Ένα θέμα που δεν πουλάει…

Του Γιάννη Παντελάκη

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μαζεύονται συχνά έξω από το υπουργείο Εργασίας. Κρατάνε μπαστούνια, κάθονται σε αναπηρικά αμαξίδια, ακουμπάνε στους τοίχους για να σταθούν όρθιοι και κάτι ζητάνε το οποίο δεν παίρνουν. Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας εκτιμά ότι το κόστος ζωής για έναν ανάπηρο είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από έναν που δεν είναι. Η κυβέρνηση έχει την δική της εκτίμηση. Ένας άνθρωπος με αναπηρία 79,99% μπορεί να ζήσει με 288 ευρώ τον μήνα.

Ο υπουργός Κατρούγκαλος φρόντισε ώστε οι νέες αναπηρικές συντάξεις να είναι μειωμένες μέχρι και 35%. Άτομα με ειδικές ανάγκες-οι οποίες αυξάνονται λόγω της κρίσης-θα πρέπει να επιβιώσουν με πενιχρά ποσά τα οποία η κυβέρνηση που αυτοχαρακτηρίζεται αριστερή περικόπτει κι άλλο. Οι ανάπηροι χωρίζονται σε κατηγορίες. Η προαναφερόμενη, αυτοί δηλαδή με αναπηρία 79,9% θα παίρνουν 288 ευρώ, το 70% της εθνικής σύνταξης, αυτοί με 80% θα είναι πιο ικανοποιημένοι, θα παίρνουν 384 ολόκληρα ευρώ τον μήνα.

Η αναλγησία των ανθρώπων που διαχειρίζονται τις τύχες μας δεν έχει όρια. Από τις νέες περικοπές δεν εξαίρεσαν ούτε καν τους ανθρώπους που βιώνουν έναν καθημερινό Γολγοθά. Οι περικοπές δεν αφορούν μόνο στους μελλοντικούς συνταξιούχους αλλά και τους σημερινούς, στους οποίους θα περικοπεί επίσης η προσωπική διαφορά με βάσει την συμφωνία για την οποία δηλώνει περήφανος ο Τσίπρας και η παρέα του.

Χθες το μεσημέρι, μια ομάδα ανθρώπων με ιδιαίτερα προβλήματα συγκεντρώθηκε έξω από το ίδιο υπουργείο. Άνθρωποι με σκλήρυνση κατά πλάκας, μια ασθένεια που εμφανίζεται σε νέους ανθρώπους (20-40 χρονών), οι οποίοι αντικειμενικά δεν έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα ένσημα για πλήρη συνταξιοδότηση και τα οποία δικαιούνται μόνο την κατώτατη σύνταξη. Ζητάνε ένα επίδομα όπως άλλες ομάδες ώστε να έχουν μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση. Αρκετές χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν από το 2013 να υλοποιηθεί αυτή η απόφαση. Φοβούνται ότι θα περιμένουν πολύ ακόμα.

Υπάρχουν κάποια θέματα στα οποία αναφερόμαστε και σχολιάζουμε καθημερινά τα οποία δεν «πουλάνε». Δεν αγγίζονται από πολλά μέσα ενημέρωσης, δεν προβάλλονται όσο πρέπει, μερικές φορές δεν μαθαίνουμε για τους ανθρώπους αυτούς σχεδόν τίποτα. Το πρόβλημα είναι ότι με αυτό τον αξιακό τρόπο τα αντιμετωπίζει και η κυβέρνηση. Τους διαχειρίζεται ως κάποιους ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας…

liberal.gr 

Γερμανικό δικαστήριο ακύρωσε τις περικοπές σε έλληνες δασκάλους

Δικαίωση για έλληνες δασκάλους στη Γερμανία. Η δικαιοσύνη της χώρας αναίρεσε τις εις βάρος τους μνημονιακές περικοπές.

Σύμφωνα με τη γερμανική Süddeutsche Zeitung του Μονάχου υπάρχει η περίπτωση των 18 δασκάλων του ελληνικού δημοτικού σχολείου της Νυρεμβέργης που προσέφυγαν στη γερμανική δικαιοσύνη και τώρα δικαιώθηκαν.

Στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας που «απαίτησαν από την ελληνική Βουλή, η Κομισιόν, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ» η ελληνική κυβέρνηση περιέκοψε και τους μισθούς των δασκάλων της, στη Γερμανία. Το Ομοσπονδιακό Εργατικό Δικαστήριο στην Ερφούρτη έκρινε την Τετάρτη ότι οι περικοπές αυτές δεν ήταν νόμιμες.

«Με την απόφαση αυτή παίρνει τέλος μια πενταετής δικαστική διαμάχη. Αφορμή ήταν η προσφυγή του δασκάλου Γρηγόρη Ν. που διδάσκει στο σχολείο της Νυρεμβέργης από το 1996. Η σύμβαση εργασίας του προσαρμοζόταν στις συλλογικές συμβάσεις που ισχύουν στα ομόσπονδα γερμανικά κρατίδια και ο μισθός του έφθανε τα 3.900 ευρώ. Δύο ελληνικά νομοθετήματα του 2010, όμως, επέβαλαν περικοπές μισθών στον δημόσιο τομέα και μάλιστα ανεξάρτητα από τις όποιες συλλογικές συμβάσεις. Ο Ν. λοιπόν έχασε 600 ευρώ τον μήνα από τον μισθό του και τα ειδικά επιδόματα με αποτέλεσμα μέσα σε μια διετία να έχει απώλειες 20.000 ευρώ».

Το Εργατικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης απέρριψε την προσφυγή του Ν., τη δέχθηκε όμως το εργατικό δικαστήριο του κρατιδίου, οπότε το ελληνικό κράτος προσέφυγε με τη σειρά του στο Ανώτατο Εργατικό Δικαστήριο. Κι αυτό, με τη σειρά του, αποτάθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (EuGH) ζητώντας να μάθει αν υπάρχει ευρωπαϊκή διάταξη που να καλύπτει τους χειρισμούς του ελληνικού δημοσίου.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είπε «όχι», άρα στη Γερμανία ισχύει το γερμανικό εργατικό δίκαιο και όχι το ελληνικό. Ενδιαφέρον το ακόλουθο σημείο της απόφασης: «Το γερμανικό εργατικό δίκαιο δεν αναγνωρίζει υποχρέωση του εργαζομένου να αποδεχθεί χωρίς ισχύουσα τροποποίηση της σύμβασης εργασίας του μόνιμες περικοπές του μισθού του λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση του εργοδότη του».

Η περίπτωση του Ν. προδιαγράφει τώρα και τις προσφυγές των υπόλοιπων 17 Ελλήνων δασκάλων. Το ελληνικό δημόσιο θα υποχρεωθεί να καταβάλει τους πλήρεις μισθούς από το 2010 και μετά μαζί με τους τόκους!

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ  

Σε ξένο fund και τα στεγαστικά δάνεια δημοσίων υπαλλήλων

Πωλητήριο σε στεγαστικά δάνεια δημοσίων υπαλλήλων, όχι μόνο «κόκκινα» αλλά και ενήμερα, έβαλε το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Η πώληση έγινε σε ξένο fund το οποίο πλέον τα διαχειρίζεται. Η εν λόγω εταιρεία ονομάζεται Grifonas Finance No1 PLC και έδρα το Λονδίνο.

Σύμφωνα με τον Ελ. Τύπο, οι πολίτες που έλαβαν αυτά τα δάνεια, από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (ΤΠΔ), σε μια χρονική συγκυρία, όπου η οικονομική τους κατάσταση ήταν καλύτερη από τη σημερινή, βρίσκονται, πλέον, σε αδιέξοδο. Η δόση του δανείου τους παραμένει σταθερή και αποπληρώνεται με παρακράτηση απευθείας από το μισθό τους, ακόμη και αν οι αποδοχές τους έχουν μειωθεί και οι υποχρεώσεις τους αυξάνονται αντιστρόφως ανάλογα. Δεν έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν ευνοϊκές ρυθμίσεις αφού πλέον ανήκουν στο fund.

Τα συγκεκριμένα δάνεια χορηγούνταν ανάλογα με το ύψος του μισθού που έπαιρνε ο υπάλληλος, με το «ταβάνι» της αποπληρωμής τους να φτάνει τα 30 έτη.

Η σύμβαση

Οπως προκύπτει από το σχετικό έγγραφο-σύμβαση πώλησης δανείων που φέρνει στο φως της δημοσιότητας ο «Ε.Τ.», στις 17/11/2015 υπήρξε συμφωνία εκχώρησης και μεταβίβασης απαιτήσεων από στεγαστικά δάνεια, συνολικού ποσού 5.299.668,48 ευρώ του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων προς την εταιρία Grifonas Finance No1 PLC. Τα δάνεια αυτά είναι και ενήμερα, δηλαδή δεν έχουν «σκάσει» και βρίσκονται σε ένα πακέτο μαζί με «κόκκινα».        

Ο υπουργός έβγαλε και δικαστική απόφαση!

Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι η κυβέρνηση διορίζει τον υπουργό Δικαιοσύνης, που δεν έχει δικαίωμα στις δικαστικές αποφάσεις, και προτείνει την ηγεσία των ανώτατων δικαστήριων όταν λήγει η θητεία τους. Τώρα έχουμε και υπουργούς που αποφασίζουν ποιος θα καταδικαστεί και ποιος θα αθωωθεί!

Την αρχή έκανε ο πρωθυπουργός όταν υποσχέθηκε τηλεφωνικώς στον Ταίπ Έρντοαν ότι οι Τούρκοι αξιωματικοί που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα θα παραδοθούν στην Τουρκία το συντομότερο. Ευτυχώς, εκτός από πρωθυπουργούς, η χώρα έχει και δικαστήρια.

Τη σκυτάλη από τον πρωθυπουργό πήρε ο … πρωθυπουργός όταν πρόβλεψε δυο- τρεις φορές τηλεοπτικά ότι ο νόμος για τα κανάλια δεν θα κηρυχθεί αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο Επικρατείας, πριν, φυσικά, καν συνεδριάσει το Συμβούλιο. Ευτυχώς πάλι, στο Συμβούλιο Επικρατείας υπάρχουν δικαστές.

Τρίτη φορά τη σκυτάλη πήρε πάλι ο πρωθυπουργός, ο οποίος υπεραμύνθηκε, υποσχόμενος δημόσια τη συνδρομή του, της πρότασης ανώτατων δικαστών να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησής τους, παρ όλο που κάτι τέτοιο προσκρούει σαφέστατα στο Σύνταγμα. Ευτυχώς όμως, στη χώρα υπάρχουν δικαστές και η απόπειρα απέτυχε.

Ο άνθρωπος, ως ζώον, λειτουργεί με πρότυπα. Έτσι είναι η φτιαξιά του. Ιδιότητα που αγνοούν εντελώς, κυρίως οι Έλληνες πολιτικοί. Έτσι, έχοντας προφανώς ως πρότυπο τον πρωθυπουργό ο υπουργός Υποδομών κ Σπίρτζης, γνωστός για τα δημοκρατικά του αισθήματα, δήλωσε χτες ότι «κανένας από όσους διώκονται για άρνηση πληρωμής στα διόδια δεν πρόκειται να καταδικαστεί»!

Είναι σαφές ότι το μονομελές δικαστήριο Σπίρτζη έχει βγάλει την απόφασή του πριν από τα τακτικά δικαστήρια που είναι αρμόδια. Απορίας άξιο είναι πώς ξέρει ο υπουργός από πριν ότι δεν πρόκειται να καταδικαστεί κανείς από τους «δεν πληρώνω». Οι πιθανότητες είναι μετρημένες στα δάχτυλα:

Πρώτη, να έχει δωροδοκήσει τους δικαστές πριν καν αποφασιστεί ποιοι θα δικάσουν. Δεύτερη, να ορίσει λαϊκό δικαστήριο με σύνθεση από τους «δεν πληρώνω». Τρίτη να μιλάει ως δικηγόρος τους. Τέταρτη, να έχει πάει σε καφετζού.

Υπάρχει και μια πέμπτη πρόταση, που είναι ίσως η πιο δίκαιη. Να καταδικαστούν τα μέλη της κυβέρνησης, που καθοδήγησαν τον κόσμο να μην πληρώνει, με την υπόσχεση ότι όταν γίνουν κυβέρνηση θα καταργήσουν τα διόδια και δεν θα καταδιωχτούν οι «δεν πληρώνω».

Να καταδικαστούν οι υπουργοί για δυο αδικήματα: Ένα για παράβαση του νόμου και δεύτερο για εξαπάτηση του λαού. Επειδή, ούτε ο κ Σπίρτζης ούτε κανένας άλλος από τους γενναίους του Μπρανκαλεόνε εφάρμοσε τις υποσχέσεις και οι «δεν πληρώνω» διώκονται κανονικά από το νόμο! Έχοντας εξαπατηθεί ξεκάθαρα.

Είναι ίδιο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να διαφημίζουν την περιφρόνηση στο νόμο περισσότερο από την αλλαγή του! Γιατί πράγματι υπάρχουν νόμοι που είναι άδικοι και εμβόλιμοι από συμφέροντα. Όταν γίνεις κυβέρνηση τους αλλάζεις. Καταλαβαίνει κανείς την αντιπολιτευτική ρητορεία που ζητάει ανατροπή των πάντων. Αλλά, ο νους σταματάει όταν τίποτε δεν ανατρέπεται μόλις οι … ανατροπείς γίνουν κυβέρνηση!

Δεν είναι η στιγμή για να επιχειρηματολογήσω ότι η νοοτροπία «δεν πληρώνω» είναι ανόητη ως κοινή λογική, για να μην πω τίποτε πιο χοντρό. Επειδή, το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η πληρωμή, αλλά η άνιση πληρωμή! Επιπλέον, στα παλιά της τα παπούτσια η διοίκηση ή ο Μπόμπολας αν δεν πληρώνουν δύο στους χίλιους. Θα τα πάρουν πιο χοντρά από τους υπόλοιπους!

Μια αριστερά – και όχι μόνο- με δομημένη ιδεολογία θα ήξερε ότι το πρόβλημα λύνεται όταν το σύνθημα είναι «να πληρώνουμε όλοι δίκαια». Όχι να μην πληρώνουμε! Γιατί ένα από τα προβλήματα του τόπου είναι ακριβώς ότι ένα μεγάλο κομμάτι των αρχόντων, του πληθυσμού και του κεφαλαίου, καλυπτόμενο πίσω από νόμους και αβελτηρία «δεν πληρώνει».

Αλλά, αυτό, απαιτεί κοινή λογική και πραγματική κοινωνική σκέψη. Για τα οποία πρέπει να πληρώσεις. Με κόπο.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  -  liberal.gr   

The end?

Του Θανάση Χειμωνά

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος; Έχουν περάσει 43 χρόνια από την στιγμή που ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυε το κόμμα- σύμβολο της Μεταπολίτευσης και ένα από τα ιστορικότερα στη χώρα. Το ΠΑΣΟΚ ούτε λίγο ούτε πολύ σημάδεψε τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες της Ελλάδας. Τα 80’s με τον Ανδρέα της  Αλλαγής, τα 90’s και τα early 00’s με τον Κώστα Σημίτη του Εκσυγχρονισμού αλλά και τα 10’s της κρίσης και των μνημονίων. Αναμφισβήτητα το πιο αμφιλεγόμενο κόμμα στην ελληνική ιστορία, με άπειρα θετικά και αρνητικά κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του, με εκατομμύρια φίλους και εκατομμύρια εχθρούς. Ένα κόμμα που κέρδισε διψήφιο αριθμό εκλογικών αναμετρήσεων, σαρώνοντας  τουλάχιστον δύο φορές (1981, 2009), που ακόμα και σήμερα ελέγχει τους σημαντικότερους δήμους της χώρας, που ταλανίστηκε όσο κανένα άλλο από την κρίση (πληρώνοντας τα λάθη του αλλά και λάθη άλλων) αλλά επιβίωσε βρίσκεται πλέον στην κόψη του ξυραφιού.

Τα όσα συνέβησαν στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Σαββάτου, σε συνδυασμό με την απόφαση της προέδρου Φώφης Γεννηματά να παύσει –προκηρύσσοντας ένα κομματικό συνέδριο το οποίο είναι άγνωστο αν θα πραγματοποιηθεί- τον, σχετικά πρόσφατα, εκλεγμένο γραμματέα Στέφανο Ξεκαλάκη δείχνουν πως η διάσπαση είναι πλέον αναπόφευκτη.  Η δυσαρέσκεια σε βάρος της ηγετικής ομάδας διογκώνεται, οι φήμες για αποχώρηση ηγετικών στελεχών –παλιότερων και, κυρίως,  νέων- δίνουν και παίρνουν και όλα αυτά σε ένα κόμμα που παραπαίει στις δημοσκοπήσεις ανάμεσα στο 5 και το 7 %.

Το ΠΑΣΟΚ πλέον έχει καταντήσει ένα μικρό παρεάκι παλιόφιλων οι οποίοι πάνε σε μια ψαροταβέρνα και θυμούνται τα παλιά. Ξύλινη γλώσσα, κοινοτοπίες, συνομωσιολογίες για «ξένα κέντρα» (άλλοτε η Ν.Δ. άλλοτε ο ΣΥΡΙΖΑ) που «ενοχλούνται επειδή η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ (sic) κερδάει και οι σύντροφοι επιστρέφουν κατά εκατομμύρια», και μερικές δεκάδες χειροκροτητών (συνήθως άτομα μεγάλης ηλικίας ή νέοι  των οποίων όμως  το λεξιλόγιο περιορίζεται στα αυστηρώς απαραίτητα) που επιτίθενται με άναρθρες κραυγές σε όποιον παρεκκλίνει από τη γραμμή και αποθεώνουν την Πρόεδρο σε κάθε της (λανθασμένη) κίνηση οδηγούν τον βασικό εκπρόσωπο της ελληνικής κεντροαριστεράς στην τελική του εξαΰλωση.

Το έχω πει πολλές φορές: Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ούτε το όνομα ούτε τα σύμβολά του. Είναι ο πολιτικός «αυτισμός» του. Αποδεκατισμένο και ξεπερασμένο  κατευθύνεται προς ένα «πριβέ» συνέδριο τον Ιούλιο όπου όλοι θα χειροκροτήσουν όλους, δυο-τρεις «δικοί μας» δημοσιογράφοι θα γράψουν πως «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ» και θα επικρατήσει μια τεχνητή εφορία. Όπως όταν έχεις πιει νηστικός ένα ουίσκι μονοκοπανιά ένα πράμα. Κάποια στιγμή ωστόσο ο Αλέξης Τσίπρας θα αποφασίσει να πάει σε εκλογές. Και τότε θα γραφτεί ο επίλογος. Μόνο η ίδια η Φώφη μπορεί να το αποτρέψει αυτό, καταρχήν «καθαρίζοντας» το περιβάλλον της και αλλάζοντας τελείως ρότα. Και καλά θα κάνει να βιαστεί. Η κλεψύδρα αδειάζει.

liberal.gr

    

Αύξηση φόρου από 50 έως 650 ευρώ -Αναλυτικά οι επιβαρύνσεις από τη μείωση του αφορολόγητου

Τη μείωση της έκπτωσης φόρου κατά 650 ευρώ προβλέπουν τα προσχέδια των μνημονίων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ, γεγονός που ισοδυναμεί με αύξηση φόρου από 50 ευρώ έως 650 ευρώ.

Όπως αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της Καθημερινής, η μείωση του αφορολογήτου θα τεθεί σε εφαρμογή το 2020, εκτός εάν διαπιστωθεί ότι οι περικοπές της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα το 2019.

Σε αυτή την περίπτωση, η μείωση του αφορολογήτου θα επισπευσθεί και θα εφαρμοστεί μερικώς και το 2019, προκειμένου να καλυφθεί το εκτιμώμενο δημοσιονομικό κενό. Στα προσχέδια, αναφέρεται η μείωση της έκπτωσης φόρου κατά 650 ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι πρόκειται για οριζόντια μείωση ανεξαρτήτως οικογενειακής κατάστασης.

Ετσι:

Για άγαμο φορολογούμενο η έκπτωση φόρου μειώνεται από τα 1.900 ευρώ σήμερα, σε 1.250 ευρώ και το έμμεσο αφορολόγητο όριο από 8.636 ευρώ σε 5.685 ευρώ.

Για φορολογούμενο με ένα παιδί, η έκπτωση φόρου από 1.950 ευρώ θα υποχωρήσει σε 1.300 ευρώ και το αφορολόγητο όριο από 8.864 ευρώ σε 5.905 ευρώ.

Για οικογένεια με δύο παιδιά, η έκπτωση φόρου θα διαμορφωθεί σε 1.350 ευρώ από 2.000 σήμερα και το αφορολόγητο σε 6.135 ευρώ από 9.090 ευρώ.

Τέλος, για φορολογουμένους με τρία παιδιά και άνω, η έκπτωση φόρου από 2.100 ευρώ θα μειωθεί σε 1.450 ευρώ και το έμμεσο αφορολόγητο θα διαμορφωθεί σε 6.595 ευρώ από 9.545 ευρώ.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα. το κόστος του μέτρου θα επιβαρύνει τα κατώτερα εισοδήματα, έως 10.000 ευρώ, τα οποία δεν πλήρωναν καθόλου φόρο. Η επιβάρυνση θα περιοριστεί μερικώς, κυρίως για τα εισοδήματα άνω των 15.000-20.000 εάν εφαρμοστούν τα αντίμετρα, καθώς σε αυτά περιλαμβάνεται η μείωση του κατώτερου συντελεστή της κλίμακας φορολογίας εισοδήματα από το 22% στο 20% και του κατώτερου συντελεστή της εισφοράς αλληλεγγύης.

Καθημερινή

Η Αχτσιόγλου το επιβεβαίωσε: Μειώνονται μία στις τρεις συντάξεις

Η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσίογλου επιβεβαίωσε τη μείωση συντάξεων για το 30% των συνταξιούχων, αναφερόμενη στην υπό κατάρτιση συμφωνία με τους δανειστές.

Μιλώντας στο ραδιόφωνο «Στο Κόκκινο» είπε μεταξύ άλλων: Με καθορισμό ανώτατου ορίου απομείωσης της προσωπικής διαφοράς θα αποφευχθούν μεγάλες μεταβολές στις συντάξεις μετά την εφαρμογή των μέτρων. Η εφαρμογή των μέτρων θα γίνει μόνο εφόσον έχουν προηγηθεί τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους και θα επηρεάσει μόνο 30% των συνταξιούχων, δηλαδή το 1/3.  Διαπραγματευόμαστε να υπάρξει ένα ποσοστό προστασίας των συντάξεων και ένα ανώτατο όριο απομείωσης της προσωπικής διαφοράς για να μην υπάρξουν μεγάλες μεταβολές. Το μέτρο αυτό θα υλοποιηθεί μόνο εφόσον τον Αύγουστο του 2018, υλοποιηθούν και τα μέτρα για το χρέος. Η συμφωνία, η οποία θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το 2018,  θα είναι συνολική και θα ορίζει τις μεταρρυθμίσεις εντός προγράμματος για το 2019 και για το 2020, τα θετικά και τα αρνητικά μέτρα, τα πρωτογενή πλεονάσματα αλλά και τα μεσοπρπόθεσμα μέτρα για το χρέος.

H υπουργός Εργασίας αναφέρθηκε και στο πρόβλημα της «μαύρης» και ανασφάλιστης εργασίας, επισημαίνοντας ότι η θεσμική απορρύθμιση των προηγούμενων ετών επέτρεψε και την καλλιέργεια φαινομένων εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας στους χώρους εργασίας. Όπως είπε, γίνεται προσπάθεια για την επαναφορά της νομιμότητας στην αγορά εργασίας μέσα από τη δράση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), που, το τελευταίο διάστημα, έχει αναπτύξει σημαντικές πρωτοβουλίες.

«Από το 2010-2014 πέρασαν 12 νόμοι οι οποίοι ισοπέδωσαν το πλαίσιο προστασίας της εργασίας. Αυτή η θεσμική απορρύθμιση επέτρεψε φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας». Ταυτόχρονα, η ίδια, τόνισε ότι «αυτόν τον καιρό γίνεται προσπάθεια για την επαναφορά των ΣΣΕ, για την επαναφορά της κανονικότητας και της νομμότητας μέσω της δράσης του ΣΕΠΕ. Στοχεύουμε να ενισχύσουμε τη δράση του ΣΕΠΕ το επόμενο διάστημα», δήλωσε χαρακτηριστικά

Τέλος,προανήγγειλε την άμεση νομοθέτηση της επαναφοράς τόσο της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης όσο και της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων, με ημερομηνία εφαρμογής την 1η Σεπτεμβρίου του 2018, ενώ υπογράμμισε ότι η ελληνική πλευρά πέτυχε να μην υπάρχει διπλασιασμός του ορίου ομαδικών απολύσεων στο 10% από 5% σήμερα, παρά τις σχετικές απαιτήσεις του ΔΝΤ.

iefimerida.gr  

Μνημονιακός ή Μαδούρο;

Το ερώτημα το έθεσε ο ίδιος ο Τσίπρας για τον εαυτό του: Είναι μνημονιακός ή Μαδούρο; Είναι όσο μνημονιακός χρειάζεται για να παραμείνει στην εξουσία, εξ ου και το ξεσκόνισμα που κάνει στην Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Μαδούρο δεν είναι. Δεν μπορεί να γίνει, ακόμα κι αν το ήθελε

Του Γιώργου Καρελιά

Υπάρχουν δύο τρόποι για να «διαβάσει» κανείς τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώτος έχει να κάνει με τον χρόνο. Αν, δηλαδή, τη διαβάσεις εν θερμώ, δεν μπορεί παρά να σου ανεβάσει την πίεση και να σε κάνει να εκστομίσεις μερικά γαλλικά. Είναι αυτό που κατέγραψε εν θερμώ ο συγκάτοικος της διπλανής στήλης (εδώ).

Ο δεύτερος τρόπος –και αυτός αφορά όχι εμάς τους σχολιαστές, αλλά τους αντιπάλους του– είναι να διακρίνεις, πίσω από την επιφάνεια, τι προσπαθεί να κάνει ο Τσίπρας. Μήπως, δηλαδή, πάει να αφαιρέσει τα βασικά επιχειρήματα της κριτικής που του ασκούν και αυτό αποτυπώθηκε στο ερώτημά του: «Να μου πουν τι είμαι τελικά: μνημονιακός ή Μαδούρο;»

Θα κάνω έναν ιστορικό παραλληλισμό, που μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως ατυχής, αλλά ας τον ξανασκεφθούμε. Αυτό που κάνει σήμερα ο Τσίπρας μοιάζει πολύ με αυτό που έκανε στη δεκαετία του ’80 ο Ανδρέας Παπανδρέου απέναντι στην αριστερή αντιπολίτευση. Τι έκανε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ; Οικειοποιήθηκε όλα τα συνθήματα της τότε Αριστεράς. Ως αντιπολίτευση έλεγε «έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι» και «έξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων». Μήπως σας θυμίζει το «go back, μαντάμ Μέρκελ»; Ως κυβέρνηση ο Ανδρέας δικαιολόγησε τη στροφή του, λέγοντας το περίφημο «το κόστος της εξόδου από την ΕΟΚ θα ήταν μεγαλύτερο από το κόστος παραμονής». Μήπως σας θυμίζει κάτι από τα σημερινά επιχειρήματα Τσίπρα του τύπου «ναι , είχα αυταπάτες, η έξοδος θα ήταν μια ανείπωτη καταστροφή»; (εδώ).

Με την τακτική του ο Ανδρέας «σάρωσε» το εκλογικό ακροατήριο της παραδοσιακής Αριστεράς και το κόμμα του κυριάρχησε επί τέσσερις δεκαετίες. Δεν ισχυρίζομαι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να κάνει σήμερα ο Τσίπρας. Διότι δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις, πρωτίστως δεν έχει περιθώρια να ασκήσει κυβερνητική πολιτική αντίστοιχη με εκείνη της δεκαετίας του ’80. Όμως, αξίζει να προσέξουμε τους όποιους παραλληλισμούς και αντιστοιχίες.

Λοιπόν, εκ πρώτης όψεως ο χθεσινός Τσίπρας επιβεβαίωσε, όπως τον κριτικάρει η αντιπολίτευση, ότι λέει ψέματα, είναι αλαζονικός και κυνικός, ξεσκονίζει την Μέρκελ και τον Σόιμπλε, κάνει τα αντίθετα από αυτά που είχε υποσχεθεί. Ομως, ταυτόχρονα, οικειοποιείται ένα μεγάλο μέρος από το αφήγημα της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό και η κριτική της είναι σε πολλά αφυδατωμένη. Δηλαδή:

1. Ναι, ο Τσίπρας χαρακτήριζε το πλεόνασμα της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου «ματωμένο» και σήμερα πανηγυρίζει για το δικό του. Ο Τσίπρας είναι λαϊκιστής, πέραν πάσης αμφιβολίας. Ομως, πόσο αξιόπιστη είναι η αντιπολίτευση που προσπαθεί να πει ότι το σημερινό πλεόνασμα είναι περίπου καταστροφή, όταν ή ίδια θριαμβολογούσε για το δικό της πλεόνασμα το 2014;

2. Ναι, ο Τσίπρας χαρακτήριζε «ξεπούλημα» τις ιδιωτικοποιήσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και σήμερα πανηγυρίζει, σεμνά και ταπεινά, για τις δικές του. Ομως, πόσο αξιόπιστη είναι η αντιπολίτευση, όταν χαρακτηρίζει «ξεπούλημα» (εδώ) τις ιδιωτικοποιήσεις Τσίπρα, ενώ από την άλλη τον εγκαλεί ότι είναι κρατιστής και δεν κάνει ιδιωτικοποιήσεις;

3. Ναι, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ ήταν οι οργανωτές των διαδηλώσεων και η «ψυχή» των «αγανακτισμένων» της περιόδου 2010-2012. Και είναι σωστό ότι οι περισσότεροι εγκέφαλοι εκείνων των γεγονότων είναι σήμερα υπουργοί και κάθε μορφής κρατικοί υπάλληλοι. Ομως, γιατί σήμερα δεν κουνιέται φύλλο, αφού συνεχίζεται η ίδια πολιτική και η κυβέρνηση Τσίπρα «καταστρέφει τη χώρα», όπως λέει σύμπασα η αντιπολίτευση, φιλοευρωπαϊκή και ακρο-αριστερή; Γιατί οι εξ αριστερών του Τσίπρα (ΚΚΕ, Ζωή, Λαφαζάνης κ.ά.) δεν μπορούν να κατεβάσουν μερικές χιλιάδες να κατασκηνώσουν στο πάνω Σύνταγμα, όπως το 2011; Γιατί οι εκ δεξιών (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.ά.) δεν κάνουν κάτι αντίστοιχο στο κάτω Σύνταγμα;

Η απάντηση έχει δύο σκέλη. Πρώτον, διότι την αριστερή αντιπολίτευση την απενεργοποίησαν, σε μεγάλο βαθμό, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ με την κυβερνητική πολιτική τους. Οι άνθρωποι αυτής της πλευράς, ό,τι κι αν πιστεύουν, συνειδητοποίησαν ότι αυτά που τους έλεγαν ήταν αέρας κοπανιστός και έτσι οδηγούνται στην μοιρολατρία και στην αδράνεια.

Δεύτερον, η φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση γιατί δεν κάνει αυτό που ευθέως την προκαλεί ο Τσίπρας; Να κατεβάσει, δηλαδή, στους δρόμους τον δικό της κόσμο, ώστε να αμφισβητήσει την πολιτική νομιμοποίηση της σημερινής κυβέρνησης και να αποδείξει ότι ο Τσίπρας είναι Πρωθυπουργός τύπου Μαδούρο; Η απάντηση εμπεριέχεται στα προηγούμενα. Ο κόσμος της από ‘δω πλευράς εξοργίζεται μεν με όσα ακούει τον Τσίπρα να λέει, αλλά κατά βάθος αναγνωρίζει ότι κι αυτός, σε γενικές γραμμές, την ίδια πολιτική ακολουθεί. Οπότε, τι θα φωνάζει στις διαδηλώσεις ο οπαδός, ας πούμε, της ΝΔ; «Οχι στο ξεπούλημα της ΔΕΗ»; Θυμηδία θα προκαλεί, πρώτα απ’ όλα στον ίδιο. Δε μπορεί να το κάνει.

Κι ερχόμαστε τώρα στο ερώτημα τι είναι ο Τσίπρας, «μνημονιακός ή Μαδούρο», που ο ίδιος έθεσε, προκαλώντας ξανά την ΝΔ. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Πρώτον, είναι όσο μνημονιακός χρειάζεται για να παραμείνει στην καρέκλα της εξουσίας, εξ ου και το ξεσκόνισμα που κάνει στην Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Ομως, αλήθεια, η αντιπολίτευση θα ήθελε ο Τσίπρας να αρχίσει να ξαναλέει «go back»; Και, δεύτερον, ο Τσίπρας δεν είναι Μαδούρο. Δεν μπορεί να γίνει, ακόμα κι αν το ήθελε. Και εν πάση περιπτώσει η αντιπολίτευση δεν του δίνει την «ευκαιρία» να το κάνει, αφού δεν επιλέγει –και πολύ σωστά κάνει–  αντιπολίτευση τύπου Βενεζουέλας. Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή χώρα.

Εν κατακλείδι: ο Τσίπρας δεν είναι ούτε μνημονιακός ούτε Μαδούρο. Είναι αυτό που οι πιτσιρικάδες αποκαλούν ΟΦΑ (Οπου Φυσάει ο Ανεμος). Είναι ένας κυνικός εξουσιαστής, ένας πολιτικός χαμαιλέων, που προσαρμόζεται παντού και κλέβει από το αφήγημα της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, με μοναδικό στόχο την παραμονή στην εξουσία.

Τι δεν έχουν καταλάβει οι αντίπαλοι του Τσίπρα; Πιθανότατα αυτό που έχει πει ο Νικολό Μακιαβέλι: «Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι».  

protagon.gr

  

Δύο ΠΑΣΟΚ..

* Εξαιρετική παρέμβαση από τον Π. Γερουλάνο στην πρόσφατη συνεδρίαση  της ΚΠΕ του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι διαφωνώ με τη φίλη μου την Συλβάνα. Διότι πιστεύω βαθύτατα ότι μέσα από μια δημοκρατική διαδικασία μπορεί να αλλάξεις άποψη και πρέπει να είσαι έτοιμος να το κάνεις.

Σε ότι με αφορά, δεν βρίσκομαι εδώ από την αρχή της συνεδρίας περιμένοντας να μιλήσω αλλά περιμένοντας να ακούσω πειστικά επιχειρήματα υπέρ μιας πρότασης για ένα συνέδριο με το οποίο διαφωνώ.

Άκουσα αρκετά αλλά όχι αρκετά πειστικά διότι όλα τα επιχειρήματα υπέρ ενός τέτοιου συνεδρίου κολλούν σε μια λεπτομέρεια: Η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν αφορά ένα πολιτικό μόρφωμα που ενώνει 5 κοινοβουλευτικά κόμματα. Ενώνει 4 τάσεις του ΠΑΣΟΚ και ενός παλαιού κόμματος, της ΔΗΜΑΡ, που σήμερα μόνο του δεν θα έμπαινε στη Βουλή.

Συμπεριφερόμαστε λες και ενώνουμε πολιτικούς γίγαντες με αποκλίνουσες απόψεις όταν στην πραγματικότητα δουλεύουμε για να ενώσουμε το διασπασμένο ΠΑΣΟΚ. Εκεί η επιχειρηματολογία για υπερβάσεις, εκπτώσεις και συμβιβασμούς που πρέπει να κάνει το ΠΑΣΟΚ στις διαδικασίες πέφτει στο κενό και δεν θα έπρεπε να συζητούμε σε αυτή την βάση.

Ακούω επίσης ότι στο συνέδριο αυτό θα συζητήσουμε το «Σχέδιο Ελλάδα» της Προέδρου.

Υπάρχει τέτοιο σχέδιο ή θα υπάρξει και πότε;

Και αν υπάρχει δεν θα έπρεπε να το συζητήσουμε πρώτα σε ένα συνέδριο ΠΑΣΟΚ πριν το εκθέσουμε για συζήτηση με τους εταίρους μας;

Καταλαβαίνω απόλυτα την αγωνία των συντρόφων μου που ζητούν θέσεις. Έχουν απόλυτο δίκιο και σπρώχνω για θέσεις εδώ και μήνες. Όσο όμως ο κόσμος έχει ανάγκη από θέσεις άλλο τόσο έχει ανάγκη από δημοκρατία. Διότι ο πολίτης βλέπει ότι δεν εκπροσωπείται σήμερα από τον πολιτικό κόσμο και περισσότερη δημοκρατία του δίνει τη δυνατότητα να παρέμβει πολιτικά εκεί που ανήκει.

Άρα δεν μπορώ να δεχτώ ότι για να έχουμε θέσεις πρέπει να έχουμε λιγότερη δημοκρατία και άρα θα κάνουμε ένα γρήγορο συνέδριο διορισμένων στελεχών με δικαιολογία να βγάλουμε γρήγορα θέσεις.

Θέσεις με αξία είναι οι θέσεις που έχουν βγει μέσα από έναν ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία (πράγμα που δεν έχει ακόμα αρχίσει) και μέσα από ένα πραγματικά δημοκρατικό συνέδριο που θα τις επικυρώσει (πράγμα που δεν έχει ακόμα προταθεί από την Πρόεδρο).

Δεν θα επεκταθώ στο γιατί δεν μπορώ να στηρίξω την πρόταση της Προέδρου όπως κατατέθηκε σήμερα.

Τα έχω ξαναπεί.

Συνοπτικά, πιστεύω ότι:

Δημιουργεί ένα κόμμα που προσπαθεί να πει στον κόσμο «δεν είμαι ΠΑΣΟΚ» ενώ ο κόσμος ξέρει ότι ΠΑΣΟΚ είναι. Άρα λέει ψέματα στον πολίτη την ώρα που θα έπρεπε να του λέμε την αλήθεια.

Στηρίζει μια αντίληψη ότι αρκεί να αλλάξω την ταμπέλα και ο κόσμος θα γυρίσει σε μένα. Άρα υποβαθμίζει την πολιτική την ώρα που θα έπρεπε να την αναβαθμίζουμε.

Δίνει δύναμη σε ανθρώπους χωρίς κοινωνικά ερείσματα και αποδυναμώνει ανθρώπους που θέλει η κοινωνία. Άρα είναι αντιδημοκρατικό την ώρα που πρέπει να μοχθούμε για να ακούσουμε την γνώμη του πολίτη.

Αφήνει τον πολίτη μακρυά και απέναντι αντί να τον φέρνει κοντά και μέσα. Άρα κλείνει την πόρτα σε νέες δυνάμεις την ώρα που έχουμε απίστευτη ανάγκη από πολιτικό οξυγόνο.

Είναι αποτέλεσμα κλειστών διαδικασιών και όχι ανοιχτής συζήτησης και διαβούλευσης. Άρα εκπροσωπεί μια μικρή νομενκλατούρα την ώρα που θα έπρεπε να συζητάμε με μεγάλες κοινωνικές δυνάμεις.

Και για όσους ξέρουν πώς δουλεύουν τα κόμματα στην Ελλάδα δίνει την εντύπωση ότι πάμε να αποφύγουμε τα χρέη μας την ώρα που ο Έλληνας υποφέρει από τα δικά του. Άρα διαιωνίζει την καχυποψία του πολίτη την ώρα που θα έπρεπε να χτίζουμε εμπιστοσύνη.

Με λίγα λόγια, πετυχαίνει όλα τα λάθος πράγματα, τη λάθος ώρα, για τους λάθος λόγους και δημιουργεί τις συνθήκες να βαλτώσουμε την ώρα που πρέπει και μπορούμε να απογειωθούμε.

Το μόνο που μπορείτε να περιμένετε από ένα τέτοιο συνέδριο είναι μια ωραία φωτογραφία.

Όμως θα σας πως έναν λόγο για τον οποίο πιστεύω ότι η Πρόεδρος πρέπει να αποσύρει την πρότασή της:

Διότι διχάζει βαθιά.

Ζητάει από τα στελέχη μας ή να γυρίσουν την πλάτη στην Πρόεδρο ή να στηρίξουν μια απόφαση που χωρίζει το ΠΑΣΟΚ στα δύο

Στο ΠΑΣΟΚ που πιστεύει ότι είναι τοξικό και στο ΠΑΣΟΚ που πιστεύει στον εαυτό του

Στο ΠΑΣΟΚ που πάει να κρυφτεί και στο ΠΑΣΟΚ που αναλαμβάνει τις ευθύνες του

Στο ΠΑΣΟΚ που κοιτάζει το χθες με ενοχές και στο ΠΑΣΟΚ που κοιτάζει το αύριο με αποφασιστικότητα

Στο ΠΑΣΟΚ που κουράστηκε και αλλοιώθηκε και στο ΠΑΣΟΚ με καθαρή ματιά

Στο ΠΑΣΟΚ των διορισμένων και το ΠΑΣΟΚ των εκλεγμένων

Στο ΠΑΣΟΚ των φιλοδοξιών διαφόρων βολεμένων και στο ΠΑΣΟΚ που παίρνει ζωή από τις μνήμες και την πείρα των παλιών και τα οράματα και την αγωνιστικότητα των νέων

Στο ΠΑΣΟΚ που λέει «μου φτάνει μια έδρα στην Αθήνα, φτάνει να κατέβει ο Γιώργος στην Αχαΐα» και στο ΠΑΣΟΚ που βλέπει στην Αθήνα χιλιάδες ανθρώπους που ψάχνουν απεγνωσμένα για δίκαιη πολιτική εκπροσώπηση

Στο ΠΑΣΟΚ των μικρο-ομάδων και φατριών και στο ΠΑΣΟΚ μιας νέας συλλογικότητας

Για να το πω για όσους έχουν ξεχάσει από πολιτική, στο ΠΑΣΟΚ του «πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο» και το ΠΑΣΟΚ του «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ»

Με λίγα λόγια στο ΠΑΣΟΚ της Χαριλάου Τρικούπη και στο ΠΑΣΟΚ που βρίσκεται «εκεί έξω»

Πρόεδρε, ζητάς πολλά σήμερα από τα εκλεγμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Ξέρω ότι δεν είναι αυτή η πρόθεσή σου αλλά ζητάς ή να σου γυρίσουμε την πλάτη ή να συμμετάσχουμε σε κάτι που ελάχιστοι πιστεύουν και ακόμα λιγότεροι θέλουν να υπηρετήσουν.

Μην το κάνεις.

Για αυτό πιστεύω ότι πρέπει η πρόταση να αποσυρθεί και να έρθει μια που να δείχνει μεγαλύτερο σεβασμό προς τον πολίτη και μεγάλη αγάπη για την παράταξη.

Σας ευχαριστώ.

yeroulanos.gr

   

Η στρατηγική σημασία του νέου αεροπλανοφόρου της Κίνας

Η Κίνα προχώρησε σήμερα Τετάρτη στην καθέλκυση του δεύτερου αεροπλανοφόρου της, το οποίο αποτελεί το πρώτο που κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου από την ίδια.

Αν και το 50,000 τόνων αεροπλανοφόρο χρειάζεται ακόμα αρκετές εργασίες προτού τεθεί σε πλήρη λειτουργία, αναλυτές υποστηρίζουν ότι η καθέλκυσή του αποτελεί ένδειξη των φιλοδοξιών της Κίνας προκειμένου να καταστεί η πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη της ευρύτερης περιοχής. Το γεγονός αυτό αναμένεται να έχει ισχυρό αντίκτυπο και έχει ήδη προκαλέσει ανησυχία στις γείτονες χώρες.

Η στρατιωτική άνοδος της Κίνας

Ο εξοπλισμός της Κίνας με αεροπλανοφόρα ξεκίνησε με την απόκτηση του «Varyag» το 1998 από την Ουκρανία. Το «Varyag» ήταν ένα ημιτελές αεροπλανοφόρο η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80 στη Σοβιετική Ένωση και στην συνέχεια πέρασε στην κατοχή της Ουκρανίας μετά την διάλυση του σοβιετικού μπλοκ. Το αεροπλανοφόρο αυτό ρυμουλκήθηκε μέχρι την Κίνα, όπου και υπέστη εκτενείς επισκευές και προσθήκες, έως ότου εγκαινιάστηκε επίσημα με το όνομα «Liaoning» το 2012. Αρχικά, η χρήση του προοριζόταν σύμφωνα με το Πεκίνο για εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς σκοπούς ωστόσο πέρυσι χαρακτηρίστηκε επίσημα ως ετοιμοπόλεμο.  

 Το αεροπλανοφόρο στην καρδιά των φιλοδοξιών της Κίνας

Η Κίνα για αρκετά χρόνια διακήρυττε την πρόθεσή της να εξοπλιστεί με αεροπλανοφόρα, με σκοπό να προστατεύσει τις ακτές της καθώς και τα ναυτιλιακά της συμφέροντα. Η πρόθεση αυτή δείχνει την διάθεση του Πεκίνου να επιμείνει στις ισχυρές της αξιώσεις στις θαλάσσιες περιοχές της ανατολικής και νότιας Κίνας, κατοχυρώνοντας παράλληλα την θέση της ως η πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη της περιοχής, συναγωνιζόμενη ακόμα και την παγκόσμια επιρροή αλλά και ηγετική θέση που κατέχουν αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ.

Η σημαντική αυτή ενίσχυση της Κίνας αναμένεται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμάχη της με την Ταιβάν, καθώς το Πεκίνο εξακολουθεί να απειλεί ότι σκοπεύει με τη χρήση βίας να ανακτήσει ξανά τον έλεγχο της αυτοδιοικούμενης περιοχής με την οποία διαχωρίστηκε ύστερα από εμφύλια σύρραξη το 1949. Κινεζικά αεροπλανοφόρα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε μια προσπάθεια εκφοβισμού της κυβέρνησης της Ταιβάν, μια κίνηση την οποία η Κίνα έχει ήδη πραγματοποιήσει στέλνοντας το «Liaoning» στα στενά της Ταιβάν τον Ιανουάριο του 2017.

Ορμώμενη από έναν ολοένα και αυξανόμενο αμυντικό προϋπολογισμό, τον δεύτερο μεγαλύτερο ύστερα από τον αντίστοιχο των ΗΠΑ, η Κίνα έχει εξοπλίσει το ναυτικό της με αντιτορπιλικά πλοία, πυρηνικά υποβρύχια και άλλα υπερσύγχρονα σκάφη. Την ίδια στιγμή η πολεμική της αεροπορία εντάσσει στις τάξεις της τέταρτης γενιάς μαχητικά αεροσκάφη, ενώ βρίσκεται στην διαδικασία κατασκευής πρωτοτύπων για δύο διαφορετικά πέμπτης γενιάς μαχητικά τύπου stealth.

Ανησυχία στις γειτονικές χώρες

Τα αεροπλανοφόρα της Κίνας θεωρούνται ως απειλή από τους ιστορικούς αντιπάλους της χώρας, την Ιαπωνία και την Ινδία. Αλλωστε είναι γνωστή η διαμάχη ανάμεσα στο Πεκίνο και το Τόκιο για το σύμπλεγμα ακατοίκητων νησιών στην ανατολική Θάλασσα της Κίνας με το Πεκίνο να έχει ενισχύσει τα τελευταία χρόνια την παρουσία της ακτοφυλακής στην περιοχή, ενώ έχει επανειλλημμένα στρατιωτικά αεροσκάφη για να κάνουν περιπολίες στην αεροπορική βάση που βρίσκεται εκεί κοντά. Πολλοί Κινέζοι θεωρούν τη διαμάχη ως μια μορφή «κληρονομιάς» της βίαιης εισβολής της Ιαπωνίας και της κατοχής μεγάλου μέρους της χώρας τις δεκαετίες του '3ο και του '40. Πρόκειται για μνήμες που έχουν διατηρηθεί νωπές τόσο από το εκπαιδευτικό σύστημα όσο και τον κρατικό μηχανισμό.

Από τη μεριά της η Ινδία παρακολουθεί με νευρικότητα τα κινεζικά πλοία να επεκτείνουν την παρουσία τους στον Ινδικό Ωκεανό. Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη λιμανιών και αεροδρομίων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς στο Πακιστάν και αλλού σε συνδυασμό με την πρώτη υπερπόντια στρατιωτική βάση στο Κέρας της Αφρικής. Τα κινεζικά αεροπλανοφόρα θεωρούνται λιγότερο απειλητικά για την στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ στην περιοχή, αν και Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν κατά καιρούς ζητήσει μεγαλύτερη διαφάνεια από το Πεκίνο σχετικά με το πώς σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα πλοία.

Μάλιστα θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα αεροπλανοφόρα δεν αποτελούν τόσο στρατιωτική απειλή όσο μια μορφή έμμεσης πρόκλησης για την αμερικανική επιρροή στην περιοχή.

kathimerini.gr 

Οι 460 μνημονιακές σελίδες...

Του Γιάννη Παντελάκη

Το νέο μνημόνιο έφτασε στα χέρια της κυβέρνησης από τους δανειστές με μέτρα που περιγράφονται σε 75 σελίδες. Καλύτερα να μη το διαβάσει κάποιος, θα οδηγηθεί σε απόλυτη απελπισία. Τα μέτρα αυτών των 75 σελίδων, θα προστεθούν σε εκείνα των 385 σελίδων του τρίτου μνημονίου. Όλα αυτά δεν θα ήταν αναγκαία, αν δυο χρόνια πριν, η κυβέρνηση επέμενε στις 47 σελίδες που ήταν η δική της πρόταση στους δανειστές και στην οποία έκανε πίσω γιατί δεν μπορούσε να την περάσει από την κοινοβουλευτική της ομάδα!

Οι 385 σελίδες του τρίτου μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν οδηγήσει την κοινωνία σχεδόν σε απόλυτη εξαθλίωση και την οικονομία σε απόλυτη διάλυση. Όλοι οι δείκτες θα επιδεινωθούν με τα νέα μέτρα των 75 σελίδων που η κυβέρνηση αποφεύγει να τα χαρακτηρίσει ως ένα νέο μνημόνιο παρότι γι αυτό ακριβώς πρόκειται. Οι συνολικά 460 σελίδες μέτρων που έχουν αθροιστεί δεν ήταν μια αναγκαστική επιλογή που μας επέβαλαν οι δανειστές και τα οποία αποτελούσαν μονόδρομο. Επιβλήθηκαν λόγω της «περήφανης» διαπραγμάτευσης του καλοκαιριού του 2015 και των «γενναίων μαχών» που δίνονται από τον Σεπτέμβριο του 2016 ως σήμερα.

Ας ξύσουμε λίγο την μνήμη μας, θα θυμηθούμε πως στις 3 Ιουνίου του 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα έστειλε στους δανειστές πρόταση 47 σελίδων με μέτρα τα οποία σήμερα θα χαρακτηριζόντουσαν θεαματικά ηπιότερα, συγκριτικά με όσα τελικά ψηφίστηκαν αργότερα. Τα περισσότερα μάλιστα, ήταν εκκρεμότητες του δεύτερου μνημονίου. Οι δανειστές όχι απλά τα συζητούσαν τότε, αλλά όπως αποκάλυψε λίγους μήνες μετά ο Juncker, οι διαφορές των δανειστών με την Ελληνική κυβέρνηση ήταν της τάξεως των 60 εκατ. ευρώ. Και ενώ η συμφωνία ήταν σχεδόν έτοιμη ο Τσίπρας έδωσε εντολή στον Βαρουφάκη να αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις.

Γιατί συνέβη αυτό ; Το αποκάλυψε ο Τσακαλώτος στις αρχές Ιουλίου του 2015. Γιατί τα μέτρα δεν θα περνούσαν από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και θα έπεφτε η κυβέρνηση! Η συνέχεια είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Δημοψήφισμα, ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, τρίτο μνημόνιο και τώρα το τέταρτο. Όλα αυτά μας δείχνουν πως η χώρα πληρώνει ένα υπέρμετρο κόστος επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να διαχειριστεί ένα εσωκομματικό του πρόβλημα το καλοκαίρι του 2015 και επειδή πρέπει να διαχειριστεί επικοινωνιακά τον ορυμαγδό των νέων μέτρων από τον Σεπτέμβριο του 2015 έως σήμερα.

Οι κομματικές ανάγκες επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ (που δημιουργήθηκαν λόγω της στρατηγικής που προώθησε τα προμνημονιακά χρόνια-θα σκίσουμε τα μνημόνια κ.λ.π.) οδήγησαν τη χώρα και την κοινωνία μερικά σκαλοπάτια πιο κοντά στην εξαθλίωση. Το κόστος των μέτρων που περιλαμβάνονται στις 460 σελίδες είναι τεράστιο αν υπολογιστεί σε δισεκατομμύρια. Όπως τεράστια είναι και η απογοήτευση που προκάλεσε το συγκεκριμένο κόμμα σε μεγάλες πληθυσμιακά ομάδες που το πίστεψαν. Οι 460 σελίδες θα το κυνηγούν...

   

liberal.gr

  

Οι αυταπάτες και οι απάτες μιας πρωθυπουργικής «συνέντευξης»

Όποιος ενήλικας άκουσε χτες τη συνέντευξη του πρωθυπουργού αναρωτήθηκε για πόσο ακόμα η χώρα αντέχει να κυβερνιέται από ανήλικους. Και μόνο η τοποθέτησή του «αν δεν τηρηθεί η συμφωνία για το χρέος, μια κυρίαρχη κυβέρνηση μπορεί να πάρει τα μέτρα που ψήφισε» αρκεί για να συμπεράνει κανείς ότι ο πρωθυπουργός απειλεί, πως αν δεν μειωθεί το χρέος κατά… 20 δις ευρώ στα επόμενα 43 χρόνια (αυτό προβλέπει η ελάφρυνση!), θα κρατήσει την αναπνοή του και θα αυτοκτονήσει για αντίποινα.

Το χτεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού (περί αυτού πρόκειται στην πραγματικότητα) ήταν η επανεπιβεβαίωση ότι ούτε ο ίδιος ούτε και οι υπουργοί του έχουν ιδέα από τις καταστρεπτικές επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής που ακολουθούν.

Η δήλωσή του ότι δεν θα εφαρμόσει τα μέτρα αν δεν ενεργοποιηθούν οι συμφωνίες για το χρέος θα μπορούσε να αρκεί ως μνημείο ψέματος και άγνοιας της πραγματικότητας. Επειδή, η συμφωνία για τη σταδιακή εφαρμογή της λεγόμενης ελάφρυνσης του χρέους είναι συμφωνημένη και οι δανειστές δεν έχουν κανένα λόγο να μην την εφαρμόσουν για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτε από αυτή τη δήθεν ελάφρυνση!

Απλώς στέλνουν την αποπληρωμή σε βάθος 45ετίας και χαμηλώνουν το επιτόκιο, έτσι ώστε στα 45 αυτά χρόνια να έχουν πάρει τα λεφτά τους στο ακέραιο, αν όχι με κέρδος (!), την ώρα που κανείς στον πλανήτη δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει του χρόνου στον κόσμο! Όχι σε 45 χρόνια!

Αντιθέτως, τα μέτρα καλείται η ελληνική κυβέρνηση να τα εφαρμόσει ΤΩΡΑ και σε βάθος 5ετίας. Δηλαδή να φτωχοποιήσει τους Έλληνες τώρα, όχι σε 45 χρόνια.

Για να εντυπωσιάσει μάλιστα ο λαϊκιστής πρωθυπουργός δήλωσε ότι «μας ζητούσαν 42 φορές περισσότερα μέτρα» μέχρι να ανακοινωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα του 4,2%, προφανώς πολλαπλασιάζοντας το 0,1% πρόβλεψη του ΔΝΤ για το πλεόνασμα επί τις 42 φορές υπερκάλυψη της κυβέρνησης. Μόνο, που ο πρωθυπουργός δεν ανέφερε ότι το ΔΝΤ, ήταν και είναι αντίθετο στην υπερφορολόγηση και έκανε τις πράξεις του τότε με γνώμονα τη σχέση ΑΕΠ- παραγωγής και όχι με γνώμονα τη σχέση ΑΕΠ- φορολογίας!

Ο ευρωβουλευτής κ Χρυσόγονος επιβεβαίωσε χτες ότι το υπέρογκο πλεόνασμα ήταν αποτέλεσμα σφαγιασμού αδυνάτων και όχι αποτέλεσμα παραγωγικής διαδικασίας. Αυτό ο κ Τσίπρας το κρύβει επιμελώς κάτω από το χαλί.

Αλλά, ο πρωθυπουργός, συνέχισε τα ψέματα, υποστηρίζοντας ότι έχει παιχτεί φοβερό παιχνίδι κατά της Ελλάδας μεταξύ των δανειστών ου ευθύνονται για την καθυστέρηση της αξιολόγησης. Δυστυχώς δεν βρέθηκε κανείς να του θυμίσει ότι ο ίδιος ο κ Τσακαλώτος παραδέχτηκε στα τέλη του χρόνου με επιστολή συγνώμης στους δανειστές ότι από τα συμφωνηθέντα είχε εφαρμοστεί μόνο το ένα τρίτο και ότι άλλα δύο τρίτα (που ήταν και τα πιο σοβαρά) θα εφαρμόζονταν απαρεγκλίτως μέχρι την Άνοιξη!

Απέκρυψε επίσης (αφού δεν ρωτήθηκε!) ότι πριν την Άνοιξη ο κ Τσακαλώτος υποχρεώθηκε σε δεύτερη επιστολή συγνώμης προς τους δανειστές για την καθυστέρηση στην εφαρμογή των συμφωνημένων, μέχρι σημείου να οργιάζουν οι φήμες ότι είχαν διαρραγεί οι σχέσεις πρωθυπουργού και υπουργού! Ιστορίες για αφελείς.

Στη συνέχεια, ο πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία να αποκρύψει ότι από τις υποχρεώσεις που έχουν υπογράψει οι ελληνικές κυβερνήσεις (και αυτή) δεν έχει προχωρήσει τίποτε όσον αφορά στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στο νοικοκύρεμα του δημοσίου, στην αξιολόγηση και στην αναλογία αποχωρήσεων- διορισμών, στο ενιαίο μισθολόγιο, στην κινητικότητα, στις ιδιωτικοποιήσεις,  στις αξιολογήσεις, στην ταχύτητα της απονομής Δικαιοσύνης, στην απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, στο ρυθμό συλλογής των εσόδων, στην αποκομματικοποίηση του κράτους, την ανεξαρτησία των διωκτικών και οικονομικών ελεγκτικών Αρχών από το κομματοκράτος, στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στην καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καπνού και πετρελαίου.

Όλα αυτά καρκινοβατούν, γιατί τα περισσότερα ταυτίζονται με μεγάλα συμφέροντα, με τα οποία η κυβέρνηση δεν έχει διάθεση να συγκρουστεί, και συγκρούονται και με ψηφοθηρικά συμφέροντα της ίδιας της κυβέρνησης, που διψάει για πελατεία. Αλλά, για όλα αυτά ο πρωθυπουργός δεν μας είπε κουβέντα. Ή μάλλον, μας είπε ότι για την καρκινοβασία φταίει η τρόικα!

Συνεχίζοντας τα ψέματα ο πρωθυπουργός μας πληροφόρησε ότι «κερδίσαμε τα αντίμετρα και τις εργασιακές σχέσεις και πετύχαμε μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο». Την ώρα που τα περίφημα αντίμετρα είναι καραμέλες σε βομβαρδισμένους και οι εργασιακές σχέσεις είναι σχέσεις σκλαβοπάζαρου, που τις καθορίζουν τα 2 εκατομμύρια άνεργοι και κανένας άλλος!

Όταν έχεις 2.000.000 ανθρώπους που ψάχνουν δουλειά, ο εργοδότης κάνει ό,τι θέλει! Κι αυτό το ξέρει κι ένα χαμίνι στο Κερατσίνι, δε χρειάζεται να έχεις βγάλει καν το σχολείο.

Από την άλλη πλευρά, οι δανειστές έχουν κάνει ξεκάθαρο πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι κανένα από τα λεγόμενα κατ ευφημισμό αντίμετρα δεν θα εφαρμοστεί αν δεν εφαρμοστούν οι σφαγές των εισοδημάτων και η παράδοση της περιουσίας της χώρας σε ξένες εταιρίες. Είτε ως ακίνητα των Ελλήνων μέσω τραπεζών είτε ως ακίνητα των Ελλήνων μέσω εταιριών, που θα τα πάρουν, θα τα δουλέψουν, θα πλουτίσουν απ αυτά και θα τα ξεζουμίσουν, αφού οι ελληνικές κυβερνήσεις άφησαν όλο αυτό τον πλούτο αναξιοποίητο. Είτε ως πλουτοπαραγωγικό χώρο που επίσης έχουν αφήσει αναξιοποίητο οι κατ ευφημισμό Έλληνες κυβερνήτες, βουλευτές, δήμαρχοι, κοινοτάρχες και παρατρεχάμενοι.

Σε μια κρίση μεγαλομανούς άγνοιας ο πρωθυπουργός είπε χτες ότι «καταφέραμε να απομονώσουμε το ΔΝΤ»! Είναι πέρα από προφανές ότι δεν έχει δει τη μνημειώδη ταινία «Το ποντίκι που βρυχάται», όπου ο Πήτερ Σέλερς διακωμωδεί με τον πιο καταλυτικό τρόπο την επιθυμία του «τίποτε» να υποτιμά το «κάτι». Και το «τίποτε στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι η Ελλάδα. Είναι η κυβέρνησή της. Η Ελλάδα είναι τεράστιο μέγεθος, στα χέρια νάνων.

Για να ολοκληρώσει το διάγγελμα επικίνδυνης άγνοιας χτες ο πρωθυπουργός, έκανε σαφές ότι «δεν είναι άπιαστο όνειρο το πλεόνασμα του 3,5%». Συμπλέοντας πλέον σαφέστατα με τον κ Σόιμπλε, εναντίον του ελληνικού λαού. Επειδή τέτοια πλεονάσματα σε μια χώρα που δεν παράγει θα προέρθουν υποχρεωτικά από χειρότερη από οθωμανική υπερφορολόγηση του λαού. Αυτό προαναγγέλλει ο κ Τσίπρας.

Και προαναγγέλλοντας μια τέτοια υπερφορολόγηση μας λέει ξεκάθαρα ότι δεν έχει επίγνωση πως τέτοια υπερφορολόγηση οδηγεί σε ύφεση, φτωχοποίηση, κόκκινα δάνεια, φτωχότερες τράπεζες, φτωχότερες επιχειρήσεις, λιγότερες εταιρίες, λιγότερα δάνεια, μικρότερη παραγωγή, ακόμα μικρότερο ΑΕΠ, νέα εξωτερικά δάνεια, νέα μνημόνια, διαιώνιση της εξάρτησης, ακόμα πιο φτηνή δημόσια περιουσία για αγορά από ξένους.

Παράλληλα, αναπαρήγαγε το ψέμα ότι από πέρυσι η χώρα έχει νέες θέσεις εργασίας, αποκρύπτοντας ότι οι νέοι εργαζόμενοι είναι με εναλλακτικές μορφές ωραρίου με αποδοχές πείνας και με ανύπαρκτη ασφάλιση, ενώ ταυτόχρονα μειώνονται δραματικά οι θέσεις πλήρους απασχόλησης, με πλήρεις ασφαλιστικές εισφορές. Γκρεμίζοντας έτσι και όλο το ασφαλιστικό σύστημα.

Τέλος, ο κ Τσίπρας υπερηφανεύτηκε ότι είναι ο μόνος πρωθυπουργός που παραδέχτηκε ότι είχε αυταπάτες. Κι αυτή ήταν η μόνη αλήθεια σε όλη του τη συνέντευξη. Γιατί πραγματικά άλλοι πρωθυπουργοί ήξεραν και τη δουλειά τους και τι συμβαίνει και τι έπρεπε να κάνουν για να ωφελήσουν τη χώρα. Και το έγκλημά τους είναι ότι ξέροντας έκαναν ακριβώς τα αντίθετα για μικροπολιτικούς λόγους. Δεν είχαν αυταπάτες. Απάτες είχαν. Ενώ ο κ Τσίπρας είχε και αυταπάτες και απάτες. Και ακούγοντάς τον διαπιστώνεις ότι τις έχει ακόμα.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης - liberal.gr