Αναρτήσεις
Στα (κανονικά) στοιχήματα
κερδίζεις ή χάνεις. Στο στοίχημα που βάζει ο Αλέξης Τσίπρας με τον εαυτό του ο
κανόνας αυτός θα ανατραπεί. Θα συμβούν και τα δύο. Θα κερδίσει χάνοντας! Και θα
φορτώσει την... κερδισμένη χασούρα στους επόμενους
Του Γιώργου Καρελιά
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας πολύ
αισιόδοξος άνθρωπος. Αυτό είναι καλό. Επιπλέον είναι ένας Πρωθυπουργός που πάει
πολύ παραπέρα. Πετάει (σχεδόν…) στα σύννεφα.
Πιστεύει ότι η κυβέρνησή του μέσα
σε δύο χρόνια πέτυχε ένα (σχεδόν…) θαύμα, που «άφησε άφωνη την Ευρώπη» (δικά
του λόγια). Και γι’ αυτό είναι βέβαιος ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια («έχουμε
καθαρό ορίζοντα διετίας») «θα βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια». Μάλιστα λέει ότι
αυτό είναι «προσωπικό (του) στοίχημα». Αυτά τα λέει ο ίδιος σε δηλώσεις του σε δύο κυριακάτικες εφημερίδες, προφανώς ενθουσιασμένος από το πρωτογενές
πλεόνασμα-μαμούθ που πέτυχε η κυβέρνησή του το 2016.
Δεν έχει νόημα η ανακύκλωση της
«μάχης των πλεονασμάτων». Τα είπαμε χτες. Σήμερα θα πούμε για το «προσωπικό
στοίχημα» που βάζει ο Τσίπρας. Στα (κανονικά) στοιχήματα ο παίκτης κερδίζει ή
χάνει. Στο στοίχημα που βάζει ο Τσίπρας ο κανόνας αυτός θα ανατραπεί. Θα
συμβούν και τα δύο, δηλαδή θα κερδίσει χάνοντας. Και θα φορτώσει την…
κερδισμένη χασούρα στους επόμενους!
Εκ πρώτης όψεως αυτά φαίνονται
παράδοξα. Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε γιατί δεν είναι καθόλου έτσι.
Πρώτον, πράγματι ο Τσίπρας έχει
μπροστά του σχεδόν δύο χρόνια καθαρού χρόνου (λίγο πάνω, λίγο κάτω, ανάλογα με
τις εξελίξεις). Αυτό φαινόταν εδώ και πολύ καιρό και μόνο όσοι «έβλεπαν» ότι θα
«αποδράσει», προβλέποντας κάθε τρεις και λίγο πρόωρες εκλογές, δεν το είχαν
καταλάβει.
Δεύτερον, πράγματι αυτή η
κυβέρνηση είναι που «θα βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια». Δεν χρειάζεται κανένα
στοίχημα, τυπικά έτσι θα γίνει. Τον Δεκαπενταύγουστο του 2018 λήγει η ισχύς του
παρόντος Μνημονίου. Δεν ξέρω αν θα έχουμε γλέντι στο Σύνταγμα, αλλά κάποιες
χαρές και πανηγύρια θα έχουμε. Αρα, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει εκ των προτέρων ότι
έχει ήδη κερδίσει το «στοίχημα». Κλέβει Εκκλησία.
Τρίτον, λίγους μήνες νωρίτερα θα
έχει, πιθανότατα, καταφέρει «να βγει στις αγορές». Δοκιμαστικά και για ένα
μικρό ποσό, αλλά θα βγει. Πρέπει να έρθουν όλα στραβά για μη συμβεί αυτό.
Τέταρτον, λίγους μήνες μετά
(τέλος του 2018, αρχές του 2019), θα προκηρύξει τις εκλογές, με βασικό σύνθημα
«βγήκαμε από τα Μνημόνια» και, επομένως, όπου να ‘ναι «απογειωνόμαστε».
Πέμπτον, ο κ. Τσίπρας θα χάσει
τις εκλογές, αλλά θα έχει κερδίσει το «στοίχημα». Στη δική του θητεία θα έχει
λήξει το Μνημόνιο και αυτός δεν θα υπογράψει άλλο. Θα μεταφέρει το βάρος των
αποφάσεων στους επόμενους. Οι οποίοι θα κληθούν, αφού θα έχουν παραλάβει
«καμένη γη», να αποφασίσουν πώς θα συνεχίσουν. Δανειζόμενοι από τις αγορές (αν
βρίσκουν όσα δανεικά θα χρειάζεται η χώρα) ή αν θα καταφύγουν και πάλι στα
δανεικά των ευρωπαϊκών κρατών (αν δεχτούν να συνεχίσουν να μας δανείζουν). Ας
σημειώσουμε εδώ ότι το επιτόκιο δανεισμού μας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό είναι
περί το 2%, ενώ οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις λένε ότι στις αγορές δεν θα βρούμε
δανεικά με επιτόκιο κάτω από 5%. Οπότε η επόμενη κυβέρνηση θα βρεθεί προ ενός
δραματικού διλήμματος.
Σε μια σοβαρή χώρα, που βρίσκεται
μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ο Πρωθυπουργός της δεν θα πανηγύριζε για το
πλεόνασμα ούτε θα έβαζε κάλπικα προσωπικά στοιχήματα. Θα φώναζε τον αρχηγό της
μείζονος αντιπολίτευσης (και όποιον άλλον ήθελε) και θα του(ς) έλεγε: «Εγώ θα
μείνω ένα, άντε ενάμιση χρόνο ακόμα. Μετά έρχεται η σειρά σας. Βάλτε πλάτη
τώρα, για να είναι ελαφρύτερο το φορτίο που θα παραλάβετε».
Όμως, αυτά δεν γίνονται ούτε σε
θαύματα. Δεν μπορεί να τα καταφέρει ούτε ο εορτάζων σήμερα, πολυνίκης Αγιος
Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος…
protagon.gr
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου