο είναι φανταστικό κι ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα, αφού ο Μπόμπολας, ο Λάτσης κι ο Βαρδινογιάννης δε θα καταδέχονταν ποτέ να εξαγοραστούν για 500 ευρώ. Η αξιοπρέπειά τους αξίζει πολλά εκατομμύρια παραπάνω.)


http://thethreemooges.blogspot.gr/


 

Γιώργος Σιμόπουλος - Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Αρχιτέκτων

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος

‘’Παρέμβαση για έναν άλλον Δήμο’’

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Γεννήθηκα στην Αθήνα.

Ζω στην Παλλήνη, εποχιακά στην αρχή (εξοχική κατοικία) από το 1986 ως μόνιμος κάτοικος με την οικογένειά μου

ΣΠΟΥΔΕΣ

·        Αρχικά λαμβάνω το δίπλωμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας

·        Παράλληλα λαμβάνω το δίπλωμα του ινστιτούτου της Σημειολογίας της εικόνας και Μ.Μ.Ε της Ματσεράτα

·        Τελευταίος σταθμός η Νέα Υόρκη –Van Halen Institute-  Projects of Public Architecture όπου λαμβάνω μέρος στον Διεθνή Αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ‘’Πολιτιστικές ανταλλαγές ανάμεσα στις όχθες – αποβάθρες του Hudson River στο Manhattan

EΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

·       Συνεργάζομαι αρχικά με το γραφείο Αρχιτεκτονικών Μελετών ‘’Νίκος Βαλσαμάκης- Δημοσθένης Μολφέσης ‘’

·       Συμμετέχω σε εγχώριους και διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς  (Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, Πανεπιστήμιο της Ξάνθης, Μουσείο της Ακρόπολης κ.α. )

·       Σε δημοτικό επίπεδο εκπονεί την μελέτη της Κεντρικής Πλατειάς και Πάρκου στην Κάντζα που υλοποιείται με τις συνήθεις περικοπές (μικρό ξύλινο παιδικό χωριό, περίπτερο φύλαξης, φαρμακείου και αλλαγής βρεφών…)

ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

·       Ηγείται της επικοινωνιακής ομάδας που φέρει την Δημοτική Παράταξη ‘’ΠΑΛΛΗΝΗ-ΜΕΛΛΟΝ’’ στην ηγεσία του Δήμου Παλλήνης το 2002

·       Την ίδια περίοδο είναι μέλος του Δ.Σ της Αναπτυξιακής Δημοτικής Επιχείρησης και εκπονεί την μελέτη διαμόρφωσης του χώρου που σήμερα φιλοξενεί άτομα με ειδικές ικανότητες και μέλος του Δ.Σ του Πνευματικού Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Παλλήνης

·       Ιδρυτικό μέλος της παράταξης ‘’Παρέμβαση για έναν άλλον Δήμο’’ στην γραμματεία της οποίας συμμετέχει.

ΛΟΓΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

·       Η έλλειψη σωστού και οργανωμένου Κεντρικού Πολεοδομικού Σχεδιασμού

·       Η μηδενική διεκδίκηση των λιγοστών ελεύθερων χώρων  (λόφος Λεβίδη, Στρατόπεδο Λάμπρου, λόφος Κεραίας κ.α. ..)

·       Η απουσία προστασίας ανάδειξης, εξωραϊσμού και σύνδεσης δημοσίων χώρων και ανάπλασης του εμπορικού κέντρου (απρόσωπες γειτονιές, νεκρές πλατείες…)

·       Η Διαρκής και επιλεγμένη εμμονή συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους

·       Η πρωτόγνωρη χρηματοδοτική ασφυξία (μείωση 60 % ) της αυτοδιοίκησης λόγω ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ

·       Το δημαρχοκεντρικό και αδιαφανές μοντέλο διακυβέρνησης της απερχόμενης δημοτικής αρχής

·       Οι διαφαινόμενες ιδιωτικοποιήσεις και προαναγγελθείσες απολύσεις είναι οι συνέπειες κατεστημένων αντιδημοκρατικών νοοτροπιών και αυταρχικών πολιτικών τις οποίες η παράταξη ‘’Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο’’ δεσμεύεται, με τη συμμετοχή των πολιτών, να αγωνιστεί, να ανατρέψει  και να επαναπροσδιορίσει με τις προτεραιότητες τους στόχους και τις προγραμματικές της προτάσεις.

·        Η ανατροπή της πραγματικότητας είναι απλά η νέα πραγματικότητα για την οποία αξίζει να αγωνιστείς και να συμμετέχεις.

 ‘’ Κάτω από τα τσιμέντα υπήρχαν αμπελώνες’’ προσαρμογή του γνωστού συνθήματος του Μάη ’68 στο μεσογειακό τοπίο με διττή ανάγνωση :

·       Διαπίστωση του βίαιου και άναρχου μοντέλου ανάπτυξης με πρωτοφανή περιφρόνηση στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πλεονεκτήματα του τόπου αλλά συγχρόνως και

·       Πρόταση και προτροπή ισόρροπης ανθρωποκεντρικής επέμβασης με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον σαν αποτέλεσμα ριζοσπαστικών και οραματικών απόψεων και ιδεών, άλλωστε

Οι κατακτήσεις του σήμερα ήταν πάντοτε ουτοπικές προτάσεις του χθες.

Ας είμαστε λοιπόν ρεαλιστές και ας συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το όνειρο!