Πλεόνασμα υποκρισίας, αριστερής και δεξιάς

Ο Τσίπρας προκαλεί, ως συνήθως, θυμηδία. Σήμερα πανηγυρίζει για το (δικό του) πλεόνασμα «ελπίδας και ανάπτυξης», ενώ χαρακτήριζε πλεόνασμα… «αίματος»  αυτό των προηγούμενων. Η σημερινή αντιπολίτευση τον μιμείται, έστω με πιο ήπιες υπερβολές

 Του Γιώργου Καρελιά

Η «μάχη των πλεονασμάτων» μαίνεται ξανά αυτές τις μέρες. Οπως και πέρσι, όπως και το 2014. Και όποιος ρίξει μια ματιά τι λένε σήμερα και τι έλεγαν χτες οι πρωταγωνιστές θα βάλει τα γέλια ή θα πάθει κατάθλιψη, ανάλογα με τα ψυχικά αποθέματα που του έχουν απομείνει. Κοιτάζεις τις δηλώσεις και βρίσκεσαι μπροστά σε ένα déjà vu απελπισίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ προκαλούν, ως συνήθως, θυμηδία με τους πανηγυρισμούς για το (δικό τους) πλεόνασμα «ελπίδας και ανάπτυξης», ενώ χαρακτήριζαν «ματωμένο» το πλεόνασμα των προηγούμενων. Η αντιπολίτευση τον μιμείται, έστω με πιο ήπιες υπερβολές. Ας τα δούμε πιο αναλυτικά.

Εν αρχή ην το γεγονός, δηλαδή το θηριώδες πλεόνασμα που ανακοινώθηκε φέτος και οφείλεται στους γνωστούς λόγους: αύξηση των φόρων και μείωση των δαπανών, αφού το κράτος δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του.

Γι’ αυτό το πλεόνασμα πανηγυρίζουν οι σημερινοί. Ευλόγως, είναι το δικό τους, το «αριστερό» πλεόνασμα. «Ξεχνούν», βεβαίως, τι έλεγαν πριν από τρία χρόνια, για το πλεόνασμα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Εκείνο, ως «δεξιό», ήταν πλεόνασμα «δυστυχίας, τραγωδίας και αίματος»(ακούστε και φρίξτε!)

Και η αντιπολίτευση; Δυστυχώς, δεν μπορεί να αποφύγει την πεπατημένη. Ενώ το δικό της πλεόνασμα του 2014 αποτύπωνε την αρχή για την έξοδο από την κρίση (έτσι έλεγαν), το σημερινό οφείλεται στην «καταστροφή» της οικονομίας (εδώ). Μάλιστα, δεν αναγνωρίζει κανένα από τα μέτρα επίτευξης του πλεονάσματος, ενώ είναι πάνω-κάτω τα ίδια τότε και τώρα.

Είναι γνωστό ότι μια οικονομία που δεν αναπτύσσεται εδώ και εφτά χρόνια και είναι υποχρεωμένη να έχει πλεόνασμα, αφού αυτό έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές, δεν έχει πολλούς τρόπους να το πετύχει. ’Η μάλλον έχει δύο-τρεις: επιβάλλει περισσότερους φόρους, αναβάλλει την πληρωμή των υποχρεώσεών της και πετσοκόβει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Αυτό γινόταν και με τους προηγούμενους, αυτό κάνουν και οι σημερινοί. Βεβαίως, υπάρχει διαβάθμιση. Οι σημερινοί φορολογούν ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει, ενώ είχαν υποσχεθεί τα ακριβώς αντίθετα. Όμως,  η μεθοδολογία είναι ίδια. Και είναι αμφίβολο αν μπορεί να αλλάξει τα επόμενα χρόνια (λίγα ή πολλά, άγνωστο), αφού η χώρα είναι δεσμευμένη με υπογραφή.

Επομένως, κάπου πρέπει να σταματήσει αυτό το εκατέρωθεν πλεόνασμα υποκρισίας. Δεν μπορεί το πλεόνασμα του Προϋπολογισμού να είναι καλό όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση και καταστροφή όταν περνάνε στην αντιπολίτευση. Το πλεόνασμα είναι καλό σε κάθε περίπτωση, εφόσον αποτελεί αναγκαίο διαπραγματευτικό χαρτί με τους δανειστές. Ηταν καλό χτες το «δεξιό» πλεόνασμα, καλό είναι και το «αριστερό» σήμερα. Μόνο που δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ, γιατί ο γάιδαρος θα τα τινάξει. Αυτό πρέπει να διορθωθεί. Το καλό είναι ότι σχεδόν όλοι το κατανοούν.

Επιμύθιον: Η αντιπολιτευτική αμετροέπεια εκδικείται. Την πληρώνουν σήμερα ο Τσίπρας και οι συν αυτώ. Λένε ότι πέτυχαν «πλεόνασμα ελπίδας» και κανείς δεν τους πιστεύει, διότι χτες μιλούσαν  για «πλεόνασμα αίματος». Η σημερινή αντιπολίτευση δεν χρειάζεται να καταφεύγει σε παρόμοιες υπερβολές, σε συνεχή καταγγελιολογία και αμφισβήτηση των πάντων, διότι δεν είναι μακριά  ημέρα που μπορεί να πάθει τα ίδια.

Όπως είχε πει η Ελεονόρα Ρούσβελτ, καλό είναι  «να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων. Δεν θα ζήσεις τόσο πολύ ώστε να τα κάνεις όλα μόνος σου».

protagon.gr