Η διπλή αντίφαση του Αλέξη Τσίπρα

Οταν είναι να πολιτευτεί ως αστός, του βγαίνει η αμηχανία του αριστερού. Και όταν πάει να συμπεριφερθεί ως αριστερός, βγαίνει πάνω του ένα παχύ χνούδι βαθιάς συντήρησης...

Του Κώστα Γιαννακίδης

Ο Χρήστος Χωμενίδης παρατήρησε κάτι ενδιαφέρον για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα: η καριέρα του απογειώθηκε όταν ο ίδιος έγινε καρικατούρα αυτού που απέτυχε να κάνει στα νιάτα του.

Ο Κωνσταντάρας κυνηγούσε καριέρα ζεν πρεμιέ. Δεν τα κατάφερε. Εκανε, όμως, τεράστιο σουξέ με ρόλους σαν τον «Τρελοπενηντάρη», το γεροντοπαλίκαρο που διεκδικεί ωραίες γυναίκες, ενίοτε και πιτσιρίκες. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ελαφρώς διαφορετική περίπτωση. Απολαμβάνει την επιτυχία του ως ένα κακό αντίγραφο αυτού που πολεμούσε στην πρώτη νιότη του.

212488

Πενταήμερη στην Κέρκυρα

Πατήστε εδώ

Η εικόνα του πρωθυπουργικού ζεύγους με τις λαμπάδες στην αναστάσιμη δοξολογία είναι αισθητικά όμορφη. Δύο νέοι, συμπαθείς, φυσιογνωμικά, άνθρωποι, εκκλησιάζονται. Ωστόσο είναι μία εικόνα που ο νεαρός Τσίπρας θα χλεύαζε. Θα την έβρισκε βαθύτατα συντηρητική, αναχρονιστική. Στα νεανικά του μάτια αυτή η φωτογραφία θα φαινόταν ασπρόμαυρη. Είναι, λέει, ο συμβιβασμός που απαιτεί η εξουσία. Και αν μη τι άλλο, το διακύβευμα είναι τόσο προκλητικό, που σου αφαιρεί κάθε αναστολή για υποχωρήσεις, κωλοτούμπες και συμφωνίες με τον προσωπικό σου διάβολο. Ομως ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να το κάνει αυτό καλά.

Το πρόβλημα του Πρωθυπουργού αποτυπώνεται στο ντύσιμό του. Οχι, στην έλλειψη γραβάτας, αλλά στη χρήση μανικετόκουμπων. Οσοι γνωρίζουν τα στιλιστικά, εντοπίζουν μία ανακολουθία στην επιλογή του. Δεν γίνεται να μη βάζεις γραβάτα, αλλά να φοράς μανικετόκουμπα. Εκτός των άλλων, τα μανικετόκουμπα εμπεριέχουν πολύ πιο συντηρητικό συμβολισμό από τη γραβάτα. Ωστόσο τα μανικετόκουμπα δεν είναι ορατά σε ένα μάτι που δεν προσέχει τις λεπτομέρειες. Μπορεί, βέβαια, να είναι μία πολυτέλεια που χαρίζει ο Πρωθυπουργός στον εαυτό του. Ομως περισσότερο συμβολίζουν την άρνηση του να το πάει ως το τέλος. Και η άρνηση αυτή αποτυπώνεται και σε σοβαρά πράγματα, όχι μόνο στο ντύσιμο. Θέλεις να είσαι πλέον ένας κανονικός αστός Πρωθυπουργός; Υπέροχα. Υπηρέτησε το, τουλάχιστον, σημειολογικά και επικοινωνιακά. Ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται χρόνο και δρόμο για να φτάσει ως εκεί.

Υποτίθεται, όμως, ότι είναι αριστερός. Ενας νεαρός αριστερός Πρωθυπουργός. Ειλικρινά τώρα, μπορείτε να ανακαλέσετε στα γρήγορα κάποια πρωτοβουλία του που να ήταν αντισυμβατική και συνάμα καινοτόμα και προοδευτική; Υπάρχει ανάμεσά μας κανείς που τον έχει δει να συμπεριφέρεται με τον αέρα της νιότης και την αύρα των ιδεών του; Οχι.

Ο Πρωθυπουργός έφτιαξε μία αντίφαση και πήγε και κλείστηκε εκεί μέσα. Οταν είναι να πολιτευτεί ως αστός, του βγαίνει η αμηχανία του αριστερού. Και όταν πάει να συμπεριφερθεί ως αριστερός, βγαίνει πάνω του ένα παχύ χνούδι βαθιάς συντήρησης. Ετσι όμως δεν πάει πουθενά. Μένει στάσιμος. Σαν να τρέχει επάνω σε διάδρομο. Οταν κουραστεί, ο ιμάντας θα τον πάρει βίαια πίσω.

protagon.gr

Εκρηξη βόμβας σε τράπεζα στο κέντρο - Κλειστές Πανεπιστημίου - Σταδίου

Σε αποκλεισμό του κέντρου έχει προχωρήσει η αστυνομία μετά από έκρηξη βόμβας σε υποκατάστημα τράπεζας.

Στις 22.05 άγνωστος τηλεφώνησε στο zougla.gr και ανέφερε ότι έχει τοποθετηθεί εκρηκτικός μηχανισμός έξω από τη Eurobank στην οδό Σανταρόζα, όπου στεγάζεται η διεύθυνση ανθρωπίνου δυναμικού της τράπεζας, στο κέντρο της Αθήνας.

Ο άγνωστος έδωσε περιθώριο 35 λεπτών μέχρι να ενεργοποιηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες στην είσοδο της τράπεζας είχε βρεθεί τσάντα που πιθανότατα περιείχε τον εκρηκτικό μηχανισμό.

Η αστυνομία έχει κλείσει την Πανεπιστήμιου από το ύψος της Χαριλάου Τρικούπη και  τη Σταδίου από το ύψος Αιόλου και διεξάγει έρευνα.

kathimerini.gr

Ξανά σε δίκη οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί για την έκδοση τους ή μη στην Τουρκία

Για μία ακόμη φορά οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί θα κληθούν να «λογοδοτήσουν» προκειμένου η ελληνική Δικαιοσύνη να αποφανθεί εάν θα ικανοποιήσει το δεύτερο αίτημα της Τουρκίας για την έκδοση. 

Τέσσερις ημέρες μετά το «όχι» του Αρείου Πάγου στο πρώτο αίτημα, η τουρκική κυβέρνηση διαβίβασε νέο αίτημα για την έκδοση των Τούρκων στρατιωτικών οι οποίοι έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε ανάμειξη τους στο πραξικόπημα στη χώρα τους τον περασμένο Ιούλιο.

Έκτοτε κρατούντε στους Θρακομακεδόνες αναμένοντας από την Επιτροπή Ασύλου να αποφανθεί για το αν θα τους χορηγήσει πολιτικό άσυλο. Μετά το νέο αίτημα ωστόσο και την καθαρογραφή των αποφάσεων του Αρείου Πάγου την ερχόμενη Τρίτη οι 3 από τους 8 θα βρεθούν και πάλι ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών.

Εν συνεχεία θα ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία και για τους υπόλοιπους 5. Αναλυτικότερα, η Τουρκία εκζητά τους 8 προκειμένου να δικαστούν για 6 αδικήματα του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα, τα οποία είναι:

1) της απόπειρας δολοφονίας κατά του προέδρου της Δημοκρατίας της Τουρκικής,

2) της απόπειρας κατάργησης της Κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας και εμπόδιση για να εκτελέσει την αποστολή της,

3) απόπειρα κατάργησης της Τουρκικής συνταγματικής τάξης (Σύνταγμα),

4) απόπειρα κατάργησης της μεγάλης εθνοσυνέλευσης ή εμπόδισης εκτέλεσης της αποστολής της,

5) Λεηλασία από κοινού από περισσότερα από ένα άτομα (αφορά την αρπαγή του ελικοπτέρου με το οποίο ήρθαν οι 8 στην Ελλάδα) και

6) πρόκλησης ζημιάς στη δημόσια περιουσία της Τουρκίας.      

Προβλέψεις σοκ του ΔΝΤ για το πλεόνασμα: Τρύπα 1,5% του ΑΕΠ το 2018

Και περικοπή αφορολογήτου και μειώσεις συντάξεων και κανένα θετικό μέτρο «βλέπει» για το 2019 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όπως προκύπτει από νέα έκθεση.

του Θάνου Τσίρου

         

Και περικοπή αφορολογήτου και μειώσεις συντάξεων και κανένα θετικό μέτρο «βλέπει» για το 2019 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όπως προκύπτει από την έκθεση για τις δημοσιονομικές εξελίξεις (fiscal monitor) που δόθηκε την Τετάρτη στη δημοσιότητα.

Το ΔΝΤ φαίνεται πάντως να έχει… πειστεί για τις δημοσιονομικές επιδόσεις του 2016 –αν και στις υποσημειώσεις αναφέρει ότι η εκτίμησή του στηρίζεται στα στοιχεία που του δόθηκαν από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών- καθώς προσδιορίζει το πρωτογενές πλεόνασμα για την περυσινή χρονιά στο 3,3%. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον περασμένο Οκτώβριο, το ΔΝΤ προέβλεπε πρωτογενές πλεόνασμα μόνο 0,1% για το 2016. Το ΔΝΤ βελτίωσε την πρόβλεψή του και για το 2017 ανεβάζοντας τον πήχη στο 1,8% από 0,7% που προέβλεπε τον Οκτώβριο.

Ωστόσο, επιμένει ότι ο δημοσιονομικός στόχος του 2018 –το μνημόνιο ορίζει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα πρέπει να φτάσει στο 3,5%- δεν θα επιτευχθεί. Η νέα εκτίμηση του ΔΝΤ για το πλεόνασμα του 2018 είναι μόλις 2% έναντι 1,6% που ήταν η αντίστοιχη πρόβλεψη τον Οκτώβριο του 2016. Μένει να φανεί τι σηματοδοτεί αυτή η εκτίμηση. Η ελληνική κυβέρνηση έχει διαβεβαιώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα το 2018.

Και έρχεται η έκθεση του ΔΝΤ να δείξει ότι το ταμείο βλέπει ένα τεράστιο δημοσιονομικό κενό που αγγίζει το 1,5% του ΑΕΠ για το συγκεκριμένο έτος. Με την επάνοδο των θεσμών στην Αθήνα από την επόμενη εβδομάδα, θα φανεί αν θα υπερισχύσει η πολιτική συμφωνία.

Πέρα από το πλεόνασμα, το ΔΝΤ βλέπει και εξαιρετικά αργή αποκλιμάκωση του χρέους αλλά και μείωση των εσόδων ως ποσοστό του ΑΕΠ μέχρι και το 2022.

 Το ισοζύγιο των φορέων της γενικής κυβέρνησης εκτιμάται ότι θα είναι μηδενικό για το 2016. Για το 2017, το ΔΝΤ βλέπει έλλειμμα 1,5% του ΑΕΠ, για το 2018 μικρή πτώση στο 1% ενώ από το 2019 και μετά προβλέπεται επιδείνωση: το 2019 η πρόβλεψη κάνει λόγο για έλλειμμα γενικής κυβέρνησης στο 1,5%, το 2020 στο 1,7%, το 2021 στο 2% και το 2022 στο 2,5%

Οι υπηρεσίες του ΔΝΤ άλλαξαν την εκτίμησή τους για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 και ανέβασαν το ποσοστό στο 3,3%. Ωστόσο, «βλέπουν» μεγάλη πτώση για το 2017 απόρροια και της αναθεώρησης προς τα κάτω του στόχου για την ανάπτυξη που ανακοινώθηκε χθες. Έτσι, για το 2017, το ΔΝΤ προβλέπει οριακή επίτευξη του μνημονιακού στόχου που ορίζει το πρωτογενές πλεόνασμα στο 1,75% καθώς κάνει λόγο για αποτέλεσμα της τάξεως του 1,8%. Για το 2018 προβλέπει ότι η ελληνική οικονομία δεν θα πετύχει τον κεντρικό στόχο του 3,5% καθώς προβλέπει πρωτογενές πλεόνασμα μόλις 2%. Από το 2019 και μετά δε, επιμένει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα διαμορφωθεί στο 1,5% κάτι που αν επιβεβαιωθεί θα σημάνει τη μείωση του αφορολογήτου αλλά και την περικοπή των συντάξεων από το 2019 και φυσικά την απαγόρευση ενεργοποίησης κάθε θετικού μέτρου.

Τα έσοδα της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ προβλέπεται να υποχωρήσουν από το 2017 και μετά. Το ΔΝΤ βλέπει κορύφωση στο 50,3% του ΑΕΠ για το 2016 και στη συνέχεια συνεχή πτώση: 48,9% το 2017, 47,3% το 2018, 46,4% το 2019, 45,7% το 2020, 45% το 2021 και 44,7% το 2022.

Οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης θα ανέλθουν στο 50,3% το 2016 και θα αυξηθούν στο 50,5% το 2017 ενώ θα υποχωρήσουν στο 48,3% του ΑΕΠ το 201, στο 47,8% το 2019, στο 47,4% το 2020, στο 47% το 2021 ενώ θα αυξηθούν στο 47,2% το 2022.

Το χρέος της γενικής κυβέρνησης δεν αναμένεται να κορυφωθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2016 αλλά το 2018. Έτσι, προβλέπεται ποσοστό 181,3% για το 2016, 180,7% για το 2017, 181,5% για το 2018,174,3% για το 2019, 169,2% για το 2020, 165% για το 2021 και 162,8% για το 2022.

Κατεβάστε το πλήρες κείμενο τηςέκθεσης εδώ

     

thetoc.gr

Τέσσερις νεκροί, μια τραυματίας από τη συντριβή ελικοπτέρου τύπου Χιούι στο Σαραντάπορο

Νεκροί ανασύρθηκαν οι τέσσερις από τους πέντε επιβαίνοντες του ελικοπτέρου του στρατού ξηράς, το οποίο κατέπεσε νωρίτερα στην περιοχή Σαρανταπόρου Ελασσόνας.

Ζωντανή ανασύρθηκε μια γυναίκα, η οποία μεταφέρθηκε στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και νοσηλεύεται εκτός κινδύνου.

Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση του ΓΕΕΘΑ, οι τέσσερις σοροί που ταυτοποιήθηκαν ανήκουν στον Υποστρατήγο Ιωάννη Τζανιδάκη, στον Συνταγματάρχη (ΤΘ) Θωμά Αδάμου, στον Ταγματάρχη (ΑΣ) Δημοσθένη Γούλα και στον Υπολοχαγο (ΑΣ) Κωνσταντίνο Χατζή.

Η γυναίκα που ανασύρθηκε ζωντανή είναι η Αρχιλοχίας (ΑΣ) Βασιλική Πλεξίδα.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΓΕΕΘΑ, Βασίλης Μπελετσιώτης, σε ενημέρωση που έκανε απέκλεισε το ενδεχόμενο να οφείλεται η πτώση σε ελλιπή συντήρηση, καθώς το ελικόπτερο ήταν συντηρημένο, ωστόσο ανέφερε ότι στην περιοχή υπήρχαν χαμηλές νεφώσεις και νοτιοανατολικός άνεμος με ριπές.

Το υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωσή του για το τραγικό συμβάν απευθύνει συλληπητήρια στις οικογένειες των εκλιπόντων.

«Είμαστε συγκλονισμένοι από την τραγική είδηση της απώλειας των τεσσάρων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων που επέβαιναν στο μοιραίο ελικόπτερο που κατέπεσε, σήμερα, στην περιοχή του Σαρανταπόρου. Απευθύνουμε ειλικρινή συλλυπητήρια στις οικογένειες των εκλιπόντων και εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας στις Ένοπλες Δυνάμεις», αναφέρει η ανακοίνωση.

Από τις οκτώ παρά δέκα που χάθηκε το σήμα μέχρι περίπου στις δέκα είχαν κινητοποιηθεί στο πλαίσιο της επιχείρησης εντοπισμού επίγειες δυνάμεις του στρατού ξηράς και μαχητικά αεροπλάνα και ελικόπτερα.

Ο συγκεκριμένος τύπος ελικοπτέρου είναι από τα παλιά των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο Αρχηγός ΓΕΣ, Αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής μεταβαίνει στην περιοχή του ατυχήματος, ενώ η επιτροπή διερεύνησης έχει ήδη αναλάβει έργο στην περιοχή ατυχήματος.

Το ίχνος του ελικοπτέρου, τύπου Χιούι (UH-1H), χάθηκε το πρωί στις 07:50, ενώ πραγματοποιούσε προγραμματισμένη πτήση από τη Λάρισα στην Κοζάνη.

kathimerini.gr 

Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε τώρα και οπαδός των «σκλαβοπάζαρων»

Ψάχνεις για δουλειά στο δημόσιο και περιμένεις ακόμα το ΑΣΕΠ; Αδικαιολόγητος. Η πρώτη φορά αριστερά ζήλεψε τις εφαρμογές του καπιταλισμού και προσλαμβάνει με αξιολόγηση και επιλογή των υποψηφίων μέσω ιδιωτικών εταιριών και μάλιστα μετά από διαγωνισμό μεταξύ εταιριών! Παράδειγμα η ΔΕΗ με τη θυγατρική της τον περίφημο ΛΑΓΗΕ!

Ένα ακόμα κάστρο του φιλελευθερισμού εκπόρθησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι άλλοτε «εταιρίες σκλαβοπάζαρα», που «ρουφάνε το αίμα των ανέργων και τους εμπορεύονται για ένα κομμάτι ψωμί ενώ αυτές θησαυρίζουν» είναι τώρα σύμμαχοι και επίσημοι συνεργάτες της ελληνικής κυβερνητικής αριστεράς που χλευάζει ο Μελανσόν (και όχι μόνο).

Το παράδειγμα δεν το δίνει όποιος κι όποιος, αλλά το προπύργιο του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού η ΔΕΗ, με τη θυγατρική της τον ΛΑΓΗΕ. Ο οποίος, με έγγραφό του στη Βουλή ενημέρωσε ότι προσλαμβάνει 100 εργαζόμενους εκτός ΑΣΕΠ, μέσω ιδιωτικής εταιρίας Αξιολόγησης και Επιλογής.

Ως αιτιολογία ο ΛΑΓΗΕ, που είναι ο οικονομικός διαχειριστής των ηλεκτρικών δικτύων, ανέφερε ότι έχει όλους κι όλους δύο ανθρώπου προσωπικό στην υπηρεσία ανθρώπινου δυναμικού και δεν αρκούν για να αξιολογήσει τις 2030 αιτήσεις που πήρε για τις 100 θέσεις εργασίας που διαθέτει.

Φυσικά, η εταιρία Αξιολόγησης και Επιλογής προσωπικού που πήρε τη δουλειά μετά από διαγωνισμό και με προσφορά 17.500 ευρώ δεσμεύτηκε να ακολουθήσει όλες τις απαιτήσεις του ΛΑΓΗΕ και επέλεξε 91 από τους 2030 ως πληρούντες τα κριτήρια για τις θέσεις.

Αυτοί οι 91 πέρασαν από νέες συνεντεύξεις και επιτροπές στελεχών και εργαζόμενων της επιχείρησης και προκρίθηκαν 81 για να υπογράψουν συμβάσεις. Έπεται και νέα προκήρυξη για να προσληφθούν και οι υπόλοιποι μέχρι τους 100.

Φυσικά, ο ΛΑΓΗΕ στο έγγραφό του παραδέχεται ότι η διαδικασία είναι κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης εκτός ΑΣΕΠ, αλλά επικαλείται την αδυναμία του και το κατεπείγον της κάλυψης υποχρεώσεων.

Δεν αρκεί ο χώρος για να αναλωθούμε σε κριτική αυτής της παράκαμψης του ΑΣΕΠ και σε σχολιασμό αν είναι προτιμότερο από τις ιδιωτικές εταιρίες. Γιατί ο στόχος του άρθρου είναι άλλος. Να δείξει περίτρανα πώς μια κατά δήλωσή της αριστερή κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα να εφαρμόζει αυτά που κατάγγελνε και αυτά που είναι σε πλήρη δυσαρμονία με την υποτιθέμενη ιδεολογία της προκειμένου να κυβερνά. Αν είχε ποτέ ιδεολογία!

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης - liberal.gr     

Την Παρασκευή θ’ ακούσουμε καλά νέα…

Του Γιάννη Παντελάκη

Την Παρασκευή θα ακούσουμε καλά νέα. Η ΕΛΣΤΑΤ θ' ανακοινώσει πως το πρωτογενές πλεόνασμα για το 2016 θα πλησιάζει το 4%. Ακούγοντας το κάποιος θα εντυπωσιαστεί αφού ο επίσημος στόχος ήταν 0,5%, δηλαδή θα είναι επταπλάσιο ή οκταπλάσιο από το προβλεπόμενο. Αν αυτός που το ακούσει ωστόσο είναι φορολογούμενος-εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, επαγγελματίας-προφανώς θ' αναφωνήσει αυτό που έλεγε ο Τσίπρας ελάχιστα χρόνια πριν «Στο πλεόνασμα αυτό κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων»!

Αυτά που έλεγε ο Τσίπρας το 2014, έστω με ιδιαίτερα ενισχυμένες δόσεις λαϊκισμού, θα ήταν ικανά σήμερα να δώσουν μια εξήγηση για το σημερινό πλεόνασμα. Να αναφέρουμε μια πρόταση του  μόνο: «Στο πλεόνασμα κρύβεται η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία, τα εκατομμύρια των ανέργων, η ζωή εν τάφω στα νοσοκομεία, τα ψυχιατρεία και τα άσυλα ανιάτων, οι παγωμένες νύχτες και πεινασμένες μέρες χιλιάδων και χιλιάδων συνταξιούχων».

Ας αφαιρέσουμε τον λαϊκισμό (για τα παιδιά που λιποθυμούν από ασιτία κ.α.)  και ας δούμε τα στοιχεία με αντικειμενικούς όρους. Που οφείλεται το πλεόνασμα; Στην υπεραπόδοση εσόδων που προέρχονται από τις αυξημένες εισπράξεις από τον φόρο εισοδήματος, τους άμεσους φόρους και τον ΦΠΑ. Από την εξαντλητική υπερφορολόγηση δηλαδή των ίδιων ανθρώπων, των συνήθως φορολογούμενων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι πολίτες  και επιχειρήσεις πληρώνουν υπέρμετρους φόρους και έχει εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητά τους. Δείχνουν ακόμα ότι το κράτος έχει σταματήσει να πληρώνει τις οφειλές του (υπολογίζονται ότι τα χρέη του Δημοσίου προς ιδιώτες το 2016 κυμαίνονται γύρω στα 8 δισ. ευρώ), τα νοικοκυριά πλησιάζουν με γρηγορότερους ρυθμούς σε οριακές καταστάσεις και έτσι το πλεόνασμα θριαμβεύει.

Την Παρασκευή με δόξες και τιμές, η κυβέρνηση θα πανηγυρίσει για μια ακόμα φορά για τις επιτυχίες της, οι βουλευτές που την στηρίζουν θα περιφέρονται θριαμβολογούντες στα κανάλια και ο Τσακαλώτος θα πάει στην επόμενη συνάντηση με τους Ευρωπαίους ομολόγους του με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το πλεόνασμα που πέτυχε η κυβέρνησή του. Θα τα ακούσουν όλα αυτά όμως και οι μακροχρόνια άνεργοι, οι εργαζόμενοι των 300 ευρώ και αυτοί που έβαλαν λουκέτο στο μικρό μαγαζί τους…

liberal.gr

  

Τέλος οι χάρτινες αποδείξεις για το αφορολόγητο – Τι προβλέπει απόφαση του Πιτσιλή

Τέλος στις χάρτινες αποδείξεις βάζει, με απόφασή του ο διοικητής της ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, Γιώργος Πιτσιλής, απαλλάσσοντας τους φορολογούμενους από την υποχρέωση να κρατούν τις αποδείξεις πώλησης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών για να χτίζουν το αφορολόγητο.

Tι προβλέπεται

Στην απόφαση ορίζεται ότι οι φορολογούμενοι οι οποίοι δικαιούνται το αφορολόγητο -μισθωτοί, συνταξιούχοι και αγρότες- δεν θα είναι πλέον υποχρεωμένοι να κρατούν τις αποδείξεις. Οι συγκεκριμένες δαπάνες τους που μετρούν στο αφορολόγητο θα μπορούν να επιβεβαιώνονται από την μηνιαία statement των τραπεζών που αφορούν στην κίνηση των χρεωστικών ή πιστωτικών καρτών τους από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους.

Σύμφωνα με την ίδια απόφαση στην περίπτωση συζύγων με κοινό τραπεζικό λογαριασμό, όπου ο ένας φορολογούμενος δικαιούται αφορολόγητο (πχ μισθωτός) και ο έτερος δεν δικαιούται (πχ ελεύθερος επαγγελματίες), ο δικαιούχος αφορολογήτου μπορεί να χρησιμοποιήσει το σύνολο των ηλεκτρονικών πληρωμών του κοινού λογαριασμού για το χτίσιμο του αφορολογήτου.

Υπενθυμίζεται ότι ελάχιστα ποσά δαπανών με πλαστικό χρήμα που θα πρέπει να συγκεντρώσουν οι φορολογούμενοι για να δικαιούνται το αφορολόγητο είναι τα ακόλουθα:

•10% του ετησίου εισοδήματος, εφόσον αυτό ανέρχεται έως 10.000 ευρώ,

•15% του κλιμακίου εισοδήματος από 10.001 έως και 30.000 ευρώ και

•20% για το υπερβάλλον των 30.000 ευρώ εισόδημα.

Στατιστικά στοιχεία Φόρου Εισοδήματος. Να γελάει ή να κλαίει κανείς ;

Το 2016 με βάση τα εισοδήματα του 2015, η ΕΛΣΤΑΤ όριζε ως «κατώφλι φτώχειας» το ατομικό εισόδημα των 4.512€ ετησίως. Το εισόδημα αυτό αντιστοιχεί σε ημερήσιο εισόδημα 12,40€. Αυτό σημαίνει ότι κάτω από το εισόδημα αυτό, ο πολίτης θεωρείται στατιστικά «Πτωχός» με βάση πάντα τα δηλωμένα εισοδήματα που επεξεργάζονται οι Υπηρεσίες του Κράτους και οι Ανεξάρτητες Αρχές όπως η ΕΛΣΤΑΤ και η νέο-συσταθείσα Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ).

Η ΑΑΔΕ έδωσε στη δημοσιότητα λίγες ημέρες πριν το Πάσχα, τα στοιχεία από την επεξεργασία των δηλώσεων εισοδήματος του 2016 (που αφορούν το έτος 2015). Σύμφωνα με αυτά η κατανομή των νοικοκυριών στις εισοδηματικές κατηγορίες (σε 000€) φαίνεται στο Γράφημα 1. Το 58% των υπόχρεων σε δήλωση εισοδήματος νοικοκυριών, δηλώνει εισοδήματα μέχρι 10.000€ το χρόνο. Με τεχνική αναγωγής από το σύνολο των δηλώσεων στο σύνολο του πληθυσμού με βάση την τελευταία απογραφή, το μέσο ατομικό εισόδημα για κάθε μέλος του νοικοκυριού της κατηγορίας αυτής που δηλώνει μέχρι 10.000€ υπολογίζεται μεταξύ 2.900€ και 4.500€. Επομένως, θα μπορούσε κανείς να εκτιμήσει με μεγάλη πιθανότητα ότι το σύνολο των νοικοκυριών αυτής της κατηγορίας, δηλαδή το 58% του πληθυσμού, διαβιεί υπό συνθήκες φτώχειας, όπως αυτή ορίζεται από τα επίσημα στοιχεία.

Αν προστεθεί και η αμέσως ανώτερη κατηγορία εισοδήματος (10.000-20.000€), έχουμε το συμπέρασμα ότι το 83% των πολιτών ζει με εισοδήματα που φτάνουν το πολύ μέχρι 50% πάνω από το επίπεδο της στατιστικής φτώχειας, δηλαδή το πολύ μέχρι 6.800€ σε ατομική βάση. Με βάση επομένως τα στοιχεία, οι 8 στους 10 πολίτες έχουν ημερήσια εισοδήματα που κυμαίνονται από 8 μέχρι το πολύ 18 ευρώ. Οι 8 στους 10 πολίτες !

Αν κανείς πιστέψει το παραπάνω στοιχείο, θα πρέπει να αναρωτηθεί πως συντηρείται η χώρα και η οικονομία, ακόμα και στην κακή κατάσταση που βρίσκεται, όταν πρακτικά το 80% του πληθυσμού διαθέτει ανύπαρκτα ως απειροελάχιστα εισοδήματα που με πολύ προσπάθεια θα έφταναν μόνο και μόνο για τις απολύτως βασικές ανάγκες διαβίωσης. Πως συντηρείται η κατανάλωση, το εμπόριο, οι υπηρεσίες όταν ένα τόσο μεγάλο τμήμα του πληθυσμού κινείται γύρω από το κατώφλι της φτώχειας; Και οι εξηγήσεις μπορεί μόνο δύο να είναι: «Τρώνε από τα έτοιμα» ή «μας δουλεύουν». Συνδυαστικά και τα δύο ισχύουν αλλά προσωπικά – λόγω και της διάρκειας της κρίσης στη χώρα – ποντάρω πολύ περισσότερο στην δεύτερη εξήγηση. Το μέγεθος της φοροδιαφυγής / φοροκλοπής είναι τόσο τεράστιο που οποιοδήποτε στατιστικό εύρημα σχετικό με την οικονομία στη χώρα αυτή, θεωρείται σοβαρά αλλοιωμένο και επομένως χωρίς αξία. Για να επιβεβαιωθεί και η σχετική ατάκα «Υπάρχουν ψέματα, μεγάλα ψέματα και η Στατιστική».

Με τη διαφορά όμως ότι στα στοιχεία αυτά δεν ταιριάζει το χιούμορ. Γιατί καθορίζουν – παρότι μακράν της πραγματικότητας σε μεγάλο βαθμό – την φορολογική επιβάρυνση όλων όσοι δηλώνουν τα εισοδήματα που πραγματικά έχουν, αφού στο τέλος θα πρέπει τα συνολικά έσοδα από φόρους να υπακούσουν στις ανάγκες της χώρας και τις επιταγές των μνημονίων. Και το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από την πλήρη κατάρρευση κάθε λογικής στην φορολογική συμμετοχή όπου δεν υπάρχει πια η έννοια της βαθμιαίας φορολόγησης αλλά αυτή της εκθετικής φορολόγησης όπως δείχνει και το Γράφημα 2 που αποτυπώνει με ακρίβεια το μέσο ετήσιο φόρο ανά κατηγορία εισοδήματος. Όταν λοιπόν πάνω από 3.500.00 νοικοκυριά πληρώνουν από 112€ ετήσιο φόρο, δηλαδή 30λεπτά του ευρώ την ημέρα, θα πρέπει να ζητηθεί από τη μεσαία τάξη των 20.000-50.000€ ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος που έχει περίπου 7-πλάσιο εισόδημα να πληρώνει πάνω από 30-πλάσιο φόρο σε μέσους όρους. Για δε τα υψηλότερα κλιμάκια εισοδήματος, η κατάσταση έχει απλά ξεφύγει από κάθε λογική.

Είναι πιστεύω προφανές ότι το φορολογικό σύστημα απαιτεί βαθιά μεταρρύθμιση η οποία θα προέλθει μόνο όταν αποδώσουν οι τεχνικές αποκάλυψης των πραγματικών εισοδημάτων των πολιτών, αφού ως λαός επιμένουμε σε μεγάλη κλίμακα να επιλέγουμε τη φοροδιαφυγή.

Θετικά μέτρα είναι αυτά της συσχέτισης της χρήσης των τραπεζικών λογαριασμών και των μέσων πληρωμών με τα εισοδήματα όπως και η συσχέτιση των δηλωμένων εισοδημάτων με τα τεκμήρια διαβίωσης που το 2016 αύξησαν τη φορολογητέα ύλη κατά περίπου 7 δισ.€. Με τη διαφορά όμως ότι η κατεύθυνση πρέπει να είναι ισοβαρής σε όλες τις κατηγορίες δηλωμένων εισοδημάτων και όχι όπως συνήθως γίνεται στα υψηλά εισοδήματα. Το μεγάλο πλήθος των φορολογουμένων που «παίζει» γύρω από τα αφορολόγητα όρια και μπορεί να αποκρύπτει εισοδήματα με ευκολία, είναι – όπως δείχνουν τα στοιχεία – η μεγάλη πληγή του συστήματος.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι από την 1.1.2017 το ύψος του εισοδήματος καθορίζει και τις ασφαλιστικές εισφορές όλων πια των πολιτών, αντιλαμβάνεται πόσο σημασία έχει η απόσταση μεταξύ δηλούμενου και πραγματικού εισοδήματος και πόσο άδικα το συνδυασμένο σύστημα εισφορών και φορολόγησης λειτουργεί σε βάρος του ειλικρινούς και συνεπούς πολίτη.

Ο Άλμπερτ Αϊνστάϊν έχει πει την περίφημη φράση : «Το πιο δύσκολο πράγμα να καταλάβει κανείς στον κόσμο είναι ο φόρος εισοδήματος». Όντως έτσι είναι, πολύ περισσότερο στην Ελλάδα όπου ο φόρος εισοδήματος παραμένει επί δεκαετίες ένα σύστημα που βασίζεται σε αναληθή στοιχεία και παράγει πολύ μεγάλες αδικίες. Η διαφορά από την εποχή του Αϊνστάϊν είναι ότι σήμερα υπάρχουν όλα τα μέσα στη διάθεση της φορολογικής διοίκησης για να αντιμετωπιστεί η μεγάλη παθογένεια της φοροδιαφυγής. Απομένει μόνο η πολιτική βούληση για να γίνει αυτό πραγματικότητα και να κινηθεί η χώρα προς ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που δεν θα κάνει πια όσους δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα να θεωρούν τους εαυτούς τους ηλίθιους.

Μωυσής Μίνος - marketnews.gr

    

Focus: Μόνο οι φτωχοί πληρώνουν για τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα

Στους φτωχούς που επωμίζονται τα βάρη των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, αναφέρεται το περιοδικό Focus.

«Ψηφοφόροι του Αλέξη Τσίπρα ελπίζουν ότι ο πρωθυπουργός θα φορολογήσει, επιτέλους, τους πλουσίους, γράφει το γερμανικό περιοδικό Focus σε ανταπόκριση από την Αθήνα με τίτλο "Μόνο οι φτωχοί πληρώνουν για τις μεταρρυθμίσεις":

Ο Αλ. Τσίπρας δεν πραγματοποίησε την υπόσχεσή του. Απ΄ την 13η σύνταξη και τις φορολοαπαλλαγές βγήκαν κερδισμένοι και ευκατάστατοι. Οι φτωχότεροι είναι εκείνοι που θα επωμιστούν τα νέα μέτρα λιτότητας που αποφασίστηκαν στη Μάλτα. Σε αυτά ανήκει και η μείωση του αφορολόγητου. Παράλληλα όσοι έχουν εισόδημα 450 ευρώ μικτά το μήνα θα πληρώνουν φόρο εισοδήματος.. 

Την ίδια στιγμή οι φόροι ακινήτων καθιστούν την Ελλάδα μια από τις πιο ακριβές χώρες για ιδιοκατοίκηση, συνεχίζει το περιοδικό. Οι σχετικοί φόροι είναι υψηλότεροι από εκείνους στη Γερμανία. Κατά συνέπεια καταρρέουν οι τιμές των ακινήτων. Την εξέλιξη αυτή εκμεταλλεύονται όλο και συχνότερα ξένοι εκτός ΕΕ, οι οποίοι μόνο πέρυσι αγόρασαν για 250 εκ. ευρώ ακίνητα και μαζί με αυτά μια βίζα για το χώρο του Σέγκεν. Την ίδια στιγμή πολλοί Έλληνες αδυνατούν να πληρώσουν δόσεις και φόρους και έτσι τα ακίνητά τους απειλούνται με πλειστηριασμό. Ενώ ο Αλ. Τσίπρας είχε υποσχεθεί ότι δεν θα δώσει κανένα σπίτι σε τραπεζίτες, οι δημοπρασίες εξπρές θα γίνουν πραγματικότητα». 

Τι αλλάζει στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας μετά το δημοψήφισμα

Ο Έρντοαν κέρδισε το δημοψήφισμα με όση βία και νοθεία μπορούσε να ασκήσει – και την οποία τεκμηριώνουν οι διεθνείς παρατηρητές και τα ασφράγιστα ψηφοδέλτια που έπεσαν βροχή και κηρύχτηκαν έγκυρα- αλλά το ερώτημα που ορθώνεται σε πρακτικό επίπεδο εδώ είναι ένα: Τι αλλάζει σε σχέση με την Ελλάδα το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Και η απάντηση δεν είναι μία.

Στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα το μόνο επόμενο χειρότερο στάδιο από αυτό που υπάρχει σήμερα είναι η ένοπλη σύγκρουση. Επειδή οι φραστικές προκλήσεις, οι διεκδικήσεις και οι ναυτικές και αεροπορικές «επιδρομές» είναι καθημερινές εναντίον της Ελλάδας από την Άγκυρα. Είτε από την κυβέρνηση είτε από την αντιπολίτευση.

Αλλά, ακόμα και αυτή η ένοπλη σύγκρουση είναι απολύτως ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Όπως και με τα Ίμια, τίποτε δεν μπορεί να εξελιχθεί ανεξέλεγκτα στην περιοχή και μάλιστα για πολλή ώρα.

Στην πράξη, η μόνη αποτρεπτική δύναμη απέναντι σε ενδεχόμενη τουρκική πρόκληση είναι η ίδια η ελληνική ικανότητα και αποφασιστικότητα. Πολιτική, διπλωματική, στρατιωτική. Κανείς άλλος. Επομένως, οι αμιγείς ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι τόσο στο χέρι του Έρντοαν ή κάθε Έρντοαν. Είναι στο χέρι της Ελλάδας να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

Επίσης, η Τουρκία υπό οποιαδήποτε διακυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες για να πιέσει ή να προκαλέσει πρόβλημα στη χώρα για τους δικούς της λόγους. Μόνο που η Άγκυρα χρειάζεται να κρατάει σε μεγάλο όγκο τους πρόσφυγες στο έδαφός της για να πιέζει στα τρία μεγάλα της μέτωπα: Το Ιράκ, τη Συρία, το Κουρδιστάν.

Επιπροσθέτως, ΗΠΑ και ΕΕ, παρ ‘όλη τη σχετική αδιαφορία και περιχαράκωσή τους στο θέμα, έχουν απλώσει ένα δίχτυ δικής τους ασφάλειας ώστε να μην μπαίνουν μέσα σε ευρωπαϊκά σύνορα ανεξέλεγκτοι αριθμοί  προσφύγων. Απτά παραδείγματα η δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας.

Αλλά, καιεδώ η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει το θέμα αποτελεσματικά είναι η ελληνική διοίκηση. Με οργανωμένες δομές ελέγχου και χώρους υποδοχής και διαμονής, εποπτευόμενες από το κράτος και όχι από ανεξέλεγκτες οργανώσεις, και χρηματοδοτημένες από τα εκατομμύρια της ΕΕ, που η ελληνική κυβέρνηση απαξιοί να εκμεταλλευτεί, παρ όλο που της δίνονται αφειδώς!

Το τρίτο ελληνοτουρκικό θέμα είναι το Κυπριακό. Το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των τουρκοκυπρίων ψήφισε «όχι» δεν σημαίνει σχεδόν τίποτε στην πορεία και εξέλιξη του θέματος. Ο εκάστοτε τουρκοκύπριος ηγέτης είναι δέσμιος της Άγκυρας, όταν δεν είναι φερέφωνο, και το θέμα το διαχειρίζεται η Τουρκία, θεωρώντας την Κύπρο ως υπό απόκτηση έδαφος.

Κι αυτό το θέμα εξαρτάται από τους χειρισμούς των Κυπρίων και της Ελλάδας ως προς την αποφασιστικότητα, με την οποία θα κρατήσουν το νησί ανεξάρτητο και διοικούμενο με βάση την αρχή της πλειοψηφίας και, κυρίως, επανενωμένο και όχι διχασμένο σε κρατίδια και ομοσπονδίες. Χωρίς να υποχωρούν από τη θέση ότι το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής. Όλα τα άλλα λειτουργούν υπέρ της Τουρκίας.

Τίποτε από αυτά δεν είναι απλό. Αλλά και τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο. Είδαμε το καλοκαίρι του 2004 πώς ενάντια σε κάθε πρόβλεψη και εκφοβισμό οι Κύπριοι απώθησαν με την ψήφο τους μια καταστροφή και μπήκαν στην Ευρώπη χωρίς να χάσουν τίποτε από την  κυριαρχία και τα εδάφη τους που είχαν ως εκείνη τη στιγμή. Δένοντας, αντιθέτως, χειροπόδαρα την τουρκοκυπριακή μειονότητα σε καθεστώς ελεγχόμενο από ευρωπαϊκή ομπρέλα.

Η απουσία Δημοκρατίας

Τι άλλαξε για την Ελλάδα μετά το δημοψήφισμα; Τίποτε. Γιατί η Τουρκία, είτε υπό τον πολιτικό Κεμαλισμό είτε υπό τον στρατό είτε υπό το δόγμα Νταβούτογλου είτε υπό τον Ερντοανικό ισλαμισμό έχει μία και την ίδια πολιτική ως προς το στόχο: Την επέκταση σε βάρος των γειτόνων.

Δεύτερο και σοβαρό, η Τουρκία δεν ήταν ποτέ Δημοκρατία. Δεν αναγνωρίζει τη Δημοκρατία στην πράξη ως καθεστώς και ουσιαστικά δεν εφαρμόζει τη Δημοκρατία. Όλα λειτουργούν με βάση τους σκοπούς του έθνους και του καθεστώτος. Ο λαός είναι υποχείριο. Οι δημοκρατικοί θύλακοι της Πόλης και της Σμύρνης, που αποτελούν μικρή μειψηφία δεν είναι αποτέλεσμα της κουλτούρας της χώρας, αλλά της δυτικής επιρροής σε κύκλους διανοουμένων και μεγαλοαστών.

Ο λεγόμενος διχασμός που αναφέρεται για το δημοψήφισμα δεν έχει σχέση με αντιπαράθεση «σουλτανιστών» και δημοκρατών. Είναι η αντιπαράθεση μεταξύ εκείνων που γοητεύονται από μια οθωμανική αναγέννηση και εκείνων που τη φοβούνται για τη βία της με εκείνους που γοητεύονται από τον Κεμαλισμό. Καμιά Δημοκρατία δεν αντιπαρατίθεται με τον Ερντοανικό ισλαμισμό και αυταρχισμό.

Με άλλη μορφή, είναι ο πάγιος παλιός διαχωρισμός των λεγόμενων «λευκών Τούρκων» της Δυτικής χώρας με τους λεγόμενους «μαύρους Τούρκους» της ενδοχώρας και της Ανατολίας. Οι μεν πρώτοι εξ αιτίας της συγκατοίκησης με Έλληνες και δυτικούς σε όλη τη Μικρά Ασία, την Πόλη και τη Θράκη, και χάρη στην επαφή τους με την «ανοιχτόμυαλη» θάλασσα,έχουν μια πιο κοσμική αντίληψη για τον κόσμο απ’ όση έχουν οι Τούρκοι της ενδοχώρας.

Δεν είναι τυχαίο που ο χάρτης των «ναι» και «όχι» του δημοψηφίσματος είναι χωρισμένος εκεί που χωρίζονται τα όρια των «λευκών» από τους «μαύρους» Τούρκους. Και τα όρια των Τούρκων από τους Κούρδους.

Οι «μεγάλες δυνάμεις»

Και επειδή τα κράτη δεν δρουν μόνα τους παρά μόνο σε περιπτώσεις αφροσύνης, η Τουρκία του Έρντοαν έχει μια εύθραυστη ισορροπία σχέσεων με τη Ρωσία (που έσπευσε χτες να αναγνωρίσει ως αναμφισβήτητο το αποτέλεσμα) και μια αμφιλεγόμενη σχέση με τη νέα προεδρία των ΗΠΑ (που προειδοποίησε να μη γίνει κατάχρηση εξουσίας). Ταυτόχρονα, έχει μια οικονομικά πολύ εξαρτώμενη σχέση με την ΕΕ, σε μια πολιτικά μάλλον ψυχρή έως αντιπαρατιθέμενη τροχιά.

Μ αυτά τα δεδομένα, περνάει την πιο ασταθή διεθνώς πολιτική της περίοδο εδώ και τουλάχιστον 75 χρόνια. Το μόνο που την διατηρεί σε μη απειλούμενη κατάσταση είναι η γεωστρατηγική της θέση σε σχέση με την εύθραυστη κατάσταση σε όλη τη Μ Ανατολή.

Οι μεγάλες δυνάμεις δεν θα διακινδύνευαν μια αποσταθεροποίηση της Τουρκίας υπό αυτές τις συνθήκες. Ο Έρντοαν το ξέρει καλά. Όπως ξέρει όμως, ότι υπό αυτές τις συνθήκες δεν έχει τις ισχυρές πλάτες που του χρειάζονται για να ασκήσει μια πιο επιθετική πολιτική με αποτελεσματικότητα. Κι αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει για να θέλει να εφαρμόσει το όραμά του για μια σουνιτική Τουρκία απέναντιστοσιιτικό Ιράν. Στο ρόλο μιας ηγέτιδας δύναμης των μουσουλμάνων. Ή θα είσαι ηγέτης ή θα είσαι συμβιβασμένος.

Αλλά, οι σχέσεις των κρατών δεν περιορίζονται στα στενά όρια μερικών ετών και μερικών ηγετών. Τις βλέπει κανείς σε βάθος πολλών ετών. Εξαίρεση είναι η κρίσιμες στιγμές που ηγέτες κλήθηκαν να πάρουν αποφάσεις με επιπτώσεις δεκαετιών, όπως ο Βενιζέλος και ο Κεμάλ. Ο Έρντοαν δεν ανήκει σε τέτοια εποχή. Ευτυχώς για την Ελλάδα.

Επομένως, η Αθήνα έχει να αντιμετωπίσει την πάγια εδώ και 43 χρόνια τουρκική πολιτική πρόκλησης, η οποία έχει συγκεκριμένους και κατονομασμένους στόχους. Και, τελικά, εξαρτάται από τη διπλωματική της ευελιξία, την πολιτική της αποφασιστικότητα και την αμυντική της ικανότητα η σχέση της με την Τουρκία του Έρντοαν και του κάθε Έρντοαν. Είτε ως προέδρου, είτε ως πρωθυπουργού, είτε ως σουλτάνου.

Επειδή η ιστορία δεν γράφεται με πλήθη και αριθμούς. Γράφεται με ποιότητα πολιτικών και ανθρώπων.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης - liberal.gr

Δημ. Καμμένος: Καλύτερα στο κράτος παρά στον… εγγονό το 100€ του παππού (Βίντεο)

«Το να του παίρνει ένα 100αρικο το μήνα ο εγγονός για να πίνει φραπέ και να παίζει τάβλι, προτιμώ να του πάρω εγώ σαν κράτος το 100αρικο και να το κάνω εργοδοτική εισφορά, να πάω να βρώ δουλειά στο παιδί για να μην πίνει φραπέ». Τάδε έφη, Δημήτρης Καμμένος.

Μια δήλωση που αναμφίβολα θα συζητηθεί έκανε ο βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Δημήτρης Καμμένος το μεσημέρι της Τρίτης (18.04.2017) στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ. Και δεν θα συζητηθεί γιατί ο βουλευτής των ΑΝΕΛ μάλλον δεν είναι… φαν του φραπέ ή δεν του αρέσει το τάβλι.

Ο Δημήτρης Καμμένος, θέλοντας να αποδείξει ένα… point για τα μέτρα της κυβέρνησης, έφερε ως παράδειγμα το χαρτζιλίκι που δίνουν οι παππούδες στα εγγόνια τους και κυρίως σε εκείνα που είναι άνεργα.

«Όταν κόψω τη φορολογία από το 29% στο 26% δεν έχει άμεσο αντίκτυπο σε αυτόν που στο ΑΤΜ θα πάρει 40 ή 20 ευρώ λιγότερα το μήνα. Έχει όμως διότι τα παιδιά του παππού ή οποιουδήποτε τη σύνταξη την κόβω, εάν καταφέρουμε και εξηγήσουμε στον κόσμο ότι από το να έχει τη σύνταξη ο παππούς και να του παίρνει ένα 100αρικο το μήνα ο εγγονός, να πίνει φραπέ και να παίζει τάβλι, προτιμώ να του πάρω εγώ σαν κράτος, εφόσον είμαι σοβαρό, το 100αρικο και να το κάνω εργοδοτική εισφορά, να πάω να βρώ δουλειά στο παιδί για να μην πίνει φραπέ», είπε χαρακτηριστικά ο βουλευτής των ΑΝΕΛ. 

Κι αν αυτή ήταν μια ατάκα που προκάλεσε, υπήρξε κι άλλη μια για τον επίσης βουλευτή των ΑΝΕΛ (συνεργαζόμενο για την ακρίβεια), τον υφυπουργό Παιδείας Κώστα Ζουράρι. Αλλά έγινε σε επίπεδο πλάκας και με ποδοσφαιρικούς όρους. Βέβαια, τα πιο σημαντικά –λένε- λέγονται μεταξύ αστείου και σοβαρού.

Είπε λοιπόν σχολιάζοντας τα όσα ακούγονται τελευταία για τις εσωκομματικές σχέσεις και το αν παραμένει στέλεχος των ΑΝΕΛ. Το γύρισε λοιπόν στο… ποδοσφαιρικό και θυμήθηκε την εμφάνιση του Κώστα Ζουράρι (πάλι στον ΣΚΑΙ) με μπλουζάκι του ΠΑΟΚ. «Έγραψε μια εφημερίδα φίλα προσκείμενη σε εμάς του Ολυμπιακούς ότι κάτι γίνεται με το κόμμα. Όχι, δεν γίνεται κάτι. Με τον κ. Ζουράρι έχω θέμα. Με την έννοια δεν μπορεί να έχω τύπου χούλιγκαν υφυπουργό, με μπλουζάκι του ΠΑΟΚ». 

candianews.gr

H αντίσταση των λίγων

Του Περικλή Κοροβέση

Πριν από πενήντα χρόνια, αυτόν τον ανοιξιάτικο μήνα, η χούντα έβγαλε περίπατο τα τανκς και σε μια-δυο ώρες πήρε την εξουσία αυτής της χώρας, σχεδόν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, και την κράτησε εφτά ολόκληρα χρόνια. Μια ολόκληρη κοινοβουλευτική δημοκρατία και ένα πανίσχυρο παλάτι πέσανε σαν τραπουλόχαρτα.

Πώς εξηγείται αυτό; Και καλά οι θεσμοί, αλλά κι αυτός ο δημοκράτης λαός και η Αριστερά (ΕΔΑ τότε) που θα έπρεπε να κατέβουν στους δρόμους, προτίμησαν να μείνουν στο σπίτι τους και να κοιτάζουν τα τεκταινόμενα πίσω από τις γρίλιες. Μια παρέα φίλων, που είχαμε βρεθεί την ίδια μέρα για άλλο σκοπό, είπαμε να κατεβούμε στο κέντρο της Αθήνας.

Η πόλη έρημη και σε όλα τα δημόσια κτίρια τανκς. Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε, από μόνοι μας, μια αντιστασιακή ομάδα, με την ελπίδα πως και άλλοι θα είχαν σκεφθεί σαν και μας και στην πορεία θα συναντιόμασταν. Σκέψη που δεν ήταν λάθος. Αλλά, δυστυχώς, δεν βρεθήκαμε.

Η ομάδα μας κατέληξε στο Πατριωτικό Μέτωπο, από παραπλάνηση. Δεν θέλαμε να έχουμε σχέση με το ΚΚΕ που βρισκόταν στο εξωτερικό, ούτε με την ΕΣΣΔ. Και όταν στο 3ο Δελτίο του Πατριωτικού Μετώπου, αν θυμάμαι καλά, υπήρχε η σαφής διευκρίνιση πως το κίνημά μας ήταν ανεξάρτητο, αυτό δεν ανταποκρινόταν στην αλήθεια.

Ηταν η αυθόρμητη παρέμβαση δύο συντακτών του δελτίου (Γ. Βότσης, Αρ. Μανωλάκος) που δημιούργησε πολλά προβλήματα. Αλλά εντούτοις αυτό ήταν το πνεύμα των ανθρώπων της Αριστεράς που ήθελαν να αντισταθούν στη χούντα, την περίοδο που το κόμμα (ΕΔΑ) ήταν άφαντο.

Αντίστοιχες κινήσεις έγιναν σε όλους τους πολιτικούς χώρους, ακόμα και στον στρατό. Μαθαίναμε τις άλλες κινήσεις όταν τους έπιαναν ή, στη χειρότερη περίπτωση, τις μαθαίναμε μετά τη χούντα.

Μετά τη Μεταπολίτευση, έγινε πολύς λόγος για την ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι στο φασιστικό καθεστώς της χούντας. Και όλα τα κόμματα διεκδικούσαν τη μερίδα του λέοντος.

Αλλά κάποιοι που έζησαν κάθε μέρα και κάθε στιγμή εκείνης της περιόδου και ήταν ενεργοί εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος έχουν διαφορετική εικόνα: μετριούνταν κι έβγαιναν τρεις κι ο κούκος. Τελικά, πόσοι άνθρωποι αντιστάθηκαν με την όποια μορφή εναντίον της χούντας;

Η σχετική βιβλιογραφία για την περίοδο της δικτατορίας είναι πενιχρή. Ακόμα δεν έχει βρει τον έγκυρο ιστοριογράφο της. Και επομένως οι γνώσεις που έχουμε είναι εμπειρικές. Ρώτησα παλιούς μου συναγωνιστές από τη ΣΦΕΑ 1967-74 (Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών στη χουντική περίοδο) για τον αριθμό των μελών μας.

Είμαστε γύρω στους 800. Κάναμε έναν πρόχειρο υπολογισμό για το περίπου πόσοι ήταν αυτοί που πήραν ενεργό μέρος. Υπολογίσαμε πως το μάξιμουμ ήταν διόμισι-τρεις χιλιάδες. Ενδεικτικός αριθμός θα ήταν οι καταδίκες των στρατοδικείων - έρευνα που δεν έχει γίνει ακόμα.

Και εδώ να κάνω μια μικρή παρένθεση. Θεωρώ αντίθετους με τη χούντα αυτούς που άκουγαν κρυφά τα ξένα ραδιόφωνα στα βραχέα, αυτούς που πιάστηκαν την πρώτη μέρα της δικτατορίας χωρίς να προλάβουν να κάνουν τίποτα, ακόμα και αυτούς που αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό, και έχουν τη βαθιά εκτίμησή μου.

Αν τους μετρήσουμε όλους μαζί, ίσως βγουν αρκετές χιλιάδες. Τι έκαναν οι υπόλοιποι; Οποια δυσαρέσκεια και να υπήρχε, είχαν αποδεχτεί τη χούντα. Με εξαίρεση τη Νομική και το Πολυτεχνείο, που και αυτά ήταν μειοψηφικά φαινόμενα σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας.

Και κάποιες πρωτοβουλίες ατόμων από όλους τους πολιτικούς χώρους (ακόμα και βασιλικοί), η μεγάλη πλειονότητα αυτού του λαού ανέχτηκε τους συνταγματάρχες.

Και μια μειονότητα υπήρξε συνειδητά χουντική, και εκφράζεται σήμερα με τη Χρυσή Αυγή, που μέχρι πρότινος ήταν τρίτο κόμμα στη Βουλή. Δηλαδή συμβιώνουμε με περίπου 390.000 «μεταχουντικούς» σε διάφορες βαθμίδες και δράσεις.

Οπως προηγούμενα συμβίωνε η χούντα με τον κοινοβουλευτισμό. Από τον φασισμό του Ι. Μεταξά μέχρι την 21η Απριλίου είχαμε έναν «παράνομο» γάμο κράτους-παρακράτους.

Ολα τα κόμματα ήξεραν αυτόν τον αφύσικο δεσμό. Αλλά τον θεώρησαν εγγύηση της υπάρχουσας τάξης. Και γι’ αυτό πιάστηκαν όλοι στον ύπνο όταν η χούντα με μια απλή παρέλαση πήρε την εξουσία.

Το βιβλίο της Λένας Δουκίδου (προσφορά της «Εφ.Συν.») δίνει μια απάντηση σε όλα αυτά. Είναι μια σειρά από συνεντεύξεις που δημοσιεύτηκαν στην «Καθημερινή» το 1975.

Εκεί όλα τα... καθιερωμένα ονόματα των αντιστασιακών δίνουν τη δική τους εξήγηση για το τι πέτυχε η αντίσταση εναντίον της χούντας. Και έχουμε έναν τραγέλαφο πολιτικής σκέψης όλου του πολιτικού φάσματος, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις.

Και η 17Ν, αν ήταν λίγο πιο διαβαστερή, θα μπορούσε να έκανε αναφορά σε αυτά τα λαμπρά ονόματα της Αντίστασης, με τις εμμονές τους στη δυναμική αντίσταση, και να υποστηρίξει πως είναι οι συνεχιστές της. Και η έκπληξη είναι ο Α. Παναγούλης, που λέει πως τα βασανιστήρια συνηθίζονται.

«Στην αρχή, το ξύλο είναι φοβερό. Μετά γίνεται υποφερτό, στο τέλος συνηθίζεις». Για τον Μουστακλή, που τα συνήθισε, κουβέντα.       

efsyn.gr

Ο τουρκικός λαός ύψωσε το ανάστημά του, εμείς;

Μπορεί πολλοί στην Ελλάδα να είναι τουρκοφάγοι. Πολλοί και δικαίως να μισούν τη γείτονα χώρα επειδή αποτελεί μόνιμη απειλή για τη χώρα μας. Κάποιοι, κι εμείς βεβαίως, χαρακτηρίζουμε ισλαμοφασίστα ή δικτάτορα τον Ερντογάν.

Όμως, κανείς δεν μπορεί παρά να κάνει ορισμένες θλιβερές σκέψεις συγκρίνοντας τα δύο δημοψηφίσματα, αυτό του Σουλτάνου και αυτό του Τσίπρα. Και θα διαπιστώσει ότι ο Ερντογάν είναι τεράστιος ηγέτης (για τη χώρα του) ενώ εμείς έχουμε ένα παιδαρέλι, αμόρφωτο, αναποφάσιστο, που διαλύει τη χώρα του αλλά συνεχίζει να κάνει χιούμορ δεκαπενταμελούς, αστειάκια πενταήμερης εκδρομής στην Κέρκυρα. Έναν πρωθυπουργό ντροπή για τη χώρα μας και για το παρελθόν της. Κι όταν ο Ερντογάν μπορεί και κάνει κουμάντο έναν ολόκληρο λαό 70 εκατ. κι έχει καταστήσει την Τουρκία ισχυρή δύναμη που δεν «μασάει» θα πρέπει να μας πιάνει θλίψη όλους εμάς που κάθε μέρα βλέπουμε την Ελλάδα να μικραίνει.

Σκεφτείτε τι έγινε στην Τουρκία και τι εδώ και θα καταλάβετε ότι πρέπει να πάρουμε μαθήματα από τον τουρκικό λαό. Ο Ερντογάν «έστησε» ένα πραξικόπημα, έχει φυλακίσει, απολύσει ή διώξει δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και στρατιωτικούς. Έχει καθυποτάξει την τουρκική δικαιοσύνη. Έχει τρομοκρατήσει τον κόσμο, και ειδικά όσους δεν μπορούν να βλέπουν να διολισθαίνει η χώρα τους από μια αστική δημοκρατία σε ένα ισλαμοφασιστικό, κλειστό κράτος.

Κι όμως, αυτός ο τρομοκρατημένος λαός ύψωσε το ανάστημά του στον πραγματικά σπουδαίο αυτόν ηγέτη, τον ισχυρό και δυναμικό πρόεδρο. Αυτός ο λαός αντί να του δώσει «λευκή επιταγή», του έβαλε καλούπια και παραλίγο να του προκαλέσει ένα ανεπανόρθωτο έμφραγμα.

Σκεφτείτε το καλά. Ο τουρκικός λαός έχει έναν μεγάλο ηγέτη ο οποίος ζήτησε με εκβιασμό και εκφοβισμό το «ναι». Κι ο λαός δε μάσησε και του έδωσε μόλις και μετά βίας 51%. Ενδεχομένως να του έστειλε κι ένα ηχηρό μήνυμα ότι δεν θα ανεχθεί να μετατραπεί η Τουρκία σε κράτος του Σουλτάνου. Αυτός ο… αμόρφωτος λαός, οι «βάρβαροι» όπως πολλοί από εμάς τους αποκαλούμε στάθηκε στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων σε ένα κρίσιμο δημοψήφισμα.

Για πάμε στο δικό μας δημοψήφισμα, στον λαό μας και στον μεγάλο μας… ηγέτη Αλέξη. Χωρίς κανέναν εκφοβισμό, χωρίς ανελευθερία, διώξεις και απειλές, ο ελληνικός λαός έδωσε 62%, δηλαδή λευκή επιταγή στον Τσίπρα να κάνει ό,τι γουστάρει. Σε ένα κίβδηλο δημοψήφισμα, σε μια σκέτη απάτη που έστησε μια ανίκανη παρεούλα. Ποιος Έλληνας θα έπαιρνε στο σπίτι του ή στη δουλειά του τον Τσίπρα, τον Παππά, τον μπάρμπα Αλέκο ή τον Δραγασάκη με τον Σπίρτζη; Κάτι απίθανοι τύποι παγίδευσαν τον ελληνικό λαό κι αυτός έφαγε και συνεχίζει να τρώει τον σανό που του σερβίρουν. Δύο χρόνια τώρα συνεχίζει να σκύβει το κεφάλι, να κάθεται στον καναπέ του και να ανέχεται ένα άθλιο τσούρμο που βουλιάζει τη χώρα και που κυρίως διαλύει κάθε έννοια αξιοπρέπειας της πατρίδας.

Ναι λοιπόν. Μπορεί να μη μας αρέσουν οι Τούρκοι, αλλά ας πάρουμε κανένα μαθηματάκι για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τα πολιτικά γεγονότα και το μέλλον της χώρας. Κι ας σκεφτούμε μέχρι πότε θα ανεχόμαστε τον Τσίπρα που ούτε στο δαχτυλάκι του Ερντογάν δεν μπορεί να σταθεί.    

 antinews.gr