Ποιος θα τραγουδήσει τη «Μασσαλιώτιδα»;

Η Γαλλία ξύπνησε σήμερα και δεν μπορεί, καν, να τραγουδήσει τη «Μασσαλιώτιδα» (στοιχεία για την ιστορία της εδώ κι εδώ), η οποία (τι ιστορική σύμπτωση…) γράφτηκε αυτές τις μέρες πριν 225 χρόνια.

Ποιος εκπρόσωπος της να την τραγουδήσει; Ο Εμανουέλ Μακρόν, το κατασκεύασμα της ολιγαρχίας που επαγγέλλεται τον σύγχρονο επαναστάτη, έχοντας θητεία ως τραπεζίτης στην επενδυτική τράπεζα Ρότσιλντ και ως υπουργός Οικονομικών που δεν έκρυψε ποτέ τη λατρεία του για τον πιο άγριο και φασίζοντα νεοφιλελευθερισμό;  Η Μαρίν Λεπέν, η καμουφλαρισμένη φασίστρια, που για να διεκδικήσει την εξουσία άφησε στην άκρη – για λίγο και συνειδητά – τα σύμβολα του πατέρα της (ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου) και αρνητή του ολοκαυτώματος;

Από τη μια η «λαμπερή» μαριονέτα, η οποία επιλέχθηκε για αντικαταστήσει το απαξιωμένο και ξεφτιλισμένο παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο στη Γαλλία, και από την άλλη η απόλυτη έκφραση της μισανθρωπίας και του ρατσισμού που πλασάρει «αγνό» πατριωτισμό.

    Με μικρά ποσοστά (23,75% ο Μακρόν και 21,53% η Λεπέν) ήταν οι «λύσεις» των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και θα αναμετρηθούν στο δεύτερο γύρο. Τα δύο παραδοσιακά κόμματα που εκπροσώπησαν για χρόνια την αστική κυριαρχία καταποντίστηκαν. Η δεξιά και η «αριστερά» (όπως ονομάζεται χρόνια τώρα στη Γαλλία το Σοσιαλιστικό Κόμμα) έμειναν έξω από το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ο κόσμος αηδίασε αλλά δεν γύρισε σελίδα. Η φτώχεια, η εκμετάλλευση, η αποδιάρθρωση των κοινωνικών παροχών, η εργασιακή ζούγκλα, και η απόλυτη (και εξόφθαλμη) εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ισχυρού γαλλικού κεφαλαίου έφεραν τα κόμματα του κατεστημένου στο περιθώριο.

***

  Ποια «Μασσαλιώτιδα», ποιο «ματωμένο λάβαρο» των αξιών της αστικής επανάστασης, ποια μάχη «ενάντια στη τυραννία»;… Ακόμα και οι αξίες της γαλλικής επανάστασης είναι μουσειακό είδος, για να το περιφέρουν οι Ολάντ και οι Σαρκοζί, εδώ και χρόνια, στις εκδηλώσεις ενός συστήματος που σαπίζει, που κατασπαράζει τις ζωές μας. Το πολιτικό προσωπικό ξεσκονίζει τις πλαστικές σημαίες των αστικών δικαιωμάτων, ντεκόρ για τον επόμενο δεκάρικο που θα βγάλει. 

Διέλυσαν ακόμα και στοιχειώδες κατακτήσεις που έφεραν οι αστικές επαναστάσεις, σμπαράλιασαν τα δικαιώματα που οι λαοί κέρδισαν με το αίμα τους, στη συνέχεια, στον 20ο αιώνα. Κι όλα αυτά, θέλουν δεν θέλουν να το παραδεχτούν, διότι το σύστημα τους βρωμάει. Έχει ξεπεράσει τα όρια του. Ολοκλήρωσε τον κύκλο του, ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. Τώρα κρατάει μόνο τη βαρβαρότητα. Βρωμάει εκμετάλλευση, για να μπουκώνουν τα ταμεία τους οι «παραγωγικές τάξεις» (έτσι το λένε το κεφάλαιο).

Ένα πολιτικό προσωπικό που δεν αγγίζει τα αφεντικά του, μόνο υποκλίνεται κι εκτελεί. Αλήθεια, τους έχετε δει όλους αυτούς τι ύφος έχουν μπροστά στους καπιταλιστές και στους διευθύνοντες συμβούλους των πολυεθνικών; Τους έχουμε δει όλοι σε δημόσιες εμφανίσεις τους, στις λεπτομέρειες των πλάνων στα ΜΜΕ. Στις ιδιωτικές συναντήσεις λέτε να είναι «παλικάρια»;

Τώρα, λοιπόν, που τα ανθρωπάκια ξέφτισαν ήρθε η ώρα της «απευθείας» εκπροσώπησης από κάποιον που δεν τον ενοχλεί να φαίνεται, με γυμνό μάτι, πως είναι μαριονέτα. Ο Μακρόν, χωρίς κάποιο κόμμα να τον στηρίζει τυπικά, έγινε ο «σωτήρας». Αλήθεια; Τόσο εύκολα γίνονται τέτοια «θαύματα»; Εάν δεν είχε πίσω του τη στήριξη της ολιγαρχίας και και των ΜΜΕ που αυτή κατέχει θα κατάφερνε ο «νέος και επιτυχημένος» να γίνει η «ελπίδα της Γαλλίας»; Γιατί δεν «εμπνεύστηκαν» εκείνοι που κουνάνε τη μαριονέτα από κάποιον άλλο, χωρίς τη θητεία του Μακρόν; Αφελείς ερωτήσεις…

 Δεν είναι δυνατόν ποια να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Ο φασισμός σήκωσε το κεφάλι του από τα σκουπίδια της Ιστορίας και είναι εδώ. Η Λεπέν και το κόμμα της θα είναι ο …εξευγενισμένος φασισμός μέχρι τότε που τη βολεύει. Αυτό μπορεί να το αντιληφθεί όποιος στοιχειωδώς μπει στη διαδικασία να παρακολουθήσει την πορεία της ίδιας της Λεπέν, του Εθνικού Μετώπου και των διαύλων επικοινωνίας του με τους «καθαρούς» νεοναζί, που μέχρι πριν λίγο χρόνια έκαναν βόλτες στις συγκεντρώσεις του.

 ***

Σκοτάδι, λοιπόν; Σκοταδισμός στον 21ο αιώνα; Εάν δεν αναρωτηθούμε γιατί η απέχθεια για το σύστημα που ζούμε (καπιταλισμός λέγεται) οδηγεί σε επιλογές «αρίστων» και «εκλεκτών» ή σε φασίστες με τη μάσκα του ψευτοπατριωτισμού, τότε το σκοτάδι θα είναι πιο βαθύ.

Εάν πούμε ο κόσμος «ξέχασε» τι σημαίνει φασισμός, εάν πούμε πως είναι ηλίθιος και δεν καταλαβαίνει το συμφέρον του, τότε ας περιμένουμε μια «δευτέρα παρουσία» ή μια «ανάσταση», απολαμβάνοντας τον ελιτισμό της αποκλειστικής κατοχής γοητευτικών προφητειών. 

 ***

Στη Γαλλία υπήρχε και ο Μελανσόν με το μεγάλο ποσοστό που έλαβε και τον έφερε κοντά στο δεύτερο γύρο. Τον Μελανσόν τον στήριξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, που μόνο στο όνομα κρατάει το «κομμουνιστικό». Όποιος πει ότι οι εξαγγελίες του Μελανσόν δεν ήταν οι πιο προοδευτικές ανάμεσα στους επικρατέστερους υποψηφίους θα πει ψέματα.  Ναι, προοδευτικές εξαγγελίες για ένα πολιτικό που ποτέ δεν έκρυψε πως είναι σοσιαλδημοκράτης, ποτέ δεν μίλησε για επί της ουσίας ρήξη και ανατροπή.

Μιλάμε για αυτού του είδους την αριστερά που με θολά προοδευτικά συνθήματα, με πισωγυρίσματα μέσα σε λίγες μέρες, δεν μπορεί τελικά να εμπνεύσει προοπτική. Γιατί; Μεταξύ άλλων και διότι υπάρχουν προηγούμενα συμβιβασμών, κοροϊδιών, γιατί είναι κι εκείνη η «χρυσή τομή» (οπορτουνισμός λέγεται) της «καλύτερης διαχείρισης» με τους «ανθρώπους πάνω από τα κέρδη».

Στο όραμα αυτής αριστεράς της τα κέρδη και η εκμετάλλευση παραμένουν και δεν αμφισβητούνται βασικές και κυρίαρχες δομές στη λειτουργία της κοινωνίας. Δεν αμφισβητείται η βάση του σάπιου οικοδομήματος.

Μπορεί κανείς να ταυτίσει το πολιτικό πρόσωπο Μελανσόν – και την πολιτική του πρόταση – με τον κόσμο που τον στήριξε; Κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο για το κομμάτι της κοινωνίας που αντιστέκεται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Στους ψηφοφόρους του Μελανσόν υπάρχει αυτό το κομμάτι, άνθρωποι που παλεύουν μέσω των συνδικάτων και παρεμβαίνουν αγωνιστικά και πολύμορφα μέσω συλλογικοτήτων με έντονη δράση ενάντια στις κυρίαρχες επιλογές. Ενίσχυσαν τον Μελανσόν με τη λογική του «στηρίζω κάτι που είναι πιο κοντά σε μένα κι έχει πιθανότητες να παρέμβει». «Γνωρίζω τα όρια του, δεν το εμπιστεύομαι αλλά το κάνω μήπως αλλάξει κάτι υπό την πίεση των λαϊκών αγώνων» κ. ο.κ. Μήπως κάτι τέτοιο δεν έγινε κι εδώ με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Και στις δύο περιπτώσεις, βέβαια, σε ένα μεγάλο ποσοστό που στήριξαν αυτού του είδους την αριστερά δεν έλειψε η επιλογή της ανάθεσης και όχι της κοινωνικής συμμετοχής. 

***

 Όλα τα παραπάνω έχουν ως αφορμή τις γαλλικές εκλογές, μια στιγμή δηλαδή που ασκείται, στις αστικές δημοκρατίες, ένα δικαίωμα που έχει κατακτηθεί. Δεν ήταν δεδομένο. Στη Γαλλία, μάλιστα, οι εκλογές δίνουν μεγάλη συγκέντρωση εξουσιών στον «ένα», στον πρόεδρο. Το θέμα των συστημάτων εκλογής στις αστικές δημοκρατίες είναι μια άλλη συζήτηση, αλλά να υπενθυμίσουμε πως το δικαίωμα της ψήφου «ενεργοποιείται» κάθε κάμποσα χρόνια (αναλόγως τη χώρα κλπ).

 Εάν τις υποτιμήσει κανείς – και δεν τις αξιοποιήσει – θα κάνει μεγάλο λάθος. Οι εκλογικές μάχες είναι στιγμές που μπορούν να ακουστούν δυνατά οι ιδέες και οι πολιτικές προτάσεις, λαμβάνοντας υπόψη φυσικά πως η συνθηματολογία θα κερδίσει την ουσία των επιχειρημάτων.  Εάν – από την άλλη – μετατρέψει κανείς τις εκλογές στην αστική δημοκρατία σε μητέρα των μαχών τότε θα χάσει την επαφή του με τις διεργασίες στην κοινωνία, οι οποίες γίνονται μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, χρόνο το χρόνο, στους χώρους που εργάζονται, ζούνε δραστηριοποιούνται άνθρωποι. Θα χάσει, δηλαδή, τη διαδικασία διαμόρφωσης συνείδησης, που,  θέλουμε  δεν θέλουμε, το πρώτο χέρι έχει πάντα το κυρίαρχο σύστημα.

 ***

Καλά ως εδώ. Τα είπαμε για όλους και διατρανώσαμε πως η ρήξη με το σύστημα και η επαναστατική αλλαγή είναι αυτή που μπορεί να σπάσει τις αλυσίδες, είναι εκείνη που μπορεί να τσακίσει τους οικονομικούς και πολιτικούς δυνάστες, να ανοίξει το δρόμο ώστε να βρει ο άνθρωπος την πορεία προς την κοινωνική απελευθέρωση.

Τα ερωτήματα ακούγονται δυνατά: Γιατί σε αυτές τις συνθήκες κρίσης του συστήματος οι λαοί στρέφονται προς τις μαριονέτες των ολιγαρχών, τους καμουφλαρισμένους (ή όχι και τόσο καμουφλαρισμένους) φασίστες; Γιατί ακόμα και όταν υπάρχει μια επιλογή που φαίνεται προοδευτική, ακόμα και ριζοσπαστική (στα λόγια), δεν διακρίνονται οι αντιφάσεις της; Γιατί, τελικά, δίνονται ευκαιρίες στην αριστερά της διαχείρισης, με αποτέλεσμα να είναι τόσο χρήσιμη (στο σύστημα) αφού μπορεί και κάμπτει τις λαϊκές αντιδράσεις (ακριβώς επειδή δηλώνει «αριστερά»);

Τι λείπει; Λείπει το όραμα που θα εμπνεύσει; Λείπει η ιστορική πείρα των λαών που μεγαλούργησαν όταν βρέθηκαν απέναντι στην τυραννία; Λείπουν άνθρωποι αγωνιστές, οι οποίοι θα μπούνε μπροστά να φωνάξουν και να θυσιαστούν για το δίκιο της κοινωνικής  απελευθέρωσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης;  Εάν τα καλοσκεφτούμε τίποτα από τα παραπάνω δεν λείπει. Μπορεί να μην είναι στο ύψος των αναγκών και των περιστάσεων, αλλά δεν λείπουν. Ίσως να λείπουν άλλα, που έχουν να κάνουν με λάθη, αυτοκριτική, στην μεγάλη ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Ξεφεύγουν, όμως, από το θέμα του κειμένου.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και σίγουρα από εδώ, από αυτό το κείμενο, δεν θα ανάψει ξαφνικά κάποια φλόγα που θα ζωντανέψει την προοπτική. Σκέψεις καταθέτουμε και σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε πως η συζήτηση και ο προβληματισμός για το σκοτάδι δεν φτάνουν. Χρειαζόμαστε συνειδητοποίηση, όσοι τουλάχιστον θέλουμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε (και να αγωνιζόμαστε όπως μπορούμε) πως ο κόσμος δεν θα μείνει  έτσι όπως είναι, πως δεν αξίζει η ανθρωπότητα κι άλλο σκοτάδι, σκοτάδι που μπορεί να την πνίξει.

Οι άνθρωποι δεν είναι γεννημένοι δούλοι, δεν θέλουν αφέντες. Αυτό είναι σίγουρο κι ας επιμένουν για το αντίθετο οι λάτρεις του συστήματος. Η ταξική πάλη, όμως, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση δεν χρειάζεται τροχονόμους. Η εκτίμηση των αντιφάσεων, η εκτίμηση της στιγμής, η αναγνώριση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των ρωγμών που έχουν κάθε φορά, των εξαρτήσεων σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, είναι μόνο λίγα από τα πνευματικά τιμαλφή της μαρξιστικής ανάλυσης. Δεν είναι υπόθεση ορισμένων, είναι υπόθεση που μπορεί να φτάσει πλατιά, να εξηγήσει, να ερμηνεύσει, για να δώσει προοπτική. Ακόμα και ο τρόπος, η μορφή, έχει αξία.

Όσα γράφουμε δεν διεκδικούν τίποτα παραπάνω από αυτό που είναι: Ορισμένες σκέψεις που εκφράζουν αγωνία. Μια αγωνία που δεν πηγάζει μόνο από ιδεολογικές θέσεις και πεποιθήσεις. Οι αγωνίες των πολλών – αγωνίες όλων μας – που βλέπουμε τη ζωή μας να τσακίζεται από το σύστημα τους είναι εδώ. Πόσο ανθρώπινο είναι, με τόσο πλούτο (υλικό και πνευματικό) στον κόσμο, να ανησυχούμε για την επιβίωση, την επιβίωση με αξιοπρέπεια; Ανθρώπινο είναι διότι το απάνθρωπο σύστημα τους εκεί μας έχει φτάσει και μας «προσφέρει» και μια μόνο επιλογή: Επιβίωσε μόνος στη ζούγκλα.

Τελικά, η απαίτηση της επιβίωσης, με αξιοπρέπεια, που θα διεκδικεί τα πάντα, έξω από τις φυλακές όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι η ίδια η προοπτική. Η απαίτηση του ανθρώπινου, η ταξική ανάγνωση της πραγματικότητας είναι στοιχεία απαραίτητα. Πρέπει – ναι, πρέπει – να είναι συλλογικά για τους εκμεταλλευόμενους, να φτάσουν παντού και να γίνουν κοινή ιδιοκτησία. Συλλογικά, οι εκμεταλλευόμενοι, θα διεκδικήσουμε τα πάντα. Απαιτώντας τη ζωή μας τώρα για να φτάσουμε στην κοινωνική απελευθέρωση αύριο.

Υ.Γ: Μένοντας μόνο στην ιστορία της Γαλλίας, να σημειώσουμε –  κάπως αφαιρετικά…- ότι ο εμβληματικός πίνακας του Ντελακρουά (αριστερά στη φωτογραφία), ο οποίος μετατράπηκε σε σύμβολο των αστικών επαναστάσεων που τότε ήταν προοδευτικές, δεν λέει κάτι, πια, χωρίς την πολιτική κληρονομιά και την προοπτική της Κομμούνας του Παρισιού…  

Γεράσιμος Χολέβας  via imerodromos.gr

Ο Περικλής Κοροβέσης επιστρέφει στο κελί των βασανιστηρίων

  

"Ο συγγραφέας των Ανθρωποφυλάκων απελευθερώθηκε -ο ολοκληρωτισμός έχει κι αυτός τα ατυχήματά του-, έγραψε αυτή την κατάθεση και ας δεχθεί τις ευχαριστίες μας" σημείωνε διορατικά ο Πιερ Βιντάλ - Νακε στη Monde  το Νοέμβριο του 1969.

Η μαρτυρία του Περικλή Κοροβέση για τα βασανιστήρια της Χούντας στην Ελλάδα είχε μόλις κυκλοφορήσει στα γαλλικά. Το επόμενο διάστημα θα προκαλούσε πλήθος επανεκδόσεων σε διάφορες γλώσσες και πληθώρα δημοσιεύσεων σε διεθνούς κύρους εφημερίδες και περιοδικά. Όταν το Look Magazine διερωτήθηκε στο εξώφυλλό του "γιατί τα χρήματα των Αμερικανών φορολογούμενων να δίνονται σε μια κυβέρνηση που κρατά την εξουσία με βασανιστήρια" ο δικτάτορας Παπαδόπουλος έκανε λόγο για "έργο ψυχοπαθούς" και προχώρησε σε μια μάλλον οξύμωρη διαβεβαίωση: Ας του υποδείξουν τους βασανιστές και θα τους εκτελέσει με τα ίδια του τα χέρια...

Πέρασαν πολλά χρόνια έως την ωμή παραδοχή του έτερου δικτάτορα Ιωαννίδη για τα βασανιστήρια που άφησαν ανάπηρο τον ηρωικό ταγματάρχη Σπύρο Μουστακλή στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ: "Καλά του κάναμε. Να ησυχάσουμε. Η δύναμις επιβάλλεται δια παντός τρόπου".

Αυτόν τον φρικτό τρόπο βίωσε, κατέγραψε και έκανε γνωστό ανά τον κόσμο με τους Ανθρωποφύλακες ο Περικλής Κοροβέσης. Σήμερα, κανείς δεν δικαιούται να μην γνωρίζει. Πόσο μάλλον οι απανταχού αναθεωρητές και οι υμνητές που αναπολούν τη "δύναμη" της Χούντας.

Επιχειρώντας να δημιουργήσει ένα ακόμα ντοκουμέντο ιστορικής μνήμης, με αφορμή την πεντηκοστή επέτειο από την επιβολή της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, το NEWS 247 ακολούθησε τον Περικλή Κοροβέση στο κελί όπου κρατήθηκε στο ΕΑΤ – ΕΣΑ, υποβαλλόμενος σε ηλεκτροσόκ και απομόνωση.

"Το σημαντικό είναι ότι στη Χούντα εγώ ήμουν ελεύθερος" μας είπε. "Αυτοί που λένε ότι μας χρειάζεται μια Χούντα είναι τα πρόβατα της κοινωνίας που θέλουνε ένα μαντρί για να τα σφάξουνε. Γιατί αυτό κάνει η Χούντα, σφάζει".

Δείτε στο βίντεο ολόκληρη τη μαρτυρία του Περικλή Κοροβέση, μια αφήγηση στον ίδιο τόπο, σε άλλο χρόνο, με το φακό του  NEWS 247.

Ιωάννα Μπρατσιάκου  news247.gr

«Υγρός τάφος» ξανά το Αιγαίο με το πολύνεκρο ναυάγιο στη Λέσβο

Τουλάχιστον 16 νεκροί, ανάμεσά τους 2 παιδιά, στα ελληνικά και τουρκικά παράλια

Νέα πολύνεκρη τραγωδία σημειώθηκε στα νερά του Αιγαίου με το ναυάγιο σκάφους στο οποίο αδιευκρίνιστος αριθμός προσφύγων και μεταναστών. Η πλαστική βάρκα ανατράπηκε ανοιχτά του Μόλυβου της Μυτιλήνης και μέχρι στιγμής έχουν περισυλλεγεί οι σοροί 16 ανθρώπων στα ελληνικά αλλά και στα τουρκικά χωρικά ύδατα. Ανάμεσα στα θύματα είναι και δύο παιδιά.

Το Λιμενικό Σώμα και τα σκάφη της Frontex ανέσυραν νεκρούς έξι γυναίκες, δύο άνδρες και ένα παιδί, ενώ άλλες επτά σορούς περισυνέλεξε η τουρκική ακτοφυλακή.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες που έδωσε η μία γυναίκα ναυαγός (η έγκυος νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης σε κατάσταση σοκ), η βάρκα ξεκίνησε νωρίς το πρωί από παραλία στην ακτή απέναντι από τη Λέσβο και ανατράπηκε για άγνωστους λόγους. Η διασωθείσα γυναίκα ανέφερε τον πιθανό αριθμό των επιβαινόντων.

Πάντως, στην περιοχή έπνεαν άνεμοι βόρειοι βορειοδυτικοι, σχετικά πολύ μικρής έντασης, και στελέχη του Λιμενικού Σώματος εκτιμούσαν ότι η ανατροπή δεν μπορεί να έγινε εξαιτίας της θαλασσοταραχής.

Η τραγωδία έγινε γνωστή λίγο μετά τις 12:00, όταν βρέθηκαν οι πρώτοι νεκροί στη θάλασσα από πλοίο της Frontex. Αμέσως άρχισε η επιχείρηση, από θαλάσσης και αέρος, από στελέχη του Λιμενικού Σώματος και της Frontex με τη συμμετοχή και αλιευτικών σαφών της περιοχής, η οποία συνεχίζεται αφού, όπως όλα δείχνουν, υπάρχουν ακόμα αγνοούμενοι.

Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο νέος Γαλλικός δικομματισμός

γράφει ο Αλέξανδρος Διαμαντής

Η υποχώρηση των γκωλικών και των σοσιαλιστών στη Γαλλία συνιστά ριζική πολιτική στροφή και θα προκαλέσει σοβαρές αναταράξεις και στο συσχετισμό δυνάμεων στη γαλλική εθνοσυνέλευση στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές σε ένα περίπου μήνα.

Υπό την πίεση των Βρυξελλών, των τραπεζικών κύκλων και των συστημικών ΜΜΕ ο Φιγιόν σύρθηκε σε ήττα και μαζί του πέρασε σε δεύτερο πλάνο και σύσσωμη η γαλλική κεντροδεξιά, η οποία υποχρεώνεται τώρα να στηρίξει εν σώματι τον πρώην υπουργό του Ολάντ για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Ο Φιγιόν πλήρωσε κυρίως την ένθερμη υποστήριξή του στο Brexit. Το άρθρο του στην Le Monde, στις 27 Ιουνίου 2016, θα πρέπει να έβαλε σε μεγάλη ανησυχία τους ηγέτες της ευρωζώνης, αλλά και τους εγχώριους παράγοντες και κάπου εκεί θα πρέπει να προετοιμάστηκε η εναλλακτική λύση στο πρόσωπο του Μακρόν.

Από την άλλη πλευρά, το σοσιαλιστικό κόμμα, κυρίως η ηγεσία του, στήριξε τον Μακρόν ως δεύτερη εναλλακτική, αλλά με τον τρόπο αυτό έδωσε τη χαριστική βολή στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ως κόμμα που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων, εγκατέλειψε οριστικά το φιλολαϊκό του πρόσωπο και σύρεται τώρα πίσω από τις καθαυτό νεοφιλελεύθερες επιλογές των γαλλικών τραπεζικών κύκλων και της γερμανικής καγκελαρίας.

Αυτές οι δύο εσωκομματικές αλλαγές στα γαλλικά συστημικά κόμματα, προφανώς καθοδηγήθηκαν από τη γαλλική οικονομική και πολιτική ελίτ, με την συνδρομή της Κομισιόν και της Γερμανίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως Γιουνκερ και Μέρκελ έσπευσαν, ως μη όφειλαν, να χαιρετίσουν την πρωτιά του Μακρόν, από νωρίς το βράδυ της Κυριακής, κυριολεκτικά από την ανακοίνωση των πρώτων εκτιμήσεων.

Πρόκειται όμως για μια πύρρειο νίκη. Διότι η αποδυνάμωση της κεντροδεξιάς και των σοσιαλιστών, σε όφελος ενός νεαρού τραπεζίτη, μετατρέπει το Εθνικό Μέτωπο σε αξιωματική αντιπολίτευση και η γκωλική δεξιά υποκαθίσταται έτσι και τυπικά από την Μαρίν Λεπέν.

Διότι, μετά την στήριξη που έδωσαν στον Μακρόν όλοι οι αξιωματούχοι της κεντροδεξιάς, το Εθνικό Μέτωπο μένει σχεδόν μόνο απέναντι στον Μακρόν. Είναι επίσης σαφές πως μερίδα της κεντροδεξιάς θα αγνοήσει τις προτροπές της ηγεσίας και θα ψηφίσει Λεπέν στο δεύτερο γύρο. Εκτιμάται πως τουλάχιστον 30% των ψηφοφόρων του Φιγιόν στηρίζουν επίσημα Λεπέν, μέσω της οργάνωσης Fillonistes, ενώ ένα άλλο κομμάτι θα απέχει.

Όταν όμως ένας γκωλικός πάει στην κάλπη του FN, έστω και σε δεύτερο γύρο προεδρικών εκλογών, είναι εξαιρετικά πιθανόν, αποενοχοποιημένος, να παραμείνει εκεί και στις βουλευτικές εκλογές, με τραγικά αποτελέσματα για τη συνοχή και την εκλογική απήχηση συνολικά της κεντροδεξιάς.

Ο Μελανσόν αντιμετώπισε με μεγαλύτερη ευστροφία το αποτέλεσμα και άφησε αρχικά τους ψηφοφόρους του να διαλέξουν κατά συνείδηση. Αυτό που τον ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να κρατήσει αραγές το μέτωπό του και το εντυπωσιακό ποσοστό του. Οι γάλλοι αριστεροί φαίνεται πως θα απέχουν, ένα μικρό κομμάτι προερχόμενο από τους απογοητευμένους σοσιαλιστές θα πάνε στον Μακρόν και ένα άλλο, οι πιο οργισμένοι και αγανακτισμένοι, λαϊκά κυρίως στρώματα θα πάνε και στην Λεπέν.

Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Η Γαλλία περνάει σε έναν νέο δικομματισμό: από τη μία ενωμένοι οι φιλοευρωπαίοι παίζουν τα ρέστα τους με τον Μακρόν και από την άλλη η αντιευρωπαϊστές που όλο και αυξάνουν, περνάνε στο Εθνικό Μέτωπο. Ένα σκορ της Λεπέν πάνω από το 40% θα την καταστήσει πρωταγωνίστρια της γαλλικής πολιτικής σκηνής και όταν ο Μακρόν αποδειχθεί λίγος και ανίσχυρος απέναντι στη Μέρκελ- και αυτό θα προκύψει άμεσα, στους επόμενους μήνες - τότε η αποδυναμωμένη κεντροδεξιά που θα τον έχει στηρίξει θα υποστεί όλο το πολιτικό κόστος και το Εθνικό Μέτωπο θα έχει καταστεί η μόνη αντιπολιτευτική δύναμη, που θα έχει ανοίξει τις πόρτες της στην απογοητευμένη γκωλική παράταξη.

Κάπου εκεί κοντά, ο Μελανσόν, με το δικό του πρόγραμμα θα συνεχίσει να αποδυναμώνει την σοσιαλιστική παράταξη και πολύ σύντομα, πολύ πιο σύντομα απ’ ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως, ο νέος γαλλικός δικομματισμός θα έχει αλλάξει άρδην το τοπίο και τότε οι γαλλική κεντροδεξιά θα αντιληφθεί πως πολύ εύκολα, χωρίς περίσκεψη, παρέδωσε τα κλειδιά στο αγαπημένο παιδί της Μέρκελ. Αλλά ίσως τότε θα είναι πολύ αργά.

 tvxs.gr

«Δραματικές μειώσεις στις νέες συντάξεις χηρείας»

Για «δραματικές μειώσεις» στις νέες συντάξεις χηρείας που εκδίδονται μετά τις 12 Μαΐου 2016 κάνει λόγο το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων, προειδοποιώντας πως «μεγάλη μερίδα πληθυσμού οδηγείται στο περιθώριο».

«Η σχετική ρύθμιση που εντάχθηκε στο νόμο Κατρούγκαλου δείχνει την κοινωνική αναλγησία της κυβέρνησης» αναφέρει σχετικά ο πρόεδρος του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων Νίκος Χατζόπουλος. Όπως επισημαίνει το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων, «οι δύο βασικές αλλαγές που επιφέρει ο νόμος Κατρούγκαλου στις συντάξεις χηρείας, είναι η θέσπιση ορίου ηλικίας στα 55 και η μείωση του ποσοστού της σύνταξης που δικαιούται η χήρα στο 50% από 70%».

Έτσι «θεσπίζεται το 55ο έτος ως όριο ηλικίας του επιζώντος συζύγου για τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης λόγω θανάτου» διευκρινίζει το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων, προσθέτοντας: «Εάν ο επιζών σύζυγος έχει συμπληρώσει το όριο κατά το έτος που επήλθε ο θάνατος, χορηγείται σύνταξη εφ’ όρου ζωής. Εάν δεν έχει συμπληρώσει τα 55, η σύνταξη χορηγείται για μία τριετία. Εφόσον στο μεταξύ συμπληρώσει το 55ο έτος, η σύνταξη διακόπτεται και επαναχορηγείται στα 67 διά βίου. Εάν το 55ο έτος δεν συμπληρώνεται εντός της 3ετίας, η σύνταξη διακόπτεται στη λήξη της και δεν επαναχορηγείται».

Όπως εξηγεί αναλυτικά «οι ανατροπές που επέρχονται με το νόμο Κατρούγκαλου, στο καθεστώς των νέων συντάξεων χηρείας, έχουν ως εξής:

1. Θεσπίζεται το 55ο έτος ως όριο ηλικίας του επιζώντος συζύγου για τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης λόγω θανάτου και προκύπτουν οι περιπτώσεις:

- Ο επιζών σύζυγος έχει συμπληρώσει τα 55 την ημερομηνία θανάτου: χορηγείται σύνταξη εφ’ όρου ζωής.

- Ο επιζών σύζυγος δεν έχει συμπληρώσει τα 55 την ημερομηνία θανάτου: χορηγείται σύνταξη για μία τριετία και εάν το 55ο έτος συμπληρώνεται εντός αυτής της τριετίας, τότε η σύνταξη επαναχορηγείται στα 67 διά βίου. Αν το 55ο έτος της ηλικίας δεν συμπληρώνεται εντός της τριετίας, μετά τη λήξη της η σύνταξη διακόπτεται και δεν επαναχορηγείται.

Εάν η χήρα ή ο χήρος έχουν άγαμα και ανήλικα παιδιά έως 18 ετών ή έως 24 ετών, εφόσον αυτά σπουδάζουν, η σύνταξη χηρείας συνεχίζει να καταβάλλεται και μετά την πάροδο της τριετίας, ανεξαρτήτως ηλικιακού ορίου, στον επιζώντα σύζυγο. Δηλαδή αν η χήρα έχει ανήλικα παιδιά ή παιδιά σπουδαστές έως 24 ετών, δεν χάνει τη σύνταξη ακόμη κι αν είναι αρκετά μικρότερη από 55. Αντίθετα συνεχίζει να την εισπράττει όσο τα παιδιά είναι ανήλικα ή κάτω των 24, εφόσον σπουδάζουν. Αν προλάβει, μάλιστα, να συμπληρώσει τα 55 πριν τα παιδιά ενηλικιωθούν ή πριν τελειώσουν τις σπουδές τους, τότε θα χάσει προσωρινά τη σύνταξη όταν τα παιδιά γίνουν 18 ή 24, αλλά θα την ξαναπάρει διά βίου στα 67. Το ίδιο συμβαίνει και όταν τα παιδιά είναι άγαμα και ανίκανα για κάθε εργασία ή ο επιζών σύζυγος είναι ανίκανος για κάθε εργασία με ποσοστό 67% και άνω. Η ανικανότητα εξετάζεται εάν υπάρχει κατά τον χρόνο θανάτου και όχι μεταγενέστερα αυτού. Αν δηλαδή το παιδί ή η χήρα καταστούν ανίκανοι για εργασία μετά τον θάνατο, δεν μετράει η ανικανότητα ως προϋπόθεση για τη σύνταξη.

2. Ο θανών ασφαλισμένος πρέπει κατά τον χρόνο θανάτου να έχει συμπληρώσει τις χρονικές προϋποθέσεις για τη λήψη σύνταξης γήρατος ή αναπηρίας, πλήρους ή μειωμένης. Εδώ υπάρχει δυσμενής αλλαγή για τους «παλαιούς» ασφαλισμένους (πριν από το 1993), για τους οποίους διπλασιάζονται οι απαιτούμενες ημέρες ασφάλισης εντός της τελευταίας 5ετίας. Ο θανών έπρεπε να είχε 1.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 300 την τελευταία 5ετία, ενώ τώρα απαιτούνται 1.500 ημέρες, εκ των οποίων 600 την τελευταία 5ετία.

3. Αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού και συναρτάται πλέον με τη διάρκεια του έγγαμου βίου και τη διαφορά της ηλικίας του θανόντος με τον επιζώντα σύζυγο. Η χήρα παίρνει το 50% της σύνταξης του θανόντος (ενώ έπαιρνε στις περισσότερες περιπτώσεις το 70%). Αν ο θανών ήταν συνταξιούχος, η σύνταξή του επανυπολογίζεται με τον νέο τρόπο (εθνική και αναλογική) και η χήρα παίρνει το 50% της νέας σύνταξης. Το ποσό αυτό ισχύει για την πρώτη 3ετία. Μετά τα τρία χρόνια, αν δεν εργάζεται και δεν λαμβάνει δική της σύνταξη, θα συνεχίσει να παίρνει το ίδιο ποσό (εφόσον έχει τις ηλικιακές προϋποθέσεις). Αν εργάζεται ή παίρνει δική της σύνταξη, η σύνταξη χηρείας περιορίζεται στο μισό (50%).

Τέλος θεσπίζεται ελάχιστο όριο έγγαμης συμβίωσης τα 5 έτη, που θα πρέπει να έχουν συμπληρωθεί μέχρι την ημερομηνία θανάτου. Εδώ η αλλαγή αφορά σε θάνατο ασφαλισμένου, καθώς έχουμε αύξηση: απαιτούνταν 3 χρόνια και τώρα απαιτούνται 5. Ισχύουν εξαιρέσεις αν ο θάνατος οφείλεται σε ατύχημα, αν γεννηθεί παιδί κατά τη διάρκεια του γάμου ή η χήρα τελεί σε εγκυμοσύνη». 

thepressproject.gr 

Τουλάχιστον 28 λόγοι που έχουμε αφήσει άφωνη την Ευρώπη

Σε συνέντευξή του σε δυο κυριακάτικες εφημερίδες ο πρωθυπουργός, αφού κομπορρημονεί για τη ληστεία των πολιτών, που ονομάζει πρωτογενές πλεόνασμα, δήλωσε ότι μ' αυτό εξουδετέρωσε Σόιμπλε και ΔΝΤ και «άφησε άφωνη την Ευρώπη». Δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο, κυρίως με την τελευταία φράση. Γιατί πουθενά στην Ευρώπη τόση ανοησία, τόση ασχετοσύνη, τόση ανευθυνότητα και τόση έλλειψη σοβαρότητας δεν υπάρχουν σε τόσους πολλούς τομείς διακυβέρνησης.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν αναλαμβάνει την ηγεσία μιας χώρας ένας άνθρωπος που δεν έχει στοιχειώδεις γνώσεις κανενός αντικειμένου οικονομίας, πολιτικής, διπλωματίας, στρατηγικής, διαχείρισης, παιδείας, άμυνας, γεωπολιτικής, τεχνολογίας.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν διαχειρίζονται τα οικονομικά του κράτους άνθρωποι που δεν έχουν καμιά προϋπηρεσία σε καμιά θέση διαχείρισης και διοίκησης οικονομικών υπηρεσιών του ιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα.

Πουθενά στην Ευρώπη ο κρατικός μηχανισμός και οι υπηρεσίες του δεν είναι τόσο ασύνδετοι και ασυνεννόητοι μεταξύ τους, σε σημείο να μην ξέρει και να μην ενδιαφέρεται ο ένας για το τι κάνει ο άλλος, μετατρέποντας τους πολίτες είτε σε μπαλάκια είτε σε διεκπεραιωτές της δουλειάς των υπαλλήλων.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν τολμάνε οι κυβερνήτες να υποτιμήσουν τόσο πολύ με τόσα χοντρά ψέματα και τόσες διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας τους πολίτες. Ψέματα λέγονται. Αλλά πουθενά δεν λέγονται τόσο χοντρά και ξεδιάντροπα ψέματα σε καθημερινή βάση.

Πουθενά στην Ευρώπη κανένα κόμμα δεν έχει τολμήσει με τόση ξετσιπωσιά να εφαρμόσει ακριβώς την αντίθετη πολιτική από αυτή που, όχι μόνο υποσχέθηκε στους πολίτες, αλλά και από αυτήν που διαλαλεί ότι πιστεύει!

Πουθενά στην Ευρώπη, καμιά κυβέρνηση δεν διανοείται να κυβερνάει μόνο για να εξυπηρετεί τις πελατειακές σχέσεις της με τους ψηφοφόρους και όχι για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας. Δηλαδή όλων των πολιτών.

Πουθενά στην Ευρώπη κάθε πράξη της διοίκησης με τους πολίτες και τους επιχειρηματίες δεν είναι προϊόν διεφθαρμένης συναλλαγής. Είτε για αν εξυπηρετηθεί το σπαταλημένο ταμείο του κράτους είτε για να πλουτίσουν οι εμπλεκόμενοι.

Πουθενά στην Ευρώπη το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν γίνονται κουρελόχαρτα από την κυβέρνηση και τη διοίκηση είτε για να εξοικονομηθούν πόροι για ψηφοθηρικές σπατάλες, είτε για να καλυφθούν μαύρες τρύπες ενός διεφθαρμένου αρπακτικού μηχανισμού κακοδιαχείρισης.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν αποτελεί κυρίαρχη νοοτροπία πολιτικών και λαού η εξαπάτηση και η φοροδιαφυγή. Σε σημείο που να θεωρείται από τους πολίτες νόμιμη άμυνα στην κλοπή του κράτους.

Πουθενά στην Ευρώπη η Δικαιοσύνη δεν καθυστερεί σε τέτοιο βαθμό να αποφασίσει για ο,τιδήποτε, σε σημείο που να λειτουργεί ουσιαστικά εναντίον των συμφερόντων των πολιτών και υπέρ των εγκληματιών κάθε είδους.

Πουθενά στην Ευρώπη η Βουλή δεν ψηφίζει νύχτα νόμους, που παραβιάζουν το Σύνταγμα ή άλλους νόμους, με διαδικασίες που παραβιάζουν τους ίδιους τους κανονισμούς της Βουλής, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν κομματικά συμφέροντα και προνομιούχες μειοψηφίες.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδιαφορία για την πατρίδα και το συμφέρον της όση υπάρχει στην Ελλάδα από τους κυβερνήτες της. Οι οποίοι προτάσσουν το συμφέρον του κόμματος και του εαυτού τους.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν σκυλεύεται μια χώρα, ο πλούτος της και ο πληθυσμός της επί τόσα χρόνια μόνο και μόνο γιατί οι κυβερνήτες αρνούνται να ξηλώσουν ένα διεφθαρμένο κράτος και μια διεφθαρμένη νοοτροπία νομής της εξουσίας και να τα διαλύσουν, συγκρουόμενες με τους μηχανισμούς που τα στηρίζουν. Επειδή οι μηχανισμοί είναι τα στηρίγματα αυτών των κυβερνητών.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν απαξιώνεται από πλήρη αδιαφορία ο πλούτος της χώρας , παρατημένος και εγκαταλελειμμένος.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν είναι αναξιοποίητη και ακαλλιέργητη πάνω από τη μισή χώρα που κρύβει τεράστιο πλούτο.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν αποθαρρύνεται τόσο πολύ η δραστηριότητα των ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν σε κάθε τομέα και πουθενά δεν ενθαρρύνονται τόσο πολύ τα λαμόγια, οι εγκάθετοι και οι τεμπέληδες.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν καλλιεργείται σαν κυρίαρχη νοοτροπία  ο ιδρυματισμός και η αραχτή, η αρπαχτή, η ήσσων προσπάθεια, η επιδοματική διαβίωση, η φυγοπονία, η περιφρόνηση στην αλήθεια, στην εντιμότητα, στην ευθύτητα.

Πουθενά στην Ευρώπη το χρήμα των πολιτών δεν αντιμετωπίζεται από τους κυβερνήτες και το κράτος με μεγαλύτερη περιφρόνηση και σπατάλη.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τόση έμπρακτη περιφρόνηση στις ανάγκες των αδύναμων κάθε είδους και των ηλικιωμένων. Από τα πεζοδρόμια του θανάτου, μέχρι την περίθαλψη και τη δημόσια φροντίδα.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τόση περιφρόνηση και απαξίωση στη μόρφωση, στην καλλιέργεια και στη Γνώση.

Πουθενά στην Ευρώπη η αμορφωσιά και η αξεστοσύνη δεν αποτελούν πρότυπο μαγκιάς, ταξικής περηφάνειας και παράδειγμα για μίμηση.

Πουθενά στην Ευρώπη ο εμφύλιος δεν αποτελεί μοντέλο για δοξασμό και κάλεσμα για επανάληψη.

Πουθενά στην Ευρώπη τόσα πολλά δισεκατομμύρια δεν βρίσκονται επενδυμένα να τα διαχειρίζονται τόσοι ανίδεοι, ωχαδερφιστές και διεφθαρμένοι λειτουργοί.

Πουθενά στην Ευρώπη η Παιδεία δεν είναι προϊόν κοντόφθαλμων και ευκαιριακών προγραμματισμών, κομματικών και πολιτικών αγκυλώσεων, ανεύθυνων και ψηφοθηρικών αλλαγών, χώρος ερασιτεχνικού συνδικαλισμού παιδαγωγικής οπισθοδρόμησης, αχταρμάς κρατικών και γονεϊκών συμπλεγμάτων.

Πουθενά στην Ευρώπη η περιουσία του δημοσίου, από το πρώτο λεωφορείο, τον πρώτο δρόμο, το πρώτο οικόπεδο μέχρι το τελευταίο λιμάνι και το τελευταίο χτίσμα δεν βρίσκεται στα χέρια τόσων απατεώνων λειτουργών και τόσων απατεώνων κυβερνητών.

Πουθενά στην Ευρώπη η τοπική αυτοδιοίκηση δεν σπαταλάει τόσα δισεκατομμύρια των πολιτών σε άγνωστες και γνωστές τσέπες, σε αντιπαραγωγικά έργα, σε διαφθαρμένες υπηρεσίες, σε ψέματα και λοβιτούρες, για να ικανοποιηθεί το δημαρχείο, οι τοπικοί «άρχοντες», οι διαπλεκόμενοι «επιχειρηματίες» και δημότες. Εξαίρεση αποτελούν οι ιταλικοί δήμοι που είναι στα χέρια της μαφίας.

Πουθενά στην Ευρώπη όλος ο πιο πάνω εσμός δεν απολαμβάνει το ακαταδίωκτο όπως στην Ελλάδα.

Και πουθενά στην Ευρώπη ο λαός δεν μένει τόσο απαθής και συχνά τόσο συμμέτοχος στην ίδια του την απαξίωση. Αισθανόμενος, επίσης συχνά, και υπερήφανος γι αυτά τα κατορθώματα!

Για όλα αυτά, και για άλλα πολλά, ο πρωθυπουργός έχει δίκιο. Έχουμε αφήσει άφωνη την Ευρώπη.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης - liberal.gr

Το παιχνίδι (για τον ΣΥΡΙΖΑ) είναι χαμένο;

Του Γιάννη Παντελάκη

Μια νέα δημοσκόπηση ήρθε για να μας πει πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σχεδόν δέκα μονάδες πίσω από τη Ν.Δ. Κι αυτή, επιβεβαιώνει πως ο δρόμος για τη δεύτερη θέση στις επόμενες εκλογές, δεν φαίνεται να αλλάζει. Αυτό σημαίνει πως θα πέσουν αμαχητί; Κάθε άλλο. Ήδη ετοιμάζεται η «επαναστατική» αντεπίθεση. Ξεκινάει με τουλάχιστον 30.000 μονιμοποιήσεις εκτάκτων υπαλλήλων, μερικά ακόμα εγκαίνια δημόσιων έργων και πολλές εξεταστικές.

Στον επόμενο ενάμισι χρόνο -το τέλος του οποίου θεωρείται ο πιθανότερος χρόνος για εκλογές- θα δοθούν γενναίες μάχες. Επικοινωνιακή διαχείριση του τέταρτου -ουσιαστικά- μνημονίου που θα ψηφίσουν σε λίγες εβδομάδες, διορισμοί και ρουσφετολογική διαχείριση όπου είναι εφικτό, επαναφορά στην επικαιρότητα σκανδάλων παλιών εποχών και κορδέλες, πολλές κορδέλες σε έργα που ξεκίνησαν από παλιά και ολοκληρώνονται τώρα.

Ο Τσίπρας για άγνωστο λόγο, με χθεσινή δήλωσή του  πανηγυρίζει: «Το αποτέλεσμα του 2016 εξουδετέρωσε τον Schaeuble και το ΔΝΤ», είπε αναφερόμενος στο πλεόνασμα του 2016. Γιατί παρατηρείται αυτή η κραυγαλέα αντίφαση, γιατί δηλαδή εξουδετερώθηκαν αυτοί οι δυο όταν πέτυχαν αυτό που ήθελαν (την ψήφιση των μέτρων του τέταρτου ουσιαστικά μνημονίου και την διατήρηση υψηλών στόχων πλεονασμάτων μετά την τυπική λήξη του τρίτου μνημονίου) δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση. Ο Τσίπρας λέει ο,τι νομίζει και ας μην έχει αυτό κάποια λογική βάση.

Με τον ίδιο τρόπο -αυτόν της παραποίησης της πραγματικότητας- θα διαχειριστούν και το νέο κύμα των σκληρών μέτρων. Το παραμύθι των αντίμετρων (ανάλογο του παράλληλου προγράμματος), πλασάρεται ήδη, ενώ η εκτίμησή τους είναι πως τα μέτρα αυτά επειδή ακριβώς θα έχουν χρόνο εφαρμογής μετά το τέλος του 2018, δεν θα επηρεάσουν άμεσα τους θιγόμενους ως τότε δηλαδή και αυτό μπορεί να περιορίσει τις αντιδράσεις. Άλλωστε, υπάρχει πάντα ο χρόνος για να προσθέσουν στο αφήγημά τους νέες υποσχέσεις ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μην εφαρμοστούν τα μέτρα, ό,τι θα τα επαναδιαπραγματευτούν κ.ο.κ. Είναι ικανοί γι' αυτό.

Η χθεσινή είδηση ότι ετοιμάζονται να αποκαταστήσουν περισσότερους από 30.000 εργαζόμενους συμβασιούχους του δημόσιου τομέα με συμβάσεις αορίστου χρόνου, δείχνει μια ακόμα κατεύθυνση στην οποία θα κινηθούν. Με το βάσιμο επιχείρημα ότι οι εργαζόμενοι αυτοί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, θα επιχειρήσουν αυτές τις μετατροπές συμβάσεων κάτι το οποίο αντικειμενικά θα δυσκολέψει την θέση της αντιπολίτευσης. Κανένα κόμμα και ιδιαίτερα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία δεν εναντιώνεται εύκολα σε τέτοιου είδους ρυθμίσεις. Ένα δεύτερο δείγμα των ρουσφετιών που θ' ακολουθηθούν ως μηχανισμοί ανάκτησης της χαμένης επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν οι προσλήψεις των 2.388 ατόμων που θα απασχολούνται από το υπουργείο Πολιτισμού αλλά θα αμείβονται από την ΔΕΗ.

Στο προεκλογικό οπλοστάσιο του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ήδη έχουμε δει, έχει προστεθεί και η γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδος του μυστριού. Εγκαίνια δηλαδή έργων τα οποία ακόμα και αν δεν έχουν ολοκληρωθεί, ακόμα και αν έχουν δρομολογηθεί από προηγούμενες κυβερνήσεις, εγκαινιάζονται με κάθε επισημότητα. εμφανίζονται ως προϊόν της σημερινής κυβέρνησης και προβάλλονται με συμβολισμούς που επιχειρούν να δείξουν ότι η χώρα βγαίνει από την κρίση («τα έργα δείχνουν ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει»).

Τα σκάνδαλα ή όσες υποθέσεις έχουν υποψίες σκανδάλων από τα προηγούμενα χρόνια (εξοπλιστικά προγράμματα, διαχείριση δημόσιου χρήματος στην υγεία κ.α.), ήδη χρησιμοποιούνται ως αντιπερισπασμός ο οποίος κεντρικό στόχο έχει στελέχη της αντιπολίτευσης, αξιωματικής και άλλης. Οι εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές της Βουλής το επόμενο διάστημα θα γνωρίσουν ημέρες... δόξας. Πρόσωπα του παρελθόντος θα παρελαύνουν, αποκαλύψεις ή «αποκαλύψεις» θα διαχέονται στο δημόσιο διάλογο και γενικότερα η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί για να θυμίζει το παρελθόν των άλλων. Το οποίο -ελπίζουν- θα βάζει στην άκρη το δικό της παρελθόν.

Είναι όλα αυτά -και μερικά ακόμα- ικανά ν' αλλάξουν το παιχνίδι που σήμερα μοιάζει χαμένο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Η εμπειρία έχει δείξει πως όχι. Όσα προεκλογικά ρουσφέτια και αν έκαναν κυβερνήσεις που ήδη είχαν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, δεν απέφυγαν στις κάλπες την ήττα. Άλλωστε και όλες οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας του τελευταίους μήνες δείχνουν πως τουλάχιστον το 30-40 % των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αποκλείουν κατηγορηματικά την επάνοδό τους σ αυτόν. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ με τις κινήσεις αυτές μπορεί να πετύχει δυο άλλους στόχους: 1) να περιορίσει τις πιθανότητες της Ν.Δ. για αυτοδυναμία και 2) να καταγράψει ένα αξιοπρεπές ποσοστό που θα τον κρατήσει στο παιχνίδι μετά τις επόμενες εκλογές.  

liberal.gr

Επικοινωνιακή καταιγίδα, αντί πολιτικής για την ανάπτυξη

Του Γιάννη Σιδέρη

Η τελετουργία της επικοινωνιακής καταιγίδας, συνεχίζεται. Μετά τους δρόμους που εγκαινιάστηκαν για να ξανακλείσουν, η χώρα αναμένεται να μπει πλησίστια στην ανάπτυξη. Ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με διαρροές σε φιλικά (και πρώην μισητά του) ΜΜΕ, θα ξεκινήσει κύκλο συσκέψεων, θα επισκεφθεί όλα τα υπουργεία, όπου θα έχει συσκέψεις και συνεδριάσεις με τους υπουργούς, με στόχο να εντοπίσει προβλήματα και να ενημερωθεί επί των αναπτυξιακών σχεδίων στον τομέα τους.

Λογικό. Δεν θα μπορούσε να τους καλέσει σε ουσιαστική συνεργασία στο Μαξίμου, με τους φακέλους υπό μάλης, γιατί εκεί δεν θα υπήρχαν κάμερες, δοξαστικές  προϋπαντήσεις, ρωμαλέες αισιόδοξες δηλώσεις, για την ανάπτυξη που είναι επί θύραις.

Στο ίδιο μοτίβο, σκοπεύει να συγκαλέσει σύσκεψη με περιφερειάρχες, καθώς και τη διοργάνωση 13 περιφερειακών συνεδρίων, που θα έχουν ως αντικείμενο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στη βάση των αναγκών εκάστης περιοχής (σ.σ. εδώ, να υπενθυμίσουμε εμείς οι ταπεινοί. Ότι αυτά, για να έχουν παραγωγική ανταπόκριση και αναπτυξιακή αξία, στα κανονικά κράτη γίνονται στη βάση μελετών που εκπονούν συγκεκριμένοι επιστήμονες, μακράν των φώτων της δημοσιότητας, και όχι με βάση τις τηλεοπτικές απαιτήσεις εκάστου νομάρχου και δημάρχου, χάριν ιδέσθαι των ψηφοφόρων τους – των ψηφοφόρων των τοπικών αρχόντων αλλά και του πρωθυπουργού).

Ο κ. Τσίπρας επικοινωνιακά προβάλει την είσοδο στην «επόμενη μέρα». Με δηλώσεις του υποστηρίζει ότι το αποτέλεσμα του πλεονάσματος του 2016… εξουδετέρωσε τον Schaeuble και το ΔΝΤ, ενώ «άφησε άφωνη την Ευρώπη»! (βέβαια άφωνοι έμειναν κυρίως οι ιθαγενείς που πλήρωσαν τους υπέρογκους φόρους άνευ διακριτής αιτίας, αλλά ας πούμε ότι ήταν οι θυσιασθέντες υπέρ… του συλλογικού καλού).

Το κακό είναι ότι τα social media προδίδουν. Μόλις στις 22 Μαΐου του 2016, ο πρωθυπουργός επαίρετο στο twitter, απευθυνόμενος στους προηγούμενους: «Για το 2016 είχατε δεσμευτεί για πλεόνασμα 4,5%. Εμείς για 0,75%. Εξοικονόμηση 6,7 δις»!

Πως από την έπαρση της επιβολής στους δανειστές του 0,75%, έφτασε στην - ξανά - έπαρση του 3,9%, που «άφησε άφωνη την Ευρώπη», είναι απορίας άξιον. Και φυσικά αξίζει να αναφερθεί ότι το αφορεσμένο mail Χαρδούβελη, προέβλεπε μεν πλεόνασμα 4,5%, αλλά παράλληλα προέβλεπε και ανάπτυξη 3%, και αυτό ήταν στόχος συμφωνημένος, άρα αποδεκτός από τους δανειστές.

Η κυβέρνηση, αφού παλινωδεί επί δύο χρόνια στον τομέα της ανάπτυξης, και αρκετοί υπουργοί της την υπονόμευσαν, εκ των υστέρων, κηρύσσει εκ νέου αγώνα για την ανάπτυξη, και μάλιστα υπόσχεται ότι οι υψηλοί ρυθμοί της, και η στροφή προς την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, θα επιφέρουν μικρότερες επιβαρύνσεις για τα ασθενέστερα στρώματα.

Επειδή βέβαια οι επικοινωνιακές διακηρύξεις δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αρνητική πραγματικότητα, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί ως υποβοηθητικό κυβερνητικό στοιχείο τη δικαστική προέκταση της πολιτικής ζωής. Επενδύει στις επιτροπές για τα Εξοπλιστικά και την Υγεία.

Στη δεύτερη άφησε τόσο την δική της περίοδο, εκτός διερεύνησης, όσο και την πασοκική περίοδο Γραμματείας του συνεταίρου Κουρουμπλή, ενώ η επιτροπή για τον Γιάννο Παπαντωνίου, θα χρησιμοποιηθεί κεντρικά για να συμβάλει στο κυβερνητικό μύθευμα για το «παλιό πολιτικό σύστημα». Ο πρωθυπουργός έχει ήδη δώσει το σήμα, λέγοντας στην Βουλή ότι εξετάζοντας αυτά, μπορούμε να βρούμε και άλλα, όπως για την περίοδο του χρηματιστηρίου – και βέβαια όσο αντίθετος αν είναι κανείς με την διακυβέρνηση Σημίτη, ουδείς ως τώρα του έχει προσάψει, ή έχει υπονοήσει, προσωπική συμμετοχή σε σκάνδαλα. Μόνο ο κ. Τσίπρας!

Το έτερον επικοινωνιακό που διοχετεύει η κυβέρνηση είναι ότι θα υπάρξει επιτροπή αξιολόγησης υπουργών. Πάλι! Προ έτους είχε ήδη συσταθεί παρόμοια επιτροπή στην οποία μετείχαν και οι απαραίτητοι κ. Φλαμπουράρης και Δραγασάκης. Η επιτροπή ουδέν απέδωσε, αφού επί της ουσίας ποτέ δεν λειτούργησε. Ήταν απλώς ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, για να δείξει εργώδη κυβερνητική προσπάθεια. Απομένει να φανεί αν τόσο ανενεργή θα είναι και η νέα.

Σε κάθε περίπτωση οι συσκέψεις σε υπουργεία για την ανάπτυξη, όσο και οι διασκέψεις με περιφερειάρχες και νομάρχες, είναι και δυσλειτουργικές. Ώσπου να γίνουν, ώσπου να υπάρξουν οι προτάσεις, ώσπου να ανατεθούν οι μελέτες, ώσπου να παρθούν οι αποφάσεις, ώσπου να γίνουν οι διαγωνισμοί ή οι απευθείας αναθέσεις… ως τότε, θα πούμε... όνειρο ήταν η ανάπτυξη ήταν και πέρασε.

Η εικόνα πάντως που χρειάζεται η κυβέρνηση, θα έχει παραμείνει, προς πάσα προπαγανδιστική χρήση. Το τραίνο της ανάπτυξης το έχει ήδη χάσει.

liberal.gr

Το «στοίχημα» Τσίπρα: Θα το κερδίσει χάνοντας!

Στα (κανονικά) στοιχήματα κερδίζεις ή χάνεις. Στο στοίχημα που βάζει ο Αλέξης Τσίπρας με τον εαυτό του ο κανόνας αυτός θα ανατραπεί. Θα συμβούν και τα δύο. Θα κερδίσει χάνοντας! Και θα φορτώσει την... κερδισμένη χασούρα στους επόμενους

Του Γιώργου Καρελιά

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Αυτό είναι καλό. Επιπλέον είναι ένας Πρωθυπουργός που πάει πολύ παραπέρα. Πετάει (σχεδόν…) στα σύννεφα.

Πιστεύει ότι η κυβέρνησή του μέσα σε δύο χρόνια πέτυχε ένα (σχεδόν…) θαύμα, που «άφησε άφωνη την Ευρώπη» (δικά του λόγια). Και γι’ αυτό είναι βέβαιος ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια («έχουμε καθαρό ορίζοντα διετίας») «θα βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια». Μάλιστα λέει ότι αυτό είναι «προσωπικό (του) στοίχημα». Αυτά τα λέει ο ίδιος σε δηλώσεις του σε δύο κυριακάτικες εφημερίδες, προφανώς ενθουσιασμένος από το πρωτογενές πλεόνασμα-μαμούθ που πέτυχε η κυβέρνησή του το 2016.

Δεν έχει νόημα η ανακύκλωση της «μάχης των πλεονασμάτων». Τα είπαμε χτες. Σήμερα θα πούμε για το «προσωπικό στοίχημα» που βάζει ο Τσίπρας. Στα (κανονικά) στοιχήματα ο παίκτης κερδίζει ή χάνει. Στο στοίχημα που βάζει ο Τσίπρας ο κανόνας αυτός θα ανατραπεί. Θα συμβούν και τα δύο, δηλαδή θα κερδίσει χάνοντας. Και θα φορτώσει την… κερδισμένη χασούρα στους επόμενους!

Εκ πρώτης όψεως αυτά φαίνονται παράδοξα. Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε γιατί δεν είναι καθόλου έτσι.

Πρώτον, πράγματι ο Τσίπρας έχει μπροστά του σχεδόν δύο χρόνια καθαρού χρόνου (λίγο πάνω, λίγο κάτω, ανάλογα με τις εξελίξεις). Αυτό φαινόταν εδώ και πολύ καιρό και μόνο όσοι «έβλεπαν» ότι θα «αποδράσει», προβλέποντας κάθε τρεις και λίγο πρόωρες εκλογές, δεν το είχαν καταλάβει.

Δεύτερον, πράγματι αυτή η κυβέρνηση είναι που «θα βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια». Δεν χρειάζεται κανένα στοίχημα, τυπικά έτσι θα γίνει. Τον Δεκαπενταύγουστο του 2018 λήγει η ισχύς του παρόντος Μνημονίου. Δεν ξέρω αν θα έχουμε γλέντι στο Σύνταγμα, αλλά κάποιες χαρές και πανηγύρια θα έχουμε. Αρα, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει εκ των προτέρων ότι έχει ήδη κερδίσει το «στοίχημα». Κλέβει Εκκλησία.

Τρίτον, λίγους μήνες νωρίτερα θα έχει, πιθανότατα, καταφέρει «να βγει στις αγορές». Δοκιμαστικά και για ένα μικρό ποσό, αλλά θα βγει. Πρέπει να έρθουν όλα στραβά για μη συμβεί αυτό.

Τέταρτον, λίγους μήνες μετά (τέλος του 2018, αρχές του 2019), θα προκηρύξει τις εκλογές, με βασικό σύνθημα «βγήκαμε από τα Μνημόνια» και, επομένως, όπου να ‘ναι «απογειωνόμαστε».

Πέμπτον, ο κ. Τσίπρας θα χάσει τις εκλογές, αλλά θα έχει κερδίσει το «στοίχημα». Στη δική του θητεία θα έχει λήξει το Μνημόνιο και αυτός δεν θα υπογράψει άλλο. Θα μεταφέρει το βάρος των αποφάσεων στους επόμενους. Οι οποίοι θα κληθούν, αφού θα έχουν παραλάβει «καμένη γη», να αποφασίσουν πώς θα συνεχίσουν. Δανειζόμενοι από τις αγορές (αν βρίσκουν όσα δανεικά θα χρειάζεται η χώρα) ή αν θα καταφύγουν και πάλι στα δανεικά των ευρωπαϊκών κρατών (αν δεχτούν να συνεχίσουν να μας δανείζουν). Ας σημειώσουμε εδώ ότι το επιτόκιο δανεισμού μας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό είναι περί το 2%, ενώ οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις λένε ότι στις αγορές δεν θα βρούμε δανεικά με επιτόκιο κάτω από 5%. Οπότε η επόμενη κυβέρνηση θα βρεθεί προ ενός δραματικού διλήμματος.

Σε μια σοβαρή χώρα, που βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ο Πρωθυπουργός της δεν θα πανηγύριζε για το πλεόνασμα ούτε θα έβαζε κάλπικα προσωπικά στοιχήματα. Θα φώναζε τον αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης (και όποιον άλλον ήθελε) και θα του(ς) έλεγε: «Εγώ θα μείνω ένα, άντε ενάμιση χρόνο ακόμα. Μετά έρχεται η σειρά σας. Βάλτε πλάτη τώρα, για να είναι ελαφρύτερο το φορτίο που θα παραλάβετε».

Όμως, αυτά δεν γίνονται ούτε σε θαύματα. Δεν μπορεί να τα καταφέρει ούτε ο εορτάζων σήμερα, πολυνίκης Αγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος… 

protagon.gr 

Μακρόν – Λεπέν στον δεύτερο γύρο

Ο πρώην υπουργός Εμανουέλ Μακρόν και η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν είναι οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι για πρόκριση στον β΄ γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, με βάση τις πρώτες εκτιμήσεις. Πίσω τους, σε μικρή απόσταση, ακολουθούν ο κεντροδεξιός Φρανσουά Φιγιόν και ο αριστερός Ζαν-Λουκ Μελανσόν.

Στο πρώτο exit poll προηγείται ο Εμανουέλ Μακρόν με 23,7% και ακολουθεί η Μαρίν Λεπέν με 21,7 %. Ισοπαλία Φρανσουά Φιγιόν και Ζαν-Λουκ Μελανσόν με 19,5%

Στο δεύτερο exit poll, εκείνο της Sofres,  τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:Μακρόν: 23%, Λεπέν: 23%, Φιγιόν: 19%, Μελανσόν: 19%

Φιγιόν: Θα στηρίξω τον Εμανουέλ Μακρόν

Τον κεντρώο Μακρόν δήλωσε ότι θα στηρίξει και ο κεντρωδεξιός Φρανσουά Φιγιόν. Καταφέρθηκε μάλιστα εμφανώς κατά της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, σημειώνοντας ότι "το Εθνικό Μέτωπο είναι γνωστό για τη μισαλλοδοξία του".

«Πρέπει να επιλέξουμε το προτιμότερο για τη χώρα μας. Η αποχή δεν βρίσκεται στα πολιτικά μου γονίδια, ειδικά όταν ένα εξτρεμιστικό κόμμα πλησιάζει στην εξουσία. Το Εθνικό Μέτωπο είναι γνωστό για τη βία και την έλλειψη ανοχής του στο διαφορετικό, το πρόγραμμά του θα οδηγούσε τη χώρα μας στη χρεοκοπία και σε ένα ευρωπαϊκό χάος" δήλωσε ο Φρανσουά Φιγιόν.

Πρόσθεσε ότι "ι εξτρεμισμός δεν μπορεί παρά να φέρει δυστυχία και διαιρέσεις στη Γαλλία. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το ψηφίσει κανείς ενάντια στην Άκρα Δεξιά. Θα ψηφίσω υπέρ του Εμανουέλ Μακρόν. Θεώρησα ότι ήταν καθήκον μου να σας το πω χωρίς περιστροφές, μένει σε σας να το εκτιμήσετε με βάση τη συνείδησή σας για το τι είναι καλύτερο για τη χώρα σας και τα παιδιά σας».

Στήριξη στον Μακρόν από τον Μανουέλ Βαλς

Την αναμενόμενη στήριξή του στον Εμανουέλ Μακρόν, τον οποίο ψήφισε και στον α' γύρο, εξέφρασε ο σοσιαλιστής τέως πρωθυπουργός της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς. «Όλοι πρέπει να μετρήσουν τη βαρύτητα της στιγμής», τόνισε μέσω Twitter.

Άνοιγμα στους ψηφοφόρους του Φιγιόν κάνει ο αντιπρόεδρος της Λεπέν

Κάλεσμα στους ψηφοφόρους του κεντροδεξιού υποψήφιου προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν έκανε ο αντιπρόεδρος του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Φλοριάν Φιλιπό, να στηρίξουν στον β' γύρο την Μαρίν Λεπέν.

«Πιθανόν να έχουν το αίσθημα ότι τους έκλεψαν αυτές τις εκλογές», δήλωσε ο κ. Φιλιπό.

Μακρόν: Γυρίζουμε σελίδα

«Γυρίζουμε ξεκάθαρα σελίδα σήμερα στη γαλλική πολιτική ζωή», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος φέρεται να προηγείται στον α' γύρο των προεδρικών εκλογών, με βάση τις πρώτες εκτιμήσεις του αποτελέσματος.

Αντιπρόεδρος Ρεπουμπλικανών: Σκληρή ήττα, μας κόστισαν τα σκάνδαλα Φιγιόν

Είναι μια σκληρή ήττα, γιατί θα έπρεπε να είχαμε κερδίσει αυτές τις εκλογές, δήλωσε ο Λοράν Βακιέζ, αντιπρόεδρος του κεντροδεξιού κόμματος των Ρεπουμπλικανών. «Πληρώνουμε ακριβά τα σκάνδαλα. Εξακολουθώ να είμαι πεπεισμένος ότι οι ιδέες μας είναι πλειοψηφία στην χώρα μας», πρόσθεσε

Ραφαρέν: Όλοι οι δημοκράτες πρέπει να συνταχθούν πίσω από τον Μακρόν

Ο κεντροδεξιός πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζαν-Πιερ Ραφαρέν τόνισε ότι η συμμετοχή της Μαρίν Λεπέν στον β' γύρο είναι πολύ κακό νέο, ενώ κάλεσε όλους τους δημοκράτες να συνταχθούν με τον Εμανουέλ Μακρόν.

Αμόν: Να αντιταχθούμε στην Άκρα Δεξιά, να συνταχθούμε με τον Μακρόν

Σε υποστήριξη του Εμανουέλ Μακρόν ενάντια στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν κάλεσε ο υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας με τη σημαία της Κεντροαριστεράς Μπενουά Αμόν, πέμπτος - σύμφωνα με τα exit polls - στη μάχη για την προεδρία της χώρας   

     

koutipandoras.gr

Διορισμοί ...υπάρχουν: Μονιμοποιούν 30.000 συμβασιούχους

Το υπουργείο Εσωτερικών προειδοποιεί συγχρόνως τους ΟΤΑ ότι δεν θα είναι εκείνοι που θα κρίνουν εάν επιτρέπεται ή όχι η ανανέωση των συμβάσεων σε εργαζόμενους.

 

Τη μονιμοποίηση μέσω ΑΣΕΠ 30.000 συμβασιούχων σχεδιάζει η κυβέρνηση  αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συνολικής συμφωνίας με τους δανειστές.

Τα αρμόδια υπουργεία, Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το «Έθνος της Κυριακής» θα αναλάβουν πρωτοβουλίες για την εργασιακή αποκατάσταση χιλιάδων συμβασιούχων του Δημοσίου που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Μάλιστα, η κυβέρνηση θέλει να δώσει διακομματικό χρώμα στην ενέργεια αυτή, ζητώντας τη συναίνεση και των άλλων κομμάτων. Από τη στιγμή δε, που διασφαλιστεί η συναίνεση, θα ανατεθεί στο ΑΣΕΠ η πιστοποίηση των συμβασιούχων, η σύμβαση των οποίων θα μετατραπεί σε αορίστου χρόνου.

Οπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα, το σκεπτικό του υπουργείου είναι πως δεν πρέπει να αναπαράγονται πολλές ταχύτητες εργαζομένων τη στιγμή που η πραγματική τους σχέση με το αντικείμενό τους είναι σχέση εργασίας αορίστου χρόνου.

Το υπουργείο Εσωτερικών προειδοποιεί συγχρόνως τους ΟΤΑ ότι δεν θα είναι εκείνοι που θα κρίνουν εάν επιτρέπεται ή όχι η ανανέωση των συμβάσεων σε πολλούς εργαζομένους.  

thetoc.gr